Θα μπορούσε να κυκλοφορεί σαν ανέκδοτο, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Οι φίλοι μας, οι γείτονές μας, ο καλός μας ο "κουμπάρος", καταγγέλλουν τη χώρα μας προκειμένου να "στήσουν" το κατάλληλο σκηνικό, για τη συνέχιση των σχεδίων τους.
Την ώρα που η Ελλάδα βάλλεται συντονισμένα, με σχέδιο και στρατηγική στο εσωτερικό από τις γνωστές ένοπλες ξενοκίνητες, απόλυτα ελεγχόμενες και καθοδηγούμενες, υποτίθεται από τις κόκκινες ΔΗΘΕΝ ένοπλες αριστερές δυνάμεις (ΕΛΑ, ΣΕΧΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ και CIA) που με το πρόσχημα των δημοκρατικών ευαισθησιών και της "προάσπισης" των δικαιωμάτων του λαού χτυπούν, απειλούν και σκορπούν τον τρόμο στην χώρα βάζοντας ως στόχους ανθρώπινες ζωές, πλήττοντας στην ουσία την ίδια την Ελλάδα -για την οποία υποκριτικά νοιάζονται- προκαλώντας με συγκεκριμένους κώδικες την Αμερικανική προκλητικότητα και ταξιδιωτικές οδηγίες εναντίον της Ελλάδας, την ίδια στιγμή στο περιβάλλοντα χώρο γύρω από την χώρα μας οι Τούρκοι διαμορφώνουν κλίμα για τις επόμενες(...) αιφνιδιαστικές κινήσεις τους.
Διαβάστε την σημερινή ανακοίνωση με ημερομηνία 13 Μαρτίου(09) του αρμόδιου Τουρκικού γενικού επιτελείου στρατού της γείτονος για να καταλάβετε πολύ περισσότερα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ
http://www.greekamericannewsagency.com/gana/index.php?option=com_content&task=view&id=4712&Itemid=83
Διπλωματικοί και στρατιωτικοί κύκλοι εκφράζουν τον κίνδυνο, η Τουρκία, με ανεβασμένο το ηθικό και από τη μη παραίνεση της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, για αλλαγή της τουρκικής συμπεριφοράς στο Αιγαίο, να επιχειρήσει στο πλαίσιο της άσκησης «Ηγεμών» να στήσει σκηνικό «θερμού επεισοδίου» ή κρίσης, ως μια ακόμη ένδειξη της φιλοδοξίας της για ανάληψη ρόλου περιφερειακής δύναμης.
Ως ευνοϊκότερο πεδίο να προβάλει κατά τρόπο προβοκατόρικο τις αξιώσεις της η Αγκυρα στο Αιγαίο, πηγές του Πενταγώνου «βλέπουν» τη φάση της άσκησης με το σενάριο της έρευνας και διάσωσης.
Βάσει του σχεδιασμού της άσκησης «Ηγεμών» η Τουρκία αμφισβητεί την αρμοδιότητα της χώρας μας να παράσχει υπηρεσίες έρευνας και διάσωσης εντός του FIR Αθηνών και έχει δηλώσει παράνομα, αυθαίτερα και μονομερώς ως τομέα ευθύνης της την περιοχή που εκτείνεται ανατολικά του 25ου μεσημβρινού (διχοτομεί, δηλαδή, το Αιγαίο και θεωρεί το μισό δικό της), περιλαμβάνοντας και σε αυτόν και όλα τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αρχιπελάγους. Ορίζει επίσης η Τουρκία υπεύθυνο διαχειριστή της κυκλοφορίας στο μισό Αιγαίο, περιοχή την οποία απεικονίζει (με διαφορετικό χρώμα) ως «τουρκικό τομέα θαλάσσιας έρευνας και διάσωσης», το εθνικό της στρατηγείο, του Εσκί Σεχίρ. Η έρευνα και διάσωση δεν είναι, ωστόσο, η μοναδική αξίωση που προωθεί μέσω της άσκησης η Τουρκία. Αμφισβητεί επίσης το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου των 10 ν.μ.
Σε κάθε σχετική αναφορά χρησιμοποιεί στο σχεδιασμό της άσκησης τον όρο «airspace over the national waters» αντί του «national airspace», σε μία προσπάθεια να καταδείξει, αλλά και να πείσει τους νατοϊκούς συμμέτοχους στην άσκηση «Ηγεμών» ότι το εύρος του εναέριου χώρου της Ελλάδας συμπίπτει με τα χωρικά της ύδατα των 6 ναυτικών μιλίων. Η Αγκυρα αμφισβητεί και τα όρια του FIR Αθηνών (αν και δεν φαίνεται να δεσμεύει περιοχές στα όρια των δύο FIR, όπως αρχικά είχε προγραμματίσει), ενώ κάνει λόγο για αποστρατικοποιημένα ελληνικά νησιά (όλα του Ανατολικού Αιγαίου), καλώντας τα συμμαχικά ιπτάμενα μέσα να μην πετούν πάνω από αυτά.
Με τη συμμετοχή των χωρών ΗΠΑ, Βρετανίας, Ολλανδίας και Βελγίου στην άσκηση «Ηγεμών», η Τουρκία στοχεύει στη νομιμοποίηση των αξιώσεών της στο Αιγαίο. Το αν θα τα καταφέρει είναι το μεγάλο ερώτημα. Στρατιωτικοί κύκλοι είναι συγκρατημένα αισιόδοξοι. Πιστεύουν πως οι τέσσερις χώρες μπορεί να μην απέσυραν τη συμμετοχή τους, όπως η Ελλάδα επιθυμούσε, αλλά θα τηρήσουν την προφορική διαβεβαίωση που έδωσαν μέσω των υπουργών Αμυνάς τους στον Ελληνα ομόλογό τους κ. Β. Μεϊμαράκη ότι «δεν θα λάβουν μέρος στα σημεία της άσκησης που θίγουν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα». Σημειώνεται πως η Βρετανία είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη στρατιωτική συνδρομή, ενώ το Βέλγιο θα συμμετάσχει μόνο με προσωπικό.
Οι φάσεις της άσκησης "Ηγεμών"
Σε τέσσερις φάσεις και σε αρκετές περιοχές του Αιγαίου θα διεξαχθεί από 16-31 Μαρτίου η μεγάλη τουρκική αεροναυτική άσκηση «Ηγεμών», στην οποία θα συμμετάσχουν στρατιωτικές δυνάμεις από τις τέσσερις συμμαχικές χώρες. Η Αγκυρα με διάφορα τρικ προσπαθεί να της προσδώσει νατοϊκό χαρακτήρα. Οι επιτελείς του Πενταγώνου επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους σε δύο από τις συνολικά έξι περιοχές που δέσμευσαν με ΝΟΤΑΜ (τουλάχιστον μέχρι την Παρασκευή) οι Τούρκοι και στην ημερομηνία 23 με 31 Μαρτίου. Πρόκειται για τις περιοχές νότια, νοτιοανατολικά της Ρόδου, όπου μεταξύ άλλων θα γίνουν και γυμνάσια με τη συμμετοχή υποβρυχίων, και την περιοχή μεταξύ Σάμου και Χίου, όπου θα πλεύσουν τουρκικά πλοία και σχεδόν όλος ο συμμαχικός στόλος (12 πλοία). Στην περιοχή αυτή, και συγκεκριμένα στον κόλπο του «Ντογκανμπέι», θα γίνουν αποβατικές ενέργειες, ενώ υπάρχει σχέδιο για δραστηριότητα έρευνας και διάσωσης. Πέραν των δύο αυτών περιοχών, έχουν δεσμευθεί επιπλέον τέσσερις που βρίσκονται νοτιοδυτικά της Σκύρου, νοτίως της Ικαρίας, μεταξύ Κυκλάδων και Κρήτης και δυτικά της Τήλου. Η κάθε φάση της άσκησης (16-18, 19-22, 23-29 και 30-31 Μαρτίου) θα πραγματοποιείται σε ορισμένες περιοχές. Οι δύο τελευταίες φάσεις, πάντως, θα έχουν πεδίο διεξαγωγής μεταξύ Σάμου και Χίου.
Ο αριθμός των τουρκικών πλοίων και αεροσκαφών που θα συμμετάσχει στην «Ηγεμών» είναι άγνωστος, ενώ η συμμαχική δύναμη θα αποτελείται από συνολικά 12 πλοία και καθόλου αεροσκάφη. Νοτίως της Ρόδου και μέχρι την Κύπρο πλέουν ήδη δύο υποβρύχια, δύο φρεγάτες, δύο ελικοπτεροφόρα, δύο αποβατικά σκάφη και δύο πλοία γενικής υποστήριξης, οι ΗΠΑ θα συμμετάσχουν με ένα αντιτορπιλικό, η Ολλανδία με μία φρεγάτα, ενώ το Βέλγιο έχει αποστείλει προσωπικό.
Από Ποντικοπαγίδα
Milliyet
(13/3/2009)
Ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος Ομπάμα, στο τέλος της επίσκεψης που θα πραγματοποιήσει τον Απρίλιο στην Τουρκία, θα συναντηθεί με τον Πατριάρχη “Φαναρίου” Βαρθολομαίο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, που διέρρευσαν από το Πατριαρχείο στον ελληνικό Τύπο, ο Πρόεδρος Ομπάμα θα συναντηθεί στις 7 Απριλίου με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, πριν αναχωρήσει από την Κων/πολη για την Ουάσιγκτον.
Του Χρήστου Ιακώβου
Διευθυντή του Κυπριακού Κέντρου Μελετών
Η πρόσφατη επίσκεψη της Χίλαρυ Κλίντον στην Άγκυρα και η επικείμενη επίσκεψη του νέου Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Ομπάμα στην Τουρκία δρομολογούν διαδικασίες ενός παζαρέματος προκειμένου να διευκολυνθούν οι νέοι σχεδιασμοί τακτικής της Ουάσιγκτον στην περιοχή. Η διαπραγμάτευση αναμένεται να εξελιχθεί σε ένα παζάρι έξι θεμάτων.
Πρώτο θέμα διαπραγμάτευσης θα είναι αυτό του Αφγανιστάν όπου οι Αμερικανοί ζητούν πρόσθετες στρατιωτικές δυνάμεις. Μετά την απροθυμία διαφόρων Ευρωπαϊκών κρατών του ΝΑΤΟ να αποστείλουν στρατεύματα στο Αφγανιστάν ο Μπάρακ Ομπάμα αναμένεται να ζητήσει κάτι τέτοιο από την Τουρκία.
Δεύτερο θέμα παζαρέματος αναμένεται να είναι οι σχέσεις με την Αρμενία. Η Τουρκία θα ρίξει στο παζάρι το θέμα του ανοίγματος των συνόρων με την Αρμενία, ως χειρονομία καλής θέλησης προκειμένου να ζητήσει από τον Ομπάμα την αναβολή του ψηφίσματος για τη γενοκτονία, παρά το ότι ο Αμερικανός πρόεδρος, προεκλογικά, δεσμεύτηκε για το αντίθετο.
Τρίτο θέμα διαπραγμάτευσης είναι ο παράγοντας ενέργεια. Η Τουρκία θα ζητήσει από τις ΗΠΑ να αποτελέσει κεντρικό μέρος της υλοποίησης του στρατηγικής σημασίας σχεδίου μεταφοράς ενέργειας στην Ευρώπη, γνωστού ως Ναμπούκο. Με αυτό το σενάριο η Τουρκία ενισχύει γεωστρατηγικά τη θέση της έναντι της Ευρώπης και εξασφαλίζει πολλαπλές πηγές προκειμένου να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες.
Τέταρτο θέμα στο παζάρι, το οποίο η Τουρκία θεωρεί κομβικής σημασίας σε αυτή την επίσκεψη και αναμένεται να το διαπραγματευτεί σκληρά είναι το θέμα της αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ. Η Άγκυρα θέλει να απαλείψει τις αρνητικές διπλωματικές σχέσεις με τις ΗΠΑ, που δημιούργησε η άρνηση της το 2003 να παραχωρήσει εδαφικές διευκολύνσεις κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ. Θέλοντας να παρουσιαστεί σήμερα ως παράγοντας που θα συμβάλει στην σταθερότητα το Ιράκ θα παίξει το χαρτί της διευκόλυνσης.
Πέμπτο θέμα είναι και ο μεγάλος πονοκέφαλος της Τουρκίας, το Κουρδικό, δηλαδή οι εξελίξεις στο Βόρειο Ιράκ και το ζήτημα της δράσης του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ). Ο Ομπάμα θα ζητήσει την δύσκολη για την Τουρκία κίνηση να σταματήσει να υποσκάπτει την Κουρδική αυτόνομη διοίκηση του Βορείου Ιράκ με αντάλλαγμα την εφαρμογή σχεδίου διάλυσης του ΡΚΚ.
Οι αμερικανοί φαίνεται ότι πλέον έχουν κάνει τις στρατηγικές τους επιλογές στο κουρδικό ζήτημα του Βορείου Ιράκ, ενισχύοντας σταδιακά μία αυτόνομη Κουρδική οντότητα. Δεν θέλουν όμως να εγκαταλείψουν την Τουρκία στο έλεος των εξελίξεων. Ως αντιστάθμισμα θα πρέπει να δώσουν στην Τουρκία ανταλλάγματα. Μέσα σε αυτή τη διπλωματική λογική των αμερικανών εγγράφεται και το Κυπριακό όπου θα είναι το τελευταίο θέμα του παζαριού.
Στην προσπάθειά τους να διασφαλίσουν την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας θα πρέπει βοηθήσουν την Άγκυρα να απεγκλωβιστεί από τις υποχρεώσεις που ανέλαβε έναντι του Κυπριακού και να μην λειτουργήσουν πιέσεις προς αυτή για σοβαρές υποχωρήσεις, και επιπλέον να μην της επιρριφθούν ευθύνες εάν οι συνομιλίες αποτύχουν. Έτσι, μέσα σε αυτά τα πλαίσια αυτό που πιθανόν να ζητήσει ο Ομπάμα από την Άγκυρα είναι το άνοιγμα των λιμανιών για τα πλοία της Κυπριακής Δημοκρατίας με αντάλλαγμα την άσκηση πιέσεων προς την κυπριακή κυβέρνηση για άρση του εμπάργκο κατά των κατεχομένων.
Στην ουσία δεν πρόκειται για συνολικό στρατηγικό σχεδιασμό της Ουάσιγκτον σε σχέση με την Τουρκία αλλά για κινήσεις τακτικής μέσα στα πλαίσια των οποίων η Άγκυρα αποκτά συγκυριακά αναβαθμισμένο ρόλο. Οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να πιέσουν για πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και ως εκ τούτου αυτό το οποίο αναμένεται να κάνουν είναι να διαμορφώσουν σταδιακά τις συνθήκες για την ειδική σχέση της Τουρκίας με τη ΕΕ. Αυτό έρχεται να το επιβεβαιώσει και το ψήφισμα της 12ης Μαρτίου του Ευρωκοινοβουλίου για την Τουρκία, το οποίο είναι προσαρμοσμένο πάνω στα προαναφερθέντα θέμα διαπραγμάτευσης.
Δύσκολοι καιροί στο Αιγαίο
Η Αγκυρα φαίνεται να ξεπερνά το ταμπού του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και εξετάζει το ενδεχόμενο να προσφύγει σε αυτό για μείζονα θέματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων
Μια νέα συμφωνία «τύπου Ελσίνκι», με σκοπό τη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο, έχουν εισηγηθεί κορυφαίοι διπλωμάτες στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών. Σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες, το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται με την αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της Τουρκίας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας (όπως επιβεβαιώνει και η
προσεχής επίσκεψη Ομπάμα τον Απρίλιο), σε συνδυασμό με την «ομιχλώδη πορεία» της προς την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), καθιστούν επιτακτική μια...αναπροσαρμογή της σημερινής κατάστασης. Σκοπός; «Να καθήσουν η Αθήνα και η Αγκυρα στο τραπέζι, διότι όσο αργούμε τόσο χειρότερα θα εξελίσσονται τα πράγματα». Οπως μάλιστα πληροφορείται «Το Βήμα», η Τουρκία φαίνεται πλέον να ξεπερνά το χρόνιο ταμπού της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΙCJ). Και εξετάζει σοβαρότατα
το ενδεχόμενο να στραφεί σε αυτό, ακόμη και εντός της προσεχούς διετίας, για μείζονα θέματα που αφορούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κάτι τέτοιο εκτιμάται ότι θα έφερνε τουλάχιστον σε αμηχανία την Αθήνα. Επομένως, η επαναξιολόγηση της τουρκικής ενταξιακής πορείας εντός του 2009 προσφέρει, κατά τους συγκεκριμένους κύκλους, την ευκαιρία στην Αθήνα να ανοίξει μια συζήτηση, όταν θα μπορεί να υπαγορεύσει και ορισμένους από τους όρους της συζήτησης.
Διπλωματικές πηγές εκτιμούν ότι οι ελληνοτουρκικές διαφορές στο Αιγαίο περνούν από τις δυσκολότερες φάσεις τους τα τελευταία χρόνια. Μπορεί η υπουργός Εξωτερικών κυρία Ντόρα Μπακογιάννη να αναγνώρισε ότι το 2008 μετετράπη από «έτος Αιγαίου» σε «έτος στασιμότητας» με ευθύνη της Αγκυρας, είναι όμως σαφές ότι οι κινήσεις της Αθήνας παραμένουν προς το παρόν περιορισμένες σε επίπεδο ρητορικής. Εξάλλου, η ρευστή πολιτική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα επηρεάζει σφόδρα τους σχεδιασμούς της Αθήνας.
Το σύνθημα «πλήρης προσαρμογή, πλήρης ένταξη» για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας παραμένει μεν ευήκοο, καθίσταται δε όλο και σαφέστερο ότι ο εξ Ανατολών γείτονας δεν θα στενοχωρηθεί σφόδρα αν εκτροχιαστεί το ευρωπαϊκό τρένο. Το σενάριο της ειδικής σχέσεως συζητείται έντονα στο παρασκήνιο και θα μπορούσε να αποβεί επιζήμιο για τα ελληνικά συμφέροντα, καθώς τότε μια ισχυρή Τουρκία θα συζητούσε στο ίδιο τραπέζι «ως ίση προς ίση» με την ΕΕ. Αυτό θα απενεργοποιούσε αυτομάτως τους μοχλούς πίεσης που διαθέτει η Αθήνα.
Ο μηχανισμός των διερευνητικών επαφών που άρχισε επί κυβέρνησης Σημίτη διατηρείται μεν εν ζωή, αλλά στην πραγματικότητα φυτοζωεί μετά το 2004. Και αυτό εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα της Τουρκίας, η οποία διατηρεί «παγωμένα» πολλά ζητήματα, συσσωρεύει πολιτικό κεφάλαιο και γεμίζει τη διπλωματική φαρέτρα της.
Από τα τέλη του 2008 η Αγκυρα έχει επιδοθεί σε συνεχόμενες ενέργειες υπενθύμισης των διεκδικήσεών της. Αυτές τις ημέρες διεξάγεται άλλωστε στο Αιγαίο η τουρκική διακλαδική άσκηση «Ηγεμών 2009» με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, Βρετανίας, Βελγίου και Ολλανδίας. Τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας βρίσκονται σε επιφυλακή για την αποτροπή ενεργειών αμφισβήτησης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και επιδίωξης διαμοιρασμού του Αιγαίου, υπό... πολυμερή μάλιστα μανδύα.
Αρχικά έλαβε χώρα, τον περασμένο Νοέμβριο, το περιστατικό με το νορβηγικό ερευνητικό πλοίο «Μalene Οstervold» το οποίο είχε ναυλωθεί από την Αγκυρα για να πραγματοποιήσει γεωφυσικές έρευνες στην ευρύτερη περιοχή του Καστελόριζου. Πέρα από την έμπρακτη επιβεβαίωση της παρουσίας της στην Ανατολική Μεσόγειο η Αγκυρα ήθελε ουσιαστικά να στείλει ένα μήνυμα προς την Ελλάδα (όπως επίσης στην Κύπρο και στην Αίγυπτο) ότι επιθυμεί να έχει λόγο σε περίπτωση καθορισμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) μεταξύ Αθήνας και Καΐρου. Αξιόπιστες πληροφορίες αναφέρουν μάλιστα ότι οι τουρκικές παρεμβάσεις προς την κυβέρνηση Μουμπάρακ έχουν οδηγήσει σε «πάγωμα» των σχετικών συζητήσεων. Σχετικά με την υφαλοκρηπίδα, τη μόνη διαφορά με την Αγκυρα που επισήμως αναγνωρίζει η Αθήνα, δημιουργείται σταδιακά ένα «σώμα εργασίας» υπέρ των θέσεων της πρώτης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη απόφαση (με ημερομηνία 3.2.2009) του ΙCJ για την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας στη Μαύρη Θάλασσα.
Το ενδιαφέρον σημείο για την ελληνοτουρκική περίπτωση αφορά ένα νησάκι που ανήκει στην Ουκρανία. Το ΙCJ υιοθέτησε τη θέση του Βουκουρεστίου ότι το νησί αυτό δεν έχει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Η περίπτωση του Serpents΄ Ιsland «φωτογραφίζει» - σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους- αυτή του Καστελόριζου, το οποίο είναι απομονωμένο από τον ηπειρωτικό κορμό της Ελλάδας και βρίσκεται απέναντι από τις τουρκικές ακτές. Το ΙCJ υιοθέτησε πάντως την αρχή της μέσης γραμμής για την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων, σημείο θετικό για την Αθήνα.
«Γκρίζες ζώνες» πάνω από το Φαρμακονήσι
Ε μπειροι διπλωμάτες σημειώνουν στο «Βήμα» ότι «είναι μάταιο να λέμε στους Τούρκους ότι πρέπει να υπογράψουν τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας προτού ξεκινήσουμε διαπραγματεύσεις για την υφαλοκρηπίδα». Παράλληλα εγείρεται το ερώτημα «σε ποιο δικαστήριο θα γίνει η σχετική προσφυγή.Στη Χάγη ή στο Αμβούργο,όπου εδρεύει το δικαστήριο του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας (ΙΜΟ);». Η νομολογία του δεύτερου μάλιστα, προσθέτουν οι ίδιες πηγές, ακολουθεί την αρχή της ευθιδικίας που ευνοεί την Τουρκία. Και η Αγκυρα σίγουρα το έχει λάβει υπ΄ όψιν στους σχεδιασμούς της. Οι υπερπτήσεις πάνω από το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι και οι συνεχιζόμενες παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου μεταξύ των 6 ναυτικών μιλίων της αιγιαλίτιδας ζώνης και των 10 ναυτικών μιλίων του εθνικού εναέριου χώρου αποτελούν το δεύτερο κεφάλαιο των τουρκικών... υπενθυμίσεων. Και αν στο τελευταίο ζήτημα οι Τούρκοι έχουν, κατά συγκλίνουσες απόψεις, ισχυρά επιχειρήματα, που φροντίζουν να υπενθυμίζουν τακτικότατα στο ΝΑΤΟ και στους Αμερικανούς, στο πρώτο η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη.
Σύμφωνα με ασφαλείς εκτιμήσεις οι Τούρκοι επιχειρούν να επαναφέρουν την καινοφανή θεωρία των «γκρίζων ζωνών» στο προσκήνιο, επικεντρώνοντας την προσοχή τους στο Αγαθονήσι. Ωστόσο φαίνεται ότι ο στόχος τους δεν είναι αυτός. Το Αγαθονήσι είναι κατοικημένο και έχει ζωή. Ο πραγματικός στόχος τους φαίνεται ότι είναι το γειτονικό Φαρμακονήσι, το οποίο είναι ακατοίκητο και ως γνωστόν δεν έχει υφαλοκρηπίδα αλλά και ΑΟΖ, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας.
ΒΗΜΑ
Περισσότεροι από 1 εκατ. Αρμένιοι βρήκαν τον θάνατο κατ’ εντολήν της οθωμανικής κυβέρνησης
The New York Times
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ: Το νούμερο θα έπρεπε να έχει προκαλέσει σοκ στην τουρκική κοινή γνώμη: σύμφωνα με απόρρητη έκθεση του οθωμανικού υπουργείου Εσωτερικών που είδε το φως της δημοσιότητας ύστερα από δεκαετίες, 972.000 Αρμένιοι υπήκοοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εξαφανίστηκαν από το 1915 έως το 1916.
Στην Τουρκία, όμως, οποιαδήποτε συζήτηση για το τι συνέβη τότε προκαλεί θύελλα δημόσιας κατακραυγής. Από τότε που δημοσιεύθηκε το παραπάνω νούμερο σε μονογραφία που επικαλείται επίσημα αρχεία του κράτους, δεν υπήρξε καμία σχεδόν σχετική αναφορά στα μέσα ενημέρωσης. «Τίποτα», σημειώνει μεαπογοήτευση ο Τούρκος συγγραφέας της και αρθρογράφος, Μουράτ Μπαρντάκσου. Για τον Μπαρντάκσου η σιωπή μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: «οι αριθμοί μού είναι πολύ μεγάλοι. Οι άνθρωποι δεν είναι ακόμη έτοιμοι να τους συζητήσουν».
Γενιές ολόκληρες Τούρκων μαθητών είχαν άγνοια για τις λεπτομέρειες της Γενοκτονίας, στη διάρκεια της οποίας περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Αρμένιοι βρήκαν τον θάνατο κατ' εντολήν τής τότε οθωμανικής κυβέρνησης. Με «σοβιετικό στυλ», η Τουρκία απαγόρευσε οποιαδήποτε αναφορά στα σχολικά βιβλία και στην επίσημη ιστοριογραφία, σε μια προσπάθεια να ξεχαστεί το όλο θέμα. Τα τελευταία 10 χρόνια, όμως, με την άνθηση της κοινωνίας των πολιτών στη χώρα, οι πολίτες άρχισαν να αμφισβητούν την εκδοχή των γεγονότων που προβάλλει το κράτος. Τον Δεκέμβριο, μια ομάδα διανοουμένων δημοσίευσε κείμενο με το οποίο ζητούσαν συγγνώμη για την άρνηση της χώρας τους να παραδεχθεί τις θηριωδίες.
Συνέλεξαν 29.000 υπογραφές
Με το βιβλίο του «Τα Αρχεία του Ταλάτ Πασά» ο κ. Μπαρντάκσου συνέβαλε αποφασιστικά στη μελέτη των γεγονότων. Πρόκειται για μια καταγραφή των αρχείων και των προσωπικών εγγράφων του Μεχμέτ Ταλάτ (γνωστού και ως Ταλάτ Πασά), ο οποίος ήταν ο αρχιτέκτονας των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων εναντίον των Αρμενίων. Τα έγγραφα παραδόθηκαν στον κ. Μπαρντάκσου από τη χήρα του Ταλάτ Πασά, λίγο πριν πεθάνει το 1983. Ανάμεσα στα στοιχεία που παραθέτει περιλαμβάνονται και δύο απογραφές: το 1915, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ζούσαν 1.256.000 Αρμένιοι. Δύο χρόνια αργότερα, ο αριθμός τους είχε μειωθεί σε 284.157.
Θλιβερή στατιστική
Για κάποιον που δεν γνωρίζει το ζήτημα, οι παραπάνω αριθμοί αποτελούν απλά μια θλιβερή στατιστική. Στην Τουρκία, όμως, το θέμα των στατιστικών είναι μείζονος σημασίας, καθώς η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να παραδεχθεί πόσοι ακριβώς Αρμένιοι εκτοπίστηκαν ή θανατώθηκαν. Την περασμένη Κυριακή μάλιστα, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας προειδοποίησε ότι οι σχέσεις της χώρας με τις ΗΠΑ θα εισέλθουν σε κρίση εάν ο πρόεδρος Ομπάμα αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων πριν από την επίσημη επίσκεψή του στην Αγκυρα τον επόμενο μήνα.
Η σιωπή γύρω από τα ευρήματα του κ. Μπαρντάκσου υποδηλώνει ότι το θέμα είναι ακόμη ταμπού στην Τουρκία. Ταυτόχρονα, όμως, το γεγονός ότι δημοσιεύθηκε το βιβλίο αποδεικνύει ότι η κοινωνία της χώρας ωριμάζει. Ο συγγραφέας είχε άλλωστε ολοκληρώσει τη μελέτη του εδώ και καιρό (τα αρχεία του παραδόθηκαν πριν από 27 χρόνια) και ανέμενε την ευκαιρία να την εκδώσει.
Δεν συνιστούσαν σοβαρή απειλή
Το τουρκικό επιχείρημα είναι ότι η κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν αιματηρή και όσοι σκοτώθηκαν εκείνη την περίοδο ήταν θύματα του χάους που προηγήθηκε. Ο συγγραφέας κ. Μπαρντάκσου μάλιστα υιοθετεί τη συγκεκριμένη άποψη και υποστηρίζει ότι οι δημογραφικές μεταβολές δεν αποδεικνύουν από μόνες τους ότι σκοτώθηκαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι, αλλά απλώς ότι εκτοπίστηκαν. Διαφωνεί με τον όρο γενοκτονία, υποστηρίζοντας ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία αναγκάστηκε να δράσει εναντίον των Αρμενίων, καθώς εκείνοι υποστήριζαν ανοικτά τη Ρωσία στον πόλεμο με την Υψηλή Πύλη. Στη μονογραφία του, πάντως, δεν προσφέρει καμία ερμηνεία για τα νούμερα. Απλώς τα παραθέτει και αφήνει τους αναγνώστες να αποφασίσουν, βασιζόμενοι στα «ψυχρά στοιχεία» και απαλλαγμένοι από τους συναισθηματισμούς της ρητορικής.
Το τουρκικό επιχείρημα πάντως απορρίπτεται από τους περισσότερους ανεξάρτητους μελετητές, οι οποίοι αντιτείνουν ότι ο μικρός αριθμός των Αρμενίων ανταρτών δεν συνιστούσε σοβαρή απειλή για την Αυτοκρατορία. Η πολιτική που εφαρμόστηκε ήταν αποτέλεσμα της πεποίθησης ότι οι Αρμένιοι ήταν αναξιόπιστη μειονότητα, καθώς δεν ήταν μουσουλμάνοι. Το πρόβλημα λοιπόν έπρεπε να αντιμετωπιστεί ριζικά. Ο Χίλμαρ Κάιζερ, ιστορικός και ειδικός στο ζήτημα της γενοκτονίας των Αρμενίων θεωρεί ότι τα ευρήματα του βιβλίου του κ. Μπαρντάκσου αποδεικνύουν ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία ακολούθησε μια προσεκτικά σχεδιασμένη πολιτική εξόντωσης. «Σε μια σελίδα με αριθμούς επιβεβαιώνονται όλες οι εκτιμήσεις μας», μας λέει, παρομοιάζοντας το βιβλίο με «ροπαλιά στο κεφάλι». Η αλλαγή στη δημογραφική σύνθεση του πληθυσμού αντικατοπτρίζει με ακρίβεια αριθμό των νεκρών. «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το ερμηνεύσεις. Δεν μπορεί κάποιος να έκρυψε ένα εκατομμύριο ανθρώπους», καταλήγει.
Αλλοι μελετητές δεν είναι τόσο εντυπωσιασμένοι. Εκτιμούν ότι το βιβλίο του κ. Μπαρντάκσου απλώς επιβεβαιώνει όσα ήδη γνωρίζαμε. Αυτής της άποψης είναι και ο Ντόναλντ Μπλόξχαμ, συγγραφέας του βιβλίου «Το Μεγάλο Παιχνίδι της Γενοκτονίας: Ιμπεριαλισμός, Εθνικισμός και ο Αφανισμός των Οθωμανών Αρμενίων».
KATHIMERINI
Στρατηγικός ο ρόλος της Τουρκίας σε Μέση Ανατολή, Ιράν και Αφγανιστάν, στο πλαίσιο της νέας εξωτερικής πολιτικής που εγκαινιάζει ο Λευκός Οίκος
Η τουρκική πολιτική ηγεσία θα πρέπει να αισθάνεται εξαιρετικά ικανοποιημένη για την επιτυχία του καλά ενορχηστρωμένου εγχειρήματος της να επιβεβαιώσει τον ρόλο της Τουρκίας ως στρατηγικού διαμεσολαβητή στη Μέση Ανατολή και όχι μόνο.
Η προαναγγελία από την περιχαρή Χίλαρι Κλίντον, κατά τη διάρκεια συμμετοχής της σε σόου της τουρκικής τηλεόρασης, ότι η Αγκυρα θα είναι εντός του Απριλίου η πρώτη μουσουλμανική πρωτεύουσα στον κόσμο που θα υποδεχτεί των Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα προκάλεσε τεράστιαικανοποίηση στην Τουρκία και προβληματισμό αν όχι ανησυχία στην Αθήνα, η οποία δεν βρίσκεται για άλλη μια φορά στην ατζέντα των διεθνών επισκέψεων του πλανητάρχη.
Αυτό που εντυπωσίασε τον διεθνή παράγοντα ήταν η θερμότατη υποστήριξη από την επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ του λεγόμενου τουρκικού μοντέλου για το πολιτικό Ισλάμ.
«Θεωρώ -είπε η Χίλαρι Κλίντον- ότι ο ρόλος της Τουρκίας ως παγκόσμιος ηγέτης είναι πολύ σημαντικός και προσέθεσε ότι η χώρα αυτή αποτελεί παράδειγμα για το ότι ο νεωτερισμός και το Ισλάμ μπορούν να συνυπάρξουν».
Η προαναγγελία της επίσκεψης του προέδρου Ομπάμα στην Τουρκία και η προφανής αναβάθμιση του ρόλου της Αγκυρας ήταν η κορυφαία στιγμή της διήμερης παραμονής της αρχηγού του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην Τουρκία.
Σε όλες τις εκδηλώσεις της, τις επισημάνσεις αλλά και τα αιτήματα που έθεσε η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών υπογράμμισε την εκτίμηση που επικρατεί στην Ουάσιγκτον ότι η Αγκυρα είναι σε θέση να διαδραματίσει κρίσιμης σημασίας ρόλο στο πλαίσιο της νέας εξωτερικής πολιτικής του Προέδρου Ομπάμα στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Ιράν, τη Συρία και το Μεσανατολικό.
Ο ίδιος ο πρόεδρος Ομπάμα υπογράμμισε στις τηλεφωνικές συνομιλίες που είχε, πριν από περίπου τρεις εβδομάδες, με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ερντογάν και τον ομόλογό του Γκιουλ τη σημασία που αποδίδει στη συνεργασία με την Τουρκία για τη δημιουργία μιας νέας εξισορρόπησης στη Μέση Ανατολή μετά το φιάσκο της οκταετίας Μπους.
Και δεν είναι τυχαίο ότι λίγη ώρα αφότου το αεροσκάφος της Χίλαρι Κλίντον εγκατέλειπε τον εναέριο χώρο της Τουρκίας, ο Τούρκος ομόλογός της Αλί Μπαμπατζάν αναχωρούσε για την Τεχεράνη όπου αναμένεται την Τετάρτη και ο Τούρκος Πρόεδρος Αμντουλάχ Γκιουλ για τη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας.
«Η Τουρκία θα προσπαθήσει να γίνει γέφυρα μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν», σημείωσε ο κ. Μπαμπατζάν ολοκληρώνοντας τις συνομιλίες του με τη Χίλαρι Κλίντον. Η Τουρκία του μετριοπαθούς ισλαμιστή Ερντογάν έχει επιδείξει πρόθεση να ασκήσει αυξημένη επιρροή στο σουνιτικό μουσουλμανικό ακροατήριο της Μέσης Ανατολής, την ίδια ώρα που ο αραβικός κόσμος που μέχρι πρόσφατα δραστηριοποιούνταν στο Μεσανατολικό (Αίγυπτος, Ιορδανία και Σαουδική Αραβία) βρίσκεται σε βαθιά κρίση.
Τον προνομιακό αυτόν ρόλο η Αγκυρα οικοδόμησε με πλήθος πρωτοβουλιών τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα με τα νέα δεδομένα που προκάλεσε η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ και η αναβάθμιση της αυτόνομης κουρδικής οντότητας σε ντε φάκτο ανεξάρτητο κράτος.
Συνεχείς επισκέψεις στη Δαμασκό, ενισχυμένη προσέγγιση, έστω και συγκυριακά με το Ιράν που επίσης μοιράζεται την ανησυχία για τη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, άνοιγμα προς τη Χαμάς, την οποία ο Ερντογάν κάλεσε να μετεξελιχθεί σε πολιτικό κίνημα.
Ακόμη και ο χαρακτηρισμός από τον Τούρκο πρωθυπουργό της επιχείρησης του Ισραήλ εναντίον της Γάζας ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας ήταν μέρος της προσπάθειας που καταβάλλει η Αγκυρα να συσσωρεύσει πολιτικό κεφάλαιο στις σχέσεις της με τον αραβομουσουλμανικό κόσμο και να αναδειχθεί σε περιφερική υπερδύναμη.
Η Χίλαρι Κλίντον, που επανέλαβε την πάγια αμερικανική στήριξη στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ, ζήτησε τον μεσολαβητικό ρόλο της Αγκυρας στη Μέση Ανατολή, ειδικότερα ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Συρία. Ταυτόχρονα ανακοίνωσε ότι θα ζητηθεί η βοήθεια της Τουρκίας στο «άνοιγμα» που επιχειρεί η Ουάσιγκτον προς το Ιράν για να διευθετηθεί η κρίση με το πυρηνικό του πρόγραμμα.
Στροφή
Η αλλαγή πλεύσης στην αμερικανική εξωτερική πολιτική που επιχειρεί ο Μπαράκ Ομπάμα, για να απεμπλακεί από τους αποτυχημένους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν, περιέχει το ρίσκο της εξομάλυνσης των σχέσεων της Ουάσιγκτον με τη Δαμασκό και την Τεχεράνη.
Η σταθεροποίηση στη Μέση Ανατολή και η εξουδετέρωση του σουνιτικού φονταμενταλισμού στο Αφγανιστάν, δεδηλωμένα οι πρώτες προτεραιότητες της νέας αμερικανικής κυβέρνησης, προσφέρουν στην Τουρκία μοναδική ευκαιρία να διαδραματίσει ρόλο στα νέα δεδομένα και να ζητήσει υψηλά αντισταθμιστικά οφέλη και εν τέλει να προβληθεί ως ο εξισορροπητικός παράγων στην ευρύτερη περιοχή.
ΑΥΣΤΗΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΧΙΛΑΡΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Αυστηρή σε περιεχόμενο επιστολή, προς την κ. Χίλαρι Κλίντον, ετοιμάζει ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ (Δημοκρατικός από τη Νέα Ιερσέη), αντιδρώντας στις απαράδεκτες αναφορές για την Κύπρο, που περιλαμβάνονται στο κοινό ανακοινωθέν της Αμερικανίδας υπουργού και του Τούρκου ομολόγου της, Αλί Μπαμπατζάν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, θεωρείται άκρως ενοχλητική και παραπλανητική η αναφορά στη δήθεν «απομόνωση των Τουρκοκυπρίων», τη στιγμή που η Τουρκία διατηρεί παράνομα στην Κύπρο 35 χιλιάδες στρατιώτες, για να ελέγχει το 40% του κυπριακού εδάφους.
Επίσης, υπάρχουν υποψίες ότι η κ. Κλίντον άλλαξε θέση στο θέμα του ψηφίσματος αναγνώρισης της αρμενικής γενοκτονίας. Ο κ. Μενέντεζ υποστηρίζει την καταδίκη του τουρκικού εγκλήματος από τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.
Επίσης, ο γερουσιαστής, που στην προεκλογική εκστρατεία υποστήριξε την κ. Κλίντον, όχι τον κ. Ομπάμα, ζήτησε συνάντηση με την Αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών.
Στο Κογκρέσο προβληματίζονται σοβαρά για την επιρροή που ασκούν στην αμερικανική εξωτερική πολιτική παράγοντες της προηγούμενης κυβέρνησης Μπους, όπως ο υφυπουργός Εξωτερικών, Ντάνιελ Φριντ.
Οπως είναι γνωστό, ο κ. Φριντ ήταν εκ των πρωτεργατών της πολιτικής τιμωρίας των Ελληνοκυπρίων, επειδή αρνήθηκαν να ψηφίσουν υπέρ του αντιδημοκρατικού και φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν.
ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
joannapapas@pegasus.gr
Σε απότομη προσγείωση των προσδοκιών, που για ανεξήγητους λόγους είχαν καλλιεργηθεί στο υπουργείο Εξωτερικών σχετικά με τις... φιλελληνικές διαθέσεις της νέας ηγεσίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οδήγησε η επίσκεψη της Χίλαρι Κλίντον στην Τουρκία.
Το ίδιο το περιεχόμενο της επίσκεψης που διαμόρφωσε το πλαίσιο μιας πραγματικά στρατηγικού χαρακτήρα συνεργασίας ΗΠΑ-Τουρκίας και η προαναγγελία της άφιξης στην Κωνσταντινούπολη στις αρχές Απριλίου του προέδρου Ομπάμα θέτουν την Αθήνα μπροστά στη διαπίστωση την οποία απέφευγε νααντιμετωπίσει μέχρι τώρα: ότι ο «αντίπαλος» στην άλλη πλευρά του Αιγαίου έχει πετύχει λόγω της γεωγραφικής θέσης, της επιρροής του μετριοπαθούς Ισλάμ, της «πειθήνιας» λειτουργίας της «δημοκρατίας», αλλά κυρίως με σκληρή και οραματική προσπάθεια να αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη και απαραίτητο σύμμαχο και των ΗΠΑ.
Το πρόβλημα, φυσικά, είναι πολύ μεγαλύτερων διαστάσεων από τη διαπίστωση ότι ο πρόεδρος Ομπάμα επιλέγει την Τουρκία ως πρώτο προορισμό της θητείας του (για διμερή επίσκεψη), εξαιρώντας την Αθήνα από το πρόγραμμά του, καθώς σηματοδοτείται η πρώτη μετά το 1974 ανατροπή μιας «ισορροπίας» που συνέδεε τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις με το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά.
Ακόμη πιο προβληματικό είναι και το γεγονός ότι η ψυχρολουσία αυτή από την Ουάσιγκτον ήρθε τη στιγμή που οι χειρισμοί στον ΟΑΣΕ αλλά και στον Καύκασο φαίνεται να έχουν ήδη προκαλέσει την ενόχληση και την ψυχρότητα της Μόσχας, συνδυασμός που είναι απολύτως «καταστροφικός» για την ελληνική εξωτερική πολιτική.
Τώρα όμως δεν υπάρχει κανένα άλλοθι για καθυστερήσεις και αναβολές στην επανεξέταση των συνεπειών που έχει για τα Ελληνοτουρκικά και για τις καρκινοβατούσες συνομιλίες του Κυπριακού ο νέος περιφερειακός ρόλος της Τουρκίας και στην αναδιαμόρφωση έτσι της ελληνικής στρατηγικής έναντι της γειτονικής χώρας.
Στο «κοινό ανακοινωθέν Τουρκίας - ΗΠΑ», που εκδόθηκε μετά τις συνομιλίες της κ. Χ. Κλίντον με τον Τούρκο ομόλογό της, Α. Μπαμπατζάν, περιγράφεται αυτή η νέα στρατηγική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών και γίνεται αναφορά σε ευρύ φάσμα συνεργασίας, το οποίο περιλαμβάνει από το Παλαιστινιακό και την αραβοϊσραηλινή διένεξη μέχρι τον Καύκασο, τα Βαλκάνια, τις νότιες οδούς μεταφοράς ενέργειας (ώστε να παρακαμφθεί η Ρωσία) και, φυσικά, το Κυπριακό.
Η αναφορά στο Κυπριακό, όμως, είναι απολύτως προβληματική, καθώς εκφράζεται η υποστήριξη σε μια «συνολική, κοινά αποδεκτή λύση του Κυπριακού, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, και στο πλαίσιο αυτό να τερματιστεί η απομόνωση των Τουρκοκυπρίων»!
Το γεγονός ότι σε δηλώσεις της (πριν από την έκδοση του ανακοινωθέντος) η κ. Κλίντον έκανε λόγο για λύση «διζωνικής ή δικοινοτικής ομοσπονδίας» καθόλου δεν αμβλύνει τις απόλυτα αρνητικές εντυπώσεις, καθώς αποδέχτηκε πλήρως τον τουρκικό ισχυρισμό περί «απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων» και σαν «ασπιρίνη» (για το ελληνικό και ελληνοκυπριακό λόμπι) ανέφερε τη «σημασία που αποδίδει στην επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης», κάτι που μόνο συμβολική αξία έχει (ενώ προκαλεί και δυσάρεστες εντυπώσεις και ειρωνικά σχόλια, καθώς το ίδιο αίτημα έχει θέσει ο πατήρ Μπους από το 1992, ο σύζυγός της, Μπιλ Κλίντον, επανειλημμένα αλλά και αυτός ακόμη ο Τζ. Μπους, χωρίς κανένα, φυσικά, αποτέλεσμα).
Τα αποτελέσματα της επίσκεψης της κ. Κλίντον στην Τουρκία αφήνουν εκτεθειμένη την ελληνική διπλωματία, καθώς το υπουργείο Εξωτερικών, υπό το άγχος του εσπευσμένου (και για λόγους εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας) ραντεβού της κ. Μπακογιάννη με τη Χ. Κλίντον, υποβάθμισε απολύτως το περιεχόμενο της επίσκεψης και το περιόρισε στα αμερικανικού ενδιαφέροντος ζητήματα.
Η ελληνική πλευρά, μάλιστα, αγνοώντας πλήρως τις προθέσεις της αμερικανικής κυβέρνησης, έθετε μέσω της κ. Μπακογιάννη την... «προκλητική στάση» που επιδεικνύει στο Αιγαίο η Τουρκία, «εξασφαλίζοντας την υπόσχεση της κ. Κλίντον ότι θα το θέσει στους Τούρκους συνομιλητές της», κάτι που κάθε άλλο παρά διαφαίνεται από το περιεχόμενο και το ύφος του κοινού ανακοινωθέντος.
Για «δυσάρεστα αποτελέσματα» μιας εξωτερικής πολιτικής που αρκείται είτε στο να «παρατηρεί τις εξελίξεις είτε να μοιράζει χαμόγελα δεξιά και αριστερά» έκανε λόγο ο πολιτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Α. Λοβέρδος.
Επικρίνοντας την κυβέρνηση ότι σπαταλά το διπλωματικό κεφάλαιο που είχαν συσσωρεύσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, τη στιγμή που η Τουρκία τα τελευταία πέντε χρόνια αναδεικνύεται σε περιφερειακή δύναμη, ο κ. Λοβέρδος επισημαίνει ότι όπως για όλα τα μεγάλα ζητήματα έτσι και για την «εξωτερική πολιτική η Ελλάδα πρέπει να γυρίσει σελίδα».
ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
nmeletis@pegasus.gr
Υπηρεσίες δορυφορικού ίντερνετ μπορούν να έχουν πλέον οι κάτοικοι του χωριού Κέχρο, ένα από τα Πομακοχώρια της ορεινής Ροδόπης καθώς στην περιοχή εγκαταστάθηκε, με τη συνεργασία των υπουργείων Μεταφορών και της Hellas Sat πιλοτικά τερματικό παροχής δορυφορικού ίντερνετ.
Πρόκειται για πιλοτικό πρόγραμμα με στόχο να μειωθεί το ψηφιακό χάσμα που χωρίζει τα αστικά κέντρα και τις απομακρυσμένες περιοχές της ελληνικής περιφέρειας.
Η κεραία τοποθετήθηκε στο κοινοτικό κατάστημα του Κέχρου από την Hellas Sat, θυγατρική εταιρεία του ΟΤΕ, που...διαχειρίζεται τη λειτουργία του ελληνικού τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου ενώ παρών ήταν και ο υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, Ευριπίδης Στυλιανίδης.
Με το πρόγραμμα ΔΟΡΥ, όπως ανέφερε ο κ. Στυλιανίδης, προβλέπεται η τοποθέτηση 1.300 κεραιών σε απομακρυσμένες ορεινές περιοχές και νησιά.
NAYTEMPORIKI
Του Günay Aslan*
Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης
Oι τουρκοαμερικανικές σχέσεις, που είχαν περάσει σε φάση έντασης την άνοιξη του 2003, με την έναρξη της επιχείρησης κατοχής του Ιράκ και έφθασαν στο σημείο να διακοπούν τον Ιούλιο του ίδιου έτους, με τη σύλληψη των Τούρκων αξιωματικών από τον αμερικανικό στρατό, το 2005 μπήκαν σε φάση "επισκευής" και μετά το 2007 μπήκαν σε φάση εξομάλυνσης. Το 2009, με την ανάληψη της διοίκησης Ομπάμα, η φάση της εξομάλυνσης έχει μπει σε νεά φάση. Οι τουρκοαμερικανικές σχέσεις φαίνεται ότι έχουν μπει σε φάση ενός ιδιότυπου έρωτα!
Ο εκπρόσωπος του Ομπάμα για τη Μέση Ανατολή έρχεται από την Άγκυρα και η Χίλαρι Κλίντον πηγαίνει. Και όταν επιστρέφει αυτή, ανακοινώνεται ότι ο Ομπάμα θα...επισκεφτεί την Άγκυρα. Η Τουρκία, μετά από αρκετό διάστημα, αρχίζει να μιλά και πάλι για "στρατηγική συμμαχία" με τις ΗΠΑ, ενώ οι ΗΠΑ δεν παύουν να τονίζουν ότι η Τουρκία "είναι περιφερειακή και πλανητική ηγέτιδα δύναμη".
Πού είμασταν και πού βρεθήκαμε!
Μόλις μέχρι χθες μιλούσαμε για πόλεμο στις τουρκοαμερικανικές σχέσεις. Είχαμε γεμίσει με σενάρια, μερικά από τα οποία, μάλιστα, έλεγαν ότι η Αμερική θα καταλάβει την Τουρκία. Τα σενάρια αυτά, με κορυφαίο αυτό που αποτέλεσε τη βάση για το βιβλίο "Μεταλλική Θύελα" (Metal Fırtına), που αναφερόταν σε τουρκοαμερικανικό πόλεμο, φούντωναν συνεχώς τον αντιαμερικανισμό στην Τουρκία. Στην πραγματικότητα στην Τουρκία ο αντιαμερικανισμός είναι ακόμα σε υψηλά επίπεδα, όμως, παρόλα αυτά, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ο μήνας του μέλητος ενός παρατεταμένου έρωτα μεταξύ της Τουρκίας με τις ΗΠΑ.
Αν με ρωτούσατε δε "Τί έγινε και ξαναζωντάνεψαν οι τουρκοαμερικανικές σχέσεις;" θα σας απαντούσα ως εξής:
Η αιτία της διαταραχής, αλλά και της εξομάλυνσης των σχέσεων των δυο χωρών ήταν οι Κούρδοι.
Το πιο σημαντικό ή μάλλον θα λέγαμε το μοναδικό θέμα που επηρέασε και έφερε τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις ακόμα και μέχρι το σημείο διακοπής, ήταν το μέλλον του Ιράκ. Με άλλα λόγια, ήταν το ζήτημα του Κουρδιστάν και της τύχης των Κούρδων.
Η διάσταση απόψεων μεταξύ των δυο χωρών σε αυτό το θέμα στο παρελθόν δεν κατέστη δυνατόν να ξεπεραστεί. Το τουρκικό κράτος δεν ήθελε την ανατροπή του Σαντάμ για να μην ανοίξει ο δρόμος για την ελευθερία των Κούρδων. Επέμενε ότι πρέπει να συνεχιστεί εκείνο το αντιδημοκρατικό, δεσποτικό καθεστώς που κρατούσε υπό πίεση τους Κούρδους και τους καταπίεζε.
Τα συμφέροντα των ΗΠΑ όμως απαιτούσαν την ανατροπή του καθεστώτος στην περιοχή. Οι ΗΠΑ ήθελαν μια νέα δομή στην περιοχή. Ήθελαν την ίδρυση ενός κουρδικού κράτους στη νέα αυτή ισορροπία, με τον υπολογισμό ότι κάτι τέτοιο ήταν σημαντικό και θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Αμερικής στην περιοχή. Σε αυτό ακριβώς το σημείο συνέπιπταν τα συμφέροντα των Κούρδων του Ιράκ και των ΗΠΑ. Και οι Κούρδοι του Ιράκ, με τη σειρά τους, επιδιώκοντας την ανάδειξη του ζητήματος και την ελευθερία τους, υποστήριζαν τις ΗΠΑ.
Αυτό ακριβώς ήταν το ζήτημα που έφερε την Τουρκία αντιμέτωπη με τις ΗΠΑ. Το 2005 η Τουρκία άρχισε να καταβάλει προσπάθειες για να μην επιδεινωθούν ακόμα περισσότερο οι σχέσεις με τις ΗΠΑ. Η Τουρκία, για να εξομαλύνει τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, ζηοτύσε την αναβολή του δημοψηφίσματος για το Κιρκούκ και τη διεξαγωγή κοινής επιχείρησης εναντίον του ΡΚΚ. Οι ΗΠΑ με τη σειρά τους διαχειρίζονταν το χρόνο και ζητούσαν πρώτα από την Τουρκία να συνάψει σχέσεις και να συνεργαστεί με τους Κούρδους του Ιράκ.
Η επίσκεψη του τότε αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Γιασάρ Μπουγιούκανιτ, το 2007 στις ΗΠΑ δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η επίσκεψη του στρατηγού πέρασε σε κλίμα έντασης. Ο Μπουγιούκανιτ είχε πει τότε ότι "Υπάρχει πιθανότητα διαμελισμού στα τρία του Ιράκ. Πάντως, όσο υπάρχουν οι δυνάμεις που προστατεύουν την Τουρκία, την πατρίδα μας δεν μπορεί να τη διαμελίσει κανείς". Στη συνέχεια ακολούθησε η προειδοποίηση του τότε αρχηγού στρατού ξηράς, Ιλκέρ Μπάσμπουγ. Ο Μπάσμπουγ δήλωσε τότε ότι η Τουρκία δεν μπορεί να αποτρέψει το διαμελισμό του Ιράκ, μπορεί όμως να αυξήσει το κόστος για τις ΗΠΑ".
Οι αντιτιθέμενες δηλώσεις, οι διαφωνίες και τα παζάρια συνεχίστηκαν μέχρι το Νοέμβριο του 2007. Με την επίσκεψη του Ερντογάν στις 5 Νοεμβρίου 2007 στην Ουάσιγκτον και τη συνάντηση Ερντογάν-Μπους άνοιξε μια νέα περίοδος στις σχέσεις των δυο χωρών. Οι τουρκοαμερικανικές σχέσεις που είχαν διαταραχτεί εξαιτίας των Κούρδων και του Κουρδικού Ζητήματος, εξομαλύνθηκαν μετά από συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ των δυο πλευρών στο θέμα αυτό. Το περιεχόμενο της μεταξύ τους συμφωνίας δεν είναι ακόμα γνωστό.
Οι ΗΠΑ εξ αρχής επεδίωκαν και ζητούσαν από την Τουρκία να συνάψει στενές σχέσεις με το ιρακινό Κουρδιστάν και η Άγκυρα αντιστεκόταν. Τώρα φαίνεται ότι το έχει αποδεχτεί! Παρότι ο τουρκικός στρατός δεν δείχνει τις διαθέσεις του, οι εξελίξεις μας δείχνουν ότι οδεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Οι δυο πλευρές, κατά τα φαινόμενα, έχουν συμφωνήσει για το μέλλον των Κούρδων. Φαίνεται ότι οι ΗΠΑ έδωσαν την πρωτοβουλία στην Τουρκία, σε σχέση με το θέμα των Κούρδων, και η Τουρκία, ως αντάλλαγμα, έχει άρει τις ενστάσεις της σε σχέση με τις άλλες επιλογές των ΗΠΑ στο Ιράκ. Η Τουρκία, που είχε αντιταχθεί στην είσοδο των Αμερικανών στο Ιράκ, το 2003, με το σκεπτικό ότι κάτι τέτοιο εξασφαλίζει οφέλη και πλεονεκτήματα στους Κούρδους, τώρα που οι Αμερικανοί αποσύρονται, οι Τούρκοι χώνονται στο Ιράκ, με την υποστήριξη των Αμερικανών.
Οι ΗΠΑ, που δεν υπολόγιζαν την Τουρκία και δεν της επέτρεπαν καν να μπει στο Ιράκ, τώρα της δίνουν την πρωτοβουλία και ακολουθούν πολιτική που λαμβάνει υπ' όψη τις ευαισθησίες της Άγκυρας!
όσον αφορά τις επιδράσεις αυτής της κατάστασεις στου Κούρδους, αναμφίβολα θα υπάρχουν θετικά αποτελέσματα για τους Κούρδους του Ιράκ. Η Τουρκία θα βγει στο προσκήνιο και θα αναλάβει το ρόλο του "φράχτη" απέναντι στην αραβική εχθρότητα και, κυρίως, στον ιρανικό επεκτατισμό. Και τα συμφέρονται των Κούρδων του Ιράκ, την περίοδο αυτή, εξασφαλίζονται και μέσα από τη συνεργασία με την Τουρκία. Και φαίνεται ότι κάτι τέτοιο επιθυμούν και επιδιώκουν. Οι Κούρδοι του Ιράκ, όσο αποστασιοποιούνται από έναν πόλεμο με το ΡΚΚ, οι επιδιώξεις τους αυτές μάλλον θα τους εξασφαλίσουν θετικά αποτελέσματα.
Όσον αφορά το Βόρειο (τουρκικό) Κουρδιστάν. Με το που άρχισε να διαφαίνεται η εξομάλυνση στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, το ΡΚΚ ανακηρύχθηκε κοινός εχθρός. Αμέσως μετά ακολούθησαν οι επιχειρήσεις εναντίον του ΡΚΚ από αέρος και από εδάφους. Η Τουρκία, που αποδέχτηκε την εξομάλυνση των σχέσεων με τους Κούρδους του Ιράκ, συνεχίζει τον πόλεμο εναντίον των δικών της Κούρδων. Δεν φαίνεται διατεθειμένη να μπει σε μια φάση ειρήνευσης και εξομάλυνσης με τους δικούς της Κούρδους, παρότι ξέρει ότι δεν θα μπορέσει να το αποφύγει αυτό για πολύ ακόμα. Επιπλέον, τη φορά αυτή ακολουθεί έναν δρόμο διαφορετικό απ' ότι στο παρελθόν. Ενώ από τη μια πλευρά προσπαθεί να αυξήσει την πίεση εναντίον του ΡΚΚ, από την άλλη αποφεύγει να περιορίσει το πεδίο δράσης του DTP (νόμιμη έκφραση του ΡΚΚ, σ.τ.μ.).
Η Τουρκία μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει τίποτα για να παρουσιάσει τη δική της λύση για το θέμα. Παρόλα αυτά, αν και το κάνει διακατεχόμενη από φόβο, προσπαθεί να ακολουθήσει μια πολιτική που εξωθεί τους Κούρδους να ενεργοποιηθούν στη νόμιμη πολιτική δράση. Και η Αμερική, παράλληλα με τη στρατιωτική επίλογή, ζητάει από την Άγκυρα "πολιτικό άνοιγμα". Θέλω να πω μ' αυτό ότι η εξομάλυνση των τουρκοαμερικανικών σχέσεων, δεν σημαίνει αυτομάτως και βάθεμα του πολέμου (εναντίον του ΡΚΚ, σ.τ.μ.).
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι, όπως είναι σε όλους γνωστό, η Τουρκία και κατά το παρελθόν, παρά την ενεργή υποστήριξη της Αμερικής και των Κούρδων του Ιράκ, δεν πέτυχε τίποτα επιχειρώντας να εξουδετερώσει το ΡΚΚ με στρατιωτικά μέσα. Τη φορά αυτή ίσως θα δούμε μια διαφορετική προσέγγιση στο θέμα. Η εικόνα θα ξεκαθαρίσει μετά τις εκλογές (29 Μαρτίου).
Από την άλλη πλευρά, οι εξελίξεις και η βελτίωση στις τουρκοαμερικανικές σχέσεις θα επηρεάσουν και την εσωτερική πολιτική της Τουρκίας. Οι αναφορές που έκανε η Κλίντον στον "κοσμικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους" κατά την επίσκεψή της στην Άγκυρα, είναι ενδείξεις πορς αυτή την κατεύθυνση. Και το βάρος στο ζήτημα αυτό πέφτει στις πλάτες του Ερντογάν.
* Ο Günay Aslan είναι δημοσιογράφος, κουρδικής καταγωγής, που ζει και εργάζεται στη Γερμανία. Άρθρα του δημοσιεύονται σε διάφορα κουρδικά και αρμενικά έντυπα και ιστοσελίδες. Πρόκειται για τον δημοσιογράφο που δημοσίευσε το περίφημο άρθρο "Περί Οτζαλάν (2), στις 6 Φεβρουαρίου 1999, όταν είμαστε εγκλωβισμένοι στην κατοικία του Έλληνα πρέσβη, στο Ναϊρόμπι. Με το εκείνο το άρθρο ο Γκιουνάι Ασλάν στην ουσία προειδοποιούσε τον Αμπντουλλάχ Οτζαλάν για τον κίνδυνο που διέτρεχε (βλ. βιβλίο Σάββα Καλεντερίδη "Παράδοση Οτζαλάν: Η ώρα της αλήθειας", σελ. 160, Εκδόσεις ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ).
Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
Μπορεί η Αμερική να άλλαξε πρόεδρο και πολιτικές στο σύνολο των εσωτερικών και εξωτερικών θεμάτων, μπορεί ο νέος πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα να υποσχέθηκε ότι το αμερικανικό κράτος θα τερματίσει την αδικία σε όλα τα μέρη του κόσμου, αλλά για μία χώρα, την Τουρκία, όλα είναι ίδια, όπως και πριν...
Ανεξάρτητα από το εάν σκοτώνει κάθε μέρα υπηκόους της, ανεξάρτητα από το εάν τα στρατεύματά της κατέχουν το 40% του εδάφους χώρας-μέλους των Ηνωμένων Εθνών...Για τους Αμερικανούς, είτε κυβερνούν οι Δημοκρατικοί είτε οι Ρεπουμπλικάνοι, είναι ψιλά γράμματα, είναι προφανώς ασήμαντο θέμα μία εισβολή και κατοχή, δεν σημαίνει τίποτα γι αυτούς ότι στο όνομα ενός ερμαφρόδιτου «πολέμου» εναντίον...της τρομοκρατίας, αιματοκυλείται καθημερινά ο κουρδικός λαός.
Η επίσκεψη της κ. Χίλαρι Κλίντον στην τουρκική πρωτεύουσα και οι αποφάσεις που έλαβε με την τουρκική ηγεσία αποτελούν ένα ισχυρό χτύπημα για την Ελλάδα και την Κύπρο, οι οποίες θα πληρώσουν πάλι το «μάρμαρο», όπως συνέβη τόσες φορές στο παρελθόν. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σε αντιστάθμισμα για το «πάρτε τα όλα» προς τους Τούρκους, θα ρίξει ένα κόκαλο για την ανάγκη να επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης, θα διευθετήσει και μία επίσκεψη του Αμερικανού ηγέτη στο Φανάρι και θα έχει επιτελέσει το καθήκον του. Δυστυχώς, οι Αμερικανοί μας θεωρούν βλάκες, διότι βρίσκουν πρόθυμους πολλούς «δικούς» μας, στην Ελλάδα και την Κύπρο, για να δικαιολογήσουν τις αθλιότητές τους. Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τι ακριβώς συνέβη, αρκεί να σας πληροφορήσω το εξής: Μετά τη νίκη Ομπάμα, οι αρμόδιοι για την εξωτερική πολιτική ζήτησαν, ως είθισται, να αποσταλεί σημείωμα απ όλες τις πρεσβείες με εισηγήσεις για την καλύτερη συνεργασία με τις χώρες στις οποίες αντιπροσωπεύουν τις ΗΠΑ.
Οι μοναδικές πρεσβείες που εισηγήθηκαν να συνεχιστεί η πολιτική του Τζορτζ Μπους, του πλέον αποτυχημένου και κακού προέδρου της Αμερικής, ήταν της Αθήνας και της Λευκωσίας.Πρόκειται για απαράδεκτες πράξεις και ενέργειες, που προσβάλλουν την Ελλάδα και την Κύπρο. Αντίθετα, ο Αμερικανός πρέσβης στην Αγκυρα, απαίτησε αλλαγή 180 μοιρών στην αμερικανική συμπεριφορά προς την Τουρκία. Και το πέτυχε 100%.Οι πολιτικές ηγεσίες στην Αθήνα και τη Λευκωσία έχουν υποχρέωση να αντιδράσουν. Διαφορετικά, οι αμερικανικές πρεσβείες θα συνεχίζουν να τις εξευτελίζουν και να γράφουν στα σημειώματα τους «για πολιτική αστάθεια» στην Ελλάδα και για τον κομμουνιστή πρόεδρο της Κύπρου, που θαυμάζει τον Τσάβες και μισεί την Αμερική
© Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
