Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Συνάντηση Atalay - Μπαρζαν... Επί τάπητος η εξάλειψη της οργάνωσης PKK


Συνεχίζονται οι κρίσιμες επαφές του υπουργού Εσωτερικών Beşir Atalay στο Ιράκ.

Στο πλαίσιο της συνεδρίασης του τριμερούς μηχανισμού που πραγματοποιήθηκε χθες με τη συμμετοχή αντιπροσωπειών του Ιράκ, της Τουρκίας και των ΗΠΑ, επιτεύχθηκε συμβιβασμός πάνω σε σημαντικά κεφάλαια για την εξάλειψη των μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης, στην περιοχή.

Ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών έπειτα από την ολοκλήρωση των επαφών του στη Βαγδάτη πέρασε στο Αρμπίλ όπου και είχε συνάντηση μιας ώρας με τον Μασούτ Μπαρζανί.

Στη συνάντηση των δύο αντρών συζητήθηκε το κλείσιμο των καταυλισμών Μαχμούρ και Καντίλ και τα όσα πρέπει να γίνουν για την εξάλειψη της τρομοκρατικής οργάνωσης.

Ο κος Atalay στο πλαίσιο των επαφών του στο Αρμπίλ συναντήθηκε και με τον αξιωματούχο της κουρδικής διοίκησης του Ιράκ Μπαρχάμ Σαλίχ.


Read more...

H τουρκική άποψη για τις δηλώσεις του βαρθολομαίου


Δεν άργησε η υποστήριξη της Αθήνας στον Βαρθολομαίο

Ο Ρωμιός Πατριάρχης απορρίπτει σύγκριση με την Τουρκική Μειονότητα

Υποστήριξη στους ισχυρισμούς του Βαρθολομαίου περί "απομόνωσης", από την Αθήνα η οποία σιωπά στο θέμα των δικαιωμάτων των Τούρκων της Δυτικής Θράκης.

Ο Ρωμιός Πατριάρχης του Fener σε συνέντευξη που έδωσε στην αμερικανική τηλεόραση CBS απηύθυνε κατηγορίες εναντίον της Τουρκίας και ισχυρίστηκε πως αντιμετωπίζονται σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας και ότι δεν απολαύουν τα πλήρη δικαιώματα τους σαν Τούρκοι πολίτες.

Ο Βαρθολομαίος που επανέλαβε το αίτημα για επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής του Heybeliada, αφού υποστήριξε πως δέχονται πιέσεις οι Χριστιανοί που ζουν στην Τουρκία, είπε ότι κάποιες φορές νιώθουν "σαν σταυρωμένοι".



Η Ελλάδα από την άλλη που δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός από ορισμένα επιφανειακά βήματα σε ότι αφορά τα δικαιώματα των Τούρκων της Δυτικής Θράκης, ανακοίνωσε την υποστήριξη της στον Βαρθολομαίο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στη Δυτική Θράκη απαγορεύεται να αποκαλούνται Τούρκοι τα μέλη της μειονότητας και δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη λέξη "Τουρκικό" σε κανένα κοινωνικό σχηματισμό.

Η μειονότητα χαρακτηρίζεται "μουσουλμανική" από την ελληνική κυβέρνηση και δεν έχουν νομικό ισχύ οι θρησκευτικοί ηγέτες που εκλέγονται με ψήφους των μελών της Τουρκικής Μειονότητας. Οι αρμοδιότητες του θρησκευτικού ηγέτη συγκεντρώνονται στο πρόσωπο που διορίζει η ελληνική κυβέρνηση.

Οι περιουσίες των κοινωφελών ιδρυμάτων μειώνονται συνεχώς και εξαφανίζονται τα έργα Οθωμανικής Περιόδου.

Δε διαφέρει και πολύ η κατάσταση στον τομέα της εκπαίδευσης. Η περιοχή της Δυτικής Θράκης είναι η περιοχή με το κατώτερο επίπεδο μόρφωσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο Ρωμιός Πατριάρχης σε προηγούμενες δηλώσεις του είχε αντιδράσει στη σύγκριση με την Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης, λέγοντας χαρακτηριστικά" Οι Ρωμιοί στην Τουρκία αριθμούν 3-4 χιλιάδες. Στη Δυτική Θράκη υπάρχουν 130-150 χιλιάδες Τούρκοι. Για ποιά σύγκριση μιλάτε" .

Read more...

Νέα δολιοφθορά στον αγωγό Κιρκούκ-Τσεϊχάν


Οι εξαγωγές πετρελαίου από το βόρειο Ιράκ (κοίτασματα περιοχής Κιρκούκ) έχουν διακοπεί μετά από επίθεση στον αγωγό που οδηγεί προς το τουρκικό λιμάνι του Τσεϊχάν.

Εκπρόσωπος του ιρακινού υπουργείου πετρελαίου, δήλωσε στους δημοσιογράφους την Κυριακή ότι καταστράφηκε ένα τμήμα 55 χιλιομέτρων του αγωγού, προκαλώντας μεγάλη διαρροή πετρελαίου, περίπου 325 χιλιόμετρα βόρεια της Βαγδάτης.

"Ζητούμε από τις πολυεθνικές δυνάμεις να προβούν σε περισσότερες περιπολίες για την προστασία του αγωγού, ο οποίος για τέταρτη φορά μέσα σε έξι εβδομάδες δέχεται επίθεση δολιοφθοράς. Ο χρόνος επανάληψης των εξαγωγών είναι αγνωστος

Ο αγωγός μεταφέρει συνήθως μεταξύ 420.000 και 450.000 βαρέλια ημερησίως (BPD), αν και έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει 600.000 βαρέλια ημερησίως.

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_865.html#ixzz0aMCrtgJo



Read more...

Μαίνεται άγριος ηλεκτρονικός πόλεμος από τα κατεχόμενα


Οι Τούρκοι ζητούν τώρα και τα ρέστα.Φωνάζουν ότι τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές από τα ελεύθερα εδάφη επικαλύπτουν τους πομπούς των κατεχομένων. Ακόμη και η ψευδοβουλή συζήτησε το θέμα.
ΚΙΝΗΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ
Κυκλοφορούν 550.000, αριθμός που δείχνει και τον πληθυσμό στην κατεχόμενη γη μας
Είναι πρωτοφανές, οι πειρατές που έκλεψαν τους πομπούς της κρατικής τηλεόρασης στον Πενταδάκτυλο, να φωνάζουν ότι τους παρενοχλούν τα ηλεκτρονικά σήματα των ελεύθερων εδαφών. Με πρόσχημα ότι σήμα κυπριακής τηλεόρασης επικάλυψε τη συχνότητα ιδιωτικού καναλιού στα κατεχόμενα, το θέμα ενεγράφη στην ψευδοβουλή και έγινε για τούτο θυελλώδης συζήτηση.


Εκπέμπουν όπου τους βολεύει
Ο ψευδοπρωθυπουργός Έρογλου απέδωσε τις διαμαρτυρίες των Ελληνοκυπρίων για το ηλεκτρονικό αλαλούμ των κατεχομένων στην ελληνοκυπριακή προπαγάνδα. Κι όμως, η κατεχόμενη περιοχή της πατρίδας μας, εκτός από άντρο ληστών και κλεπταποδόχων, έχει εξελιχθεί σε ηλεκτρονική βαβυλωνία. Οι κατακτητές εκπέμπουν σε όποια συχνότητα τους καπνίσει, άσχετα αν αυτή έχει δοθεί από την επίσημη Αρχή της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ αναμεταδίδουν το σήμα εκπομπής δεκατεσσάρων τουρκικών καναλιών, χωρίς άδεια από τη διεθνή ένωση ραδιοτηλεόρασης.

Τα κινητά τηλέφωνα
Τα κατεχόμενα καλύπτουν τηλεφωνικά με παράνομο τρόπο οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών της Τουρκίας. Κι εδώ εξάγεται το μέγα συμπέρασμα: Στα κατεχόμενα λειτουργούν 550.000 κινητά τηλέφωνα. Δηλαδή, όταν αφαιρεθούν τα παιδιά και κάποιοι γέροντες που δεν έχουν κινητό, τότε συνάγεται ότι ο πληθυσμός των κατεχομένων πλησιάζει τον πληθυσμό των ελευθέρων εδαφών.

Ηλεκτρονικοί πειρατές
Ο ηλεκτρονικός πόλεμος στις συχνότητες των ραδιοφωνικών σταθμών από τα κατεχόμενα μαίνεται. Πειρατές του ψευδοκράτους και παράνομα χορηγημένες άδειες συχνοτήτων από την ψευδοαρχή των κατεχομένων μπαίνουν στις νόμιμες συχνότητες και προκαλούν χάος. Μερικές φορές η εισβολή ήχου και εικόνας είναι πολύ ισχυρή και σχεδόν επικαλύπτει τη νόμιμη εκπομπή.

Τους καταγγείλαμε, αλλά συνεχίζουν
Οι τεχνολογικές παρεμβολές των κατεχομένων έχουν αυξηθεί το τελευταίο διάστημα, με αποτέλεσμα η Κύπρος να τις καταγγείλει στη διεθνή ένωση τηλεπικοινωνιών, δήλωσε στη «Σ» ο λειτουργός του Τμήματος Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων Ανδρόνικος Κάκουρας. Προϊστάμενος του Τμήματος είναι ο Στέλιος Χειμώνας, που αντιμετωπίζει καθημερινά τα έντονα παράπονα των ραδιοφωνικών σταθμών για τις τουρκικές παρεμβολές και αναζητεί σε μακρές υπηρεσιακές συσκέψεις τις κατάλληλες λύσεις.
Συνεννόηση με τους Τούρκους δεν μπορεί να επιδιωχθεί, γιατί αυτό θα τους προσέδιδε πολιτική υπόσταση, μας εξηγεί ο Ανδρόνικος Κάκουρας, διευκρινίζοντας ότι μόνο με την Τουρκία είναι διατεθειμένη να μιλήσει η χώρα μας.

Βαβυλωνία
Πέρα από τους διευθύνοντες τους σταθμούς πυκνώνουν και τα παράπονα των ακροατών προς τα μέσα ενημέρωσης, την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης και το Τμήμα Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών, του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων, για το αλαλούμ στις συχνότητες. Οι εκπομπές των Τούρκων δεν εμπίπτουν στο εθνικό σχέδιο ραδιοκάλυψης, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η ηλεκτρονική βαβυλωνία, επισημαίνει και η λειτουργός Μαρία Ψαρά, της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης.Οι κύριες συχνότητες 92,8 - 94,8 - 97,2 - 99,3 - 101,1 - 101,6 - 103,7 - 104 και άλλες δέχονται καθημερινά την πίεση παράνομων σταθμών των κατεχομένων. Χρειάζεται μια διαρκής εγρήγορση, ώστε τα ραδιοσήματα να φτάσουν στους δέκτες. Η ένταση χρειάζεται πολλές φορές να ανέβει για να καλύψει τουρκικές εκπομπές στην ίδια ακριβώς συχνότητα.

Δεν καταλαβαίνουν από νομιμότητα
Παρατηρήθηκε περιστατικό ιδιωτικού επαρχιακού σταθμού της Λευκωσίας που ζήτησε και πήρε άλλη συχνότητα, για να αποφύγει τις παρεμβολές και μόλις έγινε αυτό, νέες παρεμβολές επικάλυψαν με ξένους ήχους το πρόγραμμά του.
Δηλαδή, δεν υπάρχει εκ μέρους των Τούρκων καμία διάθεση να σεβαστούν ότι στη συγκεκριμένη συχνότητα χορηγήθηκε νόμιμη άδεια.

Εντονότερες οι παρεμβολές στη γραμμή αντιπαράταξης
Το πρόβλημα των ηλεκτρονικών παρεμβολών παρουσιάζεται εντονότερο κατά μήκος της γραμμής αντιπαράταξης και στα ανατολικά και τα δυτικά παράλια από παρεμβάσεις σταθμών γειτονικών χωρών. Ανάμεσα σε αυτές είναι εκπομπές ραδιοφωνικών σταθμών της Συρίας, του Ισραήλ, της Αιγύπτου, του Λιβάνου και της Τουρκίας. Με όλες τις άλλες χώρες επιχειρείται να γίνει κάποια συνεννόηση τουλάχιστον στα FM, ενώ η Τουρκία δεν συνομιλεί ούτε συνεργάζεται σε κανένα επίπεδο με τις νόμιμες Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πέρα από εισβολείς στο έδαφος της Κύπρου, οι Τούρκοι είναι και καθημερινοί εισβολείς στις νόμιμες συχνότητες της χώρας. Τις συχνότητες που κάποιοι απέκτησαν με νόμιμες διαδικασίες, που αποφέρουν έσοδα στο κράτος και είναι γι' αυτό εθνικός πλούτος.

ΑΔΩΝΗ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ
ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_7292.html#ixzz0aMCOUd5I

Read more...

Αυτοκτόνησε στρατιωτικός της Εργκένεκον


Τέλος στη ζωή του έθεσε ένας Τούρκος στρατιωτικός που είχε κατηγορηθεί για συμμετοχή στην υπόθεση Εργκενεκόν, στη συνωμοσία για την ανατροπή της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν, όπως μετέδωσε την Κυριακή το πρακτορείο Ανατολή.

Ο αντισυνταγματάρχης Ντενίζ Τατάρ βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στην Κωνσταντινούπολη και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, είχε αυτοπυροβοληθεί στο κεφάλι.


Ο Τατάρ είχε συλληφθεί στις 7 Δεκεμβρίου αλλά αφέθηκε ελεύθερος τρεις ημέρες αργότερα. Όμως, δικαστήριο δικαίωσε τις εισαγγελικές Αρχές που ζητούσαν να συλληφθεί ξανά. Το πρακτορείο ανέφερε ότι ο Τατάρ αυτοκτόνησε αφού πληροφορήθηκε την απόφαση αυτή.

Περίπου 200 άτομα, μεταξύ των οποίων στρατιωτικοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και πανεπιστημιακοί, κατηγορούνται για ανάμιξη στην υπόθεση Εργκενεκόν.
ΕΘΝΟΣ

Τη Δευτέρα, εκατοντάδες αξιωματικοί ναυτικού παρακολούθησαν την κηδεία του Cmdr. Ali Tatar, που αυτοκτόνησε την Κυριακή μετά αίτημα του εισαγγελέα για σύλληψής του, στο πλαίσιο της εν εξελίξει υπόθεσης της Εργκένεκον.

Ο Ναύαρχος Esref Uğur και Αναπληρωτής Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατηγός Bilgin Balanlı ήταν παρόντες μαζί με εκατοντάδες αξιωματικού του ναυτικού στην κηδεία που πραγματοποιήθηκε στο Kocatepe Τζαμί.

Η γυναίκα του Tatar Nilüfer, η κόρη του Gökçen και άλλα μέλη της οικογένειας επίσης, αποχαιρέτησαν τον κυβερνήτη.

"Πέθανε για την τιμή του. Αυτοί [οι εισαγγελείς] δεν έχουν γνήσια έγγραφα. Είναι συνωμότες εναντίον του στρατού, είπε η σύζυγος του Cmdr. Ali Tatar Nilüfer κατά τη διάρκεια της κηδείας.

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_3551.html#ixzz0aMAoD84I

Read more...

Κύπρος: Τα μυστήρια της σορού του Τάσσου


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Εννιά χρόνια πριν από τη μάχη του Μαραθώνα σκοτώθηκε, πολεμώντας κατά των Περσών, ο Ονήσιλος, ηγέτης των Κυπρίων εξεγερμένων στο πλευρό της Ιωνικής Επανάστασης. Οι μηδίσαντες, λέει ο Ηρόδοτος, αποκεφάλισαν τη σορό του και κρέμασαν το κρανίο του στην Πύλη της Αμαθούντας. Οι μέλισσες εκδικήθηκαν όμως τους Αμαθούσιους, κάνοντας φωλιά το κρανίο και τρομοκρατώντας τους.
Με εγκληματολογία και αστυνομία νά 'χουν σηκώσει τα χέρια ψηλά, στον πατέρα της ιστορίας προσέφυγε τις προάλλες ο Λάζαρος Μαύρος, γνωστός Κύπριος δημοσιογράφος, για να σχολιάσει συμβολικά την υπόθεση αρπαγής της σορού του Προέδρου Παπαδόπουλου.

Στο άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος βρέθηκαν μερικοί να αφήσουν ακόμα και υπονοούμενα κατά της οικογένειας Παπαδόπουλου, τέτοιο είναι το μίσος που και νεκρός εμπνέει ο ηγέτης του ‘Όχι του 2004. Σε άρθρο του «Πολίτη» (γνωστού γιατί ποτέ δεν διαφωνεί με τη βρετανική πολιτική στο κυπριακό), εξετάζεται στα σοβαρά το ενδεχόμενο να οργάνωσε ο ίδιος ο Πρόεδρος την μετά θάνατον απαγωγή της σορού του, για να τορπιλίσει την εξεύρεση λύσης στο κυπριακό!
Εκτός από τον ίδιο τον … μακαρίτη, άλλος προνομιακός ύποπτος, αυτή τη φορά των αρχών, ήταν οι «ακροδεξιοί εθνικιστές». Τους τελευταίους μήνες ο Πρόεδρος Χριστόφιας διαπίστωσε στις δημοσκοπήσεις σταθερή άρνηση των Ελληνοκυπρίων να αποδεχθούν τις προτάσεις που κάνει στις διαπραγματεύσεις (π.χ. εκ περιτροπής προεδρία). Όπως οι περισσότεροι πολιτικοί δεν πιστεύει ότι στραβά αρμενίζει ο ίδιος, αλλά ότι είναι στραβός ο γιαλός. Αντί να ενσκήψει στους βαθύτερους λόγους απόρριψης των προτάσεων, πολλαπλασίασε τις επιθέσεις στον «εθνικισμό», αναζητώντας έναν προνομιακό εχθρό σε μια (ευτυχώς) ανύπαρκτη ΕΟΚΑ Β’ ή Γ’. Πες πες, κατέληξε φαίνεται να το πιστεύει και η αστυνομία που έσπευσε να ανακρίνει τρεις Ελλαδίτες υπαξιωματικούς της Εθνικής Φρουράς, φερόμενους ως εμφορούμενους από «ακροδεξιές, εθνικιστικές» απόψεις. Η υπόθεση κατέρρευσε σύντομα προκαλώντας έντονες διαμαρτυρίες των ανακριθέντων και διαπομπευθέντων, χάθηκε όμως στο μεταξύ πολύτιμος χρόνος, που ενδέχεται να χρησιμοποιήθηκε για την διαφυγή των δραστών από την Κύπρο.
Είναι αλήθεια ότι υπάρχει στην Κύπρο πολύ περιορισμένος αριθμός «ακροδεξιών εθνικιστών». Οι αρχές της Δημοκρατίας όμως τους παρακολουθούν ασφυκτικά εδώ και καιρό. Δύσκολα βλέπει κανείς τον λόγο για τον οποίο θα προσέβαλαν τη μνήμη του Προέδρου με τη σύληση του τάφου του. Ο ελληνικός «ακροδεξιός εθνικισμός» άλλωστε, εκ γενετής, συνδέθηκε με δυτικές μυστικές υπηρεσίες…
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η σύληση του τάφου του Προέδρου Παπαδόπουλου ήταν πολύ οργανωμένη, σχεδόν καταδρομική επιχείρηση. Συμμετείχαν τουλάχιστο πέντε άτομα, μετακινήθηκε μια μαρμάρινη πλάκα 250 κιλών, αφαιρέθηκε η σορός από το φέρετρο και ρίχτηκαν 100 κιλά ασβέστη για να σβηστούν τα ίχνη. Διήρκεσε τουλάχιστο δυόμισυ ώρες και πάρθηκαν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μην εντοπισθούν και διαφύγουν ανενόχλητοι οι δράστες. Δεν μοιάζει ενέργεια που πραγματοποιεί ένας τρελός ή μια παρέα που θέλει να σπάσει (μακάβρια έστω) πλάκα. Ούτε είναι εύκολο να πιστέψει κανείς ότι οι όποιοι δράστες αγνόησαν το ποιος ήταν και ποιο ρόλο έπαιξε ο Κύπριος Πρόεδρος και το συνακόλουθο ρίσκο που ανελάμβαναν.
Εξετάσθηκε και το ενδεχόμενο της απαγωγής για λύτρα, αν και, προς το παρόν, δεν έχουν ζητηθεί. Αλλά δεν είναι το πιο ασφαλές και έξυπνο έγκλημα στον κόσμο να πάρεις τη σορό ενός αρχηγού κράτους και να έχεις μετά όλες τις υπηρεσίες και τον πληθυσμό του, ενδεχομένως και κάποιους πιστούς φίλους και οπαδούς του εκλιπόντος να σε κυνηγάνε. Ακόμη κι αν ζητηθούν λύτρα, θα είναι το πρόσχημα σε μια τέτοια περίπτωση, που δεν μπορεί να αποσπασθεί από το πολιτικό της υπόβαθρο, εκτιμά ο Καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Γιάννης Πανούσης. Πόσο εύκολο άλλωστε είναι να πιστέψει κανείς στην εκδοχή του κοινού εγκλήματος, παραμονή του μνημοσύνου και στην αρχή της κρισιμότερης φάσης των διαπραγματεύσεων μετά το 2004;
Υπάρχουν πιο πολιτικές ερμηνείες, όπως η υποστηριχθείσα από τον Διευθυντή του Διπλωματικού Γραφείου του Προέδρου Παπαδόπουλου Πρέσβη Τζιωνή. Ο Κύπριος διπλωμάτης υπενθυμίζει, με άρθρο του στον Φιλελεύθερο, ότι ο Παπαδόπουλος κατέστη «σύμβολο αγώνα κατά της υποταγής και εθελοδουλείας, υπέρ ελευθερίας και ανεξαρτησίας, για τη διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιβίωση του Ελληνισμού της Κύπρου». Χαρακτηρίζει την κλοπή της σορού «τρομοκρατική επίθεση», που δεν έγινε από Ελληνοκύπριους. Εκτιμά ότι έχει ως στόχο «να ενσπείρει τρόμο, να κλονίσει την εμπιστοσύνη στο κράτος, να καταρρακώσει το κύρος του, να εκμηδενίσει το ηθικό του λαού, να τον ταπεινώσει, να προκαλέσει διχόνοια και ηττοπάθεια». Αν ο κ. Τζιωνής έχει δίκηο, τότε κάποιοι θέλουν να προσθέσουν τον φόβο στα επιχειρήματα υπέρ του Ναι σε ένα νέο σχέδιο – και ισχυρά αισθήματα φόβου και τρόμου διατρέχουν το συλλογικό ασυνείδητο των Ελληνοκυπρίων, λόγω των ιστορικών βιωμάτων τους.
Αλλοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι, αν η κλοπή της σορού συνιστά μήνυμα προς τον κυπριακό λαό, μια αρχή ψυχολογικού πολέμου ενόψει μιας νέας λύσης, συνιστά ακόμα περισσότερο ένα ευανάγνωστο στην κωδικοποίησή του μήνυμα προς την κυπριακή πολιτική ελίτ: «Μη διανοηθείτε να επαναλάβετε τα καλά του 2004, μη διανοιηθείτε ένα δεύτερο ¨Οχι. Μέχρι τον τάφο κι ακόμα πιο πέρα θα σας κυνηγήσουμε”. Η «προειδοποίηση», πιστεύουν οι ίδιοι αναλυτές, αφορά και τον κ. Χριστόφια, γιατί δεν θέλει ασφαλώς να πάει σε δημοψήφισμα, αν βλέπει ότι θα το χάσει. Για όσους όμως θέλουν ενδεχομένως να αποενοχοποιήσουν την Τουρκία για το κυπριακό, η δεύτερη καλύτερη επιλογή είναι η απόρριψη από τους Ελληνοκυπρίους ενός σχεδίου που θα φέρει μάλιστα τώρα την υπογραφή του ηγέτη τους.
Δεδομένου του τρομακτικού αριθμού διεθνών συνωμοσιών που χαρακτήρισαν την κυπριακή ιστορία οι Κύπριοι έχουν γίνει πολύ καχύποπτοι. Θυμούνται καλά, π.χ., ότι ο αρχιτέκτονας της βρετανικής πολιτικής στο κυπριακό Λόρδος Ντέιβιντ Χάνει δήλωσε, το 2004, ότι αν πουν ’Όχι οι Ελληνοκύπριοι στο σχέδιο Ανάν: «Θα τους το βάζουμε ξανά και ξανά σε δημοψήφισμα μέχρι να πούνε ναι». Φυσικά όμως δεν είναι δυνατό να τεκμηριωθεί οποιαδήποτε σχέση ξένων κρατών με «δραστικά μέσα» ή τις «προβοκάτσιες», όπως χαρακτήρισε ο Πρόεδρος Χριστόφιας την κλοπή της σορού, χωρίς να εξηγήσει τι εννοεί ακριβώς.
Ενδεχομένως, προσθέτουν οι ίδιοι αναλυτές, μια πρόσθετη πολιτική επιδίωξη όσων οργάνωσαν την «επιχείρηση» είναι η ενίσχυση της ήδη πολύ σοβαρής και εντεινόμενης διάσπασης στο εσωτερικό της κυπριακής ελίτ και η καλλιέργεια κλίματος καχυποψίας μεταξύ οπαδών και αντιπάλων της διαφαινόμενης λύσης. Να σημειώσουμε επίσης ότι ‘Ελληνες αναλυτές, με μακρά εμπειρία των τουρκικών θεμάτων και των τουρκικών επιχειρήσεων, δεν θεωρούν πολύ πιθανό ένα τέτοιο σχέδιο ψυχολογικού πολέμου, εάν όντως υπάρχει, να εκπονήθηκε από τουρκικές υπηρεσίες.
Σε μια υπόθεση τόσο αβέβαιη και μυστηριώδη, όλοι συμφωνούν ότι είναι αδύνατο να καταλήξει κανείς σε βέβαια συμπεράσματα, προτού τουλάχιστο υπάρξουν, αν υπάρξουν, απτά στοιχεία. Αν είναι μια υπόθεση παράφρονος ή κοινού ποινικού δικαίου θα το ξέρουμε γρήγορα. Αν είναι μια επιχείρηση με πολιτική στόχευση, όπως μοιάζει πιθανότερο στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΑΚΕΛ Νίκο Κατσουρίδη, τότε οι δράστες δεν θα περιορισθούν σε αυτή, αλλά θα κλιμακώσουν τις «δράσεις» τους όσο πλησιάζουμε στην επίτευξη λύσης και ενδεχόμενο δημοψήφισμα.
Παρατηρητές στη Λευκωσία επισημαίνουν ότι η πηγή των κινδύνων δεν είναι τόσο ή μόνο τα όποια τυχόν σχέδια εξωτερικών δυνάμεων. Είναι κυρίως η στρατηγική ασάφεια της κυπριακής ελίτ για το τι ακριβώς επιδιώκει, αλλά και τι συνιστά εντέλει πυρήνα κρατικής κυριαρχίας. ‘Όπως επίσης ότι η επιλεγείσα διαδικασία επίλυσης δεν επιτρέπει στην κυπριακή κοινωνία να εκφρασθεί, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ όσων επιθυμούν οι πολίτες που θα ζήσουν στο μελλοντικό κράτος και όσων ρυθμίσεων διαπραγματεύεται η ηγεσία τους.

Read more...

Είναι η Τουρκία ένας θεμελιακός παίκτης στην περιοχή;


Του Νίκου Κοτζιά
Η εξωτερική φαντασίωση της Τουρκίας
Την προηγούμενη εβδομάδα αναλύσαμε τις φαντασιώσεις των ηγετικών ομάδων της Τουρκίας που συνοψίζονται στην στρατηγική του νεοθωμανισμού, Αυτή η στρατηγική επιδιώκει την στήριξη των εσωτερικών επιλογών απέναντι στους Κούρδους, προκειμένου να τους ενσωματωθούν στον σημερινό Τουρκικό κοινωνικό σχηματισμό.
Ταυτόχρονα, αυτή η φαντασίωση λειτουργεί και ως διττός μηχανισμός προώθησης των στόχων της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής:
Α) μέσω της προσπάθειας να πειστεί η διεθνής κοινότητα, ιδιαίτερα η Δύση, ότι η Τουρκία αποτελεί το κλειδί λύσης όλων των προβλημάτων στην περιοχή.
Β) με την εμπέδωση της τουρκικής φαντασίωσης στο μυαλό άλλων παικτών. Με το να παρουσιαστεί, δηλαδή, η πρόθεση υλοποίησης αυτής της τουρκικής φαντασίωσης ως υπάρχουσα ήδη αντικειμενικά.

Η εξωτερική διάσταση της σημερινής νεοθωμανικής φαντασίωσης στηρίζεται στις παραδοχές, ότι, πρώτον, η Τουρκία είναι η πιο ισχυρή μουσουλμανική χώρα στον κόσμο, ικανή γέφυρα ανάμεσα στη Δύση και σε άλλους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, τόσο οικουμενικά, όσο και ιδιαίτερα ως προς τους Άραβες. Δεύτερον, ότι η Τουρκία βρίσκεται καθ' οδόν να λύσει όλα τα άμεσα προβλήματα που έχει με τους γείτονές της καθώς και το κουρδικό. Τρίτον, ότι η Τουρκία έχει ιδιαίτερα ενισχυμένο κύρος και δύναται να διαμεσολαβήσει σε μεγάλες ιστορικές διαμάχες, όπως είναι αυτή της Μέσης Ανατολής και εκείνη της Δύσης με το Ιράν. Η φαντασίωση της Τουρκίας ότι όλα «τα σφάζει και όλα τα ελέγχει» στηρίζεται αφενός στην πραγματική σχετική αναβάθμιση της στο διεθνές σύστημα, και αφετέρου στον τρόπο αντιμετώπισής της από ορισμένες δυτικές δυνάμεις.
Η αναντιστοιχία ανάμεσα στην «ισλαμική» φαντασίωση και την πραγματικότητα
Ας μου επιτραπεί να θυμίσω, πρώτον, ότι η Τουρκία δεν είναι η μουσουλμανική χώρα με τον μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο. Αυτή είναι η Ινδονησία και κατόπιν το Πακιστάν. Από δε τις χώρες με δυτικού τύπου πολιτικό σύστημα, η Ινδία είναι η δημοκρατία με τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό. Επιπλέον, ο Ισλαμισμός στην Ινδία έχει επηρεαστεί πολύ από τον χαμηλών τόνων ινδουισμό και αποτελεί σαφώς ένα πιο ήπιο και δημοκρατικό δείγμα (στην πλειοψηφία του πάντα και όχι ως προς κάθε ισλαμική ομάδα) κοσμικού ισλαμισμού από εκείνο του νέο-οθωμανισμού.
Δεύτερο, οι περισσότεροι μουσουλμανικοί πληθυσμοί στην Μέση Ανατολή είναι Άραβες. Λαοί οι οποίοι υπέστησαν επί αιώνες την μπότα της οθωμανικής κατοχής και δεν έχουν κανένα λόγο να έλκονται από τις επιλογές των παλαιότερων «αφεντικών τους». Δεν χρειάζεται παρά μια μικρή σπίθα ιστορικής ανάμνησης για να θυμηθούν αυτή οι λαοί το πόσο υπέφεραν υπό την Οθωμανική αυτοκρατορία. Αλλά και οι άλλοι μουσουλμανικοί πληθυσμοί της περιοχής δεν έχουν την καλύτερη εμπειρία από τον τουρκικό μεγαλοϊδεατισμό που επιθυμεί να επαναφέρει την ιδεολογία του οθωμανισμού.
Τρίτο, ο άμεσα και σημαντικότερος μουσουλμανικός πληθυσμός με κοσμικές και δημοκρατικές αντιλήψεις, είναι οι Αλεβίτες. Αυτοί υποφέρουν στο εσωτερικό της Τουρκίας. Και ο πιο αρχάριος μελετητής της Τουρκίας γνωρίζει ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχει θρησκευτική καταπίεση. Η καταπίεση αυτή δεν αφορά μόνο τις μη μουσουλμανικές κοινότητες, αλλά και τις μειοψηφικές κοινότητες στο εσωτερικό του ίδιου του ισλαμισμού. Επιπλέον, αφορά και τις εθνικές κοινότητες που δεν υποτάσσονται στον κυρίαρχο τουρκικό εθνικισμό και ερμηνεία του Ισλάμ.
Τέταρτο, η μεγαλύτερη μη τουρκογενή εθνότητα στην Τουρκία είναι οι Κούρδοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός «έθνους χωρίς κράτος». Πρόκειται για έναν πληθυσμό στην ευρύτερη περιοχή με 25-30 εκατομμύρια ψυχές (τα 14-15 εκατομμύρια κατοικούν στην Τουρκία) που ζει σε σχετική ειρήνη μόνο στο εμπόλεμο Ιράκ.
Και αυτό ακριβώς είναι η ειρωνεία της ιστορίας. Οι Κούρδοι της Τουρκίας δεν διαθέτουν τα αντίστοιχα δικαιώματα άλλων μειονοτήτων ή εθνικών κοινοτήτων που υπάρχουν σε χώρες πέραν της Τουρκίας. Πρόσφατα η Τουρκία εμφανίστηκε ως να λύνει δημοκρατικά το κουρδικό πρόβλημα. Δεν πρόλαβε, όμως, να σβήσει το μελάνι των απαράδεκτων αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, και τουρκικό δικαστήριο απαγόρευσε την δράση του εκπροσωπούμενου στο τουρκικό κοινοβούλιο κόμματος των Κούρδων. Μην ξεχνάμε, όμως, ότι οι Κούρδοι είναι μουσουλμάνοι. Φαντάζει, λοιπόν, πολύ προκλητικό όταν ορισμένοι κύκλοι της δύσης εμφανίζουν την Άγκυρα ως το υπόδειγμα διαλόγου θρησκειών και πολιτισμών, όσο η τελευταία δεν ανέχεται στα εδάφη της ούτε καν τα δικαιώματα των μουσουλμάνων κουρδικής καταγωγής και των μουσουλμάνων αλεβητών!
Πέμπτο, πέρα από τους Άραβες και τους Κούρδους, υπάρχει στην περιοχή και ένας μεγάλος ιστορικός πληθυσμός που έχει προσχωρήσει στον ισλαμισμό, πρόκειται για τους Ιρανούς. Ένας λαός με πολύ μεγαλύτερη ιστορία πολιτισμού από τους Τούρκους.
Σήμερα, εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθεί η Τεχεράνη, το Ιράν βρίσκεται έξω, πιο σωστά απέναντι, από τους σχεδιασμούς της Δύσης. Η Τουρκία εμφανίζεται ως μια χώρα που μπορεί να διαμεσολαβήσει ανάμεσα στη Δύση και το Ιράν. Στην πραγματικότητα, πίσω από τις τυπικά καλές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες κρύβεται η καχυποψία και μια ισχυρή δόση εχθρότητας, προϊόν μεγάλων ιστορικών ανταγωνισμών ανάμεσα στις δύο χώρες.
Παλαιότερα, ο ανταγωνισμός αυτός αφορούσε το ποιος θα έχει την ισχυρότερη θέση για τη δύση. Σήμερα ο ανταγωνισμός αφορά την ηγεμονία στην περιοχή και την πρωτοκαθεδρία ανάμεσα σε μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Από αυτή τη σκοπιά το Ιράν θα εμπιστευόταν πολύ περισσότερο την Ελλάδα, που δεν είναι μέρος ενός τέτοιου ανταγωνισμού, παρά την Τουρκία. Την εμπιστεύεται δε, την Ελλάδα, γιατί την θεωρεί ως μια χώρα φορέα ενός μεγάλου και ιστορικού πολιτισμού.
Ηγεμονικές βλέψεις της Τουρκίας στην περιοχή
Η Τουρκία εμφανίζει τον εαυτό της ως τη χώρα που μπορεί να ηγεμονεύσει αλα οθωμανικά στην περιοχή που αποτελούσε παραδοσιακά κομμάτι της αυτοκρατορίας της. Ονειρεύεται, δηλαδή, όχι μόνο επανάκαμψη στην περιοχή της παλιάς της αυτοκρατορίας, αλλά και λαούς χωρίς μνήμη του τι ακριβώς σήμαινε για τους ίδιους αυτός ο τύπος αποικιοκρατίας. Η Ελληνική εξωτερική πολιτική οφείλει να το θυμίζει αυτό και να το θυμάται. Όχι προκειμένου να δημιουργήσει εντάσεις. Κάθε άλλο, αλλά προκειμένου να κόψει έγκαιρα τις όποιες ηγεμονικές προθέσεις της Άγκυρας.Η Τουρκία εμφανίζει, επιπλέον, τον εαυτό της ως να κλείνει όλα τα ανοικτά μέτωπά που έχει στη γειτονιά της. Στην πραγματικότητα:
Πρώτον, στα Βαλκάνια προσπαθεί να στρέψει τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, χωρίς να τα καταφέρνει, ενάντια στο ίδιο το κράτος τους, γενικότερα να δημιουργήσει αναταραχές και να αξιοποιήσει αρνητικά τυχόν ενστάσεις που υπάρχουν στη χερσόνησο του Αίμου.
Δεύτερον, εμφανίζεται να έχει λύσει το «Αρμενικό» προκειμένου να αποφύγει την καταδίκη της για γενοκτονία από την Γερουσία των ΗΠΑ, αλλά στην πραγματικότητα αποφεύγει την υλοποίηση των συμφωνηθέντων. Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που χρησιμοποιεί αυτή τη διγλωσσία.
Τρίτον εμφανίζεται ως να συμβάλλει στη λύση της διαμάχης ανάμεσα σε Αρμενία και Αζερμπαϊστάν, αλλά στην πραγματικότητα δίνει τροφή σε αυτή, υποστηρίζοντας με ακραίο τρόπο τις απαιτήσεις του τελευταίου.
Τέταρτο, διατηρεί ανοικτά τα μέτωπα με το Ιράκ, ενώ στη Συρία έχει επιβληθεί με τον όγκο της ισχύος της παριστάνοντας τον έντιμο διαπραγματευτή ως προς τις διαφορές που έχει η τελευταία με το κράτος του Ισραήλ. Το ίδιο κάνει και ως προς τη σύγκρουση Ισραήλ και Παλαιστινίων. Εδώ, αφενός υποστηρίζει ακόμα και εξτρεμιστές ισλαμιστές, αλλά και προκαλεί συνεχώς το Ισραήλ από θέσεις, κατά την ίδια την Άγκυρα, ισχύος.
Ως προς αυτή τη τουρκική διγλωσσία θα πρέπει να σημειωθεί, ότι ανεξάρτητα από τις απόψεις που έχει κανείς για το Ισραήλ, δεν μπορεί η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική να αφήνει την Τουρκία να παριστάνει τη φίλο των Αράβων, που όπου την παίρνει τους πιέζει και εκβιάζει, ενώ ταυτόχρονα υβρίζει όλο και περισσότερο το Ισραήλ.
Συνολικά μπορεί κανείς να υποστηρίζει, ότι η σχέση της Τουρκίας με τον ισλαμικό κόσμο, τις εθνότητες και τα κράτη της περιοχής δεν είναι μονοσήμαντα θετική. Είναι συχνά αρνητική και σίγουρα αντιφατική αν όχι και αδιέξοδη. Ακριβώς για αυτό δεν χρειάζεται να αφήνει η Ελλάδα να «καταναλώνει και να αναπαράγει» η Δύση τις τουρκικές φαντασιώσεις. Ούτε να μην εργάζεται σταθερά προκειμένου να δημιουργήσει δικές της συμμαχίες και αντίβαρα στις νέες βλέψεις της Αγκύρας. Το τέλος του τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού και των νεοθωμανικών φαντασιώσεων θα είναι μια ειρηνική επιβολή του ευρωπαϊσμού και του διεθνούς δικαίου, με σεβασμό στην κυριαρχία, την ακεραιότητα και εθνική ανεξαρτησία όλων των κρατών της περιοχής επί επικίνδυνων φαντασιώσεων.

Read more...

Περί Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης


Κατά την UNCLOS (United Nations Convention οn the Law Οf the Sea) στο άρθρο 55 της συμβάσεως, «the EEZ is “more similar to a list and allocation of rights or corresponding duties than to an abstract legal category”», και στην ΑΟΖ δεν ισχύει ΟΥΤΕ η αντίληψη κυριαρχίας που διέπει τα χωρικά ύδατα, ΟΥΤΕ η ελεύθερη διακίνηση που ισχύει στις ανοιχτές θάλασσες.
Τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα και χωρίς να είμαι νομικός, αντιλαμβάνομαι ότι μόνον Κράτη που δύνανται να εξασφαλίσουν ασφάλεια ναυσιπλοίας, Έρευνα – Διάσωση και επαρκή επιτήρηση μπορούν να αποβλέπουν σε αποδοχή εκ μέρους της Διεθνούς Κοινότητος της ΑΟΖ που θα καθορίσουν.

Είναι φανερό το πρόβλημα από την «επικάλυψη» (overlapping) μεταξύ των ΑΟΖ 200 ν.μ. των ομόρων Κρατών και η ανάγκη καθορισμού των ΑΟΖ στην βάση της «μέσης γραμμής», σε σχέση με την απόσταση από την ακτογραμμή των ενδιαφερομένων Κρατών.
Προκύπτει λοιπόν η κάτωθι εικόνα για τις ΑΟΖ των Κρατών της περιοχής μας (εάν τις εφήρμοζαν όλοι) οπου με μπλέ χρώμα εμφανίζεται η Ελληνική ΑΟΖ.

Ποιά είναι όμως τα πλεονεκτήματα που θα αποκτούσε η χώρα μας από τον καθορισμό μιας τέτοιας ΑΟΖ και ποιές οι υποχρεώσεις της αφού κατά το άρθρο 55 της UNCLOS πρόκειται για μια «λίστα» δικαιωμάτων η αντιστοίχως καθηκόντων;
Ας δούμε πως περιγράφει σύντομα και περιεκτικά τα των ΑΟΖ ο κορυφαίος Τούρκος ειδικός στα RADAR και τους αισθητήρες επιτηρήσεως καθηγητής Levent Sevgi: «Η UNCLOS δίδει στις παραθαλάσσιες χώρες κυριαρχικά δικαιώματα σε θαλάσσια έκταση 200 ν.μ., γνωστή ως ΑΟΖ. Εις ανταπόδοση τα κράτη αυτά υποχρεούνται να παράσχουν Διοίκηση, Αστυνόμευση και Προστασία του Περιβάλλοντος σ’ αυτό το νέο σύνορο, κατά πολύ εκτενέστερο των προηγούμενων χωρικών τους υδάτων». Η διαφορετική, «πασαλίδικη» αντίληψη που διέπει τον ορισμό είναι ορατή και θα δούμε παρακάτω γιατί παραθέσαμε τον «ορισμό» αυτό, του οποίου οι «nuances» ως προς την UNCLOS έχoυν σημασία που οι γείτονες έχουν πλήρως αντιληφθεί.
Η ιδια η σύμβαση UNCLOS ορίζει στο α.56 οτι το παράκτιο Κράτος εχει δικαιώματα ΜΟΝΟΝ οσον αφορά εις την εκμετάλλευση, εξερεύνηση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πόρων, ζωντανών η μή οργανισμών των υδάτων και του βυθού η του υπεδάφους του, οπως και εις οτι αφορά στην παραγωγή ενέργειας απο τα κύματα, τα ρεύματα η τον ανεμο. Τα ΑΛΛΑ κράτη, εχουν δικαιώματα σε κάθε μή-οικονομική χρήση της ΑΟΖ και κατά το αρθρο 58 απολαμβάνουν των δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται στις ανοικτές θάλασσες σύμφωνα με οσα ορίζει το α. 57:
1. Ναυσιπλοία
2. ΥΠΕΡΠΤΗΣΗ
3. Τοποθέτηση υποβρυχίων καλωδίων και αγωγών
4. «κάθε αλλη διεθνώς σύννομη χρήση της θαλάσσης σχετιζομένη με τις παραπάνω ελεύθερες χρήσεις»
Το α. 246 ορίζει ότι το παράκτιο κράτος δικαιούται να ρυθμίζει, επιτρέπει και διεξάγει θαλάσσιες επιστημονικές έρευνες στην ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα του.Κανένα άλλο κράτος δεν δικαιούται να διεξαγάγει έρευνες στην ΑΟΖ άνευ της συγκαταθέσεως του παράκτιου κράτους. Το οποίο όμως θα πρέπει «κανονικώς εχόντων των πραγμάτων» να συγκατατίθεται!
Με λίγα λόγια μύλος…
Το α. 253 ορίζει την διακοπή κάθε διεξαγωμένης ερεύνης εάν αντιβαίνει τα συμφωνηθέντα με το παράκτιο κράτος η εάν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις αυτού δεν γίνονται σεβαστά… Πείτε το στους Τούρκους αλλά ευγενικά μή θυμώσουν και ταραχθεί ο Συνασπισμός και οι οικολόγοι!
Ασφαλώς υπάρχει περιθώριο πολλαπλών αναγνώσεων και ερμηνειών της συμβάσεως, η εφαρμογή της οποίας εξαρτάται τελικώς (κατά την αντίληψη του γράφοντος) από τοπικούς και διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων και προβολής ισχύος των ενδιαφερομένων. Αποτελεί πεποίθηση του γράφοντος ότι η Τουρκία είναι ένα σοβαρό Κράτος με ότι αυτό σημαίνει : Οργανωμένη, συντεταγμένη δύναμη επιβολής των Εθνικών συμφερόντων με μοχλούς την Άμυνα, την Διπλωματία και την Εσωτερική Ασφάλεια.
Υπό το πρίσμα λοιπόν αυτό θα πρέπει να εξετάζωμε τον υπερεξοπλισμό και την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο, την συνολική της αναθεωρητική στάση ως προς τις διεθνείς συνθήκες που κατοχυρώνουν εν τοις πράγμασι την Ελληνική ΑΟΖ.

Η γεωγραφία είναι αμείλικτη για την Τουρκία, δείτε χαρακτηριστικά την «έκταση» της τουρκικής ΑΟΖ. Ειδικώς στην περιοχή της Μεγίστης (Καστελλορίζου) οι Τούρκοι δεν μπορούν με τίποτε να «χωνέψουν» την σφήνα ελληνικής ΑΟΖ που μαζί με την Κυπριακή περιορίζει την δική τους ΕΚΕΙ ακριβώς που εχουν επισημανθεί τα πετρελαιοφόρα κοιτάσματα. Όπως επίσης στις περιοχές «Μπάμπουρα» και βραχονησίδος Λαδόξερα (ανατολικά της Θάσου, νότια της Αλεξανδρουπόλεως) όπου το πετρέλαιο κυριολεκτικά «αναβλύζει» εξ’ ού και το εύγλωττο όνομα της βραχονησίδος.

Παρά την δουλοπρεπή ελληνική φιλοαραβική στάση δεκαετιών (αποδεχόμενοι το αριστερό – λαϊκοδεξιό ιδεολόγημα Ισραήλ – ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – φονιάδες των λαών, Μοσσάντ, CIA και λοιποί δαίμονες) η Αίγυπτος όχι μόνον δεν συναινεί στην οριοθέτηση της ΑΟΖ αλλά συμπράττει με την αναδυόμενη τοπική νεο–οθωμανική υπερδύναμη – Τουρκία σε αεροναυτικές ασκήσεις αμφισβητήσεως του FIR Αθηνών και στην ουσία της Ελληνικής ΑΟΖ και βεβαίως ούτε λόγος για την Κυπριακή που χωρίς Ναυτικό και Αεροπορία και με φούμαρα περί «Ενιαίου Αμυντικού Χώρου» (ούτε η άσκηση Τοξότης δεν γίνεται πιά και οι S -300 PMU1… αναπαύονται στην Κρήτη, ούτε εκπαιδευτική βολή δεν τολμούμε…) ΔΕΝ υφίσταται στην πράξη.
Εμείς θυμόμαστε το θέμα μόλις οι Τούρκοι το παρακάνουν όπως με την προχθεσινή διείσδυση μαχητικών στο πεδίο βολής Άνδρου, βλ. στον χάρτη LGD68 η συνεχίσουν το διεθνές παίγνιο με τις ΝΟΤΑΜ και μετά … Ντόρα, «Πανεπιστημιακό άσυλο» και γρίπη… Ειρήσθω εν παρόδω ότι το LGD 68 ευρίσκεται επί του 25ου μεσημβρινού, εκεί δηλαδή που διεκδικούν αρμοδιότητα Ερεύνης – Διασώσεως οι Τούρκοι, διχοτομώντας το Αιγαίο.

Το ζήτημα της ΑΟΖ εμπλέκεται άμεσα με τα ενεργειακά και με τις νεο–οθωμανικές φιλοδοξίες της Τουρκίας, που έχουσα πλήρη αντίληψη των απαιτήσεων εχει φροντίσει και φροντίζει για το αμυντικό σκέλος προβολής ισχύος καθώς και για το διπλωματικό που στην παρούσα φάση συνίσταται στην δημιουργία τετελεσμένων και την αμφισβήτηση του status quo.
Για τους παραπάνω λόγους η ένταση και η προκλητικότητα θα βαίνουν αυξανόμενες και ΔΕΝ θα επηρεάζονται από διάφορα γεγονότα όπως σύνοδοι κορυφής της ΕΕ, «μέτρα εμπιστοσύνης», «πάγωμα κεφαλαίων» και άλλες παρλαπίπες αφού το ζητούμενο είναι κατά πολύ πιο απτό: ”lebensraum”! Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω την σημασία τους οι καθημερινές «αναχαιτίσεις», στην ουσία αναγνωρίσεις και καταγραφές αριθμού νηολογίου για τα διαβήματα του ΥΠΕΞ δεν πρόκειται να πτοήσουν τους Τούρκους που χρησιμοποιούν την πολεμική τους ισχύ, εν προκειμένω τα αεροσκάφη και τα πλοία τους για την «διόρθωση» αυτού που θεωρούν ως ιστορική και γεωγραφική αδικία.
Η Τουρκία –ως σοβαρό Κράτος– εχει «χτίσει» μια σοβαρή υποδομή προβολής ναυτικής και αεροπορικής ισχύος με τις προοπτικές που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ισχυρή Ακτοφυλακή και στόλο αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας, ολοκληρωμένη ναυτική επιτήρηση (“UZUN UFUK”), πυκνό δίκτυο Ερεύνης – Διασώσεως, παραγγελία Stealth F–35 (JSF), πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων με εμβέλεια (πρός το παρόν) 300 χλμ… Απο την αλλη για αντιπερισπασμό «πιέζει» και στον Εβρο μέσω της μειονότητος αλλά και πιο χειροπιαστά: Συγκρότηση ισχυρότατης δυνάμεως γεφυροφόρων αρμάτων, αντικατάσταση όλων των αυτοκινούμενων πυροβόλων με σύγχρονα και σοβαρή υποδομή ανεπάνδρωτων αεροσκαφών για στοχοποίηση.
Εμείς; Με παλινωδίες και «τσαλίμια» για τα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, τις φρεγάτες αντιαεροπορικού πολέμου περιοχής και τα παιχνίδια των αντιπροσώπων που θέλουν να μας πωλήσουν F–16 για μαχητικά «τετάρτης γενεάς», αναθέσεις της επιτηρήσεως του θαλάσσιου χώρου στην FRONTEX κ.α. ευτράπελα για μια χώρα με ΑΟΖ του μεγέθους της δικής μας (ΑΟΖ μεγαλύτερη σε εκταση απο το ηπειρωτικό τμήμα της χώρας) είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν μπορούμε να αντισταθμίσωμε την πίεση που ασκεί και θα ασκήσει η γείτων.
Η ΑΟΖ (και τα οικονομικά οφέλη της) δεν επιβάλλονται με πολιτική «τι τα θέλωμε τα οπλα, τα κανόνια τα σπαθιά…» όταν αυτή η ΑΟΖ εποφθαλμιάται από ένα επίβουλο, μογγολικής προελεύσεως έθνος που ανέκαθεν λοξοκοίταζε πρός Δυσμάς, ενίοτε και ως την Βιέννη! Ειδάλλως να δεχθούμε ότι δεν μας παίρνει, να δεχθούμε συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, δορυφοροποίηση της χώρας στο άρμα της τοπικής υπερδυνάμεως Τουρκίας, να φύγει και ο καυμός των αριστερών για τις αμυντικές δαπάνες, να γίνωμε σαν τους Κύπριους: Dolce vita υπο τα Καυδιανά δίκρανα…
Και τότε οι Τούρκοι θα έχουν πετύχει αυτό που συνιστά ο Σούν Τζού: Η καλύτερη στρατηγική είναι εκείνη που επιτυγχάνει τους στόχους της χωρίς πόλεμο…
Για πάνω από τριάντα χρόνια τώρα η Ελλάδα επιμένει μονότονα ότι η μοναδική της διαφορά με την Τουρκία, ήτοι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, είναι νομικής φύσης. Όμως, εδώ και πάνω από 25 χρόνια η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει υπερκερασθεί απ’ αυτή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Από την ύπαρξη της νέας Σύμβαση του Διεθνούς Δίκαιου της Θάλασσας το 1982, κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αλλά πάντα ζητά και την ταυτόχρονη οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Πράγματι, όλες οι αποφάσεις του Δικαστηρίου μέχρι σήμερα, λαμβάνουν υπ’ όψη την οριοθέτηση και των δυό ζωνών πού πάντα συμπίπτουν.
Οι Τούρκοι βέβαια τρίβουν τα χέρια τους που ακούν για τόσα χρόνια τις ελληνικές κυβερνήσεις και όλα τα πολιτικά κόμματα να μιλάνε μόνο για την υφαλοκρηπίδα χωρίς να αναφέρονται στην ΑΟΖ. Ο λόγος βέβαια της μεγάλης χαράς των Τούρκων είναι ότι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα έχει πολλά να κερδίσει μετά την οριοθέτηση μιας ΑΟΖ στο Αιγαίο. Έτσι, οι μεν Τούρκοι κάνουν την πάπια οι δε Έλληνες παπαγαλίζουν μονότονα το τροπάριο της υφαλοκρηπίδας!
Τα πράγματα, όμως, άλλαξαν πριν λίγο καιρό, όταν η Κύπρος αποφάσισε, πολύ σωστά, να συνάψει συμφωνία με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ των δύο κρατών και μετά να αρχίσει έρευνες για πετρέλαια στην κυπριακή ΑΟΖ. Η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται να συμφωνεί και υποστηρίζει την κυπριακή θέση την στιγμή που έχει μεσάνυχτα για το τι σημαίνει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ μια και ποτέ δεν ασχολήθηκε με αυτή τη νέα έννοια του Δίκαιου της Θάλασσας. Όπως γνωρίζουμε, ο κύριος λόγος της ελληνοτουρκικής διαφοράς είναι η ύπαρξη πετρελαίου στο Αιγαίο, όμως οι ελληνικές κυβερνήσεις ουδέποτε ζήτησαν οριοθέτηση της ΑΟΖ στο Αιγαίο! Τώρα, η κυπριακή πρωτοβουλία φέρνει στο προσκήνιο όχι μόνο αυτή τη μεγάλη ελληνική παράλειψη αλλά και σε πολύ δύσκολη θέση και την Τουρκία η οποία βέβαια δεν επιθυμεί κάποιος να εγείρει θέμα ΑΟΖ που τόσο πολύ βλάπτει τα συμφέροντά της στη Μεσόγειο.

Read more...

Ο Ερντογάν διώκει τον Τύπο στην Τουρκία


Δεν έχουν τέλος οι απαγορεύσεις,οι διώξεις και οι διακρίσεις Η εξάρθρωση της «Εργκενεκόν», του λεγόμενου βαθέος κράτους στην Τουρκία, έχει αποτελέσει την αφορμή για πολλές διώξεις ή ενέργειες κατά θεσμών στην Τουρκία. Και, φυσικά, όχι πάντα μέσα στο πλαίσιο του νόμου.
Εις το όνομα της... «Εργκενεκόν» τι «νόμιμες» υποκλοπές δικαστών έχουν γίνει, τι εφημερίδες κλείνουν και πόσοι δημοσιογράφοι έχουν βρεθεί στο στόχαστρο... Έχει χαθεί ο λογαριασμός πλέον. Ο Τύπος αποτελεί τελευταίως το νέο «θύμα» της Εργκενεκόν.

Δικαστική απόφαση απαγόρευσε πρόσφατα την κυκλοφορία για ένα μήνα του περιοδικού «Αϊντινλίκ», ενώ διέταξε την απόσυρση του τελευταίου τεύχους, επειδή προήγαγε «προπαγάνδα υπέρ της τρομοκρατικής οργάνωσης Εργκενεκόν και καθιστούσε τον αρμόδιο εισαγγελέα στόχο της οργάνωσης». Η απόφαση αυτή προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Διεθνούς Ινστιτούτου Τύπου, αλλά και της Ένωσης Δημοσιογράφων της Τουρκίας. Η Γενική Εισαγγελία Κωνσταντινούπολης αμέσως έδωσε εντολή για προκαταρκτική έρευνα εναντίον του περιοδικού, μετά από καταγγελίες, που κατέδειχναν αξιωματούχους του κράτους (δηλαδή δικαστές) ως στόχους της τρομοκρατικής οργάνωσης και ότι διεξήγαγαν προπαγάνδα υπέρ της «Εργκενεκόν».
Επιχείρηση εκκαθάρισης...
Το «έγκλημα» του περιοδικού ήταν ένα άρθρο στο τελευταίο του τεύχος με τίτλο: «Είναι έγκλημα να υποστηρίζεις την πατρίδα όταν ο διαμελισμός και η κατασκοπία είναι ελεύθερα». Το άρθρο κατέληγε με την εξής φράση: «Επιχείρηση εκκαθάρισης από τον τουρκικό στρατό... Η οργάνωση του Μπεσικτάς (εννοεί το δικαστήριο που εκδικάζει την υπόθεση του "βαθέος κράτους" και βρίσκεται στην περιοχή Μπεσικτάς της Κωνσταντινούπολης) βάζει κι άλλους στο στόχαστρό της. Το κουμπί για την εκκαθάριση από τον τουρκικό στρατό, τον υποβοηθούμενο από την Εργκενεκόν, πατήθηκε. Ήδη τρεις ανώτατοι αξιωματικοί του στρατεύματος κατηγορούνται από τον εισαγγελέα της Εργκενεκόν για απόπειρα πραξικοπήματος». Η διατύπωση αυτή θεωρήθηκε από τους δικαστές έμμεση απειλή της Εργκενεκόν κατά του εισαγγελέα που διερευνά την υπόθεση και αμέσως έθεσαν το περιοδικό υπό απαγόρευση...
Απόφαση εξ ΗΠΑ
Η απόσυρση του τελευταίου τεύχους και η απαγόρευση κυκλοφορίας του περιοδικού ήταν απόφαση της Γενικής Εισαγγελίας, βασιζόμενη στο άρθρο 6 του αντιτρομοκρατικού νόμου. Ο εκδότης και διευθυντής του περιοδικού, Ρουχσάρ Σένογλου, πρόκειται να εφεσιβάλει την απόφαση, την οποία δεν διστάζει να χαρακτηρίσει «πολιτική». Υποστηρίζει μάλιστα ότι η απαγόρευση της κυκλοφορίας αποφασίστηκε κατά τη διάρκεια της συνάντησης Ομπάμα - Ερντογάν στις ΗΠΑ! Εξάλλου, το περιοδικό βρισκόταν στο στόχαστρο της κυβέρνησης πολύ πιο πριν, μετά τη δημοσίευση άρθρου που αποκάλυπτε τηλεφωνικές συνομιλίες του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Για το άρθρο αυτό, μάλιστα, πριν από ένα μήνα είχε συλληφθεί ο υπεύθυνος έκδοσης, Ντενίζ Γιλντιρίμ.
Στην ανακοίνωση του Διεθνούς Ινστιτούτου Τύπου τονίζεται με ιδιαίτερα σκληρό ύφος ότι σε καμία δημοκρατική χώρα δεν επιβάλλεται ποινή πριν γίνει ένα έγκλημα κι ότι η απόφαση αυτή είναι χαρακτηριστική απολυταρχικών καθεστώτων.
«Η απαγόρευση δημοσίευσης, είτε αυτή αφορά έντυπα είτε προφορικό λόγο είτε το ίντερνετ, είναι διαμετρικά αντίθετη με την ελευθερία του Τύπου». Άλλωστε και ο τουρκικός νόμος περί Τύπου και ο Αντιτρομοκρατικός νόμος είναι εκ προοιμίου αντίθετοι με την ελευθερία του Τύπου, σύμφωνα με την άποψη των ίδιων των εκπροσώπων του. Η ανακοίνωση του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με την οποία υπερασπιζόταν την ελευθερία του Τύπου, ήταν, κατά την άποψη του Ινστιτούτου, «υποκριτική». «Η κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει μέτρα για να διορθώσει την κατάσταση, από το να μιλάει για ελευθερία του Τύπου στην Τουρκία».
Προληπτική ποινή
Η Ένωση Δημοσιογράφων Τουρκίας, αντιδρώντας κι αυτή από την πλευρά της στην απόφαση, υπενθυμίζει ότι ο νόμος περί απαγόρευσης κυκλοφορίας εντύπων θεσπίστηκε στο σύνταγμα της δικτατορίας του ’80 και ισχύει ακόμη και σήμερα. «Αυτό καταδεικνύει όχι μόνο την κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου στην Τουρκία, αλλά και τη δημοκρατικότητα του τουρκικού κράτους».
Η απαγόρευση κυκλοφορίας του περιοδικού ήταν μία ποινή που επιβλήθηκε χωρίς καμία απόδειξη των καταγγελιών και είναι αντίθετη με το γενικότερο πνεύμα του νόμου, αλλά και τον Παγκόσμιο Κώδικα της Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας, κατέληγε η ανακοίνωση των Τούρκων δημοσιογράφων.
Ο ρατσισμός στον Τύπο
Ο Τύπος στην Τουρκία αδιαμφισβήτητα δέχεται πολλές επιθέσεις, όταν μάλιστα κρέμεται και ως δαμόκλειος σπάθη το περίφημο άρθρο 301 περί τουρκισμού. Αλλά και τα μίντια μερικές φορές δεν είναι τόσο αθώα... Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Άγκυρας πραγματοποίησε μία έρευνα με σκοπό να εξακριβώσει κατά πόσον ο Τύπος στην Τουρκία είναι ρατσιστικός και κάνει διακρίσεις. Το αποτέλεσμα της έρευνας: Τα μίντια αρνούνται και παράλληλα νομιμοποιούν το ρατσισμό. «Αγκαλιάστε τη διαφορετικότητα, σταματήστε το ρατσισμό» ήταν το σύνθημα της Παγκόσμιας Ημέρας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 10 Δεκεμβρίου. Αλλά, σύμφωνα με την Δρα Ντογανάι, η άρνηση του ρατσισμού είναι μία από τις μεθόδους του «νέου ρατσισμού».
Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν τον περασμένο μήνα. Οι εφημερίδες που αποτέλεσαν το αντικείμενο της έρευνας σε εθνικό επίπεδο ήταν η «Χουριέτ», η «Ζαμάν» (φιλοκυβερνητική) και η «Πόστα» (ταμπλόιντ) και σε τοπικό επίπεδο η «Γκιουνεϊντέ Ιμέτζε», η «Γενί Μπαλίκεσιρ» και η «Σονσόζ». Συνολικά μελετήθηκαν 2.036 άρθρα και στήλες για 4 μήνες μεταξύ του Οκτωβρίου 2006 και του Ιανουαρίου 2007. Σύμφωνα με τον ορισμό της Ντογανάι, «όποια διάκριση αφορά το γένος, την κοινωνική τάξη και την ταυτότητα αποτελεί ρατσισμό». Η ακαδημαϊκός εξηγεί ότι η άρνηση του ρατσισμού είναι από μόνη της ένας τρόπος ρατσισμού, ο οποίος συνήθως γίνεται αντιληπτός στον τουρκικό Τύπο με 3 διαφορετικούς τρόπους.
Η άρνηση ή διαστρέβλωση του προβλήματος
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: «Δεν υπάρχει κουρδικό πρόβλημα, υπάρχει πρόβλημα τρομοκρατίας». Αυτού του είδους ο ρατσισμός χρησιμοποιείται για να υποτιμήσει τις απαιτήσεις των θυμάτων του ρατσισμού, στην προκειμένη περίπτωση των Κούρδων, και να διαστρεβλώσει ή να αρνηθεί το κουρδικό ζήτημα. Αποτελεί πλέον κοινότυπη έκφραση «δεν κάνουμε διακρίσεις εναντίον των Αρμενίων και των Κούρδων, αλλά...». Η έρευνα έδειξε ότι σε 180 άρθρα που αφορούσαν στους Κούρδους, αναφερόταν ότι «είναι επιρρεπείς στο έγκλημα», σε 65 περιγράφονται ως «αναξιόπιστοι» και σε 23 ως «απολίτιστοι και άρα επιρρεπείς στη βία». Οι χριστιανοί δε και οι ξένοι χαρακτηρίζονται ως «αιρετικοί», «έκλυτοι» και «ομοφυλόφιλοι».
Για τους Αλεβίτες τονίζεται συχνά ότι «είναι κι αυτοί μουσουλμάνοι», για να υποτιμηθεί η διαφορετικότητά τους. Η άρνηση συνοδεύεται συνήθως με παράπονο και αποτίναξη της κατηγορίας. Αυτή η περίπτωση εκφράζεται ως συνήθως: «Είμαστε θύματα τον προβλημάτων των μειονοτικών ιδρυμάτων» ή «οι Τούρκοι άνδρες έγιναν θύματα των ξένων ιερόδουλων, οι οποίες κουβαλούν αρρώστιες».
Από τα 454 άρθρα με θέμα «δεν είμαστε εμείς, αλλά αυτοί (η Ευρώπη) που είναι ρατσιστές», τα 132 ανέφεραν ότι «στην πραγματικότητα, όλος ο κόσμος είναι εναντίον της Τουρκίας και των Τούρκων».
Φταίνε πάντα οι άλλοι
ΟΠΩΣ παρατηρεί η Δρ Ντογανάι, τις περισσότερες φορές που κατηγορείται η Τουρκία για ρατσισμό, υπάρχει και μία θεωρία συνωμοσίας από πίσω. Ένα καλό παράδειγμα αποτελεί η δολοφονία του Τουρκο-Αρμένιου δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ. «Το γεγονός έβλαψε ανεπανόρθωτα την Τουρκία και έγινε ένα από τα παιχνίδια που παίζονται εναντίον της χώρας μας». Η πρόταση αυτή κρύβει τελείως τις τουρκικές ευθύνες ή τους πραγματικούς λόγους της δολοφονίας. Σε 106 από τα άρθρα που αφορούσαν τη δολοφονία του Χραντ Ντινκ, αναφερόταν ότι «πρόκειται για μία συνωμοσία εναντίον της Τουρκίας» και σε 68 ότι «δεν μπορείς να εμπιστευτείς τους Αρμένιους» και «στην πραγματικότητα οι Αρμένιοι πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη από τους Τούρκους!».
Μαθήματα ρατσισμού
Η ΔΡ Ντογανάι εκτιμά ότι οι Τούρκοι δημοσιογράφοι εννοείται ότι πρέπει να καταδεικνύουν θέματα ρατσισμού, αλλά οφείλουν να γνωρίζουν και την επίδραση που έχουν οι λέξεις που χρησιμοποιούν. Όταν αναφέρουν, για παράδειγμα, «Δεν υπάρχει κουρδικό πρόβλημα, αλλά πρόβλημα τρομοκρατίας», είναι σημαντικό αυτό που αναφέρεται στον τίτλο. Ο δημοσιογράφος απευθύνεται σε έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων, τους οποίους μπορεί να κατευθύνει υποσυνείδητα και να δημιουργήσει διακρίσεις ανάμεσα στα μέλη μίας κοινωνίας ή ενός κράτους.

Read more...

Θράκη: Η επίθεση της Άγκυρας και η αμηχανία της Αθήνας


Αν η Αθήνα προχωρούσε σε ακόμη τολμηρότερα βήματα, θα αφαιρούσε σημαντικά επιχειρήματα από την άλλη πλευρά και θα κατεδείκνυε την υποκρισία της 'Αγκυρας
Του 'Αγγελου Αθανασόπουλου
Με αμηχανία εμφανίζεται να παρακολουθεί η Αθήνα τις κινήσεις της 'Αγκυρας για ενίσχυση της επιρροής της στη Θράκη.
Οι δηλώσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον με τις οποίες εξίσωσε την επαναλειτουργία της Θεολογικής της Χάλκης και τις θρησκευτικές ελευθερίες των 3.000 Ελληνορθόδοξων που ζουν στην Κωνσταντινούπολη με εκείνες των 130.000 «Τούρκων», όπως τους ονόμασε, της μειονότητας της Θράκης, έδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η Τουρκία επιδιώκει να προωθήσει την άποψή της περί αμοιβαιότητας, εκμεταλλευόμενη την ενισχυμένη εικόνα και θέση της διεθνώς, αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες ειδικότερα.

Η κυβέρνηση επισήμως, διά στόματος τόσο του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου όσο και του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών κ. Δ. Δρούτσα, απορρίπτει τα περί αμοιβαιότητας και απαντά ότι η Ελλάδα «δεν συζητά θέματα που αφορούν Έλληνες πολίτες με τρίτες χώρες». Ανάλογο φέρεται να είναι και το ύφος της απαντητικής επιστολής του κ. Παπανδρέου σε εκείνην του κ. Ερντογάν. Ωστόσο, όπως σημειώνουν καλά πληροφορημένες πηγές, «αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Οι δημόσιες δηλώσεις δεν συμβαδίζουν απαραίτητα με τα όσα συμβαίνουν στο παρασκήνιο. Τα βασικά προβλήματα», εξηγούν, «είναι δύο. Κατ΄ αρχάς, η παγίδα στην οποία έχει πέσει η Αθήνα να ασχολείται διμερώς με θέματα όπως η Χάλκη και, δεύτερον, η δυσλειτουργία της ελληνικής διοίκησης στη Θράκη, αιρετής ή μη, που επιτρέπουν στην 'Αγκυρα να διευρύνει συνεχώς τα ερείσματά της».
Oι δηλώσεις Ερντογάν, που έγιναν λίγο μετά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο, δεν προέκυψαν από παρθενογένεση. Στις αρχές Ιουνίου, ο Τούρκος πρωθυπουργός είχε μιλήσει ξανά στο κανάλι ΝΤV για τα προβλήματα που κατά τον ίδιο αντιμετωπίζει η μειονότητα στη Θράκη, πάλι ερωτώμενος για τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Τώρα όμως, επικαλούμενος και τη διαφορά μεγέθους ανάμεσα στις μειονότητες της Κωνσταντινούπολης και της Θράκης, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας μεταβάλλει το περιεχόμενο της έννοιας αμοιβαιότητα «με όρους ισχύος».
Τι σημαίνει όμως αυτό; Σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές, «οι δηλώσεις Ερντογάν μόνο τυχαίες δεν είναι. Πίσω από το θέμα της εξίσωσης της Χάλκης και της Θράκης κρύβονται άλλες σκοπιμότητες. Η τουρκική κυβέρνηση γνωρίζει ότι ο βασικότερος υποστηρικτής του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι η Ουάσιγκτον, που το θεωρεί ως παράγοντα ανάσχεσης της επιρροής του Πατριαρχείου Μόσχας. Επομένως», εξηγούν, «δεν πρόκειται να στραφεί ευθέως εναντίον του. Πρόσφατα φέρεται μάλιστα να έριξε στο τραπέζι την ιδέα να λαμβάνουν και την τουρκική υπηκοότητα οι μητροπολίτες εκτός Τουρκίας, κάτι που αποτελεί χρόνιο αίτημα του Πατριαρχείου για την επιβίωσή του. Θα επιδιώξει όμως πριν προβεί σε οποιαδήποτε υποχώρηση να λάβει ανταλλάγματα. Και ο στόχος της είναι αυτά να προέλθουν από την ελληνική πλευρά».
Η Αθήνα έχει εμπλακεί σε μια διελκυστίνδα στην οποία λειτουργεί πολλές φορές ως βασικός υποστηρικτής των διεκδικήσεων του Οικουμενικού Πατριαρχείου. «Όταν η ελληνική πλευρά θέτει στις απευθείας συναντήσεις της με την Τουρκία θέματα όπως η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης», σχολιάζουν διπλωματικές πηγές, «μοιάζει να τα εντάσσει στη διμερή ελληνοτουρκική ατζέντα. Υπάρχουν όμως άλλα ζητήματα που αφορούν στην ελληνορθόδοξη μειονότητα της Κωνσταντινούπολης τα οποία αποσιωπούνται και για τα οποία η τουρκική πλευρά θα έπρεπε να εγκαλείται επειδή τα αγνοεί».
Σε αυτό το σημείο μπαίνει η μειονότητα της Θράκης. Η 'Αγκυρα έχει σταδιακά πείσει την Ουάσιγκτον ότι οι θρησκευτικές ελευθερίες της ελληνορθόδοξης μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη και της μειονότητας στη Θράκη δεν είναι ανεξάρτητες και η ίδια θέλει να εμφανίζεται ως προστάτης της δεύτερης. 'Αλλωστε, η ευαισθησία των ΗΠΑ σε θέματα μειονοτήτων είναι γνωστή. Λόγω δε της σημασίας που η 'Αγκυρα θεωρεί ότι έχει αποκτήσει στους αμερικανικούς σχεδιασμούς πιστεύει ότι υπάρχουν περιθώρια για εύκολα κέρδη.
Αιχμή του δόρατος των διεκδικήσεών της είναι η άμεση εκλογή των μουφτήδων, την οποία κατά την άποψή της απαγορεύει το ελληνικό κράτος, παραβιάζοντας τις θρησκευτικές ελευθερίες. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης έστειλε νωρίτερα εφέτος επιστολή στον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή διαμαρτυρόμενη ότι το ελληνικό κράτος δεν σέβεται τα δικαιώματα της μειονότητας. Η επιστολή δεν απαντήθηκε, η κίνηση είναι όμως ενδεικτική.
Ο τουρκικός σχεδιασμός δεν σταματά εκεί. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στην τελευταία συνάντηση των ταγών της μειονότητας με την τουρκική ηγεσία ετέθη ευθέως το θέμα της εκλογής «αρχιμουφτή», τα καθήκοντα του οποίου δεν θα περιορίζονται στη Θράκη, αλλά σε όλους τους μουσουλμάνους που ζουν στην Ελλάδα. Πάντως η άμεση εκλογή μουφτή δεν είναι απλή υπόθεση. Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στο ότι ο μουφτής λειτουργεί και ως δικαστής, εφαρμόζοντας την αναχρονιστική σαρία, αλλά και στο ότι η άμεση εκλογή του από τα μέλη της μειονότητας θα τον μετέτρεπε αυτόματα σε λαϊκό ηγέτη.
Η αυξανόμενη τουρκική επιρροή στην ακριτική περιοχή ασκείται μέσω του τουρκικού προξενείου (το οποίο έχει υψηλότατο προϋπολογισμό που βάσει πληροφοριών ανέρχεται ετησίως σε 15 εκατ. ευρώ), διαφόρων οργανώσεων, όπως η Πολιτιστική Εκπαιδευτική Εταιρεία της Μειονότητας (ΠΕΚΕΜ) ή η Συμβουλευτική Επιτροπή, καθώς και της τράπεζας Ζiraat.
«Δυστυχώς όμως», σημειώνουν έγκυροι κύκλοι, «η 'Αγκυρα εκμεταλλεύεται και την αδράνεια του ελληνικού κράτους. Παρά τα βήματα που έχουν γίνει ιδιαίτερα στην ενίσχυση της δημόσιας εκπαίδευσης την οποία προτιμούν όλο και περισσότεροι μουσουλμανοπαίδες, οι δομές της κρατικής διοίκησης αντιμετωπίζουν φοβικά τη μειονότητα, ευνοώντας την περιχαράκωση. Ακόμη και προοδευτικοί νόμοι όπως ο διορισμός ιεροδιδασκάλων που θα πληρώνονται από το ελληνικό Δημόσιο δεν εφαρμόζονται. Αν η Αθήνα προχωρούσε σε ακόμη τολμηρότερα βήματα θα αφαιρούσε σημαντικά επιχειρήματα από την άλλη πλευρά και θα κατεδείκνυε την υποκρισία της 'Αγκυρας».

Read more...

Μιλώντας με έναν Γκρίζο Λύκο της Θράκης


Η οργάνωση των Γκρίζων Λύκων, είναι αρκετά γνωστή τόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας όσο και στο εξωτερικό. Η δράση των Γκρίζων Λύκων, σε πολλές (αν όχι πάντα) περιπτώσεις, ελάχιστα διαφέρει με εκείνη της Μαφίας και του οργανωμένου εγκλήματος. Η συμμετοχή της οργάνωσης σε ακραίες ενέργειες έχει καταγραφεί επανηλειμμένα κατά το παρελθόν, σε δράσεις κυρίως κατά του Ελληνισμού, αλλά και σε ενέργειες που έχουν γίνει εντός ή εκτός της Τουρκίας και σύμφωνα πάντα με τα συμφέροντα της "μητέρας πατρίδας".
Η συσχέτιση των Γκρίζων Λύκων με πολιτικές δολοφονίες έχει αποδειχθεί (ο παρ’ ολίγον δολοφόνος του Πάπα ήταν μέλος των Γκρίζων Λύκων) και αποτελεί ένα φαινόμενο που «σκιάζει» την εθνικιστική δράση της συγκεκριμένης οργάνωσης.
Η εξάπλωση, πέραν της «μητέρας πατρίδας» Τουρκίας, των Γκρίζων Λύκων στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Γερμανία, είναι μία επιμελημένη επιχείρηση της οποίας τον σχεδιασμό, την ολοκλήρωση, την παρακολούθηση αλλά και τον ουσιαστικό έλεγχο, έχει η ΜΙΤ (τουρκική κρατική υπηρεσία πληροφοριών).

Σκοπός της οργάνωσης των Γκρίζων Λύκων είναι η εξάπλωση του τουρκισμού-εθνικισμού στους μουσουλμάνους της γηραιάς ηπείρου, ο έλεγχος των Τούρκων μεταναστών, η δημιουργία πηγών εσόδων για τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας και μυστικές επιχειρήσεις που αυτή πραγματοποιεί, αλλά κυρίως ο εμπλουτισμός με νέα μέλη τα οποία κατέχουν ή έχουν σοβαρές προϋποθέσεις να μετέχουν σε διεθνείς οργανώσεις, σε κόμματα και σε κυβερνητικές θέσεις (εντός ή εκτός της Τουρκίας). Ουσιαστικά, ένα μέρος της οργάνωσης των Γκρίζων Λύκων, εργάζεται ως υπηρεσία πληροφοριών υπέρ της Τουρκίας και έχει κατορθώσει να δημιουργήσει καλές σχέσεις με πρόσωπα που επηρεάζουν την πορεία της Ευρώπης, αλλά και την πορεία κρατών μέσα σε αυτήν.
Μέσα στα δίχτυα της οργάνωσης των Γκρίζων Λύκων έπεσε και ο Αχμέτ, που τώρα μένει στη Θράκη. Γνωστός και φίλος, εδώ και καιρό, καθίσαμε να πιούμε έναν καφέ, αφού είχα να τον δω περίπου 3 χρόνια. Είχε πάει στη Γερμανία, ως μετανάστης, επειδή εδώ δυσκολευόταν πάρα πολύ οικονομικά. Η οικογένεια έχει υποχρεώσεις πολλές και ο Αχμέτ δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει. Έτσι, ακούγοντας την προτροπή ενός φίλου, πήγε στην Γερμανία για να ζήσει την οικογένειά του. Άλλωστε, δεν ήταν ούτε ο πρώτος αλλά ούτε και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας, που νιώθοντας παραμελημένος και ξεχασμένος, αναγκάστηκε να ξενιτευτεί. Ήταν μάστορας-τεχνίτης σε οικοδομικές εργασίες και ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο πως στη Γερμανία θα έβλεπε «άσπρη μέρα»…
Ο Αχμέτ έφυγε και γύρισε πίσω στην Ελλάδα, τακτοποιημένος οικονομικά, αλλά και με δουλειά τέτοια που του επέτρεπε την άνετη διαβίωσή του. Μάλιστα, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να χτίσει νέο σπίτι στο χωριό, να πάρει πολύ καλό και ακριβό αυτοκίνητο, αλλά και να «σηκώσει» δύο οικοδομές-πολυκατοικίες στην Κομοτηνή…!
Τι έγινε άραγε και ο Αχμέτ γύρισε πολυεκατομμυριούχος από την Γερμανία; Όπως μου είπε ο ίδιος, όλα οφείλονται στους πολύ καλούς φίλους που απέκτησε στην Γερμανία. Φίλους που τον πλησίασαν από τις πρώτες ημέρες που έφθασε εκεί. Τον βοήθησαν να βρει δουλειά και σπίτι, αλλά ταυτόχρονα πρόσεχαν και την οικογένειά του εδώ στην Ελλάδα… Αυτοί οι φίλοι του έμαθαν πάρα πολλά, του άνοιξαν τα μάτια σε θέματα εργασίας και τον έκαναν να νιώσει τι σημαίνει «καρντές» (ή καρντάς, αδελφός στα τούρκικα). Μετά από κάποιους μήνες του πρότειναν να γίνει μέλος της ομάδας τους, που ανήκε σε μία μεγάλη τουρκική οργάνωση, στους Γκρίζους Λύκους. Εκεί ο Αχμέτ έμαθε πως να επικοινωνεί με ειδικό κώδικα με τα μέλη της οργάνωσης, πως να πλησιάζει ανθρώπους, αλλά και άλλα για τα οποία, όπως μου είπε, δεν ήταν και τόσο υπερήφανος…
Ο Αχμέτ σήμερα είναι στην Ελλάδα και έχει συχνή επικοινωνία με μέλη της οργάνωσης τόσο στην Γερμανία, όσο κι εδώ στην Θράκη. Πολλές φορές έρχονται και τον συναντάνε, εδώ στην Ελλάδα, μέλη από την Βουλγαρία, την Γερμανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, ακόμη και από την Τουρκία. Συνεχίζουν να τον στηρίζουν, αλλά και να τους στηρίζει, όπως ομολογεί ο ίδιος.
«Σήμερα νιώθω Τούρκος, επειδή έμαθα ποια είναι τα αδέλφια μου. Αυτοί μου στάθηκαν όταν είχα ανάγκη, αυτοί με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Παλιότερα, ήμουν ένας ακόμη άνεργος μέσα στους υπόλοιπους. Σήμερα είμαι αφεντικό, έχω στη δουλειά μου 20 ανθρώπους και αισθάνομαι ασφαλής. Ίσως να απορείς γιατί λέω πως είμαι Τούρκος… Είναι πολύ απλό. Επειδή η Ελλάδα με πέταξε σαν σκουπίδι. Η Ελλάδα δεν νοιάστηκε όταν πεινούσα εγώ και η οικογένειά μου. Και δεν είμαι ο μόνος που μου συμπεριφερθήκατε έτσι. Ευτυχώς όμως, οι Γκρίζοι Λύκοι με βοήθησαν και ορθοπόδησα. Λέγονται πολλά γι αυτούς και μπορεί να είναι και αλήθεια… Όμως σε εμένα στάθηκαν πραγματικό στήριγμα, καλύτερα και από αδέλφια, καλύτερα και από οικογένεια. Δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό γι αυτό και βοηθάω την οργάνωση με κάθε τρόπο. Με χρήματα, με θελήματα…».
Ο Αχμέτ σταμάτησε την κουβέντα απότομα. Ίσως κατάλαβε πως έλεγε περισσότερα από όσα θα έπρεπε. Η εκπαίδευση του Γκρίζου Λύκου υπερίσχυσε και έκλεισε το στόμα του. Συνεχίσαμε την κουβέντα μας σχετικά με τις κατακτήσεις του στις γυναίκες, με τις βόλτες του στην Βουλγαρία… και τις εκεί επαφές του με «φίλους» Γκρίζους Λύκους.
«Κοίταξε, εμείς εδώ είμαστε πολύ πίσω. Στην Βουλγαρία, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, εμείς οι Γκρίζοι Λύκοι είμαστε πολύ μπροστά. Έχουμε μεγάλη δύναμη και μας υπολογίζουν οι κυβερνήσεις και μας σέβονται οι μουσουλμάνοι. Μερικές φορές, αν κάποιος δεν μας σέβεται, τότε μας φοβάται. Θυμάμαι, μία φορά που κάποιοι Έλληνες στην Γερμανία φερόντουσαν με απρέπεια σε «αδέλφια». Το μαγαζί τους, ένα εστιατόριο, δεν άργησε να πάρει φωτιά. Το ίδιο έγινε και με Γερμανούς που μας υποτιμούσαν… έπρεπε να μάθουν να σέβονται την τουρκική μειονότητα, έπρεπε να μάθουν να μας συμπεριφέρονται με τιμή και όχι σαν τους άλλους… έπρεπε να μάθουν πως ο Τούρκος είναι ανώτερος από όλους τους άλλους… Ακόμη κι εδώ, μερικές φορές, χρειάστηκε κάποια «αδέλφια» να επισκεφτούν κάποιους μουσουλμάνους που δεν μας αποδέχονται, που δεν σέβονται την Τουρκία και τους προγόνους μας. Λίγο έξυπνα αν φερθούν, θα λύσουν όλα τα προβλήματά τους. Το παράδειγμα γι αυτό, είμαι εγώ ο ίδιος…»
Σε αυτό το σημείο της κουβέντας μας, το πανάκριβο κινητό του Αχμέτ χτύπησε. Κοίταξε στην οθόνη του και το πρόσωπό του άλλαξε. Δεν γνωρίζω ποιος τον κάλεσε, όμως ακούγοντας τον Αχμέτ να μιλάει χαμηλόφωνα και στο τέλος να λέει «Έβετ εφέντιμ... Γκιλίουρουμ…» (μετ.: Μάλιστα αφέντη μου... Έρχομαι…).
Κατάλαβα ότι έπρεπε να φύγω. Σηκώθηκα, τον αγκάλιασα σαν φίλο και τον αποχαιρέτησα. Καθώς απομακρυνόμουνα σκέφτηκα: «Άλλος ένας Έλληνας χάθηκε, άλλος ένας γκρίζος γεννήθηκε…»
Κωνσταντίνος

Read more...

Ποια θα είναι τα θύματα της νέας σύγκρουσης στην Τουρκία;


Κωνσταντινούπολη, Του Αλέξανδρος Μασσαβέτας, NewsTime

Ευρωπαίοι διπλωμάτες, Τούρκοι αναλυτές αλλά και κυβερνητικά στελέχη εκφράζουν την ανησυχία ότι η ομόφωνη απόφαση απαγόρευσης του Κουρδικού Κόμματος θα οδηγήσει σε νέο κύκλο βίας στις νοτιοανατολικές επαρχίες της χώρας. Το κόμμα έχει αποφασίσει να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Η απαγόρευση αποτελεί πλήγμα κατά της Τουρκικής Δημοκρατίας, αλλά και κατά του «Κουρδικού Ανοίγματος» που είχε επιχειρήσει η κυβέρνηση. Η ένταση ωφελεί στρατό και ΡΚΚ.

Η απόφαση ήταν αναμενόμενη, όχι όμως και ο ομόφωνος χαρακτήρας της. Το Συνταγματικό Δικαστήριο δέχθηκε χωρίς ούτε μία αντίθετη ψήφο, ότι το Κόμμα Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP) αποτελεί «κέντρο δραστηριοτήτων που στρέφονται κατά της ενότητας και της ακεραιότητας του κράτους και του έθνους». Το δικαστήριο δεν απαγόρευσε μόνο το κόμμα, αλλά επέβαλε και ποινή πενταετούς αποκλεισμού από την πολιτική ζωή σε 37 στελέχη του, ενώ αφαίρεσε τη βουλευτική ιδιότητα από τον πρόεδρο του κόμματος Αχμέτ Τουρκ και τη βουλευτή Αϊσέλ Τουλούκ. Πολλοί στην Τουρκία μιλούν ανοικτά για καταστροφή και για νέο κύκλο βίας που αναμένεται να ανοίξει, ενώ ήδη Κούρδοι έχουν πάρει τους δρόμους των μεγάλων πόλεων της χώρας διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση.

Ενδεικτικό της νοοτροπίας που προκάλεσε τη δίκη και την οποία επιβραβεύει η δικαστική απόφαση, είναι το γεγονός ότι την προσφυγή με αίτημα την απαγόρευση του DTP υπέβαλε ο εισαγγελέας εφετών Αμπντουρραχμάν Γιαλτσίνκαγια το Νοέμβριο του 2007. Ο ίδιος εισαγγελέας, που προσωποποιεί μία ολόκληρη ιδεολογική - πολιτική τάξη, είχε ταυτόχρονα καταθέσει και προσφυγή με αίτημα την απαγόρευση του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Όσον αφορά το ΑΚΡ, ο Γιαλτσίνκαγια ισχυριζόταν πως την απαγόρευσή του υπαγόρευε το γεγονός ότι αποτελεί «κέντρο δραστηριοτήτων στρεφόμενων κατά των κοσμικών θεμελίων του πολιτεύματος».

Το Συνταγματικό Δικαστήριο είχε δεχθεί ομόφωνα τον ισχυρισμό του Γιαλτσίνκαγια ότι το ΑΚΡ αποτελεί κέντρο δραστηριοτήτων κατά του κοσμικού πολιτεύματος, δεν είχε όμως επιτευχθεί η αυξημένη πλειοψηφία των δύο τρίτων για την απαγόρευση του κόμματος. Έτσι, γλίτωσε όχι μόνο το ΑΚΡ, αλλά και η Τουρκία από ένα «δικαστικό πραξικόπημα» των Κεμαλιστών, που θα είχε φέρει τη χώρα σε ανοικτή αντιπαράθεση με την ΕΕ και τη Δύση. Την περασμένη Παρασκευή, ωστόσο, το δικαστήριο δε φαίνεται να έλαβε υπόψη του τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της απαγόρευσης του μόνου κόμματος που εκφράζει τις θέσεις και τα αιτήματα των Κούρδων. Δέχθηκε, μάλλον, άκριτα τη θέση ότι το DTP ταυτίζεται με το ΡΚΚ, αποτελώντας τον πολιτικό βραχίονά του.

Το DTP αποτελεί έτσι το 27ο κόμμα που κλείνει με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Τουρκίας. Και τα 27 κόμματα απαγορεύθηκαν πάνω στη «λογική Γιαλτσίνκαγια», τη φοβική και αρτηριοσκληρωτική λογική των Κεμαλιστών. Σε όλες τις περιπτώσεις απαγόρευσης, οι λόγοι που επικαλέσθηκε το δικαστήριο ήταν η απειλή κατά του κοσμικού πολιτεύματος που παρουσίαζαν τα ισλαμιστικά κόμματα (απειλή ενίοτε πραγματική που έκανε βάσιμη την αιτιολογία απαγόρευσης) και η απειλή κατά της «ακεραιότητας του κράτους και του έθνους» που έβλεπε στην ύπαρξη Κουρδικών κομμάτων.

Η μεγαλύτερη μερίδα της κοινής γνώμης, η δικαιοσύνη, η γραφειοκρατία αλλά φυσικά και το στράτευμα, δεν ανέχονται καν την ύπαρξη κόμματος που υποστηρίζει πως οι Κούρδοι αποτελούν διαφορετική εθνότητα με διακριτά πολιτιστικά, γλωσσικά και εθνικά χαρακτηριστικά. Όπως και οι μη-Μουσουλμάνοι της χώρας (Έλληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι), αρχές και κοινή γνώμη αναμένουν από τους Κούρδους να υπογραμμίζουν σε κάθε ευκαιρία ότι είναι Τούρκοι πρώτα και μετά ο,τιδήποτε άλλο. Παρά το γεγονός ότι οι φιλελεύθεροι Τούρκοι διανοούμενοι και μία αυξανόμενη μερίδα αναλυτών στηλιτεύουν το απαράδεκτο και φαιδρό της αξίωσης αυτής, παραμένει δυστυχώς η κρατούσα στάση έναντι των Κούρδων. Έτσι, κάθε κόμμα που ζητεί να εκφράσει τα αιτήματα των Κούρδων για περισσότερη αυτονομία χαρακτηρίζεται ως «αποσχιστικών θέσεων» από μεγάλο μέρος του τύπου και της κοινής γνώμης, και ταυτιζόμενο με το ΡΚΚ.

Πέραν των θέσεων αυτών, που το δικαστήριο υιοθέτησε άκριτα, την απόφασή του - καταπέλτη κατά του DTP επηρέασε, πέραν πάσης αμφιβολίας, η πολιτική ένταση που προκάλεσε η εξαγγελία των προθέσεων της κυβέρνησης Ερντογάν να λάβει σειρά μέτρων για την πολιτική επίλυση του Κουρδικού. Πρόκειται για το περίφημο «Κουρδικό Άνοιγμα» που η κυβέρνηση εξήγγειλε τον Ιούλιο. Η αντιπολίτευση των Κεμαλιστών (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα του Ντενίζ Μπαϊκάλ και Κίνημα Εθνικιστικής Δράσης του Ντεβλέτ Μπαχτσελί) μίλησαν, προτού καν η κυβέρνηση ανακοινώσει επίσημα οποιοδήποτε μέτρο, για ενδοτική στάση στα κουρδικά αιτήματα αυτονομίας και για κίνδυνο διαμελισμού της χώρας de jure ή de facto κατά τα προηγούμενα της Γιουγκοσλαβίας και του Ιράκ.

Από το καλοκαίρι και μέχρι την έκδοση της δικαστικής απόφασης, το Κουρδικό αποτέλεσε την πλατφόρμα ανηλεούς πολιτικής αντιπαράθεσης. Από τη μία πλευρά, η κυβέρνηση έδινε σημεία πως επιθυμεί να δώσει τέλος στο αιματοκύλισμα, που επί εικοσιπέντε χρόνια καταρρακώνει το διεθνές κύρος της Τουρκίας και έχει στοιχίσει τη ζωή σαράντα και πλέον χιλιάδων πολιτών. Από την άλλη, μία αντιπολίτευση χωρίς όραμα και χωρίς πολιτικό λόγο έναντι του ΑΚΡ κατέφευγε στην πατριδοκάπηλο ρητορεία προς άγρα εντυπώσεων.

Αποτελεί κοινή εκτίμηση πολλών αναλυτών πως η δικαστική απόφαση της περασμένης Παρασκευής αποτελεί ένα ακόμη χτύπημα των Κεμαλιστών κατά του ΑΚΡ και του Ερντογάν ειδικότερα. Σημειωτέον ότι το κυβερνών κόμμα χαίρει της στήριξης μεγάλου μέρους των Κούρδων της χώρας, και ότι σάρωσε κυριολεκτικά τις νοτιανατολικές επαρχίες στις βουλευτικές του 2007. Η ειρηνική, πολιτική λύση του Κουρδικού στη βάση της παροχής περαιτέρω πολιτιστικών ελευθεριών στους Κούρδους αποτελεί εξάλλου προεκλογική υπόσχεση του ΑΚΡ. Η καθυστέρηση στην τήρησή της οδήγησε σε απώλεια ψήφων για το κυβερνών κόμμα στις δημοτικές του 2009, μειώνοντας την εκλογική του δύναμη κατά επτά ποσοστιαίες μονάδες.

Η απόφαση ερμηνεύεται ως επιβολή των θέσεων του στρατεύματος και των Κεμαλιστών επί της κυβερνητικής πολιτικής. Με το κλείσιμο του DTP, εξάλλου, το κυβερνών κόμμα χάνει το μόνο σύμμαχό του εντός της εθνοσυνέλευσης - οι βουλευτές του DTP ψήφιζαν πάντοτε υπέρ των προτεινόμενων από το ΑΚΡ μεταρρυθμίσεων. Προφανώς, η απαγόρευση του μόνου κόμματος που θα μπορούσε να αποτελεί το συνομιλητή της κυβέρνησης γύρω από το «Κουρδικό Άνοιγμα», με νομιμοποίηση εκπροσώπησης του κουρδικού στοιχείου της χώρας. Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου επιβραβεύει όσους επιθυμούν να κτυπήσουν το «Κουρδικό Άνοιγμα» και μέσω αυτού την κυβέρνηση Ερντογάν- το στρατό, την αντιπολίτευση αλλά και το ΡΚΚ.

Το στράτευμα αντίκειται σε κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση της πολιτικής λύσης του Κουρδικού, κατονομάζοντας κάθε τέτοια ως «υποχώρηση». Οι ένοπλες δυνάμεις επικαλούνται την αρχή «μία χώρα - ένα έθνος - μία σημαία - μία γλώσσα», αρχή που αποκρυσταλλώνει το μονολιθικό οικοδόμημα του κεμαλικού έθνους - κράτους, για να δικαιολογήσουν τη λυσσαλέα αντίθεσή τους στις απόπειρες ειρήνευσης. Ωστόσο, ο λόγος της αντίθεσής τους αυτής είναι πολύ βαθύτερος: η ένταση και ο ένοπλος αγώνας του ΡΚΚ τρέφει το στράτευμα, διασφαλίζοντας την εξέχουσα θέση του στο κρατικό οικοδόμημα. Όσο το ΡΚΚ φονεύει στρατιώτες και εμφανίζεται ως απειλών την εδαφική ακεραιότητα του κράτους, τόσο το Γενικό Επιτελείο θα νομιμοποιείται να παρεμβαίνει και να εκφέρει γνώμη για τα πάντα.

Αν και εκ πρώτης όψεως μοιάζει παράδοξο, στρατός και ΡΚΚ έχουν κοινότητα συμφερόντων στη διατήρηση της έντασης. Σε απόλυτη αντίθεση με τη δικαστική απόφαση που εξισώνει το DTP με το ΡΚΚ, υφίσταται διάσταση συμφερόντων ανάμεσα στην ένοπλη οργάνωση και την ηγεσία του κόμματος. Η δεύτερη προτιμά τη συνέχιση της έντασης και του ένοπλου αγώνα παρά την πολιτική λύση. Η τελευταία θα σπρώξει μαζικά τους Κούρδους μακριά από το ΡΚΚ και τον ένοπλο αγώνα, που έχει κουράσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού στις κουρδικές περιοχές. Απογοητευμένοι με τον αδιέξοδο ένοπλο αγώνα, πολλοί Κούρδοι έδωσαν τις ψήφους τους στο ΑΚΡ και τις υποσχέσεις πολιτικής λύσης του Ερντογάν το 2007. Το ΡΚΚ και η παραδοσιακή του ηγεσία δεν επιθυμεί να χάσει τον έλεγχο του κουρδικού στοιχείου, παραδίδοντάς τον στη συμμαχία ΑΚΡ - DTP. Η πολύνεκρη επίθεση κατά στρατιωτικής περιπόλου από ομάδα του ΡΚΚ στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας, στόχευε στον επηρεασμό του δικαστηρίου και την έκδοση καταδίκης για το Κουρδικό Κόμμα. «Μόνη λύση ο ένοπλος αγώνας», επιμένουν πολλά στελέχη της οργάνωσης.

Η αντιπολίτευση των Μπαϊκάλ και Μπαχτσελί, πάλι, βρίσκει στο Κουρδικό την τελευταία ευκαιρία να καταφέρει καίριο πλήγμα σε ένα κόμμα το οποίο δεν μπορεί να νικήσει εκλογικά, ακόμη και αν το κεμαλικό και ακροδεξιό κόμμα συμμαχούσαν. Η κεμαλική παράταξη, συγκεκριμένα, δοκίμασε όλα τα μέσα προκειμένου να επιφέρει την «απομάκρυνση» του κόμματος από την εξουσία, σε ένα λυσσαλέο αγώνα όπου βρήκε σύμμαχο τη δικαιοσύνη. Πρώτη απόπειρα εξωκοινοβουλευτικής ανατροπής, η προσφυγή που κατέθεσαν οι Κεμαλιστές το 2007, προκαλώντας την ακύρωση της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, με μία απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου ευθέως αντίθετη με το γράμμα του Συντάγματος! Στόχος, να «εμποδιστεί» η εκλογή Γκιουλ και η «άλωση» της προεδρίας - προπυργίου ως τότε των Κεμαλιστών - από το ΑΚΡ. Αποτέλεσμα, η κήρυξη πρόωρων εκλογών, όπου το ΑΚΡ θριάμβευσε, με ένα ποσοστό 47%. Δεύτερη απόπειρα, η προσφυγή του Γιαλτσίνκαγια που ζητούσε να τεθεί λουκέτο στο κυβερνών κόμμα. Τρίτη απόπειρα, η παρούσα, με την οποία το ΑΚΡ επιχειρείται να παρουσιαστεί ως συνέταιρος του κόμματος που ταυτίζεται με την τρομοκρατία.

Οι πρακτικές αυτές της αντιπολίτευσης κάθε άλλο παρά πρόκειται να της αποφέρουν κέρδη σε ψήφους. Πολλοί Τούρκοι εκφράζουν δημόσια δυσαρέσκεια για την απαγόρευση, πιστεύοντας ότι αποτελεί πισωγύρισμα που θα φέρει το Κουρδικό από την πολιτική αρένα, πίσω σε εκείνη του ένοπλου αγώνα. «Όταν κλείνεις στους Κούρδους το δρόμο της πολιτικής, ποιο δρόμο θα ακολουθήσουν;» αναρωτιούνται πολλοί αναλυτές, αλλά και ο απλός κόσμος. Ιδιαίτερη ανησυχία εκφράζουν οι γονείς των νέων που αναμένεται να εκτίσουν τη θητεία τους στο άμεσο μέλλον, φοβούμενοι ότι κτυπήματα του ΡΚΚ μπορεί να στοιχίσουν τη ζωή των παιδιών τους.

Η ΕΕ είδε στην απαγόρευση του Κουρδικού Κόμματος ένα χτύπημα κατά της δημοκρατίας, ενώ οι πολέμιοι της τουρκικής ένταξης άλλο ένα επιχείρημα κατά αυτής. Το γραφείο της ΕΕ στην Τουρκία φέρεται να παροτρύνει το Κουρδικό Κόμμα να διεκδικήσει τα δικαιώματά του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όπως το κάλεσε επώνυμα και η πρόεδρος της μικτής κοινοβουλευτικής επιτροπής Τουρκίας - ΕΕ Ελέν Φλωτρ. Ο Αχμέτ Τουρκ επιβεβαίωσε ότι το απαγορευθέν κόμμα θα ακολουθήσει το δρόμο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, γνωρίζοντας ότι στο νομικό αυτό αγώνα θα έχουν τη στήριξη της φιλελεύθερης τουρκικής διανόησης.

Στο μεταξύ, διπλωμάτης στην αντιπροσωπεία της ΕΕ στην Άγκυρα δήλωνε στο newstime.gr πως η τελευταία απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου καταδεικνύει την υστέρηση της Τουρκίας στον τομέα του εκδημοκρατισμού. «Παρά τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών και την εκκαθάριση του στρατεύματος από τους επίδοξους πραξικοπηματίες, η Τουρκία έχει πολύ δρόμο να διανύσει ακόμη για να φθάσει τους αποδεκτούς σε μας κανόνες και πρακτικές. Η Τουρκία παραπονείται συνεχώς ότι η ΕΕ της βάζει τον πήχη πολύ ψηλά. Δυστυχώς, υπάρχει μία βαθύτατη διαφορά πολιτικής πρακτικής και νοοτροπίας σε μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης και του πολιτικού σκηνικού από την αποδεκτή στην ΕΕ. Η τελευταία απόφαση θα ανοίξει άλλο ένα κεφάλαιο έντασης ανάμεσα στην Τουρκία και την ΕΕ, πέραν των γνωστών - Κύπρος, μειονότητες, πολιτικός ρόλος του στρατεύματος, ελευθερία του τύπου».

Ο συνδυασμός της απαγόρευσης του κόμματος με την άνοδο του τουρκικού εθνικισμού, αλλά και το προηγούμενο της αυτονομίας των Κούρδων στο γειτονικό Ιράκ, αποτελούν σημεία καθόλου ενθαρρυντικά για την ασφάλεια και την ειρήνη της Τουρκίας. Κυβερνητικά στελέχη δηλώνουν πως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί «τελειωμένη» η προσπάθεια του «Κουρδικού Ανοίγματος». «Οι προσπάθειες πολιτικής λύσης του Κουρδικού θα συνεχισθούν», επαναλαμβάνουν μηχανικά βουλευτές του ΑΚΡ και κυβερνητικά στελέχη. Πόση όμως υπομονή έχουν οι Κούρδοι των νοτιοανατολικών επαρχιών μετά και το τελευταίο κτύπημα και πόσα περιθώρια πρωτοβουλίας έχει η κυβέρνηση, αντιμέτωπη με ένα δικαστήριο, αποφασισμένο να συνεχίσει να λαμβάνει πολιτικές αποφάσεις;

Το 2010 αναμένεται να είναι ένα έτος δύσκολο, γεμάτο εντάσεις για την Τουρκία και την κυβέρνηση Ερντογάν. Τα τυφλά χτυπήματα και ένα ενδεχόμενο αντάρτικο πόλεων από το ΡΚΚ έχουν αναστατώσει το στομάχι όλων εκείνων των Τούρκων που δεν τρέφονται από την εθνικιστική υστερία. «Ο χειρότερος εχθρός των Τούρκων είναι ο εαυτός τους», σχολίασε στο newstime.gr ξένος διπλωμάτης στην Άγκυρα, μιλώντας για «συνεχείς κινήσεις αυτοκαταστροφής που αποτελούν καρπούς ενός φοβικού συνδρόμου, που η κρατική προπαγάνδα έθρεψε επί δεκαετίες».

Read more...

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ


Το ηλεκτρικό δίκτυο της Τουρκίας εντάχθηκε πλέον στο ευρωπαϊκό ενεργειακό δίκτυο ENTSO-E, το οποίο θεσμοθετήθηκε από την 1η Ιουλίου του 2009.
Η σχετική συμφωνία για την ένταξη της Τουρκίας υπογράφτηκε στη Σόφια και προβλέπει την έναρξη των διαδικασιών για τις δοκιμές λειτουργίας του τουρκικού δικτύου μεταφοράς ενέργειας.
Το δίκτυο θα αξιοποιήσει τις γραμμές μεταφορικής ικανότητας φορτίου 400 kV μεταξύ της Βουλγαρίας και της Ελλάδας, με την Τουρκία.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ


Read more...

Καρογιάν: "Δε θα επιτρέψουμε αποδυνάμωση της Εθνικής Φρουράς"


"Είναι υποχρέωση και καθήκον όλων μας και δεν πρόκειται εμείς να επιτρέψουμε ποτέ ενόσω το Κυπριακό μένει άλυτο, ενόσω η μπότα του κατακτητή βρίσκεται σε έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, είτε να αποδυναμωθεί η Εθνική Φρουρά, είτε να απολέσει εκείνο το διεκδικητικό το μαχητικό χαρακτήρα της'', ανέφερε ο Πρόεδρος της Βουλής Μ. Καρογιάν σε ομιλία του ενώπιον των οπλιτών του 391 Τάγματος Πεζικού, το οποίο επισκέφθηκε ενόψει των εορτών, συνοδεία του Α/ΓΕΕΦ Αντιστράτηγου Π. Τσολακίδη.
Παράλληλα, σε φάση υλοποίησης περνούν σημαντικά εξοπλιστικά προγράμματα της Εθνικής Φρουράς, τα οποία παρουσίασαν αδικαιολόγητη καθυστέρηση. Στις αρχές Οκτωβρίου γνωστοποιήθηκε η αποδέσμευση κονδυλίων για τον εκσυγχρονισμό 14 αρμάτων μάχης ΑΜΧ-30Β2 με εγκατάσταση καμερών θερμικών απεικόνισης, με τις οποίες αποκτούν πλήρη ικανότητα διεξαγωγής νυχτερινών επιχειρήσεων Στις αρχές Δεκεμβρίου έγινε επίσης γνωστή η αποδέσμευση κονδυλίου ύψους €8 εκατ. για την προμήθεια 350 στρατιωτικών οχημάτων διαφόρων τύπων και ενός εξομοιωτή πτήσης για τα πτητικά μέσα της Εθνικής Φρουράς, ενώ καταβλήθηκε η προκαταβολή προς την ρωσική πλευρά για τη προμήθεια 41 αρμάτων μάχης Τ-80U.

Ως γνωστόν, η προμήθεια ύψους €115 εκατ. αφορά μεταχειρισμένα άρματα μάχης από τα αποθέματα του Ρωσικού Στρατού τα οποία επιθεωρήθηκαν από κλιμάκιο της ΕΦ και βρίσκονται σε άριστη κατάσταση. Η παράδοσή τους αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2010 ενισχύοντας κατακόρυφα τη ΧΧ ΤΘ Ταξιαρχία.
Mε την παράδοση των παραπάνω, στο κυπριακό οπλοστάσιο θα υπάρχουν συνολικά 195 άρματα μάχης (82 Τ-80U/UK, 113 AMX-30/B2) πλην των 61 Μ-48Α5 ΜΟLF της ΕΛΔΥΚ. Οι τουρκοκυπριακές δυνάμεις διαθέτουν περί τα 440 Μ-48Α5 Τ1/Τ2.

Read more...

Προς υλοποίηση η κατασκευή ναυστάθμου για το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό στη Τραπεζούντα


Σύμφωνα με δηλώσεις του Τούρκου Στρατηγού Ilker Basbug, το Γενικό Επιτελείο προγραμματίζει την κατασκευή μιας νέας ναυτικής βάσης στην περιοχή της Τραπεζούντας, όπως είχαν αποκαλύψει δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου το περασμένο Μάρτιο. Με βάση όσα έχουν γίνει γνωστά, οι νέες λιμενικές εγκατάστασεις θα μπορούν να φιλοξενούν μόνιμα τουλάχιστον ένα πλοίο επιφανείας μεγέθους φρεγάτας και ένα υποβρύχιο.

Η κατασκευή ναυστάθμου στη συγκεκριμένη περιοχή, εγγύτερα στη Γεωργία, σχετίζεται άμεσα με τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της Τουρκίας με τις ευλογίες των ΗΠΑ, που σκοπεύουν στην αναβάθμιση της ναυτικής της παρουσίας στον Εύξεινο Πόντο ενώ σε μελλοντικές κρίσεις το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό (ΤΗΚ) θα μπορεί να δρα ταχύτερα. Υπενθυμίζεται ότι η κύρια βάση του Στόλου Μαύρης Θάλασσας βρίσκεται στην περιοχή Ereğli (Ηράκλεια), σε απόσταση 120km ανατολικά της Κωνσταντινούπολης.

Για πρώτη φορά η πρόταση για την κατασκευή της βάσης στην συγκεκριμένη πόλη είχε αποκαλυφθεί τον Μάρτιο του 2009. Ο Στρατηγός Μπασμπούγ δήλωσε ότι η σημασία της Τραπεζούντας έχει αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια, καθότι η γεωγραφική της θέση στην Ανατολική Μαύρη θάλασσα αυξάνει διαρκώς την γεωστρατηγική της σημασία.

Η υπάρχουσα βάση του τουρκικού Ναυτικού στη Μαύρη θάλασσα βρίσκεται στην πόλη Ερεγκλί η οποία βρίσκεται μόνο 90 μίλια από τα στενά του Βοσπόρου. Η κατασκευή μίας νέας βάσης 700 χλμ ανατολικότερα και μόνο 145 χλμ από τα γεωργιανά χωρικά ύδατα, σηματοδοτεί την μετακινήσει του τουρκικού στόλου της περιοχής προς τα ανατολικά, προς περιοχές άμεσου τουρκικού γεωπολιτικού ενδιαφέροντος.

Η Γεωργία μαζί με το Αζερμπαϊτζάν (παρά τα πρόσφατα προβλήματα) είναι οι δύο βασικοί συνεργάτες της Τουρκίας στο περίπλοκο και επικερδές γεωπολιτικό παιχνίδι κατασκευής και λειτουργίας των αγωγών που θα μεταφέρουν του ενεργειακούς πόρους του Αζερμπαϊτζάν προς τη Δύση.

Η Τουρκία επιδιώκει ουσιαστικά την ανάπτυξη τριών ισχυρών ναυτικών δυνάμεων, του Αιγαίου, της Αν. Μεσογείου και της Μαύρης θάλασσας, ώστε να μπορεί να παρουσιάζεται σαν τον εγγυητή της τάξης και ασφάλειας στις θαλάσσιες περιοχές που την περικλείουν.

Στόχος της πολιτικής αυτής είναι η μετατροπή της στον χωροφύλακα της περιοχής που θα διασφαλίζει την ασφαλή μεταφορά των ενεργειακών πόρων που θα διασχίζουν τις θαλάσσιες αυτές περιοχές.

Κατά αυτό τον τρόπο η Τουρκία θα μπορεί να έχει στη διάθεση της ένα χρήσιμο μηχανισμό πίεσης και προώθησης των συμφερόντων προς τις χώρες της Ευρώπης και σαφώς ένα πιο αναβαθμισμένο ρόλο στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.

Η μετατροπή της Τουρκίας σε μία ανερχόμενη ναυτική δύναμη είναι μία αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα.

Προς αυτή την κατεύθυνση συνηγορεί και η προσοχή της Τουρκίας στη σταδιακή αύξηση της ρωσικής ναυτικής παρουσίας στα ύδατα της ανεξάρτητης πλέον Αμπχαζίας.

Ο πρόσφατος πόλεμος μεταξύ Γεωργίας και Ρωσίας, δεν έχει επιλύσει τα προβλήματα που ταλαιπωρούν την περιοχή εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες και η Τουρκία για άλλη μία φορά επιδιώκει να αποδείξει τον ρόλο της ως περιφερειακής δύναμης, εκμεταλλευόμενη τον μεγάλο και σύγχρονο στόλο της.

Όλα αυτά φυσικά ισχύουν έως ότου αρχίσει να ενισχύεται με νέες ναυτικές μονάδες ο ιστορικός ρωσικός στόλος της Μαύρης θάλασσας.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Tα δάκρυα της μικρής Μαρίνας και η τουρκική προπαγάνδα


Του Ευστράτιου Χαραλάμπους

Στον απόηχο της χθεσινής γενναίας συνέντευξης του Παναγιότατου Πατριάρχου στο CBS, περίληψη της οποίας δημοσιεύθηκε στο χθεσινό φύλλο της Milliyet, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του τουρκικού καναλιού ATV, το οποίο αναπαράγει την προπαγάνδα της τουρκικής κυβέρνησης, παίχτηκε ένα κακόγουστο θέατρο με πρωταγωνίστρια ένα μικρό κοριτσάκι, ελληνόπουλο, ονόματι Μαρίνα, σκηνοθέτη την τουρκάλα υποδιευθύντρια του Ζαππείου Παρθεναγωγείου και θεατές τον Ελληνισμό της Πόλης και το δύστυχο ελληνικό λαό.

Σε μια άδεια θέση του Ζαππείου ('αραγε πόσες τέτοιες άδειες αίθουσες υπάρχουν και πότε θα κλείσει το Ζάππειο;) η Μαρίνα απήγγειλε, με ένα τεράστιο μικρόφωνο στο χέρι, τον τουρκικό εθνικό ύμνο με θεατρικές κινήσεις και τα δάκρυα να "τρέχουν ποτάμι".
Μετά δε την "παράσταση", δήλωσε μεταξύ άλλων ότι πάντα συγκινείται, όταν απαγγέλει τον εθνικό ύμνο τον οποίο έχει αποστηθίσει εδώ και τρία χρόνια. Στο σημερινό πρωτοσέλιδο (20/12) της Μilliyet υπάρχει σχετικό άρθρο με φωτογραφία του κοριτσιού κάτω από τη φωτογραφία του Παναγιότατου και επεξηγεί ότι η Μαρίνα κέρδισε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό απαγγελίας εθνικού ύμνου και τη φέρνει ως παράδειγμα της ελληνικής κοινότητας, σε αντίθεση με τα λεγόμενα του Πατριάρχη. Εύλογρα προκύπτουν τα παρακάτω ερωτηματικά:
- Ο Έλληνας διευθυντής ή διευθύντρια του Ζαππείου, που αμείβεται πλουσιοπάροχα από το υστέρημα του ελληνικού λαού, συμφώνησε για το ρεπορτάζ;
- Το μικρό ελληνόπουλο απαγγέλλεο με το ίδιο πάθος και δάκρυα τον ελληνικό εθνικό ύμνο;
- Με αυτή τη προπαγάνδα που στοχεύει η τουρκική κυβέρνηση;
Με την απλή λογική διαπιστώνεται ότι με το ρεπορτάζ αυτό (το οποίο σίγουρα δε θα γινόταν πρωτοσέλιδο αν δεν είχε προηγηθεί η συνέντευξη του Παναγιότατου), η τουρκική κυβέρνηση προσπάθησε, μέσω του καναλιού, να επιτύχει τα παρακάτω:
1. Να απαντήσει στον Παναγιότατο σχετικά με τη δήλωσή του ότι θα μείνουμε, "ποιοι θα μείνετε;" η νέα γενιά που έρχεται είναι σαν τη Μαρίνα που αισθάνεται και πιστεύει ότι είναι "τουρκάλα". Εύκολα θα απαντήσει κανείς ότι είναι τούρκοι υπήκοοι, συμφώνώ, αλλά αλλο υπηκοότητα και άλλο εθνικότητα.
2. Να επαναλάβει τη πάγια θέση της ότι ο Πατριάρχης είναι επικεφαλής των Ορθοδόξων της Τουρκίας και όχι Οικουμενικός.
3. Να δώσει την εντύπωση, σε αντίθεση με τα λεγόμενα του Πατριάρχη περό σταυρώσεως, ότι η ελληνική μειονότητα στην Τουρκία είναι σε καλή κατάσταση.
Είναι όμως πασιφανες ότι, παράλληλα με τις παραπάνω στοχεύσεις, η τουρκική κυβέρνηση πέτυχε να δείξει περίτρανα ότι ανέκαθεν στη Τουρκία γίνεται προσπάθεια αφομοίωσης των μειονοτήτων, έξω από τις προβλέψεις των Διεθνών Συνθηκών και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
Επιτέλους ο Παναγιότατος δήλωσε με θάρρος αυτό που έχει καταλάβει από μικρός, ότι οι Έλληνες της Τουρκία ή οι "Ρωμιοί" όπως τους αποκαλούν οι τούρκοι και όπως θέλουν να λέγονται μερικοί από αυτούς (έχοντας τη ψευδαίσθηση ότι είναι απόγονοι των Ρωμαίων), είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Ο τούρκος ΥΠΕΞ για να μειώσει δε το κύρος του Παναγιότατου δήλωσε ότι έκανε "σαρδάμ".
Πέρα από αυτή καθεαυτή την είδηση, η ελληνική κυβέρνηση, που προσπαθεί με "νύχια και δόντια" να συμμαζέψει τα οικονομικά της χώρας να εξετάσει το θέμα των εκπαιδευτικών στη Κωνσταντινούπολη και ποιο είναι το έργο τους.
Να καταλάβει ο Παναγιότατος ότι είναι αδύνατο να λειτουργήσει η Χάλκη, με ισλαμική, έστω και μετριοπαθή, κυβέρνηση διότι είναι παράδοξο το Συνταγματικό Δικαστήριο να περιορίζει την εισαγωγή σπουδαστών στα πανεπιστήμια από τα ισλαμικά λύκεια και παράλληλα να λειτουργήσει, με το παλιό σύστημα, η Χάλκη.
Ας μην εγκλωβίζουμε δε τη στρατηγικής μας στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων στο θέμα της Χάλκης, διότι έρχονται δύσκολες μέρες και η ελληνικής εξωτερική πολιτική θα πρέπει να έχει ευελιξία και διορατικότητα στην επίτευξη του μεγίστου δυνατού των στόχων της.
Υ.Γ. Η μικρή Μαρίνα άθελά της και λόγω συγκυρίας έγινε όργανο της τουρκικής προπαγάνδας, πιστεύω όμως ότι υπάρχουν ακόμα εκπαιδευτικοί στη Πόλη με γενναιότητα ψυχής που θα της μάθουν έστω και κρυφά να απαγγέλει με το ίδιο πάθος και τον ύμνο των προγόνων της.

Read more...

Πατριάρχης Βαρθολομαίος: "Αισθάνομαι σταυρωμένος στην Τουρκία" - Αντιδράσεις ΥΠΕΞ - Τουρκίας


Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Γρ.Δελαβέκουρας, αναφερόμενος στη συνέντευξη που παραχώρησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CBS (μεταδίδεται την Κυριακή στις 19:00 ώρα Νέας Υόρκης) και την αντίδραση που υπήρξε από πλευράς υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμ.Νταβούτογλου, υπενθύμισε ότι στις υποχρεώσεις της Τουρκίας προς την ΕΕ περιλαμβάνεται ο σεβασμός των θρησκευτικών ελευθεριών και των μειονοτικών δικαιωμάτων.

«Όταν η απογοήτευση ενός τέτοιου ηγέτη αποτυπώνεται με τόσο ξεκάθαρο τρόπο, όσο στη συνέντευξη, αποσπάσματα της οποίας είδαμε, είναι χρέος όλων και κυρίως αυτών που φέρουν την ευθύνη για την κατάσταση που αντιμετωπίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η ελληνική μειονότητα, να τον ακούσουν με προσοχή», τονίζει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών στον απόηχο των δηλώσεων του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου ότι «ορισμένες φορές αισθανόμαστε εσταυρωμένοι».

«Οι υποχρεώσεις της Τουρκίας είναι γνωστές και κανένας δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι δεν τις γνωρίζει. Τα προβλήματα, τα εμπόδια και οι ελλείψεις έχουν καταγραφεί αναλυτικά, και στις σχετικές εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μεταξύ των υποχρεώσεών της έναντι της ΕΕ, πρωταρχική θέση κατέχει ο σεβασμός των θρησκευτικών ελευθεριών και των μειονοτικών δικαιωμάτων, όπως ρητά αναφέρεται στα συμπεράσματα του Συμβουλίου της ΕΕ που υιοθετήσαμε πριν λίγες ημέρες. Πέρα από αυτονόητη υποχρέωση έναντι των πολιτών της, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόοδο της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας προς την ΕΕ» τόνισε.

Νωρίτερα, είχε γίνει γνωστό ότι ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου είχε δηλώσει ότι θέλει να πιστεύει ότι όσα αποδίδονται στον κ. Βαρθολομαίο «είναι λόγια που ειπώθηκαν εκ παραδρομής» και χαρακτήρισε «ιδιαίτερα ατυχή την παρομοίωση με τη σταύρωση» η οποία έχει λάβει ιδιαίτερη δημοσιότητα στην Τουρκία.

«Στην ιστορία μας και στα δικά μας έθιμα δεν υπήρξε ποτέ σταύρωση, ούτε θα υπάρξει», είπε ο κ. Νταβούτγλου και προσέθεσε ότι «δεν μπορώ να συνδυάσω την παρομοίωση αυτή με την ώριμη προσωπικότητα του Πατριάρχη». «Η Τουρκική Δημοκρατία είναι ένα κοσμικό, δημοκρατικό κράτος δικαίου. Η Τουρκία δεν αξιολογεί τους πολίτες της βάσει της θρησκευτικής τους ταυτότητας. Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι», είπε εξάλλου ο Τούρκος υπουργός απαντώντας στα περί «δευτέρας κατηγορίες πολιτών» στην Τουρκία τα οποία φέρεται να κατήγγειλε ο κ. Βαρθολομαίος.

«Αν ο αξιότιμος κ. Βαρθολομαίος έχει παράπονα, μπορεί να τα διαβιβάσει σε μας, στις αρμόδιες Αρχές». «Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε συγκρίσεις που δεν τις αξίζουμε», είπε ο Τούρκος υπουργός.

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τα αποσπάσματα που έχουν δει το φως τη δημοσιότητας από τη συνέντευξη, ο Οικουμενικός Πατριάρχης σημειώνει μεταξύ άλλων ότι «επισκέφτηκα τον πρωθυπουργό (Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν) και πολλούς υπουργούς εκθέτοντας τα προβλήματα μας... ζητώντας βοήθεια (για τη λύση τους)» επισημαίνοντας ότι δεν βρήκε ανταπόκριση από την πλευρά της κυβέρνησης.

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Κρίσιμες στιγμές για το Οικουμενικό Πατριαρχείο


Φανερά εκνευρισμένη δείχνει πως είναι πλέον η τουρκική κυβέρνηση με τις δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος δήλωσε στο αμερικανικό δίκτυο CBS πως «νιώθει σταυρωμένος» στην Τουρκία.

Υπήρξαν έντονες αντιδράσεις εκ μέρους του υπουργού Εξωτερικών Αχμέντ Νταβούντογλου ο οποίος λίγο-πολύ εκτίμησε πως οι δηλώσεις του Οικοκουμενικού Πατριάρχη «παρανοήθηκαν».
Τελικά όμως όπως αποδείχθηκε από τη μετάδοση της συνέντευξης δεν είχαν παρανοηθεί και τελικά ο Βαρθολομαίος αποφάσισε να έρθει σε πλήρη αντιπαράθεση με την τουρκική ηγεσία.

Μάλιστα ομάδα ομογενών στις ΗΠΑ, με πρωτοστάτες Ελληνοκύπριους, έστειλε επιστολή στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, ζητώντας να εγγυηθεί την ασφάλεια του Οικουμενικού Πατριάρχη, με το σκεπτικό πως ακραίοι κύκλοι στην Τουρκία θα μπορούσαν ακόμη και να αφαιρέσουν τη ζωή του Βαρθολομαίου προκαλώντας ανεξέλεγκτες καταστάσεις από τις αντιδράσεις της Ελλάδας και της Ρωσίας.

Ο πραγματικός ρόλος Ερντογάν

Είναι πασιφανές πως μέσα από το προσωπείο του «προβάτου» ο Ταγίπ Ερντογάν εμφάνισε το πραγματικό προσωπείο του: του «λύκου».

Δυστυχώς ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για τον Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος ναι μεν επιχειρεί να δείξει ένα φιλοδυτικό προφίλ, πλην όμως η ιστορία του δεν αφήνει κανένα υπονοούμενο ή ελπίδα σε ότι αφορά τη συμπεριφορά του απέναντι στους «άπιστους». Ως δήμαρχος Κωνσταντινούπολης προκάλεσε πολλά προβλήματα στο Οικουμενικό Πετριαρχείο, έβαλε ως «στόχο» ορθόδοξους ναούς για τη δημιουργία πάρκων, ενώ ποτέ δεν έκρυψε τις απόψεις του για μια «καθαρή» Τουρκία «εξ ολοκλήρου» ισλαμική.

Τον τελευταίο καιρό μάλιστα, η κυβέρνηση Ερντογάν παίζει το παιχνίδι του «κρύου-ζεστού» με το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε πολλά ζητήματα, με κυριότερο αυτό που αφορά τη Σχολή της Χάλκης. Φυσικά αυτό δεν είναι άσχετο με τις στρατηγικές σκέψεις της τουρκικής κυβέρνησης.

Ο Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί η Τουρκία να πάρει τα πρωτεία της «μητροπολιτικής-χώρας» του Ισλάμ και να κατευθύνει τις εξελίξεις στις υπόλοιπες ισλαμικές χώρες. Με λίγα λόγια ο Ταγίπ Ερντογάν επιθυμεί την επάνοδο μιας νέας μορφής «οθωμανικής διακυβέρνησης» όπου η Τουρκία θα γίνει ξανά η έδρα του ισλαμικού Σουλτανάτου. Την επάνοδο με λίγα λόγια την εποχής της δυναστείας των Οθμάν, όπου ο Σολτάνος-Χαλίφης ήταν ο πολιτικός και θρησκευτικός ηγέτης του Ισλάμ.

Φυσικά αυτές οι κινήσεις του Ταγίπ Ερντογάν, με τις αλλεπάλληλες δηλώσεις του, όπως αυτή πριν από 3 χρόνια στην Ινδονησία που ζήτησε τη δημιουργία μιας Ισλαμικής Ενωσης Κρατών με έδρα την Κωνσταντινούπολη-αφήνοντας άφωνο ακόμη και τον Μ. Αχμαντινεζάντ-καθώς και ο επισκέψεις του στις ισλαμικές χώρες της περιοχής, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για τις πραγματικές προθέσεις του.

Το «κεμαλικό κράτος» δείχνει εξαιρετικά νευρικό και ανήσυχο από τις κινήσεις του Ταγίπ Ερντογάν, ανησυχίες που μοιράζεται μαζί του τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία. Ειδικά η Μόσχα με τα εκατομμύρια μουσουλμάνους πολίτες και τα προβλήματα από τον ισλαμικό φονταμενταλισμό έχει κάθε λόγο να ανησυχεί περισσότερο.

Πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε πως αυτή τη φορά τόσο το Πατριαρχείο, όσο και η μικρή μειονότητα στην Τουρκία βρίσκονται σε κίνδυνο. Και να μη ξεχνάμε πως την εντολή για τη γενοκτονία των Ποντίων και των Αρμενίων την έδωσε ο Σουλτάνος…

Ευχόμαστε το υπουργείο Εξωτερικών να έχει συνειδητοποιήσει το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος και να λάβει τα απαραίτητα διπλωματικά μέτρα που θα εξασφαλίσουν την ασφάλεια του Οικουμενικού Πατριάρχη μας, μα και των ομογενών μας στην Τουρκία.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP