Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Η Δικαιοσύνη πεδίο έριδος στην Τουρκία


Του Ιωαννη Ν. Γρηγοριαδη*

Η Δικαιοσύνη αποτελεί εκ νέου εδώ και αρκετές εβδομάδες το πεδίο αντιπαραθέσεως μεταξύ της τουρκικής κυβερνήσεως και του στρατογραφειοκρατικού κατεστημένου.

Η ένταση που προκάλεσαν οι συλλήψεις ανωτέρων και ανωτάτων αξιωματικών στο πλαίσιο της ανακρίσεως για την υπόθεση «Βαριοπούλα» (Balyoz) συνοδεύθηκε από διαδοχικές οξείες αντιπαραθέσεις μεταξύ της κυβερνήσεως του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και της ηγεσίας των ανωτάτων δικαστηρίων. Πέραν των δικαστικών εξελίξεων, αφορμή έδωσε και η υποβολή από την κυβέρνηση σχεδίου αναθεωρήσεως του Συντάγματος το οποίο –μεταξύ άλλων– περιορίζει τη δυνατότητα δικαστικής απαγορεύσεως πολιτικών κομμάτων, αλλά και τη διοικητική αυτοτέλεια των ανωτάτων δικαστηρίων.


Η παρούσα κατανομή εδρών στην τουρκική Βουλή καθιστά, ωστόσο, μάλλον ανέφικτη την αναθεώρηση του Συντάγματος απευθείας από τη Βουλή. Για την αναθεώρηση απαιτείται πλειοψηφία δύο τρίτων, δηλαδή 367 από τους 550 βουλευτές. Το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) ελέγχει 336 έδρες, ενώ τα δύο κόμματα της μείζονος αντιπολιτεύσεως, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) και το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσεως (MHP) δεν θα συνηγορούσαν σε αναθεώρηση του Συντάγματος επί το δημοκρατικότερον. Αν υπήρχε μία περίπτωση αναθεωρήσεως του Συντάγματος με τη συνεργασία των 21 βουλευτών του κουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP) και μερικών ανεξαρτήτων, αυτή δυσχεράνθηκε πολύ με την απαγόρευση του κόμματος και την έκπτωση από το βουλευτικό αξίωμα δύο ηγετικών στελεχών του, η οποία και μείωσε την κοινοβουλευτική του δύναμη.

Ωστόσο το κυβερνών κόμμα διαθέτει την πλειοψηφία των τριών πέμπτων (330 έδρες) η οποία απαιτείται για να υποβάλει τις προτεινόμενες συνταγματικές αλλαγές σε δημοψήφισμα. Με την πρόκληση δημοψηφίσματος η κυβέρνηση Ερντογάν επιδιώκει να μεταφέρει την αντιπαράθεση στο πεδίο στο οποίο διαθέτει το συγκριτικό πλεονέκτημα, τη λαϊκή ετυμηγορία.

Εν τω μεταξύ, διατηρείται και η φημολογία περί πιθανής νέας δικαστικής διώξεως εναντίον του κυβερνώντος κόμματος.

Ας μην ξεχνά κανείς ότι βάσει και της προηγουμένης αποφάσεως του Συνταγματικού Δικαστηρίου του Ιουλίου 2008, το ΑΚΡ δεν είχε αθωωθεί. Το δικαστήριο είχε υιοθετήσει την άποψη του κατηγορητηρίου ότι το κόμμα είχε μετατραπεί σε «κέντρο υπονομεύσεως του κοσμικού χαρακτήρος του τουρκικού κράτους». Αντί να απαγορεύσει όμως το κόμμα, αρκέσθηκε στην έκδοση γραπτής προειδοποιήσεως, η οποία επικρέμαται έκτοτε ως δαμόκλειος σπάθη. Αν η δίωξη τελικώς ασκηθεί, είναι εξαιρετικώς πιθανή η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Και κατά τούτο, η κίνηση της διαδικασίας αναθεωρήσεως του τουρκικού Συντάγματος δεν είναι τυχαία. Κινούμενος πριν από την άσκηση διώξεως εναντίον του κόμματός του, ο πρωθυπουργός Ερντογάν μπορεί να ισχυρισθεί ότι η πρόταση αναθεωρήσεως δεν γίνεται απλώς για τη σωτηρία του ΑΚΡ.

Μετά τη συντριπτική νίκη του Ιουλίου 2007, το ΑΚΡ είχε την ευκαιρία να προβεί σε ριζική αναθεώρηση του Συντάγματος. Ενώ το σχέδιο ενός νέου δημοκρατικού Συντάγματος είχε εκπονηθεί, η κυβέρνηση Ερντογάν προτίμησε να παραπέμψει το ζήτημα στις ελληνικές καλένδες, επιδιώκοντας συμβιβασμό με τη στρατογραφειοκρατία. Αν είχε γίνει αυτή η αναθεώρηση –μέσω της Βουλής ή δημοψηφίσματος– θα ήταν σήμερα αδύνατη η άσκηση νέας διώξεως εναντίον του ΑΚΡ. Επιπλέον, η αναβολή αυτή έθεσε σε αμφισβήτηση το ηθικό πλεονέκτημα του κυβερνώντος κόμματος έναντι του κατεστημένου.

Για πολλούς Τούρκους δημοκράτες, ο εκδημοκρατισμός του τουρκικού πολιτικού συστήματος δεν φαίνεται πλέον να αποτελεί στρατηγική επιλογή του ΑΚΡ. Αντίθετα, φαντάζει μάλλον ως «σημαία ευκαιρίας», η οποία υψώνεται οποτεδήποτε το κυβερνών κόμμα δέχεται επίθεση από το στρατογραφειοκρατικό κατεστημένο. Η αναθεώρηση των διατάξεων του Συντάγματος, που επιτρέπουν τη δικαστική επικυριαρχία στην πολιτική ζωή, αποτελεί ευπρόσδεκτη και αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας.

* Ο Ιωάννης Ν. Γρηγοριάδης είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Μπίλκεντ και επιστημονικός Συνεργάτης του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/blog-post_4149.html#ixzz0lBS6SjUc

Read more...

Εσπασαν τον πάγο σε 45 λεπτά


Του Δ.Π. ΔΗΜΑ
Αν και οι μεταξύ τους «σοβαρές διαφωνίες» παραμένουν, αξιωματούχοι και των δύο πλευρών περιέγραφαν ως «εποικοδομητική» την ατμόσφαιρα που επικράτησε στη συνάντηση Ομπάμα και Ερντογάν, προχθές, στο περιθώριο της διάσκεψης για τα πυρηνικά, στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Η συνάντηση επρόκειτο να 'ναι σύντομη, γύρω στα 15 λεπτά, ως ελέχθη, αλλά τελικά διήρκεσε 45 λεπτά, λόγω προφανώς της «έντασης» στις σχέσεις των δύο χωρών, που είχε κορυφωθεί με την έγκριση του ψηφίσματος για την αρμενική γενοκτονία από την επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής.


Η Αγκυρα, η οποία είχε ανακαλέσει για διαβουλεύσεις τον πρεσβευτή της στην Ουάσιγκτον, μετά την εξέλιξη στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, τον έστειλε πίσω κατόπιν των «ικανοποιητικών εξηγήσεων» που έδωσε η ΥΠΕΞ Χίλαρι Κλίντον στον Τούρκο ομόλογό της Νταβούτογλου, στην 35λεπτη τηλεφωνική επικονωνία τους, που έγινε με πρωτοβουλία της αμερικανικής πλευράς στις 28 Μαρτίου.

«Σημαντικός παίκτης»

Πέραν του Αρμενικού, κατά τα όσα δήλωσε τότε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Φίλιπ Κράουλι, η Αμερικανίδα ΥΠΕΞ συζήτησε με τον κ. Νταβούτογλου μια σειρά διεθνών εξελίξεων, επιχειρώντας προφανώς να περάσει το «μήνυμά» της ότι η Ουάσιγκτον βλέπει την Αγκυρα ως ένα «σημαντικό παίκτη» στη διεθνή σκακιέρα πολύ ευρύτερα της περιοχής της.

Μάλιστα, ο κ. Κράουλι είχε «μασήσει τα λόγια του», λέγοντας πως «κατανοούμε τους λόγους γιατί η Τουρκία ανακάλεσε τον πρέσβη της...» και είχε προσθέσει πως οι δύο πλευρές υπογράμμισαν «τη σπουδαιότητα της στρατηγικής σχέσης» μεταξύ των χωρών τους.

Κρίσιμα ζητήματα

Από τον Λευκό Οίκο ελέχθη πως στην ατζέντα Ομπάμα-Ερντογάν υπήρχαν σειρά κρίσιμων ζητημάτων περιφερειακής και διεθνούς ασφάλειας και κατά τους εκπροσώπους του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας «θέλαμε πάρα πολύ να 'χουμε αυτή την ευκαιρία για διαβουλεύσεις με τον πρωθυπουργό Ερντογάν... για πιεστικά ζητήματα από το Ιράκ και το Αφγανιστάν... μέχρι το Ιράν και την εξομάλυνση των σχέσεων Τουρκίας και Αρμενίας...».

Εξάλλου, πραγματοποιήθηκε συνάντηση του πρωθυπουργού Ερντογάν με τον πρόεδρο Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας Τζον Κέρι, στην οποία λέγεται πως συζητήθηκαν θέματα που άπτονται του Μεσανατολικού, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. *
enet.gr

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/45.html#ixzz0lBPFO7vL

Read more...

Μειονοτική εκπαίδευση ή Πώς βγάζεις τα μάτια σου με τα ίδια σου τα χέρια...


Η δίγλωσση μειονοτική εκπαίδευση, στηριγμένη σε παρωχημένα ελληνοτουρκικά πρωτόκολλα έχει ξεπεραστεί σήμερα από την ίδια την πραγματικότητα και αποτελεί σήμερα ένα σύστημα αλλοίωσης της εθνοτικής ταυτότητας των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών. Παρά τα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει στο χώρο της διαπολιτισμικής αγωγής τα τελευταία χρόνια, σημαντικά προβλήματα όπως η σχολική διαρροή και οι μαθησιακές δυσκολίες παραμένουν έντονα.
Οι μαθησιακές δυσκολίες συχνά οφείλονται στη μη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας ή στην επίδραση της μητρικής γλώσσας σε περιπτώσεις που οι γραμματικές και συντακτικές δομές και το λεξιλόγιο της μητρικής διαφοροποιούνται από τη γλώσσα-στόχος. Η περιορισμένη ελληνομάθεια των μουσουλμάνων μαθητών σχετίζεται με τα υλικά και τη μέθοδο διδασκαλίας, τη στάση των διδασκόντων, την περιορισμένη χρήση της ελληνικής στο οικείο περιβάλλον των μαθητών αλλά και με άλλους παράγοντες όπως η κοινωνικοοικονομική διαστρωμάτωση.


Τα μειονοτικά σχολεία δημιουργήματα του ψυχρού πολέμου
Ως προς την εκπαίδευση της μουσουλμανικής μειονότητας, το άρθρο 40 της Συνθήκης της Λωζάνης αναγνωρίζει στα μέλη της το δικαίωμα να ιδρύουν τα δικά τους εκπαιδευτήρια και σχολεία, να κάνουν ελεύθερη χρήση της μητρικής τους γλώσσας μέσα σε αυτά, ενώ το άρθρο 41 υποχρεώνει τις δυο χώρες να παρέχουν «ως προς την δημόσιαν εκπαίδευσιν, τας προσηκούσας ευκολίας προς εξασφάλισιν της εν τοις δημοτικοίς σχολείοις παροχής, εν τη ιδία αυτών γλώσση, της διδασκαλίας». Αυτό στην περίπτωση των μουσουλμάνων θα σήμαινε διδασκαλία των τουρκόφωνων στα τουρκικά, των Πομάκων στα πομακικά και των Ρομά στη ρομανί. Όμως η μόνη γλώσσα που τελικά χρησιμοποιήθηκε ήταν η τυρκική. Πώς έγινε αυτό;
Η διείσδυση της τουρκικής γλώσσας και κουλτούρας στα πλαίσια του Ψυχρού Πολέμου ήταν μια επιθυμητή προοπτική για την ελληνική και τη Νατοϊκή και φυσικά τουρκική πολιτική. Στη συνέχεια και μέχρι το 1974 οι εφήμερες ελληνοτουρκικές προσεγγίσεις λειτούργησαν απολύτως αρνητικά για τους Πομάκους αφού καμία ελληνική κυβέρνηση δεν ανακινούσε ένα θέμα που θα ενοχλούσε την τουρκική πλευρά, έστω και αν αφορούσε μια περιοχή μέσα στα όρια του ελληνικού κράτους. Τα ελληνοτουρκικά μορφωτικά πρωτόκολλα (1951 και 1968) υπογράφηκαν μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα και επικύρωσαν τα όσα περί γλώσσας και τουρκικής εκπαίδευσης προβλέπονταν (ή υπονοούνταν) στα άρθρα της Συνθήκης που υπεγράφη στη Λοζάννη. Τα μέτρα αυτά πάρθηκαν σε μεγάλο βαθμό χάριν της συνοχής του ΝΑΤΟ και του καλού κλίματος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ενώπιον του κινδύνου του βουλγαρικού κομμουνισμού.
Στο ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής οτιδήποτε μουσουλμανικό μετονομάζεται σε τουρκικό. Στις 28-1-1954 ο Γενικός Διοικητής Θράκης Γ.Φεσσόπουλος διαβιβάζει προς τις κοινότητες και τους δήμους της Ροδόπης διαταγή του τότε πρωθυπουργού Στρατάρχη Παπάγου που έλεγε: «Κατόπιν διαταγής του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως, παρακαλούμεν όπως εφ’ εξής εις πάσαν περίπτωσιν γίνεται χρήσις όρου «Τούρκος-τουρκικός» αντί του τοιούτου «Μουσουλμάνος-μουσουλμανικός». Επί τούτοις δέον να μεριμνήσετε διά την αντικατάστασιν των εν τη περιφερεία υμών διαφόρων επιγραφών, όπως «Μουσουλμανική Κοινότης, Μουσουλμανικόν Σχολείον κλπ» διά τοιαύτης «Τουρκικόν».
Με τη Μορφωτική Συμφωνία της 20-4-1951 αποφασίστηκε η εκατέρωθεν ίδρυση μορφωτικών ινστιτούτων, η ανταλλαγή πανεπιστημιακού προσωπικού, καθηγητών, φοιτητών και επιστημονικών ερευνητών, η καθιέρωση υποτροφιών και του ισότιμου των εξετάσεων, η ανταλλαγή βιβλίων, περιοδικών, ραδιοφωνίας καθώς και η διδασκαλία της γλώσσας, της λογοτεχνίας και της ιστορίας κάθε χώρας στο έδαφος της άλλης. Αν και η συμφωνία αυτή δεν όριζε σε κανένα σημείο της ότι η επίσημη γλώσσα της μειονότητας είναι η τουρκική, στην πράξη εισήχθη τότε στα μειονοτικά σχολεία και άρχισε να ακολουθείται το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του τουρκικού Υπουργείου Παιδείας. Διεύρυνση της συμφωνίας του 1951 με ανάλογο προσανατολισμό αποτέλεσε το ελληνοτουρκικό μορφωτικό πρωτόκολλο που υπογράφηκε στις 20-12.1968.
Ο πλήρης εκτουρκισμός της μειονοτικής εκπαίδευσης συντελέστηκε με το μορφωτικό πρωτόκολλο της 20ης Δεκεμβρίου του 1968. Σύμφωνα με αυτό, αποφασίστηκε η εκατέρωθεν ανταλλαγή βιβλίων προς χρήση των μαθητών της μειονότητας. Έτσι, ενώ η ελληνική κυβέρνηση είχε χρησιμοποιήσει ειδικά μεταφρασμένα βιβλία για τα σχολεία της μειονότητας, τα απέσυρε, εισάγοντας στη θέση τους διδακτικά βιβλία που προέρχονταν από την Τουρκία. Στο πρωτόκολλο αυτό προβλέπονταν ότι τα μαθήματα που ως το 1968 διδάσκονταν στα ελληνικά θα εξακολουθούσαν να διδάσκονται έτσι, ενώ όλα τα υπόλοιπα συμφωνήθηκε να διδάσκονται στη γλώσσα της μειονότητας, θεωρώντας ως δεδομένο ότι αυτή ήταν η τουρκική. Το Ν.Δ. 3065/54 (ΦΕΚ 239.9/10/54) και η υπουργική απόφαση 149251/4/6/58 (ΦΕΚ 162/4/6/58) που ρυθμίζουν τα θέματα της μειονοτικής εκπαίδευσης, στηρίζονται σε διατάξεις διακρατικών συμφωνιών. Έτσι η τουρκική γλώσσα εισάγεται ως η μόνη μειονοτική γλώσσα, παρά το ότι αποτελεί τη μητρική γλώσσα μόνο του 50% της μειονότητας.
Η μειονοτική εκπαιδευτική πολιτική της Ελλάδας
Το μειονοτικό σχολείο αναφορικά με τους μουσουλμάνους, αποδείχθηκε στην πράξη αναποτελεσματικό τόσο ως προς την εκμάθηση των μητρικών γλωσσών των μουσουλμάνων όσο και ως προς τη διδασκαλία της ελληνικής. Συνέπεια του γεγονότος αυτού είναι οι μαθησιακές δυσκολίες αλλά και η αναπαραγωγή συγκεκριμένων γλωσσικών στάσεων, όπως η αυτο-υποβάθμιση της μητρικής γλώσσας στην περίπτωση των Πομάκων και των Ρομά και η πολλαπλή λειτουργία της μητρικής γλώσσας σε διαφορετικά συμφραζόμενα. Ως προς τουρκόφωνους μαθητές η μειονοτική εκπαίδευση φαίνεται να καλλιεργεί τάσεις αποκλεισμού και περιχαράκωσής τους στα όρια της εθνοτικής τους ομάδας μη-συμβάλλοντας στην ένταξή τους στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Όπως έχει επισημανθεί από πολλούς, πλειονοτικούς και μειονοτικούς, τα μειονοτικά σχολεία κατάντησαν να είναι σχολεία μειονεκτικά, σχολεία ημιμάθειας. Επίσης λειτούργησαν ρατσιστικά σε βάρος των μουσουλμάνων Ελλήνων μαθητών εφόσον δεν παρέχονταν προς αυτούς η ίδια εκπαίδευση που προσφέρεται προς τους υπόλοιπους πολίτες αυτής της χώρας. Το χειρότερο όμως ήταν ότι οι μουσουλμάνοι Έλληνες μαθητές, μέσα από τη μειονοτική εκπαίδευση, γκετοποιήθηκαν από την ευρύτερη κοινωνία καθώς η ελλιπής εκπαίδευση που τους παρέχεται δυσχεραίνει ακόμα και σήμερα τη σχολική τους απόδοση. Παρακάτω θα εξετάσουμε τα αίτια αυτής της κατάστασης αλλά θα κάνουμε και συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Πρώτα, όμως, πρέπει να επισημάνουμε πως οι μουσουλμάνοι Έλληνες γονείς συνειδητοποιούν πλέον το πρόβλημα και στρέφουν, όταν μπορούν τα παιδιά τους προς τα δημόσια σχολεία. Έτσι, η συμμετοχή των μουσουλμάνων στη δημόσια εκπαίδευση παρουσιάζει εντυπωσιακά αυξητικές τάσεις τα τελευταία χρόνια. Κατά το σχολικό έτος 1989-90 φοιτούσαν σε σχολεία της δευτεροβάθμιας υποχρεωτικής βαθμίδας στο νομό Ροδόπης 253 και στο νομό Ξάνθης 365, σύνολο 618 μουσουλμάνοι μαθητές ενώ το 2003 φοιτούσαν 3.048 στα σχολεία της αντίστοιχης βαθμίδας και 1.276 σε Λύκεια. Στη Ροδόπη το 52,34% και στην Ξάνθη το 73,1% των μουσουλμανοπαίδων ολοκληρώνει την υποχρεωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επίσης, η φοίτηση των μουσουλμανοπαίδων σε δημόσια σχολεία είναι σχεδόν εξαπλάσια – 5,65 φορές – σε σχέση με το 1990. Το γεγονός αυτό δείχνει αυξημένη εμπιστοσύνη των μουσουλμάνων γονέων προς τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας. Στα πλαίσια της θεσμοθέτησης ειδικών θετικών διακρίσεων για τους μουσουλμάνους μαθητές θεσπίζεται το 1995 νόμος που προβλέπει τον καθορισμό χωριστού ποσοστού θέσεων για την εισαγωγή μουσουλμάνων μαθητών στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Στόχος του νόμου αυτού ήταν η διεύρυνση των εκπαιδευτικών ευκαιριών των μελών της μειονότητας αλλά και η ανακοπή του ρεύματος διαρροής μουσουλμάνων της Θράκης προς πανεπιστημιακά ιδρύματα της Τουρκίας.
Ως προς τη διακοπή φοίτησης σημειώνουμε πως μέχρι πρόσφατα τα ποσοστά διαρροής μαθητών αλλά και σχολικής αποτυχίας για τους απόφοιτους των μειονοτικών σχολείων ήταν ιδιαίτερα υψηλά. Τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε αύξηση της συμμετοχής των μουσουλμάνων μαθητών στα δημόσια σχολεία και μεγαλύτερη συμμετοχή των κοριτσιών στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι χαρακτηριστικό πως και ανάμεσα στους μειονοτικούς κύκλους συχνά επισημαίνεται ότι το μειονοτικό σχολείο αδυνατεί να παράσχει τα απαραίτητα εφόδια για τον εκσυγχρονισμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης και ότι η βελτίωση των ελληνο-τουρκικών σχέσεων δεν έχει επιφέρει την προσδοκώμενη βελτίωση στα εκπαιδευτικά ζητήματα.
Το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων
Στα πλαίσια των προσπαθειών του ελληνικού κράτους για τη βελτίωση της παρεχόμενης προς τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας εκπαίδευσης υλοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια αρκετά προγράμματα, άλλα βραχύβια κι άλλα μακροχρόνια. Από τα προγράμματα αυτά θα αναφερθούμε μόνο σε ένα, λόγω του μεγάλου οικονομικού κόστους του προγράμματος αυτού και λόγω του ότι, παρά κάποια θετικά βήματα, δεν απέφυγε μεγάλα πολιτικά και εκπαιδευτικά ατοπήματα.
Από το 1996 το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων παρουσιάσθηκε ότι στοχεύει στην προώθηση της ελληνομάθειας προσπαθώντας να εφαρμόσει θεωρητικά διαπολιτισμικά μοντέλα που ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα στη Θράκη. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ως θετικά στοιχεία του προγράμματος μπορούμε να επισημάνουμε: τα βιβλία και το εποπτικό υλικό, την ενισχυτική διδασκαλία προς τους μουσουλμάνους μαθητές και τις επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών. Να πούμε επίσης ότι ανάμεσα στους επιμορφωτές του προγράμματος υπήρξαν τόσο αξιόλογοι επιστήμονες όσοι και άλλοι που απλώς έκαναν σεμιναριακό τουρισμό στη Θράκη αγνοώντας την τοπική εκπαιδευτική πραγματικότητα.
Το πρόγραμμα «Φραγκουδάκη-Δραγώνα», όπως ορισμένοι το αποκαλούν, είχε και πολλά αρνητικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Κατ’ αρχάς και με τρόπο αυθαίρετο ως αποκλειστική γλώσσα στήριξης των μουσουλμανοπαίδων για την εκμάθηση της ελληνικής χρησιμοποιήθηκε η τουρκική. Έτσι εκδόθηκαν δίγλωσσα (ελληνικά-τουρκικά) ηλεκτρονικά λεξικά και προγράμματα και έγιναν σεμινάρια τουρκικής γλώσσας για τους εκπαιδευτικούς. Για σεμινάρια πομακικής ή ρομανί ούτε κουβέντα. Σεμινάρια πομακικής γλώσσας διοργανώθηκαν – και πολύ πετυχημένα- από το Πολιτιστικό Αναπτυξιακό Κέντρο Θράκης από το 2003 και μετά καθώς και από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πομάκων Ν. Ξάνθης από το 2009, αποδεικνύοντας ότι τα φληναφήματα αυτών που θεωρούν την πομακική «προφορική» γλώσσα είναι άτοπα και υποβολιμαία. . Το πρόγραμμα «Φραγκουδάκη-Δραγώνα», σε θεωρητικό επίπεδο αντιμετώπισε ενιαία τους μουσουλμανόπαιδες ως τουρκόφωνους αγνοώντας πλήρως – κατά τρόπο απαράδεκτο - την ύπαρξη των πομακόφωνων και Ρομά μαθητών. Ο σεβασμός της γλωσσικής ετερότητας για το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων αφορούσε μόνο την τουρκική γλώσσα και όχι την πομακική και την ρομανί.
Παράλληλα το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων επεχείρησε να αποδομήσει τις έννοιες του πατριωτισμού και του έθνους με έκδοση εγχειριδίων που αναφέρουν ως ξεπερασμένες τις ιδέες περί πατριωτισμού και ως ιδέες του 19ου αιώνα τις μορφές των ελλήνων ηρώων. Ενδεικτικά αναφέρουμε ένα από τα κείμενα της Α.Φραγκουδάκη στο επιμορφωτικό υλικό που διένειμε στη Θράκη:
«Οι έννοιες έθνος, πατρίδα, πατριωτισμός χρειάζεται να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του παρόντος … ώστε από σύνθημα «ισότητα μέσα στην ποικιλία» να γίνει πραγματικότητα ο σεβασμός στις διαφορετικές πολιτισμικές ταυτότητες των ευρωπαϊκών λαών».
«Οι πιο πολλές από τις εθνικές ιδέες τις οποίες σφυρηλάτησε ο 19ος αιώνας είναι ανεπίκαιρες… δεν ανταποκρίνονται στις αξίες της εποχής. Δεν είναι αρετή στις ευρωπαϊκές κοινωνίες του 21ου αιώνα ο ηρωισμός, δεν έχουν ιδεολογική νομιμότητα οι ιδέες του ηρωικού πάθους, του δίκαιου μίσους, του ιερού καθήκοντος της φυσικής εξόντωσης των εχθρών και της υποχρέωσης της θυσίας»
[Α.Φραγκουδάκη, «Η εθνική ταυτότητα, το έθνος και ο πατριωτισμός», Κλειδιά και Αντικλείδια. 2004 σ. 13, 26]
Δε μπορεί ένα πρόγραμμα που καλείται να εφαρμόσει την επίσημη κρατική πολιτική μιας χώρας να διέπεται από τέτοιες ισοπεδωτικές ιδέες του σχετικισμού, και να επιχειρεί να αποδομήσει την ίδια την ελληνική εθνική ταυτότητα και ιστορία. Λαός δίχως ιστορία είναι λαός δίχως μέλλον. Και μόνο απάτριδες μπορεί να θέλουν να «αναπροσαρμόσουν» την έννοια της πατρίδας. Απάτριδες ή όσοι επιθυμούν να επιβάλλουν τις ιστορικές εκδοχές «μιας άλλης πατρίδας». Ντροπή!
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα που δείχνει πως το πρόγραμμα Φραγκουδάκη-Δραγώνα αγνόησε τη γλώσσα των Πομάκων είναι η περίπτωση Λεσίτσα-Μάικα το 2003. Το ελληνόγλωσσο σχολικό εγχειρίδιο της Γ’ Δημοτικού της περιόδου 2003-2004 ονομάζονταν Λεσίτσα. Η λέξη «λεσίτσα» στη γλώσσα των Πομάκων σημαίνει «αλεπού». Στο ίδιο αναγνωστικό συμπεριλαμβάνονταν η λέξη «μάικα» που σημαίνει «μάνα» στην πομακική. Κάποιοι μειονοτικοί παράγοντες διαμαρτυρήθηκαν και άσκησαν πιέσεις θεωρώντας πως με τις λέξεις αυτές απειλείται η εθνική ενότητα των Τούρκων.
Αντίθετα οι δάσκαλοι της μειονοτικής εκπαίδευσης υποστήριξαν το αναγνωστικό στέλνοντας σχετική επιστολή στην οποία μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Εμείς οι δάσκαλοι των μειονοτικών σχολείων δεν επιθυμούμε οποιαδήποτε παρέμβαση σ’ αυτό το εμπνευσμένο υλικό στο βωμό σκοταδιστικών αντιλήψεων που θεωρούν ότι το μεγάλο πρόβλημα της μειονότητας είναι η ύπαρξη των Πομάκων» (εφημερίδα Αντιφωνητής 7-7-2004).
Μετά τις κραυγές των δήθεν εκπροσώπων της μειονότητας η κυρία Φραγκουδάκη αποφάσισε να αποσύρει το αναγνωστικό της Γ’ τάξης των Μειονοτικού σχολείου (βιβλίου 2β) που περιείχε τις πομάκικες λέξεις λισίτσα (αλεπού) και μάικα (μάνα). Στην επόμενη έκδοσή του το αναγνωστικό δε λέγονταν πλέον «Η Λεσίτσα» αλλά «Η Λενίτσα». Κατά τα άλλα, σε θεωρητικό επίπεδο και στα «Κλειδιά και αντικλείδια» η υπεύθυνη του προγράμματος μιλούσε για τη μέγιστη σημασία της μητρικής γλώσσας, λέγοντας πως η υποτίμησή της οδηγεί τους μαθητές σε σχολική αποτυχία (Α.Φραγκουδάκη, Γλώσσα του σπιτιού και γλώσσα του σχολείου. Αθήνα 2003 σ. 35-40).
Στα αρνητικά του προγράμματος πρέπει να προστεθεί πως θεωρήθηκαν εκπρόσωποι της μειονότητας μισθωτοί της Άγκυρας στη Θράκη. Ως εκ τούτου στο Συνέδριο που έγινε για τα δεκάχρονα του προγράμματος στην Αθήνα στις 9-11 Φεβρουαρίου 2007 οι δήθεν εκπρόσωποι της μειονότητας ανέλαβαν να διαφημίσουν το έργο. Ο Σύλλογος Επιστημόνων Μειονότητας εξέδωσε μία διθυραμβική ανακοίνωση (βλ. εφ. Αγώνας 15/2/2007) με περιλήψεις των εισηγήσεων γνωστών μειονοτικών «δημοσιογράφων» που τους συναντάμε τη μια χρονιά να προεδρεύουν της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», την επόμενη χρονιά να ηγούνται του ονομαζομένου «Συλλόγου Επιστημόνων Μειονότητας», την επόμενη χρονιά να σκορπούν ανθελληνικό μίσος και διχόνοια σε έντυπα που προπαγανδίζουν την ιδεολογία του σφαγέα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Άτομα που όλο και πιο συχνά κάνουν μυστικές συνεδριάσεις με το Γενικό Επιτελείο Στρατού της προς ανατολάς γείτονος χώρας, άτομα που καθημερινά υβρίζουν τους θεσμούς και την ιστορία της χώρας που γεννήθηκαν, της Ελλάδας, θεωρώντας κάποια άλλη χώρα ως μητέρα-πατρίδα τους.
Συνολικά θα μπορούσε να αποτιμηθεί ότι ο προσανατολισμός του προγράμματος ήταν ανθελληνικός και αντιπομακικός και ότι μόνο τις στοχεύσεις της Τουρκίας σταδιακά εξυπηρέτησε. Το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων , διαχειριζόμενο υπέρογκα χρηματικά κονδύλια παρήγαγε έργο δυσανάλογης αξίας σε σχέση με τον προϋπολογισμό του. Επιπλέον, όχι απλά δεν αμφισβήτησε , αλλά ενίσχυσε το ρόλο των μειονοτικών σχολείων ως κρατικών εκτουρκιστηρίων. Όμως αυτά τα κρατικοδίαιτα εκτουρκιστήρια-εκκοκιστήρια εθνοτικών ταυτοτήτων χρηματοδοτούνται παράνομα (ακόμα και σήμερα σε καιρούς κρίσης) από τον Έλληνα φορολογούμενο κατασκευάζοντας εδώ και δεκαετίες τουρκικές ταυτότητες για τους μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες. Με τον τρόπο που συνεχίζουν να λειτουργούν, και υπό το επιστημονικό περίβλημα της ανοχής της ετερότητας τα μειονοτικά σχολεία δυναμιτίζουν την ομαλή συνύπαρξη, καλλιεργούν το εθνοτικό μίσος του άλλου και αποδυναμώνουν τις προοπτικές ενσωμάτωσης των μουσουλμανοπαίδων στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Το πρόγραμμα εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων προσπάθησε να δώσει τονωτικές ενέσεις σε ένα σχολείο σκοταδιστικό και οπισθοδρομικό, ένα σχολείο που οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι της Θράκης, όταν μπορούν, το εγκαταλείπουν. Όμως δεν μπορούν πάντοτε να το εγκαταλείψουν, όταν σε πολλά χωριά δεν έχουν τη δυνατότητα επιλογής ανάμεσα στο δημόσιο και το δίγλωσσο ελληνο-τουρκικό μειονοτικό σχολείο.
Το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων δε δικαιούται να καρπώνεται τη μείωση της σχολικής διαρροής και τη θεαματικά αυξανόμενη συμμετοχή μουσουλμάνων στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα (πρωτοβάθμια-δευτεροβάθμια-τριτοβάθμια). Αντίθετα, η αύξηση της συμμετοχής μουσουλμάνων στα δημόσια σχολεία καταδεικνύει την αποτυχία του μειονοτικού σχολείου: οι μουσουλμάνοι Έλληνες γονείς αντιλαμβάνονται ότι τα παιδιά τους, παρακολουθώντας το δίγλωσσο πρόγραμμα σπουδών, δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν ενταξιακά στις σύγχρονες απαιτήσεις της εργασίας και της επιστήμης και τα εγγράφουν πλέον στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Ειρηνική συμβίωση και εκπαίδευση δίχως αποκλεισμούς
Οι πολιτισμικές ομάδες που συνυπάρχουν στη Θράκη διατηρούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, χωρίς μηχανισμούς κοινωνικού αποκλεισμού και με ελευθερία έκφρασης για όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από την καταγωγή, τη γλώσσα ή τη θρησκεία τους. Με το δεδομένο αυτό η εκπαίδευση δε χρειάζεται να αναπαράγει τα κοινωνικά στερεότυπα. Μπορεί αντίθετα, να τα αμφισβητεί, αντικαθιστώντας τα με δημόσιες πρακτικές που εξισορροπούν τον επίσημο κρατικό λόγο με το σεβασμό της πολιτισμικής και γλωσσικής ιδιαιτερότητας. Σε μια Ευρώπη όπου είναι αισθητή η διαπάλη ανάμεσα στο γλωσσικό πλουραλισμό και τις προσπάθειες ενσωμάτωσης σε τοπικά γλωσσικά σύνολα, οι Ευρωπαϊκές χώρες σταδιακά υιοθετούν πολιτικές αναγνώρισης και προαγωγής της γλωσσικής πολυμορφίας. Ένα σχολείο που συμβάλλει στην εξερεύνηση της διαφορετικότητας και προάγει την ανεκτικότητα, τον αλληλοσεβασμό και τη διαπολιτισμική επικοινωνία είναι το σχολείο που χρειάζονται τόσο τα μέλη των γλωσσικών μειονοτήτων όσο και οι φυσικοί ομιλητές της επίσημης γλώσσας της χώρας.
Στο δεύτερο μέρος του άρθρου θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε διεξοδικότερα τους ύπουλους σχεδιασμούς της Άγκυρας για την εκπαίδευση των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών και να διατυπώσουμε συγκεκριμένες προτάσεις που θα βοηθήσουν τους μουσουλμάνους μαθητές και τις μουσουλμάνες μαθήτριες των σχολείων της Ελλάδας να έχουν καλύτερη πρόσβαση στη γνώση, έτσι ώστε να μπορούν να ζήσουν ισότιμα στον τόπο που γεννήθηκαν και αγαπούν.

Διαβάστε περισσότερα: http://kostasxan.blogspot.com/2010/04/blog-post_15.html#ixzz0lBOCv85o

Read more...

ΔΥΣΦΟΡΙΑ ΤΑΛΑΤ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΕ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ


Την απογοήτευσή του για το ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρησιμοποιεί το θέμα της Κύπρου, ως επιχείρημα κατά της ένταξης της Τουρκίας, εξέφρασε ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μερικώς υπεύθυνη για την αυξανόμενη αδιαφορία στην ιδέα της επανένωσης και για την ενίσχυση των αντιπάλων μου, που επιθυμούν διαφορετική λύση. Δεν έχει τηρήσει, επίσης, την υπόσχεσή της για την άρση της απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων, ενώ δεν υπάρχουν απευθείας πτήσεις, ούτε εμπόριο», τόνισε ο Ταλάτ, εν όψει, μάλιστα, των εκλογών στα Κατεχόμενα, στις 25 Απριλίου.


Read more...

ΓΙΑ ΟΛΑ ΜΙΛΗΣΕ Ο ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ


Για ξεχωριστή στρατηγική σχέση που συνδέει τις ΗΠΑ και την Τουρκία έκανε λόγο ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, σε ομιλία του στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων της Ουάσιγκτον, όπου κλήθηκε από τον συντονιστή, πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Άγκυρα, και μετέπειτα υφ. Εξωτερικών Μαρκ Γκρόσμαν, να αποσαφηνίσει τη θέση της χώρας του στο ζήτημα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.

Ο κ. Νταβούτογλου, ο οποίος σήμερα Πέμπτη το βράδυ θα συναντηθεί με την Χίλαρι Κλίντον στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, περιέγραψε την Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη η οποία έχει σημαντικά στρατηγικά συμφέροντα στην Ευρώπη, την Ασία, τη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο, αλλά και στην Κασπία και τη Μαύρη Θάλασσα. Αφού τόνισε ότι η χώρα του είναι αντίθετη στην κατασκευή πυρηνικών όπλων από το Ιράν, συμπλήρωσε ότι ταυτόχρονα θεωρεί πως κανένα κράτος δεν πρέπει να έχει πυρηνικό οπλοστάσιο στη Μέση Ανατολή αναφερόμενος ευθέως στο Ισραήλ. Με αυτό το σκεπτικό επέμεινε ότι η καλύτερη προσέγγιση στο θέμα του Ιράν είναι η διπλωματική προσπάθεια και όχι οι κυρώσεις, και προς αυτή την κατεύθυνση θα κινηθεί η Άγκυρα. Στο πλαίσιο αυτό υπενθύμισε ότι στο πρόσφατο παρελθόν η Τουρκία υπέστη σοβαρή οικονομική ζημία από τις κυρώσεις που είχαν επιβληθεί στο επίσης γειτονικό της Ιράκ.

Στο πλαίσιο της προβολής της γνωστής θέσης περί μηδενικών προβλημάτων με τα γειτονικά κράτη, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας επικαλέσθηκε και την πρόοδο που σημειώνεται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, την πρόσφατη συνάντησή του με τον Δημήτρη Δρούτσα στην Άγκυρα, και τη σχεδιαζόμενη επίσημη επίσκεψη του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα όπου θα τον συνοδεύσουν δέκα υπουργοί.

Ερωτηθείς από τον πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα, και πρώην συντονιστή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για το Κυπριακό, Τομ Μίλερ, για την προοπτική λύσης στην Κύπρο, ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας εκτίμησε ότι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία με την απόρριψη του σχεδίου Ανάν το 2004, και αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν η διεθνής κοινότητα να εξακολουθεί να στηρίζει την ελληνοκυπριακή πλευρά η οποία το καταψήφισε, και να διατηρεί σε απομόνωση την τουρκοκυπριακή κοινότητα παρότι αυτή το υπερψήφισε. Ο κ. Νταβούτογλου υποστήριξε ότι η Ελλάδα και οι Ελληνοκύπριοι αποδέχθηκαν το σχέδιο στις διαπραγματεύσεις του Μπούργκενστοκ, αλλά δεν τάχθηκαν υπέρ της υπερψήφισής του όταν ήρθε η ώρα της κρίσης, δηλαδή τα δημοψηφίσματα. Και χαρακτήρισε την εξέλιξη εκείνης της πρωτοβουλίας του ΟΗΕ ως άδικη. Ολοκλήρωσε, δε, την αναφορά του στο Κυπριακό σημειώνοντας ότι η Άγκυρα έχει ενθαρρύνει τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ να αναζητήσει ειλικρινά λύση, και στο πλαίσιο αυτό ο Τουρκοκύπριος ηγέτης κατέθεσε τον Ιανουάριο συμβιβαστικές προτάσεις, αλλά εκτίμησε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν έχει κίνητρο να πράξει το ίδιο και επιμένει σε ανοιχτές συνομιλίες χωρίς χρονοδιάγραμμα.

Τέλος, ερωτηθείς για την ελεύθερη λειτουργία του Οικ. Πατριαρχείου, τόνισε ότι αποτελεί υποχρέωση της τουρκικής πολιτείας να διασφαλίσει τη θρησκευτική ελευθερία, υποσχέθηκε να καταβάλει προσπάθειες για να βελτιωθεί η κατάσταση, αλλά δεν αποδέχθηκε την οικουμενικότητα του θεσμού λέγοντας ότι με βάση τη συνθήκη της Λωζάννης ο Πατριάρχης πρέπει να είναι Τούρκος πολίτης.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Read more...

Nταβούτογλου: "Περιφερειακή δύναμη η Τουρκία"


Για "ξεχωριστή στρατηγική σχέση" που συνδέει τις ΗΠΑ και την Τουρκία έκανε λόγο ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αhmet Davutoglu, σε ομιλία του στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (CFR) της Ουάσιγκτον, όπου κλήθηκε από τον συντονιστή, πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Άγκυρα, και μετέπειτα υφ. Εξωτερικών Marc Grossman, να αποσαφηνίσει τη θέση της χώρας του στο ζήτημα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Λίγο πριν τη συνάντησή του με την Αμερικανίδα ομόλογό του, ο Davutoglu περιέγραψε την Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη η οποία έχει σημαντικά στρατηγικά συμφέροντα στην Ευρώπη, την Ασία, τη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο, αλλά και στην Κασπία και τη Μαύρη Θάλασσα. Αφού τόνισε ότι η χώρα του είναι αντίθετη στην κατασκευή πυρηνικών όπλων από το Ιράν, συμπλήρωσε ότι ταυτόχρονα θεωρεί πως κανένα κράτος δεν πρέπει να έχει πυρηνικό οπλοστάσιο στη Μέση Ανατολή αναφερόμενος ευθέως στο Ισραήλ. Με αυτό το σκεπτικό επέμεινε ότι η καλύτερη προσέγγιση στο θέμα του Ιράν είναι η διπλωματική προσπάθεια και όχι οι κυρώσεις, και προς αυτή την κατεύθυνση θα κινηθεί η Άγκυρα. Στο πλαίσιο αυτό υπενθύμισε ότι στο πρόσφατο παρελθόν η Τουρκία υπέστη σοβαρή οικονομική ζημία από τις κυρώσεις που είχαν επιβληθεί στο επίσης γειτονικό της Ιράκ.

Στο πλαίσιο της προβολής της γνωστής θέσης περί μηδενικών προβλημάτων με τα γειτονικά κράτη, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας επικαλέσθηκε και την πρόοδο που σημειώνεται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, την πρόσφατη συνάντησή του με τον Δημήτρη Δρούτσα στην Άγκυρα, και τη σχεδιαζόμενη επίσημη επίσκεψη του πρωθυπουργού Erdogan στην Αθήνα όπου θα τον συνοδεύσουν δέκα υπουργοί.
Ερωτηθείς από τον πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα, και πρώην συντονιστή του State Department για το Κυπριακά Tomas Miller, για την προοπτική λύσης στην Κύπρο, ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας εκτίμησε ότι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία με την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν το 2004, και αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν η διεθνής κοινότητα να εξακολουθεί να στηρίζει την ελληνοκυπριακή πλευρά η οποία το καταψήφισε, και να διατηρεί σε απομόνωση την τουρκοκυπριακή κοινότητα παρότι αυτή το υπερψήφισε.
Ο Davutoglu υποστήριξε ότι η Ελλάδα και οι Ελληνοκύπριοι αποδέχθηκαν το σχέδιο στις διαπραγματεύσεις του Μπούργκενστοκ, αλλά δεν τάχθηκαν υπέρ της υπερψήφισής του όταν ήρθε η ώρα της κρίσης, δηλαδή τα δημοψηφίσματα. Και χαρακτήρισε την εξέλιξη εκείνης της πρωτοβουλίας του ΟΗΕ ως άδικη. Ολοκλήρωσε, δε, την αναφορά του στο Κυπριακό σημειώνοντας ότι η Άγκυρα έχει ενθαρρύνει τον Mehmet Ali Talat να αναζητήσει ειλικρινά λύση, και στο πλαίσιο αυτό ο Τουρκοκύπριος ηγέτης κατέθεσε τον Ιανουάριο συμβιβαστικές προτάσεις, αλλά εκτίμησε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν έχει κίνητρο να πράξει το ίδιο και επιμένει σε ανοιχτές συνομιλίες χωρίς χρονοδιάγραμμα.
Τέλος, ερωτηθείς για την ελεύθερη λειτουργία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τόνισε ότι αποτελεί υποχρέωση της τουρκικής πολιτείας να διασφαλίσει τη θρησκευτική ελευθερία, υποσχέθηκε να καταβάλει προσπάθειες για να βελτιωθεί η κατάσταση, αλλά δεν αποδέχθηκε την οικουμενικότητα του θεσμού λέγοντας ότι με βάση τη συνθήκη της Λωζάννης ο Πατριάρχης πρέπει να είναι Τούρκος πολίτης.

Read more...

Α.Νταβούτογλου στις ΗΠΑ: "Να τιμωρηθούν οι Ελληνοκύπριοι που απέρριψαν το σχέδιο Άναν"


Στην "ειδική στρατηγική σχέση που συνδέει τις ΗΠΑ και την Τουρκία" αναφέρηκε ο Toύρκος υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων της Ουάσινγκτον, όπου κλήθηκε από τον συντονιστή, πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Άγκυρα, και μετέπειτα υφ. Εξωτερικών Μαρκ Γκρόσμαν, να αποσαφηνίσει τη θέση της χώρας του στο ζήτημα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.

Μεταξύ άλλων, ο Α. Νταβούτογλου, μίλησε για πρόοδο που σημειώνεται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, επικαλούμενος την πρόσφατη συνάντησή του με τον Δημήτρη Δρούτσα στην Άγκυρα, και τη σχεδιαζόμενη επίσημη επίσκεψη του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα όπου θα τον συνοδεύσουν δέκα υπουργοί.

Ερωτηθείς από τον πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα, και πρώην συντονιστή του για το Κυπριακό, Τομ Μίλερ, για την προοπτική επίλυσης του Κυπριακού, ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας εκτίμησε ότι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία με την απόρριψη του σχεδίου Ανάν το 2004, και αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν η διεθνής κοινότητα να εξακολουθεί να στηρίζει την ελληνοκυπριακή πλευρά η οποία το καταψήφισε χωρίς να την "τιμωρεί" γι αυτή την απόφασή της, και να διατηρεί σε απομόνωση την τουρκοκυπριακή κοινότητα παρότι αυτή το υπερψήφισε.

Ο A.Νταβούτογλου υποστήριξε ότι η Ελλάδα και οι Ελληνοκύπριοι αποδέχθηκαν το σχέδιο στις διαπραγματεύσεις του Μπούργκενστοκ, αλλά δεν τάχθηκαν υπέρ της υπερψήφισής του όταν ήρθε η ώρα της κρίσης, δηλαδή τα δημοψηφίσματα. Και χαρακτήρισε την εξέλιξη εκείνης της πρωτοβουλίας του ΟΗΕ ως άδικη.

Ολοκληρώνοντας την αναφορά του στο Κυπριακό, ο Τούρκος ΥΠΕΞ σημείωσε ότι η Άγκυρα έχει ενθαρρύνει τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ να αναζητήσει ειλικρινά λύση, και στο πλαίσιο αυτό -ανέφερε- ο Τουρκοκύπριος ηγέτης κατέθεσε τον Ιανουάριο συμβιβαστικές προτάσεις, αλλά εκτίμησε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν έχει κίνητρο να πράξει το ίδιο και επιμένει σε ανοιχτές συνομιλίες χωρίς χρονοδιάγραμμα.

Τέλος, ερωτηθείς για την ελεύθερη λειτουργία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο κ. Νταβούτολγου τόνισε ότι αποτελεί υποχρέωση της τουρκικής πολιτείας να διασφαλίσει τη θρησκευτική ελευθερία, υποσχέθηκε να καταβάλει προσπάθειες για να βελτιωθεί η κατάσταση, αλλά δεν αποδέχθηκε την οικουμενικότητα του θεσμού, λέγοντας ότι με βάση τη συνθήκη της Λωζάννης ο Πατριάρχης πρέπει να είναι Τούρκος πολίτης.

Στην ομιλία του εξάλλου, ο A. Νταβούτογλου περιέγραψε την Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη η οποία έχει σημαντικά στρατηγικά συμφέροντα στην Ευρώπη, την Ασία, τη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο, αλλά και στην Κασπία και τη Μαύρη Θάλασσα.

Αφού τόνισε ότι η χώρα του είναι αντίθετη στην κατασκευή πυρηνικών όπλων από το Ιράν, συμπλήρωσε ότι ταυτόχρονα θεωρεί πως κανένα κράτος δεν πρέπει να έχει πυρηνικό οπλοστάσιο στη Μέση Ανατολή αναφερόμενος ευθέως στο Ισραήλ. Με αυτό το σκεπτικό επέμεινε ότι η καλύτερη προσέγγιση στο θέμα του Ιράν είναι η διπλωματική προσπάθεια και όχι οι κυρώσεις, και προς αυτή την κατεύθυνση θα κινηθεί η Άγκυρα. Στο πλαίσιο αυτό υπενθύμισε ότι στο πρόσφατο παρελθόν η Τουρκία υπέστη σοβαρή οικονομική ζημία από τις κυρώσεις που είχαν επιβληθεί στο επίσης γειτονικό της Ιράκ.

Σήμερα το βράδυ, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας θα συναντηθεί με την Αμερικανίδα ομόλογό του Χίλαρι Κλίντον στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Read more...

Ένα «γκρίζο» επιχείρημα της Τουρκίας για το Αιγαίο.


Ν. Λυγερός
Σε μια προσπάθεια να πείσει στο Νατοϊκό πλαίσιο ότι υπάρχει ένα πρόβλημα στο Αιγαίο, η Τουρκία κάνει χρήση του κειμένου της απόφασης των έξι δυνάμεων στις 13 Φεβρουαρίου του 1914. Η μη προσεκτική ανάγνωση της αναφερόμενης παραγράφου προκαλεί την εντύπωση της ασάφειας σε έναν μη ειδικό. Στην πραγματικότητα η ανάλυση του κειμένου επιτρέπει την απόρρριψη του γκρίζου επιχειρήματος της Τουρκίας. Ας εξετάσουμε λοιπόν το απόσπασμα στα αγγλικα.

«Therefore, six Powers have agreed that Greece should transfer all the islands in the Aegean Sea it currently possesses (occupies) excluding the Tenedos, Imbros and Castellorizo is and is required to be given to Turkey. A part from this, the Powers (States) have concluded that it is necessary to ensure satisfactory guarantees concerning the islands envisaged to be given to Greece and that Greece should guaranty Turkey that it shall not strengthen and use these islands for any naval or military purpose; and they have decided that concrete measures should be taken to prevent smuggling between the islands and ottoman Territory.»

Η ανάγνωση του πρωτύπου στα γαλλικά είναι η εξής:
«En conséquence les six Puissances ont décidé de remettre à la Grèce toutes les îles de la mer Egée actuellement occupées par elle, à l’exception de Ténédos et d’Imbros ainsi que de l’île de Castellorizo, qui doivent être restituée à la Turquie. Les Puissances ont, en outre, décidé que, en ce qui concerne les îles assignées à la Grèce, des garanties satisfaisantes devront leur être données ainsi qu’à la Turquie par le Gouvernement grec que ces îles ne seront ni fortifiées ni utilisées pour aucun but naval ou militaire et que des mesures effectives seront prises en vue de prévenir la contrebande entre les îles et le continent ottoman.»
Kαι στις δύο γλώσσες η αναφορά στο Καστελόριζο είναι άμεση. Αυτό σημαίνει ότι αν ισχύει ακόμα αυτό το κείμενο και ειδικά αυτό το απόσπασμα, τότε αυτό το νησί θα ανήκε στην Τουρκία, πράγμα το οποίο απορρίπτει η ιστορική πραγματικότητα και η σημερινή κατάσταση.
Ανεξαρτήτως του προπαγανδιστικού στόχου της Τουρκίας, η χρήση αυτού του κειμένου ανατρέπεται νομικά από το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης του Παρισιού του 1947. Πιο συγκεκριμένα η πρώτη παράγραφός του είναι ως εξής:
«Italy hereby cedes to Greece in full sovereignty the Dodecanese Islands indicated hereafter indicated namely namely, Stampalia (Astropalia), Rhodes (Rhodos), Calki (Khalki), Scarpanto, Casos (Cassos), Piscopi (Tilos), Misiros (Nisyros), Calimnos (Kalymnos), Leros, Patmos, Lipsos (Lipso) Simi (Symi), Cos (Kos) and Castellorizo as well as the adjacent islets.»
Αντιλαμβανόμαστε ότι το σημερινό καθεστώς αυτών των νησιών καθορίζεται από το κείμενο της Συνθήκης του 1947 και όχι του 1914. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία πρέπει να το αποδέχεται αν εξετάσουμε αποκλειστικά αυτά τα δύο κείμενα. Η απόδειξη της τουρκικής αποδοχής αυτού του καθεστώτος εμφανίζεται άμεσα στο Άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάνης την οποία υπέγραψε η Τουρκία τι 1923. Πριν εξετάσουμε το γνήσιο κείμενο της Λωζάνης αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό το άρθρο δεν προβάλλεται στο έγγραφο που παρουσιάζει η Τουρκία σε διαπραγματεύσεις σε νατοϊκό πλαίσιο. Η εξήγηση είναι απλή και δίνεται από το ίδιο το κείμενο το οποίο παραθέτουμε:
Άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923:
«Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστιν της Αστυπαλαίας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισήρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου.»


Άκυρο επιχείρημα της Τουρκίας για τρία νησιά του Αιγαίου.

Ν. Λυγερός
Σε τουρκικό έγγραφο, το οποίο παρουσιάζεται σε νατοϊκό πλαίσιο, υπάρχει η εξής διαφορά:
«Tasos, Ayios Evstratios and Psara islands. The Decision of the Six Powers dated 13 February 1914 which was ratified with Article 12 of Lausanne Peace Treaty and therefore is an integral part of it.»
Η ακριβής ανάλυση του κειμένου αποδεικνύει με απλό τρόπο ότι το επιχείρημα της Τουρκίας είναι άκυρο. Η απόδειξή μας θα γίνει σε δύο φάσεις. Η πρώτη φάση αφορά το κείμενο:
The decision of the Six Powers communicated to the Greek Royal Government on 13 February 1914. (Γνήσιο στα γαλλικά)
Σε αυτό το κείμενο οι μοναδικές αναφορές σε νησιά και σε περιοχές είναι οι εξής:
Ténédos, Imbros, Castellorizo, territoιres assignés à l’Albanie, Sasséno, Albanie du Sud, Koritsa και Delvino.
Κατά συνέπεια δεν υπάρχει στοιχείο για τα τρία νησιά του επιχειρήματος. Η δεύτερη φάση αφορά το άρθρο 12 της Συνθήκης της Λωζάνης. Σε αυτό το κείμενο, οι μοναδικές αναφορές σε νησιά είναι οι εξής:
Imbros, Tenedos, Rabbit islands, islands of Lemnos, Samothrace, Mytilene, Chios, Samos and Nikaria.
Επιπλέον γράφει:
«Except where a provision to the contrary is contained in the present Treaty, the islands situated at less than three miles from the Asiatic coast remain under Turkish soreveignty.»
Τέλος υπάρχει και η έμμεση αναφορά στα νησιά που περιγράφονται, στο Άρθρο 15, στα οποία δεν ανήκουν τα τρία νησιά του επιχειρήματος. Με αυτές τις δύο φάσεις τελειώσαμε την απόδειξη, η οποία απορρίπτει το επιχείρημα της Τουρκίας που παρουσιάζεται στο απόσπασμα. Κατά συνέπεια είναι αποκλειστικά δική μας θέληση να πιστεύουμε στην ορθότητά του.

Read more...

Τουρκικός Στρατός: Δύο φορές τουρκικά F-16 αναχαιτίστηκαν από ελληνικά πολεμικά.


Σύμφωνα με αναφορά του τουρκικού στρατού, τουρκικά F-16 αναχαιτίστηκαν δύο φορές από ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη ενώ βρίσκονταν σε αποστολή κατάρτισης στο διεθνή εναέριο χώρο πάνω από το Αιγαίο πέλαγος την Τετάρτη στις 14 Απριλίου 2010 στις 15:20. Επίσης τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη τύπου F-16 αναχαιτίστηκαν δύο φορές από ελληνικά πολεμικά την Τρίτη ενώ βρίσκοντα σε εκπαιδευτική αποστολή στο διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου.
Το τουρκικό Γενικό Επιτελείο δήλωσε την Τετάρτη ότι F-16 και Μ-2000 τα οποία απογειώθηκαν από τις βάσεις της Λήμνου και της Σκύρου συμμετείχαν στην παρακολούθηση τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών πάνω από το Αιγαίο στο νότιο και νοτιοανατολικό τμήμα της Λήμνου.

(σ.σ. Οι Τούρκοι, πάντοτε, αναφέρονται αόριστα σε ‘διεθνή εναέριο χώρο’ χωρίς να καθορίζουν ποτέ ποιος είναι αυτός).


Read more...

Βόρεια Κύπρος, η νέα "Ταϊβάν"????


Η εκλογική αναμέτρηση στα κατεχόμενα την ερχόμενη Κυριακή έχει αναδείξει – πριν κάν ανοίξουν οι κάλπες - δύο ενδιαφέρουσες εξελίξεις: η πρώτη προέρχεται από την ΕΕ, όπου προεξοφλείται η νίκη Έρογλου, προκαταλαμβάνεται το ναυάγιο των συνομιλιών για το Κυπριακό και προωθείται το plan B'. Η δεύτερη προέρχεται από την ίδια την επικράτεια των κατεχομένων, όπου διαπιστώνεται ότι η γραμμή της Άγκυρας δεν περνά, προσκρούει σε εμπόδια και τελικά εκτρέπεται. Και οι δύο αυτές εξελίξεις θα έπρεπε λογικά να σηματοδοτήσουν μιαν αλλαγή στη στρατηγική της Λευκωσίας – θα φανταζόταν κάποιος, ότι οι πολιτικές ηγεσίες θα συγκαλούσαν έκτακτο Εθνικό Συμβούλιο για να μελετήσουν τα νέα δεδομένα και να αναμορφώσουν τη στρατηγική τους. Φυσικά, τίποτα τέτοιο δεν έχει συμβεί: τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου έχουν εγκαταλείψει τον Πρόεδρο Χριστόφια στον μοναχικό δρόμο της αγωνιστικής προσπάθειας κι ετοιμάζονται να θριαμβολογήσουν για την εθνική αποτυχία...

Αναλυτικότερα, στις Προεδρικές εκλογές που θα λάβουν χώρα στα κατεχόμενα στις 18 Απριλίου, η τελευταία δημοσκόπηση δίνει ένα άνετο προβάδισμα στον Ντ.Έρογλου (της τάξης του 52.9%) με τον Μ.Α.Ταλάτ να ακολουθεί με 42.1%. Η μεγάλη αυτή διαφορά είναι πολύ δύσκολο να ανατραπεί, αντίθετα οι προβλέψεις κατατείνουν στο συμπέρασμα πως ο Έρογλου θα εκλεγεί από τον α'γύρο. Κατά τους αναλυτές, παραδοσιακά στα κατεχόμενα ηγεμονεύει η δεξιά-ακροδεξιά με ένα 60%, ενώ η κεντροαριστερά δεν ξεπερνά το 35%. Η εκλογή Ταλάτ, λένε, ήταν η έκπληξη και αποδίδεται στο κλίμα της “λύσης” που είχε διαμορφώσει στην τουρκοκυπριακή κοινότητα το σχέδιο Ανάν.

Το “εκκρεμές” επομένως τώρα επανέρχεται στην αρχική του θέση, ενώ ο Έρογλου ευνοείται από το κλίμα απογοήτευσης για λύση στο Κυπριακό και από τη διάχυση ενός κίματος φόβου, πως ο Ταλάτ τελικά θα στερήσει από τους τουρκοκύπριους την πατρίδα τους, καθώς “θα καταργήσει την ΤΔΒΚ”. Έτσι, από τη μια μεριά είναι ο ακροδεξιός εθνικισμός και από την άλλη η αριστερή συμφιλιωτική λογική, από τη μια μεριά ο φόβος και από την άλλη η αδύναμη ελπίδα, ενώ στη μέση είναι οι έποικοι - το 55.3% εποίκων, που και οι δύο γονείς τους προήλθαν απ'την Τουρκία, δηλώνει πως ψηφίζει Έρογλου...

Το παράδοξο αυτής της ιστορίας είναι, πως η δυναμική αυτή αναπτύχθηκε κόντρα στις επιθυμίες της Άγκυρας. Η τουρκική κυβέρνηση εξαρχής επίμονα, σταθερά και συστηματικά επεδείκνυε την απαρέσκειά της στο πρόσωπο του Έρογλου. Ο Τ.Ερντογκάν συνεχάρη τον νέο “πρωθυπουργό” Ντ.Έρογλου πέρσυ, ένα μήνα (!) μετά τις εκλογές, με ένα μήνυμα βαρύ από υπαινικτικές υποδείξεις. Ο Τούρκος πρωθυπουργός απέφυγε επανειλλημμένα να ορίσει συνάντηση μαζί του, ενώ μόλις την περασμένη βδομάδα δύο υπουργοί του Έρογλου δεν έγιναν δεκτοί από τους τούρκους ομολόγους τους, το υπουργείο Εξωτερικών άλλαξε τον πρέσβη της Τουρκίας στα κατεχόμενα, η τουρκική κυβέρνηση “ευλόγησε” την αποσκίρτηση του Τ.Ερτογρούλογλου από το κόμμα Έρογλου και την υποβολή της αντίπαλης υποψηφιότητάς του στις Προεδρικές εκλογές, στελέχη του κόμματος Ερντογάν περιόδευσαν προεκλογικά στο πλευρό του Ταλάτ, ενώ τέλος ο υπουργός Εξωτερικών Α.Νταβούτογλου συνεχάρη θερμά τον Μ.Α.Ταλάτ για το Κοινό Ανακοινωθέν που εξέδωσε με τον Πρόεδρο Χριστόφια για το έργο των συνομιλιών.

Η εκλογική γραμμή της Άγκυρας επομένως δεν πέρασε στα κατεχόμενα και είναι αμφίβολη πλέον η δύναμη της επιρροής της στην πολιτική γραμμή. Με άλλα λόγια, κανείς δεν αμφιβάλλει πως στο τέλος της μέρας η ηγεσία των κατεχόμενων θα κάνει αυτό που θα της πεί η Άγκυρα, στη διάρκεια της “μέρας” όμως, η γραμμή της τουρκικής κυβέρνησης θα περνά απ'τις Συμπληγάδες του κατεστημένου Έρογλου και του κατοχικού στρατού - τουτέστιν αποδεικνύεται, πως η πραγματικότητα έχει γίνει πιο πολύπλοκη από το δόγμα της ευθύγραμμης συνάρτησης ψευδοκράτους-Άγκυρας.

Αυτό το σκηνικό έρχονται τέλος να συμπληρώσουν πληροφορίες από Βρυξέλλες, κατά τις οποίες, η πρόβλεψη των εξελίξεων που αναφέρθηκαν πιο πάνω έχει οδηγήσει στη διαμόρφωση ενός νέου σχεδιασμού - που αναλυέται σε τρείς κατευθύνσεις: 1) υιοθέτηση από την Ευρωβουλή και το συμβούλιο (με τη διαδικασία της ειδικής πλειοψηφίας) του Κανονισμού απελευθέρωσης του εμπορίου ΕΕ-κατεχομένων, 2) ταυτόχρονη υλοποίηση από την Άγκυρα του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου και 3) επανεκκίνηση της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας, με άλλα λόγια “ξεπάγωμα” των 8 κεφαλαίων της κοινοτικής ύλης.

Read more...

Τροποποιήθηκε το άρθρο 148 του Συντάγματος, περί πολιτικής και στρατιωτικής δικαιοσύνης.


Σε μία ξεχωριστή εξέλιξη, πέρασε από την επιτροπή Συνταγματικής Αναθεώρησης της τουρκικής εθνοσυνέλευσης η προτεινόμενη αναθεώρηση σχετικά με την εκδίκαση των στρατιωτικών. Το σχετικό άρθρο του αναθεωρητικού πακέτου τροποποιεί το άρθρο 148 του Συντάγματος, που ορίζει τα περί πολιτικής και στρατιωτικής δικαιοσύνης. Σύμφωνα με το νέο άρθρο, ο πρόεδρος της βουλής, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, οι αρχηγοί των όπλων και ο αρχηγός της Στρατοχωροφυλακής δικάζονται ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων. Παράλληλα, αναγνωρίζεται ατομικό δικαίωμα οποιουδήποτε πολίτη να προσφύγει στα πολιτικά δικαστήρια εναντίον οποιασδήποτε δημόσιας αρχής, εφόσον θεωρεί πως αυτή παραβιάζει τις κατοχυρωμένες από το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου θεμελιώδεις ελευθερίες.

Τα προσκείμενα στο κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης μέλη της Επιτροπής Συνταγματικής Αναθεώρησης υπερψήφισαν την τροποποίηση, ενώ οι συμμετέχοντες στην επιτροπή βουλευτές του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος και του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης την καταψήφισαν.

Η προβλεπόμενη νέα διάταξη ανοίγει το δρόμο για την παραπομπή σε δίκη ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων των στρατιωτικών, ενάντια στους οποίους θα απαγγελθούν κατηγορίες στα πλαίσια της υπόθεσης Εργκένεκον. Παράλληλα, ανοίγει ο δρόμος για την παραπομπή σε δίκη των πρωταιτίων της στρατιωτικής χούντας του 1980.

Καθώς η τροποποίηση πέρασε από το στάδιο της επιτροπής, μένει να υπερψηφισθεί από την ολομέλεια της εθνοσυνέλευσης. Η τελευταία διαδικασία θα αρχίσει εντός 48 ωρών από την ολοκλήρωση του σταδίου της επιτροπής για όλες τις προτεινόμενες διατάξεις του αναθεωρητικού πακέτου, που αναμένεται αύριο. Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί η αυξημένη πλειοψηφία των δύο τρίτων στην ολομέλεια, το αναθεωρητικό πακέτο θα υποβληθεί σε δημοψήφισμα προς έγκριση.

Read more...

Oδός Αχμέτ Σαδίκ, ο δρόμος του πατριαρχείου!


Από ένα εκατομμύριο δρόμους στην αχανή Κωνσταντινούπολη -θέλοντας να τιμήσουν τον εμπνευστή του τουρκισμού στην Θράκη- έβαλαν το όνομά του, μετονομάζοντας τον υφιστάμενο δρόμο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο όπου καταλήγει όλος ο ελληνισμός. Οδός Αχμέτ Σαδίκ μετονομάστηκε ο δρόμος μπροστά από το οικουμενικό πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη και η εντυπωσιακή πινακίδα τοποθετήθηκε στον αυλόγυρο του χριστιανικού ιδρύματος, αποτελώντας τη νέα πρόκληση των Τούρκων που θέλοντας να δώσουν το στίγμα της παρουσίας του εμπνευστή του τουρκισμού στην ελληνική Θράκη το έπραξαν άμεσα.

Η φωτογραφία του «Χρόνου» είναι ο αψευδής μάρτυρας του όλου εγχειρήματος που έγινε μελετημένα κι επελέγη η οδός όπου οπωσδήποτε θα πάει κάθε έλληνας και ξένος επισκέπτης της Κωνσταντινούπολης. Λίγα μέτρα πιο κάτω είναι το επιβλητικό Μαράσλειο δημοτικό σχολείο που έκλεισε ελλείψει μαθητών, ενώ η τουρκική σημαία φιγουράρει στο νεκρό κτήριο μόνο και μόνο επειδή ανήκει στην ελληνική ομογένεια.
Ο «ΗΡΩΑΣ» ΤΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ
Θυμίζουμε ότι ι γιατρός Αχμέτ Σαδίκ εξελέγη τον Ιούνιο ’89 με 22.216 ψήφους και στη συνέχεια τον Μάρτιο 1990 με 28.811 ψήφους με τον συνδυασμό «Εμπιστοσύνη» Κομοτηνής. Ο ιμάμης Αχμέτ Φαΐκογλου πέρασε πρώτα από το ΠΑΣΟΚ το 1981 και στη συνέχεια το 1989 και 1990 με τον συνδυασμό «Πεπρωμένο» της Ξάνθης. Οι δύο τους, ανεξάρτητοι βουλευτές στήριζαν σε κρίσιμες ψηφοφορίες την επίπλαστη πλειοψηφία τής τότε κυβερνήσεως, ήσαν όμως με την παρουσία και τη δράση τους εξαιρετικά προκλητικοί, αναφερόμενοι σε «τουρκική» μειονότητα της Θράκης και προκαλώντας συνεχώς εκρηκτικά επεισόδια, την ίδια εποχή που ο Στέλιος Παπαθεμελής ζητούσε να του πουν τα ονόματα των χριστιανών βουλευτών στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση. Αρεστοί του περιβάλλοντος του ψευτομουφτή Μεχμέτ Εμίν Αγγά είχαν ανοικτή γραμμή με την Άγκυρα και κυριολεκτικά καταδυνάστευαν ως κράτος εν κράτη τη μειονότητα που δεν τολμούσε να εκφραστεί. Ο θάνατος του Σαδίκ σε τροχαίο τον Ιούλιο του ’95 σταμάτησε τη ταραχοποιό δράση του που συνέχιζε και ως απλός πολίτης με διαρκείς πρωτοβουλίες. Κάποιοι προσπάθησαν να ψελλίσουν ερωτηματικά για τις συνθήκες με τις οποίες έγινε το τροχαίο και χρόνια αργότερα δίνοντας συνεντεύξεις στο εξωτερικό αλλά ποτέ δεν αμφισβήτησαν τα στοιχεία με νομικό τρόπο.
Η Τουρκία τον έχρισε ως εθνικό ήρωα αφού τον ετοίμαζε ως τον «Ντεκτάς» της Θράκης. Η βιογραφία του περιέχεται σε σχολικά βιβλία, καθιερώθηκαν βραβεία στο όνομά του δόθηκαν δρόμοι, ως και η γέφυρα της Ρεδαιστού, λέγεται Αχμέτ Σαδίκ, έγιναν γιορτές παραχωρήθηκαν ακίνητα και προνόμια στην σύζυγο και τα παιδιά του που απολαμβάνουν της συμπαράστασης του τουρκικού κράτους. Το ετήσιο μνημόσυνό του στην Κομοτηνή καλύπτεται από αντιπροσωπείες όλων των τουρκικών κομμάτων 15 χρόνια μετά τον θάνατό του οφειλόμενο σε τροχαίο ατύχημα.

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP