Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Με φάρσα για βόμβα έγινε η γιορτή του Μωάμεθ στην Ξάνθη


Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με πρωταγωνιστή – superstar τον ψευτομουφτή Ξάνθης Μεμέτ Αχμέτ και με την συνδρομή βέβαια του Τουρκικού προξενείου, οι μουσουλμάνοι «Τούρκοι» πραγματοποίησαν την θρησκευτική τους εορτή, την Γέννηση του Μωάμεθ στο κλειστό γυμναστήριο «Φίλιππος Αμοιρίδης» το Σάββατο 24 Απριλίου αφού τους παρέχει την σχετική ευχέρεια και ο δήμος της περιοχής παραχωρώντας το γήπεδο. Μιλήσαμε με τον Κυριάκο Κεσίσογλου ο οποίος μας μεταφέρει το κλίμα της όλης εκδήλωσης από τον γειτονικό νομό.


Συνεντεύξεις
ΓΙΑ 2ηΣΥΝΕΧΗ ΧΡΟΝΙΑ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ
Με φάρσα για βόμβα έγινε η γιορτή του Μωάμεθ
27.04.2010
Μεταφερόμενος κόσμος που ξεπέρασε τις 4000 έδωσε το παρόν του στο κάλεσμα των οργανωτών
Ο Κυριάκος Κεσίσογλου μας μεταφέρει σκηνές που διαδραματίστηκαν με σούπερ σταρ τον ψευτομουφτή Μεμέτ Αχμέτ που παραμένει στο απυρόβλητο

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΔΗΜΟΣ ΜΠΑΚΙΡΤΖΑΚΗΣ
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με πρωταγωνιστή – superstar τον ψευτομουφτή Ξάνθης Μεμέτ Αχμέτ και με την συνδρομή βέβαια του Τουρκικού προξενείου, οι μουσουλμάνοι «Τούρκοι» πραγματοποίησαν την θρησκευτική τους εορτή, την Γέννηση του Μωάμεθ στο κλειστό γυμναστήριο «Φίλιππος Αμοιρίδης» το Σάββατο 24 Απριλίου αφού τους παρέχει την σχετική ευχέρεια και ο δήμος της περιοχής παραχωρώντας το γήπεδο. Μιλήσαμε με τον Κυριάκο Κεσίσογλου ο οποίος μας μεταφέρει το κλίμα της όλης εκδήλωσης από τον γειτονικό νομό.

Είχε τον ίδιο κόσμο με πέρυσι;
-Ήταν σχεδόν γεμάτο, άπαντες παρόντες.

Ήρθαν λεωφορεία από όλα τα χωριά, ακόμη και από την Βουλγαρία από ότι μαθαίνουμε.
-Κατάφεραν να τους μαζέψουν όλους, ξέρετε πως αυτοί λειτουργούν, το θέμα είναι οι δικές μας υπηρεσίες τι έκαναν; Εν πάση περιπτώσει όντως ήρθαν λεωφορεία, πάρα πολλοί, όπως και πέρσι έτσι και φέτος. Εκεί ήταν άπαντες παρόντες, ο ψευτομουφτής, αυτός που ήρθε και πέρυσι, ένας ιμάμης καθηγητής της θεολογικής σχολής από την Τουρκία, δεν ήταν τόσο προκλητικοί όμως. Μόλις συγκεντρώθηκε ο κόσμος μέσα στο γήπεδο, έγινε ένα ανώνυμο τηλεφώνημα που αποδείχτηκε στην συνέχεια ότι ήταν φάρσα, για βόμβα, η αστυνομία έκανε το αυτονόητο, εκκένωσε τον χώρο για περίπου μισή ώρα, ήρθαν αστυνομικοί με εκπαιδευμένο σκύλο που ανιχνεύει αν υπάρχει κάτι, δεν βρήκαν τίποτα και επανήλθαν μέσα στο κλειστό γυμναστήριο για την συνέχιση της εκδήλωσης.

Η εκδήλωση είχε κάτι προκλητικό;
-Δεν είχε τίποτα προκλητικό, ήταν μια καθαρά θρησκευτική εορτή. Αυτό που κάνει δε τους Ξανθιώτες να αναρωτιούνται και να το σχολιάζουν είναι γιατί για δεύτερη χρονιά συνεχόμενη να γίνεται μια τέτοια θρησκευτική γιορτή μέσα στο γυμναστήριο. Να υπενθυμίσω σε όλους ότι οι θρησκευτικές γιορτές δεν γίνονται μέσα στα γυμναστήρια, ή γίνονται σε τέμενος μέσα ή σε κάποιο άλλο χώρο. Και ενώ πέρσι είχαν φέρει τραγουδιστή κι άλλα σχήματα, φέτος αυτό δεν συνέβη.

Πέρυσι είχαν ακουστεί και κάποια πολιτικά μηνύματα.
-Τα μηνύματα είναι το αυτονόητο.

Εκτός από τους θρησκευτικούς λειτουργούς και την φάρσα που μας προανέφερες, είχε πολιτικά πρόσωπα από την Τουρκία ή κάποιους άλλους;
-Όχι, ήταν ο καθηγητής της θεολογικής σχολής, σύσσωμο το Τουρκικό προξενείο, οι «τουρκικές» ενώσεις, ο νέος πρόεδρος της ΤΕΞ Ξάνθης Καρά Αχμέτ δικηγόρος. Αναφέρθηκε ο ψευτομουφτής ο οποίος πραγματικά ήταν…σούπερ σταρ. Όπως ήταν φυσικό όλη εκδήλωση εδώ στην Ξάνθη πυροδότησε δυσμενέστατα σχόλια, γιατί ενώ εμείς σεβόμαστε την πίστη και τέτοιου είδους εκδηλώσεις, είμαστε αντίθετοι στο γεγονός ότι έγινε μέσα σε κλειστό γυμναστήριο, έγινε και πάλι στην πόλη μας και το ερώτημα είναι γιατί δεν έγινε στην Κομοτηνή ή την Αλεξανδρούπολη.

Έγινε και στην Κομοτηνή, στην Φιλύρα βέβαια, αλλά όχι αυτής της εμβέλειας.
-Το γνωρίζω αυτό.

Υπήρχε και κανάλι της Τουρκικής τηλεόρασης και μετέδιδε απ’ ευθείας.
-Το κάλυψαν σε απ’ ευθείας μετάδοση, όπως και πέρυσι.

Read more...

Κι άλλη τελεσίδικη απόφαση σε βάρος της Ξανθιώτικης «Μιλλέτ»


Δεν προλάβαμε να γράψουμε για την πρόσφατη καταδίκη της γνωστής εφημερίδας «Μιλλέτ» της Ξάνθης που άρχισε πλέον να λογοδοτεί για όσα ψευδή κι αναληθή καταχωρεί αφού άρχισαν οι αντιδράσεις των θιγομένων που στρέφονται με αγωγές και μηνύσεις εναντίον της και πληροφορούμαστε ότι εκδόθηκε και η νέα απόφαση του Εφετείου Θράκης τελεσίδικη επίσης.

Είναι η υπ΄αριθμόν 624/2009 που της επιδικάζει να καταβάλλει 30.000 ευρώ υπέρ των εναγόντων Κόντε Ταχήρ του Μεμέτ, κατοίκου Ξάνθης και Σεμπαϊδήν Καραχότζα του Γιουσούφ, κατοίκου Προσηλίου του Δήμου Μύκης. Υπόλογοι είναι η ομόρυθμη εταιρία με την επωνυμία "Μπουντούρ Μπιλάλ και Ομέρ Τζεγκίζ ΟΕ" με τον διακριτικό τίτλο ΜΙLLET MEDIA που εδρεύει στην Ξάνθη και ο υπεύθυνος Ομέρ Τζενγκίζ του Σαλή, κατοίκου Ξάνθης. Το δικαστήριο επιβάλλει σε βάρος των εναγόντων τα δικαστικά έξοδα του εναγομένου αυτού και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας τα οποία ορίζει σε 1800 ευρώ και αναγνωρίζει ότι οι εναγόμενοι υποχρεούνται να καταβάλλουν, εις ολόκληρον ο καθένας, σε κάθε ενάγοντα το ποσό των 30.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση. Επιβάλλει σε βάρος των εναγομένων μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε 3600 ευρώ.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι οι συγκεκριμένοι εκδότες δεν έχουν απολύτως τίποτα στην κατοχή τους για να διεκδικηθεί από τους θιγομένους ως αποζημίωση κι έτσι δεν ιδρώνει το αυτί τους όπως αναφέραν σε φιλικό περιβάλλον. Είναι η δεύτερη καταδίκη μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα που προκύπτει μετά από άμεση αντίδραση ομοθρήσκων τους που θορυβημένοι από την δημοσιογραφική πέννα τους και τα όσα ανυπόστατα τους καταμαρτυρούν ζητήσαν την προστασία της ελληνικής δικαιοσύνης.

Read more...

ΕΝΤΟΝΟ ΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ Κοινή εμφάνιση Ερντογάν – Παπανδρέου στη Θράκη;


Εικασίες και προβλέψεις, βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα στις 14 και 15 Μαΐου, συνοδεία 10 υπουργών της κυβέρνησή του, αφήνοντας παράθυρο και για αίτημά του να επισκεφτεί και την Θράκη, όπως είχε κάνει το 2004.
Κοινή επιδίωξη Αθήνας και Άγκυρας είναι η ανάπτυξη της συνεργασίας στα θέματα τουρισμού, η ενίσχυση των εμπορικών συναλλαγών και των αμοιβαίων επενδύσεων. Η ελληνική οικονομική κρίση επιδρά καταλυτικά στη διαμόρφωση ενός νέου τοπίου στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, καθώς η Τουρκία επιχειρεί να εμφανιστεί ως προστάτιδα δύναμη της οικονομικά ασθενούς Ελλάδας.

Πάντως αν ανατρέξουμε στο ρεπορτάζ μερικές μέρες πριν όταν ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Δημήτρης Δρούτσας έδινε εξηγήσεις στην Βουλή για τα ελληνοτουρκικά, φαίνεται ότι τα ζητήματα τα οποία θέλουν να συζητήσουν οι Τούρκοι στην επίσημη επίσκεψή τους στην Ελλάδα, δεν είναι ούτε η Χάλκη ούτε θέματα που αφορούν την ισχνή παρουσία Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, πολλώ δε μάλλον θέματα των περιουσιών τα οποία έχουν δρομολογηθεί από τους Τούρκους με τον δικό τους τρόπο και σύρονται πια στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.


Αυτή τη στιγμή αυτό που τους καίει είναι η ευρωπαϊκή προοπτική τους και φυσικά η ισχυροποίηση της θέσης τους στο σύγχρονο σκηνικό με περαιτέρω απαιτήσεις για τα θέματα της μουσουλμανικής μειονότητα της Θράκης.
Ο κ. Δρούτσας, σχετικά με τις συνομιλίες που σχετίζονται με το θέμα της υφαλοκρηπίδας τόνισε ότι θα πρέπει να έχουν συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα και όχι να αποτελούν μία αέναη συζήτηση.

Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Απ. Κακλαμάνης, χαρακτήρισε προκλητική τη στάση του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, αλλά και την δραστηριότητα του αμερικανού προξένου στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος -όπως σημείωσε ο κ. Κακλαμάνης, περιφέρεται σε ορεινές περιοχές της Θράκης, αναζητώντας Έλληνες πολίτες οι οποίοι αυτοχαρακτηρίζονται ως ανήκοντες στις μειονότητες άλλης ιθαγένειας, εθνικότητας και υπηκοότητας.

«Όλοι αναγνωρίζουμε την ανάγκη της ελληνοτουρκικής προσέγγισης», είπε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, σημειώνοντας ότι «οποιαδήποτε συνάντηση πρέπει να γίνεται με ξεκάθαρη ατζέντα».

Η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη κάλεσε τον κ. Δρούτσα να ενημερώσεις εάν στις συναντήσεις με την τουρκική πλευρά, συζητήθηκαν τα θέματα του ΝΑΤΟ, των υπερπτήσεων στο Αιγαίο, αλλά και το θέμα της Χάλκης, όπως προέκυψε από αναφορές του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών.

Απαντώντας στη δευτερολογία του ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών υπογράμμισε πως έγινε λάθος στη μετάφραση των δηλώσεων Νταβούτογλου για τη διεύρυνση του περιεχόμενου των διερευνητικών επαφών και πρόσθεσε ότι δεν υπήρξαν εργασίες για τη Χάλκη και ότι δεν έγιναν συζητήσεις για τα νατοϊκά θέματα.

Ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Αμερικής Δημήτρης Μολοχίδης, μιλώντας στην εφημερίδα «Σημερινή» της Κύπρου, υπογράμμισε τη δυσαρέσκειά του για την αμφιταλαντευόμενη στάση των ΗΠΑ στα θέματα εξωτερικής πολιτικής.
«Οι εκβιασμοί των τουρκικών κυβερνήσεων, αλλά και η εξαγορά πολιτικών συνειδήσεων βρίσκουν αντίσταση σε πολιτικούς με ήθος».

Υποστηρίζει ότι οι τουρκικές κυβερνήσεις «επενδύουν» εκατομμύρια δολάρια σε ετησία βάση για την παραχάραξη της ιστορίας, ενώ παράλληλα ο Ερντογάν συνεχίζει να εκβιάζει και ν’ απειλεί προκλητικά ότι θα διώξει 100 χιλιάδες «παράνομους» Αρμένιους από την Τουρκία.
Ταυτόχρονα, δηλώνει ότι ο νυν πρόεδρος και η υπουργός Εξωτερικών έχουν κάνει στροφή 180 μοιρών από τις προεκλογικές τους θέσεις στο θέμα της γενοκτονίας αλλά και στην επίλυση του Κυπριακού. Είναι δε, πεπεισμένος ότι στο τέλος θα έρθει η δικαίωση και η ιστορία δεν θα παραχαραχθεί.

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ;
Οι πληροφορίες λένε σύμφωνα με δημοσιεύματα αθηναϊκών εφημερίδων ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ζητήσει να επισκεφθεί τη Θράκη, όπως ακριβώς έκανε και το 2004, επί πρωθυπουργίας του Κώστα Καραμανλή, αίτημα στο οποίο θα είναι δύσκολο να απαντήσει αρνητικά η ελληνική κυβέρνηση, αναφέρει σε δημοσίευμά της η Ελευθεροτυπία. Το ζήτημα της Θράκης βρίσκεται πολύ ψηλά στη τουρκική ατζέντα, θέμα που είχε θέσει και το Δεκέμβριο και στον Αμερικανό πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, κάνοντας λόγο για «130.000 Τούρκους που υποφέρουν».

Ορισμένοι μάλιστα προχώρησαν ένα βήμα πιο πέρα και μίλησαν για κοινή επίσκεψη στη Θράκη των πρωθυπουργών Ελλάδας και Τουρκίας, ενώ διπλωμάτες εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις για το ενδεχόμενο μιας τέτοιας επίσκεψης, καθώς εκτιμούν ότι θα έδινε την εντύπωση συνδιαχείρισης της περιοχής και θα ενίσχυε την προσπάθεια της Άγκυρας να διασυνδεθούν τα θέματα της μουσουλμανικής μειονότητας με τις τουρκικές παραβιάσεις στα ζητήματα των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Όπως είχαμε επισημάνει με ρεπορτάζ στον ΧΡΟΝΟ, από τα μέσα Φεβρουαρίου η επίσκεψη των γνωστών «ηγετών» της μειονότητας στην Τουρκία και η συνάντησή τους ακόμα και με τον ίδιον τον πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν προβλήθηκε με διθυραμβικά σχόλια από τις τουρκόφωνες μειονοτικές εφημερίδες της Θράκης Μιλλιέτ και Γκιουντέμ.

Με το μήνυμα ότι οι «Τούρκοι της Δυτικής Θράκης δεν είναι μόνοι τους» προβλήθηκε η συνάντηση ενώ τα άρθρα και τα ρεπορτάζ, που ακολούθησαν της επίσκεψης, ήταν ενδεικτικά του πόσο μεγάλη ανάγκη νιώθουν κάποιοι στη μειονότητα από την προστασία της Τουρκίας.

Εκεί είδαμε τους γνωστούς παράγοντες και υποκινητές της προσπάθειας ανάδειξης της Θράκης, ως μία περιοχή καταπίεσης των μουσουλμάνων κατοίκων τους, να φιγουράρουν περήφανοι δίπλα στον Τούρκο πρωθυπουργό, τον υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου και άλλους εκπροσώπους κομμάτων. Πρώτος από όλους φυσικά ο ψευτομουφτής Ξάνθης και πρόεδρος της λεγόμενης συμβουλευτικής επιτροπής Αχμέτ Μετέ, ο έτερος ψευτομουφτής Κομοτηνής Ιμπραήμ Σερίφ, ο πρόεδρος του συλλόγου «Τούρκων Δυτικής Θράκης» στην Κωνσταντινούπολη Φερούχ Οσκάν, ο πρόεδρος της ευρωπαϊκής ένωσης Ομοσπονδιών «Τούρκων δυτικής Θράκης» στη Γερμανία Χαλίτ Χαμπίμπογλου, ο αιώνιος νεολαίος και πρόεδρος της «Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής» Αντνάν Σελήμ, ο πρόεδρος της αντίστοιχης νεολαίας Ξάνθης Μεχμέτ Χατζηχαλήλ και άλλοι.

Read more...

Τουρκικός Τύπος 27.04.2010


Σύντομη επισκόπηση του τουρκικού τύπου και ξεκινάμε με την εφημερίδα Yeni Şafak η οποία στην είδηση που τιτλοφορεί «Οι απεριόριστες γειτονικές σχέσεις είναι το όνειρο μου»δημοσιεύει τις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Ahmet Davutoğlu. Σύμφωνα με την εφημερίδα ο Τούρκος υπουργός επισήμανε ότι θέλει να τερματιστεί η κατάσταση που επικρατεί στο Καύκασο και δήλωσε «Το όνειρό είναι η άρση των συνόρων στην περιοχή μας. Οι Τούρκοι και οι Αρμένιοι θα μάθουν να μοιράζονται».

Η Star μας ενημερώνει ότι στον Αρμένιο πολίτη Arthur Manukyan ο οποίος μπήκε παράνομα στην Τουρκία και ζήτησε βοήθεια από τον Πρωθυπουργό Erdogan για τη θεραπεία του, παραχωρήθηκε πενταετή άδεια παραμονής. Η εφημερίδα δημοσιεύει και τις δηλώσεις του Manukyan «Το δεύτερο όνομά μου είναι Αydın. Ποτέ δεν ήμουν τόσο ευτυχισμένος. Ευχαριστώ πολύ στον Πρωθυπουργό μας».

Μια ματιά στη Zaman, στην είδηση που έχει τίτλο «Οι θρησκευτικοί ηγέτες μεσολαβούν για το Καραμπάχ» διαβάζουμε ότι σε μια περίοδο που τα πρωτόκολλα που προβλέπουν την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Αρμενίας αναστάλθηκαν οι μουσουλμάνοι και χριστιανοί ηγέτες μεσολαβούν για να συμβάλλουν στην επίλυση του ζητήματος Καραμπάχ. Η εφημερίδα μας ενημερώνει ότι στο πλαίσια αυτά ο Ορθόδοξος Πατριάρχης της Ρωσίας Κύριλλος, ο μουφτής του Αζερμπαϊτζάν Allahşükür Paşazade και ο Πατριάρχης της Αρμενίας Γκαρέγκιν ΄Β πραγματοποίησαν μια τριμερή σύνοδο και στο κοινό ανακοινωθέν που δημοσίευσαν έπειτα επισήμαιναν ότι θέλουν μόνιμη ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή.

Η Sabah μας πληροφορεί ότι το δεύτερο Συνέδριο Επιχειρηματιών το οποίο διοργανώθηκε για πρώτη φορά στη Ουάσιγκτον με την συμμετοχή των μουσουλμάνων επιχειρηματιών, θα πραγματοποιηθεί στην Τουρκία. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ανακοίνωσε ότι η δεύτερη Σύνοδος Επιχειρηματιών θα διοργανωθεί στην Τουρκία με τα εξής λόγια «Νιώθω υπερήφανος που σας ανακοινώνω ότι ο Πρωθυπουργός Recep Tayyip Erdoğan δέχθηκε να γίνει η Τουρκία οικοδεσπότης στη σύνοδο τον επόμενο χρόνο».

Περνάμε στη Milliyetη οποία γράφει ότι οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας στην Ελλάδα, στους μισθούς των οποίων έγιναν περικοπές, όπως άλλωστε όλων των δημόσιων υπαλλήλων, άρχισαν να απεργούν. Σύμφωνα με την εφημερίδα οι πιλότοι αρνούνται να πετάξουν τις προγραμματισμένες εκπαιδευτικές πτήσεις τους.

Επειδή δεν τίθεται θέμα απεργίας στις ένοπλες δυνάμεις οι πιλότοι βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες για να μην πετάξουν.

Η εφημερίδα Yeni Şafak γράφει ότι οι Τουρκικές Αερογραμμές ξεκίνησαν μια νέα εφαρμογή όπου τα φαγητά των επιβατών "First και Business Class" στην αερογραμμή İstanbul- Νέα Υόρκης θα μαγειρεύονται από τους σεφ μέσα στο αεροπλάνο. Στην είδηση διαβάζουμε ότι στους επιβάτες θα σερβιριστούν δείγματα από την τουρκική και παγκόσμια κουζίνα και η ίδια εφαρμογή θα αρχίσει σύντομα και στις γραμμές Σικάγο και Τόκιο.

«Ισχυρισμός ότι βρέθηκε η κιβωτός του Νώε» είναι ο τίτλος της είδησης της Hürriyet όπου διαβάζουμε ότι μια ομάδα που αποτελείται από ορειβάτες από την Τουρκία και το Χόνγκ Κόνγκ ισχυρίστηκαν ότι ανακάλυψαν την κιβωτό του Νώε. Η ομάδα που αποτελείται από 8 ορειβάτες από την Τουρκία και 8 από το Χονγκ Κονγκ η οποία έκανε ορειβασία στον όρο Ağrı ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε τα ερείπια της κιβωτού του Νώε 4 χιλιάδων 800 χρόνων σε υψόμετρο 4 χιλιάδων.

Read more...

Σκέψεις για μείωση της θητείας στον τουρκικό στρατό


Σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοελίδας της TRT, ο Τούρκος ΥΠΑΜ Vecdi Gönül, κατά τη διάρκεια ομιλίας σε πανεπιστημιακή ημερίδα δήλωσε ότι τόσο το ΥΠΑΜ όσο και το Τ/ΓΕΕΘΑ επεξεργάζονται πρόταση για την μείωση της στρατιωτικής θητείας στους 12 μήνες. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του δημοσιεύματος στην τουρκική:

Milli Savunma Bakanı Gönül, üniversite mezunları dahil herkese 12 ay askerlik düşündüklerini söyledi.




Get Adobe Flash player
27 Nisan 2010
Türkiye Radyo ve Televizyon Kurumu

* ANASAYFA
* TELEVİZYON
* RADYO
* HABER
* SPOR
* FİNANS
* TRT-WORLD
* KURUMSAL

TRT - Canlı TRT - RSS
Son DakikaYeni Formül: 12 Ay Askerlik
Son DakikaMuhalefet Et Fiyatlarını Eleştirdi

Yeni Formül: 12 Ay Askerlik

Milli Savunma Bakanı Gönül, üniversite mezunları dahil herkese 12 ay askerlik düşündüklerini söyledi.

* [Milli Savunma Bakanı Gönül, üniversite mezunları dahil herkese 12 ay askerlik düşündüklerini söyledi.]

Yayına Giriş: 27.04.2010 16:09:27
Güncelleme: 27.04.2010 16:29:40

"Bedelli askerlik " konusu şimdilik kapandı ancak askerlik süresinin kısaltılması için çalışmalar sürüyor.

Üzerinde çalışılan formül, üniversite mezunları dahil herkese 12 ay askerlik öngörüyor.

Milli Savunma Bakanı Vecdi Gönül, formülü doğruladı, "başka alternatifler de var " dedi.

Bedelli askerlik bekleyenlerden gelen taleplere Başbakan Erdoğan, "Milli Savunma Bakanımızla, genelkurmay başkanımızla bu konuyu bir kere daha müzakere ederiz." yanıtını vermişti.

Erdoğan- Başbuğ görüşmesinden bedelli bekleyenleri sevindirecek karar çıkmadı.

Asker ihtiyacının ancak yüzde 60’ını karşılayabildiğini belirten Genelkurmay, "bedelli askerliğe" sıcak bakmadı.

Ancak toplumsal beklentiler de gözardı edilmedi. Askerlik sistemine ilişkin yeni yapısal düzenlemelerin hızlandırılmasına karar verildi.

Genelkurmay’ın 3 yıldır üzerinde çalıştığı tek tip askerlik sistemine Türk Silahlı Kuvvetlerinde zafiyet oluşturmayacak en makul süre içinde geçilmesi planlanıyor.

Buna göre, Kara Kuvvetleri Komutanlığı’na bağlı 5, Jandarma Genel Komutanlığı’na bağlı 1 komondo tugayı temmuz ayında tamamen profesyonelleşerek, bu tarihten itibaren er ve erbaş temin etmeyecek.

Bu uygulamayı askerlik süresinin kısaltılması izleyecek. Askerlik 12 ay ve er olarak yapılacak.

Mevcut sistemde yükümlüler üç farklı koşulda askerlik hizmetini yapıyor. Üniversite mezunu olmayan yükümlüler 15 ay er olarak, üniversite mezunu yükümlüler ise 12 ay yedek subay ya da 6 ay kısa dönem er olarak askerlik yapıyor.

Çalışmalarda, askerlik hizmetinin "12 ay ve er" olarak yapılması üzerinde ağırlıklı olarak durulduğu, bu sürenin değişebileceği ancak çok kısaltılmasının beklenmediği ifade ediliyor.

Vecdi Gönül: "Başka Alternatifler de Var"
Konu Milli Savunma Bakanı Vecdi Gönül’e de soruldu. Askerlik süresinini kısaltılmasıyla ilgili çalışmaların sürdüğünü belirten Gönül, "12 ay askerlik için alternatiflerden birisi de bu, ama başka alternatifler de var" açıklamasını yaptı.

Polis ve öğretmen gibi, özellikli bazı meslek kollarındaki yükümlülerin askerlik hizmetini sivil olarak gerçekleştirmesinin de gündeme gelebileceği belirtiliyor.

Read more...

Θέλει ρόλο χωροφύλακα η Αγκυρα στο Αιγαίο!


Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΚΚΙΝΙΔΗ

Αναβιώνει την… Οθωμανική Αυτοκρατορία η Αγκυρα επιβάλλοντας ελέγχους στην ευρύτερη περιοχή με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Σε αυτό το πνεύμα εντάσσονται και οι περιπολίες της στο Αιγαίο μέχρι και το Σούνιο. Και όλα αυτά όταν ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου χαμογελάει φιλικά και προτείνει στην Αθήνα να σταματήσει να αγοράζει φρεγάτες και μαχητικά αφού αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα!


Την ώρα δηλαδή που η Τουρκία αποκτά στρατιωτική υπεροπλία, εκφράζει δημόσια την επιθυμία της η Ελλάδα να μειώσει και να συρρικνώσει το στρατιωτικό της προφίλ. Και όχι επειδή νοιάζεται για την ελληνική Οικονομία ούτε επειδή ενδιαφέρεται για το βιοτικό επίπεδο του λαού της γείτονος χώρας. Απλώς, μία ασθενής στρατιωτική παρουσία -γνωρίζει η «αλεπού» της διπλωματίας, Αχμέτ Νταβούτογλου ότι- δεν μετράει και δεν υπολογίζεται από το ΝΑΤΟ. Οπότε θα αναλάβει και επίσημα το ρόλο του χωροφύλακα στην ευρύτερη περιοχή που τόσο πολύ επιθυμεί. Και μέσα από το ρόλο αυτό θα μειώσει στην πράξη την ελληνική κυριαρχία και θα την αμφισβητήσει.

Δεν είναι τυχαίες ούτε έχασαν το δρόμο οι τουρκικές φρεγάτες και κορβέτες που έφθασαν έως το Σούνιο (τουλάχιστον τρεις φορές) σε μία επίδειξη δύναμης και αυθαιρεσίας.

Αξιωματούχοι του Ελληνικού Πενταγώνου, μεταφράζοντας τις κινήσεις της Αγκυρας, εκφράζουν την πεποίθηση ότι η Τουρκία βαδίζει με βάση συγκεκριμένο σχέδιο για να καταστεί καταρχήν ισχυρή περιφερειακή δύναμη συμπληρωματική στους παγκόσμιους δρώντες, που θα εγγυάται την ασφάλεια όλων. Θα μεριμνά να τηρεί «την ισορροπία μεταξύ ελευθερίας και ασφαλείας». Με τις δικές της βέβαια αρχές. Μέσα από αυτή τη στρατηγική θα νομιμοποιήσει όχι μόνο τις περιπολίες της έως το Σούνιο αλλά και τις παρεμβάσεις της στη Θράκη.

Προκαλεί εντύπωση πως σήμερα υλοποιεί σχέδια ενδείξεις των οποίων είχε δώσει το 2003 αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς τι κρυβόταν πίσω από ορισμένες ενέργειες που τότε χαρακτηρίζονταν… αψυχολόγητες. Επικαλούμενοι κωλύματα από τη Συνθήκη του Μοντρέ, που διέπει τα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων, αρνήθηκαν την επέκταση της επιχείρησης κατά της τρομοκρατίας «Active Endeavour ΟΑΕ» από τη Μεσόγειο στη Μαύρη Θάλασσα (adjacent waters). Κι αυτό γιατί είχαν άλλα σχέδια. Αμέσως μετά, Μάρτιο του 2004, η Τουρκία ξεκίνησε την επιχείρηση «Black Sea Harmony, OBSH» στη Μαύρη Θάλασσα, αρχικά ως εθνική και στη συνέχεια ως πολυεθνική με τη συμμετοχή και άλλων παράκτιων κρατών: Ρωσίας, Ουκρανίας και πρόσφατα της Ρουμανίας. Οι σκοποί και οι στόχοι της επιχείρησης που τέθηκαν ήταν κατ’ ουσίαν αντιγραφή αυτών της επιχείρησης «Active Endeavour» κατά της τρομοκρατίας, της διάδοσης όπλων Μαζικής καταστροφής… με τον εντοπισμό και τον έλεγχο ύποπτων πλοίων.

Κύρια προσπάθεια της Τουρκίας όλ’ αυτά τα χρόνια ήταν αφενός η νομιμοποίηση της επιχείρησης αυτής επικαλούμενη τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την αντιμετώπιση του φαινομένου της τρομοκρατίας και αφετέρου η προβολή και αναβάθμισή της εντός του ΝΑΤΟ ως ισότιμη ή συμπληρωματική με την ΟΑΕ. (Βεβαίως ουδέποτε η Αμερική τους συγχώρησε και ούτε μέχρι σήμερα έχει αποδεχθεί -έχει προσωρινά συμβιβασθεί- με το ότι τους εμπόδισαν να μεταφέρουν τη νατοϊκή και αμερικανική σημαία μέσω της ΟΑΕ στη Μαύρη Θάλασσα).

Βεβαίως οι υποχθόνιες ενέργειες της Αγκυρας δεν σταματούν εδώ. Τούρκοι αξιωματούχοι δηλώνουν σε όλα τα φόρα, τις συσκέψεις και τους διεθνείς Οργανισμούς: «Η Τουρκία είναι το ¼ του πληθυσμού των ΗΠΑ, δηλαδή σχεδόν υπερδύναμη…», «η Τουρκία αποτελεί ενεργειακό και εμπορικό κόμβο από την Ανατολή προς τη Δύση και από το Βορρά προς το Νότο. Αποτελεί μία φυσική γέφυρα (για τους υφιστάμενους και μελλοντικούς αγωγούς μεταφοράς πετρελαίου και αερίου) από τις πλούσιες σε πηγές χώρες προς την «πεινασμένη» για ενέργεια παγκόσμια αγορά». Αναφερόμενοι με ιδιαίτερη έμφαση στους θαλάσσιους διαδρόμους μεταφοράς ενεργείας που διασχίζουν τη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο Θάλασσα διαμέσου των Στενών, παράλληλα και με τους αγωγούς πετρελαίου και αερίου. Κι όλ’ αυτά συνδεόμενα άμεσα με τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας και της παγκόσμιας αγοράς.

Ετσι κατά την ολοκλήρωση και τα εγκαίνια των τερματικού σταθμού στο Τσεϊχάν της Τουρκίας του πετρελαιαγωγού Μπακού – Τιφλίδα – Τσεϊχάν η Τουρκία εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και έστησε νέα επιχείρηση κατά της τρομοκρατίας και άλλων ασύμμετρων, παράνομων δραστηριοτήτων στην Ανατολική Μεσόγειο με την ονομασία «Mediterranean Shield» σε περιοχές που εκτείνονται από τα Δωδεκάνησα έως και την περιοχή δράσης της Unifil στο Λίβανο και δυτικά μέχρι και τους μεσημβρινούς δυτικότερα από την Κύπρο.

Πάλι επικαλούμενοι το νομικό πλαίσιο των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας για την αντιμετώπιση του φαινομένου της τρομοκρατίας και βέβαια τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας τους αλλά και αντίστοιχα περιφερειακά και παγκόσμια συμφέροντα. Και βέβαια, πάλι προσπάθησαν με κάθε μέσο πίεσης και διαφήμισης να την καθιερώσουν στην αντίληψη της παγκόσμιας κοινότητας αλλά και στο ΝΑΤΟ ως συμπληρωματική της ΟΑΕ και συνεργαζόμενη με την Unifil αλλά και γενικότερα τους διεθνείς οργανισμούς ασφαλείας.
Τα μέσα που συμμετέχουν στις επιχειρήσεις αυτές είναι πλοία επιφανείας, υποβρύχια, αεροσκάφη και ελικόπτερα για απ’ αέρος περιπολίες, αεροσκάφη με ηλεκτρονικά συστήματα καταγραφής και εντοπισμού, ενώ η θαλάσσια εικόνα συμπληρώνεται και από τα στοιχεία που λαμβάνονται από ένα αυτοματοποιημένο σύστημα αισθητήρων που έχουν εγκαταστήσει όλες οι χώρες.

Δεν είπε τυχαία εξάλλου ο Αχμέτ Νταβούτογλου, σε πρόσφατη συνέντευξή του, ότι το 50% του Αιγαίου είναι… ανοιχτή θάλασσα. Μάλιστα δεν δίστασε να κατηγορήσει τα ελληνικά ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους ότι υπερέβαλαν με τις περιπολίες των τουρκικών πολεμικών πλοίων έως το Σούνιο και πως οι διελεύσεις τους ήταν αβλαβείς. Ισχυρισμούς που καταρρίπτονται για όποιον γνωρίζει στοιχειωδώς το Ναυτικό Δίκαιο. Πιθανόν να θέτει τώρα σε εφαρμογή τα σχέδιά της και για το Αιγαίο για τη «διασφάλιση των ζωτικών της συμφερόντων», όταν μάλιστα θεωρεί ότι η ασφάλεια στη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο είναι ενιαία. Και βέβαια η Ουάσιγκτον αν και γνωρίζει τα απώτερα σχέδια της Αγκυρας, βολεύεται και αφήνει το ρόλο του χωροφύλακα στην Τουρκία αφού το ΝΑΤΟ αυτή την περίοδο βρίσκεται σε κρίση. Διαθέτει περιορισμένα μέσα, κονδύλια και ανθρώπινο δυναμικό για τις ανάγκες του. Συρρικνώνεται αφήνοντας ζωτικό έδαφος στη γείτονα χώρα «αλληλένδετη» βάσει των ισχυρισμών του Νταβούτογλου.

Δυστυχώς στην ελληνική κυβέρνηση και στα αρμόδια υπουργεία παρατηρείται μία δυστοκία. Περιορισμένα αντανακλαστικά, όπως σχολιάζουν αναλυτές, χωρίς να υλοποιείται μακροχρόνια στρατηγική για να αναβαθμίσουμε το γεωστρατηγικό ρόλο μας. Αρκούμαστε σε στιγμιαίες αντιδράσεις περιορισμένης αποτελεσματικότητας. Ακόμα και οι προτάσεις από άλλες χώρες βρίσκονται καταχωνιασμένες στα συρτάρια μας που ελλείψει στρατηγικής προφανώς δεν ξέρουμε πώς να τις χειριστούμε. Χωρίς μεγάλη στρατιωτική δύναμη πώς μπορούμε να υπερασπιστούμε το σταθεροποιητικό ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια; Και πώς άραγε μπορούμε να έχουμε μία μεγάλη στρατιωτική δύναμη όταν έχουμε σοβαρά οικονομικά προβλήματα;
ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/blog-post_2171.html#ixzz0mKKLLzpC

Read more...

Τουρκική επέλαση στο Αιγαίο


του ΑΝΔΡΕΑ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Οι κρίσιμοι σταθμοί της ελληνικής υποχωρητικότητας

Η ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όπως είναι καλά γνωστό, άρχισε να αλλάζει ροή στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ύστερα από μια σειρά γεγονότων, εξελίξεων και εκτιμήσεων στη γειτονική χώρα. Οι Τούρκοι προετοιμάζονταν τότε να γιορτάσουν τα πενηντάχρονα της Δημοκρατίας που θεμελίωσε ο Κεμάλ Ατατούρκ. Αντιμετώπιζαν, ωστόσο, σοβαρά εσωτερικά προβλήματα και ήθελαν να στρέψουν την προσοχή της κοινής γνώμης προς τα έξω, σε έναν «κοινό εχθρό». Διαπίστωναν, ταυτόχρονα, την αρνητική για αυτούς εξέλιξη του Κυπριακού και κατέληγαν σε μια πολύ απλή απόφαση: «Αντί να τρέχουμε πίσω από τα προβλήματα που μας δημιουργούν οι Έλληνες, να δημιουργούμε προβλήματα πίσω από τα οποία να τρέχουν οι Έλληνες».

Αιτιάσεις για τις μειονότητες

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν οι γραφειοκράτες της Άγκυρας ήταν οι μειονότητες και το έθεσαν στις δοτές κυβερνήσεις της χούντας. Τόσο όμως τα πραγματικά δεδομένα, όσο και οι Διεθνείς Συνθήκες δεν τους επέτρεπαν να παριστάνουν τους καταγγέλλοντες. Οι μουσουλμανικές μειονότητες στην Ελλάδα αυξάνονταν και πληθύνονταν, ενώ η ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο έβαινε προς εξαφάνιση. Το προβλεπόμενο από τη Συνθήκη της Λοζάνης ειδικό μειονοτικό καθεστώς για τους Έλληνες στα δύο νησιά ουδέποτε είχε εφαρμοστεί και η προβλεπόμενη πληθυσμιακή ισορροπία στις εκατέρωθεν μειονότητες είχε ήδη ανατραπεί με ένα δραματικό τρόπο σε βάρος των Ελλήνων.
Στροφή προς τη θάλασσα

Μόλις λίγο καιρό αργότερα, οι Τούρκοι ανακάλυπταν το νέο προσανατολισμό τους απέναντι στον ελληνισμό. Η παγκόσμια πετρελαϊκή κρίση, ο εντοπισμός πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Αιγαίο και η επικείμενη Διεθνής Διάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας λειτούργησαν τη στιγμή εκείνη ως οδηγός πλοήγησης της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Φαινόταν άλλωστε ξεκάθαρα ότι η παγκόσμια κοινότητα επρόκειτο να θεσμοθετήσει και να περιλάβει στη νέα Διεθνή Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας σημαντικούς εθιμικούς κανόνες, ανάμεσα στους οποίους και το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. Και αυτό ενοχλούσε σοβαρά την Άγκυρα. Η προοπτική κατοχύρωσης του Αιγαίου ως Ελληνικού Αρχιπελάγους και το ισχυρό αίσθημα κλειστοφοβίας που διαπερνούσε τα κέντρα αποφάσεων της Άγκυρας καθοδηγούσαν τα επόμενα βήματα των επιτελών τους. Η Άγκυρα αποφάσιζε να κινηθεί προς τη θάλασσα.
Ζήτημα υφαλοκρηπίδας και χωρικών υδάτων

Η μεγάλη στροφή στην τουρκική εξωτερική πολιτική εγκαινιάστηκε το Νοέμβριο του 1973, με την παραχώρηση στην Τουρκική Κρατική Εταιρεία Πετρελαίων 27 αδειών για έρευνα και εκμετάλλευση πιθανών πετρελαϊκών κοιτασμάτων σε περιοχές της αιγαιακής υφαλοκρηπίδας που η Ελλάδα θεωρούσε ότι της ανήκουν. Ήταν η πρώτη έμπρακτη κίνηση με την οποία η Άγκυρα δρομολογούσε την εφαρμογή μιας διεκδικητικής στρατηγικής στο Αιγαίο, με την τακτική των τετελεσμένων γεγονότων. Με βασικά επιχειρήματα, αφενός, τον έωλο ισχυρισμό ότι τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου «κάθονται» στην ασιατική και δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα και, αφετέρου, την άποψη ότι στο Αιγαίο επικρατούν ειδικές περιστάσεις, που απαιτούν ειδικές λύσεις, κατ’ εξαίρεση του Διεθνούς Δικαίου.

Μόλις λίγους μήνες αργότερα, στις αρχές του 1974, όταν η χούντα των Αθηνών διοχέτευσε προς τον Τύπο σκέψεις για επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια, η Άγκυρα προχώρησε στη δεύτερη κίνηση. Με μια λιτή ανακοίνωσή του, το υπουργείο Εξωτερικών κατέστησε σαφές ότι μια τέτοια απόφαση δεν επρόκειτο να γίνει ανεκτή και ότι θα αποτελούσε αιτία πολέμου.
Εναέριος χώρος και επιχειρησιακά όρια

Στα μέσα της ίδιας χρονιάς, τον Ιούλιο του 1974, το άφρον πραξικόπημα στην Κύπρο έδωσε στους Τούρκους την αφορμή και την ευκαιρία για την εισβολή και την κατάληψη του 40% των κυπριακών εδαφών. Την ίδια ακριβώς στιγμή, η Άγκυρα έβαλε σε εφαρμογή νέες διεκδικήσεις στο Αιγαίο. Με την αγγελία 1157, επεχείρησε να πάρει τον έλεγχο στο ανατολικό τμήμα του FIR Αθηνών, περίπου ως το μισό του Αιγαίου, ενώ ταυτόχρονα άρχισε να αμφισβητεί την έκταση του εθνικού εναέριου χώρου, αλλά και το δικαίωμα άμυνας των ελληνικών νησιών. Για να διατηρεί μάλιστα ενεργές τις διεκδικήσεις αυτές, η τουρκική αεροπορία επιδόθηκε σε τακτικές παραβάσεις των διεθνών κανόνων αεροπλοΐας στο FIR Αθηνών, αλλά και σε παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, μεταξύ 6 και 10 ναυτικών μιλίων από τις ακτές των ελληνικών νησιών.

Ένα χρόνο αργότερα, εκμεταλλευόμενη την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, η Τουρκία απαίτησε να αναλάβει για λογαριασμό της Συμμαχίας την επιχειρησιακή ευθύνη για την αεροπορική κάλυψη ολόκληρου του Αιγαίου. Όταν μάλιστα η Αθήνα επεδίωξε την επιστροφή της στο στρατιωτικό σκέλος της Συμμαχίας, η Άγκυρα αρνήθηκε την εφαρμογή του προϊσχύοντος καθεστώτος και, προβάλλοντας βέτο στην ελληνική επανένταξη, απαίτησε είτε να αναλάβει η ίδια τον επιχειρησιακό έλεγχο στο μισό Αιγαίο είτε να μην υπάρξουν καθόλου επιχειρησιακά όρια.
Εγκατάλειψη ολόκληρης της αιγαιακής υφαλοκρηπίδας

Το επόμενο βήμα ήρθε το καλοκαίρι του 1976, όταν η Άγκυρα έστειλε το «Χόρα» στο Αιγαίο, με την εντολή να πραγματοποιήσει έρευνες σε περιοχές της διεκδικούμενης υφαλοκρηπίδας. Οι δύο χώρες έφτασαν στα πρόθυρα του πολέμου και το Συμβούλιο Ασφαλείας, στο οποίο προσέφυγε η Ελλάδα, συνέστησε διμερείς διαπραγματεύσεις. Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, Αθήνα και Άγκυρα συμφώνησαν στην έναρξη διαβουλεύσεων με απώτερο σκοπό την παραπομπή του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και υπέγραψαν το Πρακτικό της Βέρνης με το οποίο –ανάμεσα στα άλλα– δεσμεύονταν να απέχουν από ενέργειες οι οποίες μπορούσε να βλάψουν τις σχετικές διαβουλεύσεις. Δεσμεύονταν, δηλαδή, να μην διενεργούν έρευνες και γεωτρήσεις στο αμφισβητούμενο τμήμα της υφαλοκρηπίδας, καθ’ όλο το διάστημα που θα συνεχίζονταν οι σχετικές διμερείς επαφές.

Μέσα σε λίγους μήνες, η Άγκυρα εγκατέλειψε το σκοπό της συμφωνίας –τη διαβούλευση, δηλαδή, για την παραπομπή της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας στο Δικαστήριο της Χάγης– αλλά θέλησε να κρατήσει ενεργή τη διμερή δέσμευση που αφορούσε στην αποχή από κάθε ενέργεια στο αμφισβητούμενο τμήμα της υφαλοκρηπίδας.

Δεν επρόκειτο όμως να περιοριστεί η Τουρκία ούτε σε αυτό. Όταν η Αθήνα έδωσε την εντύπωση πως δεν δέχεται την αυθαίρετη ερμηνεία της, η Άγκυρα έκανε το επόμενο βήμα. Το Μάρτιο του 1987, έβγαλε για έρευνες στο Αιγαίο το «Σισμίκ» και αξίωσε από την ελληνική κυβέρνηση να προσχωρήσει στη θέση της ότι καμιά από τις δύο πλευρές δεν θα κάνει έρευνες και γεωτρήσεις σε κανένα σημείο της αιγαιακής υφαλοκρηπίδας, σε κανένα σημείο πέρα από τα χωρικά της ύδατα. Υπό την απειλή πολέμου, τον οποίο οι Τούρκοι στρατιωτικοί ήταν αποφασισμένοι να αποτολμήσουν με την ενθάρρυνση κορυφαίων Αμερικανών παραγόντων, η Αθήνα αναγκάστηκε να συμβιβαστεί και να αναστείλει την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας σε ολόκληρη την αιγαιακή υφαλοκρηπίδα, ακόμη και σε περιοχές που ούτε αμφισβητούνταν ούτε μπορούσε να αμφισβητηθούν από κανέναν.
Άλμα στη διεκδίκηση ελληνικών εδαφών

Αρκετά χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα από τη νύχτα των Ιμίων, το Φεβρουάριο του 1996, οι Τούρκοι προχώρησαν για πρώτη φορά στη διεκδίκηση ελληνικών εδαφών, εισάγοντας τη θεωρία των δήθεν «γκρίζων ζωνών». Με την απειλή πολέμου, ανάγκασαν την Αθήνα να υποστείλει την ελληνική σημαία και να απομακρύνει τους στρατιώτες και τα πλοία της από ελληνικό έδαφος και ελληνικά χωρικά ύδατα. Αρνούμενοι, μάλιστα, την ισχύ των ιταλοτουρκικών συμφωνιών του 1932, αλλά και παραγνωρίζοντας κρίσιμες διατάξεις της Συνθήκης της Λοζάνης, πρόβαλαν τον ισχυρισμό ότι εκατοντάδες νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο δεν έχουν σαφώς προσδιορισμένο καθεστώς και δεν μπορεί να θεωρούνται ελληνικές.

Ήδη, με την πρόκληση πολεμικών κρίσεων, οι Τούρκοι είχαν θέσει σε αμφισβήτηση αποκλειστικές δικαιοδοσίες της Ελλάδας σε ό,τι αφορά το FIR Αθηνών και τη ζώνη επιχειρησιακού ελέγχου στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, κυριαρχικά δικαιώματα σε ό,τι αφορά τον εθνικό εναέριο χώρο και την άμυνα των νησιών, αλλά και την ελληνική κυριαρχία σε έναν ακαθόριστο αριθμό νησίδων και βραχονησίδων, που έφταναν ακόμη και στα νότια της Κρήτης, όπως η Γαύδος. Με την ίδια πρακτική, των πολεμικών κρίσεων, η Τουρκία είχε ήδη εξαναγκάσει την Ελλάδα να κρατά ανενεργά κρίσιμα κυριαρχικά δικαιώματά της στο Αιγαίο και ιδίως να μην επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, αλλά και να μην διενεργεί έρευνες σε κανένα σημείο της αιγαιακής υφαλοκρηπίδας.
Από την de facto εδραίωση στην de jure κατοχύρωση

Πέρα όμως, από την de facto εδραίωση των θέσεών της, η Τουρκία πέτυχε κατά τα τελευταία χρόνια να προχωρήσει και στον προθάλαμο της de jure κατοχύρωσής τους. Με την κοινή δήλωση της Μαδρίτης, τον Ιούλιο του 1997, η τότε ελληνική κυβέρνηση προσχώρησε στην τουρκική άποψη για την «ύπαρξη ζωτικών τουρκικών συμφερόντων στο Αιγαίο», ενώ δύο χρόνια αργότερα, το Δεκέμβριο του 1999, στη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι, πρωτοστάτησε στη διατύπωση των Συμπερασμάτων, που αναφέρονταν στην «ύπαρξη συνοριακών και άλλων διαφορών». Λίγο καιρό αργότερα, ύστερα από καλά μεθοδευμένες προσπάθειες, με επικεφαλής το σημερινό πρωθυπουργό, η Αθήνα ξεκίνησε εφ’ όλης της ύλης μυστικό διάλογο με την Άγκυρα. Πολύ σύντομα, μάλιστα, δέχτηκε για συζήτηση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, στις λεγόμενες διερευνητικές επαφές της περιόδου 2002-2003, όλες τις μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις, συμπεριλαμβανομένων των ισχυρισμών της Άγκυρας για δήθεν «γκρίζες ζώνες».
Αταλάντευτη επιμονή στο σύνολο των διεκδικήσεων

Στο μεταξύ, με συνεχείς παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, οι Τούρκοι διατηρούσαν και εξακολουθούν να διατηρούν ανοιχτές όλες τις διεκδικήσεις τους, τόσο στον εναέριο χώρο όσο και σε ελληνικά εδάφη. Η τουρκική αεροπορία πετά συνεχώς σε απόσταση μικρότερη των 10 ναυτικών μιλίων από τις ακτές των ελληνικών νησιών και, όταν το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών διαμαρτύρεται για την παραβίαση του εθνικού εναέριου χώρου, η Άγκυρα απαντά πως τα αεροσκάφη της δεν έκαναν καμιά παραβίαση, αφού –όπως τονίζει– δεν πλησίασαν σε απόσταση μικρότερη των 6 ναυτικών μιλίων.

Επιπλέον, όμως, από το 1996, τα τουρκικά πολεμικά πραγματοποιούν και πτήσεις σε χαμηλό ύψος πάνω από βραχονησίδες ή νησίδες, τις οποίες συμπεριλαμβάνουν στις λεγόμενες «γκρίζες ζώνες». Όταν, μάλιστα, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών απευθύνει προς την Άγκυρα διακοινώσεις διαμαρτυρίας, οι Τούρκοι απαντούν πως δεν υπάρχει καμιά παραβίαση, αφού –όπως διατείνονται– δεν έχουν κάνει καμιά πτήση υπεράνω νησίδων η κυριότητα των οποίων έχει παραχωρηθεί στην Ελλάδα με Διεθνείς Συνθήκες. Τα σχετικά, σχεδόν πανομοιότυπα, τουρκικά έγγραφα στο υπουργείο Εξωτερικών συνιστούν αυτοτελή πρόκληση, καθώς επαναφέρουν ευθέως τη διεκδίκηση ελληνικών εδαφών.

Με την πρακτική αυτή, των τετελεσμένων γεγονότων και των απειλών, οι Τούρκοι επιμένουν αταλάντευτα στην αναθεώρηση του ισχύοντος αιγαιακού καθεστώτος, διεκδικώντας δικαιοδοσίες, κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά και εδάφη που ανήκουν στην Ελλάδα. Απαγορεύουν ταυτόχρονα στην Ελλάδα, αφενός, να επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της και, αφετέρου, να αξιοποιήσει στοιχεία του εθνικού της πλούτου, όπως τα πετρελαϊκά κοιτάσματα στη θέση Μπάμπουρας, μόλις έξω από τα χωρικά ύδατα της Θάσου, αλλά και σε άλλες περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Read more...

Η Τουρκία θα εκμεταλλευθεί κοίτασμα φυσιού αερίου στο Ιράν


Η Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων (ΤΡΑΟ) πρόκειται να εκμεταλλευθεί κοίτασμα φυσικού αερίου στην περιοχή Νότια Περσία.
Μετά τα σχέδια για εκμετάλλευση κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στον Εύξεινο Πόντο, την Ανατολική Μεσόγειο και το Βόρειο Ιράκ (Κουρδιστάν), η Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων μπαίνει στο παιχνίδι της εκμετάλλευσης κοιτασμάτων φυσικού αερίου στο Ιράν, παρότι αυτό παραμένει στο μάτι του κυκλώνα λόγω του πυρηνικού του προγράμματος που είναι σε εξέλιξη.
Εκτός της εκμετάλλευσης του κοιτάσματος φυσικού αερίου από την ΤΡΑΟ, η Τουρκία συζητά το ενδεχόμενο να συναινέσει στην εξαγωγή φυσικού αερίου από το Ιράν στην Ελβετία. Δήλωση για το θέμα έκανε στο Reuters ο υπουργός ενέργειας της Τουρκίας Τανέρ Γιλντίζ, σε συνέχεια σχετικής δήλωσης που έκανε την προηγούμενη εβδομάδα ο Ιρανός ομόλογός του, Μεσούτ Μιρκαζίμι (Mesud Mirkazımi). Σε περίπτωση που η Τουρκία δεχτεί την πρόταση του Ιράν, θα λάβει αντίτιμο διέλευσης ανάλογα με τις ποσότητες που θα εξαχθούν στην Ελβετία.

Read more...

Το 2011 θα είναι έτοιμη η υπό ναυπήγηση κορβέτα της τουρκικής Ακτοφυλακής


Προχωρά κανονικά παρά τις δηλώσεις των τούρκων αξιωματούχων περί αμοιβαίου περιορισμού των αμυντικών δαπανών, η ναυπήγηση της πρώτης κορβέτα της τουρκικής Ακτοφυλακής Dost κλάσης Sirio των ιταλικών ναυπηγείων Fincantierri. Όπως φαίνεται και από τη φωτογραφία η ναυπήγηση της κορβέτας έχει προχωρήσει αρκετά με το ναυπηγείο RMK Marine Shipyard συμφερόντων της εταιρείας Koc να εκτιμά ότι το πλοίο θα παραδοθεί στην τουρκική Ακτοφυλακή το 2011. Θα ακολουθήσουν τα πλοία Umut, Yasam και Guven το 2012.

Τα τέσσερα αυτά πλοία θα παρέχουν σημαντικές υπηρεσίες στην τουρκική Ακτοφυλακή με το μεγάλο εκτόπισμα τους των 1900 τόνων και τον ιδιαίτερα βαρύ οπλισμό τους για πλοία αυτής της κατηγορίας. Το 88 μέτρων μήκος πλοία θα διαθέτει ένα διπλό πυροβόλο των 40 χλστ και δύο πολυβόλα επί τηλεχειριζόμενου βάθρου των 12,7 χλστ. Επιπρόσθετα τα πλοίο θα μπορεί να μεταφέρει και ένα ελικόπτερο ΑΒ-412.

Το υπό ναυπήγηση πλοίο θα μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα 22 κόμβων, θα διαθέτει νοσοκομειακή υποδομή και θα μπορεί να συμμετέχει στην κατάσβεση πυρκαγιών μετά από ναυτικά ατυχήματα.

Με τα νέα αυτά 4 πλοία η τουρκική Ακτοφυλακή θα μπορεί να διεξάγει με άνεση επιχειρήσεις διάσωσης και έρευνας ακόμα και σε μεγάλες αποστάσεις από τις τουρκικές ακτές ακόμα και στην….. μέση του Αιγαίου.

Άραγε όταν οι Τούρκοι αξιωματούχοι μίλαγαν για αμοιβαίο περιορισμό των αμυντικών δαπανών εννοούσαν την παύση ναυπήγησης αυτών των πλοίων και των 8 κορβετών του τουρκικού Ναυτικού (παραδίνεται το πρώτο το 2011 και το δεύτερο το 2013) και των 16 περιπολικών ανοικτής θαλάσσης (παραδόθηκε το πρώτο ναυπηγούνται δύο αυτή την περίοδο) επίσης του τουρκικού Ναυτικού και των 6 υποβρυχίων τύπου Τ214ΤΝ, και του εκσυγχρονισμού των 4 υποβρυχίων Τ209/1200 και του νέου ελικοπτεροφόρου και των 6 νέων αντιτορπιλικών κατευθυνομένων βλημάτων και των 2 αποβατικών LST και των 8 LCT ?

Άραγε θα μπορεί η τουρκική κυβέρνηση αν τελικά υιοθετηθεί η πρόταση της να σταματήσει το γιγαντιαίο πρόγραμμα ναυπήγησης των 8+4 κορβετών κλάσης Ada (Milgem) όταν το πρώτο σκάφος βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο ναυπήγησης όπως φαίνεται και στη φωτογραφία?

Άραγε γνωρίζουν οι Τούρκοι αξιωματούχοι που κάνουν αυτές τις φαιδρές προτάσεις ότι τέσσερα τουρκικά ναυπηγεία αυτή τη στιγμή ναυπηγούν 8 συνολικά πλοία των παραπάνω προγραμμάτων και ότι τα ναυπηγεία αυτά έχουν ήδη δαπανήσει εκατομμύρια δολάρια για να αγοράσουν τα υλικά για την ναυπήγηση συνολικά 34 πλοίων?

Ή μήπως δεν γνωρίζουν οι κύριοι αυτοί ότι αυτή την περίοδο οι τουρκικές βιομηχανίες εργάζονται πυρετωδώς για την κατασκευή των υποσυστημάτων που θα εγκατασταθούν στα υπό παραγγελία 6 υποβρύχια Τ214ΤΝ, ενός προγράμματος συνολικής αξίας 2,5 δις ευρώ?

Read more...

Ασκήσεις-πρόκληση στο κεντρικό Αιγαίο


Τη διεκδίκηση της δικαιοδοσίας Ερευνας και Διάσωσης μέχρι το μέσο του Αιγαίου επιδιώκει η Αγκυρα και με νέα NAVTEX που εξέδωσε προαναγγέλλει τη διεξαγωγή ασκήσεων SAR στη συγκεκριμένη περιοχή από τις 29-30 Απριλίου.
Ασκήσεις Ερευνας και Διάσωσης στο κέντρο του Αιγαίου προανήγγειλε η Αγκυρα, αμφισβητώντας εμπράκτως την ελληνική δικαιοδοσία.
Με τη NAVTEX 313/10 που εξέδωσαν οι αρμόδιες τουρκικές αρχές, αναγγέλλεται η διεξαγωγή ασκήσεων Ερευνας και Διάσωσης (SAR) το διήμερο 29 και 30 Απριλίου σε περιοχές του κεντρικού Αιγαίου τις οποίες η NAVTEX χαρακτηρίζει ως περιοχές που η δικαιοδοσία Ερευνας και Διάσωσης ανήκει στην Τουρκία («Turkish SAR Areas»).

Οι περιοχές αυτές καλύπτουν το γνωστό τρίγωνο μεταξύ Σκύρου, Λέσβου και Ψαρών, όπου πριν από λίγες εβδομάδες είχε υπάρξει και πάλι αμφισβήτηση της ελληνικής δικαιοδοσίας στην Ερευνα και Διάσωση, όταν είχε υπάρξει ανάγκη αναζήτησης και διάσωσης Ελληνα ψαρά.
Ο συνεχιζόμενος «πόλεμος» των ΝΟΤΑΜ και των ΝΑVTEX εκ μέρους της Τουρκίας επιδιώκει να κρατήσει στην επικαιρότητα το σύνολο των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο.
Η αμφισβήτηση και με έμπρακτο μάλιστα τρόπο της ελληνικής δικαιοδοσίας για Ερευνα και Διάσωση στο Αιγαίο, εντάσσεται στο πλαίσιο της πάγιας τουρκικής επιδίωξης για διεκδίκηση του επιχειρησιακού έλεγχου και πέραν του 25ου μεσημβρινού, σε μια γενικότερη αμφισβήτηση του στάτους κβο στο Αιγαίο.
Οι συνεχιζόμενες αυτές αμφισβητήσεις στο Αιγαίο, σε συνδυασμό με τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου που ακολουθούν τον κανονικό ρυθμό τους, δημιουργούν έντονο προβληματισμό για τις προθέσεις της τουρκικής ηγεσίας εν όψει και της επίσκεψης του κ. Ερντογάν στην Αθήνα, στην οποία η ελληνική κυβέρνηση παραδόξως επιθυμεί να προσδώσει… «πανηγυρικό» χαρακτήρα.
Νίκος Μελέτης

Read more...

Τουρκιά : ασκήσεις στο Αιγαίο, μαζί με την επίσκεψη Ερντογάν.


Ερωτηματικό για την Αθήνα αποτελεί το αν κατά τη διάρκεια της αναμενόμενης επίσκεψης του τούρ­κου πρωθυπουργού κ. Ταγίπ Ερντογάν, στις 14 Μαΐου, θα υπάρξει ηρεμία στο Αιγαίο, τη στιγμή που, όπως διαπιστώνουν οι ελληνικές αρχές, οι Τούρκοι, όπως το συνηθίζουν κάθε μήνα. δέ­σμευσαν και πάλι περιοχές στο Αιγαίο για αεροναυπκές ασκήσεις.

Αυτή τη φορά, πέραν των συ­νηθισμένων ασκήσεων και τις δεσμεύσει περιο­χών ακόμη και πλησίον του πεδίου βολής της Ανδρου, οι Τούρκοι προγραμματίζουν (σύμφωνα με ΝΟΤΑΜ που εξέδωσαν) και ασκήσεις έρευνας και διάσωσης στον διεθνή χώρο του Αιγαίου. Σύμ­φωνα με εκτιμήσεις διπλωματικών και στρατωτικών πηγών στην Αθήνα, οι τουρκικές ένοπλες δυ­νάμει συνεχίζουν με τον ίδιο ρυθμό και εφέτος τον Μάιο τις ασκήσεις tods στο Αιγαίο.
Χθες υπήρξαν τουρκικές προκλήσεις, όταν οκτώ τουρκικά αεροσκάφη (δύο εξ αυτών ήταν οπλι­σμένα με πυραύλους αέρος – αέρος) παραβίασαν τον εθνικό εναέριο χώρο και προέβησαν και σε παραβάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας.

Read more...

Νέες ασκήσεις μεταξύ Τουρκίας και Συρίας


Κοινές ασκήσεις πρόκειται να πραγματοποιήσουν η Τουρκία με την Συρία την εβδομάδα αυτή στην περιοχή των συνόρων των δύο χωρών. Στόχος της άσκησης είναι η αύξηση της συνεργασίας για την συνοριακή ασφάλεια.

Η τριήμερη άσκηση η οποία ξεκίνησε σήμερα 27 Απριλίου θα διεξαχθεί σε δύο συνοριακές φρουρές στην πλευρά της Τουρκίας. Οι δύο χώρες είχαν και στο παρελθόν πραγματοποιήσει κοινές ασκήσεις τον Απρίλιο του 2009 γεγονός που είχε προκαλέσει την αντίδραση του Ισραήλ.

Δώδεκα χρόνια νωρίτερα οι σχέσεις των δύο χωρών είχαν φτάσει σε κρίσιμο σημείο με την Τουρκία να απειλεί με πόλεμο τη Συρία λόγω της παρουσίας του αρχηγού των Κούρδων μαχητών του PKK στη Συρία.

Read more...

Τουρκική άσκηση έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο


Εν αναμονή της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα, η Τουρκία πραγματοποιεί άσκηση έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο καταδεικνύοντας ότι οι θέσεις της στον τομέα αυτό είναι αδιαπραγμάτευτες.
Συγκεκριμένα στις 27-4-2010, το τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων, με την υπ. αριθ. BD-15/10 ανακοίνωσή του, γνωστοποίησε ότι «από 28 έως 30 Απριλίου 2010 θα πραγματοποιήσει την άσκηση έρευνας και διάσωσης Deniz Aslani-2010 (Θαλάσσιος Λέων-2010) στην τουρκική περιοχή έρευνας και διάσωσης στα διεθνή χωρικά ύδατα του Αιγαίου».

Read more...

Τούρκοι "αιρετικοί": αμφισβητώντας την κρατική προπαγάνδα


Ο Τζιχάν καθόταν ακριβώς δίπλα μου στην κερκίδα του σταδίου, και δεν μπορούσε να δει το πανικόβλητο βλέμμα μου. Του έδωσα μια δυνατή κλωτσιά. Αφαιρέθηκε, και ενώ είχαμε συμφωνήσει να μιλάμε μεταξύ μας μόνο αγγλικά ή ελληνικά, φώναξε «κοίτα!» στα τουρκικά. Η μπάντα είχε μόλις μπει στο στάδιο του Μπορζ Χαμούντ, όπου ολόκληρη σχεδόν η Αρμενική παροικία της Βηρυτού είχε συγκεντρωθεί για να τιμήσει τους νεκρούς της Γενοκτονίας του 1915. Χιλάδες κόσμου βρίσκονταν εδώ, με Αρμενικές και Λιβανέζικες σημαίες, πολλοί ντυμένοι στα μαύρα και σχεδόν όλοι φορώντας κόκκινα μαντήλια στο λαιμό και στους βραχίονες – εις ανάμνηση του αίματος που χύθηκε σε όλη τη Μικρά Ασία.

Μαζί με το πένθος για τη Μεγάλη Συμφορά, εξέφραζαν και την οργή τους προς το τουρκικό κράτος. «Δεν είναι μόνο ότι μας έκλεψαν τη χώρα μας, τα μνημεία, την ιστορία μας, και κατέσφαξαν τον πληθυσμό μας, το αρνούνται κιόλας» διαμαρτύρεται μία μεσήλικη γυναίκα. «95 χρόνια ατιμωρησίας» γράφουν τα χιλιάδες αυτοκόλλητα που βλέπεις να έχουν τοιχοκολληθεί σε όλη τη Βηρυτό και ιδίως στις ανατολικές – αμιγώς Χριστιανικές – γειτονιές της. Τεράστια μαύρα πανώ, Αρμενικές σημαίες και οι κατακόκκινες σημαίες του επαναστατικού Αρμενικού κόμματος Τασνακσουτιούν έχουν κατακλύσει τον αρμενικό τομέα της λιβανικής πρωτεύουσας, τις γειτονιές Μπορζ Χαμούντ και Μαρ Μιχαέλ.

Σημαιοστολισμοί, πένθος και οργή και στα αρμενικά χωριά της κοιλάδας Μπεκάα, το Αάνζαρ και το Χαρμέλ. Κάποτε ζούσαν 200.000 Αρμένιοι στο Λίβανο, «τα παιδιά της Γενοκτονίας», που κατέληξαν στη μοναδική περιοχή με ακραιφνή – τότε ακόμη – Χριστιανική πλειοψηφία. Παρά τα 15 χρόνια του εμφυλίου, που οδήγησαν χιλιάδες Αρμενίους να εγκαταλείψουν το Λίβανο, η κοινότητα παραμένει ακμαία στο πολύπολοκο εθνοτικό και θρησκευτικό μωσαϊκό της χώρας.

Αυτή η οργή, το μίσος που εξέφραζαν οι στριγγιές φωνές στο στάδιο, είναι που διακρίνουν τις Αρμενικές εκδηλώσεις μνήμης από εκείνες για το ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ευρώπης. «Οι Γερμανοί ζήτησαν συγγνώμη και εξέφρασαν μετάνοια για τα εγκλήματα των Ναζί μέχρι να γίνουν μπλε. Οι κοινωνίες που συνεργάσθηκαν μαζί τους πέρασαν την αυτοκριτική τους. Σε μας καμμία τέτοια συγγνώμη δεν έχει έλθει. Αντίθετα, οι Τούρκοι μας προκαλούν με τη στάση της΄άρνησης, και φθάνουν μέχρι το σημείο να λένε πως εμείς τους σφάξαμε και όχι αυτοί εμάς. Πώς θα ήταν δυνατό λοιπόν να μην αισθανόμαστε μίσος και οργή;» μου λέει ο Βαρτάν, αρχηγός μιας από τις ομάδες προσκόπων που έχουν κατακλύσει το στάδιο.

Στο Χαλέπι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, οι Αρμένιοι αποτελούν μεγάλη κοινότητα, Πολλοί ζούσαν στην πόλη αυτή του εμπορίου από το μεσαίωνα, αλλά οι περισσότεροι έφθασαν εδώ από τις ερημιές της Συριακής ερήμου, όπου κατέληξαν τα τα καραβάνια του θανάτου. Τις τελευταίες δεκαετίες πολλοί μετνάστευσαν στην ίδια την Αρμενία, άλλοι στις ΗΠΑ και τη Νότια Αμερική. Σε 50.000 - 70.000 υπολογίζονται όσοι παραμένουν στο Χαλέπι. Δίπλα στην εκκλησία των Σαράντα Μαρτύρων, την Αρμενική αρχιεπισκοπή της πόλης, Βρίσκεται το αρμενικό μουσείο. Εδώ εκτίθενται σταυροί και εικόνες από την Μάρντιν, το Ντιγάρμπακιρ, την Ούρφα, την Αντέπ, ολόκληρη τη Μικρά Ασία. «Μια ολόκληρη κουλτούρα, μια ολόκληρη χώρα στην εξορία. Αυτές είναι οι μνήμες που διασώσαμε» μου εξηγεί η ξεναγός του μουσείου. Εγγονή διασωθέντων της Γενοκτονίας, δε θέλει να ακούσει καν για την Τουρκία. Ακόμη και το γεγονός ότι ζω στην Πόλη τη δυσαρεστεί. «Την έχετε επισκεφθεί;» ρωτώ. «Όχι, και ούτε πρόκειται» απαντά.

Ο Τζιχάν αισθάνεται το βαθύτερο αποτροπιασμό για τα γεγονότα του 1915. Όπως τόσες χιλιάδες Τούρκοι, υποστηρίζει με πάθος ότι το επίσημο τουρκικό κράτος πρέπει να εκφράσει την οδύνη του για τις σφαγές τις «πορείες θανάτου» που αφάνισαν ένα εκατομμύριο Αρμενίους περίπου. Ανεξάρτητα από τη νομική συζήτηση για την υπαγωγή ή όχι στη συνθήκη περί Γενοκτονίας του ΟΗΕ, ο νεαρός φίλος μου πιστεύει πως η Τουρκία πρέπει να αναγνωρίσει τη μεγάλη αυτή ανθρώπινη τραγωδία και να τιμήσει την ημέρα μνήμης της Μεγάλης Συμφοράς. Τίποτε όμως απ’ όλα αυτά δε θα είχε ενδεχομένως σημασία εάν το οργισμένο πλήθοος στο στάδιο – που ξεστομίζει κατάρες κατά της ομολογουμένως απαράδεκτης «επίσημης Τουρκίας» - ανακάλυπτε πως ανάμεσά τους υπάρχει «ένας Τούρκος». «Θα με ανασκολοπήσουν με αυτά» λέει ο Τζιχάν χαμηλόφωνα δείχνοντας τα ξύλινα κοντάρια στα οποία στερέωναν τις τρίχρωμες της Αρμενίας και του Λιβάνου. «Χωρίς να με ρωτήσουν γιατί είμαι εδώ και τι πιστεύω για τη Γενοκτονία, πώς αισθάνομαι».

Τη δύσκολη θέση του να είσαι ένας «αιρετικός Τούρκος», που αμφισβητείς την κρατική προπαγάνδα και πενθείς για την αρμενική τραγωδία, περιέγραψε στο εξαιρετικό βιβλίο της «Το βάθος του Αραράτ» η Ετζέ Τεμέλκουραν, μία από τις πολλά υποσχόμενες νεαρές δημοσιογράφους και συγγραφείς της Τουρκίας. Με ανθρωπιστική, ευαίσθητη ματιά γεμάτη ενσυναίσθηση, η ατρόμητη Τεμέλκουραν περιηγήθηκε την Αρμενία, αλλά και την Αρμενική διασπορά από τη Βηρυτό ως την Καλιφόρνια και από το Παρίσι ως τον Καναδά. Θέλησε να μάθει πώς βλέπουν οι Αρμένιοι τη Μεγάλη Συμφορά, πώς αισθάνονται την απώλεια της ιστορικής τους κοιτίδας στην ανατολική Μικρά Ασία και ποιο ρόλο παίζει η Γενοκτονία, ανάμεσα στις άλλες συνιστασμένες, στην οικοδόμηση της συλλογικής τους ταυτότητας.

Δεν ήταν λίγες φορές που απλά και μόνο η απάντησή της στην ερώτηση «από πού είσαι;» προκάλεσε τη φρίκη των ερωτούντων. «Και τι γυρεύεις εδώ; Σάμπως και συ Τουρκάλα δεν είσαι; Από εκείνους δεν είσαι;» Ο Τσεγκίζ Τσαντάρ, έτερος φιλελεύθερος δημοσιογράφος, μιλά για τη χαλεπή θέση των ομοϊδεατών του, που στην Τουρκία πολλοί τους θέτουν την ετικέττα του προδότη, ενώ πολλοί Αρμένιοι τους αντιμετωπίζουν ως τέρατα, υπάγοντάς τους στη γενική ετικέττα του «Τούρκου».

Οι νέοι Τούρκοι που δεν είναι δέσμιοι της προπαγάνδας του κράτους τους, πώς άραγε αισθάνονται όταν έρχονται, στο εξωτερικό, σε επαφή με Αρμενίους έτοιμους να τους χιμήξουν; «Δεν τους κατηγορώ, καταλαβαίνω πως αισθάνονται. Αλλά, από την άλλη, δε δέχομαι να μου φορτώσουν ουδεμία ενοχή για τη Γενοκτονία. Καταδικάζω τις σφαγές με τον πιο έντονο τρόπο, και κάθε φορά που βλέπω τις φωτογραφίες κλαίω. Αλλά δεν έχω καμμία ευθύνη για το τι έγινε. Γι’ αυτό φταίνε οι προπάπποι μας, και εμείς για τις σφαγές δεν μπορούμε να νιώσουμε ενοχή, αλλά μόνο ντροπή» λέει η Μπασάκ, Τουρκάλα τουρίστρια που συναντάμε αργότερα. Είχε κι αυτή τρυπώσει στο στάδιο, φροντίζοντας να κρατήσει την ταυτότητά της κρυφή.

Άλλοι όμως νέοι αντιδρούν απότομα στη βροχή λεκτικών επιθέσεων και εχθρότητας που δέχονται. «Μπούχτησα πια με τις συνεχείς κατηγορίες που μου εκτοξεύουν οι Αρμένιοι στο εξωτερικό. Δέχομαι τη Γενοκτονία, αλλά όχι τη δική μου ευθύνη για αυτή. Γεννήθηκα το 1982!» διαμαρτύρεται η Χαντέ, που απέκτησε Αρμένιους φίλους κατά τις διακοπές της στον Καναδά και τη Βηρυτό. «Είναι πολύ πιο εύκολο να ανήκεις στην ομάδα των θυμάτων, παρά των θυτών. Πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στους φασίστες συμπολίτες μας αλλά και ενάντια σε όσους Αρμενίους μας αντιμετωπίζουν ως μιάσματα» εξηγεί ο δικηγόρος Ορχάν Τζεμάλ Τσεγκίζ.

Πολλοί και στις δύο πλευρές του «συνόρου μίσους» σημειώνουν πως στη διατήρησή του σημαντικό ρόλο παίζει η έλλειψη επαφής και επικοινωνίας με την «άλλη πλευρά». Σε αυτή την άγνοια και «δαιμονοποίηση», που βάζει όλα τα μέλη της κοινότητας των «άλλων» στο ίδιο καλάθι, αποδίδει ο συγγραφέας και αρθρογράφος Μουράτ Μπελγκέ την επίθεση που δέχθηκε από κάποιον Αρμένιο στο Εριβάν, όπου είχε παρευρεθεί πριν λίγα χρόνια για να συμμετάσχει στις εκδηλώσεις μνήμης. Το αστείο της υποθέσεως είναι ότι ο Μπελγκέ αγωνίζεται εδώ και χρόνια ώστε να ανακηρυχθεί η 24η Απριλίου ημέρα μνήμης των θυμάτων του 1915 και αίτησης συγχώρεσης από τους Αρμενίους.

Σημαντικό ενδεχομένως βήμα προς την κατάρριψη αυτού του τείχους ενδεχομένως αποτελέσει η φετεινή, πρώτη στα χρονικά, εκδήλωση μνήμης της Γενοκτονίας που οργάνωσαν Τούρκοι φιλελεύθεροι στην πλατεία Τάξιμ του Πέραν και μπροστά στο σταθμό Χαΐντάρπασα της Ασιατικής όχθης της Κωνσταντινούπολης. Συγγραφείς, μουσικοί, ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοσιογράφοι και χείμαρρος νέων ντυμένων στα μαύρα συγκεντρώθηκε για να πενθήσει και να εκφράσει τον αποτροπιασμό του. Δεν έφεραν πλακάτ και δε φώναξαν συνθήματα, αλλά προέβησαν – μετά τη λήξη της τελετής μνήμης και την τήρηση ενός λεπτού σιγής – σε δηλώσεις στον τύπο. Καθώς η 24η Απριλίου 1915 είναι η επέτειος της σύλληψης 265 Αρμενίων προεστών στην Πόλη, που στη συνέχεια «εξαφανίσθηκαν», οι συμμετέχοντες στη διαμαρτυρία έφεραν τις φωτογραφίες των συλληφθέντων, ενώ απηύθυναν στην κυβέρνηση – που αρνείται τα περί γενοκτονίας – το ερώτημα, «Τι απέγιναν οι συλληφθέντες;» Χρησιμοποίησαν την περίπτωσή τους ως παράδειγμα της «εξαφάνισης» ενός και πλέον εκατομμυρίου Αρμενίων σε όλη τη Μικρά Ασία. Ο Τζεγκίζ Τσαντάρ, που ξεκίνησε την καμπάνια «ζητώ συγγνώμη από τους Αρμενίους – www.ermenilerdenozurdiliyorum.com), επέλεξε να τιμήσει την επέτειο με ένα προσκύνημα μνήμης στο Ντέιρ ες-Ζορ της Συριακής ερήμου, όπου κατέληξαν τα «καραβάνια του θανάτου».

Οι «συνήθεις ύποπτοι», απόστρατοι αξιωματικοί, πρώην πρέσβεις και στελέχη των ακροδεξιών – φασιστικών κομμάτων, προσπάθησαν να επιτεθούν και να προπηλακίσουν τους διαδηλωτές. Ωστόσο, η τουρκική αστυνομία τους κράτησε μακριά. Κατά τη συνήθη επωδό, κατηγόρησαν τους ακτιβιστές ότι είναι προδότες και πράκτορες της δύσης. Για τη δημιουργία μάλιστα εντυπώσεων, στις 25 Απριλίου οπαδοί του Κόμματος Μεγάλης Ενότητας – που συνδυάζει τις φασιστικές με ισλαμιστικές αποχρώσεις – συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Τάξιμ και έξαψαν την αρμενική σημαία.

Εάν η ύπαρξη των φιλελεύθερων ακτιβιστών καθιστά δυνατή την οικοδόμηση μιας γέφυρας επικοινωνίας μεταξύ Τούρκων και Αρμενίων, στην ίδια την Τουρκία αναμένεται «μάχη μέχρις εσχάτων» ανάμεσα στην ομάδα αυτή και την ακροδεξιά και το κεμαλικό παρακράτος. Το μεγάλο ερώτημα, βέβαια, είναι με ποιο στρατόπεδο θα συνταχθεί η κυβέρνηση Έρντογαν. Μάλλον ανοήτως, έχει μέχρι σήμερα επιλέξει να συνεχίσει την πολυδάπανη εκστρατεία άρνησης των προηγούμενων κυβερνήσεων, που στοιχίζει στη χώρα εκατομμύρια δολλάρια αλλά και τη διεθνή της υπόλειψη. Αλλά προκαλεί και μεγάλη αναστάτωση στο εσωτερικό. Κάτω από τις ειδήσεις τις σχετικές με την καταδίκη, από τον Αχμέτ Νταβούτογλου, της αναφοράς από τον Ομπάμα στη «Μεγάλη Συμφορά» των Αρμενίων, κάποιοι αναγνώστες σχολίασαν σχετικά με την κυβερνητική καμπάνια άρνησης:«Γιατί επιμένετε σε όλα αυτά; Αφού κανείς δεν τα πιστεύει στο εξωτερικό και σταματήσαμε να τα πιστεύουμε και εμείς».

Ο Τζιχάν πάλι αναρωτιέται, τι ακριβώς εννοούν οι Αρμένιοι όταν εκτός της συγγνώμης ζητούν «αποκατάσταση». «Είναι χυδαίο να ζητείται χρηματική αποζημίωση για τις σφαγές, καθώς η ανθρώπινη ζωή δεν μπορεί να αποτιμηθεί χρηματικά. Αυτό που οφείλεται είναι η αναγνώρισή τους και η προώθηση της αρμενικής ιστορίας και κουλτούρας από την Τουρκία - η συντήρηση των μνημείων, η διοργάνωση εκθέσεων και η παραίτηση από τις ψευδείς θέσεις».

Όσο γίνονταν όλα αυτά, αναητούσαμε ένα ταξί για να επιστρέψουμε στο κέντρο της Βηρυτού. Στη στάση, οι οδηγοί μιλούσαν μεταξύ τους τουρκικά. Ο Τζιχάν δαγκώθηκε, σχεδόν δάκρυσε. Πρόκειται για παλιά, επαρχιώτικια τούρκικα, στην άλλοτε προφορά των Αδάνων, της Αντέπ, της Κιλίς, του Σις, του Ντιγιάρμπακιρ, γεμάτα λέξεις που δε χρησιμοποιούμε πια. Όπως οι Σεφαρδίτες της Ισπανίας, που για αιώνες μιλούσαν μία μεσαιωνική ισπανική διάλεκτο, οι Αρμένιοι που γλίτωσαν το ολοκαύτωμα στη Μικρά Ασία μιλούν ακόμη τη «γλώσσα των διωκτών». «Αυτή μιλούσαμε για αιώνες στις πόλεις και τα χωριά μας στη Δυτική Αρμενία, και μας έμεινε» μου λένε δυο γιαγιάδες στη στάση. «Από πού είστε;» ρωτά ο οδηγός. «Από την Πόλη, αλλά είμαστε Ρωμηοί» λέει ο Τζιχάν, πριν προλάβω να του απευθύνω το γνωστό πανικόβλητο βλέμμα.

Δεδομένου ότι συνήθως είναι αγύριστο κεφάλι, το ότι για μια φορά είπε ένα «λευκό ψέμμα» προς διευκόλυνσή μας μου προκαλεί ευγνομωσύνη. Όση και η υπερηφάνεια και ο θαυμασμός που αισθάνομαι για τους φιλελεύθερους διαδηλωτές που πένθησαν στην Πόλη. Θέλει τόλμη και πολύ ανθρωπισμό να αντιμετωπίσεις ένα τόσο μελανό παρελθόν και να τιμήσεις μία τέτοια επέτειο, όταν είσαι «από το στρατόπεδο των εκτελεστών», όπως τους κατηγορούν οι ακραίοι Αρμένιοι της διασποράς. Δεν μπορώ να μη σκεφθώ πως πολλοί Έλληνες θα ένιωθαν μεγάλη αποστροφή προς όποιον «βγάζει στο φως» τα ατοπήματα της πρόσφατης «δικής μας» ιστορίας, όπως οι αγριότητες που ενίοτε διέπραξε ο ελληνικός στρατός στη Μικρά Ασία ή τα αίσχη του εμφυλίου. Κάθε πλευρά, δυστυχώς, πασχίζει να κρύψει τα δικά της.

Read more...

Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, Ο Ερντογάν και ο … Λούλα!


Σύμφωνα με τον βραζιλιάνικο και τουρκικό τύπο, «Ο Ερντογάν και ο Λούλα δοκιμάζουν συμμαχία», τα ΜΜΕ των δυο χωρών, αναφέρον- ται όλο και περισσότερο κοινά στοιχεία που υπάρχουν μεταξύ Τουρκίας και Βραζιλίας (και οι δύο μέλη της G-20, μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ενώ σημειώνεται ότι η Βραζιλία θα φιλοξενήσει την τρίτη Σύνοδο της Συμμαχίας των Πολιτισμών, μια από κοινού πρωτοβουλία της Τουρκίας και Ισπανίας για την προώθηση του διαλόγου και της θρησκευτικής και διαπολιτισμικής ανεκτικότητας). Επισημαίνεται, μάλιστα, πως ο Ismail Bitirim, του τουρκικού Οργανισμού Προβολής και Επενδύσεων, σε πρόσφατο ταξίδι του στη Βραζιλία, «χαριτολογώντας» δήλωσε πως «κάποια μέρα, στην ομάδα BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) θα προστεθεί και η συμμετοχή μας και θα ονομάζεται TBRIC!», ενώ ο Υπουργός Εξωτερικών της Βραζιλίας Σέλσο Αμορίμ επιβεβαιώνει την προσέγγιση των δύο κρατών. Σημειώνεται ότι οι διμερείς ανταλλαγές, κατά τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν τριπλασιαστεί και έφθασαν στα 1,3 δις ευρώ ετησίως, ενώ τονίζεται πως η Τουρκία και η Mercosul διαπραγματεύονται σύμφωνο ελεύθερου εμπορίου που θα καταργεί τους φόρους εισαγωγής. Παράλληλα, γίνεται αναφορά στην από κοινού πρόταση του Βραζιλιάνου Προέδρου Λούλα ντα Σίλβα και του Τούρκου πρωθυπουργού Ερντογάν προς τον Αμερικανό Πρόεδρο Ομπάμα για τριμερή Σύνοδο γύρω από το θέμα των πυρηνικών του Ιράν.

Στην διαμορφωμένη αυτή κατάσταση επιθυμεί η πολιτική ηγεσία της χώρας να προχωρήσει σε μιά προσπάθεια διεμβολισμού της, με το ταξίδι του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στην Βραζιλία, στα μέσα Μαίου προκειμένου να έχει συνομιλίες με τον βραζιλιάνο Πρόεδρο κ. Σίλβα. Πρόκειται για μια ακόμη από τις πολυέξοδες πρωτοβουλίες του Έλληνα πρωθυπουργού, που εν μέσω κρίσης επιχειρεί ταξιδεύοντα “πέρα από βουνά και θάλασσες” να ισχυροποιήσει τη θέση του στο διεθνές περιβάλλον, σαν να επρόκειτο να είναι συντόμως υποψήφιος για κάποιο διεθνές πόστο, για το οποίο απαιτείται μεγάλος κύκλος διεθνών γνωριμιών και δράσεων.

Την ίδια ώρα, που εγχειρήματα σαν αυτό ή το άλλο, της παρέμβασής μας στην Μέση Ανατολή, ξεφουσκώνουν μέσα στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης που μας έχει καταστήσει αναξιόπιστους και “φαιδρούς” παίκτες της διεθνούς σκηνής, η ουσιαστική εξωτερική πολιτική της χώρας καταρρέει μέρα με τη μέρα, μην μπορόντας πλέον να ανταποκριθεί στις μικρές καθημερινές προκλήσεις που δέχεται είτε από την Τουρκική αεροπορία, είτε από τις δηλώσεις του Γκρούεφσκι.

Μήπως όμως κάποιος/οι πρέπει να επισημάνουν στον κ. Παπανδρέου ότι πολιτική με ψίχουλα δεν γίνεται. Γιατί ο κ. Ερντογάν (έχοντας ή μη πρόβλημα) αρνήθηκε τη συμβολή του ΔΝΤ στην χώρα του προ ολίγων μηνών και επεχείρησε να κινηθεί μόνος του. Έτσι, μπορέι ν ασκεί πολιτική. Εξάλλου είναι μάλλον “εύθυμο γεγονός” να πηγαίνουμε σαν χώρα, όπου κινείται πριν από εμάς η Τουρκία, σαν κάποιας μορφής… ουρά της. Πέραν αυτών όμως, η Τουρκία έχει πλέον ένα μακρόπνοο στρατηγικό σχεδιασμό, που τον ακολουθεί σοβαρά, συστηματικά και χωρίς – υποκλίσεις, ευχαριστώ και παρακαλώ- . Εμείς από την πλευρά μας τι έχουμε; Άρα μήπως ήρθε η ώρα να προσεγγίσετε σοβαρά και χωρίς εξάρσεις και δήθεν μεαλοσύνες, την σκληρή πραγμαικότητα και να ασκήσετε εξωτερική πολιτική, στη βάση της πραγματικότητας, χωρίς παραχωρήσεις και ανοίγματα;

Read more...

Τουρκικά «ελεύθερα πουλιά» στο Αιγαίο…


ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
Έτοιμη να γεμίσει τους ουρανούς του Αιγαίου με «ελεύθερα πουλιά» είναι η Τουρκία, υλοποιώντας ένα τεράστιο πρόγραμμα κατασκευής αλλά και αγοράς Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών (UAV). Πρόκειται για αεροσκάφη με πολύωρη αυτονομία πτήσης, ικανά να εκτελούν αποστολές κατασκοπίας συλλέγοντας πληροφορίες και καταγράφοντας οτιδήποτε υπάρχει στο έδαφος, από ύψος 30.000 ποδών.

Τα τουρκικά UAV θα είναι επίσης εξοπλισμένα με υψηλής τεχνολογίας συσκευές λήψης πληροφοριών, οι οποίες θα μεταβιβάζουν σε πραγματικό χρόνο τα στοιχεία που συλλέγουν σε στρατιωτικές βάσεις της Τουρκίας, έχοντας παράλληλα τη δυνατότητα άμεσης παρέμβασης στο στόχο. Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, τα συγκεκριμένα αεροσκάφη, στο ενδεχόμενο ελληνοτουρκικού θερμού επεισοδίου, είναι εξαιρετικά επικίνδυνα για την ελληνική αεράμυνα, αφού θα φέρουν επίσης συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου και εντοπισμού των ελληνικών ραντάρ τα οποία μπορούν εν συνεχεία να καταστρέψουν πέφτοντας πάνω τους.


Η πρώτη πτήση
Ήδη, στις αρχές του μήνα, πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις της «Τουρκικής Αεροδιαστημικής Βιομηχανίας» η πρώτη πτήση ενός νέου μη επανδρωμένου αεροσκάφους, ικανού να χρησιμοποιηθεί και ως μεταγωγικό, αφού μπορεί να μεταφέρει φορτίο βάρους 1,5 τόνου. Το αεροσκάφος έχει τη δυνατότητα 24ωρης παραμονής στον αέρα και ανάπτυξη ταχύτητας 140 χλμ. Να σημειώσουμε ότι η τουρκική Πολεμική Αεροπορία εδώ και δύο χρόνια διαθέτει στις τάξεις της πάνω από 100 μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα οποία σχεδόν καθημερινά όχι μόνο σαρώνουν τους ουρανούς του Αιγαίου, αλλά υπάρχουν πληροφορίες ότι, σε κάποιες περιπτώσεις, έχουν πραγματοποιήσει πτήσεις ακόμη και πάνω από εδάφη της ηπειρωτικής Ελλάδας, καταγράφοντας στρατιωτικές εγκαταστάσεις και θέσεις ραντάρ. Δίπλα στα παραπάνω βεβαίως θα πρέπει να επισημάνουμε την αγορά 10 ακόμη UAV, αξίας 180 εκατ. δολαρίων, τα οποία προμηθεύτηκε η Άγκυρα από το Ισραήλ. Επρόκειτο πάντως για μια προμήθεια η οποία αν και φαινομενικά καθυστέρησε σημαντικά για τεχνικούς λόγους, πέρασε από χίλια μύρια κύματα μέχρι να υλοποιηθεί εξαιτίας των συνεχών διακυμάνσεων των ισραηλινοτουρκικών σχέσεων. Ενδεικτικό πάντως της τεράστιας σημασίας που δίνουν οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις στην ανάπτυξη τέτοιου τύπου αεροσκαφών είναι το γεγονός ότι ήταν ένα από τα θέματα που είχε θίξει ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν στην τελευταία συνάντηση που είχε με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα. Στο πλαίσιο αυτής της συνάντησης είχε συμφωνηθεί η δωρεάν παραχώρηση από τις ΗΠΑ στην Τουρκία τριών υπερσύγχρονων μη επανδρωμένων αεροσκαφών τύπου «Predator», παρόμοιων με αυτά που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί στις επιχειρήσεις τους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Ενίσχυση οπλοστασίου
Να επισημάνουμε ότι η Τουρκία δίνει τεράστιο βάρος στην ενίσχυση του οπλοστασίου της όχι μόνο με UAV, αλλά και με κάθε άλλου είδους μη επανδρωμένα οχήματα, εν αντιθέσει με τη χώρα μας η οποία υλοποιεί με χαρακτηριστικά αργούς ρυθμούς τα δικά της αντίστοιχα προγράμματα. Ήδη η εταιρεία Aselsan, η μεγαλύτερη τουρκική πολεμική βιομηχανία, έχει ξεκινήσει τις εργασίες σχεδιασμού και κατασκευής μίας σειράς μη επανδρωμένων οχημάτων, προκειμένου να ελαχιστοποιήσει το βαθμό εξάρτησης των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων από ξένες εταιρείες. Πιο συγκεκριμένα, η τουρκική εταιρεία «τρέχει» αυτή τη χρονική περίοδο 4 σχέδια μη επανδρωμένων συστημάτων με τις κωδικές ονομασίες «Izci» («Πρόσκοπος»), «Kasif» («Εξερευνητής»), «Denizci» («Ναυτικός») και «Gezgin» («Περιηγητής»). Ειδικότερα:

Το «Izci» είναι ένα μη επανδρωμένο, τηλεκατευθυνόμενο όχημα ειδικά σχεδιασμένο για την επιτήρηση των συνόρων και για την αναγνώριση στόχων καθώς και για την ανταπόκριση σε υπηρεσίες διοικητικής μέριμνας. Το συγκεκριμένο όχημα έχει τη δυνατότητα να εντοπίζει στόχους σε 24ωρη βάση, όπως επίσης να φέρει οπλισμό και να «διαβιβάζει» δεδομένα και πληροφορίες στο κέντρο επιχειρήσεων.

Το «Kasif» είναι ένα μη επανδρωμένο σύστημα επιτήρησης, τοποθετημένο σε αερόστατο. Θα έχει δε τη δυνατότητα διεξαγωγής ερευνών από απόσταση πολλών χιλιομέτρων, ενώ τα συστήματα που θα φέρει θα του επιτρέπουν να εντοπίσει, από μεγάλο ύψος ημέρα και νύχτα, οποιαδήποτε κινητικότητα στο έδαφος. Το «Kasif» αναμένεται να χρησιμοποιηθεί στην παρατήρηση πεδίων που βρίσκονται πίσω από λόφους, ενώ θα έχει τη δυνατότητα μεταβίβασης εικόνων και συντεταγμένων στόχων σε άλλα μη επανδρωμένα συστήματα.

Το «Denizci» είναι ένα τηλεκατευθυνόμενο μη επανδρωμένο υποβρύχιο το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο και την επιτήρηση σε λιμένες και θαλάσσιες περιοχές. Πρόκειται για ένα θαλάσσιο όχημα, το οποίο έχει τη δυνατότητα, όταν πλησιάζει το στόχο, να διαβιβάζει στο κέντρο επιχειρήσεων δεδομένα που συλλέγει από σόναρ, ραντάρ και θερμικές κάμερες.

Έγκαιρη προειδοποίηση
Τέλος, το «Gezgin» είναι επίσης ένα μη επανδρωμένο, ερπυστριοφόρο όχημα για την κάλυψη αναγκών στους τομείς έγκαιρης προειδοποίησης και επιτήρησης από απόσταση. Στο εν λόγω όχημα θα προσαρμοστεί προηγμένη τεχνολογία, που θα εξασφαλίζει, ασύρματα από απόσταση, τη χρήση οπλικού συστήματος. Επίσης, θα δύναται να φέρει ρομποτικό βραχίονα, θερμική κάμερα και σύστημα κατάδειξης στόχου με ακτίνες λέιζερ.

Να προσθέσουμε ότι τα παραπάνω οπλικά συστήματα που αναπτύσσει η τουρκική αεροπορική βιομηχανία είναι ικανά να αλλάξουν δραματικά την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο, με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας να παραμένει για την ώρα απλώς θεατής των εξελίξεων. Ο συνεχής υπερεξοπλισμός της Τουρκίας, σε συνδυασμό με την ολιγωρία που επιδεικνύει η ελληνική πλευρά, έχει ως αποτέλεσμα την κλιμάκωση των προκλήσεων στο Αιγαίο, τόσο στον αέρα όσο και στη θάλασσα. Τα «γεράκια» της Άγκυρας, μάλιστα, δεν διστάζουν σε κάθε τους πρόκληση να πηγαίνουν ένα βήμα παραπέρα, με αποκορύφωμα την πρόσφατη νηοψία που πραγματοποίησε τουρκική κορβέτα σε ελληνικό εμπορικό πλοίο εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων. Εκείνο πάντως που φαίνεται να προβληματίζει έντονα το Πεντάγωνο είναι η κατασκευή μαχητικού αεροσκάφους από την τουρκική αεροπορική βιομηχανία. Ήδη η τουρκική αεροπορία μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα πρόκειται να πραγματοποιήσει δοκιμαστική πτήση ενός προτύπου διθέσιου αεροπλάνου με την κωδική ονομασία «Hurkus» («Ελεύθερο Πουλί»), το οποίο θα χρησιμοποιείται και ως εκπαιδευτικό βασικής – προκεχωρημένης και επιχειρησιακής εκπαίδευσης. Πρόκειται για ένα αεροσκάφος το οποίο θα είναι εξοπλισμένο με σύγχρονα συστήματα, θα μπορεί να μεταφέρει οπλισμό και να παραχθεί σε μεγάλο αριθμό, αφού αποτελεί πρόγραμμα της τουρκικής εγχώριας βιομηχανίας.

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/blog-post_7653.html#ixzz0mGfiUZbE

Read more...

Ένταξη, ενσωμάτωση ή γκετοποίηση; Τα αδιέξοδα της μειονοτικής εκπαίδευσης


Νικόλαος Θ. Κόκκας-Εκπαιδευτικός
Η δίγλωσση μειονοτική εκπαίδευση, στηριγμένη σε παρωχημένα ελληνοτουρκικά πρωτόκολλα έχει ξεπεραστεί σήμερα από την ίδια την πραγματικότητα και αποτελεί σήμερα ένα σύστημα αλλοίωσης της εθνοτικής ταυτότητας των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών.

Παρά τα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει στο χώρο της διαπολιτισμικής αγωγής τα τελευταία χρόνια, σημαντικά προβλήματα όπως η σχολική διαρροή και οι μαθησιακές δυσκολίες παραμένουν έντονα. Οι μαθησιακές δυσκολίες συχνά οφείλονται στη μη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας ή στην επίδραση της μητρικής γλώσσας σε περιπτώσεις που οι γραμματικές και συντακτικές δομές και το λεξιλόγιο της μητρικής διαφοροποιούνται από τη γλώσσα-στόχος. Η περιορισμένη ελληνομάθεια των μουσουλμάνων μαθητών σχετίζεται με τα υλικά και τη μέθοδο διδασκαλίας, τη στάση των διδασκόντων, την περιορισμένη χρήση της ελληνικής στο οικείο περιβάλλον των μαθητών αλλά και με άλλους παράγοντες όπως η κοινωνικοοικονομική διαστρωμάτωση.


Τα μειονοτικά σχολεία δημιουργήματα του ψυχρού πολέμου
Ως προς την εκπαίδευση της μουσουλμανικής μειονότητας, το άρθρο 40 της Συνθήκης της Λωζάνης αναγνωρίζει στα μέλη της το δικαίωμα να ιδρύουν τα δικά τους εκπαιδευτήρια και σχολεία, να κάνουν ελεύθερη χρήση της μητρικής τους γλώσσας μέσα σε αυτά, ενώ το άρθρο 41 υποχρεώνει τις δυο χώρες να παρέχουν «ως προς την δημόσιαν εκπαίδευσιν, τας προσηκούσας ευκολίας προς εξασφάλισιν της εν τοις δημοτικοίς σχολείοις παροχής, εν τη ιδία αυτών γλώσση, της διδασκαλίας». Αυτό στην περίπτωση των μουσουλμάνων θα σήμαινε διδασκαλία των τουρκόφωνων στα τουρκικά, των Πομάκων στα πομακικά και των Ρομά στη ρομανί. Όμως η μόνη γλώσσα που τελικά χρησιμοποιήθηκε ήταν η τουρκική. Πώς έγινε αυτό;

Η διείσδυση της τουρκικής γλώσσας και κουλτούρας στα πλαίσια του Ψυχρού Πολέμου ήταν μια επιθυμητή προοπτική για την ελληνική και τη Νατοϊκή και φυσικά τουρκική πολιτική. Στη συνέχεια και μέχρι το 1974 οι εφήμερες ελληνοτουρκικές προσεγγίσεις λειτούργησαν απολύτως αρνητικά για τους Πομάκους αφού καμία ελληνική κυβέρνηση δεν ανακινούσε ένα θέμα που θα ενοχλούσε την τουρκική πλευρά, έστω και αν αφορούσε μια περιοχή μέσα στα όρια του ελληνικού κράτους. Τα ελληνοτουρκικά μορφωτικά πρωτόκολλα (1951 και 1968) υπογράφηκαν μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα και επικύρωσαν τα όσα περί γλώσσας και τουρκικής εκπαίδευσης προβλέπονταν (ή υπονοούνταν) στα άρθρα της Συνθήκης που υπεγράφη στη Λοζάννη. Τα μέτρα αυτά πάρθηκαν σε μεγάλο βαθμό χάριν της συνοχής του ΝΑΤΟ και του καλού κλίματος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ενώπιον του κινδύνου του βουλγαρικού κομμουνισμού.

Στο ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής οτιδήποτε μουσουλμανικό μετονομάζεται σε τουρκικό. Στις 28-1-1954 ο Γενικός Διοικητής Θράκης Γ.Φεσσόπουλος διαβιβάζει προς τις κοινότητες και τους δήμους της Ροδόπης διαταγή του τότε πρωθυπουργού Στρατάρχη Παπάγου που έλεγε: «Κατόπιν διαταγής του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως, παρακαλούμεν όπως εφ’ εξής εις πάσαν περίπτωσιν γίνεται χρήσις του όρου «Τούρκος-τουρκικός» αντί του τοιούτου «Μουσουλμάνος-μουσουλμανικός». Επί τούτοις δέον να μεριμνήσετε διά την αντικατάστασιν των εν τη περιφερεία υμών διαφόρων επιγραφών, όπως «Μουσουλμανική Κοινότης, Μουσουλμανικόν Σχολείον κλπ» διά τοιάυτης «Τουρκικόν».

Με τη Μορφωτική Συμφωνία της 20-4-1951 αποφασίστηκε η εκατέρωθεν ίδρυση μορφωτικών ινστιτούτων, η ανταλλαγή πανεπιστημιακού προσωπικού, καθηγητών, φοιτητών και επιστημονικών ερευνητών, η καθιέρωση υποτροφιών και του ισότιμου των εξετάσεων, η ανταλλαγή βιβλίων, περιοδικών, ραδιοφωνίας καθώς και η διδασκαλία της γλώσσας, της λογοτεχνίας και της ιστορίας κάθε χώρας στο έδαφος της άλλης. Αν και η συμφωνία αυτή δεν όριζε σε κανένα σημείο της ότι η επίσημη γλώσσα της μειονότητας είναι η τουρκική, στην πράξη εισήχθη τότε στα μειονοτικά σχολεία και άρχισε να ακολουθείται το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του τουρκικού Υπουργείου Παιδείας. Διεύρυνση της συμφωνίας του 1951 με ανάλογο προσανατολισμό αποτέλεσε το ελληνοτουρκικό μορφωτικό πρωτόκολλο που υπογράφηκε στις 20-12.1968.

Ο πλήρης εκτουρκισμός της μειονοτικής εκπαίδευσης συντελέστηκε με το μορφωτικό πρωτόκολλο της 20ης Δεκεμβρίου του 1968. Σύμφωνα με αυτό, αποφασίστηκε η εκατέρωθεν ανταλλαγή βιβλίων προς χρήση των μαθητών της μειονότητας. Έτσι, ενώ η ελληνική κυβέρνηση είχε χρησιμοποιήσει ειδικά μεταφρασμένα βιβλία για τα σχολεία της μειονότητας, τα απέσυρε, εισάγοντας στη θέση τους διδακτικά βιβλία που προέρχονταν από την Τουρκία. Στο πρωτόκολλο αυτό προβλέπονταν ότι τα μαθήματα που ως το 1968 διδάσκονταν στα ελληνικά θα εξακολουθούσαν να διδάσκονται έτσι, ενώ όλα τα υπόλοιπα συμφωνήθηκε να διδάσκονται στη γλώσσα της μειονότητας, θεωρώντας ως δεδομένο ότι αυτή ήταν η τουρκική. Το Ν.Δ. 3065/54 (ΦΕΚ 239.9/10/54) και η υπουργική απόφαση 149251/4/6/58 (ΦΕΚ 162/4/6/58) που ρυθμίζουν τα θέματα της μειονοτικής εκπαίδευσης, στηρίζονται σε διατάξεις διακρατικών συμφωνιών. Έτσι η τουρκική γλώσσα εισάγεται ως η μόνη μειονοτική γλώσσα, παρά το ότι αποτελεί τη μητρική γλώσσα μόνο του 50% της μειονότητας.

Η μειονοτική εκπαιδευτική πολιτική της Ελλάδας
Το μειονοτικό σχολείο αναφορικά με τους μουσουλμάνους, αποδείχθηκε στην πράξη αναποτελεσματικό τόσο ως προς την εκμάθηση των μητρικών γλωσσών των μουσουλμάνων όσο και ως προς τη διδασκαλία της ελληνικής. Συνέπεια του γεγονότος αυτού είναι οι μαθησιακές δυσκολίες αλλά και η αναπαραγωγή συγκεκριμένων γλωσσικών στάσεων, όπως η αυτο-υποβάθμιση της μητρικής γλώσσας στην περίπτωση των Πομάκων και των Ρομά και η πολλαπλή λειτουργία της μητρικής γλώσσας σε διαφορετικά συμφραζόμενα. Ως προς τουρκόφωνους μαθητές η μειονοτική εκπαίδευση φαίνεται να καλλιεργεί τάσεις αποκλεισμού και περιχαράκωσής τους στα όρια της εθνοτικής τους ομάδας μη-συμβάλλοντας στην ένταξή τους στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Όπως έχει επισημανθεί από πολλούς, πλειονοτικούς και μειονοτικούς, τα μειονοτικά σχολεία κατάντησαν να είναι σχολεία μειονεκτικά, σχολεία ημιμάθειας. Επίσης λειτούργησαν ρατσιστικά σε βάρος των μουσουλμάνων Ελλήνων μαθητών εφόσον δεν παρέχονταν προς αυτούς η ίδια εκπαίδευση που προσφέρεται προς τους υπόλοιπους πολίτες αυτής της χώρας. Το χειρότερο όμως ήταν ότι οι μουσουλμάνοι Έλληνες μαθητές, μέσα από τη μειονοτική εκπαίδευση, γκετοποιήθηκαν από την ευρύτερη κοινωνία καθώς η ελλιπής εκπαίδευση που τους παρέχεται δυσχεραίνει ακόμα και σήμερα τη σχολική τους απόδοση. Παρακάτω θα εξετάσουμε τα αίτια αυτής της κατάστασης αλλά θα κάνουμε και συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Πρώτα, όμως, πρέπει να επισημάνουμε πως οι μουσουλμάνοι Έλληνες γονείς συνειδητοποιούν πλέον το πρόβλημα και στρέφουν, όταν μπορούν τα παιδιά τους προς τα δημόσια σχολεία. Έτσι, η συμμετοχή των μουσουλμάνων στη δημόσια εκπαίδευση παρουσιάζει εντυπωσιακά αυξητικές τάσεις τα τελευταία χρόνια. Κατά το σχολικό έτος 1989-90 φοιτούσαν σε σχολεία της δευτεροβάθμιας υποχρεωτικής βαθμίδας στο νομό Ροδόπης 253 και στο νομό Ξάνθης 365, σύνολο 618 μουσουλμάνοι μαθητές ενώ το 2003 φοιτούσαν 3.048 στα σχολεία της αντίστοιχης βαθμίδας και 1.276 σε Λύκεια. Στη Ροδόπη το 52,34% και στην Ξάνθη το 73,1% των μουσουλμανοπαίδων ολοκληρώνει την υποχρεωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επίσης, η φοίτηση των μουσουλμανοπαίδων σε δημόσια σχολεία είναι σχεδόν εξαπλάσια – 5,65 φορές – σε σχέση με το 1990. Το γεγονός αυτό δείχνει αυξημένη εμπιστοσύνη των μουσουλμάνων γονέων προς τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.

Στα πλαίσια της θεσμοθέτησης ειδικών θετικών διακρίσεων για τους μουσουλμάνους μαθητές θεσπίζεται το 1995 νόμος που προβλέπει τον καθορισμό χωριστού ποσοστού θέσεων για την εισαγωγή μουσουλμάνων μαθητών στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Στόχος του νόμου αυτού ήταν η διεύρυνση των εκπαιδευτικών ευκαιριών των μελών της μειονότητας αλλά και η ανακοπή του ρεύματος διαρροής μουσουλμάνων της Θράκης προς πανεπιστημιακά ιδρύματα της Τουρκίας.

Ως προς τη διακοπή φοίτησης σημειώνουμε πως μέχρι πρόσφατα τα ποσοστά διαρροής μαθητών αλλά και σχολικής αποτυχίας για τους απόφοιτους των μειονοτικών σχολείων ήταν ιδιαίτερα υψηλά. Τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε αύξηση της συμμετοχής των μουσουλμάνων μαθητών στα δημόσια σχολεία και μεγαλύτερη συμμετοχή των κοριτσιών στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι χαρακτηριστικό πως και ανάμεσα στους μειονοτικούς κύκλους συχνά επισημαίνεται ότι το μειονοτικό σχολείο αδυνατεί να παράσχει τα απαραίτητα εφόδια για τον εκσυγχρονισμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης και ότι η βελτίωση των ελληνο-τουρκικών σχέσεων δεν έχει επιφέρει την προσδοκώμενη βελτίωση στα εκπαιδευτικά ζητήματα.

Το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων
Στα πλαίσια των προσπαθειών του ελληνικού κράτους για τη βελτίωση της παρεχόμενης προς τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας εκπαίδευσης υλοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια αρκετά προγράμματα, άλλα βραχύβια κι άλλα μακροχρόνια. Από τα προγράμματα αυτά θα αναφερθούμε μόνο σε ένα, λόγω του μεγάλου οικονομικού κόστους του προγράμματος αυτού και λόγω του ότι, παρά κάποια θετικά βήματα, δεν απέφυγε μεγάλα πολιτικά και εκπαιδευτικά ατοπήματα.

Από το 1996 το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων παρουσιάσθηκε ότι στοχεύει στην προώθηση της ελληνομάθειας προσπαθώντας να εφαρμόσει θεωρητικά διαπολιτισμικά μοντέλα που ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα στη Θράκη. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ως θετικά στοιχεία του προγράμματος μπορούμε να επισημάνουμε: τα βιβλία και το εποπτικό υλικό, την ενισχυτική διδασκαλία προς τους μουσουλμάνους μαθητές και τις επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών. Να πούμε επίσης ότι ανάμεσα στους επιμορφωτές του προγράμματος υπήρξαν τόσο αξιόλογοι επιστήμονες όσοι και άλλοι που απλώς έκαναν σεμιναριακό τουρισμό στη Θράκη αγνοώντας την τοπική εκπαιδευτική πραγματικότητα.

Το πρόγραμμα «Φραγκουδάκη-Δραγώνα», όπως ορισμένοι το αποκαλούν, είχε και πολλά αρνητικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Κατ’ αρχάς και με τρόπο αυθαίρετο ως αποκλειστική γλώσσα στήριξης των μουσουλμανοπαίδων για την εκμάθηση της ελληνικής χρησιμοποιήθηκε η τουρκική. Έτσι εκδόθηκαν δίγλωσσα (ελληνικά-τουρκικά) ηλεκτρονικά λεξικά και προγράμματα και έγιναν σεμινάρια τουρκικής γλώσσας για τους εκπαιδευτικούς. Για σεμινάρια πομακικής ή ρομανί ούτε κουβέντα. Σεμινάρια πομακικής γλώσσας διοργανώθηκαν – και πολύ πετυχημένα- από το Πολιτιστικό Αναπτυξιακό Κέντρο Θράκης από το 2003 και μετά καθώς και από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πομάκων Ν. Ξάνθης από το 2009, αποδεικνύοντας ότι τα φληναφήματα αυτών που θεωρούν την πομακική «προφορική» γλώσσα είναι άτοπα και υποβολιμαία.

Το πρόγραμμα «Φραγκουδάκη-Δραγώνα», σε θεωρητικό επίπεδο αντιμετώπισε ενιαία τους μουσουλμανόπαιδες ως τουρκόφωνους αγνοώντας πλήρως – κατά τρόπο απαράδεκτο - την ύπαρξη των πομακόφωνων και Ρομά μαθητών. Ο σεβασμός της γλωσσικής ετερότητας για το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων αφορούσε μόνο την τουρκική γλώσσα και όχι την πομακική και την ρομανί.

Παράλληλα το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων επεχείρησε να αποδομήσει τις έννοιες του πατριωτισμού και του έθνους με έκδοση εγχειριδίων που αναφέρουν ως ξεπερασμένες τις ιδέες περί πατριωτισμού και ως ιδέες του 19ου αιώνα τις μορφές των Ελλήνων ηρώων. Ενδεικτικά αναφέρουμε ένα από τα κείμενα της Α.Φραγκουδάκη στο επιμορφωτικό υλικό που διένειμε στη Θράκη:

«Οι έννοιες έθνος, πατρίδα, πατριωτισμός χρειάζεται να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του παρόντος … ώστε από σύνθημα «ισότητα μέσα στην ποικιλία» να γίνει πραγματικότητα ο σεβασμός στις διαφορετικές πολιτισμικές ταυτότητες των ευρωπαϊκών λαών».
« Οι πιο πολλές από τις εθνικές ιδέες τις οποίες σφυρηλάτησε ο 19ος αιώνας είναι ανεπίκαιρες… δεν ανταποκρίνονται στις αξίες της εποχής. Δεν είναι αρετή στις ευρωπαϊκές κοινωνίες του 21ου αιώνα ο ηρωισμός, δεν έχουν ιδεολογική νομιμότητα οι ιδέες του ηρωικού πάθους, του δίκαιου μίσους, του ιερού καθήκοντος της φυσικής εξόντωσης των εχθρών και της υποχρέωσης της θυσίας»
[Α.Φραγκουδάκη, «Η εθνική ταυτότητα, το έθνος και ο πατριωτισμός» Κλειδιά και Αντικλείδια. 2004 σ. 13, 26]

Δε μπορεί ένα πρόγραμμα που καλείται να εφαρμόσει την επίσημη κρατική πολιτική μιας χώρας να διέπεται από τέτοιες ισοπεδωτικές ιδέες του σχετικισμού, και να επιχειρεί να αποδομήσει την ίδια την ελληνική εθνική ταυτότητα και ιστορία. Λαός δίχως ιστορία είναι λαός δίχως μέλλον. Και μόνο απάτριδες μπορεί να θέλουν να «αναπροσαρμόσουν» την έννοια της πατρίδας. Απάτριδες ή όσοι επιθυμούν να επιβάλλουν τις ιστορικές εκδοχές «μιας άλλης πατρίδας».

Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα που δείχνει πως το πρόγραμμα Φραγκουδάκη-Δραγώνα αγνόησε τη γλώσσα των Πομάκων είναι η περίπτωση Λεσίτσα-Μάικα το 2003. Το ελληνόγλωσσο σχολικό εγχειρίδιο της Γ’ Δημοτικού της περιόδου 2003-2004 ονομάζονταν Λεσίτσα. Η λέξη «λεσίτσα» στη γλώσσα των Πομάκων σημαίνει «αλεπού». Στο ίδιο αναγνωστικό συμπεριλαμβάνονταν η λέξη «μάικα» που σημαίνει «μάνα» στην πομακική. Κάποιοι μειονοτικοί παράγοντες διαμαρτυρήθηκαν και άσκησαν πιέσεις θεωρώντας πως με τις λέξεις αυτές απειλείται η εθνική ενότητα των Τούρκων.

Αντίθετα οι δάσκαλοι της μειονοτικής εκπαίδευσης υποστήριξαν το αναγνωστικό στέλνοντας σχετική επιστολή στην οποία μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Εμείς οι δάσκαλοι των μειονοτικών σχολείων δεν επιθυμούμε οποιαδήποτε παρέμβαση σ’ αυτό το εμπνευσμένο υλικό στο βωμό σκοταδιστικών αντιλήψεων που θεωρούν ότι το μεγάλο πρόβλημα της μειονότητας είναι η ύπαρξη των Πομάκων» (εφημερίδα Αντιφωνητής 7-7-2004).

Μετά τις κραυγές των δήθεν εκπροσώπων της μειονότητας η κυρία Φραγκουδάκη αποφάσισε να αποσύρει το αναγνωστικό της Γ’ τάξης των Μειονοτικού σχολείου (βιβλίου 2β) που περιείχε τις πομάκικες λέξεις λισίτσα (αλεπού) και μάικα (μάνα). Στην επόμενη έκδοσή του το αναγνωστικό δε λέγονταν πλέον «Η Λεσίτσα» αλλά «Η Λενίτσα». Κατά τα άλλα, σε θεωρητικό επίπεδο και στα «Κλειδιά και αντικλείδια» η υπεύθυνη του προγράμματος μιλούσε για τη μέγιστη σημασία της μητρικής γλώσσας, λέγοντας πως η υποτίμησή της οδηγεί τους μαθητές σε σχολική αποτυχία (Α.Φραγκουδάκη, Γλώσσα του σπιτιού και γλώσσα του σχολείου. Αθήνα 2003 σ. 35-40).

Στα αρνητικά του προγράμματος πρέπει να προστεθεί πως θεωρήθηκαν εκπρόσωποι της μειονότητας μισθωτοί της Άγκυρας στη Θράκη. Ως εκ τούτου στο Συνέδριο που έγινε για τα δεκάχρονα του προγράμματος στην Αθήνα στις 9-11 Φεβρουαρίου 2007 οι δήθεν εκπρόσωποι της μειονότητας ανέλαβαν να διαφημίσουν το έργο. Ο Σύλλογος Επιστημόνων Μειονότητας εξέδωσε μία διθυραμβική ανακοίνωση (βλ. εφ. Αγώνας 15/2/2007) με περιλήψεις των εισηγήσεων γνωστών μειονοτικών «δημοσιογράφων» που τους συναντάμε τη μια χρονιά να προεδρεύουν της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», την επόμενη χρονιά να ηγούνται του ονομαζομένου «Συλλόγου Επιστημόνων Μειονότητας», την επόμενη χρονιά να σκορπούν ανθελληνικό μίσος και διχόνοια σε έντυπα που προπαγανδίζουν την ιδεολογία του σφαγέα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου.

Άτομα που όλο και πιο συχνά κάνουν μυστικές συνεδριάσεις με το Γενικό Επιτελείο Στρατού της προς ανατολάς γείτονος χώρας, άτομα που καθημερινά υβρίζουν τους θεσμούς και την ιστορία της χώρας που γεννήθηκαν, της Ελλάδας, θεωρώντας κάποια άλλη χώρα ως μητέρα-πατρίδα τους.

Συνολικά θα μπορούσε να αποτιμηθεί ότι ο προσανατολισμός του προγράμματος ήταν ανθελληνικός και αντιπομακικός και ότι μόνο τις στοχεύσεις της Τουρκίας σταδιακά εξυπηρέτησε. Το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων , διαχειριζόμενο υπέρογκα χρηματικά κονδύλια παρήγαγε έργο δυσανάλογης αξίας σε σχέση με τον προϋπολογισμό του. Επιπλέον, όχι απλά δεν αμφισβήτησε , αλλά ενίσχυσε το ρόλο των μειονοτικών σχολείων ως κρατικών εκτουρκιστηρίων. Όμως αυτά τα κρατικοδίαιτα εκτουρκιστήρια-εκκοκιστήρια εθνοτικών ταυτοτήτων χρηματοδοτούνται παράνομα (ακόμα και σήμερα σε καιρούς κρίσης) από τον Έλληνα φορολογούμενο κατασκευάζοντας εδώ και δεκαετίες τουρκικές ταυτότητες για τους μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες. Με τον τρόπο που συνεχίζουν να λειτουργούν, και υπό το επιστημονικό περίβλημα της ανοχής της ετερότητας, τα μειονοτικά σχολεία δυναμιτίζουν την ομαλή συνύπαρξη, καλλιεργούν το εθνοτικό μίσος του άλλου και αποδυναμώνουν τις προοπτικές ενσωμάτωσης των μουσουλμανοπαίδων στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Το πρόγραμμα εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων προσπάθησε να δώσει τονωτικές ενέσεις σε ένα σχολείο σκοταδιστικό και οπισθοδρομικό, ένα σχολείο που οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι της Θράκης, όταν μπορούν, το εγκαταλείπουν. Όμως δεν μπορούν πάντοτε να το εγκαταλείψουν, όταν σε πολλά χωριά δεν έχουν τη δυνατότητα επιλογής ανάμεσα στο δημόσιο και το δίγλωσσο ελληνο-τουρκικό μειονοτικό σχολείο.

Το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων δε δικαιούται να καρπώνεται τη μείωση της σχολικής διαρροής και τη θεαματικά αυξανόμενη συμμετοχή μουσουλμάνων στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα (πρωτοβάθμια-δευτεροβάθμια-τριτοβάθμια). Αντίθετα, η αύξηση της συμμετοχής μουσουλμάνων στα δημόσια σχολεία καταδεικνύει την αποτυχία του μειονοτικού σχολείου: οι μουσουλμάνοι Έλληνες γονείς αντιλαμβάνονται ότι τα παιδιά τους, παρακολουθώντας το δίγλωσσο πρόγραμμα σπουδών, δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν ενταξιακά στις σύγχρονες απαιτήσεις της εργασίας και της επιστήμης και τα εγγράφουν πλέον στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Ειρηνική συμβίωση και εκπαίδευση δίχως αποκλεισμούς
Οι πολιτισμικές ομάδες που συνυπάρχουν στη Θράκη διατηρούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, χωρίς μηχανισμούς κοινωνικού αποκλεισμού και με ελευθερία έκφρασης για όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από την καταγωγή, τη γλώσσα ή τη θρησκεία τους. Με το δεδομένο αυτό η εκπαίδευση δε χρειάζεται να αναπαράγει τα κοινωνικά στερεότυπα. Μπορεί αντίθετα, να τα αμφισβητεί, αντικαθιστώντας τα με δημόσιες πρακτικές που εξισορροπούν τον επίσημο κρατικό λόγο με το σεβασμό της πολιτισμικής και γλωσσικής ιδιαιτερότητας. Σε μια Ευρώπη όπου είναι αισθητή η διαπάλη ανάμεσα στο γλωσσικό πλουραλισμό και τις προσπάθειες ενσωμάτωσης σε τοπικά γλωσσικά σύνολα, οι Ευρωπαϊκές χώρες σταδιακά υιοθετούν πολιτικές αναγνώρισης και προαγωγής της γλωσσικής πολυμορφίας. Ένα σχολείο που συμβάλλει στην εξερεύνηση της διαφορετικότητας και προάγει την ανεκτικότητα, τον αλληλοσεβασμό και τη διαπολιτισμική επικοινωνία είναι το σχολείο που χρειάζονται τόσο τα μέλη των γλωσσικών μειονοτήτων όσο και οι φυσικοί ομιλητές της επίσημης γλώσσας της χώρας.

Διγλωσσία, Τριγλωσσία και μαθησιακές δυσκολίες
Σημαντική συνιστώσα των μαθησιακών δυσκολιών στη μειονοτική εκπαίδευση αποτελεί το ζήτημα της διγλωσσίας. Παλαιότερα η παράλληλη χρήση δύο ή και περισσότερων γλωσσών θεωρούνταν ότι δεν διευκολύνει την ανάπτυξη άλλων δεξιοτήτων (μουσικών, επιστημονικών, μαθηματικών κ.λπ.), ενώ ακόμα και αυτή καθεαυτή η γνώση των γλωσσών αυτών θεωρούνταν αποσπασματική. Νεώτεροι συγγραφείς όπως ο Cummins έδειξαν ότι μαθητές που ανήκουν σε κάποια γλωσσική μειονότητα και διδάσκονται στη γλώσσα αυτή μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του αναλυτικού προγράμματος εξίσου καλά με τους μαθητές που διδάσκονται στην επίσημη γλώσσα του κράτους. Ένα σημαντικό στοιχείο που επισημάνθηκε είναι ότι οι μαθητές που έχουν επάρκεια στη χρήση της μητρικής τους γλώσσας μπορούν να μεταφέρουν αυτή την επάρκεια στην εκμάθηση και μιας δεύτερης γλώσσας. Η διγλωσσία από μόνη της δεν θα αποτελούσε πρόβλημα στο βαθμό που εφαρμόζονται προγράμματα διπλής κατεύθυνσης, τα οποία αναπτύσσουν εξίσου επαρκώς την ικανότητα στο γραπτό λόγο σε δύο γλώσσες. Ο Cummins τόνισε πως εάν μία μειονοτική γλώσσα και κουλτούρα αποκλειστεί από τη μαθησιακή διαδικασία θα περιοριστούν και οι ακαδημαϊκές ικανότητες των χρηστών τους. Αντίθετα, όταν το σχολείο ενσωματώνει, ενθαρρύνει και δίνει αξία στη μητρική γλώσσα, αυξάνονται οι πιθανότητες οι μαθητές να έχουν περισσότερα κίνητρα για προσέγγιση, τόσο της πλειονοτικής γλώσσας, όσο και των υπόλοιπων σχολικών δεξιοτήτων.

Υπό το πρίσμα αυτό, οι εκπαιδευτικές και ψυχολογικές συνέπειες από τον αποκλεισμό των μητρικών γλωσσών από τη διδασκαλία οδηγούν τους τρίγλωσσους μαθητές σε ένα στίγμα κατωτερότητας, όπου η υποτίμηση της μητρικής γλώσσας ενισχύει την απόρριψη της πολιτιστικής ταυτότητας.

Η επιβολή, εδώ και δεκαετίες, της διγλωσσίας στο τουρκο-ελληνικό μειονοτικό σχολείο της Θράκης έχει προκαλέσει πολλές μαθησιακές δυσκολίες στους μουσουλμάνους μαθητές, που έχουν επισημανθεί τόσο από τους ίδιους, όσο και από τους ευσυνείδητους εκπαιδευτικούς που κάνουν μεγάλο αγώνα για να βοηθήσουν τα παιδιά (βλ. τα Πρακτικά της Ημερίδας του ΠΑΚΕΘΡΑ και του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης με τίτλο «Η τριγλωσσία στη μειονοτική εκπαίδευση και τα μαθησιακά προβλήματα των Πομάκων μαθητών, Ξάνθη 2006). Επιπλέον, όταν τα παιδιά έχουν άλλη μητρική γλώσσα (πομάκικα, ρομανί) και αναγκάζονται από το μειονοτικό σχολείο να μάθουν τα τουρκικά, τότε μιλάμε για τριγλωσσία, η οποία μπορεί να είναι εν δυνάμει πλεονέκτημα, με τον όρο ότι υπάρχει σεβασμός της μητρικής γλώσσας των παιδιών.

Δίγλωσσα νηπιαγωγεία: ποιον εξυπηρετούν;Τον τελευταίο καιρό πολλοί μειονοτικοί σύλλογοι ζητούν επίμονα την εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας στα δημόσια νηπιαγωγεία όπου φοιτούν μουσουλμάνοι μαθητές. Το επιχείρημά τους είναι ότι η γνώση της τουρκικής θα βοηθήσει τα παιδιά στην εκμάθηση της ελληνικής. Αυτό όμως ίσως ισχύει μόνο για τους μαθητές που έχουν μητρική γλώσσα την τουρκική και όχι για τους Πομάκους και τους Ρομά.

Υλοποιώντας την παραπάνω απαίτηση, έχει προεξαγγελθεί από την γραμματέα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης κ. Θάλεια Δραγώνα ένα νέο μέτρο, που αποτελεί ένα νέο μεγάλο ολίσθημα, με πρόσχημα το σεβασμό στην ετερότητα, και χαϊδεύει τη χειρότερη μορφή του μισθωτού κεμαλικού εθνικισμού στη Θράκη. Μιλάμε για τη χρήση της τουρκικής, παράλληλα με την ελληνική στα δημόσια ελληνικά νηπιαγωγεία της Θράκης «κατά περίπτωση» και «εφόσον ζητηθεί».

Φαίνεται πως αυτοί που εμφανίζονται ενθουσιασμένοι από τις εξαγγελίες είναι οι «δημοσιογράφοι» των τουρκόφωνων προπαγανδιστικών εφημερίδων. Επίσης μειονοτικοί παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης, πρόεδροι μειονοτικών συλλόγων κ.λπ. Όσοι ζούμε στη Θράκη γνωρίζουμε ποιοι είναι όλοι αυτοί και εάν εκπροσωπούν τους μουσουλμάνους της Θράκης ή μυστικούς σχεδιασμούς του τουρκικού σωβινισμού, που κατά τρόπο ρατσιστικό επιδιώκει να εξαφανίσει κάθε πολιτισμική και γλωσσική ιδιαιτερότητα ανάμεσα στους μουσουλμάνους. Αυτοί δηλαδή που σε τακτά χρονικά διαστήματα είναι επίσημοι προσκεκλημένοι του Ερντογάν σε ειδικά συνέδρια, όπου, δίπλα στην τουρκική σημαία και το πορτρέτο του σφαγέα του ελληνισμού Κεμάλ Ατατούρκ, προβάλλει ο χάρτης του δήθεν «κρατιδίου της Τουρκικής Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης», που έχει ήδη τη σημαία του και τον κατασκευασμένο εθνικό του ύμνο και πολλές ιστοσελίδες – κατασκευασμένες από τον τουρκικό στρατό- να την προπαγανδίζουν.

Όμως, όταν εκπρόσωποι της ελληνικής πολιτείας συνδιαλέγονται με υπαλλήλους της Άγκυρας υποχωρεί κάθε έννοια εθνικού αυτοπροσδιορισμού. Το ερώτημα είναι γιατί η κυρία Ειδική Γραμματέας (Θάλεια Δραγώνα) εκτός από τη γνώμη αυτών που αυτοπροσδιορίζονται ως ΤΟΥΡΚΟΙ δε ζητάει τη γνώμη και
· του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Ν.Ξάνθης
· του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Γλαύκης
· του Πανελλήνιου Συλλόγου Πομάκων
· του Συλλόγου Γυναικών Ρομά
· του Συλλόγου Ελλήνων Μουσουλμάνων στον Άβαντα της Αλεξανδρούπολης
· του Κέντρου Πομακικών Ερευνών κ.λπ.

Μήπως αγνοεί ακόμα και την ύπαρξη αυτών των συλλόγων, τη στιγμή που επισημοποιεί άτομα και συλλογικότητες που έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση της μειονότητας και εργάζονται για το διχασμό και την κατασκευή ανύπαρκτων εθνικών ταυτοτήτων; Διότι ο Τσιγγάνος και ο Πομάκος ουδεμία φυλετική σχέση δεν έχει με τους Τούρκους. Σε επίπεδο στερεοτύπων οι Πομάκοι χαρακτηρίζουν τους Τούρκους υποτιμητικά ως Τσιτάκ και οι Ρόμηδες αποκαλούν τους Τούρκους «Χοραχάη» και τη γλώσσα τους «Χοραχανέ», φράσεις ιδιαίτερα υποβαθμιστικές, ενώ με τη σειρά τους οι Τούρκοι θεωρούν τους Πομάκους άξεστους και πρώην γκιαούρηδες. Όμως όλοι οι απλοί μουσουλμάνοι Έλληνες αγαπούν τον τόπο που γεννήθηκαν την Ελλάδα και δεν επιθυμούν τη διχόνοια και τη μισαλλοδοξία. Θέλουν, όπως και οι χριστιανοί Έλληνες, να ζουν με αγάπη και συνεργασία στη δημοκρατική Ελλάδα, που έχει αποδείξει πως σέβεται την πολιτισμική ετερότητα.
Σε ποιους , αλήθεια, απευθύνεται, το μέτρο του δίγλωσσου νηπιαγωγείου; Ποιους ικανοποιεί;

Πού θα εφαρμοστεί το δίγλωσσο νηπιαγωγείο; Στην Κομοτηνή, στην Ξάνθη, στον Εχίνο, στον Κένταυρο, στην Οργάνη; Η απάντηση της ειδικής γραμματέως είναι «Όπου ζητηθεί»… Είναι βέβαιο πως θα ζητηθεί, όπως έχει ήδη ζητηθεί. Είναι χαρακτηριστική η επιστολή του συλλόγου επιστημόνων μειονότητας Δυτικής Θράκης προς την κ. Δραγώνα (Εφ. Εμπρός 23/3/2010), ο οποίος έσπευσε να εκφράσει τη βαθύτατη ικανοποίησή του από τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν. Προχωρώντας σε επιπλέον αιτήματα, ο ίδιος σύλλογος ζητάει την αύξηση του αριθμού των μετακλητών από την Τουρκία δασκάλων από 16 σε 35. Είναι γνωστό πως η Τουρκία έστελνε ανέκαθεν, ως δήθεν διδασκάλους της τουρκικής στα μειονοτικά σχολεία, υπαλλήλους της ΜΙΤ, οι οποίοι αναλάμβαναν επιπλέον έργο άσκησης ψυχολογικής βίας προς τους μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες, αλλά και διαμόρφωσης ενός κλίματος ανθελληνικού φανατισμού. Αυτοί είναι οι εκπρόσωποι που το Υπουργείο Παιδείας θα λάβει σοβαρά υπόψη του για την οικοδόμηση του νέου σχολείου;

Εάν υποτεθεί ότι ισχύσει η διγλωσσία (τουρκικά-ελληνικά) σε ένα δημόσιο νηπιαγωγείο στη Μύκη, στον Εχίνο ή στον Κένταυρο, θα συντελούνταν ένα νέο έγκλημα σε βάρος των Πομάκων και των Ρομά της Θράκης, ένας βιασμός της ιστορίας τους και επιβολή μιας γλώσσας άσχετης με τη μητρική τους. Διότι αν υποτεθεί πως θα ζητηθεί από κάποιους στον Εχίνο και τον Κένταυρο (χωριά 100% πομακόφωνα) η εισαγωγή της τουρκικής στα νηπιαγωγεία, τα ανυπεράσπιστα παιδιά θα υποστούν ένα νέο γλωσσικό βιασμό, μία νέα παραβίαση του δικαιώματος να ομιλούν τη μητρική τους γλώσσα.
Στο Εχίνο, όπως και στα υπόλοιπα 70 πομακοχώρια της Ξάνθης (σε όλη τη Θράκη έχουμε 160 πομακοχώρια) τα παιδιά κάθε μέρα λένε:
-Kak si? – Yátse húbave!
Όπως στο Δροσερό λένε στα ρόμικα:
-Σο κερές; - Μπουτ λατσό!
Όπως οι τουρκόφωνοι μαθητές στο Εράσμιο λένε:
- Ne yapιyorsun? - Cok iyi!
Δηλαδή:
-Τι κάνεις; - Πολύ καλά!

Πομάκικα-Ρόμικα-Τουρκικά-Ελληνικά. Τέσσερις διαφορετικές γλώσσες. Τέσσερα διαφορετικά συστήματα αναφοράς και πρόσληψης της πραγματικότητας. Η συνύπαρξη των γλωσσών στη Θράκη αποτελεί πλεονέκτημα για την περιοχή μας και πολιτισμικό πλούτο και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται στα πλαίσια της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης.

Ας μιλήσουμε ανοιχτά: Η εισαγωγή της τουρκικής στα δημόσια (ΟΧΙ μειονοτικά) νηπιαγωγεία ισοδυναμεί με επέκταση της μειονεκτικής εκπαίδευσης προς τα κάτω. Εκεί που θα έπρεπε τα παιδιά από μικρή ηλικία να ενταχθούν στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, δημιουργείται ένα νόθο τουρκο-ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, που μόνο σύγχυση προκαλεί. Το προτεινόμενο μέτρο μάς πάει εξήντα χρόνια πίσω, στην δεκαετία του1950 , τότε που μετονομάζονταν τα μουσουλμανικά σχολεία σε σχολεία «τουρκικά» από την επίσημη ελληνική διοίκηση. Αυτό τότε ήταν νατοϊκή επιλογή, στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου. Με την τωρινή πρόταση μοιάζει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα να προσδιορίζεται από ξένες χώρες, αφήνοντας τους μουσουλμάνους πολίτες της χώρας μας έρμαια της τουρκικής προπαγάνδας που οργιάζει σήμερα στη Θράκη.

Θα μπορούσε εδώ κάποιος να αντιτείνει ότι πρόκειται για έναν πολιτικό ελιγμό.

Σίγουρα θα ήμασταν αφελείς για να πιστέψουμε κάτι τέτοιο, εφόσον τέτοια πισωγυρίσματα υποσκάπτουν το ίδιο το μέλλον της Θράκης, εκτός από το προσωπικό μέλλον αυτών των παιδιών, που έχουμε χρέος ως εκπαιδευτικοί να σεβαστούμε και να προστατέψουμε. Και όλοι γνωρίζουμε πως ένα πολιτικό σφάλμα ολκής, όπως αυτό που έχει προταθεί, θα αφήσει δυσεπούλωτες πληγές στην πολιτική της ελληνικής πολιτείας απέναντι στους μουσουλμάνους Έλληνες.

Ως εκπαιδευτικός, θα ήθελα κυρίως να τονίσω πως αυτό το μέτρο θα συνέβαλε στην γκετοποίηση, τη διαίρεση, το φανατισμό, την καλλιέργεια εθνοτικού μίσους. Θα πολλαπλασίαζε τις ανισότητες, θα αφαιρούσε από τους νέους μουσουλμάνους Έλληνες τα αναγκαία εργαλεία πρόσκτησης γλωσσικών ικανοτήτων, θα τους πρόσθετε τα βαρίδια της ημιμάθειας και θα διαιρούσε χριστιανούς και μουσουλμάνους στη Θράκη. Με δυο λόγια: Όχι πρόσθεση, αλλά αφαίρεση, όχι πολλαπλασιασμός αλλά διαίρεση. Δηλαδή, ανατροπή του αυτονόητου και επιλογή της αμάθειας σε βάρος της γνώσης. Και το σημαντικότερο: Αυτό το μέτρο, εάν ποτέ εφαρμοζόταν, θα καταδίκαζε μία νέα γενιά μουσουλμάνων στην αγραμματοσύνη, θα μεγέθυνε τα μαθησιακά τους κενά και θα δυσκόλευε την ολοκληρωμένη πρόσληψη βασικών εννοιών του χώρου και του χρόνου.

Αντί των δίγλωσσων νηπιαγωγείων, θα ήταν χρησιμότερο στα πομακοχώρια να διορίζονται Πομάκοι νηπιαγωγοί και να χρησιμοποιούν ως γλώσσα στήριξης την πομακική. Τι θα γίνει όμως στις πόλεις όπου ο μαθητικός πληθυσμός είναι μικτός; (Χριστιανοί-Πομακόφωνοι-τουρκόφωνοι και Ρομά στο ίδιο νηπιαγωγείο); Είναι κατανοητό πως οποιαδήποτε μέτρα θα πρέπει να λαμβάνονται με ιδιαίτερη προσοχή και λαμβάνοντας υπόψη τις ειδικές συνθήκες του κάθε σχολείου.

Για μία νέα προσέγγιση της μειονοτικής εκπαίδευσης
Για μια νέα προσέγγιση της μειονοτικής εκπαίδευσης, σε θεσμικό επίπεδο, προτείνουμε τα ακόλουθα:
1. Η εκπαίδευση πρέπει να είναι ΜΙΑ, ενιαία, κοινή, ισότιμη για όλους τους Έλληνες πολίτες, χριστιανούς και μουσουλμάνους

2. Για όσους μαθητές το επιθυμούν, να γίνονται (εκτός σχολείου) σεμινάρια, επιδοτούμενα από το ελληνικό κράτος, μητρικής γλώσσας στην τουρκική, πομακική, ρoμανί.

3. Να διδάσκεται σε ειδικά σεμινάρια για εκπαιδευτικούς το γλωσσικό ιδίωμα (πομακικά, ρομανί, τουρκικά) των μαθητών.

4. Συνεργασία των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων. Σύνδεση της πρωτοβάθμιας με τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση για κοινή αντιμετώπιση των μαθησιακών δυσκολιών.

5. Διδασκαλία των μαθηματικών, της φυσικής και της χημείας στην ελληνική στα πρωτοβάθμια μειονοτικά σχολεία.

6. Εισαγωγή της διδασκαλίας του Κορανίου στα δημόσια σχολεία. Είναι απαράδεκτο την ώρα που οι χριστιανοί μαθητές του δημόσιου σχολείου κάνουν θρησκευτικά, οι μουσουλμάνοι μαθητές του ίδιου σχολείου να βγαίνουν στην αυλή, αντί να διδάσκονται τη θρησκεία τους από μουσουλμάνους θεολόγους.

7. Η ελληνική πολιτεία οφείλει βάσει του Συντάγματος να ιδρύσει ΠΑΝΤΟΥ δημόσια σχολεία. Τα μειονοτικά μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν μόνο συμπληρωματικά και πέραν του υποχρεωτικού και ενιαίου, για όλους τους πολίτες αυτής της χώρας, αναλυτικού προγράμματος. Ο κάθε γονιός θα πρέπει να μπορεί να διαλέξει σε ποιο σχολείο να στείλει τα παιδιά του. Να δρομολογηθεί η παράλληλη λειτουργία δημόσιων και μειονοτικών σχολείων.

8. Οι εκάστοτε υπεύθυνοι Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης να πάψουν να θεωρούν ως εκπροσώπους της μειονότητας τους μισθωτούς της Άγκυρας ή της Εργκένεκον που έχουν απλωμένα τα πλοκάμια τους στη Θράκη. Αντί να ενδίδει η ελληνική πολιτεία στις ύποπτες προτάσεις των πρακτόρων της Άγκυρας, ας ακούσει τις φωνές των εκπαιδευτικών της μειονοτικής εκπαίδευσης και των συλλόγων των Πομάκων και των Ρομά. Έτσι, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη: οι προτάσεις των εκπαιδευτικών στην ημερίδα του ΠΑΚΕΘΡΑ και του ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης για την Τριγλωσσία (22 Φεβρουαρίου 2006) και οι προτάσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Ν. Ξάνθης (εφ. Αγώνας 19/3/2010) σε επιστολή τους προς την Υπουργό Παιδείας.

9. Έμφαση στην ελληνόφωνη προσχολική αγωγή και στη δημιουργία παιδικών σταθμών από το Υπουργείο Υγείας σε όλα τα χωριά.

10. Γενίκευση του ολοήμερου σχολείου, αναπροσαρμογή του σχολικού προγράμματος, ίδρυση βιβλιοθηκών, αύξηση των επισκέψεων και των εξωδιδακτικών δραστηριοτήτων αγωγής υγείας θεατρικής παιδείας και περιβαλλοντικής αγωγής

11. Να καταγγελθούν τα κατάπτυστα μορφωτικά πρωτόκολλα της ψυχροπολεμικής περιόδου (20/4/1951, 20/12/1968). Ας καταλάβουμε επιτέλους πως οι συνθήκες που τα δημιούργησαν έχουν αλλάξει. Να μην καθορίζεται η εκπαίδευση των Ελλήνων πολιτών από οποιαδήποτε ξένη χώρα.

12. Αναβάθμιση του επιπέδου των μουσουλμάνων φοιτητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με ενισχυτική διδασκαλία.

Για να υλοποιηθούν αυτές οι προτάσεις θα πρέπει οι μικροκομματικές σκοπιμότητες να σταματήσουν να καθορίζουν τη στάση των πολιτικών εκπροσώπων (βουλευτών, δημάρχων, νομαρχών, περιφερειαρχών κ.λπ.) απέναντι στην εκπαίδευση των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών. Οι εκπαιδευτικές και μαθησιακές ανάγκες των παιδιών θα πρέπει να είναι το μόνο κριτήριο στη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής που τα αφορά.
Επιπλέον θα πρέπει να τεθεί τέρμα στην ενδοτικότητα των Ελλήνων πολιτικών και στον ετεροπροσδιορισμό της εκπαιδευτικής πολιτικής από ξένες χώρες. Οι όποιες προτάσεις-παρεμβάσεις δεν θα πρέπει να είναι δέσμιες μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και ισορροπιών. Αντίθετα θα πρέπει να προσδιορίζονται από σοβαρές και μακροπρόθεσμες στοχεύσεις.

Της το αποφασίσουμε τι σχολεία θέλουμε:
· Σχολεία ενταξιακά ή σχολεία αποκλεισμού;
· Σχολεία που προωθούν τη γνώση ή σχολεία που καταδικάζουν στην αμάθεια.;
· Σχολεία επικοινωνίας ή σχολεία γκέτο;
· Σχολεία που καλλιεργούν την ειρήνη ή το φανατισμό;

Η προστασία των γλωσσικών δικαιωμάτων των μουσουλμάνων Ελλήνων
Το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα (16/12/1966, επικυρώθηκε από την Ελλάδα με το ΦΕΚ 45/Α/19.3.85) αναγνωρίζει στο άρθρο 13 το δικαίωμα μόρφωσης κάθε ανθρώπου τονίζοντας ότι «η μόρφωση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και του αισθήματος της αξιοπρέπειάς της και να ενισχύει τον σεβασμό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες». Αυτά τα βασικά μορφωτικά δικαιώματα δεν πληρούνται στην περίπτωση των ελλειμματικών μειονοτικών σχολείων. που γκετοποιούν τα παιδιά σε σχέση με τον κοινωνικό τους περίγυρο, που δημιουργούν αισθήματα υποβίβασης της μητρικής γλώσσας για τους Πομάκους και τους Ρομά μαθητές.

Η Σύμβαση κατά των Διακρίσεων στην Εκπαίδευση (UNESCO), που υπογράφηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1960 τονίζει (άρθρο 4) ότι η εκπαιδευτική πρακτική πρέπει να αποσκοπεί στην προαγωγή της ισότητας ευκαιριών και ότι το επίπεδο εκπαίδευσης πρέπει να είναι ισότιμο σε όλα τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα της ίδιας βαθμίδας. Στο άρθρο 5 της ίδιας σύμβασης τονίζεται ότι είναι απαραίτητο να αναγνωρίζεται στα μέλη των μειονοτήτων το δικαίωμα να ασκούν τις δικές τους εκπαιδευτικές δραστηριότητες, να διατηρούν δικά τους σχολεία και, ανάλογα με την εκπαιδευτική πολιτική του κάθε κράτους, να χρησιμοποιούν ή να διδάσκουν τη δική τους γλώσσα εφόσον όμως:

(i) Το δικαίωμα αυτό δεν ασκείται κατά τρόπο που να παραμποδίζει τα μέλη αυτών των μειονοτήτων να κατανοούν την πολιτιστική κληρονομιά και γλώσσα της κοινότητας ως συνόλου και να συμμετέχουν στις δραστηριότητές της ή κατά τρόπο που να θέτει σε κίνδυνο την εθνική κυριαρχία.

(ii) Το επίπεδο της εκπαίδευσης δεν είναι κατώτερο από το γενικό επίπεδο που καθορίζεται ή εγκρίνεται από τις αρμόδιες αρχές και

(iii) Η φοίτηση στα σχολεία αυτά είναι προαιρετική.

Οι παραπάνω προσδιοριστικές αναφορές θα αποτελούσαν χρήσιμους άξονες για την οικοδόμηση μιας ενιαίας εκπαίδευσης που θα σέβεται παράλληλα τη πολιτισμική και γλωσσική διαφορετικότητα. Δυστυχώς, στην περίπτωση της μειονοτικής εκπαίδευσης που ισχύει σήμερα στην Ελλάδα αυτό δεν ισχύει, εφόσον το μειονοτικό σχολείο, κατά κοινή παραδοχή, παρέχει εκπαίδευση διαφορετική και όχι ισότιμη. Επιπλέον είναι ένα σχολείο ρατσιστικό που προκαλεί διακρίσεις τόσο σε θρησκευτικό επίπεδο (μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων μαθητών) όσο και σε επίπεδο πολιτισμικό (μεταξύ Τούρκων, Πομάκων και Ρομά μαθητών). Κι αυτά την ίδια στιγμή που το υφιστάμενο μειονοτικό σχολείο υπηρετεί το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία και καταδικάζει τους μαθητές του στην αγραμματοσύνη.

Τα γλωσσικά δικαιώματα των Πομάκων και των Ρομά
Η χρήση της τουρκικής στα μειονοτικά σχολεία με πομακόφωνους και Ρομά μαθητές σε τι αποσκοπεί; Αυτό που σίγουρα συνεπάγεται είναι ο υποβιβασμός της μητρικής γλώσσας των Πομάκων και των Ρομά (σε αντίθεση με τα διεθνώς προβλεπόμενα για την προστασία των μητρικών γλωσσών).

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο σεβασμός απέναντι στις ολιγότερο ομιλούμενες μητρικές γλώσσες αποτελεί θεμελιώδη αρχή. Ο Ευρωπαϊκός Χάρτης για τις Περιφερειακές ή Μειονοτικές Γλώσσες (Στρασβούργο - 1992) δίνει έμφαση στο σεβασμό της γλωσσικής ετερότητας. Τα κράτη-μέλη οφείλουν, σύμφωνα με αυτόν, να λαμβάνουν μέτρα προστασίας των διαφορετικών γλωσσών που χρησιμοποιούνται παραδοσιακά μέσα στην επικράτειά τους. Η αναγνώριση των περιφερειακών ή μειονοτικών γλωσσών θεωρείται ως "έκφραση πολιτισμικού πλούτου" (άρθρο 7 παρ. 1). Καθορίζοντας δε την πολιτική τους ανάλογα με τις ανάγκες και επιθυμίες των γλωσσικών ομάδων, τα κράτη πρέπει να απαλείψουν τις διακρίσεις-περιορισμούς που υπάρχουν σε βάρος κάποιων ολιγότερο ομιλουμένων γλωσσών και να προωθήσουν την αμοιβαία κατανόηση ανάμεσα στις γλωσσικές ομάδες μιας χώρας (άρθρο 7 παρ. 2-4).

Η Πομακική γλώσσα είναι ένα παλαιοσλαβικό ιδίωμα με πολλές ομοιότητες με τις νοτιοσλαβικές γλώσσες (βουλγαρική, σερβική κ.λπ.), αλλά και με στοιχεία της τουρκικής και της ελληνικής γλώσσας. Αποτελεί μία από τις πιο ζωντανές ολιγότερο ομιλούμενες γλώσσες της Ευρώπης και δεν μπορεί πλέον να θεωρείται άγραφη γλώσσα, εφόσον έχουν εκδοθεί πολλά εγχειρίδια διδασκαλίας της καθώς και άλλες εκδόσεις κειμένων. Οι σλαβόφωνοι μουσουλμάνοι της Θράκης αυτοαποκαλούνται Πομάκοι, όρος που εμφανίζεται για πρώτη φορά στα μέσα του 19ου αιώνα.

Ως προς τους «Τούρκους» της Θράκης, από ιστορική άποψη έχει τονιστεί πως δεν αποτελούν ενιαία οντότητα. Ένα μέρος των τουρκόφωνων είναι απόγονοι των τουρκικών φύλων (Γιουρούκων, Τατάρων κ.λπ.) από τη Μικρά Ασία. Ένα τμήμα των τουρκόφωνων του Ν.Ξάνθης αυτοαποκαλούνται «Κονιαλήδες», ενώ οι Πομάκοι τους χαρακτηρίζουν «Τσιτάκ». Ενδιαφέρουσα υποκατηγορία μουσουλμάνων της Ξάνθης είναι οι απόγονοι αφρικανών από την Αίγυπτο και το Σουδάν που μεταφέρθηκαν κατά το 19ο αιώνα ως δουλοπάροικοι και εργάτες γύρω από την περιοχή του μεγάλου παραποτάμιου δάσους του Νέστου (Κοτζά Ορμάν). Στην ορεινή Ροδόπη κάποιοι τουρκόφωνοι μαρτυρούν ότι κατάγονται από το «ιπέκ γιολού» το δρόμο του μεταξιού, δηλαδή οι πρόγονοί τους ήρθαν από τα βάθη της Ασίας και μιλούσαν μία άλλη γλώσσα, όχι τουρκικά. Να πούμε επίσης πως οι Τούρκοι του κάμπου της Θράκης μιλούν ιδιώματα της τουρκικής που διαφέρουν πολύ από τα τουρκικά της Τουρκίας.

Θα πρέπει να δώσουμε και κάποια ιστορικά στοιχεία για τη γλώσσα των Ρομά (τα τσιγγάνικα). Η πρώτη αναφορά για την παρουσία Ρομά στη Θράκη γίνεται το 1068. Η τουρκική απογραφή του 1910, στο σύνολο των 4.000 Αθιγγάνων της Θράκης προσδιορίζει ότι οι 2.400 από αυτούς ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι και μόνο οι 1.600 ήταν μουσουλμάνοι. Οι μεγαλύτεροι οικισμοί Ρομά απαντώνται στην πόλη της Ξάνθης και στο Δροσερό, στην Κομοτηνή, στις συνοικίες Ήφαιστος και ΕΚΤΕΝΕΠΟΛ της Κομοτηνής, στις Σάπες, στον Πολύανθο, στους Αμαξάδες, στα Νεύρα και στον Άρατο, στην Αλεξανδρούπολη και στο Διδυμότειχο. Ο συνολικός τους αριθμός υπολογίζεται σε 20.000 περίπου άτομα που κατοικούν στη Θράκη (10.000 στην Ξάνθη).

Με βάση τα παραπάνω ιστορικά στοιχεία γίνεται αντιληπτό πως ο όρος «τουρκο-μουσουλμανική» μειονότητα που προσπαθούν κάποιοι να εισάγουν ανεξαιρέτως για όλους τους μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες της Θράκης είναι ρατσιστικός και καταστρατηγεί τα γλωσσικά και μορφωτικά δικαιώματα μεγάλου τμήματος των μουσουλμάνων

Η εκπαίδευση του μουσουλμάνων Ελλήνων στα χέρια του τουρκικού εθνικισμού
Δυστυχώς, τις τελευταίες δεκαετίες η μειονοτική εκπαίδευση στην Ελλάδα έχει καταστεί έρμαιο των σχεδιασμών του τουρκικού εθνικισμού για την άλωση της Θράκης. Αυτό έχει επισημανθεί και από πολλούς σοβαρούς πολιτικούς. Για παράδειγμα, αναφορικά με τη σχέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με την πολιτική της Τουρκίας είναι χαρακτηριστική η επερώτηση (Xanthi News 6/6/2007 σ. 12, Εμπρός 7/6/2007 σ. 11) 33 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο στις 31/5/2007, στην οποία αναφέρονται για την Τουρκία, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:

(Η Τουρκία) «Επιδιώκει να παρέμβει στη Θράκη, όχι για να υποστηρίξει την ελληνική πολιτική ισονομίας και ισοπολιτείας, αλλά για να την υπονομεύσει στοχεύοντας στην αύξηση της απομόνωσης της μουσουλμανικής μειονότητας και την περιχαράκωσή της γύρω από το Προξενείο. Τούρκοι αξιωματούχοι επισκέπτονται την περιοχή κηρύσσοντας τον διαχωρισμό και κάνοντας επίδειξη δύναμης. Προωθείται η πολιτιστική γενοκτονία των διαφορετικών εθνοτικών ομάδων της μειονότητας με την έξωθεν επιβολή «γνήσιων» τουρκικών πολιτιστικών προτύπων που καμία σχέση δεν έχουν με τον μουσουλμανικό πολιτισμό της Θράκης. Για πρώτη φορά εκδίδονται νέα διαβατήρια για τους εκ Θράκης καταγόμενους Τούρκους πολίτες και κατοίκους της Τουρκίας, στα οποία οι πόλεις της Θράκης αναφέρονται μόνο με τις Τουρκικές ονομασίες. Ο τουρκόφωνος τύπος συκοφαντεί, απειλεί και δημιουργεί κλίμα μίσους ενάντια στους μη τουρκόφωνους μουσουλμάνους με αφορμή την ίδρυση ενός Πολιτιστικού συλλόγου Πομάκων. Η Τουρκική Αγροτική Τράπεζα επιθυμεί να δημιουργήσει υποκατάστημά της στην Κομοτηνή με προφανή στόχο τον οικονομικό και άρα και τον πολιτικό έλεγχο των μουσουλμάνων αγροτών».

Ενδεικτικά των γενικότερων πολιτικών στοχεύσεων είναι και τα παγκόσμια συνέδρια που διοργανώνουν τα τελευταία χρόνια οι δυτικοθρακιώτες μουσουλμάνοι. Σε αυτά παρουσιάζονται συχνά ακραίες εθνικιστικές διεκδικήσεις. Το «5ο Παγκόσμιο Συνέδριο Τούρκων Δυτικής Θράκης» έγινε στην Κωνσταντινούπολη στις 15-17/9/2006. Στις αποφάσεις των επιτροπών του συνεδρίου προτείνονται μεταξύ άλλων «να ιδρυθεί στη δυτική Θράκη ξεχωριστό πρωτάθλημα της τουρκικής κοινωνίας», να ιδρυθούν κέντρα τουρκικού πολιτισμού σε Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, να διαμορφωθεί ξανά η δομή του μειονοτικού κόμματος «Φιλία-Ισότητα-Ειρήνη», να γίνεται εντοπισμός από εξειδικευμένα στελέχη των έξυπνων παιδιών ανάμεσα στη μειονότητα, να αυξηθεί η ποσόστωση των μαθητών των αποφοίτων των μειονοτικών σχολείων της δυτικής Θράκης για την εισαγωγή τους σε τουρκικά πανεπιστήμια, να αυξηθούν οι δραστηριότητες λόμπι, να δημιουργηθεί πρακτορείο ειδήσεων και να εκδίδεται ημερήσια τουρκόφωνη εφημερίδα στη δυτική Θράκη, να κλείσει η Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, να ιδρυθεί κέντρο οικονομικών ερευνών στην Κομοτηνή, να ιδρυθεί φορέας χρηματοδότησης για τους δυτικοθρακιώτες Τούρκους και πολλά άλλα στους τομείς της οικονομίας, της νομοθεσίας, της παιδείας, του πολιτισμού και της αυτοδιοίκησης.

Στα πλαίσια της πολιτικής χρήσης της ισλαμικής θρησκείας εντάσσεται και η προσπάθεια για το κτίσιμο στη Θράκη και ιδιαίτερα στα Πομακοχώρια νέων, μεγάλου μεγέθους τζαμιών, που οριοθετούν συμβολικά το χώρο και λειτουργούν ως τοπόσημα. Η ανέγερση πολλών τζαμιών τα τελευταία χρόνια, με χρηματοδότηση άγνωστη ή και προερχόμενη από ξένες χώρες, αποτελεί συχνό φαινόμενο σε πολλές βαλκανικές χώρες.

Στο επίπεδο της ηλεκτρονικής προπαγάνδας έχει επισημανθεί πως τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα δημιουργούνται στο διαδίκτυο μειονοτικές ιστοσελίδες που προωθούν την κεμαλική ιδεολογία στη Θράκη. Ανάλογης βαρύτητας είναι οι δημόσιες δηλώσεις πολιτικών της μειονότητας συνοδεύονται από αντίστοιχες εμπρηστικές δηλώσεις Τούρκων πολιτικών που περιοδεύουν τακτικά στη Θράκη. Η προσπάθεια αξιοποίησης της ισλαμικής πίστης προς όφελος της φιλο-κεμαλικής ιδεολογίας γίνεται ιδιαίτερα αισθητή στους χώρους λατρείας κατά τις ισλαμικές γιορτές. Η αναζωογόνηση των πανηγυριών αποκτά πολιτική διάσταση, παράλληλα με την προσπάθεια τόνωσης του θρησκευτικού συναισθήματος των μουσουλμάνων της Θράκης, από κύκλους που ταυτίζουν το Ισλάμ με την τουρκική γλώσσα, η οποία είναι και η γλώσσα του κηρύγματος μέσα στα τεμένη της Θράκης. Στο πλαίσιο αυτό, τα τελευταία χρόνια συνηθίζεται η επίσκεψη στα πανηγύρια εκπροσώπων του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής και άλλων μουσουλμάνων, που μιλούν τουρκικά και αυτοπαρουσιάζονται ως «επίσημοι». Η πολιτική χρήση της θρησκείας γίνεται ιδιαίτερα αισθητή κατά τις περιόδους των εκλογών. Η εκλογική συμπεριφορά των μουσουλμάνων στη Θράκη τα τελευταία χρόνια έχει περάσει από πολλές φάσεις φτάνοντας -επιτυχώς- τα τελευταία χρόνια στην προσπάθεια να κατευθυνθεί μονοσήμαντα η μειονοτική ψήφος.

Γίνεται κατανοητό πως στο πλαίσιο τέτοιας συστηματικής προπαγάνδας από την πλευρά της Τουρκίας και του αγώνα του τουρκικού κράτους να εκτουρκίσει τους μουσουλμάνους Έλληνες της Θράκης, τα παιδιά συχνά πέφτουν θύματα σφετερισμού της πολιτισμικής και γλωσσικής τους ταυτότητας.

Συμπεράσματα
Η ειδική γραμματέας διαπολιτισμικής εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας κα Θάλεια Δραγώνα σε συνέντευξή της παραδέχτηκε ότι «το μειονοτικό σχολείο δεν είναι καλό σχολείο», προσθέτοντας: «Είναι ένα σχολείο μ’ ένα μεγάλο τείχος ανάμεσα στα δύο μέρη του προγράμματός του που δεν επικοινωνεί. Είναι ένα σχολείο χωρίς συνοχή (Παρατηρητής 1/4/2010). Αυτές οι επισημάνσεις έχουν γίνει κατανοητές και από τους μουσουλμάνους Έλληνες γονείς, οι οποίοι σταδιακά στρέφουν τα παιδιά τους προς το δημόσιο σχολείο, όπου μπορούν να μάθουν σωστά ελληνικά αλλά και να προσεγγίσουν τη γνώση ισότιμα με όλα τα άλλα παιδιά της Ελλάδας. Έτσι το μειονοτικό σχολείο σιγά –σιγά συρρικνώνεται και αυτό ως φυσική εξέλιξη της βελτίωσης του εκπαιδευτικού επιπέδου των μουσουλμάνων Ελλήνων. Βέβαια, εκ διαμέτρου αντίθετες είναι οι προτάσεις των αυτοαποκαλουμένων ταγών μειονοτικών οργανώσεων οι οποίοι θεωρούν πως το πρόβλημα της εκπαίδευσης των μουσουλμανοπαίδων είναι η βελτίωση της τουρκογλωσσίας στη Θράκη και η διεύρυνση του δίγλωσσου προγράμματος προς τα κάτω, προς το δημόσιο νηπιαγωγείο. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι τελικά θα επικρατήσει η κοινή λογική αλλά και η μέριμνα, όχι για μικροπολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες, αλλά για την ίδια την πρόοδο των παιδιών των μουσουλμάνων Ελλήνων, πρόοδος που είναι συνυφασμένη με την ειρηνική συμβίωση στη Θράκη.

Το πρόβλημα της μειονοτικής εκπαίδευσης δεν είναι η ενίσχυση της τουρκογλωσσίας των μαθητών και των δασκάλων, όπως εσφαλμένα έχει διατυπωθεί από κάποιους μειονοτικούς συλλόγους, οι οποίοι αλλότριους στόχους εξυπηρετούν. Εάν πραγματικά πονάμε για την ένταξη των παιδιών και την καλλιέργεια της ειρήνης και του αλληλοσεβασμού, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το σεβασμό στις μητρικές γλώσσες ανεξαιρέτως (πομακική, τουρκική, ρομανί), στοχεύοντας στη σωστή εκμάθηση της ελληνικής. Βασική αρχή είναι ότι κάθε εκπαιδευτικός και γλωσσικός σχεδιασμός θα πρέπει να γίνεται με τρόπο ώστε να ανταποκρίνεται στις ιδιαίτερες ανάγκες των γλωσσικών ομάδων, με παράλληλο σεβασμό της πολιτισμικής τους διαφορετικότητας.

Το πρόγραμμα Εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων θα πρέπει να αλλάξει προσανατολισμό. Να πάψει ο φιλοτουρκικός προσανατολισμός και να δώσει έμφαση στη στήριξη των παιδιών στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας. Τα Φροντιστήρια Ενισχυτικής Διδασκαλίας του ΕΙΝ και του Ταμιείου Θράκης ήδη πριν το 1996 ήταν πρωτοπόρα στην κατεύθυνση αυτή. Επίσης το πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων από το 1998 για τη σχολική και κοινωνική ένταξη των Τσιγγανοπαίδων (με επιστημονικό υπεύθυνο τον Αθανάσιο Γκότοβο), σεβάστηκε τις ιδιαιτερότητες των Ρομά και υλοποίησε μια σειρά από μέτρα βελτίωσης της σχολικής τους ένταξης και επίδοσης.

Κάποιοι κοινωνιολογούντες διεθνολόγοι στο όνομα της προοδευτικότητας ή της νεωτερικότητας απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τις έννοιες του έθνους και του εθνικισμού, ενώ στην πράξη υπηρετούν οι ίδιοι τον εθνικισμό, αλλά σε κάποια συγκεκριμένη εκδοχή του, τον κεμαλικό εθνικισμό και μόνον αυτόν. Γι αυτούς το πρόβλημα είναι ο ελληνικός εθνικισμός, ενώ ο τουρκικός εθνικισμός του σφαγέα Κεμάλ είναι καλός. Εμείς λέμε: Κάθε εθνικισμός είναι επιζήμιος. Όμως το να σεβόμαστε την πατρίδα μας, τον τόπο που γεννηθήκαμε, είναι χρέος για κάθε πολίτη αυτής της χώρας, ανεξάρτητα από το θρήσκευμά του, τη γλώσσα του ή τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Όμως τελικά αυτοί που παρουσιάζονται ως απάτριδες και επιχειρούν την αποδόμηση των εννοιών της πατρίδας και του έθνους, σε τελευταία ανάλυση εξυπηρετούν τις χειρότερες μορφές σωβινισμού και φανατισμού.

Προσπαθήσαμε να δείξουμε ότι κάθε γλωσσικός σχεδιασμός θα πρέπει να γίνεται με τρόπο ώστε να ανταποκρίνεται στις ιδιαίτερες ανάγκες των γλωσσικών ομάδων, με παράλληλο σεβασμό της πολιτισμικής τους διαφορετικότητας. Στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης είναι σημαντικό τα εκπαιδευτικά ζητήματα των μουσουλμάνων μαθητών να αποσυνδεθούν από ξεπερασμένους από το διεθνές δίκαιο όρους αμοιβαιότητας. Είναι, επίσης, σημαντική η ενίσχυση της προσχολικής αγωγής, η ενισχυτική διδασκαλία και η γενίκευση του ολοήμερου σχολείου, η γνώση του γλωσσικού ιδιώματος των μαθητών από τους εκπαιδευτικούς, η αναπροσαρμογή του σχολικού προγράμματος, η ίδρυση βιβλιοθηκών, η αύξηση των επισκέψεων και των εξωδιδακτικών δραστηριοτήτων αγωγής υγείας και περιβαλλοντικής αγωγής. Επίσης, οι δάσκαλοι θα πρέπει να δίνουν στους μαθητές την ευκαιρία να επικοινωνήσουν στη μητρική τους γλώσσα και να τους ενθαρρύνουν να εκφράζουν τα βιώματα που έχουν από το δικό τους πολιτισμικό υπόβαθρο.

Μια τελευταία παρατήρηση: Ο όρος «μειονότητα» είναι πολιτικά φορτισμένος. Θα ήταν ορθότερο να χρησιμοποιούνται οι όροι: «εθνοτικές ομάδες», «πολιτισμικές ομάδες», γλωσσικές ομάδες».

Κλείνοντας θα τονίσουμε για μια ακόμα φορά ότι πρώτη προτεραιότητα θα πρέπει να
αποτελεί η ΕΝΙΑΙΑ δημόσια εκπαίδευση , κοινή και ισότιμη για όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Μόνο έτσι μπορεί να υλοποιηθεί πραγματικά ο σεβασμός της γλωσσικής και πολιτισμικής ταυτότητας της μουσουλμανικής μειονότητας. Να πάψει το μειονοτικό εκπαιδευτικό σύστημα να δηλητηριάζει τις παιδικές ψυχές των Ελλήνων μουσουλμανοπαίδων, αλλοιώνοντας την αγάπη τους προς τον τόπο που γεννήθηκαν και κατασκευάζοντας μία τουρκική εθνική ταυτότητα μέσα από την θεσμοθετημένη επιβολή της τουρκογλωσσίας για τους Πομάκους και Ρομά μαθητές.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αγώνας” της Ξάνθης στις 17/4/2010
http://natpresh.blogspot.com/2010/04/blog-post_21.html

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/blog-post_2180.html#ixzz0mGdce53D

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP