Η Akşam στις εσωτερικές της σελίδες με τίτλο «Από την κυβέρνηση πακέτο για την Αρμενία» γράφει ότι, ενώ οι βουλευτές της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης περιοδεύουν στην Ουάσιγκτον, όσον αφορά το θέμα της «αρμενικής γενοκτονίας», έγινε γνωστό ότι η κυβέρνηση του ΑΚΡ προετοιμάζει «ένα πακέτο συνομιλιών», το οποίο θα λιώσει τους πάγους που υπάρχουν μεταξύ Τουρκίας – Αρμενίας,.
Το εν λόγω πακέτο έχει τεθεί υπόψη και Αμερικανών κοινοβουλευτικών, με το μήνυμα «να μην παρεμβάλουν εμπόδια στην περίοδο των συνομιλιών με την έγκριση ενός ψηφίσματος περί ισχυρισμών για αρμενική γενοκτονία».
Η ίδια εφημερίδα, σε ξεχωριστό επισημασμένο δημοσίευμα με τίτλο «Κρατείται μυστικό», γράφει ότι στο πλαίσιο των συνομιλιών που διεξάγονται μεταξύ των δύο πλευρών [Τουρκία – Αρμενία] κατά τρόπο μυστικό για να μην υπάρξει οποιαδήποτε αντίδραση της κοινής γνώμης των δύο χωρών, το «πακέτο συνομιλιών», το οποίο έχει προετοιμαστεί εκ μέρους του Τ/ΥΠΕΞ, περιλαμβάνει τα εξής σημεία:
• Απαιτείται η περιεκτική λύση του προβλήματος. Η Αρμενία να αποσυρθεί από το Ναγκόρνο Καραμπάχ, το οποίο σήμερα κατέχει.
• Η Αρμενία να εγκαταλείψει τον ισχυρισμό περί «γενοκτονίας» και, αντί να τον μεταφέρει σε πολιτικό επίπεδο, να αποδεχθεί τη σύσταση Επιτροπής Ιστορικών μεταξύ των δύο χωρών.
• Η Τουρκία θα ανοίξει τα σύνορά της στην Αρμενία.
• Θα αρχίσει η εμπορική δραστηριότητα μεταξύ των δύο χωρών.
• Οι δύο χώρες θα ανοίξουν Πρεσβείες.
Επίσης, στην ίδια εφημερίδα και σε ξεχωριστό δημοσίευμα με τίτλο «Ένα ψήφισμα περί γενοκτονίας θα επηρεάσει τη διαδικασία των συνομιλιών», σημειώνεται ότι ο βουλευτής του ΜΗΡ, Μελέν, είπε: «Δεν μπορεί να υπάρξει μονόπλευρα άνοιγμα των συνόρων με την Αρμενία. Πρέπει, παράλληλα, να επιλυθεί και το πρόβλημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Πιστεύω ότι το πακέτο του Τ/ΥΠΕΞ λαμβάνει υπόψη του όλες τις διαστάσεις».
Ο ίδιος είπε, επίσης, ότι στα μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου εστάλη και το ανάλογο μήνυμα, «ότι ένα ψήφισμα θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στις συνεχιζόμενες συνομιλίες».
Ο Μουράτ Μερτζάν, βουλευτής του ΑΚΡ και Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων του τουρκικού κοινοβουλίου, αφού επεσήμανε ότι στις σχέσεις Τουρκίας – Αρμενίας υπάρχει μια σοβαρή προσέγγιση και ότι ουδείς μπορεί να υπολογίσει σε ποιο σημείο θα φτάσει αυτή, είπε: «Εμείς κάναμε αναφορά στο πακέτο του Τ/ΥΠΕΞ, χωρίς όμως να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες. Όμως, θεωρείται βέβαιο ότι το πακέτο αυτό θα περιλαμβάνει και το πρόβλημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Τις συνομιλίες με την Αρμενία τις διεξάγει το Τ/ΥΠΕΞ. Με μια περιεκτική εργασία θα υπάρξουν θετικά βήματα. Παράλληλα, θα επιδειχθεί και η καλή θέληση. Εμείς αυτό το εξηγήσαμε και στους συνομιλητές μας, ζητώντας παράλληλα να μην υπάρξουν εμπόδια στις συνομιλίες που διεξάγονται».
Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του δικτύου internethaber και στο σημερινό γραπτό Τύπο, χθες σημειώθηκε έκρηξη σε διασταύρωση στην περιοχή Κετσίορεν της Άγκυρας, με αποτέλεσμα να προκληθεί υλική ζημία σε πολλά οχήματα.
Τα αίτια της έκρηξης δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστά. Οι κάτοικοι της περιοχής παρέδωσαν στην Αστυνομία, που έφθασε στο σημείο της έκρηξης, κάποια κομμάτια, τα οποία εικάζεται ότι είναι από χειροβομβίδα.
Στην ε/φ LE FIGARO σύντομη ανταπόκριση της Laure Marchand από την Κωνσταντινούπολη με τίτλο «Κατάρρευση της βιομηχανικής παραγωγής στην Τουρκία» σημειώνει ότι η μείωση της τουρκικής βιομηχανικής παραγωγής κατά 21,3% τον Ιανουάριο σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο το 2008 επιβεβαιώνει τη σημαντική υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας στην Τουρκία.
Η συνεχιζόμενη για έκτο μήνα μείωση πλήττει κυρίως τον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας, ατμομηχανή της εθνικής βιομηχανίας, που γνωρίζει συρρίκνωση της τάξης του 60,3%, ενώ εξίσου σημαντικές απώλειες γνωρίζουν η βιομηχανία ηλεκτρονικών (-55,7%) και η κλωστοϋφαντουργία (28,3%).
Ο αρμόδιος υπουργός απέδωσε τα αποτελέσματα αυτά στην παγκόσμια οικονομική κρίση, όμως η μείωση των εξαγωγών δεν είναι ικανός λόγος για την παρατηρούμενη «γενικευμένη ύφεση», από τη στιγμή που μείωση καταγράφει και η ζήτηση στην εσωτερική αγορά ?σχολιάζει, μεταξύ άλλων, η ανταπόκριση.
Ο π/θ της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, εδώ και μήνες επαναλάμβανε ότι η κρίση δεν άγγιζε την Τουρκία και ως εκ τούτου κανένα μέτρο δεν ελήφθη για τη στήριξη της κατανάλωσης και της βιομηχανίας. Οι τουρκικοί επιχειρηματικοί κύκλοι ελπίζουν ότι τα νέα αυτά στοιχεία θα πείσουν αυτή τη φορά τον π/θ ότι είναι επείγον να προχωρήσει στην υπογραφή συμφωνίας με το ΔΝΤ καταλήγει το δημοσίευμα.
Η σημερινή αγγλόγλωσση Τοday’s Zaman δημοσιεύει στην τέταρτη σελίδα της δίστηλο με τίτλο «US spokesman faces questioning on Obama skipping Greece», στο οποίο αναφέρει τα ακόλουθα:
Ο αναπληρωτής Εκπρόσωπος του State Dept. προσπάθησε να εξηγήσει γιατί ο Αμερικανός Πρόεδρος Ομπάμα έχει αποφασίσει να επισκεφθεί την Τουρκία και όχι τη γείτονά της Ελλάδα, επιμένοντας κατά την ενημέρωση Τύπου στο ότι ο Ομπάμα σχεδιάζει να επισκεφθεί την Τουρκία, προκειμένου να συζητήσει πολλά θέματα κοινού ενδιαφέροντος.
«Πιστεύω πως είναι αρκετά σημαντικό ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα θα επισκεφθεί την Τουρκία. Οι λεπτομέρειες της επίσκεψης αυτής είναι αντικείμενο επεξεργασίας», είπε ο αναπληρωτής Εκπρόσωπος Τύπου του State Dept. Ρόμπερτ Γουντ, κατά τη διάρκεια της καθημερινής ενημέρωσης Τύπου του State Dept., τη Δευτέρα. «Αλλά η Τουρκία είναι μια σημαντική σύμμαχος, υπάρχουν πολλές εργασίες να γίνουν με την Τουρκία και πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό το ότι ο Πρόεδρος αποφάσισε να την επισκεφθεί».
Τα ελληνικά ΜΜΕ εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για το σχέδιο του Ομπάμα να επισκεφθεί εντός του μηνός την Τουρκία ? σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μετά την επίσκεψη της Αμερικανίδας ΥΠΕΞ Χίλαρυ Κλίντον στην Άγκυρα για συνομιλίες με τους Τούρκους ηγέτες ? αντί να στρέψει την προσοχή του στην Ελλάδα, μια άλλη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ, η οποία κατά το παρελθόν είχε προβληματικές σχέσεις με την Τουρκία.
Στο παρελθόν, η πολιτική των ΗΠΑ ήταν να κρατούν μια ισορροπία στις σχέσεις τους με την Ελλάδα και την Τουρκία. Αμερικανοί αξιωματούχοι, που επισκέπτονταν την Τουρκία, επισκέπτονταν επίσης και την Ελλάδα για να δείξουν ότι οι ΗΠΑ αξιολογούν εξ΄ ίσου τις δύο συμμάχους. Τα ελληνικά ΜΜΕ παραπονέθηκαν ότι οι ΗΠΑ δεν φαίνονται πλέον να ενδιαφέρονται για την τήρηση μιας τέτοιας ισορροπίας και έγραψαν ότι η επίσκεψη του Ομπάμα στην Τουρκία θα μπορούσε να επιφέρει ένταση με τους Έλληνες διπλωμάτες.
Ερωτηθείς εάν ο Ομπάμα σχεδιάζει, επίσης, να κατευθυνθεί προς την Ελλάδα, ο Γουντ απάντησε ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν έχει σχεδιάσει μια τέτοια επίσκεψη. Σχετικά με τα σχέδια της κ. Κλίντον, ο Γουντ σημείωσε: «Πιστεύω ότι σε κάποιο σημείο θα επισκεφθεί την Ελλάδα», προσθέτοντας: «Όλα όσα μπορώ να σας πω είναι ότι η Ελλάδα είναι μια σημαντική σύμμαχος των ΗΠΑ. Η Υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη ήταν εδώ την προηγούμενη εβδομάδα για συνάντηση με την Αμερικανίδα ΥΠΕΞ και έχουμε επίσης μεγάλη συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση».
Ο Γουντ ερωτήθηκε αργότερα από τον ίδιο δημοσιογράφο για το κατά πόσο η κ. Κλίντον συζήτησε τις αιτιάσεις των Αρμενίων περί γενοκτονίας από την οθωμανική αυτοκρατορία, για το εάν η διαμάχη για την Κύπρο, που έφερε αντιμέτωπες Ελλάδα και Τουρκία επί δεκαετίες, ήταν στην ημερήσια διάταξη των συνομιλιών και πόσα χρήματα πρότεινε η κ. Κλίντον να δοθούν στους Τούρκους για πιθανή αποχώρηση των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ μέσω Τουρκίας, καταλήγει το δημοσίευμα.
Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του δικτύου internethaber, 20 ημέρες πριν από τις δημοτικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν δύο δημοσκοπήσεις σχετικά με το ποιο κόμμα θα κέρδιζε, αν γίνονταν σήμερα εκλογές.
Η εταιρία ερευνών A&G, που είναι γνωστή για τις εύστοχες προβλέψεις της και έχει προβλέψει χωρίς απόκλιση τα αποτελέσματα των εκλογών από το 1995 μέχρι σήμερα, προέβη σε ανησυχητική δήλωση σχετικά με το κυβερνών κόμμα. Συγκεκριμένα, ο ιδιοκτήτης της εταιρίας Αντίλ Γκιούρ ανέφερε ότι οι ψήφοι του κυβερνώντος κόμματος στις δημοτικές εκλογές μπορεί να πέσουν κάτω από 40% και ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει το κόμμα σε μια περίοδο διάλυσης.
Από την άλλη, δημοσκόπηση, που έκανε το ίδιο το AKP, δείχνει το ποσοστό του κυβερνώντος κόμματος να ανέρχεται σε 43%, δηλαδή κατά 5 μονάδες χαμηλότερα από τις προηγούμενες εκλογές. Το αποτέλεσμα, που προκύπτει από τη σφυγμομέτρηση αυτή, είναι:
AKP: 43%
CHP: 26%
MHP: 16,5%
DTP: 5,5%
SP: 3,2%
DP: 2,6%
DSP: 1,5%
Η εφημερίδα Kristeligt Dagblad δημοσιεύει άρθρο γνώμης του Erik Boel με τίτλο «Η Τουρκία στο δρόμο για την Ευρώπη», στο οποίο αναφέρεται μεταξύ άλλων, ότι δεν είναι η Τουρκία αυτή που γυρίζει την πλάτη της στη Δύση, αλλά η ΕΕ, που γυρίζει την πλάτη της στην Τουρκία. Αυτή τη στιγμή η Τουρκία βρίσκεται σε πορεία εξευρωπαϊσμού, παρά το ότι ακόμη είναι αμφίβολη η ένταξή της στην ΕΕ. Το σχέδιο του Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος έλεγε ότι «δεν υπάρχει άλλος πολιτισμός εκτός από τον Δυτικό», τείνει να υλοποιηθεί. Στην Τουρκία σημειώνονται μεγάλες πρόοδοι στους τομείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων των μειονοτήτων (π.χ. των Κούρδων), ενώ το εμπόριο της Τουρκίας με την ΕΕ αποτελεί περίπου το ½ του συνολικού τουρκικού εμπορίου.
Συγχρόνως, ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, George W. Bush, επαίνεσε την Τουρκία ως χώρα που συνδυάζει ευρωπαϊκή ταυτότητα και μουσουλμανική παράδοση, κάτι που καθιστά ενδεχομένως την Τουρκία παράδειγμα προς μίμηση για τις υπόλοιπες ισλαμικές χώρες.
Επιπλέον η Τουρκία, με τον διάλογό της με τη Χαμάς και το Ιράν, μπορεί να συντελέσει στη γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στη Δύση και το Ισλάμ, όπως και ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη, καθ’ ότι έχει άριστες σχέσεις και με το Ισραήλ, και με τους Παλαιστίνιους, αλλά και με τον αραβικό κόσμο.
Η σημερινή αγγλόγλωσση Hürriyet Daily News δημοσιεύει στις εσωτερικές της σελίδες άρθρο γνώμης του Yusuf Kanlı με τίτλο «Frustration in Northern Cyprus», στο οποίο αναφέρονται τα εξής:
Oı δημοσκοπήσεις στη “βόρεια Κύπρο” επισημαίνουν την ύπαρξη μιας βαθιάς απογοήτευσης εντός της “κυβέρνησης συνασπισμού”, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το μεγαλύτερο εταίρο του συνασπισμού αυτού, το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα [CTP] του “π/θ” Ferdi Sabit Soyer.
Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, κάποιος μπορεί εύκολα να συμπεράνει ότι οι Τ/κ εκλογείς είναι έτοιμοι να τιμωρήσουν το CΤP, διότι απέτυχε να εκπληρώσει τη δέσμευσή του των “εκλογών” του 2003, να «φέρει ένα τέλος στη διεθνή απομόνωση της βόρειας Κύπρου, ακόμη και αν μια επίλυση δεν μπορεί να επιτευχθεί στο νησί».
Η απογοήτευση στη “βόρεια Κύπρο” είναι τόσο βαθιά, λένε οι δημοσκοπήσεις, που σε περίπτωση που το δημοψήφισμα για το αποτυχημένο σχέδιο ειρήνευσης του Ανάν επαναλαμβανόταν σήμερα, το 53,8% των Τ/κ θα επέλεγε το «όχι», ενώ μόνο το 27,9% θα προτιμούσε το «ναι», με τους υπόλοιπους αναπο-φάσιστους να τείνουν προς την κατεύθυνση να ψηφίσουν και εκείνοι «όχι».
Παρόλη τη γενική δυσπιστία μας – συνεχίζει ο αρθρογράφος – προς τις δημοσκοπήσεις, πιστεύουμε ότι το αποτέλεσμα αυτό πρέπει να εκληφθεί από το CΤP και τον “πρόεδρο” Ταλάτ ως ένα ιδιαίτερα ηχηρό κάλεσμα. Η δημοσκόπηση αυτή δεν ήταν η πρώτη, που διενεργήθηκε πρόσφατα, η οποία έδειχνε μια τέτοια ριζοσπαστική αλλαγή των απόψεων του τ/κ “λαού”. Από μια άλλη δημοσκόπηση του περασμένου Ιουνίου είχε προκύψει ένα παρόμοιο αποτέλεσμα, δείχνοντας ότι το στρατόπεδο του «ναι», που ήταν υπέρ ενός συμβιβασμού, ακόμη και υπέρ μιας «πικρής» επίλυσης του Κυπριακού, άλλαξε από την επο-χή του δημοψηφίσματος του Απριλίου 2004, υπέρ του «όχι».
Παρομοίως, ενώ οι “εκλογές” του 2003 ήταν ένα θρίλερ, με τις 50 θέσεις του “κοινοβουλίου” μοιρασμένες εξ΄ ίσου μεταξύ των ομάδων του «ναι» και του «όχι» ή μεταξύ των αριστερών υπό την ηγεσία του CΤP και των συντηρητικών υπό την ηγεσία του Κόμματος Εθνικής Ενότητας [UBP], οι τελευταίες σφυγμομε-τρήσεις δείχνουν πως το UBP μάλλον θα κερδίσει περί το 46% των ψήφων στις 19 Απριλίου, ενώ οι ψή-φοι του CΤP θα πέσουν περίπου στο 25%.
Ακόμη και αν το UBP δεν μπορέσει να σχηματίσει την επόμενη “κυβέρνηση” αυτοδύναμο, οι συνολικές συντηρητικές θέσεις του “κοινοβουλίου” μπορεί πιθανόν να μην είναι άνετα επαρκείς για τη δημιουργία ενός εθνικιστικού συνασπισμού, αλλά πιθανότατα αρκετές, ώστε να αλλάξουν το τ/κ “σύνταγμα” χωρίς την ανάγκη συμβιβασμού με την Αριστερά.
«Γιατί αυτή η αλλαγή;», διερωτάται ο κ. Kanlı.
Οπωσδήποτε, υπάρχουν λόγοι για την αλλαγή της εκλογικής συμπεριφοράς στη “βόρεια Κύπρο”. Το 2004, οι Τ/κ ψήφισαν συντριπτικά υπέρ της υποστήριξης μιας λύσης. Το 2005, οι άνεμοι της αλλαγής και η ανάγκη για μια συμβιβαστική λύση ήταν ακόμη τόσο ισχυρές, που ο «συνήγορος της εθνικής υπόθε-σης» Rauf Denktaş εξαναγκάστηκε σε αποχώρηση και δεν επεδίωξε την επανεκλογή του. Έτσι, ο Τalat, που ήταν υπέρ της λύσης, έγινε ο Τ/κ “πρόεδρος”.
Τι υποσχέθηκαν Τalat και Soyer στον τ/κ “λαό” μεταξύ των ετών 2003 – 2005;
Είπαν στους Τ/κ ότι η συντριπτική τους ψήφος υπέρ της λύσης θα τύγχανε ανταμοιβής από την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ, με την άρση της διεθνούς “απομόνωσης” της “βόρειας Κύπρου”, ακόμη και αν οι προσπάθειες ειρήνευσης ναυαγούσαν και το νησί δεν μπορούσε να επιλύσει το από δεκαετίες πρόβλημά του μεταξύ των δύο εθνοτικά, γλωσσικά και θρησκευτικά διαφορετικών ομάδων του πληθυσμού.
Οι προσπάθειες προς την κατεύθυνση της επίλυσης υπέστησαν ένα πολύ σημαντικό «πισωγύρισμα», όταν οι Ε/κ απέρριψαν το ειρηνευτικό σχέδιο Ανάν, στο δημοψήφισμα του 2004. Πέντε ημέρες αργότερα, οι Ε/κ ανταμείφθηκαν με την ένταξή τους στην Ε.Ε. παρά την αρνητική τους ψήφο, ενώ οι Τ/κ εξωθήθη-καν σε μια ακόμη πιο απρόβλεπτη διεθνή “απομόνωση”, εν είδει τιμωρίας.
Παρά την ανάληψη κάποιων κινήσεων κατευνασμού από Ε.Ε. και ΗΠΑ και παρότι μερικές χώρες επεφύ-λαξαν στον Τalat επίσημη υποδοχή, στην πραγματικότητα τίποτε δεν άλλαξε στη “βόρεια Κύπρο”, ανα-φορικά με τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των Τ/κ. Στις νέες συνομιλίες για το Κυπριακό, ο Τalat, ο οποίος, μέχρι τώρα, δεν ήταν ικανός να επιτύχει καμία σημαντική πρόοδο σε κανένα από τα θεμελιώδη ζητήματα, υποχώρησε στον εκβιασμό του Χριστόφια ότι «θα αποχωρήσει από τις συνομιλίες, εκτός ε-άν..» και δέχθηκε το αίτημα της ε/κ πλευράς για «μία υπηκοότητα, μία επικράτεια».
Τώρα, ο Τalat κάνει έκκληση στους Τ/κ, λέγοντας πως αν ο ίδιος και οι ομοϊδεάτες του δεν λάβουν υπο-στήριξη στις “εκλογές” του Απριλίου, θα υπάρξει χάος στο νησί.
Η απάντηση των Τ/κ είναι η εξής: «Έχουμε μπουχτίσει! Ας είναι!», καταλήγει το άρθρο.
Ο Τούρκος Πρόεδρος Abdullah Gül κάλεσε χώρες της Κεντρικής Ασίας να συμμετέχουν στον πόλεμο ενάντια στην διεθνή τρομοκρατία. Για την λύση παγκόσμιων προβλημάτων, όπως το μεσανατολικό και τη διεθνή τρομοκρατία θα μπορούσαν οι χώρες αυτές να συμβάλλουν τα μέγιστα, είπε ο Abdullah Gül την Τετάρτη στην Τεχεράνη, στη Σύνοδο Κορυφής των περιφερειακών οργανώσεων για την οικονομική συνεργασία, ECO. H ECO ιδρύθηκε το 1985 από την Τουρκία, το Ιράν και το Πακιστάν. Αργότερα εισήλθαν στην οργάνωση το Αζερμπαϊτζάν, το Αφγανιστάν, το Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν.
Σύμφωνα με τα ΜΜΕ, ο Gül έφερε στις αποσκευές του και μήνυμα του νέου προέδρου των ΗΠΑ, Barack Obama προς τον ιρανό ομόλογο του, Ahmadinedschad. Πριν από το ταξίδι του στο Ιράν o Gül είχε καλέσει την ηγεσία της Τεχεράνης να ξανασκεφτεί την πολιτική της γραμμή. Οι εξαγγελίες του νέου αμερικανικού προέδρου είναι πάρα πολύ σημαντικές. Οι ΗΠΑ μετά την ανάληψη καθηκόντων του αμερικανικού προέδρου Obama έχουν ανακοινώσει την αλλαγή της πολιτικής τους απέναντι στο Ιράν.
"Το ετήσιο Διεθνές Βραβείο Γυναικείου Θάρρους 2009 του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ θα απονεμηθεί στη Σαμπιχά Σουλεϊμάν, πρόεδρο του Πολιτιστικού Μορφωτικού Συλλόγου Γυναικών Ρομά «Η Ελπίδα», στο Δροσερό της Ξάνθης, στη διάρκεια εκδήλωσης που θα πραγματοποιηθεί αύριο στις 6 το απόγευμα, στο αμερικανικό προξενείο Θεσσαλονίκης.
Η Σαμπιχά Σουλεϊμάν είναι 32 χρόνων, μεγαλώνει τον 15χρονο γιο της, πηγαίνει στην Α' Γυμνασίου για να κερδίσει ένα στοίχημα που έχει βάλει με τον εαυτό της και φαίνεται να έχει πάρει στις πλάτες της τους 5.000 Ρομά του Δροσερού. Το Βραβείο Γυναικείου Θάρρους απονέμεται κάθε χρόνο, με την ευκαιρία και της Ημέρας της Γυναίκας. Η Σαμπιχά Σουλεϊμάν επιλέχθηκε ως μια γυναίκα που έχει σημαντική κοινωνική συνεισφορά κάτω από αντίξοες συνθήκες. Στην εκδήλωση απονομής θα μιλήσουν ο Αμερικανός πρόξενος Χόιτ Μπράιαν Γι, ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Αναπτυξιακού Κέντρου Θράκης Στέλιος Σκιάς, λέκτορας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, και η εκδότρια-διευθύντρια της εφημερίδας «Παρατηρητής της Θράκης» Τζένη Κατσαρή - Βαφειάδη. Το 2007 η Σαμπιχά Σουλεϊμάν τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια"!
Μήπως μπορούν να μας απαντήσουν προς τι το τόσο ενδιαφέρον του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών; Μήπως εμφανίστηκαν σήμερα οι "Ρομά" και δεν το ξέρουμε; Ή μήπως σήμερα τους ανακάλυψαν οι αμερικάνοι; Ακόμη πιο πολύ θα πρέπει να μας ανησυχεί η συμμετοχή του αμερικανού πρόξενου (αμερικανοκινέζος), ο οποίος έχει μπλεχτεί σε πολλά θέματα στη Θράκη ΜΑΣ που δεν άπτονται της αρμοδιότητάς του! Τα συμπεράσματα δικά σας!
Η φραστική αντιπαράθεση του Τούρκου πρωθυπουργού κ. Ερντογάν με τον πρόεδρο του Ισραήλ κ. Σιμόν Πέρεζ στο Νταβός ανέδειξε θεαματικά μια από καιρό συντελούμενη μετεξέλιξη της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Μάλιστα δε η ασυνήθης για τα διπλωματικά ήθη οξύτητα του επεισοδίου οδήγησε αρκετούς παρατηρητές και σε κατά πάσαν πιθανότητα υπερβολικά συμπεράσματα για τον διεθνή αναπροσανατολισμό της γείτονος.·
Διαρκούντος του Ψυχρού Πολέμου, η Τουρκία λειτούργησε ως νατοϊκό προπύργιο έναντι του σοβιετικού επεκτατισμού. Ο δυτικόστροφος αυτός προσανατολισμός, ο οποίος ανταποκρινόταν, όχι μόνο στις ανάγκες της εθνικής ασφαλείας της, αλλά και στην κεμαλική επιταγή του εκσυγχρονισμού της χώρας, συνοδεύθηκε από την τήρηση αποστάσεων έναντι του αραβομουσουλμανικού κόσμου. Με τη μόνη μείζονα τουρκική μεσανατολική εμπλοκή της περιόδου εκείνης, τη συμμετοχή της Τουρκίας στο Σύμφωνο της Βαγδάτης, να εξυπηρετεί δυτικά πρωτίστως γεωπολιτικά συμφέροντα..
Στο μεταψυχροπολεμικό γεωπολιτικό τοπίο ο εκ Βορρά κίνδυνος ελαχιστοποιήθηκε, καθώς η Ρωσία, όχι πλέον όμορη και δραστικά συρρικνωμένη, ήταν απορροφημένη από τα πολλαπλά και κρίσιμα εσωτερικά της προβλήματα. Από την άλλη, καθ’όλο το μήκος του τουρκικού γεωπολιτικού περιγύρου το επικρατούν χαρακτηριστικό ήταν η ρευστότητα. Ενώ η Τουρκία, από την πλευρά της, σημείωνε εντυπωσιακούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης και αναβάθμιζε αποτελεσματικά τις στρατιωτικές της δυνατότητες. Είχαν επομένως δημιουργηθεί οι αντικειμενικές συνθήκες για την ανάληψη από την Άγκυρα μιας πιο φιλόδοξης εξωτερικής πολιτικής.
Τις αναγκαίες προς τούτο πρωτοβουλίες ανέλαβε ο, πρωθυπουργός αρχικά και πρόεδρος της δημοκρατίας εν συνεχεία, Τουργκούτ Οζάλ. Προερχόμενος από τη μετριοπαθή πτέρυγα του πολιτικού Ισλάμ και συγκεράζοντας Τουρκισμό και Μωαμεθανισμό σε ένα δόγμα που συνήθως αποκαλείται «ισλαμοεθνικισμός» ή, επί το ηπιότερο, «τουρκο-ισλαμική σύνθεση», ο ρηξικέλευθος εκείνος ηγέτης επεδίωξε να ενισχύσει την περιφερειακή οικονομική, πολιτιστική, και πολιτικοστρατιωτική παρουσία της Άγκυρας, με την αξιοποίηση, κατά κύριο λόγο, της γλωσσικής-εθνοτικής και θρησκευτικής συγγένειας των συμπατριωτών του με πληθυσμούς της Υπερκαυκασίας, της Κεντρικής Ασίας, της Μέσης Ανατολής και των Βαλκανίων. Το μέγεθος των βλέψεών του αποδίδει ο κομπασμός του ότι «ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας των Τούρκων», με την επιρροή τους να επεκτείνεται «από την Αδριατική έως το Σινικό Τείχος».
Κατά τα λοιπά, διακηρύσσοντας ότι η Τουρκία αποτελεί γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης – η τουρκική υποψηφιότητα για ένταξη στην ΕΟΚ είχε, άλλωστε, υποβληθεί επί πρωθυπουργίας του – .ο Οζάλ παρουσίασε τη μεγαλεπίβολη αυτή πολιτική ως συμπληρωματική των μεταψυχροπολεμικών στοχεύσεων των δυτικών δυνάμεων. Συνακόλουθα δε: Έσπευσε να στηρίξει τις δυτικές πολιτικοστρατιωτικές επεμβάσεις στον μεταλλασσόμενο γιουγκοσλαβικό χώρο. Και, επωφελούμενος του θετικού κλίματος για την επίλυση του Παλαιστινιακού που είχε διαμορφωθεί στις αρχές της δεκαετίας του ’90 – μεταξύ άλλων, χάρις στη Διάσκεψη της Μαδρίτης – εργάσθηκε για την βελτίωση των, υποτονικών έως τότε, σχέσεων της χώρας του με το Ισραήλ. Ενώ τα ανοίγματά του προς την κατεύθυνση της Υπερκαυκασίας και Κεντρικής Ασίας αντιμετωπίσθηκαν από τα δυτικά κέντρα ως χρήσιμο αντίβαρο, τόσο στη ρωσική, όσο και στην ιρανική εκεί επιρροή, και ως προλείανση του εδάφους για τη δημιουργία δικτύου αγωγών προς μεταφορά των υδρογονανθράκων της Κασπίας προς τη Δύση με παράκαμψη της ρωσικής επικράτειας.
Η μείζων εν τούτοις χειρονομία αλληλεγγύης του Οζάλ προς τη Δύση και ειδικότερα προς τις ΗΠΑ ήταν η ενεργός σύμπραξη της Άγκυρας στον πόλεμο του 1990-1 κατά του Ιράκ. Ο οποίος, όμως, πόλεμος αποδείχθηκε βλαπτικός για την Τουρκία, δοθέντος ότι, όχι μόνο επέδρασε αρνητικά στα τουρκικά οικονομικά συμφέροντα, αλλά και συνέτεινε ουσιαστικά στην αναζωπύρωση της κουρδικής αποσχιστικής ανταρσίας. Η προβληματική δε αυτή εξωτερική εμπλοκή, σε συνδυασμό και με τα εμπόδια στα οποία προσέκρουσαν οι προσπάθειες διείσδυσης στον τουρκο-μουσουλμανικό βαλκανικό και ασιατικό χώρο, ενίσχυσε τις εσωτερικές αντιδράσεις στην πολύπλευρη διπλωματία του Τούρκου προέδρου και εξηγεί, σε μεγάλο βαθμό, την εγκατάλειψή της κατά τη δεκαετία που χωρίζει τον θάνατο του Οζάλ τον Απρίλιο του 1993 από την εκλογική νίκη του Κόμματος της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) τον Νοέμβριο 2002 και την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον ίδιο τον Ερντογάν τέσσερις μήνες αργότερα. Με τις κεμαλικοκρατούμενες κυβερνήσεις της περιόδου αυτής να υιοθετούν μια συντηρητικότερη προσέγγιση της εξωτερικής πολιτικής, εστιασμένη στην προώθηση της κοινοτικής ένταξης, στη διαχείριση της αντιπαράθεσης με την Ελλάδα στην Κύπρο και στο Αιγαίο, στον χειρισμό του Κουρδικού και στη σύμπηξη μιας άτυπης συμμαχίας με το Ισραήλ – χρήσιμη εν μέρει για την αντιμετώπιση της κουρδικής απειλής, αλλά κυρίως για τη σύσφιγξη των σχέσεων της Τουρκίας με την προστάτιδα του εβραϊκού κράτους αμερικανική υπερδύναμη.
***
Η αναδρομή στην περίοδο Οζάλ επιτρέπει και την πληρέστερη κατανόηση των διεθνών προσανατολισμών της Τουρκίας υπό τον Ερντογάν. Ο παραλληλισμός, ειδικότερα, της εξωτερικής πολιτικής των δύο ισλαμογενών ηγετών καταδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο του γεωπολιτικού παράγοντα στη διαμόρφωση των συναφών επιλογών τους, και, ως εκ τούτου, φωτίζει, τόσο τις ομοιότητες, όσο και τις διαφορές που παρατηρούνται μεταξύ των επιλογών αυτών. Διαπιστώνεται δε έτσι ότι, μιμούμενος κατά τούτο τον Οζάλ, ο Ερντογάν στοχεύει στη διεύρυνση του διεθνούς πεδίου επιρροής της Τουρκίας μέσω μιας πολυδιάστατης διπλωματικής κινητικότητας, στηριγμένης στη διττή, δυτική και ισλαμική-ασιατική, ταυτότητα της χώρας. Αλλά και ότι, σε αντίθεση με την πολιτική Οζάλ, ο σημερινός Τούρκος πρωθυπουργός, υπό την πίεση κυρίως των νέων γεωπολιτικών συνθηκών, έχει οδηγηθεί σε μερική αποστασιοποίηση από τον δυτικό παράγοντα.
Υπό το πρίσμα δε αυτό, το Ιρακινό αποδείχθηκε εκ νέου αποφασιστικής σημασίας. Ο δεύτερος πόλεμος του Περσικού, συμπληρώνοντας το έργο του πρώτου, απέληξε στη δημιουργία επί των τουρκικών συνόρων ενός ημι-ανεξάρτητου Κουρδιστάν, που τείνει να μετατραπεί σε ορμητήριο του ΡΚΚ για τις επιθέσεις του κατά της τουρκικής επικράτειας και, συνεπώς, και σε αγκάθι στις τουρκοαμερικανικές σχέσεις. Ενώ, η άρνηση των Τούρκων τον Μάρτιο 2003 να επιτρέψουν τη διέλευση αμερικανικών δυνάμεων εισβολής από το έδαφός τους, χωρίς ποσώς να επιφέρει τη ματαίωση του εγχειρήματος κατά του Σανταμικού Ιράκ, συνέτεινε και αυτή στην αποψίλωση των σχέσεών τους με την Ουάσινγκτον από το στοιχείο της εγκαρδιότητας που άλλοτε τις χαρακτήριζε. Στο κλίμα δε αυτό, φυσικό είναι η Άγκυρα να μη μεριμνά, στον βαθμό που το έπραττε στο παρελθόν, για τη συμβατότητα των περιφερειακών πρωτοβουλιών της με τις αμερικανικές διεθνοπολιτικές ευαισθησίες.
Φθορά όμως έχουν υποστεί και οι ευρωτουρκικές σχέσεις. Βαδίζοντας επί τα ίχνη των προκατόχων του, ο Ερντογάν είχε αρχικά καταστήσει την κοινοτική ένταξη της Τουρκίας κορυφαία εθνική προτεραιότητα. Υπελόγιζε άλλωστε στην ενταξιακή διαδικασία για να θέσει φραγμούς στην ισχύ του κεμαλικού κατεστημένου. Η αύξουσα, όμως, αντίθεση των κοινοτικών Ευρωπαίων στην τουρκική υποψηφιότητα – όπως προκύπτει, τόσο από σφιγμομετρήσεις της κοινής γνώμης, όσο και από δημόσιες τοποθετήσεις ηγετικών κυβερνητικών στελεχών μεγάλων χωρών-μελών – μαζί με τη μεταστροφή της άλλοτε φιλοευρωπαϊκής τουρκικής κοινής γνώμης, είχε ως επακόλουθο την αισθητή μείωση του κοινοτικού ζήλου της τουρκικής κυβέρνησης. Τον ευρωσκεπτικισμό δε αυτόν συμμερίζεται όλο και περισσότερο και η παραδοσιακά προσκολλημένη στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό στρατιωτική ηγεσία – εκτός των άλλων, λόγω των αρνητικών επιπτώσεων της εφαρμογής των κοινοτικών κανόνων στον χειρισμό του Κουρδικού, αλλά και στην ίδια τη θέση της στο τουρκικό πολιτικό σύστημα.
Την προσοχή, εξ άλλου, της Άγκυρας συγκρατεί, όπως είναι φυσικό, και η δυναμική επιστροφή στο διεθνές προσκήνιο της παλαιάς ανταγωνίστριάς της Μόσχας. Ειδικότερα, ο πόλεμος του περασμένου Αυγούστου στον Καύκασο λειτούργησε ως προειδοποίηση για τις διευρυμένες ρωσικές στοχεύσεις και δυνατότητες στο βορειοανατολικά των τουρκικών συνόρων «εγγύς εξωτερικό» της Ρωσίας. Ενώ ανάλογο μήνυμα εξέπεμψε αμέσως μετά τη λήξη των εχθροπραξιών και η δημόσια προβολή από τον πρόεδρο Μεντβέντεβ ρωσικών «προνομιακών συμφερόντων» «στην παραμεθόριο περιοχή και όχι μόνο».
Ζωηρού, τέλος, τουρκικού ενδιαφέροντος διεργασίες συντελέσθηκαν τον τελευταίο καιρό και στις σχέσεις του εβραϊκού κράτους με τους Άραβες γείτονές τους. Πιο συγκεκριμένα, η παλαιστινιακή Ιντιφάντα του 2000, η ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο του Ιουλίου 2008 και η πρόσφατη στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ στη Γάζα έχουν διεγείρει στην τουρκική κοινή γνώμη βίαια αντιϊσραηλινά αισθήματα. Και συγχρόνως, λόγω και των φιλοϊσραηλινών τοποθετήσεων της Δύσης, περιέπλεξαν τις σχέσεις της Τουρκίας με τον αραβομουσουλμανικό κόσμο και ειδικότερα με δύο ιδιαιτέρως προβληματικά, από δυτικής σκοπιάς, κράτη της περιοχής: τη Συρία και το Ιράν. Τα οποία, στο μεσανατολικό τοπίο που προέκυψε από την ανατροπή του Σαντάμ, η Άγκυρα επιδιώκει να προσεγγίσει, με βασικό κίνητρο την αντιμετώπιση του κοινού πλέον και στις τρεις χώρες κουρδικού προβλήματος, προκειμένου δε για την Τεχεράνη, και την ενεργειακή συνεργασία.
***
Στο μεταλλασσόμενο αυτό γεωπολιτικό περιβάλλον, ο Τούρκος πρωθυπουργός, με προμετωπίδα το σύνθημα «μηδέν προβλήματα με τους γείτονες» και προσφέροντας τις καλές υπηρεσίες του για την επίλυση των μεταξύ των γειτόνων αυτών διαφορών, επιχειρεί να προβάλει τη χώρα του ως μεγάλη περιφερειακή δύναμη σταθεροποίησης.
Τα Βαλκάνια, στραμμένα στο σύνολό τους σχεδόν προς τον ευρωατλαντικό κόσμο, φαίνεται να καταλαμβάνουν αυτή τη στιμή σχετικώς χαμηλή θέση στις προτεραιότητες της Άγκυρας – παρά τις επισκέψεις Τούρκων αξιωματούχων, του ίδιου του Ερντογάν περιλαμβανομένου, στην περιοχή και ιδίως σε χώρες με σημαντικό μουσουλμανικό ή τουρκόφωνο στοιχείο. Μόνη εξαίρεση στην – όλως σχετική άλλωστε – υποβάθμιση αυτή της βαλκανικής πτυχής της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής: τα υπό ευρεία έννοια Ελληνοτουρκικά. Τα οποία, όμως, προσεγγίζονται από την τουρκική πλευρά με στενώς στρατηγικά κριτήρια – και ως εκ τούτου υπόκεινται στον αυστηρό έλεγχο της στρατιωτικής της ηγεσίας.
Σημαντική, αντιθέτως, τουρκική διπλωματική δραστηριοποίηση σημειώνεται, στην Υπερκαυκασία. Με στόχο τον περιορισμό των περιθωρίων ρωσικής ανάμειξης και τη μεγιστοποίηση της τουρκικής παρουσίας και επιρροής σε μια περιοχή μείζονος στρατηγικής και ενεργειακής σημασίας. Και με κύριες εκδηλώσεις, την προσπάθεια της Αγκυρας να εξομαλύνει τις σχέσεις της με την Αρμενία και παραλλήλως να μεσολαβήσει μεταξύ Γιερεβάν και Μπακού για την επίλυση της διαφοράς τους περί το Ναγκόρνο–Καραμπάχ – πρωτοβουλίες που αντιμετωπίσθηκαν θετικά από τους Δυτικούς – αλλά και την άκαρπη απόπειρα της κυβέρνησης Ερντογάν να δρομολογήσει, διαρκούσης της ρωσογεωργιανής κρίσης, ένα «Σχέδιο σταθεροποίησης και συνεργασίας στον Καύκασο» προβλέπον και τη σύμπραξη της Μόσχας – το οποίο, αντιθέτως, προσέκρουσε στην εύγλωττη επιφυλακτικότητα της Ουάσινγκτον.
Επίκεντρο, ωστόσο, της τουρκικής διπλωματικής εξόρμησης είναι ο μεσανατολικός χώρος – με την τύχη, όμως, των σχετικών πρωτοβουλιών να αποδεικνύεται άνιση. Εως την έναρξη του πολέμου της Γάζας, επί παραδείγματι, η διαμεσολάβηση Ερντογάν μεταξύ Ισραήλ και Συρίας φάνηκε να αποδίδει ουσιαστικούς καρπούς. Από την άλλη, όμως, η απόπειρα της Άγκυρας να αναβαθμίσει τη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς σε συνομιλητές του εβραϊκού κράτους επέσυρε την αποδοκιμασία, όχι μόνο των Ισραηλινών, αλλά και των κύριων δυτικών δυνάμεων. Ενώ η τουρκική προσφορά καλών υπηρεσιών για την επίλυση του Ιρανικού έπεσε μάλλον στο κενό – προκαλώντας συγχρόνως και τη δυσαρέσκεια των Αμερικανών.
***
Υπό το φως των διαπιστώσεων που προηγούνται, η φραστική έκρηξη του Ερντογάν στο Νταβός γίνεται, σε κάποιο βαθμό, κατανοητή. Πέραν από την προσωπική του πικρία για τον εικαζόμενο «εμπαιγμό» του από τον Ισραηλινό ομόλογό του – ενώ ο Ολμερτ συζητούσε στην Άγκυρα τα της τουρκικής μεσολάβησης στο Συριακό, το Ισραήλ ολοκλήρωνε τις προετοιμασίες για την επίθεση στη Γάζα – ο Τούρκος πρωθυπουργός είχε ενδεχομένως ως κίνητρο και τον επηρεασμό της τουρκικής κοινής γνώμης εν όψει των κρίσιμων δημοτικών εκλογών της 29ης Μαρτίου. Εν πάση, όμως, περιπτώσει, η συμπεριφορά του υπερέβη τα εσκαμμένα – και, όπως όλα δείχνουν, υπήρξε αντιπαραγωγική. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από τις εν συνεχεία σύντονες προσπάθειες της Άγκυρας να περιορίσει τη ζημία που υπέστησαν οι τουρκοϊσραηλινές σχέσεις. Σχέσεις χρησιμότατες, σημειωτέον, και για την τουρκική πλευρά, τόσο σε επίπεδο στρατιωτικής συνεργασίας, όσο και λόγω της ισχύος του εβραϊκού λόμπι στις ΗΠΑ – και του κινδύνου το τελευταίο αυτό, φιλικά μέχρι πρότινος διακείμενο έναντι της Τουρκίας, να στραφεί τώρα κατά των τουρκικών συμφερόντων.
Γενικότερα δε, θα ήταν σφάλμα να συμπεράνει κανείς ότι η μερική τουρκική αποστασιοποίηση από τον δυτικό παράγοντα ισοδυναμεί με ρήξη. Το ΝΑΤΟ, αλλά και η ΕΕ – με την οποία, εν αδυναμία επίτευξης της πλήρους ένταξης, μια προνομιακή σχέση παρουσιάζει πολλαπλά πλεονεκτήματα για τους Τούρκους – παραμένουν ανατικατάστατα ερείσματα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Ιδίως σε σχέση με τους κινδύνους που – παρά τις περιστασιακές λυκοφιλίες της Άγκυρας με διαχρονικούς γεωπολιτικούς της αντιπάλους, όπως η Ρωσία, η Συρία ή το Ιράν – δεν παύουν να ελοχεύουν στα βορειοανατολικά και νότια τουρκικά σύνορα. Ενώ οι Δυτικοί, από την πλευρά τους, μολονότι δυσφορούντες για τους εκκάστοτε προβληματικούς τουρκικούς χειρισμούς, εξακολουθούν να θεωρούν την Τουρκία σημαντικότατο στρατηγικό τους εταίρο στον υπό ευρεία έννοια μεσανατολικό χώρο.
· Το κείμενο αυτό αποτελεί προδημοσίευση από το τεύχος του Απριλίου του περιοδικού Monthly Review, στο οποίο πανεπιστημιακοί, πολιτικοί, κ.α. γράφουν για τις νέες κατευθύνσεις της τουρκικής πολιτικής.
Tο Τουρκικό Γενικό Επιτελείο δήλωσε ανοιχτά ότι δεν προτίθεται να υποστηρίξει τις προσπάθειες για την ίδρυση ενός επαγγελματικού στρατού. Συχνά, οι ΤΕΔ επικρίνονται διότι έναντι τρομοκρατικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένου και του ΡΚΚ, αναπτύσσουν μη εκπαιδευμένους στρατιώτες, ενώ σε ειδησεογραφικές αναφορές σημειώθηκε ότι σχεδιάζουν την ίδρυση ενός επαγγελματικού στρατού, έτσι ώστε να ξεκινήσει μια νέα στρατηγική στη μάχη κατά της τρομοκρατίας.
Πάρα ταύτα, σε αλληλογραφία από το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο προς την Πρωθυπουργία, υπήρξε ο ισχυρισμός ότι δεν είναι δυνατό να υπάρξει ένας στρατός, ο οποίος να απαρτίζεται αποκλειστικά από επαγγελματίες στρατιώτες, και ότι μόνο δύο ταξιαρχίες της Διοίκησης Στρατοχωροφυλακής και τέσσερις ταξιαρχίες της Διοίκησης του Στρατού Ξηράς μπορούν να στελεχωθούν από επαγγελματικά στελέχη.
Μέχρι το τέλος του 2008, οι επαγγελματίες οπλίτες, που υπηρετούσαν σε ταξιαρχίες της Διοίκησης Στρατοχωροφυλακής και της Διοίκησης του Στρατού Ξηράς, ανέρχονταν σε 6.500. Μέχρι το τέλος του 2009, το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο στοχεύει να αυξήσει τον αριθμό τους σε 9.000.
Σύμφωνα με υπολογισμούς του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου, η ανάπτυξη επαγγελματικού στρατού θα κόστιζε περί τα 45 δις. δολάρια ΗΠΑ, ποσό που δεν υπάρχει στον προϋπολογισμό του. Παράλληλα, με σημείωμά του, το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο απέρριψε τις φήμες τόσο περί καταβολής μισθού στους Τούρκους κληρωτούς, όσο και περί εξαγοράς της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας.
Εξάλλου, η υλοποίηση του προγράμματος, το οποίο θα συγκέντρωνε όλες τις αντιτρομοκρατικές δραστηριότητες της Τουρκίας υπό τον έλεγχο ενός νέου Υφυπουργείου για την Ασφάλεια και την αντιτρομοκρατία, αναβλήθηκε λόγω των επερχόμενων δημοτικών εκλογών.
Σύμφωνα με προηγούμενη απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, ο συντονισμός των αντιτρομοκρατικών δραστηριοτήτων όλων των εμπλεκομένων φορέων θα ασκείται από ένα Υφυπουργείο Ασφάλειας, στο πλαίσιο του Υπουργείου Εσωτερικών. Αυτό αφορά κυρίως στην επεξεργασία και στη διαχείριση των πληροφοριών, που συλλέγονται από διάφορες μονάδες. Όμως, σύμφωνα με ανώνυμο κυβερνητικό αξιωματούχο, «ούτε οι ΤΕΔ, ούτε η κυβέρνηση είναι απόλυτα ευχαριστημένοι με τους τωρινούς σχεδιασμούς. Γι΄ αυτό μετέθεσαν τη συζήτηση επί του θέματος, για μετά τις δημοτικές εκλογές».
Ένας από τους καλύτερους «αποκωδικοποιητές» του πολιτικού συστήματος εξουσίας των ΗΠΑ και καταξιωμένος εδώ και δεκαετίες μελετητής του Αμερικανικού Πενταγώνου, ο William M. Arkin, έχει αποκρυσταλλωμένη θέση και άποψη αναφορικά με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σε ζητήματα Εθνικής Ασφάλειας (National Security). Τον Μάιο του 2008, μεσούσης της προεκλογικής εκστρατείας ο Arkin παρακολούθησε ως προσκεκλημένος συνέδριο που οργανώθηκε υπό την αιγίδα του John F. Kennedy School Government και του Center for Strategic Leadership (U.S. Army War College).
Τίτλος του συνεδρίου ήταν "Civil - Military Relations in a post -9/11 World". Καθ' όλη τη διάρκεια του συνεδρίου, υπογραμμίζει ο Arkin, κανένας από τους συνέδρους, όλοι «επαγγελματίες» (professionals) σε ζητήματα Εθνικής Ασφάλειας δεν αναφέρθηκε είτε στον John McCain, τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων, ούτε στον υποψήφιο των Δημοκρατικών Barak Obama, ένας εκ των οποίων θα ήταν ο μελλοντικός πρόεδρος των ΗΠΑ.
Το συμπέρασμα του Arkin από όσα άκουσε και αποκωδικοποίησε ("I had to listen to code") ήταν ότι για τους επαγγελματίες του είδους (τους "national security professionals") «δεν έχει πραγματική αξία ποιος είναι ο πρόεδρος» και ότι για την επιτυχή «διαχείριση ζητημάτων εθνικής ασφάλειας το μόνο που χρειάζεται είναι να ακολουθηθεί ένα γενικό πρότυπο (template) δράσης». Το γενικό αυτό πρότυπο, προϊόν διαχρονικής υπερκομματικής συναίνεσης, καθορίζεται από τους «επαγγελματίες του είδους», σχεδόν κατά κανόνα, στη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου (transition period) από την εκλογή του νέου προέδρου στις αρχές Νοεμβρίου μέχρι την εγκατάστασή του στις 20 Ιανουαρίου του επόμενου έτους.
Καλύτερη απόδειξη για την εκτίμηση του Arkin, και τον καταλυτικό ρόλο των «επαγγελματιών του είδους» καθώς επίσης και για τη διαχρονική συνέχεια της αμερικανικής πολιτικής σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, καταγράφεται για μια ακόμη φορά, με την επίσκεψη της κας Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Κλίντον στην Τουρκία και την εξαγγελθείσα για τον Απρίλιο επίσκεψη του προϊσταμένου της Ομπάμα στην ίδια χώρα, μετά την ολοκλήρωση του ταξιδιού του στην Ευρώπη.
Ειδικά στην περίπτωση της Τουρκίας έχουμε τον θρίαμβο της ελίτ των «διανοούμενων του πολέμου» (war intellectuals), που απαρτίζονται από μέλη των think tanks της Ουάσιγκτον («συντηρητικά» και «φιλελεύθερα») και της στρατο-γραφειοκρατίας, δηλαδή μελών του Υπουργείου Άμυνας, του Υπουργείου Εξωτερικών και των «επαγγελματιών του είδους».
Οι τελευταίοι «περιφέρονται» από τα think tanks, στα πανεπιστήμια, στην κυβέρνηση και τούμπαλιν ή καταλήγουν από την κυβέρνηση να εργάζονται σε οίκους δημοσίων σχέσεων που είναι συμβεβλημένοι με κράτη όπως είναι η Τουρκία για παράδειγμα και λειτουργούν ως «ξένοι πράκτορες» (foreign agents) των κρατών αυτών. Κλασσικό παράδειγμα της τελευταίας περίπτωσης είναι αυτή του Marc Grossman που σήμερα εργάζεται ως μέλος της εταιρείας δημοσίων σχέσεων του Cohen Group, που είναι συμβεβλημένη με την Τουρκία. Όχι τυχαία ο Cohen είναι ο William Cohen, τελευταίος Υπουργός Άμυνας των Δημοκρατικών επί προεδρίας Κλίντον την δεκαετία του 1990.
Ο κ. Marc Grossman , επαγγελματίας διπλωμάτης, διετέλεσε πρέσβης των ΗΠΑ στην Τουρκία (1994-1997) και Υφυπουργός για ευρωπαϊκές υποθέσεις (2001 - 2005) υπό την ευθύνη του οποίου δρομολογήθηκε η τελευταία φάση του Σχεδίου Ανάν. Για τον κ. Grossman υπάρχει ωστόσο και κάτι άλλο. Εναντίον του εκκρεμούν ισχυρισμοί και κατηγορίες ότι την περίοδο που διετέλεσε Υφυπουργός (2001-2005) υπήρξε αποδέκτης τουλάχιστον 15,000 δολαρίων σε μετρητά υπό τη μορφή δωροδοκίας (bribe) από την τούρκο-αμερικανική οργάνωση American - Turkish Council. Κατά τους ισχυρισμούς ο Grossman συνεργάζετο με την Τουρκική πρεσβεία και Τούρκους πράκτορες στην παροχή πληροφοριών για πυρηνικά ζητήματα, που κατέληγαν στην Τουρκία, το Πακιστάν και το Ισραήλ. Για τον Grossman ανοίχθηκε φάκελος από την αμερικανική FBI , τα τηλέφωνα παρακολουθούντο και από την παρακολούθηση προέκυψαν οι ισχυρισμοί εναντίον του. Η υπόθεση δεν έχει κλείσει αλλά δεν φαίνεται και να προχωρεί. Η αμερικανική δικαιοσύνη έχει επιβάλλει δικαστικά ασφαλιστικά μέτρα για λόγους «εθνικής ασφάλειας» στην υπόθεση Grossman.
Τίποτα από τα παραπάνω ωστόσο, δεν σταμάτησαν τον κ. Grossman που εμφανίστηκε την επομένη του ταξιδιού της κας Κλίντον στην Τουρκία ως το κύριο πρόσωπο που παρείχε πληροφορίες στην εφημερίδα The Washington Post ("Obama Trip to Include Turkey Visit", March 8, 2009). Η εφημερία στο πρωτοσέλιδό της εκθειάζει την Τουρκία και την στρατηγική της συμμαχία για τις ΗΠΑ, στην προσπάθεια της τελευταίας να κερδίσει τον μουσουλμανικό κόσμο, να απεμπλακεί από το Αφγανιστάν, και να εκτονώσει την Μέση Ανατολή.
Αυτά που λέει ο κ. Grossman σήμερα, ότι δηλαδή η Τουρκία βρίσκεται στο επίκεντρο του στρατηγικού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ είναι αυτολεξεί αυτό που έλεγε ο Richard Hollbrooke (σήμερα εκπρόσωπος του Ομπάμα για το Αφγανιστάν) στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και τα οποία εκφώνησε ο Κλίντον στην Άγκυρα το 1999, στον πανηγυρικό του λόγο στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση, όπου οι Τούρκοι τον χειροκροτούσαν επί ποδός για αρκετή ώρα.
Ωστόσο, οι σχέσεις ΗΠΑ - Άγκυρας δεν βρίσκονται σε αυτό το επίπεδο λόγω και μόνο της σύμπλευσης συμφερόντων των δυο κρατών σε μια γκάμα ζητημάτων. Θυμίζω ότι ο αντιαμερικανισμός και ο αντισημητισμός (που πάνε χέρι χέρι) βρίσκεται στα ύψη στην Τουρκία. Και ότι τον Μάρτιο του 2003 οι σχέσεις ΗΠΑ-Άγκυρας ήταν στο ναδίρ λόγω της άρνησης της τελευταίας να συνδράμει τη μεγάλη σύμμαχό της στην εισβολή στο Ιράκ.
Από τις αρχές του 1980, η τουρκική κυβέρνηση υλοποιεί, με τη βοήθεια των ΗΠΑ και του Ισραήλ, μια στρατηγική άλωσης και βραχυκύκλωσης όλων των κέντρων εξουσίας των ΗΠΑ, κυρίως μέσα στην Ουάσιγκτον αλλά και έξω από αυτήν.
Είναι πράγματι εντυπωσιακό ότι δεν υπάρχει think tank στην Ουάσιγκτον το οποίο ασχολείται με ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, όπου δεν υπάρχει τουρκική παρουσία και πάμπολα τούρκικα λεφτά. Πουθενά στην Ουάσιγκτον δεν λαμβάνει χώρα δραστηριότητα που να επηρεάζει τα τούρκικα συμφέροντα και να μην εμφανίζεται μια χορωδία «επαγγελματιών» σε ζητήματα εθνικής ασφάλειας για να την ακυρώσει.
Αντίθετα η παρουσία της Κύπρου και της Ελλάδας στα κέντρα εξουσίας στην Ουάσιγκτον είναι από παθητική μέχρι γελοία. Και όχι τυχαία. Δυστυχώς.
Ο επικεφαλής της εισαγγελίας της Κωνσταντινούπολης ανακοίνωσε σήμερα την αποστολή ενός νέου κατηγορητηρίου, με την προσθήκη άλλων 56 ονομάτων στον κατάλογο των εναγομένων, στην έδρα του δικαστηρίου που εξετάζει την υπόθεση των υποτιθέμενων επίδοξων πραξικοπηματιών της ομάδας Εργκένεκον.
Δώδεκα από τα νέα πρόσωπα των κατηγορουμένων εγκαλούνται από την πολιτική αγωγή ως «ηγέτες μίας παράνομης οργάνωσης», κι οκτώ απ' αυτούς κατηγορούνται επίσης για «απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης δια της βίας», τονίζεται στο ίδιο ανακοινωθέν.
'Αλλοι σαράντα κατηγορούμενοι παραπέμπονται για «συμμετοχή σε παράνομη οργάνωση», ενώ οι τέσσερις τελευταίοι θα λογοδοτήσουν στην κατηγορία της «αυτόβουλης υποστήριξης μίας παράνομης οργάνωσης».
Στο ανακοινωθέν της εισαγγελίας προστίθεται πως 21 ύποπτοι τελούν υπό προσωρινή κράτηση και 35 έχουν αφεθεί ελεύθεροι.
Στο ανακοινωθέν της εισαγγελίας δεν προστίθεται καμία άλλη πληροφορία σχετικά με τα ονόματα των νέων παραπεμπομένων.
Ωστόσο, επισημαίνει πως οι έρευνες που αφορούν άλλα 77 άτομα, 48 εκ των οποίων τελούν υπό κράτηση, συνεχίζονται.
Το νέο κατηγορητήριο, ένα έγγραφο 1.909 σελίδων, θα πρέπει να επικυρωθεί από το δικαστήριο ώστε να παραπεμφθούν τελεσίδικα σε δίκη οι 56 νέοι κατηγορούμενοι.
ΠΗΓΗ:Strategy-Geopolitics
Κατά της τουρκικής διαμεσολάβησης για βελτίωση των σχέσεων της Τεχεράνης με τις ΗΠΑ τάχθηκε ο Ιρανός πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, τρεις ημέρες αφότου η Αγκυρα ανέφερε πως θα εξέταζε το ενδεχόμενο να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο.
«Δεν χρειάζεται διαμεσολάβηση» δήλωσε χαρακτηριστικά στους δημοσιογράφους, μετά από συνάντηση με ηγέτες των χωρών της περιοχής, μεταξύ των οποίων και ο Τούρκος ομόλογός του.ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ
Πονηρές τροπολογίες υποβλήθηκαν και ενδεχομένως να υποβληθούν ακόμη και τη δωδεκάτη από το φιλοτουρκικό μπλοκ επί της έκθεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Τουρκία, με εισηγήτρια την Ολλανδή ευρωβουλευτή Ρία Όμεν. Η έκθεση θα τεθεί ενώπιον της ολομέλειας της Ευρωβουλής για τελική έγκριση, αύριο Πέμπτη. Οι τροπολογίες στοχεύουν στο...διακριτικό ροκάνισμα, με άλλα λόγια να ανοίξουν τρύπα επί της πλήρους εφαρμογής των τεσσάρων θεμελιωδών ελευθεριών, ως απαραίτητης προϋπόθεσης οποιασδήποτε συμφωνημένης λύσης του Κυπριακού.
Αποκλίσεις κι επιχειρήματα
Η κύρια αρνητική τροπολογία προέρχεται από τους Πράσινους και ετέθη σε συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αφορμή δόθηκε μετά από παρέμβαση, που είχε γίνει όταν η έκθεση ετέθη ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών στις 21 Δεκεμβρίου για ψηφοφορία, από το γνωστό τεχνοκράτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Κριστόφ Φιλορί, ο οποίος, με τοποθέτησή του, άφησε ανοικτό το θέμα των αποκλίσεων από τις 4 βασικές ελευθερίες της Ε.Ε. (Ο κ. Φιλορί ήταν επί του σχεδίου Ανάν εκπρόσωπος Τύπου τού τότε Κοινοτικού Επιτρόπου Αρμόδιου για θέματα Διεύρυνσης Γκίντερ Φερχόιγκεν και νυν «Head of Unit» στις ενταξιακές διαδικασίες της Τουρκίας με την Ε.Ε.). Η τροπολογία των Πρασίνων φαίνεται να βρίσκει θετικό κλίμα στο στρατόπεδο των Φιλελευθέρων, ανεξαρτήτως ποια θα είναι η τελική γραμμή της Ομάδας. Θετικά προσεγγίζεται και από ευρωβουλευτές των Σοσιαλιστών. Υπάρχουν μέλη της ομάδας που δεν τη βρίσκουν παράλογη, καθότι οι συντάκτες της και υποστηρικτές της προβάλλουν τα εξής επιχειρήματα: 1) Είναι κάτι φυσιολογικό οι προσωρινές αποκλίσεις. 2) Είναι θέση της Επιτροπής ότι οι προσωρινές αποκλίσεις θα υπάρξουν για πρακτικούς λόγους, διότι δεν γίνεται να εφαρμοστεί αλλιώς η υπό συζήτηση λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. 3) Περί προσωρινών αποκλίσεων, αφενός, αναφέρθηκε και ο Επίτροπος Ρεν, όταν επισκέφθηκε προσφάτως την Κύπρο, αφετέρου οι αποκλίσεις αυτές μπορούν να γίνουν αποδεκτές και από τον κυπριακή Κυβέρνηση και από τον κ. Ταλάτ.
Η διευκρίνιση
Σημειώνουμε ότι η φράση για την εφαρμογή των τεσσάρων θεμελιωδών ελευθεριών τέθηκε ως διευκρίνιση στη θέση Ρεν και Επιτροπής, η οποία περιλαμβάνεται στην έκθεση Όμεν και αναφέρει ότι: Η Ε.Ε. θα αποδεκτεί οποιαδήποτε λύση συμφωνηθεί από τις δύο Κοινότητες. Συνεπώς, η αναφορά σε 4 θεμελιώδεις ελευθερίες (ελεύθερη διακίνηση προσώπων, αγαθών, υπηρεσιών και κεφάλαια) είχε προστεθεί για να αποφευχθούν παρερμηνείες, που οδηγούν σε αποδοχή λύσης με αποκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο. Μάλιστα, ως ύστατος συμβιβασμός για να μην αλλοιωθούν οι 4 βασικές ελευθερίες, είχε γίνει δεκτό όπως απαλειφθεί από το αρχικό κείμενο η αναφορά στο κοινοτικό κεκτημένο.
Όχι Κυβέρνησης - Ευρωβουλευτών
Η Κυβέρνηση, διά της Μόνιμής της Αντιπροσωπίας στις Βρυξέλλες και στην Ε.Ε., τάσσεται αντίθετα με την τροπολογία των Πρασίνων, καθότι, εάν και πώς θα εφαρμοστούν οι 4 θεμελιώδεις ελευθερίες, είναι θέμα των δύο ηγετών και της κρίσης του κυπριακού λαού.
Βεβαίως, για τους Κύπριους ευρωβουλευτές, η παράγραφος αυτή θεωρείται πονηρή και ότι προσφέρει πλεονέκτημα στην τουρκική πλευρά, ενόψει συνομιλιών, για ν' ακρωτηριάσει δημοκρατικά τη μορφή της λύσης και ν' ανοίξει τρύπα στην εφαρμογή όχι μόνο των 4 θεμελιωδών ελευθεριών, αλλά και των αρχών και των αξιών της Ε.Ε. Οι ευρωβουλευτές του ΕΛΚ -Γ. Κασουλίδης, Γ. Μάτσης και Π. Δημητρίου- υποστηρίζουν ότι η παράγραφος θα πρέπει να μείνει ως έχει, χωρίς, δηλαδή, την τροπολογία των Πρασίνων. Εναντίον της τροπολογίας των Πρασίνων τάσσονται και οι δύο ευρωβουλευτές του ΑΚΕΛ Νέες Δυνάμεις, Κ. Τριανταφυλλίδης και Α. Αδάμου.
Ο θιγμένος Ταλάτ
Επί αυτή της βάσης, ότι δηλαδή η Ευρωβουλή πρέπει να μείνει επί θεμάτων αρχής, κινείται και επιχειρηματολογεί ο ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης στο πεδίο των Φιλελευθέρων, στελέχη των οποίων, μόλις αφιχθέντα από την κατεχόμενη Κύπρο, επιδιώκουν μια δεύτερη τροπολογία, τη δωδεκάτη, για παραπέρα ανατροπή στην παράγραφο: Επιθυμούν να προβούν σε διαχωρισμό της τελευταίας φράσης της κεντρικής παραγράφου για το Κυπριακό από την υπόλοιπη. Στόχος είναι να αφαιρεθεί η φράση ότι «οι δύο ηγέτες πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι να αποφασίσουν για το μέλλον της χώρας τους». Η φράση αυτή συνδέεται με την υποχρέωση της Τουρκίας να διατηρήσει κατάλληλο κλίμα στις συνομιλίες, αποσύροντας το στρατό της από την Κύπρο και κατ΄ επέκταση να αφεθούν οι ηγέτες των δύο Κοινοτήτων να αποφασίσουν ελεύθερα για το μέλλον της χώρας τους. Ο ίδιος ο κ. Ταλάτ διαβίβασε προς ευρωβουλευτές των Φιλελευθέρων και άλλους τον ισχυρισμό του ότι είναι προσβολή να λέγεται ότι οι ηγέτες των δύο Κοινοτήτων δεν αποφασίζουν μόνοι τους.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ
Τούρκοι παρακρατικοί σε δράση στην Κύπρο
Το θέμα της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θρησκευτικών ελευθεριών των χριστιανών κατοίκων της Κύπρου (Ελληνοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων, Λατίνων) από την Τουρκία, λόγω της συνεχιζόμενης κατοχής το βορείου τμήματος της νήσου, έθεσε ο επίσκοπος Νεαπόλεως Πορφύριος σε ημερίδα του Οργανισμού για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) με θέμα "Μισαλλοδοξία και Διακρίσεις είς βάρος των Χριστιανών"
Ο επίσκοπος Νεαπόλεως σε ομιλία του στην ημερίδα, που έγινε στη Βιέννη, αναφέρθηκε επίσης στην:
- βεβήλωση και καταστροφή των θρησκευτικών χριστιανικών μνημείων και κοιμητηρίων. Την άρνηση της Τουρκίας να επιτρέψη την συντήρηση και επαναλειτουργία τους, από τους νόμιμους ιδιοκτήτες τους.
-συνεχιζόμενη καταπίεση των 500 περίπου εγκλωβισμένων στην χερσόνησο της Καρπασίας και τις Μαρωνίτικες κοινότητες. Την απαγόρευση σε αρχιερείς της Εκκλησίας της Κύπρου να τελέσουν ακολουθίες και ιερά μυστήρια στις κατεχόμενες περιοχές.
- την προσπάθεια της Άγκυρας για αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα των κατεχόμενων περιοχών με την εισαγωγή χιλιάδων εποίκων από την Ανατολή. Οι τουρκοκύπριοι σήμερα, επεσήμανε, αποτελούν μειοψηφία αφού οί έποικοι έχουν ξεπεράσει τον αριθμό των 160 χιλιάδων ενώ οι τουρκοκύπριοι παρέμειναν μόνον 87.900.
Στην καταπάτηση των θρησκευτικών ελευθεριών απο πλευράς της Τουρκίας αναφέρθηκε και ο εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο οποίος επεσήμανε την απαγόρευση της λειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάγης, την άρνηση στο Οικουμενικό Πατριαρχείο να κατέχει ακίνητη περιουσία και τους περιορισμούς που επιβάλλει το τουρκικό κράτος στην εκλογή του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Μεταξύ των συμπερασμάτων της ημερίδας ήταν:
α) Διακρίσεις είς βάρος των χριστιανών εκδηλώνονται σε διαφόρες μορφές σε χώρες μέλη του OΑΣΕ
β) Οι διακρίσεις αυτές δεν σημειώνονται μόνον όπου οι χριστιανοί είναι μειοψηφία αλλά και όπου αποτελούν την πλειοψηφία.
γ) Συζητήθηκαν διάφορες πτυχές του προβλήματος όπως: οι επιθέσεις κατά προσώπων, τις περιουσίες και τους χώρους λατρείας όπως και οι απαγορεύσεις στο δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας και πίστεως.
δ) Τονίστηκε ο σημαντικός ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) για την δημιουργία λανθασμένων αντιλήψεων και προκαταλήψεων είς βάρος των χριστιανικών αξιών και της χριστιανικής ταυτότητας.
ε) Τονίστηκε η ανάγκη για τον διαθρησκευτικό διάλογο γιατί πολλές από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οί χριστιανοί, τις αντιμετωπίζουν και άλλες θρησκευτικές κοινότητες σε χώρες του OΑΣΕ.
στ) Ζητήθηκε η δημιουργία αρχείων για εγκλήματα μίσους κατά των χριστιανών.
ζ) Είναι εξαιρετικά σημαντική η ορθή διαπαιδαγώγηση των νέων για τον σεβασμό της θρησκευτικής ελευθερίας όλων των ανθρώπων.
Όλα δείχνουν ότι οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις εισέρχονται σε νέα περίοδο με την Αθήνα να παρακολουθεί απλώς τα τεκταινόμενα.
Ο Τ/ΥΠΕΞ Μπαμπατζάν, εμφανίστηκε στο τηλεοπτικό δίκτυο ΝΤV, και απάντησε σε ερωτήσεις του επικεφαλής του δικτύου στην Άγκυρα, Μουράτ Ακγκιούν.
Ο κ. Μπαμπατζάν τόνισε ότι οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις με τη νέα αμερικανική κυβέρνηση εισέρχονται σε μια νέα περίοδο και ότι ήδη φθάνουν τα μηνύματα αυτής της νέας περιόδου.
Ο Μπαμπατζάν επεσήμανε ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα η Τουρκία είχε...επαφή με πολλούς υψηλά ιστάμενους Αμερικανούς αρμοδίους και πρόσθεσε: «Από πλευράς περιεχομένου συμπίπτουν πλήρως οι θεμελιώδεις προτεραιότητές μας όσον αφορά την εξωτερική μας πολιτική. Εισερχόμεθα σε μια περίοδο με επίκεντρο τις διαβουλεύσεις και τη συνεργασία. Εκείνοι μας ερωτούν “τι μπορούμε να κάνουμε μαζί στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στα Βαλκάνια και στη Μ. Ανατολή”. Αναφέρουν ότι επιθυμούν συνεργασία σε όλα αυτά τα θέματα.
Ο Πρόεδρος Ομπάμα έρχεται για μια διμερή επίσκεψη. Δηλαδή δεν πρόκειται για μια πολυμερή σύνοδο. Έρχεται ειδικά για να επισκεφθεί την Τουρκία. Ακόμη, δεν είναι γνωστό αν θα αποτελέσει θέμα η Συμμαχία Πολιτισμών ή αν θα πραγματοποιήσει ή όχι την ομιλία του προς τον ισλαμικό κόσμο. Το γεγονός ότι στην Τουρκία βρίσκονται ταυτόχρονα η δημοκρατία, ο κοσμικός χαρακτήρας και ο ισλαμισμός είναι ένα άκρως σημαντικό παράδειγμα για όλη την περιοχή. Οι ΗΠΑ αποδίδουν σημασία σε αυτό. Εμείς επιθυμούμε κατά την προσεχή περίοδο να συνεργαστούμε σε πολλούς τομείς. Η αξιότιμη Κλίντον επεσήμανε τη σημασία της Τουρκίας χαρακτηρίζοντάς την στρατηγικό εταίρο. Αυτό το επεσήμανε πιο ξεκάθαρα από την προηγουμένη κυβέρνηση. Η νέα κυβέρνηση έχει επίγνωση της σημασίας της Τουρκίας. Το γεγονός ότι ο Ομπάμα θα πραγματοποιήσει μια από τις πρώτες επισκέψεις του εκτός των ΗΠΑ στην Τουρκία αποτελεί σημαντικό μήνυμα προς τον κόσμο. Προσελκύει την προσοχή το παράδειγμα αλλαγής της Τουρκίας των 5 – 6 τελευταίων ετών.
Χθες, η Κλίντον έθεσε πολλά ερωτήματα. Είπαμε το τι κάναμε. Εξηγήσαμε το τι κάναμε στον τραπεζικό τομέα. Και εκείνο που είπε ήταν “Εσείς προχωρήσατε πολύ”.
Η Έκθεση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Το θέμα αυτό ήρθε στην ημερήσια διάταξη στην κατ’ ιδίαν συνάντηση. Κατά την άποψή μου, το γεγονός ότι εξετάζεται το θέμα αυτό ευρέως, οφείλεται στο ότι έχει σχέση με ένα σημαντικό Όμιλο ΜΜΕ. Αυτό δεν ήταν ένα βασικό θέμα της ημερήσιας διάταξης. Συζητήθηκε για ένα δίλεπτο. Σημασία έχει το εξής: Οι ΗΠΑ ετοιμάζουν εκθέσεις κάθε χρόνο για πολλές χώρες. Μπορεί να κάνει λάθος και το αμερικανικό ΥΠΕΞ. Δεν πρόκειται για έκθεση που έγραψε η ίδια η Κλίντον. Έχει γραφεί από κατώτερους αρμοδίους. Δεν πρέπει να μεγαλοποιείται το θέμα αυτό. Πρέπει να σκεφτούμε γιατί ένα θέμα σαν αυτό, το οποίο κάθε χρόνο δεν συζητείται, φέτος μεγαλοποιείται. Επιθυμούμε να είναι ουδέτερη και ισορροπημένη [η έκθεση]. Στην περίπτωση που και εμείς συντάξουμε κάποια έκθεση, στα μητρώα κάθε χώρας θα βρίσκαμε ότι κάτι υπάρχει.
Για την αποχώρηση από το Ιράκ
Ερ.: Στο θέμα της αποχώρησης από το Ιράκ είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν την Τουρκία. Υπάρχει κάποια εξέλιξη στο θέμα αυτό;
Απ.: Για το θέμα της αποχώρησης δεν έχουμε προχωρήσει σε λεπτομέρειες. Λένε ότι μπορεί να μας ζητήσουν το τάδε. Αν υπάρξει κάτι τέτοιο, η κατεύθυνση είναι γνωστή. Θα βγουν από το Β. Ιράκ, θα περάσουν από την Τουρκία και θα μεταβούν σε κάποιο λιμάνι στη Μεσόγειο.
Αναμφισβήτητα είναι σημαντικό το είδος του υλικού, η ποσότητα, ο χρόνος, η κατεύθυνση και ο τελικός στόχος. Θα φύγει από το Ιράκ και στη συνέχεια πού θα πάει; Αυτά όλα θα πρέπει να συζητηθούν. Ίσως σε ορισμένα σημεία του σχεδίου πούμε ναι και σε ορισμένα όχι. Έχουμε κάποιους όρους για το θέμα της αποχώρησης μέσω της Τουρκίας. Τις λεπτομέρειες θα τις συζητήσουν τα δύο Επιτελεία.
Σχέσεις με την Αρμενία
Ερ.: Κατά τη γνώμη σας, μετά από όλα αυτά θα επικρατήσει δυσφορία στις 24 Απριλίου; Υπάρχει το ρίσκο να κάνει λόγο ο Ομπάμα για γενοκτονία;
Απ.: Ο Ομπάμα, κατά την προεκλογική του εκστρατεία, έδωσε 5 φορές γραπτές υποσχέσεις. Υπάρχει και επιστολή. Θα δούμε τι θα γίνει στη συνέχεια. Εγώ βλέπω ακόμη ρίσκο. Το βασικό είναι να αντιληφθούν τις ευαισθησίες σχετικά με την Τουρκία. Πρόκειται για μια φράση και μπορεί για εκείνους να είναι κάτι το εύκολο. Όμως, πρέπει να αντιληφθούν από τη δική μας πλευρά τις αντιδράσεις και τις επιδράσεις. Προσπαθούμε να τους δώσουμε να καταλάβουν ποιες θα είναι οι συνέπειες μιας τέτοιας κατάστασης στη θετική ατμόσφαιρα που υπάρχει. Το μήνυμα αυτό το δώσαμε και στην Κλίντον. Κάθε φορά που συναντιόμαστε, παρατηρώ ότι κατέχει καλύτερα το θέμα. Εμείς ήδη αυτό το θέμα το συζητούμε με τους Αρμένιους, με τους οποίους υπάρχει ένα χρονοδιάγραμμα που κυλάει. Αυτό δεν είναι για την 24η Απριλίου. Εμείς ξεκινήσαμε το χρονοδιάγραμμα αυτό με τους Αρμένιους το Σεπτέμβριο του 2007. Αυτό το κρύψαμε επί ένα χρόνο, διότι έτσι θέλησαν οι Αρμένιοι.
Συζήτηση για την υποστήριξη στο Σουδάν
Το θέμα, στο οποίο αποδίδουμε σημασία είναι η ειρήνη και η σταθερότητα στο Σουδάν. Κατά τα τελευταία 3 χρόνια παρατηρείται μια βελτίωση στο Σουδάν. Οι συμφωνίες που γίνονται, τηρούνται. Οι συγκρούσεις έχουν μειωθεί. Βέβαια, η κατάσταση παραμένει εύθραυστη. Ενώ γίνεται τόσο σημαντική προσπάθεια στο Σουδάν, δεν είναι σωστό να λέγεται ότι “έγινε αυτό και το άλλο πριν από τόσα χρόνια”. Ό,τι απαιτεί η δικαιοσύνη θα γίνει. Σημασία έχει, όμως, η κατάλληλη στιγμή. Αν αρχίσουν και πάλι οι συγκρούσεις στο Σουδάν, πρέπει να μελετηθούν τα αποτελέσματα της απόφασης της σύλληψης. Πρέπει να γίνει αυτό που απαιτεί η δικαιοσύνη. Αλλά πάντα έχει σημασία το να γίνεται κάτι την κατάλληλη στιγμή.
Αφγανιστάν
Δεν υπήρξε αίτημα για στρατιώτες στο Αφγανιστάν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει. Είχαν πει στους συμμάχους του ΝΑΤΟ “αυξήστε τη συμβολή σας”. Όμως, δεν υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο αίτημα από την Τουρκία. Τα στρατιωτικά στοιχεία είναι σημαντικά, αλλά σημασία έχει και η πολιτική λύση».
Το Ιράκ θα αρχίσει να έρχεται στο προσκήνιο
Ο Μπαμπατζάν, ο οποίος αξιολόγησε το θέμα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, είπε ότι με το πέρασμα των ευθυνών στην ιρακινή πλευρά, θα αρχίσει να έρχεται περισσότερο στο προσκήνιο το Ιράκ κατά την προσεχή περίοδο και ότι θα συνεχίσει να λειτουργεί ο τριπλός μηχανισμός. Ο Μπαμπατζάν υπενθύμισε ότι στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας δεν ενεργεί μόνο η στρατιωτική πλευρά, αλλά βρίσκονται στο κύκλωμα και άλλα μέσα, όπως οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά και διπλωματικά.
Ο Μπαμπατζάν είπε ότι στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας συμβάλλει και η τοπική διοίκηση του Β. Ιράκ. Στη συνέχεια, επεσήμανε ότι η συμβολή αυτή δεν είναι στο επιθυμητό επίπεδο, αλλά η διοίκηση στην περιοχή πήρε κάποια απόσταση μεταξύ της ίδιας και του ΡΚΚ. Ακόμη, είπε ότι οι ΗΠΑ κήρυξαν το PJAK τρομοκρατική οργάνωση. Ο Μπαμπατζάν τόνισε ότι η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Ιράκ θα γίνει σταδιακά και δεν θα πρέπει να προκαλέσει κάποια δυσφορία. Επίσης, τόνισε ότι στο Ιράκ υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι, υπενθυμίζοντας ότι δεν υπάρχει μόνο ο φόβος πόλωσης Κούρδων – Αράβων αλλά και θέμα έντασης μεταξύ Σιϊτών και Σουνιτών. Ο Μπαμπατζάν είπε ότι, για να μη συμβούν αυτά, πρέπει να πραγματοποιηθούν σωστά βήματα και επεσήμανε ότι αναλογούν μεγάλα καθήκοντα στην κεντρική διοίκηση του Ιράκ.
Δεν μεταφέρω μήνυμα από τις ΗΠΑ στο Ιράν
Ο Τ/ΥΠΕΞ Μπαμπατζάν τόνισε ότι η Τουρκία υπογραμμίζει τη λέξη «σεβασμός» στις διμερείς σχέσεις της και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, στις σχέσεις με το Ιράν. Ο Μπαμπατζάν τόνισε ότι για τη λύση των προβλημάτων με το Ιράν σημασία έχει ο διάλογος, η διπλωματία και η ίση μεταχείριση. Ο Μπαμπατζάν τόνισε ότι συνέστησαν στις ΗΠΑ το διάλογο με το Ιράν και ότι με σκληρές δηλώσεις δεν είναι εφικτή η εξασφάλιση αποτελέσματος. Ο Μπαμπατζάν είπε ότι τα ίδια συνέστησαν και στο Ιράν και υπογράμμισε ότι η Τουρκία προσπαθεί οι ενδιαφερόμενες χώρες να αντιλαμβάνονται καλύτερα η μία την άλλη. Ακόμη, είπε ότι δεν μεταφέρει κανένα μήνυμα από τις ΗΠΑ στο Ιράν.
Ισραήλ
Όσον αφορά τις σχέσεις με το Ισραήλ, ο Μπαμπατζάν είπε ότι οι επαφές δεν σταμάτησαν ποτέ και ότι πιστεύουν πως τα προβλήματα στην εξωτερική πολιτική μπορούν να επιλυθούν με συζήτηση. Επίσης, επεσήμανε ότι οι σχέσεις με το Ισραήλ έχουν στρατηγικό χαρακτήρα και, όταν υπάρχουν εθνικά συμφέροντα, «πρέπει να βλέπουμε τις σχέσεις από αυτή την προοπτική».
Η Hürriyet σε μονόστηλο των εσωτερικών σελίδων και με την υπογραφή του διπλωματικού της συντάκτη Ουγούρ Εργκάν γράφει με τον τίτλο «Ο Γκιούλ θα μεταφέρει το μήνυμα του Λευκού Οίκου στην Τεχεράνη» ότι, κατά την επίσκεψη της Αμερικανίδας ΥΠΕΞ Κλίντον στην Άγκυρα, η οποία κράτησε μόνο 16 ώρες, επιτεύχθηκε ταύτιση απόψεων μεταξύ των πλευρών ειδικά στο θέμα του Ιράν.
Η Κλίντον, η οποία γνωρίζει ότι ο Πρόεδρος Γκιούλ μεταβαίνει αύριο στο Ιράν λόγω της Συνάντησης Κορυφής της Οργάνωσης Οικονομικής Συνεργασίας, κατά τη συνάντηση με τον Τούρκο Πρόεδρο είπε: «Είναι ολοφάνερο ότι γνωρίζετε πολύ περισσότερο από εμάς το Ιράν. Αποδίδουμε μεγάλη σημασία στις απόψεις σας σχετικά με το Ιράν. Επίσης, αποδίδουμε μεγάλη σημασία στις επαφές που θα έχετε στις 11 Μαρτίου στο Ιράν και με ανυπομονησία περιμένουμε τις εντυπώσεις σας από το Ιράν».
Ο Πρόεδρος Γκιούλ κατά τη συνάντηση, που θα έχει στην Τεχεράνη με τον Ιρανό Πρόεδρο Αχμεντινετζάντ, θα του μεταφέρει αυτό ακριβώς το μήνυμα των ΗΠΑ.
Εξάλλου, ο Τ/ΥΠΕΞ Μπαμπατζάν, που μετέβη στο Ιράν για την ίδια Σύνοδο, είπε ότι η Τουρκία μπορεί να παίξει μεσολαβητικό ρόλο μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν, στην περίπτωση που υπάρξει συγκεκριμένο αίτημα.
www.anixneuseis.gr
Ιδιαιτέρως μετά την απρόσμενη αναγγελία για επίσκεψη Ομπάμα
Του Αλεξανδρου Μασσαβετα
Κλίμα ευφορίας επικρατεί στην Τουρκία μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών το Σαββατοκύριακο. Αναμφίβολα, σημαντικότερο λόγο ευφορίας αποτέλεσε η ανακοίνωση από την Κλίντον ότι ο πρόεδρος Ομπάμα σχεδιάζει να επισκεφθεί την Τουρκία «μάλλον εντός μηνός». Ολοι οι αναλυτές ερμηνεύουν το απρόσμενο γεγονός ως απόδειξη της αυξημένης σημασίας που αποδίδει στην Τουρκία η εξωτερική πολιτική της νέας διοίκησης των ΗΠΑ.
Η επίσκεψη Κλίντον ήλθε να κλείσει τη χειρότερη περίοδο στις...τουρκοαμερικανικές σχέσεις, υποστηρίζουν οι Τούρκοι αρθρογράφοι, και να σηματοδοτήσει μια νέα αρχή διμερούς συνεργασίας. Ο αντιαμερικανισμός στην Τουρκία άγγιξε πρωτοφανή επίπεδα κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Μπους, κυρίως λόγω της αντίθεσης της κοινής γνώμης στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, αλλά και της διάστασης απόψεων ΗΠΑ – Τουρκίας όσον αφορά την αυτονομία των Κούρδων στο Βόρειο Ιράκ. Χαρακτηριστικά, σε όλες τις δημοσκοπήσεις οι Τούρκοι κατονόμαζαν τις ΗΠΑ ως «τη σοβαρότερη απειλή» κατά της ακεραιότητας της Τουρκίας. Λογοτέχνημα που περιέγραφε υποθετική τουρκοαμερικανική σύγκρουση στο μέλλον ήλθε στην πρώτη σειρά των πωλήσεων. Η Κλίντον μπορεί να μη δώρισε κουτί reset στον Τούρκο ομόλογό της Αλί Μπαμπατζάν, όπως στον Σεργκέι Λαβρόφ, πολλοί όμως είναι εκείνοι και στις δύο πλευρές που εύχονται η επίσκεψη να επανεκκινήσει τις τουρκοαμερικανικές σχέσεις σε νέο επίπεδο.
Στην Αγκυρα, η Κλίντον επιβεβαίωσε τη στήριξη των ΗΠΑ στα φιλόδοξα ανοίγματα εξωτερικής πολιτικής που επιχειρεί η Τουρκία τα τελευταία χρόνια, προς μεγάλη και γενική ικανοποίηση. Οι συζητήσεις με τον πρόεδρο Γκιουλ και τον πρωθυπουργό Ερντογάν επικεντρώθηκαν στις επανειλημμένες προσπάθειες της Τουρκίας, τον τελευταίο χρόνο, να μεσολαβήσει σε διμερείς διαπραγματεύσεις για την ειρήνευση Συρίας – Ισραήλ. Ηδη πριν από την άφιξή της, έρχονταν σαφή μηνύματα από τις ΗΠΑ πως η νέα προεδρία ευχόταν και ανέμενε την επανάληψη των προσπαθειών αυτών. Ακόμη πιο αξιοσημείωτη και σίγουρα λιγότερο αναμενόμενη η δήλωση της κ. Κλίντον ότι οι ΗΠΑ θα ζητήσουν τη μεσολάβηση της Τουρκίας προκειμένου να «συμμαζέψουν» τις κάκιστες σχέσεις που από το 1979 διατηρούν με την Τεχεράνη. Ο Τούρκος ομόλογός της Αλί Μπαμπατζάν, εμφανώς ικανοποιημένος, απαντούσε πως η Τουρκία είναι έτοιμη να αναλάβει δράση όποτε της ζητηθεί. Η απόφαση να εμπλακεί η Τουρκία στις διαπραγματεύσεις με το Ιράν συνιστά τη σημαντικότερη και πλέον τολμηρή πρωτοβουλία που φαίνεται διατεθειμένη να αναλάβει η Ουάσιγκτον. Ολοι οι Τούρκοι σχολιαστές και παρατηρητές βλέπουν στη στάση των ΗΠΑ μια προφανή αλλαγή από την αλαζονεία της εποχής Μπους. Κάποιοι, δε, σημειώνουν ότι οι ΗΠΑ «συνήλθαν», αποδίδοντας εν μέρει και στην αμέλεια της προεδρίας Μπους να συμβουλευθεί την Τουρκία και τις άλλες γειτονικές στο Ιράκ χώρες το εκεί χάος και αιματοκύλισμα, που «έσυραν τη διεθνή εικόνα της Αμερικής στο βόρβορο».
Η Κλίντον ήλθε στην Αγκυρα πολύ καλά διαβασμένη και φρόντισε να φλερτάρει με όλες τις πλευρές. Η επιβράβευση, έστω καθυστερημένη, του «ανοίγματος προς Ανατολάς» ικανοποίησε τους φιλοκυβερνητικούς. Η δήλωσή της πως η Τουρκία αποτελεί απόδειξη ότι Ισλάμ και δημοκρατία μπορούν να συνυπάρξουν, το γεγονός ότι αναφέρθηκε επανειλημμένως στον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους, αλλά και ότι επισήμανε, με χαρίεντα τόνο, στον Ερντογάν ότι οι πολιτικοί πρέπει να ανέχονται την κριτική των μέσων ενημέρωσης, ικανοποίησαν το κεμαλικό στρατόπεδο.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
© Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
