Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009

Οι σχέσεις Τουρκίας – ΗΠΑ στη νέα περίοδο

Hürriyet
(22/1/2009)

Του Cüneyt Ülsever

Την εξωτερική πολιτική μιας χώρας την καθορίζει το Υπουργείο Εξωτερικών, όμως την εξωτερική πολιτική την εκπροσωπεί ο πολιτικός ηγέτης της χώρας. Στις ΗΠΑ πλέον ο πολιτικός ηγέτης είναι ο Ομπάμα και σε μάς ο Π/Θ Ερντογάν. Ο κόσμος, παρακολουθώντας τους, θα προσπαθήσει να αναλύσει και τις σχέσεις των δύο χωρών, των οποίων ηγούνται. Η τουρκική εξωτερική πολιτική τον τελευταίο καιρό:

● Κατά τρόπο ξεκάθαρο, έφθασε στο σημείο να αντιπροσωπεύει στο Σ.Α. ΟΗΕ την επίσημη φωνή της Χαμάς, η οποία από όλο τον κόσμο είναι αποδεκτή ως μια τρομοκρατική οργάνωση.

● Λόγω της συμπεριφοράς αυτής, δυναμίτισε η ίδια και το ρόλο που ήθελε να διαδραματίσει στην προσέγγιση Ισραήλ – Συρίας.

● Μάλιστα έφθασε και μέχρι του σημείου να ζητήσει και την εξαγορά της αγκαλιάς, που είχαν ανοίξει οι πρόγονοί μας στους διωκόμενους τότε Εβραίους, και επικεντρώθηκε στις εθνοτικές – θρησκευτικές ρίζες των πολιτών της, κάτι το οποίο πυροδοτεί τον αντισημιτισμό.

● Σε έναν κόσμο, όπου ακόμη και οι Άραβες αρνούνται έναν διάλογο με τη Χαμάς, συνομίλησε μαζί της επιδεικνύοντας μια συμπεριφορά λες και βάλθηκε «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά», συμπεριφορά η οποία χειροκροτήθηκε από κάποιους.

● Παρόλο το ρόλο της αυτό, δεν προσκλήθηκε στο γεύμα που παρέθεσε το Ισραήλ, αλλά και καμμία άλλη χώρα δεν έδειξε την αντίθεσή της στη μη πρόσκληση αυτή της Τουρκίας από το Ισραήλ.

● Στη συνάντηση που οργάνωσε η Εμινέ Ερντογάν για το λαό της Παλαιστίνης δεν παρέστη καμμία άλλη «πρώτη» κυρία από τη Δύση, μη εξαιρουμένης ακόμη και της συζύγου του Ισπανού Π/Θ, ο οποίος είναι συμπρόεδρος με τον Ερντογάν σε κοινό διεθνές σχέδιο.

Ο Ερντογάν:

● Βασιζόμενος σε εμπιστευτική πληροφόρηση του Ισραήλ, ανακοίνωσε σε όλο τον κόσμο ότι τη μη απελευθέρωση των βουλευτών της Χαμάς, οι οποίοι είχαν συλληφθεί από το Ισραήλ κατά την επιχείρηση της Γάζας, την ζήτησε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Παλαιστίνης Μαχμούτ Αμπάς. Με τον τρόπο αυτό τις μυστικές συνομιλίες τις υποβίβασε σε επίπεδο κοινωνικών σχολίων.

● Ενώ χειροκροτεί την εκλεγμένη Χαμάς, από την άλλη πουλά τον εκλεγμένο Μαχμούτ Αμπάς.

● Ενώ όλος ο κόσμος καταβάλλει προσπάθειες για τη βελτίωση των σχέσεων Χαμάς – Άλ Φατάχ, αυτός κατέβαλε προσπάθειες προκειμένου να τις χειροτερέψει.

● Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, κατάπιε όλες τις υποσχέσεις που έδωσε λίγο πριν λάβει την ημερομηνία έναρξης των συνομιλιών για την Ε.Ε..

● Τις συνομιλίες για την Ε.Ε. από το 2005 και εντεύθεν τις τρενάρει.

● Χωρίς δισταγμό, έθεσε απέναντί του το εβραϊκό λόμπι της Αμερικής, το οποίο κάθε φορά καταβάλλει προσπάθειες προκειμένου να μην περάσει από το Αμερικανικό Κογκρέσο το αρμενικό ψήφισμα.

● Σε κάθε ευκαιρία επιδεικνύει μια συμπεριφορά, λες και επιπλήττει τους πολιτικούς ηγέτες των χωρών της Ε.Ε..

Πάντα, στην εξωτερική πολιτική – σημειώνει ο αρθρογράφος – αναζητούνται δύο βασικές αρχές, η εσωτερική συνέπεια και η αξιοπιστία.

Οι δύο αυτές αρχές έχουν καταπατηθεί από τον Π/Θ Ερντογάν. Αυτός, έχοντας το φόβο του κόμματος Saadet [ισλαμικής απόκλισης], παράγει αποκλειστικά πολιτικές για την εκλογική αναμέτρηση της 29ης Μαρτίου [δημοτικές εκλογές στην Τουρκία].

Φαίνεται, λοιπόν, ότι με τη διαχείριση των πραγματικών προβλημάτων της Τουρκίας με τον έξω κόσμο ο Π/Θ προγραμματίζει να ασχοληθεί μετά την 30η Μαρτίου.


Read more...

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΑΣΚΗΣΕΩΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ


Πρέπει κάποτε να αντιληφθούμε ότι οι τουρκικές στρατιωτικές ασκήσεις στο Αιγαίο δεν αποτελούν απλώς θαλάσσιες ή αεροπορικές εκδρομές για ξεμούδιασμα αλλά διεξάγονται εν όψει συγκεκριμένων επιτελικών σχεδίων πολέμου και συνιστούν μιαν υποτυπώδη εφαρμογή τους σε καιρό ειρήνης. Η ανάλυσή τους συνεπάγεται διείσδυση στις στρατηγικές προθέσεις της Τουρκίας οι οποίες διαγράφονται ως εξής: Εξουθένωση της ελληνικής αεροπορίας και του ελληνικού ναυτικού, πρόκληση εκτεταμένης ζημίας στην αμυντική ικανότητα της Ελλάδας και τέλος μείωση της μαχητικής ικανότητας των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Ειδικότερα επισημαίνεται η πρόσφατη τουρκική προσπάθεια για αύξηση της ικανότητας διείσδυσης των τουρκικών φρεγατών εφοδιασμένων με άκρως σύγχρονα συστήματα στοχοποίησης. Με βάση αυτά τα δεδομένα πρέπει να αντλήσουμε τα αντίστοιχα (lessons learned)διδάγματα. Εν όψει του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων η τουρκική πλευρά θα διέπραττε σοβαρό σφάλμα αν διεξήγαγε απευθείας πόλεμο για εδαφική κατάκτηση, επικεντρώνοντας εκεί τις δυνάμεις της και κάνοντας αλλού κάποιους παραπλανητικούς αντιπερισπασμούς. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε για την Τουρκία μέγα λάθος γιατί δεν θα της επέτρεπε να αξιοποιήσει στο έπακρο τις ένοπλες δυνάμεις της άρα την υπεροπλία της. Γι’ αυτό τον λόγο η τουρκική πλευρά δεν θα διεξήγε πόλεμο επιδιώκοντας απευθείας εδαφικές κατακτήσεις και επικεντρώνοντας σε αυτές το στρατιωτικό της δυναμικό. Όπως δείχνουν όλα τα σενάρια των ασκήσεων και τα σύγχρονα οπλικά συστήματα τα οποία χρησιμοποιεί θα έκανε κάτι πολύ διαφορετικό. θα προκαλούσε ένα θερμό επεισόδιο και θα το χρησιμοποιούσε ως πρόσχημα και ως εφαλτήριο για να καταφέρει ένα μαζικό πρώτο πλήγμα στρεφόμενο εναντίον του κορμού των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων δηλαδή του κύριου όγκου της αεροπορίας και των κύριων μονάδων του στόλου. Η τουρκική πλευρά γνωρίζει καλά τη βασική αρχή της στρατηγικής ότι πρωταρχικός σκοπός του πολέμου δεν είναι η κατάληψη εδαφών αλλά η συντριβή των εχθρικών ενόπλων δυνάμεων διότι τότε καταλαμβάνεις με την ησυχία σου όσα εδάφη θέλεις. Έτσι η τουρκική επίθεση θα επικεντρωνόταν σε στρατηγικώς καίρια σημεία και αν πετύχαινε θα καθιστούσε με τη διαθέσιμη σήμερα δύναμη πυρός αδύνατη κάθε συνέχιση του πολέμου από ελληνικής πλευράς. Το μαζικό πρώτο πλήγμα θα δημιουργούσε επιπλέον τετελεσμένα τα οποία θα βάραιναν αποφασιστικά όχι μόνο σε διαπραγματεύσεις μεταξύ των αμέσως ενδιαφερομένων αλλά και σε διαμεσολαβητικές προσπάθειες τρίτων. Ακριβώς γι’ αυτό έχει προφανώς επικεντρώσει το πολεμικό της σχέδιο στο σημείο όπου υπερέχει και τούτο συμβαίνει να είναι το κρίσιμο σημείο. Η ανάλυση της τελευταίας τουρκικής άσκησης στο Αιγαίο όπου είχαμε διείσδυση τούρκικης φρεγάτας σε απόσταση βολής από τον Ναύσταθμο επιβεβαιώνει πλήρως αυτή την πρόθεση. Δεν είναι τόσο σημαντικό αν την έννοια και τη στρατηγική βαρύτητα του πρώτου πλήγματος στον σύγχρονο πόλεμο δεν τις κατανοούν πολιτευόμενοι και δημοσιογράφοι οι οποίοι αναλύουν μονίμως τους πίνακες παραβάσεων –παραβιάσεων ( 868 παραβάσεις έναντι 688 του 2008 και 1.289 παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου το 2007 έναντι 1.288 το 2008) θα ήταν όμως ολέθριο αν δεν τις συνειδητοποιούσε η υπεύθυνη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.



Χρήστος. Κουτσογιαννόπουλος

Ταξχος(εα)- Διεθνολόγος


Read more...

Απόνερα στο Αιγαίο


Προφανώς οι θεοί στο Αιγαίο φρόντισαν και φροντίζουν να μη μένει τίποτε ανεξήγητο και σε ό,τι αφορά τα τεκταινόμενα στο πέλαγος αυτό. Το δεδομένο που έχει λάβει μορφή θρησκείας στον αιγαιακό χώρο είναι το αξίωμα πως οι Τούρκοι, λόγω εσωτερικής έντασης και αοριστίας, εξάγουν την ένταση στο Αιγαίο και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Σε αυτό καταφεύγουν όλες οι περισπούδαστες θεωρήσεις στην Ελλάδα κάθε φορά που ανακύπτει μία ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις η οποία δεν μπορεί να εξηγηθεί με τους υφιστάμενους νόμους. Εκεί παρεμβαίνει η θρησκεία, η δεισιδαιμονία και ο από μηχανής θεός: οι Τούρκοι εξάγουν την εσωτερική τους ένταση και αοριστία.
Ποιο είναι το στοιχείο της τουρκικής εσωτερικής έντασης και αοριστίας στη φάση αυτή; Το όλο σκηνικό γύρω από την υπόθεση του παρακράτους, της γνωστής υπόθεσης «Εργκενεκόν» που έχει πάρει τον δρόμο των δικαστηρίων, αλλά ταυτόχρονα αναπαράγει και την πατροπαράδοτη αντιπαράθεση των οπαδών του πολιτικού Ισλάμ, που τυγχάνει να είναι η πολιτική εξουσία, με τον χώρο των λεγόμενων Κεμαλικών.
Καταρχάς, αφού γίνεται λόγος για «πατροπαράδοτη αντιπαράθεση», μάλλον δεν μπορεί να γίνει λόγος για αοριστία, διότι η Τουρκία έζησε, ζει και θα ζει με την εν λόγω αντιπαράθεση. Αν εξέλειπε η αντιπαράθεση αυτή θα υπήρχε αοριστία, βρίσκω. Και διακατέχομαι από έντονη επιθυμία να αναρωτηθώ αν στην προηγούμενη σημαντική φάση κατά την οποία η τουρκική κοινή γνώμη είχε ασχοληθεί με το παρακράτος –την περίοδο 1996-97 που άρχισε η διαδικασία αποκαλύψεων και δίκης σχετικά με το τουρκικό παρακράτος, μία υπόθεση που είχε ονομαστεί Σουσουρλούκ– υπήρχε από τουρκικής πλευράς τάση για εξαγωγή της έντασης στα ελληνοτουρκικά.
Στην ίδια περίοδο υπήρχε η ένταση με τα Ίμια, αλλά το Σουσουρλούκ ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1996 ενώ η κρίση στις βραχονησίδες είχε ξεκινήσει τον Δεκέμβριο του 1995, για να πάρει διαστάσεις κατά τον Ιανουάριο του ίδιου έτους. Ακολούθησε η τουρκική πρόταση για εφ’ όλης της ύλης διάλογο, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα το περίφημο κοινό ανακοινωθέν Σημίτη - Ντεμιρέλ στις 8 Ιουλίου 1997 στη Μαδρίτη. Ένα κείμενο που έκτοτε προτάσσει συνεχώς η Άγκυρα ενώ η Αθήνα αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι, διότι το κείμενο, όπως και να το κάνουμε, εκθέτει την ελληνική πλευρά και τους τότε χειρισμούς της. Είναι το μόνο διμερές κείμενο που κάνει λόγο για «ζωτικά συμφέροντα» των χωρών στο Αιγαίο που μάλιστα σχετίζονται με την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία. Πρόκειται για σημείο που εξυπηρετεί κυρίως τις τουρκικές θέσεις.
Το αξίωμα «οι Τούρκοι εξάγουν την εσωτερική τους ένταση» έχει χαρακτήρα «αρλουμπολογίας» επειδή είναι «δεισιδαιμονία». Επειδή λαμβάνεται υπόψη ως μοναδική αιτία της όποιας έντασης. Σε περίπτωση όμως που λαμβανόταν υπόψη συνδυαστικά, σαφώς και θα είχε σημασία Αν δηλαδή τοποθετούνταν σε ένα πλαίσιο το οποίο θα περιλάμβανε επίσης κριτήρια όπως οι μεταπτώσεις στην πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων εδώ και δεκαετίες, οι περίεργες απορίες που προκύπτουν από συμπτώσεις πολύ ενδιαφέρουσες και οι συγκυρίες και σκοπιμότητες στην Ελλάδα και στην Τουρκία, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Οι μεταπτώσεις είναι η κλασική περίπτωση της αργής ή γοργής κλιμάκωσης της έντασης στα ελληνοτουρκικά που σχεδόν κατά κανόνα είχε ως αποκορύφωμα τον διάλογο και την παρέμβαση των Αμερικανών ή των Ευρωπαίων.
Οι περίεργες συμπτώσεις είναι το γεγονός ότι ο Κώστας Σημίτης αναλάμβανε πρωθυπουργός τον Ιανουάριο του 1996, με την κρίση των βραχονησίδων αγκαλιά. Είναι επίσης το γεγονός ότι ο Κώστας Καραμανλής, ξαφνικά και εν μέσω Βατοπεδίου, εσωκομματικών ζητημάτων, οικονομικής κρίσης και έντασης στους δρόμους της Ελλάδας λόγω κινητοποιήσεων, βρέθηκε αγκαλιά με μία νέα ελληνοτουρκική ένταση.
Τέλος, οι συγκυρίες και οι σκοπιμότητες σχετίζονται με τις ισορροπίες που διαμορφώνονται στο εσωτερικό της Ελλάδας και της Τουρκίας, υπό το φως των οποίων ισορροπιών μπορεί κανείς να παρατηρήσει και να παρακολουθήσει την τουρκική ή την ελληνική συμμετοχή στην πρόκληση της έντασης.
Διότι η ιστορία των εντάσεων στο Αιγαίο είναι ουσιαστικά ιστορία σκοπιμοτήτων και συγκυριών, οι οποίες προέταξαν ή μεγέθυναν μία στρατιωτική αντιπαράθεση που είναι έτσι κι αλλιώς καθημερινή ρουτίνα. Και είναι έτσι, διότι οι Τούρκοι δεν καθορίζουν χρονοδιάγραμμα αμφισβήτησης των ελληνικών θέσεων και απόψεων. Το κάνουν σχεδόν σε καθημερινή βάση. Τότε γιατί δεν έχουμε επί 365 μέρες ένταση στο Αιγαίο, αλλά μόνο σε κάποιες φάσεις;
Αν λοιπόν θεωρούμε ότι οι εσωτερικές ισορροπίες οδηγούν την Τουρκία να αναδείξει την ένταση στα ελληνοτουρκικά, θα πρέπει να αποδεχθούμε το ίδιο και για την Αθήνα.
Και τέλος, αν πάρουμε το αξίωμα «οι Τούρκοι εξάγουν την ένταση» και κοιμόμαστε αγκαλιά με αυτό, τότε αυτό είναι άλλοθι για την απραξία στην αναζήτηση και στη δημοσιοποίηση πληροφοριών.
Αν αναπαράγουμε, με βάση το αξίωμα αυτό, ό,τι μας διοχετεύουν αυτοί που μας τα διοχετεύουν και κάνουν κατά τα άλλα τη δουλειά τους οι άνθρωποι, τότε προσαράζουμε εμείς σε ντουβάρια όταν τουρκικά πλοία προσαράζουν σε νησιά, όπως είχε συμβεί στα Ίμια τον Δεκέμβριο του 1995. Τότε, και επειδή αυτοί που μας διοχετεύουν αυτά που μας διοχετεύουν κάνουν τη δουλειά τους, αλλά εμείς όχι, βρισκόμαστε αγκαλιά –και βουλιάζουμε με το βάρος αυτό– με πραγματικότητες όπως μία πρόσφατη. Ικανοποίηση της ελληνικής πλευράς, επειδή οι Ρώσοι έμμεσα στήριξαν τις ελληνικές θέσεις, ζητώντας την άδεια της Αθήνας και όχι της Τουρκίας για διέλευση πολεμικού τους πλοίου, ήταν αυτό που προέκυπτε από τα δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου, πράγμα που ήταν διαρροή από αρμόδιους. Έλα δες όμως που οι Ρώσοι ζήτησαν από την Αθήνα την άδεια και στη συνέχεια έκαναν στο Αιγαίο άσκηση με τους Τούρκους…

Read more...

Γκρίζες ζώνες, σκοτεινές προθέσεις

Την ανατροπή των διεθνών συνθηκών με τις οποίες καθορίζονται τα σύνορα στο Αιγαίο (Λωζάνη 1923, ιταλοτουρκικό πρωτόκολλο 1932, Παρίσι 1947) επιδιώκει η Άγκυρα, που κλιμακώνει τις προκλήσεις της δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για εκδήλωση θερμού επεισοδίου.
της Αγγελικής Σπανού

Διπλωματικοί κύκλοι εκτιμούν ότι η τουρκική πλευρά επιθυμεί την επανερμηνεία των συνθηκών και την έναρξη διμερούς διαπραγμάτευσης εφ’ όλης της ύλης των μεθοριακών θεμάτων. Η Αθήνα έχει αποφασίσει να μην απαντά στην ένταση με ένταση, προκειμένου να αποφευχθούν ακραίες καταστάσεις και η δημιουργία σκηνικού Ιμίων στο Αγαθονήσι και στο Φαρμακονήσι. Υπάρχει, πάντως, έντονη ανησυχία για το ενδεχόμενο ατυχήματος λόγω των επικίνδυνων ελιγμών στους οποίους επιδίδονται τα τουρκικά μαχητικά. Το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει πολλά διαβήματα από την ελληνική προς την τουρκική πλευρά και το αντίστροφο.
Το συμπέρασμα που προκύπτει, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, από αυτές τις επικοινωνίες είναι ότι η Άγκυρα αμφισβητεί ευθέως το εδαφικό καθεστώς στα Δωδεκάνησα και θεωρεί «γκρίζα ζώνη» όλα τα νησιά που δεν κατονομάζονται ρητώς στις διεθνείς συνθήκες.
Με βάση αυτό το σκεπτικό αξιώνει την ουδετεροποίηση των αμφισβητούμενων από την Τουρκία περιοχών και την αποφυγή οποιασδήποτε μορφής άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων. Για τον λόγο αυτόν υπήρξε εντονότατη ενόχληση για την επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια στο Αγαθονήσι, ανήμερα των Θεοφανίων. Σύμφωνα με πολλές ενδείξεις, η Τουρκία προσανατολίζεται στη διεθνοποίηση των απόψεών της για τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα επιδιώκοντας την καταγραφή τους στους διεθνείς ναυτικούς χάρτες και στον ΟΗΕ.
Το νομικό επιχείρημα που χρησιμοποιεί το κατεστημένο στην Άγκυρα είναι ότι το καθεστώς των νησιών στο Αιγαίο έχει οριστεί με παρερμηνεία διεθνών συμφωνιών. Υποστηρίζεται δηλαδή ότι «η αρχή των τριών μιλίων που ορίζει η ειρηνευτική Συνθήκη της Λωζάνης επιβεβαιώνει την κυριαρχία της Τουρκίας στα νησιά, νησάκια και βραχονησίδες που βρίσκονται εντός των τριών μιλίων απόστασης από τις τουρκικές ακτές, αλλά δεν ακυρώνει την κυριαρχία (της Τουρκίας) πάνω σε αυτές που βρίσκονται πέρα από αυτή την απόσταση».
Διπλωματικές πηγές εξηγούν ότι η τουρκική στρατιωτική δραστηριότητα επικεντρώνεται στο Αγαθονήσι και στο Φαρμακονήσι προκειμένου να εκπεμφθεί το μήνυμα ότι η ελληνική κυριαρχία εκεί είναι περιορισμένη και υπό όρους. Η απάντηση της ελληνικής διπλωματίας είναι ότι συμφωνίες που αφορούν σύνορα και εδαφικά καθεστώτα διέπονται από την αρχή της σταθερότητας, είναι διαρκείς και αμετάβλητες. Παρ’ όλα αυτά, η Άγκυρα επιμένει ότι οι νομικές διαδικασίες για την ιταλοτουρκική συμφωνία της 28ης Δεκεμβρίου του 1932 δεν είχαν ολοκληρωθεί και ότι η συμφωνία δεν κατετέθη στην Κοινωνία των Εθνών.
Η απάντηση της ελληνικής διπλωματίας είναι ότι η συμφωνία αυτή ήταν συμπληρωματική της συμφωνίας της 4ης Ιανουαρίου του 1932, η οποία είχε εγκριθεί και από τα δύο μέρη και είχε κατατεθεί στην Κοινωνία των Εθνών. Επιχείρημα της ελληνικής πλευράς είναι επίσης ότι η Τουρκία στην περίοδο 1932-1947 και αργότερα, μέχρι την κρίση των Ιμίων το 1996, ποτέ δεν αμφισβήτησε την ισχύ των συμφωνιών αυτών, ενώ το 1950 είχε αποδεχθεί τη ναυτική οροθέτηση της περιοχής με την περιφερειακή συμφωνία για την αεροναυσιπλοΐα, η οποία υπεγράφη στην Κωνσταντινούπολη και προβλέπει ότι η συνοριακή γραμμή του FIR Αθηνών/Κωνσταντινούπολης συμπίπτει με τα δυτικά τουρκικά σύνορα στην περιοχή.
Επισημαίνεται επίσης από την ελληνική διπλωματία ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει τίτλους κυριαρχίας όπως αυτοί προβλέπονται μόνο σε διεθνείς συνθήκες και όχι βάσει εξωνομικών κριτηρίων, όπως αυτό της απόστασης (χωρίς καμιά νομική αναφορά) το οποίο επικαλείται η τουρκική διπλωματία.
Η επιμονή της Άγκυρας στη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» καθιστά αδιέξοδο και τον διάλογο που διεξάγεται σε υπηρεσιακό επίπεδο για τα ζητήματα του Αιγαίου. Για την ελληνική πλευρά τα πράγματα είναι σαφή: το νομικό καθεστώς των νησιών είναι σαφώς προσδιορισμένο και δεν υπάρχει καμία νομική αβεβαιότητα γι’ αυτό. Επιπλέον, όλα τα νησιά, κατοικημένα ή όχι, ανεξάρτητα από το πώς ορίζονται (νησίδες, βραχονησίδες, βράχοι κ.λπ. – οι ονομασίες αυτές έχουν μόνον γεωγραφικό και όχι νομικό περιεχόμενο) και ανεξαρτήτως του μεγέθους τους, τυγχάνουν της ίδιας μεταχείρισης τόσο από τη Συνθήκη της Λωζάνης, το 1923, όσο και από τη Συνθήκη του Παρισιού, το 1947. Συνεπώς δεν υπάρχει κανένα απολύτως κενό όσον αφορά το νομικό καθεστώς των νησιών σε ολόκληρη την περιοχή του Αιγαίου. Αυτή η απάντηση που μονότονα δίνει η ελληνική διπλωματία δεν καλύπτει την Άγκυρα, η οποία με κάθε τρόπο υπενθυμίζει ότι αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε περίπου 130 νησιά και νησίδες με το επιχείρημα ότι οι διεθνείς συνθήκες δεν προσδιορίζουν ελληνική κυριαρχία ονομαστικά σε αυτές τις περιπτώσεις. Παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας εκφράζουν τον προβληματισμό τους για το γεγονός ότι μετά την «ουδετεροποίηση» των Ιμίων έρχεται η σειρά των νησιών Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι επί των οποίων εδώ και μήνες γίνονται συνεχείς υπερπτήσεις από τουρκικά μαχητικά ακόμη και στα εκατό μέτρα, ενώ σημειώνονται αναχαιτίσεις ελληνικών αεροσκαφών στον εναέριο χώρο τους και παρενοχλήσεις ελληνικών ακταιωρών στα χωρικά τους ύδατα.

Read more...

ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ???????

ΜΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ, ΘΕΩΡΗΣΑΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΜΑΣ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΟΥΜΕ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΜΕ ΣΕ ΑΛΛΟ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ BLOG. ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.......

κ. ΘΩΜΑ ΣΑΡΑ, αρχισυντάκτη τηs Βορειο – Αμερικανικήs Επιθεώρησηs « ΠΑΤΡΙΔΕΣ » , Προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Συντακτών του Ξενόγλωσσου Τύπου του Καναδά

Περί τα τέλη τηs δεκαετίαs του 1990, η Ουάσιγκτον φιλοξένησε τουs εταίρουs τηs βόρειο Ατλαντικήs Συμμαχίαs γνωστήs ωs ΝΑΤΟ, με την ευκαιρία των γιορτασμών τηs πεντηκοστήs επετείου τηs συμμαχίαs. Η επέτειοs γιορτάστηκε πανηγυρικά μέσα σε μια ατμόσφαιρα επίδειξηs δύναμηs. Στα πλαίσια αυτών των πανηγυρισμών, οι οποίοι θύμιζαν “ρωμαϊκό θρίαμβο”, πραγματοποιήθηκαν σπουδαίεs συζητήσειs πάνω στιs επερχόμενεs αλλαγέs στα Βαλκάνια, τη τύχη του Κόσσοβο και των υπόλοιπων επαρχιών τηs πρώην Γιουγκοσλαβίαs, καθώs επίσηs και τη διαμόρφωση των συνοριακών γραμμών των διαφόρων διοικήσεων τηs περιοχήs. Σύμφωνα με ότι μπορώ να γνωρίζω από Ελληνικήs πλευράs, ο πρωθυπουργόs τηs χώραs ήταν παρόν, οι αντιδράσειs του οποίου υπήρξαν ελάχιστεs...

Μήνεs αργότερα την ίδια χρονιά (1999), πραγματοποιήθηκε στο Τορόντο του Καναδά η ετήσια σύνοδοs τηs πολιτικήs ηγεσίαs των μελών του ΝΑΤΟ, με συμμετοχή των Υπουργών Άμυναs όλων των χωρών μελών. Την Ελλάδα εκπροσώπησε ο Άκηs Τσοχατζόπουλοs, Υπουργόs Αμυναs, επικεφαλήs μιαs μικρήs αντιπροσωπείαs και ενόs σχετικά μεγάλου αριθμού δημοσιογράφων από την Αθήνα. Την ομάδα αυτή ενίσχυαν ο Πρέσβηs τηs Ελλάδαs στο Καναδά Γιάννηs Θωμόγλου και ο διευθυντήs του γραφείου τύπου τηs πρεσβείαs. Οι συζητήσειs περιστράφηκαν γύρω από τιs διαμορφώσειs στα Βαλκάνια. Οι πληροφορίεs που είχα έλεγαν ότι η ελληνική αντιπροσωπεία βασικά συμφωνούσε με τιs αποφάσειs χωρίs να εκδηλώσει καμία ουσιώδη αντίδραση στα σχέδια αυτά αλλαγήs των συνόρων.

Οι εργασίεs του συνεδρίου έκλεισαν με συνεντεύξειs τύπου των συμμετεχόντων μελών. Στην συνέντευξη τηs Ελληνικήs αντιπροσωπείαs, ο Υπουργόs αρκέστηκε να δηλώσει ότι όλα πήγαν καλά και ότι η Ελλάδα . . . έφευγε κερδισμένη από την σύνοδο. Ακολούθησε η συνέντευξη τύπου τηs αντιπροσωπείαs των ΗΠΑ τηs οποίαs προΐστατο ο Υπουργόs Άμυναs Δαβίδ Κοέν, με τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων τηs χώραs και εκπροσώπουs του τμήματοs εξωτερικών υποθέσεων. Μιλώνταs στουs δημοσιογράφουs ο Αμερικανόs πολιτικόs τόνισε ότι οι εργασίεs πήγαν πολύ καλά και ότι ο ίδιοs ήταν πραγματικά ενθουσιασμένοs για την συνεργασία και κατανόηση που επέδειξαν όλα τα μέλη. Κάποια στιγμή κατά την διάρκεια των ερωτήσεων βρήκα την ευκαιρία και ρώτησα τον ομιλητή πωs είναι δυνατόν να μιλά για “συνεργασία και κατανόηση”, ενώ την ίδια ώρα οι ειδήσειs ανέφεραν ότι αεροσκάφη τηs πολεμικήs αεροπορίαs τηs Τουρκίαs παραβίαζαν τον εναέριο χώρο τηs Ελλάδαs, καθώs επίσηs ότι μόλιs πρόσφατα οι δύο χώρεs μέλη τηs συμμαχίαs, ήλθαν τόσο κοντά στο πόλεμο εξ αιτίαs ορισμένων ελληνικών βραχονησίδων που διεκδικούσε η “σύμμαχοs τηs Ελλάδαs, Τουρκία.”

“Έχειs δίκιο,” συμφώνησε με τα λόγια μου ο Αμερικανόs υπουργόs τηs κυβέρνησηs Κλίντον, “εδώ έχουμε πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που πιστεύω ότι τελικά είμαστε στο σημείο επίλυσηs του, καθώs η Ελληνική πλευρά αποδέχεται ορισμένουs συμβιβασμούs ικανοποίησηs αιτημάτων τηs Τουρκίαs, παραιτούμενη για τον σκοπό αυτόν δικαιωμάτων τηs , προs όφελοs τηs εδραίωσηs τηs ειρήνηs και καλήs γειτονίαs μεταξύ των δύο χωρών. Αυτή είναι μια υποχρέωση που ανέλαβε η ελληνική πλευρά και πιστεύω ότι σύντομα το θέμα αυτό θα έχει τακτοποιηθεί.”

Κατά σύμπτωση μερικέs εβδομάδεs αργότερα επισκέφθηκε το Τορόντο ο Υπουργόs Εξωτερικών τηs Ελλάδαs Γιώργοs Παπανδρέου. Με την ευκαιρία εκείνηs τηs επίσκεψηs, οργανώθηκε συνέντευξη τύπου του Υπουργού προs τουs φορείs των ομογενειακών μέσων μαζικήs ενημέρωσηs, σε κεντρικό ξενοδοχείο του Τορόντο. Όταν κάποτε και με αρκετή καθυστέρηση εμφανίστηκε ο Υπουργόs αναφέρθηκε πάνω στο πρόγραμμα τηs κυβέρνησηs και υπεραμύνθηκε τηs πολιτικήs του να ονομάσει τουs μουσουλμάνουs τηs Θράκηs ωs Τούρκουs. Ζήτησε δε την κατανόηση των αποδήμων ομογενών οι οποίοι έχουν τιs δικέs τουs εμπειρίεs πάνω στον πολύ-πολιτισμό. Αναφερόμενοs πάνω στο Μακεδονικό και ιδιαίτερα στην νεοσύστατη δημοκρατία τηs ΦΥΡΟΜ, ο επί κεφαλήs τηs ελληνικήs διπλωματίαs δήλωσε ότι “μαs συμφέρει σαν έθνοs να γειτονεύουμε με μια αδύνατη δημοκρατία την οποία είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε να επιζήσει, παρά να τη σπρώξουμε με την άρνησή τηs αποδοχήs μαs στα σλαβόφωνα κράτη τηs περιοχήs, όπωs η Βουλγαρία και η Σερβία”.

Όταν κάποια στιγμή μου δόθηκε ο λόγοs, ανέφερα στον Υπουργό τουs ισχυρισμούs των Αμερικανών υπευθύνων και τον ρώτησα εάν πραγματικά συμφωνεί μαζί τουs. “Για του λόγου του αληθέs”, τόνισα, “επικαλούμαι και την μαρτυρία του Πρέσβη σαs στο Τορόντο ο οποίοs ήταν παρόν και άκουσε αυτά που ειπώθηκαν”, και του έδειξα τον παρακαθήμενό του Γιάννη Θωμόγλου, Πρέσβη τηs Ελλάδαs στην Οτάβα.

Ο υπουργόs αφού μου άκουσε, απάντησε: Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γηs λιγότερα από εκείνα που μαs ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείs, παρά να έχουμε ότι μαs ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιαs ξαφνικήs επίθεσηs κακόβουλων γειτόνων εναντίον μαs.”

Έμεινα με το στόμα ανοικτό από την απάντηση του Υπουργού. Ήταν η πρώτη φορά στα σαράντα χρόνια τηs δημοσιογραφικήs μου εμπειρίαs που δεχόμουν την επιβεβαίωση των πληροφοριών μου από το πλέον υπεύθυνο στόμα, τον υπουργό εξωτερικών υποθέσεων τηs Ελλάδαs. Σύμφωνα με τουs διεθνώs αναγνωρισμένουs κανόνεs ρώτησα τον Υπουργό εάν είχε ενημερωθεί και συμφωνούσε μαζί του ο Ελληνικόs λαόs στον οποίο ανήκε η υπό διαπραγμάτευση γη. Δυστυχώs ο τελευταίοs δεν πρόλαβε να απαντήσει καθώs έγινε παρεμβολή από τον γραμματέα τύπου του υπουργού και μου ζητήθηκε να αρκεσθώ μόνο σε μία ερώτηση, “προκειμένου να δοθεί η ευκαιρία ερωτήσεων και στουs υπόλοιπουs εκδότεs των παροικιακών εντύπων”. Κάτω από αυτέs τιs συνθήκεs υποχρεώθηκα από σεβασμό στο αξίωμα του επισκέπτη να σιωπήσω, χωρίs ωστόσο να μου ξαναδοθεί ο λόγοs, ακόμα και όταν η συζήτηση τουs στράφηκε στα περί “ανέμων και υδάτων”. Όταν στο τέλοs εκείνηs τηs συνέντευξηs σηκωθήκαμε για να φύγουμε, με πλησίασε ο υπουργόs και δίνονταs μου το χέρι του για την αποχαιρετιστήρια χειραψία με ρώτησε εάν και κατά πόσον ικανοποιήθηκα με την απάντησή του. “ Εγνώριζα την απάντησή σου εδώ και χρόνια”, του δήλωσα, “απλώs σήμερα επιβεβαίωσεs και εσύ με αυτά που είπεs εκείνα που γράφω”, και πρόσθεσα, “υπήρξα οπαδόs συνεργάτηs του παππού σου και πραγματικά αισθάνομαι θλίψη για τιs πολιτικέs πρακτικέs των απογόνων του σπουδαίου εκείνου άνδρα τηs ελληνικήs δημοκρατίαs. Σου υπόσχομαι κ. Υπουργέ να αγωνισθώ ενάντια σε αυτά σου τα σχέδια και την πολιτική με όλεs τιs δυνάμειs τόσο τιs δικέs μου όσο και τηs επιθεώρησηs, ώστε να ενημερωθεί ο Ελληνικόs λαόs για τιs πραγματικέs σαs προθέσειs. Επειδή μεταξύ άλλων πιστεύω ότι η εκλογή σου στο κοινοβούλιο των Ελλήνων σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ερμηνευτεί ωs δικαίωμα εκποίησηs τηs χώραs. ” Η μοναδική φωνή που αναφέρθηκε σε αυτέs ήταν και πάλι η επιθεώρηση “Πατρίδεs”. Αυτή, δυστυχώs, είναι η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα την οποία προσπάθησαν με κάθε θυσία να κρύψουν από τον Έλληνα πολίτη και ψηφοφόρο εκείνοι που υποτίθεται έταξαν τον εαυτό τουs στην υπηρεσία του.

Δύο μέρεs αργότερα συναντήθηκα, τυχαία, με τον πρέσβη Γιάννη Θωμόγλου. “Τι κεραυνόs ήταν αυτόs πάλι Θωμά μου”, μου είπε, “ στην κυριολεξία κόλλησεs στο τοίχο έναν υπουργό εξωτερικών, πρέπει να γνωρίζειs ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, δεν επιτρέπονται”. “Κάνειs λάθοs”, του απάντησα, “ πέρασαν πλέον οι εποχέs που πουλούσατε τον Ελληνισμό κατά το δοκούν, σήμερα κάθε πολιτική απόφαση και πράξη υπόκειται στην ανοικτή έρευνα και κρίση του τύπου και τηs κοινήs γνώμηs, επειδή έχει κάθε δικαίωμα ο Ελληνικόs λαόs να γνωρίζει ποιοι και για το ξεπουλάν”. Ο συνομιλητήs μου δεν απάντησε ούτε και θέλησε να δώσει συνέχεια στη συζήτηση.

Ύστερα από μερικέs εβδομάδεs βρέθηκα και πάλι στην Ουάσιγκτον όπου είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με τον ομογενή βουλευτή τηs ομοσπονδιακήs κυβέρνησηs των Ηνωμένων πολιτειών Μανώλη Μπιλιράκη, έναν υπέροχο και παντοδύναμο πολιτικά νομοθέτη του Αμερικανικού Κογκρέσου καταγόμενο από την Κάλυμνο. Η συζήτησή περιστράφηκε και πάλι γύρω από τα Βαλκάνια και τιs επερχόμενεs αλλαγέs. Ομολογώ ότι η πικρία του συνομιλητή μου ήταν τόση ώστε να μην κάνει την παραμικρή προσπάθεια να αποκρύψει την αγανάκτησή του για την απαράδεκτη πολιτική των Αθηναϊκών κυβερνήσεων.(Στο σημείο αυτό θεωρώ υποχρέωση μου να δηλώσω ότι τόσο ο Μανώληs Μπιλιράκηs από τιs ΗΠΑ, όσο και ο εξάδελφόs του Γιάννηs Κάννηs, ομοσπονδιακόs βουλευτήs του Καναδά, κάθε καλοκαίρι επισκέπτονταν την ιδιαίτερη πατρίδα καταγωγήs τουs, την Κάλυμνο, και με νοικιασμένα σκάφη αναρτούσαν την Ελληνική, Αμερικανική και Καναδική σημαία και αρμένιζαν γύρω από τιs βραχονησίδεs Ίμια, προκαλώνταs την οργή τηs Άγκυραs, η οποία έφθασε μέχρι του σημείου διπλωματικού διαβήματοs προs την κυβέρνηση των ΗΠΑ για τιs “προκλήσειs” των δύο πολιτικών Ελληνικήs καταγωγήs.) Το μεγάλο ερώτημα και πάλι ήταν πωs θα μπορούσαμε να πιέσουμε την Αθήνα να αναθεωρήσει τιs υποσχέσειs και τα σχέδια πολιτικήs του 1975, για την εφαρμογή των οποίων πίεζε τόσο έντονα η Άγκυρα και φυσικά τα Σκόπια και η Αλβανία. Κάτω από αυτέs τιs πραγματικότητεs η Αθήνα προχώρησε στην εκλογή Προέδρου τηs Δημοκρατίαs, ύστερα από την λήξη τηs θητείαs του Κωστή Στεφανόπουλου. Νέοs Πρόεδροs προτάθηκε ένα από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και έμπιστοs συνεργάτηs του ιδρυτή του κινήματοs Ανδρέα Παπανδρέου. Ο υποψήφιοs εύκολα κέρδισε τη μάχη τηs κοινοβουλευτικήs αποδοχήs, καθώs υποστηρίχθηκε από τα δύο μεγάλα κόμματα εναλλακτικήs άσκησηs τηs εξουσίαs, του ΠΑΣΟΚ και τηs Νέαs Δημοκρατίαs.

Προσφωνώνταs αργότερα το νέο πρόεδρο η πρόεδροs του Ελληνικού κοινοβουλίου Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη του “υπενθύμιζε” ότι κατά την περίοδο τηs θητείαs του στην κορυφή τηs κρατικήs ιεραρχίαs πρόκειται να συμβούν “σημαντικέs αλλαγέs τηs συνοριακήs γραμμήs σε βάροs τηs Ελλάδαs, απαραίτητεs για την προαγωγή τηs παγκόσμιαs ειρήνηs και την ασφάλεια τηs περιοχήs.” Μια πραγματικότητα την οποία γνώριζε πολύ καλά ο νέοs πρόεδροs τηs δημοκρατίαs, από τα ποιό έμπιστα στελέχη του Ανδρέα Παπανδρέου, και γνώστηs των δεσμεύσεων του αρχηγού του κινήματοs για την εφαρμογή του Νατοϊκού σχεδίου “Φαιδόρα”.

Ήταν η πρώτη φορά που το πολιτικό κατεστημένο των Αθηνών, τολμούσε ανοικτά πλέον να προετοιμάσει τουs Έλληνεs πολίτεs για τιs προθέσειs του να ξεπουλήσει τη Θράκη και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Περιοχέs τιs οποίεs απαιτούσε η Άγκυρα ή η “Νέα Τάξη” είχε υποσχεθεί στα Σκόπια, την δε εφαρμογή τουs είχε αναλάβει το ΝΑΤΟ. Θα μπορούσε όμωs και πάλι ο σκεπτικόs αναγνώστηs να ισχυρισθεί ότι τα λόγια τηs κυρίαs Μπενάκη μάλλον αποτελούσαν κάποια αόριστη αναφορά για “κάθε ενδεχόμενο”. Ίσωs. Έξι μήνεs αργότερα, ωστόσο, μετά την ανάληψη τηs προεδρίαs από τον κ. Παπούλια, την Αθήνα επισκέφθηκε το προεδρείο τηs ΑΧΕΠΑ Αμερικήs και Καναδά για το γνωστό “ετήσιο προσκύνημά τουs στη προγονική γη”. Ανταποδίδονταs τον χαιρετισμό των επισκεπτών του ο Πρόεδροs τηs Δημοκρατίαs, μεταξύ άλλων δήλωσε ότι: στιs μέρεs που μαs έρχονται θα επιτελεσθούν σημαντικέs αλλαγέs στον συνοριακό χάρτη τηs περιοχήs σε βάροs τηs Ελλάδαs, και ζήτησε από τουs επισκέπτεs του να είναι έτοιμοι για άμυνα και αγώνα. “Αυτόs είναι και ο λόγοs που θα πρέπει να προετοιμαστείτε για αγώνα εσείs οι απόδημοι”, συμπλήρωσε ο Πρόεδροs. Μεταξύ εκείνων που συμμετείχαν σε εκείνη την αποστολή ήταν και ο εκπρόσωποs τηs ΑΧΕΠΑ Καναδά, συν-πάροικοs Αντώνηs Μαυρομαράs, ο οποίοs μου δήλωσε πρόσφατα ότι η δήλωση του προέδρου αυτόματα έφερε στη μνήμη του εκείνα που γράφω για δεκαετίεs τώρα στην επιθεώρηση “Πατρίδεs”. Για τον Κάρολο Παπούλια ήταν μια τραγική ομολογία αποδοχήs άσκησηs λαθεμένηs πολιτικήs τόσο του ιδίου όσο και των κομματαρχών τηs Αθήναs, η οποία έφερε ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο τηs χώραs σε κατάσταση ηθικήs και ουσιαστικήs πτώχευσηs.

Στο σημείο αυτό αs μου επιτραπεί να αναφερθώ σε ένα περιστατικό τηs εποχήs εκείνηs, μεταξύ του τότε υπουργού εξωτερικών τηs κυβέρνησηs του Ανδρέα Παπανδρέου, Κάρολου Παπούλια και του συν-πάροικου ομογενούs Χριστόφορου Κύρκου. Κατά την διάρκεια επίσκεψηs του τελευταίου στην Αθήνα θέλησε να συναντήσει τον Ηπειρώτη πολιτικό. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε, στο εστιατόριο του ξενοδοχείου “Μεγάλη Βρετανία” Έτσι λοιπόν μεταξύ ποτού και φαγητού ο Κάρολοs Παπούλιαs, ζήτησε από τον φιλοξενούμενό του να κάνει οτιδήποτε δυνατόν και να βοηθήσει ώστε να διασπαστεί η “Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αμερικήs και Καναδά”, προκειμένου να αποδυναμωθεί και να μη φέρνει εμπόδια με τιs παρεμβάσειs τηs,- ωs εκπρόσωποs των Ηπειρωτών Αμερικήs και Καναδά -, στη χάραξη πολιτικήs από την κυβέρνηση των Αθηνών. Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι ύστερα από εκείνη τη συνάντηση και με την επιστροφή του στο Τορόντο ο Χριστόφοροs εργάσθηκε με πραγματικό ζήλο και κατόρθωσε να διασπάσει την μεγάλη και μαχητική “Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αμερικήs και Καναδά”, με τον ισχυρισμό ότι η πρωτοβουλία στη χάραξη εξωτερικήs πολιτικήs τηs Ελλάδαs, θα πρέπει να ανήκει, χωρίs παρεμβάσειs, στην υπεύθυνη κυβέρνηση και επομένωs ο Καναδάs διαχωρίζει τιs ευθύνεs του από την αδελφή μαχητική οργάνωση των ΗΠΑ. Αιτία αυτήs τηs ενέργειαs του Έλληνα πολιτικού ήταν το γεγονόs των αντιδράσεων των εκπροσώπων τηs Πανηπειρωτικήs Ομοσπονδία ΗΠΑ και Καναδά για την “μονομερή και χωρίs κανέναν απολύτωs όρο προστασίαs των μελών τηs ομογένειαs τηs βορείου Ηπείρου, άρση του εμπόλεμου” με την Αλβανία, το οποίο ίσχυε από τα χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Με τον τρόπο αυτό κατόρθωσε η κυβέρνηση των Αθηνών να αποδυναμώσει την μαχητικότητα των μελών τηs Πανηπειρωτικήs Ομοσπονδίαs και να επιβάλλει την πολιτική τηs, όπωs ακριβώs έγινε και με τη Παμ-μακεδονική Αμερικήs και Καναδά. Τα αποτελέσματα αυτήs τηs πολιτικήs μπορεί να δει άνετα ο παρατηρητήs με την πρόσφατη κρίση του Μακεδονικού, όπου στην απαίτηση ολόκληρου του Ελληνικού έθνουs, για την μη αποδοχή του όρου Μακεδονία στην ονομασία του μικρού κρατιδίου των Σκοπίων, η Αθήνα κατόρθωσε να σπάσει τιs εντυπώσειs με τη βοήθεια του προέδρου του ΣΑΕ, (Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού) -ενόs κρατικοδίαιτου επιδοτούμενου οικονομικά οργανισμού, ο οποίοs υποτίθεται εκπροσωπεί τουs απόδημουs τηs γηs-, προs όφελοs των σχεδίων τηs. Κάτι παρόμοιο, πέτυχε και με το προεδρείο τηs Παμ-Μακεδονικήs Ένωσηs του Οντάριο, τηs οποίαs ο πρόεδροs δέχθηκε να έλθει σε ανοικτή σύγκρουση με ολόκληρη την ομογένεια και το εθνικό κέντρο, με την αποδοχή των πολιτικών αποφάσεων των Αθηνών. Στο σημείο δε αυτό, θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι έγκειται και η ειρωνεία τηs ομολογίαs του Προέδρου τηs Ελληνικήs δημοκρατίαs, ότι “οι απόδημοι οφείλουν να ενωθούν και να προετοιμασθούν για το μεγάλο κίνδυνο που απειλεί την Ελλάδα τηs απώλειαs τμημάτων τηs εθνικήs τηs κυριαρχίαs, κάτι που αναμένεται να πραγματοποιηθεί στο κοντινό μέλλον, μέχρι το 2025” .

Θα πρέπει δε να ομολογήσουμε ότι σε αυτό βοηθήσαμε, λίγο πολύ, όλοι μαs. Ορισμένοι με τον πολιτικό καιροσκοπισμό τουs και την ελπίδα προσωπικών κερδών σε αμοιβή για την προσήλωση και τιs υπηρεσίεs τουs στιs ηγεσίεs του κομματικού κατεστημένου άσκησηs τηs εξουσίαs τηs Ελλάδαs. Άλλοι με την προσφορά υπηρεσιών με αντάλλαγμα την εξυπηρέτηση προσωπικών φιλοδοξιών κάποιαs σταδιοδρομίαs στη πολιτική, την διπλωματία ή την εκκλησία, και άλλοι έναντι υπόσχεσηs μικρό προνομίων υπό την μορφή επαγγελματικών αδειών ή και οικονομικών δωρεών, χωρίs να μπορούν να φαντασθούν ότι έτσι γίνονται συνεργοί στην μεγαλύτερη κίνηση εθνικήs μειοδοσίαs που δρομολογήθηκε ποτέ κάτω από συνθήκεs ειρήνηs, σε βάροs του εθνικού κέντρου και τηs Ελληνικήs επικράτειαs

Πηγή: online-pressblog



Read more...

Η αυτονόμηση της Θράκης, ανάχωμα στους Ρωσικούς αγωγούς


Η αυξανόμενη ενεργειακή κρίση καθιστά πολλαπλάσια την αξία τόσο των φυσικών πόρων όσο και των διαύλων διανομής τους. Με την κατάργηση της ΕΣΣΔ, η προσπάθεια εξαγωγής των ενεργειακών πόρων της έγινε επιτακτική ανάγκη. Η Δύση φρόντισε έγκαιρα την τοποθέτηση αχυρανθρώπων σε πολιτικό και επιχειρηματικό επίπεδο ώστε να ανακόψει την αυτόνομη εμπορική πράξη από πλευράς Ρωσίας αλλά και να οικειοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό την πρωτογενή παραγωγή και διακίνηση.

Η επανάκτηση του ελέγχου μετά από πολυετή προσπάθεια του Ρωσικού κράτους, έθεσε επί τάπητος το θέμα διανομής προς δυσμάς όπου βρίσκεται και το μεγάλο πελατολόγιο πετρελαίου και αερίου. Στο μεσοδιάστημα, τα μονοπώλια της ενέργειας φρόντισαν να ανακόψουν την χερσαία ροή με την αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία. Ουσιαστικά η Ουκρανία παρεμποδίζει τη ροή των Ρωσικών πηγών προς την Ευρώπη προς όφελος των Δυτικά ελεγχόμενων μονοπωλίων (στο Νότο υπάρχει η Γεωργία).

Η λειτουργία των αγωγών με απόληξη την Θράκη απασχολεί τους Ρώσους περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο εμπλεκόμενο κράτος (Βουλγαρία - Ελλάδα) καθώς θα δώσει την απαραίτητη διέξοδο παρακάμπτοντας εχθρικά προς αυτούς μορφώματα (Γεωργία, Τουρκογενή Έθνη). Μεγάλοι χαμένοι βεβαίως θα βρεθούν οι ΗΠΑ αλλά και η Τουρκία από το έδαφος της οποίας διέρχονται τεράστια μεγέθη Δυτικά ελεγχόμενης παραγωγής αλλά και Ιρανικό αέριο που προορίζεται για εσωτερική κατανάλωση.

Λογικό είναι οι δυνάμεις αυτές να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ανατροπής των Ρωσικών συμφωνιών κατά το παράδειγμα Ουκρανίας - Γεωργίας.

Η προσπάθεια επηρεασμού της Ελληνικής πολιτικής σκηνής δεν φαίνεται να έχει αποτέλεσμα διότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση (παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα) έχουν λάβει ξεκάθαρη θέση. Η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ (μοναδικό κόμμα που καταψήφισε τις συμφωνίες) αποδείχτηκε πρόσκαιρη, ενώ η ξαφνική εμφάνιση των Πρασίνων, που επίσης αντιμάχονται τους αγωγούς, φαίνεται να ξεφουσκώνει.

Όταν μιλάμε για υπερεγέθη συμφέροντα, θα πρέπει να αποστασιοποιηθούμε συναισθηματισμών, “Δικαίων” και ιδεολογικών αγκυλώσεων. Τα εκατομμύρια νεκρών του Ιράκ, του Ιράν και της Μέσης Ανατολής δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες. Η αλλαγή καθεστώτος στη Θράκη είναι ένα αποτελεσματικό σχέδιο διαφύλαξης του ενεργειακού status quo του πλανήτη με τεράστια οικονομικά οφέλη για τους κύριους εμπλεκόμενους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο αγωγός θα αποτελέσει και το φυσικό, απαραβίαστο χερσαίο σύνορο μετά την ολοκλήρωση του.

Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, οι κινητήριοι μοχλοί εφάπτονται περισσότερο με την Ελληνική πολιτική σκηνή παρά με το επίσημο Τουρκικό κράτος. Εξυφαίνονται δε σε Ευρωπαϊκά εδάφη με την φυσική στήριξη της Αμερικανικής διπλωματίας. Εξαίρεση το ίδρυμα “Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης” που εδρεύει στην Κωνσταντινούπολη. Το ίδρυμα έχει στηρίξει υποψηφίους στην τοπική αυτοδιοίκηση που σε πολλές περιπτώσεις εξελέγησαν.

Αρκετά δραστήρια είναι και η “Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης” που δραστηριοποιείται κυρίως στις Ευρωπαϊκές χώρες αλλά και στα Ηνωμένα Έθνη. Το συνέδριο που θα τελέσει στα τέλη του μήνα στη Γερμανία (Μόναχο), αναμένεται να είναι προπομπός εξελίξεων αφού για πρώτη φορά θα ζητηθεί στρατιωτική επέμβαση της Άγκυρας για την υπεράσπιση της Τουρκικής μειονότητας. Η στοιχειοθέτηση αυτής της ανάγκης πιθανόν να ενισχυθεί με ελεγχόμενο επεισόδιο όπως βομβιστική επίθεση ή δολοφονία (μετριοπαθών) στελεχών της μουσουλμανικής μειονότητας.

Ένα πλήθος σωματείων, οργανώσεων και φυσικών προσώπων όπως η “Επιτροπή Διεθνοποίησης” απολαμβάνει τη στήριξη της Αμερικανικής διπλωματίας (πρεσβείας και προξενείου) με δεσμεύσεις για υποστήριξη σε διεθνείς οργανισμούς και σύνταξη μελετών για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Θράκη. Η τακτική ακύρωσης διεθνών συνθηκών ακολουθείται τόσο από μελή της μειονότητας όπως ο Τζεμίλ Καμπζά όσο και από διάφορες ΜΚΟ που έχουν θέσει ευθέως θέμα Τουρκικής και όχι Μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη.

Αρκετοί Έλληνες πολιτικοί, πολιτευτές και μέλη οργανώσεων στηρίζουν ως ένα σημείο την προσπάθεια εθνικού ετεροπροσδιορισμού μέρους της Μουσουλμανικής κοινότητας. Αρθρογράφοι, εφημερίδες, ακόμα και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχουν εκφραστεί προς αυτή την κατεύθυνση.

Και η Νέα Δημοκρατία βεβαίως έχει δώσει το χρίσμα υποψηφίου σε ανθρώπους που ανοιχτά αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι. Ας μην ξεχνούμε ότι κάθε κομματικός μηχανισμός προασπίζει τα συμφέροντα του και κατ’ επέκταση των ψηφοφόρων του. Αυτά τα συμφέροντα είναι αδύνατον να αγκαλιάζουν το σύνολο των πολιτών οποιουδήποτε Έθνους, αφού η καπιταλιστική φύση των κρατών στηρίζεται στην ύπαρξη αντικρουόμενων συμφερόντων. Στο ίδιο μήκος κύματος, κινούνται και χριστιανοί πολιτικοί και δημοτικοί άρχοντες όπως ο αντιδήμαρχος Ροδόπης κύριος Γιαννακίδης, ο νομάρχης Ξάνθης κύριος Παυλίδης και πλήθος δημάρχων που συμμετέχουν σε προπαγανδιστικές εκπομπές της Τουρκικής τηλεόρασης και λοιπών μέσων ή εκδηλώσεων.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ή δημιουργία των αγωγών θα συμβάλλει στην τόνωση της Ελληνικής οικονομίας δημιουργώντας νέους πόρους εσόδων για κράτος και ιδιώτες. Αυτό που δεν έχει αντιληφθεί η Ελληνική κοινωνία είναι ότι το ατομικό συμφέρον δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το γενικό ούτε βεβαίως με το Εθνικό. Γι’ αυτό και οι γραφικές αντιδράσεις σε Έλληνες πολίτες όπως ο κύριος Βαλλιανάτος που χαρακτηρίζονται ως “προδότες”. Γιατί θα πρέπει κάποιος που κινείται μεταξύ Κολωνακίου και Ψυρρή να υποστηρίξει τα συμφέροντα ενός Πομάκου αγρότη; Αρκετοί συμπολίτες μας μπορεί να έχουν άμεσα συμφέροντα από την μη υλοποίηση των συμφωνιών, οπότε είναι λογικό να αντιτίθενται στην πραγματοποίηση τους. Δεν είναι άλλωστε λίγοι αυτοί που βάζουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς πάνω από έννοιες όπως “Ελευθερία”, “Εθνική Ακεραιότητα” και ανθρώπινες ζωές. Εννοείται ότι πριν την υλοποίηση κάποιου τέτοιου σχεδίου θα προηγηθεί μακρά κοινωνική κρίση εντός της χώρας προκειμένου να καταπνιχθούν ή να απετραπούν τυχόν λαϊκές αντιδράσεις.

Στον αντίποδα βέβαια η σημερινή Ρωσία δεν διεκδικεί δάφνες Αγιότητας και οπωσδήποτε ξέρει να προωθεί τα συμφέροντα της συνθλίβοντας τα όποια εμπόδια.

Διπλωμάτης



Read more...

Ανακαλεί ο Τούρκος ηθοποιός τα όσα είπε για την εισβολή του «Αττίλα»

Ανακαλεί ο Τούρκος ηθοποιός Ατίλα Ολγκάτς τα όσα είπε σε τηλεοπτική εκπομπή στην Τουρκία, ότι κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και ενώ υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, είχε σκοτώσει δέκα άτομα, με πρώτο, έναν 19χρονο αιχμάλωτο στρατιώτη.

Σε ανακοίνωσή του σημειώνει ότι «τα όσα ανέφερα στην εκπομπή, ότι σκότωσα δέκα άτομα, εκ των οποίων ο ένας ήταν αιχμάλωτος, είναι ένα σενάριο που έχω γράψει εγώ, για να δείξω τις κακές συνθήκες, τη στυγνότητα και τη βαναυσότητα του πολέμου. Δεν είχα την ευκαιρία, όμως, να πως ότι πρόκειται για σενάριο, διότι στην εκπομπή έγινε διακοπή για διαφημίσεις και στη συνέχεια τελείωσε η εκπομπή. Τα όσα ανέφερα δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Σύντομα θα δείτε και την ταινία, για την οποία έχω γράψει το σενάριο».

Την ανακοίνωση περί ανάκλησης, μετέδωσαν οι ιστοσελίδες των εφημερίδων «Χουριέτ» και «Μιλιέτ».

Ο ηθοποιός Ατίλα Ολγκάτς, κατά τη διάρκεια εκπομπής στο τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι «Καναλτουρκ»,είχε πει ότι κατά την εισβολή, ο διοικητής του, του είχε δώσει εντολή να σκοτώσει, για να σημειώσει:

«Ο πρώτος που σκότωσα, ήταν ένας δεκαεννιάχρονος αιχμάλωτος στρατιώτης. Όταν έτεινα το όπλο προς το μέρος του, με έφτυσε. Τον πυροβόλησα στο μέτωπο και πέθανε. Στη συνέχεια, σκότωσα άλλους εννιά. Κι αφού τους σκότωνα, πήγαινα στο αρχηγείο και έκλαιγα, αλλά την επομένη, σκότωνα και πάλι. Δε λένε να βγουν από τα όνειρά μου οι εικόνες αυτές. Για αρκετό διάστημα, έκανα ψυχολογική θεραπεία. Για το λόγο αυτό, δεν μπορώ ακόμη να φάω κρέας, δεν μπορώ να δω αίμα, γιατί αμέσως θυμάμαι τα παιδιά που σκότωσα».

Η είδηση αυτή προβάλλεται σήμερα σε πολλές τουρκικές εφημερίδες.

Ο αρθρογράφος της «Χουριέτ» Μεχμέτ Γιλμάζ γράφει ότι «αν δεν τα έχει σκαρφιστεί ο ηθοποιός για λόγους διαφήμισης, πρόκειται για έγκλημα πολέμου».

Επίσης ο αρθρογράφος σημειώνει ότι «υποθέτω πώς θα χρησιμοποιήσουν από σήμερα οι ελληνοκύπριοι τις δηλώσεις αυτές» και προσθέτει ότι «από την άλλη, αν τα λόγια αυτά δεν είναι προϊόν πλούσιας φαντασίας, αυτό σημαίνει ότι θα ανοίξει για τον κ. Ατίλα, ο δρόμος της φυλακής».

Ο Τούρκος αρθρογράφος σημειώνει ότι «αυτό που γνωρίζω εγώ είναι το ότι δεν υπάρχει παραγραφή στα εγκλήματα πολέμου».

Και παρατηρεί:

«Η ασφάλεια των στρατιωτών που αιχμαλωτίζονται στον πόλεμο, η απομόνωσή τους μέχρι το τέλος του πολέμου και η αποστολή τους στην πατρίδα τους σώων και αβλαβών, είναι ανάγκη που απορρέει από τις διεθνείς συμφωνίες, όσο και από την τιμή αυτών οι οποίοι τους έχουν αιχμαλωτίσει».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ



Read more...

Οι φιλότουρκοι της Ουάσιγκτον


Γράφει ο Mιχάλης Iγνατίου
mignatiou@aol.com

Η Ουάσιγκτον είναι η πόλη στην οποία παίζονται τα πιό βρόμικα πολιτικά παιγνίδια.

Μέσα σε μία ημέρα, πολιτικοί οι οποίοι μέχρι χθες υποστήριζαν θέσεις αρχών, κάνουν στροφή 180 μοιρών όταν μετά την ήττα τους μετατρέπονται σε «λομπίστες», ή προσλαμβάνονται σε δικηγορικά γραφεία, τα οποία διατηρούν τμήματα που ασκούν πολιτικές πιέσεις.

Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά, με πιό κραυγαλέο, του Ρίτσαρντ Γκέπχαρτ, πρώην ηγέτη των Δημοκρατικών, ο οποίος πλέον ανήκει -έναντι αμοιβής ενάμιση εκατομμυρίου δολαρίων- στο στρατόπεδο της Αγκυρας.

Ο κ. Γκέπχαρτ, όταν ήταν βουλευτής, έλαβε μεγάλη οικονομική ενίσχυση, με νόμιμο τρόπο, από τις κοινότητες των Ελλήνων και των Αρμενίων, και ήταν σχεδόν πάντα απέναντι στην Τουρκία. Χάνοντας την έδρα του στη Βουλή των Αντιπροσώπων, ανέβηκε το σκαλοπάτι των «λόμπις», και έλαβε την πρώτη προσφορά που του έγινε: Από την τουρκική κυβέρνηση.

Το χρήμα κινεί τα πάντα στην αμερικανική πρωτεύουσα και δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς, πως όσες χώρες αποφάσισαν να διαθέσουν μεγάλα κονδύλια, είχαν αποτελέσματα.

Το παράδειγμα της Τουρκίας είναι χαρακτηριστικό, διότι πρόκειται για μία χώρα η οποία έχει στην πλάτη της μία γενοκτονία και μία εισβολή και κατοχή κράτους μέλους των Ηνωμένων Εθνών.

Παρ’ όλα αυτά, παραμένει ατιμώρητη, αν και βρίσκεται υπό συνεχή πίεση, ιδιαίτερα από τους Αρμένιους, οι οποίοι τον ερχόμενο Μάρτιο αναμένεται να δώσουν την «μητέρα των μαχών», καθώς λέγεται πως έχουν εξασφαλίσει γραπτή υπόσχεση από τον εκλεγμένο πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, να αναγνωρίσει την γενοκτονία και να τιμήσει έτσι το ενάμισι εκατομμύριο Αρμένιους, που σφαγιάστηκαν από τις τουρκικές ορδές.

Εάν υλοποιηθεί η υπόσχεση του κ. Ομπάμα, τότε οι σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την Τουρκία, θα οδηγηθούν σε μείζονα κρίση, όπως ήδη ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερτογάν, ο οποίος έστειλε προσωπικό απεσταλμένο στο Σικάγο για να μεταφέρει την απειλή.

Η Αγκυρα δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Πέραν της κινητοποίησης της τουρκοαμερικανικής κοινότητας και των αμερικανοτουρκικών οργανώσεων που ελέγχει ο στρατηγός Σκόουκροφτ, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Τζόρτζ Μπους του πρεσβύτερου, η τουρκική κυβέρνηση μίσθωσε γνωστούς «λομπίστες» της Ουάσιγκτον, ενώ έκανε και μία άλλη πολύ έξυπνη κίνηση, ζητώντας συμπαράσταση από πρώην υπουργούς Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Ηδη, η Μαντλίν Ολμπράϊτ, που παρέσυρε τον τότε πρόεδρο Μπιλ Κλίντον και αιματοκύλισε τα Βαλκάνια, δήλωσε «φιλότουρκη», στην τελετή εγκαινίων των γραφείων τουρκικής οργάνωσης στο Τέξας. Ο Χένρι Κίσιγκερ βοηθά όπως και όσο μπορεί και ο Τζέϊμς Μπέϊκερ, αν και αποστασιοποιημένος αποδέχθηκε να παρέμβει όποτε και όταν χρειαστεί.

Ας σταθούμε στην κ. Ολμπράϊτ, η οποία όταν ήταν υπουργός μας έλεγαν πως διατηρούσε στενότατες σχέσεις συνεργασίας με τον τότε Ελληνα ομόλογό της. Η θέση της στα Βαλκάνια είναι έντονα φιλοαλβανική, χωρίς να δέχεται καμία συζήτηση για τα εγκλήματα των Αλβανών εναντίον των Ελλήνων της Β. Ηπείρου. Στα ελληνοτουρκικά, τάσσεται με προσοχή υπέρ της Τουρκίας, και για το Κυπριακό πιστεύει πως οι Ελληνοκύπριοι «έχουν κουράσει».

Δεν θα ενοχλούσε η στάση της, εάν η κυρία αυτή δεν ήταν μέλος της μικρής ομάδας συμβούλων του κ. Ομπάμα για θέματα αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής. Εάν με οποιονδήποτε τρόπο πείστηκε να ταχθεί με το μέρος της Τουρκίας, αυτή η εξέλιξη αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για την Λευκωσία και την Αθήνα -η τελευταία, που συνταράσσεται από τα σκάνδαλα, αδυνατεί να υποστηρίξει και να προωθήσει τα θέματα που την απασχολούν.

Παρά την εκλογή του κ. Ομπάμα, που πρόσφερε ελπίδα για αλλαγή πολιτικής στα θέματα μας, μερικές κινήσεις της Τουρκίας έχουν δικαιολογημένα θορυβήσει την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα. Η δήλωση της κ. Ολμπράϊτ, ότι είναι «φιλότουρκη», προκαλεί μεγάλη ανησυχία, ιδιαίτερα μετά την διαπίστωση ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι απούσα από τα πολιτικά παιγνίδια που παίζονται στην Ουάσιγκτον...



Read more...

Απόσυρση των ευρωπαϊκών εγγυήσεων για το υδροηλεκτρικό φράγμα του Τίγρη


Η Ελβετία και η Αυστρία, ακολουθώντας το παράδειγμα της Γερμανίας, αποφάσισαν με τη σειρά τους να αποσύρουν τις τραπεζικές εγγυήσεις τους στο αμφιλεγόμενο τουρκικό σχέδιο για την κατασκευή του γιγαντιαίου υδροηλεκτρικού φράγματος στο Ιλισού, στη νοτιοανατολική Τουρκία, αναφέρουν σε σημερινό τους ανακοινωθέν ασφαλιστικοί οργανισμοί από τις δύο χώρες.

«Οι πιστωτικές εγγυήσεις από την Αυστρία και την Ελβετία ζήτησαν στην κοινοπραξία παροχής τους να διακόψει την εκτέλεση των συμβολαίων που αφορούν το έργο του Ιλισού» στον ποταμό Τίγρη, τονίζουν η Ελβετική Εγγύηση κατά των Κινδύνων στις Εξαγωγές (SERV) και η Osterreichische Kontrollbank.

Την προηγούμενη ημέρα και το Βερολίνο, που εμπλεκόταν στις οικονομικο-πιστωτικές εγγυήσεις για το έργο, είχε ανοίξει τον χορό των αποχωρήσεων, εκτιμώντας πως η Άγκυρα δεν έχει δώσει πειστικές απαντήσεις στις ανησυχίες του όσον αφορά τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές πτυχές της κατασκευής.

Οι αυστριακοί και ελβετικοί οργανισμοί υιοθέτησαν τα ίδια επιχειρήματα, επικαλούμενοι ιδίως τις «πρόσφατες πληροφορίες, που αφορούν τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις, που δεν συνάδουν προς τις διεθνείς συμβάσεις, που έχουν πραγματοποιηθεί κατά μήκος των οδικών αρτηριών στην περιοχή του προγράμματος».

Η αναστολή ορίστηκε για περίοδο 180 ημερών, προθεσμία που επιτρέπει στην Άγκυρα να συμμορφωθεί με τα πρότυπα της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Όπως υποστηρίζουν οι πολέμιοί του, το σχέδιο κατασκευής του φράγματος στο Ιλισού, πάνω στον Τίγρη, κοντά στη μεθόριο με το Ιράκ, θα προκαλέσει τον εξαναγκασμό σε μετατόπιση πάνω από 50.000 κατοίκων στις παρόχθιες περιοχές, ενώ απειλεί και την πολιτιστική κληρονομιά της ιρακινής πόλης Χασανκεΐς.

Η Τουρκία όφειλε έως τα μέσα Δεκεμβρίου να έχει συμμορφωθεί με 150 όρους όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος, της πολιτιστικής κληρονομιάς και του πληθυσμού, προϋποθέσεις που έθεσαν οι οργανισμοί των τριών προαναφερθεισών χωρών για την εγγύηση των εξαγωγών, αναφορικά με το σχέδιο, που σήμερα εκτιμάται πως θα κοστίσει 1,2 δις ευρώ και θα περιλαμβάνει 19 ηλεκτροπαραγωγούς σταθμούς, ισχύος 1.200 ΜW, συμβάλλοντας στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της περιοχής, με τη δημιουργία 3,8 εκατ. θέσεων εργασίας, σε άμεσο κι έμμεσο επίπεδο.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ



Read more...

ERGENEKON:ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ


Του Σάββα Καλεντερίδη
Τις τελευταίες ημέρες βρίσκεται σε εξέλιξη μια επιχείρηση αποκάλυψης υπόγειων κρυπτών όπλων στην Τουρκία, μετά από στοιχεία που βρέθηκαν στα σπίτια συλληφθέντων για συμμετοχή στην οργάνωση ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, κατά το δέκατο κύκλο συλλήψεων που πραγματοποίησε η τουρκική αστυνομία.
Στο δέκατο κύκλο άρχισε η σύλληψη ατόμων που συμμετείχαν ενεργά σε χιλιάδες δολοφονίες Κούρδων πατριωτών τη δεκαετία του 1990 κυρίως.

Αυτό δείχνει ότι ίσως το τουρκικό κράτος έχει αρχίσει να τροποποιεί την πολιτική του απέναντι στο Κουρδικό. Προχθές, μάλιστα, ο συνταγματάρχης ε.α. Κιρτζά, το όνομα του οποίου...αναμείχθηκε σε δολοφονίες Κούρδων όταν υπηρετούσε στην περιβόητη JITEM, αυτοκτόνησε στο σπίτι του, θέλοντας προφανώς να αποφύγει τον πέλεκυ της δικαιοσύνης, αν ποτέ επίπεσει κατά των κεφαλών εκείνων που εγκλημάτησαν στην Τουρκία εν ονόματι του τουρκικού κράτους.
Ο Αχμέτ Τουρκ, πρόεδρος του Κόμματος Δημοκρατικής Τουρκίας (DTP) που πρόσκειται στους Κούρδους, αναφερόμενος στις τελευταίες εξελίξεις γύρω από την οργάνωση ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ και τις αποκαλύψεις για κρυμμένα ολποστάσια και για ομαδικούς τάφους Κούρδων αγωνιστών είπε:
"Η ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ δεν είναι κάτι που δρούσε ερήμην του τουρκικού κράτους. Είναι το ίδιο το κράτος. Ahmet Türk kazı için adres verdi
Ο Κούρδος πολιτικός, αναφερόμενος στα τελευταία γεγονότα που βρίσκονται σε εξέλιξη γύρω από την υπόθεση είπε:
"Και το σκάνδαλο Σουσουρλούκ και το σκάνδαλο του Σεμντίνλι (βομβιστική επίθεση εναντίον Κούρδων πολιτών, στην οποία είχε ανάμειξη και ο ίδιος ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Γιασάρ Μπουγιουκανίτ) συγκαλύφθηκαν με συμμετοχή-συνενοχή όλων των πολιτικών κομμάτων. Μετά από τέτοια συμπεριφορά, είναι φυσικό να περιμένουμε τα ίδια και στην υπόθεση της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ. Τα στελέχη της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ και της ομάδας του Σουσουρλούκ λένε "εμείς είμαστε το κράτος". Το φαινόμενο αυτό μπορεί να αξιολογηθεί σωστά αν ανατρέξουμε στην επίσημη ιδεολογία. Η ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ δεν είναι μια συμμορία που διείσδυσε στο κράτος. Η ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ είναι η ίδια η επίσημη ιδεολογία του τουρκικού κράτους. Με βάση την ιδεολογία αυτή επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί ένα σύστημα κράτους-έθνους στηριζόμενο στο φυλετισμό. Αυτό προκάλεσε τα συνθήματα "όποιος δεν αγαπά την Τουκρία να τσακιστεί να φύγει", ενώ όλοι άλλοι, εκτός ααπό τους Τούρκους οδηγήθηκαν στον αφανισμό. Επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί μια κοινωνία η οποία δεν σκέφτεται και δεν κάνει κριτική. Οι Κούρδοι, οι Αλεβίτες, οι Αρμένιοι, ήταν στο στόχαστρο του κράτους και της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, για να επιτευχθεί η ομογενοποίηση του συστήματος.
Οι ρίζες της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ φθάνουν μέχρι το Κομιτάτο Ένωσις και Πρόοδος (İttihat ve Terakki) των Νεοτούρκων. Η εικόνα αυτή θα πρέπει να φανεί πολύ καθαρά. Όταν επιχειρήσαμε να λύσουμε το κουρδικό ζήτημα στην Τουρκία, έγιναν 17 χιλιάδες ανεξιχνίαστα εγκλήματα. Ακόμα και σήμερα επιμένουν στον πόλεμο και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, πράγμα που σημαίνει ότι το βαθύ κράτος δεν έχει εξουδετερωθεί ακόμα.
Τα σημάδια και η δράση της οργάνωσης Χεζμπολάχ (Hizbullah), της συμορίας του Σουσουρλούκ και της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, έχουν σχέση και μας οδηγούν στην πολιτική που ακολουθήθηκε για να εξουδετερωθεί το κουρδικό κίνημα.
Θα σας αναφέρω ένα περιστατικό.
Ένας δημοσιογράφος απευθύνει μια ερώτηση σχετική με την οργάνωση Χεζμπολάχ σε έναν κρατικό αξιωματούχο της εποχής (η Χεζμπολάχ δρούσε στο Κουρδιστάν και υποτίθεται ότι αποτελούσε την αυθόρμητη αντίδραση των θρησκευομένων Κούρδων απέναντι στους άθεους αντάρτες του ΡΚΚ. Η οργάνωση αυτή είχε ως έδρα τις μονάδες της στρατοχωροφυλακής και προκάελσε το θάνατο χιλιάδων Κούρδων αγωνιστών).
Ο αξιωματούχος του απαντά ως εξής:
Ποια Χεζμπολάχ; Η Χεζμπολάχ δεν έχει καμία σχέση με τους θρησκευόμενους Κούρδους.
Στη συνέχεια τί έγινε; Το ίδιο το κράτος υποχρεώθηκε να κάνει εκτεταμένες επιχειρήσεις για να την εξαρθρώσει. Τους χρησιμοποίησε και μετά, όταν δεν τους χριεαζόταν άλλο, τους σκότωσε.
Απέναντί μας έχουμε μια οργάνωση που κάνει κάθε είδους σκοτεινές δουλειές, υποτίθεται για την επιβίωση του κράτους. Αν δούμε τους στρατηγούς που συνελήφθησαν για συμμετοχή στην ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, αν εξετάσουμε την περιοχή της υπηρεσιακής τους δράσης, θα διαπιστώσουμε ότι όλοι αυτοί υπηρέτησαν στο Κουρδιστάν. Μήπως δεν δολοφονήθηκαν χιλιάδες άνθρωποι από αυτή την οργάνωση; Με βάση τα επίσημα στοιχεία, έχουν γίνει 17 χιλιάδες ανεξιχνίαστες δολοφονίες. Τα πτώματα των δολοφονημένων πετάχτηκαν σε πηγάδια γεμάτα με οξύ. Πήραν τους ανθρώπους μας από τα σπίτια τους και εξαφανίσθηκαν. Τάιζαν τους ανθρώπους μας κοπριές και τους έκαναν αδιανόητα βασανιστήρια.
Τα όπλα που βγήκαν από τις κρύπτες εναντίον ποίων χρησιμοποιήθηκαν; Φυσικά εναντίον των Κούρδων. Τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν για τη δολοφονία Κούρδων επιχειρηματιών, στη συνέχεια τα έθαψαν κάτω από τη γη. Μήπως το κράτος δεν ήξερε την ύπαρξη των θαμένων σε υπόγειες κρύπτες όπλων; Μόνο ο Ιμπραήμ Σαχίν γνώριζε την ύπαρξή τους; (Ανώτερος αξιωματικός της ασφάλειας που συνελήφθη πρόσφατα για συμμετοχή στην ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ. Σε σκαρίφημα που βρέθηκε σπίτι του βασίστηκαν οι ανασκαφές που οδήγησαν στην αποκάλυψη των υπόγειων κρυπτών).Όχι. Το κράτος τα ξέρει όλα. Ελάτε να σκάψετε στο Μπάτμαν, το Ντιγιάρμπακιρ. Θα δείτε εκεί τι θα βγει.
Αν σκάψετε εκεί, θα βγούνε τα ίδια όπλα. Και δεν θα βγούνε μόνο όπλα, θα βγουν και πτώματα, τα πτώματα των δολοφονηθέντων Κούρδων πατριωτών".



Read more...

Οι προκλήσεις κατά της Ελλάδος και οι αντιδράσεις της


Έχει πολλαπλή σημασία η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, ότι κατά τη 15λεπτη επικοινωνία του πρωθυπουργού μας και του κ. Πούτιν, με πρωτοβουλία του τελευταίου, «έγινε και ανασκόπηση της διμερούς συνεργασίας, που εξελίσσεται ομαλά στα ενεργειακά, τα οικονομικά, τα τουριστικά, τα αμυντικά θέματα και γενικότερα σε όλους τους τομείς κοινού ενδιαφέροντος». Ιδιαιτέρως, η συνεργασία ως προς την άμυνα, που έχει εθνικό ενδιαφέρον, δεν διευκρινίσθηκε. Κατά την απλή ερμηνεία της δηλώσεως αυτής, είναι δυνατόν να αναφέρεται μόνον στους εξοπλισμούς. Αν όμως της αποδοθεί βαθύτερο νόημα, δημιουργούνται ερωτηματικά, ως προς...την έκταση της συνεργασίας επί αμυντικών θεμάτων.
Πάντως, στην Τουρκία τα γεγονότα εξελίσσονται ραγδαία. Μετά τη σύλληψη πολλών αποστράτων αξιωματικών και ευαρίθμων άλλων εν ενεργεία, ως ενεχομένων σε συνομωσία ανατροπής της νομίμως εκλεγείσης κυβερνήσεως του κ. Ερντογάν, συνελήφθη στη συνέχεια και ένας εισαγγελεύς, επίσης εν ενεργεία, ως συμμέτοχος της αυτής συνομωσίας.
Η σύλληψη του τελευταίου προκάλεσε και την αντίδραση, του προέδρου της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέως της Τουρκίας. Εν τούτοις, αν και το βαθύ κεμαλικό κράτος έχει πλοκάμους στις Ένοπλες Δυνάμεις και τη Δικαιοσύνη, ο κ. Ερντογάν φαίνεται να επικρατεί.
Η ένταση των τελευταίων τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο, αν δεν ενθαρρύνεται από ξένη δύναμη, επιδιώκουσα προφανώς την πολιτική αποσταθεροποίηση της Ελλάδος και την πτώση της κυβερνήσεώς της, αποβλέπει οπωσδήποτε στο να δημιουργήσει προστριβές μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος, ώστε η κυβέρνηση της τελευταίας να ευρεθεί σε δύσκολη θέση και να ζητήσει τη βοήθειά της.
Ωστόσο, η τουρκική προκλητικότητα έχει υπερβεί κάθε όριο. Στα τελευταία γυμνάσια του τουρκικού στόλου στο Αιγαίο, η τουρκική φρεγάτα «Turgut Reis» έπλευσε εντός ελληνικών χωρικών υδάτων, για διάστημα μεγαλύτερο των οκτώ ωρών. Το τουρκικό πλοίο, ξεκινώντας από θαλάσσια περιοχή βορειοανατολικά της Σκύρου, κινήθηκε με νότια και νοτιοδυτική κατεύθυνση ως τις 12.45’, οπότε και ανέστρεψε πορεία μεταξύ Κέας και Μακρονήσου, ακυρώνοντας κάθε δικαίωμα «αβλαβούς διέλευσης» και καταδεικνύοντας, ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια ιδιαιτέρως διαφοροποιημένη επιχείρηση πρόκλησης, με τουρκική στρατιωτική παρουσία στα ανοικτά της Αττικής και σε απόσταση 5 περίπου μιλίων από την ακτή της!
Τα ελληνικά επιτελεία παρέμεναν προσηλωμένα στις διατάξεις του ναυτικού δικαίου και απέφυγαν κάθε τριβή, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε θερμό επεισόδιο. Ο κυβερνήτης της φρεγάτας «Μπουμπουλίνα», που παρακολουθούσε την πορεία του τουρκικού πλοίου, επικοινώνησε δια του ασυρμάτου δύο φορές με τον Τούρκο συνάδελφό του, αλλά εκείνος τον αγνόησε προκλητικά. Συνέχισε την παραβατική συμπεριφορά του και την παράνομη πορεία του, πλέοντας στα δυτικά της Κέας, σε απόσταση 5 ναυτικών μιλίων από το νησί και αντιστοίχως από τις ακτές της Αττικής. Η πορεία διήρκεσε ως αργά το απόγευμα, η δε τουρκική φρεγάτα κινήθηκε εν συνεχεία βορειοανατολικά, περνώντας και πάλι από το Κάβο Ντόρο στις 17.00’
Εξάλλου τέσσερις σχηματισμοί με δεκατέσσερα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, από τα οποία τα έξι ήταν οπλισμένα, πραγματοποίησαν τέσσερις παραβάσεις και τρεις παραβιάσεις στο κεντρικό Αιγαίο, χωρίς να σημειωθεί καμία εμπλοκή με τα ελληνικά μαχητικά.
Στις τουρκικές ναυτικές και αεροπορικές αυτές προκλήσεις η κυβέρνηση απήντησε υποτονικώς. Η υπουργός των Εξωτερικών εδήλωσε, ότι χρειάζεται «σοβαρότητα και νηφαλιότητα». Επανέλαβε ότι «αναλύεται η στάση της Τουρκίας από τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμύνης και από το ΓΕΕΘΑ». Και προσέθεσε, ότι υπάρχουν παραβάσεις και παραβιάσεις των Τούρκων τα τελευταία χρόνια, τις οποίες η Ελλάδα «αξιολογεί», όπως «αξιολογεί και τη βούληση της Τουρκίας να γίνει μέλος της Ε.Ε. Τέλος, είπε ότι δύο ελληνικές κυβερνήσεις (προφανώς αυτές του κ. Σημίτη και του κ. Καραμανλή) έχουν υποστηρίξει την Άγκυρα στην προσπάθειά της να ενταχθεί στην Ε.Ε., για την οποία προϋπόθεση είναι και η καλή γειτονία»!
Ο δε υπουργός Αμύνης, αφού επανέλαβε τα περί «ανάγκης, ψυχραιμίας και προσεκτικότητος» προσέθεσε ότι «πιστεύει πως οι Τούρκοι θα καταλάβουν ότι δεν μπορούν να κάνουν τέτοιες υπερπτήσεις»! Αλλά οι Τούρκοι δεν αντελήφθησαν τη σημασία των παραβιάσεών τους, όταν είχαμε ισορροπία δυνάμεων, θα το αντιληφθούν τώρα που έχουν υπεροπλία; Έχει ιστορικώς αποδειχθεί, ότι οι δειλοί ψάχνουν να βρουν τρόπους να αποφύγουν το καθήκον τους, αυτοαποκαλούνται δε προσεκτικοί, όπως ο φιλάργυρος αυτοχαρακτηρίζεται οικονόμος!
Οι σκεπτόμενοι Έλληνες απορούν και διερωτώνται, γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν διαμαρτύρεται εντονότατα στον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., για τις ιταμώτατες προκλήσεις των Τούρκων στο θαλάσσιο και εναέριο χώρο της Ελλάδος. Και μάλιστα όταν οι Τούρκοι διαμαρτύρονται εναντίον μας στους αυτούς οργανισμούς, χωρίς να έχουν δίκαιο. Ομοίως απορούν γιατί η Ελλάδα δεν προσέφυγε κατά της Τουρκίας για την απόφαση του Κοινοβουλίου της να θεωρηθεί casus belli η επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Οι άσπονδοι φίλοι μας Τούρκοι και υποκινητές τους, ας μην παρασύρονται από την υπομονή και ανεκτικότητα των Ελλήνων. Ας ανατρέξουν λίγο στην πρόσφατη ιστορία, για να διαπιστώσουν ότι οι Έλληνες το ίδιο έκαναν και στις προκλήσεις του Μουσολίνι. Όταν όμως ήρθε η ώρα της συγκρούσεως, πολέμησαν ως λέοντες. Αυτό ας μην το λησμονούν, τόσο οι εχθροί, όσον και οι φίλοι μας.
Στην ισραηλινή εφημερίδα «Xaarets» ο εκπρόσωπος Τύπου του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού αντισυνταγματάρχης P. Reinter, εδήλωσε, ότι 325 κοντέϊνερς πυρομαχικών μεταφέρονται, από γερμανική εταιρεία και από το λιμένα του Αστακού προς εκείνον του Asntot του Ισραήλ. Ομοίως ο γραμματέας Άμυνας του αμερικανικού Πενταγώνου, ομιλών στον ΑΝΤ1 επιβεβαίωσε την προγραμματισμένη μεταφορά εξοπλισμών στο Ισραήλ, διά του άνω ελληνικού λιμένος. Εντυπωσιάζει το γεγονός, ότι οι άνω δύο Αμερικανοί αποκαλύπτουν μία πράξη, η οποία, ως εκ της φύσεώς της, είναι απόρρητη.
Η υπουργός Εξωτερικών, εξερχομένη του Μαξίμου, μετά την συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, υπεγράμμισε ότι επί του θέματος της άνω μεταφοράς υπήρξε ρητή και κατηγορηματική δήλωση του εκπροσώπου του υπουργείου της, ότι «Θέμα ανεφοδιασμού του Ισραήλ από ελληνικό λιμένα δεν υπάρχει».
Ενόψει όλων τούτων μπορεί να συμπεράνει κανείς, ότι υπήρξε, ίσως, κάποια αρχική συζήτηση επί του θέματος. Στη συνέχεια όμως η ελληνική κυβέρνηση ανέκρουσε πρύμνα και δεν επέτρεψε να γίνει η μεταφορά αυτή, με αποτέλεσμα να χολωθούν, εκείνοι που ήθελαν να την πραγματοποιήσουν. Διαφορετικά δεν εξηγείται ούτε είναι νοητή η αποκάλυψη της ανωτέρω απορρήτου πληροφορίας, από δύο Αμερικανούς αξιωματούχους.
Στο πλαίσιο των αντιδράσεων εναντίον της Ελλάδος πρέπει να ενταχθούν και οι τελευταίες ενέργειες των Σκοπιανών. Ενώ κατά την διάρκεια των ταραχών και καταστροφών, που προκάλεσαν οι αναρχικοί, εκείνοι σιωπούσαν, ο δε κ. Νίμιτς είχε κυριολεκτικώς εξαφανιστεί και διακόψει πάσα επικοινωνία με την Ελλάδα, αιφνιδίως, τόσο τα Σκόπια, όσο και ο τελευταίος, άλλαξαν στάση. Τα μεν Σκόπια ονόμασαν την Λεωφόρο, που ενώνει την χώρα τους με την Γιουγκοσλαβία, στις δαπάνες κατασκευής της οποίας συνέβαλε και η Ελλάδα, ως Λεωφόρο Φιλίππου Β’. Ο δε κ. Νίμιτς επανέλαβε τη διαμεσολαβητική του προσπάθεια. Αφού όμως προηγουμένως προειδοποιήθηκε κατά κάποιο τρόπο η ελληνική κυβέρνηση από μία «μη κυβερνητική οργάνωση», πως πρέπει να αναγνωρίσει την εθνικότητα και γλώσσα των Σκοπιανών, προκειμένου να λυθεί η διαφορά μεταξύ των δύο χωρών επί του ονόματος των Σκοπίων!
Η κυβέρνηση όμως οφείλει να καταστήσει σαφές, ότι ουδέποτε θα αναγνωρίσει στους Σκοπιανούς μακεδονική εθνικότητα, ούτε θα δεχθεί ότι η σλάβικη γλώσσα τους αποτελεί ιδιαίτερο μακεδονικό γλωσσικό ιδίωμα. Χωρίς την αναγνώριση της Ελλάδος, ό,τι και αν κάνουν οι Σκοπιανοί και όσοι και αν τους αναγνωρίσουν, δεν θα αποκτήσουν ποτέ την εθνικότητα που επιδιώκουν. Αλλά δεν είναι δυνατόν ποτέ να βρεθεί ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει την εθνικότητα αυτή. Εκείνοι που θα θελήσουν να το επιχειρήσουν, θα καταστούν στο λαό μισητοί και θα περάσουν στην ιστορία ως κατάπτυστοι ανθέλληνες.

Β.Α. ΚΟΚΚΙΝΟΣ, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΧΡΟΝΟΣ

Read more...

Τουρκικές προκλήσεις


του Απόστολου Απoστολόπουλου
Η τουρκική απειλή είναι μόνιμη αλλά τι επιδιώκει η Τουρκία με τις τωρινές προκλήσεις στο Αιγαίο; Η κυβέρνηση συνιστά ψυχραιμία, η αντιπολίτευση σιωπά. Η ασυνήθιστη, για τα ελληνικά δεδομένα, αυτοσυγκράτηση δημιουργεί την αίσθηση ότι αυτή τη φορά οι τουρκικές προκλήσεις ξεφεύγουν από τη συνήθη ρουτίνα. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας υπενθύμισε ότι η...τουρκική προκλητικότητα έχει τις ρίζες της στο 1996, στην υπόθεση των Ιμίων. Και στην ασθενή, δειλή, ελληνική αντίδραση. Υποδεικνύοντας, διπλωματικά, τον ορθό τρόπο των ελληνικών αντιδράσεων στο μέλλον.
Γεγονός είναι ότι η Τουρκία αποπειράται να αμφισβητήσει έμπρακτα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο ενώ ως τώρα αρκούνταν στη «θεωρητική» (διπλωματική-πολιτική) αμφισβήτηση. Η Τουρκία είναι επιθετική στο Αιγαίο ενώ αναπτύσσει έντονη διπλωματική δραστηριότητα, ως ειρηνοποιός, στη Μ. Ανατολή. Δηλώνει παρούσα στο σύνολο του ενιαίου αυτού χώρου (Αιγαίο-Κύπρος-Μέση Ανατολή) με διαφορετικό τρόπο αλλά με κοινό στόχο να είναι κυριαρχικά απαραίτητη. Η Τουρκία διείδε ότι το Ισραήλ δεν μπορούσε να εξοντώσει τη Χαμάς, (όπως δεν νίκησε ούτε τη Χεζμπολά) και ότι ο Ομπάμα θα επανεξετάσει υποχρεωτικά το σύνολο της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή, με βάση την αποτυχία του Ισραήλ να επιβληθεί. Παράγων στη Μ. Ανατολή, επικυρίαρχος στο Αιγαίο, είναι στόχοι της Τουρκίας ενόψει των νέων ισορροπιών. Δεν βλέπει παθητικά τις εξελίξεις, επιχειρεί να επιβάλλει την παρουσία της στους άλλους, ισχυρούς, παίκτες, αμερικανούς και ευρωπαίους.
Ορισμένοι απέδωσαν την τουρκική επιθετικότητα στο ότι εντός του έτους η Τουρκία θα πρέπει να ανοίξει τα λιμάνια της στα κυπριακά καράβια (αναγνωρίζοντας ντε φάκτο την Κυπριακή Δημοκρατία) ή να έρθει σε ανοιχτή ρήξη με την ΕΕ. Ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο θα «άλλαζε την ατζέντα» και η Τουρκία θα κέρδιζε πολύτιμο χρόνο έως ότου λυθεί το Κυπριακό ευνοϊκά γι’ αυτήν. Αντιθέτως Κύπρος και Ελλάδα δεν έχουν λόγους να βιάζονται ενόψει της αναμενόμενης νέας αμερικανικής πολιτικής. Αρκεί να υπάρχει σχεδιασμός, δεν επαρκούν τα γενναία βέτο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η τουρκική επιθετικότητα εκδηλώθηκε αμέσως μετά την άδεια που έδωσε η κυβέρνηση Καραμανλή στο ρωσικό στόλο για γυμνάσια στο Αιγαίο. Η ρωσική «αίτηση αδείας» αναγνωρίζει (αλλά δεν κατοχυρώνει) την ελληνική κυριαρχία στις περιοχές διεξαγωγής των γυμνασίων και προσθέτει, με πρωτοβουλία μας, ένα ισχυρό παίκτη ενόψει ανακατατάξεων. Η κατοχύρωση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων παραμένει ωστόσο δική μας υπόθεση. Αν όλα αυτά είναι σωστά, είναι προφανές ότι δεν έχουμε ένα απλό τουρκικό «τσαμπουκά» αλλά μελετημένη στρατηγική κίνηση σε ένα παιχνίδι που μόλις άρχισε.
Eφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, Παρασκευή 23-01-09

Read more...

O χριστιανισμός σε διωγμό στην Τουρκία

SΟS για χριστιανικό μοναστήρι

ΜΙΑ ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ διαφορά με τα γειτονικά χωριά απειλεί το μέλλον ενός από τα παλαιότερα στον κόσμο λειτουργούντα χριστιανικά μοναστήρια, κοντά στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία. Η διένεξη αντιμετωπίζεται από πολλούς ως ένα νέο κεφάλαιο στη μακρά ιστορία των διώξεων που υφίστανται οι χριστιανοί από το τουρκικό κράτος. Πρόκειται για τη συριακή ορθόδοξη μονή Μορ Γκαμπριέλ, η οποία ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα και οι...λίγοι μοναχοί της εξακολουθούν να ψάλλουν στην αραμαϊκή, τη γλώσσα του Ιησού. Η διένεξη, για την οποία πρόκειται να αποφανθεί δικαστήριο στις 11 Φεβρουαρίου, ξέσπασε όταν αξιωματούχοι της τουρκικής κυβέρνησης χάραξαν εκ νέου τα σύνορα της μονής και των γύρω χωριών. Η νέα χάραξη παραδίδει στα χωριά μεγάλα κομμάτια γης που ανήκαν επί αιώνες στο μοναστήρι ενώ μοναστηριακά εδάφη χαρακτηρίζονται δασικές εκτάσεις.
ΤΑ ΝΕΑ


Read more...

Τούρκος ηθοποιός "αποκαλύπτει" πόσους σκότωσε κατά την εισβολή του "Αττίλα" στην Κύπρο

"Σκότωσα δέκα άτομα",δήλωσε γνωστός τούρκος ηθοποιός,αναφερόμενος στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974,όπου πολέμησε,καθώς υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία.
"Ο πρώτος που σκότωσα,ήταν ένας 19χρονος αιχμάλωτος στρατιώτης",είπε ο ηθοποιός Ατίλα Ολγκάτς.
Μιλώντας σε εκπομπή στο τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι Star,ο ηθοποιός είπε ότι καθώς ξεκινούσε η εισβολή του 1974,είχε...μόνο μία μέρα για να απολυθεί, αλλά μόλις ξεκίνησε η επιχείρηση,έφυγε από τη Μερσίνα για την Κύπρο.
Κατά τη διάρκεια της εκπομπής ανέφερε: "είπα στο διοικητή μας ότι εγώ είμαι καλλιτέχνης και ότι δεν μπορώ να σκοτώσω.Εδώ τελειώνει η τέχνη,εδώ αρχίζει η αληθινή ζωή,ο πόλεμος.Σου έδωσα εντολή κι εσύ θα σκοτώσεις,μου είπε".
Ο Ολγκάτς συνέχισε λέγοντας: "ο πρώτος που σκότωσα,ήταν ένας 19χρονος αιχμάλωτος στρατιώτης.
Όταν έτεινα το όπλο προς το μέρος του με έφτυσε.
Τον πυροβόλησα στο μέτωπο και πέθανε.Στη συνέχεια,σκότωσα άλλους εννιά.
Κι αφού τους σκότωνα,πήγαινα στο αρχηγείο και έκλαιγα,αλλά την επομένη, σκότωνα και πάλι.Δεν λένε να βγουν από τα όνειρά μου οι εικόνες αυτές.Για αρκετό διάστημα έκανα ψυχολογική θεραπεία.
Για το λόγο αυτό, δεν μπορώ ακόμη να φάω κρέας,δεν μπορώ να δω αίμα,γιατί αμέσως θυμάμαι τα παιδιά που σκότωσα".
Ο ηθοποιός είπε πως αποκαλύπτει για πρώτη φορά την αλήθεια αυτή και σημείωσε: "Ο πόλεμος με επηρέασε για μεγάλο διάστημα και επαγγελματικά.Δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.
Ακόμη και σήμερα θυμάμαι το διοικητή να μου λεει, νομίζεις ότι πάντα θα σκοτώνεις πάνω σκηνή;Πάρε το όπλο και σκότωσε κάποιον στα αλήθεια,να δεις πώς είναι".
Πηγή: APE-STRATEGY-GEOPOLITICS


Read more...

Μια Κύπρος, δύο κράτη

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΚΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

"Μια Κύπρος, δύο κράτη". Με αυτήν τη λακωνική τοποθέτηση, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν έκαμε ξεκάθαρη την τουρκική επιδίωξη για διχοτομική λύση του Κυπριακού.
Ο Τούρκος Πρωθυπουργός έκαμε την προκλητική δήλωση επιστρέφοντας στην Άγκυρα από τις Βρυξέλλες, όπου, όπως δήλωσε, συζήτησε το Κυπριακό με αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. "Αξιολογήθηκε", δήλωσε, "πώς θα συνεχιστεί η διαδικασία, που ξεκίνησε τον περασμένο Σεπτέμβριο μεταξύ των ηγετών των δύο λαών στην Κύπρο, για την ουσιαστική επίλυση του θέματος. Η Τουρκία είναι εγγυήτρια...χώρα στο νησί και βρίσκεται δίπλα στο λαό της Τ.Δ.Β.Κ. Τη θέση 'μια κοινή Κύπρος, δύο κράτη' ήταν η λύση που πρότεινα από την αρχή".
Ο Τούρκος Πρωθυπουργός απέφυγε να επαναλάβει τις απειλές του για το θέμα της ενέργειας, πρόσθεσε όμως ότι "εκφράσαμε τις επικρίσεις μας για το γεγονός ότι στο θέμα της κατασκευής του αγωγού Ναμπούκο, παρεμβάλλεται η Κύπρος".
Στο μεταξύ, σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο, ο Ερντογάν παρέμεινε αμετακίνητος στη θέση του να μην ανοίξει τα τουρκικά λιμάνια και αεροδρόμια στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα.
Σύμφωνα με την αγγλόφωνη "Ζαμάν", ο Ερντογάν, ο υπουργός Εξωτερικών Αλί Μπαμπατζάν και άλλα μέλη της τουρκικής αντιπροσωπίας υπέστησαν πιέσεις από τους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο στο Κυπριακό όσο και στην εφαρμογή του Πρωτοκόλλου.
"Η Άγκυρα έχει εκπληρώσει την ευθύνη της όσο αφορά στο Κυπριακό, αλλά η Ε.Ε., την οποία έχει εξαπατήσει η ελληνοκυπριακή διοίκηση, δεν το έχει πράξει" απάντησαν στους Ευρωπαίους ηγέτες οι Τούρκοι.
Σύμφωνα με τη "Ζαμάν", κατά τη διάρκεια των επαφών που είχε στις Βρυξέλλες η τουρκική αντιπροσωπία, κεντρικό θέμα συζήτησης ήταν το Κυπριακό, ενώ υπήρξαν αυξημένες πιέσεις στην Τουρκία, για να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της σε κυπριακά πλοία και αεροπλάνα.
Η τουρκική αντιπροσωπία έθεσε και πάλιν ως όρο τον τερματισμό της "απομόνωσης" των Τουρκοκυπρίων, ως προαπαιτούμενο για την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου, υπενθυμίζοντας "τη μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Ε.Ε." προς την κατεύθυνση αυτή.
Πάντως, σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο, φέρεται να δήλωσε ότι θα πιέσει ώστε να υπάρξει ώθηση στις συνομιλίες για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. καθώς η Ευρώπη αναζητεί εναλλακτικούς ενεργειακούς διαύλους, μετά τη διαφωνία Ρωσίας - Ουκρανίας, που άφησε πολλές ευρωπαϊκές χώρες με ελλείψεις στο φυσικό αέριο.

Δεν είναι δυνατή η ένταξη
Η πρέσβειρα της Τσεχίας στην Τουρκία Εύα Φίλιπ, δήλωσε ότι οι φθινοπωρινοί μήνες θα είναι κρίσιμοι για το Κυπριακό.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον τουρκοκυπριακό Τύπο, η κ. Φίλιπ, εξέφρασε την πεποίθηση ότι, και αν ακόμη οι συνομιλίες οδηγηθούν σε αδιέξοδο, θα υπάρξει τρόπος διεξόδου.
Σε ερώτηση κατά πόσο, με άλυτο το Κυπριακό, η Τουρκία μπορεί να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η κ. Φίλιπ δήλωσε ότι "δυστυχώς έχω τη γνώμη ότι δεν είναι δυνατόν".


Read more...

Διεθνής ημερίδα του ΕΚΕΜ «Η Τουρκία στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων; Προκλήσεις και Προοπτικές»

Πώς εξελίσσονται οι μεταρρυθμίσεις στην Τουρκία; Πώς διαμορφώνονται, στο...πλαίσιο αυτό, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις; Μπορεί η επιχειρηματικότητα να χτίσει γέφυρες συνεργασίας ανάμεσα στις δύο πλευρές του Αιγαίου; Μπορεί να έχει θετική συνεισφορά στη μεγάλη πρόκληση του ευρωπαϊκού δρόμου της Τουρκίας και πώς επηρεάζεται από αυτόν;
Σε αυτά όπως και σε πολλά ακόμη κρίσιμα ερωτήματα, και μάλιστα σε μια χρονική συγκυρία που οι σχέσεις της χώρας μας με την Τουρκία βρίσκονται στο προσκήνιο της επικαιρότητας και τροφοδοτούν έντονους προβληματισμούς, θα επιχειρηθεί να δοθούν απαντήσεις στη διεθνή ημερίδα που οργανώνει το Ελληνικό Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών (ΕΚΕΜ) με θέμα:
Η Τουρκία στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων; Προκλήσεις και Προοπτικές
Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009 και ώρα 18.00, στην Αίθουσα Καρατζά, Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, Αιόλου 82 – 84.
Εναρκτήριες ομιλίες θα απευθύνουν ο Υφυπουργός Εξωτερικών Καθηγητής Γιάννης Βαληνάκης και ο Υφυπουργός Εξωτερικών Κύριος Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης.
Χαιρετισμό θα απευθύνει επίσης, ο Πρόεδρος του ΕΚΕΜ Κύριος Γιάννης Κοφίνης.
Θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση στα αγγλικά και τα ελληνικά, καθώς και διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα.

Ακολουθεί η σύνθεση των πάνελ της ημερίδας:
* Πολιτικές Μεταρρυθμίσεις και Εκδημοκρατισμός
Ιερόθεος Παπαδόπουλος, Διευθυντής της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα
Ayse Sozen, Συντονίστρια Διεθνών Σχέσεων, Κόμμα Δικαιοσύνης & Ανάπτυξης
Mustafa Aydin, Πρόεδρος Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, Πανεπιστήμιο της Ένωσης Επιμελητηρίων και Χρηματιστηρίων Τουρκίας (TOBB)
Κώστας Υφαντής, Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αντιπρόεδρος Δ.Σ. ΕΚΕΜ
Συντονίζει ο δημοσιογράφος Φοίβος Καρζής

* Οικονομικές Μεταρρυθμίσεις και Επιχειρηματικές Ευκαιρίες
Θεόδωρος Σκυλακάκης, Γενικός Γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Αναπτυξιακής Συνεργασίας, Υπουργείο Εξωτερικών
Pelin Kocaalp, Γενική Διευθύντρια Προγραμμάτων, Υπηρεσία Υποστήριξης και Προώθησης Επενδύσεων της Πρωθυπουργίας της Τουρκικής Δημοκρατίας
Huseyin Erkan, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος του Χρηματιστηρίου Κωνσταντινούπολης
Σπύρος Καπράλος, Πρόεδρος Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Χρηματιστηρίων, Πρόεδρος Χρηματιστηρίου Αθηνών Α.Ε.
Γιάννης Πεχλιβανίδης, Αντιπρόεδρος & Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος, Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος
Σοφία Εφραίμογλου, Πρόεδρος & Διευθύνουσα Σύμβουλος VIVODI Telecom, Αντιπρόεδρος Fortius Finance, Μέλος Δ.Σ. ΕΚΕΜ
Συντονίζει ο δημοσιογράφος Αντώνης Παπαγιαννίδης
Χορηγός αίθουσας: Εθνική Τράπεζα


Read more...


Η πρώτη μουσουλμάνα ΕΠΟΠ στον ελληνικό στρατό

Η πανέμορφη Σεϊβτζάν είναι η πρώτη μουσουλμάνα Επαγγελματίας Οπλίτης (ΕΠΟΠ) που θα υπηρετήσει στον ελληνικό στρατό! Γεννημένη το 1984 στην Ξυλαγανή της Ροδόπης, κατάφερε να περάσει τις εξετάσεις Σωματικής Αγωγής με εντυπωσιακούς χρόνους.
Τη Δευτέρα θα παρουσιαστεί στα Γρεβενά, ως επαγγελματικό μάχιμο στέλεχος του ελληνικού στρατού.
Η οδήγηση εντούρο μηχανής, Ι.Χ. και τρακτέρ για...αγροτικές δουλειές, σε συνδυασμό με την ομορφιά, τα πλούσια προσόντα που σε κερδίζουν αμέσως, κάνουν την γλυκιά Σεϊβτζάν ένα ιδιαίτερο κορίτσι.
Τα ελληνικά της είναι εξαιρετικά. Έτσι, παρόλο που η ίδια νιώθει τυχερή που πέρασε με την πρώτη, όλοι συμφωνούν ότι δεν ήταν μόνο θέμα τύχης.
Αφού κατέθεσε τα απαραίτητα δικαιολογητικά, επί 4 μήνες προπονήθηκε συστηματικά στα απαιτούμενα αθλήματα και κατάφερε να επιτύχει πολύ καλύτερες επιδόσεις από τα απαιτούμενα όρια.
Έτσι, λογικό είναι που δε «μασάει» στα όσα ακούει για τις δυσκολίες που θα συναντήσει στην σταδιοδρομία της και για την κούραση που έχει το νέο επάγγελμά της.
Οι τρεις μεγαλύτεροι αδελφοί της έχουν υπηρετήσει όλοι στον ελληνικό στρατό, ενώ η μητέρα της απ’ τη χαρά της λέει συνεχώς πως δεν έχει 3 αγόρια αλλά 4!
Οι γονείς της ενθαρρύνουν τα συνολικά 5 παιδιά της οικογένειας να σπουδάσουν και να διαπρέψουν στη ζωή τους χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις, όπως αναφέρει σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Χρόνος» της Θράκης.
Εκτός από ΕΠΟΠ, η Σεϊβτζάν είναι κομμώτρια και αισθητικός, καθώς έχει τελειώσει το 1ο ΤΕΕ Κομμωτικής στη Κομοτηνή. Επιπλέον, ήταν το πρώτο κορίτσι από το χωριό της που πήγε στο ελληνικό γυμνάσιο της Ξυλαγανής, χάρη στην υποστήριξη της οικογενείας της που είναι, όπως λέει, προοδευτική.
Η Σεϊβτζάν ακούει όλα τα είδη μουσικής και όνειρό της είναι να κάνει κάποτε ένα μεγάλο ταξίδι. Προς το παρόν όμως, επιδίωξή της είναι να προσαρμοστεί στο νέο της περιβάλλον και να είναι χρήσιμη. Όσον αφορά το γάμο και άλλες χαρές της ζωής, θα έρθουν όλα με τη σειρά τους, όπως τονίζει.
Η πρώτη μουσουλμάνα ΕΠΟΠ του ελληνικού Στρατού αποτελεί ήδη πρότυπο για την μουσουλμανική κοινότητα της περιοχής της, κάνοντας περήφανη την οικογένειά της και τη γειτονιά της.
Πηγή: Ζούγκλα

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP