Το τρένο ΜΠΑΛΚΑΝ ΕΞΠΡΕΣΙ βρέθηκε από το απόγευμα της 18 Αυγ.2010 μέχρι το μεσημέρι σήμερα στον ΣΣ Κομοτηνής, τελευταίο σταθμό της περιοδείας του στα Βαλκάνια, προερχόμενο από την Ξάνθη όπου βρισκόταν την προηγούμενη ημέρα. Το παραπάνω τρένο συνόδευε συνεργείο της τουρκικής κρατικής τηλεόρασης TRT, το οποίο κάλυπτε με καθημερινές 50λεπτες ζωντανές εκπομπές, την πορεία και τους σταθμούς του τρένου.
Το τρένο ξεκίνησε από την Κων/πολη τον Ιούλιο και διήνησε τις χώρες, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Σερβία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κοσσυφοπέδιο, ΠΓΔΜ και κατέληξε στην Ελλάδα, όπου επισκέφθηκε τις πόλεις Θεσ/νικη, Ξάνθη και Κομοτηνή.
Στις καθημερινές ζωντανές μεταδόσεις του οι οποίες μεταδίδονταν και δορυφορικά είχε ρεπορτάζ και συνεντεύξεις από τοπικούς παράγοντες των περιοχών που διερχόταν. Στην δε πόλη της Κομοτηνής λήφθηκαν συνεντεύξεις από τον Δήμαρχο Κομοτηνής, τον ψευδομουφτή Ιμπραήμ Σερίφ και τον Δντη του υποκαταστήματος της ZIRAAT BANKASI στην Κομοτηνή.
Χαρακτηριστικό ήταν πάντως το γεγονός της απουσίας από το χώρο της εκπομπής (κεντρική πλατεία) του Τούρκου Γενικού Προξένου, Μουσταφά Σαρνίτς, αλλά και άλλων στελεχών του προξενείου.
Μετά την ολοκλήρωση της εκπομπής και τις μεσημβρινές ώρες, το τρένο αναχώρησε από την Κομοτηνή, με προορισμό την Κων/πολη. Χορηγός του όλου εγχειρήματος ήταν η ZIRAAT BANK, o Δντης του υποκαταστήματος της Κομοτηνής μεταξύ άλλων φέρεται να δήλωσε ότι μετά το άνοιγμα του υποκαταστήματος στην Ξάνθη, ως στόχος της τράπεζας είναι και το άνοιγμα υποκαταστήματος και στην Ρόδο.
Σημειώμεται ότι η παραπάνω τράπεζα όπως έχει γραφτεί και παλαιότερα επιχειρεί να κάνει αισθητή την παρουσάια της σε όλες τις περιοχές που υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα.
Η έξαρση τελευταία της προπαγανδιστικής δραστηριότητας της Τουρκίας (καθώς αναμένεται και το κομβόϊ του Μπαϊράμ Πασά), δεν μπορεί να χαρακηριστεί τυχαία η συγκυριακή. Στόχο της έχει την αφύπνιση των μουσουλμανικών πληθυσμών της βαλκανικής με πρόσχημα την πολιτιστική τους κοινή ιστορία. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του επικεφαλής του κομβόϊ λίγο πριν την αναχώρησή του από την Τουρκία, όπου έκανελόγω για επίσκεψη στη γη των προγόνων τους.
Απομένει να δούμε τα "καλλιτεχνικά δρώμενα" για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα....
Με οκτώ παραβιάσεις των εθνικών χωρικών υδάτων από σκάφη του τουρκικού Ναυτικού και της τουρκικής ακτοφυλακής "έκλεισε" ο Ιούνιος ενώ ακόμα δεν υπάρχουν στοιχεία για τις παραβιάσεις των χωρικων υδάτων τον Ιούλιο. Σήμερα είχαμε και έξι παραβιάσεις των εναέριων συνόρων από δύο σχηματισμούς τουρκικών μαχητικών και ένα μεμονωμένο CN-235. Συνολικά 14 τουρκικά μαχητικά εισήλθαν στον ΕΕΧ και από αυτά τα έξι ήταν οπλισμένα. Εναντίον τους κινήθηκαν έξι ελληνικά μαχητικά.
Είχαμε επίσης και 4 παραβάσεις των κανόνων του FIR Αθηνών. Η δραστηριότητα των τουρκικών αεροσκαφών ήταν σε όλο το Αιγαίο.
Σε ότι αφορα τις παραβιάσεςι των εθνικών χωρικών υδάτων, πρέπει να σημειωθεί ότι ταΕπιτελεία έχουν λάβει εντολές να μην δίνονται στην δηοσιότητα παρά δύο μήνες αφ'ότου συμβαίνουν!
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Του Χρήστου Μηνάγια
Μετά την εισβολή στην Κύπρο τo 1974, οι Τούρκοι αξιολόγησαν τα προβλήματα διακλαδικότητας που προέκυψαν λόγω έλλειψης συντονισμού στις εν λόγω επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα, το 1976 να αρχίσουν τη διεξαγωγή αποβατικών ασκήσεων με την ονομασία «Gediz-76» προκειμένου να μπορέσουν να φθάσουν στο επίπεδο ξένων συμμαχικών δυνάμεων. Στις ασκήσεις των επομένων ετών δόθηκε η ονομασία «Ilk Hedef (Πρώτος
Στόχος)», η οποία κατέληξε να ονομάζεται «Efes (Έφεσος)». Ως περιοχή ασκήσεως καθορίσθηκε ο κόλπος Doğanbey της επαρχίας Seferihisar του νομού Σμύρνης.
Ο τρόπος διεξαγωγής των αποβατικών ασκήσεων κάθε χρόνο παρουσιάζει καινοτομίες δεδομένου ότι το τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ενόπλων ∆υνάμεων προσαρμόζει το σχεδιασμό του στις νέες εξελίξεις τόσο του επιχειρησιακού σχεδιασμού όσο και των οπλικών συστημάτων που αποκτά η Τουρκία.
Το γενικό δόγμα των ασκήσεων «Efes» αφορά στην εφαρμογή όλων των αρχών μιας αποβατικής επιχείρησης η οποία αποτελεί μία από τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες του είδους. Γι’ αυτό το λόγο και η άσκηση «Efes-2010» βασίσθηκε σ’ ένα σενάριο το οποίο, σύμφωνα με τουρκικά δημοσιεύματα, «περιελάμβανε την εφαρμογή των υπαρχόντων σχεδίων, ως
επακόλουθο μίας περιόδου κλιμακούμενης κρίσεως, λόγω του ότι οι χώρες Safir (ζαφείρι) (σ.σ. εννοούν την Τουρκία) και Mercan (σ.σ. η ερμηνεία της παραπέμπει σε σύμπλεγμα κοραλλιογενών νησιών του Ειρηνικού και Ινδικού Ωκεανού με αξιόλογη οικονομική αξία και εννοούν την εχθρική χώρα) δεν μπόρεσαν να επιλύσουν τις διαφορές τους μέσω της ειρηνικής οδού.» Τα εν λόγω σχέδια αφορούσαν σε εκτέλεση αποβατικής ενέργειας, αεροκίνητης
ενέργειας και επιχειρήσεων ανορθόδοξου πολέμου. Αναλυτικά στοιχεία για την άσκηση «Efes-2010», η οποία διεξήχθη από 3 έως 28 Μαΐου 2010, παρατίθενται παρακάτω :
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΣΕΣ ∆ΥΝΑΜΕΙΣ
Η διοίκηση και ο συντονισμός των αποβατικών δυνάμεων ανατέθηκε στο στρατηγείο ΚMÖGK [Kalyon Müşterek Özel Görev Kuvveti (∆ιακλαδική∆ύναμη Ειδικής Αποστολής της θάλασσας Kalyon)]. Ήδη η Στρατιά Αιγαίου από τον καιρό της ειρήνης έχει συγκροτήσει το στρατηγείο ΕMÖGK [(Εge Müşterek Özel Görev Kuvveti (∆ιακλαδική ∆ύναμη Ειδικής Αποστολής της
θάλασσας του Αιγαίου)]. Στο βιβλίο «Η γεωπολιτική στρατηγική και η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας» του Χρήστου Μηνάγια (εκδόσεις Τουρίκη) που κυκλοφόρησε πρόσφατα, στις σελίδες 160-162 υπάρχει εκτενής αναφορά, όπου, σύμφωνα με τους τουρκικούς σχεδιασμούς, η θάλασσα με την κωδική ονομασία Kalyon θα αποτελέσει μία περιοχή «θερμής» ελληνοτουρκικής κρίσης.
Στην άσκηση «Efes-2010» συμμετείχαν 6.963 άτομα τα οποία επάνδρωσαν τις μονάδες και τα ναυτικά-αεροπορικά μέσα που ακολουθούν:
• 2 μηχανοποιημένα τάγματα πεζικού, 1 επιλαρχία αρμάτων, 3 μοίρες
πυροβολικού, 2 τάγματα πεζοναυτών, 3 ομάδες της ∆ιεύθυνσηςΕιδικών ∆υνάμεων του τουρκικού ΓΕΕΘΑ (Bordo Bereli), τμήματα
βατραχανθρώπων SAS και SAT και 1 τάγμα καταδρομών
στρατοχωροφυλακής που χρησιμοποιείται για πρώτη φορά στην
άσκηση.
• Πολεμικά πλοία (φρεγάτες, κορβέτες, υποβρύχια), 47 αποβατικά
σκάφη, 45 ελαστικές λέμβοι και σκάφη της διοίκησης ασφαλείας ακτών.
• 46 πολεμικά αεροσκάφη (F-16 και F-4), 4 μεταγωγικά αεροσκάφη, 1
αεροσκάφος ηλεκτρονικού πολέμου, 33 μεταφορικά και επιθετικά
ελικόπτερα, καθώς επίσης και μη επανδρωμένα αεροσκάφη [τουρκικής
κατασκευής mini UAV’s (Kale Baykar)]. Τα Kale Baykar παραδόθηκαν
πριν 2 χρόνια στον τουρκικό στρατό ξηράς και χρησιμοποιούνται στις
επιχειρήσεις εναντίον του ΡΚΚ στη νοτιοανατολική Τουρκία.
Στην άσκηση «Efes» χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά και έχουν τα εξής χαρακτηριστικά: μέγιστο ύψος πτήσης 600 μ., διάρκεια πτήσης 1 ώρα, βεληνεκές 15 χλμ, ταχύτητα 55 χλμ/ώρα, δυνατότητα μεταφοράς βάρους 4,75 κιλών, απόσταση ημερήσιας παρατήρησης 300 μ. και απόσταση νυκτερινής παρατήρησης 200 μ.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟΣ ΣΧΕ∆ΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ∆ΙΕΞΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ
Το 2009, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις κατά το σχεδιασμό της ασκήσεως «Efes» αποφάσισαν την ενοποίηση της αμφίβιας επιχείρησης με νυκτερινές επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα στις 25-5-2010 από την 20.00 έως την 23.00 ώρα να διεξαγάγουν για πρώτη φορά, στα πλαίσια επιχείρησης προκεχωρημένης δύναμης (Ön Kuvvet Harekati), μία συνδεδυασμένη
νυκτερινή αποβατική και αεροκίνητη επιχείρηση παρουσία μόνο Τούρκων δημοσιογράφων και χωρίς να έχουν προσκαλέσει ξένους παρατηρητές, όπως έκαναν κάθε χρόνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην εχθρική περιοχή που έλαβε χώρα η εν λόγω επιχείρηση δόθηκε η κωδική ονομασία «Ada (Νησί)».
Σύμφωνα με το σενάριο της Ön Kuvvet Harekati, αλεξιπτωτιστές της ∆ιοίκησης Ειδικών ∆υνάμεων του τουρκικού ΓΕΕΘΑ (Bordo Bereli) πραγματοποίησαν νυκτερινή ρίψη με ελεύθερη πτώση από ύψος 10.000 ποδών προκειμένου να προσβάλλουν στόχους στο εσωτερικό της αμυντικής τοποθεσίας του εχθρού.
Στη συνέχεια, 1 λόχος της 11ης Μηχανοποιημένης Ταξιαρχίας (Denizli) που μεταφέρθηκε με 15 μεταφορικά ελικόπτερα σε 3 κύματα των 5 ελικοπτέρων έκαστο, πραγματοποίησε νυκτερινή αεροκίνητη ενέργεια υποστηριζόμενη από επιθετικά ελικόπτερα Cobra, τα οποία με τα όργανα
νυκτερινής σκόπευσης έπληξαν εχθρικούς στόχους. Τονίζεται ότι οι Τούρκοι με κάθε ελαφρύ μεταφορικό ελικόπτερο που διαθέτουν μεταφέρουν 8 άνδρες σε μία διαδρομή, ενώ με κάθε μεσαίο μεταφορικό ελικόπτερο 16 άνδρες σε μία διαδρομή.
Παράλληλα με την αεροκίνητη ενέργεια πραγματοποιήθηκε αναγνώριση των ακτών και εκκαθάριση των υπαρχουσών ναρκών και κωλυμάτων από βατραχανθρώπους και ναρκαλιευτικά, προκειμένου να δημιουργηθούν θαλάσσιοι διάδρομοι που θα χρησιμοποιηθούν από τα αποβατικά κατά την απόβαση.
Η τελική φάση της συνδεδυασμένης νυκτερινής αποβατικής και αεροκίνητης επιχείρησης ολοκληρώθηκε με αποβατική ενέργεια, αρχικά με ελαστικές λέμβους από τμήματα αναγνωρίσεως πεζοναυτών και στη συνέχεια με αποβατικά σκάφη LCM και LCT που μετέφεραν πεζοναύτες και άρματα Μ-60. Τα αποβατικά σκάφη κατά την προσέγγισή τους στην ακτή αποβάσεως εκτελούσαν πραγματικά πυρά με πυροβόλα 20mm.
Κατά την εξέλιξη της άσκησης φρεγάτες και κορβέτες του τουρκικού πολεμικού ναυτικού παρείχαν υποστήριξη με πυρά, ενώ πολεμικά αεροσκάφη (F-16 και F-4 2020) και υποστήριξη.
Τις πρωινές ώρες της 26-5-2010 άρχισε η διεξαγωγή της κύριας αποβατικής ενέργειας με την επιχειρησιακή πτήση ενός mini UAV’s (Kale Baykar) πάνω από την εχθρική περιοχή, όπου εντόπισε πυροβολαρχίες εχθρικών δυνάμεων. Ο εντοπισμός των στόχων γίνεται με συντεταγμένες οι οποίοι αφού αναλυθούν προσβάλλονται με πυρά. Η διαδικασία εντοπισμού και προσβολής των στόχων που υλοποιήθηκε στην άσκηση φαίνεται στην εικόνα 1.
Παράλληλα 1 αεροσκάφος RF-4E της 113 Μοίρας της 1ης Κύριας Αεροπορικής Βάσης [∆ορύλαιο (Εskişehir)] πραγματοποίησε πτηση αναγνωρίσεως κατόπιν αιτήσεως του Κέντρου Αεροπορικής Υποστήριξης του στρατηγείου ΚMÖGK [ΚMÖGKHDHM (Kalyon Müşterek Özel Görev Kuvveti Hava Destek Ηarekat erkezi)] για αεροφωτογράφιση της εχθρικής τοποθεσίας και εντοπισμό στόχων, προκειμένου η 1η Τακτική Αεροπορική Δύναμη (Δορύλαιο) να απομονώσει την περιοχή και να παράσχει εγγύς αεροπορική υποστήριξη στην αποβατική δύναμη. Μεταξύ των στόχων που εντοπίστηκαν ήταν διάφορες στρατιώτικές μονάδες (μεταξύ των οποίων 1 επιλαρχία), θέσεις αντιαεροπορικών συστημάτων, 2 θέσεις πυροβολικού, 2 αποθήκες πυρομαχικών και 2 αποθήκες καυσίμων οι οποίες επληγησαν με πυρά αεοσκαφών. Αρχικά 2 αεροσκάφη F-4E 2020 της 132 Μοίρας της 3ης Κύριας Αεροπορικής Βάσης (Ικόνιο) προσέβαλαν εχθρικούς στόχους ρίπτοντας από 4 βόμβες γενικής χρήσεως Μκ-84.Στη συνέχεια τμήματα των Βordo Bereli εντόπισαν ενα κινητο κέντρο διοίκησης και ελέγχου του εχθρού το οποίο καταστράφηκε από 2 αεροσκάφη F-16 της 161 Μοίρας της 6ης Κύριας Αεροπορικής [Πάνορμο (Bandirma)] που έρριψαν 2 τηλεκατευθυνόμενες με λέϊζερ βόμβες γενικής χρήσεως ΜΚ-84.Τέλος, 2 αεροσκάφη F-16 της 191 Μοίρας της 9ης Κύριας Αεροπορικής βάσης [Παλαιόκαστρο (Balikesir)]κατέστρεψαν με 4 βόμβες γενικής χρήσεως ΜΚ-84 2 αποθήκες καυσίμων του εχθρού.Μετά το πέρας των παραπάνω προσβολών ένα αεροσκάφος RF-4 της 113 Μοίρας της 1ης Κύριας Αεροπορικής Βάσης [∆ορύλαιο] πραγματοποίησε πτήση αναγνωρίσεως αφενός για να εκτιμηθούν οι ζημιές που υπέστησαν οι εχθρικοί στόχοι, αφετέρου για τον εντοπισμό νέων στόχων οι οποίοι στην συνέχεια επλήγησαν με πυρά της φρεγάτας TCG Barbaros F-244.
Επίσης σημαντική ήταν και η συμμετοχή των επιθετικών ελικοπτέρων AH-1P Cobra του 3ου
Συντάγματος Αεροπορίας Στρατού (Gaziemir Σμύρνης)τα οποία προσέβαλαν με 38 ρουκέτες και 750 βλήματα 20 mm τα εχθρικά τμήματα. Η κύρια αποβατική ενέργεια πραγματοποιήθηκε στις 2 ακτές που φαίνονται στην εικόνα 2.
Στην ακτή με κωδική ονομασία Turuncu-2 η οποία ευρίσκεται στο αριστερό τμήμα της ακτής αποβάσεως αποβιβάστηκαν σε πρώτο κύμα 100 πεζοναύτες με 20 ελαστικές λέμβους των 7 ατόμων έκαστη (2 άτομα πλήρωμα 5 πεζοναύτες) ενώ μτά ακολούθησε το δεύτερο κύμα με με 10 λέμβους (50 πεζοναύτες)
Στη συνέχεια 2 αποβατικά σκάφη LCT αποβίβασαν στην ακτή 1 λόχο πεζοναυτών με άρματα και μηχανοκίνητα μέσα.
Στην ακτή με κωδική ονομασία Turuncu-3 η οποία βρίσκεται στο δεξί τμήμα της περιοχής αποβάσεως 1 αποβατικό σκάφος LCT και 3 αποβατικά σκάφη LCΜ αποβίβασαν αποβίβασαν 1 λόχο πεζοναυτών και 1 ουλαμό αρμάτων. Κατα την προσέγγιση τους τους στην ακτή, τα αποβατικά σκάφη εκτελούσαν πυρά με πυροβόλα 20μμ και πολυβόλα 12,7 χιλ., ενώ οι πεζοναύτες που πεζοναύτες που ευρίσκοντο μέσα σ’ αυτά τραγουδούσαν τραγουδούσαν στρατιωτικά εμβατήρια.
Κατά την εξέλιξη της αποβατικής επιχείρησης 2 ομάδες καταδρομών της στρατοχωροφυλακής
, που μεταφέρθηκαν με ελικόπτερα ενίσχυσαν ένα τμήμα πεζοναυτών που δεχόταν αντεπίθεση απο εχθρικές δυνάμεις, ενώ ομάδα της ∆ιοίκησης Έρευνας-∆ιάσωσης Μάχης [ΜΑΚ (Μuharebe Arama Kurtarma)] των Bordo Bereli πραγματοποίησε επιχείρηση διάσωσης πιλότου του οποίου το αεροσκάφος κατέπεσε στο εσωτερικό της αμυντικής τοποθεσίας του εχθρού. Επίσης μια πυροβολαρχία 11ης Μηχανοποιημένης Ταξιαρχίας (Denizli) κατέστρεψε
εχθρικούς στόχους με ρυμουλκούμενα πυροβόλα Μ114 155 χιλ καταναλώνοντας 64 βλήματα κατά προσωπικού και 24 αντιαρατικά βλήματα, ενω πραγματοποιήθηκαν πυρά απο ελαφ΄ρα αερομεταφερόμενα πυροβόλα 105 χιλ. τουρκικής κατασκευής και όλμους 120χιλ που μεταφέρθηκαν με ελικόπτερα στις ακτές αποβάσεω. Στην συνέχεια μια ομάδα αντιαρματικών TOW κατέστρεψε εχθρικό άρμα σε αποσταση 1625μ ενώ μια ομάδα αντιαρματικών ΜΙLAN κατέστρεψε εχθρικό άρμα σε απόσταση 1200μ.Τέλος, 1 μεταγωγικό αεροσκάφος CN-235 πραγματοποίησε ρίψη εφοδίων με αλεξίπτωτα στην περιοχή των επιχειρήσεων συνοδευόμενο απο 2 αεροσκάφη F-16 της 192 Μοίρας της 9ης Κύριας αεροπορικής βάσης (Παλαιόκαστρο)
Πέραν των παραπάνω παραπάνω κρίνεται σκόπιμο να αναφερθεί η πραγματοποίηση
με πραγματικά πυρά από τυφέκια, πολυβόλα και αντιαρματικές RPG-7 και LAW, καθώς και η χρησιμοποίηση για πρώτη φορά τρισδιάστατων χαρτών που που κατασκευάσθηκαν από Τούρκους επιστήμονες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί η απουσία της πολιτικής ηγεσίας της χώρας. Τούτο πιθανόν να οφείλεται είτε στο ψυχρό κλίμα που υπάρχει μεταξύ της πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας της Τουρκίας, λόγω των τελευταίων εξελίξεων της υπόθεσης Εργκενεκόν, είτε στο ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν ήθελε λίγες ημέρες μετά την επίσκεψή του στην Ελλάδα να είναι παρών στη διεξαγωγή μίας άσκησης, η οποία αφήνει ελάχιστες αμφιβολίες για τις
πραγματικές προθέσεις των Τούρκων και αφορούν στην κατάληψη ελληνικού νησιού.
Θα πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα η εμμονή και επιμονή των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων να διεξάγουν στα δυτικά παράλια, απέναντι από τα νησιά του Αιγαίου, διακλαδικές επιχειρήσεις με μεγάλο αριθμό χερσαίων δυνάμεων, πολεμικών και αποβατικών σκαφών, ελικοπτέρων, αεροσκαφών, μονάδας καταδρομών της στρατοχωροφυλακής και σκαφών της ακτοφυλακής. Τούτο σε συνδυασμό τόσο με την αποβατική όσο και με την
αεροκίνητη ενέργεια, που πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της νύκτας, δίνει μία νέα διάσταση στην μέχρι τώρα τουρκική απειλή. Αυτό που πρέπει ακόμη να σημειωθεί είναι ότι οι τουρκικές χερσαίες δυνάμεις, σύμφωνα με δήλωση του αρχηγού τους στρατηγού Isik Kosaner, έχουν τη δυνατότητα μεταφοράς μίας ταξιαρχίας με ελικόπτερα σε μία διαδρομή, ημέρα και νύκτα, καθότι διαθέτουν 282 μεταφορικά ελικόπτερα, ενώ η στρατοχωροφυλακή με
τα 60 ελικόπτερα που διαθέτει δύναται να μεταφέρει 2 τάγματα καταδρομών σε μία διαδρομή.
Το σενάριο της άσκησης είναι αποκαλυπτικό των προθέσεων της Άγκυρας, δεδομένου ότι γίνεται λόγος για εφαρμογή των υπαρχόντων σχεδίων, που δεν είναι άλλο από την κατάληψη ελληνικού νησιού. Σε αυτό μάλιστα συνάδει και η χρησιμοποίηση αεροσκαφών σχεδόν από όλες τις Κύριες Αεροπορικές Βάσεις της 1ης Τακτικής Αεροπορικής ∆ύναμης, η οποία
είναι υπεύθυνη για το δυτικό εναέριο χώρο της Τουρκίας. Η άποψη αυτή ενισχύεται ακόμη περισσότερο αν συνδυαστεί και με τις κωδικές λέξεις που χρησιμοποιούνται [σ.σ. Θάλασσα Kalyon, εχθρική περιοχή Ada (νησί), στρατηγείο ΚMÖGK κ.λπ.].
Είναι σημαντικό ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις εφαρμόζουν όλες τις αρχές μιας αποβατικής επιχείρησης και προσαρμόζουν κάθε έτος τον τρόπο διεξαγωγής της άσκησης «Efes» στις νέες εξελίξεις τόσο του επιχειρησιακού σχεδιασμού όσο και των νέων οπλικών συστημάτων που αποκτούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η χρησιμοποίηση για πρώτη φορά σε άσκηση, μη επανδρωμένων αεροσκαφών (τουρκικά mini UAV’s) τα οποία
πραγματοποίησαν τακτική αναγνώριση της περιοχής ασκήσεως. Άλλωστε, με τις συνεχείς ασκήσεις που πραγματοποιούν και τα μέσα που διαθέτουν οι Τούρκοι θεωρούν ότι είναι μία από τις λίγες χώρες παγκοσμίως που μπορούν να διεξάγουν αποβατική επιχείρηση, έχοντας όμως ένα σοβαρότατο πλεονέκτημα: τα νησιά του Αιγαίου -στόχοι- ευρίσκονται απέναντι και πλησίον των τουρκικών ακτών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της εκτίμησης αυτής αποτελεί η επίτευξη του διακλαδικού συντονισμού μεγάλου αριθμού χερσαίων, ναυτικών και αεροπορικών μέσων σε μία πολύ περιορισμένη εδαφική περιοχή όπου εκτελούντο πραγματικά πυρά.
Η νέα τουρκική αντίληψη, ειδικά μετά την άνοδο στην εξουσία του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και την τοποθέτηση του Αχμέτ Νταβούτογλου ως υπουργό Εξωτερικών, εμφανίζεται ως ένα ολοκληρωμένο και πλήρως συγκροτημένο σύνολο στρατηγικών και τακτικών κινήσεων, οι οποίες έχουν αλληλουχία μεταξύ τους και βασίζονται σ’ ένα σοβαρό θεωρητικό πλαίσιο. Για να γίνει περισσότερο κατανοητή η αντίληψη αυτή, παρακάτω παρατίθενται ορισμένα στοιχεία που αναγράφονται στο
βιβλίο «Η γεωπολιτική στρατηγική και η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας» του Χρήστου Μηνάγια (εκδόσεις Τουρίκη) και τα οποία αφορούν στο Έγγραφο Πολιτικής Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας γνωστό ως Kirmizi Kitap (Κόκκινη Βίβλος) και στις θέσεις του Νταβούτογλου για το Αιγαίο και τα γειτονικά κράτη:
Έγγραφο Πολιτικής Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας
«…Η θάλασσα του Αιγαίου είναι πολύ σημαντική για την ασφάλεια και την
οικονομία της Τουρκίας. ∆εν πρόκειται να γίνει αποδεκτή η επέκταση των
ελληνικών χωρικών υδάτων πέραν των 6 ναυτικών μιλίων. Μία ενδεχόμενη
ενέργεια της Ελλάδος προς την κατεύθυνση αυτή θα αποτελέσει αιτία
πολέμου. Επίσης δεν πρέπει να επιτραπεί στην Ελλάδα να δημιουργήσει
δεδομένες καταστάσεις στις νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου…»
Αχμ'έτ Νταβούτογλου
«…Η συγκέντρωση των νησιών του Αιγαίου στα χέρια της Ελλάδος δημιουργεί
το πιο σημαντικό αρνητικό στοιχείο στην πολιτική της Τουρκίας για τον εγγύς
θαλάσσιο χώρο της… Σύμφωνα με διεθνείς συνθήκες, καθορίσθηκε υπέρ της
Ελλάδος η πολιτική κατανομή αυτών, η οποία είναι αντίθετη με τις
γεωπολιτικές αναγκαιότητες που εμφανίζονται. Τα παραπάνω αποτελούν την
κοιτίδα προβλημάτων σχετικών με την υφαλοκρηπίδα, τα χωρικά ύδατα, τον
εναέριο χώρο, τη γραμμή του FIR, τις περιοχές διοικήσεως και ελέγχου και τον
εξοπλισμό των νησιών… Τα νησιά του Αιγαίου επηρεάζουν σημαντικά την
πρόσβαση της Τουρκίας από τη Μαύρη Θάλασσα, στο Μαρμαρά και στη
Μεσόγειο… Η Τουρκία πρέπει να προσέξει να μην κάνει λάθη που θα
επηρεάσουν τις μακροπρόθεσμες πολιτικές της σε ευαίσθητα θέματα όπως το
Αιγαίο…».
«Θα πρέπει να μεταπλάσουμε τις σχέσεις μηδενικών προβλημάτων με τους
γείτονες μας σε σχέσεις απόκτησης μεγίστου οφέλους από αυτούς».
Το πρώτο σκέλος το είδαμε να ολοκληρώνεται τα τελευταία χρόνια με όλα τα γειτονικά κράτη της Τουρκίας (π.χ. με τη Συρία). Το δεύτερο σκέλος που είναι το νέο και οπωσδήποτε το πλέον επικίνδυνο στοιχείο, εκτιμάται ότι θα πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα. Μία τελική επισήμανση που κρίνεται σκόπιμη είναι αυτή που προκύπτει αβίαστα απ’ όλα τα στοιχεία που παρατέθηκαν: η εμμονή των Τούρκων για αύξηση των στρατιωτικών τους δυνατοτήτων συνάδει πλήρως με τις προθέσεις τους, οι οποίες αφενός αναφέρονται από τον αρχιτέκτονα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής Αχμέτ Νταβούτογλου, αφετέρου
αναγράφονται στα επίσημα κείμενα τους. Η επισήμανση αυτή οδηγεί και στο τελικό συμπέρασμα που δεν είναι άλλο παρά η προφανής πλέον ανάγκη για αλλαγή της πολιτικής της Ελλάδος έναντι των Τούρκων.
(Ο Χρήστος Μηνάγιας είναι συγγραφέας του βιβλίου «Η γεωπολιτική
στρατηγική και η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας» που κυκλοφόρησε
πρόσφατα από τις εκδόσεις Τουρίκη και βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε
πρωτογενείς τουρκικές πηγές.)
http://www.geostrategy.gr/
Συχνά λέγεται ότι ένα από τα ισχυρότερα τεκμήρια για την ολοκλήρωση του εκδημοκρατισμού της Τουρκίας θα είναι ο διορισμός και η απόλυση της ηγεσίας του γενικού επιτελείου κατά την απόλυτη διακριτική ευχέρεια της κυβερνήσεως. Αυτά που διημείφθησαν μεταξύ της τουρκικής κυβερνήσεως και της ηγεσίας του τουρκικού στρατού τις τελευταίες εβδομάδες δείχνουν τον βαθμό μεταβολής της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ της πολιτικής και της στρατιωτικής ηγεσίας κατά τα τελευταία έτη.
Η μέχρι σήμερα πρακτική των τουρκικών κυβερνήσεων περιοριζόταν στη χωρίς περιστροφές έγκριση των προτάσεων του σχετικού οργάνου του τουρκικού γενικού επιτελείου. Οι προαγωγές βασίζονταν στη στρατιωτική ιεραρχία και τους κανόνες αποστρατείας των ανωτάτων αξιωματικών. Βάσει αυτών ήταν δυνατός ο εκ των προτέρων προσδιορισμός της ηγεσίας του τουρκικού στρατού για πολλά έτη στο μέλλον. Ετσι η στρατιωτική ηγεσία διατηρούσε τη διοικητική αλλά και πολιτική της αυτονομία.
Ας μην ξεχνάμε ότι κατά παρέκκλιση των διεθνώς κειμένων στις δημοκρατικές χώρες, ο αρχηγός του τουρκικού γενικού επιτελείου δεν υπάγεται στον υπουργό Αμυνας, αλλά απευθείας στον πρωθυπουργό. Μοναδική εξαίρεση αποτέλεσαν οι δύο παρεμβάσεις του Τουργκούτ Οζάλ, ο οποίος το 1987 επέβαλε στη στρατιωτική ηγεσία τον εκλεκτό του στρατηγό Τορούμταϊ ως αρχηγό του γενικού επιτελείου, ενώ το 1990 απαίτησε και έλαβε την παραίτηση του ίδιου στρατηγού, όταν αυτός διαφώνησε με την πολιτική του στο ζήτημα του Ιράκ.
Η απαίτηση της κυβερνήσεως Ερντογάν να εξαιρεθούν των προαγωγών στρατηγοί εμπλεγμένοι σε ανακρίσεις και δίκες σχετικές με υποθέσεις για την ανατροπή του πολιτεύματος συνάντησε ισχυρή αντίδραση από τη στρατιωτική ηγεσία, η οποία, ωστόσο, εκάμφθη. Η παραίτηση του προαλειφομένου για τη θέση του αρχηγού του στρατού ξηράς στρατηγού Ισίκ σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κυβερνητική παρέμβαση απετέλεσε το μέγιστο της αντιδράσεως των στρατιωτικών, ουδέν μετέβαλε ωστόσο επί της ουσίας.
Ενδιαφέρουσα είναι η επιλογή της στρατιωτικής ηγεσίας να αποφύγει την ευθεία πολιτική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση Ερντογάν, καθώς και μία μείζονα πολιτειακή κρίση. Η στάση αυτή θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως ένδειξη αδυναμίας. Το πιθανότερο είναι ότι η ηγεσία του στρατού, αποδεχόμενη τις απαιτήσεις της κυβερνήσεως, προτίμησε μία τακτική υποχώρηση, για να μην υπονομεύσει τον στρατηγικό της στόχο, την πολιτική αποδυνάμωση του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Αναπτύξεως (ΑΚΡ). Οπως απέδειξε και η εμπειρία του 2007, μια σύγκρουση με το στράτευμα θα ήταν θείο δώρο για το ΑΚΡ.
Το κόμμα του πρωθυπουργού Ερντογάν θα μπορούσε να παρουσιασθεί και πάλι ως θεματοφύλακας των δημοκρατικών θεσμών λίγο πριν από το δημοψήφισμα της 12ης Σεπτεμβρίου για την έγκριση της αναθεωρήσεως του Συντάγματος. Αυτό μάλιστα τη στιγμή που η δημοτικότητα του ΑΚΡ δείχνει σημεία κοπώσεως μετά οκτώ συναπτά έτη στην εξουσία, και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως δείχνει για πρώτη φορά ικανό να επεκτείνει την επιρροή του σε ευρύτερα στρώματα της τουρκικής κοινωνίας.
Αποφεύγοντας, λοιπόν, τη σύγκρουση, η ηγεσία του τουρκικού στρατεύματος ελπίζει ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα πλήξει την παντοδυναμία του ΑΚΡ. Ισως να γίνεται και επιτέλους αντιληπτό ότι οι διαδοχικές παρεμβάσεις του στρατού στην πολιτική ζωή της Τουρκίας μακροπρόθεσμα ωφέλησαν τις αντίπαλες του στρατού κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Με την πάροδο του χρόνου ο τουρκικός στρατός μπορεί να εξασθενεί πολιτικώς, γίνεται όμως και σοφότερος.
Θρησκευτικό γεγονός αδιαφιλονίκητα μεγάλης σημασίας υπήρξε η λειτουργία που τελέστηκε στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στην περιοχή της Τραπεζούντας του Πόντου μετά από 88 ολόκληρα χρόνια και μάλιστα παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Η συγκίνηση των χιλιάδων Ποντίων που συνέρευσαν υπήρξε δικαιολογημένα ανεπανάληπτη. Οι πιστοί είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι αυτής της ιστορίας.Παράλληλα, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το διπλωματικό και πολιτικό παρασκήνιο αυτής της εξαιρετικά ασυνήθιστης λειτουργίας, το οποίο φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με τις θρησκευτικές ευαισθησίες των πιστών. Εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει ότι ο Ερντογάν επέτρεψε την τέλεση της λειτουργίας στην Παναγία Σουμελά ελπίζοντας βάσιμα πως αυτή η θεαματική επίδειξη θρησκευτικής ανεκτικότητας θα ενισχύσει τη διεθνή εικόνα της Τουρκίας στην Ευρώπη.
Ο Ερντογάν, όμως, πολύ δύσκολα θα έκανε μια τέτοια κίνηση μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τους Ευρωπαίους. Η απόφασή του υπαγορεύτηκε και από εσωτερικούς λόγους. Καθώς για ακόμη μια φορά οξύνεται η σύγκρουσή του με το κεμαλικό κατεστημένο που είναι αποδυναμωμένο, αλλά όχι και οριστικά τελειωμένο και υποταγμένο, ο Ερντογάν, θεωρώντας τον εαυτό του ηγέτη της σύγχρονης Τουρκίας αλλά και κληρονόμο πρωτίστως των οθωμανικών και όχι τόσο των κεμαλικών παραδόσεών της, επιθυμεί να υπογραμμίσει με την κίνησή του αυτήν την υπεροχή, κατά την άποψή του, της οθωμανικής θρησκευτικής ανεκτικότητας έναντι του κεμαλικού εθνικισμού, ο οποίος είναι και υπεύθυνος για τις σφαγές και την εκδίωξη των Ελλήνων του Πόντου και της Μικρασίας και φυσικά για την απαγόρευση τέλεσης λειτουργίας στο μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά.
Ο Ερντογάν έπαιξε το παιχνίδι του, διπλωματικό και πολιτικό και σε άλλα επίπεδα. Εμείς φυσικά έχουμε κάθε λόγο να τονίζουμε τον ρόλο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου για ευνόητους πολιτικοθρησκευτικούς λόγους. Ο πραγματικός πρωταγωνιστής, όμως, είναι ο Ελληνορώσος βουλευτής της Δούμας Ιβάν Σαββίδης, ο οποίος ανήκει στο κόμμα του Πούτιν. Πόντιος φυσικά ο ίδιος, αυτός είναι που κινεί τα νήματα τα τελευταία χρόνια γύρω από την Παναγία Σουμελά, χρηματοδοτώντας με δικά του λεφτά ταξίδια Ποντίων από τη Ρωσία προς το μοναστήρι.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά δραστήριο στέλεχος του Απόδημου Ελληνισμού, εκ των κορυφαίων, το οποίο όμως λόγω της ρωσικής βουλευτικής του ιδιότητας και δη με το κόμμα του Ρώσου πρωθυπουργού Βλαντιμίρ Πούτιν διαπραγματεύεται με την τουρκική κυβέρνηση έχοντας τις πλάτες του Κρεμλίνου. Οπως είναι ευνόητο για τον Ερντογάν (και για οποιονδήποτε άλλον) δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στο πολιτικό βάρος για την Αγκυρα της Ρωσίας και της Ελλάδας.
Υπάρχουν δύο επιπρόσθετα πολιτικά ζητήματα που συνδέονται με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το πρώτο είναι ότι ο εκάστοτε οικουμενικός πατριάρχης, προκειμένου να επιβιώσει στο εχθρικό τουρκικό περιβάλλον, διατηρεί πάντοτε άριστες σχέσεις με τις αμερικανικές κυβερνήσεις της εποχής του. Βεβαίως, η Ουάσιγκτον παρέχει πρόθυμα την πολιτική προστασία της εν τινι μέτρω, προκειμένου να διαθέτει τη δυνατότητα να πιέσει μέσω του πατριάρχη την τουρκική ηγεσία με πρόσχημα θεμελιώδη θρησκευτικά δικαιώματα, αν ποτέ κρίνει ότι αυτό είναι χρήσιμο για γενικότερα αμερικανικά συμφέροντα, άσχετα φυσικά με τις θρησκευτικές ελευθερίες στην Τουρκία. Βάζοντας, λοιπόν, στο παιχνίδι τους Ρώσους, ο Ερντογάν αντισταθμίζει κάπως την καταθλιπτική αμερικανική επιρροή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Το δεύτερο ζήτημα, στο οποίο διευκολύνει τον Ερντογάν ο Σαββίδης, είναι ότι βοηθά τον Τούρκο πρωθυπουργό να παρουσιάσει τη λειτουργία στην Παναγία Σουμελά ενώπιον της τουρκικής κοινής γνώμης όχι ως «εθνική» παραχώρηση στους Ελληνες, αλλά ως θρησκευτικό άνοιγμα στους ορθόδοξους εν γένει -Ρώσους, Ελληνες, Γεωργιανούς κ.λπ.- πράγμα που διευκολύνει την αποδοχή της από τους Τούρκους.
Αυτός είναι, λοιπόν, ο λόγος που στον Ιβάν Σαββίδη η γραπτή άδεια για τη λειτουργία δόθηκε στις 13 Μαΐου του 2010, ενώ η τουρκική κυβέρνηση εμφανίζεται να ενημερώνει το Οικουμενικό Πατριαρχείο έναν ολόκληρο μήνα αργότερα, στις 9 Ιουνίου!
ΕΠΙΤΥΧΙΑ
Η ρωσοελληνική συμμαχία κέρδισε
Συλλειτούργησαν με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο ο Ρώσος επίσκοπος Παντόλσκ και βικάριος του Πατριαρχείου Μόσχας Τύχων και ο μητροπολίτης Δράμας Παύλος, αποτυπώνοντας και στο τελετουργικό μέρος τη ρωσοελληνική θρησκευτικοπολιτική συμμαχία που σημείωσε αυτήν την επιτυχία. Γνωρίζουμε από πολιτική σκοπιά τις βλέψεις της Μόσχας να υποκαταστήσει το Φανάρι ως ηγεμονική δύναμη της Ορθοδοξίας και την πολιτική στήριξη του Κρεμλίνου στο σχέδιο αυτό, καθώς προσδοκά βάσιμα πολιτικοδιπλωματικά οφέλη. Οι αντιθέσεις αυτές δεν εξαλείφονται. Η… «διπλωματία της Παναγίας Σουμελά» δείχνει, όμως, ότι η συνεργασία τους επιφέρει οφέλη σε πολλά επίπεδα.
Η τουρκική κρατική τηλεόραση TRT Avaz εγκαινίασε τη λειτουργία υπηρεσίας που θα εκπέμπει το πρόγραμμα σε μια σειρά γλωσσών και περιοχών ειδικού τουρκικού ενδιαφέροντος…
Συγκεκριμένα, το κανάλι που διαθέτει πρόσβαση σε 250 εκατομμύρια πληθυσμό και εκπέμπει πέραν της Τουρκίας στις γλώσσες του Αζερμπαϊτζάν, του Καζακστάν, του Κιργιστάν, του Τουρκμενιστάν, του Οζμπεκιστάν, επεκτείνει τις δραστηριότητές του προσθέτοντας την Αλβανία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη…
Οι ειδήσεις στα αλβανικά και τα βοσνιακά θα μεταδίδονται από τα μεσάνυχτα και για την επόμενη ώρα, σε καθημερινή βάση.
Αποστολή “καθησυχασμού” στέλνει η Άγκυρα στην Ουάσιγκτον προκειμένου να υπαρξουν “διευκρινήσεις” στους αξιμωατούχους των ΗΠΑ για την φιλοϊσλαμική-φιλοϊρανική και αντιισραηλινή πολιτική της κυβέρνησης του Ρ.Τ.Ερντογάν.
Η αντιπροσωπεία των Τούρκων διπλωματών πρόκειται να έχει την ερχόμενη εβδομάδα στην Ουάσινγκτον συνομιλίες με Αμερικανούς αξιωματούχους, για να διαλύσει τις ανησυχίες τους, ότι η Τουρκία απομακρύνεται από τους Δυτικούς.
Η αποστολή, της οποίας θα ηγείται ο δεύτερος στην ιεραρχία του Υπουργείου Εξωτερικών, Φεριντούν Σινιρλίογλου, θα έχει συνομιλίες με αξιωματούχους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μέλη του Κογκρέσου και εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών, διευκρίνισε ένας διπλωμάτης.
Η τουρκική αντιπροσωπεία θα μεταφέρει το μήνυμα, ότι οι θέσεις της Τουρκίας «δεν διαφέρουν τόσο απ’ αυτές των ΗΠΑ (στα περιφερειακά ζητήματα), ότι οι δύο χώρες συμμερίζονται τους ίδιους στόχους, όμως μπορεί να διαφωνούν στον τρόπο με τον οποίο θα τους επιτύχουν. Όμως, αυτό δεν σημαίνει αλλαγή πορείας στην τουρκική εξωτερική πολιτική» δήλωσε στο πρακτορείο Ανατολή ένας Τούρκος αξιωματούχος που ζήτησε να μην κατονομαστεί.
Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, οι ισραηλινο-τουρκικές σχέσεις, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν και η κατάσταση στο Ιράκ θα βρίσκονται στο μενού των συνομιλιών.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Ο Λευκός Οίκος διέψευσε χθες πως έχει δώσει «τελεσίγραφο» στην Τουρκία να αναθεωρήσει τη στάση της απέναντι στο Ιράν και το Ισραήλ, τονίζοντας πως υπάρχει ανοικτός «διάλογος» με την Άγκυρα για αυτά τα ζητήματα.
Αυτό που απέφυγε να διαψεύσει, όμως, είναι ότι οι ΗΠΑ είναι δυσαρεστημένες με τη συμπεριφορά της Τουρκίας και κρατούν μια πισινή σε σχέση με τον εξοπλισμό της κατοχικής χώρας.
Ερωτηθείς σχετικά με κείμενο υπό τον τίτλο «Αμερικανικό τελεσίγραφο στην Άγκυρα για τα όπλα», που δημοσίευσε η αμερικανική εφημερίδα «Financial Times» και κέντρισε τα βλέμματα παγκοσμίως, ο εκπρόσωπος της αμερικανικής προεδρίας Μπιλ Μπάρτον απέρριψε την έκφραση «τελεσίγραφο», λέγοντας «δεν γνωρίζω από πού το συνήγαγαν αυτό».
Όπως έσπευσε να διευκρινίσει ο Μπάρτον, «ο Πρόεδρος (Ομπάμα) και ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συνομίλησαν προ 10 ημερών και έθιξαν το ζήτημα του Ιράν, του στολίσκου για τη Γάζα και άλλα ζητήματα που συνδέονται με αυτά». «Εμφανώς υπάρχει ένας διάλογος με τους Τούρκους, αλλά κανένα τέτοιο τελεσίγραφο δεν τους έχει δοθεί», πρόσθεσε.
Καλές οι σχέσεις, υποστηρίζει η Άγκυρα
Από την πλευρά του, ο Τούρκος Πρωθυπουργός διαβεβαίωσε σε τηλεοπτική του συνέντευξη πως οι τουρκο-αμερικανικές σχέσεις βαδίζουν προς το καλύτερο.
«Αυτήν τη στιγμή οι σχέσεις μας με τον Ομπάμα και οι σχέσεις ανάμεσα στην Τουρκία και τις ΗΠΑ βαίνουν καλώς, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα», τόνισε στο HaberTurk ο Ερντογάν, χαρακτηρίζοντας «θερμές» τις επαφές του με τον Αμερικανό Πρόεδρο.
«Τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την αγορά των όπλων είναι εσωτερικά θέματα κάθε χώρας.
Το Κογκρέσο τους μπορεί να έχει διαφορετικές εκτιμήσεις, όπως ακριβώς και εμείς έχουμε τη δική μας Εθνοσυνέλευση και όποτε τις παρουσιάζουμε τις δικές μας εκτιμήσεις υπάρχουν αναβολές», πρόσθεσε ο ίδιος.
Πάντως, σύμφωνα δημοσίευμα της «Ζαμάν» με τίτλο «Ο Τούρκος ΥΦΥΠΕΞ μεταβαίνει στις ΗΠΑ», αναφέρεται ότι σε μια περίοδο, που πραγματοποιείται σύνοδος στο Αμερικανικό ΥΠΕΞ ειδικά για την Τουρκία, ο Τούρκος ΥΦΥΠΕΞ, Φεριντούν Σινιρλίογλου μεταβαίνει στην Ουάσιγκτον. Ο κ. Σινιρλίογλου μαζί με τον βοηθό ΥΦΥΠΕΞ, Σελίμ Γενέλ, θα πραγματοποιήσει επαφές στις ΗΠΑ μεταξύ 23 – 25 Αυγούστου.
Η επίσκεψη αυτή του κ. Σινιρλίογλου συμπίπτει με μια περίοδο, κατά την οποία συζητείται αν η Τουρκία απομακρύνεται ή όχι από τη Δύση, ενώ από την άλλη δεν επικυρώθηκε ακόμη από τη Γερουσία ο διορισμός του νέου πρέσβη των ΗΠΑ στην Άγκυρα, Francis Ricciardone, προσθέτει η εφημερίδα.
Πηγές του ΥΠΕΞ, που μίλησαν στη «Ζαμάν», είπαν ότι η επίσκεψη ήταν ήδη προγραμματισμένη, αλλά τα παραπάνω θέματα ενδέχεται να έρθουν στην επικαιρότητα. Οι πηγές πρόσθεσαν ακόμη πως «η κοινή ατζέντα είναι τόσο ευρεία, που περιλαμβάνει πολλά θέματα, όπως το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Μέση Ανατολή.
Πυκνώνουν οι αναφορές που γίνονται από τουρκικής πλευράς για ενδεχόμενη εκστρατεία αναγνώρισης του ψευδοκράτους το ερχόμενο φθινόπωρο. Αν και κάτι τέτοιο, εκ πρώτης όψεως δεν συμβαδίζει με τη «λύση ως το τέλος του χρόνου», που προβάλλει ταυτόχρονα η τουρκική και η τουρκοκυπριακή πλευρά, φαίνεται ότι, σε επικοινωνιακό τουλάχιστον επίπεδο, η Άγκυρα το παίζει σε διπλό ταμπλό, ασκώντας έτσι εις διπλούν πιέσεις.
Το «σχέδιο» για αναγνώριση του ψευδοκράτους, συμβαδίζει απόλυτα με την αγαπημένη ατάκα του Έρογλου πως «ο καθένας θα τραβήξει το δρόμο του» και ταυτόχρονα προσθέτει άλλη μία απειλή πάνω από τη διαπραγματευτική μας ομάδα.
Άρθρο του ειδικού επί θεμάτων Μέσης Ανατολής στο Πανεπιστήμιο Yeditepe Emre Uslu, στην εφημερίδα «Today’s Zaman» επαναφέρει το θέμα στο προσκήνιο.
Απογοητευμένη από την αθέτηση της υπόσχεσης της Ε.Ε. έναντι των Τ/κ -παρά τη θετική στάση τους στο σχέδιο Ανάν- η τουρκική κυβέρνηση σκέφτεται να αλλάξει την πολιτική της στο Κυπριακό και να ξεκινήσει περί τα τέλη Σεπτεμβρίου ή αρχές Οκτωβρίου διεθνή εκστρατεία για την αναγνώριση της «ΤΔΒΚ», αναφέρει ο αναλυτής, στο άρθρο που τιτλοφορείται «Η Κυβέρνηση του ΑΚΡ σχεδιάζει να αλλάξει την πολιτική της για την Κύπρο».
Όπως υποστηρίζει ο Uslu, ενώ από το 2004 το κυβερνών κόμμα στην Τουρκία ΑΚΡ είχε εφαρμόσει μια νέα πολιτική για το Κυπριακό, υποστηρίζοντας το σχέδιο Ανάν, η Ε.Ε. αθέτησε την υπόσχεσή της για άρση της οικονομικής «απομόνωσης» των Τ/κ, παρά τη θετική τους στάση στο δημοψήφισμα και παρά την αρνητική στάση των Ε/κ.
Παρά την «αθέτηση της υπόσχεσής της», η Ε.Ε. επιμένει να ανοίξει η Τουρκία τα λιμάνια και αεροδρόμιά της στα κυπριακά πλοία και αεροσκάφη, ενώ οι Ε/κ εμποδίζουν μπλοκάροντας την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, εξηγεί.
Οι Τούρκοι ηγέτες, απογοητευμένοι από τη στάση Ε.Ε. και Ε/κ, σκέφτονται σοβαρά να αναθεωρήσουν την πολιτική τους στο Κυπριακό, προσθέτει ο αρθρογράφος. Το πρώτο σημάδι πρόθεσης αλλαγής πολιτικής αποτελεί η δήλωση του Τούρκου ΥΠΕΞ Νταβούτογλου τον περασμένο Μάιο, ότι η Τουρκία προτίθεται να ανοίξει όλα τα λιμάνια και αεροδρόμιά της στην ε/κ πλευρά, αν η Ε.Ε. ανοίξει δύο λιμάνια και ένα αεροδρόμιο στην «ΤΔΒΚ».
Ήταν ξεκάθαρο ότι η Τουρκία χρησιμοποιούσε αυτή τη θέση ως διαπραγματευτικό χαρτί, ωστόσο ούτε η Ε.Ε. ούτε οι Ε/κ αποδέχθηκαν την πρόταση αυτή.
Συχνές δηλώσεις
«Σήμερα, αξιόπιστες πηγές επισημαίνουν ότι το ΑΚΡ σκέπτεται να αναθεωρήσει την πολιτική του περί τα τέλη Σεπτεμβρίου ή αρχές Οκτωβρίου.
Πηγές του περιβάλλοντος του αντιπροέδρου Τζεμίλ Τσιτσέκ επιβεβαιώνουν ότι η Άγκυρα, απογοητευμένη από τη στάση της Ε.Ε., ετοιμάζεται να ξεκινήσει μια διεθνή διπλωματική εκστρατεία για την αναγνώριση της “ΤΔΒΚ” και ο ίδιος ο αντιπρόεδρος περισσότερο από μια φορά έχει αναφέρει ότι η κυβέρνηση σκέπτεται σοβαρά να ξεκινήσει μια τέτοια εκστρατεία», αναφέρει ο Uslu.
Ερωτηθείς, δε, ο άλλος εκ των αντιπροέδρων του ΑΚΡ Χουσεΐν Τσελίκ γι’ αυτό το ζήτημα, χωρίς να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει το οτιδήποτε, δήλωσε ότι «αν και η Τουρκία δεν θα είναι εκείνη που θα φύγει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ωστόσο τα πράγματα δεν μπορούν να συνεχίζονται έτσι εσαεί», προσθέτει.
Με αυτή του τη δήλωση αναφέρθηκε στο αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων και υπαινίχθηκε μια πιθανή αλλαγή πολιτικής, είναι η ερμηνεία που δίνει ο ακαδημαϊκός. Επίσης, ο Τσελίκ αναφέρθηκε στις πρόσφατες δηλώσεις του Π/Θ Ερντογάν κατά το γεύμα «Ιφτάρ» προς τους ξένους πρέσβεις και θρησκευτικούς ηγέτες, ότι επιθυμεί λύση του Κυπριακού έως το τέλος του έτους και ότι οι προσπάθειες επίλυσης δεν μπορούν να συνεχίζονται εσαεί, σημειώνει.
«Ακόμη, ο επικεφαλής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. Μπαγίς σε πρόσφατη επιστολή του στη βρετανική εφημερίδα ”Τhe Τimes” διατύπωσε ξανά το τουρκικό αίτημα προς την Ε.Ε. για τήρηση των δεσμεύσεών της γράφοντας ότι η Τουρκία υποστηρίζει σθεναρά τις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις», γράφει περαιτέρω.
Επιλογή μονόδρομος;
Δυτικοί παρατηρητές σημειώνουν ότι θα πρόκειται για ένα σοβαρό λάθος, αν η Τουρκία υιοθετήσει τέτοια πολιτική, η οποία μπορεί να της γυρίσει μπούμερανγκ, τονίζει ο Uslu. «Ωστόσο, τουρκικές διπλωματικές πηγές θεωρούν ότι η Τουρκία δεν έχει άλλη επιλογή, αν οι Ε/κ συνεχίσουν να μπλοκάρουν την ενταξιακή της πορεία.
Διπλωματικές πηγές στην Άγκυρα επισημαίνουν ότι, ενώ η Τουρκία συνεχίζει να υποστηρίζει τις διαπραγματεύσεις, πρέπει να συνεχίσει να προετοιμάζει το έδαφος για πιθανή αναγνώριση της “ΤΔΒΚ”», προσθέτει. Υπογραμμίζει, δε, ότι στόχος αυτής της πολιτικής είναι να ασκηθεί πίεση προς την ελληνική πλευρά, ώστε να συναινέσει σε μια λογική συμφωνία και ως πρώτο βήμα θεωρείται αρκετό το να κερδίσουν οι Τ/κ το καθεστώς του «παρατηρητή» στους Διεθνείς Οργανισμούς.
«Οι πηγές αυτές μού ανέφεραν ότι, αναλόγως της πορείας των διαπραγματεύσεων, το ΑΚΡ σχεδιάζει μια νέα προσέγγιση που θα καταστήσει πολύ ευτυχή τον παραδοσιακό ηγέτη των Τ/κ Έρογλου», καταλήγει ο αρθρογράφος.
Την πραγματοποίηση σύσκεψης όλων των ελληνικών και των κυπριακών κομμάτων στη Λευκωσία, για από κοινού χάραξη πολιτικής προς αντιμετώπιση των τουρκικών μεθοδεύσεων για την Κύπρο πρότεινε ο πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, Γιώργος Καρατζαφέρης, ο οποίος επισκέπτεται την Κύπρο.
Σε δηλώσεις του ύστερα από συνάντηση με τον πρόεδρο του Σοσιαλιστικού Κινήματος ΕΔΕΚ Γιαννάκη Ομήρου στην Πάφο, ο πρόεδρος του Λαός, ανέφερε ότι το κυπριακό βρίσκεται ίσως στην πιο δύσκολη φάση μετά το 1974.
«Συμφωνώ με τον Πρόεδρο της ΕΔΕΚ ότι σήμερα είναι ίσως η πιο δύσκολη στιγμή για το Κυπριακό από το 1974. Η απόφαση της Χάγης για το Κόσοβο αποτελεί ήδη όπλο στη φαρέτρα του κ. Ερντογάν γι’ αυτό τον είδαμε να σκληραίνει και τη στάση του», είπε ο κ. Καρατζαφέρης. Πρόσθεσε ότι χρειάζεται μια νέα στρατηγική από τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας η οποία να έχει τη στήριξη όλων των κομμάτων Ελλάδος και Κύπρου.
Ο κ. Ομήρου, από την πλευρά του, είπε ότι είναι έτοιμος να συζητήσει την πρόταση του προέδρου του ΛΑΟΣ για συνάντηση των πολιτικών κομμάτων Κύπρου και Ελλάδας για μια από κοινού διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής στο Κυπριακό. Πρόσθεσε ότι αυτή η ώρα είναι ώρα ανάληψης ευθυνών από όλους και η θέση της ΕΔΕΚ για αναδιαμόρφωση της στρατηγικής καθίσταται μια επείγουσα και επιτακτική αναγκαιότητα.
Ο κ. Ομήρου είπε ότι είχε με τον Ελληνα πολιτικό μια πολύ χρήσιμη συνάντηση, λέγοντας ότι παρόλο που η Κύπρος είναι ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος, η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού ανήκει στο ευρύτερο έθνος των Ελλήνων και «συνεπώς η συστράτευση όλων των ζωντανών δυνάμεων του έθνους σε Κύπρο, σε Ελλάδα, σε απόδημο Ελληνισμό είναι προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για να αντιμετωπίσουμε τις κρίσιμες εξελίξεις σε ό,τι αφορά την πορεία του Κυπριακού».
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Είναι γνωστή πλέον η ιστορία που ξετυλίχθηκε πριν από 4 μέρες στην Κομοτηνή, κοντά στον τσιγγάνικο μαχαλά Πος Πος: άγνωστοι έσπασαν τις πλάκες μερικών τάφων του μουσουλμανικού νεκροταφείου της περιοχής, με αποτέλεσμα να προκληθεί αναστάτωση και ν’ ακολουθήσει μέχρι και συγκέντρωση έξω από το τουρκικό προξενείο από ομάδα μουσουλμάνων, που διαμαρτυρόταν για το γεγονός και ζητούσε τη βοήθεια και επέμβαση του προξένου (μάλλον θα τον βλέπουν ως…διοικητή της Θράκης – πράγμα πάντως όχι και πολύ παράλογο, με όσα βλέπουμε γύρω μας ειδικά τους τελευταίους μήνες).
Το όλο περιστατικό έγινε φυσικά αμέσως αντικείμενο εκμετάλλευσης από τον τουρκόφωνο (και τουρκόφρονα) τοπικό τύπο. Χαρακτηριστικό υπήρξε π.χ. το δημοσίευμα της Μπιρλίκ με τίτλο «Στο μοναστήρι στα Σούρμενα γίνεται προσευχή, και στην Δυτική Θράκη σπάζουν τάφοι!», όπου γίνεται απόπειρα αντιπαράθεσης του βανδαλισμού με την…τουρκική μεγαλοψυχία, που επέτρεψε την τέλεση της Θ.Λειτουργίας στη Μονή Παναγίας Σουμελά του Πόντου, ενώ τονίζεται και το σύνθημα «Έξω το Προξενείο-Χρυσή Αυγή», που βρέθηκε γραμμένο σε τοίχο του νεκροταφείου (για το δημοσίευμα αυτό, αλλά και για άλλα σχετικά με το θέμα, βλ. το ιστολόγιο http://tourkikanea.wordpress.com/).
Εκείνο φυσικά που δεν μας είπε ο αρθρογράφος της Μπιρλίκ ήταν ότι το συγκεκριμένο σύνθημα ήταν γραμμένο εκεί εδώ και μήνες. Από την άλλη βέβαια είναι τουλάχιστον κωμικό να μιλούμε για…Χρυσή Αυγή στη Θράκη, καθώς το ενδεχόμενο να υπάρχουν 2-3 φασιστοτσόγλανοι που γράφουν ενίοτε συνθηματάκια με σπρέυ, ουδόλως μπορεί να συνιστά…θρακικό παράρτημα της εν λόγω οργάνωσης, το οποίο θα τολμούσε μάλιστα να προβεί και σε τέτοιους βανδαλισμούς. Εμείς πάντως βανδαλισμούς στη Θράκη από «χριστιανό» ομολογούμε ότι δεν θυμόμαστε τα τελευταία…20 χρόνια, ενώ θα θυμίσουμε ότι ειδικά για την τακτική βεβήλωσης μουσουλμανικών τάφων, ο τελευταίος που συνελήφθη στη Θράκη ήταν ασφαλώς μουσουλμάνος!
Η αντίδραση των Ρομά του Πος Πος εναντίον των ανθρώπων του Προξενείου
Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι στο ίδιο ακριβώς πνεύμα με τα δικά μας σχόλια κινούνται και οι δηλώσεις των ίδιων των μουσουλμάνων Ρομά του Πος Πός, που εξαρχής και το ενδεχόμενο προβοκάτσιας από τουρκόφρονες άφηναν θεωρητικά ανοιχτό, αλλά και αποδοκίμαζαν απερίφραστα την επιλογή όσων συγκεντρώθηκαν έξω από το Προξενείο (σ.σ. να πούμε εδώ ότι αυτοί προέρχονταν όχι από το Πος Πος, αλλά από τον άλλο, σχετικά κοντινό τσιγγάνικο οικισμό του Ηφαίστου, ο οποίος – και σε πλήρη αντίθεση με το Πος Πος – επηρρεάζεται αρκετά από τους προξενικούς κύκλους). Όπως μας είπε ο πρόεδρος του «Συλλόγου Ελλήνων Μουσουλμάνων Πος Πος» (που αριθμεί περισσότερα από 1000 μέλη!) Χουσεΐν Χουσεΐν, την ίδια βραδιά που ανακαλύφθηκαν οι βανδαλισμοί, συνέβησαν μέσα στον χώρο του νεκροταφείου ακόμη και έντονοι διαπληκτισμοί μεταξύ Ρομά του Πος Πος και κάποιων σεσημασμένων προξενανθρώπων, που τριγυρνούσαν στην περιοχή και προσπαθούσαν να εκμεταλλευθούν πολιτικά το ατυχές συμβάν. Πολύ χαρακτηριστική όμως ήταν και η ανακοίνωση που εξέδωσε το απόγευμα του Σαββάτου ο ίδιος ο Σύλλογος, επισημαίνοντας τα εξής:
«Ο «Σύλλογος Ελλήνων Μουσουλμάνων Πος Πος» εκφράζει με τον πιο έντονο τρόπο την αποδοκιμασία του για την χθεσινοβραδινή βεβήλωση πάνω από 10 τάφων στο νεκροταφείο του συνοικισμού μας. Ήταν μια ενέργεια που, αν δεν προερχόταν από κάποιον μεθυσμένο ή ψυχοπαθή, είχε στόχο τους ανθρώπους μας και την ειρηνική μας συνύπαρξη με την υπόλοιπη κοινωνία του τόπου μας.
Δεν ξέρουμε αν αυτά τα παλαιότερα συνθήματα στον τοίχο του νεκροταφείου μας, με την υπογραφή «Χρυσή Αυγή», έχουν σχέση με το συμβάν, δεν ξέρουμε καν αν υπάρχει τέτοια οργάνωση στην Κομοτηνή. Δεν ξέρουμε αν είναι μια ακόμα περίπτωση σαν εκείνη πριν λίγους μήνες στο Μέγα Πιστό, όπου συνελήφθη ο τρελλός του χωριού για ίδιο συμβάν. Αυτό που εμείς ξέρουμε είναι ότι οι δράστες πρέπει να συλληφθούν και να τιμωρηθούν, είτε είναι Χριστιανοί, είτε όχι.
Αναρωτιόμαστε, όμως, γιατί μόνο στο δικό μας νεκροταφείο γίνονται αυτά, όταν υπάρχουν 11 μουσουλμανικά νεκροταφεία στην πόλη; Μήπως κάποιοι ενοχλούνται από τις καλές μας σχέσεις με τον χριστιανικό πληθυσμό και θέλουν να τις χαλάσουν; Ας το σκεφτούν αυτοί που χθες, πάνω στην ανακατωσούρα, παρέσυραν κάποιους αφελείς δικούς μας να ζητήσουν βοήθεια από τον …Τούρκο Πρόξενο! Εδώ είναι Ελλάδα και τα όποια προβλήματα θα τα λύσει η ελληνική Αστυνομία, όχι αυτοί που χαίρονται με τις φασαρίες και τη διχόνοια.
Ο Σύλλογός μας θα συνεχίσει να εργάζεται για το καλό του συνοικισμού και να προσπαθεί με λογική και ψυχραιμία να μην ξανασυμβούν τέτοια θλιβερά γεγονότα».
Κλείνοντας επισημαίνουμε κάποιες απορίες μας:
α. Γιατί οι διαμαρτυρόμενοι πήγαν στο Τουρκικό Προξενείο?
β. Τι περίμεναν να ακούσουν από τον Πρόξενο?
γ. Γιατί δεν διαμαρτυρήθηκαν στην Νομαρχία ή στον Δήμο?
δ. Ποιοί τους υποκίνησαν?
Αυτές και άλλες πολλές (που θα βγαίνουν σιγά σιγά στη φόρα) είναι οι απορίες. Ελπίζουμε σε κάποιες ειληκρινές απαντήσεις (που μάλλον δεν θα λάβουμε ποτέ....)
Την πολιτική της στο Κυπριακό σκέφτεται να αλλάξει η τουρκική κυβέρνηση, από τα τέλη Σεπτεμβρίου ή αρχές Οκτωβρίου, για αναγνώριση του ψευδοκράτους, καθώς φέρεται απογοητευμένη από την αθέτηση της υπόσχεσης της ΕΕ έναντι των Τουρκοκυπρίων, παρά τη θετική στάση τους στο σχέδιο Ανάν.
Αυτό αναφέρεται στο άρθρο του γνωστού αναλυτή και ειδικού επί θεμάτων Μέσης Ανατολής Εμρέ Ουσλού στην εφημερίδα Ζαμάν. Αυτό που η Αγκυρα φέρεται να ζητά είναι η άρση της οικονομικής “απομόνωσης” των Τ/κ παρά τη θετική τους στάση στο δημοψήφισμα και παρά την αρνητική στάση των Ε/κ. Όμως, παρά την αθέτηση της υπόσχεσής της, η ΕΕ επιμένει να ανοίξει η Τουρκία τα λιμάνια και αεροδρόμιά της στα κυπριακά πλοία και αεροσκάφη, ενώ οι Ε/κ εμποδίζουν -μπλοκάροντας τα ενταξιακά κεφάλαια – την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, αναφέρει εισαγωγικά ο αρθρογράφος.
Οι Τούρκοι ηγέτες, προστίθεται, απογοητευμένοι από τη στάση ΕΕ και Ε/κ, σκέφτονται σοβαρά να αναθεωρήσουν την πολιτική τους στο Κυπριακό. Πρώτο σημάδι πρόθεσης αλλαγής πολιτικής θεωρεί ο κ. Ουσλού τη δήλωση του Τούρκου ΥΠΕΞ Νταβούτογλου τον περασμένο Μάιο, ότι η Τουρκία προτίθεται να ανοίξει όλα τα λιμάνια και αεροδρόμιά της στην ε/κ πλευρά, αν η ΕΕ ανοίξει δύο λιμάνια και ένα αεροδρόμιο στα κατεχόμενα. Αυτό, αναφέρεται, δεν έγινε αποδεκτό.
Πηγές του περιβάλλοντος του Τούρκου Αντιπροέδρου, αρμόδιου για το Κυπριακό, Τζεμίλ Τσιτσέκ επιβεβαιώνουν – σημειώνει – ότι η Αγκυρα, απογοητευμένη από τη στάση της ΕΕ, ετοιμάζεται να ξεκινήσει μια διεθνή διπλωματική εκστρατεία για την αναγνώριση του ψευδοκράτους και ο ίδιος ο κ. Τσιτσέκ περισσότερο από μια φορά έχει αναφέρει ότι η κυβέρνηση σκέπτεται σοβαρά να ξεκινήσει μια τέτοια εκστρατεία.
Ερωτηθείς δε ο εκ των αντιπροέδρων του ΑΚΡ Χουσεΐν Τσελίκ γι’ αυτό το ζήτημα, χωρίς να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει το οτιδήποτε, δήλωσε ότι «αν και η Τουρκία δεν θα είναι εκείνη που θα φύγει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ωστόσο τα πράγματα δε μπορούν να συνεχίζονται έτσι ες αεί». Με αυτή του τη δήλωση αναφέρθηκε στο αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων και υπαινίχθηκε μια πιθανή αλλαγή πολιτικής, σχολιάζει ο Τούρκος αρθρογράφος.
Σύμφωνα με το άρθρο, δυτικοί παρατηρητές σημειώνουν ότι θα πρόκειται για ένα σοβαρό λάθος, αν η Τουρκία υιοθετήσει τέτοια πολιτική, η οποία μπορεί να της γυρίσει μπούμερανγκ. Ωστόσο, τουρκικές διπλωματικές πηγές θεωρούν ότι η Τουρκία δεν έχει άλλη επιλογή, αν οι Ε/κ συνεχίσουν να μπλοκάρουν την ενταξιακή της πορεία.
Διπλωματικές πηγές στην Αγκυρα επισημαίνουν ότι, ενώ η Τουρκία συνεχίζει να υποστηρίζει τις διαπραγματεύσεις, πρέπει να συνεχίσει να προετοιμάζει το έδαφος για πιθανή αναγνώριση του ψευδοκράτους. Ο στόχος αυτής της πολιτικής, αναφέρεται, είναι να ασκηθεί πίεση προς την ελληνική πλευρά, ώστε να συναινέσει σε μια λογική συμφωνία και ως πρώτο βήμα θεωρείται αρκετό το να κερδίσουν οι Τ/κ το καθεστώς του «παρατηρητή» στους Διεθνείς Οργανισμούς.
«Οι πηγές αυτές μου ανέφεραν ότι, αναλόγως της πορείας των διαπραγματεύσεων, το ΑΚΡ σχεδιάζει μια νέα προσέγγιση που θα καταστήσει πολύ ευτυχή τον παραδοσιακό ηγέτη των Τ/κ Ερογλου», καταλήγει ο αρθρογράφος.
sigmalive/KYΠΕ
Tο μεγαλύτερο δεκαετές εξοπλιστικό πρόγραμμα δυτικού κράτους, με εξαίρεση τις ΗΠΑ, κατάρτισε η Τουρκία: Σύμφωνα με τις προβλέψεις για τον αμυντικό πρϋπολογισμό του 2011, αλλά και τον μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό των 2011-2020 κονιορτοποιούν όλους τους αφελείς ισχυρισμούς των Ελλήνων πολιτικών φωστήρων για “αμοιβαία μείωση εξοπλιστικών δαπανών”: Τέσσερα δισεκατομμύρια δολλάρια μόνοα για το 2011 και συνολικά 50 δισ. δολλάδια θα δαπανήσει η Τουρκια για εξοπλισμούς μέχρι το 2020. Επιπλέον 150 δισ. δολάρια θα δαπανηθούνάνουν για αμοιβές προσωπικού, τη διεξαγωγή επιχειρήσεων, τη λογιστική υποστήριξη και τη συντήρηση.
Όλα αυτά παρά την παγκόσμια οικονομικη κρίση και την σαφή έλλειψη ορατής απειελής στον γεωπολιτικό της περίγυρο.
Ενώ άλλες χώρες προχωρούν σε μείωση του αμυντικού τους προϋπολογισμού, όπως η Ελλάδα που αποτελεί σαφή αι διακηρυγμένο στόχο της αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας, οι προβλέψεις για τον αντίστοιχο της Τουρκίας, κυριολεκτικά εκτοξεύονται δημιουργώντας ερωτήματα ως προς την μελλοντική ικανότητα επιβίωσης της ελληνικής γεωπολιτικής παρουσίας βάσει του σημερινού ρυθμού ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεων και του πολιτικου σχεδιασμού των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Ο προϋπολογισμός της γείτονος χώρας για το 2010 ανέρχεται στα $16 δισ. περίπου 1.8% του ΑΕΠ της. Από αυτά τα 16 δις, το ένα τέταρτο αφορά την προμήθεια νέων οπλικών συστημάτων ενώ το υπόλοιπο για αμοιβές προσωπικού, τη διεξαγωγή επιχειρήσεων, τη λογιστική υποστήριξη και τη συντήρηση.
Μικρό μέρος των προμηθειών (όσον αφορά το κόστος) κατευθύνεται σε εξοπλισμό που σκοπό έχει να επαυξήσει τις ικανότητες διεξαγωγής επιχειρήσεων κατά ασσύμετρων απειλών, δηλαδή κατά των Κούρδων ανταρτών στα Νοτιοανατολικά της χώρας. Ειδικότερα, τα μη επανδρωμένα αεροχήματα και τα ανθεκτικά σε εκρηκτικά οχήματα ανήκουν σε αυτή την κατηγορία και αποτελούν υψίστη προτεραιότητα.
Το μεγαλύτερο τμήμα των $4 δισ. αφορά συμβατικό οπλισμό, όπως είναι τα μαχητικά αεροσκάφη, τα άρματα μάχης, τα σκάφη επιφανείας, τα υποβρύχια και τα επιθετικά ελικόπτερα. Εξοπλισμοί οι οποίοι έχουν καθαρά στόχο την ενίσχυση και την εφαρμόγή της αναθεωρητικής πολιτικής της Άγκυρας έναντι της Ελλάδας. Η απάντηση ανώτερου αξιωματούχου του συστήματος προμηθειών κάνει λόγο για “ασταθή περιοχή στην οποία η Τουρκία βρίσκεται στο κέντρο, περικυκλωμένη. Για αυτό το λόγο, αναμένεται αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού της χώρας”.
Προχωρώντας περαιτέρω, ανέφερε πως τα όπλα έχουν αποτρεπτικό χαρακτήρα και ο σκοπός δεν είναι να χρησιμοποιηθούν στον πόλεμο αλλά να τον αποτρέψουν. Αυτή η τελευταία δήλωση, παράφραση της γνωστής ρωμαϊκής ρήσης “si vis pacem, para bellum”, καταδεικνύει την αναγκαιότητα διατήρησης ισχυρών ενόπλων δυνάμεων για την διατήρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μιας χώρας που, στην ελληνική πραγματικότητα, ακόμη και προ μνημονίου, δεν βρίσκει εφαρμογή λόγω των κοντόφθαλμων πολιτικών που ακολουθούνται αλλά και για την επίτευξη των γεωπολιτικών της επιδιώξεων.
Πιο συγκεκριμένα, για τα αεροσκάφη προβλέπεται πως τα 100 F-35 που σκοπεύει να προμηθευτεί θα κοστίσουν $13 δις με βάση τις τρέχουσες τιμές του προγράμματος ενώ και η κοινοπραξία προωθεί με καλές πιθανότητες την πώληση 20 Eurofighter Typhoon. Στα άρματα μάχης, η Τουρκία προετοιμάζει την παραγωγή τεσσάρων πρωτοτύπων του “εγχωρίως” ανεπτυγμένου (με σημαντική βοήθεια από τη Ν. Κορέα) Altay με προϋπολογισμό $500 εκατ.
Όταν αυτή φάση ολοκληρωθεί, περί το 2015, θα απονεμηθεί ένα πρώτο συμβόλαιο παραγωγής 250 αρμάτων με εκτιμώμενο κόστος μεταξύ $3-4 δις. Στα ελικόπτερα, η έναρξη παραδόσεων των 50 T-129 αναμένεται το 2015. Παράλληλα, η χώρα σχεδιάζει να προχωρήσει στην συμπαραγωγή με διεθνή εταίρο μεγάλο αριθμό ελικοπτέρων πολλαπλών χρήσεων, την παραγωγή σε συνεργασία με τη Γερμανία τεσσάρων υποβρυχίων U-214 καθώς και την προμήθεια από εγχώριες βιομηχανίες τεθωρακισμένα οχήματα καθώς και την εγχωρίως σχεδίαση, ανάπτυξη και παραγωγή φρεγατών (TF-2000) και κορβετών (MILGEM). Με βάση αυτό τον προγραμματισμό, η κορύφωση των αμυντικών δαπανών αναμένεται να συμβεί περί το 2015 και να διατηρηθεί εκεί έως το 2020.
Συνολινά υπολογίζεται μέχρι το 2020 η δαπάνη για καθαρά εξοπλιστικά προγράμματα ποσού ύψους που προσεγγίζει τα 50 δισ. δολάρια με στόχο την απόκτηση ικανότητας εγχώριας κατασκευής μέχρο και του 80% των συστημάτων που έχουν ανάγκη οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις!
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η πολιτική προσέγγισης και αμοιβαίας μείωσης των εξοπλισμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχει αποτύχει παταγωδώς. Το defencenet.gr και η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, αλλά και η ετήσια θεώρηση του συχετισμού ένοπλης ισχύος που δημοσιεύεται στην ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΒΛΟ, καταγράφουν συνεχώς και με ακριβεια την εξέλιξη της απειλής. Οι υπεύθυνοι για την ασφάλεια της χώρας δεν θα έχουν καμία δικαιολογία αν απωλέσουν εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα ή έδαφος από την πίεση αυτής της αναθεωρητικής πολιτικής που με συνέπεια ασκεί η Άγκυρα.
Τμήμα ειδήσεων defencent.gr
Νέα εξέλιξη σημειώθηκε στο κουρδικό μετά την απαίτηση των Κούρδων να τους παραχωρηθεί καθεστώς αυτονομίας στην Τουρκία. Το γεγονός αυτό αναμένεται να αυξήσει τις πιέσεις προς την ισλαμική κυβέρνηση, καθώς συνδέεται με το δόγμα της «εδαφικής ακεραιότητας» στο οποίο η κεμαλική παράταξη προσδίδει μεγάλη σημασία.
Την παραχώρηση αυτόνομου καθεστώτος στον κουρδικό λαό ζήτησαν από την ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ κορυφαίοι κούρδοι πολιτικοί. Το αίτημα των κούρδων ηγετών διατυπώθηκε την περασμένη εβδομάδα στα πλαίσια των εργασιών της Συνέλευσης για μία Δημοκρατική Κοινωνία (ΣΔΚ) και συνοδεύτηκε από αίτημα για αμοιβαίο τερματισμό των εχθροπραξιών.
Στην 4η Γενική Συνέλευση της ΣΔΚ που διήρκησε δύο μέρες και έλαβε χώρα στα γραφεία της Τ.Ο. Ντιαρμπακίρ του κουρδικού Κόμματος της Ειρήνης και της Δημοκρατίας (ΚΕΔ), κυριάρχησε το θέμα της παροχής αυτόνομου καθεστώτος στον κουρδικό πληθυσμό στα πλαίσια των κινήσεων «εκδημοκρατισμού» που φαίνεται ότι θέλει να προωθήσει το ΑΚΡ. Κατά τις εργασίες της Συνέλευσης επικράτησε η άποψη ότι το καθεστώς της «δημοκρατικής αυτονομίας» ταιριάζει απόλυτα στις ανάγκες του κουρδικού λαού που προσδοκά σε ένα πιο φιλελεύθερο καθεστώς. Και αυτό το καθεστώς, δηλώνουν οι κούρδοι, μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν εκδημοκρατιστεί πλήρως η Τουρκία. Η Συνέλευση υιοθέτησε ένα σχέδιο για την αυτονόμηση, οι βασικές γραμμές του οποίου προβλέπουν: α) Ριζικές μεταρρυθμίσεις που θα εξασφαλίσουν τον εκδημοκρατισμό του τουρκικού πολιτικού και διοικητικού συστήματος. β) Την καθιέρωση της κοινωνικής αυτάρκειας ως βασική διοικητική αρχή, δεδομένου ότι η αλλαγή του συστήματος δεν αρκεί από μόνη της για την επίλυση των προβλημάτων. γ) Την υιοθέτηση μιας φιλοσοφίας που θα ενδυναμώνει την περιφέρεια και θα καθιστά τον γηγενή πληθυσμό υπεύθυνο και θα του παρέχει δικαίωμα λόγου στις αποφάσεις αναφορικά με τις μεθόδους επίλυσης προβλημάτων που θα αναπτυχθούν. δ) Την υπεράσπιση της δημοκρατικής συμμετοχής για την ένταξη του γηγενή πληθυσμού στις διαδικασίες λήψης απόφασης και την υιοθέτηση του συστήματος εκπροσώπησης σε όλα τα επίπεδα της τοπικής αυτοδιοίκησης. ε) Την υποστήριξη μίας δομής στην τοπική αυτοδιοίκηση κατά την οποία οι πολιτισμικές διαφορές θα εκφράζονται ελεύθερα αντί μίας νοοτροπίας που βασίζεται στην έννοια του «έθνους και του εδάφους». στ) Τη δημιουργία δομών δημοκρατικής αυτοδιοίκησης, συμπεριλαμβανομένης της υιοθέτησης των ιδιαίτερων χρωμάτων και συμβόλων κάθε περιοχής, δίχως να αναιρείται η έννοια της σημαίας και της επίσημης γλώσσας του «Λαού της Τουρκίας». ζ) Την οργάνωση της δημοκρατικής αυτοδιοίκησης σε «περιφερειακά κοινοβούλια». Τα μέλη τους αποκαλούνται «εκπρόσωποι των περιφερειακών κοινοβουλίων» και έχουν συγκεκριμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις. η) Κάθε περιφέρεια θα αποκαλείται με το όνομα της μεγαλύτερης πόλης που περιλαμβάνεται στα γεωγραφικά της όρια. θ) Την ανάθεση στους νομάρχες της εκτέλεσης των αποφάσεων που έχει λάβει τόσο η κεντρική κυβέρνηση όσο και η τοπική αυτοδιοίκηση.
Στη Συνέλευση (ΣΔΚ) συμμετείχαν σημαντικά ονόματα, όπως ο Αχμέτ Τούρκ και η Αϊσέλ Τουγλούκ, οι οποίοι εκλέχτηκαν στην προεδρία από τους συνέδρους. Οι Τουρκ και Τουγλούκ είχαν διατελέσει πρόεδροι του κουρδικού Κόμματος της Δημοκρατικής Κοινωνίας (ΚΔΚ), το οποίο έκλεισε με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου τον Δεκέμβριο του 2009, ενώ οι ίδιοι είχαν καταδικαστεί σε ποινή πενταετούς αποκλεισμού από κάθε πολιτική δράση. Άλλοι επιφανείς κούρδοι πολιτικοί που έδωσαν το παρόν στη Συνέλευση ήταν ο Σελαχατίν Ντεμίρτας, ο Πρόεδρος του ΚΔΚ, ο Δήμαρχος του Ντιαρμπακίρ, Οσμάν Μπαϊντεμίρ, στέλεχος του ΚΕΔ το οποίο βρέθηκε πρόσφατα στο μάτι του κυκλώνα για την πρόσφατη πρότασή του περί της τοποθέτησης της κουρδικής σημαίας δίπλα στην τουρκική σε δημαρχία της Νοτιοανατολικής Μικράς Ασίας, ο Χατίπ Ντιτζλέ και η Λεϊλά Ζανά.
Μέλη του κουρδικού Κόμματος της Ειρήνης και της Δημοκρατίας (ΚΕΔ), δήλωσαν ότι το σχέδιο της αυτονόμησης περιλαμβάνει δύο πολύ σημαντικές διαστάσεις: Η πρώτη συνίσταται στο να ενώσει όλες τις κουρδικές οργανώσεις υπό τη σκέπη του ΣΔΚ και η δεύτερη στο να πείσει την κυβέρνηση να υιοθετήσει το επίμαχο σχέδιο. Έσπευσαν ακόμη να δηλώσουν ότι το καθεστώς της «δημοκρατικής αυτονομίας» περιορίζεται με την τοπική αυτοδιοίκηση και δεν πρέπει να συγχέεται με εκείνο των ομοσπονδιών και συνομοσπονδιών. Έτσι, αμέσως μετά το τέλος των εργασιών οργανώθηκαν συλλαλητήρια και πορείες συμπαράστασης στο σχέδιο αυτονομίας σε πόλεις της Νοτιοανατολικής Μικράς Ασίας. Ωστόσο, οι αστυνομικές δυνάμεις απαγόρευσαν την πορεία και επιτέθηκαν στους διαδηλωτές με δακρυγόνα κ.λπ., αυξάνοντας την ένταση.
Το αίτημα για αυτονόμηση δεν είναι καινούριο. Έχει εκφραστεί πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν από ηγετικές φυσιογνωμίες του κουρδικού πολιτικού κόσμου. Ωστόσο, η υφιστάμενη πολυφωνία και φήμες να θέλουν ηγετικό στέλεχος των κούρδων αγωνιστών του ΡΚΚ να προβαίνει σε δηλώσεις περί αυτονομίας στα μέσα του Αυγούστου, έχουν περιπλέξει την κατάσταση. Στην προσπάθειά τους να αυξήσουν τις πιθανότητες υιοθέτησης του σχεδίου, αλλά και για να πείσουν για τις ειλικρινείς προθέσεις τους, οι κούρδοι σπεύδουν να υπενθυμίσουν την απόφαση της πρώτης τουρκικής εθνοσυνέλευσης – με σύμφωνη γνώμη του Μ. Κ. Ατατούρκ – να παρέχει καθεστώς αυτονομίας στους κούρδους, κάτι που δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Το κουρδικό αίτημα έρχεται σε μία δύσκολη χρονική στιγμή, καθώς το κυβερνόν κόμμα αναγκάστηκε σε ταπεινωτική υποχώρηση ενώπιον των στρατιωτικών στην πρόσφατη κρίση που ξέσπασε στο Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο, ενώ η πολιτική του για «δημοκρατικό άνοιγμα» προς τον κουρδικό λαό απείχε κατά πολύ από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Θα πρέπει να υπολογίσουμε ακόμη ότι το ισλαμικό κόμμα ΑΚΡ διανύει προεκλογική περίοδο μιας και το δημοψήφισμα για την κύρωση των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων απέχει μόλις ένα μήνα. Έχει ενδιαφέρον να δούμε αν και κατά πόσο η κίνηση αυτή των κούρδων στοχεύει στο να αποσπάσει αυτονομία από το ισλαμικό κόμμα σε αντάλλαγμα προς την κουρδική υποστήριξή υπέρ των μεταρρυθμίσεων. Γεγονός είναι πάντως ότι η κουρδική αντίσταση δεν στάθηκε δυνατό να καμφθεί ούτε με στρατιωτικά, αλλά ούτε και με πολιτικά μέσα με αποτέλεσμα μία συμβιβαστική λύση, που στη σκέψη της και μόνο ταράζονται οι στρατηγοί, να φαντάζει αναπόφευκτη.
Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος
© Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
