Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Ερήμην καταδικάστηκε η πολιτικός Λεϊλά Ζάν,Mε την κατηγορία ότι διέδιδε «εχθρική προπαγάνδα»


Σε ποινή φυλάκισης με την κατηγορία ότι διέδιδε «εχθρική προπαγάνδα», καταδικάστηκε από δικαστήριο της Τουρκίας η πολιτικός Λεϊλά Ζάνα, υποψήφια για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης την περασμένη 10ετία.

Να σημειωθεί ότι η καταδίκη έγινε ερήμην της κατηγορούμενης, ενώ στη δικαστική αίθουσα δεν παρίστατο ούτε καν ο συνήγορός της.

Η καταδικαστική απόφαση δεν σχολιάστηκε προς το παρόν από κανέναν από τους δύο εμπλεκόμενους στην ακροαματική διαδικασία.Κατά της καταδικαστικής απόφασης, που ακολουθεί πολλές άλλες παρόμοιες τελευταία, θα ασκηθεί έφεση.


Read more...

Παραδόθηκε το τελευταίο Μ-60Τ Sabra


Η τελετή που έλαβε χώρα σήμερα στο 2ο Κέντρο Συντήρησης του Τουρκικού στρατού στην Καισάρεια (ουσιαστικά ένα μεγάλο εργοστάσιο βάσης σαν το δικό μας 304 ΠΕΒ), σηματοδότησε το τέλος του προγράμματος ύψους σχεδόν 700 εκ δολαρίων, το οποίο δέχτηκε σκληρή κριτική τόσο για το πολύ μεγάλο κόστος αναβάθμισης 170 μέσων αρμάτων μάχης Μ-60Α1 όσο και για τα τεχνικά προβλήματα που προκάλεσαν σημαντικές καθυστερήσεις . Στην τελετή κατά την οποία παραδόθηκαν τα τελευταία 16 άρματα Μ-60Τ παρέστησαν ο Τούρκος ΥΠΑΜ Βεζντί Γκιονούλ, ο Ισραηλινός ομόλογος του Ούντι Σανί καθώς και εκπρόσωποι του Κολομβιανού στρατού οι οποίοι έδειξαν ενδιαφέρον για το πρόγραμμα αναβάθμισης.


Ο τουρκικός στρατός υπέγραψε συμβόλαιο ύψους 688εκ δολαρίων με τους Ισραηλινούς στις 29 Μαρτίου 2002 για την αναβάθμιση 170 αμερικανικών αρμάτων Μ-60Α1 στο επίπεδο Sabra Mk.II, τα κυριότερα σημεία της οποίας ήταν το πυροβόλο MG253 120mm, πρόσθετη θωράκιση, σύστημα ελέγχου πυρός Knight III και ισχυρότερος κινητήρας της γερμανικής MTU. Το πρωτότυπο παραδόθηκε στους Τούρκους το 2005 για τις πρώτες δοκιμές οι οποίες και ολοκληρώθηκαν μετά από ένα χρόνο, τον Μάιο του 2006. Η αναβάθμιση των υπολοίπων αρμάτων έγινε τοπικά στην μονάδα της Καισαρειας παράλληλα με την παράδοση των κίτ αναβάθμισης από την Ισραηλινή ΙΜΙ. Μετά το πέρας των εργασιών στα πρώτα άρματα διαπιστώθηκε ένα πρόβλημα κραδασμών του κινητήρα το οποίο επηρέαζε την ακρίβεια βολών του σύστημα ελέγχου πυρός, γεγονός το οποίο προκάλεσε την διακοπή των εργασιών και την διεξαγωγή -έντονων- διαπραγματεύσεων με τους Ισραηλινούς. Σύμφωνα με τις επίσημες -και υπεραισιόδοξες..- ανακοινώσεις το πρόβλημα ξεπεράστηκε εντός εξαμήνου και οι παραδόσεις συνεχίστηκαν κανονικά.

Στις δηλώσεις που ακολούθησαν της τελετής τονίστηκε ιδιαιτέρως από τους Τούρκους επισήμους το γεγονός ότι η συμφωνία με την ΙΜΙ συμπεριέλαβε σημαντική μεταφορά τεχνογνωσίας, την οποία κατόπιν χρησιμοποίησαν τουρκικές εταιρίες την ανάπτυξη εγχώριου συστήματος ελέγχου πυρός το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την αναβάθμιση των Leo-1T χωρίς εξωτερική βοήθεια, αλλά και για την ανάπτυξη υποσυστημάτων για το πρόγραμμα Altay. Πέρα από την όποια βοήθεια προσέφερε η Ισραηλινή εμπλοκή, είναι προφανές πως η προσπάθεια να αποδοθούν κάποιες εξωπραγματικές διαστάσεις σε αυτή, χρησιμοποιείται ως άλλοθι για το εξωφρενικά υψηλό ποσό που δαπανήθηκε για την αναβάθμιση μόλις 170 αρμάτων..


Read more...

Τουρκία: $48 δισ. για όπλα το 2023!


Το σημερινό ανακοινωθέν από την επίσκεψη του ΑΝΥΠΕΞ Δημήτρη Δρούτσα στην Άγκυρα σκόρπισε οποιεσδήποτε θετικές σκέψεις που θα μπορούσε να έχει ο κάθε καλοπροαίρετα σκεπτόμενος Έλληνας πολίτης, που ακόμα πιστεύει ότι τα εθνικά θέματα έχουν ακόμα κάποια σημασία για τους Έλληνες πολιτικούς. Εν μέσω μίας άνευ προηγουμένου τρομοκρατίας των ΜΜΕ για την οικονομία της χώρας, με την κυβέρνηση να πέφτει από την μία γκάφα στην επόμενη (βλ. δηλώσεις Παπανδρέου στο κυβερνητικό Συμβούλιο την Μ. Τρίτη περί επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας στήριξης της ΕΕ) ο Έλληνας πρωθυπουργός προχωρά σε βήματα προσέγγισης με την Τουρκία που θυμίζουν έντονα την πολιτική του όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών το 1999.

Φαίνεται ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός όλα αυτά τα χρόνια από την εποχή της πολιτικής του ανοίγματος του προς την Άγκυρα, δεν απεκόμισε την ανάλογη εμπειρία. Δυστυχώς ότι η μη τήρηση των δεσμεύσεων της Άγκυρα, για την μείωση της έντασης μεταξύ των δύο κρατών, και την τήρηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου, δεν αποτέλεσαν για τον Έλληνα Πρωθυπουργό απόδειξη των αληθινών προθέσεων της Τουρκίας.

Όσο περνά ο καιρός, ο πρωθυπουργός της χώρας φαίνεται να λειτουργεί ιδεοληπτικά περισσότερο από ποτέ, κυνηγώντας ένα άπιαστο όνειρο, την εξημέρωση του θηρίου. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι οι σχέσεις της Ελλάδας και την Τουρκίας δεν είναι οι σχέσεις που έχουν η Νορβηγία με τη Σουηδία.
Στην περίπτωση μας έχουμε ένα παιχνίδι ισχύος με την Τουρκία να δράττει τώρα τους κόπους μίας εικοσαετίας συνεχών αμφισβητήσεων και αύξησης της στρατιωτικής της ισχύς.
Και ενώ σε παλαιότερες δηλώσεις του, ο Έλληνας πρωθυπουργός έδειχνε να έχει καταλάβει ότι η περίοδος ύφεσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων μετά το 1999 ήταν μόνο ένα διάλειμμα, κυρίως διότι η Τουρκία βρισκόταν σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, σήμερα παρουσιάζεται ως ένας διαφορετικός άνθρωπος.
Είναι πραγματικά απίστευτη η επιμονή του Έλληνα πρωθυπουργού να θέλει να ανοίξει όλα τα εθνικά θέματα αυτή τη χρονική στιγμή, που όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, η χώρα κινδυνεύει με οικονομική κατάρρευση. Πραγματικά μπορεί στο μέλλον η παρούσα εξωτερική πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου να διδάσκεται στις διπλωματικές Ακαδημίες του κόσμου ως παράδειγμα προς αποφυγή, η πραγματικότητα όμως σήμερα είναι ότι ο ελληνικός λαός απορεί με την επιμονή του Έλληνα πρωθυπουργού να αναπτύξει στενότερες σχέσεις με μία χώρα που ανοικτά πλέον διεκδικεί το μισό Αιγαίο και έχει σχεδόν επιτύχει να συγκυβερνά τη Θράκη.
Είναι απίστευτος ο στρουθοκαμιλισμός της ελληνικής κυβέρνησης στις πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΕΞ, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι η υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου δεν είναι η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο χωρών. Αξίζει να σημειωθεί το σχόλιο του Τούρκου ΥΠΕΞ για τις συχνές επισκέψεις των πλοίων του τουρκικού Ναυτικού στην περιοχή του Σουνίου όπου κατά τα λεγόμενα του «οι πλόες που πρόσφατα ακολούθησαν τα πολεμικά μας πλοία στο Αιγαίο είναι απολύτως σύμφωνοι με το διεθνές δίκαιο και την εθιμική πρακτική». Ο ίδιος δε δεν παρέλειψε να κατηγορήσει τα ελληνικά ΜΜΕ ότι διόγκωσαν το ζήτημα χωρίς λόγο.
Την ίδια στιγμή αυτός ο μάγος της «απονεύρωσης και χειραγώγησης» του αντιπάλου, προτείνει την αμοιβαία μείωση των στρατιωτικών δαπανών, τη στιγμή που το 2009 η Τουρκία δαπάνησε 4 δις δολάρια για την αγορά νέων οπλικών συστημάτων ενώ το 2008 το ποσό αυτό ήταν 3,5 δις δολάρια.
Μετά από αυτά το ερώτημα που τίθεται είναι απλό. Πως μπορεί να γίνει πραγματικότητα μία τέτοια πρόταση, όταν η Τουρκία αγοράζει ή πρόκειται να αγοράσει μέσα σε χρονικό διάστημα λίγων ετών τα ακόλουθα οπλικά συστήματα
4 ιπτάμενα ραντάρ
4 αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου
2 ιπτάμενα κέντρα διοίκησης
30 μαχητικά F-16
100 μαχητικά stealth JSF
1 κατασκοπευτικό δορυφόρο
8 κορβέτες
6 αντιτορπιλικά AAW
1 Ελικοπτεροφόρο
16 περιπολικά ανοικτής θαλάσσης
4 κορβέτες για το Λιμενικό Σώμα
8 αποβατικά σκάφη LCT
2 αποβατικά πλοία LST
6 υποβρύχια Τ214ΤΝ
127 ελικόπτερα γενικής χρήσης
51 επιθετικά ελικόπτερα
250 νέα άρματα μάχης εγχώριας ανάπτυξης και κατασκευής
54 πλωτές επιθετικές αμφίβιες γέφυρες
100 τουλάχιστον βαλλιστικούς πυραύλους Yildirim
Πως μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η πρόταση, όταν η τουρκική πολεμική βιομηχανία υπάρχει χάρις στις αγορές οπλικών συστημάτων των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Πως μπορούμε να πιστέψουμε τα λόγια του Τούρκου ΥΠΕΞ όταν ο σχεδιασμός του τουρκικού κράτους για τον τομέα της άμυνας μέχρι το 2023 περιλαμβάνει την αύξηση των αμυντικών δαπανών από 130 δολάρια/άτομα το 2002 στα 534 δολάρια/άτομο το 2023.
Πως μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η «δελεαστική» πρόταση, όταν η πρόβλεψη για τον τουρκικό αμυντικό προϋπολογισμό του 2023 είναι αυτός να φτάσει τα 48 δις δολάρια. Πόση πειστικότητα έχουν τα λόγια του Νταβούτογλου όταν στόχος του τουρκικού κράτους είναι το 2023 είναι να απασχολούνται 60.000 εργαζόμενοι στην πολεμική βιομηχανία της χώρας από τις 25.000 που ήταν το 2002
Για άλλη μία φορά η Ελλάδα έπεσε στην παγίδα των ΜΟΕ, συμφωνώντας στην υλοποίηση σειράς μέτρων που μάλλον θα προκαλέσουν τον γέλωτα και τον σκεπτικισμό των Ελλήνων πολιτών παρά το αισιοδοξία τους για το μέλλον.
Προτάσεις όπως η σύσταση ενός Συμβουλίου Υψηλής Συνεργασίας με 10 Έλληνες και 10 Τούρκους Υπουργούς μάλλον απορία προκαλούν στους Έλληνες πολίτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε η ηττημένη μεταπολεμική Γερμανία που προσπαθούσε να διώξει από πάνω της το ναζιστικό παρελθόν, δεν δημιούργησε μία τέτοια επιτροπή κατά τη διάρκεια του φημισμένου γερμανογαλλικού άξονα συνεργασίας.
Πόσο δε στην περίπτωση της Ελλάδας όπου οι Τούρκοι υπουργοί αυτής της ελληνοτουρκικής Επιτροπής θα είναι οι ίδιοι οι υπουργοί που με τις πολιτικές τους θα κάνουν ότι μπορούν για να θέσουν υπό τον έλεγχο της Άγκυρας τη Θράκη, τα νησιά του Αν Αιγαίου. Θα είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που στέλνουν καθημερινά δεκάδες λαθρομετανάστες στην Ελλάδα αποβλέποντας στην μελλοντική τους πολιτική «αξιοποίηση».
Πριν από 74 χρόνια η ναζιστική Γερμανία ακολούθησε μία πολύ απλή και συνάμα αποτελεσματική πολιτική έναντι της Αυστρίας. Για πέντε χρόνια η Γερμανία έπαιζε με τα νεύρα των αυστριακών. Την μία φορά η Γερμανία, με διάφορες ενέργειες και επεισόδια έστελνε μηνύματα για επικείμενη εισβολή στην Αυστρία, η οποία αμέσως κινητοποιούσε τον αυστριακό Στρατό για να υπερασπίσει τη χώρα.
Αντί όμως για εισβολή ακολουθούσε μία περίοδος χαλάρωσης από την πλευρά της Γερμανίας και μια περίοδος επίθεσης φιλίας προς την Αυστρία με ειρηνικά συνθήματα, τα οποία εφησύχαζαν τους αυστριακούς. Μετά ακολουθούσε πάλι ένταση μεταξύ των δύο χωρών με τους Γερμανούς να στέλνουν πάλι μηνύματα εισβολής και μετά πάλι ακολουθούσε χαλάρωση.
Στο τέλος και μετά από πέντε χρόνια συνεχόμενων εναλλαγών, η συνείδηση και οι αντιστάσεις των αυστριακών μούδιασαν απονευρώθηκαν, ρίχνοντας έτσι τις αντιστάσεις τους. Την ίδια στιγμή η παγκόσμια κοινή γνώμη αδιαφορούσε πια για το παιχνίδι της Γερμανίας με τους ταλαίπωρους αυστριακούς. Έτσι αφού οι αντιστάσεις των αυστριακών είχαν πέσει και αφού η τότε παγκόσμια κοινή γνώμη είχε κουραστεί από αυτό το γερμανικό παιχνίδι και τις διαμαρτυρίες των αυστριακών, η Γερμανία βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία και εισέβαλε ανενόχλητη στην Αυστρία. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.
Ίσως τελικά αυτή την πολιτική να ακολουθεί η Τουρκία τα τελευταία 36 χρόνια και εμείς δεν το έχουμε αντιληφθεί. Οι πρόσφατες αναπάντητες από την Ελλάδα αεροπορικές και ναυτικές τουρκικές προκλήσεις, σηματοδοτούν την πλήρη αποθράσυνση της Τουρκίας και την σταδιακή μείωση των ελληνικών αντανακλαστικών σε αυτές. Τα δε ΜΟΕ που συμφώνησαν ο Έλληνας ΑΝΥΠΕΞ και ο Τούρκος ΥΠΕΞ οδηγούν την Ελλάδα σε μία νέα εποχή που δυστυχώς αποδεικνύει ότι η δορυφοριοποίηση της χώρας πλησιάζει όσο ποτέ άλλοτε.

Read more...

Ογούρ Τσεβίζογλου: «Μπορώ να ρίξω το αεροπλάνο που μεταφέρει τον Μπασμπούγ. Μπορώ να κάνω ό,τι θέλω στο αεροδρόμιο, ακόμη και να σκοτώσω τον Ερντογάν


Την προφυλάκιση τριών απόστρατων στρατηγών κι ενός συνταγματάρχη για συμμετοχή στο σχέδιο «Βαριοπούλα» διέταξε δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης. Ανάμεσά τους ο πρώην γενικός γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, στρατηγός ε.α. Σουκρού Σαριισίκ.

Στο μεταξύ, όπως έγραφε η «Ζαμάν», άφωνη άφησε την Τουρκία η δημοσιοποίηση μαγνητοφωνημένης συνομιλίας ενός ταγματάρχη, του Ογούρ Τσεβίζογλου, ο οποίος φέρεται να ζητάει από τους συνωμότες «10 εκατομμύρια δολάρια για να εξασφαλίσει τα παιδιά του», προκειμένου να δολοφονήσει τον πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν και τον αρχηγό του γενικού επιτελείου, στρατηγό Μπασμπούγ! «Μπορώ να ρίξω το αεροπλάνο που μεταφέρει τον Μπασμπούγ.

Μπορώ να κάνω ό,τι θέλω στο αεροδρόμιο, ακόμη και να σκοτώσω τον Ερντογάν την ίδια μέρα, παρόλο που ξέρω ότι θα πάω φυλακή», φέρεται να λέει ο Τσεβίζογλου στο τηλεφώνημα, που όλα δείχνουν ότι υποκλάπηκε από μυστικές υπηρεσίες που ελέγχει η κυβέρνηση.


Read more...

Το «ουδέτερο» ΝΑΤΟ είναι υπέρ της Τουρκίας.


Το ένα μετά το άλλο φτάνουν τα κακά νέα. «Το Βήμα» δημοσίευσε χθες ίσως το πιο επώδυνο για την Ελλάδα νατοϊκό έγγραφο στη σχεδόν 60χρονη ιστορία της στη Συμμαχία. Το υπογράφει αμερικανός πτέραρχος και αναφέρεται συνολικά στο Αιγαίο ως «ευαίσθητη περιοχή και ουδέτερη ζώνη, στην οποία δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας».

Μετάφραση: Το ΝΑΤΟ θα παραμείνει ουδέτερο, δεν θα λάβει θέση σε περίπτωση κρίσης μεταξύ των δύο χωρών. Θα πει «βρείτε τα». Δηλαδή, θα υποστηρίξει την Τουρκία. Γιατί όμως; Ισως επειδή για το ΝΑΤΟ είμαστε πλέον περίπου άχρηστοι, σε αντίθεση με τους Τούρκους, οι οποίοι είναι πανταχού παρόντες. Η παρουσία μας σε νατοϊκές δράσεις είναι αμελητέα. Ουδείς μάς υπολογίζει. Γιατί να πάνε κόντρα στην Τουρκία που πράττει το αντίθετο; Διεθνής πολιτική είναι, όχι φιλανθρωπική οργάνωση!

Αν τους θέλουμε, πρέπει να τους δώσουμε. Αν όχι, να το αποτέλεσμα. Ισως, εδώ που φτάσαμε, το μόνο που μας μένει είναι να ρίξουμε στο τραπέζι τη Σούδα: να σταματήσουν όλα αυτά τώρα, ή μπαίνει λουκέτο. Αυτό θα πονέσει. Να κερδίσουμε χρόνο, να ξανασκεφτούμε πώς φτάσαμε ως εδώ, να συζητήσουμε. Και να ξαναμπούμε στο παιχνίδι όσο είναι ακόμη καιρός.

Read more...

Υπέρ της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ η Ιταλία.


Η Ιταλία δεν συμμερίζεται την άποψη της Γαλλίας και της Γερμανίας ότι αντί της ένταξης στην ΕΕ η Τουρκία θα πρέπει να έχει μια “προνομιακή σύμπραξη”, λέγοντας ότι μια τέτοια σχέση δεν είναι αρκετή.
“Πιστεύω ότι αφού αρχίσαμε να διαπραγματευόμαστε με την Τουρκία την ένταξή της, δεν μπορούμε να τους πούμε την επομένη, ‘τελείωσαν όλα, άλλαξαν όλα, πρέπει να κάνουμε την ένταξη σύμπραξη’”, δήλωσε ο ιταλός υπουργός Εξωτερικών Φράνκο Φρατίνι στο γαλλικό τηλεοπτικό δίκτυο France24 TV, λίγο πριν τη γαλλο-ιταλική σύνοδο κορυφής. Η Ιταλία υποστηρίζει σταθερά την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Η Τουρκία απορρίπτει την επιλογή της “προνομιακής σύμπραξης” που προτείνεται από τη Γερμανία και τη Γαλλία.

Ο γάλλος υπουργός Εξωτερικών Υποθέσεων Πιέρ Λελούς δήλωσε πως το Παρίσι υποστηρίζει “μια μεγάλη Ευρώπη, τα 27 (σημερινά μέλη της ΕΕ) σε μια σύμπραξη με τη Ρωσία και την Τουρκία”.
“Η Γαλλία και η Γερμανία θα το σκεφτούν, η Ιταλία από την πλευρά της θα το σκεφτεί, όμως πιστεύω ότι ο σωστός δρόμος είναι να τηρούμε τις υποσχέσεις μας”, δήλωσε ο Φρατίνι.
Ο ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι είχε σήμερα στο Παρίσι συνομιλίες με το γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί.

Read more...

Με την αναχώρηση του ΑΝΥΠΕΞ ξανάρχισαν οι παραβιάσεις


Λίγες ώρες μετά την απογείωση του υπουργικού αεροσκάφους από την Άγκυρα που μετέφερε τον αναπληρωτή υπουργό των Εξωτερικών Δημήτρη Δρούτσα και την συνοδεία του το δίκτυο των ραντάρ του συστήματος αεράμυνας της ΠΑ εντόπισαν ένα σχηματισμό από 12 μαχητικά αεροσκάφη της τουρκικής Αεροπορίας τα οποία προχώρησαν σε μια παράβαση των κανόνων του FIR Αθηνών και μια παραβίαση του Εθνικού Εναέριου Χώρου. Από τα 12 μαχητικά τα ΄τέσσερα ήταν οπλισμένα.


Read more...

«Αρμένιοι τρομοκράτες μεταμφιεσμένοι ως Τούρκοι στρατιώτες έκαψαν τη Σμύρνη!»


Η «επίσημη Τουρκία» αντεπιτίθεται στα νέα ψηφίσματα που προτείνουν την αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας μέσω νέων εξωφρενικών θέσεων του «Ιδρύματος Τουρκικής Ιστορίας». Το εν λόγω ίδρυμα, που απηχεί τις επίσημες κρατικές θέσεις περί ιστορίας, αποφάσισε να δώσει τέλος στην παραδοσιακή απόδοση της φωτιάς στον ελληνικό στρατό. Σχεδιάζει νέο βιβλίο στα αγγλικά που θα αποδίδει την πυρκαϊά σε «Αρμένιους τρομοκράτες που είχαν φορέσει στολές Τούρκων στρατιωτών». Και η άρνηση της ιστορίας συνεχίζεται, προσλαμβάνοντας νέες διαστάσεις...

Σε εξαιρετικά δύσκολη θέση φαίνεται πως αισθάνεται ότι έχει περιέλθει η τουρκική διπλωματία και πολιτεία μετά τα αλλεπάλληλα κτυπήματα στην επίσημη πολιτική του κράτους να αρνείται την Αρμενική Γενοκτονία. Τα ψηφίσματα με τα οποία η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων και η Σουηδική Βουλή πρότειναν την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από το Κογκρέσσο και τη Σουηδική κυβέρνηση αντίστοιχα προκάλεσαν υστερικές αντιδράσεις της Άγκυρας, που απειλεί να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά των κρατών τα κοινοβούλια των οποίων περνούν ψηφίσματα αναγνώρισης της Γενοκτονίας. Ακόμη περισσότερο οργισμένες είναι οι αρχές με το γεγονός ότι μία πλειάδα Τούρκων ιστορικών και διανοουμένων καταφέρεται έντονα κατά της επίσημης πολιτικής άρνησης, επιδιώκοντας τη συγγνώμη της αρμενικής πλευράς για τις σφαγές.

Σε αυτό το πλαίσιο, η επίσημη πολιτεία βρίσκεται σε συντονισμένη προσπάθεια αντεπίθεσης και δημιουργίας εντυπώσεων σε διεθνές επίπεδο. Παραδοσιακά, κάθε προβολή της Αρμενικής Γενοκτονίας σε διεθνές επίπεδο συνοδευόταν με προπαγάνδα από το «Τουρκικό Ίδρυμα Ιστορίας». Οι κρατικοδίαιτοι ιστορικοί του εδώ και χρόνια ισχυρίζονται πως γενοκτονία υπήρξε μεν, αλλά πρόκειται για γενοκτονία Τούρκων και Κούρδων που κατέσφαξαν οι Αρμένιοι σε όλη τη Μικρά Ασία. Τις θέσεις αυτές απηχεί και η ιστοσελίδα του τουρκικού Υπεξ, την οποία φημολογείται ότι τις έχουν επιμεληθεί οι ιστορικοί του εν λόγω ιδρύματος. (http://www.mfa.gov.tr/the-armenian-allegation-of-genocide-the-issue-and-the-facts.en.mfa) Για δεκατέσσερα χρόνια διατέλεσε πρόεδρός του ο Γιουσούφ Χαλάτσογλου, πρόσωπο νοοτροπίας φασιστοειδούς, που χαίρει της απαξίας σύσσωμης της φιλελεύθερης διανόησης της Τουρκίας. Ο αγώνας της τελευταίας πέτυχε την απομάκρυνση του Χαλάτσογλου, ενώ η διεθνής κατακραυγή είχε επιτύχει και την κατάργηση διάταξης του Ποινικου Κώδικα που όριζε πως ο ισχυρισμός Τούρκου πως το 1915 τελέσθηκε γενοκτονία εις βάρος των Αρμενίων αποτελεί ποινικό αδίκημα.

Ωστόσο, η παρακαταθήκη του Χαλάτσογλου παραμένει στο Τουρκικό ίδρυμα Ιστορίας, όπως επίσης παραμένει στο κυβερνητικό επίπεδο ο επιθετικός εθνικισμός των πρότερων, κεμαλικών κυβερνήσεων, παρά τη «μεταπολίτευση» που έφερε το ΑΚΡ στην εξουσία. Η προβολή θέσεων για την Αρμενική Γενοκτονία που δεν πείθουν κανέναν στο εξωτερικό αλλά και προκαλούν την ειρωνεία των φιλελεύθερων Τούρκων, αποτελεί δυστυχώς εμμονή και της παρούσας κυβέρνησης. Εκατομμύρια δολλάρια δαπανούνται για την προβολή θέσεων που και δεν πείθουν, και συντείνουν μονάχα στο να αμαυρώνουν την εικόνα της Τουρκίας διεθνώς.

Η σχεδιαζόμενη αντεπίθεση στα δύο πρόσφατα ψηφίσματα για το Αρμενικό θα πραγματοποιηθεί, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου, με αναφορά στην... πυρκαϊά της Σμύρνης. Το ζήτημα θεωρείται «λυμένο» στη διεθνή ιστοριογραφία, όπου η απολύτως κρατούσα άποψη αποδίδει την πυρκαϊά στον εισβάλλοντα τουρκικό στρατό, ενώ δεν παραλείπει τις εκτενείς αναφορές στις σφαγές των αμάχων. Στην Τουρκία, πάλι, οι μαθητές διδάσκονται στο σχολείο από τους καθηγητές τους ότι τη Σμύρνη την έκαψε ο ελληνικός στρατός κατά την αποχώρησή του. «Οι Έλληνες έκαψαν τα σπίτια τους και έφυγαν, για να μην πέσουν οι περιουσίες τους στα χέρια των Τούρκων» είναι η συχνά επαναλαμβανόμενη θέση της επίσημης ιστοριογραφίας. Το Τουρκικό Ίδρυμα Ιστορίας, ωστόσο, εμφανίζεται σήμερα αποφασισμένο να προπαγανδίσει μία θέση, που φαίνεται πιο «συμφέρουσα» στην παρούσα συγκυρία: σύμφωνα με αυτή, τη φωτιά της Σμύρνης έβαλαν το Σεπτέμβριο του 1922 «22 Αρμένιοι τρομοκράτες» που είχαν φορέσει στολές Τούρκων στρατιωτών!

Τις προθέσεις του Τουρκικού Ιστορικού Ιδρύματος αποκάλυπτε σε άρθρο του στη Χουριέτ ο Γιασάρ Ακσόι, συγγραφέας και αρθρογράφος της εφημερίδας. Το άρθρο δημοσιεύθηκε πριν τη σχετική ανακοίνωση από το διευθυντή του τμήματος Αρμενικών Ερευνών του ιδρύματος Κεμάλ Τσιτσέκ, στην ίδια εφημερίδα, σχετικά με τη νέα τακτική του ιδρύματος και είναι βάσιμο να υποτεθεί πως ο Ακσόι σκιαγραφούσε την κρατική πολιτική «αντεπίθεσης» που εκλήθη το ίδρυμα να υιοθετήσει.

Δύο εξελίξεις υπαγόρευσαν, κατά τον Ακσόι, την επερχόμενη αντεπίθεση της «επίσημης» Τουρκίας, δια στόματος του Τουρκικού Ιδρύματος Ιστορίας. Η πρώτη ήταν ο συναγερμός που προκάλεσε το ψήφισμα της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Αμερικανικής Βουλής, το οποίο έκανε λόγο για γενοκτονία των Αρμενίων μεταξύ των ετών 1915 και 1923. Στα προηγούμενα ψηφίσματα, γινόταν πάντοτε αναφορά στις ημερομηνίες 1915 – 1919. Η αλλαγή των ημερομηνιών στο τελευταίο ψήφισμα καταδεικνύει πως οι «υποστηρικτές των αρμενικών θέσεων», κατά τον Ακσόι, επιχειρούν να επεκτείνουν τις χρονολογίες της γενοκτονίας, ώστε να συμπεριλάβει και την καταστροφή της Σμύρνης. Σε μία ξεχωριστή εξέλιξη που εξόργισε την Τουρκία, στη σειρά The Pacific του Steven Spielberg, όπου πρωταγωνιστθεί ο Tom Hanks, παρουσιάζονται οι Τούρκοι ως υπεύθυνοι της πυρκαϊάς της Σμύρνης, αλλά και εκτεταμένων σφαγών στην πόλη.

Ο Ακσόι μιλά για μία «διεθνή εκστρατεία εκδίκσης», που χρησιμοποιεί το ζήτημα της πυρκαϊάς προκειμένου να δυσφημίσει το Τουρκικό έθνος, αμαυρώνοντας την ιστορία και την ταυτότητά του. Αφού καταγγέλει ως «αντιτούρκους» την πληθώρα των μαρτύρων που καταγγέλουν τον τουρκικό στρατό ως υπεύθυνο για την πυρκαϊά, υιοθετεί τους αντικρουόμενους ισχυρισμούς κάποιων ιεραποστόλων και ξένων γραφειοκρατών προκειμένου να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τη φωτιά έβαλαν Αρμένιοι τρομοκράτες που δραστηριοποιούνταν στην πόλη την περίοδο εκείνη. Κατονομάζει ως υπεύθυνη μία οργάνωση με το όνομα «Επαναστατικό Αρμενικό Κομιτάτο Σμύρνης», παράρτημα της επαναστατικής Αρμενικής οργάνωσης Τασνακσιουτούν («Τασνάκ»). Κίνητρό της για την πυρκαϊά, κατά τον Ακσόι, ήταν «να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων τα πλούτη των Χριστιανών της πόλης». Η εισαγωγή του άρθρου «απάντηση στους βρώμικους ισχυρισμούς της αμερικανικής σειράς» και φράσεις όπως «δόξα τω Θεώ που έχουμε στα χέρια μας ένα χείμαρρο εγγράφων που αποδεικνύουν τη δράση της οργάνωσης αυτής στη Σμύρνη κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου» προδίδουν και τις διαθέσεις και αντεπιστημονική στάση του γράφοντος. Ο Ακσόι μιλά για δηλώσεις της οργάνωσης στις αρχές του Σεπτεμβρίου πως θα έκαιγε τη Σμύρνη αν έπεφτε στα χέρια των Τούρκων, δηλώσεις που ισχυρίζεται πως καταγράφηκαν και σε διεθνή έγγαφα, τα οποία όμως παραλείπει να ονομάσει.

Ξεφεύγοντας από την παραδοσιακή θέση που προωθεί το επίσημο κράτος, ο Ακσόι τονίζει πως η φωτιά αποτέλεσε προϊόν οργανωμένου σχεδίου και σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να αποδοθεί σε «ατύχημα». Καθώς όμως ο ελληνικός στρατός είχε αποχωρήσει από την πόλη «κακήν κακώς» στις 9 Σεπτεμβρίου, δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος για το σχέδιο πυρπόλησής της: η πυρκαϊά ξεκίνησε μόλις το μεσημέρι της 13ης Σεπτεμβρίου. Ο αρθρογράφος αναφέρεται στο (αναμφισβήτητο γεγονός) της πυρπόλησης πολλών πόλεων της Μικράς Ασίας (Πάνορμος, Μαγνησία κ.ά) από τον ελληνικό στρατό, αλλά τονίζει πως η Σμύρνη αποτελεί εξαίρεση. Θεωρεί δε πως οι Τούρκοι, που μόλις είχαν ανακτήσει την πόλη, δεν είχαν κανένα λόγο να πυρπολήσουν τις πλουσιότερες συνοικίες της. Ήταν πλέον μία τουρκική πόλη, και δεν υπήρχε λόγος να εκτεθεί και να δυσφημισθεί με μία παρόμοια πράξη ο τουρκικός στρατός μπροστά στα σταθμευμένα στον κόλπο της Σμύρνης πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων. Αποκρούοντας την ελληνική ή τουρκική ευθύνη, αλλά και την πιθανότητα ατυχήματος, ο Ακσόι υποδεικνύει την ανωτέρω Αρμενική οργάνωση ως υπεύθυνη για την πυρπόληση της Σμύρνης. Καταγγέλει δε τους Τούρκους ιστορικούς που δέχονται την ευθύνη του τουρκικού στρατού για την πυρκαϊά ως πιόνια «σχεδίων για την πλύση εγκεφάλου του τουρκικού λαού. Μάλιστα. Δεν αναφέρεται βέβαια στο ζήτημα των σφαγών των αμάχων από τον τουρκικό στρατό σε όλη την πόλη, ωμότητες επαρκώς καταγεγραμμένες από πλήθος δυτικών παρατηρητών.

Λίγες ημέρες μετά το άρθρο του Ακσόι, ο Κεμάλ Τσιτσέκ, διευθυντής του τμήματος Αρμενικών Ερευνών του Τουρκικού Ιδρύματος Ιστορίας, αποκάλυπτε στη Χουριέτ πως το ίδρυμα ετοιμάζει την έκδοση ενός βιβλίου στην αγγλική, προς «διαφώτιση» της διεθνούς κοινής γνώμης σχετικά με τη φωτιά της Σμύρνης. Βασική θέση του νέου αγγλόφωνου πονήματος θα είναι πως τη φωτιά έβαλαν «22 Αρμένιοι που είχαν φορέσει στολές Τούρκων στρατιωτών», οι οποίοι μάλιστα και παραδέχθηκαν την πράξη τους ενώπιον των τότε αστυνομικών αρχών. Η ιστορία που θέλει να διαφημίσει το ίδρυμα στην παγκόσμια κοινή γνώμη προφανώς επιδιώκει να αποπροσανατολίσει από την τουρκική ευθύνη για τη γενοκτονία του 1915.

Κατά τον Τιτσέκ, η στρατονομία είχε τότε συλλάβει τους «Αρμενίους τρομοκράτες» τους ενδεδυμένους το τουρκικό χακί, ως υπεύθυνους για την πυρκαϊά. Οι δε συλληφθέντες «ομολόγησαν» την ενοχή τους. Στους γνώστες της τουρκικής ιστορίας το περιστατικό θυμίζει έντονα παλαιότερες πρακτικές του επίσημου κράτους, και συγκεκριμένα τις συλλήψεις την επαύριο των Σεπτεμβριανών, του πογκρόμ του 1955 κατά των Ελλήνων της Πόλης. Οι αστυνομικές αρχές της Πόλης τότε είχαν προβεί σε μαζικές προσαγωγές και ανακρίσεις αριστερών διανοουμένων, ισχυριζόμενες πως το πογκρόμ κατά των Ρωμηών και των άλλων μειονοτικών ήταν σχέδιο του «διεθνούς κομμουνισμού». Σήμερα βέβαια έχει αρκούντως αποδειχθεί ότι αποτέλεσε οργανωμένο σχέδιο του τουρκικού παρακράτους και των οργανώσεων που αυτό ήλεγχε, με στόχο την εθνική εκκαθάριση της Πόλης. Ο Τσιτσέκ οικτίρει μάλιστα την «πλάνη» πολλών Τούρκων διανοουμένων, που υιοθετούν την άποψη πως οι Τούρκοι έκαψαν τη Σμύρνη. Η δική του πάντως συνέντευξη είναι μία παρέλαση από ανακολουθίες. Αφού σημειώνει πως «δεν υπάρχει στα έγγαφα και έργα που μελετήσαμε σαφής απόδειξη για το ποιος ξεκίνησε τη φωτιά». Ελλείψει σαφέστατων αποδείξεων, υποστηρίζει, «η θέση κάποιων συγγραφέων μας [Τούρκων συγγραφέων] ότι τη Σμύρνη έκαψαν οι Τούρκοι αντίκειται στην επιστημονική γνώση». Και καταλήγει πως «μετά από συλλογική μελέτη των αρχείων συμπεράναμε πάντως πως υφίσταται μία ομοφωνία πως τη φωτιά έβαλαν οι Αρμένιοι».

Ανάμεσα στα εξωφρενικά που ισχυρίζεται ο Τσιτσέκ είναι πως «ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρίστομος (sic, εννοεί το Χρυσόστομο) σε κηρύγματά του στις εκκλησίες ισχυρίσθηκε πως η πυρπόληση της πόλης αποτελεούσε θρησκευτικό καθήκον, ώστε να μην παραδοθούν τα πλούτη της στους Τούρκους», αλλά και ότι ο τότε πρέσβυς των ΗΠΑ στη Σμύρνη Horton έλαβε χρηματική αμοιβή από την αρμενική διασπορά για να γράψει βιβλίο προπαγανδίζοντας τις ελληνικές και αρμενικές θέσεις. Ο Τσιτσέκ ισχυρίζεται πως το γεγονός του χρηματισμού επιβεβαίωσαν και οι κληρονόμοι του Horton, αλλά βιάζεται να προσθέσει πως το ίδρυμα δε διαθέτει έγγραφη απόδειξη της «ομολογίας» αυτής. Φυσικά, ο Τσιτσέκ αποφεύγει να αναφερθεί στις σφαγές που ακολούθησαν την κατάληψη της πόλης από τον τουρκικό στρατό, ενώ δεν εξηγεί τι απέγιναν οι περίφημοι 22 Αρμένιοι συλληφθέντες και ομολογήσαντες. Πού βρήκαν τις στολές Τούρκων στρατιωτών, γιατί δεν έχει ακούσει κανείς μέχρι σήμερα γι’ αυτούς; Γιατί μέχρι σήμερα στα σχολεία και την επίσημη ιστοριογραφία η ευθύνη της φωτιάς αποδιδόταν στον ελληνικό στρατό, και μάλιστα παρά τη διεθνή παραδοχή της τουρκικής ευθύνης; Ο Τσιτσέκ παραδέχεται πάντως πως μόνο ένας ξένος εκπαιδευτικός, και κανείς άλλος αυτόπτης, δεν κάνει λόγο για «Αρμενίους που είχαν φορέσει τουρκικές στρατιωτικές στολές». Εύλογη δε είναι και η απορία του πώς αυτός διέγνωσε πως οι στρατιώτες που έβαζαν τις φωτιές ήταν στην πραγματικότητα Αρμένιοι μεταμφιεσμένοι.

Το εύλογο ερώτημα βέβαια είναι εάν όντως η «επίσημη Τουρκία» πιστεύει πως οποιοδήποτε στο εξωτερικό πείθεται από τους σχετικούς ισχυρισμούς της άρνησης, είτε πρόκειται για τη Γενοκτονία των Αρμενίων και των άλλων χριστιανικών λαών της Μικράς Ασίας είτε για την τουρκική ευθύνη για την πυρπόληση της Σμύρνης. Πόσο μάλιστα που το κύμα δυσπιστίας έναντι των επίσημων τουρκικών θέσεων διογκώνεται στην ίδια τη χώρα, με τη φιλελεύθερη διανόηση να περιγελά τις θέσεις των αρχών. Μπορεί το Τουρκικό Ίδρυμα Ιστορίας να ισχυρίζεται πως ο Horton χρηματίσθηκε από την αρμενική διασπορά για να προπαγανδίσει «αντιτουρκικές θέσεις», αλλά θα πρέπει να το αποδείξει. Αντιθέτως, έχει επαρκώς αποδειχθεί το σκάνδαλο του χρηματισμού αμερικανών ιστορικών από την τουρκική κυβέρνηση για τον προπαγανδισμό των τουρκικών θέσεων άρνησης της γενοκτονίας. Σε μία μάλιστα περίπτωση, ο ιστορικός Heath Lowry απεδείχθη ότι όχι μόνο έπαιρνε χρήματα, αλλά και δρούσε ως εντολοδόχος της τουρκικής πρεσβείας στη Ουάσιγκτον. Ως αποτέλεσμα το όνομα του Lowry, που ως μαϊντανός εμφανίζεται σε κάθε ευκαιρία για να προπαγανδίσει τις τουρκικές θέσεις, κατέστη στις ΗΠΑ συνώνυμο της διαφθοράς και του χρηματισμού των πανεπιστημιακών.

Read more...

Η αλήθεια για την Αρμενική Γενοκτονία


Προσφάτως, γίνεται πολύ λόγος και πάλι για την αρμενική γενοκτονία, λόγω ψηφισμάτων σε εθνικά κοινοβούλια (ΗΠΑ, Σουηδία,κλπ.). Στους Έλληνες το θέμα αυτό είναι ιδιαίτερα προσφιλές. Όχι επειδή υπάρχει καμιά ιδιαίτερη ευαισθησία για σφαγές και γενοκτονίες (άρα σιωπή για Σρεμπρένιτσα) αλλά για δύο άλλους λόγους. Πρώτον γιατί επιβεβαιώνει το γνωστό ελληνικό στερεότυπο περί «βαρβάρων Τούρκων» και δεύτερον επειδή ανοίγει την όρεξη σε πολλούς για ψηφίσματα περί «γενοκτονιών» σε βάρος των Ελλήνων στη Μικρά Ασία από τους Τούρκους (Μικρασιατική Καταστροφή, περίπτωση Ποντίων). Ας δούμε όμως τα πράγματα σε σχέση με την τραγική μοίρα των Αρμενίων, τότε, πως έλαβαν χώρα.

Η Αρμενική γενοκτονία του 1915-16 είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Βέβαια την εποχή εκείνη δεν υπήρχε η έννοια της γενοκτονίας, που πρωτοεμφανίστηκε ως έννοια το 1944 (από τον Πολωνό-Εβραίο δικηγόρο Λέμκιν), σε σχέση με το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα σχεδόν 6 εκατομμυρίων Εβραίων από τους Ναζί. Στη συνέχεια η έννοια γενοκτονία απέκτησε και νομική διάσταση, με την περίφημη Σύμβαση του ΟΗΕ κατά τη Γενοκτονίας του 1948, που ορίζει τη γενοκτονία ως το υπ’ αριθμόν ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Όταν έλαβε χώρα η αρμενική γενοκτονία («αρμενικές σφαγές» ή «αρμενικές ωμότητες», όπως λεγόντουσαν τότε), η βίαιη καταστολή, ειδικά στην περίπτωση εξέγερσης, ήταν μεν κατακριτέα και υφίστατο διεθνή κατακραυγή, αλλά δεν ήταν απαγορευμένη νομικά, στη βάση του τότε ισχύοντος διεθνούς δικαίου. Στην βάση της αρχής της κυριαρχίας και της μη επέμβασης στα εσωτερικά των κρατών, οι περισσότερες χώρες, ειδικά αν ήταν ισχυρές, δεν υφίσταντο διεθνείς κυρώσεις (σε αντίθεση με την περίπτωση των σφαγών των Ελλήνων από τον Ιμπραήμ το 1825-27 ή των Βουλγαρικών ωμοτήτων το 1876), όπως η Βρετανικές σφαγές στη Τζαμάικα, οι σφαγές και εθνοκαθάρσεις στην Αυστραλία κα τις ΗΠΑ κατά των γηγενών κατοίκων ή τα πογκρόμ κατά των Εβραίων στην Τσαρική Ρωσία.

Στην περίπτωση των Αρμενίων το 1915-16, τα πραγματικά γεγονότα έχουν ως εξής: Όταν οι Αρμένιοι εξεγέρθηκαν και επιπλέον ζήτησαν βοήθεια από τη Ρωσία (την οποία και έλαβαν, αφού οι Ρώσοι πολεμούσαν τότε κατά των Οθωμανών στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο), ο Ενβέρ (υπουργός άμυνας) και κυρίως ο Ταλαάτ (υπουργός εσωτερικών), οι δύο από την τριανδρία που κυβερνούσε τότε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, από τον Δεκέμβριο του 1912, μετά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο, συνέλαβαν την ιδέα της μαζικής εκδίωξης και εξολόθρευσης των Αρμενίων. Δηλαδή, με σημερινούς όρους επρόκειτο για ένα συνδυασμό «εθνοκάθαρσης», υπό την έννοια της βίαιης ομαδικής εκδίωξης, με γενοκτονία. Το αποτρόπαιο αυτό εγχείρημα το ανέλαβε κατ’ εντολή του Ταλαάτ, ο Μπαχεϊντίν Σακίρ, που προΐστατο της φονικής Ειδικής Οργάνωσης, που είχε προβεί σε επιθέσεις και κατά των Οθωμανών Ελλήνων κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο τελικός στόχος ήταν να εκδιωχθούν όλοι οι Αρμένιοι από την Ανατολία (Μικρά Ασία) στη συριακή έρημο Ζορ, εννοείται όσοι είχαν επιβιώσει από τις επιθέσεις που υφίσταντο κατά την εκδίωξη τους. Όσον αφορά των αριθμό των νεκρών – που η συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν άμαχοι, δηλαδή όχι οι ένοπλοι εξεγερθέντες Αρμένιοι - κυμαίνονται μεταξύ 800 000 και 1.2 εκατομμύρια, αριθμός συγκλονιστικός.

Αξίζει να αναφερθούμε σε μία αποκαλυπτική στιχομυθία της εποχής. Όταν ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, Χένρυ Μόργκενθαου (φίλος του Αμερικανού προέδρου Γούντροου Ουίλσον) πληροφορήθηκε τις πρώτες εκτοπίσεις και σφαγές, διαμαρτυρήθηκε έντονα στον Ταλαάτ. Ο Ταλαάτ, ατάραχος, δεν αρνήθηκε τις εκτοπίσεις και σφαγές, αλλά είπε ότι επρόκειτο για αναγκαίο μέτρο, γιατί (1) οι Αρμένιοι είχαν εξεγερθεί, και ενόπλως επιζητούσαν ανεξαρτησία, και η ένοπλη βία ανταρτών αντιμετωπίζεται με το ίδιο νόμισμα, (2) οι Αρμένιοι είναι «προδότες» γιατί είχαν ζητήσει (και λάβει) την αμέριστη συμπαράσταση της Τσαρικής Ρωσίας, δηλαδή της μίας από τις Μεγάλες Δυνάμεις, με την οποία οι Οθωμανοί βρισκόντουσαν σε πόλεμο τότε. Ο Ταλαάτ δεν του έκρυψε το μίσος του για τους Αρμένιους, που, κατ’ αυτόν χτύπησαν πισώπλατα τον «ευεργέτη» τους το Οθωμανικό κράτος, στο οποίο ευημερούσαν επί αιώνες, όσο καμία άλλη κοινότητα, με τις τεράστιες τους περιουσίες, επιχειρήσεις και κυρίως με τις μεγάλες τους τράπεζες, με τις οποίες (μαζί με τους Ρωμιούς και τις μεγάλες τράπεζες τους) κυριολεκτικά έλεγχαν οικονομικά την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η αρμενική γενοκτονία ήταν έργο μίας μικρής ομάδας και όχι του συνόλου της οθωμανικής κυβέρνησης. Αυτό βέβαια κάθε άλλο παρά «ξεπλένει» τους Οθωμανούς από αυτή την αποτρόπαιη πράξη, κατά τη δύση της αυτοκρατορίας τους. Με το τέλος του Α ’Παγκοσμίου Πολέμου, οι πρωταίτιοι της γενοκτονίας διέφυγαν νύκτα από την Κωνσταντινούπολη, σ’ένα γερμανικό υποβρύχιο για να γλυτώσουν από τους Συμμάχους που φοβόντουσαν ότι θα τους καταδίκαζαν σε θάνατο για τη γενοκτονία (πάντως, λίγο μετά, ο Ταλαάτ και ο Σεκίρ δεν γλίτωσαν το αρμενικό βόλι). Η τελευταία οθωμανική Βουλή (το 1919-20) συζήτησε διεξοδικά τις σφαγές των Αρμενίων και καταδίκασε τις ειδεχθείς αυτές πράξεις.

Το προφανές ερώτημα είναι γιατί η σημερινή επίσημη Τουρκία δεν παραδέχεται τη γενοκτονία αυτή, που άλλωστε έλαβε χώρα πριν την ίδρυση της Τουρκίας ως έθνους-κράτους (το 1923) και πριν την ανάδυση των Τούρκων ως έθνους, κάτι που έγινε επί Κεμάλ, κατά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1919-1922. Με την φοβική αυτή στάση η Τουρκία δείχνει ένοχη, σαν το έγκλημα να είχε διαπραχτεί από την Τουρκία. Ίσως η μόνη λογική εξήγηση γι’ αυτή τη στάση είναι ότι οι Αρμένιοι δεν ζητούν μόνο αποδοχή της γενοκτονίας και επίσημο συγνώμη (της Τουρκίας ως διαδόχου κράτους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), αλλά και «αποκατάσταση», που οι Τούρκοι, με το γνωστό παρανοϊκό φόβο περί διαμελισμού της χώρας τους που τους διακατέχει («Σύνδρομο των Σεβρών») εκλαμβάνουν ως κίνδυνο ακρωτηριασμό της μητέρας-πατρίδας, την αλλαγή των συνόρων σε βάρος τους.

Read more...

Σκληρή τουρκική κριτική στην ΕΕ για ένταξη Κύπρο!


Δυο ημέρες μετά τα αρνητικά αποτελέσματα της επίσκεψης Τ. Ερντογάν στο Παρίσι, ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης εξέφρασε την απογοήτευσή του απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και του Ελληνοκύπριους πριν από τις εκλογές στη βόρεια κατεχόμενη Κύπρο στις 18 Απριλίου, οι οποίες είναι πιθανόν να έχουν επιπτώσεις στην ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας. Σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Ρόιτερ ο Τζεμίλ Τσιτσέκ, υψηλόβαθμο στέλεχος του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης αποδοκίμασε την στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στην Τουρκία, δηλώνοντας ότι άλλες υποψήφιες προς ένταξη χώρες είχαν ευνοϊκότερη μεταχείριση. “Είναι καιρός οι Ευρωπαίοι να αρχίσουν να συμπεριφέρονται ηθικά… Όταν πρόκειται για άλλους, ένα κιλό αντιστοιχεί σε χίλια γραμμάρια, όταν πρόκειται για την Τουρκία, ένα κιλό αντιστοιχεί σε 800 γραμμάρια“, δήλωσε ο Τζεμίλ Τσιτσέκ.
Ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης δήλωσε ότι η Τουρκία είναι αποφασισμένη για την εξεύρεση ειρηνικής λύσης στο Κυπριακό, ανεξάρτητα με την έκβαση των εκλογών της 18ης Απριλίου.

Τούρκοι αξιωματούχοι εκφράζουν ιδιωτικά την ανησυχία τους για το ενδεχόμενο ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, θιασώτης της διαδικασίας επανένωσης, να χάσει τις εκλογές εξαιτίας απουσίας προόδου στη διαδικασία. Ο Τζεμίλ Τσιτσέκ έδωσε τη διαβεβαίωση ότι εάν το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης κερδίσει τις εκλογές στα μέσα του 2011, θα παραμείνει προσηλωμένο στον στόχο της εκπλήρωσης των κριτηρίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική σφαίρα.
“Η Τουρκία έχει ένα όραμα για το 2023, στην εκατονταετηρίδα της τουρκικής δημοκρατίας, θα θέλαμε να δούμε την Τουρκία να γίνεται πλήρες μέλος της ΕΕ τότε”, δήλωσε ο Τσιτσέκ, αναφερόμενος στην ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους από τις στάχτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ωστόσο είπε ότι ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρησιμοποιούν την υποστήριξη της Τουρκίας προς την “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου” για να εμποδίσουν την ένταξη. “Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ορισμένες χώρες που επιδιώκουν να εμποδίσουν την ένταξη της Τουρκίας χρησιμοποιώντας το θέμα της Κύπρου“, είπε. “Η στάση αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι κατ΄ αρχάς ανήθικη, διότι η ένταξη στην ΕΕ εξαρτάται από τα πολιτικά κριτήρια της Κοπεγχάγης και την εκπλήρωση των κριτηρίων αυτών“, είπε προσθέτοντας ότι η Τουρκία έχει εκπληρώσει τα κριτήρια αυτά.

Ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης αποδοκίμασε επίσης την Ευρωπαϊκή Ένωση για την απομόνωση των Τουρκοκυπρίων που ζουν στη βόρεια Κύπρο, την οποία χαρακτήρισε “ανοικτή φυλακή” και δήλωσε ότι οι Ελληνοκύπριοι καταστρέφουν τις πιθανότητες πολιτικής λύσης. Η Τουρκία θα τηρήσει τη δέσμευσή της για το άνοιγμα των λιμανιών και των αεροδρομίων της στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση τερματίσει ταυτόχρονα το εμπάργκο απέναντι στη βόρεια Κύπρο, είπε. Ο Τζεμίλ Τσιτσέκ εξέφρασε ανησυχία για το ενδεχόμενο η ελληνοκυπριακή πλευρά να χρησιμοποιήσει το αποτέλεσμα των εκλογών για να καθυστερήσει περαιτέρω μια διευθέτηση. “Η κατάσταση αυτή δεν θα διαρκέσει επ΄ αόριστον, άλλα πέντε, δέκα χρόνια, διότι έχουμε βαρεθεί τα τεχνάσματα των Ελληνοκυπρίων“, είπε.

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP