Ετοιμάζουν «κλίμα» για τον Ερντογάν στη Θράκη

Η επικείμενη συνάντηση του Γιώργου Παπανδρέου με τον τούρκο ομόλογό του Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα και το φημολογούμενο ταξίδι τους στη Θράκη (ποια η σκοπιμότητά του άραγε;) φαίνεται πως έχουν προκαλέσει νευρικότητα σε συγκεκριμένους κύκλους, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται «κινήσεις» που δεν συνάδουν με την λογική αλλά ούτε και μπορούν να δικαιολογήσουν τον ρόλο κάποιων που επαγγέλλονται των ελληνοτουρκικών θεμάτων στο νομό Ροδόπης…
Έτσι, ενώ εμείς το Νοέμβριο του 2009 δημοσιεύαμε μέσα από αυτόν τον χώρο κείμενο με τίτλο «Με μία δήλωσή του ο Ερντογάν κατέστρεψε την απόπειρα εκτουρκισμού της Θράκης», αφορμής δοθείσας τότε δηλώσεις του τούρκου πρωθυπουργού στην Hurriyet, σήμερα, κάποιοι επαναφέρουν την συγκεκριμένη είδηση, με τίτλο «Ο Ταγίπ Ερντογάν αναγνωρίζει επίσημα τους Πομάκους», δίνοντας ένα «ανθρώπινο πρόσωπο» στον τούρκο πρωθυπουργό και συνεχίζουν με υπότιτλο άκρως υποτιμητικό τόσο για τον κύριο Ερντογάν όσο και για τους Πομάκους της Θράκης «Δεν είναι τουρκική ομάδα και βρίσκεται σε κατώτερο επίπεδο από τους Τούρκους»…

Ελπίζω να πρόκειται για τυπογραφικό λάθος και κείμενο του αρχείου της εφημερίδας που τύπωσε μεταχρονολογημένα την συγκεκριμένη είδηση. Εάν όμως δεν πρόκειται για λάθος, τότε κάποιοι επιθυμούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις και ίσως να προλειαίνουν σκληρές αντεγκλήσεις εκ μέρους των Πομάκων της Θράκης. Και ένα τέτοιο γεγονός, μόνο ως θετικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί για την ειρηνική συμβίωση των κατοίκων της περιοχής (την οποία ειρηνική συμβίωση διακαώς προσπαθεί να ταράξει το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής).
Τα δημοσίευμα, ταυτόχρονα, «πιέζει» την σημερινή κυβέρνηση για αναγνώριση Πομακικής μειονότητας εκ μέρους της ελληνικής πλευράς και επικαλείται (ούτε λίγο ούτε πολύ) πως η Τουρκία έχει προσπεράσει σε την Ελλάδα σε εξέλιξη!!! Γιατί άραγε ο εκδότης αυτού του κειμένου αποφάσισε την επανέκδοσή του 20 περίπου ημέρες πριν την άφιξη των πρωθυπουργών Ελλάδας και Τουρκίας στην περιοχή; Μήπως κάποιοι βρήκαν την κατάλληλη στιγμή να αναδείξουν ένα ανύπαρκτο πρόβλημα; Είναι γνωστό πως η ελληνική πλευρά όχι μόνο αναγνωρίζει αλλά και στηρίζει την ύπαρξη των Πομάκων, σε αντίθεση με τις δράσεις του τουρκικού προξενείου που επιχειρεί συστηματικά και εξόφθαλμα τον εκτουρκισμό τους…
Παραθέτω το κείμενο της εφημερίδας, η οποία για αδιευκρίνιστους λόγους ανασύρει είδηση (εσωτερικό θέμα της Τουρκίας, αφού ο Ταγίπ Ερντογάν αναφέρθηκε στους Πομάκους που ζουν στην Τουρκία και μάλιστα κάτω από άθλιες συνθήκες και σε περιοχές γκέτο που κατασκεύασε το τουρκικό κράτος για να τους… «φιλοξενεί») με δηλώσεις του τούρκου πρωθυπουργού που έγιναν πριν από 6,5 περίπου μήνες…
Μήπως οι υπεύθυνοι έκδοσης της εφημερίδας της Κομοτηνής "Χρόνος" θα έπρεπε να είναι προσεκτικότεροι σε αναδημοσιεύσεις που αναίτια μπορεί να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης από το τουρκικό Προξενείο;
Το κείμενο της εφημερίδας «Χρόνος»
«Ο Ταγίπ Ερντογάν αναγνωρίζει επίσημα τους Πομάκους. Δεν είναι τουρκική ομάδα και βρίσκεται σε κατώτερο επίπεδο από τους Τούρκους. Μια απίστευτη εξέλιξη ήρθε να ενισχύσει τον αγώνα των Πομάκων για την αναγνώριση της ιδιαιτερότητάς τους. Δυστυχώς, όχι από την Ελλάδα, αλλά από την Τουρκία. Ο πρωθυπουργός της χώρας που επεξεργάζεται και προωθεί την πολιτισμική γενοκτονία μας, σε δηλώσεις του στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του αλλά και στα τουρκικά ΜΜΕ, μεταξύ των μειονοτήτων της Τουρκίας, αναγνώρισε για πρώτη φορά τους Πομάκους, ως μη τουρκική ομάδα, η οποία μάλιστα βρίσκεται σε κατώτερο επίπεδο από την τουρκική εθνική ομάδα. Συγκεκριμένα, δήλωσε «επιθυμούμε να άρουμε όλες τις δυσκολίες, ώστε να μην υπάρχει μέσα στην Τουρκία των 72 εκ. κατοίκων η ανώτερη εθνική ταυτότητα του Τούρκου και οι κατώτερες των Λαζών, των Κούρδων, των Κιρκασίων των Πομάκων και των άλλων ομάδων». Πραγματικά, στην Τουρκία συμβαίνουν συγκλονιστικές αλλαγές και κανείς δεν περίμενε να ακουσθεί από στόμα Τούρκου πρωθυπουργού αυτή η φράση. Τη στιγμή που στην Ελληνική Θράκη κυβερνήσεις, βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι και άλλοι παράγοντες κρύβονται και στρουθοκαμηλίζουν απέναντι στο πομακικό, μόνο και μόνο για να έχουν τα εύσημα και τις ψήφους των εθνικιστών, στην ίδια την Τουρκία οι εξελίξεις τους ξεπερνούν. Τι μπορούν να πουν τώρα όσοι τουρκόφρονες στη Θράκη (μουσουλμάνοι βουλευτές, τουρκόφωνες εφημερίδες, μαϊμου-μουφτήδες και άλλοι) αρνούνται την ύπαρξή μας ή προπαγανδίζουν ανοησίες του τύπου ότι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι; Η φράση του Ταγίπ Ερντογάν είναι για εμάς η καλύτερη πιστοποίηση της διαφοράς μας από τους Τούρκους. Η ίδια η Τουρκία αναγνωρίζει ότι δεν είμαστε Τούρκοι. Πλησιάζει η ώρα και στην Ελλάδα, όπου πολλοί θα ντρέπονται για όσα κάνουν και για όσα δεν κάνουν (κυβέρνηση, βουλευτές, πανεπιστήμια κ.ά.). Η ιστορία δεν γυρνάει πίσω. Οι Πομάκοι θα επιβιώσουν είτε το θέλουν είτε όχι. Περιμένουμε και από τον Έλληνα πρωθυπουργό μια ανάλογη δήλωση αναγνώρισης της ύπαρξής μας! Σεντάτ Μπίμπαση»
Το κείμενο του ιστολογίου μας που δημοσιεύθηκε το Νοέμβριο του 2009, στο οποίο απορούσαμε για την «αλλαγή πλεύσης» του κυρίου Ερντογάν. Οι εξελίξεις όμως αποδεικνύουν πως η δήλωση αυτή αποτελούσε ουσιαστικά «θεμέλιο» για μετέπειτα χρήση…
«Με μία δήλωσή του ο Ερντογάν κατέστρεψε την απόπειρα εκτουρκισμού της Θράκης
Στιγμιαίο λάθος ή αλλαγή πολιτικής;
Ο Ερντογάν «αδειάζει» την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να αντιπαρέλθει στις εσωτερικές πιέσεις στην χώρα του, κυρίως από τις μειονότητες που διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Είναι γνωστό πως η τουρκική εξωτερική πολιτική στηρίζεται, αποκλειστικά, στην ύπαρξη των μουσουλμάνων της Ελληνικής Θράκης, για να στηρίξει τις παράλογες θέσεις της περί «Τούρκων της Θράκης», μέσα στο γενικότερο σχέδιό της για «ειρηνική κατάληψη» της ακριτικής αυτής περιοχής της Ελλάδας. Μέσα σε αυτό το «πλάνο», κινείται και ο εκάστοτε τούρκος πρόξενος της Κομοτηνής.
Μάλιστα, οι μηχανισμοί προπαγάνδας του τουρκικού προξενείου, εστιάζουν –σχεδόν αποκλειστικά- προς την διαγραφή της ελληνικότητας των Πομάκων, προκειμένου να «εκτουρκίσουν» εικονικά ή πραγματικά μεγάλο ή και μικρό αριθμό μουσουλμάνων της Θράκης. Η άρνηση της ύπαρξης των Πομάκων, αποτελεί τον «πολιορκητικό κριό» της πολεμικής της Άγκυρας, η οποία δεν αναγνωρίζει ήθη, έθιμα, πολιτιστικά και πολιτισμικά στοιχεία των Πομάκων. «Είναι Τούρκοι που μιλάνε μία άλλη γλώσσα», είναι η απάντηση των θυμάτων της τουρκικής προπαγάνδας, που κατά τα φαινόμενα, αποκαλεί τούρκο και κάποιον εσκιμώο ο οποίος είναι μουσουλμάνος!!!
Ο εναγκαλισμός της τουρκικής πολιτικής με την θρησκεία και ειδικότερα με το ισλάμ, έχει ουσιαστικά οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο τον σημερινό πρωθυπουργό της Τουρκίας, ο οποίος προσπαθεί να «δείξει» καλές προθέσεις προς την Ευρώπη, της οποίας οι ηγέτες, αλλά κυρίως οι κάτοικοι, δυσπιστούν για την μορφή δράσης και γενικότερης λειτουργίας της δημοκρατίας –και των κανόνων που την διέπουν- στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά και στους τρόπους με τους οποίους αυτή η πολιτική εκφράζεται στις σχέσεις της Άγκυρας με άλλα κράτη.
Μέσα σε αυτό το αδιέξοδο, οι συγκρούσεις που δημιουργούνται από τις «τάσεις» αλλά και από τις «πιέσεις» που ασκούνται και στις οποίες υπόκειται η σημερινή Τουρκία, ο τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προέβη σε σοκαριστικές δηλώσεις στις 21 Οκτωβρίου 2009, προς την κοινοβουλευτική του ομάδα, αλλά και προς τα ΜΜΕ. Τα λεγόμενα του τούρκου πρωθυπουργού δημοσίευσε η «Χουριέτ» (α.φ. 22178) σε μία προσπάθεια να κατευνάσει το κύμα οργής που διατρανώνεται στο εσωτερικό της γείτονος.
Συγκεκριμένα, ο κύριος Ερντογάν είπε: «Επιθυμούμε να άρουμε όλες τις δυσκολίες, ώστε να μην υπάρχει μέσα στην Τουρκία των 72 εκατομμυρίων κατοίκων, η ανώτερη εθνική ταυτότητα του Τούρκου και οι κατώτερες των Λαζών, των Κούρδων, των Κιρκασίων, των Πομάκων και των άλλων ομάδων»!!! Πέρα από την φασιστική προσέγγιση (περί ανώτερης τουρκικής φυλής) που ελάχιστα απέχει από τα διαγγέλματα του Χίτλερ, ο τούρκος πρωθυπουργός όχι μόνο αποδέχεται την ύπαρξη σοβαρού αριθμού μειονοτήτων, αλλά ουσιαστικά αποδομεί την τουρκική εξωτερική πολιτική που ασκεί η Άγκυρα στη Θράκη και εκθέτει ανεπανόρθωτα όλους τους ισχυρισμούς των τούρκων πρακτόρων που επί δεκαετίες προσπαθούν να πείσουν για την ανυπαρξία των Ελλήνων Πομάκων σε μία προσπάθεια να τους ταυτοποιήσουν ως τούρκους!!! Αυτή η δήλωση, αφήνει εκτεθειμένους όλους εκείνους (Σύλλογο Επιστημόνων Μειονότητας, Θρακιώτες μουσουλμάνους βουλευτές του παρελθόντος, ψευτομουφτήδες κ.α.) που κατά το παρελθόν είχαν ζητήσει μέχρι και κονδύλια από το ελληνικό κράτος για να αποδείξουν τον τουρκισμό των Πομάκων!!!
Ένα τεράστιο (και τελείως παράλογο) επιχείρημα της Τουρκίας, που χρησιμοποιούσε συστηματικά η τουρκική προπαγάνδα εντός και εκτός Θράκης, πετάχτηκε «στο καλάθι των αχρήστων», για να μπορέσει ο Ερντογάν να ξεφύγει από τις εσωτερικές πιέσεις και να δείξει ένα δημοκρατικότερο πρόσωπο, ευελπιστώντας ταυτόχρονα να του αποδώσει οφέλη και για τις συζητήσεις περί της εισόδου της Τουρκίας στην Ευρώπη. Η ευκολία, βέβαια, με την οποία ο τούρκος πρωθυπουργός προχώρησε στην συγκεκριμένη δήλωση, είναι ενδεικτική του πολιτικού ελιγμού στον οποίο έχει προχωρήσει και πρόκειται ουσιαστικά για ένα πολιτικό λάθος το οποίο οφείλει να εκμεταλλευτεί η Ελλάδα και να το προσθέσει μέσα στα επιχειρήματά της προς την διεθνή κοινότητα.
Ποια θα είναι πλέον τα επιχειρήματα των τουρκοφρόνων λακέδων της Άγκυρας στην Θράκη; Τι θα ισχυρίζονται για την «τουρκική καταγωγή» των Ελλήνων Πομάκων οι μουσουλμάνοι βουλευτές-υπηρέτες του προξενείου, οι τουρκόφωνες εφημερίδες, οι ψευτομουφτήδες, η Συμβουλευτική Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης και ένα πλήθος άλλων καλοπληρωμένων προπαγανδιστών; Τι θα έχουν να πούνε οι εκτουρκισμένοι εξωγήινοι, τύπου Ντεντέ, που δεν δίσταζαν στο παρελθόν να παραχαράσσουν και την εξόφθαλμη πραγματικότητα προκειμένου να υποστηρίξουν τις προσταγές των αφεντάδων τους; Θα συνεχίσουν άραγε να προπαγανδίζουν ανοησίες του τύπου πως οι μουσουλμάνοι Πομάκοι είναι Τούρκοι; Ο ίδιος ο Ερντογάν, με τα λεγόμενά του, πιστοποίησε τον μη τουρκισμό των Πομάκων, τους αναγνώρισε ως μη Τούρκους (και κατώτερους φυλετικά) και κατέστρεψε την προσπάθεια έμμεσου εκτουρκισμού της Θράκης.
Με την δήλωσή του αυτή, ο τούρκος πρωθυπουργός, ξεγύμνωσε τον εκάστοτε –αλλά και τον σημερινό- τούρκο πρόξενο της Κομοτηνής και τον παρέδωσε στην δημόσια χλεύη για τον προπαγανδιστικό ρόλο που έπαιζε σε κάθε γιορτή, σε κάθε πανηγύρι, , σε κάθε σουνέτ, σε κάθε κηδεία ή σε κάθε μνημόσυνο στο οποίο φρόντιζε να παραβρίσκεται και να μιλάει για τον τουρκισμό των μουσουλμάνων της Θράκης και για την αγάπη της «μητέρας πατρίδας» (η αγάπη αυτή άραγε προς τους κατώτερους φυλετικά Πομάκους μπορεί να παραλληλιστεί και με την αγάπη προς τα ζώα που έχει ο τούρκος πρωθυπουργός;) προς τους μουσουλμάνους της Θράκης (οι οποίοι σε ποσοστό περίπου 80% είναι Πομάκοι).
Στην Θράκη έγιναν και γίνονται πολλά από την Τουρκία, αλλά πολλά περισσότερα δεν έγιναν από τις ελληνικές κυβερνήσεις, οι οποίες πλέον βρίσκονται σε μία μοναδική ίσως χρονική στιγμή-συγκυρία, στην οποία πρέπει να σταθούν έξυπνα και να αφοπλίσουν την εξωτερική πολιτική της Άγκυρας, εκθέτοντάς την ανεπανόρθωτα στην διεθνή κοινότητα. Οι Πομάκοι (όπως οι Σαρακατσάνοι, οι Πόντιοι, οι Μακεδόνες κ.α.) αποτελούν αναπόσπαστο ιστορικό πληθυσμιακό στοιχείο της Ελλάδας και όντας ευπάτριδες, αγωνιούν για μία ανάλογη δήλωση αναγνώρισής τους, ως Ελλήνων, από τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Η ευκαιρία που δίνεται έτσι ώστε να ξεκινήσουν οι διαδικασίες εκείνες που θα «κόψουν το χέρι» της Άγκυρας στη Θράκη, είναι μοναδική. Η ιστορία δεν γυρίζει πίσω και σπάνια δίνει ευκαιρίες. Και μία τέτοια μοναδική ευκαιρία προς την Ελλάδα, έδωσε, άθελά του, ο κύριος Ερντογάν. Μία μοναδική ευκαιρία να στείλουμε τον κύριο Σαρνίτς να ασκήσει τα «διπλωματικά» του καθήκοντα κάπου αλλού. Μία μοναδική ευκαιρία να απαλλαγούμε από έναν «βραχνά» και από αμαρτίες του πολιτικού παρελθόντος της χώρας μας. Μία ύστατη, ίσως ευκαιρία, να αγκαλιάσουμε τους έλληνες Πομάκους, που τόσο εύκολα –αλλά και ηλιθιωδώς- γκετοποίησαν και έστειλαν στην αγκαλιά της Άγκυρας οι «άρχοντες» και οι «ειδικοί» της χώρας μας…
Η Τουρκία, μετά από αυτά, δεν δικαιούται να αναφέρει πλέον την Θράκη και τους «τούρκους» πολίτες της. Ο κύριος Ερντογάν προτίμησε να μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας, για να ξεφύγει από την πιθανότητα διάλυσης της «μεγάλης Τουρκίας» και του νέο-οθωμανικού καθεστώτος που ευελπιστεί να εγκαθιδρύσει εκεί. Η στιγμιαία –ίσως- έκλαμψη ειλικρίνειάς του, κατέστρεψε ένα τουρκικό προπαγανδιστικό οικοδόμημα στην Ελληνική Θράκη...
Πρόκειται για στιγμιαίο λάθος ή για μία ουσιαστική αλλαγή πολιτικής της Άγκυρας; Το παρελθόν της τουρκικής πολιτικής φωνάζει πως είναι μία κίνηση προσωρινής απεμπλοκής και πως θα υπάρξει ανακατασκευή των δηλώσεων αυτών πάρα πολύ σύντομα. Ουσιαστικά, είναι σχεδόν αδύνατο για την Τουρκία να «ξεχάσει» την Θράκη (την ελληνική Θράκη) και τον πλούτο που αυτή κρύβει στο υπέδαφός της (κυρίως πετρέλαιο και ουράνιο) ή και την γεωφυσική της θέση στους ενεργειακούς δρόμους που δημιουργούνται. Μήπως όμως, έχει ξεκινήσει η αποδόμηση του τουρκικού ονείρου, της τουρκικής υπερδύναμης, πριν αυτή αρχίσει να γίνεται αδυσώπητη πραγματικότητα αλλά και εφιάλτης για την Ελλάδα και τους σύγχρονους έλληνες;»
Κωνσταντίνος

Read more...

Τέθηκε σε λειτουργία ο αγωγός Kirkuk-Ceyhan μετά το σαμποτάζ της περασμένης Πέμπτης

Ξεκίνησε και πάλι η λειτουργία του αγωγού Kirkuk-Ceyhan μετά από διακοπή 4 ημερών συνέπεια της ανατίναξης του αγωγού από αντάρτες Σουνίτες Ισλαμιστές οι οποίοι μάχονται την Σιιτική πλειοψηφία της περιοχής.

Η λειτουργία του αγωγού είχε διακοπή την περασμένη Πέμπτη μετά την έκρηξη που προκλήθηκε από εκρηκτικό μηχανισμό. Τον περασμένο Δεκέμβριο ο συγκεκριμένος αγωγός είχε γίνει πάλι στόχος, ενώ τον Ιανουάριο τεχνικά προβλήματα είχαν σταματήσει τη ροή του πετρελαίου προς το τουρκικό λιμάνι του Ceyhan.

Η ροή του πετρελαίου ξεκίνησε μετά την επισκευή της ζημιάς που είχε προκαλέσει ο εκρηκτικός μηχανισμός φτάνοντας τα 18.000 βαρέλια την ώρα.

Read more...

Και νέα «θρησκευτική» σύναξη των τουρκοφρόνων στη Θράκη!

Πριν από λίγες μέρες, σας δείξαμε στιγμιότυπα από το προπέρσινο Χάτιμ της ψευτομουφτείας Ξάνθης, με τον τουρκομουφτή Μέτε να αποθεώνει τα ιδεώδη και την…υψηλή παιδαγωγική σημασία του Τουρκισμού και τα παιδάκια να απαγγέλουν στιχάκια, που τα επινόησαν εθνικιστικά παραληρούντες εγκέφαλοι υπέρ της Μητέρας Τουρκίας και κατά των αντιφρονούντων (στην προξενική γραμμή) μουσουλμάνων. Για να μη νομίσετε όμως ότι επρόκειτο για μεμονωμένο συμβάν, εμείς σας ενημερώνουμε ότι όλα αυτά τα (φερόμενα ως) «Μαθήματα Κορανίου» των τουρκομουφτειών και όλες οι αντίστοιχες τελετές λήξης τους κάθε χρόνο (δηλαδή τα Χάτιμ) στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο κινούνται. Και σας παραθέτουμε αμέσως άλλη μια απόδειξη. Πριν λίγες μέρες λοιπόν, στις 17 Απριλίου 2010, στο τζαμί του χωριού Λυκείου (περιοχή Σαππών Ροδόπης) οργανώθηκε από την ομάδα μαθημάτων Κορανίου, το ετήσιο παραδοσιακό χάτιμ.

Στο χάτιμ που μετείχαν 12 παιδιά, συμμετείχαν ακόμη ποιοι νομίζετε; Ακούστε! Ο Τούρκος πρόξενος στην Κομοτηνή Μουσταφά Σάρνιτς, ο τουρκομουφτής Κομοτηνής Ιμπραίμ Σερήφ, ο δήμαρχος Αρριανών Χαλίτ Μεχμέτ, ο πρόεδρος του «Συλλόγου Αλληλεγγύης Τούρκων Δ. Θράκης» Φερούχ Οζκάν, ο τέως πρόεδρος της «Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής» Αντνάν Σελίμ, ο δημοτικός σύμβουλος του δήμου Κοτζάελι Ζιγιά Μπαικαρά, ο πρόεδρος των αποφοίτων της ΕΠΑΘ Μεχμέτ Ντερντιμάν, ο πρόεδρος του συνεταιρισμού καπνοπαραγωγών Ροδόπης-Έβρου Εσάτ Χουσείν και ακόμη αρκετοί ντόπιοι μουσουλμάνοι από τα γύρω χωριά.
Όπως διαβάζουμε μάλιστα στον ιστότοπο tourkikanea.wordpress.com (μετάφραση από δημοσίευμα «Υπέροχο Χάτιμ στο Λύκειο» στη δημοσιογραφική ιστοσελίδα www.burasibatitrakya.com) «τα παιδιά που μετείχαν στο Χάτιμ διάβασαν προσευχές, το Κοράνι, καθώς και ποιήματα εθνικού περιεχομένου» (σ.σ. μαντέψτε τώρα βέβαια εσείς σχετικά με ποιο…έθνος). Και συνεχίζει το ίδιο δημοσίευμα:
«Ο Μουσταφά Σάρνιτς πρόξενος της Τουρκικής Δημοκρατίας στην Κομοτηνή, εξέφρασε για την ευτυχία του για την παρουσία του εκεί μαζί με τον λαό του Λυκείου…Στο τέλος της ομιλίας του δήλωσε: «Ζείτε βαθιά τον πολιτισμό σας και την κουλτούρα σας. Σε αυτό το σημείο όσο και να εκφράσουμε τον θαυμασμό μας, λίγο είναι. Η περιοχή αυτή στον τομέα της κουλτούρας και της οικονομίας είναι πολύ παραγωγική».
Ο βουλευτής Χατζηοσμάν ευχαρίστησε ιδιαίτερα τις γυναίκες και συνέχισε ως εξής: Ζώντας σε αυτά τα χώματα, είναι ανάγκη τα παιδιά μας να στηρίζουν τις εθνικές και πνευματικές μας αξίες και να εφοδιάζονται με αυτές. Στα σχολεία μας, τα γνωστά. Είναι κρίμα αλλά στον 21ο αιώνα τα παιδιά μας δεν λαμβάνουν την εκπαίδευση που είναι αναγκαία. Χρόνια πριν στα σχολεία μας υπήρχαν μαθήματα Κορανίου και θρησκευτικών. Όμως κόψε-κόψε εξαφανίστηκαν και εκείνα. Μόνο χάρη στους δασκάλους μας στα χωριά, αυτές οι αξίες παραμένουν σταθερές. Εάν επιθυμούμε η Τουρκομουσουλμανική μειονότητα εδώ να παραμείνει όρθια, πρέπει να στηρίζουμε τις εθνικές και πνευματικές μας αξίες και να τα εφοδιάζουμε με αυτές».
Τι παρατηρούμε;
1) Πολύ περισσότεροι ήταν οι… επίσημοι προσκεκλημένοι απ’ ό,τι τα ίδια τα παιδιά του Χάτιμ!
2) Παρευρέθη όλος σχεδόν ο…καλός κόσμος, ακόμη και…original Τούρκοι (εκ Τουρκίας δηλαδή).
3) Η παρουσία του Τούρκου πρόξενου ήταν και πάλι ηγετική (παρότι φυσικά το να κάνει βόλτες στα χωριά έχει τόση σχέση με τον ρόλο και τα δικαιώματά του βάσει του Διπλωματικού Δικαίου, όση και ένας μπακάλης με την κβαντομηχανική ή η Θάλεια Δραγώνα με τον Μακρυγιάννη).
4) Πέραν αυτού όμως, ακόμη και το τι γυρεύει ο εκπρόσωπος ενός κοσμικού κράτους σε μια ισλαμική τελετή θα έπρεπε (υπό άλλες συνθήκες) να τυγχάνει αντικείμενο επιστημονικής έρευνας…
5) Ο προκλητικός Χατζηοσμάν (βουλευτής Ροδόπης με το ΠΑΣΟΚ, υπενθυμίζουμε) επέμεινε για μια ακόμη φορά στον γνωστό του πεμπτοφαλαγγίτικο ρόλο υπέρ της…Μητέρας Πατρίδας του, την οποία άλλωστε ουσιαστικά εκπροσωπεί συνεχώς και στην ίδια την Ελληνική Βουλή (εννοείται βέβαια ότι και πάλι δεν θα ιδρώσει το αυτί κανενός)!
6) Δεν πιστεύουμε τέλος το πονηρό μυαλό σας να συνδυάσει τις στολές των παιδιών (βλ. φωτό) με τα χρώματα της τουρκικής σημαίας, έτσι; Ε, έλεος! Μην είστε τόσο καχύποπτοι κι εσείς πια!

Read more...

Μυστικός διάλογος για ένα νέο καθεστώς στο Αιγαίο

Ένας νέος κύκλος ελληνοτουρκικού διαλόγου βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Καμιά, ωστόσο, από τις δύο πλευρές δεν μιλά ανοιχτά για την «ατζέντα» και για τα θέματα που θα μπουν στο τραπέζι. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Αθήνα, ύστερα από σχετικές τουρκικές δηλώσεις, έσπευσε να αποκλείσει –και μάλιστα δημόσια– κάθε συζήτηση για ζητήματα που αφορούν Έλληνες πολίτες, εξαιρώντας από το τραπέζι οποιονδήποτε διάλογο για τις εκατέρωθεν μειονότητες. Ωστόσο, αυτό και μόνο καταδεικνύει πως η Άγκυρα επιδιώκει να συζητηθούν όλες οι αιτιάσεις, όλες οι διεκδικήσεις που εγείρει σε βάρος του Ελληνισμού, ενώ η Αθήνα προσπαθεί να περιορίσει το διάλογο στα «ζητήματα της υφαλοκρηπίδας». Μόνο που, όταν η κυβέρνηση μιλά για «ζητήματα υφαλοκρηπίδας», φαίνεται πως δεν εννοεί αποκλειστικά και μόνο την οριοθέτησή της, αλλά και όσα άλλα συνδέονται με αυτή.


Και αυτά, όπως έχει γίνει αποδεκτό πολλές φορές στο παρελθόν, είναι πολλά και πολύ σημαντικά. Άμεσα συνδεδεμένο με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας είναι, πρώτα απ’ όλα, το ζήτημα της έκτασης των χωρικών υδάτων. Διότι η υφαλοκρηπίδα αρχίζει από εκεί που τελειώνουν τα χωρικά ύδατα και, επομένως, δεν είναι δυνατό να οριοθετηθεί χωρίς να είναι γνωστά τα εσωτερικά όριά της. Επέκταση όμως των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια –όπως δικαιούται η Ελλάδα– δεν γίνεται αποδεκτή από την Άγκυρα και οριοθέτηση με βάση τα 6 ναυτικά μίλια –όπως απαιτεί η Τουρκία– θα συνιστούσε εθνικό έγκλημα. Αφενός, διότι θα απέδιδε πολύ μικρότερη έκταση υφαλοκρηπίδας στην ελληνική πλευρά και, αφετέρου, διότι –κατά τη νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου– θα ακρωτηρίαζε τη δυνατότητα μελλοντικής επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων. Η Τουρκία επιμένει όχι μόνο στην έμμεση και έμπρακτη, αλλά και σε ευθεία, ρητή αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε συγκεκριμένα νησιά.
Πέρα όμως από τα χωρικά ύδατα, η Άγκυρα ενέπλεξε στις συζητήσεις για την υφαλοκρηπίδα και τους ισχυρισμούς της για τις δήθεν «γκρίζες ζώνες». Εάν δεν γνωρίζουμε –λέει– σε ποιον ανήκουν όλες εκείνες οι νησίδες και βραχονησίδες που δεν αναφέρονται ονομαστικά στις Συνθήκες της Λοζάνης και των Παρισίων, πώς είναι δυνατό να καθοριστεί η κυριότητα των χωρικών υδάτων και της υφαλοκρηπίδας που τις περιβάλλουν; Βεβαίως, ο ισχυρισμός αυτός συγκρούεται με την προγενέστερη θέση της Άγκυρας ότι οι νησίδες αυτές δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα. Ό,τι όμως κι αν αποδεχόταν η Αθήνα, μόνο όφελος θα απέδιδε στην Άγκυρα. Και η Αθήνα δέχτηκε, κατά τις διερευνητικές επαφές της περιόδου 2002-2003, να μπουν στο τραπέζι, χωρίς βέβαια να τους αποδέχεται, και οι τουρκικοί ισχυρισμοί για «γκρίζες ζώνες». Πρότεινε στην Άγκυρα, εάν επιμένει, να προσφύγει μονομερώς στο Διεθνές Δικαστήριο, αλλά η Άγκυρα ζητούσε να γίνει κοινή προσφυγή.
Άμεσα συνδεδεμένες με την εμμονή της Τουρκίας στους ισχυρισμούς της αυτούς, αλλά και με την προσπάθειά της να προταχθούν κατά τον επικείμενο διάλογο οι σχετικές διαβουλεύσεις, είναι και οι συχνές πλέον υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών πάνω από το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι, σε συνδυασμό με τις στερεότυπες απαντήσεις του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών στα ελληνικά –χλιαρά και υποβαθμισμένα– διαβήματα διαμαρτυρίας για τις συγκεκριμένες παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου. Μόνιμα και στερεότυπα η Άγκυρα απορρίπτει τις σχετικές ελληνικές διακοινώσεις, υποστηρίζοντας πως δεν έκανε καμιά πτήση πάνω από εδάφη που παραδόθηκαν με διεθνείς Συνθήκες στην Ελλάδα. Επιμένει έτσι όχι μόνο στην έμμεση και έμπρακτη, αλλά και σε ευθεία, ρητή αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε συγκεκριμένα νησιά. Βάζει, μάλιστα, στο στόχαστρό της, αμέσως μετά τα Ίμια, το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι, χωρίς βέβαια να αποστασιοποιείται από τον πάγιο ισχυρισμό της ότι οι δήθεν «γκρίζες ζώνες» περιλαμβάνουν εκατοντάδες νησίδες και βραχονησίδες που δεν αναφέρονται ονομαστικά στις Συνθήκες.
Είναι, λοιπόν, περισσότερο από βέβαιο ότι, παρά τα κυβερνητικά μισόλογα, ο προετοιμαζόμενος ελληνοτουρκικός διάλογος πρόκειται να περιλάβει πολλά άλλα ζητήματα, πέρα από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Το είπε, άλλωστε, ευθέως ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, προαναγγέλλοντας, από τον περασμένο Δεκέμβριο, την έναρξη νέου κύκλου εντατικών διερευνητικών επαφών. Το ίδιο όμως προκύπτει και μέσα από το περιεχόμενο των επιστολών που αντάλλαξαν οι δύο πρωθυπουργοί.

Η Άγκυρα επιχειρεί να διευρύνει περισσότερο την «ατζέντα» του διαλόγου
Πέρα όμως από όλα αυτά, πέρα από τα ζητήματα που κατάφερε να βάλει στο τραπέζι του διαλόγου κατά το πρόσφατο παρελθόν, η Άγκυρα φαίνεται ότι επιδιώκει να προσθέσει τώρα ακόμη περισσότερα ζητήματα. Ο υπουργός Επικρατείας της γείτονος Εγκεμέν Μπαγκίς, αμέσως μετά την πρόσφατη συνάντησή του στις Βρυξέλλες με τον Έλληνα ομόλογό του Χάρη Παμπούκη και τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, έσπευσε να προαναγγείλει «θεαματικές εξελίξεις» κατά την επικείμενη επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού στην Αθήνα, αλλά και να ανοίξει δημόσια μια νέα πτυχή διαλόγου. Επεκτείνοντας και συγκεκριμενοποιώντας προηγούμενες σχετικές αναφορές του Τούρκου πρωθυπουργού, εμφάνισε τη χώρα του αποφασισμένη για μια εκατέρωθεν μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών. Δήλωσε, συγκεκριμένα, ότι στη δύσκολη οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η Αθήνα, εάν θελήσει να προχωρήσει σε μείωση των αμυντικών δαπανών, είναι έτοιμη να πράξει το ίδιο και η Άγκυρα. Μάλιστα, για να είναι πιο πειστικός κατηγόρησε τόσο το Βερολίνο όσο και το Παρίσι πως δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για το πώς θα πουλήσουν τα όπλα τους στις δύο χώρες.
Αναμφίβολα, ο τουρκικός ελιγμός έχει έντονες και πρόδηλες επικοινωνιακές σκοπιμότητες. Η ουσία όμως είναι ακόμη εμφανέστερη και κρισιμότερη. Ενώ, δηλαδή, η Άγκυρα σπεύδει να εκμεταλλευτεί το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα και να αρθρώσει λόγο που μπορεί να ακούγεται ευχάριστα στην ελληνική πλευρά, είναι βέβαιο ότι πίσω από την «καλοσύνη» της κρύβει σοβαρές σκοπιμότητες, που δεν μπορεί παρά να συνδέονται με τα επόμενα βήματά της και ιδίως με τον επικείμενο ελληνοτουρκικό διάλογο. Πώς, άλλωστε, μπορεί να συνταιριάζει μια τέτοια πρόταση με την ταυτόχρονη έξαρση των προκλήσεών της στο Αιγαίο; Και ποιος να μην σκεφτεί πως κάτι σοβαρό πάει να κρύψει πίσω από την υποτιθέμενη μεγαλοθυμία της; Η προώθηση της πάγιας αξίωσής της ενάντια στην αμυντική οχύρωση των ελληνικών νησιών είναι προφανώς ένας από τους βασικούς σκοπούς της. Δεν υπάρχει, άλλωστε, καμιά αμφιβολία πως, εάν η Αθήνα «τσιμπήσει», η Άγκυρα θα βάλει ακαριαία ένα ακόμη ζήτημα στην «ατζέντα» του σχεδιαζόμενου ελληνοτουρκικού διαλόγου. Και αυτός είναι τώρα ο πιθανότερος άμεσος στόχος της.
Άμεσα συνδεδεμένες όμως με τη διαμόρφωση της «ατζέντας» του επικείμενου διαλόγου φαίνονται και οι «κρουαζιέρες» των τουρκικών σκαφών από τις μικρασιατικές ακτές στις Κυκλάδες κι από εκεί στο Κάβο Ντόρο και στη Ραφήνα, ακόμη και μέσα στα ελληνικά χωρικά ύδατα, με το πρόσχημα της «αβλαβούς διέλευσης». Φαίνεται δηλαδή πως, πέρα από τα πιθανά παιχνίδια εξουσίας, τις εσωτερικές δολιεύσεις και σκοπιμότητες, την απόπειρα άσκησης πίεσης στην ελληνική πλευρά για την επίσπευση του διαλόγου, οι περιπολίες τουρκικών σκαφών σε ολόκληρο το Αιγαίο εντάσσονται στο ευρύτερο σχέδιο των Τούρκων για την ανατροπή και την αναθεώρηση του εκεί ισχύοντος καθεστώτος. Είναι, μάλιστα, προφανές ότι η «επίδειξη σημαίας» σε ολόκληρο το Αιγαίο συνδέεται άμεσα με τις βλέψεις της Άγκυρας σε ό,τι αφορά τις λεγόμενες Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες. Έχουν, άλλωστε, οι ζώνες αυτές –όπως τονίζει ο αρχηγός του τουρκικού Γενικού Επιτελείου στρατηγός Ιλκέρ Μπασμπούγ– «μεγάλη σημασία» για τα οικονομικά συμφέροντα της χώρας στα αμέσως επόμενα χρόνια. Με μια φράση, οι προκλητικές τουρκικές περιπολίες στο Αιγαίο υπηρετούν άμεσα την προσπάθεια εκείνων που αποβλέπουν στη δημιουργία και στην ένταξη στον ελληνοτουρκικό διάλογο ενός πρόσθετου ζητήματος πέρα από εκείνα που συζητούνταν έως πρόσφατα. Φέρνουν, δηλαδή, στο τραπέζι ζητήματα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
Ενώ λοιπόν η Αθήνα εξακολουθεί να μιλά αποκλειστικά και μόνο για τα «ζητήματα της υφαλοκρηπίδας», η Άγκυρα διευρύνει το περιεχόμενο των προκλήσεων και, κατ’ επέκταση, το περιεχόμενο του φακέλου με τον οποίο σχεδιάζει να προσέλθει στο τραπέζι του διαλόγου. Αποδεικνύεται, μάλιστα, μέσα από τα πρόσφατα γεγονότα πως δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε ζητήματα, τα οποία είτε δεν συνδέονται άμεσα με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας είτε δεν είχαν μπει έως τώρα στο τραπέζι του διαλόγου. Αλλά και σε ζητήματα, όπως, για παράδειγμα, οι ισχυρισμοί της για δήθεν «γκρίζες ζώνες», τους οποίους έβαλε στο τραπέζι κατά τη διάρκεια των διερευνητικών επαφών της περιόδου 2002-2003 και δείχνει ξεκάθαρα πως δεν πρόκειται να αποσύρει σε καμιά περίπτωση.
Φαίνεται λοιπόν ότι η Άγκυρα, όπως κάθε προηγούμενη φορά, έτσι και τώρα –αναπτύσσοντας καλά σχεδιασμένες ενέργειες– προετοιμάζεται να διευρύνει την «ατζέντα» του ελληνοτουρκικού διαλόγου. Να εισάγει δηλαδή όχι μόνο το σύνολο των έως τώρα μονομερών διεκδικήσεών της, αλλά και ζητήματα από το μέλλον, που σπεύδει να αναδείξει άλλοτε με «κρουαζιέρες» πολεμικών σκαφών και άλλοτε με προτάσεις μείωσης των αμυντικών εξοπλισμών.
Παρ’ όλα αυτά, ο Έλληνας πρωθυπουργός και οι άμεσα εμπλεκόμενοι υπουργοί επιμένουν να σιωπούν και να περιφέρουν ένα ρηχό καθησυχαστικό λόγο, που δεν έχει παρά μόνο ελάχιστη ουσιαστική επαφή με την πραγματικότητα. Φαίνεται, ακόμη, πως εξακολουθούν να επαφίενται στην προσωπική διπλωματία, μακριά και από αυτό ακόμη το Διπλωματικό Σώμα, κορυφαία στελέχη του οποίου εκφράζουν σοβαρές ανησυχίες. Κινδυνεύουν έτσι όχι μόνο να διαψευστούν, αλλά και να υπονομεύσουν προκαταβολικά το στόχο που φιλοδοξούν να υπηρετήσουν. Και αυτό δεν μπορεί να τους διαφεύγει. Είναι, άλλωστε, περίπου, οι ίδιοι άνθρωποι που, το Δεκέμβριο του 2003, είχαν πιστέψει πως έφτασαν στα πρόθυρα ελληνοτουρκικής συμφωνίας, για να διαπιστώσουν τελικά πως «όσο καλή κι αν ήταν, δεν μπορούσε να περάσει από τη Βουλή, καθώς πέραν της αντιπολίτευσης υπήρχε και το άλλο ΠΑΣΟΚ».


Ο ελληνοτουρκικός διάλογος εκτείνεται πολύ πιο πέρα από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδαςΗ συζήτηση λοιπόν ενός ευρύτερου πλέγματος θεμάτων είναι δεδομένη και η απόκρυψη της αλήθειας δεν ωφελεί κανέναν. Η επέκταση, άλλωστε, του διαλόγου σε ζητήματα πέρα από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας είναι η πάγια πρακτική, που ακολούθησαν από το 1975 έως και πρόσφατα σχεδόν όλες οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις. Με μία και μόνη ουσιαστική διαφορά: Ότι, από κύκλο σε κύκλο, οι τουρκικές διεκδικήσεις διευρύνονταν και μαζί τους διευρυνόταν και η «ατζέντα» του διαλόγου.
Χαρακτηριστικό του εύρους που είχε ανέκαθεν ο ελληνοτουρκικός διάλογος είναι το γεγονός ότι ο πρώτος σημαντικός κύκλος, αυτός που δρομολογήθηκε από τις κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αναπτυσσόταν σε τρεις επιμέρους ενότητες: Η πρώτη αφορούσε στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, η δεύτερη στα ζητήματα του εναέριου χώρου και η τρίτη στη σύναψη Συμφώνου μη Επιθέσεως, Φιλίας και Συνεργασίας. Σε αυτή μάλιστα την ενότητα, οι Τούρκοι είχαν εισαγάγει και την αξίωσή τους να εγκαταλείψει η Ελλάδα το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών της υδάτων.
Ακόμη πιο εύγλωττο είναι το γεγονός ότι στο δεύτερο σημαντικό κύκλο ελληνοτουρκικού διαλόγου, εκείνο που δρομολογήθηκε προσωπικά από τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, αμέσως μετά την κρίση του Μάρτη, τη μυστική αλληλογραφία με τον Τούρκο ομόλογό του και τη συνάντηση του Νταβός, προτάχθηκαν, ως άμεσης προτεραιότητας, τα ζητήματα του εναέριου χώρου. Από το μόνο έμπρακτο αποτέλεσμα του διαλόγου εκείνου, το Μνημόνιο Παπούλια – Γιλμάζ, φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο «μετά Νταβός» διάλογος κάθε άλλο παρά περιορίστηκε στα θέματα της υφαλοκρηπίδας. Οι Τούρκοι, άλλωστε, δεν έδειχναν την περίοδο εκείνη καμιά σχετική βιασύνη, αφού μόλις ένα χρόνο πρωτύτερα είχαν δεσμεύσει την ελληνική κυβέρνηση να μην προχωρήσει σε καμιά έρευνα πέρα από τα χωρικά ύδατα της χώρας.
Απόλυτα ανοιχτή ήταν, προπάντων, η «ατζέντα» στον τρίτο σημαντικό κύκλο διαλόγου, που δρομολογήθηκε από τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και –όπως ο ίδιος δήλωνε– δεν εξαιρούσε κανένα από τα θέματα που εγείρονταν. Επαναφέρθηκε, μάλιστα, τότε η ιδέα για ένα Σύμφωνο Φιλίας και Συνεργασίας και έγινε ανταλλαγή προσχεδίων, μέσα από τα οποία οι Τούρκοι επαναλάμβαναν την αξίωσή τους για τα χωρικά ύδατα, ενώ προσπαθούσαν να επιβάλουν και δεσμεύσεις σχετικά με τη δράση των Κούρδων.
Ακόμη ευρύτερος ήταν, βέβαια, ο κύκλος των λεγόμενων διερευνητικών επαφών της περιόδου 2002-2003. Όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, έτσι και σε εκείνη, ο διάλογος ξεκίνησε με τη διαβεβαίωση του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη ότι θα αφορά αποκλειστικά και μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Επειδή, μάλιστα, το επίκαιρο κατά την εποχή εκείνη ζήτημα αφορούσε στους τουρκικούς ισχυρισμούς για τις δήθεν «γκρίζες ζώνες», ο επικεφαλής της προσπάθειας υπουργός Εξωτερικών και σημερινός πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου διαβεβαίωνε ότι, εάν η τουρκική πλευρά έβαζε θέμα «γκρίζων ζωνών», η ελληνική δεν είχε να κάνει τίποτε άλλο παρά να πει ότι «ο διάλογος τελείωσε» και να αποχωρήσει άμεσα. Παρ’ όλα αυτά, μπήκαν τότε στο τραπέζι όλες οι μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις συμπεριλαμβανομένων, για πρώτη φορά, και των ισχυρισμών για δήθεν «γκρίζες ζώνες». Και αυτό, χωρίς βέβαια να το πει κανένας στους Έλληνες, παρά μόνο όταν η τότε κυβέρνηση θα έχανε την εξουσία και ο τότε πρωθυπουργός θα αποφάσιζε να γράψει σε βιβλίο τα «απομνημονεύματα» της πρωθυπουργίας του.

m-epikaira

Read more...

“Η σημαία στον Πενταδάκτυλο θα παραμείνει εσαεί”

Ερωτηθείς για την σημαία στον Πενταδάκτυλο ο κ. Ερογλου είπε ότι αυτή θα παραμείνει εκεί εσαεί και ότι ο ίδιος δεν πρόκειται να συγκατατεθεί σε μια λύση που προνοεί το αντίθετο.”Ποιον ενοχλεί αυτή η σημαία; Ισως να ενοχλεί τους γείτονες μας στο νότο, αλλά όπως αυτοί έχουν τη σημαία τους, έχουμε και εμείς τη δική μας. Είμαστε και εμείς κράτος”.
“Η σημαία στον Πενταδάκτυλο θα παραμείνει εσαεί”.Προκλητικές δηλώσεις Ερογλου σε τουρκική εφημερίδα. Αρμονικές, χαρακτήρισε ο Τ/κ ηγέτης Ντερβίς Ερογλου τις σχέσεις του με την Τουρκία, όπως αναφέρει σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Βατάν» της Τουρκίας.Οπως γράφει, κατά τη διάρκεια της θητείας του ως λεγόμενος πρωθυπουργός, δεν είχε κανένα πρόβλημα με την Τουρκία. Επανέλαβε ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει το ψευδοκράτος χωρίς την Τουρκία και πρόσθεσε ότι και στις συνομιλίες θα συνεργάζεται με τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών.

Ερωτηθείς για την σημαία στον Πενταδάκτυλο ο κ. Ερογλου είπε ότι αυτή θα παραμείνει εκεί εσαεί και ότι ο ίδιος δεν πρόκειται να συγκατατεθεί σε μια λύση που προνοεί το αντίθετο.Τις δηλώσεις του κ. Ερογλου για την σημαία στον Πενταδάκτυλο η τ/κ εφημερίδα «Βολκάν» τις δημοσιεύει πρωτοσέλιδα και με πηχυαίο τίτλο. Στην ερώτηση εάν πει ναι σε μια λύση με την οποία η τουρκική σημαία στον Πενταδάχτυλο θα σβηστεί, ο Τ/κ ηγέτης είπε ότι δεν θα πει ναι σε τέτοια λύση γιατί η σημαία αυτή είναι το σύμβολο του ψευδοκράτους.
“Ποιον ενοχλεί αυτή η σημαία;
Ισως να ενοχλεί τους γείτονες μας στο νότο, αλλά όπως αυτοί έχουν τη σημαία τους, έχουμε και εμείς τη δική μας. Είμαστε και εμείς κράτος”. Η σημαία του ψευδοκράτους και το μισοφέγγαρο δίπλα από αυτή, είπε, θα μείνουν εκεί για πάντα. Γράφει ακόμη ότι ο κ. Ερογλου δήλωσε ότι η αναφορά του στο ότι θα αρχίσει τις συνομιλίες από το οποίο σημείο όπου σταμάτησαν δεν σημαίνει ότι δεν θα συζητήσει τα κεφάλαια που συζήτησαν Χριστόφιας-Ταλάτ.
Εξάλλου, σε συνέντευξη στην «Ακσάμ Τουρκίας» ο κ. Ερογλου δήλωσε ότι για επίτευξη λύσης απαιτείται η καλή πρόθεση αμφοτέρων των πλευρών. Αναφέρθηκε στην επιθυμία του να επισκεφθεί την Αγκυρα για συνάντηση με τους Αμπτουλάχ Γκιουλ, Ταγίπ Ερντογάν και τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου των τουρκικών ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγό Ιλκέρ Μπάσμπουγ. Ο κ. Ερογλου αναφέρθηκε και σε χρονοδιάγραμμα και είπε ότι θα πρέπει να εργαστούν ούτως ώστε το πρόβλημα να επιλυθεί μέχρι τέλος του έτους όπως επιθυμεί και ο κ. Ερντογάν.
Κατά τον κ. Ερογλου, το κυπριακό δεν το δημιούργησε η Τουρκία αλλά η Ελλάδα και οι Ε/κ και ισχυρίστηκε ότι η άρση των εμπάργκο είναι δυνατόν να αναγκάσει τους Ε/κ να επιδιώξουν την συμφωνία στο τραπέζι των συνομιλιών. Για την διεθνή διάσκεψη είπε ότι την θεωρεί λάθος ενέργεια και πρόσθεσε ότι αν σε ένα ζήτημα διαφωνούν δύο συνομιλητές, πώς είναι δυνατόν να επιτευχθεί συμφωνία με εκπροσώπους τόσων κρατών. Για τις εγγυήσεις είπε ότι οι τουρκικές εγγυήσεις είναι για τους ίδιους κόκκινη γραμμή.

Κύπρος – Αποκαλυπτήρια ανδριάντα του Μπουλέντ Ετζεβίτ στο κατεχόμενο τμήμα της Λευκωσίας.
Στο κατεχόμενο τμήμα της Λευκωσίας έγιναν από τον τουρκοκύπριο ηγέτη Ντερβίς Έρογλου τα αποκαλυπτήρια ανδριάντα του Μπουλέντ Ετζεβίτ, ο οποίος το 1974 έδωσε την εντολή για την εισβολή του τουρκικού στρατού στην Κύπρο. Ο Ντερβίς Έρογλου σε ομιλία του επεσήμανε ότι ο Μπουλέντ Ετζεβίτ «τιμάται σήμερα έστω και αργοπορημένα», αφού δεν υπάρχει άλλος ανδριάντας του στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου. Είπε ακόμα ότι η συνεργασία με την Τουρκία θα είναι στενότερη, επαναλαμβάνοντας ότι η ύπαρξη του «τουρκοκυπριακού κράτους» είναι αδύνατη, χωρίς την υποστήριξη της Τουρκίας.
Ο Ντερβίς Ερογλου ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία έκανε χρήση των εγγυητικών της δικαιωμάτων το 1974, παρόλο που κάποιες χώρες το βρίσκουν αυτό λανθασμένο.

Read more...

Νέες απώλειες για την τουρκική Στρατοχωροφυλακή στην περιοχή της Τραπεζούντας.

Για άλλη μία φορά μέσα σε λίγες μέρες οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις θρήνησαν νέα θύματα αυτή τη φορά κατά τη διάρκεια περιπολίας τμήματος της χωροφυλακής στην Επαρχεία της Τραπεζούντας στην Μαύρη θάλασσα.
Πιο συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια περιπολίας κοντά στην πόλη Dereli της Τραπεζούντας όχημα της Στρατοχωροφυλακής χτυπήθηκε από αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό ο οποίος είχε τοποθετηθεί σε γέφυρα της περιοχής. Επισημαίνεται ότι στην περιοχή αυτή δρούν αριστεροί αντάρτες. Από την έκρηξη σκοτώθηκε ο Ανθυπολοχαγός Ahmet Erylmaz, ενώ τραυματίστηκαν και δύο στρατιώτες (Osman Kaya και lhan Özdemir).

Αμέσως μετά την επίθεση οι δυνάμεις ασφαλείας ξεκίνησαν επιχείρηση ανεύρεσης των αναρτών που δρούν στην περιοχή. Αν και η περιοχή που πραγματοποιήθηκε η επίθεση βρίσκεται εκατοντάδες χιλιόμετρα από τις περιοχές ποτ δρούν οι μαχητές του PKK η επίθεση αυτή υπενθυμίζει την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην Τουρκία όπου εκτός από το PKK δραστηριοποιούνται και άλλες οργανώσεις κατά του τουρκικού κράτους.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο Πρωθυπουργός της χώρας Recep Tayyip Erdoan έστειλε συλλυπητήριο μήνυμα στον Αρχηγό των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Read more...

ΤΟΥΡΚΙΑ: Πρωταγωνίστρια της παγκόσμιας ανάκαμψης

Το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της κυβέρνησης Ερντογάν και η συμβολή του αναπληρωτή πρωθυπουργού Αλί Μπαμπατζάν όχι απλώς έβγαλαν τη χώρα αλώβητη από την παγκόσμια κρίση και τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε, αλλά δημιούργησαν τους όρους μιας σταθερής ανάπτυξης.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν άφησε βαθιές πληγές στην Τουρκία και σήμερα χαρακτηρίζεται ως μία από τις χώρες που θα πρωταγωνιστήσει με μία ταχύτατη ανάκαμψη. Δεν είναι μόνον το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που αναθεωρεί προς το θετικότερο την πρόβλεψη για τους ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά και οι διεθνείς οικονομικοί αναλυτές που προβλέπουν ότι, αν η Τουρκία συνεχίσει με τους ίδιους ρυθμούς, στα επόμενα χρόνια θα καταστεί μία από τις δυνατότερες οικονομίες στην Ευρώπη.

Η αλήθεια είναι ότι με το μεταρρυθμιστικό πλαίσιο που εισήγαγε η κυβέρνηση Ερντογάν και το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων η Τουρκία κατάφερε τα τελευταία χρόνια να σημειώσει σημαντικά άλματα τόσο στον οικονομικό όσο και στον πολιτικό-διπλωματικό τομέα.
Η οικονομική κρίση του 2001, που οδήγησε σε κυβερνητική κατάρρευση και αποτέλεσε έναν από τους βασικούς λόγους απαξίωσης του μέχρι τότε πολιτικού κατεστημένου, όπως φαίνεται, είναι πλέον παρελθόν, καθώς το χρέος και ο πληθωρισμός μειώθηκαν σε σημείο που να καλύπτονται οι δείκτες του Μάαστριχτ.
Η κυβέρνηση Ερντογάν πέτυχε τριπλασιασμό του εθνικού προϊόντος της μέσα στα τελευταία επτά χρόνια και ήδη συμμετέχει ως 17η οικονομία στον κόσμο στους G20.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του “World Economic Outlook” το ΔΝΤ προέβλεψε ότι η τουρκική οικονομία θα αναπτυχθεί κατά 5,2% φέτος, περίπου μιάμιση μονάδα περισσότερο από το 3,7% που προέβλεπε σε έκθεσή του ο διεθνής χρηματοπιστωτικός οργανισμός τον περασμένο Οκτώβριο.
Όμως και η Παγκόσμια Τράπεζα είχε προβλέψει νωρίτερα ότι αναμένεται η τουρκική οικονομία να σημειώσει ρυθμούς ανάπτυξης άνω του 5% έναντι 3% έως 4% που ήταν οι προηγούμενες εκτιμήσεις της. “Η Τουρκία έχει ήδη ανακάμψει από το αρχικό εξωτερικό σοκ και επιστρέφει σε φυσιολογικούς ρυθμούς στη ροή κεφαλαίων και στον τομέα του εμπορίου», σημειώνει το IMF, αν και επισημαίνει ότι θα μπορούσε να επιβραδύνει στο 3,4% το 2011, ανάλογα με τις παγκόσμιες εξελίξεις. «Στην αναδυόμενη Ευρώπη οι προοπτικές ανάπτυξης διαφέρουν μεταξύ των χωρών», αναφέρει η έκθεση του ΙMF, τονίζοντας ωστόσο ότι «οικονομίες όπως της Τουρκίας, όπου έχει επιστρέψει η εμπιστοσύνη στην αγορά, αναμένεται να σημειώσουν ραγδαία ανάπτυξη». Βεβαίως διατηρούνται κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με τον υψηλό πληθωρισμό, ο οποίος προβλέπεται να κυμανθεί στο 9,7% το 2010 έναντι 6% το προηγούμενο έτος.
Η «ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ» ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ.
Λίγες ημέρες νωρίτερα ο Στιβ Μπριάντ και ο Μπεν Χόλντα μιλώντας για την «Ώρα της Τουρκίας» στο περιοδικό «BusinessWeek» σημείωναν ότι η πολιτική Ερντογάν και Μπαμπατζάν οδήγησε στη χαλιναγώγηση των δημοσίων δαπανών, στην ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων αξίας 30 δισ. δολαρίων, στην προσέλκυση ξένων επενδυτών και στον τριπλασιασμό των εξαγωγών της χώρας.
Εκτιμάται ακόμη ότι με μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 6% η τουρκική οικονομία θα μπορούσε να ξεπεράσει την αντίστοιχη γερμανική μέχρι το 2050, ενώ γίνεται αναφορά και στον τουρκικό πληθυσμό, το 25% του οποίου αποτελείται από άτομα κάτω των 15 ετών και μόνο το 6% είναι πάνω από 65, ο οποίος αναμένεται να αυξήσει και άλλο την παραγωγικότητα της χώρας. Και οι δύο αναλυτές ωστόσο συνδέουν την οικονομική ανάπτυξη με το εύθραυστο της πολιτικής σταθερότητας στην Τουρκία. Όπως επισημαίνουν, για να καταφέρει να γίνει η Τουρκία η «επόμενη Γερμανία», πρέπει να υπάρχει πολιτική ειρήνη στη χώρα.
Ο πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Κωνσταντινούπολης Μουράτ Γιαλτσιντάς προβλέπει ακόμη μεγαλύτερη ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια, υπογραμμίζοντας και αυτός ότι η διατήρηση της πολιτικής σταθερότητας αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την επίτευξη αυτού του στόχου. Ο Γιαλτσιντάς πρόσθεσε μιλώντας στη «Ζαμάν» ότι η αύξηση των άμεσων ξένων επενδύσεων αποτελεί πολύ σημαντική εξέλιξη, που συνέβαλε και στην αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας.
Η διατήρηση της κυβερνητικής σταθερότητας και η συνέπεια στην κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων χαρακτηρίστηκαν ως πολύ σημαντικές παράμετροι για «πρωτοφανείς ρυθμούς ανάπτυξης» και από τον Μουσταφά Κοτς, διευθύνοντα σύμβουλο σε έναν από τους μεγαλύτερους επιχειρηματικούς ομίλους της χώρας.
Σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ η μέση παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη θα είναι περίπου 4,25% το 2010, ενώ η πρόβλεψη του Ταμείου για την ανάπτυξη στις παγκόσμιες αγορές το 2011 παραμένει στο 4,3%, αμετάβλητη από την τελευταία εκτίμησή της τον Ιανουάριο.

Read more...

Η γενοκτονία έγινε «καταστροφή»....Τα γυρίζει τελικά ο Ομπάμα;

Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ
Ο όρος «μεγάλη καταστροφή», που συμπεριέλαβε ο πρόεδρος Ομπάμα στο μήνυμά του για την επέτειο της γενοκτονίας του 1915, προκάλεσε και θετικές και αρνητικές αντιδράσεις στην Τουρκία, αφού το μήνυμα χαρακτηρίστηκε από τον πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «θετικό», επειδή «ελήφθησαν υπόψη οι ευαισθησίες της Τουρκίας», ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου έκανε λόγο για «απαράδεκτο» μήνυμα.
Ο Ερντογάν είπε αναφορικά με το μήνυμα ότι «ορισμένοι κύκλοι είχαν διαφορετικές προσδοκίες, αλλά ο κ. Ομπάμα έκανε τη δήλωσή του γνωρίζοντας τις ευαισθησίες μας και δεν δικαίωσε τις προσδοκίες αυτές».

Ο Νταβούτογλου, όμως, σε δήλωσή του ανέφερε ότι «είναι απαράδεκτες τέτοιες ιστορικές κρίσεις από εκτελεστικές ή νομοθετικές εξουσίες. Η προσπάθεια μονομερούς ανάγνωσης της ιστορίας οδηγεί σε ένα είδος αδικίας». Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών υπογραμμίστηκε ότι «η ανακοίνωση προκαλεί λύπη, αφού αντικατοπτρίζει μία λανθασμένη και μονομερή οπτική».
Η «μεγάλη καταστροφή».
Ο Ομπάμα, στο καθιερωμένο ετήσιο μήνυμά του, έκανε λόγο για «μεγάλη καταστροφή», όπως ακριβώς και πέρσι. Ανέφερε ταυτόχρονα ότι «δολοφονήθηκαν ή προχώρησαν προς τον θάνατο 1,5 εκατομμύριο Αρμένιοι». Ο Ομπάμα επισήμανε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Χαιρετίζω τους Τούρκους που το 1915 έσωσαν τη ζωή Αρμενίων και παίρνω θάρρος από τη διαδικασία διαλόγου εντός της Τουρκίας. Ο τουρκικός και ο αρμενικός λαός θα ενισχυθούν, όσο γνωρίζουν την κοινή ιστορία και τον κοινό ανθρωπισμό τους».
Σημειώνεται ότι το Σάββατο ομάδα Τούρκων συγκεντρώθηκε έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό Κωνσταντινούπολης, κρατώντας πανό με φωτογραφίες Αρμένιων διανοουμένων που είχαν δολοφονηθεί κατά τη γενοκτονία και ζητώντας την αναγνώρισή της. Αντισυγκέντρωση επιχείρησαν να πραγματοποιήσουν απόστρατοι αξιωματικοί και πρώην στελέχη του τουρκικού διπλωματικού σώματος. Υπήρξε μεταξύ τους αντιπαράθεση, η οποία δεν πήρε διαστάσεις, εξαιτίας παρέμβασης της αστυνομίας.
Συγκέντρωση πραγματοποίησαν χθες ακροδεξιοί στην πλατεία Ταξίμ, όπου οι έκαψαν σημαία της Αρμενίας, ως «απάντηση» στο κάψιμο τουρκικής σημαίας στη μεγάλη συγκέντρωση που είχε οργανωθεί την προηγούμενη μέρα στην Αρμενία.

Read more...

Άγκυρα: Πιέσεις στη Γαλλία για τους πυραύλους.

Σε ό,τι αφορά τις ελληνογαλλικές σχέσεις, ο Γ. Καρατζαφέρης υποστήριξε ότι ο Τ. Ερντογάν πιέζει τη Γαλλία να μην προμηθεύσει την Ελλάδα με τους ναυτικούς πυραύλους “Σκαλπ” για τις νέες φρεγάτες FREMM, γιατί όπως είπε: “Η Τουρκία τους φοβάται πάρα πολύ γιατί μπορούν να πλήξουν ακόμη και τη γέφυρα του Βοσπόρου κόβοντας την Ασιατική Τουρκία από την Ευρωπαϊκή Τουρκία. Δεν είναι τυχαίο ότι κάνουν μία σήραγγα τύπου Μάγχης κάτω από τα νερά του Βοσπόρου”.

Σύμφωνα με τον Γ. Καρατζαφέρη, ο Ερντογάν, ως αντάλλαγμα για να μη δώσει η Γαλλία στην Ελλάδα τους ναυτικούς πυραύλους “Σκαλπ”, της προτείνει σε αντιστάθμισμα να αγοράσει η Τουρκία αεροσκάφη AIRBUS και να αναπτύξει στην Τουρκία μονάδα παραγωγής ελικοπτέρων”.

Ο Β. Βενιζέλος είπε ότι: “Εχουμε ολοκληρωμένο σχέδιο αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας – Γαλλίας, το οποίο βρίσκεται στη φάση των τελικών διαπραγματεύσεων. Ισχύει η διακρατική συμφωνία για τις φρεγάτες, αλλά όλα αυτά εντάσσονται στα νέα οικονομικά και δημοσιονομικά δεδομένα, τα όποια είναι απολύτως αντιληπτά και από γαλλικής πλευράς”.
Δήμος Βερύκιος / ΕΘΝΟΣ

Read more...

Έρχονται οι λύκοι.

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Μύρισε αίμα κι έρχεται ο Αρχηγός των Λύκων, μαζί με τον Φον Ρίμπεντροπ του ισλαμοφασισμού και καμιά δεκαριά μπέηδες και πασάδες.
Τώρα θα σας λυθεί η απορία γιατί το ψηλό παιδί από την Μινεσότα δεν έβαλε ΥΠΕΞ τον Νίκο Κοτζιά αλλά τοποθέτησε ως αναπληρωτή της αυτού κωπηλατικής εξοχότητος τον επίδοξο Δραγουμάνο, κ. Δρούτσα. Ο Κοτζιάς έχει δύο ελαττώματα : ελληνοκεντρική ρεαλιστική άποψη και δύσκαμπτη μέση. Αν δε τις των γνωστών μαλακίων του την έπεφτε για «υπερπατριωτισμό» θα ‘πεφτε πολύ γέλιο. Όμως στο κούφιο μέγαρο της Βασιλίσσης Σοφίας ο «ανανισμός» θεωρείται in.

Έρχονται οι ισλαμοφασίστες, αδέρφια. Για το καλό μας. Γνωρίζετε το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας των δύο χωρών; Λοιπόν θα συνεδριάσει για πρώτη φορά. Θα κάτσουν απέναντι – απέναντι ο Δρούτσας, η Αννούλα, η Μπιρμπίλη κλπ και θα κρατιούνται απ’ τα χέρια με τα ομόλογα τους λυκόπουλα και θα κοιτιούνται στα μάτια.

Τι θα συζητήσουν άραγε για την Παιδεία μας η Αννούλα και ο μεμέτης συνάδελφος της; Πάλι για την εξομάλυνση της Ιστορίας μας; Τρίψε – τρίψε, γυαλί την κάναμε, ωρέ γείτονες. Ανησυχείτε; Ντροπή, δύσπιστοι. Κάπου εκεί θα ‘ναι ο θεματοφύλακας της Εθνικής μας Παιδείας, η Δραγώνα χανούμ. Κι αν έχει η Αννούλα απορίες, που δεν θα μπορεί να λύσει η Δραγώνα, φαντάζομαι πως η Ρεπούση θα ‘χει ανοιχτό το κινητό της.
Λοιπόν, λίγα λόγια. Το βασικό πιάτο στο μενού δεν είναι αυτό. Εντάξει, κάποια στιγμή θα τον ξηλώσουμε και τον έφιππο Αρχηγό των Ανυπότακτων Ρουμ από τη Σταδίου, όπως ο Κωπηλάτης ξήλωσε τον «σωβινιστικό» πίνακα από το γραφείο του, αλλά πρώτα θα διευθετηθούν τα χοντρά θέματα.
Αιγαίο, πετρέλαια, Θράκη, Κύπρος, όλα θα ‘ναι στο τραπέζι. Αυτά μύρισαν οι Λύκοι, μαζί με την αδυναμία μας, και έρχονται τριποδίζοντας με μάτι κόκκινο σαν αίμα.
Έχουμε και λέμε: Γιατί νομίζετε γυρίζουν τόσους μήνες τα αυτοκίνητα της καθεστωτικής Γκεστάπο και σας φωνάζουν με τα μεγάφωνα «Achtung – Achtung, η χώρα πεθαίνει, τα spreads χοροπηδάνε σαν κατσίκια, βουλιάζει ο Τιτανικός, παππού θες σύνταξη; Θα πάρεις τ’ αρχ…α μας. Παιδιά φάτε το φαΐ σας, έρχεται το ΔΝΤ κλπ»;
Αυτό, αδέρφια, λέγεται προετοιμασία, ήγουν τρομοκράτηση, καθήλωση και χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Είπαμε, ο Φόβος είναι όπλο. Με αυτό το όπλο στον κρόταφο του Λαού, ο Γεώργιος Παπανδρέου ο Έσχατος και Φαρμακερός, θα κάνει όλα τα όνειρα του πραγματικότητα.
Όχι, ρε σεις, ο Γιώργος δεν είναι «πράκτορας» κανενός. Είναι αρκετά αμερικανάκι από μόνος τους και δεν χρειάζεται ούτε χειριστή, ούτε χορηγό. Σας το λέω και δεν το καταλαβαίνετε: Ο Γιώργος τα ΠΙΣΤΕΥΕΙ αυτά από μόνος του.
Θεωρεί την κρίση ευκαιρία για να περάσει όλες τις ιδεοληψίες του στην πράξη. Θέλει να τελειώνει με τον οπισθοδρομικό μονομπλόκ ελληνικό εθνισμό, να μας κάνει cool, παρδαλούς, ανεκτικούς, πολίτες του κόσμου. Να μας συμπαθήσει επιτέλους η μαμά του κι ο Νίκος, που ζήσανε τόσα χρόνια σ’ αυτή την έρημο με τους Απάτσι.
Τα δε λίμπεραλ αμερικανάκια αγαπούν τους πραγματικούς Απάτσι. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν έχουν Ιστορία. Ελάχιστα πράγματα. Τους αντιμετωπίζουν λοιπόν συμπαθητικά και με ανωτερότητα. Αφού τους κατάκλεψαν και πετσόκοψαν, τους δίνουν λίγη φιλανθρωπία.
Εμείς όμως, ε; Πολύ πράγμα. Ετούτοι δω οι Ινδιάνοι απ’ το Μωριά, τη Ρούμελη, τη Θεσσαλία, τον Πόντο, την Ήπειρο, την Μακεδονία, την Θράκη, την Μ. Ασία, την Κύπρο και τα νησιά, είμαστε αλλιώς. Η περπατησιά μας έρχεται πολύ βαθιά απ’ το παρελθόν και οι χάντρες και τα καθρεφτάκια δεν μας λένε τίποτα. Εμείς τα φτιάξαμε. Γι’ αυτό τους καθόμαστε στο λαιμό, που μπλέξανε μαζί μας.
Θα δείτε λοιπόν πράματα και θάματα. Στον μούλτι κούλτι φαντασιακό κόσμο του Γιώργου, τα τουρκικά μαχητικά που σε λίγο θα ξυρίζουν τις ελιές μας στις υπερπτήσεις τους, τα τουρκικά πολεμικά που παίρνουν πλέον μάτι τις γκόμενες στον Αστέρα δια του οπτήρος, το ότι δεν αναγνωρίζουν την Κύπρο, κατέχουν τη μισή και κάθε δεύτερη μέρα μας απειλούν και τις ενδιάμεσες μας τον πιάνουν, όλ’ αυτά, no problem, guys.
Το παραμύθι θα ‘ναι ειρήνη, αδερφοσύνη, μείωση εξοπλισμών, συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και φράγκα. Εμείς θα δώσουμε γη και ύδωρ κι αυτοί μεγαλόψυχα θα τ’ αποδεχθούν. Τα δικά μας δικά τους και τα δικά τους πάλι δικά τους. Και βέβαια τέτοια νιτερέσα και «καπάκια» δεν τα παίρνεις μετά εύκολα πίσω.
Το Σύνταγμα στο 114 και τώρα στο 120 λέει κάτι, αδέρφια. Εκεί με λίγα λόγια οι Έλληνες, το Έθνος, ο Λαός, ορίζονται, οριζόμαστε όλοι εμείς τελικοί θεματοφύλακες της Εθνικής Νομιμότητας. Όποιος την παραβιάσει θα πληρωθεί καταλλήλως. Έχουμε μια φράση γι’ αυτό. Ήξερε ο Πλαστήρας. Έχει μια ομώνυμη συνοικία η Αθήνα. Εκεί τους πάμε αυτούς που παραβιάζουν την Εθνική Νομιμότητα και τους πληρώνουμε.
Ο Γιώργος θέλει να τελειώσει ως Ηγεμών της Βλαχίας; Θα μαζεύει τα δοσίματα και θα τα στέλνει με τον Δρούτσα στον νέο Πατισάχ; Εζήλωσε την δόξα του Γούναρη;
Πάντα βέβαια υπάρχει η ελπίδα να μας «σώσουν» οι Τούρκοι. Να ζητούν τόσα πολλά που ακόμη κι η γαλαντόμα ψυχή του Γιώργου ν΄αναγκαστεί να πει όχι.
Λοιπόν, στον έφιππο αδριάντα του Αρχηγού των Ανυπότακτων Απάτσι – Ρουμ επί της οδού Σταδίου, γράφει: «Έφιππος χώρει γενναίε Στρατηγέ ανά τους αιώνας διδάσκων τους λαούς, πως οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι». Θα το μεταφράσω στα γερμανικά, να το στείλω στον Δρούτσα, να το μεταφράσει στ’ αγγλικά, να το διαβάσει ο Νίκος, ο «μεταμφιεσμένος Έλληνας με την αμερικάνικη καρδιά» κι αυτός με τη σειρά του να το εξηγήσει στο Γιώργο.
See you, ρε….

Read more...

Το φοβικό περί Τουρκίας σύνδρομο…

Του Κώστα Πικραμένου

http://endotourkika.blogspot.com

O κ. Θεόδωρος Κουλουμπής, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών & Αντιπρόεδρος του (σ.σ γνωστού κρατικοδίαιτου και αμερικανόφιλου) ΕΛΙΑΜΕΠ φρόντισε, λίγο πριν την νέο-οθωμανική άφιξη του Ερντογάν μετά των υπουργών αυτού, να θέσει και πάλι τα «αμείλικτα ερωτήματα» του προς την Ελληνική κοινή γνώμη σχετικά με τη διαχείριση της «έναντι του Αιγαίου Τουρκιάς»…

Σε άρθρο του στη Καθημερινή της Κυριακής (25/4/2010), η οποία δίνει βήμα, σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση, στη «ακαδημαϊκή παρέα» του ΕΛΙΑΜΕΠ (Τσούκαλης, Βερέμης, Γρηγοριάδης, Ντόκος, Κουλουμπής, Παπαχελάς κλπ) ο εν λόγω καθηγητής επανέλαβε τις τετριμμένες πλέον θέσεις του περί «νέο-οθωμανικού πολιτικού ρεαλισμού» εκ μέρους της Ελλάδος.

Απορώ γιατί μέχρι τώρα ο κ. Κουλουμπής δεν έχει λάβει τις απαντήσεις στα « αμείλικτα ερώτηματα » που θέτει. Θα ήθελα να τον «διαφωτίσω» σχετικά γιατί δείχνει να βρίσκεται εκτός νέο-οθωμανικής πραγματικότητας….

Γράφει λοιπόν ο κ. Κουλουμπής για τους υπερ-πατριώτες διανοητές, πολιτικούς κλπ

« Για παράδειγμα, όταν ερωτώ εάν μια πιο ενεργητική και αντεπιθετική στάση απέναντι στην Τουρκία συνεπάγεται στρατιωτική εμπλοκή ή κλιμάκωση τύπου Ιμίων (π.χ., αν θα έπρεπε να καταρριφθεί ένα τουρκικό αεροπλάνο που υπερίπταται ελληνικού εδάφους), η απάντηση είναι «όχι, όχι, όχι, και μην κάνεις προβοκατόρικες ερωτήσεις».

Κ. Κουλουμπή δε γνωρίζω σε ποιους απευθύνετε αυτές τις ερωτήσεις αλλά αν θέλετε πραγματικά απάντηση στο ερώτημα σας, σας γράφω το εξής :

Με βάση το Διεθνές και Εθνικό Δίκαιο κάθε πράξη, παράβαση ή παράληψη των υποκειμένων του (δηλαδή τα κράτη) συνεπάγεται και ένα νομικό – νόμιμο αποτέλεσμα. Υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες όταν π.χ. ένα Τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος παραβιάζει τον Ελληνικό Εναέριο Χώρο (αναγνώριση, αναχαίτηση, κατάρριψη κλπ). Αν η Ελλάς εφαρμόζει τις διαδικασίες ή όχι αφορά πολιτικές και στρατιωτικές εκτιμήσεις των εκάστοτε αρμοδιών Αρχών. Δεν ΠΡΕΠΕΙ να είναι θέμα πατριωτισμού ή « φοβικού συνδρόμου » έναντι της Τουρκίας. Άρα το ερώτημα σας είναι ΛΑΘΟΣ.

Εσείς φοβάστε ότι την επόμενη στιγμή μίας κατάρριψης ενός Τουρκικού μαχητικού, θα ακολουθήσει μαζικός βομβαρδισμός της Ελλάδος με Τουρκικούς πυραύλους εδάφους – εδάφους ή ναυμαχία στο μέσον του Αιγαίου. Αυτά είναι αστειότητες καθώς ένας πόλεμος προυποθέτει πολύμηνη προετοιμασία, συλλογή πληροφοριών, συντονισμό πολιτικών και στρατιωτικών οργάνων, μεταφορά μονάδων σε προβλεπόμενες θέσεις μάχης κλπ.

Σας παραθέτω μόνο λίγα παραδείγματα :

Η βύθιση Νοτιο-Κορεάτικης κορβέτας πριν από μία εβδομάδα ΔΕΝ οδήγησε σε πόλεμο με τη Βόρεια Κορέα. Η σύλληψη Βρεττάνων στρατιωτών στα Ιρανικά Χωρικά Ύδατα ΔΕΝ οδήγησε σε πόλεμο Ιράν – Βρεττανίας. Ο βομβαρδισμός από την Ισραηλινή Αεροπορία Συριακών στόχων πριν 2 χρόνια ΔΕΝ οδήγησε σε πόλεμο Συρίας – Ισραήλ.

Εν ολίγοις, το μήνυμα που « πέρασαν » προς εχθρούς και φίλους, τόσο το Ισραήλ όσο και η Β. Κορέα και το Ιράν ήταν σαφές : Με την εθνική μας αξιοπρέπεια ΔΕΝ μπορεί να παίζει ΚΑΝΕΙΣ. Την Ελληνική αξιοπρέπεια ΕΣΕΙΣ πως την αντιλαμβάνεστε ;

Ο κ. Κουλουμπής συνεχίζει στο άρθρο του :

Από την άλλη πλευρά του διαλόγου βρίσκονται αυτοί (και μαζί τους ο γράφων) που πιστεύουν ότι ο δρόμος της σύνεσης (το κορυφαίο χαρακτηριστικό του πολιτικού ρεαλισμού) πρέπει να βασίζεται σε μία απλή συνταγή: προώθηση διπλωματικού διαλόγου με την Τουρκία για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου (διμερώς ή με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης) και συγχρόνως υποστήριξη, με αυστηρές προϋποθέσεις, της τουρκικής ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Κ. Κουλουμπή ο διπλωματικός διάλογος με την Τουρκία, όπως αυτός θεσμοθετήθηκε (το 2002) με ΥΠΕΞ τον νυν πρωθυπουργό Γ. Α. Παπανδρεου αποδείχτηκε μετά από σχεδόν 50 διμερείς συναντήσεις ως « χάσιμο χρόνου ». Κάτι αντίστοιχο με τις διμερείς συναντήσεις για το Συνταγματικό όνομα των Σκοπίων. Άρα για ποια προώθηση διπλωματικού διαλόγου γράφετε ; Ποιος σας είπε ότι η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο αποτελεί τη ΜΟΝΗ διαφορά για Νέο-οθωμανούς και Κεμαλιστές ; Διαβάσετε την πρόσφατη συνέντευξη Νταβούτογλου ;

Ο κ. Κουλουμπής συνεχίζει :

Πάντως, με δεδομένη τη σημερινή αμφιθυμία στο πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας ανάμεσα στον επιθετικό αναθεωρητισμό και μια πολιτική καλής γειτονίας, η διατήρηση μιας επαρκούς ισορροπίας στρατιωτικών δυνάμεων παραμένει εκ των ων ουκ άνευ για τη διατήρηση της αποτροπής και την εξασφάλιση της εδαφικής μας ακεραιότητας.

Κ. Κουλουμπή αν θεωρείτε ως « επιθετικό αναθεωρητισμό » τους Κεμαλιστές, και ως « πολιτική καλής γειτονίας » τους Νέο-Οθωμανούς του δίδυμου Ερντογαν – Νταβούτογλου, η γνώση σας για τη σύγχρονη Τουρκία είναι επικίνδυνα ελλιπής…Το δόγμα « μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες » δεν αφορά τους γείτονες αλλά τα προβλήματα της ίδιας της Τουρκίας. Ο Νταβούτογλου προτείνει στους γείτονες της Τουρκίας « Στρατηγικά Συμβούλια Συνεργασίας », προκειμένου να θέσει οικονομικά, πολιτικά, και γεωστρατηγικά τα γειτονικά κράτη υπό Τουρκική επιρροή. Σε αυτό συμβάλλουν βέβαια τα μεγέθη της Τουρκικής οικονομίας έναντι των γειτόνων της.

Γράφετε ότι :

Ο Βενιζέλος και ο Ατατούρκ, οκτώ μόλις χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, κατάφεραν να συνάψουν ένα ελληνοτουρκικό σύμφωνο ειρήνης και φιλίας.

Εξηγείστε μας (σε επόμενο άρθρο σας) τι κέρδισε η Ελλάς και ο προσφυγικός Ελληνισμός (Πόντιοι, Μικρασιάτες, Καππαδόκες κλπ) από αυτό το ελληνοτουρκικό σύμφωνο ειρήνης και φιλίας…

Ξέρετε στη ζωή όλα είναι θέμα αισθητικής…Απλά, εμείς (ως νέα γενιά) δε θέλουμε τα παιδιά μας να ζήσουν τις επόμενες δεακετίες σε μία Νέο-οθωμανική επαρχία όπως η σημερινή πολιτικο-οικονομική ελίτ προορίζει την Ελλάδα του ΔΝΤ.

Read more...

ΣΤΑ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΘΡΑΚΗΣ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ??????

Οριστικοποιήθηκε η ημερομηνία έλευσης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Ελλάδα. Ο τούρκος πρωθυπουργός θα πραγματοποιήσει την επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα στις 14 και 15 Μαΐου, δηλαδή στην επέτειο από την ενσωμάτωση της Θράκης στον εθνικό κορμό, όπως είχε προβλέψει από μέρες το «Φλιτζάνι». Την σχετική ανακοίνωση έκαναν χθες ο έλληνας ανυπεξ Δημήτρης Δρούτσας και ο τούρκος υπεξ Αχμέτ Νταβούτογλου, σε κοινές δηλώσεις τους στο Ταλίν της Εσθονίας, όπου βρίσκονται για την άτυπη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ. Από την ίδια ανακοίνωση προκύπτει και ότι ο Ερντογάν θα συνοδεύεται στην Αθήνα από δέκα υπουργούς της κυβέρνησής του, κάτι που σημαίνει ότι θα έχουμε άμεση ενεργοποίηση του περίφημου Ανωτάτου Διϋπουργικού Συμβουλίου Ελλάδας – Τουρκίας, στο οποίο θα μετέχουν και επτά υπουργοί από ελληνικής πλευράς. Ακόμα δεν έχουμε καμία αναφορά για άνοδο Ερντογάν και στην Θράκη, ωστόσο μετά και τις πρόσφατες δηλώσεις Δρούτσα που μετέφερε η στήλη, θα πρέπει να το θεωρούμε εξαιρετικά πιθανό. Ίσως και μαζί με τον Παπανδρέου στα «Ελευθέρια»...

Read more...

«Καλή χαρά» στις 23, θρήνος κι ενοχή στις 24 Απριλίου

Το τέλος της εβδομάδας σημάδεψαν στην Τουρκία δύο επέτειοι. Μία ημέρα διαφορά, αλλά κραυγαλέα, δυσβάσταχτη η αντίθεση μεταξύ των συνειρμών που καθεμία προκαλεί. Στις 23 Απριλίου, η Τουρκία τίμησε την επέτειο της έναρξης των εργασιών της πρώτης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης το 1920. Στις 24 Απριλίου, πολλοί Τούρκοι, για μία ακόμη χρονιά, παρακολούθησαν τα δελτία με νευρικότητα. Η ημερομηνία αποτελεί την «ημέρα της μνήμης» των απανταχού Αρμενίων για τη Γενοκτονία του 1915. Οι δρόμοι σε όλες τις πόλεις με σημαντική Αρμενική παρουσία, από τη Μασσαλία ως το Μπουένος Άιρες και από τη Βηρυτό ως το Σίδνεϋ, φιλοξένησαν εκδηλώσεις μνήμης και θρήνου και διαδηλώσεις καταδίκης της άρνησης και της μνημοκτονίας στην οποία επιμένει η επίσημη Τουρκία.


Την Παρασκευή 23 Απριλίου η Τουρκία βρέθηκε σε μία κατάσταση γλυκανάλατου, για τους ενήλικες τουλάχιστον, πανηγυρισμού. Η επέτειος έχει έντονο πολιτικό και «σοβαρό» χαρακτήρα, τιμώντας την έναρξη της πορείας προς την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας μεσούντος του «Πολέμου της Ανεξαρτησίας» κατά των Ελλήνων στη Μικρά Ασία. Η σύγκληση στην Άγκυρα, κατ’ εντολήν του Μουσταφά Κεμάλ, εθνοσυνέλευσης «με έκτακτες εξουσίες» την 23η Απριλίου 1920 θεωρείται η απαρχή του νέου πολιτικού σχήματος που τρία χρόνια αργότερα αντικατέστησε την αυτοκρατορική διακυβέρνηση. Η πρωτεύουσα της ηττημένης στο Μεγάλο Πόλεμο Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Κωνσταντινούπολη, βρισκόταν υπό την κατοχή των Συμμάχων. Ανάμεσά τους και των Ελλήνων, που είχαν ήδη αποβιβασθεί και προήλαυναν στη Μικρά Ασία. Εκείνο τον Απρίλιο του 1920, οι αντιπρόσωποι των Τούρκων στην Αγκυρα –ανάμεσα τους και πολλοί βουλευτές του διαλυθέντος οθωμανικού Κοινοβουλίου– έλαβαν καθοριστικές για το μέλλον του τουρκικού έθνους αποφάσεις. Η σύγκλησή τους σε σώμα αντιπροσωπευτικό της λαϊκής βούλησης αμφισβητούσε έμπρακτα τη νομιμότητα του αιχμάλωτου πια στην Πόλη Σουλτάνου.

Οι εορτασμοί της 23ης Απριλίου όμως αποκτούν χαρακτήρα γλυκανάλατο και χαζοχαρούμενο. Ο ίδιος ο Κεμάλ ανακήρυξε την επέτειο «Εορτή Εθνικής Κυριαρχίας και Παιδιού» και την αφιέρωσε, ήδη το 1935, στους προεφηβικής ηλικίας πολίτες της χώρας, τους μελλοντικούς φορείς της. Έτσι η Τουρκία έγινε η πρώτη ίσως χώρα με μία εθνική εορτή αφιερωμένη στα παιδιά. Την 23η Απριλίου οι μικροί Τούρκοι έχουν τον πρώτο λόγο. Η Τουρκία, με αφορμή την ανακήρυξη του 1979 από την Ουνέσκο ως «Παγκόσμιο Έτος Παιδιού», καθιέρωσε ετήσια φεστιβάλ που λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων, με παιδιά από όλο τον κόσμο. Η γεμάτη χαρά 23η Απριλίου δεν διαπνέεται από τον ασφυκτικό εθνικισμό των υπολοίπων τουρκικών εθνικών επετείων, αλλά έχει πνεύμα διεθνιστικό.

Οπως κάθε χρονιά, έτσι και φέτος, οι μαθητές συγκεντρώθηκαν στα σχολεία, στολισμένα με σημαίες, μπαλόνια και λουλούδια, για να τραγουδήσουν και να χορέψουν παραδοσιακούς χορούς. Τηρήθηκε και η παράδοση, σύμφωνα με την οποία όλες οι κρατικές θέσεις –προεδρία της δημοκρατίας, πρωθυπουργία, προεδρία της Βουλής, του ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου– καταλείπονται, συμβολικά, για την ημέρα σε ένα παιδί. Τα παιδιά προβαίνουν μάλιστα σε δηλώσεις στα μέσα ενημέρωσης, τύπου «θέλω καλύτερες δουλειές για τους γονείς μου, ειρήνη στον κόσμο και δωρεάν σοκολάτες για όλους». Συμβολισμοί χαριτωμένοι, αλλά και ενδεικτικοί της σημασίας που έχει για την τουρκική κοινωνία η αγάπη και η μέριμνα για το παιδί.


Πίσω βέβαια από το γλυκανάλατο της επετείου, πολλοί είναι οι Τούρκοι διανοούμενοι που βλέπουν στην 23η Απριλίου την ευκαιρία για ενδοσκόπηση. Οι εορτασμοί τιμούν την απαρχή της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας στη χώρα, ενενήντα όμως χρόνια μετά την επέτειο η Τουρκία διατηρεί μία δημοκρατία «κουτσή, στραβή και ανάποδη» σημειώνουν. Όσοι – τυπικά οι Κεμαλιστές – δεν παρασύρονται από το χαζοχαρούμενο των εορτασμών των προοριζομένων για τα παιδιά, σημειώνουν πως η επέτειος της εθνικής κυριαρχίας πρέπει να δίνει αφορμή για αυτοκριτική. Πόσο μακριά έφθασε ο στόχος των φιλελευθέρων για τον εξοβελισμό του στρατού και των άλλων «ανέλεγκτων κέντρων εξουσίας» από την πολιτική ζωή; Πόσο φιλελευθεροποιήθηκε η παραδοσιακά αυταρχική πολιτική κουλτούρα; Πόσο παραμερίσθηκε ο φοβικός εθνικισμός και η ξενοφοβική υστερία, που τόσο βλάπτει τη χώρα στο εξωτερικό; Πόσο έτοιμοι είναι οι Τούρκοι διαφορετικών ιδεολογικών στρατοπέδων να συμβιώσουν υπό κοινά δεκτές αρχές, χωρίς να επιδιώκουν να επιβάλουν τις δικές τους ή να προβαίνουν σε διωγμούς των αντιπάλων τους;. Πόσο βάσιμες είναι οι αιτιάσεις πως το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), ελλείψει οποιασδήποτε ικανής αξιωματικής αντιπολίτευσης, κοντεύει να ιδρύσει μονοκομματικό καθεστώς στη χώρα; Πόσο, εν τέλει, προοδεύσαμε ως χώρα; Για άλλη μια φορά φέτος τα ερωτήματα αυτά πονοκεφαλιάζουν τη φιλελεύθερη διανόηση, που καλεί το κοινό να αναζητήσει απαντήσεις. Απαντήσεις στις οποίες καταλήγει κανείς μετά από μεγάλη περίσκεψη, ενώ δεν είναι πάντα ευχάριστες.

Οι προβληματισμοί αυτοί όμως, ας μην κρυβόμαστε, είναι για τους διανοουμένους, που εδώ, όπως και σε κάθε κοινωνία, αποτελούν μια μειοψηφία. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στις 23 Απριλίου γιορτάζει και απολαμβάνει την αργία. Και ετοιμάζεται για την ψυχρολουσία της 24ης. Γιατί, αν μία χαρμόσυνη επέτειος προκαλεί σκέψης σε μία μειοψηφία διανοουμένων, η αμέσως επόμενη ημέρα αποτελεί μία επέτειο που η πλειοψηφία στην Τουρκία προσποιείται πως αγνοεί, ενώ θέλει απεγνωσμένα να την ξεχάσει.

Η 24η Απριλίου έχει ορισθεί ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τα Οθωμανικά στρατεύματα και Τούρκους και Κούρδους ατάκτους το 1915. Η – κατά σύμπτωση, καίτοι τραγική – άμεση χρονική διαδοχή των δύο επετείων θυμίζει ότι η Τουρκική Δημοκρατία θεμελιώθηκε πάνω στα μνήματα εκατομμυρίων θυμάτων αλλεπάλληλων εθνοκαθάρσεων, πραγματικότητα που η Τουρκική κοινωνία εξακολουθεί να δυσκολεύεται να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει, 95 χρόνια μετά τις σφαγές.

Την ώρα που μία κοινωνία ιδεολογικά διαιρεμένη γιόρταζε τις απαρχές του κράτους της και προβληματίζεται για το τι της επιφυλάσσει το μέλλον, τα κατεξοχήν θύματα της σύστασης του τουρκικού εθνικού κράτους ετοιμάζονταν να πενθήσουν τη Μεγάλη Συμφορά. Στις 24 Απριλίου 1915 η Οθωμανική αστυνομία συνελάμβανε 250 περίπου Αρμενίους διανοουμένους και κοινοτικούς ηγέτες στην Κωνσταντινούπολη. Τις συλλήψεις ακολούθησαν μαζικές εκτοπίσεις και σφαγές των Αρμενίων της Μικράς Ασίας και της Θράκης από τα οθωμανικά στρατεύματα, με την ενθουσιώδη συμμετοχή Τούρκων ατάκτων και των κουρδικών φυλών της Νοτιοανατολικής Ανατολίας. Η ημερομηνία αυτή, αντί για εκείνη της έναρξης των πρώτων σφαγών, έγινε συμβατικά δεκτή ως επέτειος της Αρμενικής Γενοκτονίας. Τις ακριβείς περιστάσεις των σφαγών, εξάλλου, καλύπτει ένα βαρύ πέπλο μυστηρίου, ένοχης σιωπής αλλά και συστηματικής εκστρατείας διάψευσης και προπαγανδισμού ψευδών στοιχείων από τις τουρκικές αρχές.

Μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1990, το τουρκικό κράτος συνέχισε αδιάκοπα μία συστηματική εκστρατεία μνημοκτονίας. Η καταστροφή κάθε ίχνους Αρμενικής παρουσίας σε εκτεταμένες περιοχές της Μικράς Ασίας θεωρήθηκε απαραίτητη – όσο και η εθνική εκκαθάριση μέσω των σφαγών – για τη διαφύλαξη της ενότητας του κράτους, αλλά και του κύρους της επίσημης ιστορικής θέσης. Εκατοντάδες Αρμενικές εκκλησίες καταστράφηκαν κατόπιν κρατικής εντολής και υπό την επίβλεψη κλιμακίων κρατικών λειτουργών. Νεκροταφεία «εξαφανίσθηκαν», τα Αρμενικά τοπωνύμια άλλαξαν και ξένοι ιστορικοί και μελετητές του Αρμενικού πολιτισμού που επιχείρησαν να πραγματοποιήσουν ανασκαφές στην Τουρκία συνελήφθησαν.

Ο επίσημος κρατικός μηχανισμός δεν έχει ξεπεράσει αυτή την προσπάθεια μνημοκτονίας. Ως απάντηση στη διεθνή καμπάνια της Αρμενικής διασποράς για την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από τα ξένα κοινοβούλια, στα τουρκικά σχολικά εγχειρίδια προστέθηκαν προτάσεις «κατήχησης», που θα προετοίμαζαν, κατά τη σχετική έκθεση, τους Τούρκους μαθητές να «αντικρούσουν τους αρμενικούς ισχυρισμούς» εφόσον βρίσκονταν στο εξωτερικό (!). Στα χωρία που προστέθηκαν στα σχολικά συγγράματα διαβάζουμε πως το Οθωμανικό κράτος «αναγκάσθηκε να εκτοπίσει» τους Αρμενικούς πληθυσμούς για «να δώσει τέλος στη συνεργασία τους με τους Ρώσους». Τότε, «Τούρκοι και Αρμένιοι έχασαν τη ζωή τους από μεταδοτικές ασθένειες». «Οι Αρμένιοι, για να πραγματώσουν τα σχέδιά τους [για διεκδίκηση εδαφών], προβάλλουν ψευδείς ισχυρισμούς».

Αν επισκεφθείς το ‘Ανι, την ερειπωμένη μεσαιωνική πρωτεύουσα των Αρμενίων με τις εντυπωσιακές μισογκρεμισμένες εκκλησίες, στην τεράστια ταμπέλα μπροστά στο χώρο που παραθέτει την «ιστορία» του χώρου δε θα δεις ούτε μία φορά τη λέξη «Αρμένιοι». Μόλις το 2007, ο τότε υπουργός πολιτισμού Ατίλλα Κοτς πρότεινε η ορθογραφία του Ani να αλλάξει σε Anı, ώστε να τουρκοποιηθεί ηχητικά. «Έχουμε εθνικές ευαισθησίες. Όπως δεν λέμε Σαγγάριος αλλά Sakarya, Σμύρνη αλλά Izmir, Ικόνιο αλλά Konya, έτσι δε θα λέμε Άνι αλλά Anı», δήλωσε ο Κοτς στη Βουλή, θεωρώντας της αντικατάσταση του i του ονόματος με το τουρκικό ı επιβεβλημένη. Κατά παρόμοιο τρόπο, το όνομα του νησιού Αχταμάρ στη λίμνη Βαν, όπου και η ιστορική αρμενική μονή του Τιμίου Σταυρού, άλλαξε σε Akdamar, ενώ η κυβέρνηση απαγόρευσε να τεθεί σταυρός ή καμπάνα στην ανακαινισμένη εκκλησία. Άλλη μία επιβεβαίωση ότι παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς, το ΑΚΡ διέπεται από τον ίδιο χυδαίο εθνικισμό με την κεμαλική δεξιά. Ο δημοσιογράφος Τζενγκίζ Τσαντάρ μιλά για «πολιτιστική γενοκτονία», ενώ τονίζει ότι η έλλειψη ανοχής στα xριστιανικά σύμβολα δε συνάδει με την εικόνα ενός κοσμικού κράτους που θέλει να προβάλλει η Τουρκία.

Αν η αρμενική διασπορά ενώνεται στο πένθος, στην Τουρκία φιλελεύθεροι και εθνικιστές-κρατιστές ακονίζαν τα μαχαίρια τους για την 24η Απριλίου. Στο εξωτερικό δίδεται μεγάλη δημοσιότητα στην πικρή αντιπαράθεση μεταξύ Τούρκων και Αρμενίων γύρω από την επίσημη τουρική θέση της άρνησης της γενοκτονίας. Ωστόσο, δεν έχει δοθεί αρκετό φως στους πικρούς διαξιφισμούς που προκαλεί το ζήτημα της γενοκτονίας στο εσωτερικό της τουρκικής κοινωνίας. Κατά κάποιον τρόπο, η στάση και τα συναισθήματα ενός Τούρκου διανοουμένου έναντι στο 1915 αποτελούν τον «καταλύτη» που διακρίνει μεταξύ πραγματικά και «δήθεν» προοδευτικών και φιλελεύθερων. Τίποτε δεν προκαλεί μεγαλύτερο πόλεμο μεταξύ των δύο όσο η κρίση τους για το πώς οφείλει η τουρκική κονωνία να αντιμετωπίσει τις μαζικές σφαγές του καταραμένου εκείνου χρόνου, «τη μεγαλύτερη ντροπή της ιστορίας μας» όπως τη χαρακτηρίζουν οι φιλελεύθεροι. Πολλοί ανάμεσά τους μιλούν ανοικτά για Γενοκτονία.

Εκείνοι που θεωρούν πως η συζήτηση ενός νομικού όρου είναι περιττή στην περίπτωση ενός ανθρώπινου δράματος τόσο μεγάλου, όπως υπήρξαν οι μαζικές σφαγές και η καταστροφή του αρμενικού πληθυσμού και πολιτισμού της χώρας, καλούν τους πάντες να τηρήσουν στάση ανθρωπιστική. Να πενθήσουν μαζί με τους Αρμενίους και να ζητήσουν συγχώρεση. Διακηρύσσουν πως η Τουρκία πρέπει να παραιτηθεί από τη στάση της άρνησης. Έστω και αν οι σημερινοί Τούρκοι δεν μπορούν σε καμμία περίπτωση να κατηγορηθούν για τα εγκλήματα των προγόνων τους, η επί δεκαετίες και σήμερα συνεχιζόμενη εκστρατεία άρνησης και μνημοκτονίας επιβάλλει ως ηθικό καθήκον από τους πολίτες της Τουρκίας να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους για το 1915 και να τείνουν χείρα φιλίας και συγγνώμης στην Αρμενία.

Η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη πληροφορήθηκε την ύπαρξη Τούρκων διανοουμένων που αμφισβητούν τις κρατικές θέσεις, όταν ο συγγραφέας Ορχάν Παμούκ δήλωσε στην ελβετική εφημερίδα Tages Anzeiger το 2005: «σκοτώσαμε ένα εκατομμύριο Aρμενίους και κανείς δεν τολμάει να το πει» εξοργίζοντας τους εθνικιστικούς κύκλους, που τον έσυραν σε δίκη με την κατηγορία «προσβολής του Τουρκισμού». Πολύ πιο δικαιολογημένη υπήρξε η οργή της φιλελεύθερης διανόησης κατά του Παμούκ, καθώς θέλησε – και μάλλον πέτυχε – να ιδιοποιηθεί το κλέος της αντίστασης στην κρατική γραμμή. Και όμως, εδώ και πολλά χρόνια δεν είναι λίγοι οι πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι και διανοούμενοι που με κίνδυνο της ζωής τους μιλούσαν για «Αρμενική Γενοκτονία» ή για την ανάγκη να ζητηθεί συγγνώμη από την Αρμενία.

Η συγγραφέας Ελίφ Σαφάκ τονίζει πως ο συμβιβασμός με ένα παρελθόν επονείδιστο αποτελεί αναγκαία κάθαρση. Σύρθηκε στα δικαστήρια για «προσβολή του Τουρκισμού» επειδή η ηρωΐδα μυθιστορήματός της αναφέρεται στην αρμενική τραγωδία. Είναι θετικό ότι η δικαιοσύνη αποφάσισε να μην εγείρει δίωξη κατά του ιστορικού Τανέρ Ακσάμ, που υποστηρίζει τις αρμενικές θέσεις. Η διαδικασία εξάρθρωσης της τρομοκρατικής οργάνωσης του τουρκικού παρακράτους, της ομάδας κρούσης «Εργκένεκον», έβαλε πίσω από της φυλακής τα σίδερα πολλές από τις φασιστοειδείς προσωπικότητες, όπως ο δικηγόρος Κεμάλ Κεριντσίζ, που ήγειραν τις περίφημες αγωγές «για προσβολή του τουρκισμού» και απειλούσαν όσους προέβαιναν σε δηλώσεις καταδίκης της επίσημης γραμμής άρνησης. Έτσι, σήμερα η προβολή «ανορθόδοξων» για την Τουρκία θέσεων ενέχει πολύ μικρότερους κινδύνους απ’ ότι στο παρελθόν.

Αίσθηση προκάλεσε η πρωτοβουλία «ζητώ συγγνώμη από τους Αρμενίους» (www.ermenilerdenozurdiliyorum.com) που ξεκίνησε ο δημοσιογράφος Τζεγκίζ Τσαντάρ, και η οποία συγκέντρωσε μέχρι σήμερα πάνω από 15000 υπογραφές. Ανάμεσά τους πολλά γνωστά ονόματα συγγραφέων, ιστορικών και ανθρώπων του πνεύματος και του πανεπιστημιακού χώρου. Η απόπειρα κάποιων φανατικών της επίσημης γραμμής να ασκήσουν αγωγή κατά όσων υπέγραψαν τη δήλωση έπεσε στο κενό. Μάλιστα πρόσφατα ομάδα Τούρκων διανοουμένων απηύθυνε έκκληση στους συμπολίτες τους να συγκεντρωθούν στη στάση του τραμ στην πλατεία Τάξιμ της Πόλης και να κλάψουν, καταδικάζοντας την τραγωδία του 1915 αλλά και την επίσημη πολιτική της χώρας τους. Την πρωτοβουλία αυτή ανέλαβε η οργάνωση Dur De! [«Πες σταμάτα!»], που αγωνίζεται κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της πατριαρχίας και της ομοφοβίας στην τουρκική κοινωνία, ενώ αναπτύσσει και αντιμιλιταριστική δράση.

Οι συγκεντρωμένοι ντύθηκαν στα μαύρα, κατά το χριστιανικό (και επομένως αρμενικό) – οι μουσουλμάνοι δε φορούν μαύρα για πένθος – ενώ κρατούσαν κεριά, λουλούδια και φωτογραφίες της θηριωδίας του 1915. Δε έφεραν πανό και δε φώναξαν συνθήματα. Αυστηρά και μόνο πένθος. Οι υπογραφές που βρίσκονται κάτω από την έκκληση αποτελούν προσκλητήριο της τουρκικής διανόησης. Ανάμεσα στα ονόματα που απευθύνουν την έκκληση βρίσκονται και εκείνα των γνωστών δημοσιογράφων Αλί Μπαϊράμογλου, Νεσιέ Ντουζέλ, Αχμέτ Ινσέλ, Τζεγκίζ Ακτάρ, Ιπέκ Τσαλισλάρ και Γιασεμίν Τσονγκάρ, του ανεξαρτήτου βουλευτή της δημοκρατικής αριστεράς Ουφούκ Ουράς, του διακεκριμένου ιστορικού Χαλίλ Μπερκτάι, του μελετητή του Κέντρου Μελετών της Ανατολικής Ευρώπης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Κερέμ Οκτέμ, της συγγραφέως Περιχάν Μαγντέν, του πανεπιστημιακού Μπασκίν Οράν (του οποίου η κόρη δέχθηκε από Γάλλο εθνικιστή απροκάλυπτη επίθεση στη Γαλλία, λόγω της τουρκικής της καταγωγής, με επίκληση της Γενοκτονίας), της δικηγόρου και συγγραφέα Φετιγιέ Τσετίν (της οποίας η γιαγιά ήταν ένα από τα ορφανά που δόθηκαν σε τουρκικές οικογένειες για να ανατραφούν ως μουσουλμανάκια), του τουρκοκύπριου σκηνοθέτη Κουτλού Αταμάν, των τουρκοεβραίων ακτιβιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών Ρόνι Μαργκίλες και Βιβέτ Κανέττι,

«Αυτός ο πόνος είναι ΔΙΚΟΣ μας. Αυτό το πένθος είναι ΟΛΩΝ μας. Το 1915, ενώ ο πληθυσμός μας ήταν μόλις 13 εκατομμύρια [σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία], ζούσαν εδώ ενάμισυ με δύο εκατομμύρια Αρμένιοι. [...] το 1915 άρχισαν να τους «εκτοπίζουν». Τους χάσαμε. Δεν υπάρχουν πια. Δεν υπάρχουν ούτε οι τάφοι τους. Όμως ο μεγάλος ΠΟΝΟΣ που δημιούργησε η Μεγάλη Συμφορά ΥΠΑΡΧΕΙ στις συνειδήσεις μας. Καλούμε όλους τους πολίτες της Τουρκίας που αισθάνονται στις καρδιές τους αυτό τον Μεγάλο Πόνο να συγκεντρωθούν και να υποκλιθούν ενώπιον της μνήμης των θυμάτων του 1915.» aυτά, μεταξύ άλλων, γράφει η διακύρηξη της οργάνωσης Dur De!

Η πρωτοβουλία αποτέλεσε την πρώτη, ανεπίσημη αλλά δημόσια, εκδήλωση μνήμης, θρήνου και συγγνώμης στην Τουρκία. Η πραγματοποίηση μίας παρόμοιας εκδήλωσης «καθάρσεως» για το παρελθόν αποτελούσε επίμονο αίτημα και διακαή επιθυμία πολλών φιλελευθέρων διανοουμένων, όπως του πανεπιστημιακού και συγγραφέα Μουράτ Μπελγκέ, που την είχε ζητήσει επίμονα.

Στο μεταξύ, οι σκληροπυρηνικοί της πολιτικής άρνησης και το πάνθεον της εθνικιστικής αφρόκρεμας οργανώνονταν για τη διεξαγωγή προπαγάνδας, από κοινού με το Αζερμπαϊτζάν, στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Επικεφαλής της είναι το «Τουρκικό Ίδρυμα Ιστορίας» και το ίδρυμα Ταλάτ Πασά, που φέρει το όνομα του πασά που σχεδίασε και διέταξε τις σφαγές του 1915. Του τελευταίου προεδρεύει ο γνωστός και μη εξαιρετέος Ρούφ Ντένκτας, που από τότε που άφησε τα ηνία στα κατεχόμενα αρθρογραφεί σε εφημερίδα του ακροδεξιού – φασιστικού χώρου. Οι «ιστορικοί του κράτους εξακολουθούν να αρνούνται ότι «η εκτόπιση» του 1915 είχε γενοκτόνο πρόθεση, μιλούν για Γενοκτονία που οι Αρμένιοι διέπραξαν σε βάρος των Τούρκων και Κούρδων (!), κατονομάζουν τους Τούρκους που μιλούν ανοικτά για τις σφαγές «δήθεν διανοουμένους» και «προδότες της πατρίδας». Προς μεγάλη τους όμως φρίκη, η ζυγαριά σιγά σιγά αλλά σταθερά φαίνεται πως μετατοπίζεται προς την άλλη πλευρά, της αποδοχής και της συγγνώμης. Οι κάποιοι τολμηροί άνοιξαν το κουτί της Πανδώρας και σε μία κοινωνία όπου πια συζητούνται τα πάντα – με εξαίρεση ίσως την εθνική καταγωγή ή τη σεξουαλική ζωή του Ατατούρκ – ανοικτά, διογκώνεται το κύμα όσων δεν αποδέχονται την κρατική κατήχηση, στο αρμενικό ή σε οποιοδήποτε άλλο ζήτημα.

Read more...

Προβλήματα ασφάλειας από το παράνομο αεροδρόμια στην Κύπρο!

Ο «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ», σε εκτενές δημοσίευμα του Πέτρου Θεοχαρίδη με τίτλο «Η «εκλογή» Έρογλου θα επιδεινώσει την ασφάλεια…» και υπότιτλο «Το εξειδικευμένο περιοδικό FlightGlobal εκτιμά ότι θα χειροτερέψουν τα πράγματα στους αιθέρες», με αφορμή σχετικό δημοσίευμα στο περιοδικό ‘FlightGlobal’, καταγράφει τις δηλώσεις κυπριακών υπευθύνων και πληροφορίες για παρασκηνιακές εξελίξεις που έχουν προκαλέσει οι κίνδυνοι στην ασφάλεια πτήσεων λόγω συμπεριφοράς τουρκικών και τ/κ ‘υπηρεσιών’ με τη λειτουργία του παράνομου αεροδρομίου Ερτζιάν (Ercan). Λόγω και της εμπλοκής Eurocontrol και Ε.Ε. στην επίμαχη υπόθεση, παρατίθεται το πλήρες κείμενο του δημοσιεύματος: «Στα 461 έφτασαν κατά το 2009 τα συμβάντα ασφάλειας πτήσεων λόγω εμπλοκής του παράνομου ‘Ερτζιάν’ και της συμπεριφοράς των Τούρκων ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, στις διαδικασίες ελέγχου πτήσεων στο FIR Λευκωσίας, για τα οποία έγιναν οι προβλεπόμενες από τους Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς και το Eurocontrol αναφορές. Αυτό αποκαλύπτει στη χθεσινή του έκδοση το διεθνές εξειδικευμένο περιοδικό ‘FlightGlobal’.

Δηλαδή έχουμε περισσότερα από ένα περιστατικό την ημέρα, ενώ η ρήση για τη στάμνα που πάει πολλές φορές στη βρύση αλλά μία σπάει, ισχύει και εδώ, χωρίς όμως μέχρι στιγμής οι διεθνείς αρμόδιοι οργανισμοί -ICAO και Eurocontrol- να έχουν λάβει αποτελεσματικά αποτρεπτικά μέτρα. Από τα συμβάντα αυτά, τα 50 αφορούν αναφορές και καταγγελίες πιλότων μετά από οδηγίες που δέχθηκαν από το ‘Ερτζιάν’ για αλλαγή υψομέτρου πτήσης ή πορείας του αεροσκάφους. Σε πρόσφατο συμβάν, όπως αναφέρει το ίδιο περιοδικό, ελεγκτές του ‘Ερτζιάν’ έδωσαν άδεια σε αεροσκάφος που πετούσε στο FIR Λευκωσίας, να αρχίσει να κατέρχεται με προορισμό το αεροδρόμιο της Βηρυτού με παράλληλες οδηγίες να μεταφερθεί στη συχνότητα επικοινωνίας των ελεγκτών του Λιβάνου. Ο πιλότος θεώρησε ότι οι οδηγίες δίνονται εν γνώσει των Ελεγκτών στη Λευκωσία και ακολούθησε τις οδηγίες, με αποτέλεσμα οι νόμιμοι ελεγκτές του FIR Λευκωσίας να μην γνωρίζουν την πορεία του αεροσκάφους και να δώσουν ανάλογες οδηγίες σε άλλο αεροσκάφος. Παράλληλα, δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν με το άλλο αεροσκάφος γιατί είχε αλλάξει συχνότητα και δεν άκουγε το Κέντρο Ελέγχου Πτήσεων Λευκωσίας.

Το γεγονός ότι δεν είχαμε εξαιρετικά κρίσιμες καταστάσεις μέχρι τώρα ή ακόμα και σύγκρουση ξένων αεροσκαφών στον αέρα, οφείλεται αποκλειστικά στο ότι οι Κύπριοι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας παρακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή τα ραντάρ τους και ‘μαντεύουν’ ότι σε κάποιες περιπτώσεις αεροσκάφη παίρνουν οδηγίες από το ‘Ερτζιάν’ και θα αλλάξουν υψόμετρο ή πορεία, υποδεικνύουν στον ‘Φ’ αρμόδιες πηγές που διερευνούν τέτοια συμβάντα.

‘Η κυβέρνηση της Κύπρου πιέζει τους διεθνείς οργανισμούς αεροπορίας να βελτιώσουν την πληροφόρηση των πιλότων για την επικίνδυνη ανωμαλία στον έλεγχο εναέριας κυκλοφορίας στην ανατολική Μεσόγειο, ιδιαίτερα με τα νέα δεδομένα που δημιουργούν σημαντικές πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις που μπορεί να επιδεινώσουν τη κατάσταση’, αναφέρει το περιοδικό και υποδεικνύει ευθαρσώς ότι η αναμενόμενη επιδείνωση στις συνθήκες ασφάλειας του εναέριου χώρου της περιοχής, οφείλεται στην εκλογή Έρογλου στα κατεχόμενα. Οι εξελίξεις, με την εκλογή Έρογλου, ‘μπορούν να καταστήσουν τα πράγματα χειρότερα’, αναφέρει χαρακτηριστικά το ‘FlightGlobal’ και εξηγεί πως ‘ο κίνδυνος για την ασφάλεια πτήσεων προέρχεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία άμεση επικοινωνία μεταξύ των δύο γειτονικών κέντρων εναέριου ελέγχου σε Άγκυρα και Λευκωσία, έτσι δεν υπάρχει κανένας συντονισμός πορείας των αεροσκαφών που περνούν από μια περιοχή πληροφοριών πτήσης σε άλλη (από το FIR Άγκυρας στο FIR Λευκωσίας).

Αυτή τη στιγμή, για τα αεροσκάφη που πλησιάζουν το FIR Λευκωσίας απαιτείται με βάση τους διεθνείς κανονισμούς, ‘να αποκαταστήσουν επαφή με το Κέντρο Ελέγχου Πτήσεων Λευκωσίας προκειμένου να συμφωνηθούν ουσιαστικές λεπτομέρειες της πτήσης, 10 λεπτά πριν από την είσοδο. Αλλά όταν τα αεροσκάφη πλησιάζουν στα όρια μεταξύ των FIR Άγκυρας και Λευκωσίας, λαμβάνουν οδηγίες από την Άγκυρα για να αλλάξουν τη συχνότητα και να ενωθούν με το παράνομο κέντρο έλεγχου περιοχής του Ercan, με αποτέλεσμα, αν οι πιλότοι δεν είναι εκ των προτέρων ενήμεροι για την κατάσταση, να μην έρχονται έγκαιρα σε επαφή με τη Λευκωσία, αλλά και να δέχονται και να εκτελούν εν αγνοία του Κέντρου Ελέγχου Πτήσεων Λευκωσίας, οδηγίες παρεκτροπής υψομέτρων ή κατεύθυνσης στα σχέδια πτήσης που έχουν εγκρίνει και με βάση τα οποία υπολογίζουν τη ρύθμιση της εναέριας κυκλοφορίας.

Επίσης, σε πολλές περιπτώσεις που οι πιλότοι επικοινωνούν και με το ‘Ερτζιάν’ με οδηγίες των ελεγκτών από την Άγκυρα, αλλά και με τη Λευκωσία, με βάση τις οδηγίες των εγχειριδίων και των σχεδίων πτήσης τους, δημιουργείται σε αυτούς σύγχυση για το ποιες οδηγίες πρέπει να υπακούσουν. Οι συνθήκες αυτές ουσιαστικά προκαλούν μεγαλύτερες πιέσεις τόσο στους πιλότους, όσο και στους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, σε μια περιοχή που παρουσιάζει ιδιαίτερα πυκνή κίνηση. Οι ιδιαίτερα έμπειροι του χώρου, επισημαίνουν στον ‘Φ’ ότι ακόμα μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα άρνησης των Τούρκων Ελεγκτών να μιλούν απευθείας με τους Κύπριους Ελεγκτές στη Λευκωσία, σε κρίσιμες καταστάσεις για αποσόβηση κινδύνων. Η άρνηση αυτή μπορεί να αποβεί σε κάποια περίπτωση μοιραία, επισημαίνουν, υπενθυμίζοντας και αυτοί τη ρήση για τη στάμνα που πάει πολλές φορές στη βρύση αλλά μια σπάει.

‘ΕΡΤΖΙΑΝ’ – Παρασκήνιο για έμμεση αναγνώριση

Οι προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος τους τελευταίους μήνες με εμπλοκή του Eurocontrol και της Ε.Ε. αντί να προχωρήσουν σε εξουδετέρωση του ‘Ερτζιάν’, αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο ακόμα και έμμεσης αναγνώρισής του κάτω από τις τουρκικές πιέσεις. Συγκεκριμένα, στις παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις που έγιναν με πιέσεις της πλευράς μας και με γνώμονα την ασφάλεια πτήσεων, τέθηκε επί τάπητος συμβιβαστική πρόταση για ‘τεχνική’ λύση. Δηλαδή, όταν κρίνεται απαραίτητο για συγκεκριμένη περίσταση στο FIR Λευκωσίας (κάτι που συμβαίνει σχεδόν καθημερινά), οι Κύπριοι Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας να επικοινωνούν με το Κέντρο Διαχείρισης Εναέριας Κυκλοφορίας του Eurocontrol στις Βρυξέλλες και αυτό με τη σειρά του με τους Ελεγκτές στην Άγκυρα για συνεννόηση. Ωστόσο, η Τουρκία απέρριψε την ‘τεχνική’ λύση και αντιπρότεινε όπως σε τέτοιες περιπτώσεις το Κέντρο του Eurocontrol να επικοινωνεί με το ‘Ερτζιάν’, προωθώντας ουσιαστικά την έμμεση ή άμεση αναγνώριση του. Πληροφορίες του ‘Φ’ από τις Βρυξέλλες, αναφέρουν ότι οι εκπρόσωποι του Eurocontrol και της Ε.Ε. δεν απέρριψαν άμεσα την πρόταση αυτή που παραβιάζει κατάφωρα τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας και το διεθνές δίκαιο.

Αντίθετα, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ενδέχεται να προχωρήσουν σε αποδοχή πρόσκλησης που έστειλαν οι ψευδοαρχές Πολιτικής Αεροπορίας των κατεχομένων με σκοπό να ενημερωθούν και να ελέγξουν τα νέα συστήματα ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας που εγκατέστησαν και λειτουργούν στο παράνομο κέντρο ‘Ερτζιάν’ (κάτι ανάλογο του Lefco που έπρεπε να λειτουργεί στη Δημοκρατία από το 2006 αλλά εξελίχθηκε σε σκάνδαλο και η παράδοσή του – με σημαντικές αδυναμίες – εκκρεμεί για το ερχόμενο καλοκαίρι).

Με την αξιολόγηση αυτή η Τουρκία επιχειρεί να πείσει ότι το ‘Ερτζιάν’ κατέχει το απαραίτητο προσωπικό, εξοπλισμό και εμπειρία που θα μειώσει το πρόβλημα ασφάλειας πτήσεων αν ‘νομιμοποιηθεί’ η εμπλοκή του. Προς αυτή την κατεύθυνση προβάλλουν και σειρά προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο Έλεγχος Εναέριας Κυκλοφορίας στη Δημοκρατία, με καθυστερήσεις, ελλείψεις εξοπλισμού κ.τ.λ.».

Read more...

Κυπριακό: Βήματα προς τη διεθνή διάσκεψη

Ο «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ», με τίτλο «Βήματα προς τη διεθνή διάσκεψη» και υπότιτλο «Μέχρι το τέλος του χρόνου οι σχεδιασμοί για τη σύγκληση της συνόδου», αναφέρει τα εξής: «Η ‘Αγκυρα από τον περασμένο Σεπτέμβριο έχει ζητήσει από τα Ηνωμένα Έθνη να συγκαλέσουν διεθνή διάσκεψη για το Κυπριακό. Όπως συναφώς πληροφορούμαστε, το θέμα ήγειρε πρώτος ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά τη συνάντηση που είχε με τον γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι Μουν τον περασμένο Σεπτέμβριο, στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του διεθνούς οργανισμού. Σήμερα η πρόταση αυτή έχει αποκτήσει αρκετούς συμμάχους και, όπως συναφώς αναφέρουν ενημερωμένες πηγές, ο χρονικός ορίζοντας για την σύγκληση της είναι το τέλος του 2010. O Δεκέμβριος θεωρείται το τέλος του δρόμου, καθώς στη συνέχεια μια σειρά από συγκυρίες, που πρωτίστως αφορούν τη διεξαγωγή εκλογών σε Κύπρο και Τουρκία, θα επηρεάσουν το σκηνικό και τις προσπάθειες.

Πώς θα προχωρήσει μια τέτοια διαδικασία; Η πρόταση της Τουρκίας βρίσκεται στο τραπέζι, ενώ η Λευκωσία, με τις τοποθετήσεις της, δεν αποκλείει κάτι τέτοιο. Η Άγκυρα, η οποία έχει θέσει αρχικά πρόταση για τετραμερή διάσκεψη, στη συνέχεια επιχείρησε να ανοίξει τον κύκλο όσων θα συμμετάσχουν, θέλοντας να παρουσιασθεί ως ‘ευέλικτη και εποικοδομητική’. Όπως αναφέρουν συναφείς πληροφορίες, η Λευκωσία δεν αντιμετωπίζει αρνητικά το ενδεχόμενο διεθνούς διάσκεψης. Υποστηρίζει ότι σε περίπτωση που συμφωνηθεί το κεφάλαιο της Διακυβέρνησης, περιουσιών, Ε.Ε. και οικονομίας, τότε θα μπορεί να προχωρήσει η διαδικασία σύγκλησης διεθνούς διάσκεψης για τη συζήτηση των διεθνών / εξωτερικών πτυχών του Κυπριακού. Δηλαδή, της ασφάλειας, του εδαφικού και των εποίκων. Σε περίπτωση που ο Ντερβίς ‘Ερογλου αποδεχθεί και συνεχίσει από εκεί που έχουν σταματήσει οι συζητήσεις Χριστόφια-Ταλάτ, στις 30 Μαρτίου, θεωρείται από τρίτους ότι βασικό εμπόδιο θα είναι μόνο το περιουσιακό. Τα υπόλοιπα, δηλαδή, το εδαφικό, οι έποικοι και η ασφάλεια θα συζητηθούν στα πλαίσια της διεθνούς διάσκεψης. Ασφαλώς για τη Λευκωσία βασική προϋπόθεση είναι η συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας στη διεθνή διάσκεψη. Προϋπόθεση που δεν φαίνεται να αποδέχεται η Άγκυρα. Πόσο αυτό μπορεί να ξεπερασθεί με μια φόρμουλα, αυτό θα διαφανεί στη συνέχεια.
Το θέμα τούτο αναμένεται να απασχολήσει ούτως ή άλλως την τριήμερη σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου, που συνέρχεται σήμερα.

Κόμματα – Διαφορετικές προσεγγίσεις
Ποικίλουν οι θέσεις για τη σύγκληση διεθνούς διάσκεψης. Ο πρόεδρος της Βουλής και πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Μάριος Καρογιάν, δήλωσε πως ‘βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας’, προσθέτοντας ότι δεν είναι η ώρα να συζητούμε θέμα διεθνούς διάσκεψης για το Κυπριακό. Κληθείς να σχολιάσει δηλώσεις του εκπροσώπου Τύπου του ΔΗΣΥ για το θέμα, ο κ. Καρογιάν εκτίμησε ότι ‘εμείς αναμασούμε τώρα πρωτοβουλίες που η Τουρκία παίρνει και τις φιλτράρει μέσω κάποιων φιλικών της χωρών και εμείς συζητάμε τώρα για τα θέματα διεθνούς διάσκεψης. Συζητάμε αυτά τα θέματα όταν στις διαπραγματεύσεις συνεχίζει να υπάρχει χάσμα στις θέσεις των δύο κοινοτήτων λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας και της στείρας πολιτικής της’.

Διεύρυνση της συμμετοχής στην υφιστάμενη διαπραγματευτική διαδικασία με την προσθήκη, πέραν των HE, της Τουρκίας, της Ελλάδας και της EE, θα προτείνει ο ΔΗΣΥ στη συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου την ερχόμενη εβδομάδα, επαναλαμβάνοντας τη διαφωνία του με την πραγματοποίηση διεθνούς διάσκεψης όπως την πρότεινε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και εκφράζοντας ανησυχίες για περιπλοκές και κινδύνους που προκύπτουν από την προτεινόμενη σύνθεση. […]
Ατυχής και άκαιρη εκτιμά η γ.γ. των Οικολόγων, Ιωάννα Παναγιώτου, ότι είναι η πρόταση για πολυμερή διάσκεψη στο Κυπριακό γιατί έγινε σε μια περίοδο κατά την οποία η Τουρκία έχει αναβαθμισμένο ρόλο και μάλιστα με τρόπο που τοποθετεί στο ίδιο διεθνές στάτους την Κυπριακή Δημοκρατία με τις δύο κοινότητες».

Read more...