Τουρκικές προκλήσεις
του Απόστολου Απoστολόπουλου
Η τουρκική απειλή είναι μόνιμη αλλά τι επιδιώκει η Τουρκία με τις τωρινές προκλήσεις στο Αιγαίο; Η κυβέρνηση συνιστά ψυχραιμία, η αντιπολίτευση σιωπά. Η ασυνήθιστη, για τα ελληνικά δεδομένα, αυτοσυγκράτηση δημιουργεί την αίσθηση ότι αυτή τη φορά οι τουρκικές προκλήσεις ξεφεύγουν από τη συνήθη ρουτίνα. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας υπενθύμισε ότι η...τουρκική προκλητικότητα έχει τις ρίζες της στο 1996, στην υπόθεση των Ιμίων. Και στην ασθενή, δειλή, ελληνική αντίδραση. Υποδεικνύοντας, διπλωματικά, τον ορθό τρόπο των ελληνικών αντιδράσεων στο μέλλον.
Γεγονός είναι ότι η Τουρκία αποπειράται να αμφισβητήσει έμπρακτα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο ενώ ως τώρα αρκούνταν στη «θεωρητική» (διπλωματική-πολιτική) αμφισβήτηση. Η Τουρκία είναι επιθετική στο Αιγαίο ενώ αναπτύσσει έντονη διπλωματική δραστηριότητα, ως ειρηνοποιός, στη Μ. Ανατολή. Δηλώνει παρούσα στο σύνολο του ενιαίου αυτού χώρου (Αιγαίο-Κύπρος-Μέση Ανατολή) με διαφορετικό τρόπο αλλά με κοινό στόχο να είναι κυριαρχικά απαραίτητη. Η Τουρκία διείδε ότι το Ισραήλ δεν μπορούσε να εξοντώσει τη Χαμάς, (όπως δεν νίκησε ούτε τη Χεζμπολά) και ότι ο Ομπάμα θα επανεξετάσει υποχρεωτικά το σύνολο της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή, με βάση την αποτυχία του Ισραήλ να επιβληθεί. Παράγων στη Μ. Ανατολή, επικυρίαρχος στο Αιγαίο, είναι στόχοι της Τουρκίας ενόψει των νέων ισορροπιών. Δεν βλέπει παθητικά τις εξελίξεις, επιχειρεί να επιβάλλει την παρουσία της στους άλλους, ισχυρούς, παίκτες, αμερικανούς και ευρωπαίους.
Ορισμένοι απέδωσαν την τουρκική επιθετικότητα στο ότι εντός του έτους η Τουρκία θα πρέπει να ανοίξει τα λιμάνια της στα κυπριακά καράβια (αναγνωρίζοντας ντε φάκτο την Κυπριακή Δημοκρατία) ή να έρθει σε ανοιχτή ρήξη με την ΕΕ. Ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο θα «άλλαζε την ατζέντα» και η Τουρκία θα κέρδιζε πολύτιμο χρόνο έως ότου λυθεί το Κυπριακό ευνοϊκά γι’ αυτήν. Αντιθέτως Κύπρος και Ελλάδα δεν έχουν λόγους να βιάζονται ενόψει της αναμενόμενης νέας αμερικανικής πολιτικής. Αρκεί να υπάρχει σχεδιασμός, δεν επαρκούν τα γενναία βέτο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η τουρκική επιθετικότητα εκδηλώθηκε αμέσως μετά την άδεια που έδωσε η κυβέρνηση Καραμανλή στο ρωσικό στόλο για γυμνάσια στο Αιγαίο. Η ρωσική «αίτηση αδείας» αναγνωρίζει (αλλά δεν κατοχυρώνει) την ελληνική κυριαρχία στις περιοχές διεξαγωγής των γυμνασίων και προσθέτει, με πρωτοβουλία μας, ένα ισχυρό παίκτη ενόψει ανακατατάξεων. Η κατοχύρωση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων παραμένει ωστόσο δική μας υπόθεση. Αν όλα αυτά είναι σωστά, είναι προφανές ότι δεν έχουμε ένα απλό τουρκικό «τσαμπουκά» αλλά μελετημένη στρατηγική κίνηση σε ένα παιχνίδι που μόλις άρχισε.
Eφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, Παρασκευή 23-01-09
Η τουρκική απειλή είναι μόνιμη αλλά τι επιδιώκει η Τουρκία με τις τωρινές προκλήσεις στο Αιγαίο; Η κυβέρνηση συνιστά ψυχραιμία, η αντιπολίτευση σιωπά. Η ασυνήθιστη, για τα ελληνικά δεδομένα, αυτοσυγκράτηση δημιουργεί την αίσθηση ότι αυτή τη φορά οι τουρκικές προκλήσεις ξεφεύγουν από τη συνήθη ρουτίνα. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας υπενθύμισε ότι η...τουρκική προκλητικότητα έχει τις ρίζες της στο 1996, στην υπόθεση των Ιμίων. Και στην ασθενή, δειλή, ελληνική αντίδραση. Υποδεικνύοντας, διπλωματικά, τον ορθό τρόπο των ελληνικών αντιδράσεων στο μέλλον.
Γεγονός είναι ότι η Τουρκία αποπειράται να αμφισβητήσει έμπρακτα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο ενώ ως τώρα αρκούνταν στη «θεωρητική» (διπλωματική-πολιτική) αμφισβήτηση. Η Τουρκία είναι επιθετική στο Αιγαίο ενώ αναπτύσσει έντονη διπλωματική δραστηριότητα, ως ειρηνοποιός, στη Μ. Ανατολή. Δηλώνει παρούσα στο σύνολο του ενιαίου αυτού χώρου (Αιγαίο-Κύπρος-Μέση Ανατολή) με διαφορετικό τρόπο αλλά με κοινό στόχο να είναι κυριαρχικά απαραίτητη. Η Τουρκία διείδε ότι το Ισραήλ δεν μπορούσε να εξοντώσει τη Χαμάς, (όπως δεν νίκησε ούτε τη Χεζμπολά) και ότι ο Ομπάμα θα επανεξετάσει υποχρεωτικά το σύνολο της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή, με βάση την αποτυχία του Ισραήλ να επιβληθεί. Παράγων στη Μ. Ανατολή, επικυρίαρχος στο Αιγαίο, είναι στόχοι της Τουρκίας ενόψει των νέων ισορροπιών. Δεν βλέπει παθητικά τις εξελίξεις, επιχειρεί να επιβάλλει την παρουσία της στους άλλους, ισχυρούς, παίκτες, αμερικανούς και ευρωπαίους.
Ορισμένοι απέδωσαν την τουρκική επιθετικότητα στο ότι εντός του έτους η Τουρκία θα πρέπει να ανοίξει τα λιμάνια της στα κυπριακά καράβια (αναγνωρίζοντας ντε φάκτο την Κυπριακή Δημοκρατία) ή να έρθει σε ανοιχτή ρήξη με την ΕΕ. Ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο θα «άλλαζε την ατζέντα» και η Τουρκία θα κέρδιζε πολύτιμο χρόνο έως ότου λυθεί το Κυπριακό ευνοϊκά γι’ αυτήν. Αντιθέτως Κύπρος και Ελλάδα δεν έχουν λόγους να βιάζονται ενόψει της αναμενόμενης νέας αμερικανικής πολιτικής. Αρκεί να υπάρχει σχεδιασμός, δεν επαρκούν τα γενναία βέτο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η τουρκική επιθετικότητα εκδηλώθηκε αμέσως μετά την άδεια που έδωσε η κυβέρνηση Καραμανλή στο ρωσικό στόλο για γυμνάσια στο Αιγαίο. Η ρωσική «αίτηση αδείας» αναγνωρίζει (αλλά δεν κατοχυρώνει) την ελληνική κυριαρχία στις περιοχές διεξαγωγής των γυμνασίων και προσθέτει, με πρωτοβουλία μας, ένα ισχυρό παίκτη ενόψει ανακατατάξεων. Η κατοχύρωση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων παραμένει ωστόσο δική μας υπόθεση. Αν όλα αυτά είναι σωστά, είναι προφανές ότι δεν έχουμε ένα απλό τουρκικό «τσαμπουκά» αλλά μελετημένη στρατηγική κίνηση σε ένα παιχνίδι που μόλις άρχισε.
Eφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, Παρασκευή 23-01-09
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου