Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Ο Δήμαρχος των Σκοπίων είπε όχι στον Γκρούεφσκι για το άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου


Έφιππο Αλέξανδρο 30 μέτρων, που κατασκευάζεται στη Φλωρεντία, άγαλμα της Κλεοπάτρας και επίσημο αίτημα στο Ιράκ για μνημείο στα Γαυγάμηλα περιλαμβάνει η... μνημειώδης υστερία της ηγεσίας των Σκοπίων

Το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου... βουλιάζει τα Σκόπια. Τα όσα συμβαίνουν αυτό το διάστημα στη γειτονική χώρα, με την προσπάθεια να δημιουργήσουν τεχνητά αρχαία μακεδονική ταυτότητα, σπέρνοντας αγάλματα και προχωρώντας σε μαζικές μετονομασίες με αρχαία μακεδονικά ονόματα, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ευτράπελα, αν δεν αποτελούσαν την αιχμή μιας εθνικιστικής πολιτικής, η οποία κατευθύνεται από την ίδια την κυβέρνηση και στρέφεται πρώτα απ όλα κατά της Ελλάδας.
Αυτές τις μέρες πρωτοσέλιδα εφημερίδων και περιοδικών, καθώς και εκπομπές τηλεοπτικών καναλιών ασχολούνται με το ποιο θα είναι το μέγεθος του τεράστιου αγάλματος που θα στηθεί στην κεντρική πλατεία "Μακεδονία" της πόλης των Σκοπίων και προς ποια κατεύθυνση θα είναι στραμμένο, ενώ το όλο θέμα αντιμετωπίζεται από τις αρχές περίπου ως κρατικό μυστικό.


Εκτός ορίων οι προκλήσεις
Η τοποθέτηση του αγάλματος αποτελεί την κορύφωση μιας υστερίας με τους αρχαίους Μακεδόνες, την οποία καλλιεργεί η κυβέρνηση του Νίκολα Γκρούεφσκι, σε μια προσπάθεια να πλαστογραφήσει την Ιστορία, να μεταλλαχτεί η σλαβική προέλευση των γειτόνων μας και να εμφανιστούν ως απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων.
Οι πληροφορίες για την εγκατάσταση του αγάλματος έχουν κορυφωθεί αυτές τις μέρες.
Μάλιστα τα σκοπιανά μέσα ενημέρωσης επιδίδονται σε μια πλειοδοσία γύρω από το ύψος του αγάλματος και από 15 μέτρα, όπως λεγόταν μέχρι τώρα, κάνουν πλέον λόγο για... 30.
Χαρακτηριστικά είναι όσα δημοσίευσε ένα από τα πιο γνωστά πολιτικά περιοδικά της ΠΓΔΜ το "Focus", το οποίο κυκλοφόρησε στο εξώφυλλό του με μια φωτογραφία της κεντρικής πλατείας των Σκοπίων όπου με φωτομοντάζ έχει τοποθετηθεί στο κέντρο της το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ μεταφέρει τις πληροφορίες, με ερωτηματικό, για ύψος 30 μέτρων, καθώς και για εάν το άγαλμα θα βλέπει προς την Ανατολή (δηλ. τη Βουλγαρία) ή νότια (δηλ. προς την Ελλάδα).
Σε άλλη επίσης φωτογραφία-φωτομοντάζ προσθέτει στην πλατεία και ένα άγαλμα της... Κλεοπάτρας, αφού τα Σκόπια διεκδικούν κι αυτή ως δική τους, ως μακεδονικής καταγωγής.
Οι πληροφορίες γύρω από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι αρκετά συγκεχυμένες τους τελευταίους μήνεςστο γειτονικό κρατίδιο. Ετσι φέρεται πως κατασκευάζεται στη Φλωρεντία της Ιταλίας, χωρίς να αποκαλύπτεται το όνομα του καλλιτέχνη.
Στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων η υποδομή που έχει δημιουργηθεί είναι για την κατασκευή ενός μεγάλου σιντριβανιού, ενώ ο επικεφαλής του μητροπολιτικού δήμου, που αντιδρά στην τοποθέτηση του αγάλματος, προτείνει να προστεθεί σ' αυτό η φιγούρα του τραγουδιστή της ποπ Τόσε Πρόεφσκι, που σκοτώθηκε σε δυστύχημα το 2007.
Κάποιοι μάλιστα στα Σκόπια μιλούν για ενδεχόμενο κάζο σε περίπτωση που επιχειρηθεί να τοποθετηθεί το τεράστιο άγαλμα των 30 μέτρων, αφού υπάρχει κίνδυνος ακόμη και να βουλιάξει η καντρική πλατεία της πρωτεύουσας από το βάρος του.
Πληροφορίες ανέφεραν ότι το περασμένο Σαββατοκύριακο θα γινόταν η τοποθέτηση του αγάλματος, αλλά δεν επιβεβαιώθηκαν. Ισως ο Νίκολα Γκρούεφσκι αποφάσισε να περιμένει μέχρι τις 22 Μαρτίου, ώστε να εκλεγεί καινούργιος μητροπολιτικός δήμαρχος στα Σκόπια και να υλοποιήσει το εγχείρημά του χωρίς καμία αντίδραση.
ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ - Εμφύλιος για το έκτρωμα
Το φαραωνικό άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου έγινε αιτία να ξεσπάσει διαμάχη μεταξύ της δημάρχου του κεντρικού δήμου, όπου βρίσκεται και η κεντρική πλατεία, της Βιολέτας Αλάροβα, καθώς και του δημάρχου του μητροπολιτικού δήμου των Σκοπίων Τρύφωνα Κόστοφσκι.
Η πρώτη που ανήκει στο VMRO-DPMNE συνεργάζεται με την κυβέρνηση σε όλη αυτή την επιχείρηση με τα "αγάλματα των αρχαίων Μακεδόνων". Ομως την ευθύνη της κεντρικής πλατείας έχει η διοίκηση του μητροπολιτικού δήμου και ο επικεφαλής της Τρ. Κόστοφσκι έχει αντιδράσει ανοικτά στην τοποθέτηση του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο τελευταίος, που είναι επιχειρηματίας, έχει επικρίνει επανειλημμένα την εθνικιστική πολιτική του Ν. Γκρούεφσκι και αντιμετωπίζει με σκωπτικό τρόπο όλα αυτά τα περί αρχαίας μακεδονικής ταυτότητας, ενώ αυτές τις μέρες ανακοίνωσε ότι δεν σκοπεύει να είναι και πάλι υποψήφιος στις εκλογές για την Τ.Α. που θα γίνουν παράλληλα με τις προεδρικές, στις 22 Μαρτίου. Ο Πέτκοφσκι έχει δηλώσει πως όσο θα είναι δήμαρχος δεν πρόκειται να επιτρέψει την τοποθέτηση του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Με... κοινοτικά ευρώ τα έργα που παραποιούν την Ιστορία
Από την αρχή του χρόνου η σκοπιανή ηγεσία κλιμακώνει τις προκλήσεις κατά της Ελλάδας. Με απόφαση του ίδιου του πρωθυπουργού, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της κυβέρνησης τη σημαδιακή ημερομηνία της 1ης Ιανουαρίου 2009, έγινε η μετονομασία του οδικού άξονα 10 από τα σύνορα της Ελλάδας μέχρι τα σύνορα με τη Σερβία σε "Μεγάλου Αλεξάνδρου".
Ιδιαίτερα για τον δρόμο αυτό δημιουργείται ξεχωριστό θέμα, δεδομένου ότι η κατασκευή ενός σημαντικού τμήματος γίνεται με χρήματα της Ε.Ε. που σημαίνει και συμμετοχή της Ελλάδας.
Με την ίδια απόφαση το ανοικτό δημοτικό στάδιο της πόλης των Σκοπίων μετονομάστηκε σε "Αρένα του Φιλίππου του Β'".
Παράλληλα έγινε γνωστό ότι μετά τη μετονομασία πριν από δύο χρόνια του αεροδρομίου Πέτροβατς-Σκοπίων σε Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπου έσπευσαν να τοποθετήσουν στο κέντρο της αίθουσας μια κακόγουστη κεφαλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο νέο αεροδρόμιο στο Στιπ θα δοθεί το όνομα του Φιλίππου.
Οι προκλήσεις
Στα τέλη Δεκεμβρίου ο ίδιος ο Ν. Γκρούεφσκι εγκαινίασε στο Εθνικό Μουσείο των Σκοπίων μια νέα έκθεση με αρχαιολογικά ευρήματα από τις ανασκαφές των τελευταίων χρόνων και βέβαια δεν παρέλειψε να μιλήσει εμφαντικά για συνέχεια της ιστορίας της Μακεδονίας εδώ και 5.000.
Μάλιστα, ορισμένα από τα αγάλματα, που φέρουν επιγραφές στα αρχαία ελληνικά και στα λατινικά, αντί για το μουσείο τοποθετήθηκαν μαζί με άλλα έξω από το κτίριο της κυβέρνησης. Με προφανή σκοπό να τα βλέπουν πρώτα απ' όλα οι ξένοι επίσημοι που επισκέπτονται τη χώρα και να δημιουργείται μια ψευδής εικόνα για την πραγματική της ιστορία. Την ίδια ώρα έχουν πυκνώσει ρεπορτάζ στην κρατική τηλεόραση με έρευνες Σκοπιανών «ιστορικών».
Θέλουν να κάνουν μνημείο και στα Γαυγάμηλα
Το θράσος και οι προκλήσεις της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ δεν έχουν όρια. Σύμφωνα με πληροφορίες των ελληνικών διπλωματικών αρχών στο Ιράκ, που ενημέρωσαν την κεντρική υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών, η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ ζήτησε από την κυβέρνηση του Ιράκ να στήσει ένα μνημείο στην περιοχή του Αρμπίλ στο Βόρειο Ιράκ για τη Μάχη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα Γαυγάμηλα. Την περιοχή αυτή, που βρίσκεται στην περιοχή των Κούρδων, ελέγχει ο Κούρδος ηγέτης Μασέρ Μπαρζανί.
Με τον τρόπο αυτόν η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ δεν περιορίζεται σε όσα ανιστόρητα κάνει εντός της χώρας, αλλά όπως φαίνεται πλέον παίρνει πρωτοβουλίες και στο εξωτερικό σε μια προσπάθεια οικειοποίησης της ελληνικής ιστορίας.
Πριν από λίγο καιρό εμφανίστηκε στα Σκόπια και ένας «καθηγητής» που δηλώνει επίτιμος πρόεδρος της Rock art Academy. Ο Ντούσκο Αλέξοβσκι δήλωσε ότι ανακάλυψε τα πρώτα ίχνη της παλιάς μακεδονικής γλώσσας που χρονολογείται, όπως υποστηρίζει, εδώ και 4.000 χρόνια.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΕΛΙΔΗΣ
Από το Έθνος


Read more...

Οι Τούρκοι στη... "Γραμμή Εφόδου"


«Δεν επιθυμούμε τη φιλία σας, γιατί δεν μας βλάπτει τόσο η έχθρα σας όσο η φιλία σας. Η φιλία σας στα μάτια των υπηκόων και των συμμάχων μας θα ήταν απόδειξη της αδυναμίας μας, ενώ το μίσος σας απόδειξη της δύναμής μας».
Αυτή ήταν η απάντηση των Αθηναίων στις ειρηνευτικές παρακλήσεις των Μηλίων, που πρόσφεραν ακόμη και συμμαχία και φιλία, για να σώσουν την πόλη τους. Τελικά όχι μόνο δεν την έσωσαν αλλά αυτή κυριεύθηκε και ανασκάφθηκε εκ θεμελίων, ουδενός Μηλίου διασωθέντος. Στη θέση τους εγκαταστάθηκαν πεντακόσιοι αθηναίοι κληρούχοι. Αυτή είναι η τύχη, όπως μας λέγει ο Θουκυδίδης, όσων δεν φροντίζουν για την άμυνα της πατρίδος τους. Αυτή είναι η τύχη των λαών με δειλές και φαύλες ηγεσίες, που δεν τολμούν να πουν την αλήθεια. Αυτή είναι η τύχη των εθνών που δεν διδάσκουν και δεν διαπαιδαγωγούν τη νεολαία τους με ιδανικά.

Φαίνεται ότι οι Τούρκοι διαβάζουν Θουκυδίδη, ενώ οι «ημέτεροι» δεν έχουν χρόνο. Έχουν άλλες σοβαρότερες ασχολίες, τα μπουζούκια, τα γήπεδα, τα τηλεοπτικά παράθυρα, τις οικονομησιές, τις στρεψοδικίες και τους λεονταρισμούς. Οι Τούρκοι λοιπόν, ακολουθώντας το παράδειγμα των Αθηναίων, μας είπαν ξεκάθαρα ότι μη μας προσφέρετε την ευρωπαϊκή φιλία σας, ούτε τις ειρηνικές σας διαθέσεις. Όσο και αν μας διασκεδάζουν τα καραγκιοζιλίκια σας και οι ζεϊμπεκιές σας, δεν μπορούμε να δώσουμε χέρι φιλίας σε σας. Η φιλία σας μας βλάπτει περισσότερο από την έχθρα σας. Στα μάτια των υπηκόων μας και στη γειτονιά μας, ακόμα και στους Σκοπιανούς, το μίσος σας και ο φόβος σας είναι η απόδειξη της δύναμής μας. Εκεί μας καταντήσατε κύριοι του Kοινοβουλίου μας και βεβαίως μας οδηγείτε στην τύχη των Μηλίων. Ύστερα από εκατόν ογδόντα χρόνια ύπαρξης και επαύξησης του νεοελληνικού κράτους, έφτασε η ώρα της αντιστροφής, εξαιτίας των φαύλων, των δειλών, των ανιστόρητων και των προσκυνημένων.

Το Αγαθονήσι
Πολλοί επαΐοντες, ενδεδυμένοι το ιμάτιο του στρατηγικού αναλυτή, ιδιαίτερα στο κρατικό κανάλι, αναλύουν με βαρύγδουπο τρόπο το άδικο της τουρκικής προκλητικότητος, συσκοτίζοντας και παραπλανώντας τον κόσμο. Εδώ δεν πρόκειται για το ποιος έχει δίκιο ή άδικο. Όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα βάσει του διεθνούς δικαίου και των κρατουσών διεθνών συνθηκών έχει δίκιο. Όπως επίσης όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί, όχι απλώς να στηρίξει, αλλά ούτε και να προβάλλει το δίκιο της, διότι κατάντησε μια αδύναμη χώρα. Είναι η μόνη χώρα στον κόσμο όπου πολιτική και πνευματική ηγεσία δεν νοιάζονται για τις τύχες του λαού τους. Οι Τούρκοι, έχοντας καλά αναλύσει ποιους έχουν απέναντί τους, προχωρούνε μεθοδικά σε μια ξεκάθαρη επεκτατική πολιτική χωρίς πόλεμο, αλλά κερδίζοντας από τις άμετρες, συνεχείς και πάντα δουλικές υποχωρήσεις μας.
Θέλω να φωνάξω με απόλυτη ευθύνη ότι στο Αγαθονήσι και στη Φαρμάκω δεν εφαρμόζεται από τους Τούρκους η τακτική των Υμίων. Οι Τούρκοι αλλάξανε στρατηγική, φύγανε από τις βραχονησίδες, δίνουν λιγότερη σημασία ακόμη και στις «γκρίζες ζώνες» και προχωρούνε στην απαίτηση κατοικημένων νησιών. Μελετήσανε και διαλέξανε με προσοχή τη νέα περιοχή, στην οποία θα εφάρμοζαν το καινούργιο τους δόγμα. Πραγματικά η περιοχή Αγαθονησίου - Φαρμακονησίου ανταποκρίνεται πλήρως στις νέες τουρκικές επιδιώξεις. Ευρύτατος θαλάσσιος χώρος στρατηγικών ελιγμών, αποκομμένα εν τινί μέτρω τα δύο νησιά, αδύναμο αλλά κατοικημένο το Αγαθονήσι που προσφέρεται για αεροπορικές επιχειρήσεις κυριαρχίας. Με προσοχή εξέτασαν τις δυνατότητες της ελληνικής άμυνας στην περιοχή και εφάρμοσαν ένα καλομελετημένο σχέδιο που θα το ονόμαζα «ενσωμάτωση - εκφοβισμό». Με την ενσωμάτωση υπήγαγαν ετσιθελικά τα δύο νησιά στη δική τους κυριαρχία και στο δικό τους FIR, και διά του εκφοβισμού, επιδιώκουν την άρον-άρον αποχώρηση των κατοίκων. Θα ζητούν επιτακτικά την άμεση απομάκρυνση παντός ελληνικού μέσου αέρος και θαλάσσης που θα προσεγγίζει στην περιοχή και θα εμπεδώσουν την επέκταση της κυριαρχίας τους. Στο μέλλον θα χρησιμοποιήσουν ακόμα σκληρότερες μεθόδους, τις οποίες και θα επεκτείνουν σιγά-σιγά σε μεγαλύτερα νησιά. Ακόμα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην επίσκεψή του στο Αγαθονήσι άλλαξε μέσον (δεν πήγε με το Ε/Π), για να αποφύγει την τουρκική απαγόρευση. Οι Τούρκοι πιστεύουν ότι όλες οι απαιτήσεις τους θα γίνουν δεκτές, διότι απέναντί τους στέκεται ένας έντρομος γείτονας, έτοιμος να το βάλει στα πόδια. Δυστυχώς τα μεγάλα δεινά έρχονται.
Η ελληνική (μη) αντίδραση
Μετά τα Ύμια μάς έχει πάρει ο κατήφορος και μας κατατρύχει ο τρόμος. Φοβόμαστε και τον ίσκιο μας εξαιτίας των πολιτικών μας ταγών. Δυστυχώς η κατάσταση δεν είναι πια αναστρέψιμη διότι έχει σοβαρά κλονισθεί το κύρος της χώρας. Το δραματικό είναι ότι οι υπαίτιοι των Υμίων και όχι μόνο, αυτοί που κατά καιρούς είπαν «να βάλουμε την Τουρκία στην Ευρώπη μη μας φάει κανένα νησί», αυτοί που με την αναδιοργάνωση του 2003 αφόπλιζαν τον Ελληνικό Στρατό αποσύροντας 1.210 άρματα και 671 πυροβόλα, εμφανίζονται σήμερα στον λαό, χωρίς ντροπή, ως σωτήρες. Μας διοικούν κυβερνήτες χωρίς θάρρος, η Παιδεία μας διδάσκει στα παιδιά μας παν το ανθελληνικό, οι νέοι μας δεν θέλουν να προσφέρουν στην πατρίδα, οι καθηγητές μας, δεμένοι στην καρέκλα και στο χρήμα, απώλεσαν το κύρος τους. Οι αμυντικοί μηχανισμοί του έθνους έχουν αποδιοργανωθεί. Αυτό που μας εξέπληξε στα πρόσφατα γεγονότα με τους βανδαλισμούς και τους εμπρησμούς ήταν η ακινησία της Αστυνομίας.
Τι θα γίνει αλήθεια αν σε μια κρίση με την Τουρκία οι Ένοπλες Δυνάμεις παρουσιάσουν την ίδια αδυναμία και ακινησία; Το ίδιο το νομικό πλαίσιο οργάνωσης των Ενόπλων Δυνάμεων αποτελεί και το κυριότερο κώλυμα για να εκπληρώσουν την αποστολή τους. Ο νόμος 2292/95 καθιστά τον υπουργό αρχιστράτηγο και απευθείας προϊστάμενο των κλάδων Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας, χωρίς στρατηγικό συντονισμό και έλεγχο. Δεν υπάρχει καμιά συνεργασία και συντονισμός μεταξύ κλάδων που αποτελεί την πεμπτουσία της σύγχρονης στρατηγικής. Ο νόμος 2984/02, που έγινε για να άρει τις προηγούμενες αδυναμίες, έκανε τα πράγματα χειρότερα. Φτάσαμε στο σημείο να διεξάγει ο Α/ΓΕΕΘΑ τις χερσαίες επιχειρήσεις, χωρίς γνώση, χωρίς ειδικό επιτελείο και χωρίς την ευθύνη της προπαρασκευής και σχεδίασης. Ούτε αυτό το μοναδικό και αναγκαίο δεν ενδιαφερόμεθα να διορθώσουμε.
Η πρόσληψη των ΕΠΟΠ έβλαψε σοβαρά τις Ένοπλες Δυνάμεις. Οι διάφορες ειρηνευτικές αποστολές απομάκρυναν τα στελέχη από την αποστολή τους και δημιούργησαν δολαριοσυλλέκτες. Οι μισοί προς στράτευση νέοι διαφεύγουν της κατάταξης. Στα νησιά δεν έχουν εγκατασταθεί σύγχρονα αντιαεροπορικά ή για θαλάσσιους στόχους συστήματα, που να μπορούν να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή. Ο μύθος των μεγάλων εξοπλισμών συνεχίζει να παραμυθιάζει τον λαό. Στρατιώτες δεν υπάρχουν και όμως ρουσφετολογικά συνεχίζεται η υπεράριθμη κατάταξη σε Ναυτικό και Αεροπορία, όπου δεν χρειάζονται. Μόνη απάντηση σ' αυτό το χάος είναι η μείωση της θητείας για κομματικά οφέλη. Κανείς δεν ενδιαφέρεται, η απόκρυψη των γεγονότων έχει γίνει κανόνας, η διαφθορά έχει εισχωρήσει παντού και οι Τούρκοι τρίβουν τα χέρια τους.
Οι Τούρκοι στο Σούνιο, νέα γραμμή άμυνας!
Και ήρθε η επιβεβαίωση. Η τουρκική φρεγάτα «Τουργκούτ Ρέις», παραβιάζοντας τα πάντα έφθασε μέχρι το Σούνιο. Ο τούρκος καπετάνιος δεν έδωσε καμιά σημασία στο ελληνικό πολεμικό που πήγε για να τον ακολουθήσει.
Οι γενναίοι ασχολούνται με τα συλλαλητήρια, το ΥΠΕΞ ψάχνει για ελαφρυντικά, οι ιστορικοί διαστροφείς της ιστορίας των σχολικών βιβλίων μαζί με τους νεο-οθωμανούς πανηγυρίζουν, γιατί επιτέλους τα καρντάσια τους φάνηκαν, και οι δειλοί πυρπολητές της Αθήνας λούφαξαν.
Κανενός τέλος πάντων δεν θίγεται ο πατριωτισμός του σ' αυτόν τον τόπο, και προ παντός του υπουργείου Άμυνας που δεν ασχολείται καν με το θέμα.
Άλλωστε ο καημένος ο υπουργός έχει σοβαρότερες απασχολήσεις.
Το αναπάντεχο είναι ότι τελικά... οι βάρβαροι φάνηκαν.
Κανείς μας δεν είχε καταλάβει ότι η γραμμή εφόδου ήταν στο Σούνιο... !
Πατριώτες, ζούμε εξευτελισμούς Ανταλκιδείου ειρήνης.

Read more...

Οι ανοχές της Ελλάδας προτρέπουν σε ακόμη μεγαλύτερες προκλήσεις

Κάμνουν λάθος εκείνοι που αναζητούν τα αίτια «των νέων τουρκικών προκλητικών ενεργειών στον αιγαιωτικό χώρο», τις οποίες και συναρτούν προς εσωτερικά προβλήματα κι εντάσεις στην ίδια την Τουρκία. Γιατί δεν πρόκειται περί νέων προκλήσεων, αλλά για προαγωγή συγκεκριμένων και προμελετημένων στρατηγικών. Με προφανείς στόχους και όχι απλώς για δημιουργία τριβών, χάριν εντάσεων.
Κάμνουν εξίσου λάθος εκείνα τα κέντρα εθνικών αποφάσεων στην Αθήνα που αντιμετωπίζουν τα πράγματα με τον συνήθη και συνεχώς αναπαραγόμενο εφησυχασμόν, αποτιμώντας αυτές τις ενέργειες ως μέρος συνήθους και αβλαβούς πρακτικής. Γιατί όταν θ’ αντιληφθούν αυτά που προάγονται, θα είναι ίσως αργά για ν’ αντιδράσουν. Και οδυνηρά σε τέτοια και απευκταία περίπτωση τα παράγωγα.

• Χωρίς να προκρίνονται –και το υπογραμμίζουμε– βεβιασμένες αντιδράσεις υπό το κράτος οργής και χωρίς προπαντός αυτές να παραπέμπουν σε απευκταίες ενέργειες που να παίρνουν μορφή «θερμής» αντιπαραθέσεως, εντούτοις πρέπει να γίνει αντιληπτόν ότι:
1. Η υπερβάλλουσα ανεκτικότης αφενός αποθρασύνει αυτήν την επιθετικότητα και ενθαρρύνει την προαγωγή του τουρκικού μαξιμαλισμού σ’ αυτήν τη γεωγραφία. Και αφετέρου αιτιολογεί την αδιαφορία της διεθνούς κοινότητος –και ειδικότερα των εταίρων της Ελλάδος– έναντι όσων η Άγκυρα επιχειρεί.
2. Η Τουρκία με αυτά που επιχειρεί σ’ αυτήν τη φάση βυθομετρά τις αντιδράσεις και αποτιμά τον βαθμό των ελληνικών αντιστάσεων, γνωρίζοντας καλά όσα συμβαίνουν εδώ. Τα οποία και αδυσωπήτως αποδομούν τις εθνικές δυνατότητες και υπονομεύουν καίρια τα εθνικά μας αντανακλαστικά.
• Η Αθήνα οφείλει να είναι αυστηρή και να διαβιβάσει ανάλογα μηνύματα με αποδέκτες και την Άγκυρα και τους προς δυσμάς εταίρους, ότι δεν είναι δυνατόν να δεχθεί περιτομή της εθνικής της κυριαρχίας σε οποιοδήποτε σημείο και σε οιονδήποτε βαθμόν. Και ότι δεν μπορεί κανένα δυσμενές ισοζύγιο ισχύος να επιβάλει στον Ελληνισμό ταπεινωτική ανοχή ακρωτηριασμού εθνικού χώρου και δικαιωμάτων.
• Κάτι που θα συμβεί εάν τα πράγματα τελικώς αφεθούν ως έχουν. Με τον μεν Ελληνισμό να περισπάται αποδομούμενος τον δε Τουρκισμό να προάγει τους επόμενους στόχους του. Που προς παρόν το προσδιορίζονται με σαφήνεια και στο Αιγαίο και στη Θράκη και στην Κύπρο.
Ίων

Σχόλιο ιστολογίου: Πόσους νεκρούς Έλληνες επιθυμούν οι πολιτικοί μας για να αντιληφθούν το μέγεθος των λαθών τους, αλλά και το μέγεθος των απειλών που δέχεται η χώρα; Πόσα ονόματα υπερασπιστών της πατρίδας πρέπει να γεμίσουν το χαρτί της άτυπης οπισθοχώρησης από τα εθνικά δίκαια, που είναι πρόθυμοι να υπογράψουν οι εθνοπατέρες; Πόση ακόμη ντροπή μπορεί να φορτωθεί στους Έλληνες, προς χάριν της δειλίας των ολίγων;


Read more...

Η ιστορία μιας κατάρριψης που δεν έγινε ποτέ...

Οι φαντασιώσεις της ελλαδικής πολιτικής τάξης ότι μπορεί η Τουρκία να μεταλλαχθεί σε κράτος που θα σέβεται τη διεθνή νομιμότητα και θα λειτουργεί με όρους ευρωπαϊκού νομικού και πολιτικού πολιτισμού, αποπροσανατόλισαν την ελληνική εξωτερική πολιτική από την πραγματικότητα.
Το πολιτικό μας προσωπικό βλέπει μια Τουρκία όπως θα ήθελε να είναι και όχι όπως αληθινά είναι. Η εξωτερική μας πολιτική αφοσιώθηκε τα τελευταία χρόνια τυφλά στη φενάκη της ελληνοτουρκικής φιλίας, ωσάν να υπήρχε και ποτέ ελληνοτουρκική φιλία. Την ίδια ώρα που η Άγκυρα προσβάλλει έργω και βάναυσα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, φτάνοντας στα όρια εισβολής, εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα και παραμένουμε κολλημένοι στις αυταπάτες μας. Διακηρύξαμε και προχθές ότι «το 2009 θα επιδιώξουμε τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων» (δήλωση Ντόρας Μπακογιάννη). Δεν χορτάσαμε από «βελτίωση» και διψούμε και άλλη;

Πότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι τα περί φιλίας με τον Τούρκο είναι παιδαριώδες παραμύθι που εξυπηρετεί αποκλειστικά τους απέναντι ενώ αποκοιμίζει τους εδώ;
Στο όνομα της φρεναπάτης της «φιλίας» ακολουθούμε από το 1999 πολιτική συνεχών υποχωρήσεων και παραχωρήσεων –προσέγγισης την ονομάζουν– που βασίζονται στην αφελή προσδοκία να εξευρωπαϊσθεί ο Αττίλας και να συμπεριφερθεί μελλοντικά ως νομιμόφρων. Η στάση μας αυτή φυσικά, αποθρασύνει τον εχθρό και τον καθιστά ακόρεστο στις διεκδικήσεις του. Σαράντα μία συναντήσεις της περιλάλητης μεικτής επιτροπής έχουν γίνει (20 επί Σημίτη + 21 επί Καραμανλή) και η Άγκυρα έχει βγάλει τα εσώψυχά της, καταθέτοντας στο τραπέζι κάθε κατασκευασμένη διεκδίκησή της. Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνει κανείς εδώ, ότι οι Τούρκοι αξιοποιούν κάθε ευκαιρία κι εμείς πέφτουμε στη φάκα, αναδεικνύοντας τις έκνομες διεκδικήσεις τους σε «ελληνοτουρκικές διαφορές»;
Τα πρόσφατα γεγονότα, σε συνάρτηση μάλιστα με αυτά που συμβαίνουν στην Κύπρο με τις «απευθείας συνομιλίες» Χριστόφια - Ταλάτ, συνιστούν άγρια κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας σε ολόκληρη την περίμετρό μας με εμφανή αποτυπώματα πολεμικών ενεργειών.
Τα νέα δεδομένα επιβάλλουν εκ βαθέων επανεξέταση της στρατηγικής και των τακτικών μας απέναντι στην Άγκυρα με τις ακόλουθες ορίζουσες:
α) Οι σχέσεις Ελλάδος - Τουρκίας με αποκλειστική υπαιτιότητα της δεύτερης είναι και θα παραμείνουν, άχρι καιρού, σχέσεις συγκρουσιακής συνύπαρξης. Δεν είναι ούτε ήταν ποτέ σχέσεις φιλίας και συνεργασίας.
β) Άμεση καταγγελία σε όλα τα διεθνή κέντρα (Συμβούλιο Ασφαλείας, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΑΣΕ και ει τι άλλο) των τουρκικών επιθετικών ενεργειών για τις οποίες κρατούμε κλειστό το στόμα μας ως να πρόκειται για εθνικό μυστικό…
γ) Ενίσχυση και έλεγχος της εθνικο-αμυντικής θωράκισής μας. Ξεκαθάρισμα των προβληματικών προμηθειών (Απάτσι, υποβρύχια, ανταλλακτικά κ.λπ.). Οι εξοπλισμοί έχουν αποτελέσει από καιρό τη «μαύρη τρύπα» της Άμυνας. Αγορές αχρήστων και αναχρονιστικών συστημάτων, άλλων με πραγματικά ελαττώματα, προκαταβολές λαδωμάτων και λοιπές εγγενείς αδυναμίες πρέπει να ξεπερασθούν. Μπορούμε χωρίς αύξηση, αλλά με τίμια διαχείριση των αμυντικών δαπανών να έχουμε το άριστον.
δ) Ενεργοποίηση των διεθνών πολιτικο-διπλωματικών ερεισμάτων και πρωτίστως αποφασιστική παρέμβαση με αξιοποίηση των επωνύμων γνωστών ελληνοαμερικανών χρηματοδοτών Ομπάμα - Χίλαρι Κλίντον.
ε) Επαναφρονηματισμός ηγεσίας και λαού: Πολλοί σ’ αυτόν τον τόπο έχουν πράξει τα αδύνατα δυνατά για να εμφυτεύσουν ηττοπάθεια και πανικό. Να καλλιεργήσουν δηλαδή, το αποκρουστικό φοβικό μας σύνδρομο. Αυτό σημαίνει ότι πολιτικοί, ηγέτες γνώμης, ελίτ, εκπαίδευση και κυρίως και πρωτίστως ΜΜΕ πρέπει να εφορμήσουν για να αναστηλώσουν το τραυματισμένο φρόνημα.
Κατά τον γνωστό μύθο του Αισώπου το φίδι παρεπονέθη στον Δία ότι οι άνθρωποι το τσαλαπατούν και ο Ζευς του απάντησε: «Αν δάγκωνες τον πρώτο που σε πάτησε, κανένας δεν θα τολμούσε να σε ξαναπατήσει».
Ολόκληρη η ιστορία των τουρκικών παραβιάσεων είναι η ιστορία μιας κατάρριψης που δεν έγινε.
Η κλασική μας σοφία είναι ειρηνοφόρα και αντιπολεμική. Αλλά όπως ο μέγιστος πολιτικός δάσκαλος, ο Θουκυδίδης, αποφαίνεται οι πόλεμοι υπάρχουν «έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων η» (ΙΙΙ, 82), όσο δηλαδή η ανθρώπινη φύση παραμένει η ίδια.
Λαοί προσηλωμένοι στην ειρήνη όπως ο λαός μας δεν επιλέγουν τον πόλεμο. Τον επιλέγουν εναντίον τους αυτοί που τους επιβουλεύονται. Πώς μπορούμε να τον αποτρέψουμε;
Μας διδάσκει ο Θουκυδίδης:
«Ειδέναι δε χρη ότι ανάγκη πολεμείν, ην δε εκούσιοι μάλλον δεχώμεθα, ήσσον εγκεισομένους τους εναντίους έξομεν». (Θουκυδίδης, 1, 144, 3). Δηλαδή, πρέπει να ξέρετε ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος και ότι όσο πιο πρόθυμοι τον δεχθούμε εμείς, τόσο λιγότερο επιθετικούς θα έχουμε τους αντιπάλους μας. Δηλαδή, αν θέλουμε ειρήνη, ο εχθρός δεν θα μας επιτεθεί, μόνον αν ξέρει ότι εμείς δεν φοβόμαστε τον πόλεμο.
Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ
Προέδρου της Δημοκρατικής Αναγέννησης


Read more...

Καταγγέλθηκε σοβαρή και συνεχής διαρροή στρατιωτικών πληροφοριών προς την Τουρκία!

Πλήρως ενημερωμένος ο πρωθυπουργός

«Διαρροή (και μάλιστα συνεχή) στρατιωτικών πληροφοριών υψίστης διαβάθμισης της χώρας μας προς την Τουρκία, κατά τη διάρκεια της άσκησης ρεαλιστικής εξομοίωσης», καταγγέλλει ο επίτιμος υπαρχηγός του Αρχηγείου Τακτικής Αεροπορίας, υποπτέραρχος Γιώργος Νραβρής!
Πρόκειται για μία συγκλονιστική καταγγελία, με βάση συγκεκριμένα στοιχεία που διαθέτει ο πρώην υπαρχηγός του Αρχηγείου Μάχης και με τα οποία ήδη ασχολείται ο Εισαγγελέας Λάρισας, μετά την αναφορά που έκανε στις 17 Νοεμβρίου 2008, αντίγραφο της οποίας έστειλε στον πρωθυπουργό της 1η Δεκεμβρίου 2008!

Ο κ. Νταβρής υποστηρίζει ακόμη στην αναφορά του προς τον Εισαγγελέα:
1. Απόπειρα κτήσης ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΩΝ, ΕΙΔΙΚΟΥ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥ στρατιωτικών πληροφοριών και άλλων απορρήτων, σε ηλεκτρονική μορφή, από στέλεχος εταιρείας που είχε αναλάβει συγκεκριμένο πρόγραμμα!
2. Χρήση απορρήτων ειδικού χειρισμού μνημονίων από μη εξουσιοδοτημένα άτομα!
3. Παροχή τεράστιου όγκου στρατιωτικών πληροφοριών προς τις εμπλεκόμενες εταιρείες με πρόγραμμα που είχαν αναλάβει.
Σοβαρές αμέλειες οδήγησαν στο «ατύχημα» Ηλιάκη!
Τέλος, στην σοβαρότατη αναφορά για κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που άπτονται της ασφάλειας της χώρας και της άμυνάς μας, ο πρώην υπαρχηγός καταγράφει και στοιχεία για την κατάρριψη του ήρωα Ηλιάκη, που στοίχιση και τη ζωή του, από τουρκικό πολεμικό αεροπλάνο.
Να σημειωθεί, πως ο Γιώργος Νταβρής έζησε ως υπαρχηγός όλη εκείνη την τραγωδία για την Πολεμική μας Αεροπορία, που ήταν και μία ιταμή πρόκληση της Τουρκίας για την χώρα μας, την οποία όμως, στον βωμό του φοβικού συνδρόμου που κατέχει την πολιτική μας (και τους πολιτικούς μας) στα Ελληνοτουρκικά, την θάψαμε. Λόγω του γεγονότος ότι διακυβεύονται κρίσιμα στρατιωτικά μυστικά, παρότι τα γνωρίζουμε, δεν αποκαλύπτουμε περισσότερα από αυτά που περιέχονται στις καταγγελίες του επίτιμου υπαρχηγού ΑΤΑ, διότι προέχει το συμφέρον της χώρας.
Ο Εισαγγελέας τα έχει όλα στα χέρια του. Ήδη την Τετάρτη 14 Ιανουαρίου ο κ. Νταβρής κατέθεσε για εννέα ολόκληρες ώρες στον Εισαγγελέα Λάρισας…
Πριν αναγκαστεί να προσφύγει στον Εισαγγελέα, ο επίτιμος αρχηγός ΑΤΑ ζήτησε επανειλημμένα ακρόαση από την στρατιωτική και την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, αλλά ουδέποτε το αίτημά του έγινε δεκτό!
Επιστολή στον πρωθυπουργό
Την 1η Δεκεμβρίου, αφού είδε πως δεν γίνεται τίποτε, ο υπαρχηγός Γ. Νταβρής, κινούμενος από την αγωνία του για τους κινδύνους που απειλούν την άμυνα της χώρας μας, έστειλε στο Μέγαρο Μαξίμου προς τον κ. Καραμανλή την παρακάτω επιστολή, με τον χαρακτηρισμό «επείγουσα»:
«Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ,
ανέφερα αλήθειες στηρίζοντας τη διαφάνεια η οποία συνάδει απόλυτα με την στρατιωτική δεοντολογία για σοβαρά εθνικά θέματα Εθνικής Ασφάλειας.
Συγκρούστηκα, όπως είχα καθήκον, με νοοτροπίες κουκουλώμτος, προσωπικών διαδρομών, παρατυπιών και παρανομιών.
Υπερασπίστηκα το δημόσιο συμφέρον και συντάχθηκα στον αγώνα υπέρ της νομιμότητας και της μηδενικής ανοχής στη διαφθορά. Διετύπωσα ευθαρσώς και ενυπόγραφα τις ενστάσεις μου ως Διευθυντής Α’ ΚΛΑΔΟΥ/ΑΤΑ και Υπαρχηγός ΑΤΑ, για όλα τα επίμαχα θέματα στην νυν Α/ΓΕΑ και τότε Α/ΤΑ.
Υπήρξαν μεθοδεύσεις και πράξεις υπηρεσιακής και προσωπικής απαξίωσής μου.
Ζήτησα ακρόαση από την στρατιωτική και πολιτική ηγεσία του ΥΕΘΑ, η οποία ουδέποτε έγινε δεκτή και η μόνη απάντηση που έλαβα μετά και την επιστολή του δικού σας γραφείου προς τον αρμόδιο υπουργό (Α.Π. Κ 1458/25 Φεβρ. 08) ήταν η άκρα σιωπή.
Τέλος, δια της συνημμένης (Συν. 2) στην παρούσα ως όφειλα, ζήτησα από τον κύριο Εισαγγελέα Λάρισας δικαιοσύνη προς όφελος του Δημοσίου.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Σαν απλός ενεργός πολίτης, επιτρέψτε μου να αιτηθώ τη δημιουργική πολιτική σας παρέμβαση για μία ριζική αλλαγή στις Ένοπλες Δυνάμεις. Το στρατιωτικό εργαλείο της Δημοκρατίας μας επιβάλλεται, εκτιμώ, να λειτουργεί, στους δύσκολους αυτούς καιρούς, αποτελεσματικότερα αλλά κυρίως οικονομικότερα. Αυτό είναι εφικτό, εάν η νέα πολιτική ριζοσπαστική πρόταση εστιάσει και στηριχθεί στον άνθρωπο, στο ηθικό και την ηθική των στρατευμένων και των στελεχών και λιγότερο στα πανάκριβα εξοπλιστικά προγράμματα, που ενίοτε και «καρκινικές παρενέργειες» δημιουργούν και την άσκηση κοινωνικής πολιτικής περιορίζουν σημαντικά (Συν. 2).
Παρακαλώ για την ενημέρωσή σας και τις κατά κρίση σας ενέργειες.
Με σεβασμό και τιμή
Γ. Νταβρής
Επίτιμος Υπαρχηγός ΑΤΑ»


Read more...

29 Ιανουαρίου: Μία επικίνδυνη ημέρα για την ομαλότητα στη Θράκη


Υπάρχουν φόβοι επεισοδίων...

Την «επέτειο» της 29ης Ιανουαρίου επιχειρούν να κρατήσουν ζωντανή τα ακραία στοιχεία της μειονότητας και στο πλαίσιο αυτό έχει αρχίσει κινητοποίηση ώστε να είναι μαζικές οι εκδηλώσεις που οργανώνονται.
Δεν είναι τυχαίο -και επιβεβαιώνει την πρόθεση της Αγκυρας να συντηρήσει με κάθε τρόπο μειονοτικό ζήτημα- ότι την περασμένη εβδομάδα εγκαινιάστηκε γέφυρα στη Ραιδεστό που φέρει το όνομα του Σαδίκ από τον πρόεδρο της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης Κιοκσάλ Τοπτάν.

Τον Ιανουάριο του 1988, όταν αποφασίσθηκε από το Εφετείο η κατάργηση του όρου «τουρκική» από τον τίτλο της «Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής» έγινε η πρώτη απόπειρα μαζικής διαμαρτυρίας.
Δυο χρόνια αργότερα, στις 24 Ιανουαρίου του 1990, με αφορμή την καταδίκη του Αχμέτ Σαδίκ η κινητοποίηση μειονοτικών που άλλοι υπάκουαν στα κελεύσματα του προξενείου και άλλοι αισθάνονταν πράγματι την ανάγκη να διαμαρτυρηθούν, προκάλεσε την αντίδραση του πλειονοτικού στοιχείου με αποτέλεσμα να σημειωθούν επεισόδια στο κέντρο της Κομοτηνής.

Read more...

Το παιχνίδι της Μακ Ντούγκαλ εις βάρος της Ελλάδας έχει αρχίσει...


Ο σκοτεινός ρόλος της «ανεξάρτητης εμπειρογνώμονος» του ΟΗΕ και η «συμμαχία» σκοπιανών και μουσουλμανικών κύκλων της Θράκης

Σε νέα, συντονισμένη επίθεση κατασυκοφάντησης της Ελλάδας, ως χώρας που παραβιάζει στοιχειώδη ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα, επιδόθηκαν και πάλι το Ουράνιο Τόξο και οι διάφοροι σύλλογοι «Δυτικοθρακιωτών», υπό τις ευλογίες μάλιστα της «ανεξάρτητης εμπειρογνώμονος» του ΟΗΕ κ. Γκρέι ΜακΝτάγκαλ.
Ο εκπρόσωπος του Ουράνιου Τόξου, της «Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δ. Θράκης» και του «Συλλόγου Επιστημόνων της μειονότητας της Δ. Θράκης» προσκλήθηκαν και συμμετείχαν στη συνάντηση που έγινε στα μέσα Δεκεμβρίου στη Γενεύη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στο πλαίσιο του «Φόρουμ των Μειονοτικών Θεμάτων», με αντικείμενο τα εκπαιδευτικά δικαιώματα των μειονοτήτων.
Σχεδιάζουν και νέα μειονοτική προβοκάτσια μέσω του ΟΗΕ
Η «στοχευμένη» αυτή πρόκληση δεν είναι άσχετη με την επίσκεψη που πραγματοποίησε η κ. ΜακΝτάγκαλ στην Ελλάδα, όπου εκτός της Θράκης πήγε «ιδιωτικώς» και στη Δ. Μακεδονία, για να επισκεφθεί όπως είπε... «κοινότητες» της περιοχής! (προφανώς ονομάζοντας έτσι την εικοσαμελή ομάδα του κ. Βοσκόπουλου).

Υπενθυμίζεται ότι η κ. ΜακΝτάγκαλ θα εκδώσει ειδική έκθεση με τα αποτελέσματα της επίσκεψής της στην Ελλάδα στις αρχές Μαρτίου, ενώ τα συμπεράσματά της από το «Φόρουμ Μειονοτικών Θεμάτων» του Δεκεμβρίου θα συμπεριληφθούν σε έκθεση με συστάσεις προς το «Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», το ανώτατο όργανο του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα (Human Rights Council).
Ηλεκτρονική προπαγάνδα
Εχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως οι τοποθετήσεις τόσο του κ. Π. Βοσκόπουλου εκ μέρους του Ουράνιου Τόξου όσο και της Χαϊρούλα Πέρβιν από την «Ενωση Επιστημόνων της μειονότητας Δ. Θράκης», οι οποίες μάλιστα δημοσιοποιήθηκαν και προβάλλονται και στη σχετική ιστοσελίδα του ΟΗΕ.
Ο κ. Βοσκόπουλος, εμφανιζόμενος μάλιστα ως να εκπροσωπεί υπαρκτή μειονότητα, αφού κατηγορεί την Ελλάδα ότι δεν προχωρεί σε διάλογο με τη «μακεδονική μειονότητα», ζητεί να περιληφθεί η «μακεδονική» γλώσσα στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια βαθμίδα, προβάλλοντας μάλιστα ως επιχείρημα ότι «ένα κοινό σύστημα εκπαίδευσης μεταξύ της μειονότητας και της πλειονότητας είναι καθοριστικό για την αξιοπρεπή συμβίωση...».
Ο κ. Βοσκόπουλος όμως δεν σταματά στο θέμα της εκπαίδευσης και ζητεί τη «χρήση της μακεδονικής γλώσσας» σε προγράμματα της κρατικής ραδιοτηλεόρασης σε «περιοχές που ομιλείται η μακεδονική γλώσσα»...
Η κ. Πέρβιν, αφού κατηγορεί την Ελλάδα ότι «δεν αναγνωρίζει εθνικές ή γλωσσικές μειονότητες» και αντιμετωπίζει την «τουρκική μειονότητα ως απειλή», κάνει μια πρώτη αναφορά στο βιβλίο της Ιστορίας και στην προσπάθεια της τότε υπουργού Παιδείας να αλλάξει τα σημεία εκείνα που περιείχαν «προκαταλήψεις» εναντίον των Τούρκων, κίνηση η οποία όπως λέει προκάλεσε «ρατσιστικές αντιδράσεις από την πλειοψηφία». Η κ. Πέρβιν εκφράζει μάλιστα την απορία της γιατί τα βιβλία στην Ελλάδα συνεχίζουν να διδάσκουν ότι ο «εξ ανατολών γείτονας είναι ένας εχθρός».
Η εκπρόσωπος του Συλλόγου Επιστημόνων σπεύδει όμως να αναγορευθεί και «προστάτης» των μουσουλμάνων πολιτών της Ρόδου και της Κω, δηλώνοντας ότι η μη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα δύο νησιά συνιστά ακόμη ένα περιστατικό παραβίασης από την Ελλάδα της Διεθνούς Σύμβασης για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα.
Η κ. Πέρβιν προβάλλει ως αίτημα τη δημιουργία δίγλωσσων μειονοτικών... νηπιαγωγείων (αν και στα νηπιαγωγεία δεν υπάρχει πρόγραμμα σπουδών) και ζητεί την κατάργηση της διάταξης του νέου νόμου που καθιστά υποχρεωτική την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας!
Υποπτα φόρουμ - Συντονισμένα βέλη για το εκπαιδευτικό
Στους ισχυρισμούς τόσο του κ. Βοσκόπουλου όσο και των οργανώσεων «Δυτικοθρακιωτών» δόθηκε απάντηση από την ελληνική Μόνιμη Αντιπροσωπεία στη Γενεύη, ενώ ενδιαφέρον είχε και η συμμετοχή στο Φόρουμ της κ. Θ. Δραγώνα και της Α. Φραγκουδάκη, που διηύθυναν το πρόγραμμα για την εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων στη Θράκη.
Το εκπαιδευτικό ζήτημα αποτελεί σημείο αιχμής για τους γνωστούς κύκλους της μειονότητας και είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γκαλήπ Γκαλήπ, που έχει ιδρύσει την «Εταιρεία Εκπαίδευσης και Πολιτισμού της Μειονότητας της Δυτικής Θράκης» (BAKES), υποβάλλει με καταιγιστικό ρυθμό αιτήσεις για άδεια λειτουργίας, με παραχώρηση και των αντίστοιχων χώρων, είτε μειονοτικού γυμνασίου είτε κέντρου ημερήσιας φροντίδας (παιδικού σταθμού), γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι οι αιτήσεις αυτές θα απορριφθούν.

Read more...

ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ


Σκέψεις του Αντιναυάρχου ε.α. και επιτίμου Αρχηγού Γ.Ε.Ν. κ. Σήφη Μανουσογιαννάκη για τις σχέσεις μας με τη γείτονα, με αφορμή την εμφάνιση της τουρκικής φρεγάτας έξω από τον Σαρωνικό.

Ο στόχος του άρθρου αυτού δεν είναι να καταδείξει ποιος έχει δίκιο ή άδικο στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Στόχος είναι να παρουσιάσει συνοπτικά τις τουρκικές βλέψεις και τις διαφορές των δυο κρατών στο πλαίσιο στρατηγικών επιδιώξεων που έχει η Τουρκία και σχετίζονται με τα «εθνικά της συμφέροντα» όπως εκείνη τα καταλαβαίνει, και που μοιραία, αυτές οι επιδιώξεις, αποβαίνουν εις βάρος της Ελλάδας.

Οι σχέσεις της χώρας μας με την Τουρκία αποτέλεσαν ανέκαθεν τη βάση της εξωτερικής και αμυντικής μας πολιτικής. Οι ρίζες αυτών των σχέσεων έχουν ιστορικό βάθος χωρίς να θέλει να ισχυρισθεί κανείς ότι η ιστορία ενός λαού και των σχέσεων του με έναν άλλο προδιαγράφει την παρούσα ή την μελλοντική συμπεριφορά του. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι οι ιστορικές μνήμες κάθε λαού διαρκούν πάρα πολύ. Πρώτιστα πρέπει να είμαστε βαθείς γνώστες των προβλημάτων, των δυνατοτήτων και της ψυχολογίας των Τούρκων. Πρέπει να γνωρίζουμε άριστα τους παράγοντες που διαμορφώνουν την στάση τους απέναντι στη χώρα μας. Όλη αυτή τη γνώση πρέπει να τη συσχετίζουμε και να την συνεξετάζουμε με τα δικά μας δεδομένα και δυνατότητες.

Βασικό ρόλο στην διαχείριση των διαφορών μας με τους Τούρκους έπαιξαν και παίζουν το Ηνωμένο Βασίλειο ( παλαιότερα) εκτός από την Κύπρο που συνεχίζεται και οι ΗΠΑ σήμερα. Η πολιτική και των δύο αυτών κρατών ανέκαθεν υπήρξε σταθερή και αναλλοίωτη ( ενίοτε με διαφορετικές αποχρώσεις) και έτσι αναμένεται να είναι και στο προβλεπτό μέλλον. Συνοψίζεται στο ότι «Η Τουρκία πρέπει να θεωρείται σημαντικότερη για τα στρατηγικά συμφέροντα της Δύσης από την Ελλάδα. Εάν πρέπει να πάρουμε κάποιο ρίσκο αυτό πρέπει να είναι το ρίσκο της έντασης των σχέσεων της Δύσεως με την Ελλάδα και όχι με την Τουρκία».

Ο διαμελισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέχρι τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1922 άφησε στους Τούρκους την αίσθηση του θανάσιμου κινδύνου αποσυνθέσεως της χώρας τους. Η Ελληνική επανάσταση του 1821 ήταν η αρχή των γεγονότων που επακολούθησαν με κατάληξη τον διαμελισμό της αυτοκρατορίας. Η Μεγάλη Ιδέα των Ελλήνων είναι το πρίσμα κάτω από το οποίο οι Τούρκοι έβλεπαν και βλέπουν όλα τα θέματα των σχέσεων τους με την Ελλάδα, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι η Μεγάλη Ιδέα έπαψε να υπάρχει σαν όραμα για τους Έλληνες από το 1922.

Η αγωνία για την ασφάλεια της χώρας τους ήταν ίσως ο βασικότερος λόγος που κινούμενοι διαχρονικά με σταθερή στρατηγική επέτυχαν, τόσο τον εξοβελισμό της Αρμενικής και Ελληνικής μειονότητας από την Τουρκία, όσο και την διχοτόμηση της Κύπρου, ενώ, επιχειρούν την αλλαγή των δεδομένων στο Αιγαίο. Και επέτυχαν τους δύο πρώτους στόχους, παρά το ότι, υφίσταντο τις ίδιες πιέσεις από το ΝΑΤΟ και τους δυτικούς συμμάχους εν ονόματι της συνοχής της συμμαχίας με εμάς που υπήρξαμε περισσότερο ευάλωτοι και ασθενείς στις πιέσεις. Ίσως δεν μπορέσαμε ποτέ να διακρίνουμε την σταθερή επιμονή για την επίτευξη των δύο αυτών Τουρκικών στόχων και δεν καταλάβαμε ότι η συνέχεια και συνέπεια της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι αποτέλεσμα μιας αντιλήψεως που δίνει προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση των εθνικών της συμφερόντων και δεν χρησιμοποιεί, αντίθετα με εμάς, την εξωτερική πολιτική ως όπλο ή σύνθημα στις εσωτερικές πολιτικές αντιθέσεις. Είναι μεγάλο λάθος να πιστεύουμε ότι κουμάντο στην εξωτερική και αμυντική πολιτική της Τουρκίας κάνουν οι στρατιωτικοί. Οι διάφορες εξουσίες στην Τουρκία δρουν συντονισμένα και σε αρμονία.

Ο στόχος του εξοβελισμού της Ελληνικής μειονότητας που είχε απομείνει στην Τουρκία (Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο) άρχισε να υλοποιείται κατά παράβαση των προβλέψεων της Συνθήκης της Λοζάννης όταν η διεθνής συγκυρία υπήρξε ευνοϊκή για την Τουρκία. Έτσι σταδιακά και μεθοδικά το 1941 μετά την κατάρρευση της Ελλάδας επέβαλαν την στράτευση των Ελλήνων ομογενών στα «τάγματα εργασίας». Το 1942/1943 τους επέβαλαν το φόρο περιουσίας {Varlik Vergisi ). Το 1955 με το Κυπριακό στην κορύφωση του, Τούρκος πράκτορας τοποθέτησε βόμβα στο σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη ώστε να επακολουθήσει η επίθεση του Τουρκικού όχλου στην Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης, το Ελληνικό Προξενείο και τα σπίτια των Ελλήνων Αξιωματικών στην Σμύρνη. Το 1958 διέλυσαν την Ένωση Ελλήνων Κωνσταντινουπόλεως. Το 1964 με πρόσχημα τα γεγονότα στην Κύπρο απέλασαν σε 48 ώρες 1500 ομογενείς από την Ίμβρο και Τένεδο αφού τους χαρακτήρισαν ως επικίνδυνους για την δημόσια ασφάλεια. Παράλληλα έκλεισαν τα μειονοτικά σχολεία, δήμευσαν τις περιουσίες και ίδρυσαν εκεί φυλακές για βαρείς εγκληματίες. Το 1971 έκλεισαν τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Σήμερα η Ελληνική μειονότητα στην Τουρκία αριθμεί 1500 ανθρώπους έναντι 200000 χιλιάδων που ήταν.

O στόχος της διχοτόμησης της Κύπρου τέθηκε το 1956 από τον καθηγητή και μετέπειτα Πρωθυπουργό Νιχάτ Ερίμ παρά το γεγονός ότι με την Συνθήκη της Λοζάννης είχαν παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση για το νησί .Η πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ στο Κυπριακό καθώς και ο μη σεβασμός τους στις προβλέψεις της Συνθήκης της Λοζάννης έχει καταγραφεί στην ιστορία. Στην μελέτη που είχε υποβάλλει ο Ν.Ερίμ κατ’ εντολή του τότε Πρωθυπουργού Α.Μεντερές είχε διατυπώσει την θεωρία « Δεν μπορεί να επιτραπεί η ύπαρξη και η μετεξέλιξη μιας απειλής της οποίας ο αντίχειρας ακουμπά στον Έβρο τα δάκτυλα της εκτείνονται στα νησιά του Αιγαίου ο καρπός της εγκαταστάθηκε στην Κρήτη και στη Ρόδο, (απειλή), η οποία έθεσε ως στόχο την πολιτική της περικύκλωσης της Μικράς Ασίας από νότια και δυτικά καθώς και την απομόνωση της από την Μεσόγειο και η οποία τεντώνει τώρα τον δείκτη της στην Κύπρο ως εάν να ήθελε να σφίξει το λαρύγγι του Τουρκικού έθνους». Καθόριζε επίσης την συλλογιστική που πρέπει να ακολουθηθεί από την πλευρά της Τουρκίας στην διεκδίκηση της για την Κύπρο ως ακολούθως:

α. Η διεκδίκηση της απόδοσης της Κύπρου στην Τουρκία στηρίζεται σε πολιτικούς λόγους. Παρά ταύτα προκειμένου να μην δηλητηριάζονται οι σχέσεις Ηνωμένου Βασιλείου-Τουρκίας –Ελλάδας, αν παραχωρηθεί αυτοδιοίκηση στο νησί, η καλύτερη λύση είναι η μέση λύση διχοτόμησης.

β. Στην Κύπρο διαβιούν δυο διαφορετικές κοινότητες, δυο διαφορετικές ολότητες δυο οντότητες η κάθε μια από τις οποίες έχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Το μέλλον των δύο οντοτήτων των δύο λαών, ανεξαρτησία, ένωση με την μητέρα-πατρίδα, συνέχιση της Βρετανικής διοίκησης ή κάτι άλλο θα αποφασισθεί κατόπιν δημοψηφίσματος σε κάθε μια απ’ αυτές.

γ. Η αρχή της αυτοδιαθέσεως θα εφαρμοσθεί με την μετακίνηση Ελληνικών πληθυσμών έτσι ώστε να υπάγονται στη διακυβέρνηση της αρεσκείας τους. Η εν λόγω μετακίνηση δεν συνιστά άσκοπη ταλαιπωρία αλλά θα βοηθήσει να μην καταπατηθούν τα δικαιώματα της Τουρκικής κοινότητας που σήμερα είναι μειοψηφική, θα διασφαλιστεί η ασφάλεια της Τουρκίας και θα αποφευχθεί μια μελλοντική κρίση.

δ. Η Τουρκία θα πρέπει να καθορίσει την προσφορότερη γι’ αυτήν μορφή διχοτόμησης λαμβάνοντας υπ’ όψη τα οικονομικά και στρατιωτικά της συμφέροντα καθώς και τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων. Στην ασφάλεια της περιοχής που θα παραχωρηθεί στους Ρωμιούς της Κύπρου θα πρέπει να συμμετέχει και η Τουρκία γιατί το θέμα σχετίζεται με την ασφάλεια της καθώς και της Μέσης Ανατολής. Η Ελλάδα δεν δύναται να ζητήσει το ίδιο δικαίωμα για την Τουρκική περιοχή διότι το νησί απέχει από την Τουρκία 45 ν.μ ενώ από την Ελλάδα 600 ν.μ.

ε. Πρέπει να επιδιωχθεί η ελεύθερη μετάβαση Τούρκων προς την Κύπρο. Υπό την προϋπόθεση ότι θα λάβουμε τα μέτρα μας το σύνολο του Τουρκικού πληθυσμού μπορεί να αυξηθεί στο ποσοστό που ανερχόταν επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τότε δεν θα ανησυχούμε για την έκβαση του δημοψηφίσματος που θα γίνει είτε για τον καθορισμό του συνόλου της νήσου είτε της διχοτόμησης.( Τα στοιχεία για την μελέτη Ν.Ερίμ είναι παρμένα από κείμενο του κ. Γ.Αγγελετόπουλου Διευθυντού Γραφείου Τύπου Ελληνικής Πρεσβείας Λευκωσίας).

Η επίσημη υιοθέτηση του στόχου υπέρ της διχοτόμησης έγινε από τον ίδιο τον Α.Μεντερές στην ομιλία που εκφώνησε στην Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση στις 28 Δεκεμβρίου 1956. Η σημερινή πραγματικότητα αποδεικνύει την καταπληκτική στρατιωτική και διπλωματική επιτυχία των Τούρκων για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Από το 1964 που η Ελλάδα έλαβε μερικά περιορισμένης εκτάσεως μέτρα για την ασφάλεια των νησιών εξ αιτίας των κρίσεων στην Κύπρο κατηγορήθηκε από την Τουρκία για καταπάτηση των Συνθηκών και εξοπλισμό των νησιών. Οι κατηγορίες εντάθηκαν μετά το 1974. Στο τέλος του 1973 η Τουρκία διεκδίκησε επίσημα για πρώτη φορά την μισή υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Η διεκδίκηση αυτή εμπεριείχε δύο ζητήματα: Το πρόβλημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και το πρόβλημα του καθορισμού της αιγιαλίτιδας ζώνης των δύο κρατών. Το 1974 η Τουρκία αμφισβήτησε τα όρια του Ελληνικού FIR καθώς και τις αρμοδιότητες στην έρευνα και διάσωση που είχαν καθορισθεί από τον ICAO το 1952, και λίγο μετά την κρίση στην Κύπρο τον ίδιο χρόνο έθεσε θέμα και ζήτησε τον περιορισμό του εθνικού εναέριου χώρου σε 6ν.μ. Από το 1975 οι Τούρκοι άρχισαν συστηματικά να παραβιάζουν τον εναέριο χώρο μας στην έκταση μεταξύ 6 και 10ν.μ. και δημιούργησαν την 4η Στρατιά ή Στρατιά του Αιγαίου με έδρα την Σμύρνη. Το 1982 αμέσως μετά την υπερψήφιση της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας η Άγκυρα δήλωσε ότι θεωρεί αιτία πολέμου την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12ν.μ αν το επιχειρήσει η Ελλάδα στο Αιγαίο. Στις 8 Ιουνίου 1995 η Τουρκική Εθνοσυνέλευση έλαβε απόφαση με την οποία εξουσιοδοτούσε την κυβέρνηση να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα συμπεριλαμβανομένων και στρατιωτικών για την περίπτωση επεκτάσεως των Ελληνικών χωρικών υδάτων από τα 6 στα 10ν.μ. Από τις αρχές του 1990 άρχισαν να επεξεργάζονται το θέμα των «γκρίζων ζωνών» το οποίο προέβαλαν με αφορμή την κρίση στα Ίμια στην αρχή και στη συνέχεια το 1998 όταν εξέδωσαν τεκμηριωμένη μελέτη του Ανωτάτου Ιδρύματος Κουλτούρας Γλώσσας και Ιστορίας Ατατούρκ, με την οποία τεκμηριώνουν με ιστορικά, γεωγραφικά και νομικά επιχειρήματα τις απόψεις τους επί του θέματος.

Είναι πρόδηλο ότι έχουν μελετήσει τα δεδομένα και έχουν θέσει νέο στρατηγικό στόχο ή στόχους για το Αιγαίο. Εξ άλλου οι επιδιώξεις τους είναι καταγεγραμμένες και κοινοποιημένες τουλάχιστον προς κράτη των οποίων υπολογίζουν την ισχύ. Δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι το 1977 ο νεοδιορισθείς Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα Ουίλιαμ Σόφλι κατά την παρουσίαση του στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας διατύπωσε μια διφορούμενη άποψη που θα μπορούσε να εκληφθεί ως έμμεση αμφισβήτηση της κυριαρχίας της Ελλάδας σε Ελληνικά νησιά του Αιγαίου. Η Ελληνική κυβέρνηση ζήτησε διόρθωση της δήλωσης του Σόφλι που το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έκανε κατ’ αρχήν αποδεκτή. Η διόρθωση έλεγε ότι «η κυριαρχία της Ελλάδας επί των Ελληνικών νησιών βασίζεται σε από μακρού χρόνου διεθνείς Συμφωνίες που οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκρίνουν πλήρως». Στη συνέχεια όμως η διατύπωση της διόρθωσης απαλείφθηκε από τα πρακτικά της κατάθεσης του διορισθέντος πρεσβευτή. Ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής εξοργίσθηκε και έκρινε τον Σόφλι ανεπιθύμητο. Ακόμα δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι την 1η Φεβρουαρίου 1996 μετά τα γεγονότα στα Ίμια ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε « Οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν Ελληνική ή Τουρκική κυριαρχία στα Ίμια και πιθανολογείται ύπαρξη και άλλων νησίδων στην ίδια κατάσταση».

Από την εξέταση της φύσεως των Τουρκικών διεκδικήσεων αλλά κυρίως από την μελέτη του θέματος των «γκρίζων ζωνών» που είναι και το σοβαρότερο, όπως το έχει παρουσιάσει η Τουρκία, προκύπτει ότι έχει στόχο εδαφικές διεκδικήσεις σε νησιά του Αιγαίου προσδοκώντας εκτός των άλλων σε οικονομικές και άλλες ωφέλειες που θα αποκομίσει όταν στην συνέχεια καθορισθούν τα θαλάσσια σύνορα. Γι’ αυτό τον λόγο αμφισβητεί και την ισχύ της συμφωνίας που είχε κάνει με την Ιταλία για τα θαλάσσια σύνορα των Δωδεκανήσων πριν η τελευταία τα παραδώσει στην Ελλάδα. Σημειώνεται ότι πουθενά αλλού δεν έχουν οριοθετηθεί τα θαλάσσια σύνορα μας με την Τουρκία. Μας απειλεί με πόλεμο στην περίπτωση που επεκτείνουμε την χωρική μας θάλασσα γιατί στην χωρική του θάλασσα όπως και στον εναέριο του χώρο, το κάθε κράτος ασκεί κυριαρχία. Το θέμα της αποστρατικοποίησης των νησιών το προβάλει σε μια προσπάθεια να αποδείξει ότι η Ελλάδα είναι εκείνη που δεν σέβεται τις Διεθνείς Συνθήκες. Η άρνηση της Τουρκίας να συμμορφώνεται με τους κανόνες του ICAO μέσα στο Ελληνικό FIR είναι συζητήσιμο αν είναι σωστή ή λάθος. Επιδιώκει η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της οικονομικής ζώνης των δύο κρατών να διχοτομεί το Αιγαίο σε δυο ίσα κατά το δυνατόν τμήματα με βάση μια δική της λογική που έχει καταστήσει γνωστή στη Διεθνή κοινότητα .

Η Τουρκία έχει αποδείξει ότι συγκαταλέγει τη χρήση ή την απειλή βίας μεταξύ των μέσων με τα οποία επιδιώκει την λύση των προβλημάτων ιδίως με αντιπάλους που θεωρεί ασθενείς. Διεύρυνε το πεδίο διαφορών με την Ελλάδα. Η τάση της πολιτικής της είναι μια τάση συνεχούς προωθήσεως και προβολής ευρύτερων αξιώσεων. Θεμελιώνει την εξωτερική και διπλωματική συμπεριφορά της στην επίδειξη ισχύος έναντι των γειτόνων της με την μορφή του δικαίου του ισχυρού. Στην περίπτωση μας η συμπεριφορά που έχει επιλέξει η Τουρκία περιλαμβάνει την διπλωματική συμπεριφορά που επιδιώκει να συνομιλεί με την Αθήνα αλλά ταυτοχρόνως ενισχύει την διαπραγματευτική της θέση τονίζοντας την πιθανότητα προβολής στρατιωτικής ισχύος. Πιστεύει ότι η πίεση, όπου μπορεί να την ασκήσει, είναι πιο πρόσφορο μέσο από τις διαδικασίες του Διεθνούς Δικαίου. Γι’ αυτό και στους τρίτους που θέλουν να παρέμβουν μεσολαβητικά στα Ελληνοτουρκικά θέματα λέει «Αφήστε μας να λύσουμε μόνοι με τους Έλληνες τα προβλήματα μας». Είναι πεποίθηση τους ότι η Δύση τους έχει ανάγκη ενώ εκείνοι δεν την έχουν. Ευελπιστεί στην σύγκληση των Ελληνικών και των Τουρκικών συμφερόντων με υποχώρηση της Ελλάδας σε μείζονα εθνικά θέματα και παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της εν ονόματι της αποφυγής πιθανής στρατιωτικής σύγκρουσης μεταξύ των δυο χωρών.

Η Ελλάδα υποστηρίζει διαχρονικά την επίλυση των προβλημάτων με βάση το Διεθνές Δίκαιο το οποίο όμως επιδέχεται διάφορες ερμηνείες. (Αλλά τότε γιατί διαμαρτυρήθηκε για τον πλου της Τουρκικής φρεγάτας τελευταία μέχρι τον Σαρωνικό αφού το πλοίο κινήθηκε σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας;). Υποστήριξε ακόμα την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας χωρίς κανένα όφελος Είναι αναγκαίο κατά συνέπεια να επαναπροσδιορίσουμε την γενικότερη πολιτική μας και να καθορίσουμε μια στρατηγική που θα κάνει σαφές στην Τουρκία ότι ο στόχος που έχει βάλει δεν μπορεί να επιτευχθεί και μπορεί να γίνει υπόθεση πολύ δαπανηρή γι’ αυτήν, ώστε να διερωτηθεί αν το κόστος που θα κληθεί να πληρώσει με τέτοια πολιτική αντισταθμίζει την ωφέλεια.

Πρέπει επιτέλους να ενοποιήσουμε λειτουργικά τις διπλωματικές μας επιδιώξεις με την δράση των ενόπλων μας δυνάμεων και να πάψουν τα πολιτικά κόμματα να χρησιμοποιούν τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής για εσωτερική κατανάλωση. Πρέπει να κινητοποιήσουμε τους ομογενείς στα διάφορα κράτη. Πρέπει να πείσουμε τους συμμάχους μας για την ορθότητα των θέσεων μας. Τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν τις διαμορφώνει μόνο η Τουρκία Τις διαμορφώνουμε και εμείς. Η ευρωστία ή μη της οικονομίας μας η σταθερότητα ή η αστάθεια της πολιτικής μας ζωής η γαλήνη ή η αναταραχή στον κοινωνικό μας χώρο είναι στοιχεία που έμμεσα επηρεάζουν τις σχέσεις. Η φροντίδα ή η παραμέληση των ενόπλων μας δυνάμεων, η ενίσχυση ή η αποδυνάμωση της διπλωματίας μας επηρεάζουν την σχέση αυτή άμεσα.

Πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι ενδέχεται στο μέλλον η Τουρκία να δημιουργήσει νέα προβλήματα:

α. Στη μεθόριο του ΄Έβρου όπου καθυστερεί η οριστική σήμανση της ορίου γραμμής, η κοίτη του ποταμού μετατοπίζεται συχνά και υπάρχουν περιορισμένης εκτάσεως μεθοριακά επεισόδια.

β. Εξ αιτίας της μουσουλμανικής μειονότητας στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης που σήμερα δημιουργεί δημοσιογραφικό θόρυβο για την μεταχείριση της. Στο μεταξύ όμως προσπαθεί να χαλκεύσει τον τουρκισμό στο εθνολογικά ανομοιογενές στοιχείο της περιοχής.

γ. Εξ αιτίας πιθανής διεκδίκησης κάποιας μορφής ελέγχου στο ελεύθερο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας με πρόσχημα την ασφάλεια της Τουρκίας ή τέλος

δ. Εξ αιτίας των διεκδικήσεων που προβάλλει τελευταία στην υφαλοκρηπίδα και την οικονομική ζώνη της Κύπρου.

Ο κύκλος των προβλημάτων μας με αυτή την χώρα δεν φαίνεται να τελειώνει, και τούτο γιατί τα δύο μέρη διαφωνούν όχι μόνο επί της ουσίας των προβλημάτων τους αλλά και επί του τρόπου της επιλύσεως τους.

Read more...

Μπουρίνια στο Αιγαίο, απόνερα στην Αγκυρα

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΟΔΡΑ
Σε αλλαγή πλεύσης και αναθεώρηση της ελληνικής στάσης ως προς την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας προσανατολίζεται η κυβέρνηση. Η όξυνση των διμερών προβλημάτων και κυρίως η αλλαγή κλίματος στην Ευρώπη απέναντι στην Αγκυρα, οδηγούν το υπουργείο Εξωτερικών πιο κοντά στη γραμμή της «ειδικής σχέσης» αντί της «πλήρους ένταξης» που ακολουθούσε μέχρι τώρα.
Ο Νοέμβριος του 2009 αποτελεί ορόσημο για τις σχέσεις Τουρκίας-Ε.Ε., καθώς τότε θα κριθεί η εφαρμογή του «Πρωτοκόλλου της Αγκυρας» το οποίο είχε...υπογραφεί το 2006. Τότε η Τουρκία είχε πάρει προθεσμία για να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της σε κυπριακά πλοία και αεροπλάνα, αναγνωρίζοντας αυτομάτως την Κυπριακή Δημοκρατία. Τότε είχε ανασταλεί και το άνοιγμα 8 κεφαλαίων της ευρωτουρκικής σχέσης, τα οποία είχαν αφεθεί να επανεξεταστούν το προσεχές φθινόπωρο, οπότε θα συζητηθεί εφ' όλης της ύλης η ενταξιακή διαδικασία.
Μέχρι στιγμής, ωστόσο, όχι μόνο δεν έχει υπάρξει πρόοδος, αλλά, αντιθέτως, η Τουρκία επιμένει και στη μη εφαρμογή του Πρωτοκόλλου. Ετσι, οι συσχετισμοί στις Βρυξέλλες έχουν αλλάξει: Η Γαλλία έχει ταχθεί σαφώς υπέρ της ειδικής σχέσης και σ' αυτή τη λογική κινούνται και οι γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες.
Από την πλευρά του ο Τ. Ερντογάν, στη διάρκεια της επίσκεψής του στην έδρα της Κομισιόν, έδωσε έμφαση σε δύο παραμέτρους διαπραγματευτικής ισχύος της χώρας του: Στον ρόλο της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και στη σημασία που έχει αποκτήσει σε θέματα ενέργειας, τη στιγμή μάλιστα που η Ευρώπη αναζητάει εναλλακτικές πηγές (ρεπορτάζ στις σελ. 30, 35).
Σειρά χωρών με επικεφαλής τη Βρετανία πιέζουν ώστε να μη διακοπεί ο ευρωπαϊκός δρόμος της Αγκυρας, όμως οι επιφυλάξεις ενισχύονται και αυτή τη φορά και η Ελλάδα σκοπεύει να προστεθεί στο μπλοκ των χωρών που είναι υπέρ της ειδικής σχέσης. Την πρόθεση αυτή εκφράζει και ο υπουργός Αμυνας Ευ. Μεϊμαράκης, ο οποίος δηλώνει ότι «πρέπει να επανεξεταστεί η ελληνική πολιτική που είναι στηριγμένη στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας». Μια άποψη που έχει εκφράσει, εδώ και αρκετό καιρό, ο Κ. Σημίτης και τώρα βρίσκει σύμφωνους τους περισσότερους στη Ν.Δ.
Εκείνο το οποίο θέλουν να αποφύγουν στην κυβέρνηση είναι να «χρεωθούν» μονομερώς τον ρόλο του «κακού» και να εμφανιστεί μόνη η Αθήνα ως το βασικό εμπόδιο στο δρόμο της Τουρκίας προς την Ε.Ε., κάτι που κάνουν σήμερα οι Γάλλοι.
Στη Ν.Δ. μετρούν και τις αντιδράσεις των ΗΠΑ σ' αυτή τη στροφή, αφού η Ουάσιγκτον είναι αναφανδόν υπέρ της πλήρους ένταξης της Αγκυρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, κάτι που αναμένεται ότι θα τονίσει και ο νέος αμερικανός πρόεδρος Μπ. Ομπάμα στον Κ. Καραμανλή, αν ο έλληνας πρωθυπουργός εξασφαλίσει τελικά το πολυπόθητο ραντεβού στον Λευκό Οίκο, περί τα τέλη Μαρτίου.
Αλλαγή τακτικής σημαίνει όμως και αναζήτηση εναλλακτικών τρόπων αντιμετώπισης των προβλημάτων με την Τουρκία στο Αιγαίο, αφού μέχρι τώρα τα πάντα είχαν εναποτεθεί στην άσκηση πίεσης μέσω των μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οπότε...
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 25/01/2009


Read more...

Ο νέος άσος του Ερντογάν

Της ΜΑΡΙΑΝΝΑΣ ΛΕΜΠΡΕΝ
Η πρόσφατη ανακωχή στον «πόλεμο του φυσικού αερίου» μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας πρόσφερε την πλέον κατάλληλη συγκυρία για την επίσκεψη του τούρκου πρωθυπουργού, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στις Βρυξέλλες.
Με απώτερο σκοπό την εκ νέου έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της χώρας του στην Ε.Ε., ο Ερντογάν έπαιξε τον άσο του, απειλώντας ότι η Τουρκία θα αναθεωρήσει τη στήριξή της για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Nabucco εάν δεν ανοίξει ο...φάκελος του ενεργειακού.
Ωστόσο, πριν ακόμη η είδηση θορυβήσει για τα καλά τους ευρωπαίους διπλωμάτες, ο τούρκος πρωθυπουργός φρόντισε να αναθεωρήσει, παρέχοντας πλήρη στήριξη στην πρωτοβουλία. Είχαν προηγηθεί, βεβαίως, οι συνομιλίες με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μπαρόζο, ο οποίος δεσμεύτηκε να ανακινήσει εκ νέου τις σχετικές διαδικασίες, δηλώνοντας ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση χρειάζεται την Τουρκία «ως αξιόπιστο εταίρο στο ενεργειακό».
Για τις Βρυξέλλες η κατασκευή του Nabucco συνιστά προτεραιότητα υψίστης σημασίας. Ο αγωγός, μήκους 3.300 χιλιομέτρων θα μεταφέρει το φυσικό αέριο της Κασπίας μέχρι τη Βιέννη, περνώντας από Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία και Ουγγαρία. Αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το 2013, αλλά προς το παρόν το μέλλον του είναι αβέβαιο. Σημαντικό πρόβλημα είναι η ελλιπής χρηματοδότηση του σχεδίου, το κόστος του οποίου ανέρχεται στα 12 δισ. δολάρια, ενώ δεν έχουν διασφαλιστεί ακόμη τα απαιτούμενα κοιτάσματα για την τροφοδότησή του.
Μεθαύριο, μάλιστα, θα πραγματοποιηθεί στη Βουδαπέστη σύνοδος κορυφής για τον Nabucco όπου θα παρευρεθούν εκπρόσωποι της Ε.Ε. και των εμπλεκόμενων κρατών, είτε πρόκειται για παραγωγούς είτε για χώρες διέλευσης του αγωγού.
Μόλις την περασμένη Τρίτη, όμως, σε σχετική συνεδρίαση του Ευρωκοινοβουλίου παρουσιάστηκε μία μάλλον δυσοίωνη αναφορά για την πορεία του σχεδίου: Σε ό,τι αφορά το ρόλο της Τουρκίας, οι συντάκτες επισημαίνουν το παράδοξο της αναζήτησης πολλαπλών παρόχων και της εστίασης, ταυτόχρονα, στην Τουρκία. Ακόμη, οι ανάγκες της τελευταίας σε φυσικό αέριο είναι τεράστιες, γεγονός που προβληματίζει για το μελλοντικό της ρόλο ως χώρας διέλευσης. Τέλος, δεν είναι διόλου απίθανο να προκύψουν νομικές έριδες, καθότι η οριοθέτηση της Κασπίας δεν έχει ακόμη διευθετηθεί.
Σε αυτό το πλαίσιο η Τουρκία επιθυμεί πάση θυσία να αξιοποιήσει τις περιστάσεις προς όφελός της, πιέζοντας για επίσπευση των διαπραγματεύσεων για την ένταξη. Μέχρι στιγμής έχουν ανοίξει μόνο δέκα, ήσσονος σημασίας, κεφάλαια, ενώ ανεστάλησαν οι διαπραγματεύσεις για οχτώ. Σημαντικό ρόλο στην καθυστέρηση έπαιξε, βεβαίως, η επίμονη άρνηση της Αγκυρας να αναγνωρίσει την Κύπρο και να ανοίξει τα λιμάνια της για τους Ελληνοκύπριους. Επίσης, η καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων στο εσωτερικό, αλλά και η εχθρική στάση κάποιων ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες θα προτιμούσαν συνεργασίας αντί της πλήρους ένταξης.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, το 2009 θεωρείται χρονιά-κλειδί. Μετά την ελάχιστα ευνοϊκή για την Τουρκία γαλλική προεδρία, η Αγκυρα φαίνεται ότι θα ανασάνει, καθώς τόσο η τρέχουσα τσεχική προεδρία όσο και η επερχόμενη της Σουηδίας διάκεινται θετικά στο σενάριο της μελλοντικής ένταξης. Ως ένδειξη καλής θέλησης ο Ερντογάν διόρισε πρόσφατα τον στενό συνεργάτη του, Εγκεμεν Μπαγκίς, νέο ανώτατο διαπραγματευτή στις συνομιλίες με την Ε.Ε.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 25/01/2009


Read more...

Ο ρόλος της Τουρκίας μετά την εκλογή Ομπάμα

Αμερικανικά ινστιτούτα συμβουλεύουν τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ να αξιοποιήσει την Αγκυρα για υλοποίηση των στόχων της Ουάσιγκτον
Κομβικό κράτος για τη στρατηγική της νέας αμερικανικής κυβέρνησης χαρακτηρίζεται η Τουρκία. Μελέτες και εκθέσεις αμερικανικών ινστιτούτων που παράγουν προτάσεις πολιτικής για τον Μπαράκ Ομπάμα και το επιτελείο του συνιστούν στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών να «παίξει το τουρκικό χαρτί» και να αξιοποιήσει την Αγκυρα για την υλοποίηση των στόχων της Ουάσιγκτον σε τρεις περιοχές κρίσιμης σημασίας: στη Μέση Ανατολή, στην Κεντρική Ασία και στην Ευρώπη. Σύμφωνα μάλιστα με διπλωματικές πηγές, η αναβάθμιση του τουρκικού ρόλου θα μπορούσε να αποβεί εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά, όπου η...υπερδύναμη ίσως θελήσει να προσφέρει ανταλλάγματα για την εξασφάλιση της τουρκικής συνεργασίας.
Χαρακτηριστική των προτάσεων αυτών είναι η έκθεση του Centre for Αmerican Ρrogress, μιας «δεξαμενής σκέψης» πρόεδρος της οποίας είναι ο Τζον Ποντέστα, επικεφαλής της «ομάδας μετάβασης» του προέδρου Ομπάμα. Με τίτλο «Η παραμελημένη συμμαχία: Αποκαθιστώντας τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του 21ου αιώνα», η έκθεση χαρακτηρίζει τη σχέση των δύο χωρών «πυλώνα-“κλειδί”» για την εθνική ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών. Σύμφωνα με την έκθεση, η Τουρκία θα μπορούσε να βοηθήσει ιδιαίτερα τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στη Μέση Ανατολή, καθώς εκτιμάται ότι η επιρροή της θα αυξηθεί εντός της επόμενης δεκαετίας χάρη στις καλές σχέσεις της με τους περισσότερους γείτονές της. Η Ουάσιγκτον οφείλει, όμως, να αντιμετωπίσει την Τουρκία ως στρατηγικό εταίρο, όχι απλώς ως «υπεργολάβο» των αμερικανικών συμφερόντων, αναγνωρίζοντας στην Αγκυρα αυτονομία κινήσεων.
Η Αγκυρα θεωρείται κατ΄ αρχάς ότι μπορεί να συμβάλει στη σταθεροποίηση του Ιράκ, απαραίτητη προϋπόθεση για μια μελλοντική αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων. Επιπλέον, η Τουρκία διαθέτει πλεονέκτημα για να διευκολύνει μια προσέγγιση Ουάσιγκτον- Τεχεράνης (την οποία φέρεται να επιθυμεί η κυβέρνηση Ομπάμα), καθώς διατηρεί στενές οικονομικές σχέσεις με το Ιράν. Παράλληλα, εξαιτίας των στενών σχέσεων με το Ισραήλ, θα μπορούσε να συμβάλει στην επανάληψη των ειρηνευτικών συνομιλιών με τους Παλαιστινίους. Αλλωστε τα τελευταία χρόνια η Αγκυρα έχει αναπτύξει διαύλους επικοινωνίας και με τη Χαμάς. Κατά την εισβολή των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας ο τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα κατά του Τελ Αβίβ. Αυτό δεν αναμένεται, όμως, να επιδράσει αρνητικά όταν έλθει η ώρα των κρίσιμων αποφάσεων.
Ο έλεγχος των ενεργειακών οδών από την Κεντρική Ασία και τον Καύκασο προς την ευρωπαϊκή αγορά αποτελεί μείζονα στόχο της Ουάσιγκτον, ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο του περασμένου Αυγούστου στη Γεωργία. Η κεντρική επιθυμία της είναι να περιοριστεί ο ρόλος της Ρωσίας, αλλά και του Ιράν στον τομέα αυτό. Η Αγκυρα, η οποία αυτοπροβάλλεται ως αξιόπιστος διαμετακομιστικός κόμβος για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο των περιοχών αυτών, μελλοντικώς όμως και του Ιράκ, μπορεί να συνδράμει στους αμερικανικούς σκοπούς.
Κατά τους συντάκτες της έκθεσης, οι ΗΠΑ πρέπει να αποφύγουν να πιέσουν υπερβολικά την Τουρκία να κόψει τον «ενεργειακό ομφάλιο λώρο» με τη Ρωσία. Την ίδια στιγμή, όμως, χρειάζεται να πιέσουν προς την κατεύθυνση της κατασκευής του αγωγού Νabucco (εξ ου και η πρόσφατη επιστολή Μπους στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο ) για μεταφορά φυσικού αερίου από την Κεντρική Ασία στην Ευρώπη και την επαναλειτουργία του αγωγού που συνδέει το Κιρκούκ στο Βόρειο Ιράκ με το τουρκικό λιμάνι του Τσεϊχάν για την εξαγωγή ιρακινού πετρελαίου.

Η πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ενωση
ΣΥΜΦΩΝΑ με την έκθεση, είναι προς όφελος των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων συμφερόντων των ΗΠΑ να υποστηρίξουν την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας προς την ΕΕ, τόσο δημοσίως όσο και παρασκηνιακώς. Η τουρκική ένταξη στην ΕΕ θεωρείται κρισιμότατη για την προβολή του ρόλου του μετριοπαθούς Ισλάμ. Μία από τις βασικές προτεραιότητες της Ουάσιγκτον ώστε να ανοίξει ο ευρωπαϊκός δρόμος της Τουρκίας πρέπει να είναι η επίλυση του Κυπριακού. Απαραίτητη θεωρείται η άρση του εμπορικού αποκλεισμού των Τουρκοκυπρίων, ώστε να πιεστεί και η ελληνοκυπριακή πλευρά να επιδείξει εποικοδομητική διάθεση. Η επίλυση του προβλήματος θα βοηθούσε και στην αμυντική συνεργασία ΕΕ- ΝΑΤΟ, στην οποία θέτει βέτο η Τουρκία, απελευθερώνοντας και μελλοντικές ευρωπαϊκές αποστολές σε «εύφλεκτες» περιοχές. Προτείνεται επίσης στον Μπαράκ Ομπάμα να συμπεριλάβει την Αγκυρα στους βασικούς σταθμούς της πρώτης ευρωπαϊκής του περιοδείας, στέλνοντας σαφές μήνυμα για τον ρόλο που επιφυλάσσει για την Τουρκία.


Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP