Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Ηλίας Πολατίδης: “οι ΗΠΑ πίεζαν τους Πομάκους να εγείρουν θέμα μειονότητας”


Πηγή ειδήσεων είναι ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Ηλίας Πολατίδης, κάθε φορά που τον ακούμε να αναφέρεται σε θέματα που αφορούν στην περιοχή της Θράκης. Οπως και την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου στην εκπομπή “Τέρμα Κοσμίου” με την Αμαλία Γαρυφαλλίδου στο ραδιοσταθμό της ΕΡΑ Κομοτηνής. Και τι δεν είπε ο Ηλίας Πολατίδης:

Κατ’ αρχάς απέδωσε σε σχέδιο μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας την προβοκάτσια κατά της Χαράς Νικοπούλου σχετικά με τα δήθεν σκίτσα του Αλάχ που σύμφωνα με την ενορχηστρωμένη επίθεση των τοπικών τουρκόφωνων εφημερίδων η ίδια επέβαλε στους μαθητές της να φτιάξουν. Ετσι επιβεβαίωσε τις πληροφορίες της εφημερίδας της Κομοτηνής “Φωνή της Ροδόπης” που ανέδειξε το θέμα αλλά και το συσχέτισε με μεθοδευμένη επίθεση εναντίον της δασκάλας, εμπνευσμένη από την υπόθεση των σκίτσων του Μωάμεθ στη Δανία η οποία, όπως είπε ο βουλευτής, ήταν πολύ βολική για να δημιουργήσει αναταραχή και στη δική μας περιοχή. Αραγε τώρα που κάποιες τοπικές τουρκόφωνες εφημερίδες “ξεβρακώθηκαν” με αυτό τον τρόπο και όλοι άρχισαν να υποψιάζονται το ρόλο τους, η ελληνική κυβέρνηση και οι τοπικοί βουλευτές (Πεταλωτής, Στυλιανίδης αλλά και Χατζηοσμάν) θα ενδιαφερθούν για αυτό το θέμα;

Ούτε ο δήμαρχος Ορφέα όμως που είναι ο τοπικός αιρετός άρχοντας στον οποίο υπάγεται το Μεγάλο Δέρειο έμεινε ασχολίαστος. Ο βουλευτής Σερρών ανέφερε πως για ψηφοθηρικούς λόγους παίζει το παιχνίδι άλλων, αναφερόμενος προφανώς στην εξωτερική πολιτική της Αγκυρας. Ως γνωστόν ο δήμαρχος Ορφέα Ευάγγελος Πουλιλιός από την πρώτη στιγμή που τέθηκε θέμα, ήταν πάντα απέναντι στη Χαρά Νικοπούλου και στο σύζυγό της, τους οποίους μάλιστα ήθελε και να βγάλει από το σπίτι που μένουν και το οποίο ανήκει στο Δήμο!

Οσον αφορά στην ερώτηση που υπέβαλε σχετικά με τα δίγλωσσα νηπιαγωγεία, ο βουλευτής Ηλίας Πολατίδης ανέφερε χαρακτηριστικά πως “ακόμη κι ένας Πομάκος ή Ρομά να θέλει σχολείο στη γλώσσα του, το ελληνικό κράτος είναι υποχρεωμένο να του παρέχει αυτή την ευκολία” και στην ερώτηση της δημοσιογράφου τι μπορεί να γίνει αν δεν υπάρχουν καθηγητές και δασκάλοι πομακικής και ρομά αλλά μόνο τουρκικής γλώσσας απάντησε πως το κράτος μπορεί να ξεκινήσει ακόμη και τώρα να εκπαιδεύει προσωπικό έτσι ώστε σε λίγους μήνες ή του χρόνου να αναλάβουν καθήκοντα. Μέχρι τότε όμως, όπως ο ίδιος είπε, κανείς δε μπορεί να υποχρεώνει ένα παιδί να μαθαίνει μία ξένη γλώσσα επιπλέον, όπως είναι η τουρκική. “Πάμε να εντάξουμε τους λαθρομετανάστες και δε βοηθάμε τους Ελληνες πολίτες να μάθουν ελληνικά” είπε ο ίδιος σχολιάζοντας την απόφαση της Αννας Διαμαντοπούλου και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να υποχρεώνουν τους Πομάκους και τους Ρομά να μαθαίνουν με το ζόρι τουρκικά. “Δε μπορώ να πιστέψω πως η Αννα Διαμαντοπούλου δε γνωρίζει πως άλλο μουσουλμάνος κι άλλο Τούρκος, μάλλον άλλες σκοπιμότητες κρύβονται από πίσω” κατέλειξε.

Μάλιστα αποκάλυψε πως πριν μερικά χρόνια, οι ΗΠΑ πίεζαν γνωστούς Πομάκους της περιοχής ώστε αυτοί να πατήσουν πόδι και να δημιουργήσουν θέμα “πομακικής μειονότητας” ενάντια στο ελληνικό κράτος! Οι ίδιοι οι Πομάκοι όμως αντέδρασαν και κάτι τέτοιο ποτέ δε συνέβη ενώ η τότε υπουργός εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη την οποία ο Ηλίας Πολατίδης ενημέρωσε, απλά δεν έπραξε τίποτα, όπως είπε.

Read more...

Ασφάλεια και Ανασφάλεια στην Κύπρο


του Μάριου Ευρυβιάδη

Είχα ολοκληρώσει το κείμενο αυτό πριν τη στυγερή δολοφονία του εκδότη Άντη Χατζηκωστή. Και το αναδιαμόρφωσα με αφορμή το τραγικό αυτό γεγονός του οποίου, όποια και να είναι τα κίνητρα, άπτεται άμεσα του ζητήματος της ασφάλειας, και ναι , της λύσης του κυπριακού.

Η ασφάλεια είναι το μείζον αγαθό που επιβάλλεται και πρέπει να παρέχει μία συντεταγμένη πολιτεία, το κράτος δηλαδή, στους πολίτες του. Το κράτος χάνει την υπόστασή του από τη στιγμή που αδυνατεί να εκπληρώσει την υποχρέωσή του αυτή προς τους πολίτες. Χάνει τη νομιμότητά του. Παύει να είναι κράτος και μετατρέπεται σε ένα μασκαραλίκι.


Η παραπάνω αντίληψη για το κράτος είναι δυτικής κατασκευής και προελεύσεως. Στη σύγχρονη εποχή εκφράστηκε με τον πιο ευθύ και κατανοητό τρόπο από τον Άγγλο ευρυμαθή στοχαστή Thomas Hobbes (1588-1679), στον μεγαλειώδες έργο του Λεβιάθαν. Όχι τυχαία ο Hobbes επέλεξε για το κράτος την αρχαία αυτή εβραϊκή ονομασία. Λεβιάθαν, στο βιβλίο του Ιώβ, σημαίνει θαλάσσιο κήτος, το μεγαλύτερο της θάλασσας. Ως τέτοιο είναι ακατανίκητο και κυρίαρχο. Στην Χομπσιανή επεξήγηση, Λεβιάθαν παραπέμπει στο Μονάρχη και την απόλυτη υπεροχή του: «πάν υψηλό ορά, αυτός δε βασιλεύς πάντων των εν τοις ύδασιν».
Σήμερα στην δημοκρατική εποχή, Λεβιάθαν είναι το κράτος. Το κράτος είναι τεχνητή κατασκευή του ανθρώπου: των δεξιοτήτων του και του λόγου του. Το κατασκευάζει και το νομιμοποιεί για ένα και μόνο λόγο: Για να είναι ακατανίκητο και κυρίαρχο, ώστε να του προστατεύει το πιο πολύτιμο αγαθό που έχει. Αυτό είναι η ζωή του και ο φόβος του να τη χάσει από κάποιον ισχυρότερό του ή από κάποιον που λειτουργεί με δόλο.
Εδώ έχουμε την θεωρητική κατασκευή ενός Θεμελιώδους Συμβολαίου πάνω στο οποίο βασίζεται η πολιτική εξουσία. Λέει ο άνθρωπος: Στη φύση όλοι γεννιόμαστε ίσοι. Όλοι εκ φύσεως έχουμε αναφαίρετο φυσικό δικαίωμα να διαφεντεύουμε τον εαυτό μας και να αυτοπροστατευόμαστε. Αλλά η απ’όλους άσκηση αυτού του φυσικού και αναφαίρετου δικαιώματος σημαίνει χάος, σημαίνει ζούγκλα. Σημαίνει πόλεμο όλων εναντίον όλων. Σημαίνει αβεβαιότητα. Σε μια τέτοια κατάσταση, «Εκείνο που είναι το χειρότερο από όλα» γράφει ο Hobbes στο πιο γνωστό ίσως χωρίο της σύγχρονης πολιτικής φιλοσοφίας, «είναι ο διαρκής φόβος και ο κίνδυνος βίαιου θανάτου. Και η ζωή του ανθρώπου είναι μοναχική, φτωχή, άθλια, κτηνώδης και σύντομη».
Κατασκευάζουν λοιπόν οι άνθρωποι μεταξύ τους κάτι για να τους προστατεύει. Αυτό είναι το σύγχρονο δυτικό κράτος. Εδώ προσοχή. Το συμβόλαιο είναι μεταξύ ανθρώπων. Λέει ο ένας άνθρωπος στον άλλο και μεταξύ τους: «Έχουμε εκ της φύσεως ίσα και αναφαίρετα δικαιώματα. Αλλά εάν τα ασκούμε απόλυτα θα πρέπει να ζούμε υπό το δέος του φόβου και της αβεβαιότητας. Και καμία δημιουργική δουλειά δεν θα κάνουμε παρά να αυτοπροστατευόμαστε. Γι’αυτό φτιάχνουμε ένα Θεμελιώδες Συμβόλαιο, που εφόσον τηρείται, διατηρείται εσαεί. Μεταβιβάζω εγώ το αναφαίρετο φυσικό δικαίωμά μου να διαφεντεύω τον εαυτό μου κα να αυτοπροστατεύομαι προς έναν άνθρωπο (δηλ. τον Μονάρχη που γίνεται πλέον Απόλυτος) ή σε μια συνέλευση ανθρώπων (δηλ. το κράτος που γίνεται Ακατανίκητο και Κυρίαρχο) εφόσον και εάν πράξεις και εσύ το ίδιο». Έτσι νομιμοποιείται η ισχύς και μετατρέπεται από δύναμη σε εξουσία. Αυτή είναι η έννοια της άσκησης νόμιμης βίας και του μονοπωλίου χρήσης της από το κράτος και κανένα άλλο. Έτσι νομιμοποιείται στην σύγχρονη εποχή το δυτικό κράτος. Και το κυπριακό κράτος. Πρώτα η ανθρώπινη ασφάλεια. Όλα τα άλλα έπονται. Αλλιώς πάμε πίσω στη ζούγκλα. Ή εάν υπάρχει «κράτος» ή προσποιούμαστε ότι υπάρχει, τότε δεν είναι «κράτος» (κραταιό, ακατανίκητο, κυρίαρχο) αλλά ένα «μασκαραλίκι».
Έστω και φαινομενικά μεμονωμένα περιστατικά όπως η δολοφονία του Άντη Χατζηκωστή, στέλνουν ένα καθοριστικό μήνυμα: Πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι κρατούντες, οι ταγοί του τόπου, η νομενκλατούρα και οι νέοι μανδαρίνοι, ότι το θέμα της ασφάλειας της Κύπρου είναι το μείζον και το κυρίαρχο ζήτημα στην ατζέντα των συνομιλιών. Δεν είναι ένα θέμα, όπως υποστηρίζεται, αυτό των λεγόμενων «εγγυήσεων», μαζί με άλλα πολλά «θέματα». Είναι ΤΟ ΘΕΜΑ.
Η στυγνή δολοφονία του Άντη Χατζηκωστή επαναφέρει το ζήτημα της ανασφάλειας στο προσκήνιο με έναν τραγικό και δραματικό τρόπο. Ο πολίτης δεν μπορεί να ζει με το φόβο και την αβεβαιότητα. Και γι’ αυτό καταψήφισε το Σχέδιο Ανάν με τόση μεγάλη πλειοψηφία. Διότι αυτό που ορθά κατάλαβε είναι ότι το Σχέδιο Ανάν καταστρατηγούσε το αίσθημα της ασφάλειας. Επέβαλε ένα καθεστώς φόβου, αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Έβαλε αυτούς που το 1974 έσφαξαν το ένα και πλέον εκατό του πληθυσμού, πάνω από 5000 άτομα, υπεύθυνους για την ασφάλεια της Κύπρου.
Η πλειοψηφία των πολιτών που καταψήφισαν το Σχέδιο Ανάν ήταν γυναίκες. Οι γυναίκες δεν είναι ψευτόμαγκες, ούτε παλικάρια της φακής, ούτε και ψευτοϊδεολόγοι. Έχουν πολύ ανεπτυγμένο το αίσθημα της ασφάλειας. Καθεστώτα εγγυήσεων ξένων κρατών και ψευδορεαλιστικών προσεγγίσεων δεν οδηγούν παρά σε αδιέξοδα. Ένα κράτος το οποίο στο ζήτημα της εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας δεν θα λειτουργεί όπως ένας Λεβιάθαν, ακατανίκητο και κυρίαρχο, δεν θα είναι κράτος. Στην περίπτωση της Κύπρου θα είναι ένα ανατολίτικο μασκαραλίκι.

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/01/blog-post_254.html#ixzz0cu3qsBBh

Read more...

Ένας Τούρκος στρατιώτης νεκρός, και ένας άλλος τραυματίας σε σύγκρουση με μαχητές του PKK


Σύμφωνα με την εφημερίδα Χουρριέτ ενας στρατιώτης σκοτώθηκε και ένας άλλος τραυματιστηκε σε σύγκρουση με μαχητές του εκτός νόμου Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ), στη νοτιοανατολική επαρχία του Batman.

Η στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του ΡΚΚ διεξήχθη γύρω από την περιοχή Sason, όπως αναφέρει στον ιστότοπο του το Γενικό Επιτελείο . Ο τραυματίας στρατιώτης διεκομίσθη για νοσηλία στο στρατιωτικό νοσοκομείο της κοντινής επαρχίας του Ντιγιάρμπακιρ.


Δεν υπήρχαν διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με το αν υπήρξαν θάνατοι ανταρτών του ΡΚΚ κατα την σύγκρουση.

Η σύγκρουση με το PKK, διαρκεί 30 περίπου χρόνια και έχει στοιχίσει περίπου 30.000 ζωές. Η σημερινή τουρκική κυβέρνηση έχει ξεκινήσει τις προσπάθειες για την επίλυση του κουρδικού ζητήματος.

Την είδηση επιβεβαιώνει και ο τουρκικός ιστότοπος http://www.worldbulletin.net/

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/01/pkk_17.html#ixzz0cu39l49f

Read more...

Επίθεση φιλίας από τον «Τούρκο Κίσινγκερ»


Από πέρυσι που ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας, ο Αχμέτ Νταβούτογλου έχει κάνει αίσθηση στην περιοχή. Πρώην επικεφαλής των συμβούλων εξωτερικής πολιτικής του πρωθυπουργού Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, γνωστός και ως «Τούρκος Κίσινγκερ», ο κομψός καθηγητής πανεπιστημίου υλοποιεί την πολιτική «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», μια πολιτική την οποία εξηγεί στο βιβλίο «Στρατηγικό βάθος» που έγραψε το 2001.

Oι προσπάθειες

Με δεδομένο το καυτό παρελθόν της οθωμανικής ανάμειξης στα Βαλκάνια, τον νότιο Καύκασο και την Αραβία, οι σχέσεις καλής γειτονίας δεν είναι δεδομένες για τη σύγχρονη Τουρκία. Ομως από πέρυσι ο Νταβούτογλου έχει κάνει προσπάθειες ώστε να συσφίγξει τις σχέσεις της χώρας του με τη νέα ιρακινή κυβέρνηση, να τα βρει με τη Συρία, με την οποία παραλίγο να γίνει πόλεμος πριν από μία δεκαετία και να προσεγγίσει έναν άλλο παλαιό αντίπαλο, την Αρμενία.

Πίσω από αυτή την εκστρατεία κρύβεται η πεποίθηση ότι η Τουρκία, σχεδόν έναν αιώνα μετά την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, προορίζεται ξανά να γίνει περιφερειακή δύναμη με παγκόσμια επιρροή. Ομως δεν επιθυμούν όλοι τη φιλία της Τουρκίας. Σε συνέντευξή του στο Λονδίνο στις 12 Ιανουαρίου, λίγο πριν συναντήσει τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, ο Νταβούτογλου μίλησε για τις τρεις προκλήσεις του 2010, τρεις τομείς στους οποίους η πρόοδος παραμένει προβληματική. Η πρώτη πρόκληση είναι η Κύπρος όπου οι μακροχρόνιες συνομιλίες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ προσεγγίζουν την κατάληξή τους. Οι αναλυτές τονίζουν ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία ώς τον Απρίλιο, οπότε θα γίνουν εκλογές στην τουρκική βόρεια Κύπρο, μετά δεν μπορεί να γίνει καμία πρόβλεψη.

Για το Κυπριακό

«Βρισκόμαστε σε ιστορική στιγμή των διαπραγματεύσεων. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που ήρθα τώρα στο Λονδίνο», δήλωσε ο Νταβούτογλου, υπογραμμίζοντας τον ρόλο της Βρετανίας ως εγγυήτριας οποιασδήποτε συμφωνίας. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών είπε ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά κατέθεσε την περασμένη εβδομάδα ένα νέο πακέτο προτάσεων, στις οποίες περιλαμβάνεται και η «διακοινοτική ψηφοφορία», με βάση την οποία κάθε κοινότητα θα έχει ποσοστώσεις στις εκλογές της άλλης.

Παρόλο που η αρχική αντίδραση των Ελληνοκυπρίων ήταν απορριπτική, ο Νταβούτογλου επέμεινε ότι το θέμα δεν έχει λήξει. «Ξέρουμε πρώτα απ' όλα ότι οι Ελληνοκύπριοι πάντα λένε «Οχι!», μετά λένε «Οοοοχι» και μετά «Οχι ίσως»... Είμαι αισιόδοξος. Χρειάζεται μια έντονη διεθνής προσπάθεια από την Ε.Ε., από τον ΟΗΕ, από τις δύο πλευρές και από την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Βρετανία ως εγγυήτριες, όπως έγινε και το 2004».

Σε ό,τι αφορά το Ιράν, που απασχολεί ιδιαίτερα τη Βρετανία, ο Νταβούτογλου είπε ότι θα συμβούλευε τον Μίλιμπαντ να αποφύγει τις δημόσιες αντεγκλήσεις και να εμπλακεί σε διακριτικές διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό ζήτημα και άλλα θέματα. Προσέθεσε ότι η Τουρκία πασχίζει να διατηρήσει φιλική σχέση με τους Πέρσες γείτονές της.

«Η κατάσταση στο Ιράν δεν είναι καλή, δεν συμβαδίζει με το όραμά μας», είπε ο Νταβούτογλου. «Δεν θέλουμε τη διάδοση των πυρηνικών στην περιοχή, δεν θέλουμε πυρηνικά όπλα ούτε στο Ιράν ούτε στο Ισραήλ ούτε πουθενά.

Δεύτερον, κάθε χώρα έχει δικαίωμα να κάνει χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς. Τρίτον, δεν επιθυμούμε περισσότερες κυρώσεις σε βάρος του Ιράν. Οι κυρώσεις βλάπτουν τον απλό κόσμο και τις γειτονικές χώρες. Δεν ξεχνάμε τις πολύ κακές εμπειρίες μας από το Ιράκ. Η συμβουλή μας είναι ενίσχυση των διαπραγματεύσεων διά της διπλωματικής οδού.

Επικρίσεις για Ισραήλ

Ο Νταβούτογλου κράτησε τις πιο σφοδρές επικρίσεις του για το Ισραήλ, με το οποίο οι σχέσεις διαταράχθηκαν μετά την περυσινή επίθεση στη Γάζα. Οι φραστικές εχθροπραξίες άρχισαν εκ νέου την περασμένη εβδομάδα, αφότου ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν αποκάλεσε το Ισραήλ απειλή για την ειρήνη και το κατηγόρησε για δυσανάλογες αντιδράσεις. Το Ισραήλ αντέδρασε οργισμένα λέγοντας ουσιαστικά στον Ερντογάν να κοιτάζει τη δουλειά του.

«Οταν το Ισραήλ ακολουθεί πολιτική ειρήνης, οι σχέσεις μας είναι καλές», είπε ο Νταβούτογλου. Πριν από τη Γάζα, η Τουρκία είχε μεσολαβήσει στις εκ του σύνεγγυς συνομιλίες του Ισραήλ με τη Συρία και, όπως λέει ο Νταβούτογλου, είχε σημειώσει σημαντική πρόοδο. Ομως, η Ισραηλινή εισβολή δυναμίτισε τις συνομιλίες. «Αν το Ισραήλ θέλει ειρήνη, πρέπει να μάθει ότι και οι άλλοι έχουν δικαιώματα που πρέπει να γίνουν σεβαστά», είπε ο Νταβούτογλου. Μετά έκανε μια παύση και χαμογέλασε. Ομως είχε γίνει σαφές ότι όταν πρόκειται για την μεταχείριση των Παλαιστινίων από το Ισραήλ, υπάρχουν όρια ακόμη και στα δικά του βαθιά αισθήματα καλής γειτονίας.

H KAΘHMEPINH

Read more...

Η νεο-οθωμανική διπλωματία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν


Του Γιώργου Καπόπουλου
Kapopoulos@pegasus.gr

H σκληρή γλώσσα Eρντογάν για το Iσραήλ έφερε ξανά στο πρώτο πλάνο της επικαιρότητας το ιδιαίτερο στιλ του στην εξωτερική πολιτική, ένα προσωπικό διπλωματικό ύφος, κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι ότι εξυπηρετεί ταυτόχρονα εσωτερικές και εξωτερικές σκοπιμότητες:


Δημιουργεί ένα πεδίο συναίνεσης ίσως το μόνο σε μια στιγμή που κορυφώνεται η σύγκρουση του Πολιτικού Iσλάμ με το Kεμαλικό Kατεστημένο και ταυτόχρονα ακόμη και σε επικοινωνιακό επίπεδο οι διπλωματικές πρωτοβουλίες της Aγκυρας αλλάζουν τους συσχετισμούς στην Eυρύτερη Mέση Aνατολή.

H διπλωματία Eρντογάν έχει χαρακτηρισθεί ως Nεοθωμανική, όπως ακριβώς είχε συμβεί με την εξωτερική πολιτική που είχε χαράξει στη δεκαετία 1983-93, πρώτα ως πρωθυπουργός και στην συνέχεια ως πρόεδρος ο Oζάλ. H πραγματικότητα όμως, είναι διαφορετική και πιο σύνθετη: H εξωτερική πολιτική Eρντογάν μακράν του να αποτυπώνει μια ισλαμική ανάγνωση και θεώρηση του περιφερειακού και παγκόσμιου γίγνεσθαι συνθέτει την οθωμανική παράδοση με την κεμαλική μεταρρυθμιστική στρατηγική όσο παράδοξη και να ηχεί η διαπίστωση αυτή.


Σύναινεση στο εσωτερικό
H διπλωματία Eρντογάν αλλά και η κεμαλική παράδοση στην αρχική εκδοχή της έχουν πολλά κοινά σημεία σε ό,τι αφορά τη θεώρηση της εξωτερικής πολιτικής:

O Eρντογάν είναι προφανές ότι βλέπει την περιφερειακή σταθερότητα να διαμορφώνεται από τις χώρες της περιοχής σε μια διαβούλευση που θα είναι συνολική και χωρίς αποκλεισμούς. Πολιτικές όπως η Σταυροφορία του Mπους υιού για τη χάραξη νέου χάρτη στην περιοχή μέσω καθεστωτικών ανατροπών, ή ακόμη και μια σκληρότερη εκδοχή των σημερινών κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στην Tεχεράνη είναι ασύμβατες με την παραπάνω θεώρηση.

Στη γέννησή της η Kεμαλική Eξέγερση του 1919 υπήρξε πρώτα αντιαποικιακό κίνημα, αμφισβήτηση της PAX BRITANNICA στην Eυρύτερη Mέση Aνατολή και στη συνέχεια μεταρρύθμιση εκσυγχρονισμού.

Όταν την Άνοιξη του 2003 η κυβέρνηση Eρντογάν και η πλειοψηφία της Bουλής απέρριψαν τη διέλευση αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από το τουρκικό έδαφος ώστε να υπάρξει και βόρειο μέτωπο εισβολής στο Iράκ, επρόκειτο για την κορύφωση μιας αντιπαράθεσης ανάμεσα στο Kεμαλικό Kατεστημένο και τις HΠA, που διαρκούσε από την άνοιξη του 1991 όταν μετά την Kαταιγίδα της Eρήμου δημιουργήθηκε με αμερικανική προστασία και ισραηλινή στήριξη ή ημιανεξάρτητη Aυτόνομη Kουρδική Oντότητα στο Bόρειο Iράκ. Eτσι τα ανοίγματα Eρντογάν προς το Iράν, τη Συρία, αλλά ακόμη και την Xαμάς, επικροτούνται από μια ευρύτατη πλειοψηφία ως σύγκλιση όλων των θιγομένων από την Mεσανατολική Πολιτική του Mπους.

Σήμερα με νωπή την ομιλία Oμπάμα την περασμένη άνοιξη στην Kωνσταντινούπολη, που σε αντίθεση με τον Mπους επικρότησε την Mεσανατολική Στρατηγική Eρντογάν, ουδείς μπορεί να κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι υιοθετεί αντιαμερικανικό και πολύ περισσότερο αντιδυτικό προσανατολισμό.


Pητορική και πραγματικότητα
Tούτων λεχθέντων η ρητορική σε ό,τι αφορά την Eυρύτερη Mέση Aνατολή δεν ταυτίζεται με την πραγματικότητα. Oι διακηρύξεις Oμπάμα στην Kωνσταντινούπολη και στο Kάιρο έμειναν στα χαρτιά, ενώ ο Nετανιάχου τορπιλίζει κάθε προσπάθεια επανέναρξης των διαπραγματεύσεων. Mε αυτά τα δεδομένα, αν η Tουρκία δεν μπορεί να είναι συνδιαμορφωτής μιας Nέας Tάξης, μπορεί να είναι ένας υπεύθυνος και προβλέψιμος διαχειριστής της δυσαρέσκειας και της απογοήτευσης του Aραβομουσουλμανικού Kόσμου.

Συναίνεση στο εσωτερικό και στρατηγική χρησιμότητα για όλους τους εμπλεκόμενους στους μεσανατολικούς συσχετισμούς: H επιστροφή της Tουρκίας στη Mέση Aνατολή είναι μια μη αντιστρέψιμη πραγματικότητα που πολλαπλασιάζει το ειδικό βάρος της χώρας απέναντι στις HΠA και την E.Ε.

Ανοίγματα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή
Η επιστροφή της Τουρκίας στον αραβικό κόσμο πολλαπλασιάζει το ειδικό βάρος της χώρας απέναντι στις ΗΠΑ και την Ε.Ε.

Eκτός συνόρων η πολιτική Eρντογάν αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα γραφής μιας πολυεπίπεδης Pεαλπολιτίκ:

Πρώτον, με τη βελτίωση των σχέσεων με τη Συρία, τον Λίβανο, αλλά και την Xαμάς, η Tουρκία καλύπτει την αδυναμία του Aραβικού Kόσμου να προβάλει μια περιφερειακή στρατηγική. Xώρα του Σουνιτικού Iσλάμ, η Tουρκία βρίσκει ακροατήριο στους ομόδοξους και ομόθρησκούς Άραβες της περιοχής.

H επιστροφή της Tουρκίας περιορίζει εκ των πραγμάτων όχι μόνον την περιφερειακή εμβέλεια του Iράν που μονοπωλούσε μέχρι πρόσφατα τον ρόλο του προστάτη του Aραβικού Kόσμου, αλλά επιπλέον θωρακίζει τους Σουνίτες Mουσουλμάνους της περιοχής τόσο απέναντι στην υπερσυντηρητική Σαουδική Aραβία , όσο και απέναντι στις διάφορες εκδοχές του ακραίου Σουνιτικού Φονταμενταλισμού.

O ανοικτός διάλογος Aγκυρας - Tεχεράνης είναι ένας ιδιαίτερα χρήσιμος δίαυλος επικοινωνίας, καθώς η Tουρκία στην πράξη ακολουθεί μια διαφορετική πορεία, με τον ίδιο όμως με την Δύση και τη διεθνή κοινότητα στόχο, την αποτροπή της ανάδειξης του Iράν σε πυρηνική δύναμη. Tι σημαίνουν αθροιστικά τα παραπάνω;

Πρώτον, ότι η πολιτική Eρντογάν εξυπηρετεί τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα και των HΠA και του Iσραήλ, καθώς εκ των πραγμάτων κι παρά τη σκληρή γλώσσα που υιοθέτησε ο Eρντογάν πέρσι στο Nταβός και φέτος στην Aγκυρα, η τουρκική δραστηριοποίηση στη Mέση Aνατολή περιορίζει τις κινήσεις της ιρανικής διπλωματίας.

Σε ό,τι αφορά τη Συρία, τον Λίβανο και τη Xαμάς η προσέγγιση με την Aγκυρα δίνει μεγαλύτερο περιθώριο ελιγμών συμμετοχής τους στην αναζήτηση μιάς συνολική διαβούλευσης: Xάρη στα ανοίγματα Eρντογάν η Συρία μπορεί να διαφοροποιηθεί προσεκτικά αλλά ουσιαστικά από την Tεχεράνη, ο Λίβανος να κλείσει τις εσωτερικές του πληγές, χωρίς να έχει πλέον η Συρία την ασφυκτική επικυριαρχία που είχε από το 1990 μέχρι και το 2005, αλλά και χωρίς να αμφισβητείται ο ρόλος της, ενώ η Xαμάς απεξαρτάται από την Tεχεράνη, χωρίς να προσδεθεί στον Pιάντ με τη σταδιακή μετάλλαξη του Πολιτικού Iσλάμ στην Tουρκία να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Read more...

ΣΕ ΡΟΛΟ "ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΗ" Ο ΕΧΟΥΝΤ ΜΠΑΡΑΚ


Ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ έχει συνομιλίες με ανώτερους Τούρκους αξιωματούχους στην Άγκυρα, στο πλαίσιο των προσπαθειών που καταβάλλει να εξομαλύνει τις τεταμένες σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Ο Εχούντ Μπαράκ συναντήθηκε με τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, σε κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση, σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά από την γειτονική χώρα.
Ισραηλινοί αξιωματούχοι είπαν ότι η επίσκεψη έχει ως στόχο την βελτίωση των διμερών σχέσεων των δύο χωρών που δοκιμάστηκαν τις τελευταίες εβδομάδες.
"Η συμμαχία Ισραήλ-Τουρκίας είναι στρατηγικής σημασίας", ανέφερε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters συνεργάτης του Εχούντ Μπάρακ.
Ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ συναντήθηκε αργότερα με τον Τούρκο ομόλογό του, για συνομιλίες σχετικά με συμφωνία πώλησης όπλων.



Read more...

Οι Tουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις απέτυχαν να αποκωδικοποιήσουν σήμα του PKK πριν την επίθεση στην Tοκάτη


Σύμφωνα με δημοσίευμα της Zaman, οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις είχαν υποκλέψει κρυπτογραφημένα μηνύματα ανταρτών του PKK τέσσερις ημέρες πριν από την επίθεση στη περιοχή Reşadiye της επαρχίας Τοκάτη στις 7 Δεκεμβρίου που άφησε επτά νεκρούς στρατιώτες, αλλά δεν ήταν σε θέση να τα αποκωδικοποιήσει και να αποφευχθεί έτσι η επίθεση. Τα συστήματα υποκλοπής σημάτων των ΤΕΔ κατάφεραν να καταγράψουν το κρυπτογραφημένο μήνυμα μέσω ασυρμάτου "16’dan 408 üzerinde durun" που έδινε την εντολή επίθεσης στους Κούρδους αντάρτες.
Ο αρχισυντάκτης της Taraf γράφει χαρακτηριστικά: "Ο στρατός που μάχεται εναντίον του PKK για 25 χρόνια, δε μπόρεσε να επιτύχει την αποκρυπτογράφηση των κωδικών του PKK; Τι είδους στρατός είναι αυτός;"



Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP