Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Οι εδαφικές διεκδικήσεις κατά της Ελλάδας


Πολύς λόγος γίνεται τώρα τελευταία για το Μακεδονικό ζήτημα. Ακούμε συνεχώς για τις διεκδικήσεις των Σκοπιανών εις βάρος της Ελλάδας. Δυστυχώς όμως αυτό είναι ένα μέρος της αλήθειας. Οι καιροσκόποι και ταυτόχρονα αφελείς Σκοπιανοί είναι θύματα, όπως και οι Έλληνες, των ίδιων αφανών κέντρων που κινούν τα νήματα απο το παρασκήνιο.

Οι Σκοπιανοί προφανώς δεν γνωρίζουν ότι οι Εβραίοι ανέκαθεν επεδίωκαν ένα «ανεξάρτητο» κράτος στον χώρο της Μακεδονίας με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη. Παραθέτω μια απο τις πολλές αναφορές Εβραίων συγγραφέων για τη Θεσσαλονίκη αλλά και τη Μακεδονία απο το βιβλίο «Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης» της Ρένας Μόλχο: «Οι Εβραίοι σοσιαλιστές υιοθέτησαν την άποψη του Αβραάμ Μπεναρόγια που υποστήριζε τη δημιουργία μιας σοσιαλιστικής ομοσπονδίας στην οποία η κάθε εθνότητα θα μπορούσε να διατηρεί την ιδιαίτερη πολιτιστική ταυτότητα με απόλυτη ελευθερία και παράλληλανα συνεργάζεται με τις άλλες για την επίτευξη ενός κοινού στόχου,του σοσιαλισμού».

Όπως σήμερα οι Σκοπιανοί αμφισβητούν την ελληνικότητα της Μακεδονίας έτσι και πριν ένα αιώνα αλλά και πιο πρόσφατα οι Εβραίοι αμφισβητούσαν τους «κατακτητές» όπως ονομάζουν τους Έλληνες, που «απελευθέρωσαν» την Θεσσαλονίκη. Οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί σήμερα είναι οι ίδιοι με αυτούς που οι Εβραίοι χρησιμοποίησαν όταν οι Έλληνες απελευθέρωσαν την Θεσσαλονίκη. Οι Εβραίοι τότε προσπάθησαν μέσω του Διεθνούς Εβραιοσιωνισμού να επηρεάσουν τις Μεγάλες Δυνάμεις. Οι Σκοπιανοί σήμερα το κάνουν με τα λεφτά του εβραϊκής καταγωγής Τζώρτζ Σόρος.
Η Ελλάδα έχει το προνόμιο να είναι η μοναδική χώρα της υφηλίου -εμείς δε γνωρίζουμε άλλη-, που όλοι οι γείτονές της διεκδικούν εδάφη της.
Οι Αλβανοί διεκδικούν την Τσαμουριά, μέχρι τον Αμβρακικό Κόλπο (ψιλοπράγματα δηλαδή). Και είναι μαχητικοί αφού έχουν την στήριξη των Αμερικανο-Εβραίων (όλοι ξέρουν αυτήν την αλήθεια, φοβούνται όμως να το πούν και ρίχνουν την ευθύνη στους κακόμοιρους Αμερικάνους, που στέλνουν τα παιδιά τους να πεθάνουν για να πραγματοποιηθούν τα σχέδια των Σιωνιστών. Είναι πράγματι πολύ λυπηρό και ταυτόχρονα επικίνδυνο για την ανθρωπότητα).
Οι Σκοπιανοί διεκδικούν μέχρι τον Όλυμπο και έχουν και αυτοί την στήριξη των Αμερικανο-Εβραίων.
Οι Βούλγαροι διεκδικούν τη Θράκη και είναι πρόσφατη η σχετική διαμαρτυρία τους για τα φυλλάδια τουρισμού που περιείχαν τον Ορφέα που είναι Βούλγαρος κατά τη γνώμη τους (περίοδος Αβραμόπουλου).
Οι Τούρκοι διεκδικούν Θράκη, Αιγαίο, Δωδεκάνησα. Έχουν την στήριξη των «Αμερικάνων» και οι χάρτες του ΝΑΤΟ μοιάζουν όλο και πιο πολύ με τους Τουρκικούς.
Συνάντησα πριν λίγες μέρες ένα φίλο απο την Κέρκυρα και μου έλεγε ότι κέντρα που σχετίζονται με μυστικές εταιρείες στο νησί διαδίδουν φήμες ότι θα ήταν καλύτερα να ήταν αυτόνομη η Κέρκυρα. Ταυτόχρονα η Κέρκυρα εμφανίζεται σε αμερικάνικες ιστοσελίδες σαν αυτόνομη. Μερικές φορές εμφανίζεται και σε αλβανικούς χάρτες σαν Αλβανικό έδαφος. Και επιπλέον μεγάλο μέρος του νησιού έχει εξαγοραστεί από μεγιστάνες που συνήθως «δηλώνουν» Άγγλοι ή Γερμανοί, αλλά οι ντόπιοι ξέρουν ότι όλοι είναι πλούσιοι κάτοικοι της Αγγλίας και των υπολοίπων Ευρωπαϊκών χωρών και είναι Εβραϊκής καταγωγής, με αλλαγμένα ονόματα όμως.
Η Κρήτη εμφανίζεται και αυτή αυτόνομη σε αμερικανικές ιστοσελίδες. Γίνονται τεράστιες εξαγορές εδαφών απο τα ίδια κέντρα. Θυμηθείτε τη τελευταία αγορά από «Τραπεζίτες του Λονδίνου», τεράστια έκταση πουλήθηκε απο τη Μονή Τοπλού στο Βάϊ στην βορειο-ανατολική Κρήτη και μετά από λίγες μέρες μεγάλες εφημερίδες των Αθηνών (Ελευθεροτυπία, Βήμα κ.α) μας πληροφόρησαν ότι η εταιρεία αυτή μετονομάστηκε σε «Ελληνική Επενδυτική».
Αρχικά εμφανιζόταν σαν εταιρεία των Τραπεζιτών Λαζάρντ. Προφανώς για να μην ανησυχούν οι Κρητικοί, έτσι και αλλιώς η Κυβέρνηση μέσα στον ύπνο το βαθύ δεν ανησυχεί. Είναι όλα μπίζνες. Ταυτόχρονα, εφημερίδα της Κρήτης έγραψε για πολλές εκατοντάδες ή χιλιάδες ξένους που εγκαθίστανται στο νησί και που αλλάζουν τα ονόματά τους σε ελληνικά. Γιατί; Σίγουρα έχουν κάποιο σχέδιο στο μυαλό τους. Αμφιβάλλει κανείς ότι δεν αλλάζουν τα ονόματα γιατί τα βαρέθηκαν; Ποιός Έλληνας όταν πάει σε άλλη χώρα αλλάζει το επώνυμό του; Είναι εύκολο να αλλάξεις το επώνυμό σου σε άλλες χώρες, χωρίς να περάσεις από χιλιάδες ανακρίσεις; Γιατί ξέρουν ότι όποιος αλλάζει το όνομά του θέλει να κρύψει κάτι. Ποιά υπηρεσία τους το επιτρέπει; Μήπως πρέπει να επέμβει ένας εισαγγελέας του νησιού να ρωτήσει αυτές τις αρμόδιες υπηρεσίες και να τους τραβήξει τα «αυτιά»;
Η Γαύδος διεκδικείται και απο την Τουρκία και απο την… Λιβύη. Εμφανίστηκε στο διαδίκτυο χάρτης με τη Γαύδο να ανήκει στα χωρικά ύδατα της Λιβύης! Απίστευτο αν είναι αληθινό!
Ας προσέξουμε μερικά σημαντικά σημεία:
Είναι βέβαιο ότι δεν είναι τυχαίο που όλοι αυτοί διεκδικούν τμήματα της χώρας μας! Κινούνται απο μόνοι τους; Σίγουρα οι ταυτόχρονες διεκδικήσεις υποδεικνύουν την ύπαρξη κέντρου και αυτό είναι βέβαια οι γνωστοί Παγκόσμιοι Τραπεζίτες.
Σε όλες αυτές τις χώρες δραστηριοποιείται το εβραϊκό ίδρυμα Σόρος. Αυτοί ενθαρρύνουν τους Σκοπιανούς, τους Αλβανούς και όλους τους άλλους (νηστικούς) διεκδικητές. Χρηματοδοτούν αυτές τις χώρες και τις αναγκάζουν να υπακούουν στις απαιτήσεις τους.
Στην Ελλάδα το ίδρυμα Σόρος προωθεί την αλλαγή σχολικών βιβλίων. Να θυμήσουμε ακόμα ότι το Ίδρυμα Σόρος είναι «εκτελεστικό όργανο» των Ρόθτσιλντ. Η ειδικότητα των Ρόθτσιλντ είναι η δανειοδότηση χωρών -αυτοί μας δανειοδότησαν «γενναιόδωρα» το 1821 και τα ξεχρεώσαμε πρόσφατα, αφού το πληρώσαμε το αρχικό δάνειο δεκάδες φορές πάνω από την αρχική του αξία. Τώρα ο κύριος Ρόθτσιλντ έχει επαφές με Αλβανία και ο Φάτος Νάνο τον επισκεπτόταν τακτικά στο εξοχικό του στη Κέρκυρα. Δεν ήταν δυνατόν η Αλβανία να μην χρωστάει τίποτα! Τώρα ο κύριος Ρόθτσιλντ ταξιδεύει τακτικά στο φίλο του τον Καντάφι, έτσι λέει, μετά την ταπείνωση των Λίβυων και τον εξαναγκασμό τους σε αποζημίωση για το δυστήχημα του Λόκερμπι, σε λίγο το εξωτερικό χρέος της Λιβύης θα εκτοξευθεί στα «ουράνια».
Πρέπει να αντιληφθεί ο ελληνικός Λαός ότι αυτά τα πράγματα οι πολιτικάντηδες τα ξέρουν αλλά τα αποκρύπτουν (επιμελώς) και πρέπει οι πολίτες να δραστηριοποιηθούν. Ας προσέχουν ιδιαίτερα οι Κρητικοί.
Από Αντιπληροφόρηση

Read more...

Η Τουρκία αναζωπυρώνει "θερμές εξελίξεις" με την Ελλάδα


"Oι τελευταίες εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, δείχνουν ξεκάθαρα ότι η Αγκυρα όχι μόνο δεν έχει οπισθοχωρήσει από τις διεκδικήσεις της έναντι της Αθήνας, αλλά αντίθετα ξεκινά...
έναν νέο κύκλο πιέσεων κατά της Ελλάδος απαιτώντας συζητήσεις με «ανοικτή ατζέντα», για όλα τα προβλήματα που κατ’ αυτήν υπάρχουν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ασχετα με τις διεκδικήσεις της Τουρκίας και την πάγια τακτική της, η Ελλάδα έδειξε αιφνιδιασμένη από αυτή την αναζωπύρωση, η οποία όμως έπρεπε να ήταν αναμενόμενη. Αυτός ακριβώς ο αιφνιδιασμός μας, δείχνει ξεκάθαρα ένα πράγμα: ότι δεν γνωρίζουμε τους γείτονές μας, παρά τους αιώνες συγκατοίκησης που έχουμε μαζί τους σε αυτή τη «γειτονιά» του πλανήτη.

Ολο το πλέγμα των ελληνοτουρκικών διαφορών πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι νομικό. Είναι καθαρά πολιτικό.
Η Τουρκία είναι μια χώρα ο πληθυσμός της οποίας σήμερα αριθμεί τα 82.000.000 κατοίκων όπου στην πλειοψηφία του, αποτελείται από νέους μεταξύ των 25 και 35 ετών.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 2020 η Τουρκία θα έχει ξεπεράσει τα 110.000.000. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτή η μάζα αποτελεί έναν κοινωνικό ιστό που γεννά και θα γεννά ναι μεν εσωτερικές συγκρούσεις, αλλά παράλληλα θέτει σε κίνηση έναν μηχανισμό επεκτατικής ορμής.
Ο Μακιαβέλι γράφοντας για την Ρώμη και την πολιτική της επεσήμανε ότι το μεγάλο πρόβλημα της πόλης, οι συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ πατρικίων και πληβείων αποτελούσε παράλληλα και το κίνητρο για την αδιάκοπη επέκτασή της.
Ακόμη και ο περίφημος προσανατολισμός μας για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας και το όραμά μας ότι η ένταξή της θα την κάνει μια περισσότερο «ευρωπαϊκή» χώρα και λιγότερο «οθωμανική», δείχνει το μέγεθος της άγνοιας που έχουμε για αυτήν.
Εχουμε γενικά μια εσφαλμένη εικόνα το τι σημαίνει η «Ευρώπη» για την Τουρκία.
Παγίως η Αθήνα έκανε βρισκόταν στην ατραπό να πιστεύει ότι η σημασία που έχει γι’ αυτήν η Ευρώπη πρέπει να έχει και για τις άλλες χώρες, ειδικά για την Αγκυρα. Ενώ για την Ελλάδα η ΕΕ αποτελεί το μοναδικό ίσως πεδίο δραστηριοτήτων, για την Τουρκία αποτελεί ένα πεδίο δραστηριοτήτων μόνο και τίποτε περισσότερο. Εκ των πραγμάτων η Ε.Ε. δεν θα μπορέσει να ικανοποιήσει τα αιτήματα μιας χώρας των 82 εκατομμυρίων σήμερα και αύριο των 110 εκατομμυρίων.
Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι επιθυμεί η Ε.Ε. να απογοητεύσει την Τουρκία μιας και οι ισχυρές δυνάμεις της Ενωσης έχουν και θα συνεχίσουν να έχουν ζωτικά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα σε αυτή τη χώρα, ιδιαίτερα μετά τον στρατηγικό προσανατολισμό που «βλέπει» ξεκάθαρα προς την Κεντρική Ασία και τη Μέση Ανατολή. Και η Τουρκία αποτελεί την «γέφυρα» για αυτές τους τις επιδιώξεις.
Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και από την πολιτική που ασκεί η Τουρκία απέναντι στην αναγνώριση της Κύπρου ως κράτους-μέλους της ΕΕ, όπου παρά τις φραστικές καταδίκες των Βρυξελλών προς την Τουρκία, επί της ουσίας και επί του πρακτέου η Αγκυρα παραμένει αλώβητη. Η Τουρκία μπροστά στο εθνικό της συμφέρον και τους στρατηγικούς της σχεδιασμούς αδιαφορεί για τις αποφάσεις της Ε.Ε. και τις όποιες πιέσεις.
Φυσικά δεν χρειάζεται να αποτρέψουμε ή να εμποδίσουμε την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Θα ήταν όμως πιο συνετό να μη θεωρούμε αφενός την τουρκική ευρωπαϊκή πορεία ως πανάκεια και αφετέρου να εναρμονίσουμε την όλη αυτή διαδικασία με μια μακρόπνοη στρατηγική αντίληψη υπέρ των εθνικών μας συμφερόντων με βάση το διεθνές δίκαιο και τις υπάρχουσες συνθήκες στην περιοχή με ρεαλιστικούς όρους. Την άσκηση δηλαδή, real politik και όχι συναισθηματικής πολιτικής.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι καμία Ευρώπη ούτε κανένας άλλος συνασπισμός μπορεί να εγγυηθεί την προάσπιση των συνόρων μας και της εθνικής μας ασφάλειας. Αυτό μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε. Και αυτό ακριβώς αποτελεί σημαντική παράμετρο σε ότι αφορά τον προσανατολισμό μας απέναντι στην ασκούσα προς την Τουρκία πολιτική.

Αναδυόμενη υπερδύναμη;

Οι μέχρι τώρα προθέσεις της Τουρκίας εξάλλου κάθε άλλο παρά προς την επιδιωκόμενη από εμάς κατεύθυνση μείωσης της έντασης κινούνται. Μάλιστα η Τουρκία προσπαθώντας να πάρει το χρίσμα της «τοπικής υπερδύναμης», προχωρά σε κινήσεις που θα έπρεπε να μας προβληματίσουν έντονα. Και θα αναφερθώ συγκεκριμένα σε δύο περιπτώσεις.
Η πρώτη αφορά την κατασκευή βαλλιστικών πυραύλων εκ μέρους της, ανακοίνωση η οποία έγινε δια στόματος του τούρκου υπουργού Αμυνας στις στην τουρκική εθνοσυνέλευση. Η απόκτηση βαλλιστικών πυραύλων εκ μέρους της Τουρκίας θα επιφέρει την πλήρη ανατροπή των μέχρι σήμερα υφισταμένων ισορροπιών με ότι αυτό συνεπάγεται, όχι μόνο για την ασφάλεια της Ελλάδος αλλά και για ολόκληρη την περιοχή, οδηγώντας πιθανά είτε σε ένα ξέφρενο νέο γύρο εξοπλισμών, είτε σε «δορυφοριοποίηση» των γειτονικών σε αυτή χωρών.
Το δεύτερο αφορά την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου που ανακοινώθηκε ότι θα κατασκευαστεί στη Σινώπη. Η Τουρκία επικαλείται τον όγκο του πληθυσμού της και τις τεράστιες ενεργειακές απαιτήσεις που οι σημερινές συμβατικές εγκαταστάσεις που διαθέτει θα είναι αδύνατο σε λίγο καιρό να εξυπηρετήσουν.
Και το σημαντικό είναι ότι δεν υπάρχει καμία εγγύηση σχετικά με το αν οι Τούρκοι δεν επιχειρήσουν το εν λόγω εργοστάσιο να χρησιμοποιηθεί για εμπλουτισμό ουρανίου και τη δημιουργία πυρηνικών όπλων, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Παραπομπή στη Χάγη

Τον τελευταίο καιρό μάλιστα πληθαίνουν οι φωνές ότι πρέπει να πάμε στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης για να συζητήσουμε με την Τουρκία τις διαφορές μας.
Ποιες είναι όμως οι διαφορές μας;
Πέρα από το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, πιστεύουμε ότι δεν υφίσταται καμία άλλη. Όμως η Τουρκία δεν φαίνεται διατεθειμένη να πάει στην Χάγη μόνο για την υφαλοκρηπίδα. Αντίθετα εκτιμούμε ότι έχει σκοπό της να προβεί σε μια παραπομπή για όλα τα θέματα, όπως αυτό του εύρους του εθνικού εναερίου χώρου, της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων και των «γκρίζων ζωνών».
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το 1976, η Ελλάδα είχε προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, προσφυγή που απορρίφθηκε λόγω του γεγονότος ότι η Τουρκία είχε αρνηθεί να την εγκρίνει, ζητώντας «ή συνολική παραπομπή των ελληνοτουρκικών διαφορών ή τίποτα».
Και σήμερα η στάση της όχι μόνο δεν έχει αλλάξει, αλλά είναι και κατά πολύ σκληρότερη από τότε.
Η Αγκυρα, ειδικά από το 1974 και μετά, επιδιώκει την de facto και αν ήτο δυνατό και τη de jure, αναθεώρηση της συνθήκης της Λοζάννης και των Παρισίων με μια νέα συνθήκη. Ισως η πιο αντιπροσωπευτική δήλωση για τις προθέσεις της Τουρκίας να έγινε από τον τότε τούρκο πρωθυπουργό της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ κατά τη διάρκεια της συνάντησης της Βουλιαγμένης το 1988, όπου δήλωσε ότι: «Οι προ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου συνθήκες και συμφωνίες συνήφθησαν κάτω από τις ειδικές πολιτικές συνθήκες της εποχής και επομένως δεν δεσμεύουν την Τουρκία».
Για την Τουρκία το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας έχει ήσσονα σημασία. Οι στόχοι της είναι φανερό ότι επικεντρώνονται σε τρία σημεία: Την αποστρατιωτικοποίηση, το εύρος ναυτικών μιλίων και αεροπορικών καθώς και τις «γκρίζες ζώνες».
Ας εξετάσουμε λοιπόν τα πράγματα αναλυτικότερα:
Η Ελλάδα από το 1931 έχει υιοθετήσει εθνικό εναέριο χώρο 10 μιλίων και πέντε χρόνια μετά υιοθέτησε αιγιαλίτιδα ζώνη έξι ναυτικών μιλίων. Ετσι έχουμε το εξής παράδοξο ότι τα ναυτικά μίλια ελέγχου δεν συμπίπτουν με τα αεροπορικά. Μετά την εισβολή στην Κύπρο, οι Τούρκοι άρχισαν να μην αναγνωρίζουν το εύρος του εθνικού εναερίου χώρου, στηριζόμενοι σε αυτή τους την απόφαση στο γεγονός ότι βάσει της διεθνούς συνθήκης για το δίκαιο της θάλασσας όσα είναι το εύρος των ναυτικών μιλίων πρέπει να είναι και το αεροπορικό.
Αρα λοιπόν μια παραπομπή στη Χάγη υπό αυτές τις θέσεις, νομικά θα εξυπηρετούσε την πολιτική της Τουρκίας και θα ανάγκαζε την Ελλάδα να εναρμονίσει το εύρος του εθνικού εναερίου χώρου με το θαλάσσιο.
Η μοναδική λύση θα ήταν να αυξήσουμε το εύρος των θαλασσίου χώρου μας στα δώδεκα ναυτικά μίλια, βάσει του δικαίου της θάλασσας, κάτι που αυτόματα μετατρέπει και το εύρος του αεροπορικού χώρου επίσης στα δώδεκα και υπό αυτό το καθστώς να δεχθούμε παραμπομπή στη Χάγη.
Όμως είναι γνωστό ότι μια τέτοια ενέργεια εκ μέρους της Ελλάδος θεωρείται από την Τουρκία ως αιτία πολέμου (Casus Belli), δείχνοντας ότι η Αγκυρα αδιαφορεί πλήρως για το διεθνές δίκαιο μπροστά στις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές της επιδιώξεις στο Αιγαίο.
Παράλληλα όμως υπάρχει και ένα ακόμη νομικό εμπόδιο, ακόμη και αν η Ελλάδα το πράξει αυτό.
Το δίκαιο της θάλασσας αναφέρει ότι μια χώρα μπορεί να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα δώδεκα μίλια, αρκεί η απόσταση των ακτών ανάμεσα στις δύο χώρες να είναι ίση ή μεγαλύτερη των 24 μιλίων (12+12). Αυτό όμως σε αρκετές περιπτώσεις στην περίπτωση της Ελλάδος και της Τουρκίας είναι ανεφάρμοστο αφού η αποστάσεις μεταξύ πολλών νήσων του ανατολικού Αιγαίου από τις τουρκικές ακτές είναι μικρότερες των 24 μιλίων. Για αυτό το λόγο το δίκαιο της θάλασσας αναφέρει ότι σε περιπτώσεις όπου οι αποστάσεις είναι μικρότερες των 24 μιλίων θα ισχύει ο περίφημος κανόνας της «μέσης γραμμής», γνωστότερο στους διπλωματικούς κύκλους ως ο «κανόνας του πενήντα-πενήντα».
Σε ότι αφορά την αποστρατιωτικοποίηση, μια τέτοια ενέργεια θα ήταν εξαιρετικά ζημιογόνα και επικίνδυνη για τα εθνικά μας συμφέροντα. Αν και η Ελλάδα είναι δεσμευμένη από τη συνθήκη της Λωζάννης το 1923 αλλά και αυτή των Παρισίων το 1947 να μη στρατιωτικοποιήσει τα νησιά της, οι μετά το 1974 εξελίξεις και η συνειδητοποίηση ότι οι ένοπλες δυνάμεις μπορούσαν να υπερασπιστούν με άνεση τα βόρεια σύνορά μας αλλά όχι τα ανατολικά, όπου υπήρχε και η πραγματική απειλή, οδήγησαν την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία σε πλήρη αναδιάρθρωση του στρατηγικού μας προσανατολισμού. Το περίφημο δόγμα του «εξ ανατολών κινδύνου».
Ετσι η Ελλάδα υιοθέτησε την τακτική του εξοπλισμού των νήσων με αμυντική διάταξη. Δηλαδή αποτρεπτική και όχι επιθετική. Σε αντίθεση η Τουρκία με την περίφημη «Στρατιά του Αιγαίου» και με πλήρη επιθετική διάταξη εναντίον των ελληνικών νήσων αποτελεί «άμεσο και υπαρκτό κίνδυνο» για την ασφάλειά της χώρας.
Μια συμφωνία για αποστρατιωτικοποίηση ελλοχεύει πολλούς κινδύνους, ιδίως σε επιχειρησιακό επίπεδο. Ο όγκος της Τουρκίας ή αλλιώς το στρατηγικό της βάθος, της επιτρέπει ακόμη και σε περίπτωση «διάλυσης» της στρατιάς του Αιγαίου να την επανεξοπλίσει και σε διάστημα λιγότερο των 48 ωρών, να εξαπολύσει μια αστραπιαία επίθεση κατά των ανυπεράσπιστων ελληνικών νήσων. Δυστυχώς η κατακερματισμένη γεωγραφικά ελληνική επικράτεια και ιδίως η απόσταση των νήσων από την ηπειρωτική χώρα, καθιστά πρακτικά αδύνατη μια μεταφορά στρατευμάτων και υλικών σε χρόνο ικανό που θα μπορούσε να αποτρέψει μια τουρκική επίθεση. Και όλα αυτά υπό την αίρεση ότι οι θαλάσσιες και ναυτικές οδοί θα είναι πλήρως ελεγχόμενες από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.
Ακόμη και μια συμφωνία βάσει της οποίας ξένοι παρατηρητές θα παρακολουθούσαν τις κινήσεις των ελληνικών και τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στις αποστρατιωτικοποιημένες περιοχές, βάσει των πρόσφατα καταγεγραμμένων παραδειγμάτων εφαρμογής αντίστοιχων περιπτώσεων σε συνάρτηση με την τουρκική τακτική και την αδιαφορία της Αγκυρας για το διεθνές δίκαιο και συνθήκες, δεν εγγυάται την ασφάλεια της Ελλάδος. Μια αποστρατιωτικοποίηση των νήσων θα αποτελέσει ένα επικίνδυνο προηγούμενο απρόβλεπτες συνέπειες για την ασφάλεια και εθνική ακεραιότητα της Ελλάδος.
Σε ότι αφορά τις γκρίζες ζώνες, αυτές αποτελούν έναν ακόμη στόχο της τουρκικής πολιτικής και αφορούν κυρίως την αναθεώρηση των συνθηκών. Με το ζήτημα των γκρίζων ζωνών θα αναφερθούμε όμως εκτενέστερα σε προσεχές μας άρθρο."
Από Vellerefontis team

Read more...

Τουρκία: Συνελήφθη δημοσιογράφος για σχέσεις με την Εργκένεκον


Γνωστός τούρκος δημοσιογράφος συνελήφθη και κατηγορείται για συμμετοχή στο δίκτυο Εργκένεκον και «απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης», μετέδωσε σήμερα το πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή και το τηλεοπτικό δίκτυο CNN Turk.

Ο Μουσταφά Μπαλμπάι, 48 ετών, επικεφαλής του γραφείου Άγκυρας της εφημερίδας Cumhuriyet, συνελήφθη την Παρασκευή στην τουρκική πρωτεύουσα και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου το δικαστήριο αποφάσισε την κράτησή του, ύστερα από έξι ώρες ανακρίσεων, σύμφωνα με το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων.
Ο Μπαλμάι, γνωστός για τις εχθρικές του θέσεις προς την κυβέρνηση, είχε ήδη συλληφθεί τον Ιούλιο του 2008 και ανακρίθηκε επί μέρες, πριν αφεθεί ελεύθερος μέχρι τη δίκη του.

Read more...

Περί διεθνών εκθέσεων για τα καθ' ημάς


Στις αρχές κάθε χρόνου δημοσιεύονται οι εκθέσεις Διεθνών και Μη Κυβερνητικών Οργανισμών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Από το 1990 και μετά (βλέπε πτώση Ανατολικού Συνασπισμού - ΕΣΣΔ)όλες οι εκθέσεις είτε Δια-κρατικές (ΟΗΕ, Συμβούλιο Ευρώπης, ΟΑΣΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, State Department) είτε Κοινωνίας πολιτών (Διεθνής Αμνηστία, Human Rights Watch, Παρατηρητήριο Ελσίνκι κλπ) περιλαμβάνουν σταδιακά στοιχεία, αναφορές, καταγγελίες, περιγραφές για παράβαση ατομικών δικαιωμάτων "μειονοτικού ενδιαφέροντος" είτε παράβαση μειονοτικών δικαιωμάτων σε συλλογικό επίπεδο.


Είναι αλήθεια ότι οι "πηγές" των συντακτών των εν λόγω εκθέσεων είναι grosso modo οι ίδιες. Άλλωστε πολλές εκθέσεις επαναλαμβάνονται σχεδόν "χωρίς ανανέωση" κάθε χρόνο. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δε μειώνει το κύρος και τη σοβαρότητα των εν λόγω αναφορών και στοιχείων. Αντιθέτως η επανάλυψη τους "παγιώνει" τη πεποίθηση ότι όσα είχαν καταγραφεί από το 1990 και μετά ισχύουν και η κατάσταση επιδεινώνεται.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο καλύτερος μηχανισμός εμπέδωσης της άποψης ότι η Ελλάς καταπιέζει τις "μειονότητες" είναι οι καταδικαστικές αποφάσεις του ΕΔΑΔ εις βάρος της χώρας μας. Αυτό συμβαίνει διότι το ΕΔΑΔ (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) χαίρει οικουμενικής αποδοχής και εκτίμησης για την ανεξαρτησία και αμεροληψία κατά τη λήψη των αποφάσεων του. Τόσο η καταδικαστική απόφαση του ΕΔΑΔ (εις βάρος της Ελλάδας) για το "Σπίτι Μακεδονικού Πολιτισμού" όσο και για τη "Τουρκική Ένωση Ξάνθης" αλλά και τη "Ένωση Τούρκων Γυναικών Ροδόπης" δικαιώνουν όσους υποστηρίζουν ότι η Ελλάς τους καταπιέζει. Για τη Διεθνή κοινότητα οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ υπερ-αρκούν για να "βάλει την Ελλάδα στο μικροσκόπιο" των ετησίων εκθέσεων της.

Τα κοινοβουλευτικά κόμματα αλλά και η εκάστοτε κυβέρνηση δέχονται σχεδόν αμήχανα και μοιρολατρικά τις εκθέσεις των διεθνών οργανισμών. Η αντίδραση τους κυμαίνεται από τη θέση του ΛΑΟΣ "περί επέμβασης των ξένων στα εσωτερικά μας (βλέπε Γεωργιάδης Άδωνις) μέχρι τη θέση της κυβέρνησης της ΝΔ "Οι επιδόσεις μας δεν εξαρτώνται από τα εύσημα ή τις επικρίσεις άλλων" (βλέπε Ντόρα Μπακογιάννη). Σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο αντίδρασης κυμαίνονται και τα άλλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ).

Ουδείς εξ αυτών θέλει να λάβει μία "καθαρή και σαφή" θέση που θα προσδιορίζει την κρατική πολιτική έναντι όσων προσδιορίζονται ως "μειονοτικοί". Ο λόγος είναι πασιφανές: το εκλογικό κόστος. Το αποτέλεσμα όμως εκθέτει χρόνο με το χρόνο τη χώρα μας και προκαλεί ειρωνικά σχόλια και αιχμές στα διεθνή φόρα όταν η Ελλάδα κατηγορεί τους γείτονες της για τη "μειονοτική" τoυς πολιτική.

Αν θέλουμε να καταλήξουμε Τουρκία, δηλαδή πρωταθλητής καταδικαστικών αποφάσεων στο ΕΔΑΔ και σταθερά "μαύρο πρόβατο" διεθνών ανθρωπιστικών οργανισμών είναι πολύ εύκολο να γίνει: Συνεχίζουμε να "κάνουμε το κινέζο...". Τι θα συμβεί όμως; Οι εξτρεμιστικές ομάδες που δραστηριοποιούνται εντός των "μειονοτικών κύκλων" και παραμένουν προς το παρόν μειοψηφία θα κερδίζουν πόντους-υποστηρικτές μέρα με τη μέρα. Η Τουρκία είναι το καλύτερο παράδειγμα επ'αυτού καθώς πλήρωσε το τίμημα της "κεμαλικής" της πολιτικής με 40000 νεκρούς από το 1984 και ύστερα. Σήμερα εκπέμπει το πρώτο τουρκικό κρατικό κανάλι στα κουρδικά!!!
Άραγε θα υπήρχε το PKK αν είχε γίνει το απαραίτητο "δημοκρατικό άνοιγμα" κατά τη διάρκεια των δεκαετιών '60-'70;

Το επιχείρημα ότι πίσω από τους "μειονοτικούς" κρύβονται κράτη όπως τα Σκόπια και η Τουρκία δεν ισχύει καθώς στη διεθνή σκηνή υπάρχουν "μειονοτικά κινήματα" χωρίς αδελφό γειτονικό κράτος - προστάτη (Κούρδοι, Βάσκοι, Ταμούλ, Θιβετιανοί κλπ). Επομένως ο λόγος ύπαρξης μειονοτικών κινημάτων είναι καθαρά η ύπαρξη γλωσσικής - πολιτιστικής ιδιαιτερότητας. Η συντριπτική πλειοψηφία των "μειονοτικών" δεν επιθυμεί αποσχίσεις, ένοπλη δράση και αντάρτικο. Θέλει μόνο σεβασμό και αναγνώριση της ιδιαιτερότητας της.

Η σημερινή γενιά έχει τεράστιες ευθύνες έναντι των επερχόμενων όχι μόνο για τη διαχείριση του περιβάλλοντος αλλά και των "μειονοτικών ρευμάτων" προκειμένου ο θρήνος και η τραγωδία που ζουν η Ισπανία, η Τουρκία, η Σερβία, η Ρωσία, η Σρι-Λάνκα
να μη περάσει τα σύνορα μας.

Μέχρι τότε ας συνεχίσουμε να ομφαλοσκοπούμε και να κυνηγούμε "Σέχτες" και απαγωγείς...

Read more...

Τα αμερικανικά όπλα να μην μας πλήξουν


Ένα είναι βέβαιο, ότι τα αμερικανικά στρατεύματα θα απαγκιστρωθούν από το Ιράκ. Για πολλούς λόγους, με πρώτους τους οικονομικούς. Οι ΗΠΑ ζητούν η απαγκίστρωση αυτή να πραγματοποιηθεί μέσω της Τουρκίας. Η Άγκυρα το αντικρίζει ζεστά. Όμως, δεν είναι διατεθειμένη να αποκαλύψει τη στάση της, πριν το αίτημα διατυπωθεί επισήμως.

Η ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Κλίντον θα βρίσκεται το Σάββατο στην Άγκυρα. Θέμα προτεραιότητας θα αποτελέσουν η απαγκίστρωση των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ και οι λεπτομέρειες που σχετίζονται με αυτή. Αναφορικά με το θέμα αυτό, στην Άγκυρα παρατηρείται κάποια «ανομολήγητη προς το παρόν επιφυλακτικότητα». Η τουρκική πρωτεύουσα από τη μια πλευρά εκφράζει την ικανοποίησή της για τη σταδιακή αυτή αποχώρηση, και από την άλλη ανησυχεί μήπως υπάρξουν τυχόν επικίνδυνες παρενέργειες.

Αναζητώντας την απάντηση στο πρόβλημα αυτό τόσο στα πολιτικά παρασκήνια, όσο και στα διάφορα κρατικά κλιμάκια, ήρθα αντιμέτωπος με έναν εφιάλτη, ο οποίος λέγεται: «Τα αμερικανικά όπλα να μην μας πλήξουν».

Akşam
(5/3/2009)

Read more...

Το ΡΚΚ στο χρονοδιάγραμμα του Ιμραλί


Ο Οτζαλάν δεν μπορούσε να βρει κάποιο καταφύγιο, παρά τις προσπάθειες των ανθρώπων του ΡΚΚ στο Ιράκ και στην Ευρώπη, και ότι είχε κουραστεί πλέον από τα συνεχή ταξίδια.

Στο μεταξύ, στην Άγκυρα σημειώθηκαν τότε σημαντικές εξελίξεις. Στις 4/2/1999, ο τότε επικεφαλής της ΜΙΤ Ατάσαγκουν είχε τηλεφώνημα από την Πρεσβεία των ΗΠΑ. Η CIA πρότεινε να συλλάβει και να παραδώσει στην Άγκυρα τον Οτζαλάν.

Ο ελιγμός αυτός μιας χώρας, που ανέκαθεν υποστήριζε το ΡΚΚ, εξέπληξε τον Ατάσαγκουν, ο οποίος αμέσως ενημέρωσε τον τότε Π/Θ Ετζεβίτ. Η είδηση προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση στον Ετζεβίτ και είχε απήχηση στην κορυφή του κράτους. Ο Π/Θ συγκάλεσε σύσκεψη και όλοι κατέληξαν στην άποψη ότι δεν πρέπει να επιτραπεί να χαθεί αυτή η ευκαιρία, διότι η σύλληψη του Οτζαλάν θα αποτελούσε μεγάλο κτύπημα στο ΡΚΚ.

Επιτεύχθηκε συμφωνία με τους Αμερικανούς αρμοδίους, σύμφωνα με την οποία ο αρχηγός του ΡΚΚ θα συλλαμβανόταν και θα παραδινόταν με τον όρο να δικαστεί με δίκαιο τρόπο. Αυτό είχε αποφασιστεί και η υπόθεση, στη συνέχεια, αφέθηκε στο κέντρο που θα προετοίμαζε την επιχείρηση. Όμως, οι Αμερικανοί έδειχναν μεγάλη σχολαστικότητα, θέλοντας να έχουν την πρωτοβουλία στα πάντα. Η ΜΙΤ επέλεξε άνδρες, προκειμένου να συστήσει την ειδική ομάδα για την επιχείρηση. Από ένα σημείο και πέρα, απαγορεύθηκε σε αυτούς να μιλούν ακόμη και με τις οικογένειές τους. Το μόνο που περίμεναν, ήταν η εντολή για την έναρξη της επιχείρησης.

Η κορυφή του κράτους έδειξε μεγάλη προσοχή για την επιχείρηση του αιώνα, έτσι ώστε να μην διαρρεύσει τίποτε. Για την επιχείρηση γνώριζαν μόνο 10 άτομα στην Τουρκία.

Στο μεταξύ, η CIA ήρθε σε επαφή με την Ελληνική Υπηρεσία Πληροφοριών και πήρε πληροφορίες για την πορεία του ταξιδιού. Ο Οτζαλάν επρόκειτο να μεταφερθεί στην Κένυα. Πράγματι, έτσι έγινε. Ο Οτζαλάν με αεροπλάνο, που ενοικίασε η ελληνική μυστική υπηρεσία από την Ελβετία, μεταφέρθηκε στην Κένυα. Εκεί εγκαταστάθηκε στην πρεσβευτική κατοικία. Όταν έφτασε η πληροφορία αυτή, κινητοποιήθηκε η ομάδα που θα πραγματοποιούσε την επιχείρηση από τουρκικής πλευράς.

Οι έντονες προσπάθειες της CIA ανησύχησαν την Ελλάδα. Όμως, και οι Έλληνες ήθελαν να απαλλαγούν από τον Οτζαλάν. Ο αρχηγός του ΡΚΚ, ο Οτζαλάν, δεν ήθελε να βγει από την πρεσβευτική κατοικία στην Κένυα. Δεν απέδιδαν οι προσπάθειες των εκεί Αρχών. Ο Οτζαλάν επέμενε να του βρουν χώρα, στην οποία θα του δινόταν άσυλο. Όταν αυξήθηκαν οι πιέσεις από τους αρμοδίους της ελληνικής πρεσβείας και τις Αρχές της Κένυας, ο Οτζαλάν και οι συνεργάτες του είπαν ότι θα μπορούσε να μεταβεί στο Άμστερντάμ. Εκείνος νόμιζε ότι θα αποδώσουν οι προσπάθειες των μελών της οργάνωσης στην Ευρώπη.

Τελικά, ετοιμάστηκαν δύο οχήματα στην Πρεσβεία της Ελλάδας στην Κένυα και εκείνος θεώρησε ότι μαζί με δύο ανθρώπους του θα μετέβαινε στο αεροδρόμιο. Όμως, οι αρμόδιοι στην Κένυα έβαλαν σε διαφορετικά αυτοκίνητα εκείνον και τους ανθρώπους του και έτσι αποσπάστηκε από τους δικούς του. Η τουρκική ομάδα, που θα διενεργούσε την επιχείρηση, προηγουμένως περίμενε στο αεροδρόμιο του Έντεμπε. Λίγο αργότερα, ήρθε ο Οτζαλάν. Οι Κενυάτες από την Ασφάλεια είπαν ότι θα επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για να μεταβιβαστεί στο Άμστερνταμ. Ο Οτζαλάν δεν γνώριζε ότι σε λίγο απέναντί του θα ήταν οι άνδρες της ΜΙΤ. Εκείνη τη στιγμή, έσβησαν τα φώτα. Τότε τον ακινητοποίησαν. Ο ίδιος έπαθε σοκ, νομίζοντας ότι είχε φτάσει το τέλος, και κατάλαβε ότι πέρασε στα χέρια της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας.

Στη συνέχεια του δημοσιεύματος, γίνεται αναφορά στη γνωστοποίηση της είδησης σχετικά με τη σύλληψη του Οτζαλάν από τον τότε Π/Θ Ετζεβίτ, από τα τουρκικά ΜΜΕ.

Read more...

Η Μ. Ανατολή στο επίκεντρο της επίσκεψης Κλίντον στην Τουρκία


Ουάσιγκτον και Άγκυρα περιμένουν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την επίσκεψη της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ στη γείτονα χώρα.
Αναμένεται απόψε στην Τουρκία η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρυ Κλίντον, η οποία αύριο θα έχει επαφές με τον πρόεδρο, Αμπντουλάχ Γκιουλ, τον πρωθυπουργό, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και τον υπουργό εξωτερικών, Αλί Μπαμπατζάν.

Η επίσκεψη της Αμερικανίδας υπουργού στην Τουρκία είναι η πρώτη επίσημη υψηλόβαθμου αξιωματούχου μετά την εκλογή Ομπάμα και αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, λόγω της «κινητικότητας» για το Μεσανατολικό, αλλά και εξαιτίας πολλών ζητημάτων σε εκκρεμότητα, όπως το Ιράκ, το Ιράν, το Αφγανιστάν, το ενεργειακό και η υπόθεση της...Γεωργίας.
Όπως προκύπτει από τις δηλώσεις, στις οποίες έχουν προβεί τις τελευταίες δέκα μέρες, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Άγκυρα, Τζέϊμς Τζέφρι, και ο βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Νταν Φριντ, αλλά και από τα δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, η ατζέντα των επαφών της Χ. Κλίντον, έχει ως εξής:
-Η τουρκική παράμετρος στην αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ.
-Η επερχόμενη επιχείρηση στο Αφγανιστάν. Το όλο πλέγμα του ρόλου της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή, με αφορμή την υπόθεση της Γάζας.
-Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και γενικότερα οι σχέσεις της Ουάσιγκτον με την Τεχεράνη.
-Οι εξελίξεις στο Νότιο Καύκασο.
-Η υπόθεση του νομοσχεδίου περί αναγνώρισης της γενοκτονίας των αρμενίων στις ΗΠΑ.
-Η αμερικανοτουρκική συνεργασία εναντίον του ΡΚΚ και γενικότερα η κατάσταση στο Βόρειο Ιράκ.
-Η υπόθεση της ενέργειας με βασικές παραμέτρους το φυσικό αέριο και τη μεταφορά του.
Σημειώνεται ότι στις 26 του προηγούμενου μήνα, ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, Τζωρτζ Μίτσελ, επισκέφθηκε την Τουρκία και τότε, έγινε γνωστή η πρόθεση της Χ. Κλίντον να επισκεφθεί τη χώρα. Ο Μίτσελ, κατά τις επαφές του, είχε δηλώσει ότι «η Τουρκία είναι σύμμαχος των ΗΠΑ και σημαντική δύναμη για την ειρήνη και την ασφάλεια στη Μέση Ανατολή. Μπορεί να παίξει μοναδικό ρόλο ως σημαντική δημοκρατική χώρα που διατηρεί στενές σχέσεις με το Ισραήλ».
Ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή είναι γνωστός στην Τουρκία και από την «Επιτροπή Μίτσελ», που είχε συσταθεί το Νοέμβριο του 2000, επί προεδρίας Κλίντον. Στην επιτροπή, όπου είχε παρουσιάσει έκθεση προτείνοντας στο Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους την αποδοχή των αρχών της συμβίωσης, υπήρχε και τουρκική συμμετοχή. Ένας εκ της πενταμελούς Επιτροπής (πλην του Μίτσελ), ήταν ο πρώην πρόεδρος της Τουρκίας, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ. Τα υπόλοιπα μέλη ήταν ο Χαβιέ Σολάνα εκ μέρους της ΕΕ, ο Αμερικανός πρώην γερουσιαστής Γουώρεν Ρούντμαν και ο υπουργός εξωτερικών της Νορβηγίας Θόρμπιορν Ιακλαντ.
Σημαντικό σημείο που προκαλεί έντονο προβληματισμό στην Τουρκία, είναι η εικόνα που προέκυψε για το ρόλο της χώρας, κατά τη διάρκεια της επίθεσης στη Γάζα. Χαρακτηριστικά, ο Τούρκος σχολιαστής Τζενγκίζ Τσαντάρ, σε άρθρο του στη «Ραντικάλ» (στις 24 Ιανουαρίου) υπογράμμιζε ότι «από την πρώτη στιγμή της κρίσης στη Γάζα, ο Ερντογάν εμφανίστηκε υπέρ της Χαμάς» και τόνιζε ότι «η Τουρκία, ενώ πριν από την επίθεση στη Γάζα παρουσίαζε εικόνα χώρας που μπορεί να μεσολαβήσει μεταξύ του Ισραήλ και της Συρίας, κατά τη διάρκεια του πολέμου περιορίστηκε σε ρόλο μεσολαβητή μεταξύ Αιγύπτου και Χαμάς».
Το ίδιο υποστηρίζει και ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ σε συνέντευξή του στο τελευταίο τεύχος του τουρκικού περιοδικού «Ekoenerji».
Πάντως, το γενικότερο πλαίσιο των αμερικανοτουρκικών σχέσεων είναι για άλλη μια φορά θέμα συζητήσεων στην Τουρκία.
Στις 3 Μαρτίου, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Άγκυρας, Τσαγρί Ερχάν, σε άρθρο του στην τουρκική εφημερίδα «Τούρκιγιε», σημείωνε πως «από τον ψυχρό πόλεμο έως και σήμερα, το στρατηγικό πλαίσιο στις Αμερικανοτουρκικές σχέσεις είναι η στρατιωτική συνεργασία. Είναι δύσκολο οι ΗΠΑ να ξεγράψουν την Τουρκία, με βάση τα συμφέροντά τους στην περιοχή. Και οι ΗΠΑ είναι για την Τουρκία χώρα αναγκαία από πλευράς στρατιωτικής εξάρτησης και οικονομικής αναγκαιότητας. Δεν τίθεται θέμα σχέσεων στρατηγικής συμμαχίας, αλλά συνεργασίας. Οι ΗΠΑ έχουν μόνο δύο στρατηγικούς συμμάχους, την Αγγλία και το Ισραήλ».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

Read more...

Λύση μόνο αν αλλάξει η τουρκική στάση


Τα επιτεύγματα της Κυβέρνησης στο Κυπριακό, τις δυσκολίες στις διαπραγματεύσεις αλλά και τα προβλήματα στο εσωτερικό μέτωπο παρέθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας στην εισαγωγική του ομιλία στη δημοσιογραφική συνέντευξη με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης ενός χρόνου διακυβέρνησης.

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας αναφέρθηκε αρχικά στο Πρόγραμμα Διακυβέρνησης για το Κυπριακό, το οποίο αναφέρει πως...«επιτακτική η ανάγκη η ελληνοκυπριακή πλευρά να αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Μια ευέλικτη και ειλικρινής πολιτική θα επιτρέψει είτε να ξεπεραστούν τα σημερινά αδιέξοδα είτε, αν η Τουρκία δεν αλλάξει στάση, να επανέλθουν στο προσκήνιο οι ευθύνες της για την αδιάλλακτη πολιτική που ακολουθεί».
«Και επειδή ακούω ότι υποσχεθήκαμε ότι πάση θυσία θα έχουμε λύση στο Κυπριακό και ξεχνιέται το δεύτερο σκέλος αυτής της τοποθέτησης, αν η Τουρκία δεν αλλάξει στάση να επανέλθουν στο προσκήνιο οι ευθύνες της για την αδιάλλακτη πολιτική που ακολουθεί, θέλω να το τονίσω αυτό: Ο στόχος μας είναι η λύση του Κυπριακού αλλά λέμε πάρα πολλές φορές ότι κλειδί για τη λύση είναι η Τουρκία και ευθύς εξαρχής δεν είπαμε εμείς στο λαό ότι σώνει και καλά πάση θυσία θα υπάρχει λύση στο Κυπριακό. Θα υπάρξει λύση στο Κυπριακό αν η Τουρκία δείξει κατανόηση και αλλάξει πολιτική, αλλάξει τη στάση της», είπε.

Πρωτοβουλίες
Εν συνεχεία ο Πρόεδρος αναφέρθηκε στις πρωτοβουλίες που ανέλαβε με την ανάληψη της Προεδρίας για την υλοποίηση του στόχου της δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης, που να τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό και να επανενώνει τη χώρα, το λαό, την οικονομία και τους θεσμούς στα πλαίσια μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως περιγράφεται στα σχετικά ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. «Για ένα κράτος ομοσπονδιακό με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα, με κατοχυρωμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες ολόκληρου του λαού, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμένιων και Λατίνων.
«Η πολιτική μας στο Κυπριακό στοχεύει στην ενεργοποίηση και τη συνέργεια όλων των παραγόντων στο εσωτερικό και διεθνώς που διαδραματίζουν ή μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο στη συνολική επίλυση του προβλήματος», είπε ο κ. Χριστόφιας και παρέθεσε τους άμεσους στόχους.
Πρώτος στόχος ήταν ο τερματισμός της στασιμότητας και των αδιεξόδων, που εξυπηρετούν την πολιτική της διχοτόμησης, είπε και σημείωσε πως «τερματίστηκαν η στασιμότητα και τα αδιέξοδα, δημιουργήθηκε κινητικότητα και οι δύο κοινότητες, μετά από αρκετό χρονικό διάστημα, επανάρχισαν απευθείας διαπραγματεύσεις».
Ο δεύτερος στόχος, όπως ανέφερε ο Πρόεδρος ήταν να επαναβεβαιωθεί η βάση λύσης και να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο κυπριακών κοινοτήτων, γεγονός που εκπληρώθηκε.
«Επαναβεβαιώθηκε η βάση της λύσης του Κυπριακού. Είναι η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα όπως περιγράφεται στα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ, για ένα κράτος με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα. Κατά συνέπεια, οι απευθείας διαπραγματεύσεις γίνονται πάνω σε καθορισμένη βάση», είπε και τόνισε πως «αυτή είναι η δέσμευση του κ. Ταλάτ στις συνομιλίες ανεξαρτήτως τι λέει το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, και αν φύγει από αυτό, ασφαλώς δεν θα έχουμε λύση».
Τρίτος στόχος της Κυβέρνησης στο Κυπριακό ήταν η ενεργοποίηση της διεθνούς κοινότητας για να κινηθεί προς την κατεύθυνση της Τουρκίας ώστε αυτή να συνεργαστεί για λύση, που να είναι προς το καλώς νοούμενο συμφέρον του κυπριακού λαού.
«Ιδιαίτερο ρόλο σ’ αυτό αποδίδουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία στο φόντο της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις προσπάθειες να αλλάξει η τουρκική πολιτική», επεσήμανε ο Πρόεδρος και αναφέρθηκε στο αποτέλεσμα του τρίτου στόχου: «Αναθερμάνθηκε το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας η οποία ρητά δηλώνει πως υποστηρίζει τη διαδικασία και τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού. Η διεθνής κοινότητα πιστώνει την ελληνοκυπριακή πλευρά με ειλικρίνεια και καλή διάθεση για λύση, γεγονός που αναβαθμίζει την αξιοπιστία και την πειστικότητα των θέσεων μας. Γίνεται αποδεκτό», συνέχισε, «ότι η ιδιοκτησία της διαπραγματευτικής διαδικασίας είναι κυπριακή, δεν προϋποθέτει αυστηρά χρονοδιαγράμματα ούτε και επιδιαιτησία».
Πιο συγκεκριμένα, προς την κατεύθυνση της ΕΕ, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε στην συγκρότηση της ομάδας παρακολούθησης για το Κυπριακό υπό τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο.
«Είναι θέση πλέον της Ε.Ε. ότι η Τουρκία στην ενταξιακή της πορεία θα πρέπει να υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της έναντι της Ένωσης και έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και να συνεργαστεί για λύση που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Κυπρίων. Θέση που διατυπώνεται και σε έγγραφα της ΕΕ, θέση την οποία έχει διατυπώσει ο κ. Μπαρόζο ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης στην Τουρκία και την έχει επαναλάβει πρόσφατα και ο Επίτροπος Ολι Ρεν», συμπλήρωσε.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας σημείωσε επίσης ότι η Κυβέρνηση ανέπτυξε τις σχέσεις της με τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αλλά και όλες τις ομάδες του Κοινοβουλίου.
«Η Κυπριακή Δημοκρατία βγήκε από τη γωνιά, που άδικα συγκεκριμένοι κύκλοι την είχαν ρίξει, μετά από τα δημοψηφίσματα του 2004. Η πρωτοβουλία τώρα βρίσκεται στα χέρια της Κυπριακής Δημοκρατίας», είπε.

Διαπραγματεύσεις μέχρι τέλους
Σε σχέση με τις διαπραγματεύσεις και λέγοντας ότι όντως υπάρχουν δυσκολίες σε αυτές, ο Πρόεδρος εξέφρασε την αποφασιστικότητα του να τις συνεχίσει και να τις πάρει, όπως είπε, μέχρι το τέλος.
«Στηριγμένοι πάντοτε», συνέχισε, «στις αρχές του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου, αλλά δείχνοντας και την απαραίτητη ευελιξία για να φτάσουμε σε λύση η οποία να οδηγεί στην αποχώρηση των στρατευμάτων και στον τερματισμό του εποικισμού. Λύση που να κατοχυρώνει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες ολόκληρου του λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων , Μαρωνιτών Αρμένιων και Λατίνων».
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεσμεύτηκε να συνεχίσει, «με την ίδια ζέση και προσήλωση», τη διεθνή κινητοποίηση έτσι ώστε ο διεθνής παράγοντας, και ιδιαίτερα ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών στη βάση των ψηφισμάτων του οποίου επιδιώκουμε τη λύση, να έχουν ψηλά στην ατζέντα τους το Κυπριακό.
Παράλληλα, σημείωσε πως στη σκέψη και στη καθημερινή δράση της Κυβέρνησης για το Κυπριακό, και ανεξάρτητα από τις συνομιλίες, «είναι συνεχώς οι αγνοούμενοι μας, η διακρίβωση της τύχης τους, όπως και των συνθηκών της εξαφάνισής τους».

Ανάγκη για ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράμμισε επίσης την ανάγκη για ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο, και αναφέρθηκε στην τακτική ενημέρωση που προβαίνει προς την πολιτική ηγεσία του τόπου, είτε εντός του Εθνικού Συμβουλίου είτε σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις με τους ηγέτες των κομμάτων, με τους οποίους, όπως είπε, «όλο αυτό το διάστημα πραγματοποίησε πολλές και πολύωρες επαφές. Και όπως ξέρετε», πρόσθεσε, «ο Πρόεδρος είναι πολύ συγκρατημένος και δεν είναι δημόσια λαλίστατος».
«Στο χρονικό διάστημα του ενός έτους που ανασκοπούμε, το Εθνικό Συμβούλιο συνεδρίασε επτά φορές, στις οποίες ενδελεχώς ενημερώθηκε η πολιτική ηγεσία και έγινε ανταλλαγή απόψεων. Για την καλύτερη λειτουργία του Εθνικού Συμβουλίου, πραγματοποιήθηκε ειδική συνεδρία του Σώματος, στην οποία κωδικοποιήθηκε το πλαίσιο λειτουργίας του», ανέφερε, ανακοινώνοντας ταυτόχρονα την επόμενη συνεδρία του σώματος στις 10 Μαρτίου.
Κατά τη συνεδρία αυτή, θα συζητηθούν, όπως είπε ο κ. Χριστόφιας, τα έγγραφα που έχουν δοθεί για την εκτίμηση των συνομιλιών στο κεφάλαιο διακυβέρνηση. Τα έγγραφα, όπως είπε, τα οποία «δυστυχώς κάποια μέλη του Εθνικού Συμβουλίου τα έχουν δώσει στη δημοσιότητα».
«Λέω δυστυχώς και κατανοείτε τι εννοώ. Ασφαλώς δεν εννοώ ούτε τα ΜΜΕ, ούτε τους δημοσιογράφους που έχουν καταφέρει να πάρουν τα έγγραφα. Κάνουν τη δουλειά τους οι άνθρωποι. Και την δουλειά των Μέσων κάνουν και κάποια μέλη του Εθνικού Συμβουλίου», είπε, και κατέληξε: «Και είναι με λύπη που σημειώνω ότι δεν είμαι αρκούντως ικανοποιημένος από το επίπεδο ενότητας που παρατηρείται στο εσωτερικό μας μέτωπο».

Read more...

Ανάμειξη Εργκενεκόν και στο σχέδιο Ανάν


ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΚΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Η μυστική οργάνωση Εργκενεκόν είχε καταστήσει τα κατεχόμενα βάση της και διαδραμάτισε ρόλο και στο σχέδιο Ανάν, αποκαλύπτει η τουρκική εφημερίδα «Σαμπάχ», χωρίς όμως να διευκρινίζει ποιος ήταν ο ρόλος της οργάνωσης στο σχέδιο του τότε Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών.

Υπό τον τίτλο «Η Εργκενεκόν παρακολουθούσε ακόμη και τον Ντενκτάς», η «Σαμπάχ» γράφει ότι η οργάνωση είχε εγκαταστήσει κέντρο παρακολούθησης στα κατεχόμενα και παρακολουθούσε από το 1998 τις επαφές, τους πολιτικούς, τους στρατιωτικούς, τους...
τεχνοκράτες και τους επιχειρηματίες που δρούσαν ή δραστηριοποιούνταν στα κατεχόμενα. Ακόμη παρενέβαινε και στις ψευδοεκλογές των Τουρκοκυπρίων.
Η Εργκενεκόν χρησιμοποιούσε τα κατεχόμενα σαν βάση των παράνομων δραστηριοτήτων της. Διαδραμάτισε αποτελεσματικό ρόλο σε πολλές διαδικασίες, και πρώτιστα στο σχέδιο Ανάν, αποκαλύπτει η τουρκική εφημερίδα, χωρίς όμως να παραθέτει λεπτομέρειες του είδους της ανάμειξής της στο σχέδιο.
Στην αλληλογραφία της οργάνωσης ανακαλύφθηκαν έγγραφα στα οποία αναφερόταν ότι ο Ραούφ Ντενκτάς λόγω της ηλικίας του, αλλά και της «συγκινησιακής ευαισθησίας του» αποτελούσε ρίσκο για την «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου» και λόγω των αδυναμιών του αυτών, δεν μπορούσε να προσφέρει περισσότερα, παρά το γεγονός ότι αναγνωρίζεται ότι πρόσφερε πολλά στην εθνική υπόθεση της Τουρκίας.
Σύμφωνα με τη «Σαμπάχ», η Εργκενεκόν συνέστησε στα κατεχόμενα ανώτατο συμβούλιο με την ονομασία «Δυτική Ομάδα Εργασίας» και χρηματοδοτείτο από τον πρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου Τουρκίας και ήδη συλληφθέντα Μουσταφά Οζπέκ.
Η αλληλογραφία της οργάνωσης γινόταν με γραφομηχανές και όχι με υπολογιστές, για λόγους μυστικότητας. Οι αριθμοί των κινητών τηλεφώνων άλλαζαν συνεχώς και για ανώτερους αξιωματούχους της οργάνωσης εξασφαλίστηκαν κάρτες. Γύρω από σημαντικά κτήρια τοποθετήθηκαν πράκτορες μεταμφιεσμένοι σε πωλητές, για να τα παρακολουθούν. Αξιωματούχοι κομμάτων και δημόσια πρόσωπα με σημαντικές θέσεις τέθηκαν υπό στενή παρακολούθηση. Χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και κοινές γυναίκες για να παγιδευθούν αυτοί που ήθελε η οργάνωση να τους παγιδεύσει.

Ύβρεις κατά του ελληνικού λαού
Η εφημερίδα «Χαπέρ Τουρκ» αποκαλύπτει νέο σκάνδαλο στην ιστοσελίδα του Προεδρικού Μεγάρου της Τουρκίας, στην οποία καταχωρήθηκαν υβριστικές αναφορές για τον ελληνικό λαό.
Για τις αναφορές αυτές κατονομάζεται ως υπεύθυνο το Συμβούλιο Κρατικής Επιθεώρησης, το οποίο υπάγεται στον Πρόεδρο Γκιουλ. Έκθεση του Συμβουλίου που φέρει την υπογραφή του Προέδρου του Τζεμάλ Μπογιαλί, ο ελληνικός λαός αξιολογείται ως «πολύ τεμπέλης, επιδειξιομανής που τρέφει εχθρικά αισθήματα για τους Τούρκους».

Μεταξύ άλλων αναφέρονται:
*Όταν βλέπει ένας το ωράριο εργασίας των Ελλήνων, μπορεί να αντιληφθεί πόσο τεμπέλης είναι ο ελληνικός λαός. Κάνουν διακοπή εργασίας για ενάμιση ώρα για να πιουν τσάι και δεν τη διακόπτουν ακόμη και όταν έρθει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
*Ο ελληνικός λαός δεν ξέρει να διαβάζει e-mail. Γι' αυτό πρέπει να προτιμάται η αποστολή fax.
*Ακόμη και στην περίπτωση που δείχνουν ότι ανέχονται τους Τούρκους, σε κάποια δεδομένη στιγμή έρχεται στην επιφάνεια η εχθρότητα του ελληνικού λαού, απέναντι στους Τούρκους.
*Στον ελληνικό λαό υπάρχει γονίδιο εχθρότητας για τους Τούρκους.
*Είναι λαός πολύ επιδειξιομανής.
*Δεν μπορεί να δημιουργηθεί φιλία με τον ελληνικό λαό.
Η εφημερίδα προειδοποιεί ότι οι αναφορές αυτές δυνατόν να προκαλέσουν διπλωματικό επεισόδιο και να οδηγήσουν σε ένταση τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας.
SHMERINH

Read more...

Όταν σκάβεις το λάκο του άλλου...


του Σάββα Καλεντερίδη
Οι Τούρκοι, τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα άρχισαν να χτίζουν το "όνειρό" τους για μια καθαρή Τουρκία, χωρίς χριστιανούς, Έλληνες, Αρμένιους, Ασσυρίους, Γεζιντί κλπ. Τελικά, μετά τις γενοκτονίες των λαών αυτών και την εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, τη στιγμή που ήταν έτοιμοι να γιορτάσουν τη μεγάλη τους νίκη, η υπόθεση "στραβώνει", αφού τώρα πλέον οι Τούρκοι έρχονται αντιμέτωποι με πρακτικές που οι ίδιοι εφάρμοσαν με αξεπέραστη βαρβαρότητα εναντίον Ελλήνων, Αρμενίων κλπ.

Με βάση δημοσίευμα της εθνικιστικής εφημερίδας Yeni Cag, που υπογράφεται από τον αρθρογράφο Behiç Kılıç, οι Κούρδοι του νομού Βαν αλλά και άλλων νομών του τουρκικού Κουρδιστάν, τρομοκρατούν τους τουρκικής καταγωγής κατοίκους των νομών αυτών και τους υποχρεώνουν σε φυγή προς τους νομούς της δυτικής Τουρκίας, αγοράζοντας όσο-όσο τις... περιουσίες τους.
Επειδή αυτό το "έργο" και οι συγκεκριμένες πρακτικές που χρησιμοποιούν οι Κούρδοι εναντίον των Τούρκων κάτι μας θυμίζει εμάς τους Έλληνες του Πόντου, της Θράκης και της Ανατολής, χωρίς να επιχαίρουμε για ό,τι γίνεται, απλά υπενθυμίζουμε αυτό που λέει ο λαός μας: "Όποιος σκάβει το λάκο του άλλου, στο τέλος πέφτει ο ίδιος μέσα".

Οι Τούρκοι του Βαν υποχρεώνονται σε φυγή
Στο τέλος ήταν να το δούμε κι αυτό. Οι τουρκικής καταγωγής κάτοικοι των νομών της Ανατολικής και της Νοτιοανατολικής Τουρκίας (κατοικούνται κυρίως από Κούρδους, σ.τ.μ.), κάτω από τις απειλές των συμμοριών του ΡΚΚ ξεριζώνονται από τις ετσίες τους και υποχρεώνονται σε φυγή!..
Φαίνεται σαν αστείο, αλλά δεν είναι!..
Ακόμα και στο νομό Βαν, που θεωρείται από τις πιο ιστορικές περιοχές κατοίκησης των Τούρκων, άρχισαν οι απειλές του τύπου "τσακίσου και φύγε" προς τουρκικής καταγωγής πολίτες, με σκοπό να τους υποχρεώσουν να εγκαταλλείψουν την περιοχή!..
Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι τουρκικής καταγωγής πολίτες φακελώνονται από διάφορες επιτροπές, καταγράφεται η περιουσία τους, τα χωράφια και τα ακίνητά τους και στη συνέχεια εφαρμόζεται εμπάργκο στην πώλησή τους. Έτσι, υπό καθεστώς εμπάργκο, που επιβάλλεται υπό την πίεση των συμμοριών, οι τουρκικής καταγωγής πολίτες του Βαν δεν μπορούν να πουλήσουν τις περιουσίες τους και υποχρεώνονται να τις δίνουν για ένα κομμάτι ψωμί, όταν δεν απειλούνται να τις εγκαταλείψουν στα χέρια των Κούρδων, οι οποίοι τους λένε ότι "Αυτά που έχετε στην ουσία ανήκουν σε μας. Εσείς είστε κατακτητές, θα σας διώξουμε από δω!".
Η συμμορία του ΡΚΚ εφαρμόζει έναν επεκτατισμό που στηρίζεται στο φυλετικό εθνικισμό, τον οποίο επιχειρεί να πραγματοποιήσει με φασιστικές μεθόδους.
Ακόμα και ο πρωθυπυοργός Ερντογάν, μετά την προεκλογική συγκέντρωση του Βαν είπε σε μας τους δημοσιογράφους τα εξής:
"Οι γιατροί και οι αστυνομικοί της ασφάλειας που υπηρετούν εκεί, όταν πηγαίνουν στο νοσοκομείο παρενοχλούνται από τους κατοίκους. Υπάρχει ένα γεγονός που έχω ζήσει. Σπίτια αστυνομικών παραβιάστηκαν και παρενοχλήθηκαν σεξουαλικά οι γυναίκες τους. Το να υπηρετεί κανείς εδώ, αξίζει συγχαρητήρια.
Θα σας υπενθυμίσω και ένα άλλο γεγονός. Το είδαμε πέρισυ στις τηλεοράσεις. Όταν ξεχύθηκαν σαν τα άγρια ζώα στους δρόμους του Ντιγιαρμπακίρ οι διαδηλωτές, είδαν ένα φορτηγό με πινακίδες Κωνσταντινούπολης. Το σταμάτησαν και πήγαν να λυντσάρουν τον οδηγό, ο οποίος γλύτωσε μόνον όταν μίλησε κουρδικά και είπε ότι είναι από το Ντιγιαρμπακίρ.
Όταν οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι λένε ότι "το ΡΚΚ είναι η ασφάλειά μας", αυτή την άγρια δύναμη εννοούν".
Οι άνθρωποι αυτοί συμπεριφέρονται με τέτοιον τρόπο, λές και κάποιοι τους έχουν υποσχεθεί τα χώματα της Τουρκικής Δημοκρατίας. Πιστεύοντας κάτι τέτοιο, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο.
Έφθασαν στο σημείο να λένε: "Τούρκοι, να τσακιστείτε να φύγετε"

Πηγή: Γενί Τσαγ

Read more...

Οι Τ/κ σε ένα νέο δημοψήφισμα θα απαντούσαν ΟΧΙ σε ποσοστό 53,8% και 27,9% ΝΑΙ


Οι Τουρκοκύπριοι σε ένα νέο δημοψήφισμα όπως αυτό του 2004 θα απαντούσαν σε ποσοστό 53,8% όχι και 27,9% ναι, σύμφωνα με τα πορίσματα δημοσκόπησης, τα οποία δημοσιεύονται σε συνέχειες στον τ/κ Τύπο.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Κίπρις», στο ίδιο ερώτημα οι αναποφάσιστοι ήταν 15,1%, ενώ ένα 3,15% απάντησε «Δεν ξέρω/Δεν απαντώ».

Σε ερώτηση κατά πόσο οι ψηφοφόροι πιστεύουν ότι οι...συνομιλίες μεταξύ του Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια και του Τ/κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ θα καταλήξουν σε λύση, το 55,9% απάντησε ότι δεν πιστεύει καθόλου, το 18,6% ότι δεν το πολυπιστεύει, ένα 15,9% ότι πιστεύει μερικώς ότι μπορεί να υπάρξει λύση από τις συνομιλίες, και μόνο έναν ποσοστό 6,4% ότι πιστεύει ακράδαντα ότι θα επιτευχθεί λύση.
Δεν εξέφρασε γνώμη και δεν απάντησε, ποσοστό της τάξεως του 3,2%.
Το 62,6% του δείγματος, που αποτελείται από 1387 άτομα, επιθυμεί τη λύση των δύο κρατών, το 17,2% μια ομοσπονδία με ισχυρή κεντρική κυβέρνηση, ποσοστό 9,5% τη συνέχιση της παρούσας κατάστασης και ποσοστό 5,3% την «ενοποίηση» των κατεχομένων με την Τουρκία.
Σε ερώτηση για την πολιτική του Τ/κ ηγέτη Ταλάτ στο Κυπριακό το 38%, υποστηρίζει μερικώς την πολιτική αυτή, το 15,6% πλήρως, το 27,6% δεν την απορρίπτει τελείως, ενώ ένα ποσοστό της τάξεως του 15,1% δεν την υποστηρίζει καθόλου.
Ποσοστό 3.7% των ερωτηθέντων δεν εξέφρασε γνώμη.

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP