Η Χίλαρι Κλίντον τόνισε σήμερα μετά την συναντησή της με τον ΥΠ.ΕΞ της Τουρκίας Αλί Μπαμπατζάν ότι η κυβέρνηση Ομπάμα στηρίζει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Την συζήτηση μονοπώλησαν το Μεσανατολικό, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας αλλά και η αμερικανοτουρκική συνεργασία κατά του PKK
Το αμερικανοτουρκικό ανακοινωθέν και η επικείμενη επίσκεψη του Ομπάμα στην Τουρκία, που θα είναι και η πρώτη του επίσκεψη στο εξωτερικό, αφού η επίσκεψη στον Καναδά δεν πιάνεται μια και οι δύο χώρες πλέον έγιναν μία, πρέπει να δείξουν στον Καραμανλή, αλλά και στους αμερικανόφιλους επίδοξους πρωθυπουργούς της Ελλάδος, Ντόρα και Παπανδρέου, οτι το αμερικάνικο χαρτί και να θέλουμε να το παίξουμε, δεν μας παίζει αυτό. Θέλουν δεν θέλουν εδώ είναι ΕΛΛΑΔΑ και τα αφεντικά τόσο του Ομπάμα, όσο και της Χίλλαρυ δεν μας πάνε. Ποτέ δεν μας πήγαιναν. Αυτό δεν αλλάζει, ούτε και θα αλλάξει ποτέ. Υπάρχει όμως λύση. Και η λύση έχει όνομα και λέγεται ΠΟΥΤΙΝ.
Σε περίπου ένα μήνα θα επισκεφτεί την Άγκυρα ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, σύμφωνα με σημερινή ανακοίνωση της Αμερικανής υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον.
"Έχω ένα προσωπικό μήνυμα από τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα. Ο πρόεδρος Ομπάμα θα πραγματοποιήσει επίσκεψη στην Τουρκία σε περίπου ένα μήνα" δήλωσε η Αμερικανή υπουργός Εξωτερικών κατά την διάρκεια κοινής Συνέντευξης Τύπου με τον Τούρκο ομόλογο της Αλί Μπαμπατζάν στην Άγκυρα.
Η Χίλαρι Κλίντον ανέφερε ακόμη ότι το ακριβές χρονοδιάγραμμα της επίσκεψης του Αμερικανού πρόεδρου στην Τουρκία δεν έχει ακόμη οριστεί.
ΠΗΓΗ ΑΠΕ ΜΠΕ
ΣΧΟΛΙΟ liako.gr: H κίνηση αυτή του Ομπάμα δείχνει το οτι χρειάζεται τους Τούρκους σαν ανάχωμα της τυχόν Ρωσικής επεκτατικότητας. Η επίσκεψη αυτή είναι για τους Τούρκους περισσότερο σημαντική από ότι μερικοί νομίζουν αφού, αν οι Τούρκοι κοντράρουν τον Πούτιν, τότε αρχίζει για την Τουρκία η εποχή για την οποία μίλησαν οι γεροντάδες της Ορθοδοξίας.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αλί Μπαμπατζάν, εξέφρασε σε συνεντευξή του, την ανησυχία του, όσον αφορά την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ.
"Στην προεκλογική του εκστρατεία ο Μπαράκ Ομπάμα είχε δεσμευτεί προς τους αρμενικής καταγωγής υποστηρικτές του ότι θα αναγνωρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων" ανέφερε ο Μπαμπατζάν. Στη συνέχεια ζήτησε από τις ΗΠΑ να μην αναμιχτούν στην συγκεκριμένη υπόθεση τονίζοντας ότι δεν είναι λογικό να πάρει θέση μια τρίτη χώρα.
Mυστήριο καλύπτει την αναβολή του ταξιδιού του προέδρου της δημοκρατίας κ. Παπούλια στην Λατινική Αμερική. Το ταξίδι θα διαρκούσε 14 μέρες και θα γινότανε μέσα στο Μάρτιο. Τον πρόεδρο της δημοκρατίας κατά την απουσία του, αντικαθιστά ο πρόεδρος της βουλής κ. Σιούφας, ο οποίος μπορεί να υπογράψει όποιο προεδρικό διάταγμα κρίνει αυτός.
Ψυθιρίζεται όμως οτι ο ίδιος ο Καραμανλής είπε στον Παπούλια να μην λείψει γιατί κάτι πρόκειται να "παιχτεί", ενώ το ΥOYTUBE γέμισε με μυνήματα "ράδιο αρβύλα" για το οτι δήθεν ο Καραμανλής ζήτησε από τα ελληνικών συμφερόντων super market να αυξήσουν τις προμήθειές τους.
Η απόφαση βλέπετε του Ομπάμα να πάει στην Τουρκία, σαν πρώτη επίσημη επίσκεψή του, χωρίς να έρθει και στην Ελλάδα και να κρατήσει την κλασσική ισιρροπία που κράτησαν όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ μέχρι τώρα, τροφοδοτεί πολλά σενάρια, αφού οι Αμερικάνοι έχουν ρίξει εναντίον του Καραμανλή ως τώρα τα πάντα, εκτός από τους Τούρκους.
Του Χρήστου Ιακώβου
Διευθυντή του Κυπριακού Κέντρου Μελετών
Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις αποτελούν ένα σημαντικό κεφάλαιο της εξωτερικής πολιτικής και των δύο κρατών. Μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003, οι σχέσεις αυτές έφθασαν στο χειρότερο τους σημείο από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι δύο ερευνητές στο Ινστιτούτο Μπρούκινγς, Φίλιπ Γκόρντον και Ομέρ Τασπινάρ, στο πρόσφατο βιβλίο τους «Winning Turkey: How America, Europe and Turkey can Revive a Fading Partnership», εξηγούν τη σημερινή δυσχέρεια των αμερικανοτουρκικών σχέσεων και παρουσιάζουν ένα σχέδιο για τη βελτίωση τους.
Στην ουσία πρόκειται για μία μελέτη πολιτικής η οποία ξεκινά με μία ψυχροπολεμική αντίληψη για την Τουρκία για να δικαιολογήσει τη διαπίστωση ότι, λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης, η Τουρκία αποτελεί πολύτιμο σύμμαχο για τις ΗΠΑ. Η ψυχροπολεμική γεωπολιτική προσέγγιση ότι δηλαδή η Τουρκία βρίσκεται διαρκώς σε σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής και Δύσης (Ευρώπης – Ασίας, Χριστιανισμού – Ισλάμ) αποτελεί φολκλορική πλέον προσέγγιση που χάθηκε κάπου στο πέρασμα της δεκαετίας του 1990, όταν μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το επιχείρημα αυτό απετέλεσε τη βάση για την αποτυχημένη προσπάθεια να προωθηθεί η Τουρκία ως γέφυρα μεταξύ Δύσης και τουρκοφώνων κρατών της Κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου.
Θα συμφωνήσω με τους συγγραφείς στην εικόνα που δίδουν για το σημερινό Τουρκικό εσωτερικό περιβάλλον: Προβλήματα πολιτικής ανάπτυξης λόγω της σχέσης ισλαμιστών – στρατού, αυξημένος αντιαμερικανισμός, ξεφουσκωμένες ελπίδες για ένταξη στην ΕΕ και αναβίωση του Κουρδικού εθνικού κινήματος που αποσταθεροποιεί ακόμη περισσότερο το ήδη ευπαθές πολιτικό τοπίο. Πιο συγκεκριμένα, αυτά που οι δύο συγγραφείς προτείνουν: α) την «μεγάλη διαπραγμάτευση» μεταξύ Τουρκίας και Κούρδων β) την επιτάχυνση των εκσυγχρονιστικών μεταρρυθμίσεων, γ) την ανανέωση της δέσμευσης μεταξύ Άγκυρας και Βρυξελλών για ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, δ) ιστορικό συμβιβασμό με την Αρμενία και στ) περισσότερη και πιο αποφασιστική εμπλοκή του δυτικού παράγοντα στα θέματα των Τουρκοκυπρίων, συνθέτουν ένα πλαίσιο πολιτικής που παραπέμπει περισσότερο σε ένα εργαστηριακό σχέδιο-ρετσέτα που εκπονήθηκε στα γραφεία ενός Ινστιτούτου στην Ουάσινγκτον, όπου στο πεδίο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής μεταφράζεται σε ευσεβοποθισμό.
Βασικά ερωτήματα μένουν αναπάντητα στις προτάσεις πολιτικής όπως: πιο είναι το πλαίσιο διαπραγμάτευσης και συμβιβασμού μεταξύ Τουρκίας και Κούρδων; Ποιος και πως θα επιταχύνει τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό; Είναι έτοιμη η σημερινή Τουρκία να αποδεχθεί το ιστορικό γεγονός της Αρμενικής Γενοκτονίας; Τι εννοούν όταν λένε μεγαλύτερη εμπλοκή του δυτικού παράγοντα προς όφελος των Τουρκοκυπρίων;
Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο και σίγουρα οι συγγραφείς δεν πρόλαβαν να δουν την στροφή του Ερντογάν, κατά τη διάρκεια της κρίσης στη Γάζα, προς τον Μουσουλμανικό κόσμο, αντίθετα απ’ ότι εισηγούνται και προβλέπουν, ιδιαίτερα όταν θεωρούν ότι η Τουρκία μπορεί να αποτελέσει παράγοντα σταθερότητας και επιρροής στην περιοχή.
Η μελέτη έχει μία ιδιαίτερη σημασία. Κινείται στα στερεότυπα και αναλυτικά πλαίσια μιας ισχυρής τάσης στην αμερικανική τουρκολογία που επηρεάζει τον τρόπο σκέψης διαφόρων Αμερικανικών κυβερνητικών μηχανισμών καθώς επίσης και ορισμένων δεξαμενών σκέψεις της Ουάσινγκτον. Επιστρέφοντας, όμως, στην αρχική διαπίστωση ότι οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις αποτελούν ένα σημαντικό κεφάλαιο της εξωτερικής πολιτικής αμφοτέρων των κρατών, είναι εξαιρετικά αναγκαίο, για λόγους μεθοδολογίας, να προσδιορίσει κάθε ερευνητής που επιχειρεί ανάλυση των διμερών αυτών σχέσεων, πόσο ειδικό βάρος προσδίδει στην Τουρκία σήμερα η Ουάσινγκτον σε σχέση με το στρατηγικό της σχεδιασμό στην Μέση Ανατολή. Με άλλα λόγια, είναι η Τουρκία αναβαθμισμένη σε σχέση με ότι ήταν πριν την Αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003; Αν οι Αμερικανοί έλαβαν την στρατηγική απόφαση να προχωρήσουν στην δημιουργία Κουρδικού κράτους στο Ιράκ, τότε η Τουρκία θα βρεθεί σε πορεία σύμπλευσης ή αντιπαράθεσης με τις ΗΠΑ; Αυτό το αποφεύγουν επιμελώς οι συγγραφείς.
Του ΤΑΣΟΥ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ
Για επιχείρηση πολιτισμικής εξόντωσης των Πομάκων και των Ρομά της Θράκης κατηγορεί τους τουρκόφωνους της περιοχής ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πομάκων Νομού Ξάνθης. Οι καταγγελίες περιλαμβάνονται σε επιστολή που έστειλε ο σύλλογος, τις προηγούμενες μέρες, στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον πρωθυπουργό, στους πολιτικούς αρχηγούς και τον πρόεδρο της Βουλής.
*Στο κείμενό τους οι Πομάκοι Ελληνες πολίτες του νομού επικρίνουν τα πολιτικά κόμματα και τους τοπικούς άρχοντες ότι έχουν αναγάγει σε «προνομιακούς συνομιλητές» ορισμένους μουσουλμάνους παράγοντες οι οποίοι απαγορεύουν στην κοινότητά τους τον αυτοπροσδιορισμό των μελών της ως «Ελλήνων πομάκων, μουσουλμάνων το θρήσκευμα». Και καταγγέλλουν διώξεις που υφίστανται από τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως «τούρκους» και το τουρκικό προξενείο.
*Οι εκπρόσωποι του Συλλόγου, ο οποίος ιδρύθηκε το...2007 με σκοπό τη διάσωση και της πολιτιστικής κληρονομιάς των Πομάκων, αποκαλύπτουν ότι μετά τη δημοσίευση του καταστατικού του, τα ιδρυτικά του μέλη έγιναν αποδέκτες απειλών, ύβρεων και συκοφαντιών, προκειμένου, όπως λένε, να καθιερωθεί «η ψευδής εικόνα της μιας, ενιαίας και μάλιστα τουρκικής, μειονότητας». Στο πλαίσιο αυτό, απευθύνονται στο ελληνικό κράτος προκειμένου να δείξει τον έμπρακτο σεβασμό του, τηρώντας το σύνταγμα, τη Συνθήκη της Λωζάνης και το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
*Τι ακριβώς ζητούν;
*Πρωτίστως να διασφαλιστεί και στους Πομάκους το δικαίωμα στη δημόσια εκπαίδευση, καθώς, όπως καταγγέλλουν, παρά τις εκκλήσεις τους, δεν λειτουργεί ούτε ένα δημόσιο σχολείο στα Πομακοχώρια.
*Παράλληλα, απαιτούν να αναγνωριστούν τα Πομάκικα ως γλώσσα της μειονότητας ισότιμη με τα τουρκικά. «Δεν είναι δυνατόν τα παιδιά μας, στην ηλικία των 5-6 ετών να καλούνται να διδάσκονται μαθήματα σε ξένη προς αυτά γλώσσα, δηλαδή στα τουρκικά», αναφέρουν χαρακτηριστικά.
*Επίσης ζητούν από την Πολιτεία να προστατεύσει αποτελεσματικά τους Πομάκους που διώκονται και δέχονται επιθέσεις τόσο από το τουρκικό προξενείο όσο και από τους τούρκους εθνικιστές του νόμου.
*Για την πολιτική των κομμάτων καταγγέλλουν ότι «κοσμούν» τα ψηφοδέλτιά τους με ανθρώπους οι οποίοι υιοθετούν τις ακραίες και διχαστικές θέσεις του τουρκικού προξενείου. Για του λόγου το αληθές, μάλιστα φέρνουν ως παράδειγμα τις πρόσφατες αναφορές τόσο του Τσετίν Μάντατζη (ΠΑΣΟΚ) ότι «η τουρκική κοινότητα της Δ. Θράκης αποτελεί κομμάτι του μεγάλου τουρκικού έθνους», όσο και του υποψήφιου της Ν.Δ στην Ξάνθη, Ορχάν Χατζηιμπραήμ ότι επιθυμεί την είσοδό του στη Βουλή για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των «Τούρκων της μειονότητας».
*Είναι χαρακτηριστικό ότι οι διαμαρτυρίες των Πομάκων ολοκληρώνονται με την καταγγελία ότι σε συνεδρίαση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ξάνθης-Καβάλας-Δράμας στις 22/10/08, όλοι οι μουσουλμάνοι σύμβουλοι απαίτησαν να απαλειφθεί ο όρος «Πομακοχώρια» από υπουργική απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ και να αντικατασταθεί είτε με το «Τουρκοχώρια», είτε με το «Ορεινός Ογκος».
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 08/03/2009
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ξεπερασμένη(!) θεωρεί τη Συνθήκη της Λοζάνης αναφορικά με τα δικαιώματα των μειονοτήτων ο Τόμας Χάμαρμπεργκ, επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Κι αυτό, λίγες μόλις μέρες μετά την έκθεση από την εμπειρογνώμονα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Γκέι ΜακΝτούγκαλ, με την οποία καλεί την Αθήνα να αποσυρθεί από τη διαμάχη για το αν υπάρχει μακεδονική ή τουρκική μειονότητα στην Ελλάδα.
*Πριν από λίγον καιρό ο κ. Χάμαρμπεργκ ζήτησε την κατάργηση της Σαρίας στη Θράκη (που υποβαθμίζει τη θέση της μουσουλμάνας) και την άμεση εκλογή του μουφτή από τη μειονότητα, αφού, όμως, πρώτα του αφαιρεθούν οι δικαστικές αρμοδιότητες. Τα δύο σκέλη της πρότασης ανταποκρίνονται σε επιθυμίες...της πλειονότητας (το ένα) και της μειονότητας (το άλλο). Μόνο που αμφότερα προϋποθέτουν «ξήλωμα» των προβλέψεων της Συνθήκης της Λοζάνης, που αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της διπλωματικής πολιτικής της χώρας.
* Πρόσφατα επισημάνατε ότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει άλλη, παρά μόνο τη μουσουλμανική, μειονότητα. Πιστεύετε, δηλαδή, ότι υπάρχουν και άλλες μειονότητες στη χώρα μας;
- Δεν υπάρχει καθιερωμένος ορισμός του όρου «μειονότητα» στο Διεθνές Δίκαιο. Οι ελληνικές αρχές έχουν αναγνωρίσει την ύπαρξη μιας ομάδας σλαβικής καταγωγής (Slav-oriented group) ελλήνων πολιτών, οι οποίοι έχουν συμμετάσχει ελεύθερα με δικό τους κόμμα και σε εθνικές εκλογές. Εάν οποιαδήποτε από τα πρόσωπα αυτά επιθυμούν να αυτοπροσδιοριστούν ως μακεδονικής καταγωγής, πρέπει να μπορούν να το κάνουν, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
* Η Ελλάδα σέβεται και στηρίζει τη μειονοτική πολιτική της στη Συνθήκη της Λοζάνης...
- Η συνθήκη αυτή είναι, κατά γενική ομολογία, ξεπερασμένη, όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα των μειονοτήτων. Εχει ξεπεραστεί από τις σύγχρονες διεθνείς και ευρωπαϊκές συνθήκες. Ως εκ τούτου, είναι αναγκαίο κάθε υποχρέωση που μπορεί να προκύπτει -πέρα από όσα ορίζει η Συνθήκη της Λοζάνης- να εξετάζεται και να ερμηνεύεται υπό το πρίσμα της πλήρους και αποτελεσματικής συμμόρφωσης με το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
* Κάποιοι επιμένουν να αποκαλούν τη μουσουλμανική μειονότητα «τουρκική». Υπάρχει νομική βάση σε αυτόν τον ισχυρισμό;
- Το ελληνικό κράτος έχει αναγνωρίσει δημόσια την ύπαρξη ομάδας τουρκικής καταγωγής, μέσα στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Εάν κάποιοι από αυτούς επιθυμούν να αυτοπροσδιορίζονται ως τουρκικής καταγωγής, έχουν επίσης το δικαίωμα να το κάνουν, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
* Εχουν βάση, κατά τη γνώμη σας, οι φοβίες ορισμένων κύκλων στην Ελλάδα «μη γίνει η Θράκη Κόσοβο»;
- Πρόκειται για δύο πολύ διαφορετικές περιπτώσεις. Οι μειονότητες στην Ελλάδα μπορούν να ενσωματωθούν καλύτερα στην κοινωνία, με την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα θεσμοθετήσει έναν ανοιχτό ειλικρινή και συνεχή διάλογο με τους εκπροσώπους των μειονοτήτων, για όλα τα θέματα που αφορούν είτε την καθημερινή τους ζωή, είτε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κάθε λύση πρέπει να επιτυγχάνεται με τη συναίνεση των μειονοτήτων, λαμβάνοντας υπόψη τις επιθυμίες τους. Η επικύρωση από την Ελλάδα της Σύμβασης για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι βέβαιο ότι θα ενισχύσει περαιτέρω τις προσπάθειες της χώρας στα θέματα αυτά.
siouti@enet.gr
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 08/03/2009
Του ΠΑΣΧΑΛΗ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ
Αμερικανοί εναντίον... Αμερικανών στους ελληνικούς ουρανούς! Οι κολοσσοί της αεροπορικής βιομηχανίας, Boeing και Lockheed, άρχισαν τις προειδοποιητικές πτήσεις στη μάχη για το προβάδισμα στην πώληση του νέου μαχητικού αεροσκάφους στην Αθήνα.
Η Lockheed περιμένει μια ακόμη συμπληρωματική αγορά για F-16.
*Μέχρι σήμερα κανένας δεν αμφισβητούσε την πρωτοκαθεδρία της Lockheed (κατασκευάστριας του F-16), που πολλοί φρόντισαν να αποτελεί τον κορμό της ελληνικής αεροπορίας. Οι συσχετισμοί, ωστόσο, μεταβάλλονται και ίσως σε λίγο οδηγήσουν σε... αμερικανικό εμφύλιο.
*Η Boeing είχε χάσει το μεγάλο «ντιλ» προ 30ετίας, όταν το 1980 η κυβέρνηση Γ. Ράλλη είχε προκρίνει το δικό της F-18, αλλά πριν από τις...υπογραφές, ο τότε πρωθυπουργός δεν θέλησε να δεσμεύσει την επόμενη κυβέρνηση. Ετσι, τον Οκτώβριο του 1981 ο Α. Παπανδρέου άλλαξε τις προτεραιότητες και αποφάσισε το σπάσιμο της προμήθειας σε Γάλλους και Αμερικανούς: 40 Μιράζ και άλλα 40 F-16 από τη Lockheed. Η Boeing βρέθηκε έκτοτε εκτός της ελληνικής αγοράς... οπλικών συστημάτων.
*Ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου είχε δικαιολογήσει την προμήθεια των F-16 ως αντιστάθμισμα για το κλείσιμο των βάσεων στην Ελλάδα, και η κίνηση καταγράφηκε ως «αγορά του αιώνα», αν και στην πορεία ακολούθησαν πολλές ακόμη: 40 F-16 επί Μητσοτάκη, 60 επί Σημίτη και άλλα 30 επί Κ. Καραμανλή το 2005. Σύνολο 170, σε τμηματικές αγορές, όταν οι γείτονες Τούρκοι μέσω των δικών τους αγορών F-16 έφτασαν να έχουν δική τους γραμμή παραγωγής για το 70% του αεροσκάφους.
*Τώρα όμως, η μεγάλη αντίπαλός της Lockheed προσδοκά να πάρει τη μεγάλη ρεβάνς. Γιατί; Διότι η κυβέρνηση άλλαξε στις ΗΠΑ και η Boeing εδρεύει στο Ιλινόις, όπου και η εκλογική περιφέρεια του Μπ. Ομπάμα. Αντιθέτως, η Lockheed Aeronautics βρίσκεται στο Τέξας, όπου και το στρατηγείο της οικογένειας Μπους.
*Επιπλέον, το πολυδιαφημισμένο F-35 (JSF) της Lockheed λανσάρεται ως αεροσκάφος 5ης γενιάς που θα διαθεχθεί το F-16, αλλά ήδη δέχεται ποικίλες κριτικές. Η παραγωγή του θα καθυστερήσει και θα είναι κατά πολύ ακριβότερο σε σχέση με τις αρχικές εκτιμήσεις.
Η Boeing μπαίνει «σφήνα» έπειτα από μια 30ετία με το F-18 Super Hornet.
Σε αυτό το σκηνικό, λοιπόν, μπαίνει σφήνα το F-18 Super Hornet ως εναλλακτική λύση.
*Στο ελληνικό υπουργείο Αμυνας έχουν ήδη γίνει παρουσιάσεις των δύο «αντιπάλων», είναι όμως χαρακτηριστικό ότι τα εγκωμιαστικά σχόλια για το F-18 ξεκίνησαν από τη στιγμή που άρχισε να διαφαίνεται η θεαματική επικράτηση του Μπ. Ομπάμα πριν από τις τελευταίες εκλογές.
*Ενδεικτικό της κινητικότητας που υπάρχει είναι το γεγονός ότι προετοιμάζεται συνέδριο στην Αμερική, με το Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων («think tank» του υπουργείου Αμυνας) και έναν αντίστοιχο φορέα του αμερικανικού Πενταγώνου.
Θα γίνει τον ερχόμενο Απρίλιο (κατά πάσα πιθανότητα στην Ουάσιγκτον) στο περιθώριο του οποίου ο υπουργός Αμυνας Β. Μεϊμαράκης αναμένεται να έχει σειρά επαφών με υψηλόβαθμους αξιωματούχους των ΗΠΑ. Το «μενού» θα αφορά και το νέο μαχητικό για να ακολουθήσει -αρχές καλοκαιριού- η επικαιροποίηση του εξοπλιστικού προγράμματος. Εκεί θα φανεί ποιος «φωτογραφίζεται».
*Η Lockheed, πάντως, δεν φαίνεται να είπε την τελευταία της κουβέντα. Φιλοδοξεί σε μια συμπληρωματική αγορά F-16 (10 έως 30), ενώ ήδη έχει να λαμβάνει πολύ περισσότερα από τη συντήρηση του ήδη υπάρχοντος στόλου. Η υποστήριξη σε ανταλλακτικά, άλλωστε, κοστίζει περί τα 2/3 της συνολικής δαπάνης στον κύκλο ζωής ενός αεροσκάφους!
*Συμπέρασμα: Το αμερικανικό φιλμ «Κράμερ εναντίον Κράμερ» αρχίζει να γυρίζεται στην «αεροπορική» του εκδοχή και φαίνεται ότι κρύβει πολύ σασπένς. Ακόμη δεν έχουμε δει τους ευρωπαίους συμπρωταγωνιστές, ούτε μπορεί να υπολογιστεί ποιος απ' όλους θα ψάχνει, στο τέλος, για αλεξίπτωτο...
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 08/03/2009
Tου Αλεξανδρου Μασσαβετα
Σοκαριστικό, αλλά αληθές: η τραγωδία του συστηματικού αφανισμού ενάμισι εκατομμυρίου Αρμενίων το 1915 από τον οθωμανικό στρατό και Τούρκους και Κούρδους ατάκτους έχει μετατραπεί σε όπλο διπλωματικών παιγνίων. Διαβάζοντας τον τουρκικό και ισραηλινό Τύπο και μιλώντας με αναλυτές και διπλωμάτες στο τρίγωνο Τουρκία - Ισραήλ - ΗΠΑ αμέσως αντιλαμβάνεται κανείς πώς διάφοροι «κύκλοι» προτίθενται να χρησιμοποιήσουν το «χαρτί» της αρμενικής γενοκτονίας για να «συνετίσουν» την Τουρκία. Οι ίδιοι «κύκλοι» υπόσχονται να καταβάλουν κάθε προσπάθεια προκειμένου να «ενταφιασθεί» η αναγνώριση της Γενοκτονίας από το αμερικανικό Κογκρέσο εφόσον η Τουρκία...«πράξει τα δέοντα».
Η επίθεση στον Πέρες
Συνήθως, η όλη συζήτηση εκτινάσσεται στην επικαιρότητα καθώς πλησιάζει η επέτειος της σύλληψης των Αρμενίων διανοουμένων της Κωνσταντινούπολης στις 24 Απριλίου 1915. Θεωρείται από τους απανταχού Αρμενίους η απαρχή ενός κύκλου βιαιοτήτων και εθνικού αφανισμού. Φέτος, ωστόσο, οι σχετικές συζητήσεις άρχισαν νωρίτερα. Αιτία, η πρωτοφανής αντι-ισραηλινή έκρηξη του Τούρκου πρωθυπουργού στο Νταβός τον Ιανουάριο. Τούρκοι και Αμερικανοί αναλυτές προειδοποιούσαν ότι η προσβολή θα είχε σοβαρό αντίκτυπο στις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις. Τη φραστική επίθεση του Ερντογάν θα την πληρώσει η Τουρκία ακριβά: το Ισραήλ και η εβραϊκή διασπορά και οργανώσεις στις ΗΠΑ θα άρουν την παραδοσιακή τους στήριξη στις τουρκικές προσπάθειες να μπλοκάρουν ένα ψήφισμα αναγνώρισης της Γενοκτονίας στο Κογκρέσο.
Ο έγκυρος Ομέρ Τάσπιναρ, ερευνητής του Brookings Institute στη Ουάσιγκτον, υπήρξε από τους πρώτους που έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου. Ο Τάσπιναρ επισημαίνει ότι «το Αρμενικό Ζήτημα» θα αποτελέσει πεδίο αντεπίθεσης Ισραηλινών και Αμερικανοεβραίων, που προσβλήθηκαν ανεπανόρθωτα από τον χείμαρρο προσβολών του Τούρκου πρωθυπουγού. Ο Τάσπιναρ τονίζει αυτό που όλοι γνωρίζουμε, ότι στο παρελθόν το εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο μπλοκάρισμα των αρμενικών προσπαθειών να περάσουν ψήφισμα αναγνώρισης στο αμερικανικό Κογκρέσο στο παρελθόν. Ταυτόχρονα, η Ισραηλινή διπλωματία ενορχήστρωνε εκστρατείες υποστήριξης των θέσεων άρνησης που προπαγανδίζει το τουρκικό κράτος.
Ο Τάσπιναρ σημειώνει ότι το εβραϊκό και ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ είχε αγανακτίσει με τον Eρντογάν πολύ πριν από το Νταβός. Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών Αλί Μπαμπατζάν είχαν προβεί σε επανειλημμένες δηλώσεις καταδίκης της επιχείρησης στη Γάζα, σε τόνο τόσο έντονο ώστε να δίνουν την εντύπωση ότι η στρατηγική συνεργασία Τουρκίας - Ισραήλ πνέει τα λοίσθια. Η τουρκική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον βομβαρδίστηκε με επιστολές διαμαρτυρίας εβραϊκών οργανώσεων. Ο Τάσπιναρ βλέπει στο κλίμα που έχει δημιουγηθεί την απόδειξη ότι τα παραδοσιακά φιλοτουρκικά λόμπι των ΗΠΑ δεν πρόκειται φέτος να αγωνιστούν κατά μιας πρωτοβουλίας της αμερικανικής πλευράς για ψήφισμα αναγνώρισης στο Κογκρέσο.
Δέσμευση Ομπάμα
Τόσο ο Τάσπιναρ όσο και διπλωματικές πηγές σε Ουάσιγκτον και Αγκυρα εκτιμούν ότι η αναγνώριση της Γενοκτονίας δεν είναι πλέον αποκλειστικά αρμενική υπόθεση. Ο πρόεδρος Ομπάμα, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, είναι «ένας διανοούμενος που ενδεχομένως είχε σχηματίσει άποψη για το Αρμενικό πολύ πριν ριχθεί στην κούρσα της διεκδίκησης». Ο Ομπάμα είχε δεσμευθεί προεκλογικά να προωθήσει την αναγνώριση της Γενοκτονίας, κάτι που είχε προκαλέσει νευρικότητα στην Τουρκία. Το ζήτημα, βέβαια, είναι πώς ο νέος πρόεδρος θα σταθμίσει το όφελος από την εκπλήρωση της προεκλογικής του εξαγγελίας με το ενδεχόμενο κόστος ενός ψηφίσματος ή ενός προεδρικού λόγου με την «απαγορευμένη λέξη Γενοκτονία» στις τουρκοαμερικανικές σχέσεις.
Αμερικανικές εφημερίδες δημοσίευσαν απόψεις αναλυτών που εξέφραζαν τη «φρίκη» τους με τη στάση του Eρντογάν στο Νταβός, βλέποντας στα λόγια του τον εξισλαμισμό της Τουρκίας και την απομάκρυνσή της από το δυτικό στρατόπεδο. Με γλώσσα που δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολίας, καλούσαν την Τουρκία να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ, να ανοίξει τα σύνορα με την Αρμενία ως πρώτο βήμα προς αναγνώριση και να αναλάβει πρωτοβουλίες επίλυσης του Κυπριακού. Κάποιοι Τούρκοι αναλυτές είδαν απειλητικό τόνο στα δημοσιεύματα αυτά. Αλλοι αναρωτήθηκαν εάν το Ισραήλ θα μπορούσε να αντεπιτεθεί, περνώντας στην Κνεσέτ ψήφισμα αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας.
Το μήνυμα Μίτσελ
Δεν είναι η πρώτη φορά που η αρμενική γενοκτονία χρησιμοποιείται ως όχημα εκβιασμού για να αμβλύνει τις τουρκικές επικρίσεις κατά της πολιτικής των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Οταν στελέχη της τουρκικής κυβέρνησης χαρακτήριζαν τις επιχειρήσεις των Αμερικανών στρατιωτών στη Φελούτζα «Γενοκτονία», ο τότε Αμερικανός πρέσβης Ερικ Εντελμαν υπενθύμιζε πως «αν πρόκειται να μιλήσουμε για γενοκτονίες, έχουμε και εμείς κάτι να πούμε». Ηδη αναλυτές στην Τουρκία προσπαθούν να φανταστούν την τουρκική απάντηση σε ενδεχόμενο ψήφισμα αναγνώρισης του Κογκρέσου: κλείσιμο της βάσης του Ιντσιρλίκ για τους Αμερικανούς, πιο έντονο φλερτ με τη Χαμάς και το Ιράν.
Οι ανησυχίες ότι το «χαρτί της αναγνώρισης της Γενοκτονίας» μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ΗΠΑ και Ισραήλ για να κάψει τον Eρντογάν είναι υπερβολικές. Τα μηνύματα που κόμισε στην Αγκυρα ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ για το μεσανατολικό Ρόμπερτ Μίτσελ δεν είχαν ίχνος εκβιασμού. Καλούσαν την Τουρκία να επαναλάβει τις μεσολαβητικές της πρωτοβουλίες στη Μέση Ανατολή, ενώ επιβεβαίωναν τη σημασία που έχει για τις ΗΠΑ. Σε δηλώσεις του ο Eρντογάν σημείωνε ότι σε τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Ομπάμα «μίλησαν και για το Αρμενικό», χωρίς να δώσει λεπτομέρειες.
Από ισραηλινής πλευράς, δεν υφίσταται διάθεση προώθησης των αρμενικών θέσεων. Παρά την αντίδραση σημαντικού μέρους της φιλελεύθερης ισραηλινής διανόησης, οι περισσότεροι Ισραηλινοί θέλουν να διατηρήσουν το «μονοπώλιο» επί των εννοιών της Γενοκτονίας και του Ολοκαυτώματος. Η προώθηση των αρμενικών θέσεων ως χαρτί εκβιασμού κατά της Τουρκίας θα υποθήκευε το ηθικό αυτό μονοπώλιο. Πρόσφατη πρωτοβουλία, εξάλλου, της προοδευτικής διανόησης να περάσει ψήφισμα αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας στην Κνεσέτ απέτυχε. Μία πιο ορθολογική αντίρρηση σε τυχόν εκβιασμούς αναγνώρισης περιείχε πρόσφατο κύριο άρθρο στην έγκυρη ισραηλινή «Α - Ερετς».
Η εφημερίδα προτρέπει τις ισραηλινές αρχές να μην προβούν σε μία κυνική επίκληση της ηθικής, σαν εκείνη του Eρντογάν στο Νταβός (ο πρωθυπουργός μιας χώρας με τη φωλιά της… τόσο λερωμένη τόλμησε να παραδώσει μάθημα ηθικής στο Ισραήλ). Επισημαίνοντας ότι το υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ απείλησε την ενδεχόμενη αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας, η εφημερίδα τόνισε ότι μία απόφανση περί του πώς θα πρέπει να χαρακτηρισθούν οι σφαγές του 1915 αποτελεί ζήτημα ηθικό. Επιβάλλει την εξέτασή τους σε ουδέτερο χρόνο. Οποιαδήποτε υπόνοια μιας τέτοιας εξέτασης από το Ισραήλ ή το εβραϊκό λόμπι τη στιγμή αυτή μόνο το νόημα της απειλής κατά της Τουρκίας συνεπάγεται. Μιας φθηνής απειλής, μιας πολιτικής μανούβρας που υποτιμά και ευτελίζει το μέγεθος της αρμενικής τραγωδίας, το δράμα των νεκρών και των απογόνων των επιζώντων του 1915.
Η Χίλαρι Κλίντον στην Αγκυρα για να εγκαινιάσει μια νέα αρχή, αλλά η συμπεριφορά του Ταγίπ Ερντογάν προβληματίζει
Του Αθανασιου Ελλις
Η πρώτη επίσκεψη της Χίλαρι Κλίντον στην Τουρκία, χθες και σήμερα, φέρνει στο προσκήνιο το πολύπλοκο παζλ των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. Η χρονική συγκυρία προσφέρεται για αναβάθμιση του ρόλου της Αγκυρας στο πλαίσιο της νέας εξωτερικής πολιτικής που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση Ομπάμα στο Ιράκ, στο Ιράν και την ευρύτερη Μεση Ανατολή, αν και επικρατεί σκεπτικισμός γύρω από τις προθέσεις του Ταγίπ Ερντογάν έναντι των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Στις πρώτες τηλεφωνικές επικοινωνίες του με τους κ. Γκιουλ και Ερντογάν, πριν από τρεις εβδομάδες, ο Μπαράκ Ομπάμα υπογράμμισε τη σημασία που αποδίδει στη συνεργασία με την Τουρκία στη Μέση Ανατολή. Αλλωστε, τη στιγμή που η Ουάσιγκτον επανεξετάζει...την πολιτική της έναντι της Συρίας και του Ιράν, η Αγκυρα μεσολαβεί μεταξύ Δαμασκού και Τελ Αβίβ, και αυτοπροβάλλεται ως πιθανός «ενδιάμεσος κρίκος» με την Τεχεράνη.
Ομως, η αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας προϋποθέτει την ύπαρξη κοινών στρατηγικών επιδιώξεων Ουάσιγκτον και Αγκυρας, κάτι που δεν είναι βέβαιο ότι ισχύει. Αμερικανοί αξιωματούχοι και αναλυτές συνεχίζουν να μιλούν για τον σημαντικό γεωπολιτικό ρόλο της Τουρκίας, αλλά ταυτόχρονα δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους για την εμφανή πλέον τάση του Ταγίπ Ερντογάν να «κοιτάζει» προς Ανατολάς, ακολουθώντας μια «νεο–οθωμανική» προσέγγιση. Μάλιστα, κάποιοι στην Αγκυρα φθάνουν στο σημείο να μιλούν για «απαγκίστρωση από το δυτικό άρμα» και δημιουργία μιας άτυπης κοινοπολιτείας με χώρες όπως η Συρία και το Ιράν.
Απογοήτευση με τη Δύση
Η δυσφορία του τουρκικού λαού για τη διαφαινόμενη άρνηση της Ε.Ε. να δεχθεί την Τουρκία στους κόλπους της, ο αυξανόμενος αντιαμερικανισμός που ακολούθησε τον πόλεμο στο Ιράκ και η έμφαση της πολιτικής ηγεσίας στην ισλαμική πίστη, αντικατοπτρίζουν μια σταδιακή αποδυνάμωση του δυτικού προσανατολισμού της χώρας. Ταυτόχρονα, η πορεία των αμερικανοτουρκικών σχέσεων θα εξαρτηθεί και από το εάν αυτές θα περάσουν αλώβητες τους σκοπέλους των πιέσεων στο εσωτερικό των ΗΠΑ για αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας, του προβληματισμού που δημιούργησε το φραστικό ξέσπασμα του Ταγίπ Ερντογάν κατά του Ισραηλινού προέδρου Σιμόν Πέρες στο Νταβός, και της αυξημένης ευαισθησίας που θα επιδείξει η νέα δημοκρατική κυβέρνηση των ΗΠΑ για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία.
Στο Αφγανιστάν, οι ΗΠΑ ζητούν μεγαλύτερη συμμετοχή της Τουρκίας η οποία, όμως, διά του υπ. Εξωτερικών επέλεξε πριν από λίγες ημέρες να υπογραμμίσει τη συμβολή στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης και να σημειώσει ότι σε αυτή τη φάση η Αγκυρα δεν προτίθεται να στείλει άλλες μάχιμες μονάδες στο Αφγανιστάν.
Πάντως, η ψύχρανση που προκάλεσε στις διμερείς σχέσεις η άρνηση της Τουρκίας να επιτρέψει τη διέλευση αμερικανικών στρατευμάτων από το τουρκικό έδαφος τον Μάρτιο του 2003 έχει υποχωρήσει. Ο χρόνος έχει εν μέρει επουλώσει το τραύμα που προκάλεσε εκείνη η απόφαση της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης που είχε εξοργίσει τη στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ, η οποία παραδοσιακά αποτελούσε τον σθεναρότερο υποστηρικτή της Αγκυρας. Πάντως, πολλοί ανώτατοι αξιωματικοί του Πενταγώνου εξακολουθούν να αποδίδουν στην απουσία δεύτερου μετώπου στο βόρειο Ιράκ τον θάνατο χιλιάδων Αμερικανών στρατιωτών και την καθυστέρηση που σημειώθηκε στην αποκατάσταση της σχετικής σταθερότητας στη χώρα. Η προσοχή στρέφεται πλέον στο μέλλον, καθώς το επόμενο διάστημα οι ΗΠΑ θα χρειαστούν και πάλι το τουρκικό έδαφος, αυτή τη φορά για την αποχώρηση των δυνάμεών τους από το Ιράκ.
«Γέφυρα» προς το Ιράν
Σε ό,τι αφορά το γειτονικό Ιράν, η Τουρκία αυτοπροβάλλεται ως «γέφυρα» προς τη Δύση. Δεν είναι τυχαίο ότι αμέσως μετά την αναχώρηση της κ. Κλίντον από την Αγκυρα, ο Τούρκος υπ. Εξωτερικών κ. Μπαμπατζάν θα μεταβεί στην Τεχεράνη όπου την Τετάρτη θα φθάσει για επίσημη επίσκεψη και ο πρόεδρος Γκιουλ. Εδώ η Τουρκία κινείται σε μια πολύ λεπτή ισορροπία. Επιθυμεί να παίξει ρόλο, αλλά οι ΗΠΑ και οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις θα δεχθούν και θα στηρίξουν τον τουρκικό ρόλο υπό την προϋπόθεση ότι αυτός προωθεί τη δική τους προσέγγιση στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Αντίθετα, εάν στόχος της Τουρκίας είναι η εμβάθυνση της συνεργασίας με το Ιράν, τότε η Δύση θα πάρει αποστάσεις. Πολλά θα κριθούν από τις στρατηγικές επιλογές που θα κάνει ο Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και το ενδεχόμενο επικράτησης των μεταρρυθμιστών στις προεδρικές εκλογές του Ιουνίου στο Ιράν που θα διευκολύνει τη βελτίωση των σχέσεων με τη Δύση.
Για να διαδραματίσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο που επιδιώκει, η Αγκυρα πρέπει να διατηρήσει τις καλές σχέσεις με το Ισραήλ, που επλήγησαν από την επίθεση που εξαπέλυσε ο Τούρκος πρωθυπουργός κατά του Σιμόν Πέρες στο Νταβός. Η Ουάσιγκτον έχει διαμηνύσει στον κ. Ερντογάν ότι αναμένει από αυτόν να συμπεριφερθεί ως ηγέτης, κάτι που σημαίνει ότι δεν θα δημιουργεί προβλήματα, αλλά θα συμβάλλει στην επίλυσή τους. Η ισραηλινή κοινή γνώμη, το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ και αρκετοί Αμερικανοί πολιτικοί σοκαρίστηκαν από τη συμπεριφορά του κ. Ερντογάν, αν και όλοι ελπίζουν το τραύμα στις σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ να επουλωθεί το συντομότερο.
Γενοκτονία των Αρμενίων
Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις θα περάσουν ένα δύσκολο τεστ τις επόμενες εβδομάδες καθώς στο Κογκρέσο ακούγονται με αμείωτη ένταση οι φωνές υπέρ της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων, με προεξάρχουσα αυτή της προέδρου της Βουλής, Νάνσι Πελόζι, η οποία εκλέγεται σε περιφέρεια με πολυπληθή αρμενική κοινότητα. Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται άλλωστε και ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος ως υποψήφιος είχε υποσχεθεί στην αρμενική κοινότητα ότι θα προχωρήσει στην αναγνώριση.
Ενα ακόμη «αγκάθι» στις διμερείς σχέσεις θα είναι η μεγαλύτερη έμφαση που θα δοθεί από την Ουάσιγκτον στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές και θρησκευτικές ελευθερίες, όπως είθισται να συμβαίνει κάθε φορά που στην εξουσία βρίσκεται Δημοκρατική κυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τελευταίο διάστημα γνωστοί αναλυτές οι οποίοι ασχολούνται με την Τουρκία, όπως ο Μαρκ Πάρις του Brookings και ο Ιαν Λέσερ του German Marshall Fund, άσκησαν δριμεία κριτική στην κυβέρνηση Ερντογάν για καταπάτηση των δικαιωμάτων της αντιπολίτευσης και περιορισμούς στη λειτουργία των μέσων ενημέρωσης, ενώ σε ανάλογο πνεύμα κινήθηκε και η φετινή έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα.
Αιγαίο, Κυπριακό, Οικουμενικό Πατριαρχείο
Σημαντική, αν και όχι καθοριστική, παράμετρος των διμερών σχέσεων ΗΠΑ – Τουρκίας είναι και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Στη συνάντησή της με την Ντόρα Μπακογιάννη πριν από δέκα ημέρες στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η Χίλαρι Κλίντον άκουσε τις ελληνικές ανησυχίες για την προκλητική συμπεριφορά των Τούρκων στο Αιγαίο και κατέστησε σαφή την πρόθεσή της να θίξει το θέμα στις συνομιλίες της με την τουρκική πολιτική ηγεσία. Μια πρώτη εικόνα της στάσης που προτίθεται να υιοθετήσει η κυβέρνηση Ομπάμα θα διαφανεί στη διάρκεια της άσκησης «Ηγεμών», που διοργανώνει εντός του Μαρτίου η Τουρκία σε επιλεγμένες περιοχές του Αιγαίου και στην οποία έχουν προσκληθεί να συμμετάσχουν και οι ΗΠΑ.
Η Ουάσιγκτον εκτιμά πως οι κ. Χριστόφιας και Ταλάτ είναι σε θέση να καταλήξουν σε συμφωνία στην Κύπρο έως το τέλος του έτους, και θα τους ενθαρρύνει προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ θα δώσει επίσης έμφαση στην επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και στην απρόσκοπτη λειτουργία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Για το θέμα επιδεικνύουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον γνωστοί ομογενείς, μεταξύ αυτών η οικογένεια Τσακόπουλου, που έχει υποστηρίξει πολιτικά και έχει χρηματοδοτήσει τις προεκλογικές εκστρατείες της κ. Κλίντον. Στην προηγούμενη επίσκεψή της στην Τουρκία, το 1999, η τότε Πρώτη Κυρία είχε συνοδεύσει τον Μπιλ Κλίντον στη συνάντησή του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο στον οποίο το προεδρικό ζεύγος είχε εκφράσει την αμέριστη υποστήριξή του.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δύο υπολοχαγοί πιλότοι της τουκρικής αεροπορίας στρατού σκοτώθηκαν από συντριβή ελικοπτέρου στην κεντρική Ανατολία.
Το ελικόπτερο, τύπου AH- 1 Cobra της 2ης Στρατιάς, που μετέβαινε από τη Μαλάτεια στην Άγκυρα, κατέπεσε σε ορεινή περιοχή, στην επαρχία Σαρίζ (Sarız) της Καισάρειας.
Οι ομάδες διάσωσης έφθασαν στον τόπο του ατυχήματος και μετέφεραν τις σωρούς των δυο πιλότων με άλλο ελικόπτερο στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Καισάρειας, έδρα της 12ης Βασικής Πτέρυγας...Μεταγωγικών Αεροσκαφών της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Τα ονόματα των νεκρών χειριστών του τουρκικού ελικοπτέρου είναι Volkan Koçyiğit και Faik Şimşek, ενώ δεν αποκαλύφθηκαν τα αίτια της πτώσης του.
Η ανακοίνωση της επίσκεψης του Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Ομπάμα στην Τουρκία επιβεβαίωσε ότι πρόκειται για τη χώρα την οποία επιλέγει η ηγεσία των ΗΠΑ για τη δημιουργία μίας νέας σχέσης με τον μουσουλμανικό κόσμο. Ο ρόλος που της ζητείται να διαδραματίσει είναι εντυπωσιακός: Διαμεσολάβηση με την Τεχεράνη και τη Δαμασκό, διαμεσολάβηση με τη Χαμάς, συνεργασία για την αποχώρηση Αμερικανών στρατιωτών από το Ιράκ και για τη μεταφορά δυνάμεων στο Αφγανιστάν, ενεργειακή συνεργασία για την έξοδο φυσικού αερίου από το Ιράν, μεταφορά προτύπου «ήπιας μουσουλμανικής δύναμης» παντού στον κόσμο.
Μετά την επίσκεψη της επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Χίλαρυ Κλίντον στην τουρκική πρωτεύουσα (7 Μαρτίου) δεν έμεινε καμία αμφιβολία ότι ο άξονας Άγκυρας-Ουάσιγκτον θα είναι στο εξής πανίσχυρος. Οι υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ και της Τουρκίας έδωσαν μαζί συνέντευξη τύπου και υπέγραψαν κοινό ανακοινωθέν, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η στρατηγική συνεργασία ΗΠΑ-Τουρκίας δεν είναι ρητορικό εύρημα. Η κυρία Κλίντον χαρακτήρισε «παγκόσμιο ηγέτη» την Τουρκία, την ευχαρίστησε για τη συμβολή της στην επίλυση δύσκολων διεθνών προβλημάτων, απέφυγε να επαναλάβει τις επικρίσεις για την ελευθερία του τύπου που περιέχονταν στην πρόσφατη έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν ρωτήθηκε από Τούρκους δημοσιογράφους. Έδωσε συνεντεύξεις, εξήρε το ρόλο της γυναίκας στην Τουρκία, υποστήριξε ότι η γειτονική χώρα είναι η Νο 2 χώρα παγκοσμίως στη χρήση του Faceobook και το σημαντικότερο: Μετέφερε προσωπικό μήνυμα του Αμερικανού προέδρου ότι θα επισκεφθεί την Τουρκία εντός ενός μήνα.
Η ελληνική πλευρά ελπίζει αυτό να συμβεί με αφορμή τη Σύνοδο της πρωτοβουλίας «Συμμαχία των Πολιτισμών» (6-7 Απριλίου στην Κωνσταντινούπολη), θεωρώντας ότι η συμμετοχή του Αμερικανού προέδρου σε ένα πολυμερές forumέχει μικρότερο πολιτικό βάρος από μία διμερή επίσκεψη. Παρόλα αυτά, η ελληνική διπλωματία αρχίζει να προσαρμόζεται στην ιδέα ότι η Τουρκία αποτελεί στην παρούσα συγκυρία τον πολυτιμότερο εταίρο της διοίκησης Ομπάμα, ο οποίος θέλει να στείλει από τουρκικού εδάφους μήνυμα στο μουσουλμανικό κόσμο. Μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο, στο Μέγαρο Μαξίμου δεν είχε φτάσει κάτι νεότερο σχετικά με την τελετή της 25ης Μαρτίου στο Λευκό Οίκο, εάν δηλαδή θα μπορούσε να υπάρξει εκεί ένα τετ α τετ Καραμανλή-Ομπάμα.
© Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
