Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΧΑΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ Κ. ΚΑΡΥΩΤΗ *
Μόλις προ ολίγων ημερών, στις 3 Φεβρουαρίου 2009, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε μια καθοριστική απόφαση για την ταυτόχρονη οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρουμανία. Το μήλο της Εριδος μεταξύ των δύο χωρών ήταν, για πολλά χρόνια τώρα, ένα νησί της Ουκρανίας, το νησί Serpent («Φίδι») στη Μαύρη Θάλασσα. Είναι αρκετά μικρό νησί το οποίο δεν είχε κατοικηθεί, παρά μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια, χωρίς βέβαια να θεωρείται βραχονησίδα.

Η Ρουμανία, ωστόσο, είχε αντίθετη γνώμη και επέμενε ότι το συγκεκριμένο νησί δεν δικαιούται ούτε υφαλοκρηπίδα, ούτε και ΑΟΖ.

Ετσι, οι δύο χώρες υπέγραψαν ένα συνυποσχετικό και ζήτησαν από το Διεθνές Δικαστήριο να οριοθετήσει εκείνο τις δύο θαλάσσιες ζώνες με την ταυτόχρονη δέσμευση ότι η απόφαση θα γινόταν σεβαστή και από τις δύο χώρες.

Η απόφαση της 3ης Φεβρουαρίου παρουσιάζει σημαντικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα, καθώς η θέση της Ουκρανίας προσομοιάζει με τη στάση και τα συμφέροντα της Αθήνας στο Αιγαίο, ενώ τα επιχειρήματα της Ρουμανίας θα μπορούσαν να αντιστοιχούν σε αυτά της Αγκυρας. Η απόφαση του Δικαστηρίου ήταν, μέχρι ενός ορίου, υπέρ της Ρουμανίας και έτσι αξίζει να μελετηθεί ιδιαιτέρως, καθώς φαίνεται να αποτελεί προηγούμενο το οποίο θα μπορούσε να δυσχεραίνει κάπως τη θέση της Ελλάδας στη διαφορά της με την Τουρκία στο δρόμο προς τη Χάγη.

1 Η αμφισβητήσιμη θαλάσσια περιοχή είναι 12.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα που διαθέτουν 100 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου αλλά και 73 εκατ. βαρέλια πετρελαίου. Και η διαφορά για την υφαλοκρηπίδα ξεκίνησε πριν από 42 χρόνια (το 1967), όταν η Ρουμανία άρχισε διαπραγματεύσεις με την τότε Σοβιετική Ενωση (όπου μπήκε η Ουκρανία) για αυτό το θέμα.

Οι σχετικές διαβουλεύσεις διήρκεσαν 20 χρόνια και υπήρξαν 10 γύροι χωρίς να βρεθεί συμβιβαστική λύση.

2 Το νησί μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης έγινε μέρος της Ουκρανίας και έτσι το 1995 ξεκίνησαν νέες διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο Βουκουρέστι και το Κίεβο. Υστερα από 34 άκαρπους γύρους συζητήσεων, η Ρουμανία αποφάσισε να φέρει αυτή τη διαφορά στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το 2004.

Τελικά, το Κίεβο αποφάσισε και αυτό, το 2007, να υπογράψει ένα συνυποσχετικό με το Βουκουρέστι και να σεβαστεί την απόφαση του Δικαστηρίου.

Ετσι εκδικάστηκε η διαφωνία αυτή στη Χάγη το 2008 σε μια διαδικασία με την οποία η Ελλάδα ενώ γνώριζε ότι άπτεται στα εθνικά της συμφέροντα, ουδέποτε ασχολήθηκε.

3 Ο χάρτης της απόφασης δείχνει ότι το Δικαστήριο οριοθέτησε τα θαλάσσια σύνορα των δύο χωρών, κυρίως, με τη μέθοδο της μέσης γραμμής, κάτι που υποστηρίζει και η Ελλάδα στην περίπτωση του Αιγαίου. Δυστυχώς, όμως, δεν έδωσε στο νησί της Ουκρανίας δικαιώματα υφαλοκρηπίδας ή Οικονομικής Ζώνης.

Ταυτόχρονα, ωστόσο, το δικαστήριο δεν πήρε θέση αν το συγκεκριμένο νησί αποτελεί βραχονησίδα ή όχι. Δικαιολόγησε, μάλιστα, αυτή την απόφαση με το σκεπτικό ότι το νησί ήδη είχε αιγιαλίτιδα ζώνη 12 μιλίων, την οποία πάντως δεν αμφισβητούσε η Ρουμανία. Ετσι, από τον χάρτη φαίνεται ότι η Ρουμανία κέρδισε το 79,3% της θαλάσσιας ζώνης που διεκδικούσε.

4 Δυστυχώς, η απόφαση του Δικαστηρίου αγνοεί εντελώς τα δικαιώματα του νησιού, που ως κατοικήσιμο δικαιούται να έχει και υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, πέρα βεβαίως από τα κυριαρχικά δικαιώματα που πηγάζουν από την (αδιαμφισβήτητα) αιγιαλίτιδα ζώνη του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το Serpernt απέχει 35 χιλιόμετρα από το Δέλτα του Δούναβη ποταμού και το μέγεθός του είναι 0,17 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με μήκος 662 μέτρα και πλάτος 440 μέτρα. Διαθέτει περίπου 100 κατοίκους, ταχυδρομείο, τράπεζα, ηλεκτρικό σταθμό και τηλεπικοινωνίες.

5 Πρέπει, από την άλλη, να τονίσουμε ότι το Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη καθόλου ότι η Μαύρη Θάλασσα είναι μια κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα. Κάτι που συμφέρει την Ελλάδα, καθώς είναι γνωστή η θέση της Τουρκίας που επιμένει ότι το Αιγαίο Πέλαγος αποτελεί κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα. Αν το Δικαστήριο δεν θεωρεί τη Μαύρη Θάλασσα ως κλειστή, σίγουρα δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρήσει ούτε το Αιγαίο ως κλειστή θάλασσα.

Επιπλέον, στη συγκεκριμένη περίπτωση το Δικαστήριο ασχολήθηκε με ένα και μόνο μικρό νησί στη Μαύρη Θάλασσα. Είναι προφανώς διαφορετικό να ασχοληθεί με εκατοντάδες νησιά διάσπαρτα στο Αιγαίο και βεβαίως είναι και μεγάλα και κατοικημένα.

6 Για πάνω από τριάντα χρόνια η Ελλάδα επιμένει μονότονα ότι η μοναδική της διαφορά με την Τουρκία είναι νομική και αφορά αποκλειστικά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου.

Ωστόσο, εδώ και 25 χρόνια η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει υπερκερασθεί από αυτή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), προς την οποία στρέφουν το ενδιαφέρον τους τα κράτη. Απόδειξη, το γεγονός ότι από τη νέα σύμβαση Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας (1982) και μετά, καμία άλλη χώρα στον κόσμο δεν έχει ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αλλά πάντα ζητά και την ταυτόχρονη οριοθέτηση της ΑΟΖ. Ετσι ακριβώς όπως έκαναν και τώρα η Ουκρανία με τη Ρουμανία.

7 Οι Τούρκοι ασφαλώς μένουν ικανοποιημένοι ακούγοντας επί τόσα χρόνια τις ελληνικές κυβερνήσεις και όλα τα πολιτικά κόμματα να μιλούν μόνο για την υφαλοκρηπίδα χωρίς να αναφέρονται στην ΑΟΖ. Ο λόγος, βέβαια, της χαράς των Τούρκων είναι ότι γνωρίζουν πως η Ελλάδα έχει πολλά να κερδίσει μετά την οριοθέτηση μιας ΑΟΖ στο χώρο του Αιγαίου.

8 Τα πράγματα, όμως, άλλαξαν πριν από λίγο καιρό, όταν η Κύπρος αποφάσισε -πολύ σωστά- να συνάψει μια συμφωνία με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ των δύο κρατών και μετά να αρχίσει έρευνες για πετρέλαια στην κυπριακή ΑΟΖ.

Η Αθήνα εμφανίζεται να συμφωνεί με την κυπριακή θέση. Δεν σπεύδει, όμως, να υιοθετήσει τη δικιά της ΑΟΖ και να την οριοθετήσει με την Κύπρο και με τις άλλες χώρες στα δυτικά της σύνορα.

Ετσι, ενώ η Τουρκία συνεχώς προσθέτει νέα θέματα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (γκρίζες ζώνες, αποστρατικοποίηση νησιών, εύρος αιγιαλίτιδας ζώνης), η Ελλάδα δεν τολμά να προσθέσει την ΑΟΖ ως ένα από τα θέματα προς διευθέτηση.

9 Η τελευταία απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης είναι μια αφορμή για να ξυπνήσει η Αθήνα από τον λήθαργο 25 χρόνων και να ζητήσει από το Δικαστήριο την ταυτόχρονη οριοθέτηση και των δύο θαλάσσιων ζωνών. Δηλαδή, της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.

Υπάρχουν αρκετοί στην Ελλάδα που πιστεύουν ότι αν η διαφορά μας με την Τουρκία φτάσει στη Χάγη, η χώρα μας θα χάσει. Η θέση αυτή μου θυμίζει τους ισχυρισμούς της Ουάσιγκτον ότι «δεν θα πάμε το θέμα του Γκουαντάναμο στο Διεθνές Δικαστήριο γιατί θα χάσουμε»!

10 Μια ευνομούμενη κοινωνία, όμως, όπως η δική μας, δεν πρέπει να σκέφτεται έτσι. Το πρόβλημα είναι αν πραγματικά θέλουμε ή όχι να επιλύσουμε αυτή τη μακρόχρονη διένεξη με την Τουρκία. Η Ρουμανία και η Ουκρανία έλυσαν τη διαφορά τους ειρηνικά, χωρίς να σκέπτονται νικητές και ηττημένους. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς.

* Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ Κ. ΚΑΡΥΩΤΗΣ είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 08/02/2009

Read more...

Ο κ. Νίμιτζ και ο τουρκικός Αττίλας

Του Μάριου Ευρυβιάδη

Η φιλοτουρκική προπαγάνδα για το κυπριακό είναι συνεχής. Είναι αδιάλειπτη. Δεν σταματά να πάρει ανάσα. Εξάρσεις της παρατηρούνται κατά διαστήματα ανάλογα με την σκοπιμότητα ή τις σκοπιμότητες που πρέπει να εξυπηρετηθούν κάποια συγκεκριμένη περίοδο. Στους άμεσους επόμενους μήνες αυτό που προέχει είναι να καταγραφεί για πολλοστή φορά η «καλή πίστη» της Άγκυρας. Και επειδή επί του εδάφους τίποτα δεν φαίνεται να προχωρά ώστε η «καλή πίστη» των ισλαμοπασάδων να δικαιολογείται, επιλέχτηκε μια παλιά αλλά πολύ γνώριμη και αποτελεσματική, για σκοπούς προπαγάνδας, μεθόδευση που αφορά στον αριθμό των αμερικανο-τροφοδοτούμενων και νατοϊκά-εκπαιδευμένων, τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων στην Κύπρο.

Παλιά το παιχνίδι αυτό των αριθμών παιζόταν στην Ουάσινγκτον μέσα στο αμερικανικό Κογκρέσο ώστε να πειστεί το τελευταίο ότι η Άγκυρα ήταν «συνεργάτης της ειρήνης» στο κυπριακό. Σήμερα, και μετά την επιτυχή τουρκική άλωση της αμερικανικής πρωτεύουσας, το παιχνίδι έχει μεταφερθεί στην από δω πλευρά του Ατλαντικού με στόχο τις Βρυξέλλες και την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.

Δεν είναι, μας πληροφορούν οι επαγγελματίες του είδους και απολογητές του τουρκικού Αττίλα στις διάφορες πρωτεύουσες με αφετηρία το Λονδίνο, ο αριθμός των κατοχικών στρατευμάτων Χ. O αριθμός τους είναι Υ, όπου το Υ είναι τουλάχιστον το ήμισυ του Χ.

Εδώ θα σταματήσω και θα αφήσω τον επί Προεδρίας Κάρτερ Αμερικάνο συντονιστή για το κυπριακό, τον γνωστότατο Μάθιου Νίμιτζ (Mathew Nimetz) να μας πει με δικά του λόγια τις απόψεις του αναφορικά με τη σημασία του αριθμού των Αττίλων στην Κύπρο και με τι αυτό συνεπάγεται.

Σας μεταφέρω στο αμερικανικό Κογκρέσο, στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας επί Προεδρίας του Γερουσιαστή Πελλ (Pell), όπου λαμβάνει χώρα στις 17 Απριλίου 1991, Ακρόαση (Hearing) για την Κύπρο (Cyprus: International Law and the Prospects for Settlement). Αφού κατέθεσε τις απόψεις του εγγράφως, ο κ. Νίμιτζ αναφέρθηκε στην προφορική του κατάθεση και στο ζήτημα των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων. Στο μείζον αυτό ζήτημα ο κ. Νίμιτζ υποστήριξε ότι η αριθμητική μείωσή τους και μόνο ήταν άνευ σημασίας και ότι δεν είχε καμία απολύτως σημασία.

Ανάμεσα στον Γερουσιαστή Σαρπάνη και στον κ. Νίμιτζ ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:

-Γερουσιαστής Σαρπάνης: Γιατί θεωρείς ότι η μείωση του αριθμού των στρατευμάτων δεν είναι μία θετική συνεισφορά; (Why do you think reducing the number of troops would not make a positive contribution?)

-Kος Νίμιτζ: Δεν λέω ότι δεν θα είναι θετική. Θεωρώ ότι όταν έχεις τέτοιας μορφής στρατιωτική υπεροπλία, μειώνοντας τα στρατεύματα κατά ένα μικρό αριθμό δεν συνιστά καμία πραγματική αλλαγή στο στρατιωτικό ισοζύγιο και ότι κάνεις μία μεγάλη προσπάθεια για κάτι που είναι απλά συμβολικό.

Καταφέραμε, στη δεκαετία του 1970, να πείσουμε τους Τούρκους να μειώσουν τα στρατεύματα. Αλλά αυτό το θεώρησα απλά ως μια κίνηση. Ένοιωσα απογοητευμένος. Οι Τούρκοι ανακοίνωναν ότι έβγαζαν 2000 άνδρες. Ποτέ ωστόσο δεν γνώριζα εάν τους ξανάφερναν πίσω μερικές φορές, ή κατά πόσον η μείωση δεν ήταν παρά εναλλαγή (rotation) για τον χειμώνα ή το καλοκαίρι. Και μία τέτοια κίνηση δεν έκανε καμία διαφορά, διότι είναι σαν το ισοζύγιο δυνάμεων ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μεξικό. Δεν έχει κανένα νόημα. (It is not a meaningful thing). Εάν τώρα έβγαζαν έξω όλα τα στρατεύματά τους, αυτό θα σήμαινε κάτι.... (If they took all the troops off, that would be some thing....)

Read more...

Διφορούμενα νέα από τη Χάγη.

Αναφέρω επιλεκτικά τα κυριότερα σημεία από το άρθρο του στην χθεσινή «Ε» : «Μόλις προ ολίγων ημερών, στις 3 Φεβρουαρίου 2009, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε μια καθοριστική απόφαση για την ταυτόχρονη οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρουμανία.

Το μήλο της Έριδος μεταξύ των δύο χωρών ήταν, για πολλά χρόνια τώρα, ένα νησί της Ουκρανίας, το νησί Serpent («Φίδι») στη Μαύρη Θάλασσα. Είναι αρκετά μικρό νησί το οποίο δεν είχε κατοικηθεί, παρά μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια, χωρίς βέβαια να θεωρείται βραχονησίδα.

Η Ρουμανία επέμενε ότι το συγκεκριμένο νησί δεν δικαιούται ούτε υφαλοκρηπίδα, ούτε και ΑΟΖ. Έτσι, οι δύο χώρες υπέγραψαν ένα συνυποσχετικό και ζήτησαν από το Διεθνές Δικαστήριο να οριοθετήσει εκείνο τις δύο θαλάσσιες ζώνες με την ταυτόχρονη δέσμευση ότι η απόφαση θα γινόταν σεβαστή και από τις δύο χώρες.

Η απόφαση της 3ης Φεβρουαρίου παρουσιάζει σημαντικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα, καθώς η θέση της Ουκρανίας προσομοιάζει με τη στάση και τα συμφέροντα της Αθήνας στο Αιγαίο, ενώ τα επιχειρήματα της Ρουμανίας θα μπορούσαν να αντιστοιχούν σε αυτά της Άγκυρας.

Η απόφαση του Δικαστηρίου ήταν, μέχρι ενός ορίου, υπέρ της Ρουμανίας και έτσι αξίζει να μελετηθεί ιδιαιτέρως, καθώς φαίνεται να αποτελεί προηγούμενο το οποίο θα μπορούσε να δυσχεραίνει κάπως τη θέση της Ελλάδας στη διαφορά της με την Τουρκία στο δρόμο προς τη Χάγη.

Ο χάρτης της απόφασης δείχνει ότι το Δικαστήριο οριοθέτησε τα θαλάσσια σύνορα των δύο χωρών, κυρίως, με τη μέθοδο της μέσης γραμμής, κάτι που υποστηρίζει και η Ελλάδα στην περίπτωση του Αιγαίου.

Δυστυχώς, όμως, δεν έδωσε στο νησί της Ουκρανίας δικαιώματα υφαλοκρηπίδας ή Οικονομικής Ζώνης. Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση το Δικαστήριο ασχολήθηκε με ένα και μόνο μικρό νησί στη Μαύρη Θάλασσα. Είναι προφανώς διαφορετικό να ασχοληθεί με εκατοντάδες νησιά διάσπαρτα στο Αιγαίο και βεβαίως είναι και μεγάλα και κατοικημένα.

Πρέπει, από την άλλη, να τονίσουμε ότι το Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη καθόλου ότι η Μαύρη Θάλασσα είναι μια κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα. Κάτι που συμφέρει την Ελλάδα, καθώς είναι γνωστή η θέση της Τουρκίας που επιμένει ότι το Αιγαίο Πέλαγος αποτελεί κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα.
Αν το Δικαστήριο δεν θεωρεί τη Μαύρη Θάλασσα ως κλειστή, σίγουρα δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρήσει ούτε το Αιγαίο ως κλειστή θάλασσα.

Για πάνω από τριάντα χρόνια η Ελλάδα επιμένει μονότονα ότι η μοναδική της διαφορά με την Τουρκία είναι νομική και αφορά αποκλειστικά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου.
Ωστόσο, εδώ και 25 χρόνια η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει υπερκερασθεί από αυτή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), προς την οποία στρέφουν το ενδιαφέρον τους τα κράτη.

Η τελευταία απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης είναι μια αφορμή για να ξυπνήσει η Αθήνα από τον λήθαργο 25 χρόνων και να ζητήσει από το Δικαστήριο την ταυτόχρονη οριοθέτηση και των δύο θαλάσσιων ζωνών. Δηλαδή, της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.

Το πρόβλημα είναι αν πραγματικά θέλουμε ή όχι να επιλύσουμε αυτή τη μακρόχρονη διένεξη με την Τουρκία. Η Ρουμανία και η Ουκρανία έλυσαν τη διαφορά τους ειρηνικά, χωρίς να σκέπτονται νικητές και ηττημένους. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς».

Ενδιαφέρουσες όπως πάντα οι απόψεις του Καθηγητή. Θα συμφωνήσω ότι στον σύγχρονο κόσμο που ζούμε και πιστεύοντας στις Διεθνείς αρχές περί κράτους Δικαίου, θα πρέπει να το επιβεβαιώνουμε και έμπρακτα τόσο εμείς , όσο και η Τουρκία.
Βασιζόμενοι στους ακρογωνιαίους λίθους μιας ευνομούμενης κοινωνίας θα πρέπει να παραπέμψουμε το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ως «πακέτο», με σκοπό να λυθούν τα προβλήματα «μια και καλή» χωρίς νικητές και ηττημένους. Δίκαια και ειρηνικά προς όφελος και των δύο λαών.

Όμως… πολύ φοβάμαι κ. Καθηγητά ότι το βαθύ κράτος της Τουρκίας δεν σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο.

Read more...

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ

Η υπόθεση του τούρκου ηθοποιού Αττίλα (σ.σ. όνομα και πράμα) Ολγκάτς, έφερε σε δύσκολη θέση πολύ κόσμο με την κυνική ομολογία του ότι έχει σκοτώσει 10 ελληνοκύπριους αιχμαλώτους πολέμου κατά την τουρκική εισβολή του 1974. Εμάς μπορεί να μην μας εξέπληξε, καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά τα «κατορθώματα» των μογγολότουρκων, αλλά σε Αθήνα, Βρυξέλλες και Λευκωσία, επεκράτησε αμηχανία. Ας αρχίσουμε από τις Βρυξέλλες, όπου λίγες μέρες πριν, εκεί βρισκόταν ο τούρκος πρωθυπουργός, για να πιέσει για την προώθηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Ατυχώς, πήγε μόνος του, χωρίς τον παλικαρά Αττίλα με το ντουφέκι του, προκειμένου να αξιοποιήσει την ευκαιρία και να εκτελέσει μερικούς δύστροπους κοινοτικούς αξιωματούχους.

Με το που βγήκε στο φως η υπόθεση, ο αρμόδιος Επίτροπος για τη διεύρυνση Όλι Ρεν, απέκτησε ένα μικρό προβληματάκι, όπως καταλαβαίνετε. Τι να κάνει με τους βάρβαρους που πολιορκούν την πόρτα της Ευρώπης; Τελευταία φορά που είχε συμβεί κάτι ανάλογο, ήταν μερικούς αιώνες πριν, με την ανεπιτυχή πολιορκία της Βιέννης από τους Οθωμανούς. Έτσι, ο κ. Ρεν περιορίστηκε να δηλώσει ότι η ομολογία του τούρκου ηθοποιού αποτελεί «τραγική ιστορία που καταπατά τις Συνθήκες της Γενεύης». Πολύ συγκινητικό. Προφανώς ο άνθρωπος δεν έχει ακούσει τίποτα για τους 1.619 αγνοούμενους της τουρκικής εισβολής, ούτε για τους κομπασμούς του χοίρου Ντενκτάς ότι αγνοούμενοι δεν υπάρχουν, τους έχουμε σκοτώσει όλους…

Αλλά και στην Αθήνα, η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα είναι ανήσυχη. Η ευρωπαϊκή προοπτική της αγαπημένης Τουρκίας απειλείται. Ακόμα χειρότερα, υπάρχουν φωνές που ζητάνε να στείλουμε πακέτο τον μογγόλο εγκληματία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Μα, αν καταδικαστεί; Τι θα απογίνει η ελληνοτουρκική φιλία; Μπορεί να μας κακιώσουν οι φίλοι μας οι τούρκοι και να σταματήσουν να μας στέλνουν τα αεροπλάνα τους για επίσκεψη στο Αιγαίο ΜΑΣ.
Στην Κύπρο τώρα, οι νεοδοσίλογοι του ΑΚΕΛ, δυσαρεστήθηκαν (!!!) από την μηνυτήρια αναφορά του Παπαθεμελή εναντίον του τούρκου ηθοποιού! Ο γ.γ. του τελευταίου σταλινικού κόμματος της Ευρώπης, ζήτησε να μην υπάρξουν «μεμονωμένες κινήσεις» και τόνισε ότι την ευθύνη την έχει αποκλειστικά η κυπριακή κυβέρνηση. Για να μην κάνει τίποτα, σύντροφε; Προφανώς, μια που η τουρκική κυβέρνηση εκτίμησε τις «προσεκτικές κινήσεις» των κυπρίων ενδοτικών, που της ξαναδίνουν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Έτσι η Εισαγγελία του Μπακίρκιοϊ Κωνσταντινούπολης διέταξε έρευνα σχετικά με την υπόθεση. Μετά θα κάνουν ότι δικάζουν τον Αττίλα και ή θα τον βγάλουν τρελό, είτε θα τον κλείσουν μερικά χρόνια φυλακή για να μην «κελαηδήσει» κι άλλο, εκθέτοντας την βάρβαρη χώρα τους. Ακόμα ένα ελληνικό αυτογκόλ;

Πάντως, η αλήθεια είναι ότι η τουρκική Δικαιοσύνη έχει πολύ δουλειά εσχάτως με την τεράστια υπόθεση Εργκένεκον που συγκλονίζει την χώρα και διχάζει κόμματα και μέσα ενημέρωσης. Μέχρι στιγμής, μετά από 11 κύματα συλλήψεων, ο απολογισμός είναι: εκατό ύποπτοι και κατηγορούμενοι, τριάντα από τους οποίους στρατιωτικοί, τέσσερα εκατομμύρια σελίδες από απομαγνητοφωνήσεις παρακολουθήσεων τηλεφώνων, η εξιχνίαση μιας σειράς δολοφονιών και η αποκάλυψη για σχεδιαζόμενες δολοφονίες του Ερντογάν, του Οικονομικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Αρμένιου Πατριάρχη!
Πραγματικά, έχει συλληφθεί ότι πιο επιφανές διέθετε το κεμαλικό κατεστημένο και στους τρεις πυλώνες του. Δηλαδή, στρατιωτική ηγεσία, άρχουσα επιχειρηματική και οικονομική τάξη και οργανωμένο έγκλημα. Αυτοί είναι που έκαναν την εισβολή στη Κύπρο και που όπλισαν το χέρι του Αττίλα. Αυτοί είναι, απόστρατοι και εν ενεργεία ανώτατοι αξιωματικοί του στρατού, της περιβόητης στρατοχωροφυλακής, της ΜΙΤ και των παραστρατιωτικών της JITEM.

Εδώ, μια παρένθεση για την JITEM. Είχε ιδρυθεί ως ειδική υπηρεσία πληροφοριών της στρατοχωροφυλακής. Στην πράξη, αυτό που έκανε είναι να φτιάχνει τις λίστες αυτών που έπρεπε να δολοφονηθούν στην νοτιοανατολική Τουρκία, όταν μαινόταν το κουρδικό αντάρτικο. Ο αριθμός των δολοφονηθέντων στις ανεξιχνίαστες υποθέσεις, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ξεπερνάει στην νοτιοανατολική Τουρκία τα 15.000 άτομα. Το τουρκικό κράτος αρνείται επίσημα την ύπαρξη αυτής της υπηρεσίας…
Έλα όμως που στελέχη της «υπηρεσίας» βρίσκονται ανάμεσα στους συλληφθέντες της Εργκένεκον. Όπως ο ταξίαρχος Αρίφ Ντογάν. Έτερος απόστρατος ταξίαρχος (και δολοφόνος) ο Αμπντουλκερίμ Κρτσα, πρόλαβε και αυτοκτόνησε. Φυσικά στη κηδεία του έδωσε το παρόν το σύνολο της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας….
Αυτή είναι η Τουρκία σήμερα. Με ένα τεράστιο σκάνδαλο συνωμοτών, που με σειρά δολοφονιών σχεδίαζαν να δημιουργήσουν χάος και να προκαλέσουν την επέμβαση του στρατού για να ανατρέψουν τους ισλαμιστές του Ερντογάν. Συγχρόνως, με μια διαλυμένη οικονομία, πληττόμενη από την διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση και έχοντας ως τελευταίο αποκούμπι το ΔΝΤ. Παράλληλα, συνεχίζουν να έχουν κάκιστες σχέσεις και διαφορές με όλους τους γείτονες τους. Αυτό το ασταθές μόρφωμα λοιπόν, απειλεί την Ελλάδα (σ.σ. η οποία μπορεί να τερματίσει το ευρωπαϊκό τους όραμα, κυριολεκτικά αύριο το πρωί) και διεκδικεί μέρος του Αιγαίου ΜΑΣ και των εδαφών μας. Πραγματικά, αποτελεί κατόρθωμα για την όποια ελληνική ηγεσία να είναι στη γωνία, από αυτή την Τουρκία…

Read more...

Συνεχίζουν τον «χαβά» τους οι Τούρκοι πάνω από το Αιγαίο

Και η σημερινή ημέρα ήταν αρκετά «γεμάτη» για τους Έλληνες χειριστές της Πολεμικής Αεροπορίας, αφού οι Τούρκοι για μία ακόμη ημέρα συνέχισαν να… «εργάζονται» επάνω στο «μοτίβο των προκλήσεων» πραγματοποιώντας και πάλι παραβιάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας αλλά και παραβιάσεις του Ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου.

Συγκεκριμένα και σύμφωνα με τα σημερινά στοιχεία, στις περιοχές του Κεντρικού αλλά και του Βόρειου Αιγαίου «προωθήθηκαν» τρεις σχηματισμοί τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών, με συνολικά 18 μαχητικά αεροσκάφη. Από αυτά, τα οκτώ (8) ήταν οπλισμένα.
Σημειώθηκαν, συνολικά, τρεις παραβάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας του FIR Αθηνών, ενώ έγιναν άλλες έντεκα (11) παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου.
Σημειώθηκαν εμπλοκές Ελληνικών και Τουρκικών αεροσκαφών σε δύο περιπτώσεις, κατά τις οποίες οι Τούρκοι χειριστές δεν συμμορφώθηκαν με τις υποδείξεις των Ελλήνων πιλότων, που από την πρώτη στιγμή βρέθηκαν στις παραβιασθείσες περιοχές για να πραγματοποιήσουν αναγνωρίσεις των εισερχομένων Τουρκικών μαχητικών.

Read more...

Εκπομπή ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ στην ΕΤ-3: Αλλάζουν οι ισορροπίες στην περιοχή;

Για την Τουρκία και τις νέες ισορροπίες που διαμορφώνονται στην περιοχή θα μιλήσουμε στην επόμενη εκπομπή.
Στην εκπομπή, που θα μεταδοθεί την Τετάρτη, 11 Φεβρουαρίου 2009, στις 23:00, έχουν κληθεί και θα συμμετέχουν οι:

-Θάνος Ντόκος, Γενικός Διευθυντής ΕΛΙΑΜΕΠ
-Κώστας Υφαντής, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
-Σάββας Καλεντερίδης, Συγραφέας-εκδότης
Να μερικές ερωτήσεις που θα είχαν ενδιαφέρον να απαντηθούν:
-Θα έχει και ποιές επιπτώσεις η συμπεριφορά του Ερντογάν στο Νταβός;
-Ήταν η αγανάκτησή του για τη Γάζα εκείνο που τον οδήγησε στη γνωστή του έκρηξη ή η Τουρκία πιέζεται και το ξέσπασμα είναι αποτέλεσμα της πίεσης αυτής;
-Απο ποιούς και γιατί πιέζεται; (Για το θέμα αυτό μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο που είναι αναρτημένο στο portal μας στη θέση Ειδήσεις).
-Μέχρι ποίου σημείου μπορεί να βελτιωθούν οι σχέσεις της Τουρκίας με τον αραβικό κόσμο, το Ιράν και τη Συρία;
-Τι τους ενώνει
-Τι επιπτώσεις θα έχουν όλα αυτά στο κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις;
-Τι επιδιώκει η Τουρκία ανακινώντας το μειονοτικό χαρτί σε Ελλάδα και Βουλγαρία;
-Πως διαμορφώνονται οι τουρκοαμερικανικές και ρωσοτουρκικές σχέσεις;
Γράψτε και εσείς τον προβληματισμό και τις ερωτήσεις σας στο www.anixneuseis.gr
Παντελής Σαββίδης

Read more...

Καμία υποχώρηση στο Κυπριακό

Συνέντευξη του Sukru Sina Gurel στον «δημοσιογράφο» M.A. KISLALI. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε τις 15 Σεπτεμβρίου 2000 στην εφημερίδα TURKIYE, ενόσω ο Γκιουρέλ ήταν Υπουργός Επικρατείας υπεύθυνος για θέματα Κύπρου. Σχετικά σχόλια στο τέλος της συνέντευξης.


KISLALI: Η Κύπρος είναι στο προσκήνιο την τελευταία περίοδο. Ποια είναι η κατάσταση τη στιγμή αυτή; Μάλλον ήταν σημαντικός ο ρόλος των χρεοκοπημένων τραπεζών.

GUREL: Η χρεοκοπία ορισμένων τραπεζών στη διάρκεια των προεδρικών εκλογών και η κινητικότητα ορισμένων κύκλων που επιδιώκουν την επίλυση του Κυπριακού στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκάλεσε τα γεγονότα της τελευταίας περιόδου. Δεν είναι μόνο η κρίση των τραπεζών ή η εσωτερική κρίση. Υπάρχουν και οι εξωγενείς παράγοντες. Το σημείο στο οποίο φτάσαμε δεν είναι μια τυχαία κατάληξη. Είναι γνωστό από παλιά ότι υπάρχουν ορισμένοι κύκλοι στην Τουρκία που θεωρούν την Κύπρο, μια καμπούρα, ένα βάρος στην...πλάτη της Τουρκίας.
Υπάρχουν επίσης αυτοί που θεωρούν την επίλυση του Κυπριακού με βάση τους ελληνικούς σχεδιασμούς σαν απαραίτητη προϋπόθεση για την είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. Έτσι φθάσαμε εδώ που φθάσαμε.

KISLALI: Υπάρχει πιθανότητα η Κυβέρνηση της «ΤΔΒΚ» να μην αντιλαμβάνεται την κατάσταση αυτή; Ή μήπως συνεχίζουν παρ’ όλ’ αυτά την πολιτική τους;

GUREL: Υπάρχουν αυτοί που αντιλαμβάνονται και αυτοί που όχι. Υπάρχουν και αυτοί που προσπαθούν να μοιράσουν μεταξύ τους τα ποσά που έρχονται από την Τουρκία. Ο Denktas είναι ένας μεγάλος υπεύθυνος ηγέτης που μπορεί να βλέπει τα πράγματα αφ’ υψηλού. Όμως, παρ’ όλ’ αυτά, δε συνετίζονται στις προειδοποιήσεις του και συνεχίζουν την πολιτική τους.

KISLALI: Μήπως θα πρέπει να προσθέσουμε και τις εξωτερικές προκλήσεις;

GUREL: Σωστά. Εγώ ανέλαβα υπεύθυνος υπουργός Κύπρου τον Ιούλιο του 1997. Υπήρχαν εξωτερικοί παράγοντες. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άρχισε την ενταξιακή πορεία θεωρώντας σα νόμιμο εκπρόσωπο του κυπριακού κράτους την Ελληνοκυπριακή πλευρά.
Η θετική συμμετοχή του Ντενκτάς άρχισε με τις απ’ ευθείας συνομιλίες της Γενεύης. Δοκιμάζονταν πρωτοβουλίες στο Λήδρα Παλλάς με τη συμμετοχή 5-10 χιλιάδων ατόμων. Και όλα αυτά τα κινούσαν κύκλοι που εξασφάλιζαν μεγάλα ποσά από τις ΗΠΑ και από την Ε.Ε. Ορισμένοι κύκλοι στη Β. Κύπρο, επέλεξαν τον εύκολο δρόμο της ξένης εξάρτησης. Θέλησαν να δημιουργήσουν ένα κλίμα, μια εντύπωση, που παρουσίαζε τον τουρκικό στρατό στην Κύπρο όχι σαν εγγύηση για την ασφάλεια των Τ/Κυπρίων, αλλά σα στρατό που εξυπηρετούσε άλλους σκοπούς.

KISLALI: Ποια είναι τα επίφοβα σημεία κατά την άποψή σας;

GUREL: Το πιο επικίνδυνο σημείο είναι η δημιουργία κλίματος που θα μετατρέψει τον τουρκοκυπριακό λαό σε μια κοινωνία χωρίς ταυτότητα, χωρίς χαρακτήρα, έτοιμο να μεταβληθεί σε μια τυπική μειονότητα. Όμως, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού εκεί είναι σίγουρο ότι έχει συνδέσει την τύχη του και το μέλλον του με αυτό της Τουρκίας. Όμως τα τελευταία γεγονότα είναι όντως πολύ ανησυχητικά.

KISLALI: Αυτό δεν επεξηγήθηκε σωστά στο λαό; Είναι δυνατόν αυτοί να μην το καταλαβαίνουν αυτό;

GUREL: Όχι. Δεν είναι δυνατόν. Εγώ πιστεύω ότι το έχουν καταλάβει. Όμως έγιναν τόσα πράγματα. Μπερδεύτηκε το σιτάρι με τη σίκαλη. Χρησιμοποιήθηκαν οι πληγέντες από τη χρεοκοπία των τραπεζών. Η «ΤΔΒΚ» μετατράπηκε σε μία επιθετική απειλή εναντίον της Τουρκίας και του μέλλοντός της. Τώρα όμως ο λαός κατάλαβε το πραγματικό νόημα αυτών που διαδραματίστηκαν.

Η αποτυχία του Holbrook
KISLALI: Κάποια περίοδο, ο υπεύθυνος διπλωμάτης των ΗΠΑ για την Κύπρο R. Holbrook, ασχολήθηκε με την επίλυση του Κυπριακού έχοντας προεξοφλήσει την επιτυχία του. Μετά όμως την αποτυχία της προσπάθειάς του, πληροφόρησε λανθασμένα τον Clinton και παρουσίασε την Τουρκία σαν υπεύθυνη της αποτυχίας. Τι έχετε να πείτε πάνω σε αυτό;

GUREL: Την πρώτη συνάντηση με αυτόν την έκανα εγώ το 1997 στη Ν. Υόρκη. Είναι γεγονός ότι είχε στο ενεργητικό του ορισμένες διπλωματικές επιτυχίες που υπερτιμήθηκαν από κάποιους και από τον ίδιο. Όπως για παράδειγμα το Dayton. Όμως εκείνο το θέμα ήταν πολύ διαφορετικό. Στη συνάντησή μας εκείνη προσπάθησα να του εξηγήσω ότι το Κυπριακό είναι πολύ διαφορετικό από τα θέματα της Βοσνίας και της Β. Ιρλανδίας. Του εξήγησα ότι αυτό που επιδιώκετο στη Βοσνία είχε ήδη πραγματοποιηθεί στην Κύπρο.

KISLALI: Λέγεται ότι όταν φάνηκε ότι τελικά η προσπάθεια Κλίντον για την επίλυση του Κυπριακού αποτυγχάνει, ο Holbrook τα φόρτωσε στα μέλη της αντιπροσωπείας των ΗΠΑ.

GUREL: Όταν μετέβαινα στη Σύνοδο του Λουξεμβούργου το 1997, οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. είχαν μια συγκεχυμένη στόχευση για το Κυπριακό. Ο Holbrook, όταν ήρθε στην Τουρκία, προτίμησε να μιλήσει για την Ε.Ε. Και ο υπεύθυνος εξωτερικών σχέσεων της Ε.Ε. Van de Brooke ήλθε και αντί να μιλήσει για την Ε.Ε., προτίμησε να αναφερθεί στο Κυπριακό. Γι’ αυτό δεν πέτυχαν το σωστό στόχο. Τώρα κατάλαβαν το λάθος τους.

KISLALI: Στο θέμα της Ε.Ε., κάθε μέρα μπαίνει στο τραπέζι και ένας άλλος όρος. Υπάρχει πιθανότητα να μην έχουμε εξηγήσει τις βασικές μας θέσεις στην Ε.Ε.;

GUREL: Είναι δυνατό η Ε.Ε. να έχει πάρει διαφορετικές απόψεις και τάσεις από διάφορους κύκλους στην Τουρκία. Η Τουρκία όμως σε καμιά περίπτωση, δεν παραιτείται από ένα τόσο σοβαρό θέμα που είναι η Κύπρος. Ακόμη και στο θέμα των Ε-Τ σχέσεων, η Τουρκία δεν είναι αυτή που θα υποχωρήσει πλήττοντας τα συμφέροντα και το μέλλον του τουρκικού λαού. Άλλωστε είναι σαφές κάτω από ποιες προϋποθέσεις δεχθήκαμε τις αποφάσεις του Ελσίνκι.

KISLALI: Σε ορισμένους ισχυρούς κύκλους στην Τουρκία υπάρχει η εξής διαπίστωση. Λέγεται ότι ορισμένοι κύκλοι στο εσωτερικό της χώρας προβάλλοντας του όρους της Ε.Ε., προσπαθούν να σύρουν την Τουρκία εκεί που εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους και οι απόψεις τους. Τι έχετε να πείτε για αυτό;

GUREL: Όσον αφορά την Ε.Ε., μεγάλο μέρος του τουρκικού λαού επιθυμεί τη συμμετοχή στην Ε.Ε., επειδή την έχει συνδέσει με τη γενική αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Από τη στιγμή που η Τουρκία θα πετύχει τα κριτήρια στον τομέα της οικονομίας, της πολιτικής, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τότε μπορεί να ζήσει και χωρίς την Ε.Ε. Πιστεύω όλοι να το αντιλαμβάνονται αυτό. Αν ο λαός μας καταληφθεί από έναν αστήρικτο συναισθηματισμό για τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε., τότε αυτό μπορεί να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από αυτούς που έχουν τους δικούς τους κακούς σκοπούς. Πρέπει να προσεγγίζουμε το θέμα με ρεαλισμό και δε θα πρέπει να δημιουργούνται εντυπώσεις εκτός πραγματικότητας.
Είναι δυνατόν να αποδεχθούμε εμείς την ερμηνεία που δίνει η Ευρώπη στα κριτήρια της Κοπεγχάγης; Είναι αυτά προσαρμοσμένα στην ιστορική μας πορεία και στις ιστορικές μας εμπειρίες; Εμείς είμαστε σε θέση να πάρουμε αποφάσεις με βάση τους δικούς μας όρους και προϋποθέσεις και με βάση τα συμφέροντά μας.

Δύο Μεγάλα Προβλήματα
KISLALI: Ας γυρίσουμε στην Κύπρο τώρα. Τα πράγματα εκεί έχουν ησυχάσει;

GUREL: Δεν μπορούμε να το πούμε αυτό. Υπάρχουν δύο μεγάλα προβλήματα. Το ένα είναι η πολιτική αστάθεια και το άλλο η οικονομική αστάθεια. Εμείς από την πλευρά μας κάνουμε αυτό που μας αναλογεί και στα δύο αυτά θέματα. Φυσικά η «ΤΔΒΚ» είναι ανεξάρτητη. Τα πράγματα θα προχωρήσουν όπως επιθυμεί ο λαός. Η οικονομία είναι σε κακά χάλια, με πολύ μεγάλα ανοίγματα. Αυτό πρέπει να λήξει. Γι’ αυτό συζητήσαμε ένα πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας. Αυτό ολοκληρώνεται.

KISLALI: Μέχρι στιγμής τονίζεται η μεγάλη διαφορά μεταξύ του βόρειου και του νότιου τμήματος της Κύπρου. Τι έχει γίνει λάθος; Γιατί αυτή η διαφορά; Ξέρουμε τις επιπτώσεις του εμπάργκο.

GUREL: Οι Ρωμιοί ήταν οικονομικά ισχυροί από παλιά. Ήταν οικονομικά κυρίαρχοι στο νησί. Μετά το 1974 ο τουρισμός και το εμπόριο πέρασε στα χέρια τους. Πρέπει να θυμηθούμε την περίοδο 1963-1974. Ίσως και μετά το 1974 να έγιναν λάθη. Αντί να γίνει ο λαός της «ΤΔΒΚ» παραγωγικός, κατάντησε μια κοινωνία που ρέπει στην κατανάλωση και τις εύκολες λύσεις. Και αυτό οφείλεται στη συνεχή μεταφορά ποσών από την Τουρκία για να σταθεί στα πόδια της η «ΤΔΒΚ». Ίσως αυτό να ήταν το λάθος.

KISLALI: Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε ότι είναι δυνατή η διακίνηση των προϊόντων και των εμπορευμάτων της «ΤΔΒΚ», εφόσον αυτά συνοδεύονται από τουρκικά πιστοποιητικά. Αυτό είναι σημαντικό;

GUREL: Φυσικά. Είναι μία θετική εξέλιξη. Αυτό είναι δυνατό να επεκταθεί και σε άλλους τομείς και να ενισχύσει την οικονομία τη «ΤΔΒΚ». Δεν είμαι απαισιόδοξος για το εγγύς μέλλον.

KISLALI: Το σημείο που φτάσαμε μετά από 26 χρόνια μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι και τόσο ικανοποιητικό για την Τουρκία; Εκεί τα πάντα εξαρτώνται από τη στήριξη της Τουρκίας. Παρ’ όλ’ αυτά είναι στο προσκήνιο τα γνωστά παιχνίδια.

GUREL: Πρέπει να κάνουμε ορισμένα σοβαρά βήματα από εδώ και στο εξής. Θα δούμε.

KISLALI: Υπάρχει περίπτωση η κυβέρνηση της «ΤΔΒΚ» να μην αποδεχθεί το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας;

GUREL: Λένε ότι έχουν σοβαρά προβλήματα. Υπάρχουν θέματα όπως οι όροι του ΔΝΤ. Τους είπαμε σε ποιους τομείς υπάρχει ανάγκη νομοθετικής ρύθμισης. Τους είπαμε πώς να διορθώσουν τα δημόσια οικονομικά. Εμείς θέλουμε εγγυήσεις. Αν πάρουν τα μέτρα που τους υποδείξαμε τότε θα βοηθήσουμε με φρέσκο αίμα την οικονομία της «ΤΔΒΚ». Εμείς προτιθέμεθα να τα κάνουμε αυτά υπό το δικό μας έλεγχο μέσα στα πλαίσια των εγγυήσεων που θα μας δώσουν και ατενίζοντας πάντα το μέλλον.

KISLALI: Μήπως θα έπρεπε να κηρυχθεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης στον οικονομικό τομέα της «ΤΔΒΚ»;

GUREL: Εγώ πιστεύω ότι πέρα από αυτό, όλοι θα πρέπει να αντιληφθούν ότι βιώνεται στην πράξη μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Πιστεύω ότι ο λαός, η Κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο της «ΤΔΒΚ» θα κινηθούν με την υπευθυνότητα και την ευσυνειδησία που επιβάλλουν οι καταστάσεις.

ΣΧΟΛΙΑ

Ο M.A. KISLALI είναι «δημοσιογράφος», ενεργό μέλος της ομάδας «ειδικών επιχειρήσεων και ανορθόδοξου πολέμου» του τουρκικού ΓΕΕΘΑ.
Έχει ισχυρούς δεσμούς με παρακρατικούς και παραστρατιωτικούς μηχανισμούς που αναπτύχθηκαν στα πλαίσια του ΝΑΤΟ την περίοδο του ψυχρού πολέμου.
Έγραψε το βιβλίο «Πόλεμος Χαμηλής Έντασης» που αναφέρεται στον πόλεμο του Κουρδιστάν.

Ο S.S.GUREL είναι συνεργάτης του B. ECEVIT με εμμονή στον κεμαλικό εθνικισμό. Θεωρείται από τους σκληρούς θεωρητικούς της εθνικιστικής «σοσιαλδημοκρατίας» της Τουρκίας.

Όσον αφορά τη συνέντευξη σημειώνονται τα εξής:
Τη στιγμή αυτή, ο λαός της «ΤΔΒΚ», ανεξάρτητα καταγωγής, ντόπιοι και έποικοι, αντιμετωπίζουν από τη μια πλευρά μια πολυσύνθετη οικονομική κρίση με κοινωνικές προεκτάσεις και από την άλλη πλευρά την πρόκληση της ευημερίας και της σιγουριάς της ελεύθερης Κύπρου και της ευρωπαϊκής προοπτικής.
Μέχρι στιγμής για όλα αυτά ανάχωμα ήταν ένα πλέγμα συμβόλων, ιδεών, αρχών, ιδεοληψιών, με το οποίο οι δυνάμεις κατοχής, η Άγκυρα και ο Ντενκτάς κατόρθωναν και εξισορροπούσαν την κατάσταση.
Στην 26χρονη ιστορία της κατοχής, για πρώτη φορά ο λαός τη «ΤΔΒΚ» αλλά και ένα σημαντικό μέρος της πολιτικής εξουσίας δεν συντάσσεται με αυτό το πλέγμα και φαίνεται ότι εκδιώκει κάτι διαφορετικό από αυτά που σχεδιάζονται στην Άγκυρα.
Αυτή η αιρετική στάση του λαού της «ΤΔΒΚ» και της κυβέρνησης του D. EROGLU θορύβησε την Άγκυρα και αυτό φαίνεται καθαρά στη συνέντευξη του GUREL.
Σημειώνονται επίσης η αντίθεση του KISLALI και του GUREL προς τον HOLBROOK που αντικατοπτρίζει ανάλογη διάθεση του Τ/ΓΕΕΘΑ, και τα μηνύματα του GUREL προς την Ε.Ε. αλλά και προς τους φιλοευρωπαϊκούς κύκλους στο εσωτερικό της Τουρκίας για την αποφασιστικότητα της Τουρκίας να επιβάλλει τους όρους της στην Ε.Ε.
Σάββας Καλεντερίδης

Read more...

Ο αείμνηστος Γιάννος Κρανιδιώτης μας οδηγεί και μετά θάνατον

Tου Γιάννου Κρανιδιώτη
Ο άξονας γύρω από τον οποίο θα περιστρεφόταν η στρατηγική μας, υποστηρίχθηκε ορθά τότε, έπρεπε να είναι
1ον) η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ ανεξαρτήτως λύσης,
2ον) η προσχώρηση των τουρκοκυπρίων στην ιδέα μιας ενιαίας ευρωπαϊκής Κυπριακής Δημοκρατίας και

3ον) η αποδοχή εκ μέρους της Άγκυρας της ιδέας ότι μια βιώσιμη λύση του κυπριακού στις πιο πάνω γραμμές εξυπηρετεί τα καλώς νοούμενα...εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας που θα μπορούσε έτσι να εισέλθει σε μια πορεία διαρκούς εναρμόνισής της με το πολιτικό κεκτημένο της ΕΕ, μεταξύ άλλων, με την αποδοχή των προνοιών για ειρηνική επίλυση των διαφορών στην βάση των Συνθηκών, του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και των συμβατικών προνοιών για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
4ον) Επειδή εκπλήρωση αυτών των ευγενών και φιλειρηνικών σκοπών δεν μπορούσε να γίνει μόνο με διαπροσωπικές σχέσεις αισθητικού χαρακτήρα και δεν μπορούσε να στηριχθεί στον κατευνασμό της τουρκικής επιθετικότητας, θεωρήθηκε επίσης επιτακτικό να διασφαλιστεί αμυντικά η Κύπρος και να ενισχυθεί η αποτρεπτική ικανότητα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.

Οι πέντε θεμελιώδεις αρχές μιας βιώσιμης λύσης του κυπριακού είναι οι εξής:

1ον) Η λύση να διασφαλίζει τον δημοκρατικό χαρακτήρα του πολιτεύματος της Κυπριακής Δημοκρατίας (πλειοψηφικές αποφάσεις στην βάση της αρχής ένα άτομο μια ψήφος).
2ον) Άμεση άσκηση λαϊκής κυριαρχίας (έλεγχος της εξουσίας από μια αδιαίρετη κυπριακή κοινωνία, διαρκείς έλεγχοι και εξισορροπήσεις).
3ον) Αποκλεισμός ρυθμίσεων που δεσμεύουν ή περιορίζουν την εσωτερική-εξωτερική κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας (αποκλεισμός παρουσίας ξένων στρατευμάτων, αποκλεισμός παρουσίας «ξένων δικαστών», τερματισμό του εγκλήματος πολέμου του εποικισμού).
4ον) Απόλυτη τήρηση των συμβάσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα (όπως περιγράφονται στην επώνυμη Χάρτα και όπως απαιτούν οι σχετικές διεθνείς συμβάσεις).
5ον) Όσον αφορά την άμυνα-Ασφάλεια και αν μια τελική λύση προβλέπει την αποστρατικοποίηση, να συνοδευτεί από αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων και ει δυνατό να ληφθεί σχετική απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Αναρτήθηκε από skal στις 2:13 μμ
Ετικέτες Κύπρος, Πρόσωπα
2 σχόλια:

sub92 είπε...

Ο Γιάννος Κρανιδιώτης σε παρέμβασή του στην ειδική σύνοδο της κεντρικής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ
για την εξωτερική πολιτική στις 20 Σεπτεμβρίου 1997 τόνισε τα πιο κάτω:
«το νέο διεθνές
περιβάλλον επιβάλλει μια άλλη αντίληψη για τις διεθνείς σχέσεις. Στόχος και στρατηγική μας
παραμένει η προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων και η προάσπιση των κυριαρχικών μας
δικαιωμάτων. Οι στόχοι αυτοί εξυπηρετούνται καλύτερα μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον
ειρήνης και ασφάλειας, σταθερότητας και συνεργασίας. Γι' αυτό παραμένουμε πιστοί στην
προώθηση των ιδανικών της ειρήνης και της διεθνούς συνεργασίας. Οι στρατηγικοί αυτοί στόχοι δεν προωθούνται με ρητορική, βερμπαλισμούς και αφορισμούς.
Η εσωστρέφεια, η αυτάρεσκη περιχαράκωση οδηγούν σε απομονωτισμό. Απαιτείται συνεχής παρακολούθηση, αντιμετώπιση των θεμάτων, πρωτοβουλίες και πρόγραμμα».

Δεν είσαι μόνος Γιάννος ειναι και ο Τάσσος εκεί και οι δυό μαζί είστε Φάροι για μας ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Read more...

Τι δίνουμε και τι μας μένει με τη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας;

του Τάκη Γεωργίου*
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ( Φεβρουάριος 2009) βρίσκονται σε εξέλιξη οι συνομιλίες του Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια με τον με τον Τ/Κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Από τις περιορισμένες υπεύθυνες πληροφορίες που διοχετεύονται στα ΜΜΕ από την επίσημη δική μας πλευρά, από τις κοινές ανακοινώσεις των δυο συνομιλητών και τις δηλώσεις του Προέδρου κ. Δημήτρη Χριστόφια δικαιούμαστε να συμπεράνουμε ότι το...κράτος που θα προέλθει από τις συνομιλίες θα είναι ένα νέο μόρφωμα που θα έχει τα πιο κάτω χαρακτηριστικά.

α) Τα δικαιώματα "βέτο" των Τ/Κ: α) Το νέο κράτος θα είναι μια δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία "δυο ισοτίμων κρατών (states), των οποίων οι αποφάσεις θα παίρνονται από κοινού", όπως δήλωσε ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας από την αρχή των σε εξέλιξη συνομιλιών. Δηλαδή, οι Τ/Κ θα έχουν το δικαίωμα "βέτο" σε όλους τους θεσμούς του νέου μορφώματος. Θα παραδώσουμε το κυπριακό κράτος όπως το ξέρουμε μέχρι τώρα και θα παραλάβουμε μια ε/κ κοινότητα, της οποίας οι οποιεσδήποτε αποφάσεις, πολιτικές, κοινωνικές, διεθνείς και άλλες θα βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Τουρκίας μέσω του βέτο που θα διαθέτει το τ/κ κρατίδιο.
β) Η εκ περιτροπής προεδρία: Κατά τη διάρκεια της θητείας του Τ/Κ προέδρου, η άσκηση των εξουσιών του σε συνδυασμό με τα βέτο των Τ/Κ, "οι αποφάσεις θα παίρνονται από κοινού", θα εξανεμίζουν και τα ελάχιστα ψήγματα δικαιωμάτων των Ε/Κ στην υπό κατασκευή διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.
Θα αντιλεχθεί ίσως ότι το ίδιο θα συμβαίνει και κατά τη διάρκεια της θητείας του Ε/Κ προέδρου. Η απάντηση είναι ότι εμείς δεν θα είμαστε σε θέση να ασκήσουμε αυτά τα δικαιώματα όταν θα χρειαστεί, με την ίδια ευκολία που θα μπορούν να το κάνουν οι Τ/Κ
Πρώτον, λόγω της δαμόκλειας σπάθης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Τουρκίας που θα απορρέουν από τα ''ζαχαρωμένα'' ή μη επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας.
Δεύτερον, λόγω της τεράστιου όγκου του τουρκικού στρατού, που στην καλύτερη περίπτωση θα μετακινηθεί σαράντα μίλια βορειότερα.
Τρίτον, η Ελλάδα βρίσκεται μακριά.
Τέταρτον, θα εκλείψει και η όποια αποτρεπτική και αμυντική μας δυνατότητα με τη διάλυση της Εθνικής Φρουράς.
γ)Η "μια και μόνη κυριαρχία" (simple) παραπέμπει σε μια εικονική πραγματικότητα, την οποία το ε/κ κρατίδιο δεν θα είναι σε θέση να τη διαφεντέψει για τους πιο κάτω λόγους: Πρώτον, η κυριαρχία διαφεντεύεται από την κρατική οντότητα την οποία το ε/κ κρατίδιο δεν θα διαθέτει, δεύτερο, το έλλειμμα αμυντικής ικανότητας και της δύναμης αποτροπής μετά από τη διάλυση της Εθνικής Φρουράς, τρίτο και σπουδαιότερο, η πραγματικότητα των ''ζαχαρωμένων'' ή μη επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας.
δ) Η μία διεθνής προσωπικότητα: Δεν θα είναι επωφελής για εμάς τους Ε/Κ, διότι όλες οι ενέργειες που θα σχετίζονται με διεθνείς και παρεμφερείς υποθέσεις θα ευρίσκονται κάτω από τον έλεγχο των τ/κ "βέτο", αφού "οι αποφάσεις θα παίρνονται από κοινού". Μ αυτά τα δεδομένα, το ε/κ ομοσπονδιακό κρατίδιο θα αδυνατεί σε περίπτωση ανάγκης να κάνει προσφυγές σε διεθνή "βήματα", π.χ. ΟΗΕ, ΕΕ κτλ. Τα μόνο που ενδεχομένως θα δικαιούμαστε θα είναι οι χρονοβόρες ατομικές προσφυγές σε κάποια διεθνή βήματα, ΕΕ και αλλού, όπου οι αποφάσεις θα βγαίνουν μετά από χρονοβόρες διαδικασίες και κατόπιν εορτής και θα αφορούν ατομικές περιπτώσεις μόνο και όχι το σύνολο του ε/κ κρατιδίου.
ε)Τα επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας: Αυτά δυστυχώς δεν έχουν υπογραμμιστεί με κόκκινη γραμμή. Απεναντίας, σύμφωνα με τις πανομοιότυπες δηλώσεις του Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια (Βήμα 30/3/2008) και του κ. Κολοκασίδη, μέλους της κεντρικής γραμματείας του ΑΚΕΛ (Αλήθεια 24/8/2008), "δεν θα υπάρχουν μονομερή επεμβατικά δικαιώματα". Να θυμίσουμε ότι η και το 1974 η απόφαση για την εισβολή δεν ήταν μονομερής. Η ελληνική Χούντα την προκάλεσε, η Αγγλία δεν την απέτρεψε, οι δε ΗΠΑ έδωσαν το πράσινο φως, το ίδιο και η Σοβιετική Ένωση. Με μικρή παραλλαγή ήταν και η δήλωση του προέδρου του ΔΗΣΥ κ. Αναστασιάδη (Ιανουάριος 2009) για προσωρινή αποδοχή των επεμβατικών δικαιωμάτων μέχρι να αναπτυχθεί εμπιστοσύνη μεταξύ των δυο πλευρών. Είναι επομένως φανερό ότι από τώρα (Ιανουάριος 2009) πριν αρχίσει η διαπραγμάτευση του θέματος "Ασφάλεια", οι ηγέτες του ΑΚΕΛ - ΔΗΣΥ και ο Πρόεδρος, έσπευσαν να "ζαχαρώσουν" το πικρό χάπι της αποδοχής από την πλευρά μας των επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας. Όλα τα πιο πάνω κάνουν φανερό ότι η δήθεν "ενοποίηση της πατρίδας μας" είναι στην πραγματικότητα η νομιμοποίηση της χειρότερης μορφής διχοτόμησης.
Η Κυπριακή Δημοκρατία που ξέρουμε ώς τώρα χάνει τα πάντα με αντιπαροχή μια τάχα ενοποιημένη Κύπρο, στην οποία η Τουρκία θα κυβερνά στο Βορρά και θα ελέγχει στο Νότο. Στην πραγματικότητα, θα πρόκειται για ένα αντιδημοκρατικό, αποικιοκρατικό και στην κυριολεξία φασιστικό καθεστώς, όπου το 80% του κυπριακού πληθυσμού (οι Ε/Κ) θα κυβερνάται από την Τουρκία μέσω του 20% των Τουρκοκυπρίων.
*Ο Τάκης Γεωργίου είναι διδάκτορας της Ιατρικής και συγγραφέας

Read more...

Το διπλωματικό «ταλέντο» του Έρντογαν στο Νταβός και η στροφή στον ισλαμικό κόσμο

Η προπέτεια με την οποία αντιμετώπισε ο Ερντογάν τον ισραηλινό ομόλογό του στο πλαίσιο του Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός προκάλεσε, αναμφίβολα, έκπληξη σε όλη τη διεθνή κοινότητα. Οι παλικαρισμοί του τούρκου πρωθυπουργού, όμως, όλα δείχνουν πως θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη θέση της Τουρκίας στο διεθνές στερέωμα.

Οι αναλυτές συμφωνούν στο ότι ο Ερντογάν παρέβη τον γενικά αποδεκτό κανόνα της διεθνούς διπλωματίας, που θέλει να εκφράζει κανείς «τα χειρότερα πράγματα με τα γλυκύτερα λόγια», είτε σε φίλους είτε σε...αντιπάλους. Όμως το αφελές ξέσπασμα του τούρκου πρωθυπουργού για την κατάσταση στη Γάζα ίσως να μην ήταν και τόσο αυθόρμητο, καθώς οι πληροφορίες που ήρθαν στη δημοσιότητα επιβεβαιώνουν ότι υπήρξαν επαφές των διπλωματικών αντιπροσωπειών πριν από τη συνάντηση του Ερντογάν με τον Πέρες. Οι δύο πλευρές διαπίστωσαν ότι διαφωνούν στα βασικά σημεία, αλλά συμφώνησαν στην τήρηση των προσχημάτων («Μιλιέτ» 3/2/2009). Ωστόσο, ο Έρντογαν παραβίασε τη συμφωνία κυρίων με το ευτελές πρόσχημα της «εξύψωσης της φωνής» του Πέρες, βρίσκοντας έτσι την ευκαιρία να τιμήσει δεόντως τη γνωστή υποκουλτούρα που ανθεί στη συνοικία Κασίμπασα, του Κερατίου Κόλπου, περιβάλλον μέσα από το οποίο, ως γνωστόν, «αναδείχτηκε» ο ίδιος πολιτικά.
Ο ενθουσιασμός για τη συμπεριφορά του Ερντογάν, που εκφράστηκε κατά την πανηγυρική υποδοχή που του επιφύλαξε ο συρφετός στο αεροδρόμιο, συνηγορεί με τις πολιτικές βλέψεις των ισλαμιστών στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Μετά τις αποκαλύψεις αναφορικά με τα σχέδια εξόντωσής του από το βαθύ κράτος και την πόλωση που έχει επέλθει, με αφορμή τις εξελίξεις στην υπόθεση Εργκένεκον, ανάμεσα στους ισλαμιστές και τους κεμαλιστές, ο Ερντογάν επιδιώκει συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΑΚΡ εν όψει των δημοτικών εκλογών που θα διεξαχθούν τον προσεχή Μάρτιο. Για την επίτευξη αυτού του στόχου κατέκρινε στο Νταβός τις εγκληματικές πράξεις του ισραηλινού στρατού –και την ανοχή της ισραηλινής πολιτικής ηγεσίας– κατά των παλαιστινίων αμάχων στη Γάζα. Εντούτοις, δεν έμεινε μόνο σε αυτό, παρείχε διπλωματική υποστήριξη και στην ισλαμική Χαμάς, που τελεί σχεδόν σε διεθνή απομόνωση, δίνοντας νέα ώθηση στον ήδη καλπάζοντα αντισημιτισμό/εβραϊσμό στην Τουρκία.
Η στάση αυτή του τούρκου πρωθυπουργού, όμως, προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις στο εξωτερικό. Ο ειδικός μεσολαβητής του αμερικανού προέδρου για τη Μέση Ανατολή ακύρωσε αμέσως την επίσκεψή του στην Άγκυρα, προφασιζόμενος προβλήματα τεχνικής υφής. Ενώ καταπέλτης κατά της Άγκυρας ήταν οι επιστολές διαμαρτυρίας εβραϊκών σωματείων στις ΗΠΑ, που δεν παρέλειψαν να υπενθυμίσουν την υποστήριξη που παρείχε το λόμπι τους στο τουρκικό έθνος τις κρίσιμες γι' αυτό στιγμές. Έφερε, όμως, σε αμηχανία ακόμη και την ανήμπορη ηγεσία του αραβικού κόσμου, κυρίως της Αιγύπτου, αφού τα λαϊκά στρώματα ένιωσαν να βρίσκουν τον εκφραστή τους κατά του Ισραήλ στο πρόσωπο του τούρκου πρωθυπουργού. Σε εξίσου δυσχερή θέση βρέθηκαν, βέβαια, και οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, οι αρχιτέκτονες του «τουρκοϊσραηλινού άξονα», καθώς ένιωσαν προς στιγμή να απειλείται το πλαίσιο ασφάλειας και συνεργασίας που επιτεύχθηκε με το Ισραήλ, κυρίως σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του κουρδικού απελευθερωτικού αγώνα στη ΝΑ Τουρκία και τη συμπαραγωγή οπλικών συστημάτων, όπως τα ισραηλινά μη επανδρωμένα κατασκοπευτικά αεροσκάφη.
Παρά την αρχικά καθησυχαστική τοποθέτηση της ισραηλινής ηγεσίας, η ισλαμική κυβέρνηση εξακολουθεί να επενδύει πολιτικά στη στάση κατά του Πέρες. Στα εγκαίνια του «Μουσείου της Αλώσεως» στην Κωνσταντινούπολη, ο Ερντογάν ομολόγησε απροκάλυπτα ότι στόχος τους είναι η «ανύψωση της εθνικής αυτοπεποίθησης»! Σύμφωνα με την ισλαμική κοσμοθεωρία του ΑΚΡ, δηλαδή, οι νέες τουρκικές γενιές «πρέπει να απαλλαχτούν από το σύνδρομο κατωτερότητας»! («Ζαμάν» 1/02/2009).
Το παραπάνω στοιχείο καταρρίπτει οποιαδήποτε υπόνοια για τις πραγματικές προθέσεις του Ερντογάν. Γιατί εάν γνώμονάς του ήταν, πραγματικά, το περί δικαίου αίσθημα για την ισραηλινή εισβολή στη Γάζα, θα είχε αντιδράσει προ πολλού στη διαιωνιζόμενη εισβολή της Μεγαλονήσου. Άλλωστε, απέφυγε να πάρει θέση και για τα όσα προσφάτως ξέφυγαν από το στόμα του «ηθοποιού-δολοφόνου» Αττίλα Ολγκάτς! Τον άκουσε κανείς να καταδικάζει τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στην Κύπρο και να ζητεί αποκατάσταση της έννομης τάξης; Δύο μέτρα και δύο σταθμά, λοιπόν, στην περίπτωση της Κύπρου… Φανταστείτε, όμως, τι θα είχε συμβεί εάν ευρωπαίος ή αμερικανός πολιτικός τολμούσε να τηρήσει την ίδια στάση με εκείνη που τήρησε ο Ερντογάν στο Νταβός έναντι τούρκου αξιωματούχου για την προκλητική πολιτική που ακολουθεί η Άγκυρα επί τόσα χρόνια στην Κύπρο, στο Αιγαίο κ.α.!
Η στάση του τούρκου πρωθυπουργού σχετίζεται άμεσα τόσο με τις προτεραιότητες του κυβερνώντος ισλαμικού κόμματος (ΑΚΡ) όσο και με τις δομές του τουρκικού πολιτικού συστήματος, που υπαγορεύουν μια ρητορική και πολιτική δράση σύμφωνη με τα συμφέροντα του κράτους. Σε μια δύσκολη στιγμή για την παγκόσμια οικονομία και ειδικότερα για την Τουρκία που προσφεύγει στον διεθνή δανεισμό (ΔΝΤ), η Άγκυρα επέλεξε, όπως επιβεβαιώνεται και από την πρόσφατη επίσκεψη του τούρκου προέδρου Αμπ. Γκιουλ στη Σαουδική Αραβία, να ενισχύσει περεταίρω τις σχέσεις της με τον ισλαμικό κόσμο και κυρίως με το ισλαμικό κεφάλαιο, ως στερνή «σανίδα σωτηρίας».

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος
Το Παρόν της Κυριακής – 8.02.2009
http://paratiritirio-tourkias.blogspot.com/2009/02/blog-post_09.html

Read more...

Η Τουρκία συνεχίζει την πολιτική έντασης στο Αιγαίο

Τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη προβαίνουν σε παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο σχεδόν καθημερινά, το δε Τουρκικό Γενικό Επιτελείο σε σχετικές ανακοινώσεις του «βαφτίζει» τον ελληνικό εναέριο χώρο ως διεθνή.

Ενδεικτική είναι ανακοίνωση του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου που αφορά σε παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου στις 5 και 6 Φεβρουαρίου:
«Στις 5/2/2009 τουρκικά F-16, που εκτελούσαν εκπαιδευτικές πτήσεις στο διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου, αναχαιτίσθηκαν δύο φορές, νότια και ΝΔ της Χίου, από ελληνικά F-16, που απογειώθηκαν από το αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου.
Την ίδια ημέρα τουρκικά F-16, που εκτελούσαν εκπαιδευτικές πτήσεις στο διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου, αναχαιτίστηκαν δύο φορές, νότια και ΝΔ της Ικαρίας, από ελληνικά F-16, που απογειώθηκαν από το αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου.
Επίσης, στις 6/2/2009 τουρκικά F-16, που εκτελούσαν εκπαιδευτικές πτήσεις στο διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου, αναχαιτίστηκαν δύο φορές, δυτικά και ΒΔ της Λέσβου, από ελληνικά Μ-2000 και F-16, που απογειώθηκαν από τα αεροδρόμια της Τανάγρας και της Νέας Αγχιάλου».

Read more...

Αυξήθηκε ο αριθμός των Τούρκων στρατιωτών στα κατεχόμενα

Ο βουλευτής του ΑΚΕΛ και στρατιωτικός αναλυτής Αρίστος Αριστοτέλης σε δηλώσεις του στην κυπριακή εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ (9/2) τόνισε ότι από το 2001 μέχρι σήμερα οι Τούρκοι στρατιώτες στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου αυξήθηκαν κατά 6.000, ενώ παράλληλα αυξήθηκε και ο αριθμός των αρμάτων μάχης της τουρκικής κατοχικής δύναμης.

Στο δημοσίευμα επισημαίνεται ότι ο κατοχικός στρατός της Τουρκίας στο νησί απέκτησε μεγάλα πλεονεκτήματα την τελευταία χρονική περίοδο και η γενικότερη κατάσταση έχει επιβαρυνθεί σημαντικά σε βάρος των αμυντικών δυνατοτήτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Προσθέτει ότι, πέραν της αριθμητικής υπεροπλίας του τουρκικού στρατού που αριθμεί 43.000 στρατιώτες σε επιθετική διάταξη, ορισμένες αλλαγές έχουν αυξήσει τις δυνατότητες του. Ως παράδειγμα αναφέρει η εφημερίδα την διάνοιξη σημείων διέλευσης από και προς τα κατεχόμενα, η οποία διευκολύνει την κατασκοπευτική δραστηριότητα και κλιμακώνει τις δυνατότητες απειλής που συνιστούν οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις. Επιπλέον τα Ηνωμένα Έθνη τα τελευταία χρόνια έχουν καταργήσει όλα τα στατικά παρατηρητήρια τους γεγονός που επιβαρύνει τις δυνατότητες του αμυνόμενου, όπως επίσης η απομάκρυνση των ναρκοπεδίων στη νεκρή ζώνη.

Read more...

συνέντευξη που παραχώρησε ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Υπουργός Επικρατείας και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Cemil Çiçek

Η σημερινή αγγλόγλωσση Today΄s Zaman δημοσιεύει, στην 9η σελίδα, ολοσέλιδη συνέντευξη που της παραχώρησε ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Υπουργός Επικρατείας και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Cemil Çiçek, η οποία προαναγγέλλεται στο πρωτοσέλιδο της.
Οι παρατηρήσεις του Çiçek συνοψίζονται ως εξής:


o Οι Χριστιανοδημοκράτες, που ηγούνται σε κράτη-μέλη της Ε.Ε. είναι ψυχροί ως προς το ενδεχόμενο ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε..
o Η αρνητική και καταστροφική συμπεριφορά της Ε.Ε. ενθαρρύνει τις ομάδες, που αντιτίθενται στην ένταξη της Τουρκίας, αλλά και την πεποίθηση του τουρκικού λαού, ότι η Ε.Ε. δεν πρόκειται να αποδεχθεί την Τουρκία, ανεξαρτήτως των επιδόσεών της.
o Ενώ πρέπει να υπάρχει λαϊκή υποστήριξη για την ενταξιακή πορεία της χώρας, αρνητικές δηλώ-σεις και συμπεριφορές μειώνουν την υποστήριξη αυτή.
o Άποψη του κυβερνώντος ΑΚΡ είναι ότι οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας είναι ωφέλιμες για τη χώρα, υπό τη μοναδική προϋπόθεση ότι η Τουρκία θα καταστεί πλήρες μέλος της Ε.Ε..
o Η Ε.Ε. δεν στάθηκε ικανή να αναδειχθεί σε δύναμη επίλυσης διεθνών κρίσεων. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ως μέλος την Τουρκία, η οποία μπορεί να συνεισφέρει στην επίλυσή τους.
o Σε ό,τι αφορά την εσωτερική επικαιρότητα, στην υπόθεση Εργκενεκόν πρέπει η δικαιοσύνη να αφεθεί να πράξει το έργο της, απερίσπαστη. Πρέπει να αποφεύγονται οι δηλώσεις.

Ειδικότερα:
Σε ερώτηση της εφημερίδας εάν, κατά το 2009, η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας προς την Ε.Ε. θα ακολουθήσει και πάλι την ίδια κατεύθυνση, όπως είχε ανακοινωθεί και το 2008, παρότι δεν εστέφθη από επιτυχία», ο Çiçek απάντησε ότι η τουρκική νομοθεσία, η οποία σχετίζεται με τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, έχει τύχει - επί υπουργίας του - επεξεργασίας με τη φροντίδα του τουρκικού Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Σε ερώτηση της εφημερίδας τι θα συμβεί, αν τελικά δεν υπάρξει πλήρης ένταξη, ο Çiçek απέκλεισε κάθε άλλο ενδεχόμενο, υπογράμμισε ότι η όλη προσπάθεια της Τουρκίας γίνεται προκειμένου να υπάρξει πλήρης ένταξη, ενώ σημείωσε ότι, ενώ η Ε.Ε. είναι μια οικονομική δύναμη και έχει πολιτική ισχύ, εν τού-τοις δεν διαθέτει στρατηγική δύναμη. Δεν συνιστά μια δύναμη, η οποία είναι σε θέση να επιλύει προβλήματα στη διεθνή κονίστρα, όπως η σφαγή στη Βοσνία και στο Κοσσυφοπέδιο ή τα γεγονότα στον Καύκασο και στη Μέση Ανατολή. Αυτό είναι δυνατό μόνο μέσω της ένταξης της Τουρκίας, η οποία μπορεί να συμβάλει στην επίλυση των κρίσεων.
Σε ερώτηση της εφημερίδας σχετικά με τη γενική επιβράδυνση, που παρατηρείται στην ενταξιακή διαδικασία, ο Çiçek απαρίθμησε αρκετούς λόγους γι’ αυτό, όπως οι χριστιανοδημοκρατικές ηγεσίες χωρών της Ε.Ε. που αντιτίθενται στην ένταξη της Τουρκίας, η εκπλήρωση των κριτηρίων της Κοπεγχάγης και στη συνέχεια το ζήτημα της Κύπρου. Ως προς τον τελευταίο λόγο, ανέφερε ότι η Ε.Ε. ενέταξε ως πλήρες μέλος τους Ελληνοκύπριους, παρότι είχαν διαφωνίες με τους γείτονές τους, τις οποίες δεν προσπάθησαν να επιλύσουν. Με το να μην προσφέρει καμία λύση σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, η Ε.Ε. έδειξε ότι δεν είναι και δεν θα γίνει στρατηγική δύναμη. Παρότι το έχουν παραδεχθεί με μισή καρδιά, οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να δίνουν την υποστήριξή τους στους Ελληνοκύπριους και να απαιτούν το κάθε βήμα να γίνεται από την τουρκική πλευρά. Αυτή είναι η στρεβλή περί δικαίου αντίληψη της Ε.Ε.. Εμπόδισαν το άνοιγμα 8 εκ των 33 κεφαλαίων προς διαπραγμάτευση, λόγω των Ελληνοκυπρίων. Πέντε κεφάλαια εμποδίστηκαν από τη Γαλλία. Οι εκθέσεις προόδου 10 κεφαλαίων δεν έχουν επιστραφεί ακόμη στην Τουρκία. Όταν αυτά απομακρυνθούν από το τραπέζι, δεν υπάρχει κάτι άλλο σημαντικό ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Ήδη 10 κεφάλαια έχουν ανοίξει. Απομένουν μόνο 6 κεφάλαια. Αυτοί, που παραπονούνται για επιβράδυνση, πρέπει να το αντιληφθούν.
Σε ερώτηση της εφημερίδας αν για όλα, λοιπόν, ευθύνεται η Ε.Ε. και αν δεν υπάρχει κάτι από πλευράς Τουρκίας που εμπόδισε την ενταξιακή διαδικασία, ο Çiçek απάντησε: «Φυσικά υπάρχουν εμπόδια στη δική μας πλευρά, αλλά μπορούμε να τα υπερπηδήσουμε, όπως πράξαμε και στο παρελθόν. Όμως, η αρνητική και καταστρεπτική στάση της Ε.Ε. ενθάρρυνε τις ομάδες που αντιτίθενται στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. και ενδυνάμωσε στον τουρκικό λαό την πεποίθηση ότι η Ε.Ε. δεν πρόκειται να αποδεχθεί την Τουρκία, ανεξαρτήτως των επιδόσεών της. Βεβαίως, πρέπει να υπάρξει λαϊκή υποστήριξη για την ενταξιακή πορεία, αλλά αρνητικές δηλώσεις και συμπεριφορές την μειώνουν».
Σε ερώτηση της εφημερίδας αν, μετά τα σκληρά λόγια του Π/Θ Ερντογάν εναντίον του Ισραήλ, το ισραηλινό λόμπι των ΗΠΑ θα αποσύρει την υποστήριξή του από την Τουρκία σε ό,τι αφορά το ψήφισμα για την αρμενική «γενοκτονία» και αν έχει ξεκινήσει μια καινούργια εποχή στις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις, ο Çiçek αποκρίθηκε ότι «δεν έχουμε εχθρικά αισθήματα εναντίον των Εβραίων ή του ισραηλινού λαού και δεν θα έχουμε ποτέ. Η Τουρκία, είναι η μόνη χώρα, που μπορεί να εκφράσει αυτή την κριτική και ταυτοχρόνως να συνδιαλέγεται με όλες τις πλευρές. Θεωρούμε σημαντικές τις σχέσεις μας με το Ισραήλ και σκοπεύουμε να τις κρατήσουμε έτσι».
Σε άλλη ερώτηση της εφημερίδας αναφορικά με την υπόθεση Εργκενεκόν, ο Çiçek απάντησε ότι η δικαστική εξουσία πρέπει να αφεθεί απερίσπαστη, χωρίς παρεμβολές δηλώσεων από πολιτικά ή άλλα πρόσωπα, για να κάνει ό,τι απαιτείται, αναμένοντας την ολοκλήρωση της δίκης.
Σε προτροπή της εφημερίδας να σχολιάσει «τις απόψεις κάποιων ανθρώπων – όπως ο Μümtaz Soysal και άλλοι – σύμφωνα με τις οποίες δεν είναι παράπτωμα η σκέψη ή ο σχεδιασμός ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος, όσο δεν υπάρχει καμία απόπειρα υλοποίησής του», ο Çiçek αποκρίθηκε – μεταξύ άλλων – πως ο κ. Soysal εξειδικεύεται στο συνταγματικό και όχι στο ποινικό δίκαιο, συνεπώς τα επιχειρήματά του δεν έχουν ισχύ.
Τέλος, σε ερώτηση της εφημερίδας αναφορικά με τα γεγονότα, που προηγήθηκαν των προεδρικών εκλογών, εν όψει και της αποκαλυφθείσης συνδιάλεξης μεταξύ του πρώην Αρχηγού του Γεν. Επιτελείου των ΤΕΔ Κaradayı και του αρχηγού του κόμματος ΑΝΑVATAN Erkan Mumcu, o Çiçek απάντησε υπογραμμίζοντας ότι θα έρθει ο καιρός που θα ξεκαθαρίσουν όλα τα γεγονότα της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, ότι το ΑΚΡ έθεσε όλα τα ζητήματα, που ανέκυψαν τότε, στη λαϊκή ετυμηγορία, ότι η Τουρκία πρέπει να αφήσει πίσω της εκείνες τις ημέρες και ότι είναι σημαντικό για την Τουρκία να υπάρξει εμπέδωση της δημόσιας τάξης, διότι χωρίς αυτή δεν μπορούν να υπάρξουν οι ελευθερίες.

Read more...

ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Όπως αναφέρεται στις ιστοσελίδες των δικτύων NTV, CNN Türk και internethaber, καθώς και στο σύνολο του σημερινού γραπτού Τύπου, ο Π/Θ Ερντογάν έκανε χθες το εναρκτήριο λάκτισμα της προεκλογικής του εκστρατείας για τις δημοτικές εκλογές της 29ης Μαρτίου, με συγκέντρωση του κόμματός του στην περιοχή του Κοτζάελι.

Στην πρώτη αυτή προεκλογική συγκέντρωση, ο Π/Θ Ερντογάν είχε και πάλι σαν στόχο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης CHP. Όσον αφορά τα τελευταία [ισλαμικά] ανοίγματα του CHP περί λειτουργίας φροντιστηρίων Κορανίου και περί αποδοχής στο κόμμα γυναικών με ισλαμική περιβολή, ο Ερντογάν, στέλνοντας μήνυμα, που – όπως γράφει ο Τύπος – απευθυνόταν στον Εισαγγελέα, ο οποίος είχε ξεκινήσει τη δίκη για την απαγόρευση λειτουργίας του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ, είπε: «Ελπίζω ότι εκείνοι, οι οποίοι ξεκίνησαν δίκη εναντίον του ΑΚΡ, να βλέπουν και τις εξελίξεις αυτές».
Ο Π/Θ Ερντογάν, ο οποίος θα πραγματοποιήσει προεκλογικές συγκεντρώσεις σε 50 περίπου νομούς, μίλησε χθες για πρώτη φορά στην περιοχή του Κοτζάελι. Ο Ερντογάν είπε ότι η Τουρκία δεν είναι πλέον η παλιά Τουρκία και ότι η χώρα ότι έχει αλλάξει πολύ εντός των τελευταίων 6 ετών, ενώ τόνισε: «Εμείς κάναμε την Τουρκία να μην κρύβεται πίσω από κλειστές πόρτες. Ανοίξαμε την Τουρκία προς τον κόσμο και τον κόσμο προς την Τουρκία».
Η Milliyet σε δίστηλο της πρώτη σελίδας της με τον τίτλο «Ο λαός δεν πιστεύει σε αυτά τα ανοίγματα», γράφει ότι από δημοσκόπηση, που διενήργησε η εταιρεία ερευνών A&G σε 33 νομούς, με 2.407 συμμετέχοντες, προέκυψε ότι το 52,6% αυτών θεωρεί ως «προεκλογική επένδυση» την ενέργεια του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης CHP, που προχώρησε σε εγγραφή στους κομματικούς του καταλόγους γυναικών με ισλαμική περιβολή. Το ποσοστό εκείνων, που κρίνουν σωστή την ενέργεια αυτή και την υποστηρίζουν, είναι μόνο 6,1%, ενώ το 15,3% δηλώνει ότι αυτό δεν αρμόζει στο CHP.
Όσον αφορά το άνοιγμα του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ προς τους Αλεβίτες, το ποσοστό εκείνων, οι οποίοι δεν το θεωρούν ειλικρινές, φθάνει στο 46,9%, ενώ στο 23,8% βρίσκεται το ποσοστό εκείνων, σύμφωνα με τους οποίους «παρά τον προεκλογικό του χαρακτήρα, το άνοιγμα αυτό αποτελεί θετική ενέργεια». Το άνοιγμα αυτό υποστηρίζεται από το 16,9%.
Το ποσοστό εκείνων, που θεωρούν σωστή ενέργεια τη λειτουργία τηλεοπτικού δικτύου στην κουρδική, στο πλαίσιο της κρατικής TRT, φθάνει στο 39,9%. Το ποσοστό εκείνων, που θεωρούν την ενέργεια αυτή λανθασμένη, φθάνει στο 46,4%. Επίσης, και το 53,2% των ψηφοφόρων του φιλοκουρδικού DTP δηλώνει ότι η κουρδική τηλεόραση αποτελεί λανθασμένη ενέργεια.
Για τον ποιητή και συγγραφέα Ναζίμ Χικμέτ, στον οποίο δόθηκε και πάλι, μεταθανάτια, η τουρκική ιθαγένεια, το 46,4% εκφράζει την άποψη ότι ήταν μια πολύ σωστή ενέργεια, ενώ το 20,5% την κρίνει λανθασμένη. Το δε 33,1% δηλώνει ότι δεν έχει άποψη.

Read more...

ΤΟΥΡΚΙΑ - ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ (ΑΓΓΛΟΓΛΩΣΣΟΣ ΤΥΠΟΣ)

Οι ραγδαίες εξελίξεις, τόσο στην εσωτερική επικαιρότητα όσο και στην εξωτερική πολιτική της γείτονος, εκ των πραγμάτων, δεν άφηναν ιδιαίτερα περιθώρια για αναλύσεις ή, τέλος πάντων, για μια ψύχραιμη και αντικειμενική προσέγγιση, για το ιστορικό ειδικό βάρος τους ή για τις πιθανές συνέπειές τους. Τα δύο βασικά ειδησεογραφικά θέματα, όπως επανειλημμένως σας έχουμε αναφέρει, ήταν, είναι, και πιθανότατα θα είναι για αρκετό καιρό ακόμα, η Εργκενεκόν και η κρίση στο Νταβός, που, όπως πάλι σας έχουμε αναφέρει, ήδη αντιμετωπίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και σε σχέση με τις επικείμενες εκλογές του Μαρτίου.

Όπως είναι λοιπόν φυσικό, και εν όψει νέων εξελίξεων ή αποκαλύψεων που θα επαναφέρουν τη δημοσιογραφική κάλυψη σε πρακτορειακή παράθεση γεγονότων, ο αγγλόγλωσσος Τύπος έχει μπει για τα καλά στην ανάλυση των γεγονότων που προηγήθηκαν. Η αίσθηση σε γενικές γραμμές είναι ότι επικρατεί ένας έντονος σκεπτικισμός για τα αποτελέσματα ή τέλος πάντων για τα σημάδια που θα αφήσουν στο άμεσο μέλλον οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών.
Η επίσκεψη του Αμπάς στην Άγκυρα, δεν φαίνεται να απάντησε πλήρως στα ερωτηματικά που επλανώντο στη γείτονα, για το πώς ακριβώς εξελήφθη η κίνηση του Ερντογάν στο Νταβός από τους ηγέτες του αραβικού κόσμου και δη της Παλαιστινιακής Αρχής. Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα πιο πολύ, κυρίως στο θέμα των σχέσεων Άγκυρας-Τελ Αβίβ, εν αναμονή των αυριανών εκλογών στο Ισραήλ και την πολύ πιθανή επικράτηση του Β. Νετανιάχου, όπως αναφέρει η Λαλέ Σαριμπραχίμογλου στη σημερινή ΤΖ. «Η ειρωνεία της υπόθεσης», λέει η δημοσιογράφος, «είναι ότι ο Νετανιάχου, ως πρωθυπουργός του Ισραήλ, πριν δέκα τρία χρόνια, ήταν και ο αρχιτέκτονας, από ισραηλινής πλευράς, της επίτευξης συνεργασίας μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, όταν οι δύο χώρες υπέγραψαν το 1996 δύο ξεχωριστές συμφωνίες. Αλλά», σημειώνει με έμφαση, «η υπογραφή των συμφωνιών που σηματοδότησαν και την απαρχή μιας νέας περιόδου στις διμερείς σχέσεις, κατέστη δυνατή μόνο μετά την ισχυρή υποστήριξη των πολιτικά παντοδύναμων Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ακόμα πιο μεγάλη ειρωνεία δε, είναι ότι η συμφωνία υπεγράφη από την τότε ισλαμικών τάσεων τουρκική κυβέρνηση συνασπισμού Ερμπακάν-Τσιλέρ, υπό την πίεση του τουρκικού Γενικού Επιτελείου. Τούτων δοθέντων και παρά το ό,τι η τωρινή τουρκική κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει σε αντίποινα εναντίον του Ισραήλ, όπως πχ τη διακοπή της στρατιωτικής συνεργασίας, παρόλα αυτά», καταλήγει η Σαριμπραχίμογλου, «το υπάρχον πολιτικό κλίμα στην Τουρκία δεν φαίνεται, επί του παρόντος, ότι θα αφήσει περιθώρια να αντιμετωπιστεί με ανοχή (sic) ένα Ισραήλ υπό την πρωθυπουργία του Νετανιάχου».

Το άλλο μεγάλο θέμα, αυτό της Εργκενέκον, απασχολεί τον Γιαβούζ Μπαϊντάρ. «Μεγάλος αριθμός πολιτών», λέει ο Μπαϊντάρ στη στήλη του στην ΤΖ, «υποστηρίζει ότι έχει το δικαίωμα να διατηρεί αμφιβολίες (να παραμένει δύσπιστο), όχι μόνο γιατί το κατηγορητήριο δεν είναι αρκετά σαφές, αλλά και γιατί η εισαγγελική αρχή δεν έχει εξηγήσει επακριβώς στους πολίτες το περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Μάλιστα», προσθέτει ο Μπαϊντάρ, «κυκλοφορούν έντονα οι φήμες ότι οι τρεις νέοι εισαγγελείς που έχουν διοριστεί για να υποβοηθήσουν το έργο των δικαστικών αρχών, έχουν αρχίσει ήδη να δημιουργούν τριβές και συγκρούσεις, κάτι που, εάν ισχύει, θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην όλη υπόθεση λόγω των διαδικαστικών επιπλοκών που θα δημιουργηθούν». Ο Μπαϊντάρ συνεχίζει αναφέροντας επιπρόσθετες ‘ανησυχητικές’ εξελίξεις που επιτείνουν, πάντα κατά τον ίδιο, το κλίμα σκεπτικσιμού και έντονης επιφυλακτικότητας που επικρατεί για το μέλλον της όλης υπόθεσης. Πρώτα, αναφέρεται στην «περίεργη», όπως τη χαρακτηρίζει, «απόφαση του δικαστηρίου, να αφεθεί ελεύθερος ο Χουρσίτ Τολόν, παρά τις έντονες αντιδράσεις του εισαγγελέα», εξέλιξη στην οποία ο Μπαϊντάρ κάνει αναφορά μέσω χθεσινού άρθρου του δημοσιογράφου Μεχμέτ Αλτάν της ‘Σταρ’. « Όντας έτσι, και χωρίς κανένα στρατηγό τεσσάρων αστέρων στη φυλακή», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει, «υπήρξε και μια άλλη συναφής εξέλιξη και, μάλιστα, στη διάρκεια της κηδείας του Αμπντουλκερίμ Κιρτζά, που έβαλε τέλος στη ζωή του πριν δύο εβδομάδες και που εφέρετο ως ύποπτος στην πολύκροτη υπόθεση Εργκενέκον. Η παρουσία σύσσωμης της ηγεσίας του στρατεύματος, αλλά και η χειραψία του υπόπτου για την Εργκενεκόν στρατηγού Τουντζέρ Κιλίντς με τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ιλκέρ Μπάσμπουγ, είναι γεγονότα, που έλαβαν χώρα δημόσια, ακριβώς για να καταγραφούν και γίνουν γνωστά στο τουρκικό κοινό, αλλά και υλοποιήθηκαν», πάντα σύφωνα με τον Μπαϊντάρ, «ως απότοκα της οργής που επικρατεί στις τάξεις των κατωτέρων και ανωτέρων αξιωματικών των ΤΕΔ». Ο Μπαϊντάρ συνεχίζει το άρθρο του, απαριθμώντας κι άλλα συναφή γεγονότα, όπως «τη διελκυστίνδα μεταξύ ΜΙΤ και ΤΕΔ για τη χρονική περίοδο που φέρεται να ειδοποιήθηκε επίσημα το στράτευμα από την τουρκική Υπηρεσία Πληροφοριών για τη δομή της οργάνωσης, όπως και την περίεργη», κατά τον Μπαϊντάρ, «δικαολογία που επικαλέστηκε το δικαστήριο για να απαγορεύσει τη δημοσιοποίηση των ονομάτων που φέρονται να εμπλέκονται στην Εργκενεκόν, με το πρόσχημα ότι πολλοί από τους υπόπτους κατέχουν υψηλές κοινωνικο-οικονομικές και πολιτικές θέσεις, μια δικαολογία, δηλαδή, που δημιουργεί ερωτηματικά για το πώς εκλαμβάνει το δικαστήριο το βασικό δικαίωμα της ισότητας έναντι του νόμου. Όλα αυτά καταδεικνύουν την ύπαρξη μιας ασάφειας», καταλήγει ο Μπαϊντάρ, «και μιας αβεβαιότητας για το ποιός θα χαμογελάσει τελευταίος. Για όλους αυτούς τους λόγους, για την υπόθεση Εργκενεκόν, απαιτείται πολύ μεγαλύτερη προσοχή, από τη στιγμή που η κατάληξή της θα καθορίσει και την ποιότητα του κράτους δικαίου [στην Τουρκία]».
Πολύ έξυπνα συνδυάζει τα θέματα που αναλύσαμε προηγουμένως, η Ashley Perks στην ίδια εφημερίδα. «Τα διεθνή ΜΜΕ», λεει η αναλύτρια, «όπως η Γκάρντιαν, η Ουάσινγκτον Ποστ, οι Φαϊνάνσιαλ Ταϊμς, το Νιούσγουϊκ, ο Εκόνομιστ, δεν φαίνεται να έχουν τη δυνατότητα να αντιληφθούν και να εξηγήσουν το φαινόμενο της Εργκενεκόν. Όσον δε αφορά στις ισραηλινο-τουρκικές σχέσεις, ουδείς γνωρίζει τι ήθελε να δείξει ο Ερντογάν με τη γνωστή του κίνηση στο Νταβός και πιθανώς δεν θα μάθουμε και ποτέ. Ακριβώς, για αυτούς τους λόγους υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Τουρκία, δύο προβλήματα που πρέπει να καταλάβουμε, να καθορίσουμε και, μετά, να ασχοληθούμε μαζί τους. Το πρώτο είναι η πλήρης αποκάλυψη και η δημοσιοποίηση του τι ακριβώς είναι η Εργκενεκόν, τι σημαίνει για την τουρκική κοινωνική και πολιτική ζωή. Το άλλο είναι ποιά θα είναι η επόμενη μέρα στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ μετά τα γεγονότα στη Γάζα και την αντίδραση του Ερντογάν στο Νταβός. Αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν άμεσα, διαφορετικά, αυτό που αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή είναι η συνέχιση των βυζαντινισμών στην τουρκική πολιτική».

Read more...

Το σχέδιο του νέου παιχνιδιού δεν δίνει στην Τουρκία βασικό ρόλο

Η Milliyet φιλοξενεί άρθρο γνώμης με τίτλο «Το σχέδιο του νέου παιχνιδιού δεν δίνει στην Τουρκία βασικό ρόλο», στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής:

Η υπόθεση της Μέσης Ανατολής, λόγω εσωτερικής πολιτικής, φαίνεται ότι θα βρίσκεται, για ένα διάστημα, στο πίσω πλάνο της ημερήσιας διάταξής μας. Στην πραγματικότητα, αυτό έχει και τα καλά του, διότι στο νέο πλάνο του παιχνιδιού, που διαμορφώνεται για την περιοχή, γίνεται φανερό ότι στην Άγκυρα δεν αναλογεί κάποιος βασικός ρόλος. Η χώρα μας βρίσκεται σε μια κατάσταση αναμονής: «Η Τουρκία είναι η χώρα, η οποία αναμένει να έρθει η στιγμή, που θα την χρειασθούν».
Οι κύριοι παίχτες, επειδή γνωρίζουν ότι η Άγκυρα μπορεί να είναι επωφελής ανάλογα με τις συγκυρίες που θα διαμορφωθούν, δεν παραβλέπουν το δυναμικό ρόλο της. Λέγοντας ο Αμπάς, κατά τις συναντήσεις του στην Άγκυρα, ότι πάντοτε θα υπάρχει η ανάγκη τουρκικών πρωτοβουλιών, κατά την άποψή μας αυτό ακριβώς υπονοούσε.
Τη στιγμή αυτή, στο κέντρο του διαμορφούμενου παιχνιδιού βρίσκεται η Αίγυπτος, αλλά και κάποια άλλα αραβικά καθεστώτα, τα οποία θεωρούνται «ήπια» και συνεργάζονται με τη Δύση. Όλες οι χώρες αυτές, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία και λοιπές, δεν έχουν ως επιλογή τους τη Χαμάς. Όλες αναγνωρίζουν την ηγεσία του Αμπάς. Παράλληλα, ζητούν από τη Χαμάς να πράξει το ίδιο, να εγκαταλείψει την τρομοκρατία και να αποδεχθεί την ύπαρξη του Ισραήλ.
Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μπίντεν σε ομιλία, που πραγματοποίησε στη Διάσκεψη Ασφάλειας του Μονάχου, άφησε να εννοηθεί ότι η φόρμουλα μιας επίλυσης είναι «τα δύο ανεξάρτητα κράτη, το ένα δίπλα στο άλλο». Σύμφωνα με αυτή τη φόρμουλα, η Παλαιστίνη και το Ισραήλ θα αναγνωρίσουν «το δικαίωμα ύπαρξης μέσα σε ασφαλή σύνορα». Ενισχύεται, επίσης, και η άποψη η οποία θέλει τη Χαμάς, εφόσον αποδεχθεί τους όρους αυτούς, να περιληφθεί και αυτή μέσα στο σχέδιο του παιχνιδιού.
Στην Τουρκία, αν και δεν βρίσκεται στο ίδιο τραπέζι, εντούτοις από τώρα φαίνεται ότι της αναλογεί κάποια ευθύνη. Χάρη στον Ερντογάν, η εικόνα ότι «είμαστε ο προστάτης της Χαμάς», φορτώνει στην Άγκυρα και το καθήκον «να πείσει τη Χαμάς». Άλλωστε, και ο Αμπάς, όταν κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Γκιούλ ανέφερε ότι η Χαμάς πρέπει να αναγνωρίσει τη δική του εξουσία, αυτό ακριβώς εννοούσε, στέλνοντας παράλληλα ανάλογο μήνυμα και στην Τουρκία.
Έστω και αν κάποιοι ισχυρίζονται το αντίθετο, εντούτοις χάρη στην υποστήριξη, που παρείχε ο Ερντογάν στη Χαμάς, η Τουρκία εκλαμβάνεται ως μέλος της ριζοσπαστικής ομάδας, η οποία έχει ως επικεφαλής τη Συρία και το Ιράν. Αυτό μας στέρησε και τη συμμετοχή μας στο ισχυρό τραπέζι των διαπραγματεύσεων, που έχει στηθεί για τη Μέση Ανατολή. Μπορεί ακόμη και κάτι τέτοιο να επιδιώχθηκε. Μπορεί να ωθήθηκε η Τουρκία σε ένα μη επιθυμητό τρίγωνο [Τουρκία - Συρία - Ιράν]. Πάντως, τώρα, η διπλωματία μας καταβάλλει προσπάθειες, προκειμένου να εξαλείψει την αντίληψη αυτή.

Read more...