Ποιος είναι ο λόγος που η τουρκάλα που θα εκπροσωπήσει τους "κουμπάρους" στον ευρωπαϊκό (!) διαγωνισμό τραγουδιού βρίσκεται στην Κομοτηνή, το αντιλαμβάνεται ο καθένας, καθώς είναι πασίγνωστο ότι οι Τούρκοι μεταχειρίζονται τα πάντα για να προωθήσουν τα σχέδιά τους.
Σε βασικό «συμπαίκτη» στα νέα στρατηγικά σχέδια των ΗΠΑ για την ευρύτερη περιοχή, τοποθέτησε στην γεωπολιτική σκακιέρα την Τουρκία, με την ιδιαίτερα κολακευτική για τη γείτονα, ομιλία του ενώπιον της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα. Πίσω όμως από τα χαμόγελα και τα ωραία λόγια η επίσκεψη Ομπάμα στην Τουρκία κρύβει ένα σκληρό «παζάρι» σε πλήθος θεμάτων αμοιβαίου ενδιαφέροντος: από τις αυξημένες ανάγκες των ΗΠΑ για βοήθεια στον πόλεμο του Αφγανιστάν ως τον «ακήρυχτο πόλεμο» των Τούρκων με τους αντάρτες του ΡΚΚ στο αυτονομημένο Βόρειο Ιράκ και από τον μεσολαβητικό ρόλο που καλείται να παίξει η Αγκυρα τόσο με το Ιράν όσο και με τη Συρία και τους Παλαιστινίους ως τη συνεργασία στο «μεγάλο παιχνίδι» με τους υπάρχοντες, όπως ο Μπακού- Τσεϊχάν, και τους σχεδιαζόμενους, όπως ο «Ναμπούκο», αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου που μεταφέρουν τα καύσιμα της Κασπίας Θάλασσας στη Δύση παρακάμπτοντας τη Ρωσία.
Στα ανταλάγματα για τη συνεργασία της Τουρκίας στους παραπάνω τομείς ο κ. Ομπάμα δεν προσέφερε μόνο τη βελτίωση των διμερών σχέσεων που έχουν «παγώσει» μετά το 2003, ως αποτέλεσμα της άρνησης της Άγκυρας να επιτρέψει τη διέλευση αμερικανικών στρατευμάτων προς το Ιράκ. Η πρόθεση των ΗΠΑ για αναβάθμιση του «διεθνούς» στάτους της Τουρκίας, όπως φάνηκε και από την πρόσκλησή της στη σύνοδο κορυφής του G20, η ανανέωση της υποστήριξης της Ουάσιγκτον στην ευρωπαϊκή προοπτική της Άγκυρας και βέβαια οι υποσχέσεις για γρήγορο «ξεπάγωμα» των τουρκικών διαπραγματεύσεων με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για τη συνομολόγηση ενός ακόμη «δανείου σωτηρίας» είναι τα «κρυφά χαρτιά» του αμερικανού προέδρου σε αυτή τη διαπραγμάτευση.
Ενώ από το βήμα της Βουλής τόνισε ότι «οι ΗΠΑ δεν βρίσκονται και δεν θα βρεθούνποτέ σε πόλεμο με το Ισλάμ» και αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ομιλίας του- που αναμεταδιδόταν ζωντανά από όλα τα μεγάλα αραβικά δίκτυα- στην ανάγκη σφυρηλάτησης ισχυρότερων δεσμών ανάμεσα σε Αμερικανούς και σε μουσουλμάνους.
Η αναφορά του για πρώτη φορά στο Μεσανατολικό μετά τη συγκρότηση της νέας ισραηλινής κυβέρνησης, εμμέσως ζήτησε τη βοήθεια της Τουρκίας για την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας. Όπως είπε, πιστεύει ότι οι ΗΠΑ και η Τουρκία «μπορούν να βοηθήσουν» το Ισραήλ και τους Παλαιστινίους να «επιτύχουν τον στόχο» . Αντίστοιχο ρόλο της Τουρκίας ως μεσολαβητή έδειξε να προκρίνει τόσο έναντι της Συρίας όσο και έναντι του Ιράν- το οποίο πάντως κάλεσε ξανά να παραιτηθεί των όποιων πυρηνικών φιλοδοξιών του ζητώντας από τους ιρανούς κυβερνώντες να αποφασίσουν «αν θέλουν να κατασκευάσουνένα [πυρηνικό] όπλο ή να οικοδομήσουν ένα καλύτερο μέλλονγια το λαό τους».
Όσον αφορά τον «σκόπελο» της αρμενικής γενοκτονίας «έκανε τον Γερμανό» κάνοντας λόγο για τα «τρομερά γεγονότα του 1915». Απαντώντας σε σχετική ερώτηση ο κ. Ομπάμα τόνισε ότι οι απόψεις του για τη σφαγή των Αρμενίων «παραμένουναμετάβλητες»(έχει υιοθετήσει τον όρο γενοκτονία) αλλά δεν ήθελε να τις επαναλάβει για να μη χαλάσει τις προσπάθειες διαλόγου μεταξύ Άγκυρας και Ερεβάν.
«Μαγική εικόνα» επιχειρεί να δημιουργήσει ο Λευκός Οίκος την συνάντηση που είχε στις 9:20 το πρωί ο Μπαράκ Ομπάμα με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Συνεργάτης της «Δ» που βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη και μπήκε στο ξενοδοχειο «Κόνραντ» είδε τον Βαρθολομαίο κατά την αποχώρησή του και ο Οικουμενικός Πατριάρχης δήλωσε πολύ ικανοποιημένος από τις θέσεις που άκουσε, χαρακτηρίζοντας «σημαντικό βήμα» την τοποθέτηση Ομπάμα για το άνοιγμα της Χάλκης – και μάλιστα εντός της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης.
Λίγα λεπτά αργότερα, όμως, το αμερικανικό δίκτυο CNN μετέδοσε ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη, όπου τονιζε πως το ραντεβού αυτό δεν πραγματοποιήθηκε. Αυτή ήταν άλλωστε η ενημέρωση που είχαν από το επιτελείο του Ομπάμα και όλοι οι δημοσιογράφοι που τον συνοδεύουν στην αποστολή από τις ΗΠΑ. Επιδεικνύοντας ισχυρά αντανακλαστικά, το Φανάρι επιβεβαίωσε άμεσα οτι έγινε η συνάντηση και ο Οικουμενικός Πατριάρχης προέβη σε τηλεοπτική δήλωση, όπου περιγράφει αναλυτικά τον συνομιλητή του ως «απλό και ταπεινό», δηλώνει οτι τον ευχαρίστησε για όσα είπε για την Χάλκη και πως του εξήγησε οτι «δεν πρόκειται για πολυτέλεια ή για θέμα γοήτρου, αλλά για ουσιαστική ανάγκη που σχετίζεται με το παρόν και το μέλλον του Οικ.Πατριαρχείου». Εκανε λόγο ακόμη και για την παρουσία φωτογράφων, διαμηνύοντας ευγενικά στην αμερικανική πλευρά, οτι αναμένει την εμφάνισή τους ώστε να επιβεβαιωθεί άμεσα η πραγματοποίηση της συνάντησης.
Πληροφορίες της «Δ» κάνουν λόγο για ενόχληση της τουρκικής πλευράς, αφού ο Βαρθολομαίος δεν δέχθηκε να καθίσει με τους υπόλοιπους θρησκευτικούς ηγέτες σε κοινή συνάντηση με τον Ομπάμα, αποχωρώντας πρώτος από το ξενοδοχείο ...
Zaman
(6/4/2009)
Ο αρχηγός του Κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος (DTP), Αχμέτ Τουρκ, κατά τη συνάντηση, την οποία θα έχει σήμερα με τον Αμερικανό Πρόεδρο Ομπάμα, θα του παρουσιάσει και έναν φάκελο αναφορικά με την επίλυση του κουρδικού προβλήματος.
Σε συνέντευξη Τύπου, την οποία έδωσε στα Γραφεία του κόμματός του, ο Τουρκ ανέφερε ότι λόγω του περιορισμένου χρόνου της συνάντησης αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε μια τέτοια μεθόδευση. Ο Τουρκ, απαντώντας στην ερώτηση «εάν έχουν κάποιο απτό αίτημα», είπε: «Το απτό αίτημά μας είναι η υπόθεση αυτή να λυθεί μέσω ενός διαλόγου».
Ο Τουρκ δεν παρέλειψε να διαψεύσει φερόμενη ως δήλωσή του, σύμφωνα με την οποία «προς τον Ομπάμα το DTP είπε πως το κουρδικό πρόβλημα μπορεί να λυθεί μόνο με διάλογο και πως ο διάλογος αυτός θα επιτευχθεί μόνο εφόσον ως συνομιλητής υπάρξει ο Οτζαλάν».
Ο κ. Χριστόφιας επεσήμανε ότι ήταν «θερμό το ενδιαφέρον που επέδειξε ο Αιγύπτιος πρόεδρος για το κυπριακό θέμα».
Ιδιαίτερα ικανοποιημένος δήλωσε ο Κύπριος πρόεδρος, Δημήτρης Χριστόφιας, μετά την επίσημη συνάντηση που είχε το μεσημέρι με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Χόσνι Μουμπάρακ, στο προεδρικό μέγαρο στο Κάιρο. Ο κ. Χριστόφιας έκανε λόγο «για πολύ θερμές και εγκάρδιες συνομιλίες» που είχε με τον κ. Μουμπάρακ.
«Και από τις δύο πλευρές, επαναβεβαιώθηκε η μακρά φιλία και συνεργασία μεταξύ της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου και της Κυπριακής Δημοκρατίας», τόνισε ο Κύπριος Πρόεδρος, σε δηλώσεις του σε δημοσιογράφους αμέσως μετά το επίσημο γεύμα που παραχώρησε στον ίδιο και τη σύζυγό του το προεδρικό ζεύγος της Αιγύπτου.
Ο κ. Χριστόφιας επεσήμανε ότι ήταν «θερμό το ενδιαφέρον που επέδειξε ο Αιγύπτιος πρόεδρος για το κυπριακό θέμα, για τις τελευταίες εξελίξεις και τις θέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και επαναβεβαιώθηκε η στήριξη της Αιγύπτου στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών».
Πρόσθεσε ότι ο Αιγύπτιος πρόεδρος χαιρέτισε την επανέναρξη των συνομιλιών «για την εξεύρεση δίκαιης και βιώσιμης λύσης και τον τερματισμό της ξένης στρατιωτικής κατοχής».
Η ανάγκη να επικρατήσει το διεθνές δίκαιο για το Κυπριακό, ήταν το θέμα που κυριάρχησε στο επίσημο γεύμα που ακολούθησε, πρόσθεσε ο κ. Χριστόφιας.
Παράλληλα, ο Κύπριος πρόεδρος εξέφρασε τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη της Κύπρου στις προσπάθειες του Αιγύπτιου προέδρου για τη διευθέτηση του παλαιστινιακού ζητήματος στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, τονίζοντας τον «ρόλο-κλειδί» που παίζει η Αίγυπτος στο θέμα αυτό.
Επανέλαβε, εξάλλου, τη στήριξη της Κύπρου σε ό,τι αφορά στην ενδυνάμωση των σχέσεων Αιγύπτου - Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αναφορικά με τις διμερείς σχέσεις, ο κ. Χριστόφιας δήλωσε ότι είναι κοινή η θέση του με τον πρόεδρο Μουμπάρακ πως πρέπει να αναπτυχθούν οι σχέσεις αυτές σε όλους τους τομείς.
Τέλος, ο πρόεδρος της Κύπρου απηύθυνε επίσημη πρόσκληση στον Αιγύπτιο ομόλογό του να επισκεφθεί σύντομα τη Λευκωσία - πρόσκληση που έγινε αποδεκτή από τον κ. Μουμπάρακ.
www.kathimerini.gr-ΑΠΕ - ΜΠΕ
Στο Κυπριακό αφιερώθηκε το μεγαλύτερο μέρος της χθεσινής κατ’ ιδίαν συνάντησης, διαρκείας 25 λεπτών, που είχε η υπουργός Εξωτερικών κυρία Ντόρα Μπακογιάννη με τον Τούρκο ομόλογό της Αλί Μπαμπατζάν στην Κωνσταντινούπολη. Το κλίμα της συζήτησης χαρακτηρίζεται καλό. Oπως σημείωναν ανώτερες διπλωματικές πηγές, η κυρία Μπακογιάννη επεσήμανε στον συνομιλητή της ότι η όποια λύση του Κυπριακού θα πρέπει να είναι βιώσιμη και λειτουργική ώστε να συνάδει με το κοινοτικό κεκτημένο. Οι δύο υπουργοί συζήτησαν γενικότερα για τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όχι όμως και τα προβλήματα στο Αιγαίο.
Η συζήτηση περιστράφηκε και γύρω από την πρωτοβουλία της Συμμαχίας των Πολιτισμών, όπου, σύμφωνα με πληροφορίες, η υπουργός Εξωτερικών έθεσε και το θέμα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Διπλωματικές πηγές χαρακτήριζαν θετική την ατμόσφαιρα σχετικά με την επαναλειτουργία της Σχολής, σημείωναν όμως ότι ανάλογα μηνύματα υπήρχαν και στο παρελθόν χωρίς αποτέλεσμα. Ο κ. Μπαμπατζάν φέρεται να ρώτησε την κυρία Μπακογιάννη και για την πολιτική που ασκεί η Αθήνα έναντι της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη. Η υπουργός Εξωτερικών απάντησε ότι η Ελλάδα έχει εθνική μειονοτική πολιτική την οποία και εφαρμόζει. Παράλληλα, η κυρία Μπακογιάννη αποτίμησε ως θετική την περιοδεία του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στην Ευρώπη, ενώ είχε και συνάντηση με τον Σουηδό ομόλογό της Καρλ Μπιλντ.
Ελεύθερος Τύπος-Strategy-Geopolitics
Δεκάδες χιλιάδες Τούρκοι εθνικιστές συμμετείχαν στην κηδεία του Ηγέτη του Κόμματος Μεγάλης Ενότητας (ΒΒΡ), που διοργανώθηκε από την Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας, Μουχσίν Γιαζιτζίογλου, ο οποίος έχασε πρόσφατα την ζωή του σε συντριβή ελικοπτέρου.
Ο Ηγέτης των «Γκρίζων Λύκων» κηδεύτηκε στο τέμενος «Κοτζατεπέ» της ΄Αγκυρας και τάφηκε στο Taceddin Dergan όπου ο Μεχμέτ Ακίφ Ερσόι, έγραψε τον Εθνικό ύμνο της Τουρκίας.
Ποιοι είναι όμως οι «Γκρίζοι Λύκοι», ας δούμε κάτωθι.-
“Ο Τούρκος έχει φίλο μόνο τον Τούρκο”
“Ω! τι ευτυχία να λέγεσαι Τούρκος”
“Η ενδοξότερη φυλή στον κόσμο είναι η τουρκική”
Αυτά, και πολλά άλλα συνθήματα ακούμε και διαβάζουμε συχνά στα τουρκικά και τουρκοκυπριακά ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ. Πρόκειται για συνθήματα της οργάνωσης “Γκρίζοι Λύκοι”.
Η οργάνωση αυτή έχει παραρτήματα σε πολλά μέρη του κόσμου, “όπου αναπνέουν Τούρκοι”, όπως λέγουν τα μέλη της, σαφώς δε και στα κατεχόμενα. Ας δούμε με ερωτοαπαντήσεις ποιοί είναι οι “Γκρίζοι Λύκοι”.
Από πού προέρχεται η ονομασία “Γκρίζοι Λύκοι”; - “BOZKURT” δηλαδή σταχτής, γκρίζος λύκος ήταν το εμβλημα των Ουράνιων Τούρκων, των GOKTURK ή KOKTURK, τούρκικου φύλου της Κεντρικής Ασίας (5ος- 6ος αιώνας μ.χ.). Η παράδοση θέλει το βασιλιά των GOKTURK ονόματι ASENA να είναι γιος λύκαινας. Με τις υπεράνθρωπες δυνάμεις του ο ηγέμονας αυτός κατατρόπωσε τους λαούς της περιοχής και για μεγάλο χρονικό διάστημα αποτελούσε το φόβο και τον τρόμο στην ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής Ασίας. Αυτός πρώτος χρησιμοποιούσε το λύκο ως έμβλημα στη σημαία του. Το ίδιο έμβλημα το βλέπουμε και σε άλλα τουρκογενή φύλα της ιστορίας αλλά ακόμη και μετά την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας (29.10.1923) στα πρώτα χαρτονομίσματα και γραμματόσημα.
Ηταν ανέκαθεν εθνικιστική οργάνωση; Πότε εμφανίστηκε; - Ηταν και είναι η πιο γνωστή εθνικιστική οργάνωση της Τουρκίας. Πρωτοεμφανίστηκε στη δεκαετία του εξήντα με πλούσια δράση τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Ακολουθεί τις αρχές του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας; - Ο σύγχρονος ASENA για τους γκρίζους λύκους είναι ο Ατατούρκ. Ηταν ο μεγαλύτερος γκρίζος λύκος του αιώνα μας. Το 1923 και ενώ ακόμη ζούσε ο Ατατούρκ (πέθανε στις 10.11.1938), ο
Αγγλος συγγραφέας Αρμστρογκ έγραψε το βιβλίο “Κεμάλ Ατατούρκ - Ο σταχτής λύκος”.
- Εθνικιστής και αυτός; - Κάτι παραπάνω. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στον Πενταδάκτυλο και θα δούμε τη ρήση του: “Ω, τι ευτυχία να λέγεσαι Τούρκος” (NE MUTLU TURKUM DIYENE).
Ο Ατατούρκ και ο στενός του κύκλος, κυρίως αξιωματικοί του Οθωμανικού Στρατού, αλλά και ο θεωρητικός της “επανάστασης” του ο ZIYA GOKALP προέβαλαν εθνιστικά συνθήματα. Ο αγράμματος λαός αναγκάστηκε να υιοθετήσει τις αρχές του, τις μεταρρυθμίσεις του πολλές φορές με τη βία των όπλων.
Εξίσου εθνικιστής με τον Ατατούρκ ήταν και ο διάδοχος του Ισμέτ Ινονού. Εθνικιστής και ρατσιστής ο Ινονού δημιούργησε πολλά προβλήματα στη χώρα του, κυρίως στις μειονότητες.
Στρατιωτικός και αυτός; - Μάλιστα, και ο Ινονού όπως και ο Ατατούρκ ήταν στρατιωτικός και πολέμησε τους Ελληνες στην Μ. Ασία. Εξι από τους εννέα Προέδρους της Τουρκικής Δημοκρατίας ήταν στρατιωτικοί (1923-1996)
Πόσα χρόνια διήρκησε η καταπίεση του τουρκικού λαού; - Επρόκειτο για μια επιβεβλημένη καταπίεση προκειμένου να οδηγηθεί η Τουρκία προς το σύγχρονο κόσμο. Ο Ατατούρκ το πέτυχε αυτό και πιστεύω ότι αν ζούσε μερικά χρόνια ακόμη (πέθανε 58 ετών λόγω άσωτης ζωής) η Τουρκία θα έκανε πολλά περισσότερα βήματα προς την Ευρώπη.
Η καταπίεση συνεχίστηκε και κατά τη δεκαετία του ‘50 όπου πλέον στην εξουσία ήταν οι μή στρατιωτικοί Τζαλάλ Μπαγιάρ και Αντνάν Μεντερές. Στα μέσα της δεκαετίας αυτής (1955) βλέπουμε και την παρουσία των προδρόμων των “γκρίζων λύκων”. Είναι η εποχή που η κυβέρνηση Μεντερές επιτρέπει να γίνουν τα αίσχη κατά των Ελλήνων της Πόλης, το πογκρόμ κατά του Ελληνικού στοιχείου, όπου εκεί έδρασαν ανενόχλητα τα φασιστικά στοιχεία, αυτά που σήμερα ονομάζονται “γκρίζοι λύκοι”.
Όταν κάποιες δυνάμεις, τις οποίες θα ονομάζαμε σήμερα προοδευτικές, ξεπέρασαν το μούδιασμα της στυγνής δικτατορίας, των 30 ετών και θέλησαν να δραστηριοποιηθούν, αντιμετώπισαν τους προδρόμους των “γκρίζων λύκων”. Οι διαδηλώσεις φοιτητών οδήγησαν στο πραξικόπημα της 27ης Μαϊου 1960.
Τι ρόλο διαδραμάτισαν οι “γκρίζοι λύκοι”; Νέο μούδιασμα για τους προοδευτικούς επέφερε το στυγνό δικτατορικό καθεστώς του Γκιουρσέλ (στρατηγός). Απαγχονίστηκε ο Μεντερές και υπουργοί του, άλλοι σύρθηκαν στα δικαστήρια και άλλοι στις φυλακές.
Στο δεύτερο ήμιση της δεκαετίας του ‘60 στην Ευρώπη έχουμε τις εξεγέρσεις των φοιτητών. Παρά την καταπίεση και τους εκβιασμούς και εκφοβισμούς, οι Τούρκοι φοιτητές άρχισαν την εξέγερση. Την εποχή λοιπόν αυτή ιδρύονται οι “Εστίες του Ιδεώδους” τα μέλη των οποίων φοιτητές οι περισσότεροι λέγονται “γκρίζοι λύκοι” ή “Ουλκουτζού”. Οι “γκρίζοι λύκοι”, με καθοδήγηση του καθεστώτος επιτίθενται κατά των “αριστερών” συμφοιτητών τους. Ο τουρκικός Τύπος με διαδοχικές εκδόσεις, επί καθημερινής βάσεως, πληροφορεί τους αναγνώστες του για τις συγκρούσεις, συμπλοκές και φόνους νεαρών εξ αμφοτέρων των πλευρών.
Οι “γκρίζοι λύκοι” απολαμβάνουν την υποστήριξη του κράτους; - Ακριβώς. Ενώ η αστυνομία συλλαμβάνει και φυλακίζει τους αριστερούς ή όσους συμπλέκουν με τις προοδευτικές δυνάμεις, αφήνει ανενόχλητους τους “γκρίζους λύκους”, αλλά και τους εξοπλίζει. Τα μέλη των “Εστιών τους Ιδεώδους” αποκτούν ισχυρά μέσα, έχουν διασυνδέσεις στα διάφορα υπουργεία, σχέσεις με τους στρατιωτικούς.
Αν κάποιοι “λύκοι” συλλαμβάνονταν κατά λάθος, αποφυλακίζονταν. Οι επιθέσεις γίνονταν εν ονόματι του Τουρκισμού. Οι “Εστίες” έχουν πλέον οργανωθεί για καλά. Με τα δάκτυλα του χεριού κάνουν το σχήμα του λύκου (ψηλά ο δείκτης και το μικρό δάκτυλο και ενωμένα τα άλλα τρία δάκτυλα). Καλύπτονται παράλληλα από το κόμμα του Αλπασλάν Τουρκές.
Ο Τουρκές είναι ο αρχηγός τους; - Είναι ο πολιτικός αρχηγός και τον αποκαλούν μάλιστα BASBUG, όπως αποκαλούσαν οι πρόγονοι τους τους αρχιστράτηγους.
Λέγεται ότι είναι Κύπριος στην καταγωγή. - Σωστά. Εχει γεννηθεί στη Λευκωσία το 1917 και υπηρέτησε στον τουρκικό στρατό ως αξιωματικός. Για να φανταστείτε πόσο εθνικιστής είναι, οι εθνικιστές αξιωματικοί του απέταξαν απο το στρατό για τις πολύ ακραίες εθνικιστικές θέσεις του. Το πραγματικό του όνομα είναι HUSEYIN FEYZULLAH. Το όνομα ALPASLAN είναι ψευδώνυμο και πρόκειται για το όνομα του σελτσούκου Σουλτάνου που πολέμησε (και νίκησε) το 1071 τους Βυζαντινούς στο Ματζικέρς. Το TURKES είναι ονομασία τουρκικού φύλου της Κεντρικής Ασίας (700 μ.χ.) γνωστού για τη γενναιότητά του.
Μετά τη δεκαετία του ‘60 οι “γκρίζοι λύκοι” συνέχισαν τη δράση τους;
Και βέβαια. Ας μη μας διαφεύγει ότι το ‘74 είχαμε τη βάρβαρη εισβολή στην Κύπρο. Τροφή λοιπόν για εθνικιστικές εξεγέρσεις. Το ίδιο με το ερευνητικό πλοίο Sismik, τα πετρέλαια της Θάσου… Οι επιθέσεις των “γκρίζων λύκων” εναντίον των αριστερών, του Πατριαρχείου… συνεχίζονται.
Η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο. Το 1978 η Νομαρχία της Αγκυρας με δικαστική απόφαση απαγορεύει τη λειτουργία των “Εστίων του Ιδεώδους”. Διαλύονται μεν αλλά επανεμφανίζονται ως “Νεολαία του Ιδεώδους”.
Στόχοι πάντοτε οι ίδιοι. Προάσπιση των συμφερόντων των απανταχού Τούρκων. Και των Τούρκων της τότε Σοβιετικής Ενωσης;
- φυσικά. Στόχος του Τουρκές είναι η υποστήριξη των αδελφών του της Κεντρικής Ασίας που ζουν κάτω από τη μπότα των Σοβιέτ, όπως έλεγε. Τους βοηθούσε όσο μπορούσε ενώ οι υπόλοιποι Τούρκοι πολιτικοί είχαν ξεχάσει τους τουρκογενείς πληθυσμούς της Ασίας, ο Τουρκές ήταν, όσο μπορούσε, πιο κοντά τους.
Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης ήταν ο πρώτος που επισκέφθηκε τις χώρες αυτές, που άνοιξε παραρτήματα των “γκρίζων λύκων”. Στο Αζερμπαϊζάν αναλαμβάνει την προεδρία ο Ελτσίμπεϊκ; φανατικός οπαδός των “γκρίζων λύκων”.
Στα επεισόδια, στον πόλεμο στην Τσετσενία πρωτοστατούν οι “λύκοι” οι οποίοι μεταβαίνουν στο Γκρόνι ως εθελοντές, πραγματοποιούν διαδηλώσεις στην Τουρκία, το ίδιο και στο θέμα του Νακόρνο Καραμπάχ. Σήμερα αρχηγός των “γκρίζων λύκων” είναι ο Αζμί Καραμαχμούτογλου.
- Στα κατεχόμενα;
- Πανταχού παρόντες. Στην κατεχόμενη Κύπρο έχουν το παράρτημά τους με αρχηγό τον Μεχμέτ Αρσλάν, που κατηγορείται για το φόνο του Ισαάκ στη Δερύνεια.
Σε κάθε διαδήλωση, συλλαλητήριο, εκδήλωση θα παραταχθούν στην πρώτη γραμμή και κρατούντες σημαίες και λάβαρα των “γκρίζων λύκων” θα διαδηλώσουν την προσήλωσή τους στα ιδεώδη, στις αρχές του Ατατούρκ, θα βροντοφωνάξουν ότι η Κύπρος είναι τουρκική (!) και θα παραμείνει τουρκική (!!)…
Οι σημαίες τους είναι δύο. Η μια φέρει 3 ημισέληνους πάνω σε κόκκινη βάση. Η άλλη παρουσιάζει τον “γκρίζο λύκο” να περιβάλλεται από μια ημισέληνο. Εδώ και καιρό άρχισαν να προκαλούν πονοκέφαλο στο καθεστώς Ντενκτάς γιατί αναμιγνύονται, στα πάντα. Στις αρχές Νοεμβρίου 1996 συνεπλάκησαν με Κούρδους φοιτητές που σπουδάζουν στο λεγόμενο “Πανεπιστήμιο Εγγύς Ανατολής”.
- Πόσοι είναι;
- Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε επ’ακριβώς τον αριθμό τους. Στις 21 Νοεμβρίου 1996 ο ίδιος ο Τουρκές αποκάλυψε ότι είναι πέραν των 500.000.
- Από που χρηματοδοτούνται;
- Εχει αποκαλυφθεί πλέον περίτρανα ότι ενεργούν για λογαριασμό του ίδιου του τουρκικού κράτους. Στελέχη των “γκρίζων λύκων”, που για διάφορους λόγους απεχώρησαν από την οργάνωση παραδέχθηκαν ότι η χρηματοδότηση τους γίνεται από τα μυστικά κονδύλια του Τμήματος Ειδικού Πολέμου. Οσοι “λύκοι” φονευθούν κατά τη διάρκεια των επεισοδίων που συμμετέχουν, το φέρετρό τους καλύπτεται με την τουρκική σημαία, κάτι που επιτρέπεται μόνο σ’όσους έπεσαν για την πατρίδα.
Σήμερα πλέον είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τη συμμετοχή των “λύκων” στις συμπλοκές και δολοφονίες με την αρμενική οργάνωση “Ασάλα”.
Για τη χρηματοδότηση τους λέγονται και ακούονται πολλά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μαφία της Τουρκίας ελέγχεται από τους ίδιους και ότι αυτοί ξεπλένουν το βρώμικο χρήμα. Διαχειρίζονται λοιπόν εκατομύρια δολλάρια.
- Τί λένε οι ίδιοι για όλα αυτά; Να σας πω το τι λέγει ο ίδιος ο Τουρκές και θα καταλάβετε.
“Εκατόν περίπου “γκρίζοι λύκοι” ασχολούνται με τη μαφία. Σε κάθε μεγάλη ομάδα ανθρώπων υπάρχει μια μειοψηφία που ενεργεί παράνομα. Το ότι μας παρουσιάζουν ένοπλη ομάδα είναι το αποτέλεσμα της προπαγάνδας των Μαρξιστών”.
Ο ίδιος λοιπόν ο Τουρκές παραδέχεται ότι υπάρχουν στους κόλπους της νεολαίας του κόμματος του στελέχη της μαφίας.
Από συλλήψεις που γίνονται τελευταία, όλο και περισσότερο πλέον αποκαλύπτεται ότι οι “γκρίζοι λύκοι” βρίσκονται σε στενότερη συνεργασία με τη μαφία, την αστυνομία, τους πολιτικούς. Η σχέση αυτή επιβεβαιώθηκε πρόσφατα σε τροχαίο δυστύχημα, που σημειώθηκε στην Τουρκία. Στο αυτοκίνητο επέβαιναν ένας βουλευτής, ένας αστυνομικός διευθυντής, ένας “γκρίζος λύκος”, στέλεχος της μαφίας, και ένα μανεκέν.
Ο αρχηγός της Υπηρεσίας Πληροφοριών της τουρκικής αστυνομίας Μουσταφά Γιγκίτ δήλωσε πρόσφατα (11.11.96): “Δε με εκπλήσσουν τα γεγονότα. Η συνεργασία είναι έργο του Τμήματος Ειδικού Πολέμου. Αυτά που φθάνουν στον Τύπο είναι μερικά μόνο γεγονότα. Υπάρχουν και πάμπολλα που δεν αποκαλύπτονται”. Σε βιβλίο που κυκλοφόρησε ο Γιγκίτ, μετά την αφυπηρέτησή του αναφέρει πολλά και για τη δραστηριότητα των “γκρίζων λύκων”.
- Η δράση τους στην Ευρώπη;
- Εχουν δραστηριοποιηθεί όπου υπάρχουν Τούρκοι. Ειδικά στη Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία…
Και στην Ελλάδα η παρουσία τους είναι συνεχής. Στο τεύχος του Σεπτεμβρίου 1996 της εφημερίδας “Δικαίωμα” διαβάζουμε: “Η εγκληματική δράση των “γκρίζων λύκων” επεκτείνεται και στην Ελλάδα, ιδίως το καλοκαίρι. Οι διωκτικές αρχές έχουν, λένε οι πληροφορίες, στα αρχεία τους συγκεκριμένες καταγγελίες και όχι απλώς εικασίες - ότι αυτή η εγκληματική οργάνωση βρίσκεται πίσω από μεγάλες, συγκεκριμένες πυρκαγιές…
Το 1993, την επόμενη της μεγάλη φωτιάς στη Ρόδο, στα γραφεία των δασοκομάντος της Αθήνας που βοήθησαν στην κατάσβεση της φωτιάς της Ρόδου, βρέθηκε κολλημένο στην πόρτα του γραφείου το εξής: “Σας γνωρίσαμε στην Κύπρο όπου πολεμήσαμε ο ένας τον άλλο, βρεθήκαμε τώρα στη Ρόδο και θα τα ξαναπούμε σύντομα. Υπογραφή “Γκρίζοι Λύκοι”.
- Με το Κουρδικό;
Οι “γκρίζοι λύκοι” έχουν αναπτύξει έντονη δραστηριότητα στη Ν.Α. Τουρκία, στο κατεχόμενο Κουρδιστάν. Παραθέτω απόσπασμα από απόρρητο έγγραφο του Τμήματος Ειδικού Πολέμου υπ’ αρ. 1979.597 ημερομηνίας 28.8.1996.
“…Οσοι απόφοιτοι των Σχολών της αστυνομίας χαρακτηρίζονται για την τόλμη και γενναιότητά τους και το επιθυμούν, μπορούν να μετατεθούν στη Ν.Α. Τουρκία. Τα άτομα που θα επιλεγούν θα χρηματοδοτούνται από τα ειδικά ταμεία του Γραφείου Ειδικού Πολέμου. Επιπλέον θα τους δίνεται επίδομα από τα μυστικά κονδύλια του κράτους. Προϋποθέσεις για ανάθεση καθηκόντων σ’αυτά είναι δύο: Να είναι εθνικιστές και συντηρητικοί.
ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ
Σε εγκάρδιο κλίμα πραγματοποιήθηκε η συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα στην Κωνσταντινούπολη.
Βαρθολομαίος: Πολύ θετικό το ενδιαφέρον του Ομπάμα
Όπως είπε ο κ. Βαρθολομαίος, κατά τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο του Αμερικανού προέδρου, ευχαρίστησε τον κ. Ομπάμα για την
αναφορά του στην ανάγκη επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης κατά τη διάρκεια της χθεσινής ομιλίας του στην τουρκική εθνοσυνέλευση. «Η λειτουργία της Σχολής -επεσήμανε- είναι μία ουσιαστική ανάγκη του Πατριαρχείου... Πρέπει οπωσδήποτε αυτός ο θεσμός να ανανεώνει τα στελέχη του και να εκπληρώνει τη μεγάλη αποστολή του, με τους διάλογους με τις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες, με το διάλογο που έχουμε εγκαινιάσει τα τελευταία 20 χρόνια με τις άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εμφανίστηκε αισιόδοξος για το θέμα και απόλυτα ικανοποιημένος από τις σχετικές συνομιλίες που είχε με τον Αμερικανό πρόεδρο. «Ως Οικουμενικό Πατριαρχείο είμαστε πολύ περισσότερο αισιόδοξοι και για τη Χάλκη και γενικότερα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε», δήλωσε ο κ. Βαρθολομαίος μετά το τέλος της συνάντησης κατά την οποία, όπως είπε, τέθηκαν επίσης τα προβλήματα του Πατριαρχείου, καθώς και η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.
Στην Αγιά Σοφιά ο Ομπάμα
Κατά τη δεύτερη μέρα της επίσκεψής του στην γείτονα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ επέλεξε να επισκεφθεί στην Κωνσταντινούπολη δύο τόπους συμβολικούς για το Ισλάμ και τις σχέσεις του με το χριστιανικό κόσμο.
Συνοδευόμενος από τον πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Ομπάμα περπάτησε για ώρα μέσα στην Αγία Σοφία ακούγοντας με μεγάλη προσοχή την ιστορία αυτής της βασιλικής που οικοδομήθηκε τον 6ο αιώνα και μετατράπηκε σε τζαμί το 1453, μετά την κατάκτηση της Πόλης από τους Οθωμανούς.
Στη συνέχεια ο Αμερικανός πρόεδρος μετέβη στο Μπλε Τζαμί, που κτίσθηκε τον 17ο αιώνα κατ' εντολήν του οθωμανού σουλτάνου Αχμέτ 1ου. Έχοντας βγάλει τα παπούτσια του και συνοδευόμενος από τον μουφτή της Κωνσταντινούπολης, θαύμασε τα τιρκουάζ φαγεντιανά στα οποία οφείλει το τέμενος το όνομά του. Οπως μετέδωσε το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή, ο Μπαράκ Ομπάμα -ο οποίος είναι χριστιανός- χαμογέλασε όταν έμαθε από το μουφτή ότι το δεύτερο όνομά του (Χουσεΐν) είναι γραμμένο στο θόλο του τεμένους. Χουσεΐν ήταν το πατρώνυμο ενός από τους εγγονούς του Προφήτη Μωάμεθ.
Εν τω μεταξύ, η χείρα φιλίας που έτεινε ο Αμερικανός πρόεδρος στο μουσουλμανικό κόσμο χαιρετίσθηκε ομόφωνα σήμερα από τον τουρκικό Τύπο, όπως και η επιμονή του στο στρατηγικό χαρακτήρα των σχέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία.
«Ο Ομπάμα κατέκτησε τις καρδιές», ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της λαϊκής εφημερίδας Vatan, ενώ η ισλαμο-συντηρητική Zaman εξέφρασε ικανοποίηση για τα «ιστορικά και θερμά μηνύματα» που απηύθυνε ο αμερικανός πρόεδρος.
«Ο Αμερικανός πρόεδρος απηύθυνε στη διάρκεια της επίσκεψής του στην Άγκυρα ισχυρά μηνύματα που δείχνουν ότι άρχισε μια νέα εποχή», σημειώνει από την πλευρά του ο αρθρογράφος Φικρέτ Μπιλά στη φιλελεύθερη εφημερίδα Milliyet. «Παρουσίασε το όραμα ενός κόσμου που δεν βασίζεται μόνο στη στρατιωτική ισχύ, αλλά επίσης στην ειρήνη, το συμβιβασμό και το διάλογο».
«Στην πολύ καινούρια δημόσια τάξη, οι ΗΠΑ είναι και πάλι στο πλευρό της Τουρκίας», σχολίασε ο αρθρογράφος Μεχμέτ Μπαρλάς στη μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα Sabah.
«Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα: έντιμος, ευαίσθητος και φιλικός», αποφάνθηκε ο Τσενγκίζ Καντάρ στη φιλελεύθερη εφημερίδα Radikal.
NAYTEMPORIKH
Αντιρρήσεις και από την Αυστρία στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας
«Δεν είναι απόφαση των Αμερικανών το ποιος μπαίνει ή όχι στην Ευρώπη. Είμαστε αφεντικά στο σπίτι μας», αναφέρει ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ, σχολιάζοντας τη στήριξη των ΗΠΑ στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.
Ανάλογη είναι και η θέση του Αυστριακού ΥΠΕΞ Μίχαελ Σπιντελέγκερ που δήλωσε πως «είναι σαφές ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της θα αποφασίσουν μόνα για την ένταξη της Τουρκίας».
«Δεν είναι καινούριο, η κυβέρνηση Μπους είχε επίσης προσπαθήσει να μας πείσει. Το ερώτημα είναι αν η Τουρκία αλλάζει θέση. Υπάρχουν οκτώ κεφάλαια ενταξιακών διαπραγματεύσεων που είναι μπλοκαρισμένα και δεν υπάρχει ένδειξη ότι αυτό αλλάζει», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αυστριακός υπουργός.
«Το γεγονός πως οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αποτελούν τμήμα της Ευρώπης, δεν σημαίνει πως δεν έχουν και λόγο επί του θέματος», ανταπάντησε από την Κωνσταντινούπολη ο Μπάρακ Ομπάμα.
Από την πλευρά του, ο Γάλλος ΥΠΕΞ προέβαλε νέες αντιρρήσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά από τα εμπόδια που προέβαλε ο Ταγίπ Ερντογάν στην επιλογή του δανού πρωθυπουργού Αντερς Φογκ Ράσμουσεν ως νέου γ.γ. του ΝΑΤΟ, στη σύνοδο του Στρασβούργου.
Συγκεκριμένα, ο γάλλος υπουργός Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ υπογράμμισε σήμερα ότι δεν είναι πλέον υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, δηλώνοντας «ιδιαίτερα σοκαρισμένος» από τη στάση που κράτησε η Τουρκία στην πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ.
«Εγώ, ήμουν υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ», δήλωσε στο γαλλικό ραδιοσταθμό RTL ο Γάλλος ΥΠΕΞ και τόνισε ότι μετά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ δεν είναι πλέον υπέρ της τουρκικής ένταξης. «Γιατί με σόκαρε πολύ αυτή η μορφή πίεσης που μάς ασκήθηκε», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Το επιχείρημα που προέβαλε η Τουρκία εκφράζοντας την αντίθεσή της στην επιλογή Ράσμουσεν, είναι το ότι ο δανός πρωθυπουργός υποστήριξε τη δημοσίευση στη Δανία σκίτσων του Μωάμεθ, γεγονός που το 2005 εξαγρίωσε τον μουσουλμανικό κόσμο.
«Η υπενθύμιση από την Τουρκία της υπόθεσης της δημοσίευσης των σκίτσων του Μωάμεθ το 2005, μού φαίνεται, το λιγότερο, αδέξια», τόνισε ο Κουσνέρ και πρόσθεσε: «Και η εξέλιξη του τουρκικού κράτους, ας πούμε, προς μια ενίσχυση της θρησκείας και προς τη μείωση της έμφασης στον κοσμικό χαρακτήρα, με ανησυχεί».
NAYTEMΠΟΡΙΚΗ
Ένα 1974 από την «ανάποδη»;
(και η πιθανότητα μιας μεγάλης προβοκάτσιας σε Κύπρο ή Ελλάδα)
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Το «φτύσιμο» ήταν μεγαλοπρεπές. Το ίδιο και η «ψυχραιμία» τους. Καραμανλής, Μπακογιάννη, Παπανδρέου, Χριστόφιας, η «πολιτική ηγεσία» του ελληνικού λαού, σχεδόν δεν αντέδρασαν στις απανωτές, εντυπωσιακά περιφρονητικές «σφαλιάρες» της Ουάσιγκτον. Επισκεπτόμενη την Τουρκία η Κυρία Χίλλαρυ Κλίντον μετέτρεψε την εισβολή, εθνοκάθαρση των Ελληνοκυπρίων και κατοχή έκτοτε της βόρειας Κύπρου σε πρόβλημα «άρσης της απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων». Μετά, οι αμερικανικές δυνάμεις, από κοινού με άλλες (ο Θεός να τις κάνει) «συμμαχικές» συμμετείχαν στην εύγλωττη τουρκική άσκηση «Ηγεμών» («Κυρίαρχος») στο Αιγαίο. Τελευταία στιγμή αναβλήθηκε συνάντηση του κατοχικού ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ με την Χίλαρυ Κλίντον, προτού μάλιστα η Κυρία Κλίντον δει καν τον Υπουργό Εξωτερικών της νόμιμης Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο υποψήφιος του κ. Ομπάμα για τη θέση του Βοηθού Υφυπουργού Εξωτερικών, ο κ. Φίλιπ Γκόρντον, αρνήθηκε, καταθέτοντας στη Γερουσία, να αποδεχθεί ότι υπάρχει τουρκική κατοχή στην Κύπρο! Ο κ. Ομπάμα δεν θα επισκεφθεί τον Πατριάρχη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μπας και παρεξηγηθούν οι διώκτες των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. ‘Όλα αυτά μετά από μια περίοδο έντονης αεροπορικής τρομοκρατίας της Τουρκίας στο Αιγαίο. (Και σα να μην έφταναν αυτά, βγήκε και η Γερμανία, στην οποία οι κυβερνώντες μόλις παρεχώρησαν τον ΟΤΕ, να μας πει, δια της Καγκελαρίου της, ότι πρέπει να τελειώνουμε με τις «εμμονές» μας στο όνομα των Σκοπίων και τα βέτο. Όσο για τη Μόσχα κινδυνεύει να βγάλει κι αυτή τα συμπεράσματά της: καλοί οι Έλληνες, αλλά φοβιτσιάρηδες, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα μαζί τους.)
Θα περίμενε κανείς από την ελληνική και την κυπριακή κυβέρνηση, το σύνολο του πολιτικού κόσμου, αλλά και τα media να χαλάσουν το σύμπαν, αντιδρώντας σε μια τόσο προφανή επίθεση κατά Ελλάδας και Κύπρου. Αντ’ αυτού, αιδήμων σιωπή. Το Ίδρυμα Καραμανλή ετοιμάζει ένα συνέδριο για μια νέα ελληνοαμερικανική συμμαχία, λες και μπορεί ποτέ να «συμμαχήσουν» οι λούστροι και τα αφεντικά. Ο κ. Παπανδρέου πιστεύει πάντα ότι, επιτέλους, αποκαλύφθηκε δια του κ. Ομπάμα η καλή Αμερική, μια Αμερική που αγαπάει όσο και ο παππούς του την Αγγλία – αν και ο παππούς του δεν πίστευε ότι είναι και καλή!
Βιογράφος του Κωνσταντίνου Καραμανλή και διαπρεπής μελετητής της μεταπολεμικής Ελλάδας, ο Ζαν Μεϋνώ λέει ότι οι Έλληνες πολιτικοί δεν υποτάσσονται απλώς στα κελεύσματα της Ουάσιγκτον, αγωνιούν νυχθημερόν να βρουν τρόπους να την ευχαριστήσουν…Να, πάρτε το Υπουργείο Εξωτερικών. Ποιεί συνήθως την νήσσαν για την πολιτική της Ουάσιγκτον, του Βερολίνου και της Άγκυρας, όμως έβγαλε τις προάλλες μια μεγαλοπρεπή ανακοίνωση καταγγέλλοντας τη … Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβες για την κράτηση ενός Έλληνα ναυτικού…
Οι εξωτερικές πιέσεις συναντάνε μια κυβέρνηση, έναν πολιτικό κόσμο, ένα κράτος σε βαθιά παρακμή, αντιμέτωπο με μια από τις δυνητικά σοβαρότερες κρίσεις της μεταπολεμικής ιστορίας του. Πολύ λογικά, ανοίγει η όρεξη των επιβουλευόμενων τρίτων. Πολύ λογικά επίσης οι ξένες δυνάμεις, όπως έκαναν σε όλη την νεώτερη ελληνική ιστορία, επιχειρούν να βρουν στην εσωτερική πολιτική κατάσταση μοχλούς για την εξυπηρέτηση των διεθνών συμφερόντων τους.
Πόσο μάλλον που συναντούν, στην Ελλάδα, ένα πολιτικό και κρατικό προσωπικό που έχει προ πολλού απαλλαγεί από κάθε ικανότητα σκέψης (αν υποθέσουμε ότι την είχε κάποτε) και από κάθε ηθική, βουτηγμένο στον κυνισμό και τη διαφθορά. Κράτος σε συμφόρηση, κοινωνία σε παρακμή και απελπισία, οικονομία στη γνωστή κατάσταση, τυφλή τρομοκρατία αγνώστου «προελεύσεως και κατασκευής», όπως λέγαμε στο στρατό. Κι όλα αυτά εν μέσω μιας από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις της ιστορίας και μιας από τις σοβαρότερες, μάλλον της σοβαρότερης κρίσης της ΕΕ από την ίδρυσή της.
Γιατί συμβαίνουν αυτά;
Εδώ και καιρό, έχουμε επισημάνει από τις στήλες του Metropolitan, ότι από τον ελληνικό χώρο (Ελλάδα και Κύπρος) περνάνε βαριές και ήδη ώριμες «αυτοκρατορικές στρατηγικές», όπως είναι η ολοκλήρωση του ελέγχου των Βαλκανίων, στα πλαίσια της αναχαίτισης της Ρωσίας, της σύγκρουσης για τον έλεγχο της Ουκρανίας, της επιδίωξης αποκοπής και αποξένωσης Ευρώπης-Ρωσίας. ‘Όπως είναι επίσης η στρατηγική της διεύρυνσης της ΕΕ προς την Τουρκία, που προϋποθέτει λύση του κυπριακού. Τέτοια «λύση»Ζ που να επιτρέπει τον πληρέστερο δυνατό έλεγχο της Κύπρου επιδιώκει και το Ισραήλ, που θεωρεί το νησί φυσικό μετόπισθεν του εβραϊκού κράτους, τμήμα του ευρύτερου χώρου που θέλει να ελέγχει κατά απόλυτο τρόπο.
Αυτά όλα σημαίνουν ότι ο ελληνικός χώρος καλείται να «συμμορφωθεί», αποδεχόμενος μια λύση τύπου Ανάν για την Κύπρο και, στη συνέχεια, μια αντίστοιχης φιλοσοφίας «διευθέτηση» στο Αιγαίο, διακόπτοντας τις σχέσεις με τη Ρωσία, αναπτύσσοντας, αντίθετα, τις σχέσεις με το Ισραήλ (υπό την «καθοδήγηση» και του κυρίου εκπροσώπου των ισραηλινών συμφερόντων στην Ευρώπη, Νικολά Σαρκοζί), αποδεχόμενος μια λύση-μαϊμού για τα Σκόπια και αναγνωρίζοντας την ανεξαρτησία του Κοσόβου.
Η «αυτοκρατορία» πηγαίνει πιο εύκολα σε τέτοιες λύσεις γιατί δεν συναντά σοβαρή αντίσταση από τις ελληνικές πολιτικές δυνάμεις, που συχνά μάλιστα αποβλέπουν στη δική της εύνοια για να κυβερνήσουν τη χώρα. Στη νεώτερη ελληνική ιστορία, είναι σύνηθες το φαινόμενο, η ιθύνουσα τάξη να τείνει συνήθως να προτιμά την «ομαλή» ένταξή της στο διεθνές σύστημα, από την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων και των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού διεθνώς. Υπό την πίεση του εξωτερικού περιβάλλοντος, γεωπολιτική και οικονομική, αλλά και της δικής του εσωτερικής κρίσης, της εξάντλησης δηλαδή ενός «κλεπτοκρατικού τρόπου συσσώρευσης του κεφαλαίου», ενός απέραντου «λαμογιστάν», ο ελληνικός χώρος καταρρέει στο εσωτερικό του, ενώ καλείται να εξοφλήσει το κόστος μιας πολιτικής γενικού «κατευνασμού», που άνοιξε τελικά την όρεξη παντός τρίτου!
Λύση του κυπριακού ή διάλυση του κυπριακού κράτους;
Στη Λευκωσία, ο «κομμουνιστής» Πρόεδρος Χριστόφιας (του οποίου η εκλογή έγινε δεκτή με μεγάλη ευχαρίστηση από τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις του δυτικού κόσμου), διαπραγματεύεται κατ’ ουσίαν την αυτοδιάλυση του κυπριακού κράτους, που θα βαφτιστεί βέβαια «λύση του κυπριακού». Μακάρι να τον αδικούμε τον άνθρωπο και το κόμμα του. Αλλά οι ελληνικές, όχι οι τουρκικές προτάσεις, που κατετέθησαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της Λευκωσίας, και τις οποίες δημοσιεύσαμε αυτούσιες στην εφημερίδα «Κόσμος του Επενδυτή» (14.3.09), προβλέπουν ένα κράτος που πότε θα έχει πότε Έλληνα Πρόεδρο, πότε Τούρκο Πρόεδρο και πότε ξένο δικαστή να παίρνει τις αποφάσεις. Είναι αυτά σοβαρά πράγματα; Έχουν εφαρμοσθεί σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου, όπου συνυπάρχουν εθνικές κοινότητες; Είναι συμβατά με την αρχή της δημοκρατίας;
Σχεδόν σε όλα τα κρατικά αξιώματα θα «ντουμπλάρονται» Έλληνες και Τούρκοι αξιωματούχοι, με ένα δαιδαλώδες σύστημα, που όχι μόνο κινδυνεύει να παραλύσει το κράτος, αλλά και θα τροφοδοτεί αιωνίως, από τη μια τη δυσφορία της πλειοψηφούσης κοινότητας προς την μειοψηφούσα, αφετέρου την τάση της μειοψηφίας να χρησιμοποιεί τα όποια προνόμιά της για να πετυχαίνει επιδιώξεις που δεν μπορεί να πετύχει αλλιώς. Αντί δηλαδή να «συμφιλιώσει» Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους, να σφυρηλατήσει τη συνείδηση πολιτών ενός κράτους, θα εξασφαλίσει την αιώνια εχθρότητά τους και το αγκίστρωμα αμφοτέρων στις κοινότητές τους και τα «συνιστώντα κράτη» τους. Το νέο αυτό «κράτος» θα αποτελείται από δύο κράτη με δικές τους αστυνομίες και δεν θα διαθέτει, όπως όλα τα άλλα κράτη στον κόσμο, το δικαίωμα της αυτοάμυνας και το μέσο της, τις ένοπλες δυνάμεις. Η Κύπρος θα είναι «αποστρατιωτικοποιημένη», λέει η κυπριακή κυβέρνηση, δηλαδή θα σταθμεύει ελεύθερα στο έδαφός της ο … βρετανικός στρατός! Θα έχουμε δηλαδή διχοτόμηση ντε φάκτο του νησιού συν κατάλυση της σημερινής Δημοκρατίας υπό γενική βρετανική επιστασία. Μα είναι δυνατόν να ονομάζονται τέτοια σχήματα λύση του κυπριακού, προς αποφυγή μάλιστα της διχοτόμησης (που, ειρήσθω εν παρόδω, συντελέστηκε πριν από 35 χρόνια!).
Όχι μία, χίλιες φορές καλύτερη, ασφαλέστερη και εντιμότερη λύση είναι η αποδοχή της διχοτόμησης από μια παρόμοια λύση, σαφώς χειρότερη από τις συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου, που κινδυνεύει να έχει ακόμα χειρότερες συνέπειες από εκείνες, πολύ περισσότερο σε ένα τόσο αβέβαιο διεθνές περιβάλλον. Αφήνει ουσιαστικά τους Ελληνοκυπρίους χωρίς την προστασία του κράτους που διαθέτουν σήμερα, εγκυμονώντας τον κίνδυνο εθνοτικών διαμαχών, ενδοελληνικών διαμαχών, αλλά και συνεπειών στο σύνολο των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Οι καλοί λογαριασμοί δεν φτιάχνουν αναγκαστικά καλούς φίλους, οι κακοί όμως λογαριασμοί είναι βέβαιο ότι θα διαιωνίσουν την εχθρότητα, με κάθε μία από τις παραδοξότητες αυτής της ρύθμισης να γίνεται και δυνητικό πεδίο σύγκρουσης.
Αν υιοθετηθεί μια παρόμοια λύση θα καταστήσει την Ελλάδα εσαεί όμηρο της καλής διάθεσης Τουρκίας, Βρετανίας, ΗΠΑ, Ισραήλ, για να μη τεθούν σε κίνδυνο οι 750.000 Έλληνες της Κύπρου. Το πιο πιθανό και το χειρότερο σενάριο είναι μια εθνοτική διαμάχη που θα ανοίξει μια νέα, πιο τραγική σελίδα του κυπριακό, χωρίς να αποκλείεται και μια σοβαρή ενδοελληνική σύγκρουση στο μέτρο που μια σημαντική μειοψηφία έστω θεωρήσει μια παρόμοια λύση προδοτική και στο μέτρο που μια τέτοια διαμάχη θα είναι προς όφελος των ξένων δυνάμεων που θέλουν να γονατίσουν την αντίσταση των Ελληνοκυπρίων.
Πως μπορεί να περάσει ένα τέτοιο σχέδιο;
Πολλοί παρατηρητές στην Αθήνα και τη Λευκωσία θεωρούν ότι ένα τέτοιο σχέδιο είναι απολύτως παράφρον και δεν μπορεί να υιοθετηθεί, πολύ περισσότερο μετά οποιαδήποτε νηφάλια συζήτηση. Υποτιμούν όμως την προφανή διάθεση ισχυρών διεθνών δυνάμεων να το «περάσουν», να μην αφήσουν τον «κόκκο» που λέγεται Κύπρος να τους ανατρέψει όλη τη στρατηγική τους. Υποτιμούν επίσης τη δυνατότητά τους να χρησιμοποιήσουν τις εσωτερικές πολιτικές και κοινωνικές αδυναμίες Ελλάδας και Κύπρου.
Βασικά, η κεντρική επιδίωξή τους είναι η συγκρότηση ενός μεγάλου μπλοκ, σε Ελλάδα και Κύπρο, από τις δυνάμεις της αριστεράς, της κεντροαριστεράς και της ατλαντικής δεξιάς, που θα ρίξει όλο το βάρος υπέρ των επιχειρούμενων ρυθμίσεων. Επειδή ιστορικά η ελληνική αριστερά-κεντροαριστερά είναι η παράταξη που σήκωσε το βάρος της αντίστασης στις ξένες επιβουλές, από τη δεκαετία του 1940, μέχρι το «Η Ελλάδα στους Έλληνες» του Ανδρέα, διαθέτει ακόμα ηθικό βάρος, που θα καταστήσει αποτελεσματικότερη την εκ μέρους της συνηγορία εθνικά επαχθών λύσεων. Φυσικά, αν αυτές υιοθετηθούν και καταρρεύσουν, τότε θα ανοίξει ο δρόμος για έναν εκτονωτικό κατ’ ουσίαν, ανώδυνο για τα δυτικά συμφέροντα ακροδεξιό εθνικισμό, αν όχι και χρήσιμο για αυτά. Αν εμφανιζόταν στην Ελλάδα ένας “δεξιός” ή “ακροδεξιός” αντιτουρκικός και αντιισλαμικός εθνικισμός, που δεν θα παρενέβαινε πλέον στα ήδη υλοποιηθέντα κεντρικά σχέδια της Αυτοκρατορίας, αυτό θα μπορούσε να την εξυπηρετήσει, υπό την έννοια ότι, παρόλο που στηρίζει τον ρόλο της Άγκυρας στην περιοχή, δεν σημαίνει ότι δεν θέλει και τρόπους να ελέγχει τη δύναμή της. ¨Ένας τέτοιος εθνικισμός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ενδεχομένως για την επιβολή αυταρχικών ή και νεοφασιστικών λύσεων, αν η παγκόσμια οικονομική κρίση το απαιτήσει.
Για να περάσει ένα νέο σχέδιο Ανάν, οι μεγάλες δυνάμεις που επιβουλεύονται την Κυπριακή Δημοκρατία έχουν αποδείξει στην ιστορία μας ότι μπορούν να καταφύγουν σε κάθε μέσο, περιλαμβανομένων και μεγάλης κλίμακας προβοκατσιών. Γνωρίζουν πόσο δύσκολο θα είναι να περάσει ένα νέο σχέδιο Ανάν σε συνθήκες πραγματικά δημοκρατικής, ελεύθερης και νηφάλιας συζήτησης. Γι’ αυτό χρειάζονται τη δημιουργία συνθηκών ακραίας πόλωσης και φανατισμού, όπου θα αλληλοκατηγορούμαστε ως «εθνομηδενιστές» και «εθνοκανίβαλλοι», ως «εθνικιστές-σωβινιστές» και «ενδοτικοί – προδότες».
Αυτή υπήρξε στο παρελθόν μια κλασική πατέντα, ιδίως στην Κύπρο, οργανωμένη και χειραγωγημένη από ξένες μυστικές υπηρεσίες. Για να αναφέρουμε ένα μόνο ιστορικό παράδειγμα, ας θυμηθούμε πως οι «υπερπατριώτες», μεταξύ τους και αρκετοί ειλικρινείς άνθρωποι, οργανώθηκαν από ξένες υπηρεσίες στην ΕΟΚΑ Β’, νομίζοντας ότι ετοιμάζουν την Ένωση με την Ελλάδα και ετοιμάζοντας πρακτικά την εισβολή της Τουρκίας. Η ας θυμηθούμε για παράδειγμα πως καταφέραμε το ακατόρθωτο στην υπόθεση Οτσαλάν: το μισό ΠΑΣΟΚ να τον φέρει και το άλλο μισό να τον δώσει! ¨Όλα αυτά τα φαινομενικά αντιφατικά συνέβησαν, επειδή οι ξένες δυνάμεις χρησιμοποιούν ταυτόχρονα και τις δύο ΅δομικές΅ αδυναμίες του ελληνικού χώρου. Και την τάση των ιθυνόντων να θέτουν εν τέλει σε πρώτη μοίρα το ΅συμμαχικό΅ συμφέρον και την οργανική σχεδόν τάση του ελληνικού χώρου να πολυδιασπάται.
Ας φανταστούμε πόσο εύκολα, μια προβοκάτσια, αποδιδόμενη σε “Ελληνες εθνικιστές-σωβινιστές”, από τις τόσο συχνές στην ιστορία μας θα μπορούσε να αλλάξει το κλίμα και, αντί να συζητάμε για το κράτος στο οποίο θα ζήσουν οι Κύπριοι πολίτες στο μέλλον, θα αρχίσουμε να συζητάμε για τα εγκλήματα του εθνικισμού.
Ο κίνδυνος είναι ακόμα μεγαλύτερος λόγω της ποιότητας και του ουδέποτε πλήρως διαρρηχθέντος προπατορικού δεσμού του ελληνικού βαθέος κράτους με ξένες υπηρεσίες. Αν μάλιστα κρίνουμε από την απόφαση της κυβέρνησης Καραμανλή να αναθέσει στην Ιντέλιτζενς Σέρβις την ελληνική «αντιτρομοκρατική» προστασία, δηλαδή να βάλει τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα, μετά μάλιστα από ότι αυτή η ίδια κυβέρνηση έπαθε στις υποθέσεις Πακιστανών-υποκλοπών-Βουλγαράκη, τότε απλώς μόνο να τρελλαθεί κανείς μπορεί.
Οι ελληνικές και κυπριακές πολιτικές δυνάμεις πρέπει να αντιληφθούν ότι παίζουν με τη φωτιά, είτε είναι υπέρ, είτε είναι κατά λύσεων τύπου Ανάν. Ο κόσμος, το διεθνές περιβάλλον Ελλάδας και Κύπρου, δεν είναι παιδική χαρά, όπως έχουν καταντήσει τη χώρα και το στρατηγικό διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο. Η όποια λύση ή μη λύση του κυπριακού και των ελληνοτουρκικών είναι ζήτημα καθοριστικής, ιστορικής, συντακτικής σημασίας, δεν είναι ένα δευτερεύον πολιτικάντικο ζήτημα, που λύνεται με «συνήθεις» τρόπους, όπως η εξαγορά ενός πολιτικού, μιας εφημερίδας ή λίγη προπαγάνδα. Πρέπει να δοθεί στους πολίτες η ευκαιρία να πάρουν οι ίδιοι, ελεύθερα και όχι εκβιαστικά, τις αποφάσεις, μετά από εξαντλητική συζήτηση και με τις πιο δημοκρατικές διαδικασίες, για να είναι και το αποτέλεσμα ουσιαστικά σεβαστό από όλους.
Τόσο αυτοί που επιδιώκουν μια λύση τύπου Ανάν, όσο και αυτοί που αντιτίθενται σε μια τέτοια λύση, πρέπει να πείσουν τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, μόνους αρμόδιους να σώσουν ή να παραδώσουν το κράτος τους κι αυτοί οφείλουν να δράσουν ως πολίτες, όπως τους ήθελε ο Περικλής κι ο Πρωταγόρας, όχι ως κουτοπόνηροι ανατολίτες, που στο τέλος μπερδεύονται μόνο οι ίδιοι από τα ναι που είναι όχι και τα όχι που είναι ναι. Το ζήτημα του κράτους που θα ζήσουν οι Κύπριοι αφορά τους ίδιους, πριν όμως από οποιαδήποτε απόφαση, οι πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας οφείλουν επίσης να τοποθετηθούν με πλήρη σαφήνεια στο αν και πως οι ρυθμίσεις μιας λύσης θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να υπερασπισθεί ή στην Κύπρο να μη χρειάζεται την υπεράσπιση της Ελλάδας. Στο κάτω-κάτω τους πολίτες της Κυπριακής και της Ελληνικής Δημοκρατία πρέπει και αυτούς και μόνο αφορά η μορφή, τα σύνορα, η σύσταση και ο τρόπος διακυβέρνησης των κρατών τους κι όχι τον όποιο επίδοξο Πρωθυπουργό ή Πρόεδρο.
Konstantakopoulosd@yahoo.gr
ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ
Τούρκοι - Βρετανοί ισχυρίζονται ότι οι απόψεις Σαρκοζί κατά της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. αφαιρούν κίνητρα από τη λύση του Κυπριακού
Τη θέση του Γάλλου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί, ότι η Τουρκία δεν μπορεί να ενταχθεί στην Ε.Ε. ως πλήρες κράτος μέλος, επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν οι Τούρκοι για να δικαιολογήσουν τη σκλήρυνση της στάσης τους στο Κυπριακό ενόψει και των προσπαθειών για την έναρξη πάρε-δώσε, όπως προσδοκούν τα Ην. ΄Εθνη να συμβεί μεταξύ καλοκαιριού και φθινοπώρου, για να επιτύχουν, με βάση τους βρετανικούς και τους αμερικανικούς σχεδιασμούς, υπογραφή αρχικά προσυμφώνου και τελική λύση ως την άνοιξη του 2010.
Οι υποχρεώσεις
Τούρκοι και Βρετανοί ισχυρίζονται στο παρασκήνιο ότι, εφόσον η Γαλλία και η Γερμανία κλείνουν την πόρτα της Τουρκίας στην Ε.Ε. ως πλήρους κράτους - μέλους, προσφέροντας μόνο ειδικό καθεστώς, μειώνονται τα κίνητρα της Άγκυρας να επιλύσει το Κυπριακό καθότι: Η Τουρκία δεν μπορεί να αποδεχθεί να είναι η μικρή Κύπρος κράτος - μέλος της Ε.Ε. και η ίδια ως περιφερειακή δύναμη να είναι εκτός ή να έχει απλώς ειδική σχέση. Στη βάση αυτής της λογικής εργάζονται προκειμένου να δημιουργήσουν κυρίως εντός της Ε.Ε. πρόβλημα στις σχέσεις Λευκωσίας - Παρισιού, υπό το πρόσχημα ότι για τις αναποδιές στο Κυπριακό ευθύνεται και η γαλλική στάση. Βεβαίως, γαλλικές διπλωματικές πηγές τονίζουν ότι η λύση του Κυπριακού και οι υποχρεώσεις της Τουρκίας έναντι της Ε.Ε. είναι διαφορετικά πράγματα και ότι η Άγκυρα δεν θα πρέπει να κρύβεται πίσω από τις συνομιλίες στο Κυπριακό, για να αρνείται το άνοιγμα των λιμανιών και των αεροδρομίων της στα πλοία και τα αεροσκάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όπως επίσης και να την αναγνωρίσει.
Η αγκίστρωση
Οι Γάλλοι και οι Γερμανοί τηρούν αρνητική στάση εξ υπαρχής επί της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. και, όπως τονίζουν, η θέση αυτή καθορίζεται και στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου του 2004. Στην παράγραφο 23 αναφέρεται ότι το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία είναι ανοικτό και ότι εάν οι ενταξιακές διαδικασίες δεν ευοδώσουν, τότε θα εξευρεθούν άλλοι τρόποι για να κρατηθεί η Τουρκία αγκιστρωμένη στην Ε.Ε., την οποία οι Γάλλοι επί μακρόν χαρακτηρίζουν ως ειδική προνομιούχο σχέση. Στηρίζουν ταυτοχρόνως τη θέση τους αυτή στο ότι, με βάση τα ευρωβαρόμετρα, η πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών είναι αντίθετη με την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Δούρειος Ίππος
Βεβαίως, η στήριξη που παρέχουν οι ΗΠΑ και η Βρετανία στην τουρκική ένταξη προκαλεί αντιδράσεις στη Γαλλία, τη Γερμανία και σε άλλες χώρες, καθότι ενισχύονται οι φωνές που υποστηρίζουν ότι η Άγκυρα ενδέχεται να διαδραματίσει το ρόλο του «Δούρειου Ίππου» των ΗΠΑ στην Ε.Ε. υπό την έννοια ότι θα αυξήσει τους συμμάχους των Αμερικανών στην Ε.Ε. Ήδη, όπως λέγεται, η Βρετανία και οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης βρίσκονται με το ένα πόδι στην Ε.Ε. και με το άλλο στις ΗΠΑ. Το κλασικό παράδειγμα είναι η Πολωνία και η Τσεχία, που υπέγραψαν διμερείς συμφωνίες με τις ΗΠΑ για εγκατάσταση επί του εδάφους τους αντιβαλλιστικών πυραύλων. Είναι η πρώτη φορά που μεταψυχροπολεμικά οι Αμερικανοί υπογράφουν στρατιωτικές στρατηγικές συμφωνίες παρακάμπτοντας ακόμη και αυτό το ΝΑΤΟ.
Υπάρχουν αποφάσεις της Ε.Ε.
Το θέμα των δηλώσεων του Γάλλου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί, ότι πολλά κράτη της Ε.Ε. και η πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών δεν επιθυμούν την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., έτυχε σχολίου, κατόπιν ερώτησης, από την Εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Πία Χένσεν. Όπως είπε η κ. Χένσεν επί του θέματος υπάρχουν αποφάσεις, όπως αυτή του Οκτωβρίου του 2005 και παρέπεμψε στην προχθεσινή δήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζο.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ
Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις ΕΕ-Τουρκίας, θα συνεχίσουν να κινούνται με ρυθμό «χελώνας» εξαιτίας των σημαντικών πολιτικών και όχι μόνο προβλημάτων, παρά τις προτροπές και πιέσεις του Αμερικανού Προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα προς τους Ευρωπαίους ηγέτες για επιτάχυνση.
Οπως δήλωσε χθες εκπρόσωπος της Κομισιόν υπάρχει ένα πλαίσιο για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, το οποίο αποφασίστηκε ομόφωνα από τα κράτη μέλη και δεν πρόκειται να αλλάξει, ενώ πρόσθεσε ότι όταν έρθει η ώρα, θα δούμε αν η Τουρκία είναι σε θέση να ενταχθεί και φυσικά αν η Ε.Ε. μπορεί να δεχθεί την Αγκυρα.
Αναφορικά με τα δημοσιεύματα στον τουρκικό και αμερικανικό Τύπο, σύμφωνα με τα οποία ο κ. Ομπάμα υποσχέθηκε στην Τουρκία το άνοιγμα δύο «μπλοκαρισμένων» κεφαλαίων, στις Βρυξέλλες υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο θα απαιτούσε ομοφωνία των κρατών μελών της Ε.Ε., κάτι που με τα σημερινά δεδομένα θεωρείται αδύνατο.
Οπως είναι γνωστό το Συμβούλιο Υπουργών έχει «μπλοκάρει» οκτώ κεφάλαια εξαιτίας της άρνησης της Τουρκίας να ανοίξει τα λιμάνια και αεροδρόμιά της σε κυπριακά πλοία και αεροπλάνα. Επιπλέον, η Γαλλία έχει «μπλοκάρει» για δικούς της λόγους κεφάλαια, ενώ και η Ελλάδα δεν επιτρέπει το άνοιγμα του κεφαλαίου Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, εξαιτίας της άρνησης της Τουρκίας να πάρει πίσω λεθρομετανάστες που εισέρχονται στη χώρα μας από την τουρκική επικράτεια.
Εξαιτίας αυτών των προβλημάτων, αλλά και της εντελώς αρνητικής στάσης στο ενδεχόμενο ένταξης της Τουρκίας από την πλευρά ορισμένων χωρών, όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Αυστρία, έχουν σαν αποτέλεσμα οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις να κινούνται με ρυθμό «χελώνας». Από το 2005 που ξεκίνησαν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις μέχρι σήμερα έχουν ανοίξει μόλις 10 από 35 κεφάλαια του κοινοτικού κεκτημένου.
Μεγ. Βρετανία: Υποστήριξη στην Τουρκία
Την υποστήριξη της στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επανέλαβε χθες η βρετανική κυβέρνηση. «Η θέση μας είναι ότι υποστηρίζουμε την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή είναι η θέση της βρετανικής κυβέρνησης εδώ και καιρό», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Βρετανού πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν, προσθέτοντας ότι «η Τουρκία έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο τα τελευταία χρόνια».
Την ώρα που ο Αμερικανός Πρόεδρος Barack Obama μιλώντας στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση κατά την πρώτη ουσιαστικά επίσημη επίσκεψη του εκτός ΗΠΑ, έθετε διακριτικά αλλά με διπλωματικό τρόπο το θέμα της θρησκευτικής ελευθερίας και ζητούσε το άνοιγμα της Θεολογικής σχολής της Χάλκης εκπλήσσοντας για ακόμα μια φορά τους αναλυτές μας, στην Νέα Υόρκη έξω από το κτήριο των Ηνωμένων Εθνών(ΟΗΕ) άνοιγε μια νέα σελίδα ιστορικής αποκατάστασης, εθνικής διεκδίκησης και προβολής μιας ακόμα γενοκτονίας που διπεραξε το κράτος των Νεότουρκων υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ που λίγο νωρίτερα εξυμνούσαν οι ΗΠΑ δια του Αμερικανού προέδρου στο μαυσωλείο που κείτεται η σωρός του μεγαλύτερου σφαγέα των Ελλήνων και κάθε άλλης εθνικής και θρησκευτικής μειονότητας που επιβιώσε των σφαγών και της καταπίεσης των Σελτζούκων Τούρκων Οθωμανών.
Απομεινάρια της μεγάλης βυζαντινής αυτοκρατορίας που ακόμα και η Οθωμανική αυτοκρατορία διατήρησε μιμούμενη την πάλαι ποτέ 1000χρονη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Την ίδια ώρα μια ομάδα γαινόψυχων αληθινά Eλληνόψυχων νέων, έγραφαν την δική τους σελίδα στην νεότερη ιστορία του Ελληνισμού.
Παιδιά δεύτερης γενιάς Ελλήνων μεταναστών στην άλλη άκρη του ατλαντικού στις ΗΠΑ, στην ΝΥ, στην γη της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας έγραψαν τις πρώτες γραμμές στο μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας μας ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ. Την ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ. Το μεγάλο άγνωστο κεφάλαιο στον ευρύτερο απανταχού Ελληνισμό των πέντε ηπείρων που περιγράφει με τα πιο ζοφερά χρώματα η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ που το Greek American News Agancy αποκάλυψε.
Σήμερα εδώ στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών{ΟΗΕ} μια μικρή χούφτα ανιδιοτελών αλλά αθροιστικά 100πλασιο σε πνευματική δύναμη όρεξη για αγώνα και εθνική δράση για τα απαράηγραπτα δίκαια της Ελλάδας νέων ανθρώπων έθετε για πρώτη φορά με τον πιο επίσημο κατηγορηματικό -αλλά συμβολικό τρόπο- το μεγάλο θέμα της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ!
Οργανώθηκε η πρώτη συμβολική συγκέντρωση με τίτλο "σταματείστε τον κύκλο της άνρησης" που οργάνωσαν μια ομάδα λίγων αλλά υγιών εθνικά σκεπτόμενα νέων. Η συγκέντρωση που υποστηρίχτηκε και από τους Αρμένιους, ήταν συνδιοργάνωση της Πανθρακικής Ένωσης Αμερικής ΟΡΦΕΥΣ, τον Φιλανθρωπικό Ελληνοαμερικανικό Οργανισμό, και την Ελληνική Ένωση Αμερικής (HLA), ένα πατριωτικό Ελληνικό οργανισμό που απαρτίζουν κυρίως νέοι ΕλληνοΑμερικανοί. Οι λίγοι συγκεντρωμένοι που κυρίως μοίραζαν ενημερωτικά φυλάδια έκαναν μια πρώτη αρχή για να ανοίξει αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας μας που παρέμενε κλειστό για περισσότερο από 100 χρόνια. Το λόγο πήρε πρώτος ο νεαρός Θρακιώτης Γιαννης Φυδανάκης ο οποίος έκανε την ιστορική αναδρομή και στο χρνονικό των σφαγών και της Γενοκτονίας των Ελλήνων της ανατολικής Ρωμυλίας.
Εκ μέρους της Πανθαρακικής Ένωσης την συμβολική ενέργεια χαιρέτισε ο κ. Γιώργος Μολοχίδης ενισχύοντας την προσπάθεια με θερμά λόγια και μετριοπαθή εθνικό λιτό λόγο. Όλοι οι ομιλητές απευθύνονταν στους περαστικούς που έστω και υπό καταρακτώδη βροχή στέκονταν για λίγο να ακούσουν βλέποντας την γνώριμη φωτογραφία του Κεμάλ Ατατούρκ με τα πλακάτ και την μικρή πικετοφορία να παραλαμβάνουν έντυπο ενημερωτικό υλικό στα αγγλικά που ενημέρωνε για τις θηριωδίες των Τούρκων.
Και φυσικά οφείλουμε να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι στην σημερινή τίμια γνήσια και καθαρή εθνική προσπάθεια ΔΕΝ ΠΑΡΑΒΡΕΘΗΚΑΝ ο Συντονιστής ΣΑΕ Αμερικής κ. Θεόδωρος Σπυρόπουλος, ο Πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου κ. Μανόλης Βεληβασάκης, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ κ. Δημήτρης Καλαμαράς {είναι η ομοσπονδία που οργανώνει συντονίζει την μεγάλη παρέλαση στην 5η Λεωφόρο), ΟΥΤΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥΣ. Το ίδιο άφαντοι ήταν και οι άλλοι "μεγάλοι πρόεδροι" τριτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων φορέων της κατά τ΄άλλα "οργανωμένης ομογένειας" που όπου "γάμος και χαρά" τρέχει να προλάβει τα flash των ΜΜΕ, παρόλο που το θέμα κάλυπτε ο γνωστός μαχητής παλαίμαχος φωτορεπόρτερ του Ενθικού Κήρυκα Κώστας Μπέης(φαίνεται δεν είχαν ενημερωθεί ότι θα είναι εκεί ο φωτορεπόρτερ της Ομογένειας). Από την σημερινή συμβολική προσπάθεια εκωφαντική και άκρως προσβλητική ήταν παντελής απουσία όλων των αυτοπροβαλλόμενων (εθνο)σωτήρων "ηγετών" και ηγετίσκων, "παραγόντων" και παραγοντίσκων της "οργανωμένης ομογένειας" που περιφέρονται εδώ και εκεί σε Ελλάδα και Αμερική παριστάνοντας τους αγωνιστές των Εθνικών θεμάτων.
Ο μόνος που έδωσε το παρών από τους παλαιούς και ειλικρινά δραστήριους Ομογενείς εν αντιθέσει με κάποιους μεγαλόσχημους και κομποριμπονούντες που υποκριτικά καλούν τους νέους να αναλάβουν δράση και να παράλαβουν την σκυτάλη ήταν ο παλάιμαχος τίμιος αγωνιστής κ. Ηλίας Τσεκερίδης της Ομοσπονδίας Ποντίων Αμερικής ο οποίος όχι μόνο χαιρέτισε με θερμά λόγια την σημερινή συμβολική διαμαρτυρία έξω από την έδρα του ΟΗΕ στην ΝΥ αλλά προέτρεψε τους νέους να αναλάβουν και περαιτέρω γαινόψυχη δράση.
Οι Μόνοι που έδωσαν το παρών είναι όπως πάντα το συμβολικό παρών εκ μέρους της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ και των οργανισμών που εκπροσωπούν-και ουφείλουμε να τους διαχωρίσουμε και ξεχωρίσουμε - ήταν δυο νέα παιδιά που δραστηριοποιούνται στα εθνικά μας θέματα, και δεν έχουν καμία σχέση με όσα τεκταίνονται στο εσωτερικό της πάλαι ποτέ ισχυρής και κραταίας ομοσπονδίας ήταν οι κύριοι Διονύσης Πυλαρινός και ο Χρήστος Ορφανάκος. Μέλη και οι δυο του Δ.Σ. της παραπαίουσας και βαθιά βυθισμένης στην σύψη των σκανδάλων και τη δυσωδία του ζόφου των διαχειριστικών ,διοικητικών, οικονομικών και ηθικών σκανδάλων της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης.
Στην συμβολική προσπάθεια υπήρχαν και αρκετοί άλλοι νέοι και νέες που έδωσαν το παρών έστω και κάτω από αυτή την καταρακτώδη βροχή.
Την σημερινή συμβολική συγκέντρωση έκλεισε ο γνωστός πολυγραφότατος συγγραφέας καθηγητής και αγωνιστής για το μείζονος σημασίας εθνικό ζήτημα της γενοκτονίας των Ποντίων κ. Θεοφάνης Μαλκίδης ο οποίος με λίγα λόγια και καθαρό εθνικό μεστό Λόγο έδωσε όλο το στίγμα της προσπάθειας που ξεκίνησε σεμνά από μια μικρή ομάδα τονίζοντας ότι όλα τα μεγάλα γεγονότα της ιστορίας του Ελληνισμού ξεκίνησαν από λίγους.
Η Πανθαρκική Ένωση Αμερικής ΟΡΦΕΑΣ υπό τον νεαρό Ελληνοαμερικανό Γιάννη Φυδανάκη, ένα μετριοπαθή νέο γεννημένο στις ΗΠΑ που με κάθε τρόπο αγωνίζεται για τα εθνικά μας θέματα στην Αμερική, σήμερα υπό καταρακτώδη συνεχή βροχή έδωσε ένα ακόμα μάθημα υγιούς πατριωτισμού με μια ευπρεπή συμβολική συγκέντρωση διαμαρτυρίας και ενημέρωσης, χωρίς κορώνες, χωρίς εθνικιστικές εξάρσεις, πρωτίστως σε όλους τους παλαιότερους που "αγωνίζονται" κυρίως για την δική τους αυτοπροβολή... δυστυχώς στο όνομα της πατρίδας και του έθνους μας.
Σήμερα αυτά τα λίγα, αλλά πολλαπλάσια σε δύναμη, μαχητικότητα, ορμή και πάθος για την Πατρίδα και τα εθνικά απαράγραπτα δίκαια της έδωσαν ένα δυναμικό παρών. Έδωσαν ένα μάθημα σε όλους αυτούς της «οργανωμένης δήθεν ομογένειας» που περιφέρονται καπηλευόμενοι τα εθνικά μας δίκαια για την δική τους προσωπική αυτοπροβολή. Έδωσαν ένα ηχηρό χαστούκι σε όλους εκείνους που υποκριτικά δήθεν αντιπροσωπεύουν την «οργανωμένη ομογένεια» αλλά περιέργως πάντα λείπουν από τους μεγάλους αγώνες και εμφανίζονται μόνο όπου υπάρχουν τα flash των ΜΜΕ.
Παιδιά Ελλήνων μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς έδωσαν ένα μοναδικό μάθημα ευπρέπειας, αγώνα και δράσης σε όλους αυτούς που ανεύθυνα, απροετοίμαστα στο πόδι και πάντα χωρίς σχέδιο και συτατηγική με λόγο υπεύθυνο οργάνωσαν μια συμβολική ενέργεια που δεν πέρασε απαρατήρητη από αυτούς που πρέπει.
Παιδιά και γόνοι μια τίμιας κουρασμένης πια γενιάς Ελλήνων οικονομικών μεταναστών που κυνήγησαν το όνειρο μακριά από την ρημαγμένη από τον πόλεμο και τον εμφύλιο Ελλάδα χτίζοντας μια άλλη Ελλάδα στην καρδιά της Αμερικής, έδωσαν ένα μάθημα εθνικής συμπεριφοράς. Μιας γενιάς που έχτισε με τον ιδρώτα της σχολεία, Εκκλησίες, ιδρύματα, συλλόγους, μεγάλες και μικρές οργανώσεις δημιουργώντας την ανεξάντηλητη ελληνική δύναμη της Αμερικής. Μια δύναμη που βρίσκεται σε ύπνωση και κόπωση λόγω των γνωστών παρενεργειών που προκαλεί η πνευματική ασθένεια που προσβάλει κάθε "ηγέτη" που χάνει την πυξίδα και το δρόμο του...
Αυτά τα λίγα παιδιά σήμερα 6 Απριλίου(1941) μια γεμάτη εθνικά διδάγματα και μεγάλα νοήματα μέρα όχι μόνο για τον ελληνισμό αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα μια ομάδα νέων -γιατί οι μεγάλες επαναστάσεις και οι εθνικοί αγώνες ξεκινούν πάντα από τους λίγους- ξεκίνησαν μια μεγάλη εθνική προσπάθεια. Οφείλουμε να τους υποστηρίξουμε. Να τους σταθούμε. Να είμαστε δίπλα τους.
Έδωσαν μια ζωντανή μαρτυρία ότι όσο υπάρχουν νέοι άνθρωποι υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει δύναμη. Υπάρχει προοπτική. Μια χούφτα νέων ανθρώπων που διδάσκονται από τα μεγάλα ιδανικά και οράματα της πατρίδας και της γεμάτης λαμπρές αλλά και μαύρες σελίδες γεμάτες θυσίες και αίμα, των ηρώων του έθνους μας έκαμαν μια αρχή για ένα ακόμα εθνικό μας θέμα.
Σήμερα, εδώ στην ΝΥ την πρωτεύουσα του κόσμου έξω από το κτήριο του ΟΗΕ νέοι άνθρωποι έδωσαν ένα μάθημα σε όλους μας. Μάθημα συντονισμού δράσης και αγώνα. Ας τους ακολουθήσουμε. Ας τους στηρίξουμε.
Greek American News Agency
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Εκρηκτική (επαν)εμφάνιση έκανε το τεράστιο κουρδικό πρόβλημα της Τουρκίας στις τελευταίες τοπικές εκλογές, ενώ σημαντική ήττα υπέστη ο Πρωθυπουργός Ερντογάν και το ισλαμικό κόμμα του ΑΚΡ, όχι όμως τέτοιας έκτασης που να θέτει υπό αμφισβήτηση την ικανότητα να συνεχίσει τη διακυβέρνηση.
Το DTP, δηλαδή η μετωπική-νόμιμη πολιτική οργάνωση του ΡΚΚ στην πραγματικότητα, κάτι σαν την ΕΔΑ στην Ελλάδα όταν ήταν απαγορευμένο το ΚΚΕ, να πραγματοποιεί σημαντικές προόδους, κερδίζοντας 99 δήμους, μεταξύ των οποίων οκτώ πρωτεύουσες νομών της ΝΑ Τουρκίας και πρώτα και κύρια το Ντιαρμπακίρ (65%), παρά τη λυσσώδη προσπάθεια των Ισλαμιστών του ΑΚΡ (συνεπικουρούμενων στην περίπτωση αυτή και από το φάσμα των εθνικιστών) να τις κερδίσουν.
Λαοθάλασσες με κουρδικά χρώματα και πορτραίτα σε μερικές περιπτώσεις του φυλακισμένου Οτσαλάν, υποδέχτηκαν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ενώ ο αρχηγός του DTP Αχμέτ Τουρκ δήλωσε ότι «ο λαός μας ο οποίος ζει με την ελπίδα της επίλυσης του κουρδικού προβλήματος, μετά την απογοήτευση που ένοιωσε πήρε πίσω τις ψήφους της παρακαταθήκης (προς το ΑΚΡ). H πολιτική άρνησης και καταστροφής έπεσε στο κενό. Παράλληλα, παρουσιάστηκε και μια νέα ευκαιρία για την επίλυσή του μέσω μιας ειρηνικής και δημοκρατικής λύσης»
Πρόκειται για μείζονα ήττα της κουρδικής πολιτικής Ερντογάν )και όχι μόνο=, που επιβεβαιώνει την ισχύ της κουρδικής εθνικής ταυτότητας, παρά τις περιπέτειες του κουρδικού ανταρτικού κινήματος και τη τελική διατήρηση της συνοχής του ΡΚΚ, παρά την ομηρία-σύλληψη του ηγέτη του Οτσαλάν. Οι παραχωρήσεις του τουρκικού κράτους προς τους κουρδικούς πληθυσμούς ήρθαν πολύ αργά και ήταν πολύ λίγες για να αναστρέψουν την τάση αυτή, τουλάχιστον στη ΝΑ Τουρκία. Ήταν όμως ταυτόχρονα αρκετές για να διευκολύνουν την πολιτική δράση των Κούρδων, που οδήγησε στις σημερινές τους επιτυχίες.
Τα αποτελέσματα όμως ήταν δυσάρεστα για το κυβερνών ΑΚΡ του Ερντογάν και στο σύνολο της τουρκικής επικράτειας, κυρίως γιατί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έκανε τις εκλογές προσωπικό του στοίχημα, βάζοντας τον πήχυ της επιτυχίας στο 47%. Αντ’ αυτού, πήρε 39%, δηλαδή 8% λιγότερο, πληρώνοντας κατά τα φαινόμενα την αλαζονεία του, τις επιθέσεις στον τύπο, την υποτίμηση των πολιτών με τα διάφορα αγαθά )ψυγεία κπλ που μοίραζε, τη διαφθορά και, κυρίως, την οικονομική κρίση που έχει γίνει αισθητή ιδίως στα ποσοστά της ανεργίας (η οποία πλησιάζει το 15%, ενώ η πτώση του ΑΕΠ έπιασε ετήσιο ρυθμό 5%, κατά το τέταρτο τρίμηνο 2008). Οι Τούρκοι πολίτες, που στήριξαν ουσιαστικά το ΑΚΡ απέναντι στις απειλές του στρατιωτικο-γραφειοκρατικού πόλου εξουσίας, προχώρησαν τώρα σε μια σημαντική διόρθωση, «εξισορρόπηση» της ψήφου τους, προκαλώντας την πρώτη μείωση της εκλογικής απήχησης των ισλαμιστών από τότε που ήρθαν στην εξουσία, το 2002. Δείχνει όμως ότι αν, στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, σχεδόν ένας στους δύο Τούρκους ψήφισε Ισλαμιστές, η ψήφος αυτή ήταν και ψήφος υπέρ της δημοκρατίας, δεν ήταν ούτε άνευ όρων προσχώρηση στο ΑΚΡ, ούτε λευκή επιταγή.
Δείχνει άλλωστε και την ύπαρξη πολλών ΅Τουρκιών΅, αφού στα δυτικά παράλια η αντίθεση στον ισλαμικό “τρόπο ζωής” είναι πολύ έντονη, με τους ψηφοφόρους να στρέφονται στο κόμμα του Μπαϊκάλ, αλλά και να αναγκάζουν τον Μπαχτσελί να στραφεί στο κέντρο, ενώ στο άλλο άκρο, η “Ανατολή” ζητάει τα δικαιώματά της με τη μορφή των Κούρδων. Το ΑΚΡ πιέζεται επίσης στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, την Άγκυρα και την Πόλη. Παρόλα αυτά, παραμένει κόμμα όλης της Τουρκίας, ένας ισχυρός και, εκ των πραγμάτων, ενοποιητικός πόλος εξουσίας σε όλη τη χώρα.
Η ήττα του Ερντογάν δεν οδηγεί βέβαια σε αμφισβήτηση της δυνατότητάς του να κυβερνήσει, γιατί οι αντίπαλοί του παραμένουν διασπασμένοι και η απόσταση ασφαλείας από το δεύτερο κόμμα, το CHP του Ντενίζ Μπαϊκάλ (23%) είναι πολύ άνετη. Τρίτο, έρχεται το ΜΗΡ του Μπαχτσελί με 16%, ενώ οι “γνήσιοι ισλαμιστές” πολιτικοί απόγονοι του Ερμπακάν κάνουν την επανεμφάνισή τους με το Κόμμα της Ευτυχίας και του Νουμάν Κουρτουλμούς, ξεπερνώντας το 5%, ποσοστό μικρό μεν, ικανό όμως να ανησυχήσει τόσο το τουρκικό πολιτικό κατεστημένο, όσο και τα δυτικά κέντρα ισχύος.
Ως συνήθως, στην Ελλάδα και την Κύπρο οι ιθύνοντες παρακολούθησαν με ανησυχία την εκλογική αναμέτρηση. Όπως και πριν έρθει ο Ερμπακάν στην εξουσία, έτσι και τώρα, η Αθήνα και η Λευκωσία ελπίζουν στην κάπως μαγική ανάδειξη μιας «καλής Τουρκίας», που θα τις απαλλάξει από του να σηκώνουν το βάρος της αντίστασης της χώρας προς ανατολάς, που εκνευρίζει προς δυσμάς! Δεν μπορούμε ακόμα να εκτιμήσουμε με βεβαιότητα το αποτέλεσμα των εκλογών, και αν καν θα έχει, στην εξωτερική πολιτική της Άγκυρας. Σε μεγάλο βαθμό πάντως οι ελληνικές «αναλύσεις» υπερεκτιμούν ή και παρερμηνεύουν τις συνέπειες του εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού στην Τουρκία, αλλά και τη σχετική συνοχή, παρά τις αντιθέσεις του, του διπόλου “στρατοκεμαλισμός” “ισλαμισμός”. Στην πραγματικότητα, η πολιτική μειζόνων χειρονομιών καλής θέλησης χωρίς αντάλλαγμα της Αθήνας και της Λευκωσίας είναι, υπογραμμίζουν διπλωματικοί παρατηρητές, ο κύριος τρόπος που αφαιρέθηκαν κίνητρα και λόγοι από την Άγκυρα να μετατοπίσει εκείνη τις θέσεις της. Με αποτέλεσμα, η ενταξιακή πορεία της στην ΕΕ, αντί για μοχλό πίεσης να άρει την κατοχή της Κύπρου και τις απειλές στο Αιγαίο,να έχει μεταβληθεί ντε φάκτο σε μοχλό πίεσης σε Αθήνα-Λευκωσία να “συμμορφωθούν” εκείνες προς τις απαιτήσεις της.
-“ΠΙΕΣΤΕ ΣΘΕΝΑΡΑ” ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ
-ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΠΑΝΤΟΥ ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ και
-Πάρτε αέριο από τους Τούρκους, please
H έκθεση του CSIS για Τουρκία και αμερικανοτουρκικές σχέσεις
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Παραμονές της επίσκεψης Ομπάμα στην Τουρκία, το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών των ΗΠΑ (CSIS) ολοκλήρωσε την πολύμηνη σύνταξη έκθεσης για την “Εξελισσόμενη Δυναμική της Τουρκίας” και τις “Στρατηγικές Επιλογές για τις σχέσεις ΗΠA-Τουρκίας”, που αποσκοπεί εμφανώς στον προσανατολισμό της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή.
Η έκθεση του CSIS (στη διεύθυνση του συμμετέχει ο αρχιτέκτων του 1974 Κίσσινγκερ) υπογραμμίζει τον ρόλο της Τουρκίας και τη στήριξη που πρέπει να της προσφερθεί σε μια σειρά ζητήματα, και ζητήματα ζωτικού ελληνικού συμφέροντος. Αποδίδει κεντρικότατη
σημασία στο κυπριακό, ως το σημαντικότερο εμπόδιο για την τουρκική ενταξιακή πορεία που θα κριθεί εν πολλοίς φέτος. Συνιστά απερίφραστα άσκηση «σθεναρών πιέσεων» στη Λευκωσία. Εξισώνει την Κυπριακή Δημοκρατία με το ψευδοκράτος. Θεωρεί ότι η εκλογή Χριστόφια και η παρουσία Ταλάτ προσφέρουν την καλύτερη ευκαιρία για επίτευξη λύσης, “πιθανώς μιας παραλλαγής του σχεδίου Ανάν με άλλο όνομα”, αλλά εκφράζει ανησυχία για το τι θα γίνει αν καθυστερήσει η λύση και αλλάξει το κλίμα.
Η έκθεση στηρίζει τη σημασία της Τουρκίας ως ενεργειακής γέφυρας και των αντίστοιχων σχεδίων (ανταγωνιστικών των ελληνορωσικών Σάουθστρημ και Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη). Ζητά να μη ψηφισθεί το νομοσχέδιο για την αρμενική γενοκτονία.
Η έκθεση, πολλές από τις συστάσεις της οποίας εφαρμόζονται ήδη, αντανακλά τη σημασία που αποδίδει η στον τουρκικό ρόλο, αλλά και την πολυετή, πολυδάπανη και αποτελεσματικότατη τουρκική δραστηριότητα σε διπλωματικό και «λομπίστικο» επίπεδο. Αυτά συμβαίνουν παρόλα τα πολλά προβλήματα που δημιουργεί κατά καιρούς η Άγκυρα στην Ουάσιγκτον (ή μήπως εξαιτίας αυτών;).
Μόνο θλίψη προκαλεί στον Έλληνα αναγνώστη η πλήρης απουσία, κυριολεκτικά, της Ελλάδας και της Κύπρου, ως παραγόντων των οποίων τα εθνικά συμφέροντα και η ασφάλεια κάπως πρέπει να ληφθούν υπόψιν! Είναι σαν να μην υπάρχουμε ως κράτη. Μια απουσία που αντανακλά πολυετή “παράλυση” της ελληνικής διπλωματικής και “λομπικής” δράσης, εκτίμησης ότι Αθήνα-Λευκωσία είναι “πιέσιμες”, ακόμη και σε ζωτικά θέματα, απουσίας εν τέλει ευκρινών στρατηγικών στόχων μιας ελληνικής διπλωματίας που έχει εξελιχθεί κυρίως σε συνήγορο της τουρκικής ένταξης! Είναι προφανές στον αναγνώστη, ότι δεν υφίσταται κανενός είδους και επιπέδου στρατηγικός διάλογος Αθήνας-Ουάσιγκτον, ανάλογος του αμερικανοτουρκικού.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ CSIS
Το CSIS έχει ιδρυθεί από τον Μπρζεζίνσκι και είναι ένα από τα σοβαρότερα συντηρητικά θινκ τανκ της Ουάσιγκτον με μεγάλη επιρροή στην αμερικανική πρωτεύουσα. Το διευθύνει ο Σαν Ναν, μια μεγάλη μορφή της αμερικανικής στρατηγικής και διπλωματίας, ενώ στο συμβούλιό του συμμετέχουν σημαίνοντες παράγοντες, που έχουν παίξει αποφασιστικό ρόλο στην αμερικανική στρατηγική τον τελευταίο μισό αιώνα, όπως ο Κίσσινγκερ, ο επίτιμος Πρόεδρος της Μέριλ Λιντς, ο Πρόεδρος της Κόκα’Κόλα, οι Σλέσινγκερ, Νάι, Κοέν, Καρλούτσι, Χαλιλζάντ και πολλοί άλλοι, μεταξύ τους και ο Τζωρτζ Αργυρός. Τη σύνταξη της έκθεσης επέβλεψε ομάδα υπό τον Μπρζεζίνσκι, από τους κύριους διαμορφωτές της αμερικανικής στρατηγικής και σύμβουλος του Ομπάμα και τον πτέραρχο Σκώουκροφτ, Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του πατρός Μπους. Στην ομάδα συμμετείχαν οι Πρέσβεις Αμπράμοβιτς και Χολμς (που είναι και Πρόεδρος του Αμερικανοτουρκικού Συμβουλίου), ο πρώην υποδιοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη, πτέραρχος Τζέιμερσον και ο Τζων Λόγκλιν του Πωλ Νίτσε Σκούλ στο Πανεμιστήμιο Τζων Χόπκινς. Μεταξύ των συγγραφέων της έκθεσης είναι ο Μπουλέντ Αλιριζά, συγγενής του Ντενκτάς. Συντάκτης του τμήματος της έκθεσης που αοφρά την Κύπρο είναι ο Ίαν Λέσσερ, συνεργάτης της Ραντ Κορπορέισιον, στον οποίο το ΕΛΙΑΜΕΠ είχε “συναναθέσει” στο παρελθόν τη σύνταξη ενός εγχειριδίου για την ελληνική εξωτερική πολιτική! Τον συντονισμό της σύνταξης είχε η Κάλεϊ Λέβιτ, ειδική βοηθός της έδρας Κίσσινγκερ στο CSIS, πρώην μαθητευόμενη του Νιού Ισραελ Φαντ.
Κυπριακό και ΕΕ
Η έκθεση δίνει μεγάλο βάρος στο κυπριακό, λόγω της ανάγκης προώθησης της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ, που η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να στηρίζει πάση θυσία, παρά τις προφανείς δυσκολίες, αλλά και της όλης σχέσης Τουρκίας-Δύσης. Η Κύπρος έπαυσε πλέον να είναι κεντρική στην αμερικανοτουρκική σχέση (λόγω της ελληνοτουρκικής ύφεσης), επηρεάζει πολύ όμως την ενταξιακή πορεία της Άγκυρας, υπογραμμίζει η έκθεση, προσθέτοντας ότι “ο ερχομός της κυβέρνησης Χριστόφια, με τον Ταλάτ στην εξουσία της ΤΔΒΚ, συνιστά την καλύτερη προοπτική για λύση του κυπριακού μετά την αποτυχία του σχεδίου Αννάν”, μια λύση που «θα είναι πιθανώς μια εκδοχή του σχεδίου Ανάν υπό άλλη ονομασία». Ακόμη και αυτό θα είναι πρόβλημα, αφού οι συντάκτες εκτιμούν ότι ο τουρκικός στρατός δύσκολα θα ξανααποδεχθεί το σχέδιο Ανάν χωρίς “σοβαρά ανταλλάγματα” σε κάποιον άλλο τομέα και δεν θα του αρέσει η ιδέα μιας σύντομης αποχώρησης από την Κύπρο. Επιπλέον η «απέλαση των εποίκων από την Ανατολία θα προκαλέσει ισχυρή αντίδραση από την Τουρκία», όπως και οποιαδήποτε ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της Κύπρου (στρατιωτικές στο κείμενο, λες και είναι πιθανή κυπριακή εισβολή στην Τουρκία!)
Η έκθεση εκφράζει εμμέσως πλην σαφώς ανησυχία για την “εμπλοκή (involvement) της ρωσικής κυβέρνησης με ελληνοκυπριακά κυβερνητικά, εμπορικά και εγκληματικά στοιχεία” (!), για την “παραδοσιακή συμπάθεια της Ρωσίας για τα ελληνικά συμφέροντα”, ενώ καταγράφει τις ανησυχίες των Τούρκων σχεδιαστών για τον εξοπλισμό της Κύπρου με ρωσικά όπλα και την εν γένει ρωσική παρουσία στο νησί, σημειώνοντας ότι “αν η επικρατούσα ύφεση της Τουρκίας με την Ελλάδα διαλυθεί, υπάρχει κάποια δυνατότητα για την Κύπρο να επανεμφανισθεί ως στοιχείο της περιφερειακής στρατιωτικής ισορροπίας με την Αθήνα, ως πλεονέκτημα για την προβολή τουρκικής ισχύος στο Αιγαίο ή ως μειονέκτημα σε μια μελλοντική διένεξη”.
Με βάση αυτά προτείνει:
1. “Ησυχη αλλά επίμονη αμερικανική διπλωματία με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ως τον αποτελεσματικότερο τρόπο υποστήριξης των ενταξιακών συζητήσεων της Τουρκία”.
2. Ως το “πιο αποτελεσματικό βραχυπρόθεσμο μέτρο“ για να βοηθηθεί η ένταξη της Τουρκίας να προσφερθούν (“αμερικανικά) διπλωματικά μέσα και επιρροή για να επιτευχθεί λύση”, περιλαμβανομένου διορισμού ανώτερου επίσημου για να δουλέψει με τον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ.
3. “Η διπλωματία της Ουάσιγκτον προς την Τουρκία πρέπει να συνδυασθεί με σθεναρή (firm) πίεση στην ελληνοκυπριακή κυβέρνηση να έρθει σε συνεννόηση με την εκλεγμένη κυβέρνηση της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) και στην ΕΕ να τερματίσει την οικονομική απομόνωση της ΤΔΒΚ και στην τουρκική κυβέρνηση να κάνει ανταποδοτικές χειρονομίες, συνεπείς προς τις δεσμεύσεις της προς την ΕΕ για ομαλοποίηση των σχέσεων με τη Λευκωσία” (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Ο σχολιασμός ιδίως της τρίτης από τις προτάσεις περιττεύει. Τριάντα πέντε χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπάρχει πλέον από τη μια “ελληνοκυπριακή κυβέρνηση”, επί της οποίας πρέπει να ασκηθούν πιέσεις, παρόλο που προχώρησε ήδη σε πολύ μεγάλες παραχωρήσεις στις διαπραγματεύσεις και η ίδια η έκθεση αναγνωρίζει την προθυμία της για λύση και από την άλλη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, άνευ λοιπόν εισαγωγικών. Και προφανώς οι συντάκτες δεν θα χρησιμοποιούσαν αυτή τη γλώσσα σε ένα δημόσιο κείμενο, αν εκτιμούσαν ότι θα κινδύνευε να είναι «αντιπαραγωγική». Για κάποιο λόγο, υποθέτουν ότι θα είναι αποτελεσματικότερη η πίεση από τον κίνδυνο να προκαλέσουν αντίδραση.
Κυπριακό και ελληνοτουρκικά
Η έκθεση υπογραμμίζει επίσης με ελάχιστα συγκαλυμμένη ικανοποίηση τις προόδους της «αποσύζευξης» (decoupling) Ελλάδας και Ελληνοκυπρίων και την σημασία της «ελληνοτουρκικής ύφεσης που μετασχημάτισε το στρατηγικό περιβάλλον στην Ανατολική Μεσόγειο», με αποτέλεσμα να παύσει η Κύπρος να είναι «σημαντικό σημείο για τις διμερείς σχέσεις». Η έκθεση υπογραμμίζει την υποστήριξη της Αθήνας στην ενταξιακή πορεία της Άγκυρας και την απογοήτευσή της από την απόρριψη του σχεδίου Ανάν και εκτιμά ότι το κυπριακό θα εξαρτηθεί κυρίως από τις εσωτερικές δυναμικές στο νησί και ότι «είτε μια κυβέρνηση ΝΔ, είτε μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ» θα αποδεχθούν οποιοδήποτε αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης.
Γιατί πρέπει να γίνουν αυτά όλα; Γιατί, κατά τους συντάκτες της έκθεσης, μια αποτυχία να κρατηθούν ζωντανές οι διαπραγματεύσεις και να επιτευχθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση στην Κύπρο, θα είχε μείζονες συνέπειες για το μέλλον της Τουρκίας στην ΕΕ και, ως αποτέλεσμα, για την σχέση της Τουρκίας με τη Δύση ευρύτερα» .
Προνομιακή Σχέση Τουρκίας
Παρά την εντονότατη υποστήριξή της προς την ενταξιακή προοπτική της Άγκυρας, η έκθεση αναγνωρίζει τα τεράστια εμπόδια. Υποστηρίζει ότι η ιδέα μιας “ειδικής σχέσης” παραμένει ασαφής και μη αποδεκτή από την Άγκυρα. Τονίζει τη μεγάλη σημασία να συνεχίσουν οι ΗΠΑ να βοηθούν, αν όχι να καθοδηγούν το όλο σχέδιο, με πολύ “ντελικάτες”, διακριτικές μεθόδους. Αν παρόλα αυτά αποτύχει, ελπίζουν ότι μια ενδεχόμενη μετεξέλιξη της ΕΕ σε “πολλών ταχυτήτων” θα επιτρέψει μια κάπως ομαλή προσγείωση.
Τουρκία-Ρωσία ενέργεια
Η έκθεση σημειώνει, όχι χωρίς κάποια απόχρωση ανησυχίας, ως ιστορική εξέλιξη τη ρωσοτουρκική προσέγγιση του τελευταίου εξαμήνου (που συμπίπτει με την περίοδο σχετικού “παγώματος” της ελληνορωσικής προσέγγισης) και τους αυξανόμενους εμπορικούς, επενδυτικούς και ενεργειακούς δεσμούς, όπως και την προσωπική σχέση Ερντογάν-Πούτιν. Καταγράφουν τις τουρκικές διαβεβαιώσεις για πλήρη ένταξη στο δυτικό στρατόπεδο, δεν επαρκούν όμως αυτές για να εξαφανίσουν κάθε ανησυχία για το θέμα.
Οι συντάκτες δείχνουν κατανόηση στην τουρκική απροθυμία για περισσότερες δυνάμεις στο Αφγανιστάν, στηρίζουν τον ενεργό ρόλο της Άγκυρας στον Καύκασο και τον ναυτικό ρόλο της, με Βουλγαρία, Ρουμανία και Ουκρανία στη Μαύρη Θάλασσα, ως αντιστάθμισμα της ρωσικής παρουσίας. Τονίζουν με μεγάλη έμφαση την ανάγκη να στηριχθεί περαιτέρω ο ρόλος της Τουρκίας και του νότιου διαδρόμου ως ενεργειακής γέφυρας, κι αυτό παρόλο που αναγνωρίζουν τις τεράστιες αντικειμενικές και πολιτικές δυσκολίες (ο νότιος διάδρομος είναι ευθέως ανταγωνιστικός προς τα ελληνορωσικά σχέδια). Στα πλαίσια αυτά υπογραμμίζεται η σημασία του αγωγού Τουρκίας-Ιταλίας-Ελλάδας και εκφράζεται σκεπτικισμός για την πιθανότητα κατασκευής σύντομα του Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη.
Του Γιώργου Δελαστίκ
Αρχισαν να ζώνουν τα φίδια όσους είχαν ελπίσει ότι η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα ως προέδρου των ΗΠΑ θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια θετική αλλαγή ορισμένων τουλάχιστον πτυχών της αμερικανικής πολιτικής απέναντι στη χώρα μας. Από τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Στρασβούργο ως την ακόμη ευρισκόμενη σε εξέλιξη επίσκεψή του στην Τουρκία, οι θέσεις που προβάλλει ο Ομπάμα σε θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος προκαλούν μικρότερες ή μεγαλύτερες απογοητεύσεις.
Πριν εξετάσουμε όμως τα επιμέρους ζητήματα, οφείλουμε να εστιάσουμε την προσοχή μας πρώτα απ όλα στη στρατηγικής σημασίας επιλογή του νέου Αμερικανού προέδρου να αναβαθμίσει θεαματικά την Τουρκία στον γεωπολιτικό σχεδιασμό των ΗΠΑ και μάλιστα στον πιο κρίσιμο σήμερα τομέα για την Ουάσιγκτον: στην αποκατάσταση των σχέσεων της Αμερικής με τον μουσουλμανικό κόσμο, στον οποίο φυσικά περιλαμβάνονται ως υποσύνολα οι Αραβες και το Μεσανατολικό, το Ιράν και οι πυρηνικοί αντιδραστήρες του, το Αφγανιστάν μαζί με το ραγδαία αποσταθεροποιούμενο Πακιστάν...
Από αμερικανικής πλευράς αυτή η τουρκική αναβάθμιση δεν έχει καταρχήν καμία πρόθεση ανθελληνικών αιχμών. Ούτε καν περνάει από το μυαλό των Αμερικανών να ασχοληθούν με την Ελλάδα σε αυτό το θέμα.
Δεν συμβαίνει όμως καθόλου το ίδιο με την Τουρκία και την πολιτική ηγεσία της. Η Αγκυρα, σε διάκριση από την Ουάσιγκτον, τις υπηρεσίες που θα παράσχει στους Αμερικανούς στο θέμα που τους καίει, τον κατευνασμό του αντιαμερικανικού μίσους των ισλαμικών χωρών, θα επιχειρήσει να τις εξαργυρώσει με ανταλλάγματα σε πολλούς άλλους τομείς τουρκικών συμφερόντων. Θα συνιστούσε ασυγχώρητη αμέλεια να νομίσει κανείς ότι η Αγκυρα δεν θα επιχειρήσει να αποκομίσει πρόσθετα οφέλη και στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό.
Διαγράφεται έτσι σαφέστατος ο κίνδυνος να μετατραπεί η Ελλάδα σε... «παράπλευρη απώλεια» της φιλοτουρκικής πολιτικής του Ομπάμα! Χωρίς ο Αμερικανός πρόεδρος να έχει τέτοια πρόθεση, αλλά ως αναπότρεπτη απόρροια της πολιτικής του απέναντι στην Τουρκία για να εξυπηρετήσει τα αμερικανικά συμφέροντα. Αν κάποιος έχει αμφιβολίες ως προς το αν η τουρκική ηγεσία θα δράσει όντως επιθετικά για να εκμεταλλευτεί την αμερικανική υποστήριξη, αρκεί να παρατηρήσει πώς έδρασε ήδη η Αγκυρα στο θέμα της εκλογής του νέου γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Αντερς Φογκ Ράσμουσεν.
Οι Τούρκοι ηγέτες γνώριζαν πως ο Ράσμουσεν είναι άνθρωπος των Γερμανών και ότι οι Αμερικανοί δεν είναι καθόλου ενθουσιασμένοι με την επιλογή του. Δεν μπορούσαν όμως να κάνουν και τίποτα από τη στιγμή που η Μέρκελ είχε πείσει τον Γάλλο Σαρκοζί και τον Βρετανό Μπράουν να προτείνουν αποκλειστικά και μόνο τον Ράσμουσεν, από τη στιγμή που παραδοσιακά ο γ.γ. του ΝΑΤΟ είναι πάντα Ευρωπαίος.
Θεωρώντας δεδομένη την υποστήριξη των ΗΠΑ, ο Ερντογάν έφτασε μέχρι του τυχοδιωκτικού σημείου να προκαλέσει την ίδια τη Γερμανία μέσω της αρχικής θέσης του να απειλεί με βέτο στην εκλογή του Ράσμουσεν!
Ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι τελικά η Αγκυρα υπέστη βαρύτατη πολιτική ήττα, καθώς υποχρεώθηκε να βάλει την ουρά στα σκέλια και να δεχθεί τον Ράσμουσεν, και μόνο το ότι τόλμησε να προκαλέσει το Βερολίνο -με όλες τις βαρύτατες συνέπειες που αυτό θα έχει στις προοπτικές ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ- δείχνει πόσο αποχαλινωμένη αισθάνεται ήδη η τουρκική ηγεσία, άρα πόσο επικίνδυνη γίνεται και για μας. Αν η Αγκυρα τηρεί επιθετική στάση απέναντι στο Βερολίνο και στο Παρίσι, πρέπει η Αθήνα και η Λευκωσία να προετοιμάζονται για τα χειρότερα...
Σε άμεσα αντίποινα, ο Νικολά Σαρκοζί και η Ανγκελα Μέρκελ έκαναν το Σαββατοκύριακο δημόσιες δηλώσεις εναντίον της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Καθώς η Ελλάδα πρέπει να σφυρηλατήσει συμμαχίες για να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη πλέον λόγω πολιτικής Ομπάμα «τουρκική απειλή», η κυβέρνηση Καραμανλή καλά θα κάνει να εγκαταλείψει πλέον αυτές τις ανερμάτιστες θέσεις υπέρ της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ και να συμπορευτεί με τους ομοϊδεάτες της του Βερολίνου και του Παρισιού στο θέμα αυτό. Θα αποτελέσει έγκλημα, αν τελικά αφήσει τη χώρα μας έρμαιο των επιθετικών βλέψεων της Αγκυρας, χωρίς να προσπαθήσει τουλάχιστον να οικοδομήσει συμμαχίες αντίστασης στην αυξημένη λόγω Ομπάμα τουρκική επιθετικότητα.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
Οι ΗΠΑ συνεχίζουν την πολιτική Μπους
Το ζήτημα δεν είναι αν η αμερικανική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα θα γίνει χειρότερη επί Ομπάμα από όσο ήταν επί Μπους. Φυσικά και η κυβέρνηση Μπους ήταν χειρότερη για τη χώρα μας, αφού αυτή π.χ. αναγνώρισε την ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία» ή αυτή έφερε το απαράδεκτο σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό και προσπάθησε ανεπιτυχώς να επιβάλει την ψήφισή του. Το ζήτημα είναι ότι όλα δείχνουν πως η κυβέρνηση Ομπάμα συνεχίζει αναλλοίωτη την πολιτική Μπους στα θέματα που ενδιαφέρουν την Ελλάδα και ότι δεν φαίνεται να προτίθεται να την αλλάξει. Οταν ακούει κανείς τον ίδιο τον Ομπάμα να αποκαλεί τα Σκόπια «Μακεδονία» μέσα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, όπου ισχύει μόνο η ονομασία ΠΓΔΜ, αντιλαμβάνεται εύκολα ότι στα θέματά μας ο Ομπάμα εμφανίζεται ως συνεχιστής της πολιτικής Μπους, όχι ως ανατροπέας της.
Με μία ανιστόρητη αναφορά, με την οποία αθωώνει την Τουρκία για τη Μικρασιατική καταστροφή, καταλογίζοντας στις τότε «ξένες δυνάμεις», δηλαδή την Ελλάδα, πρόθεση «ανασύστασης μιας αρχαίας αυτοκρατορίας», χρωμάτισε την ομιλία του ενώπιον της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης στην Άγκυρα ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα.
Μία ομιλία που περιέγραψε και σφράγισε τη στρατηγική σχέση που προσφέρουν οι ΗΠΑ στην Τουρκία και η οποία περιελάμβανε δύο θετικές αναφορές στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και στο Κυπριακό και απηύθυνε συστάσεις στην Αγκυρα για τον σεβασμό των ανθρώπινων και μειονοτικών δικαιωμάτων.
Την ίδια στιγμή που ο νέος ηγέτης των ΗΠΑ δείχνει όμως τόση ευαισθησία στη Γενοκτονία των Αρμενίων, έρχεται να δικαιώσει τον ξεριζωμό του Μικρασιατικού Ελληνισμού το 1922 και να ξαναγράψει αυτό το κομμάτι της Ιστορίας με τουρκική «πένα».
Ο κ. Ομπάμα ανέφερε στην αρχή της ομιλίας του: «Η Τουρκία στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου θα μπορούσε να είχε παραδοθεί στις ξένες δυνάμεις που προσπαθούσαν να διεκδικήσουν εδάφη της ή επεδίωκαν να ανασυστήσουν μια αρχαία αυτοκρατορία. Αλλά η Τουρκία επέλεξε ένα διαφορετικό μέλλον. Απελευθερωθήκατε μόνοι σας από τον ξένο έλεγχο. Και εγκαθιδρύσατε τη Δημοκρατία η οποία αποσπά τον σεβασμό των ΗΠΑ και του υπόλοιπου κόσμου. Υπάρχει μια απλή αλήθεια σε αυτή την ιστορία: η Τουρκική Δημοκρατία είναι δικό σας επίτευγμα. Δεν επιβλήθηκε από κάποια εξωτερική δύναμη ούτε ήρθε χωρίς αγώνα και θυσίες».
Ενδυνάμωση σχέσης
Στην ομιλία του, αλλά και στις επαφές με την πολιτική ηγεσία της χώρας ο κ. Ομπάμα εξέφρασε την επιθυμία του για την ενίσχυση και ενδυνάμωση της σταθερής, όπως τη χαρακτήρισε, σχέσης των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας.
Παρά το γεγονός ότι κάποιες απόψεις του ενόχλησαν πολύ, ο κ. Ομπάμα στην ουσία ανακοίνωσε ότι η Τουρκία θα αναδειχθεί επί προεδρίας του σε ακρογωνιαίο λίθο της αμερικανικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Αυτό, άλλωστε, ήταν το πνεύμα των συνομιλιών που είχε με τον πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ και τον πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν.
Ο τελευταίος, που έπαιξε τον ρόλο του «κακού», είναι αποφασισμένος να κάνει ό,τι μπορεί για να προχωρήσει η υλοποίηση των σχεδιασμών για τη νέα στρατηγική σχέση, όμως θέτει όρους και προϋποθέσεις που αφορούν την αμυντική και οικονομική συνεργασία.
Ο Αμερικανός πρόεδρος είπε ότι η Τουρκία «αποτελεί στρατηγικό εταίρο» των Ηνωμένων Πολιτειών, όχι μόνο στο θέμα της τρομοκρατίας, αλλά σ' όλα τα ζητήματα που ενδιαφέρουν τη χώρα του. Στις συζητήσεις με τους ηγέτες της χώρας ζήτησε υποστήριξη για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, για την αντιμετώπιση της κατάστασης στο Ιράν και στο Ιράκ, ενώ ιδιαίτερα μίλησε για τα προβλήματα της Μέσης Ανατολής με έμφαση στο Παλαιστινιακό.
Ο κ. Ομπάμα είπε ότι με τους Τούρκους ηγέτες διαπίστωσαν «μία συνεχή βελτίωση των αμερικανο-τουρκικών σχέσεων» και προσέθεσε πως «δεν πιστεύει ότι (οι διμερείς σχέσεις) επιδεινώθηκαν ποτέ σε σημείο να μην είμαστε πια φίλοι ή σύμμαχοι. Αυτό που ελπίζω, είναι να οικοδομήσουμε πάνω σε μια βάση που είναι ήδη σταθερή».
Η ένταξη
Ο Αμερικανός πρόεδρος, συνεχίζοντας να προκαλεί τους Ευρωπαίους, επανέλαβε την υποστήριξή του στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μόνο που αυτή τη φορά προσέθεσε πως η χώρα του δεν είναι μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, άρα δεν αποφασίζει και για τις χώρες που θα υποδεχθεί στους κόλπους της η ΕΕ.
«Θέλω να είμαι σαφής», είπε από το βήμα της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν σταθερά την υποψηφιότητα της Τουρκίας στην ΕΕ», διότι εκτίμησε πως θα ενισχυθεί έτσι ο ευρωπαϊκός συνασπισμός. Σας ενώνουν, τόνισε αναφερόμενος στους Ευρωπαίους και στους Τούρκους, «αιώνες Ιστορίας, πολιτισμού και εμπορίου».
Υπογράμμισε πως «δεν είμαστε και δεν θα είμαστε σε πόλεμο με το Ισλάμ». Με τον τρόπο αυτό, από την ισλαμική Τουρκία, θέλησε να τονίσει πως η νέα αμερικανική κυβέρνηση είναι φίλη και σύμμαχος με τον μουσουλμανικό κόσμο, ξεχωρίζοντας τους τρομοκράτες, για τους οποίους υπογραμμίζει πάντα πως δεν αντιπροσωπεύουν το Ισλάμ.
«Η συνεργασία μας με τον ισλαμικό κόσμο δεν πρέπει να περιοριστεί στο θέμα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», τόνισε και προσέθεσε ότι «πρέπει να αναζητούμε κοινή πλατφόρμα, με αλληλοσεβασμό, ακόμη και στις περιπτώσεις που διαφωνούμε. Εμείς πρέπει να επιδεικνύουμε σεβασμό προς την ισλαμική πίστη».
ΓΙΑ ΚΥΠΡΟ
Υποστηρίζει διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία
Την επανένωση της Κύπρου στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας δήλωσε ότι υποστηρίζει ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος είχε συνομιλίες για το θέμα με την τουρκική πολιτική ηγεσία.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το Κυπριακό ήταν ένα εκ των ολίγων θεμάτων τα οποία οι δύο πλευρές «δεν βλέπουν με το ίδιο μάτι», αν και η υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον είχε λάβει φιλοτουρκική θέση. Ο Αμερικανός ηγέτης, που ανέδειξε την Τουρκία σε «χωροφύλακα» της περιοχής, υπογράμμισε πως η λύση της επανένωσης είναι και βιώσιμη, θα είναι και διαρκής.
Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, δεν πέτυχε να πείσει τον κ. Ομπάμα για το θέμα της δήθεν «απομόνωσης», αφού ο Λευκός Οίκος, σε αντίθεση με τους γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, φαίνεται να έχει πιο ξεκάθαρη άποψη.
Είπε, συγκεκριμένα, ότι «οι ΗΠΑ επιθυμούν να προσφέρουν όλη τη βοήθεια που θα ζητήσουν τα μέρη, καθώς εργάζονται στην κατεύθυνση μιας δίκαιης και μόνιμης λύσης που θα επανενώσει την Κύπρο σε μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία».
Επίσης, «δίχασε» τις δύο αντιπροσωπείες το θέμα της αρμενικής γενοκτονίας, καθώς ο Αμερικανός ηγέτης τόνισε πως δεν αλλάζει τη γνώμη του. Οπως είναι γνωστό με δηλώσεις του προεκλογικά, έκανε γνωστό πως η τραγωδία των Αρμενίων αποτελεί γενοκτονία, μία θέση που είναι ανάθεμα για τους Τούρκους.
Παρ όλα αυτά εξήγησε πως «τα προβλήματα δεν θα τα λύσω εγώ, θα τα λύσουν από κοινού η Τουρκία και η Αρμενία». Επίσης, ζήτησε από την Αγκυρα να τερματίσει τα εμπόδια που θέτει για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
Είπε: «Η θρησκευτική ελευθερία και η ελευθερία έκφρασης οδηγούν σε μία ισχυρή και ζωντανή κοινωνία που δυναμώνει το κράτος. Βήματα, όπως η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, θα στείλουν ένα τέτοιο σημαντικό μήνυμα και μέσα και έξω από την Τουρκία».
© Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
