Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Σκληρή απάντηση της Ζαγάλισα στον ιμάμη Αμέτ Μεμέτ


Η Πομακική εφημερίδα Ζαγάλισα, έχει ξεκινήσει έναν αγώνα προκειμένου να διατηρηθεί ο χαρακτήρας των Πομάκων και να μην αλωθεί η πολιτιστική και πολιτισμική τους κληρονομιά από την Τουρκία, που πιέζει μέσω των πρακτόρων της για να ενσωματώσει τους Θράκες Πομάκους στην «Τουρκική Αυτοκρατορία».
Στον αγώνα της διατήρησης των προγονικών στοιχείων, οι συντάκτες της Ζαγάλισα δεν διστάζουν να αναμετρηθούν και να ξεμπροστιάσουν τις μεθοδεύσεις που γίνονται εκ μέρους της Τουρκίας διαμέσω του Ισλάμ, προκειμένου να πεισθούν οι αγνοί ορεσίβιοι κάτοικοι της ορεινής Ροδόπης (σε Ξάνθη και Κομοτηνή) πως είναι Τούρκοι.

Σε αυτό τον όμορφο αγώνα, συγκρούονται με τον ιμάμη από το Ωραίο Ξάνθης, που διαδίδει στα θρησκευτικά του κηρύγματα πως οι Πομάκοι είναι Τούρκοι, και χρησιμοποιώντας τα λόγια του προφήτη Μωάμεθ, ξεγυμνώνουν από τα επιχειρήματά του τον θρησκευτικό λειτουργό, ο οποίος έχει συγκεκριμένη πολιτική φιλοτουρκική δράση.

Συγκεκριμένα, στο τελευταίο φύλλο της Ζαγάλισα (μηνιαία εφημερίδα) διαβάζουμε:
«Στο προηγούμενο φύλλο της Ζαγάλισα είχαμε θέσει το ερώτημα για το ποιος είπε τις παρακάτω αρνητικές φράσεις για τους Τούρκους. Αγαπητοί Πομάκοι αδελφοί, τα λόγια αυτά ανήκουν στον προφήτη μας Μωάμεθ. Όταν κι εμείς το μάθαμε, νιώσαμε υπερήφανοι που είμαστε Πομάκοι και όχι Τούρκοι, γιατί πραγματικά θα ήταν πολύ δύσκολο ψυχολογικά να το χωνέψει το στομάχι και το μυαλό μας. Αν είχε πει ο προφήτης μας τέτοια λόγια για τους Πομάκους, τότε πραγματικά θα ντρεπόμασταν να πούμε ότι είμαστε Πομάκοι. Τώρα μάλλον θα πρέπει να ντρέπονται όσοι από τους Πομάκους δηλώνουν ότι είναι Τούρκοι.
Ιμάμη Αμέτ Μέτε από το Ωραίο, εσύ που μιλάς τόσο πολύ, έχεις το θάρρος στα κηρύγματά σας μέσα στα τζαμιά, να πεις αυτή την αλήθεια που είπε ο Προφήτης μας για τους Τούρκους; Θα πεις ότι δεν τους συμπαθούσε καθόλου, ότι τους θεωρούσε κατάρα; Μήπως θα λογοκρίνεις και τον προφήτη μας; Μήπως θα πεις ότι και αυτός είναι εχθρός των Τούρκων και ότι είναι πράκτορας των Ελλήνων; Ή μήπως και ο Προφήτης μας Μωάμεθ είναι πράκτορας σκοτεινών δυνάμεων που θέλουν να διαιρέσουν τους «Τούρκους της Θράκης;» Τι άραγε θα μπορείς να πεις στους Πομάκους;
Εμείς πάντως, έχουμε ακόμη ένα λόγο να είμαστε περήφανοι που είμαστε Πομάκοι, γιατί πάντα θα θυμόμαστε τα λόγια του Προφήτη Μωάμεθ «Δεν θα έρθει η ημέρα της κρίσης εάν προηγουμένως δεν νικηθούν οι Τούρκοι, οι οποίοι έχουν μικρά μάτια, κίτρινα πρόσωπα, πατημένες μύτες και… ζωώδη έκφραση προσώπου…»
Επειδή κάποιοι γενίτσαροι Πομάκοι δεν θα πιστέψουν όσα λέμε, παραθέτουμε και μία Τουρκική πηγή από τον εθνικιστή Τούρκο Κεμαλιστή καθηγητή πανεπιστημίου Ιλχάν Αρσέλ, ο οποίος στη σελίδα 27 του βιβλίου του αναφέρει αυτή τη φράση του Προφήτη μας. Απολαύστε!





Read more...

Ο Κεμαλικός ρατσισμός ξαναχτυπά στη Θράκη, καταγγέλλει η Πομακική εφημερίδα Ζαγάλισα


Ενώ τα προβλήματα του τόπου μας είναι τόσα πολλά και τόσο σοβαρά, μερικοί "πολύ-εκλεγμένοι" πολιτικοί προσπαθούν να έχουν ακόμα μαύρα μεσάνυχτα. Σε ένα μεγάλο βαθμό το πετυχαίνουν μέχρι στιγμής. Μπορεί να μην ενδιαφέρονται καθόλου για τους συμπολίτες και τον τόπο τους, όμως λίγη ευαισθησία μπορούν να δείξουν αφού θέλουν να λέγονται... ηγέτες.

Αναφερόμαστε για άλλη μια φορά στους πολιτικούς που εκλέγονται στο χώρο διαβίωσης των μουσουλμανικών μειονοτήτων, τους γνωστούς "αφρόκρεμους" όπως θέλουν να αυτοαποκαλούνται. Δεν πειράζει, ας αποκαλούνται όπως θέλουν, ας πληρώνονται απ' όπου θέλουν, ας εκλέγονται όπως θέλουν και απ' όπου θέλουν. Δεν μας ενδιαφέρουν αυτά. Αυτό που μας πειράζει και μας ενοχλεί πάρα πολύ είναι γιατί δεν δραστηριοποιούνται, γιατί κανείς τους δεν ενδιαφέρεται για τα πραγματικά προβλήματα που βιώνουν καθημερινά οι πολίτες της Θράκης.

Τον τελευταίο καιρό είδαμε ότι κλήθηκαν (για πρώτη και μάλλον τελευταία φορά) να συζητήσουν τα προβλήματα αυτά όλοι οι "αφρόκρεμοι" στην συνέλευση της υπερνομαρχίας Ξάνθης - Καβάλας -Δράμας. Το μόνο πρόβλημα όμως, που εντόπισαν, η μόνη παρατήρηση που έκαναν είναι γιατί αποκαλούνται τα Πομακοχώρια ως Πομακοχώρια, και όχι ορεινός όγκος; Κλήθηκαν να πούνε την άποψη τους (επειδή συνήθως την λένε χωρίς να τους ζητηθεί) σε μια επίσημη συγκέντρωση κι αυτοί κολυμπούσαν για ακόμη μια φορά σε ρηχά νερά. Αυτοί είναι λοιπόν οι εκπρόσωποι μας; Αυτούς επιλέξαμε να μας στηρίξουν στα προβλήματα μας; Δεν είναι κρίμα αγαπητοί αναγνώστες;
Ο κόσμος υποφέρει και αυτοί κάνουν πως δεν βλέπουν. Προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή του απλού κοσμάκη σε άλλα ψεύτικα, εξωγήινα πράγματα. Σε προβλήματα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Προβλήματα που μόνο αυτοί γνωρίζουν, επειδή, μόνο αυτοί τα δημιουργούν και τα "στήνουν". Αυτά είναι τα χάλια τους. Αυτοί είναι οι εκλεγμένοι, πολυεκλεγμένοι και ξαναεκλεγμένοι «ηγέτες» μας (έτσι τους αναφέρουν πάντα τα τουρκόφωνα έντυπα τους, λες και μόνο αυτοί εκλέγονται στον πλανήτη).
Δυστυχώς κυρίες και κύριοι, κάποιοι από εσάς κάνατε λάθος πάλι, επιλέξατε αυτούς τους αφρόκρεμους για να μας εκπροσωπούν. Για ακόμη μια φορά παρασυρθήκατε. Προτείνουμε όμως (πριν στενέψουν ακόμα περισσότερο τα περιθώρια), στους αφρόκρεμους αυτούς, να μεριμνήσουν όσο γίνεται πιο σύντομα. Για άλλη μια φορά τους λέμε να ασχοληθούν με τα αληθινά προβλήματα του κόσμου όπως την ανεργία, τα καπνά, τις επιδοτήσεις, τις αποζημιώσεις, τα χρέη, την παιδεία,
την εκπαίδευση και πολλά άλλα ζητήματα που συνεχώς συσσωρεύονται εις βάρος των πολιτών. Να κόψουν επιτέλους τους γάμους, τις βόλτες, τις ευχές και τα ψεύτικα πάρτυ. Αυτά δεν αποτελούν, ούτε πρόκειται να αποτελέσουν ποτέ λύση για κανένα από τα παραπάνω προβλήματα. Ο κόσμος περιμένει λύσεις και αποτελέσματα. Μην τον απογοητεύετε πάλι. Βρείτε τρόπους να βοηθηθούν όλοι και όχι μόνο τα συγγενικά σας πρόσωπα. Προσπαθήστε λίγο να συνεισφέρετε και εσείς κάπως στις δύσκολες εποχές που περνάμε όλοι. Μην ονειρεύεστε μόνο "ορεινούς όγκους".
Υπογραφή
Ο αντιαφρόκρεμας

Read more...

ΚΥΠΡΟΣ: ΜΕΤΑΞΥ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗΣ


Με την εξαίρεση των Βορειοηπειρωτών – οι οποίοι, κατά τα λοιπά, φυλλορρούν αριθμητικά – οι Έλληνες της Κύπρου είναι το μόνο συμπαγές τμήμα των υποστάντων τον οθωμανικό ζυγό ελληνικών πληθυσμών που παραμένει εκτός των συνόρων του ελληνικού κράτους. Και, ως εκ τούτου, φυσικό ήταν η Ένωση να αποτελέσει αρχικά την κοινή επιδίωξη των Ελληνοκυπρίων και του εθνικού τους κέντρου. Ωστόσο, με τη στρατηγική θέση της Μεγαλονήσου και την παρουσία στο κυπριακό έδαφος ενός σημαντικού τουρκικού στοιχείου να παρεμβάλλουν αποφασιστικά εμπόδια στην επίτευξή της, η Αθήνα και η ελληνοκυπριακή ηγεσία προσανατολίσθηκαν προς τη λύση της ανεξαρτησίας. Η οποία, όμως, όπως υλοποιήθηκε με τις Συμφωνίες της Ζυρίχης-Λονδίνου, αποδείχθηκε ετεροβαρής, δυσλειτουργική – και τελικά προθάλαμος για τον Αττίλα. Έκτοτε δε, ο Κυπριακός Ελληνισμός παραμένει παγιδευμένος μεταξύ διχοτόμησης και εθνικής αποδυνάμωσης.

Καθ’όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η Κύπρος αποτέλεσε κρίκο της δυτικής αμυντικής διάταξης έναντι της Σοβιετικής Ένωσης και συγχρόνως βάση λογιστική, διαμετακομιστική και ηλεκτρονικής παρακολούθησης σε σχέση με τα δρώμενα στον μεσανατολικό χώρο και τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων της περιοχής. Χαρακτηριστική εν προκειμένω η δήλωση του Άντονυ Ήντεν ότι «[ά]νευ της Κύπρου δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για την προστασία της επαρκούς προσφοράς του πετρελαίου στην αγορά μας. Χωρίς πετρέλαιο θα έχομε ανεργία και πείνα στη Βρετανία. Είναι τόσο απλό...»[ii] Ενώ, στο μεταψυχροπολεμικό γεωπολιτικό τοπίο, οι «κυρίαρχες» βρετανικές βάσεις διατηρούν τη χρησιμότητά τους στο πλαίσιο της κοινής προσπάθειας των Βρετανών και των Αμερικανών – οι τελευταίοι συμμετέχουν ευρύτατα στην αξιοποίησή τους – να διασφαλίσουν τη ροή των υδρογονανθράκων και να καταπολεμήσουν την ισλαμική τρομοκρατία. Δεν εκπλήσσει συνεπώς ότι το Λονδίνο, ειδικότερα, αντιτάσσεται διαχρονικά στην προσάρτηση της Κύπρου στην Ελλάδα και επιδιώκει λύση του Κυπριακού συνεπαγόμενη, σε νομικό μεν επίπεδο, την επιβεβαίωση του προνομιακού καθεστώτος των βάσεών του, σε πολιτικό δε, την ελαχιστοποίηση τυχόν περιορισμών στη χρησιμοποίησή τους μέσω της διαμόρφωσης ενός χειραγωγήσιμου κυπριακού κρατικού σχήματος. Και προς την κατεύθυνση αυτή επιζητεί να ενεργοποιήσει και τον τουρκικό παράγοντα.



Το ενδιαφέρον του οποίου για την Κύπρο είναι διττό: στρατηγικό πρωτίστως, αλλά και εθνοτικό. Καθώς η Άγκυρα, με πρωτοστατούντες τους στρατιωτικούς, θεωρεί την υπαγωγή του συνόλου της Μεγαλονήσου υπό ελληνικό έλεγχο απαράδεκτη απειλή κατά του νότιου πλευρού της. Και, από την άλλη, όπως είναι φυσικό, δεν είναι αδιάφορη για την τύχη των Τουρκοκυπρίων. Με το ενδιαφέρον της, μάλιστα, για το Κυπριακό να έχει συν τω χρόνω ενισχυθεί, αφ’ ενός με μια θρησκευτική διάσταση – αφ’ότου, ειδικότερα, η τουρκική κυβέρνηση περιήλθε υπό τον έλεγχο του ισλαμογενούς Κόμματος της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης – [iii] και, αφ’ετέρου, με μια ενεργειακή, λόγω της πιθανολογούμενης ύπαρξης υδρογονανθράκων στον θαλάσσιο κυπριακό χώρο. Διό, ανάλογα με τις μεταβαλλόμενες τοπικές και διεθνείς συνθήκες, η Τουρκία έχει ταχθεί κατά καιρούς, είτε υπέρ της ευθείας διχοτόμησης της Κύπρου, είτε υπέρ κρυπτοδιχοτομικών λύσεων που διασφαλίζουν την εκεί στρατιωτική, πολιτική και οικονομική παρουσία της.



Σε ό,τι τέλος αφορά στην ελληνική πλευρά, Ελληνοκύπριοι και Αθήνα, διαπιστώνοντας το ανέφικτο της Ένωσης, αλλά και μη διατεθειμένοι να αποδεχθούν τη διχοτόμηση, συνέπραξαν το 1959 στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κυπριακού κράτους – με τίμημα όμως, εκτός από την παραχώρηση εις το διηνεκές στους Βρετανούς κυριαρχικών δικαιωμάτων επί τμήματος του κυπριακού εδάφους, την εκχώρηση, στους μεν Τουρκοκυπρίους επιρροής υπερβαίνουσας κατά πολύ το δημογραφικό τους ποσοστό, στη δε Τουρκία ένα δικαίωμα επέμβασης, που, δέκα τέσσερα χρόνια αργότερα, η Άγκυρα επικαλέσθηκε για να πραγματοποιήσει την εισβολή.



***



Ο Αττίλας του 1974 – τον οποίο, πρέπει να τονισθεί, διευκόλυναν ασύγγνωστα σφάλματα, διαπραχθέντα καθ’ όλην την προηγηθείσα περίοδο, αρχικά από την ελληνοκυπριακή ηγεσία και εν συνεχεία και από την ελλαδική – δημιούργησε νέα και δυστυχώς μη αναστρέψιμα δεδομένα. Οι ανά τη Μεγαλόνησο διάσπαρτοι Τουρκοκύπριοι συγκεντρώθηκαν, με ισχυρή τουρκική στρατιωτική κάλυψη και υπό καθεστώς θεσμικής αυτοδυναμίας, σε χώρο βιαίως εκκενωθέντα από τους Ελληνοκυπρίους κατοίκους του και άρα εθνοτικά ομογενοποιηθέντα. Ενώ οι προσπάθειες που κατεβλήθησαν για την αποκατάσταση της ενότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας διά της παρεμβολής των Ηνωμένων Εθνών και της Κοινοτικής Ευρώπης απεδείχθησαν αναποτελεσματικές.



Ειδικότερα, ο σημαντικότερος καρπός της δραστηριοποίησης του «διεθούς παράγοντα», το Σχέδιο Ανάν – κατ’ουσίαν προϊόν μιας στενής παρασκηνιακής αγγλο-αμερικανικής συνεργασίας – είχε ως κύριο γνώρισμα την ικανοποίηση των στρατηγικών επιδιώξεων του Λονδίνου εις βάρος των ελληνοκυπριακών και ελλαδικών συμφερόντων. Διότι, όχι μόνο επιβεβαίωνε τον κυριαρχικό χαρακτήρα των βρετανικών βάσεων, αλλά και αποδυνάμωνε την ελληνική παρουσία, αφ’ενός με την εμπέδωση του τουρκοκυπριακού κρατιδίου και την αναβάθμισή του σε ισότιμο συνδιαχειριστή μιας χαλαρής κεντρικής αρχής, εν πολλοίς ελεγχόμενης από τις Βρυξέλλες – ήτοι, εν προκειμένω, από τους ίδιους τους Βρετανούς – και, αφ’ετέρου, με τη διατήρηση του δικαιώματος επέμβασης της Άγκυρας και, για μεγάλο χρονικό διάστημα και της τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας. Ενώ, η μόνη ουσιαστική παραχώρηση προς τους Ελληνοκυπρίους που προέβλεπε, ήτοι η απόδοση εδάφους, είχε επανειλημμένως αντιμετωπισθεί από την τουρκική πλευρά ως ενδεχόμενο αντάλλαγμα για μια συμπεφωνημένη λύση μετά τα τετελεσμένα του Αττίλα. Και συνεπώς θα μπορούσε κάλλιστα να εξασφαλισθεί και στο πλαίσιο ενός βελούδινου διαζυγίου των Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου – σαφώς συμφερότερου για την πλευρά μας απ’ ό,τι η συγκεκαλυμμένη, προβληματική διχοτόμηση που εμπεριέκλειε το κατ’ όνομα Σχέδιο Ανάν.



Η αποτυχία αυτή της προσπάθειας επίτευξης μιας πραγματικής και όχι απλώς εικονικής επανενοποίησης της Κύπρου ευχερώς εξηγείται. Εναποθέτοντας την πάσα ελπίδα τους στις ευρωκοινοτικές βλέψεις της Άγκυρας, Αθήνα και Λευκωσία αγνόησαν – ή, ακόμη χειρότερο, στάθηκαν ανίκανες να διαγνώσουν – τις διαχρονικές τουρκικές προθέσεις. Η γείτων κατατάσσει το Κυπριακό – όπως άλλωστε και τα Αιγαιακά – στις κορυφαίες εθνικές της προτεραιότητες. Και συνεπώς αρνείται να το θυσιάσει στον βωμό των όποιων ενταξιακών της φιλοδοξιών. Τόσω μάλλον που, λόγω της στρατηγικής υφής του θέματος, οι σχετικοί προς αυτό χειρισμοί υπόκεινται στον αυστηρό έλεγχο της στρατιωτικής ηγεσίας. Πέραν όμως τούτου, γίνεται όλο και προφανέστερο ότι, για λόγους άσχετους με την Κύπρο και τα Ελληνοτουρκικά γενικότερα, η πλήρης ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ δεν πρόκειται να συντελεσθεί, τουλάχιστον στο ορατό μέλλον. Κάτι που διαπιστώνουν και οι ίδιοι οι Τούρκοι, ηγεσία και λαός – με επακόλουθο την περαιτέρω σκλήρυνση των διαιπραγματευτικών θέσεων της Άγκυρας. Για την οποία το σχέδιο Ανάν αποτελεί την έσχατη γραμμή υποχώρησης – ενώ ορισμένες προβλέψεις του ενδεχομένως να μην της είναι καν αποδεκτές πλέον.



***



Υπό τις συνθήκες αυτές, δεν χρειάζεται κανείς μαντικές ικανότητες για να προεξοφλήσει το ναυάγιο των εν εξελίξει διακοινοτικών συνομιλιών. Οι οποίες, λόγω ακριβώς της κρίσιμης σημασίας τους και των παγίδων που εμπεριέχουν, θέτουν επί τάπητος και τον ρόλο των μητέρων-πατρίδων στα κυπριακά πράγματα. Και για μεν τους Τουρκοκυπρίους, οι γεωπολιτικές και στρατηγικές σκοπιμότητες της Άγκυρας είναι ο υπέρτατος γνώμονας για τον καθορισμό της στάσης τους. Η Αθήνα, όμως, κρυπτόμενη πίσω από το γνωστό «η Κύπρος. αποφασίζει και η Ελλάδα στηρίζει», τείνει να απεκδυθεί τις φυσικές ηγετικές ευθύνες της. Παραλόγως δε, δοθέντος ότι οι αποφάσεις της Λευκωσίας επηρεάζουν καθοριστικά τα ελληνικά κρατικά συμφέροντα και τον ελληνισμό γενικότερα.



Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο ελλαδικός καθοδηγητικός ρόλος δεν πρέπει να τονίζεται δημοσία. Θα έπρεπε εν τούτοις να ασκείται. Με κοινό στόχο των Αθηνών και της Λευκωσίας την συν τω χρόνω εντατικοποίηση της συνεργασίας τους και την εν καιρώ διαμόρφωση και ισχυρών μεταξύ τους θεσμικών δεσμών.





[i] Το κείμενο αυτό αποτελεί προδημοσίευση από το επόμενο τεύχος των «Εθνικών Επάλξεων», περιοδικής έκδοσης του Συνδέσμου Επιτελών Εθνικής Αμύνης (ΣΕΕΘΑ).



[ii] Βλ. Κ. Κόλμερ, Η συνωμοσία του πετρελαίου εις βάρος της Κύπρου, «Εστία», 14-8-2003.

[iii] Ενδεικτικές της ισλαμικής προσέγγισης του Κυπριακού είναι οι απόψεις του κύριου διπλωματικού συμβούλου του πρωθυπουργού Ερντογάν και γνωστού ιδεολόγου του προοδευτικού πολιτικού Ισλάμ καθηγητή και πρέσβη κ. Ahmet Davutoğlu. Ο οποίος σε συνέντευξη προς τον Omayama Abdel-Latif της αιγυπτιακής εφημερίδας Αλ Αχράμ, αφού διεκτραγωδεί τις διώξεις κατά των Μουσουλμάνων στην Βοσνία, στην Παλαιστήνη και στο Καραμπάχ, αναφέρεται και στην άδικη μεταχείριση από την ΕΕ της «μουσουλμανικής κοινότητας» στην Κύπρο, για να διαπιστώσει εν συνεχεία ότι οι «μουσουλμανικές μάζες αισθάνονται ότι αποκλείονται από το διεθνές σύστημα». (Βλ. Ahmet Davutoglu: Harmonising immutable values and ever-changing mechanisms “Al Ahram Weekly”, 11 - 17 Νοεμβρίου 2004, τεύχος 716.) Σημειωτέον ότι, σε άρθρο του επτά χρόνια πριν, ο κ. Davutoğlu. είχε κατατάξει την Κύπρο και τη Δυτική Θράκη μεταξύ των γεωπολιτικών ερεισμάτων του «μουσουλμανικού κόσμου». Βλ. The Clash of Interests: An explanation of the World (Dis)Order; The Post-Cold War Theories. “Journal of International Affairs, December 1997-February 1998, Volume II - Number 4”.

Read more...

H Eλληνική υποκρισία στη Δυτική Θράκη και η Τουρκία


Η Ελλάς αναγνωρίζει (βάσει Συνθήκης Λοζάννης) μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη και η Τουρκία αναγνωρίζει ελληνο-ορθόδοξη (Rum-Ortodoks) μειονότητα στη Πόλη, Ίμβρο και Τένεδο.
Περί της Τουρκικής κρατικής πολιτικής (από το 1924 και μετά) έναντι των Ρωμιών (Ελλήνων) της γείτονας χώρας, σε γενικές γραμμές, όλοι γνωρίζουμε (φόρος κεφαλαίου τη δεκαετία του '40 και Τάγματα Εργασίας, Σεπτεμβριανά 1955, απελάσεις 1964, καθεστώς βίας και καταπίεσης σε ‘Ιμβρο και Τένεδο κλπ, Νόμος για τα Βακούφια κλπ).

Τα Ελληνικά αντίποινα

Τα Ελληνικά αντίποινα, τρόπον τινά και με καθυστέρηση, αρχίζουν να εφαρμόζονται από το 1983 («ίδρυση» ψευδοκράτους στη Κατεχόμενη Κύπρο). Συγκεκριμένα:

1)Οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης συναντούν δυσχέρειες στη σύσταση σωματείων, ιδίως όταν στον τίτλο τους αναφέρονται οι λέξεις "Τούρκος", "τουρκική". Ειδικότερα, απαγορεύτηκε με δικαστική απόφαση (το 1986) η λειτουργία νόμιμων σωματείων όπως η «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» (ιδρύθηκε το 1927) και "Πολιτιστική Ένωση Τούρκων Γυναικών" της περιοχής της Ροδόπης λόγω της επωνυμίας τους και όχι λόγω της δραστηριότητας τους. Το ΕΔΑΔ καταδίκασε πέρυσι την Ελλάδα και για τις δύο υποθέσεις.

2) Η κυκλοφορία και διανομή του εκδιδόμενου στην Τουρκία τύπου παρακωλύεται στη Θράκη (παραδοχή ΥΠΕΞ)

3) Καταβάλλεται προσπάθεια εγκατάστασης Ποντίων προερχομένων από την πρώην ΕΣΣΔ,
αλλά και άλλων Ελλήνων, προκειμένου να μεταβληθεί η αναλογία Χριστιανών και Μουσουλμάνων στη Θράκη. Ενθαρρύνεται, επίσης, η μετακίνηση Μουσουλμάνων προς τη νότια Ελλάδα για τον ίδιο λόγο (παραδοχή ΥΠΕΞ)

4) Διοικητικές κουτοπονηριές: Κατά την κατάρτιση των ορίων της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης ο νομός Ξάνθης συνυπολογίσθηκε μαζί με τους νομούς Δράμας και Καβάλας, ο δε νομός Ροδόπης συνενώθηκε με το νομό Έβρου προκειμένου να εξασφαλισθεί η μη εκλογή Μουσουλμάνου υποψηφίου νομάρχη.

5) Άλλα διοικητικά μέτρα περιλαμβάνουν τη κρατική μισθοδοσία - έλεγχο του μουφτή (ενώ υπάρχει και ο «θεσμός» του ψευδο-μουφτή), τη κρατική μισθοδοσία- έλεγχο για τα «αυτοδιοικούμενα μειονοτικά σχολεία» καθώς και «γραφειοκρατικά εμπόδια» για τη λειτουργία μειονοτικού τηλεοπτικού σταθμού, αντίστοιχου με το TRT6 (στη κουρδική γλώσσα) στη Τουρκία.


Η Σύμβαση - Πλαίσιο για τις Εθνικές Μειονότητες και το «κρυφτούλι» του ΥΠΕΞ

Η Ελλάς που αναγνωρίζει μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη φοβάται να επικυρώσει τη Χάρτα Μειονοτικών και Περιφερειακών Γλωσσών καθώς και τη Σύμβαση -Πλαίσιο για τη προστασία των εθνικών μειονοτήτων (Συμβούλιο της Ευρώπης, 1994). Το κείμενο της Συνθήκης παρατίθεται στο (http://www.greek-language.gr/greekLang/studies/guide/thema_c5/05.html).
Έμμεσα λοιπόν η Ελλάδα ακυρώνει (η ίδια) τη μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης αναβαθμίζοντας την (λόγω του φόβου της για τη Σύμβαση-Πλαίσιο) σε εθνική μειονότητα.
Οι λόγοι της Ελληνικής υποκρισίας παρατίθενται με επίσημο κρατικό έγγραφο του ΥΠΕΞ στο http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060611.htm και είναι άκρως αποκαλυπτικοί...Το επιχείρημα ότι πρέπει να εφαρμόζεται η αρχή της αμοιβαιότητας και της καλής γειτονίας δε μπορεί να πείσει πλέον τους διεθνείς παρατηρητές και οργανισμούς καθώς δεν υφίσταται πρακτικά ελληνο-ορθόδοξη μειονότητα στη Τουρκία για τους γνωστούς σε όλους μας λόγους.

Η Τουρκική εκμετάλλευση της μειονότητας στη Θράκη

Στη τελευταία του επίσκεψη στη Δυτική Θράκη ο Τούρκος ΥΠΕΞ Ali Babacan προέτρεψε τα μέλη της μειονότητας να προσφεύγουν στο ΕΔΑΔ για να διεκδικούν τα δικαιώματα τους. Στην Αθήνα σήμανε συναγερμός για την «προκλητική» του δήλωση. Δυστυχώς αυτά που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα κράτος δικαίου για τους στενόμυαλους και δήθεν πατριώτες θεωρούνται απαράδεκτα. Άραγε η Ελλάς δε στηρίζει τις προσφυγές του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο ΕΔΑΔ και τις προσφυγές Κυπρίων για τις περιουσίες τους στα Κατεχόμενα; Δύο μέτρα και δύο σταθμά λοιπόν.

Συμπέρασμα:

Η προστασία των μειονοτήτων (από το 1990 και μετά) θεσμοθετείται με διεθνή κειμένα (Συμβάσεις, Χάρτες, Πράξεις, Ψηφίσματα κλπ) τόσο από την Ε.Ε όσο και το Συμβούλιο της Ευρώπης και τον ΟΟΣΑ. Το ΕΔΑΔ του Συμβουλίου της Ευρώπης παραμένει ο μοναδικός αξιόπιστος μηχανισμός απονομής δικαιοσύνης σε ατομικό επίπεδο μελών εθνικής μειονότητας. Η Ελλάς καλείται να επιλέξει είτε το διεθνή διασυρμό και την αναξιοπιστία, τις καταδίκες από τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια και την επιβολή προστίμων είτε την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου με αναβάθμιση της ήδη αναγνωρισμένης μειονότητας σε Τουρκική, Πομακική και Ρομά αντίστοιχα. Παράλληλα θα πρέπει να εντάξει τις μειονότητες στη σύγχρονη οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή της χώρας. Ισότητα και όχι προνομιακή μεταχείριση των μειονοτήτων. Αξιοποίηση της πολιτιστικής ιδιαιτερότητας της νέας γενιάς μειονοτικών με επένδυση στη μόρφωση και τις νέες τεχνολογίες. Θα προτιμούσα π.χ. οι Έλληνες επιχειρηματίες να αντλούν ανθρώπινο δυναμικό από τη μειονότητα στη Θράκη για τις επαφές τους με τις μουσουλμανικές αγορές παρά να «παρακαλάνε» Τούρκους businessmen να τους συμπεριλάβουν στα επενδυτικά τους σχέδια στο Καύκασο, στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή...

ΠΗΓΗ: ΕΝΔΟΤΟΥΡΚΙΚΑ - INSIDE TURKEY

Read more...

Τα παραλειπόμενα των εγκαινίων της ZIRAAT BANKASI


Σε υποτονικό κλίμα πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του υποκαταστήματος της τουρκικής τράπεζας ZIRAAT BANKASI στην Κομοτηνή, παρά τις αντίθετες προσδοκίες των παραγόντων της μειονότητας και του προξενείου. Οι παρευρισκόμενοι δεν ξεπέρασαν τους 150-160 ενώ στα σημαντικά γεγονότα καταγράφεται η απουσία της τοπικής αυτοδιοίκησης, πλην του βουλευτή Αχμέτ Χατζηοσμάν, ο οποίος συνόδευε τον επίσημο προσκεκλημένο της γειτονικής χώρας, σε όλη τη διάρκεια της παραμονής του στην Κομοτηνή.

Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, ο Τούρκος επίσημος, με ύφος υπερόπτη, με την άφιξή του στην κεντρική πλατεία της πόλης, δεν μπήκε στον κόπο να χαιρετήσει τους συγκεντρωθέντες, παρά το χειροκρότημα που εισέπραξε από αυτούς.
Προχώρησε με αργό βήμα στο εσωτερικό της τράπεζας, όπου παρέμεινε για 10 λεπτά περίπου και εν συνεχεία τέλεσε τα εγκαίνια του υποκαταστήματος, κόβοντας την κόκκινη κορδέλα (δεν θα μπορούσε βέβαια να ήταν άλλου χρώματος) και στη συνέχεια προέβη στην καθιερωμένη ομιλία, χωρίς όμως να αναφερθεί σε θέματα της μειονότητας.
Στη συγκέντρωση παραβρέθηκαν όλα σχεδόν τα πρωτοκλασάτα στελέχη της μειονότητας, το σύνολο σχεδόν των δημάρχων που εκλέγει η μειονότητα, αλλά και αρκετοί "περίεργοι" (μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό), που κοντοστάθηκαν να χαζέψουν το γεγονός.
Μετά την ολοκλήρωση της εκδήλωσης, παρατέθηκε δεξίωση στο χώρο της τράπεζας, ενώ προ της αναχώρησης από την Κομοτηνή, ο Τούρκος επίσημος φιλοξενήθηκε για γεύμα στο σπίτι του Τούρκου Προξένου.

Το blog επιφυλάσσεται για τη δημοσίευση φωτογραφικού υλικού από την όλη εκδήλωση τις προσεχείς ημέρες.

Read more...

Διφορούμενα νέα από τη Χάγη


Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ Κ. ΚΑΡΥΩΤΗ *
Μόλις προ ολίγων ημερών, στις 3 Φεβρουαρίου 2009, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε μια καθοριστική απόφαση για την ταυτόχρονη οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρουμανία.
Το μήλο της Εριδος μεταξύ των δύο χωρών ήταν, για πολλά χρόνια τώρα, ένα νησί της Ουκρανίας, το νησί Serpent («Φίδι») στη Μαύρη Θάλασσα. Είναι αρκετά μικρό νησί το οποίο δεν είχε κατοικηθεί, παρά μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια, χωρίς βέβαια να θεωρείται βραχονησίδα.

Η Ρουμανία, ωστόσο, είχε αντίθετη γνώμη και επέμενε ότι το...συγκεκριμένο νησί δεν δικαιούται ούτε υφαλοκρηπίδα, ούτε και ΑΟΖ.
Ετσι, οι δύο χώρες υπέγραψαν ένα συνυποσχετικό και ζήτησαν από το Διεθνές Δικαστήριο να οριοθετήσει εκείνο τις δύο θαλάσσιες ζώνες με την ταυτόχρονη δέσμευση ότι η απόφαση θα γινόταν σεβαστή και από τις δύο χώρες.
Η απόφαση της 3ης Φεβρουαρίου παρουσιάζει συμαντικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα, καθώς η θέση της Ουκρανίας προσομοιάζει με τη στάση και τα συμφέροντα της Αθήνας στο Αιγαίο, ενώ τα επιχειρήματα της Ρουμανίας θα μπορούσαν να αντιστοιχούν σε αυτά της Αγκυρας. Η απόφαση του Δικαστηρίου ήταν, μέχρι ενός ορίου, υπέρ της Ρουμανίας και έτσι αξίζει να μελετηθεί ιδιαιτέρως, καθώς φαίνεται να αποτελεί προηγούμενο το οποίο θα μπορούσε να δυσχεραίνει κάπως τη θέση της Ελλάδας στη διαφορά της με την Τουρκία στο δρόμο προς τη Χάγη.

1. Η αμφισβητήσιμη θαλάσσια περιοχή είναι 12.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα που διαθέτουν 100 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου αλλά και 73 εκατ. βαρέλια πετρελαίου. Και η διαφορά για την υφαλοκρηπίδα ξεκίνησε πριν από 42 χρόνια (το 1967), όταν η Ρουμανία άρχισε διαπραγματεύσεις με την τότε Σοβιετική Ενωση (όπου μπήκε η Ουκρανία) για αυτό το θέμα.
Οι σχετικές διαβουλεύσεις διήρκεσαν 20 χρόνια και υπήρξαν 10 γύροι χωρίς να βρεθεί συμβιβαστική λύση.

2. Το νησί μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης έγινε μέρος της Ουκρανίας και έτσι το 1995 ξεκίνησαν νέες διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο Βουκουρέστι και το Κίεβο. Υστερα από 34 άκαρπους γύρους συζητήσεων, η Ρουμανία αποφάσισε να φέρει αυτή τη διαφορά στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το 2004.
Τελικά, το Κίεβο αποφάσισε και αυτό, το 2007, να υπογράψει ένα συνυποσχετικό με το Βουκουρέστι και να σεβαστεί την απόφαση του Δικαστηρίου.
Ετσι εκδικάστηκε η διαφωνία αυτή στη Χάγη το 2008 σε μια διαδικασία με την οποία η Ελλάδα ενώ γνώριζε ότι άπτεται στα εθνικά της συμφέροντα, ουδέποτε ασχολήθηκε.

3. Ο χάρτης της απόφασης δείχνει ότι το Δικαστήριο οριοθέτησε τα θαλάσσια σύνορα των δύο χωρών, κυρίως, με τη μέθοδο της μέσης γραμμής, κάτι που υποστηρίζει και η Ελλάδα στην περίπτωση του Αιγαίου. Δυστυχώς, όμως, δεν έδωσε στο νησί της Ουκρανίας δικαιώματα υφαλοκρηπίδας ή Οικονομικής Ζώνης.
Ταυτόχρονα, ωστόσο, το δικαστήριο δεν πήρε θέση αν το συγκεκριμένο νησί αποτελεί βραχονησίδα ή όχι. Δικαιολόγησε, μάλιστα, αυτή την απόφαση με το σκεπτικό ότι το νησί ήδη είχε αιγιαλίτιδα ζώνη 12 μιλίων, την οποία πάντως δεν αμφισβητούσε η Ρουμανία. Ετσι, από τον χάρτη φαίνεται ότι η Ρουμανία κέρδισε το 79,3% της θαλάσσιας ζώνης που διεκδικούσε.

4. Δυστυχώς, η απόφαση του Δικαστηρίου αγνοεί εντελώς τα δικαιώματα του νησιού, που ως κατοικήσιμο δικαιούται να έχει και υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, πέρα βεβαίως από τα κυριαρχικά δικαιώματα που πηγάζουν από την (αδιαμφισβήτητα) αιγιαλίτιδα ζώνη του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το Serpernt απέχει 35 χιλιόμετρα από το Δέλτα του Δούναβη ποταμού και το μέγεθός του είναι 0,17 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με μήκος 662 μέτρα και πλάτος 440 μέτρα. Διαθέτει περίπου 100 κατοίκους, ταχυδρομείο, τράπεζα, ηλεκτρικό σταθμό και τηλεπικοινωνίες.

5. Πρέπει, από την άλλη, να τονίσουμε ότι το Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη καθόλου ότι η Μαύρη Θάλασσα είναι μια κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα. Κάτι που συμφέρει την Ελλάδα, καθώς είναι γνωστή η θέση της Τουρκίας που επιμένει ότι το Αιγαίο Πέλαγος αποτελεί κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα. Αν το Δικαστήριο δεν θεωρεί τη Μαύρη Θάλασσα ως κλειστή, σίγουρα δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρήσει ούτε το Αιγαίο ως κλειστή θάλασσα.
Επιπλέον, στη συγκεκριμένη περίπτωση το Δικαστήριο ασχολήθηκε με ένα και μόνο μικρό νησί στη Μαύρη Θάλασσα. Είναι προφανώς διαφορετικό να ασχοληθεί με εκατοντάδες νησιά διάσπαρτα στο Αιγαίο και βεβαίως είναι και μεγάλα και κατοικημένα.

6. Για πάνω από τριάντα χρόνια η Ελλάδα επιμένει μονότονα ότι η μοναδική της διαφορά με την Τουρκία είναι νομική και αφορά αποκλειστικά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου.
Ωστόσο, εδώ και 25 χρόνια η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει υπερκερασθεί από αυτή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), προς την οποία στρέφουν το ενδιαφέρον τους τα κράτη. Απόδειξη, το γεγονός ότι από τη νέα σύμβαση Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας (1982) και μετά, καμία άλλη χώρα στον κόσμο δεν έχει ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αλλά πάντα ζητά και την ταυτόχρονη οριοθέτηση της ΑΟΖ. Ετσι ακριβώς όπως έκαναν και τώρα η Ουκρανία με τη Ρουμανία.

7. Οι Τούρκοι ασφαλώς μένουν ικανοποιημένοι ακούγοντας επί τόσα χρόνια τις ελληνικές κυβερνήσεις και όλα τα πολιτικά κόμματα να μιλούν μόνο για την υφαλοκρηπίδα χωρίς να αναφέρονται στην ΑΟΖ. Ο λόγος, βέβαια, της χαράς των Τούρκων είναι ότι γνωρίζουν πως η Ελλάδα έχει πολλά να κερδίσει μετά την οριοθέτηση μιας ΑΟΖ στο χώρο του Αιγαίου.

8. Τα πράγματα, όμως, άλλαξαν πριν από λίγο καιρό, όταν η Κύπρος αποφάσισε -πολύ σωστά- να συνάψει μια συμφωνία με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ των δύο κρατών και μετά να αρχίσει έρευνες για πετρέλαια στην κυπριακή ΑΟΖ.
Η Αθήνα εμφανίζεται να συμφωνεί με την κυπριακή θέση. Δεν σπεύδει, όμως, να υιοθετήσει τη δικιά της ΑΟΖ και να την οριοθετήσει με την Κύπρο και με τις άλλες χώρες στα δυτικά της σύνορα.
Ετσι, ενώ η Τουρκία συνεχώς προσθέτει νέα θέματα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (γκρίζες ζώνες, αποστρατικοποίηση νησιών, εύρος αιγιαλίτιδας ζώνης), η Ελλάδα δεν τολμά να προσθέσει την ΑΟΖ ως ένα από τα θέματα προς διευθέτηση.

9. Η τελευταία απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης είναι μια αφορμή για να ξυπνήσει η Αθήνα από τον λήθαργο 25 χρόνων και να ζητήσει από το Δικαστήριο την ταυτόχρονη οριοθέτηση και των δύο θαλάσσιων ζωνών. Δηλαδή, της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.
Υπάρχουν αρκετοί στην Ελλάδα που πιστεύουν ότι αν η διαφορά μας με την Τουρκία φτάσει στη Χάγη, η χώρα μας θα χάσει. Η θέση αυτή μου θυμίζει τους ισχυρισμούς της Ουάσιγκτον ότι «δεν θα πάμε το θέμα του Γκουαντάναμο στο Διεθνές Δικαστήριο γιατί θα χάσουμε»!

10. Μια ευνομούμενη κοινωνία, όμως, όπως η δική μας, δεν πρέπει να σκέφτεται έτσι. Το πρόβλημα είναι αν πραγματικά θέλουμε ή όχι να επιλύσουμε αυτή τη μακρόχρονη διένεξη με την Τουρκία. Η Ρουμανία και η Ουκρανία έλυσαν τη διαφορά τους ειρηνικά, χωρίς να σκέπτονται νικητές και ηττημένους. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς.

* Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ Κ. ΚΑΡΥΩΤΗΣ είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 08/02/2009

Read more...

Δεν είναι στο απυρόβλητο οι πολιτικοί της μειονότητας για τα έργα, τα λόγια και τις πράξεις τους


Ανοιχτή επιστολή στους:

1) Βουλευτή Τσετίν Μανταζίν γι’ αυτά που είπε δημόσια πως η Θράκη είναι ένα κομμάτι της Τουρκίας
2) Στον πρώην βουλευτή Γκαλήπ – Γκαλήπ που ομοίως δημόσια δήλωσε επανειλημμένα πως θα αποδείξει πως οι Πομάκοι είναι τουρκικής καταγωγής και
3) Στους παραπάνω αλλά και στους οπαδούς που τους ψηφίζουνε και τους χειροκροτούν, λένε δημόσια με λόγια ότι είναι «Τούρκοι και όχι Έλληνες».

Απαντώ με την σειρά:
Κύριε Τσετίν,
Δυστυχώς εκτός του είστε αδιάβαστος είστε και ανιστόρητος. Η ελληνική αυτοκρατορία του Έλληνα Μ. Αλέξανδρου, του βασιλιά των βασιλιάδων που κυριάρχησε μέχρι τις Ινδίες μετά το 330 π.Χ., όλη η μετά οθωμανική αυτοκρατορία και σημερινή Τουρκία ήταν ελληνικές αποικίες. Μετά ήρθε η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ύστερα πάλι η ελληνική βυζαντινή αυτοκρατορία και τελευταία η οθωμανική αυτοκρατορία. Άρα η σημερινή Τουρκία υπήρξε δύο φορές ελληνική αποικία. Οι Τούρκοι μας βρήκανε, δεν τους βρήκαμε.

Κύριε Γκαλήπ,
Αντί να αποδείξειτε αν οι Πομάκοι είναι τουρκικής καταγωγής, σας ζητώ να αποδείξετε αν ο Κεμάλ Αττατούρκ, ο σωτήρας και πατέρας της Τουρκίας είναι τουρκική καταγωγής. Σας απαντώ όχι, ο πατέρας του ο Αλής, ήταν Αλβανός, η δε μητέρα του Σλαβομακεδόνα. Άρα η καταγωγή των γονέων δεν παίζει κανένα ρόλο. Πατρίδα του κάθε πολίτη είναι η χώρα ή το μέρος που γεννήθηκε, μεγάλωσε, έκανε οικογένεια κλπ. Όλοι σας δημόσια δηλώνετε μέσα και έξω από την Ελλάδα με λόγια χωρίς αποδείξεις, πως είστε «Τούρκοι». Μάλιστα ισχυρίζεστε πως το λέει η συνθήκη της Λωζάνης. Και εδώ είστε ή θέλετε να παριστάνετε τους αδιάβαστους: Η συνθήκη της Λωζάνης αναφέρετε σε μουσουλμάνους της Δυτ. Θράκης, όχι Τούρκους, ενώ για τους χριστιανούς της Κωνσταντινούπολης αναφέρει: Έλληνες, χριστιανοί της Κωνσταντινούπολης. Αλλά και οι πολίτες της Τουρκίας δεν σας αναγνωρίζουν ως Τούρκους. Αυτό το λένε οι δικοί σας που μένουν μόνιμα στην Τουρκία, αλλά και αυτοί που πηγαίνουνε ως τουρίστες σας αποκαλούνε Γκιαούρηδες. Οι δυτικοθρακιώτες που έφυγαν στην Γερμανία ως εργάτες και έκαναν τουρκικούς συλλόγους και φώναζαν δημόσια στον γερμανικό λαό ότι είναι Τούρκοι, όταν οι Γερμανοί διώχνανε τους Τούρκους εργάτες λόγω πληθώρας και άρχισαν να μαζεύουνε και τους Δυτικοθρακιώτες αφού τους ξέρανε οι Γερμανοί ότι είναι «Τούρκοι», τότε ξέχασαν τον τουρκισμό τους. Και άρχισαν να παρακαλούν τις γερμανικές αρχές να μην τους απελάσουν και γλύτωσαν αφού έδειξαν την …ελληνική ταυτότητα.

Συμπεράσματα:
Κύριοι βουλευταί και οπαδοί σας,
Εμείς που ζούμε καθημερινά και σας βλέπουμε: Ούτε Έλληνες είστε ούτε Τούρκοι. Οι άνθρωποι με τα λόγια γίνονται βασιλιάδες, πρωθυπουργοί. Τα λόγια δεν μετράν το τι είναι ο καθένας, κρίνεται μέσα από τα έργα του. Εσείς με την ζωή που κάνετε με τους άλλους πολίτες, η μόνη ονομασία που πρέπει να γράφει η ταυτότητά σας είναι: μουσουλμάνος.
Εξηγούμαι: Δεν είστε Έλληνες γιατί: 1) Δεν έχετε με άλλους πολίτες οικογενειακές κοινωνικές συναντήσεις. Άνδρες με άνδρες, γυναίκες με γυναίκες, 2) Σπίτια μαντριά. Κλείνετε τις γυναίκες σαν να είναι …ζώα και σεις γυρίζετε μόνοι σας γλεντώντας. 3) Οι γυναίκες κορίτσια παντρεμένες με φερετζέ είναι ντυμένες σαν καλόγριες. 4) Τα διαζύγια, τα οικογενειακά προβλήματα δεν τα λύνουνε τα πολιτικά δικαστήρια αλλά ο μουφτής με το κοράνι, όπως το μεσαίωνα κλπ.

Δεν είστε Τούρκοι γιατί: 1) Η Τουρκία έχει κοσμικό καθεστώς, 2) Κυνηγάει τους ισλαμιστές, 3) Απαγορεύει παντού την μαντίλα και κυρίως στις δημόσιες υπηρεσίες και την εκπαίδευση, 4) Εκεί δεν δικάζει ο μουφτής αλλά τα πολιτικά δικαστήρια. Ζείτε λοιπόν στον μεσαίωνα τον θρησκευτικό. Εκτός ολίγων εξαιρέσεων. Δεν έχετε καμιά σχέση με τους άλλους πολίτες που έχετε συναλλαγές, οι οποίοι ζούνε στον αιώνα της πληροφορικής και του διαστήματος, στην πρόοδο και όχι την οπισθοδρόμηση.

Πηγή: Εφημερίδα "Χρόνος"

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP