Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Η Τουρκία δρέπει τους καρπούς της αυτονομίας της και της αδυναμίας των γειτόνων της


ου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Στρατηγική αξία αποδίδει αριθμός αναλυτών στην τουρκική απόφαση ματαίωσης της ισραηλινής συμμετοχής σε στρατιωτική άσκηση στο Ικόνιο, ταυτόχρονα με τη σύναψη στρατηγικής συμφωνίας ‘Αγκυρας-Δαμασκού. Στρατηγική για τη διεθνή τοποθέτηση της Άγκυρας, αλλά και τον εσωτερικο συσχετισμό δυνάμεων ισλαμιστών/στρατιωτικών.
Ενδεικτική επίσης της αυξανόμενης αυτοπεποίθησης μιας Τουρκίας, που βρίσκεται τώρα εν τω μέσω της πιο φιλόδοξης, πολύπλευρης διπλωματικής καμπάνιας της ιστορίας της, σε όλα τα μέτωπα, πιστή στο «αξίωμα» Νταβούτογλου, «μηδέν προβλήματα με τους γείτονες» (αν και, παρατηρεί ειρωνικά σχολιαστής στον Anatolian, δεν είναι και πολύ δύσκολο να πετυχαίνεις «μηδέν προβλήματα» όταν οι γείτονες συνθηκολογούν!). Κορωνίδα των πρωτοβουλιών της, η ‘Αγκυρα επιδιώκει να είναι το άνοιγμα του δρόμου για τη διευθέτηση του κουρδικού και η παράκαμψη των εμποδίων για την ένταξή της στην ΕΕ τον Δεκέμβριο.

Ορισμένοι Ισραηλινοί αναλυτές διερωτώνται τώρα αν η πολιτική υποστήριξή τους προς την Τουρκία δεν βοήθησε στην ανάδυση ενός «τέρατος». Ανακαλύπτουν με κάποια έκπληξη, ότι ο «νεοοθωμανισμός» μπορεί να μην είναι ακριβώς ανατολίτικη γραφικότητα, ούτε μόνο «κρίση μεγαλείου» της ελίτ μιας πολύ φτωχής και υπανάπτυκτης χώρας, που θέλει να αντισταθμίσει, πολιτικο-ψυχολογικά, την καθυστέρησή της με τη νοσταλγία της Αυτοκρατορίας. Η ισραηλινή Χααρέτζ μοιάζει να ταλαντεύεται ανάμεσα στην ειρωνεία και την ανησυχία, καθώς ανακαλύπτει τις «ιμπεριαλιστικές τάσεις» της ‘Αγκυρας που αποτυπώνονται στην «ειδική αποστολή», το «ειδικό βάρος που φέρει ο Τούρκος», έκφραση που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι ιθύνοντες της ‘Αγκυρας, αποτυπώνοντας τη φιλοδοξία ενός «ειδικού ρόλου» σε όλη την περιοχή και τον ισλαμικό κόσμο. «Μας χρειάζεστε περισσότερο από εμάς», είναι το χαρακτηριστικό (αμετροεπές) μήνυμα της ‘Αγκυρας προς τις Βρυξέλλες, που σηματοδοτεί και την πρόθεσή της να ενταχθεί στην ‘Ενωση με τους δικούς της όρους. Φιλοδοξία που διατρέχει τη νεώτερη τουρκική ιστορία, παρά την αποκήρυξη της Αυτοκρατορίας από τον Κεμάλ, έκδηλη σε πολιτικούς όπως οι Μεντερές, Οζάλ, Τζεμ. Και που μοιάζει τώρα πιο κοντά από ποτέ στην υλοποίηση. Τηλεφωνικές συνομιλίες Γκιούλ με Ομπάμα (για κυπριακό) και Μεντβέντιεφ, συμφωνίες αγωγών, ταξίδια στα Βαλκάνια, πατρονάρισμα Σκοπίων για την ενταξιακή τους πορεία και Βόσνιων Μουσουλμάνων που επιδιώκουν «ισχυροποίηση» τοιυ βοσνιακού κράτους, είναι ο απολογισμός μιας βδομάδας - «ζαλίζεται» κανείς και μόνο να παρακολουθήσει πια την τουρκιή διπλωματική δραστηριότητα.
Μετά το 1945 η Τουρκία υπήρξε το «μακρύ χέρι» των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και βασικό ανάχωμα απέναντι στην ΕΣΣΔ (έστω και αν διέθετε και τότε πολύ σημαντικότερο βαθμό αυτονομίας από το ελληνικό κράτος-προτεκτοράτο, που άφησε κληρονομιά σε μας ο εμφύλιος, μια διαφορά που υπήρξε καταλυτική για τις ελληνικές ήττες του 1955, 1960, 1974). Η ‘Αγκυρα εξακολούθησε να βλέπει τον εαυτό της σε μεγάλο βαθμό υπό αυτό το πρίσμα και μετά το 1989-91. Η «διείσδυσή» της σε Υπερκαυκασία, Κεντρική Ασία και Βαλκάνια, υπό τη σημαία και τα σύμβολα του «τουρκισμού» και του «γκρίζου λύκου», προς αναζήτηση της γεωπολιτικής και γεωοικονομικής «λείας» που άφησε «ορφανή» η σοβιετική αυτοδιάλυση, ήταν ταυτόχρονα και δυτική, αμερικανική διείσδυση. Για να την ενισχύσουν στον ρόλο αυτό, ΗΠΑ και Ισραήλ τη συνέδραμαν παντοιοτρόπώς στην εξουδετέρωση των Κούρδων (σύλληψη Οτσαλάν) και το άνοιγμα του δρόμου προς την ΕΕ (1999). Η «ευρωπαϊκή προοπτική» ήταν κάτι στο οποίο δεν μπορούσε (ακόμα κι αν δεν την ήθελε) να πει όχι ο στρατός και μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν οι ισλαμιστές διεκδικώντας την εξουσία.
Η απόφαση της ‘Αγκυρας το 2003 να μην επιτρέψει τη διέλευση των αμερικανικών στρατευμάτων εισβολής στο Ιράκ από το έδαφός της, υπήρξε το πρώτο σημαντικό βήμα, τομή στον δρόμο για μεγαλύτερη ανεξαρτησία, αυτονομία και διεθνή επανατοποθέτηση. (Προς κατάπληξη πολλών δικών μας, που δεν μπορούν, ούτε θέλουν να φαντασθούν ότι οι ΗΠΑ μπορούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα, το τουρκικό «‘Οχι» του 2003 προκάλεσε μεν φοβερή οργή στην Ουάσιγκτων, τελικά όμως απέδωσε το πολλαπλάσιο στην Τουρκία πολιτικο-διπλωματικά). Τώρα, η ρήξη με το Ισραήλ, η εντυπωσιακή προσέγγιση με Συρία και Ρωσία (προϊόν της οποίας πρέπει να θεωρηθεί ο ετεροβαρής, υπέρ της ‘Αγκυρας, συμβιβασμός με την Αρμενία) συνιστούν ολοκλήρωση μιας πορείας σχετικής αυτονόμησης και ανεξαρτοποίησης, που ξεκίνησε το 2003 και συνδέθηκε με την ισλαμική άνοδο και την τόνωση της «μεσανατολικής» ταυτότητας.
Βεβαίως, τα βήματα αυτά γίνονται κάπως εκ του ασφαλούς, αλλά και στηρίζονται περισσότερο στην επιδέξια εκμετάλλευση των αδυναμιών και δυσκολιών των άλλων, παρά στην προβολή μιας γνήσιας γεωπολιτικής ή οικονομικής ισχύος. Ομπάμα και Μπρεζίνσκι, στην προσπάθειά τους να «διορθώσουν» τη μεσανατολική πολιτική των νεοσυντηρητικών, που διέλυσε τη Μέση Ανατολή και τους άφησε χάος στην Αραβία και ισχυρό, ανερχόμενο Ιράν, χρειάζονται απολύτως την Τουρκία, ως αντιστάθμισμα και της Τεχεράνης και των Ισραηλινών. Αυτή η συνθήκη επιτρέπει στην ‘Αγκυρα των Νταβούτογλου και Ερντογάν τη δημόσια ρήξη, χωρίς δυσανάλογο κόστος, με το Ισραήλ. Αλλά φέρνει και σε δύσκολη θέση τους Τούρκους στρατιωτικούς - δεν μπορούν πολιτικά να υπερασπιστούν τους Ισραηλινούς, αλλά φαίνεται ότι έχουν εκχωρήσει πια στην κυβέρνηση βασικές αρμοδιότητες χάραξης στρατηγικής και αμυντικής πολιτικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι αρχικά, η Τουρκία δεν έδωσε καμιά εξήγηση για τη ματαίωση της ισραηλινής συμμετοχής στην άσκηση. ‘Ηταν ο Νταβούτογλου που τη συνέδεσε με τη Γάζα.
Πολιορκημένη και λιμοκτονούσα, η Γάζα έχει γίνει το σύμβολο της ανημπόριας και διαφθοράς όλου του αραβικού κόσμου. Τα κέντρα της παληάς του δόξας έχουν διαλυθεί. Ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη των Αράβων, το Ιράκ είναι διαμελισμένο ερείπιο. Η Αίγυπτος είναι μια χώρα που έχει καταρρεύσει σε τέτοιο σημείο που και οι ίδιοι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, η μόνη δημοφιλής πολιτική δύναμη, με ικανότητα κινητοποίησης εκατομμυρίων, δεν επιθυμούν να διεκδικήσουν την εξουσία (γιατί, όπως οι ίδιοι λένε, «δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε, δεν έχουμε σχέδιο για τη χώρα», λέει παρατηρητής με άριστη γνώση των μεσανατολικών πραγμάτων. Η Αλγερία της μεγάλης Επανάστασης ζει κι αυτή καιρούς παρακμής. Ο αραβικός ισλαμισμός είναι ριζοσπαστική δύναμη αντίστασης, στρέφονται σε αυτόν για στήριξη και αντίσταση οι μουσουλμανικοί λαοί, δεχόμενοι επιθέσεις, δυσκολεύεται όμως να προτείνει όραμα για το μέλλον, στους καιρούς του ‘Ιντερνετ και του Αλ Τζαζίρα. Αυτό το «κενό» εκμεταλλεύεται η Τουρκία για να «σβήσει» τις αναμνήσεις του αποικιακού παρελθόντος της και να εμφανισθεί αξιόπιστος «εκπρόσωπος», ηγέτης ενός αραβομουσουλμανικού κόσμου που βιώνει οδυνηρά ιστορικό αδιέξοδο. (Η Αθήνα είχε κάποτε ισχυρότατα ερείσματα και μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο στην περιοχή, το έχει όμως προ πολλού εγκαταλείψει ή διασπαθίσει).

Βεβαίως, υπάρχει και άλλη όψη του νομίσματος. Η ‘Αγκυρα εξακολουθεί να στηρίζεται στη γεωπολιτική της «πρόσοδο», όχι στις πραγματικές προόδους της κοινωνίας και της οικονομίας της, μεταφέρει, δεν παράγει ενέργεια, «αυτοδιαφημίζεται» ως μεγάλη δεξαμενή φθηνού (και άγρια εκμεταλλευόμενου) εργατικού δυναμικού. Οι «ευρωπαϊκές φιλοδοξίες» της έχουν να κάνουν περισσότερο με τη συμμετοχή της τουρκικής ελίτ σε ένα ισχυρό κλαμπ, πολύ λιγότερο έως καθόλου με την αφομοίωση των μεγάλων επιτευγμάτων του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα αν το κουρδικό άνοιγμα θα ενισχύσει ή θα εξασθενήσει μακροχρόνια τη συνοχή της. Οι γεωπολιτικές συγκρούσεις με την περιφέρειά της εξασθένησαν, υφίσταται όμως μεγάλο λανθάνον δυναμικό επαναφοράς τους. Το Ισραήλ παραμένει πολύ υπολογίσιμη δύναμη, και τα γεράκια του, με επιρροή αισθητή στους στενότερους συνεργάτες του Ομπάμα (Μπάιντεν, Κλίντον), δεν έχουν ίσως πει την τελευταία λέξη. Η ‘Αγκυρα θα χρειαστεί μεγάλη μαεστρία και αρκετή τύχη για να πετύχει την ταυτόχρονη «κατάληψη» της Βιέννης και της Βαβυλώνας, χωρίς να «εκραγεί» η ίδια από τις τεράστιες αντιφάσεις που θέλει να «γεφυρώσει» με τη διπλωματική της «υπερεπέκταση». Αναμφισβήτητα όμως, μετετράπη, χάρη στις ικανότητες, τον δυναμισμό και την ανεξαρτησία της ηγεσίας της σε σημαντικότατο διεθνή παίκτη.

Read more...

Ισραήλ-Τουρκία: Λυκοφιλία και Αναξιοπρέπεια


Του Μάριου Ευρυβιάδη
Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Για μία ακόμη φορά βλέπουμε τη λυκοφιλική διάσταση της στρατηγικής σχέσης ανάμεσα στα κράτη του Ισραήλ και της Τουρκίας να βγαίνει στο φως της δημοσιότητας.
Αφορμή αυτή τη φορά υπήρξε η αυθαίρετη απαγόρευση των Τούρκων να επιτρέψουν στους στρατηγικούς τους εταίρους, τους Ισραηλινούς, να συμμετάσχουν σε μια Νατοϊκή άσκηση στην οποία οι Ισραηλινοί, αν και όχι μέλη του ΝΑΤΟ ,συμμετέχουν εδώ και χρόνια ακριβώς διότι υφίσταται η στρατηγική συμμαχία ανάμεσα σε Άγκυρα και Ιερουσαλήμ.
Η συμμαχία αυτή λειτουργεί εδώ και δεκαετίες με τις ευλογίες τις Ουάσιγκτον.

Οι Ισραηλινοί παραπονιούνται ότι οι σύμμαχοι τους, οι Τούρκοι δεν τηρούν τα υπεσχημένα ενώ οι Τούρκοι απαντούν ότι όλα θα ξαναγίνουν “μέλι-γάλα” εφόσον οι Ισραηλινοί αλλάξουν τη συμπεριφορά τους εναντι των Παλαιστινίων στη Γάζα. Και αυτό μέχρι να προκύψει ένα καινούργιο ζήτημα βάση του οποίου οι Τούρκοι θα απαιτήσουν, ακόμη μια φορά, αλλαγή στη συμπεριφορά των Ισραηλινων και προσαρμογή τους στη Τούρκικη βούληση.
Με τη κρίση αυτή, όπως και με την προηγούμενη τον Ιανουάριο στο Νταβός, όταν ο Ερτογάν αποκάλεσε δημόσια το Πρόεδρο του Ισραήλ “δολοφόνο”, διαπιστώνουμε για νιοστή φορά, το εργολαβικό υπόστρωμα που χαρακτηρίζει τις διακρατικές σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας, καθώς επίσης και την υποκρισία που τις διακρίνει, κυρίως σε ότι αφορά στο κράτος του Ισραήλ.
Οι Τούρκοι, ισλαμιστές σήμερα, κεμαλιστές χθες, ουδέποτε απέκρυψαν τους λόγους, τα αίτια και τα κίνητρα που τους ώθησαν να αναπτύξουν τις σχέσεις τους με τους Εβραίους και από το 1948 με το εβραϊκό κράτος, θέτοντας όμως εξαρχής τους κανόνες, τους όρους και τα όρια που πρέπει να διέπουν τις Τουρκο-Ισραηλινές σχέσεις. Τηρουμένων των αναλογιών οι ίδιοι κανόνες χαρακτήριζαν και τις σχέσεις Οθωμανών και Εβραίων, ιστορικά.
Το διαχρονικό και εγγενές, σχεδόν, στοιχείο της Τούρκικης λογικής ήταν και παραμένει η πεποίθηση ότι οι Εβραίοι, έξω από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τότε στο Ισραήλ και στη διασπορά και μέσα στη Τουρκία σήμερα, ελέγχουν τα πολιτικά “κέντρα εξουσίας” του κόσμου, τη διεθνή οικονομία, τα διεθνή ΜΜΕ κτλπ . Η Τουρκική αυτή θέση και αντίληψη, αν και λανθασμένη, καλλιεργείται εσκεμμένα και από το εβραϊκό κράτος, διότι του αποφέρει μεγάλα μεσοπρόθεσμα ωφέλη. Αποτελεί ωστόσο ένα από τα βασικά στοιχεία του φαινομένου του αντισημιτισμού, φαινόμενο το οποίο στη Τουρκία διαχέεται σ΄όλη τη κοινωνία και εκφράζεται μέσα από τις δομές του συστήματος.
Οι θιασώτες της στρατιωτικής ισχύος του Ισραήλ πιστεύουν ότι η Τουρκία τους προσφέρει στρατηγικό βάθος και ότι ως μη αραβική χώρα και μέλος του ΝΑΤΟ, “παράγει” ασφάλεια για το Ισραήλ. Πιστεύουν παράλληλα ότι ναι μεν οι Τούρκοι είναι μουσουλμάνοι αλλά ότι το Τουρκικό Ισλάμ είναι μετριοπαθές και “ελεγχόμενο” από το κράτος και το στρατιωτικό κατεστημένο.
Με βάση το σκεπτικό αυτό οι Ισραηλινοί έχουν αποδεχθεί από το 1948 και μετά, ότι τους κανόνες και τους όρους των σχέσεων ανάμεσα τους θα τους θέτουν οι Τούρκοι. Ενδόμυχα οι Ισραηλινοί πιστεύουν ότι η Τουρκική συμπεριφορά απέναντί τους θα παραμένει σε “αξιοπρεπή πλαίσια”, λόγω των προσφερόμενων από αυτούς προς την Άγκυρα υπηρεσιών σε ζητήματα όπως το κυπριακό, το αρμενικό, το κουρδικό και στις ευρωπαϊκές τους φιλοδοξίες. Η κύρια ωστόσο εξυπηρέτηση που τους προσφέρουν είναι ως διαμεσολαβητές και ερμηνευτές τους στην κοσμοκράτειρα Αμερική.
Η άγνωστη ή αθέατη πλευρά των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκιας κάθε άλλο παρά στηρίζει τις προσδοκίες του Ισραηλινού κράτους. Αντίθετα, το τελευταίο επεισόδιο έρχεται ως ακόμα μια επιβεβαίωση, με τον Υπουργό Άμυνας του Ισραηλ, Εχούντ Μπαράκ να συμβουλεύει το τερματισμό της όποιας δημόσιας Ισραηλινής κριτικής, μην τυχόν ενοχληθούν και θυμώσουν ακόμη περισσότερο μαζί τους οι ισλαμοπασάδες.
Είναι προφανές ότι ακόμη και αυτή η πυρηνική ισχύς που κατέχουν, δεν επιτρέπει στους Ισραηλινους να ακυρώσουν την διαχρονική υποτέλειά τους έναντι της Άγκυρας. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατο αφού το σύνδρομο του ραγιαδισμού (αυτό που εμείς αποκαλούμε “ραγιαδισμό” οι Εβραίοι αποκαλούν “dhimmitude”) έχει προφανώς εγκατασταθεί για καλά μέσα στα μυαλά τους.
Υ.Γ.: Ο Μέγας Μάγιστρος και θιασώτης της μουσουλμανικής ειρήνης απεφάνθη πρόσφατα ότι δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρχει αντισημιτισμός και ρατσισμός στην Τουρκία. Διαβάστε τι γράφει επ’ αυτού ένας Τουρκο-Εβραίος συγγραφέας, Rifat N. Bali A Scapegoat For All Seasons: The Donmes or Crypro – Jews of Turkey (Istanbul: ISIS Press, 2008). Εναλλακτικά δείτε Rifat N. Bali, Present Day Anti-Semitism in Turkey (July 2009) στο διαδίκτυο.

Read more...

Ερντογάν: Τα οράματα ενός αυτοκρατορικού μεγαλείου


Ο κ. Ερντογάν έχει ανάγκη αυτό το «έξω πάμε καλά» για να επικρατήσει στα πολλαπλά εσωτερικά μέτωπα με τον στρατό, τους δικαστές και τους μεγαλοεπιχειρηματίες τύπου Αϊντίν Ντογάν. Χρειάζεται επίσης τη στήριξη της κοινής γνώμης για την επίλυση του Κουρδικού και την αντιμετώπιση του «βαθέος κράτους», όπως η παρακρατική οργάνωση Εργκενεκόν.
Στην πολιτική του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για τη βελτίωση των σχέσεων της Τουρκίας με τον αραβικό και εν γένει τον ισλαμικό κόσμο, οι αναμνήσεις του «αυτοκρατορικού μεγαλείου» των Οθωμανών συνδυάζονται με τις μοντέρνες γεωπολιτικές και ενεργειακές ανάγκες άλλων μεγάλων δυνάμεων, ιδιαίτερα της Ρωσίας και των ΗΠΑ. Προφανής στόχος είναι να αναδειχθεί η Αγκυρα περιφερειακή υπερδύναμη.

Σημείο καμπής ήταν αναμφισβήτητα η ισραηλινή επίθεση στη Γάζα και το περίφημο «επεισόδιο του Νταβός», όπου ο κ. Ερντογάν επιτέθηκε δημόσια στον σύμμαχό του ισραηλινό πρόεδρο Σιμόν Πέρες. Κατόπιν μπήκε στο αεροπλάνο για την Κωνσταντινούπολη, όπου χιλιάδες οπαδοί του τον υποδέχθηκαν στο αεροδρόμιο αποκαλώντας τον νέο... Πορθητή! Ο πρόσφατος αποκλεισμός της ισραηλινής αεροπορίας από τις στρατιωτικές ασκήσεις «Αετός της Ανατολίας», όπου συμμετείχε ανελλιπώς από το 2001, ήταν το επόμενο βήμα. Η επίσκεψη Ερντογάν στην Τεχεράνη και οι έμμεσες αναφορές του στο ισραηλινό πυρηνικό οπλοστάσιο επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τις ταραγμένες σχέσεις των δύο συμμάχων, αλλά την ίδια στιγμή «χαϊδεύουν τα αφτιά» του αραβικού κόσμου.
Μέσα από την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και την προσέγγιση με τη Συρία και το Ιράν, αλλά και με «τρομοκρατικές» για τη Δύση οργανώσεις όπως η Χαμάς και η Χεζμπολάχ, ο τούρκος πρωθυπουργός ακολουθεί βήμα προς βήμα το «νεοοθωμανικό» αυτοκρατορικό σχέδιο του ευφυούς υπουργού Εξωτερικών του, Αχμέτ Νταβούτογλου .
Ταυτόχρονα, μέσα από τη στρατηγική συμμαχία με τη Ρωσία (και την Ιταλία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ) για την κατασκευή του αγωγού South Stream, η Τουρκία μετατρέπεται σε ενεργειακό κόμβο στρατηγικής σημασίας. Στο νέο αυτό σχέδιο η Τουρκία παίζει σε όλα τα ταμπλό. Συναλλάσσεται εξίσου άνετα και με τον Μπαράκ Ομπάμα και με τον Βλαμίντιρ Πούτιν. Και με τους μουλάδες του Ιράν και με την υπερεθνικιστική κυβέρνηση Νετανιάχουστο Ισραήλ. Ειρήνη με τους Αρμενίους, αλλά και συνεχή ανοίγματα προς Αζέρους, Τουρκμένους και άλλους «αδελφούς λαούς» της Κεντρικής Ασίας, από τον Καύκασο ως τα βάθη της Κίνας. Είναι μια στρατηγική φιλόδοξη και εξαιρετικά δημοφιλής στην τουρκική κοινή γνώμη.
Ο κ. Ερντογάν έχει ανάγκη αυτό το «έξω πάμε καλά» για να επικρατήσει στα πολλαπλά εσωτερικά μέτωπα με τον στρατό, τους δικαστές και τους μεγαλοεπιχειρηματίες τύπου Αϊντίν Ντογάν. Χρειάζεται επίσης τη στήριξη της κοινής γνώμης για την επίλυση του Κουρδικού και την αντιμετώπιση του «βαθέος κράτους», όπως η παρακρατική οργάνωση Εργκενεκόν.

Read more...

Η Τουρκόφωνη εφημερίδα της Θράκης "Μιλιέτ" απειλεί Έλληνες πολιτικούς!!!


Στην ακριτική Θράκη κάποιοι μάλλον έχουν παρεξηγήσει κατά πολύ την ελληνοτουρκική φιλία και προσέγγιση. Το κλίμα που επικρατεί είναι αρρωστημένο, εδώ και πολλά χρόνια, και ας μην έχουν φτάσει τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα πάνω από την Ξάνθη.
Η ευθύνη γι αυτή την κατάσταση βαραίνει εν πολλοίς τους επίδοξους Ιμπραήμηδες, οι οποίοι σε μία απίστευτη επίδειξη μισαλλοδοξίας το έπαιξαν καθοδηγητές ψήφου (και) στις τελευταίες εθνικές εκλογές και αμέσως μετά τα αποτελέσματα δεν δίστασαν να θριαμβολογήσουν μέσα από τον Τουρκικό τύπο, ξεπερνώντας κατά πολύ τα όρια…
Η μειονοτική εφημερίδα «Μιλιέτ» (ελεγχόμενο όργανο του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής) πριν από μερικές ημέρες κυκλοφόρησε ένα άκρως εμπρηστικό κείμενο, μέσα από το οποίο απειλεί ευθέως έλληνες πολιτικούς!!! Χρησιμοποιώντας μάλιστα ως σημείο αναφοράς την αποτυχία του Παναγιώτη Σγουρίδη να εκλεγεί στην Ξάνθη με το ΠΑΣΟΚ, πρώην αντιπροέδρου της Βουλής και υπέρμαχου του αγώνα για ελευθερία και ανεξαρτησία των Κούρδων της Τουρκίας, ο συντάκτης του άρθρου της «Μιλιέτ», Τζεγκίζ Ομέρ, δεν διστάζει να απειλήσει ευθέως στον επίλογο ενός κειμένου του, γράφοντας επακριβώς: «Πήρες λοιπόν στα χέρια τα παπούτσια σου; Η μειονότητα αυτή έτσι καταντά τον άνθρωπο. Αν συνεχίσεις με αυτά τα μυαλά, πολλά πράγματα ακόμη θα πάρεις στα χέρια σου»…

Τι εννοεί ο φτωχός στο πνεύμα, αλλά πλούσιος στον τουρκισμό, αρθρογράφος; Γιατί δεν έχει επέμβει ακόμη ο εισαγγελέας –που έχει ξεκινήσει διώξεις κατά εκείνων που αντιδρούν στην λειτουργία του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής- για να ζητήσει διευκρινήσεις για «τα πολλά πράγματα ακόμη θα πάρεις στα χέρια σου»;
Ο Σγουρίδης είχε στοχοποιηθεί από τους «σκληρούς» της Θράκης, κυρίως μετά την υπόθεση Οτσαλάν, στην οποία είχε εμπλακεί όταν είχε πάει να συναντήσει τον ηγέτη των Κούρδων στην Ιταλία. Από τότε οι σκληροπυρηνικοί κύκλοι, άκρως φίλα προσκείμενοι στην πολιτική της Άγκυρας και του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής, καθοδηγούμενα όργανα των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας (ΜΙΤ) και εκτελεστές του σχεδίου εκτουρκισμού της Θράκης, πολεμούσαν σκληρά τον κύριο Σγουρίδη, αλλά και οποιονδήποτε άλλο πολιτικό –ανεξαρτήτως κόμματος- διατηρούσε ή διατηρεί απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με το τουρκικό πνεύμα και δεν συνάδουν με τα σχέδια τουρκοποίησης της Ελληνικής Θράκης.
Ένας από τους πολιτικούς της Θράκης, είχε πει κάποτε και σε ανύποπτο χρόνο, ότι «δεν χρειάζεται να κάνεις προεκλογική εκστρατεία στην Ξάνθη. Αρκεί μόνο να πας να πιείς έναν καφέ στο Προξενείο (εννοώντας το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής), να σε δουν ότι μπήκες και την πήρες την εκλογή»!!! Αυτός που το είπε, δεν το έκανε κι έτσι έμεινε εκτός της Βουλής!!! Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί πως η «δυναμική» της Άγκυρας έχει εξασθενήσει κατά πολύ και κύριος λόγος είναι πως οι μουσουλμάνοι της Θράκης έχουν συνειδητοποιήσει τον ρόλο του θύματος που τους ετοιμάζει η Τουρκία, αλλά επίσης έχουν συνειδητοποιήσει –κυρίως οι νέοι μουσουλμάνοι- πως δεν μπορούν να ζήσουν κάτω από ένα καθεστώς πολύ χειρότερο ακόμη και από αυτό που εφαρμόζεται στην «μητέρα πατρίδα». Έτσι, τα ερείσματα της Άγκυρας μετατοπίζονται πλέον καθαρά στην θρησκεία και στην παροχή οικονομικής στήριξης σε οικογένειες που έχουν μεγάλη ανάγκη…
Το άρθρο της «Μιλιέτ» ξεκινά με «συμβουλές» προς τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, από την οποία η μειονότητα «περιμένει να δει να πραγματοποιούνται οι προσδοκίες της… Επιθυμεί να δει τα οφέλη ως πολίτης της Ε.Ε. μεταξύ των οποίων και η επιστροφή των μειονοτικών δικαιωμάτων που έχουν σφετεριστεί εδώ και πολλά χρόνια».
Στη συνέχεια, μετά τις «συμβουλές», ακολουθούν οι προειδοποιήσεις: «Η μειονότητα έδειξε πολύ καλά πως τιμωρεί τα κόμματα που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες της. Να η κατάντια της Ν.Δ. Ελπίζουμε το ΠΑΣΟΚ να μην πέσει σε τέτοιο χάλι». Και φυσικά, η προειδοποίηση απευθύνεται στον Σωκράτη Ξυνίδη, ο οποίος εξελέγη στην Ξάνθη ως βουλευτής, αλλά αμέσως μετά κατέλαβε και την θέση του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ.
Ο συντάκτης του άρθρου της «Μιλιέτ», επικεντρώνοντας τα «πυρά» του στον Παναγιώτη Σγουρίδη, δεν διστάζει να τον χαρακτηρίσει ως «φίλο του παιδοκτόνου και αρχηγού της τρομοκρατικής οργάνωσης του ΡΚΚ, Οτσαλάν». Η επίθεση αυτή γίνεται βασιζόμενη σε μία ομιλία του κυρίου Σγουρίδη στην οποία είχε πει αναφερόμενος στη δράση του τουρκικού προξενείου ότι «πρέπει να υπάρχει σεβασμός στα προξενικά πρωτόκολλα και την φιλοξενία». Μάλλον για τον συντάκτη της «Μιλιέτ» η προτροπή τήρηση των κανόνων και ο σεβασμός διεθνών πρωτοκόλλων αποτελεί μιαρή πράξη και με αφορμή αυτή την παραίνεση, η «Μιλιέτ» περνάει… γενεές δεκατέσσερις τον Π. Σγουρίδη:
«Τι γρήγορα που ξέχασε την μεγάλη του ήττα από τον Μάντατζη (η αναφορά γίνεται σε προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση). Αν είχε μυαλό δεν θα έπρεπε να μιλάει καθόλου, να κρυβόταν κάπου και να μην έβγαινε από εκεί… Αν συνεχίσουν σε αυτόν τον ρυθμό ο ίδιος και οι όμοιοί του, όλοι θα πάρουν την απάντηση που πρέπει. Όσο αυτοί θα μιλούν έτσι, θα αυξάνονται ευθέως ανάλογα και οι ψήφοι που θα πηγαίνουν προς τους Τούρκους υποψήφιους» (σε αυτό το σημείο ξεχνά ο δυστυχής στο πνεύμα συντάκτης Τζεγκίζ Ομέρ, πως στις πρόσφατες εθνικές εκλογές στην Ελλάδα, το τουρκικό προξενείο γνώρισε τεράστια πανωλεθρία και απλά κατάφερε να διατηρήσει την δύναμή του ενώ είχε στόχους για αύξηση των μουσουλμάνων βουλευτών τους οποίους έχει υπό την άμεση «επίβλεψή» του).
Ο καλοπληρωμένος από το τουρκικό προξενείο συντάκτης της Μιλιέτ, νιώθοντας πως έχει εκπληρώσει στο έπακρο το «έργο» που του ανατέθηκε, δεν διστάζει στο ίδιο άρθρο να επισυνάψει και προεκλογικό του άρθρο (αποδεικνύοντας έτσι την συμβολή του στην «κατάρρευση» του Σγουρίδη), ζητώντας ταυτόχρονα το «Γενικό Προξενείο να του κόψει τιμολόγιο της αποτυχίας του Σγουρίδη»!!!
Και αφού ο αρθρογράφος της «Μιλιέτ» (ενώ ζητάει να πληρώνεται από τον Τούρκο Πρόξενο…) ζητάει να εξασφαλίσει το «τιμολόγιο αποτυχίας» του κυρίου Σγουρίδη, κλείνει το άκρως επιθετικό κείμενό του γράφοντας:
«Αυτά λοιπόν, κύριε Σγουρίδη. Σιγά-σιγά βγαίνει η κατάρα του αδικημένου, του ταλαιπωρημένου. Πήρες λοιπόν στα χέρια τα παπούτσια σου; Η μειονότητα αυτή έτσι καταντά τον άνθρωπο. Αν συνεχίσεις με αυτά τα μυαλά, πολλά πράγματα ακόμη θα πάρεις στα χέρια σου. Έληξε η περίοδος η δική σου και των ομοίων σου και καλό θα ήταν να αρχίσετε να το χωνεύετε. Το ελάχιστο που θα κερδίσετε, θα είναι να είστε ήσυχοι στη σύνταξή σας. Στο καλό…»!!!
Η απειλή βέβαια προς το πρόσωπο του κυρίου Σγουρίδη είναι ευθεία και μέσα σε μία παράγραφο κειμένου, επαναλαμβάνεται δύο φορές. Ίσως ο καλοπληρωμένος αρθρογράφος(;) της «Μιλιέτ» θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις για το τι άλλο θα πάρει στα χέρια του εκτός από τα παπούτσια του ο κύριος Σγουρίδης, καθώς και ποιοι λόγοι συντρέχουν για να μην είναι ήσυχος στην σύνταξή του ο πρώην Έλληνας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να παρέμβουν άμεσα, τόσο ο ίδιος ο κύριος Παπανδρέου, όσο και η Ελληνική Δικαιοσύνη, προκειμένου να διαλευκανθεί το τι ακριβώς θέλει να πει ο συντάκτης, του οποίου το κείμενο θυμίζει κατά πολύ τον τρόπο σκέψης και γραφής του Τούρκου Προξένου Κομοτηνής…
Το πλέον παράδοξο για το συγκεκριμένο κείμενο, είναι πως έχει σαν τίτλο «Καλώς να έρθει η τουρκο-ελληνική φιλία»!!! Άξιος ο μισθός του αρθρογράφου, που «έγραψε» για να ενισχύσει την τουρκο-ελληνική φιλία και προσυπογράφουμε την άμεση πληρωμή του για τον αποδεδειγμένο αγώνα του να έρθει η τουρκοφιλία στην Ελληνική Θράκη. Ο Τούρκος πρόξενος καλείται να υπογράψει άμεσα μία «βαρβάτη» επιταγή (συνηθισμένος είναι άλλωστε να υπογράφει επιταγές) για να μην τον χαρακτηρίσουν ως αχάριστο…

Read more...

Αμερικανοί θα παρακολουθήσουν την «δραστηριότητα» της Τουρκίας στο Αιγαίο


Το βράδυ της Δευτέρας που πέρασε έγινε νέα τουρκική παρενόχληση στο Φαρμακονήσι, σε ελληνικό σούπερ Πούμα που επιχειρούσε από αέρος στην περιοχή για να βοηθήσει στη διάσωση λαθρομεταναστών.
Η ειδοποίηση που έλαβε μέσω ραντάρ ήταν σαφής: να εγκαταλείψει αμέσως την περιοχή, επειδή παραβίαζε τον τουρκικό εναέριο χώρο!
Και όμως, γι αυτή την κατάσταση, αλλά και για την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στο Αιγαίο, πολύ σύντομα οι ΗΠΑ θα μπορέσουν να πάρουν από κοντά μία αρκετά καλή «γεύση».

Σύμφωνα με πληροφορίες, τα υπουργεία Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας καθώς και Προστασίας του Πολίτη, θα συνεργαστούν προκειμένου να πραγματοποιηθεί άσκηση της Ευρωπαϊκής Δύναμης Επιτήρησης των Συνόρων (Frontex), με προσκεκλημένους αμερικανούς παρατηρητές.
Το όλο εγχείρημα προωθείται με τη σύμφωνη γνώμη της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας αλλά και του υπουργείου Άμυνας, για να δουν (επιτέλους) οι Αμερικανοί αυτό που βλέπουν οι Ευρωπαίοι κάθε μέρα και κάθε νύχτα: Πως από τα παράλια της Τουρκίας –και με την πλήρη ανοχή των τουρκικών αρχών- ξεκινούν βάρκες με λαθρομετανάστες (Αφγανούς, Πακιστανούς, Ιρακινούς, Παλαιστίνιους κ.α.) για την Ελλάδα και στη συνέχεια για χώρες της υπόλοιπης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φυσικά, οι αμερικανοί παρατηρητές θα έχουν και την ευκαιρία να ακούσουν τα τουρκικά ραντάρ να απαιτούν την απομάκρυνση των αεροσκαφών της Ε.Ε. από το Φαρμακονήσι και από το Αγαθονήσι…
Κι αυτό είναι που έχει ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία για την ελληνική πλευρά, η οποία προσπαθεί να αποφύγει τις αμερικανικές πιέσεις για αποστολή περισσότερων ανδρών και μονάδων του ελληνικού στρατού στο Αφγανιστάν. Η ηγεσία του υπουργείου Άμυνας τονίζει στους αμερικανούς ότι η χώρα συμβάλει στην υπόθεση του Αφγανιστάν μέσω της «φιλοξενίας» περίπου 46 χιλιάδων Αφγανών λαθρομεταναστών ετησίως, οι οποίοι συμβάλουν στην σημαντική αύξηση των κινδύνων ασφάλειας…
Ίσως, βέβαια, θα έπρεπε η ελληνική πλευρά να υπενθυμίσει την περυσινή ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην οποία γινόταν λόγος για μετακίνηση τρομοκρατικών πυρήνων μέσω της λαθρομετανάστευσης και να τονιστεί η σύμπλευση της Ελλάδας στον αγώνα κατά της διεθνούς τρομοκρατίας, την στιγμή που η Τουρκία πασιφανέστατα διευκολύνει το δρομολόγιο και την διακίνηση των τρομοκρατών…

Read more...

Έλληνας εισαγγελέας ξεκίνησε διώξεις εκείνων που δεν θέλουν το Τουρκικό Προξενείο στην Κομοτηνή


Λίγες ημέρες μετά τις εκλογές κινήθηκε η εισαγγελέας για το πανό εναντίον του προξενείου που υψώθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου!
Πολιτικά κίνητρα θεωρούν ότι κρύβονται πίσω από τη δίωξή τους τα μέλη του σωματείου «Αντιφωνητής» τα οποία αρχικά είχαν υψώσει πανό με σύνθημα να φύγει το προξενείο Κομοτηνής, κάτι με το οποίο μάλλον συμφωνεί η πλειοψηφία χριστιανών αλλά και μουσουλμάνων κατοίκων της περιοχής.
Τα πανό με το πολιτικό αυτό σύνθημα είχε υψωθεί στις 13 Σεπτεμβρίου και ημέρα Κυριακή, όταν γινόταν το παιχνίδι του Πανθρακικού με τον Παναθηναϊκό τόσο στην γέφυρα της εισόδου της πόλης, όσο και σε ιδιωτική οικοδομή απέναντι από το γήπεδο, με αποτέλεσμα το γεγονός να προβληθεί σε πανελλαδική κλίμακα.
Κι ενώ τίποτε δεν είχε συμβεί μέχρι και τις εκλογές, ορισμένες ημέρες μετά και με επίσημη αιτιολογία μία οδηγία του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου περί διαφημιστικών πινακίδων η εισαγγελέας κίνησε τις διαδικασίες για τη δικαστική δίωξη των μελών του Σωματείου που ήταν παρόντες και κρατούσαν το πανό έως τις πέντε το απόγευμα , όπου και αποχώρησαν.

Σίγουρα είναι θετικό οι αρχές να εφαρμόζουν τους νόμους που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια των πολιτών. Όμως τι γίνεται όταν αυτοί οι νόμοι είναι ξεχασμένοι για χρόνια στα συρτάρια των αρμοδίων και ξεθάβονται μόλις υπάρχει κάποια συγκεκριμένη σκοπιμότητα;
Χίλιες δύο είναι οι διαφημιστικές πινακίδες που είναι επικίνδυνες για την ασφάλεια τόσο των πεζών, όσο και των οδηγών. Πότε ξανά έγινε κάποια αντίστοιχη κίνηση από την αστυνομία για την αφαίρεσή τους και τη δίωξη των υπευθύνων που διαφημίζονται;
Τόσες επιχειρήσεις, στριπτιζάδικα και πολιτικά κόμματα αναρτούν πανό στις γέφυρες εισόδου και εξόδου της πόλης χωρίς ποτέ να έχει μαθευτεί κάτι για δίωξη ή επέμβαση των αρχών. Αντιθέτως, όπως καταγγέλλουν τα μέλη του σωματείου «Αντιφωνητής», η αντίδραση των αρχών στη δική τους περίπτωση με το πανό της διαμαρτυρίας για το προξενείο, ήταν κάτι παραπάνω από άμεση.
Λίγα μόλις λεπτά μετά την ύψωση του πανό, όπως αναφέρουν οι ίδιοι, κατέφθασε το περιπολικό της αστυνομίας και ένα αυτοκίνητο της ασφάλειας ενώ σε 20 λεπτά είχε κληθεί και συνεργείο του Δήμου Κομοτηνής για την αποκαθήλωση του από το χώρο! Φυσικά το πανό δεν κατέβηκε ούτε από την Αστυνομία, ούτε από το αρμόδιο συνεργείο του Δήμου Κομοτηνής διότι πολύ απλά δεν ήταν κάπου αναρτημένο αλλά στα χέρια των ανθρώπων του σωματείου «Αντιφωνητης».
Η «Φωνή της Ροδόπης», συνομίλησε με μέλη του Σωματείου που εκφράζουν την έντονη δυσαρέσκειά τους γι αυτή την όπως την χαρακτηρίζουν επιλεκτική μεταχείρισή τους από τη Δικαιοσύνη και ζητούν από τους πολιτικούς της περιοχής και ιδιαίτερα από τον υφυπουργό κ. Πεταλωτή να λάβουν θέση στο ζήτημα των μετεκλογικών «πολιτικών διώξεων» όπως αναφέρουν.
Κύριε Καλοδημίδη, γιατί πιστεύετε πως αδικείστε από την μεταχείριση σας από την πολιτεία;
Κατ’ αρχάς δεν αναρτήσαμε πουθενά σε δημόσιο χώρο κανένα πανό αλλά ούτε και θέσαμε σε κίνδυνο την ασφάλεια των πολιτών έτσι όπως κατηγορούμαστε. Το πανό στο οποίο αναφέρεται η κατηγορία εναντίων μας ήταν μικρού μεγέθους και το κρατούσαμε για χρονικό διάστημα 6 ωρών με τα χέρια μας ενώ μετά το πήραμε και αποχωρήσαμε. Ήταν μια συμβολική πράξη διαμαρτυρίας για την δράση του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής που δεν έβλαψε κανέναν και απορούμε για την επιλεκτική αντίδραση της Δικαιοσύνης.
Γιατί θεωρείτε την αντίδραση αυτή επιλεκτική, εφόσον υπάρχει νόμος περί διαφημιστικών πινακίδων;
Το πρώτο που απαντώ είναι πως μέχρι σήμερα μάλλον πρέπει να είμαστε οι πρώτοι που διωκόμαστε με βάση τον νόμο περί διαφημιστικών πινακίδων. Τόσες επιχειρήσεις αναρτούν τα διαφημιστικά τους στο ίδιο ακριβώς σημείο, από εμπορικές και αυτοκινήτων, μέχρι τσίρκο και μαγαζιά της νύχτας με γυμνές κοπέλες αλλά κανείς μάλλον δεν ενόχλησε τους αρμόδιους γι αυτό. Η διαμαρτυρία μας για το προξενείο μάλλον πρέπει να ενόχλησε πολύ κάποιους, ώστε να κινηθούν οι διαδικασίες.
Απορούμε ποιοι να είναι αυτοί. Επίσης, η πράξη πολιτικής διαμαρτυρίας με την ύψωση του πανό συνέβη στις 13 Σεπτεμβρίου και πιστεύαμε πως το θέμα έμεινε εκεί. Δεν συνέβη όμως αυτό αφού αμέσως μετά τις εκλογές, δύο ημέρες μετά, ξεκίνησε η διαδικασία δίωξής μας. Να σημειώσω εδώ πως δε μας κατηγορούν για άλλους λόγους που έχουν σχέση με τον αγώνα μας (προφανώς φοβούμενοι το πολιτικό κόστος από την δημοσιοποίηση του γεγονότος) αλλά για ανάρτηση διαφημιστικής πινακίδας πράγμα που δεν ευσταθεί πουθενά.
Εμείς δε διαφημίσαμε κανένα μαγαζί αλλά μόνο ένα πολιτικό μας σύνθημα. Όπως ακριβώς δηλαδή έχουν κάνει δεκάδες φορές το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ στο ίδιο ακριβώς σημείο, στην ίδια ακριβώς γέφυρα και φυσικά ποτέ κανείς δε σκέφτηκε να διώξει τα μέλη αυτών των κομμάτων. Και έχουμε και φωτογραφίες από όλα αυτά. Προφανώς όλοι μπορούν να έχουν άποψη σε αυτή την πόλη και να την αναρτούν σε σταθερό πανό στις γέφυρες εισόδου και όπου θέλουν αρκεί η άποψη αυτή να μην είναι ενάντια στο τουρκικό προξενείο για να μην ενοχληθούν κάποιοι.
Μήπως η κίνησή σας να φύγει το προξενείο είναι ακραία; Εδώ μέχρι και ο Καρατζαφέρης στην επίσκεψή του στην Κομοτηνή ήταν μετριοπαθής με το θέμα.
Αν η διαμαρτυρία πολιτών εναντίον του προξενείου είναι ακραία όπως λέτε, τότε η παράνομη δράση αυτού του προξενείου, που καταγγέλλεται εδώ και χρόνια από κάθε ελληνικό ΜΜΕ τι είναι;
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης προεκλογικά έπαιξε ένα θέατρο του παραλόγου. Ενώ πριν έρθει στην Κομοτηνή δήλωνε πως το προξενείο είναι μία «άτυπη κυβέρνηση» και πως έρχεται δήθεν στην Ροδόπη ως υποψήφιος για να «τονώσει» το εθνικό φρόνημα των Θρακιωτών, έπειτα δήλωσε πως δε βλέπει κανένα λόγο για να φύγει το προξενείο και πως πρέπει να περιοριστεί στο διπλωματικό του ρόλο! Δηλαδή αν μέσα στη χώρα σου υπάρχει μία «άτυπη κυβέρνηση» απλά δε βλέπεις κάποιο λόγο να τη διώξεις αλλά .να την μαλώσεις! Λόγια του αέρα δηλαδή που απευθύνονται μάλλον σε αφελείς. Εμείς δεν έχουμε σχέση με κανένα κόμμα της αριστεράς ή της δεξιάς.
Όλα τα κόμματα μάλλον ωφελούνται από την παράνομη δράση του προξενείου αφού το ίδιο με πιέσεις και εκφοβισμούς «τσουβαλιάζει» τις ψήφους των καταπιεσμένων μουσουλμάνων και μπορεί να τις κατευθύνει όπου θέλει, δημιουργώντας συνθήκες καθόλου ευρωπαϊκές αλλά αφρικανικές και ασιατικές στην περιοχή μας. Μετά, κάθε κόμμα παζαρεύει με τους εγκάθετους του προξενείου για να εξασφαλίσει τη στήριξή τους. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Εμείς θέλουμε όλοι οι πολίτες να είναι ελεύθεροι να αποφασίσουν τις τύχες τους.
Οι συμπολίτες σας μουσουλμάνοι πως πιστεύετε να βλέπουν την κίνησή σας; Μήπως τους προσβάλετε;
Αντιθέτως. Το προξενείο βρίσκεται εδώ για να καταπιέζει και να εκφοβίζει τους ίδιους τους μουσουλμάνους κι όχι τους χριστιανούς. Οι ίδιοι είναι που έχουν το πιο άμεσο συμφέρον να φύγει το προξενείο για να αναπνεύσουν αέρα ελευθερίας και δημοκρατίας. Εμείς δε καταπιεζόμαστε από το τουρκικό προξενείο αλλά από τις συνθήκες έλλειψης δημοκρατίας που το ίδιο δημιουργεί στην περιοχή.
Υποτίθεται πως βρισκόμαστε στην Ευρώπη και όλοι οι πολίτες πρέπει να είμαστε ελεύθεροι μέσα στο κράτος μας, δε βρισκόμαστε στα βάθη της Ασίας. Άλλωστε κατά την εκδήλωση που κάναμε στην πλατεία δεχτήκαμε τα συγχαρητήρια πολλών μουσουλμάνων και τις παροτρύνσεις τους για το αίσιο τέλος του αγώνα μας. Αρκετοί μάλιστα υπέγραψαν.
Σας ευχαριστούμε πολύ.
Κι εγώ σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που δείχνετε.

Read more...

Οι επτά άξονες της Τουρκίας στο Κυπριακό


ις οδηγίες πάνω στις οποίες θα κινηθούν οι τούρκοι διπλωμάτες στις συναντήσεις τους με τους ξένους συναδέλφους τους για το Κυπριακό το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, αποκάλυψε η τουρκοκυπριακή διαδικτυακή ιστοσελίδα «Kibris Postasi» σε ανάρτησή της.
Το ίδιο ειδησεογραφικό πόρταλ επεσήμανε πως η Άγκυρα, ζήτησε από τους διπλωμάτες να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί σε ό,τι αφορά την ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας και να είναι έτοιμοι για «παν ενδεχόμενον», ακόμα και μια ήττα του εκλεκτού του Ερντογάν, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, από τον υπερεθνικιστή Ερόγλου.
Οι επτά αυτές οδηγίες αναφέρουν τα εξής:

- Να ξεκινήσει η αναζήτηση διπλωματικών πρωτοβουλιών και οι πιέσεις σε όλο τον κόσμο και από όλες τις διπλωματικές αποστολές, για την επίσπευση συμφωνίας στο κυπριακό.
- Να ζητείται παγίως η ανάληψη ενεργότερου ρόλου και εμπλοκής των ΗΠΑ και του ΟΗΕ.
- Να ασκούνται πιέσεις και αιτήματα προς την πλευρά των ΗΠΑ για το διορισμό ειδικού απεσταλμένου για την Κύπρο. Να ενισχυθεί και να υποστηριχτεί αναληφθεί ο ρόλος του Αλεξάντερ Ντάουνερ.
- Οι λεγόμενες "προεδρικές εκλογές" του 2010 στην τουρκοκυπριακή κοινότητα αποτελούν το χρονικό τέλος για τις συνομιλίες και την επίτευξη συμφωνίας.
- Στο επόμενο επτάμηνο, δεν πρέπει πάση δυνάμει να υπάρξει αποτέλεσμα. Είτε οι συνομιλίες θα έχουν θετική κατάληξη, είτε η διχοτόμηση θα εδραιωθεί και πλέον οι συνομιλίες ανάμεσα στις δύο πλευρές θα «παγώσουν» εσαεί.
- Η Αγκυρα λέει «ναι» στην επίλυση του προβλήματος, αλλά ποτέ δεν θα ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της, αν πρώτα δεν υπάρξει ταυτόχρονη άρση της απομόνωσης του «ψευδοκράτους».
- Το αποτέλεσμα των «προεδρικών» εκλογών στο ψευδοκράτος, θα πρέπει να γίνει σεβαστό ακόμη και αν ο ηγέτης που εκλέχθηκε, μπορεί να βάλε σε κίνδυνο την πολιτική μας στην Κύπρο. Υπονοώντας ουσιαστικά πιθανή ακραία συμπεριφορά του Ερόγλου αν εκλεγεί.
[Click to see how many people are online]

Read more...

Τουρκική ακταιωρός παρενόχλησε σκάφος του Ελληνικού Λιμενικού - Καταγράφηκε με την κάμερα


Παρενόχληση του σκάφους της καταδίωξης του λιμενικού από τουρκική ακταιωρό, κατέγραψαν με την κάμερα τους ψαράδες της Αλεξανδρούπολης. Οι Έλληνες ψαράδες υποστηρίζουν ότι το περιστατικό έγινε εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων λίγα μέτρα από την βραχονησίδα Λαδοξέρα ή Ζουράφα ανοιχτά της Σαμοθράκης.
Πρόκειται για ένα περιστατικό που σημειώθηκε την περασμένη Πέμπτη, όταν οι λιμενικοί θέλησαν να αλλάξουν τη μπαταρία στο φάρο της Λαδοξέρας και διήρκησε σύμφωνα με τους ψαράδες περίπου μιάμιση ώρα, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που φοβήθηκαν όπως λένε, καθώς η τουρκική ακταιωρός είχε βάλει πλώρη προς το μέρος τους.
Οι Έλληνες ψαράδες υποστηρίζουν ότι η παρουσία της ελληνικής καταδίωξης είναι ουσιαστική και πρέπει να συνεχίσει να περιπολεί.

Απο παλαιότερη δημοσίευση του Χρόνου της Κομοτηνής
Μετά τα Ίμια οι Τούρκοι γυροφέρνουν την ελληνική βραχονησίδα Λαδοξέρα
18.01.2005
Τρία τουρκικά πολεμικά σκάφη παρέμειναν γύρω από την νησίδα και αποχώρησαν οικεία θελήσει, κάτι που κρατήθηκε μυστικό από το υπουργείο Εθνικής Αμύνης.
Στην έκθεση του αρχηγείου ακαδημίας πολέμου της Τουρκίας που είναι ο οδηγός διεκδικήσεων σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, υπάρχει ειδική αναφορά για την Λαδοξέρα (Ζουράφα) και 100 περίπου άλλων βραχονησίδων.
Γράφει ο Ν. Μελέτης
Με μια πρωτοφανή προκλητική ενέργεια, η οποία κρατήθηκε μυστική από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, η Τουρκία στέλνει το μήνυμα ότι επιμένει πλήρως στο σύνολο των διεκδικήσεών της στο Αιγαίο και πέραν της περιοχής των Ιμίων. Εκτός από τη χθεσινή έμπρακτη αμφισβήτηση του δικαιώματος της Ελλάδας για την Έρευνα και Διάσωση (SAR) στα όρια του FIR Αθηνών, η Τουρκία, μετά τις συνεχείς παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων στα Ίμια, επανέφερε στο προσκήνιο τη θεωρία των γκρίζων ζωνών, αυτή τη φορά στο βορειοανατολικό Αιγαίο.
Την περασμένη Πέμπτη, σύμφωνα με πληροφορίες, δύο τουρκικές κανονιοφόροι και ένα αντιτορπιλικό προσέγγισαν τη βραχονησίδα Ζουράφα ανοικτά της Σαμοθράκης και αφού παρέμειναν ανενόχλητες στην περιοχή αυτή παραβιάζοντας τα ελληνικά χωρικά ύδατα, αποχώρησαν οικεία θελήσει.
Η κλιμάκωση και ποιοτική αναβάθμιση των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο δημιουργεί σοβαρό προβληματισμό στη Αθήνα, καθώς δεν φαίνεται ν επαληθεύονται οι προσδοκίες για θετική ανταπόκριση της Άγκυρας στις κινήσεις καλής θέλησης της κυβέρνησης Καραμανλή. Η βραχονησίδα Ζουράφα, που βρίσκεται σε απόσταση 6 ν.μ. από τη Σαμοθράκη, δεν αποτέλεσε τυχαία επιλογή για τη νέα τουρκική πρόκληση.
Από το 1996 στην περίφημη πια έκθεση του αρχηγείου ακαδημιών πολέμου της Τουρκίας, όπου αποτελεί το «ευαγγέλιο» των γκρίζων ζωνών και των τουρκικών διεκδικήσεων εις βάρος της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, υπάρχει ειδική αναφορά στη Ζουράφα: «Βάσει του άρθρου 12 της συνθήκης της Λοζάνης, στα νησιά Zoyrafa, Kogloyn, Xoyrsit και στα ευρισκόμενα γύρω από την Κρήτη Bergitsi, Sigri, Tokmakia, Kasonisi και άλλες νησίδες συνεχίζεται από νομικής πλευράς η κυριαρχία της Τουρκίας».
Στην ίδια παράγραφο επισημαίνεται ότι μόνο στο ανατολικό Αιγαίο «υπάρχουν άνω των εκατό βραχονησίδων, των οποίων συνεχίζεται η οθωμανική κυριαρχία και επομένως και η κυριαρχία της διαδόχου χώρας, Τουρκίας». Η πρωτοφανής θεωρία που επικαλείται η Τουρκία υποστηρίζει ότι η συνθήκη της Λοζάνης στερούσε την Τουρκία από τα νησιά που βρίσκονταν πέραν των 3 ν.μ. από τις ακτές της και «ήταν σε ελληνική κατοχή» και επομένως νομιμοποιείται να διεκδικήσει βραχονησίδες και νησιά που βρίσκονται και πέρα των 3 ν.μ., αλλά δεν ήταν υπό ελληνική κατοχή!
Η βραχονησίδα Ζούραφα (Λαδόξερα) βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο ανατολικά της Σαμοθράκης, βόρεια της Ίμβρου και νοτίως της Αλεξανδρούπολης. Η βραχονησίδα είναι χαμηλής επιφάνειας και για τον λόγο αυτό επικίνδυνη για τη ναυσιπλοΐα.
Λόγω της ύπαρξης της Ζουράφας, το στενό με την απέναντι τουρκική ακτή (άκρα Γκρεμιά) πλάτους 14 ν.μ. θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνο για τη ναυσιπλοΐα. Παλαιότερες μετρήσεις της υδρογραφικής υπηρεσίας του πολεμικού ναυτικού ανέφεραν ότι η βραχονησίδα είχε έκταση 9 στρεμμάτων και μήκος ακτογραμμής 465 μέτρα.
Νεότερες μετρήσεις όμως καταγράφουν ότι η έκταση πια της βραχονησίδας, λόγω της διάβρωσης είναι μικρότερη του ενός στρέμματος και η ακτογραμμή της έχει περιοριστεί στα 32 μέτρα. (Για τη διάβρωση που έχει εξαφανίσει αρκετές βραχονησίδες στην περιοχή είχε καταθέσει σχετική ερώτηση στο ευρωκοινοβούλιο ο τότε ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Σ. Ξαρχάκος, όπως αναφέρει και η ηλεκτρονική εφημερίδα Aegean Times). Ο κ. Ξαρχάκος, εκτός των άλλων, ζητούσε τότε τη λήψη μέτρων για τη διάσωση αρχαιοτήτων που είχαν βρεθεί στη βραχονησίδα.
Σε ό,τι αφορά το όνομα με το οποίο είναι γνωστή η Ζουράφα «Λαδόξερα», υπάρχουν μαρτυρίες ήδη από το 1874 (μελέτη του Ν. Φαρδύ) ότι στην επιφάνεια της θάλασσας γύρω από τη βραχονησίδα επέπλεε ελαιώδης ουσία «αποπνέοντας την οξεία οσμή του πετρελαίου».
Η εκδοχή αυτή, καθώς η Ζουράφα βρίσκεται στο κέντρο της θαλάσσιας περιοχής γνωστή για τα πετρελαιοφόρα κοιτάσματά της, ίσως δίνει μια ακόμη απάντηση στο ενδιαφέρον των Τούρκων για τη βραχονησίδα αυτή. Η ελληνική κυριαρχία επί της Ζουράφας προσφέρει σημαντικό πλεονέκτημα στη χώρα μας, γιατί έτσι επεκτείνονται ουσιαστικά τα ελληνικά χωρικά ύδατα αλλά και τα δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας στην περιοχή της εισόδου των Στενών.
Ν. Μελέτης

Read more...

Τουρκικές φαντασιώσεις περί "παγκόσμιας δύναμης"


O πρώην Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα Μorton Abramowitz και ο τουρκικής καταγωγής Henri Barkey σ' ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύεται στο τεύχος Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου του έγκυρου περιοδικού Foreing Affairs του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (CFR), απομυθοποιούν την εκ μέρους της Toυρκίας προβαλλόμενη εικόνα περί παγκόσμιας εμβέλειας της γεωγραφικής της σημασίας και επιρροής και μιλούν κατά τρόπο αποκαλυπτικό γι' αυτό που οι ίδιοι, αλλά και πολλοί άλλοι, φαίνεται να πιστεύουν πως η Τουρκία εκστασιάζεται μέσα σε φαντασιώσεις μετεξέλιξής της σε παγκόσμια δύναμη.

Το ενδιαφέρον επί του προκειμένου είναι πως οι δύο ειδήμονες της Τουρκίας και ανέκαθεν διακείμενοι φιλικά προς αυτήν, εμμέσως πλην σαφώς, επιρρίπτουν σοβαρές ευθύνες στην Ουάσιγκτον για τον υπερβάλλοντα ζήλο της γείτονος σε πλείστα όσα ζητήματα, για μερικά εκ των οποίων ουδένα λόγο ανάμιξης είχε, ενώ για άλλα πέτυχε λίγα στις διπλωματικές της προσπάθειες ή ερέθισε τους Δυτικούς με τη συμπεριφορά της.
Είναι αξιοσημείωτο πως οι απόψεις των Barkey και Abramowitz αντανακλούν εν πολλοίς και διαπιστώσεις Αμερικανών αξιωματούχων, οι οποίοι, αν και αποφεύγουν να μιλήσουν για αμερικανικές ευθύνες, φαίνεται πως αρχίζουν ν' αντιλαμβάνονται και να παραδέχονται -κάποιοι εξ αυτών- πως η Αγκυρα πλέον ενεργεί ολοένα και πιο αυτόνομα και ανεξέλεγκτα, για εξυπηρέτηση των δικών της στόχων, στην προσπάθεια τεμαχισμού ενός μεγάλου μέρους της γεωγραφικής επιρροής της.
Οι δύο αναλυτές υπενθυμίζουν τα λεγόμενα της επικεφαλής του state Department Hillary Clinton πως η Τουρκία "είναι μία από τις επτά ανερχόμενες δυνάμεις, με τις οποίες οι ΗΠΑ θα συνεργαστούν ενεργά για να επιλύσουν παγκόσμια προβλήματα". "Αλλά", προσθέτουν μάλλον ειρωνικά οι ίδιοι, "η Τουρκία δεν έχει γίνει μέχρι τώρα η παγκόσμια ή ακόμη η περιφερειακή δύναμη που ισχυρίζεται η κυβέρνησή της πως είναι", κι αυτή την εποχή "ως συνήθως, αποκαρδιωτικά εσωτερικά προβλήματα δαιμονίζουν την πρόοδο της Τουρκίας".
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, όπως παρατηρείται, η τουρκική κυβέρνηση "διατρέχει τον κίνδυνο να αποτύχει επικίνδυνα από υπερβάλλοντα ζήλο". Ενώ, προστίθεται, "μερικοί, επίσης, φοβούνται πως οι ηγέτες της Τουρκίας μπορεί να πάψουν να είναι σε θέση να ξεχωρίζουν τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής της χώρας από τις δικές τους πολιτιστικές (και ίσως θρησκευτικές) ευαισθησίες".
Και, επί του προκειμένου, υποστηρίζεται πως "οι Erdogan και Davutoglu μερικές φορές φαίνεται να αντιτίθενται", κατά τρόπο που να γεννάται το ερώτημα για το "αν (οι δύο αυτοί άνδρες) ελπίζουν να συμμετάσχουν στην παγκόσμια πολιτική (σκηνή) ως επαγγελματίες μιας ρεαλπολιτίκ ή ως εκπρόσωποι μιας ισλαμικής κουλτούρας".
"Η Τουρκία", επαναλαμβάνουν, "έχει γίνει μια πιο σύνθετη χώρα απ' αυτή που ήταν (σ.σ. εννοούν διασπαρμένα κέντρα εξουσίας και αλλαγή στη δυναμική των σχέσεων πολιτικών και στρατού, με πολύ λιγότερες πιθανότητες ανατροπής των πρώτων από τον δεύτερο)" και επισημαίνουν πως "η Ουάσιγκτον δεν θα πρέπει να υποθέτει πως την ξέρει". Επιπλέον, δε, "η ακατάπαυστη ρητορική για τη "στρατηγική" εγγύτητα μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ δεν μπορεί να υποκαταστήσει (σ.σ. την ύπαρξη ή ανυπαρξία) μιας χειροπιαστής πολιτικής".
Περαιτέρω, αναφέρεται πως "αυξανόμενα πολωμένες απόψεις για την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος (ΑΚΡ) έχουν υπονομεύσει την ικανότητα της κυβέρνησης (Erdogan) να ξεκινήσει βαθιά πολιτική αλλαγή" και προστίθεται πως "μερικοί ακόμη και από τους παραδοσιακούς υποστηρικτές του ΑΚΡ έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται για το αν το κόμμα (του) θα υλοποιήσει τους στόχους του, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου για εισδοχή της Τουρκίας στην ΕΕ".

Read more...

Σκάνδαλο υποκλοπών και στη Τουρκία


Τελικά, κάποια πράγματα δε συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το πρωτοσέλιδο της τουρκικής εφημερίδας Milliyet υπό το τίτλο "Ονόματα που προκαλούν σοκ στις τηλεφωνικές ακροάσεις", αποκαλύφθηκε η υποκλοπή συνομιλιών τόσο του πρωθυπουργού Erdogan όσο και σημαντικών τουρκικών πολιτικών παραγόντων.

Συγκεκριμένα, κατά την έφοδο, η οποία πραγματοποιήθηκε από τις αστυνομικές αρχές στο περιοδικό Aydınlık κατόπιν εντολής των Εισαγγελέων που διερευνούν την υπόθεση της παρακρατικής οργάνωσης Εrgenekon, κατασχέθηκαν CD στα οποία έχουν καταγραφεί συνομιλίες της περιόδου 1999-2004.
Σε αυτά είναι καταγεγραμμένες συνομιλίες του πρωθυπουργού Τ. Erdogan, των υπουργών C. Cicek, Ali Babacan, E. Bagis, των Τουρκοκυπρίων M. A. Τalat και S. Denktas, των Δημάρχων Μητροπολιτικών Δήμων Άγκυρας και Κωνσταντινούπολης, δικηγόρων, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών.
Πάντως, όπως και στην ελληνική περίπτωση, δεν έχει διευκρινισθεί ποιοι ακριβώς έχουν καταγράψει τις συνομιλίες αυτές. (EN)

Read more...

Καταπίεση των θρησκευτικών ελευθεριών στη Τουρκία


Στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι θρησκευτικές μειονότητες στην Τουρκία αναφέρεται η φετινή έκθεση του State Department για τις θρησκευτικές ελευθερίες (Report on International Religious).
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και στις ανεπίλυτες ακόμη διεκδικήσεις του για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, για την επιστροφή δημευθέντων περιουσιών και για την άρση της προϋπόθεσης της τούρκικης υπηκοότητας στην στελέχωση της Ιεράς Συνόδου που απειλεί την ίδια την επιβίωση του Πατριαρχείου λόγω του μικρού αριθμού των μόλις 3.000 μελών της Ελληνορθόδοξης κοινότητας.

Στη φετινή έκθεση μνημονεύονται επίσης, μεγάλες καταστροφές τριών ελληνορθόδοξων νεκροταφείων από βανδαλισμούς, στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη, καθώς και η δικαίωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου από το ΕΔΑΔ στις 8 Ιουλίου 2008 για το θέμα του ορφανοτροφείου της νήσου Πριγκήπου.
Στις δράσεις της αμερικανικής πλευράς επαναλαμβάνονται οι εκκλήσεις του Αμερικανού πρέσβη και άλλων επισήμων προς την τουρκική κυβέρνηση για την επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης. Στην έκθεση, η Τουρκία συγκαταλέγεται ανάμεσα σε 30 χώρες με αξιοσημείωτες παραβιάσεις των θρησκευτικών ελευθεριών, κυρίως γύρω από το πλέγμα της προστασίας του "κοσμικού κράτους" με απαγορεύσεις όπως αυτή της χρήσης της ισλαμικής μαντίλας στις δημόσιες υπηρεσίες και στα σχολεία.

Read more...

ΚΟΥΡΔΙΚΟ-ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ


Ο τουρκικός τύπος αναφέρει ότι τα μέλη του ΡΚΚ, εκ των οποίων τα 4 παιδιά, που ήρθαν από το Β. Ιράκ μετά από έκκληση του Οτζαλάν, εγκαταστάθηκαν στο Ντιγιάρμπακιρ. Η ομάδα έγινε δεκτή με εκδηλώσεις χιλιάδων ατόμων, που μετατράπηκαν σε επίδειξη δύναμης και προκάλεσαν αντιδράσεις στην κορυφή του κράτους, αναγκάζοντας τον Π/Θ Ερντογάν να δηλώσει ότι κανένας δεν μπορεί να παρεμποδίσει το χρονοδιάγραμμα, που ξεκίνησε για το δημοκρατικό [κουρδικό] άνοιγμα, με προκλητικά σόου.

Σημειώνεται ότι οι εισαγγελείς του Ντιγιάρμπακιρ, της Σιλώπης, του Τζίζρε, και του Νουσάιμπιν διέταξαν έρευνες σχετικά με τις ανωτέρω εκδηλώσεις.

Στο Ντιγιάρμπακιρ παρατηρήθηκε ότι μέλη του ΡΚΚ, που ήρθαν από το Καντίλ, ανέβηκαν στην εξέδρα που είχε στηθεί και, βγάζοντας τα ρούχα που φορούσαν στο βουνό [στολές ανταρτών], ντύθηκαν με πολιτικά.

Ο Πρόεδρος του φιλοκουρδικού κόμματος DTP Αχμέτ Τουρκ, οι βουλευτές του κόμματος και η πρώην βουλευτής του απαγορευθέντος DEP Λεϊλά Ζανά ανέβηκαν στην εξέδρα μαζί με τους αφιχθέντες, κρατώντας άσπρα περιστέρια, τα οποία άφησαν να πετάξουν.

Ο Πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής του DTP στο Ντιγιάρμπακιρ Ανλί έκανε την εναρκτήρια ομιλία λέγοντας ότι χαιρετίζει αυτή την αντίσταση, τον ηρωισμό και την επιτυχία όσων ήρθαν από το Β. Ιράκ. Ακόμη, είπε ότι εν ονόματι του Ντιγιάρμπακιρ, πρωτεύουσας της ειρήνης και της ελευθερίας, τους καλωσορίζει και τους εύχεται καλή συνέχεια και επιτυχία.

Ο Μεχμέτ Σερίφ Γκέντζνταγ, που μίλησε εν ονόματι αυτών που ήρθαν από το όρος Καντίλ, είπε: «Γνωρίζετε και εσείς ότι ο ηγέτης μας είναι ο Οτζαλάν, ο οποίος απευθυνόμενος σε εμάς έκανε μια έκκληση και εμείς απλώσαμε χέρι ειρήνης για την επίλυση του Κουρδικού, για μια υπερήφανη ειρήνη, για μια δημοκρατική πολιτική και για την κατάργηση όλων των εμποδίων».

Ο ίδιος είπε ότι πραγματοποίησαν πολλά βήματα, αλλά το τουρκικό κράτος στην πράξη δεν έκανε κανένα βήμα και γι’ αυτό το λόγο έφτασαν σε αδιέξοδο. Για το άνοιγμα δε αυτού του αδιεξόδου, ο ηγέτης του κουρδικού λαού προέβη σε έκκληση και οι ίδιοι βγήκαν στο δρόμο διατρανώνοντας την επιθυμία τους για τη δημιουργία ειρήνης μεταξύ του τουρκικού και κουρδικού λαού.

Στη συνέχεια, τόνισε ότι επιθυμία τους είναι να δημοσιοποιηθεί ο οδικός χάρτης του Οτζαλάν, να τερματιστούν οι επιχειρήσεις και να ανοίξει ο δρόμος του διαλόγου.

Ακόμη, είπε ότι επιθυμούν να ζήσουν με την ελεύθερη βούλησή τους, με την ταυτότητά τους, βιώνοντας την ιστορία τους, τον πολιτισμό τους, τη φιλολογία τους, την τέχνη τους και τη γλώσσα τους. Γι’ αυτό, άλλωστε, επιθυμούν ένα νέο πολιτικό Σύνταγμα.

Ακολούθως, επεσήμανε ότι είναι υπέρ της δημοκρατικής λύσης και της επίλυσης του κουρδικού προβλήματος και ευχήθηκε το χέρι, που τείνουν για την ειρήνη, να μην μείνει πάλι μετέωρο.

Ο ίδιος είπε ότι όλοι πρέπει να αναλύσουν σωστά την επιστροφή αυτή και να επικρατήσει μια ειρηνική λύση. Ακόμη, τόνισε ότι ποτέ δεν ήθελαν πόλεμο, αλλά ειρήνη.

Εξάλλου, ο υπεύθυνος όσων ήρθαν από το στρατόπεδο Μαχμούρ, Νουρεττίν Τουργκούτ, κατά τη δική του ομιλία στην κουρδική, επεσήμανε ότι δεν ήρθαν για να επωφεληθούν από το άρθρο 221 του τουρκικού Ποινικού Κώδικα [περί μεταμέλειας].

Επίσης, ο Πρόεδρος του DTP Τουρκ απηύθυνε χαιρετισμό σε όσους ήρθαν από το Β. Ιράκ λέγοντας ότι «σήμερα είναι ημέρα ειρήνης» και ότι «ο κουρδικός λαός στον αγώνα του είναι πάντα όρθιος για τις ελεύθερες μέρες».

Συνεχίζοντας, είπε ότι καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια μαζί με το λαό τους και ότι είναι συγκινημένος το ίδιο με αυτούς που έχουν έρθει. Επίσης, επεσήμανε ότι πρέπει να επικρατήσει η κοινή λογική και η ειρήνη να καταστεί μόνιμη. Ο Τουρκ επεσήμανε ότι καταβάλλουν προσπάθεια για την ειρήνη και ότι η σημερινή μέρα ίσως να αποτελεί το πρώτο βήμα για την ανάπτυξη του χρονοδιαγράμματος αυτού.

Η συμπρόεδρος του DTP Αϊνά επέστησε την προσοχή σε πανό, που είχε αναρτηθεί κατά την υποδοχή στην περιοχή του Τζίζρε, το οποίο έγραφε: «Εμείς είμαστε έτοιμοι για την ειρήνη. Εσείς είστε;».

Η Αϊνά υπενθύμισε ότι από τη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση ελήφθη απόφαση προς την κατεύθυνση της συνέχισης των στρατιωτικών επιχειρήσεων [εκτός συνόρων], ενώ από την άλλη γίνονται από την κυβέρνηση προσπάθειες για το «κουρδικό άνοιγμα», το οποίο η κυβέρνηση κατονομάζει «δημοκρατικό».

Η Αϊνά είπε ότι δεν επιτρέπεται ακόμη και στο DTP να προβεί σε δημοκρατική πολιτική και ότι αρμόδιοι του κόμματος συλλαμβάνονται. Σε μια τέτοια στιγμή – είπε – ο Οτζαλάν έκανε μια πρόταση για να ξεπεραστεί το εμπόδιο και είπε ότι μπορούν να έρθουν στην Τουρκία οι ομάδες ειρήνης. Εκείνο, που ενέπνευσε αισιοδοξία, ήταν το γεγονός ότι όλοι αυτοί που ήρθαν, αφέθηκαν ελεύθεροι. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό, ήταν ένα κρίσιμο κατώφλι, διότι η στάση που θα αντιμετώπιζαν, θα ήταν ενδεικτική για τη συνέχεια. Γι’ αυτό το λόγο η σημασία της στιγμής ήταν πολύ μεγάλη.

Η Αϊνά είπε ότι αυξήθηκαν οι ελπίδες τους για την επίλυση των προβλημάτων μεταξύ των Τούρκων και των Κούρδων και ότι ξεπεράστηκε το πολύ δύσκολο κατώφλι.

Η εκδήλωση στο Ντιγιάρμπακιρ, που ξεκίνησε στις 18:00, κράτησε δύο ώρες. Τους αφιχθέντες από το Β. Ιράκ υποδέχτηκε ο δήμαρχος του Ντιγιάρμπακιρ, Μπαϊντεμίρ.

Σύμφωνα με τον Τύπο, ο Π/Θ Ερντογάν σχετικά με τα μέλη του ΡΚΚ που ήρθαν από το Β. Ιράκ είπε: «Στο Χαμπούρ σημειώθηκε μια εξέλιξη, η οποία αύξησε τις ελπίδες μας. Εύχομαι και ελπίζω να έρθουν ακόμη περισσότεροι. Αυτοί που ήρθαν, αφέθηκαν ελεύθεροι, διότι δεν είχαν εμπλακεί σε οποιοδήποτε αδίκημα».

Ο Ερντογάν τόνισε ότι δεν θέλουν να κλαίνε οι μάνες σε κανένα σημείο της χώρας και επεσήμανε ότι με το χρονοδιάγραμμα του ανοίγματος, που ξεκίνησε η κυβέρνησή του προς το σκοπό αυτό, πρέπει όλοι όσοι ζουν στην Τουρκία να ενωθούν κάτω από την «υπερκείμενη ταυτότητα του πολίτη της Τουρκικής Δημοκρατίας» και πρόσθεσε: «Θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα αυτά. Δεν θα σταματήσει μόνο το αίμα, θα καταλαγιάσουν και οι ψυχές. Θα χαλάσει και η διάθεση όσων τρέφονται με τα προβλήματα αυτά».

Ο Π/Θ Ερντογάν, απευθυνόμενος στην αντιπολίτευση και επικρίνοντας τη στάση που τηρεί, είπε: «Τους βλέπουμε καθημερινά στα τηλεοπτικά δίκτυα. Βλέπουμε τη συμπεριφορά τους, που δεν συνάδει με την ηθική της πολιτικής, με τους κανόνες της αβροφροσύνης. Καταφεύγουν σε φωνασκίες. Βλέπουμε ότι προκαλούν. Σε αυτούς δεν πρέπει να δίνει κανείς σημασία».

Ο Π/Θ Ερντογάν καταδίκασε ορισμένες κινήσεις κατά την είσοδο των μελών του ΡΚΚ από το Β. Ιράκ στο Χαμπούρ, όπως ορισμένα συνθήματα που ακούστηκαν, και είπε: «Υπάρχουν ορισμένοι που προκαλούν. Αυτές οι κινήσεις αρμόζουν σε υπεύθυνους ανθρώπους; Κατά την είσοδο των μελών του ΡΚΚ ορισμένοι έκαναν σόου. Καλώ όλους να συμπεριφερθούν με σύνεση και ειλικρίνεια. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν μαζί».

Στο σημείο αυτό υπενθύμισε ότι ο ίδιος κατάγεται από τη Ριζούντα και η σύζυγός του από το Σίιρτ και επεσήμανε ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν μαζί, όταν «αγαπούν το Δημιουργό για το δημιούργημά του».

Read more...

Ιστορική ευκαιρία το δημοκρατικό άνοιγμα


Bağış: «πρέπει να αλλάξει το σύνταγμα του 1982»

Χαρακτήρισε ιστορική ευκαιρία για την Τουρκία, το δημοκρατικό άνοιγμα ο επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας της Τουρκίας με την ΕΕ Egemen Bağış.

Ο επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας σε ομιλία που εκφώνησε στη συνεδρίαση με τίτλο «Οι σχέσεις Τουρκίας - ΕΕ Μετά την Έκθεση Προόδου» η οποία διοργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Οικονομίας και Τεχνολογίας (ETU) της Ένωσης Επιμελητηρίων και Χρηματιστηρίων της Τουρκίας (TOBB), αφού χαρακτήρισε γενικά θετική και ισορροπημένη την έκθεση σε σύγκριση με προηγούμενες, είπε πως αυτό επιβεβαιώνεται από διάφορους κύκλους.

Ο Egemen Bağış αφού ανέφερε ότι η προσέγγιση του αυτή δεν σημαίνει πως συμφωνούν σε όλα όσα αναφέρονται στην έκθεση, είπε ότι ορισμένες κριτικές που παίρνουν μέρος στην έκθεση είναι άδικες.

Ο κος Bağış λέγοντας πως αποδίδεται μεγάλη σημασία στην έκθεση στο δημοκρατικό άνοιγμα συνέχισε ως εξής : «Το σχέδιο δημοκρατικού ανοίγματος, δεν έχει σχέση μόνο με μια ορισμένη ομάδα πολιτών στην Τουρκία και δεν είναι μια διαδικασία που αφορά τα δημοκρατικά δικαιώματα μόνο μιας κοινότητας. Ξεκίνησε μια διαδικασία για την ανάπτυξη και ενίσχυση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του συνόλου των πολιτών της Δημοκρατίας της Τουρκίας».

Αναφερόμενος στο θέμα συνταγματικής αναθεώρησης επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας, τόνισε ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση πρέπει να δώσουν χέρι με χέρι στο θέμα αυτό υπογραμμίζοντας πως πρέπει να αλλάξει το σύνταγμα του 1982 προχωρώντας στον δρόμο πλήρους ένταξης στην ΕΕ.

Read more...

Καταθέτουν 6 άτομα για την υπόθεση Εργκένεκον


O πλοίαρχος Ντουρσούν Τσιτσέκ, που κατηγορείται ότι σχεδίασε πραξικόπημα για την ανατροπή της κυβέρνησης και πέντε ακόμα στρατιώτες που συμμετείχαν σε επιχειρήσεις καταστροφής του αποδεικτικού υλικού στο Τουρκικό Γενικό Επιτελείο, έχουν κληθεί να καταθέσουν από τον εισαγγελέα Ζεκεριά Οζ, που διερευνά την υπόθεση Εργκένεκον.

Σύμφωνα με νομικούς κύκλους, ο πλοίαρχος Τσιτσέκ μπορεί να προσαχθεί βιαίως στον εισαγγελέα, αν αρνηθεί να ανταποκριθεί στην πρόσκληση που του έχει σταλεί από τις 22 Οκτωβρίου. Ο πλοίαρχος είχε συλληφθεί νωρίτερα με την κατηγορία ότι προσπάθησε να ανατρέψει την συνταγματική κυβέρνηση της χώρας. Ωστόσο, αφέθηκε ελεύθερος μετά από 18 ώρες μετά την παρέμβαση των στρατιωτικών δικηγόρων του.

Από την πλευρά τους, οι πέντε στρατιώτες έχουν ήδη επιβεβαιώσει εξωδικαστικά ότι συμμετείχαν σε προσπάθειες να καταστραφεί κρίσιμο αποδεικτικό υλικό στο Γενικό Επιτελείο.

Αξιωματούχοι της στρατιωτικής δικαιοσύνης προσπαθούν τώρα να εμποδίσουν την προσαγωγή των στρατιωτών στην τακτική δικαιοσύνη, επικαλούμενοι αναρμοδιότητα των πολιτικών δικαστηρίων.

Υπενθυμίζεται ότι την υπόθεση αποκάλυψε τον περασμένο Ιούνιο η εφημερίδα Ταράφ.

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP