Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Καταργείται η μοναδική ελληνόφωνη βιβλιοθήκη στα Πομακοχώρια;


Ερώτηση στη Βουλή και στην Υπουργό Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, κατέθεσε ο βουλευτής του ΛΑΟΣ, Κυριάκος Βελόπουλος, με αφορμή το δημοσίευμα της πομακικής εφημερίδας «Ζαγάλισα» σύμφωνα με το οποίο κινδυνεύει άμεσα με κλείσιμο η μοναδική ελληνόφωνη βιβλιοθήκη των Πομακοχωρίων της Ξάνθης. Το πλήρες κείμενο της ερώτησης έχει ως εξής :

«Συμφώνως με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας «ΖΑΓΑΛΙΣΑ» της Κομοτηνής, στο φύλλο 47\05-11-2010, τονίζεται ότι κινδυνεύει άμεσα με κλείσιμο η μοναδική Ελληνική (Ελληνόφωνη) βιβλιοθήκη των Πομακοχωρίων της Ξάνθης και της Ροδόπης, η οποία λειτουργεί στο χωριό Μύκη από το 2004 με 7000 βιβλία.


Η βιβλιοθήκη δεν αποτελεί μόνον χώρο συγκεντρώσεως βιβλίων, αλλά έχει αναλάβει πλήθος πρωτοβουλιών, στις οποίες συμμετέχουν παιδιά της Μύκηξς, όπως κουκλοθέατρο, μαθήματα ζωγραφικής και άλλες δημιουργικές δραστηριότητες. Μέχρι και τις «όρνιθες» του Αριστοφάνους κατάφεραν και παρουσίασαν τα μικρά Πομακόπουλα, ενώ πολλοί επισκέπτες από άλλες περιοχές της Ελλάδας, έχουν μείνει άφωνοι με τον χώρο και τις δράσεις της βιβλιοθήκης η οποία απασχολεί μόνο μία υπάλληλο και μία καθαρίστρια.

Επιβάλλεται να σημειωθεί πως οι μητέρες του χωριού «αγκάλιασαν» αμέσως τη βιβλιοθήκη και πλέον αποτελεί έναν αγαπημένο προορισμό για υα νεαρά Πομακόπουλα παρά την αρχική γενιτσαρική προπαγάνδα των εγκάθετων του Προξενείου! (Ας μην λησμονούμε ότι οι τουρκικές βιβλιοθήκες αυξάνονται και ενισχύονται με χιλιάδες αποκλειστικώς τουρκικά βιβλία, πρωτίστως εθνικιστικού περιεχομένου.

Πρόσφατο και εξόφθαλμο παράδειγμα η ανοικοδόμηση εκ βάθρων της πολυτελούς βιβλιοθήκης στον Κένταυρο με τεράστιο κόστος για τα δεδομένα ενός χωριού! Είναι πάρα πολύ απογοητευτικό πώς αυτό που δεν «κατάφερε» η τουρκική προπαγάνδα θα το καταφέρουν οι περιορισμοί των κονδυλίων. Όπως έχει γίνει δυστυχώς γνωστό επίκειται η κατάργηση του «Οργανισμού παιδικών και εφηβικών βιβλίων» ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού Ν.Π.Ι.Δ. που εποπτεύεται και χρηματοδοτείται από του υπουργείο Παιδείας. Στην καλύτερη περίπτωση από τις 24 εν λειτουργία βιβλιοθήκες να απομείνουν 12 οπότε η βιβλιοθήκη της Μύκης κυριολεκτικώς ένα παράθυρο στον κόσμο για τα Πομακόπουλα, κινδυνεύει να κλείσει! Ερωτάται η Υπουργός :

1.Είναι σε γνώση του υπουργείου το ανωτέρω ζήτημα της βιβλιοθήκης στο χωριό Μύκη, όπως παρατίθεται το συγκεκριμένο δημοσίευμα; Το περιγραφόμενο Ν.Π.Ι.Δ τι δαπάνες απαιτεί κατά έτος; Ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ότι οδεύει προς κατάργηση και μήπως μπορούν να υπάρξουν κάποιες «δεύτερες σκέψεις» λόγω της ευλόγου χρησιμότητας όλων αυτών των βιβλιοθηκών προς την νεολαία μας;

2.Θα μπορούσε το υπουργείο να μας πληροφορήσει αν υπάρχει τρόπος παρά την οικονομική στενότητα να μην «σβήσει» μία τόσο επιτυχημένη, φιλότιμη και πολύ χρήσιμη προσπάθεια που είναι η βιβλιοθήκη αυτή, ώστε να συνεχισθεί η πορεία της προς όφελος των Πομακόπουλων;».

Read more...

Το νέο - οθωμανικό πρόγραμμα και το ισλαμικό Σένγκεν


Ο Έλληνας πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου απέρριψε τα σενάρια περί συνδιαχείρισης του Αιγαίου. Βέβαια αυτή τη σεναριολογία δεν επανατροφοδοτήθηκε από εγχώριους σεναριολόγους, ούτε βέβαια από συνωμοσιολογικά κέντρα , αλλά από τις ίδιες τις δηλώσεις του υπουργού Επικρατείας Εγκεμέν Μπαγίς. Όμως, η τουρκική εξωτερική εξωτερική πολιτική δεν περιορίζεται στα ελληνοτουρκικά. Μια από τις προθέσεις της Άγκυρας είναι «να βάλει χέρι» στα ενεργειακά αποθέματα, τα οποία εντοπίζονται στο Αιγαίο πέλαγος. Όμως ο υποθαλάσσιος ενεργειακός πλούτος του Αιγαίου για τον οποίο γίνεται μεγάλος λόγος τελευταία, αποτελεί ένα μόνο τμήμα ενός ευρύτερου γεωλογικού συστήματος της ανατολικής Μεσογείου, στο οποίο έχουν συμφέροντα η Ελλάδα, η Τουρκία, το Ισραήλ, η Κύπρος, ο Λίβανος και η Αίγυπτος.

Εξ΄ άλλου η γενικότερη αντίληψη της τουρκικής διπλωματίας για τα ελληνοτουρκικά, πλέον, απορρέει από τον στρατηγικού χαρακτήρα σχεδιασμό για την υλοποίηση της νεοοθωμανικής πολιτικής της οποίας αρχιτέκτονας είναι ο «Κίσσικνγκερ» (όπως τον αποκάλεσαν οι Αμερικανοί) της τουρκικής διπλωματίας δηλαδή ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου. Αυτή η αντίληψη δεν έχει καμία σχέση με τον τρόπο που αντιμετώπιζε για δεκαετίες την Ελλάδα το κεμαλικό κατεστημένο. Ο καταστατικός χάρτης του νεοοθωμανικού σχεδίου, η υλοποίηση του οποίου είναι ενδεικτική του γεγονότος ότι για την Τουρκία ο ιστορικός κύκλος του «Ανατολικού Ζητήματος» δεν έχει κλείσει, περιλαμβάνει ξεκάθαρα τις επαρχίες της πάλαι ποτέ κραταιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Την ίδια στιγμή στο εσωτερικό της Ελλάδας καταβάλλεται από διαφόρους κύκλους μια «τιτάνια» προσπάθεια να αναδειχθεί το δήθεν «άγχος» της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών και συγκεκριμένα του υπουργού Εξωτερικών κου Δημήτρη Δρούτσα, αναφορικά με την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (διαβάστε εδώ: Η ελληνική εξωτερική πολιτική οι γερμανικές και οι γαλλικές επιρροές).Όμως η γενικότερη εντύπωση που καλλιεργείται είναι ότι η Τουρκία μάλλον επιδιώκει μια ειδική σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά την πλήρη ένταξή της. Ταυτόχρονα η εξωτερική πολιτική που ασκεί η Τουρκία είναι ενδεικτική της ανοικτής πρόθεσής της να διαδραματίσει ρόλο ηγεμονικής περιφερειακής δύναμης στη Μέση Ανατολή, στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, στη Μαύρη Θάλασσα και στην περιοχή του Καυκάσου. Η επίσκεψη του πρωθυπουργού της Τουρκίας κου Ταγίπ Ερντογάν στο Λίβανο και η προσπάθεια σύναψης συμφωνίας με την Αίγυπτο για τον καθορισμό των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών, την ώρα που η Αιγυπτιακή κυβέρνηση έχει ενημερώσει σχετικά την ελληνική κυβέρνηση για τις προθέσεις της Τουρκίας, είναι πολύ σοβαρά ζητήματα. Δεν είναι καθόλου είναι τυχαία η ανακοίνωση ότι η Τουρκία και η Αίγυπτος προχωρούν στην οργάνωση Συμβουλίου Στρατηγικής Συνεργασίας, όπως συμφώνησαν ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Αχμέτ Αμπουλ Γκέιτ. Η επισημοποίηση της συμφωνίας αναμένεται κατά την επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν στο Κάιρο το προσεχές διάστημα, ενώ σήμερα ο ίδιος βρίσκεται στη Λιβύη. Μια από τις πρώτες συμφωνίες που σύναψε η Κυπριακή Δημοκρατία στο πεδίο του καθορισμού των Αποκλειστικών Ζωνών, και η οποία είχε προκαλέσει την αντίδραση της Άγκυρας, ήταν με την Αίγυπτο. Στόχος της Τουρκίας είναι η δημιουργία Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στην ανατολική Μεσόγειο, με τον ίδιο περίπου τρόπο που έπραξε κάτι αντίστοιχο στη Μαύρη Θάλασσα. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι την επόμενη (σχεδόν) του εντοπισμού μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στην Κύπρο και το Ισραήλ, η αντίδραση του Λιβάνου υπήρξε άμεση. Ο Λίβανος κατέστησε δηλωτικό διεκδικεί το δικό του μερίδιο από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, μάλλον για λογαριασμό της Τουρκίας, η οποία ανησυχεί για λογαριασμό των δικών της Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών.
Στην πολύ πρόσφατη επίσκεψή του στο Λίβανο, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν «υπέβαλε» το οργανόγραμμα του νεοοθωμανικού πολιτικού, διπλωματικού και οικονομικού προγράμματος. Όπως δήλωσε ο ίδιος «Αν και μιλάμε διαφορετικές γλώσσες σε αυτή την τεράστια γεωγραφική θέση, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε μια ιστορία, έναν πολιτισμό και παρόμοιες αξίες. Να είστε σίγουροι ότι μπορούμε να δώσουμε στο μέλλον μια νέα εικόνα, όλοι μαζί. Είμαστε μέλη ενός πολιτισμού που είναι πολύ σημαντικό για τη περιοχή μας». Μάλιστα προχώρησε ένα βήμα παραπάνω προτείνοντας τη δημιουργία ισλαμικού Σέγκεν αφού όπως δήλωσε «Εχει αρθεί η βίζα με την Ιορδανία, τη Συρία, τον Λίβανο, τη Λιβύη. Δεν είχαμε καμία ζημιά, αντιθέτως διαπιστώσαμε πόσο ασήμαντη είναι η βίζα. Γιατί να μη δημιουργήσουμε κάτι παρόμοιο εμείς με την ευρωπαϊκή Σένγκεν; Τι μας εμποδίζει; Δεν το καταλαβαίνω».
Υπάρχει κανείς, ακόμη, ο οποίος πιστεύει ότι η Τουρκία επιθυμεί να ενταχθεί πλήρως στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Διότι οι διπλωματία που ασκεί η Άγκυρα αποκωδικοποιείται με άλλον τρόπο.


newscode

Read more...

Οι επιπτώσεις της τοποστρατηγικής στη Θράκη


Ν. Λυγερός

Η τοποστρατηγική δεν λειτουργεί μόνο στο Αιγαίο αλλά και στον Καύκασο και στο θέμα του Κουρδικού με την έννοια του τριπλού σημείου επαφής. Κατά συνέπεια, είναι αναμενόμενο να έχει συνέπειες και στη Θράκη, όχι μόνο στη Δυτική, αλλά και στην Ανατολική.
Το βασικό στοιχείο της εφαρμογής της είναι η Συνθήκη Βερολίνου (1. 2.) του 1878 κι η Συνθήκη της Λωζάννης του 1923. Για να γίνουν όμως κατανοητές οι επιπτώσεις της στη Θράκη, δεν αρκεί να σκεφτόμαστε ελλαδικά.
Πρέπει να κάνουμε μία ευρωπαϊκή υπέρβαση, για να αγγίξουμε και το πρόβλημα της βαλκανοποίησης.

Το ιστορικό πλαίσιο, όπου έρχονται σε σύγκρουση η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία, η Ρωσική Αυτοκρατορία κι η Οθωμανική Αυτοκρατορία είναι πολύτιμο, ειδικά αν αντικαταστήσουμε την πρώτη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι βέβαια ως Αυτοκρατορία με την κλασική έννοια, αλλά ως τοποστρατηγική οντότητα με τη δυναμική της.


Μπορεί η σύγκρουση να μην είναι ορατή σε όλους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει στο αόρατο της νοητικής στρατηγικής.
Στην πραγματικότητα, καθώς η Θράκη αποτελεί ιστορικό στόχο, υπάρχουν και πιέσεις και τριβές.
Επιπλέον, λόγω της προβληματικής ανταλλαγής πληθυσμού, η οποία καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα, βρισκόμαστε τελικά σε ένα εσωτερικό πρόβλημα, το οποίο μπορεί να μοντελοποιηθεί και μέσω της θεωρίας γραφημάτων.
Μια ανάλογη προσπάθεια έχει γίνει ήδη στον τομέα της επιδημιολογίας όσον αφορά στην ιστορική μαύρη πανούκλα.
Σε αυτήν την περίπτωση, η μοντελοποίηση ασκείται πάνω στους ασθενείς κι η ασθένεια θεωρείται ως επιφαινόμενη.
Σε αυτό το νέο πεδίο μπορεί να μελετηθεί κι η εξάπλωση του προβλήματος.
Οι περιοχές μπορεί να ερμηνευτούν ως κυψέλες νέων διαγραμμάτων Voronoi, τα οποία εφαρμόζονται πάνω σε πληθυσμό κι όχι περιοχή, τουλάχιστον αρχικά.
Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να ερμηνεύσουμε αποτελεσματικά και την εμμονή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, για να διατηρήσει μια συνεκτικότητα με τη Νότιο Βουλγαρία, θυσιάζοντας τη Βόρεια, για να έχει άμεση πρόσβαση στα Βαλκάνια.
Τα προβλήματα που παράγονται στη Θράκη δεν είναι μόνο ανάλογα με αυτά που προέκυψαν στην Ίμβρο, στη Τένεδο και στην Κύπρο.
Η αλλοίωση του πληθυσμού δεν είναι η μοναδική τεχνική που εφαρμόζεται, διότι η Θράκη έχει ένα μέγεθος και μια τοποθεσία, όπου δεν επαρκεί.
Στην πραγματικότητα, οι εσωτερικές τριβές ακολουθούν και τη θεωρία περί πολέμου του Clausewitz.
Η μελέτη της περιοχής με μια τοποστρατηγική προσέγγιση, θυμίζει την Αρμενία και τα προβλήματά της όσον αφορά στον πληθυσμό.
Επιπλέον, η παρουσία κι ο όγκος της πρώτης στρατιάς εκ μέρους της Τουρκίας αποτελεί μια φυσιολογική ενίσχυση της πίεσης.
Η αλλαγή φάσης δεν είναι τόσο αδύνατη όσο νομίζουν ή μάλλον για να το πούμε καλύτερα, όσο θέλουν να το πιστεύουν μερικοί. Η Ανατολική Θράκη χάθηκε από λανθασμένες εκτιμήσεις, λόγω της επικέντρωσης του προβλήματος πάνω στη Σμύρνη.
Δεν είναι ανάγκη να περιμένουμε ανάλογα λάθη για τη Δυτική Θράκη. Εργαλεία έχουμε, θεωρίες έχουμε απλώς πρέπει να έχουμε και τη βούληση.

Read more...

Η Αθήνα «φανατικά» υπέρ της τουρκικής ένταξης


Με μια ανεξήγητη όσο και αντεθνική πρωτοβουλία του, ο Έλληνας ΥΠΕΞ Δημήτρης Δρούτσας προτείνει να πραγματοποιηθεί Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ με την Τουρκία στα τέλη Ιουνίου ή το φθινόπωρο, προκειμένου να συζητηθεί με «ανοικτό τρόπο» η ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας, η φάση στην οποία βρίσκεται, τα εμπόδια που συναντάει και το πώς θα πρέπει να «προχωρήσουμε» (προσέξτε εδώ τον πληθυντικό, δια στόματος του εκπροσώπου του ΥΠΕΞ…) από εδώ και μπρος. Σφάξε με αγά μου να αγιάσω και αγοραίος ραγιαδισμός από το ελληνικό ΥΠΕΞ!

Με λίγα λόγια, η επίσπευση της τουρκικής ένταξης, αποτελεί για το ελληνικό ΥΠΕΞ, ύψιστη προτεραιότητα! Λες και το βόρειο τμήμα της Κύπρου δεν παραμένει υπό κατοχή, λες και οι προκλήσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο σταμάτησαν! Είναι πλέον να αναρωτιέται κανείς για λογαριασμό ποιανού ή μάλλον ποιων, εργάζεται αυτή η κυβέρνηση της υποτέλειας…

Ανερυθρίαστα!
Και προσέξτε τι ειπώθηκε στην ενημέρωση των διπλωματικών συντακτών, από τον all weather (και πάσης κυβέρνησης) εκπρόσωπο Τύπου του υπουργείου, Γρηγόρη Δελαβέκουρα: «Πιστεύουμε ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει μια πραγματικότητα, τόσο στην ενταξιακή διαδικασία των Βαλκανίων όσο και της Τουρκίας, η οποία δεν είναι προς όφελος ούτε της χώρας μας αλλά ούτε και της μακροπρόθεσμης προοπτικής της ολοκλήρωσης της ΕΕ στην περιοχή μας.
Η Ελλάδα έχει στρατηγικό στόχο να δημιουργήσει μια περιοχή, μια ζώνη σταθερότητας, ασφάλειας και ανάπτυξης και η συμμετοχή στην ΕΕ των γειτονικών μας χωρών είναι βασικός άξονας αυτής της πολιτικής.
Μια εικονική διαπραγματευτική διαδικασία, μια εικονική ενταξιακή διαδικασία δεν είναι προς όφελος της Ελλάδας και υπονομεύει και την αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και την προοπτική της ενταξιακής διαδικασίας. Γι΄ αυτό το λόγο αναζητούμε φρέσκες ιδέες, οι οποίες θα μπορέσουν να δώσουν ξανά μια πολιτική ώθηση σε αυτή τη διαδικασία».
Η Ελλάδα δορυφόρος της Τουρκίας
Στην ουσία, η χώρα μας καθίσταται ανενδοίαστα δορυφόρος της Άγκυρας και μεταπράτης των συμφερόντων της γείτονος, βοηθώντας την να αναβαθμίσει τη γεωπολιτική της θέση και παράλληλα δίνει προς τα έξω την εικόνα μιας ενδοτικής και παραιτημένης από τα συμφέροντά της, Ελλάδας…

Read more...

ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΕΝΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ – Ενα «νέο Ελσίνκι» με πολλά αγκάθια


Του ΤΑΣΟΥ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ tsakir@enet.gr
Πρωτοβουλία με αβέβαια αποτελέσματα φιλοδοξεί ν’ αναλάβει η Ελλάδα, σε μια περίοδο που η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει στραμμένο το βλέμμα της στην οικονομική κρίση.
Το «φιλί της ζωής» στην παγωμένη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. επιχειρεί να δώσει η ελληνική πλευρά, με την πρόταση για τη σύγκληση μιας ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής μετά τις εκλογές του Ιουνίου στη γειτονική χώρα. Στόχος, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε ο υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας, είναι ένα «νέο Ελσίνκι», το οποίο θα διαμορφώσει έναν καινούριο οδικό χάρτη, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και ορόσημα, αλλά και χαρτογράφηση των υποχρεώσεων της Αγκυρας.

Η πρόταση αυτή θεωρητικά θα λειτουργήσει ως μέσο πίεσης προς τις χώρες που αντιδρούν στην τουρκική ένταξη, δηλαδή κυρίως στο γαλλογερμανικό άξονα, προκειμένου να πάρουν μια σαφή θέση για το μέλλον αυτής της διαδικασίας.
Σύμφωνα με έμπειρους διπλωμάτες, ωστόσο, πρόκειται για μια όχι επαρκώς επεξεργασμένη πρόταση που δεν παίρνει υπόψη της τη συγκυρία και το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον στην Ε.Ε., η οποία περνά τη βαθύτερη κρίση στην ιστορία της, με επίκεντρο το ευρώ και την κρίση της υπερχρέωσης.
Ταυτόχρονα η πρόταση αυτή γίνεται ενώ οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών για τα ζέοντα θέματα του Αιγαίου διεξάγονται υπό άκρα μυστικότητα και αρνητικά μηνύματα από την Τουρκία. Μόλις τις προηγούμενες ημέρες ο Τ. Ερντογάν επιβεβαίωσε ότι η συζήτηση περιλαμβάνει και τα 12 ναυτικά μίλια, ενώ ο Α. Νταβούτογλου τόνισε ότι «υπάρχει πρόοδος, αλλά οι εργασίες των δύο πλευρών συνεχίζονται για να τεθούν υπό εγγύηση τα ζωτικά συμφέροντα» της χώρας του.
Επομένως η επιλογή να τεθεί θέμα προώθησης της τουρκικής υποψηφιότητας αμέσως μετά τις εκλογές στην Τουρκία, από τις οποίες αναμένεται να ισχυροποιηθεί ο τούρκος πρωθυπουργός, δεν μπορεί να θεωρηθεί άσχετη με τις διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά και τη φιλολογία για το ενδεχόμενο «συνεκμετάλλευσης» του Αιγαίου. Αστάθμητος παράγοντας στο τοπίο αυτό βεβαίως είναι οι πολιτικές εξελίξεις το επόμενο διάστημα στην Ελλάδα, αναλόγως και της πορείας της οικονομίας.
Διπλωματικές πηγές τονίζουν ότι πρόκειται για μια κίνηση χωρίς πολλές πιθανότητες ευόδωσης, όπως ήταν και η «ατζέντα 2014» για τα Βαλκάνια, καθώς δεν λαμβάνει υπόψη της τις πραγματικές προτεραιότητες σήμερα στην Ε.Ε., οι οποίες είναι εντελώς διαφορετικές από το 1999 και τη συμφωνία του Ελσίνκι. Λένε, επίσης, ότι αυτό δείχνει έλλειψη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού της εξωτερικής πολιτικής και θυμίζουν την πρόσφατη εξαγγελία του Δ. Δρούτσα για τη συγκρότηση επιτροπής που θα επεξεργαστεί το νέο δόγμα της ελληνικής διπλωματίας.
Ερωτήματα γεννά και το γεγονός ότι μια διαδικασία όπως η προτεινόμενη τείνει να παρακάμψει την ήδη υπάρχουσα θεσμική διαδικασία μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας, η οποία έχει βαλτώσει με αποκλειστική ευθύνη της Αγκυρας.
Η κυρίαρχη άποψη στο υπουργείο Εξωτερικών είναι, ότι η Ελλάδα δεν έχει να κερδίσει κάτι παίρνοντας το μέρος εκείνων που υποστηρίζουν την ειδική σχέση. «Η τελική ένταξη της Τουρκίας θα εξαρτηθεί από παράγοντες που δεν ελέγχουμε, αλλά μπορούμε σε κάποιο βαθμό να επηρεάσουμε», λέει άνθρωπος με γνώση των διαπραγματεύσεων.

Read more...

Φόβος και τρόμος η WikiLeaks – Αποκαλύψεις εν όψει…


Ειδικού Συνεργάτη

Ανησυχία επικρατεί στις ΗΠΑ και την Τουρκία για τις επικείμενες αποκαλύψεις της Ιστοσελίδας WikiLeaks που θα γίνουν την ερχόμενη εβδομάδα. Σύμφωνα με την αραβόφωνη εφημερίδα El Hayat που εκδίδεται στο Λονδίνο θα δημοσιευτούν έγγραφα που αποδεικνύουν τη βοήθεια που πρόσφερε η Τουρκία στην Αλ Κάιντα και οι ΗΠΑ στο ΡΚΚ. Οι αποκαλύψεις θα είναι βόμβες , κατά τον τουρκικό Τύπο , για τις δυο χώρες.

Στο μεταξύ, η πολυάριθμη αρμενική κοινότητα του Λιβάνου υποδέχθηκε με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας τον κ. Ερντογάν στο Αεροδρόμιο της Βηρυτού.
Οι Αρμένιοι φώναζαν συνθήματα εναντίον της Τουρκίας για την Γενοκτονία του 1915 και ζητούσαν τη συγνώμη της Άγκυρας για τα μαρτύρια που έκαναν στους προγόνους τους.

Οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν και στην Πλατεία Μαρτύρων , όπου οι διαδηλωτές ξήλωσαν τις αφίσες του κ. Ερντογάν.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός χωρίς να δείξει την παραμικρή ενόχληση έλαβε το βραβείο του «Ηγέτη του 2010» που του απένειμε η Ένωση Αραβικών Τραπεζών για τη συμβολή του στην εδραίωση της ειρήνης στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Ο τιμώμενος «Ηγέτης της χρονιάς» κάλεσε τις χώρες της Μεσογείου να σχηματίσουν τη δική τους Schengen σύμφωνα με τα πρότυπα της Ε.Ε.

Read more...

“Επιστρέφει” αύριο το Ορφανοτροφείο Πριγκήπου


Στα χέρια του Οικουμενικού Πατριαρχείου περνάει αύριο Δευτέρα, ο τίτλος ιδιοκτησίας του κτιρίου του παλιού Ορφανοτροφείου Πριγκήπου στην Κωνσταντινούπολη, που αφαιρέθηκε την περίοδο 1999-2005. Στις αρχές του μήνα, το Πρωτοδικείο της Πριγκήπου έλαβε την απόφαση περί επιστροφής του κτιρίου στο Πατριαρχείο. Για να γίνει αυτό όμως χρειάστηκε να καταδικαστεί η Τουρκία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την αφαίρεση του τίτλου, με μία απόφαση που εκδόθηκε στις 15 Ιουνίου 2010.

Η ιστορία του Ορφανοτροφείου
Το θεόρατο ξύλινο κτίριο στην κορυφή “του Χριστού” στην Πρίγκηπο είχε κατασκευαστεί με σκοπό να γίνει ξενοδοχείο-καζίνο.


Η κατασκευή ολοκληρώθηκε το 1897, αλλά δεν λειτούργησε ως ξενοδοχείο, επειδή οι Οθωμανικές αρχές δεν επέτρεψαν τη λειτουργία καζίνου. Έτσι η γαλλική εταιρία που το είχε κατασκευάσει αποφάσισε να το πουλήσει.
Το 1902, το “Πρίγκηπος Παλλάς” αγοράστηκε από την Ελένη Ζαρίφη και παραχωρήθηκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για να χρησιμοποιηθεί ως ορφανοτροφείο, η λειτουργία του οποίου ξεκίνησε ένα χρόνο αργότερα.
Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο επιτάχθηκε από τις τουρκικές αρχές και χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτική σχολή. Μετά τον πόλεμο λειτούργησε και πάλι ως ορφανοτροφείο.
Το 1964 όμως, το έτος κατά το οποίο ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης υπέστη σωρεία δεινών, έφερε και το τέλος για το Ορφανοτροφείο. Οι αρχές το έκλεισαν με τη δικαιολογία ότι υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς.
Ο δικαστικός αγώνας
Τη διετία 1990-1991 ο Τούρκος επιχειρηματίας Μπεσίμ Τιμπούκ, εξέφρασε ενδιαφέρον για μετατροπή του κτιρίου σε ξενοδοχείο-καζίνο, αλλά οι τουρκικές αρχές δεν το επέτρεψαν.
Μετά από μερικά χρόνια άρχισε και η διαδικασία για αμφισβήτηση του τίτλου του Πατριαρχείου. Οι τουρκικές αρχές χαρακτήρισαν “κατειλημμένο” το κτίριο του Ορφανοτροφείου.
Στη συνέχεια η τουρκική Γενική Διεύθυνση Βακουφίων προσέφυγε στη δικαιοσύνη, εναντίον του Πατριαρχείου. Το αποτέλεσμα ήταν να αφαιρεθεί ο τίτλος ιδιοκτησίας.
Το 2005 το Πρωτοδικείο Πριγκήπου αποφάσισε ότι το κτίριο δεν ανήκει στο Πατριαρχείο. Ακολούθησε το ίδιο έτος η προσφυγή του Πατριαρχείου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Έμελλε όμως το θέμα που είχαν προβάλει οι τουρκικές αρχές για να κλείσουν το Ορφανοτροφείο, να είναι ένα από τα σημαντικά σημεία που άνοιξαν το δρόμο για την επιστροφή του, στο Πατριαρχείο.
Στις 6 Οκτωβρίου 2003 σημειώθηκε καταστροφική πυρκαγιά σε ένα από τα Πριγκηπόνησα, στην Αντιγόνη.
Το Πατριαρχείο απευθύνθηκε στο Δήμο Πριγκηπονήσων αναφέροντας ότι μπορεί να κινδυνεύσει και το Ορφανοτροφείο σε ενδεχόμενη πυρκαγιά στην Πρίγκηπο.
Το Φεβρουάριο του 2004 ο Δήμος απάντησε στο Πατριαρχείο δεχόμενος το αίτημα, με αποτέλεσμα το Πατριαρχείο να δημιουργήσει σύστημα πυρασφάλειας στο κτίριο του Ορφανοτροφείου.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, έλαβε υπόψη του τη σχετική αλληλογραφία και στις 15 Ιουνίου 2010 εξέδωσε την τελική του απόφαση.
Η Τουρκία καταδικάστηκε για παραβίαση του δικαιώματος ιδιοκτησίας και η επιστροφή του τίτλου έπρεπε να γίνει εντός τριών μηνών.
Αμέσως μετά ζητήθηκε αναψηλάφηση της απόφασης του Πρωτοδικείου και στις 3 Νοεμβρίου, το δικαστήριο διόρθωσε ουσιαστικά την προηγούμενη απόφασή του, λαμβάνοντας υπόψη την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Στην απόφαση του Πρωτοδικείου αναφερόταν ότι «ο τίτλος του κτιρίου θα επιστραφεί στο Ρωμέϊκο Πατριαρχείο».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει δηλώσει ότι το κτίριο θα επισκευαστεί και θα λειτουργήσει ως διεθνές οικολογικό κέντρο. Πράγμα για το οποίο έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω του αρμόδιου επιτρόπου.
Η Κεζμάν Χατεμί, δικηγόρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μιλώντας στο τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο NTV είπε πως «είναι λυπηρό το γεγονός ότι ζητήματα που θα έπρεπε να λύσουμε εμείς, λύνονται μετά από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».
Το ίδιο ισχύει, πρόσθεσε και στο θέμα της Οικουμενικότητας του Πατριαρχείου. «Όσο και να λέμε ότι δεν ισχύει, η Οικουμενικότητα είναι κάτι που ισχύει”.

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP