Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Τουρκία: Κεμαλισμός κατά ισλαμισμού


Η «πίεση του μαχαλά» και ο θρησκόληπτος κοινωνικός συντηρητισμός βρίσκονται σε ανοδική πορεία στην Τουρκία και τρομοκρατούν τους Τούρκους που δε θέλουν να υποτάξουν την καθημερινότητά τους στο Ισλάμ. Οι εντάσεις αυξάνονται κατά τη διάρκεια του ιερού μήνα του Ραμαζανιού, που έληξε φέτος με λιγότερα επεισόδια απ’ ό,τι περασμένα έτη.
Την προηγούμενη Κυριακή έληξε ο μήνας του Ραμαζανιού, του «Σουλτάνου των έντεκα μηνών», όπως τον αποκαλούν οι Τούρκοι. Πρόκειται για τον ιερότερο μήνα του μουσουλμανικού κόσμου. Κατά τη διάρκειά του, οι πιστοί απέχουν από τροφή και νερό από την αυγή ως τη δύση του ηλίου. Πολλοί από όσους κανονικά καταναλώνουν οινόπνευμα, απέχουν από οινοπνευματώδη, είτε τηρούν τη νηστεία είτε όχι.

Σύμφωνα με τους θρήσκους αρθρογράφους, η νηστεία στοχεύει στο να βοηθήσει τους πιστούς να κατανοήσουν τη θέση των φτωχών που στερούνται το φαγητό. Στα δημόσια δείπνα (ιφτάρ) που παρέχονται στις μουσουλμανικές πόλεις και σημειώνουν το τέλος της ημερήσιας νηστείας, προσφέρεται φαγητό στους φτωχούς. Τόσο η νηστεία όσο και τα δημόσια γεύματα, υποτίθεται πως τονώνουν την κοινωνική αλληλεγγύη και το συναίσθημα της ένταξης στην «κοινότητα των πιστών», ασκώντας ταυρόχρονα τον πιστό στον αυτοέλεγχο.
Η εμπειρία μου στην Τουρκία τα τελευταία έξι χρόνια, με πείθει ότι κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, δεν είναι η ειρήνη και η κοινωνική αλληλεγγύη που έρχονται στο προσκήνιο, αλλά η βαθιά ιδεολογική κατάτμηση της τουρκικής κοινωνίας. Η νηστεία, ειδικότερα, αποτελεί αιτία συχνών και –ενίοτε- αιματηρών επεισοδίων, καθώς οι θρησκόληπτοι και οι ακροδεξιοί προσπαθούν να την επιβάλλουν με τη βία σε όσους δεν την τηρούν. Η αποχή από το φαγητό και το νερό στους δημόσιους χώρους αποτελεί -όπως και η «ισλαμική» ενδυμασία των γυναικών- έκφραση της ισλαμικής πίστης, αμέσως ορατή από τον κοινωνικό περίγυρο. Κοινώς, η ισλαμική μαντήλα και η νηστεία -όπως και ο έρωτας και ο βήχας- δεν κρύβονται. Κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, οι υπέρμαχοι του κοσμικού βίου και οι θρησκόληπτοι είναι έτοιμοι να επιτεθούν οι μεν στους δε.
Στην Τουρκία ο αριθμός των άθεων και των αγνωστικιστών είναι, για τα δεδομένα μιας μουσουλμανικής κοινωνίας, μεγάλος. Γύρω στο 15% του πληθυσμού υπολογίζονται και οι Αλεβίτες -θρησκευτική μειονότητα με φιλελεύθερες κοινωνικές πεποιθήσεις και αποχή από τις τυπικές αξιώσεις κοινωνικής συμπεριφοράς του Ισλάμ. Ολοι αυτοί, παράλληλα με τους Τούρκους μουσουλμάνους που διεκδικούν για τον εαυτό τους την επιλογή του πώς θα ντυθούν και αν θα νηστέψουν ή όχι, παραπονούνται τα τελευταία χρόνια για μια αυξανόμενη κοινωνική πίεση συμμόρφωσης σε κανόνες συμπεριφοράς, τους οποίους δεν αποδέχονται και στους οποίους δε θέλουν να παραδοθούν.
Η πίεση στην οποία αναφέρονται δεν προέρχεται, όπως στις αραβικές χώρες, από κάποιο νόμο. Στην Τουρκία η νομοθεσία δεν επιτάσσει τη συμμόρφωση στις επιταγές του Ισλάμ, καθώς το κράτος είναι –σε μεγάλο βαθμό– κοσμικό. Η κοινωνία, όμως, παραμένει συντηρητική, αμόρφωτη και θρησκόληπτη. Σύμφωνα με τα πορίσματα αναρίθμητων δημοσκοπήσεων, συντηρητικοποιείται με ταχύτατους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια στον τομέα της κοινωνικής συμπεριφοράς και των αντιλήψεων περί του παραδεκτού της, προς τα έξω, κοινωνικής παράστασης.
Ο τύπος, αναφερόμενος στην υφιστάμενη ή υπολαμβανόμενη πίεση συμμόρφωσης στην κοινωνική ηθική του Ισλάμ, μιλά για «πίεση του μαχαλά». Πρόκειται για έναν όρο που εφηύρε το 2007 ο κοινωνιολόγος Σερίφ Μάρντιν, και που σήμερα έχει καθιερωθεί στην πολιτική ορολογία της Τουρκίας. Ο όρος καθιερώθηκε την εποχή που η θριαμβευτική επανεκλογή του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) στην εξουσία και η εκλογή του θρήσκου Αμπντουλλάχ Γκιουλ στην προεδρεία, επέφεραν την απόλυτη μονοκρατορία της, ισλαμιστικών καταβολών, κυβερνητικής παράταξης στην τουρκική πολιτική. Οσοι πρωτομίλησαν για «πίεση του μαχαλά» ανήκαν, στην πλειοψηφία τους, στο χώρο των προοδευτικών διανοουμένων – υπέρμαχων της φιλελεύθερης δημοκρατίας και όχι στον κεμαλικό, με την ιδεολογική αρτηριοσκλήρωση της δεκαετίας του 1920-1930.
Τόσο ο Μάρντιν όσο και οι αναλυτές που πρωτοχρησιμοποίησαν τον όρο τόνιζαν πως, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονται οι κεμαλιστές, δεν υπάρχει κίνδυνος «ισλαμοποίησης» του ίδιου του κράτους. Παρά τη συντριπτική πολιτική της υπεροχή, η κυβερνητική παράταξη ούτε τη διάθεση ούτε τη δυνατότητα έχει, να αλλάξει το σύνταγμα και τη νομοθεσία της χώρας. Αυτή που αλλάζει είναι η τουρκική κοινωνία, που συντηρητικοποιείται ταχύτατα στα θέματα κοινωνικής συμπεριφοράς. Στις λαϊκές γειτονιές των μεγαλουπόλεων και στην ενδοχώρα της Μικράς Ασίας, οι πολίτες δεν μπορούν να συμπεριφερθούν όπως επιθυμούν, φοβούμενοι να μην «προκαλέσουν» την κοινωνική κατακραυγή μιας θρησκόληπτης και «παλαιών» αρχών πλειοψηφίας. Η ελεύθερη επιλογή των πολιτών για το πώς θα ζήσουν την καθημερινότητά τους προέρχεται -όχι από το κράτος ή τους πολιτικούς- αλλά από άλλα, ανέλεγκτα κέντρα εξουσίας.
Είναι η περίφημη φράση της τουρκικής γειτονιάς, «για να μη θεωρηθεί ντροπή». Για να μη θεωρηθεί ντροπή, ελάχιστες νεαρές κοπέλες φορούν κοντομάνικα στις περισσότερες γειτονιές. Για να μη θεωρηθεί ντροπή, τα περισσότερα «μπουφέ» που πωλούν μπύρα και ρακή κλείνουν την περίοδο του Ραμαζανιού. Για να μη θεωρηθεί ντροπή, μια γυναίκα δεν κάθεται δίπλα σε έναν άγνωστο άνδρα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ενώ οι περισσότερες εταιρείες λεωφορείων έχουν διακρίνει τις θέσεις σε ανδρικές και γυναικείες. Για να μη θεωρηθεί ντροπή, στην ταβέρνα της γωνίας, μας σερβίρουν μπύρα σε ποτήρια τυλιγμένα σε εφημερίδα, η καθαρίστριά μου μου μιλά στον πληθυντικό και με αποκαλεί «κυρία» όταν την παίρνω τηλέφωνο παρουσία συγγενών, οι γείτονές μου κατεβάζουν τις κουρτίνες για να φάνε μεσημεριανό ή να καπνίσουν στο Ραμαζάνι και πολλές κοπέλες ψωνίζουν προφυλακτικά και αντισυλληπτικά μόνο από το Ιντερνετ.
Τα μηνύματα που καταφθάνουν από όλη την επικράτεια για την «πίεση του μαχαλά», ιδίως κατά την περίοδο του Ραμαζανιού, δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Μέχρι πρότινος, νεαροί που ανήκαν σε εθνικιστικές και θρησκόληπτες ομάδες ή στη φασιστική νεολαία των ιδεαλιστών ξυλοκοπούσαν ή, ακόμη και μαχαίρωναν, συμφοιτητές τους που δεν τηρούσαν τη νηστεία του Ραμαζανιού και κάπνιζαν ή έτρωγαν στους πανεπιστημιακούς χώρους. Παρόμοια περιστατικά είχαν σημειωθεί, ακόμη και σε πανεπιστήμια της Πόλης. Από τη στιγμή, ωστόσο, που η κυβέρνηση άρχισε τα αλλεπάλληλα κύματα συλλήψεων για την εξάρθρωση της οργάνωσης – ομπρέλας του εθνικιστικού παρακράτους Εργκένεκον, ο αριθμός παρόμοιων επεισοδίων στα πανεπιστήμια έχει μειωθεί αρκετά. Η θρησκόληπτη ακροδεξιά, ωστόσο, καλά κρατεί. Το καλοκαίρι ομάδα της νεολαίας του Κόμματος Μεγάλης Ενότητας «Αλπερέν» προκάλεσε επεισόδιο έξω από το Ανάκτορο του Τόπκαπι, καταδικάζοντας το γεγονός ότι σε διάρκεια κονσέρτου της διάσημης πιανίστριας Ιντίλ Μπιρέτ, σπόνσορες μοίραζαν κρασί στους παρευρισκομένους. Η κατανάλωση αλκοόλ δεν άρμοζε με την ιερότητα του σουλτανικού ανακτόρου, ισχυρίζονταν, αγνοώντας προφανώς, ότι οι περισσότεροι Σουλτάνοι αλλά και ο «Σουλτάνος στη θέση του Σουλτάνου», Ατατούρκ πέθαναν από κίρρωση του ύπατος.
Οπως σε κάθε Ραμαζάνι, έτσι και φέτος, τον τύπο κατέκλυσαν ιστορίες σχετικά με το «χαστούκι του Ραμαζανιού», που έχει καταντήσει πια κοινωνικό φαινόμενο στην Τουρκία. Πρόκειται για επιθέσεις που δέχονται από τους «πιστούς μουσουλμάνους» όσοι συλλαμβάνονται να μην τηρούν τη νηστεία, είτε τρώγοντας, είτε καπνίζοντας σε κοινή θέα, είτε πίνοντας αλκοόλ -το οποίο το μήνα αυτό απαγορεύεται και μετά τη δύση του ηλίου. Οι ιστορίες επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο: δυο νέοι ξυλοκοπήθηκαν από αγνώστους γιατί έπιναν μπύρα/κάπνιζαν στο δρόμο, στο κόκκινο φανάρι οδηγός ξυλοκοπήθηκε μέχρι λιποθυμίας γιατί κάπνιζε κλπ. Στην επαρχία, τα εστιατόρια που λειτουργούν κατά τη διάρκεια της νηστείας -ακόμη και σε μεγάλες πόλεις όπως η Προύσσα- κατεβάζουν τις κουρτίνες τους, ώστε το θέαμα εκείνων που καταναλώνουν τροφή να μην «προσβάλλει» τους νηστεύοντες. Καθόλη δε τη διάρκεια του έτους, νεαρά ζευγάρια καθίστανται θύματα ξυλοδαρμού επειδή φιλιούνται στα πάρκα ή προχωρούν χέρι – χέρι στο δρόμο, επιδεικνύοντας «ανάρμοστη συμπεριφορά».
Αφορμή για διαμάχη μεταξύ θρησκόληπτων και κοσμικών κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού παρέχει και ο περίφημος «τυμπανιστής του Ραμαζανιού», που περιφέρεται τις πρώτες πρωινές ώρες στους δρόμους των πόλεων και των χωριών. Παίζοντας το ηχηρό του ταμπούρλο σε ομολογουμένως υψηλή ένταση, σκοπεύει να ξυπνήσει τον πληθυσμό ώστε να μπορέσουν να φάνε το πρόγευμά τους πριν την ανατολή του ηλίου, δεδομένης της νηστείας. Οι διαμαρτυρίες των πολιτών που προτιμούν έναν ανενόχλητο ύπνο από το ξύπνημα, οδήγησε τις δημοτικές αρχές να απαγορεύσουν το έθιμο σε πολλές δημαρχίες. Για πρώτη φορά φέτος, το χαστούκι του Ραμαζανιού δεν το έφαγαν μόνο οι παραβάτες των κανόνων του, αλλά και οι τυμπανιστές. Τρεις τους δέχθηκαν επίθεση και ξυλοκοπήθηκαν για διατάραξη της κοινής ησυχίας, ενώ ένας στη Σμύρνη πυροβολήθηκε και τραυματίσθηκε ελαφρά.
Από τότε που μετοίκησα στην Πόλη, το 2003, το ερώτημα «οδεύει η Τουρκία στο συντηρητισμό;» ταλαιπωρεί τόσο εμένα, όσο και τους Τούρκους στον κοινωνικό μου περίγυρο. Οι Τούρκοι φίλοι μου, που είναι συνομήλικοί μου, είναι όλοι είτε εντελώς άθεοι είτε αγνωστικιστές, και η ιδέα μιας Τουρκίας όπου το Ισλάμ θα διαδραματίζει ακόμη πιο έντονο ρόλο στο συλλογικό βίο απ’ ό,τι σήμερα, τους ανησυχεί. Ξαναπιάνουμε τακτικά τις ίδιες κουβέντες, καθώς παρατηρούμε τις αλλαγές στον κοινωνικό περίγυρο της καρδιάς της Πόλης. Σχεδόν κάθε φορά που με επισκέπτονται στο διαμέρισμά μου, στην καρδιά του Πέρα, πετάγονται έκπληκτοι από την ένταση του καλέσματος σε προσευχή. Ο μουεζίνης στο μικρό τζαμί παρακάτω ουρλιάζει, κυριολεκτικά, πέντε φορές την ημέρα προς τέρψη των γειτόνων του παρακάτω μαχαλά, που ήρθαν σωρηδόν από δύο αραβόφωνα χωριά στα σύνορα του Ιράν τα τελευταία χρόνια. «Πριν τρία – τέσσερα χρόνια δεν ήταν έτσι», παρατηρούν όσοι θυμούνται το σπίτι μου, και η καθαρίστριά μου που συλλαμβάνεται απροετοίμαστη από τις στριγγλιές, παραπονιέται πως θα πάθει ανακοπή από το φόβο, παρ’ ότι είναι θρήσκα και φορά μαντήλα.
Η πίσω πλευρά του διαμερίσματος βλέπει προς ένα δρόμο γεμάτο μπαρ και καφέ. Από φέτος, τα περισσότερα άρχισαν να διακόπτουν τη μουσική τους όποτε ο μουεζίνης καλεί σε προσευχή, πρακτική απαρέγκλιτη στην Ανατολία, αλλά αδιανόητη μέχρι πρότινος στην Πόλη. «Παραπονιούνταν τόσο οι γείτονες για ασέβεια, που αναγκαστήκαμε να συμμορφωθούμε με τους κανόνες της δήθεν ευπρέπειας». Εξι χρόνια πριν, δεν έβλεπες μαντήλες στα καφέ και τα εστιατόρια του Νισάντασι και του Τζιχάνγκιρ, προπύργια της τουρκικής αστικής τάξης, που άλωσαν πια οι θρήσκοι νέοπλουτοι, όπως παραπονιούνται πολλοί.
Ανάμεσα στους φιλελεύθερους της Τουρκίας επικρατεί αμηχανία σχετικά με τη στάση που πρέπει να τηρήσουν έναντι στην αυξανόμενη θρησκευτικότητα και στην «πίεση του μαχαλά». Οι φιλελεύθεροι Τούρκοι, που αυτοπροσδιορίζονται συχνά ως «μετα-κεμαλιστές», είναι εντελώς αποστασιοποιημένοι από τη θρησκεία. Ταυτόχρονα όμως, πολλοί θεωρούν ότι βρίσκονται σε συμμαχία με τους θρήσκους στον αγώνα τους ενάντια στο δογματισμό και την κατήχηση του κεμαλικού κράτους, αλλά και στον παρεμβατισμό του στρατού. Η ιδιότητά τους ως, εξ ορισμού μη θρήσκων, και ο ζηλωτισμός της άλλης πλευράς καθιστά τη συμμαχία αυτή -που κτίσθηκε στο όνομα της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων και τον αγώνα για την αποστρατιωτικοποίηση της τουρκικής πολιτικής- ιδιαίτερα εύθραυστη.
Στο στόχαστρο, βέβαια, των θρήσκων βρίσκονται, κατά κύριο λόγο, οι γυναίκες και οι θρησκευτικές μειονότητες. Η νεαρή πολιτική αναλυτής και δημοσιογράφος Σεβίν Τουράν παραδέχεται ότι στην Τουρκία υφίσταται «πίεση του μαχαλά», αλλά τονίζει πως αυτή δεν ασκείται μόνο προς μία κατεύθυνση. «Εγώ δεν έχω καμία σχέση με τη θρησκεία. Δεν μπορώ, ωστόσο, να παραβλέψω ότι η πίεση ασκείται πρωτίστως κατά των θρησκευόμενων –αξίζει να θυμηθεί κανείς ότι οι κοπέλες που φορούν μαντήλα, δεν επιτρέπεται να εισέλθουν στα πανεπιστημιακά ιδρύματα φορώντας την. Δεν μου αρέσει που, ως γυναίκα, μου αναγνωρίζονται λιγότερες κοινωνικές ελευθερίες. Ωστόσο, αυτή είναι η κατάσταση και η νοοτροπία του κόσμου και δεν μπορεί κανείς να την αλλάξει με απαγορεύσεις και επιβολή προτύπων, που ο μέσος Τούρκος δεν αποδέχεται ακόμη». Ο μόνιμος καυγάς μου με τη Σεβίν περιστρέφεται γύρω από την εμμονή της να με αποκαλεί «ξένο που δεν καταλαβαίνει το μέσο Τούρκο», ενώ με κατηγορεί ότι πάσχω από «Κεμαλική Διατάραξη της Προσωπικότητας» [ΚΚΒ]. Τον όρο εφηύραν νεαροί φιλελεύθεροι θέλοντας να στηλιτεύσουν τον ελιτισμό και τον αρτηριοσκληρωτικό εθνικισμό των Κεμαλιστών. «Το σημαντικότερο πρόβλημα της Τουρκίας δεν είναι ο συντηρητισμός της θρησκείας, αλλά ο εθνικισμός και η στρατοκρατία», λέει.
Δεν ξέρω πόσο βάσιμο είναι να κατηγορηθεί κανείς πως πάρχει από ΚΚΒ, όταν δεν έχει καμία σχέση με τον τουρκικό εθνικισμό -κύριο θεμέλιο της «Κεμαλικής Διατάραξης». Ξέρω πάντως πως, όσο και αν σε διανοητικό επίπεδο η επίδειξη κατανόησης έναντι των θρήσκων είναι συνεπής με τις ιδέες των φιλελεύθερων, σε πρακτικό επίπεδο ο επιθετικός ζηλωτισμός των πρώτων, την καθιστά για πολλούς από εμάς, αδύνατη. Συνήθως, η ανεκτικότητα των φιλελεύθερων έναντι των θρήσκων, σταματά την πρώτη φορά που καθίστανται οι ίδιοι θύματα της «πίεσης του μαχαλά».
Η Πελίν θεωρεί και αυτή ότι ο καρκίνος της Τουρκίας είναι ο εθνικισμός. Η νεαρή ακτιβίστρια των γυναικείων δικαιωμάτων, τέκνο της μεγαλοαστικής τάξης, με κατηγορούσε παραδοσιακά, μαζί με πολλούς κοινούς φίλους, ότι πάσχω από «κεμαλικά αντανακλαστικά» έναντι των θρήσκων. Ωσπου φέτος καθίσαμε σε ένα εστιατόριο περιμένοντας έναν φίλο από το εξωτερικό. Αν και το μενού περιλάμβανε πλήθος κρασιών, ο σερβιτόρος μας είπε πως «λόγω Ραμαζανιού» δε σέρβιραν αλκοόλ. Πέτρωσα όταν από το στόμα της φίλης μου άκουσα να εκτοξεύονται τα εξής: «Να πάρετε το Ραμαζάνι σας και τα ήθη σας στα χωριά σας, δε θα γίνουμε Ιράν εδώ. Τι μας κουβαληθήκατε στην Πόλη μας παλιόβλαχοι, να ξεκουμπιστείτε. Κι εσείς και το Ραμαζάνι σας στον αγύριστο.» Ευτυχώς, στην καρδιά του Νισάντασι, κάναμε απλά θριαμβική έξοδο χωρίς να μας επιτεθεί κανείς από τους εμβρόνητους πελάτες. Στο απορημένο μου βλέμμα, η Πελίν απάντησε, «Σε αντίθεση μ’ εσένα, δεν έχω ευρωπαϊκό διαβατήριο. Είμαι καταδικασμένη εδώ. Αν η Τουρκία γίνει Ιράν ή Σαουδική Αραβία, πού θα πάω;» Δε μιλιόταν για ώρες, και για να ξεπεράσουμε το περαστατικό βυθιστήκαμε στην οινοποσία, αλλά η εμπειρία νομίζω πως ήταν καθοριστική για τη νεαρή κοπέλα. Ποτέ έκτοτε δε με κατηγόρησε για κεμαλικά ανακλαστικά!
Αλέξανδρος Μασσαβέτας Κωνσταντινούπολη

Read more...

Η Άγκυρα στέλνει ψηφοφόρους στην Θράκη!


Αυτή η «κάλπη» τελικά κρύβει πολλές εκπλήξεις για όλη την επικράτεια και ιδιαίτερα για την Θράκη. Οι ψηφοφόροι που αναμένονται από την Τουρκία (υπολογίζονται περίπου 8.000), το μόνο σίγουρο είναι πως θα αλλοιώσουν το εκλογικό αποτέλεσμα στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης, αλλοιώνοντας ουσιαστικά τις ψήφους –και την βούληση- των Θρακιωτών (χριστιανών και μουσουλμάνων) που ζουν στην ακριτική αυτή περιοχή της Ελλάδας.
Το άξιο θαυμασμού είναι πως η συγκεκριμένη τουρκική παρέμβαση (και ουσιαστική αλλοίωση εκλογικού αποτελέσματος) γίνεται με τις ευλογίες του Ελληνικού κράτους, που μέσω των αρμοδίων υπουργείων (Εσωτερικών και Εξωτερικών, δηλαδή με ευθύνη του Παυλόπουλου και της Μπακογιάννη) έσπευσε να νομιμοποιήσει όλους εκείνους οι οποίοι θεωρούνταν μέχρι πριν λίγα χρόνια ως ανεπιθύμητοι και μάλιστα με βάση διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες.
Στην Ελλάδα, λοιπόν, θεωρείται δημοκρατικό αυτό ακριβώς που παραβιάζει την δημοκρατία! Μία μεθοδευμένη κατάσταση, η οποία καταφέρνει και τραυματίζει θανάσιμα την Ελληνική δημοκρατία και που μεταβάλει την Ελληνική επικράτεια σε τουρκικό φέουδο, προτεκτοράτο ή… και κανείς δεν αντιδρά, ούτε καν συγκινείται!!!

Ποια είναι, πράγματι, εκείνη η χώρα που λειτουργεί δημοκρατικά και ανέχεται ωμές εξωτερικές παρεμβάσεις που αλλοιώνουν την ίδια την δομή του κοινοβουλευτισμού της; Πρωτοτυπώντας η Ελλάδα, μεταβάλλεται σε μία θλιβερή χώρα, της οποίας το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό άγεται και φέρεται μέσα από κατευθυνόμενες ψήφους, οι οποίες προωθούν τα συμφέροντα τα Τουρκίας και ενδέχεται να μεταβάλουν τον πολιτικό χάρτη στην Θράκη, επιφέροντας έτσι δραματικές εξελίξεις στην περιοχή…
Οι μέχρι σήμερα «αποδόσεις» έδειχναν μία σταθερότητα στην ανάδειξη βουλευτών. Στην Ξάνθη, τα δύο μεγάλα κόμματα «έπαιρναν» τρεις (2-1) βουλευτές (εναλλασσόμενη κατάσταση εξαρτώμενη από το ποιο θα ήταν το κυβερνών κόμμα). Η εκλογή αναδείκνυε έναν μουσουλμάνο βουλευτή, ο οποίος αμέσως μετά δήλωνε Τούρκος (ανεξάρτητα από το κόμμα με το οποίο είχε εκλεγεί) στο Εθνικό Κοινοβούλιο (που αδιαμαρτύρητα αποδεχόταν Τούρκο ως Έλληνα βουλευτή!!!). Αμέσως, ο «τούρκος» πλέον βουλευτής άρχιζε την δράση του υπέρ των τουρκικών συμφερόντων χωρίς ούτε μία φορά να ενδιαφερθεί για τα συμφέροντα της Ελλάδας!
Στις επερχόμενες εκλογές η κύρια στόχευση του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, το οποίο έχει την ευθύνη της υλοποίησης των τουρκικών σχεδιασμών στη Θράκη, είναι η εκλογή 2+2 μειονοτικών υποψηφίων στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης. Δηλαδή, προσπαθούν να μεταβάλουν την εκπροσώπηση και στους δύο νομούς και αυτό είναι δυνατό να γίνει πραγματικότητα μέσα από την αύξηση των μουσουλμάνων ψηφοφόρων.
Το νέο όνομα, που «παίζει» για ανάδειξη μέσα από την σχετική προώθηση του δέχεται από τον τούρκο πρόξενο Σαρνίτς, είναι ο Χασάν Μαλκότς, που είναι υποψήφιος με το ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν βάσιμες «υποψίες» γι αυτή την «πριμοδότηση» στο ΣΥΡΙΖΑ από την Άγκυρα, ως αντίτιμο της προκλητικής τοποθέτησης του νεαρού «αρχηγού» του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος υιοθέτησε πλήρως τις απαιτήσεις της Άγκυρας για διγλωσσία στον χώρο της εκπαίδευσης, αποδέχτηκε την εκλογή των ψευτομουφτήδων κ.α.!!!
Η μεταβολή του εκλογικού αποτελέσματος μπορεί να είναι «βαριά» για τη Νέα Δημοκρατία, η οποία ενδέχεται να μην εκλέξει ούτε έναν βουλευτή στο νομό Ξάνθης, ενώ μετά βίας αναμένεται να καταφέρει την εκλογή ενός (Ευριπίδης Στυλιανίδης) στο νομό Ροδόπης… εξαιτίας της διαρροής ψηφοφόρων προς τον κύριο Καρατζαφέρη.
Ο Αχμέτ Ιλχάν αναμένεται να δεχθεί την πριμοδότηση του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής, οπότε μαζί με τον Αχμέτ Χατζηοσμάν αναμένεται να επιτευχθεί πλήρως ο στόχος της Άγκυρας και για τις δύο περιπτώσεις.
Ποιος Έλληνας, άραγε, μπορεί να φανταστεί μία Ελληνική Βουλή στην οποία θα υπάρχουν τέσσερις μουσουλμάνοι βουλευτές οι οποίοι θα δηλώνουν Τούρκοι; Πιθανότερο βέβαια θεωρείται, τελικά, να υπάρξουν τρεις «τέτοιοι» κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι των μουσουλμάνων της Θράκης και για μία ακόμη κυβερνητική θητεία θα κατορθωθεί να μην αναδειχθούν και να μην προωθηθούν τα πραγματικά προβλήματα που αφορούν τους Έλληνες μουσουλμάνους κατοίκους της περιοχής και φυσικά να μην υπάρξουν λύσεις σε αυτά, αφού το κύριο και μοναδικό μέλημα των «τούρκων» βουλευτών, θα είναι η (ατιμωρητί) δημιουργία προβλημάτων στο Ελληνικό κράτος, η επίσημη κατασκοπεία (πρόσβαση σε κρατικά έγγραφα)… Και όλα αυτά, φυσικά συνάδουν πλήρως με τις επιδιώξεις της Άγκυρας.
Γνωστό είναι, σε όσους διαμένουν στην Θράκη ή σε όσους παρακολουθούν τις εθνικές εξελίξεις σε αυτή την Ελληνική περιοχή, πως η αλλαγή πλεύσης των «τούρκων» (κατά δήλωση των ιδίων) είναι δεδομένη και πως δεν είναι δυνατόν να στεγαστούν ιδεολογικά σε οποιοδήποτε κόμμα και ούτε φυσικά είναι δυνατόν να «συγκρατηθούν» στο ανθελληνικό τους έργο.
Κάτω από τις σημερινές συνθήκες, η πίεση που θα ασκήσουν, οι πριμοδοτούμενοι της Άγκυρας βουλευτές, στην επερχόμενη κυβέρνηση, είναι δεδομένη και εφόσον η νέα κυβέρνηση (εάν και εφόσον υπάρξει με την πρώτη ή την δεύτερη κάθοδο σε εκλογές) εκλεγεί, η ισχνή της πλειοψηφία θα την καταστήσει έρμαιο των διαθέσεων και των ανθελληνικών πιέσεων των «πριμοδοτούμενων» της Τουρκίας.
Κι ενώ μπροστά στο, πασιφανές, επερχόμενο κακό κατά των ελληνικών συμφερόντων, ο καθένας θα περίμενε μία –τουλάχιστον- διακριτική παρέμβαση από την Ελληνική πολιτεία, μέσα από συντονισμένες κινήσεις και διαβουλεύσεις με τον «κουμπάρο» Ταγίπ Ερντογάν, προκειμένου να υπάρξει αποφυγή δυσάρεστων εξελίξεων που θα επιβαρύνουν τους κατοίκους της Θράκης, δυστυχώς δεν έχει γίνει καμία απολύτως ενέργεια αποφυγής του τουρκικού παρεμβατισμού στην εκλογική διαδικασία και στο αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών.
Η συνήθης αποβλάκωση, δεν έχει φύγει από αυτούς που έχουν τοποθετηθεί ως υπεύθυνοι για να φυλάσσουν τα εθνικά δίκαια, το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους και την ακεραιότητα της χώρας μας. Φυσικά, δεν πρόκειται να αποτελέσει έκπληξη εάν οι εκπρόσωποι του ελληνικού κοινοβουλίου αποκτήσουν ενδιαφέρον (πέρα από την απόκτηση αυτοκινήτου υπό την βουλευτική ιδιότητα) να μάθουν την τουρκική γλώσσα, από τη στιγμή που από φέτος γίνεται η εισαγωγή της και ως δεύτερης προαιρετικής γλώσσας στα γυμνάσια της Θράκης (όταν το ξεπούλημα ενός τόπου γίνεται σε δόσεις)!!!
Λέτε να αργεί πολύ εκείνη η στιγμή κατά την οποία θα «απολαμβάνουμε» πτέρυγα «τούρκων βουλευτών» μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο; Οι παράξενες αποδοχές, οι αδικαιολόγητες σιωπές και οι ανθελληνικές πρακτικές των βο(υ)λευτών και των κυβερνήσεών μας, δυστυχώς μας προϊδεάζουν για το χειρότερο…

Read more...

Παρέλαση στο τουρκικό προξενείο για τις ευχές…


Συνωστισμός φορέων, αλλά και απλών πολιτών, πέρα από κάθε άλλη χρονιά προκάλεσε το γεγονός ότι διανύουμε την προεκλογική περίοδο.
Ο Τούρκος πρόξενος Μουσταφά Σαρνίτς έδειχνε μία φανερή προτίμηση στους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ, που είχαν περίοπτη θέση, ακόμα και στις φωτογραφίες, που αξιοποιούνται κυρίως από τουρκόφωνα έντυπα της περιοχής

Δεν προλάβαινε να ανταποδίδει τα «Χρόνια Πολλά», ο Τούρκος πρόξενος Μουσταφά Σαρνίτς και η σύζυγός του Εσίν, αφού ο συνωστισμός κόσμου, φέτος ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Οι πόρτες του προξενείου άνοιξαν κι αυτή τη χρονιά για εκατοντάδες μουσουλμάνων, αλλά και χριστιανών, κυρίως αυτοδιοικητικών, που έσπευσαν να ευχηθούν για την γιορτή του ραμαζάν μπαϊράμ, που ξεκίνησε χθες και διαρκεί τρεις μέρες. Ο μεταφραστής Σερντάρ Καράπατσα ήταν επί της υποδοχής δεχόμενος και ο ίδιος ευχές και βοηθώντας στη μετάφραση από τα ελληνικά στα τουρκικά και αντίστροφα, όταν αυτό ήταν αναγκαίο, αφού και φέτος αρκετοί ήταν και οι χριστιανοί αιρετοί που βρέθηκαν εκεί. Μεταξύ αυτών ο πρόεδρος νομαρχιακής αυτοδιοίκησης Ροδόπης - Έβρου Γιώργος Μηνόπουλος, ο νομάρχης Ροδόπης Άρης Γιαννακίδης, ο δήμαρχος Δημήτρης Κοτσάκης, συνοδεύομενος από δύο μουσουλμάνους, τον αντιδήμαρχο Αλή Αλή και την υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων Ελμάζ Ιμάμογλου, ο πρόεδρος νομαρχιακού συμβουλίου Παναγιώτης Γρηγορόπουλος, ο αντινομάρχης Κώστας Κατσιμίγας, ο δήμαρχος Σαπών Γιώργος Πιλιλίτσης, ο νομαρχιακός σύμβουλος Παναγιώτης Τσίτσιος.
Η συνήθεια που ξεκίνησε χρόνια πριν από παλαιότερους Τούρκους διπλωμάτες, την πρώτη μέρα της τριήμερης γιορτής το προξενείο να είναι ανοιχτό για ευχές, έχει υιοθετηθεί από όλους τους προξένους και είναι μια αφορμή για συσπείρωση και δημόσιες σχέσεις. Φέτος όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά, αφού το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, προσέδωσε μία ιδιαίτερη σημειολογία κυρίως στην παρουσία των υποψήφιων μουσουλμάνων βουλευτών. Έτσι, από τις 11 το πρωί που άνοιξε το τουρκικό προξενείο, ο φακός του «Χ», αποτύπωσε πολλούς υποψήφιους που αντάλλαξαν ευχές με τον κ. Σαρνίτς, τον υποπρόξενο Οσκάν Ντουμάν, διπλωμάτες και υπαλλήλους του προξενείου που ήταν στις δόξες τους. Μεταξύ αυτών οι υποψήφιοι βουλευτές Ν. Ροδόπης ΠΑΣΟΚ Αχμέτ Χατζηοσμάν και Κοτζά Μουμίν Ριτβάν, Ξάνθης Τσετίν Μαντατζή, οι υποψήφιοι Ροδόπης Ν.Δ. Ιλχάν Αχμέτ και Αχμέτ Ιδρίς, ΣΥΡΙΖΑ Ροδόπης Μουσταφά Μουσταφά, οι υποψήφιοι βουλευτές Ν.Δ. Ξάνθης Μπουδούρ Αχμέτ και Αϊσέλ Ζεμπέκ, ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης Χασάν Μαλκότς. Στο τουρκικό προξενείο βρέθηκαν και διατελέσαντες βουλευτές, αλλά και υποψήφιοι σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, όπως η Γκιουλμπεγιάζ Καραχασάν από την Ξάνθη, ο Γκαλήπ Γκαλήπ, οι ψευτομουφτήδες και άλλοι. Ο Τούρκος πρόξενος Μουσταφά Σαρνίτς έδειχνε μία φανερή προτίμηση στους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ, που είχαν περίοπτη θέση ακόμα και στις φωτογραφίες μαζί του, οι οποίες ως γνωστό αξιοποιούνται κυρίως από τουρκόφωνα έντυπα της περιοχής μας και όπως είναι φυσικό την προεκλογική περίοδο έχουν μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα.
Κατά τα άλλα η γιορτή στο τουρκικό προξενείο κύλησε ομαλά, με τις ουρές πολιτών, μικρών και μεγάλων να περιμένουν υπομονετικά για να ευχηθούν στον Τούρκο διπλωμάτη και τους άνδρες της ασφάλειάς να παρακολουθούν ποιος έμπαινε και ποιος έβγαινε.


ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Δήμητρα Συμεωνίδου

Read more...

ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΕΛΙΓΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΘΡΟ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ


Σε έναν ελιγμό καταφεύγει η Τουρκική κυβέρνηση συμφωνώντας με την Κομισιόν για διαπραγματεύσεις προς μια Συμφωνία Επανεισδοχής Μεταναστών. Οι διαπραγματεύσεις θα ξεκινήσουν στις 4 Δεκεμβρίου, μόλις έξι μέρες πριν από τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες όπου θα αποφασιστεί το ευρωπαϊκό μέλλον της γείτονος!
Η απόφαση για την έναρξη των διαπραγματεύσεων δημιούργησε ευφορία τόσο στους κόλπους της Ε.Ε. όσο και στην τουρκική κυβέρνηση. Ωστόσο, το ξαφνικό ενδιαφέρον για τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων είναι τουλάχιστον ύποπτο αν λάβει κανείς υπόψη την παγιωμένη τουρκική τακτική της άρνησης συνεργασίας στα θέματα (λαθρο)μετανάστευσης εφόσον δεν συναφθούν ανάλογες συμφωνίες και με τα κράτη από τα οποία ξεκινούν οι μετανάστες για να καταλήξουν στην Τουρκία (και μετά, στην Ελλάδα και άλλες χώρες της Ε.Ε.).
Η Τουρκία δέχεται να συζητήσει το θέμα στις αρχές Δεκεμβρίου προφανώς επιδιώκοντας να προβάλει το "καλό της πρόσωπο" προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και να δώσει επιχειρήματα (που, φυσικά, θα προδικάζουν την επιτυχία των διαπραγματεύσεων) στους υποστηρικτές της υποψηφιότητάς της.


Read more...

Ποιός ο ρόλος και ο λόγος ύπαρξης του Τουρκικού Προξενείου στη Θράκη;


Ποιο θα ήταν το μειονοτικό θέμα της Θράκης αν έλειπε η διαβρωτική δράση του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής;
Όλοι γνωρίζουν την πραγματική αιτία πλήθους προβλημάτων στην περιοχή, όμως κανείς δεν τολμάει να την ονομάσει ρητά και ταυτόχρονα να αναδείξει το ζήτημα ασφάλειας για την ελληνική πολιτεία και πλειονοτική κοινωνία, το ζήτημα εκδημοκρατισμού και ένταξης της μειονοτικής κοινωνίας, το ζήτημα εξορθολογισμού και εξομάλυνσης της πολιτικής και οικονομικής ζωής της Θράκης.

Ποιος χρειάζεται το Προξενείο της Τουρκίας στην πόλη μας; (Κομοτηνή)
- Υπάρχουν Τούρκοι υπήκοοι στη Θράκη;
- Υπάρχουν τόσες γραφειοκρατικές διαδικασίες - ιδίως μετά την κατάργηση της βίζας για την Τουρκία - που δικαιολογούν μια τέτοια πολυπρόσωπη και πολυέξοδη υπηρεσία στην Κομοτηνή;
- Υπάρχουν μειονοτικά δικαιώματα που, μέσα στη σύγχρονη Ελλάδα της ΕΕ, έχουν ανάγκη έναν τέτοιο «εγγυητή», όπως π.χ. τον βλέπουμε να τα προσφέρει στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν;
- Ή μήπως η Συνθήκη της Λωζάνης, που η Τουρκία την έχει κάνει κουρελόχαρτο από την ημέρα της υπογραφής της, χρειάζεται την κηδεμονία του βιαστή της;
Η απάντηση είναι προφανώς αρνητική σε όλα τα παραπάνω, λέει η κοινή λογική.
Ποιος ο λόγος τότε της ύπαρξής του στη Θράκη;
- Μήπως η συντήρηση ενός παρακρατικού μηχανισμού που οδηγεί τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας σε γκετοποίηση;
- Μήπως η δημιουργία / χειραγώγηση κάποιων μειονοτικών ηγεσιών για τον έλεγχο της μειονοτικής κοινωνίας;
- Μήπως η μεθόδευση ενεργειών που εκτουρκίζουν Πομάκους και Ρομά για να δημιουργήσουν μέσα από αυτήν την εθνοκάθαρση «τουρκική μειονότητα»;
Όλα τούτα τα γνωρίζει πολύ καλά η τοπική κοινωνία, μα δεν μιλάει. Άλλοι λόγω οικονομικών συμφερόντων, άλλοι λόγω πολιτικών βλέψεων, άλλοι λόγω εφησυχασμού με το άλλοθι των «αρμοδίων» που δήθεν «ξέρουν τι κάνουν», δεχόμαστε όλοι την παρουσία του λύκου μέσα στο μαντρί.
Είναι όμως άμεση ανάγκη να γίνει ένας δημόσιος, δημοκρατικός διάλογος για το ζήτημα και η θρακική κοινωνία να εκφράσει τη βούλησή της. Χρειαζόμαστε ένα κοινωνικό κίνημα που θα προτάσσει τα αληθινά προβλήματα του τόπου, τα οποία έχουν φτάσει σε τέτοιον παροξυσμό, που η επίλυσή τους είναι όρος όχι μόνο συλλογικής αλλά και ατομικής προόδου κι επιβίωσης.
Η απομάκρυνση του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής είναι ένα τέτοιο μείζον θέμα που δεν μπορεί να σκεπάζεται διαρκώς από σιωπή. Αν είμαστε πράγματι κοινωνία πολιτών, έχουμε λόγο και πρέπει ν' ακουστεί!
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

Read more...

Οι μουσουλμάνοι βουλευτές της Θράκης προκαλούν και υπερασπίζονται το Τουρκικό Προξενείο και τα συμφέροντα της Άγκυρας


Η αλήθεια είναι πικρή, αλλά φαίνεται πως την βλέπουν μόνο οι απλοί πολίτες. Το κράτος απέχει σταθερά από εκείνες τις αλήθειες που το γυμνώνουν και το αφήνουν έκθετο απέναντι στα μάτια των πολιτών.
Ευρισκόμενοι σε προεκλογική περίοδο, προσπαθούμε να κατανοήσουμε την «ειδική σχέση», που έχει αναπτυχθεί στην Θράκη, μεταξύ του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής και των υποψηφίων μουσουλμάνων βουλευτών των νομών Ξάνθης και Ροδόπης. Μία «σχέση» για την οποία έχουν γραφεί πολλά, αλλά δεν γίνεται αποδεκτή από τους πολιτικούς αντιπροσώπους της μουσουλμανικής μειονότητας της Ελληνικής Θράκης.
Πρόσφατα, δε, ο Μουσταφά Μουσταφά, υποψήφιος βουλευτής στις επερχόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, διαμήνυσε από την Κομοτηνή πως δεν πρέπει να γίνονται οι επιθέσεις στο Προξενείο, επειδή πληγώνονται οι μουσουλμάνοι της μειονότητας!!!

Ναι, πληγώνονται αυτοί τους οποίους δεν αναγνωρίζει ως Έλληνες πολίτες το Τουρκικό Προξενείο και που δεν τους αναγνωρίζει ούτε καν την καταγωγή τους (Πομάκοι)!!! Πληγώνονται αυτοί που τους ασκούνται πολιτικές πιέσεις μέσα στα τζαμιά για να στηρίξουν τις γραμμές της Άγκυρας και συγκεκριμένους υποψήφιους που προωθούνται από τον κύριο Σάρνιτς, τον Τούρκο πράκτορα της ΜΙΤ που η κυρία Μπακογιάννη του επέτρεψε να κινείται ελεύθερα εντός της Ελληνικής Επικράτειας κάτω από την προστασία της διπλωματικής ασυλίας!
Πληγώνονται αυτοί που καταπιέζονται, συστηματικά, από τους πρακτορίσκους καλοπληρωμένους ντελάληδες της πραμάτειας του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής!
Πληγώνονται αυτοί που ωθούνται ως πρόβατα επί σφαγή να καταθέτουν τα χρήματά τους στην Ziraat Bank (τράπεζα τουρκικών συμφερόντων που λειτουργεί κάτω από τις εντολές της ΜΙΤ και των Τούρκων στρατηγών), χωρίς να μπορούν να αποκομίσουν ανταποδοτικά οφέλη που παρέχονται από τις Ελληνικές τράπεζες.
Πληγώνονται αυτοί που τους επιβάλλεται (κυρίως μέσα από τα τζαμιά και τα «κηρύγματα» των ιμάμηδων, αλλά και από τους «καλοεκπαιδευμένους» δάσκαλους των μειονοτικών σχολείων) να οδηγούν τα παιδιά τους στην εκμάθηση της Τουρκικής και όχι της Ελληνικής γλώσσας, αποκοινωνικοποιώντας τα και τοποθετώντας τα σε ένα άθλιο ιδεολογικό (και όχι μόνο) γκέτο.
Καλά τα λέει (για να τους ακούσει ο κύριος Σαρνίτς, ο Τούρκος Πρόξενος) ο κύριος Μουσταφά Μουσταφά, αλλά ξεχνάει να μας αναφέρει και άλλες ευαισθησίες που επάνω του (αλλά και σε όλους τους υποψήφιους μουσουλμάνους βουλευτές) είναι ανύπαρκτες…
Ξεχνάει να μας πει, για παράδειγμα, πόσες φορές και πως, ο ίδιος και οι ομοϊδεάτες του, συνυποψήφιοί του, έχουν πληγώσει την Ελλάδα...
Ξεχνάει να μας πει αν αισθάνεται Έλληνας ή Τούρκος πολίτης.
Ξεχνάει να μας πει που ζει και πως νιώθει για τον τόπο στον οποίο ζει και ευδοκιμεί.
Ξεχνάει να μας πει αν αναγνωρίζει την θυσία των ελλήνων ηρώων του 1821, του 1940… Αν αναγνωρίζει την γενοκτονία των Αρμενίων, την γενοκτονία των Ποντίων, τις σφαγές και το κάψιμο της Σμύρνης… Αν καταδικάζει την εισβολή στην Κύπρο, καθώς και τα διαχρονικά εγκλήματα του κατοχικού στρατού… Ξεχνάει ο κύριος αυτός, αλλά και όλη η καλοπληρωμένη «αφρόκρεμα» των «επίλεκτων» του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής, να μας πει εάν στέκεται προσοχή μπροστά στην Ελληνική σημαία και αν σέβεται το Σύνταγμα αυτής της χώρας που τον γέννησε και που λέγεται Ελλάδα.
Κόπτεται για την υστεροφημία του Τουρκικού Προξενείου, ο αγαπητός Μουσταφά Μουσταφά, αλλά μάλλον αδιαφορεί παγερά για τα δίκαια του Ελληνισμού και για τις συστηματικές εγκληματικές ενέργειες, που συνέβησαν στο πέρασμα της ιστορίας εις βάρος συμπολιτών του, εις βάρος Ελλήνων χριστιανών αλλά και μουσουλμάνων…
Ένα υπέροχο κείμενο του Κεμάλ Φαρζλή, που δημοσιεύτηκε στην Πομακική εφημερίδα «Ζαγάλισα» και που τιτλοφορείται «Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου», αποκαλύπτει τη γύμνια αυτών που ο κύριος Μουσταφά αναφέρει (αν και απορία μου προξενεί αν θα έκανε την ίδια δήλωση μέσα στην Τουρκία υπέρ του Ελληνικού Προξενείου της Αδριανούπολης ή της Κωνσταντινούπολης...).
Το κείμενο αυτό, που πρέπει να γίνει προμετωπίδα σε όλους τους Ελληνικούς συλλόγους, κραυγάζει για τα αισθήματα, αλλά προδίδει και τις θέσεις, των Ελλήνων Πομάκων απέναντι στην Ελλάδα αλλά και στην Τουρκία.
Αντιλαμβανόμενοι την αγωνία τόσο του κυρίου Μουσταφά Μουσταφά, όσο και των υπολοίπων υποψηφίων μουσουλμάνων («Τούρκων» σύμφωνα με κατ’ επανάληψιν δηλώσεις των ιδίων) βουλευτών, στο να τρέξουν να προσκυνήσουν, να υπερασπίσουν και αν χρειαστεί να δοξάσουν το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής, προκειμένου να πάρουν την υποστήριξή του (τώρα ή αργότερα) είτε στην πολιτική είτε στην προσωπική τους ζωή, αντιπαραθέτουμε το κείμενο της «Ζαγάλισα», το οποίο αποτελεί και την καλύτερη απάντηση για το ποιοι είναι, τι τελικά θέλουν και για ποιόν εργάζονται ή επιθυμούν να εργαστούν (φυσικά με το αζημίωτο)…
«Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ
Του Πομάκου, μουσουλμάνου από τη Ξάνθη Κεμάλ Φαρζλή
Εφημερίδα Ζαγάλισα (Σεπτέμβριος 2009)
Ο ανδρισμός δεν είναι πλέον στη δύναμη των χεριών, αλλά στην καρδιά και στην ψυχή των ανθρώπων. Φαίνεται ότι αυτό οι Τούρκοι δεν το έχουν καταλάβει, αλλά και ούτε κάποιοι γενίτσαροι και πουλημένοι Πομάκοι που δηλώνουν ότι είναι Τούρκοι. Όσοι λοιπόν μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα στη Θράκη, θα έπρεπε να ντρέπονται για πάρα πολλούς λόγους. Αυτό που εγώ θέλω να πω είναι το εξής : αν είναι άνδρες και αν φορούν παντελόνια, θα πρέπει να αναγνωρίσουν την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, εκεί όπου 400.000 Πόντιοι σφαγιάστηκαν από Τούρκους δολοφόνους τους οποίους στη συνέχεια τους έκαναν ήρωες.
Όσοι είμαστε μουσουλμάνοι -ξέρουμε ότι οι ψυχές των δολοφόνων αυτών βασανίζονται στην κόλαση. Ο Αλλάχ εκεί τους έχει πάει σίγουρα και εκεί θα καταλήξουν και πολλοί από τη Θράκη που θέλουν να βλάψουν την Ελλάδα, όπου ζουν πιο ειρηνικά και όμορφα από ότι θα ζούσαν στη Μητέρα Πατρίδα τους την Τουρκία. Γι αυτό άλλωστε και δεν φεύγουν... Απλά εδώ ζουν σαν πασάδες. Αν πάνε εκεί δεν θα έχουν καμιά αξία για την Τουρκία και θα τους εγκαταλείψει στην τύχη τους, όπως τόσα εκατομμύρια φτωχών και ταλαιπωρημένων Τούρκων. Εκεί να δούμε πια θα είναι η αξία τους…
Θέλω να ρωτήσω: είδε ή άκουσε ποτέ κάποιος, ένα μουσουλμάνο βουλευτή στο νομό Ξάνθης και Ροδόπης, έναν μουσουλμάνο νομαρχιακό σύμβουλο, ένα δημοτικό σύμβουλο, ένα μουσουλμάνο δήμαρχο, να κάνει έστω μια δήλωση αναγνώρισης για τα 400.000 δολοφονημένους Ποντίους; Είδατε ποτέ ένα μουσουλμάνο δημοσιογράφο να γράψει έστω μια λέξη συμπάθειας για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου; Δεν είδατε ούτε και θα δείτε, επειδή απλά είναι φασίστες και θαυμαστές των δολοφόνων και μέσα στη ψυχή τους πανηγυρίζουν και χαίρονται.
Όχι μόνο κανείς δεν έχει πεί από τότε που απελευθερώθηκε η Θράκη έστω μία κουβέντα, αντίθετα κάποιοι από αυτούς σαν κοινοί ρουφιάνοι και σκατόμυγες που κολλούν όπου βρουν σκ…, τρέχουν στις εκδηλώσεις που πραγματοποιούν τα Ποντιακά σωματεία για να τραβήξουν φωτογραφίες, να μαγνητοφωνήσουν και να τρέξουν σαν πιστά σκυλιά στα αφεντικά τους να παραδώσουν το υλικό. Αυτοί είναι γνήσιοι απόγονοι των Τούρκων δολοφόνων και απορώ πως ακόμα οι Πόντιοι τους φέρονται δημοκρατικά και τους επιτρέπουν την είσοδο σε τέτοιες εκδηλώσεις. Τα θύματα της γενοκτονίας θα ενέκριναν άραγε μια τόσο…δημοκρατική συμπεριφορά σε ιδεολογικούς θαυμαστές των δολοφόνων;
Ευτυχώς, εμείς οι Πομάκοι, τους ξέρουμε καλά και στις εκδηλώσεις μας δεν θα μπουν και δεν θα ρουφιανέψουν ποτέ…».
Μετά από αυτά, τα σχόλια δεν περιττεύουν, αλλά οφείλουμε όλοι μας να σταθούμε και να τοποθετηθούμε ως πολίτες. Πολύ δε περισσότερο οφείλει η ίδια η Πολιτεία να τοποθετηθεί τόσο προς τους Πομάκους όσο και προς το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής και τους παρατρεχάμενους «ειδικούς» της Άγκυρας και τα εδώ «πρακτοράκια» τους...
Κωνσταντίνος
Υ.Γ.: Ο κύριος Μουσταφά Μουσταφά είναι υποψήφιος βουλευτής στο νομό Ροδόπης με το ΣΥΡΙΖΑ... Μήπως ο κύριος Τσίπρας έχει να πει κάτι για τα λεγόμενά του;

Read more...

Χορεύει στον ρυθμό της Άγκυρας η Ζεϊμπέκ Αϊσέλ


Η ανανέωση του Τουρκικού Προξενείου σε πρόσωπα έχει πλέον φανεί δια γυμνού οφθαλμού και έχει γίνει αντιληπτή ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν ιδέα για όλα όσα γίνονται και «παίζονται» στην ακριτική Θράκη. Ο παρεμβατισμός της Άγκυρας, είναι πλέον δεδομένος και η τουρκική προπαγάνδα παραμένει αναπάντητη από την Ελληνική Πολιτεία.
Η αγωνία των Τούρκων επιτελών της στρατηγικής εκτουρκισμού της Ελληνικής Θράκης γίνεται φανερή στην προσπάθεια ανάδειξης νέων προσώπων, ικανών, σύγχρονων, δυναμικών και με δείκτη νοημοσύνης άνω του μηδενός (όπου βρισκόταν οι προηγούμενοι «εκλεκτοί» της Τουρκίας).

Προκειμένου να μπορέσουν να εφαρμόσουν μία πολιτική προσωπολατρείας, για να μην υπάρξουν πολιτικές «παρενέργειες» στην υπόλοιπη Ευρώπη, τα think tanks τόσο του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής, όσο (κυρίως) αυτά που βρίσκονται στην Άγκυρα, έχουν επιδοθεί σε μία απόπειρα αλλαγής προσώπων (αλλά όχι πολιτικών, πρακτικών και στόχων). Ένα από αυτά τα πρόσωπα είναι η Ζεϊμπέκ Αϊσέλ, πρώην εργαζόμενη στην Τουρκική Κρατική τηλεόραση, καλοσπουδασμένη στην Τουρκία (και γνωρίζουμε πολύ καλά τις δράσεις της ΜΙΤ εντός των τουρκικών πανεπιστημίων), αλλά και στην Πάντειο Σχολή στην Ελλάδα.
Πρόσωπο οικείο, νέος άνθρωπος σε ιδέες αλλά και στην ηλικία, ακραία τουρκόφιλη και υποψήφια βουλευτής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που επαγγέλλεται τον πατριωτισμό!!!
Η κυρία Ζεϊμπέκ, πάντως, έχει κάνει μία άριστη αρχή στον πολιτικό της βίο, διασπείροντας εντός της μειονότητας πως εκδιώχθηκε αυτή και η οικογένειά της από την Ελλάδα απλά και μόνο επειδή ήταν μουσουλμάνα, αλλά και πως από την ημέρα της επιστροφής της έχει γίνει «στόχος» της ελληνικής υπηρεσίας πληροφοριών. Κάπου εκεί ξεχνάει να αναφέρει το παρελθόν της, ξεχνάει επίσης να αναφέρει την παράνομη δραστηριότητα που αποδεδειγμένα (η πρόσφατη σύλληψη του κατασκόπου φωτογράφου στην Σαμοθράκη, αλλά και του άλλου τούρκου υπηκόου που συνελήφθη να κατασκοπεύει στην Χίο) έχουν αναπτύξει οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας. Ξεχνάει φυσικά η κυρία Ζεϊμπέκ να αναφερθεί και στους Πομάκους, ως υπαρκτούς ορεσίβιους κατοίκους της Θράκης, αλλά αντίθετα απαξιώνει την ύπαρξή τους, αποκαλώντας τους «Τούρκους», όπως φυσικά αποκαλεί «Τούρκο» οποιονδήποτε μουσουλμάνο!!!
Η κυρία Ζεϊμπέκ, λοιπόν,
- Απαιτεί απόκτηση δικαιωμάτων «τουρκικής» μειονότητας
- Ζητά να καθιερωθεί στην εκπαίδευση ως «μητρική» η τουρκική γλώσσα
- Αξιώνει αναγνώριση «τουρκικής» εθνοτικής κοινότητας
- Επεμβαίνει στην άμεση εκλογή Ιμάμηδων και Μουφτήδων
Με επτά γραμμές, που όμως αποτυπώνουν τις βασικές επιδιώξεις της υποψηφιότητάς της, που είναι ταγμένη στην Τουρκική Προπαγάνδα, προωθεί την υποψηφιότητά της η υποψήφια Βουλευτής της Ν.Δ. Ζεϊμπέκ Αϊσέλ.
Σε προπαγανδιστικό φυλλάδιο που τύπωσε και διανέμει σε δύο γλώσσες, η αποφοιτήσασα σε Λύκειο της Άγκυρας Ξανθιώτισσα και μετέπειτα σπουδάστρια της Παντείου αλλά και στενή συνεργάτιδα του ΑΝΘΕΛΛΗΝΑ Δημητρά, προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους της ότι πρέπει να την προτιμήσουν μιας και γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους τα Τουρκικά Ιδεώδη και τις επιδιώξεις της… «μητέρας πατρίδας», καλύτερα απ’ όλους τους συνυποψηφίους μουσουλμάνους!
Δεν διστάζει εξ’ αρχής η… «Καραχασάν» της Ν.Δ. να μιλήσει για ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ στην Ελλάδα, να αξιώνει εθνοτική αναγνώριση της μουσουλμανικής μειονότητας και να προκαλεί με παρεμβάσεις της σε «θρησκευτικά ζητήματα», όπως η εκλογή των Ιμάμηδων και Μουφτήδων από το λαό απευθείας!
Το προκλητικό προεκλογικό φυλλάδιο
Το φυλλάδιο της κας Ζεϊμπέκ είναι ένα κατάπτυστο έντυπο, που μόνο ανθελληνική κατεύθυνση έχει, προβάλλει δε «ωμά» τα όσα «τουρκικά» οραματίζεται για την περιοχή μας. Διαβάστε:
«Το όραμά μας:
- Να αποκτηθούν τα βασικά δικαιώματα της τουρκικής μειονότητας που πηγάζουν από Διεθνείς Συμφωνίες και το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (η τοποθέτηση περί "τουρκικής μειονότητας ίσως να αφορά τους Τούρκους που ζούνε σήμερα στον Πόντο ή στην Ανατολία της Τουρκίας Στην Ελλάδα, η μοναδική μειονότητα που υπάρχει, είναι αυτή των εχέφρονων πολιτών, που μπορούν να ανέχονται την περιφρόνηση του Ελληνισμού. Οποιαδήποτε άλλη μειονότητα αποτελεί αποκύημα φαντασίας ή σκοπιμοτήτων εις βάρος των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας και της Ελληνικής κυριαρχίας στην Θράκη. Εάν η κυρία Ζεϊμπέκ εννοεί ως μειονότητα την μουσουλμανική, πρέπει κάποιος να την πληροφορήσει ότι χαίρει όλων των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που απολαμβάνουν ή έχουν όλοι οι Έλληνες πολίτες. Ασκούν ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, ανεγείρουν τεμένη -πότε χτίστηκε εκκλησία στην Τουρκία για τελευταία φορά;- και γενικότερα δεν έχουν κανένα πρόβλημα ως προς τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις)
- Η άρση του συνόλου των εμποδίων στην εκπαίδευση και ομιλία στην δεύτερη επίσημη μητρική γλώσσα της Μειονότητας, την Τουρκική (τώρα γιατί αναρωτιέμαι γιατί δεν έχει γίνει στην Τουρκία πρώτη ή δεύτερη επίσημη γλώσσα η Κουρδική ή έστω και η Ελληνική...)
- Η βελτίωση του οικονομικού επιπέδου των μελών της τουρκικής μειονότητας (μήπως ξεχνάει η υποψήφια βουλευτής κυρία Ζεϊμπέκ πως επιδίωξη της Άγκυρας και του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής, είναι να υπάρχει κλειστή οικονομία στους μουσουλμάνους της Θράκης, προκειμένου να μην μπορέσουν να ενσωματωθούν στην οικονομία και στην κοινωνία της Ελλάδας;)
- Να αναγνωρισθεί η εθνική ταυτότητα της μειονότητας (η σαφής άγνοια της Ελληνίδας -μόνη της το επεδίωξε- υποψήφιας βουλευτού, γύρω από διεθνείς συνθήκες και δη της Συνθήκης της Λωζάνης, μήπως θα πρέπει να γίνει χαρακτηριστικό γνώρισμα όχι των επιδιώξεών της, αλλά της ανικανότητάς της να αντιπροσωπεύσει ανθρώπους στη Βουλή; Μήπως θα έπρεπε η Βουλή των Ελλήνων να είναι επιφυλακτικότερη απέναντι σε όσους εισέρχονται σε αυτήν; Γιατί αυτό το επιχείρημα της κυρίας Ζεϊμπέκ ταιριάζει απόλυτα με τα επιχειρήματα της Άγκυρας για τους μουσουλμάνους της Θράκης που επιθυμούν να τους μεταβάλλουν σε "Τούρκους της Θράκης"; Φυσικά, δεν είναι το μοναδικό "σημείο επαφής", της νεαρής Ελληνίδας μουσουλμάνας, με τους σαφείς στόχους και τις επιδιώξεις της Άγκυρας. Μήπως θα έπρεπε κι εμείς να αναρωτηθούμε τίνος τα συμφέροντα επιθυμεί να εκπροσωπεί η κυρία Ζεϊμπέκ άμα πιθανής εισόδου της στην Ελληνική Βουλή; Μήπως θα εργάζεται για την Άγκυρα και όχι για την Αθήνα; Και για να τελειώνουμε με τα ανύπαρκτα εθνοτικά ζητήματα που επιθυμεί η Άγκυρα και η κυρία Ζεϊμπέκ να "γεννήσει" εκ του πονηρού: Στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο Έλληνες πολίτες και τίποτε άλλο. Οποιοσδήποτε επιθυμεί να δημιουργήσει υποθέσεις εθνοτικές, απειλεί το Σύνταγμα, τους νόμους και την εσωτερική ειρήνη και ασφάλεια και θα πρέπει η δικαιοσύνη να προχωρά στις δέουσες νόμιμες διαδικασίες)
- Κάθε κοινότητα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να εκλέγει τον θρησκευτικό της ηγέτη (αυτό συμβαίνει και μέσα στην Τουρκία; αναρωτιέμαι, αν και η απάντηση είναι ήδη γνωστή: Φυσικά δεν εκλέγονται οι θρησκευτικοί ηγέτες στην Τουρκία. Και φυσικά διορίζονται κι εκεί, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα...)
- Δεσμεύομαι να συνεχίσω τον αγώνα που ξεκίνησα το 1997 που είχε ως αποτέλεσμα την κατάργηση του άρθρου 19, για την επανάκτηση των πολιτικών δικαιωμάτων των Ανιθαγενών (και πως θα συνεχίσει αυτός ο αγώνας, αγαπητή κυρία Ζεϊμπέκ; Ποιά θα είναι τα επόμενα αιτήματα και βήματά σας κατά της Ελλάδας;)
- Υπάρχει μια λανθασμένη εικόνα όσον αφορά τη γυναίκα της μειονότητας, με την απόφασή μου με τον πολιτευτώ προσδοκώ να αλλάξω την εικόνα αυτή και να ενεργοποιηθούμε πιο δυναμικά στα κοινωνικά προβλήματα» (ευχής έργο να αλλάξετε την επιβληθείσα νοοτροπία της Άγκυρας και των ιμάμηδων, στις μουσουλμάνες γυναίκες κυρία Ζεϊμπέκ. Ευχής έργο, να καταφέρετε να κάνετε ισότιμο μέλος στην μουσουλμανική οικογένεια την μουσουλμάνα, η οποία καταπιέζεται λόγω Ισλάμ, που οι φίλοι σας εξ ανατολών -δεν μπορεί να μην έχετε φίλους στην Τουρκία αφού ζήσατε αρκετά χρόνια εκεί- στηρίζουν και επιδιώκουν να επιβάλλουν αυστηρές κυρώσεις σε όσες γυναίκες αντιτάσσονται των κανόνων του ισλαμισμού)
Ο ανθελληνικός χορός, ελέω κομματικών σκοπιμοτήτων και κυρίως ελέω της άγρας ψήφων, καλά κρατεί…
Άντε στην υγειά σας κύριε Καραμανλή, και συγχαρητήρια για τις προσωπικές σας επιλογές στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων του κόμματός σας… Το σίγουρο είναι, κύριε Καραμανλή, πως καταφέρατε να κάνετε μία επιλογή που "έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας" επάνω της και το ενδιαφέρον, ουκ ολίγων, εστιάζεται στην πορεία του πολιτικού "φυντανιού" που εσείς ο ίδιος αναδείξατε.
Κωνσταντίνος

Υ.Γ.: Επειδή οι εκλογές γίνονται στην Ελλάδα κι επειδή στην Ελλάδα μιλάμε (ακόμα) και γράφουμε στην Ελληνική γλώσσα, μήπως θα ήταν φρόνιμο κάποιος να ειδοποιήσει την κυρία Ζεϊμπέκ πως δεν είναι υποψήφια βουλευτής στην Τουρκία και να αφαιρέσει την τουρκική γλώσσα από τα φυλλάδια που μοιράζει;

Read more...

Η ΤΟΥΡΚΑΛΑ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ, Η ΛΕΣΒΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΙΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΠΟΤΕ…


Νέες αποκαλύψεις που σοκάρουν έβγαλε στην επιφάνεια με συνέντευξή της η

γνωστή ως “whistleblower” της αμερικανικής πολιτικής Sibel Edmonds στο αμερικανικό περιοδικό “The American Conservative”, μέρος της οποίας δημοσιεύτηκε και στην τουρκική εφημερίδα Yeni Safak.
Η ιστορία της λίγο-πολύ γνωστή: Πέντε ημέρες περίπου μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, προσλήφθηκε από το FBI ως μεταφράστρια της τουρκικής και περσικής γλώσσας (σ.σ. έχει Αζέρο πατέρα και Αμερικανίδα μητέρα και μιλά άπταιστα την τουρκική και την περσική διάλεκτο φαρσί). Μέρος της δουλειάς της ήταν να μεταφράζει και να καταγράφει συνομιλίες ανάμεσα σε Τούρκους πράκτορες με τις αμερικανικές επαφές τους. Τον Απρίλιο του 2002 απολύθηκε από τις Αρχές του FBI, γιατί εξέφρασε την υποψία πως ένα άτομο από την ομάδα των μεταφραστών, στην οποία ανήκε και η ίδια, ήταν μέλος τουρκικής κατασκοπευτικής οργάνωσης (βλ. American-Turkish Council/ATC). Αποστολή αυτής της τουρκικής οργάνωσης ήταν κατά τις υποψίες της Edmonds, η δωροδοκία σημαντικών στελεχών της αμερικανικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης από τους οποίους αντλούσαν πληροφορίες πυρηνικής τεχνογνωσίας, το εμπόριο ναρκωτικών, οι πωλήσεις παράνομων όπλων, το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος.

Σύμφωνα με πηγές της CIA, οι Τούρκοι πράκτορες μάλλον δεν αγόραζαν για λογαριασμό της χώρας τους τα αμερικανικά πυρηνικά μυστικά, που προέρχονταν από το Λος Αλαμος και άλλες εγκαταστάσεις. Ηταν κυρίως “μεγαλέμποροι” προς το τέλος της δεκαετίας του ‘90 και τα μεταπωλούσαν με το αζημίωτο στο Πακιστάν και στο Ισραήλ. Εκτός από διπλωμάτες, λομπίστες και “στρατηγικούς αναλυτές”, στο κύκλωμα συμμετείχαν και Τούρκοι μεταπτυχιακοί φοιτητές. “Οι Τούρκοι”, ισχυρίζεται η Edmonds “λειτουργούσαν ως σύνδεσμοι της υπηρεσίας πληροφοριών του Πακιστάν ISI και με τον ίδιο τον αρχηγό της, Mahmud Ahmed”. Ο άνθρωπος αυτός κατηγορήθηκε ότι χρηματοδοτούσε τους αεροπειρατές της 9/11 και θεωρείται βέβαιο ότι εγχείρισε την αμερικανική τεχνολογία στον διαβόητο συμπατριώτη του Abdul Qadeer Khan. Ο Πακιστανός πυρηνικός επιστήμονας κατηγορήθηκε για συνεργασία με τον ίδιο τον Bin Laden, αλλά και ότι πούλησε πυρηνική τεχνογνωσία σε Λιβύη, Ιράν και Βόρεια Κορέα, μέσα από δίκτυο εταιρειών σε ΗΠΑ και Βρετανία. Η Edmonds αποκαλύπτει ότι Τούρκοι διπλωμάτες και στρατιωτικοί ακόλουθοι μπαινόβγαιναν στην πακιστανική πρεσβεία της Ουάσιγκτον, ενώ άκουσε ταινίες υποκλοπών, με κάποιους από αυτούς να διαπραγματεύονταν την πώληση των πυρηνικών μυστικών στον καλύτερο πλειοδότη!
Οι τότε καταθέσεις της Εdmonds χαρακτηρίστηκαν στην αναφορά του δικαστηρίου ως σοβαρότατες, ισχυρές και λόγος για έκδοση εντάλματος. Ωστόσο, εκείνο το διάστημα δεν έγιναν και πολλά για να φανεί η αλήθεια. Τίποτα, όμως, δεν μπορούσε να κρυφτεί, αφού οι υποψίες της μπορούσαν να επιβεβαιωθούν από τα έγγραφα έρευνας που διεξήγαγε το FBI. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της Edmonds, η ιστορία ξεκίνησε με τις ύποπτες επαφές που διατηρούσε ο τότε πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Άγκυρα Μarc Grossman, με την τουρκική κυβέρνηση αλλά και με ύποπτες εγκληματικές ομάδες (σ.σ. ο εβραικής καταγωγής Marc Grossman διετέλεσε πρεσβευτής στην Άγκυρα κατά την τριετία 1994-1997 και υφυπουργός των Εξωτερικών επί των πολιτικών υποθέσεων από το 2001 έως το 2005 – ο αρμόδιος υφυπουργός του State Department κατά την εκπόνηση του Σχεδίου Ανάν).
Αφού φεύγει από την Τουρκία και επιστρέφει στις ΗΠΑ, οι συνομιλίες του παρακολουθούνται. Να σημειωθεί ότι η γυναίκα του Grossman, τουρκικής καταγωγής, προσλήφθηκε στο FBI ως μεταφράστρια. Στην πορεία εμπλέκονται διάφοροι και η λίστα των υπό παρακολούθηση ατόμων μεγαλώνει. Εδώ είναι που κάνει την εμφάνισή της η βουλευτίνα του Ιλινόις Jan Schakowsky. Τούρκοι πράκτορες περισυνέλεξαν στοιχεία ανακαλύπτοντας ότι ήταν λεσβία. Τότε μια Τουρκάλα πράκτορας σχετίζεται ερωτικά μαζί της. Μάλιστα η Τουρκάλα πράκτορας βρίσκει ευκαιρία και της συμπαραστέκεται όταν η μητέρα της Jan πεθαίνει. Έτσι ξεκινά η οικειότητα και οι συχνές συναντήσεις των δύο στο σπίτι της Jan (η οποία ήταν παντρεμένη με άντρα), με αποτέλεσμα η οικία της να γεμίσει από κάμερες και συσκευές καταγραφής ήχου. Μάλιστα δημοσίευμα τουρκοκυπριακού Τύπου αναφέρει ότι η υπόθεση με τη βουλευτή, παρεμπόδισε την έγκριση του ψηφίσματος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Κογκρέσου για τη Γενοκτονία των Αρμενίων…

Read more...

Ο διάλογος με την Τουρκία πρέπει να συνεχιστεί


Κατά καιρούς, και με διάφορες αφορμές, επανέρχεται στο προσκήνιο το ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και το ενδεχόμενο διευθέτησης των διμερών προβλημάτων μέσω διαπραγμάτευσης. Κάθε διαπραγμάτευση προϋποθέτει διμερείς επαφές, συζητήσεις, κάποια μορφή διαλόγου. Υποθέτω, λοιπόν, ότι ο διάλογος θα επανέλθει στο προσκήνιο μετά τις εκλογές -ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα θα τις κερδίσει. Ομως, δυστυχώς, η έννοια του όποιου διαλόγου με την Τουρκία έχει δαιμονοποιηθεί στην Ελλάδα και έχει γίνει συνώνυμο είτε με την πολιτική αφέλεια, είτε με την εθελουσία παράδοση (βλέπε μειοδοσία) στις επεκτατικές διαθέσεις της Αγκυρας.


Στην πλειοψηφία τους, πρόκειται για αντιδράσεις συναισθηματικής φύσης που δεν στηρίζονται σε ουσιαστική γνώση των θεμάτων, ορθολογικά επιχειρήματα και στρατηγική ανάλυση. Δυστυχώς, οι συζητήσεις για τα μεγάλα θέματα εξωτερικής πολιτικής, είτε πρόκειται για το μακεδονικό, είτε για τα ελληνοτουρκικά, διακρίνονται από έντονο λαϊκισμό, εύκολες κορώνες περί πατριωτισμού –ή συνηθέστερα της έλλειψης αυτού, με αναφορά σε συγκεκριμένα πρόσωπα-, ενώ είναι σαφής η έλλειψη ψύχραιμης θεώρησης, ανάλυσης και συζήτησης.

Αλλά και από το άλλο άκρο του πολιτικού και ακαδημαϊκού φάσματος, δεν λείπουν οι περιπτώσεις, μάλλον απλοϊκής, θεώρησης των εργαλείων διαχείρισης των διμερών σχέσεων με την Τουρκία, εκτιμώντας ότι το διεθνές δίκαιο ή η συμμετοχή μας στην ΕΕ επαρκούν από μόνα τους. Αυτή η σχολή σκέψης υποτιμά σημαντικά την αποτρεπτική χρησιμότητα της στρατιωτικής ισχύος, ιδιαίτερα στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Επιστρέφοντας στο ζήτημα του διαλόγου, αξίζει να σημειώσουμε ότι:
α) Στην εξωτερική πολιτική απαιτείται δημιουργική σκέψη, φαντασία, νέες ιδέες και πρωτοβουλίες, καλή προετοιμασία, εμπιστοσύνη στις ικανότητές μας. Η εύκολη λύση (που οφείλεται εν μέρει και στην πνευματική οκνηρία) είναι η αβασάνιστη απόρριψη κάθε νέας ιδέας, κάθε πρωτοβουλίας, κάθε κινητικότητας.
β) Η αποχή από το διάλογο μπορεί να είναι μια χρήσιμη διπλωματική τακτική σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, αλλά θα ήταν βλαπτική ως μόνιμη στρατηγική εξωτερικής πολιτικής.
γ) Από τη δεκαετία του 1970, έχουμε συζητήσει αρκετές φορές –συνήθως σε επίπεδο Γενικών Γραμματέων των Υπουργείων Εξωτερικών, αλλά ενίοτε και σε επίπεδο Υπουργών ή και Πρωθυπουργών-, χωρίς θετικό, όσον αφορά στα ζητήματα «υψηλής» πολιτικής, αλλά ούτε και αρνητικό αποτέλεσμα. Ακόμα και το περιβόητο Mea Culpa του Ανδρέα Παπανδρέου για το Νταβός δεν είχε μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες. Οι διερευνητικές επαφές των τελευταίων ετών, των οποίων το ακριβές περιεχόμενο δεν γνωρίζουμε -και θεωρούμε σκόπιμο να μην υιοθετήσουμε άκριτα και αβασάνιστα τις διάφορες διαρροές και «αποκαλύψεις», είναι ένα ακόμη παράδειγμα διπλωματικών συζητήσεων που θα μπορούσαν, υπό προϋποθέσεις, να αποβούν χρήσιμες.
δ) Ο διάλογος δεν είναι συνώνυμο της διαπραγμάτευσης, αν και μπορεί να οδηγήσει εκεί. Ο δε κατάλογος των υπό συζήτηση θεμάτων καθορίζεται με ακρίβεια εκ των προτέρων, είναι πολύ συγκεκριμένος και –ιδιαίτερα όταν πρόκειται για υπηρεσιακούς παράγοντες- τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια.
ε) Οι εκπρόσωποι της ελληνικής πλευράς (πολιτικοί, διπλωμάτες -και σπανιότερα- στρατιωτικοί) θα πρέπει να θεωρηθούν εκ προοιμίου άνθρωποι έξυπνοι και γνώστες του αντικειμένου. Άρα, το ενδεχόμενο να ξεγελασθούν από τους “μετερνίχους” της τουρκικής ή αγγλοαμερικανικής διπλωματίας (παρεμπιπτόντως, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η υψηλή εκτίμηση της άλλης πλευράς προς την ελληνική διπλωματία) και να παραχωρήσουν πάτρια εδάφη ή άλλα ζωτικά συμφέροντα είναι, μάλλον, περιορισμένη. Υπάρχει, βεβαίως, το ενδεχόμενο λανθασμένης εκτίμησης ή χειρισμού, αλλά αυτό ελαχιστοποιείται από την ύπαρξη και ομαλή λειτουργία ενός αποτελεσματικού υποστηρικτικού μηχανισμού στα συναρμόδια υπουργεία.
στ) Η διεθνής κοινότητα θεωρεί το διάλογο ως ένα εξαιρετικά σημαντικό μέσο για την ειρηνική επίλυση των διαφορών. Ακόμη και όταν ο διάλογος είναι αναποτελεσματικός, είναι προτιμότερη η συνέχισή του από την απουσία. Ορισμένοι εκτιμούν ότι δύο χώρες που συνομιλούν, δεν κάνουν πόλεμο.

Ακόμη κι αν η ιστορία και η διεθνής εμπειρία δεν δικαιώνουν απόλυτα την άποψη αυτή, είναι γεγονός ότι ο διάλογος δεν βλάπτει όταν συντρέχουν μια σειρά από προϋποθέσεις, και πιο συγκεκριμένα όταν:
1. Εχουν καθοριστεί με σαφήνεια τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα και οι δευτερεύοντες στόχοι και έχει χαραχθεί υψηλή στρατηγική.
2. Η αντιπροσωπεία (και γενικότερα οι συμμετέχοντες στο διάλογο) είναι προσεκτικά επιλεγμένοι με βάση την άριστη γνώση του αντικειμένου.
3. Ο διάλογος πραγματοποιείται με βάση μια καλά σχεδιασμένη στρατηγική (ποια είναι τα ελληνικά ζωτικά συμφέροντα, ποιος είναι ο επιδιωκόμενος στόχος), διαπραγματευτική τακτική (ποια είναι τα περιθώρια ελιγμών) και υποστηρίζεται από ιδέες, προτάσεις και πλήρεις υπηρεσιακούς φακέλους.
4. Δεν πραγματοποιείται υπό το καθεστώς εμφανούς ανισοζυγίου ισχύος (είτε πολιτικο-διπλωματικού, είτε οικονομικού, είτε –κυρίως—στρατιωτικού).
5. Υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες απεμπλοκής, σε περίπτωση που κριθεί ότι δεν εξυπηρετούνται πλέον τα συμφέροντά μας.
6. Εχει, σε επίπεδο αρχών τουλάχιστον, την πολιτική στήριξη μεγάλου μέρους της αντιπολίτευσης. Επικριτικές δηλώσεις της αντιπολίτευσης μπορεί να είναι χρήσιμες (για να τις επικαλεσθεί η κυβέρνηση ως ένδειξη αδυναμίας περαιτέρω υποχωρήσεων ή συμβιβασμών, αν φθάσουμε στο στάδιο της διαπραγμάτευσης), αρκεί να έχει προηγηθεί συνεννόηση και να υπάρχει συμφωνία επί της ουσίας.

Στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, η απλή συζήτηση ενός θέματος δεν βλάπτει τα εθνικά συμφέροντα, ιδιαίτερα εφόσον συντρέχουν οι ανωτέρω προϋποθέσεις. Θα πρέπει να σημειωθεί, βεβαίως, ότι ακόμη και αν το πιθανό κόστος είναι πρακτικά μηδενικό, τυχόν οφέλη δεν είναι εγγυημένα. Ωστόσο, η καλή προετοιμασία και οι ορθοί χειρισμοί κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, αυξάνουν τις πιθανότητες θετικού αποτελέσματος, είτε σε επίπεδο εντυπώσεων, είτε σε επίπεδο ουσίας.

Θ.Ντοκος Νewstime.gr

Read more...

Η έκκληση του Ταλάτ προς την Αμερική


Έλα, Αμερική, έλα. Έλα στο λιμάνι της Αμμοχώστου. Να σε χαιρετίσουν τα τείχη του Βραγαδίνου. Come on Yankee! Σώσε και εμάς όπως έσωσες το Ιράκ. Δείξε σε αυτό τον Χριστόφια πόσα απίδια έχει ο σάκος. Οι Έλληνες θέλουν πίσω τα παλιά τους εδάφη, Αμερική! Έλα! Λένε να φύγει ο τουρκικός στρατός από εδώ. Έλα! Σύντομα έχω και εγώ εκλογές, Αμερική. Έλα! Αν δεν έρθεις στην Κύπρο, έλα στην Cyprus. Come on Yankee! Come on!

Αχ, Αμερική, αχ. Απευθύνομαι σε σένα βυθιζόμενος σε σκέψεις, με θλίψη μπροστά στο κενό που άφησαν οι δίδυμοι πύργοι στη θέση των οποίων δεν έμεινε τίποτα, εκστομίζοντας κατάρες για τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, χαιρετίζοντας τους ηρωικούς στρατιώτες που βρίσκονται στα βουνά του Αφγανιστάν και στους δρόμους της Βαγδάτης και τρώγοντας χάμπουργκερ με συνοδεία λίγους ήχους από το σαξόφωνο του Λούις 'Αρμστρογκ.

Ονομάζομαι Ταλάτ. Θες αγόρασε, θες πούλησέ με. Πατρίδα μου είναι η Κύπρος. Μητέρα πατρίδα μου η Τουρκία. Μη ρωτήσεις το ποια πατρίδα είναι ο πατέρας μου. Διαβαίνοντας τον ωκεανό έφτασα κοντά σου ερχόμενος από τις ακτές της απελευθερωμένης Κερύνειας. Αχ, Αμερική, αχ. Προστάτιδα των καταπιεσμένων. Μεγάλε αδελφέ των ορφανών. Φάρε της Μέσης Ανατολής. Τελευταία ελπίδα των νέων του Πόρτο Ρίκο. 'Αγγελέ μου, εσύ, της ειρήνης. Κατακτητή του Κονγκό, του Βιετνάμ, του Σαλβαδόρ, της Χιλής και της Αργεντινής. Coca-Cola, McDonaldΆs, Ford? Χαιρετίσματα σε όλους από τον ταπεινό δούλο σας. Και από όλους τους αγαπητούς σας αδελφούς που υποφέρουν κάτω από την απομόνωση. Ένα ζεστό «hello». Πήρα ένα αεροπλάνο στο Λονδίνο. Σιγοτραγουδώντας εκείνο το τραγούδι: Αμερική, Αμερική, ωραία Αμερική. Ελπίζει σε βοήθεια από εσένα όποιος αντιμετωπίζει δυσκολίες.

Τα παλικάρια μας πηγαίνουν έχοντας πένθος όπου πάνε, αλλά επιστρέφουν χαρούμενα. Ελπίζω και εγώ έτσι να επιστρέψω από εδώ στην αγαπημένη Cyprus.

Αχ, Αμερική, αχ. Αν δεν περιγράψω σε σένα την κατάστασή μου, σε ποιον να την περιγράψω; Αν δεν αποκαλύψω σε σένα το ντέρτι μου, σε ποιον να το πω. Αν δεν ζητήσω από σένα βοήθεια, από ποιον να ζητήσω; Αν ζούσε ο αγαπητός Τόμας Γουέστον, θα με καταλάβαινε. Κρίμα που δεν έζησε αρκετά. Μήπως λίγες ωραίες μέρες έχουμε περάσει; Αφήσαμε όλοι μαζί να πετάξουν στους ουρανούς της Μεσογείου λευκά περιστέρια. Να πάω να διαβάσω μια προσευχή στο μνήμα του. Να περάσω και λίγο από τον Ανάν ύστερα. Να ρωτήσω και τι κάνει ο μεγάλος φίλος Μάικλ Κλόσον. Αχ, Αμερική, αχ. Δεν έμεινε χρόνος να σου διηγηθώ το ντέρτι μου. Γύρισα το Μουσείο της Γενοκτονίας. Όχι του Βιετνάμ. Των Ναζί.

Κοντολογίς, θέλω να σου πω το εξής: Ο Χριστόφιας είναι κακός άνθρωπος. Δείρε τον, Αμερική! Κάνε ό,τι είναι να κάνεις. Κάνε το όπως θα το κάνεις. Βρες αμέσως έναν άλλο Γουέστον και στείλε τον αμέσως στην Cyprus. Οι υποθέσεις στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έγιναν δύσκολες και περίπλοκες. Υπάρχει αδιέξοδο στο περιουσιακό. Σώσε μας, Αμερική. Πες του να μην πιάσει ξανά στο στόμα του την Καρπασία και τη Μόρφου. Να ξεχάσει και το Βαρώσι, πες του. Να μην ξεροκαταπίνει κάθε τόσο. Μιλώντας για εποίκους και τέτοια. Δεν είναι έποικοι αυτοί, αλλά πρόσφυγες πολίτες μας. Πες του να το καταλάβει επιτέλους.

Να μην βγει ξανά να μας πει ότι θα φύγουν όλοι από εδώ. Έλα, πάρε εσύ το Βαρώσι, Αμερική, παρά να το πάρουν αυτοί. Αν θες, να σου δώσουμε και την Καρπασία. Φτιάξε βάσεις. Βομβάρδισε τους βρομιάρηδες τους 'Αραβες. Έχουμε δύο σημαίες στον Πενταδάκτυλο. Ας βάλουμε και τη δική σου δίπλα σε αυτές. Πίστεψέ με ότι θα πετάξουν από χαρά ακόμη και αυτοί οι Όλι Ρεν, Ρασμούσεν και Μπαρόζο. Έλα, Αμερική, έλα. Έλα στο λιμάνι της Αμμοχώστου. Να σε χαιρετίσουν τα τείχη του Βραγαδίνου. Come on Yankee! Σώσε και εμάς όπως έσωσες το Ιράκ. Δείξε σε αυτό τον Χριστόφια πόσα απίδια έχει ο σάκος. Οι Έλληνες θέλουν πίσω τα παλιά τους εδάφη, Αμερική! Έλα! Λένε να φύγει ο τουρκικός στρατός από εδώ. Έλα! Σύντομα έχω και εγώ εκλογές, Αμερική. Έλα! Αν δεν έρθεις στην Κύπρο, έλα στην Cyprus. Come on Yankee! Come on!

Κωδικός άρθρου: 898484
ΠΟΛΙΤΗΣ - 25/09/2009, Σελίδα: 13

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP