Πως το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής χρησιμοποιεί τους Πομάκους για να εκτουρκίσει την Θράκη (ακομη και με τις τουρκικες μαντιλες, που υποχρεωνονται να φορανε οι νεαρες κοπελλες στις πομακικες ενδυμασιες τους)
Ίσως περιμένετε να διαβάσετε ένα πολιτικό ή εθνικο-πολιτικό άρθρο, με αντίστοιχες τεχνοκρατικές αναλύσεις και σχόλια. Σας πληροφορώ όμως από την αρχή ότι, παρ’ όλο που δεν λείπουν από το παρακάτω κείμενο τέτοιας υφής στοιχεία – βασισμένα σε βαθιά, σοβαρή έρευνα – πρόκειται κατ’ ουσίαν για μια ποιητική έκφραση από καρδιάς, στον απόηχο μιας πραγματικότητας που βίωσα και βιώνω και μιας πίκρας για την απώλεια (ελπίζω όχι οριστικής), της Μνήμης που μας κρατά στην Α-λήθεια.
«Οι άνθρωποι δυστυχώς είναι επιρρεπείς στη λήθη», είχε πει κάποτε μεταξύ άλλων η ποιήτρια Κική Δημουλά, σε σχόλιό της για τον Έρωτα, θέλοντας να σηματοδοτήσει την εύκολη απώλειά του. Φανταστείτε τις απώλειες, όταν η λήθη γίνεται σημαία και προπαγάνδα ενάντια στη ζωτική μνήμη. Τότε, ο υπαρκτικός θάνατος, ο προερχόμενος από την υπαρκτική αμνησία, είναι η μοιραία, νομοτελειακή κατάληξη.
«Η οικογένειά μας έπασχε από μιαν ανίατη ασθένεια: τις αναμνήσεις».
Μάνος Ελευθερίου
«Είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι…»
Γ. Σεφέρης
Δοκιμές
Προτείνω να «κρατήσουμε» μέχρι το τέλος του αναγνώσματος (και όχι μόνον!) αυτές τις ρήσεις των μεγάλων σύγχρονων ποιητών μας…
ΑΣΚΩΝΤΑΣ ΤΗΝ… ΟΡΑΣΗ
Λόγω παιδείας, ιδιοσυγκρασίας και καταγωγής, έμαθα να αγαπώ την έρευνα της Αλήθειας και να σέβομαι τις προσπάθειες των ανθρώπων να ζήσουν μέσα σ’ αυτήν. Συνακόλουθα, αποστρέφομαι κάθε προσπάθεια και σχέδιο που προσπαθεί να ισοπεδώσει τις ετερότητες των ανθρώπων (οι οποίες συνθέτουν τη Αλήθεια), εντάσσοντάς τους σε μονοκόμματα σχήματα.
Πίσω από τέτοιες προσπάθειες, διαπιστωμένα πάντα κρύβονται δόλιοι σκοποί χειραγώγησης, με εξουσιαστικό προσανατολισμό χρησιμοποίησης, ή υπαρκτικής εξόντωσης, ανθρώπων, ομάδων, λαών κ.ο.κ.
Αυτό ακριβώς (με πολλές συνακόλουθες παραμέτρους βέβαια) συνέβη στην περίπτωση της Κύπρου, το οποίο –σχεδόν πανομοιότυπα– βρίσκεται σήμερα σε δυναμική εξέλιξη στη Θράκη (με σκοπούς ταυτόσημους μ’ αυτούς για τη Μεγαλόνησο).
Και αν επέλεξα να σας παρουσιάσω το θέμα αυτό, δεν είναι λόγω της θρακικής καταγωγής μου, ούτε από κάποιον εθνικιστικό συναισθηματισμό (αντιπαθώ και του εθνικισμούς και τους συναισθηματισμούς).
Επέλεξα αυτό το θέμα, επειδή διαπιστώνω ότι είναι διαποτισμένο με πολλά «κλισέ» σκέψης και αντιμετώπισης, τα οποία θέλω να «σπάσω», επειδή από ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ διαπιστώνω καθημερινά ότι δεν ισχύουν στη θρακική (και όχι μόνο) πραγματικότητα. Ένας ακόμη σημαντικός λόγος είναι το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι μού εξέφρασαν την απόγνωση, τους φόβους αλλά και την αποφασιστικότητά τους αναφορικά με τις καταστάσεις που ζουν καθημερινά, κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη μας, χωρίς εμείς να θέλουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε…
Ασκείστε λοιπόν την όρασή σας και ελάτε να κοιτάξουμε μαζί εκείνη την Αλήθεια που βρίσκεται πίσω από προπαγάνδες, από τηλεοπτική «ενημέρωση», από κρατική αδιαφορία, από θρησκευτικό φανατισμό, από ισοπεδωτική άγνοια.
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΩΝ!
«Κοίταξα πίσω μου, είδα Ιστορία - ένιωσα τον προορισμό.
»Κοίταξα γύρω μου, είδα χάος - σκέφτηκα ότι χρειάζεται πρόσωπο.
»Κοίταξα μπροστά μου, είδα δρόμο - κατάλαβα ότι αξίζει να προσπαθήσω.
»Κοίταξα μέσα μου, είδα πίστη - ήξερα ότι θα φτάσω σίγουρα στη νίκη».
Ανώνυμος, Κύπρος 1955
(από το ιστολόγιο του Αντίβαρου)
«Βλέπω εδώ μια τουρκική κοινότητα που εργάζεται με ειλικρίνεια και αυταπάρνηση … Συνεχίζετε αυτόν τον αγώνα χωρίς να υποκύψετε και στηρίζετε τον τουρκισμό, χάρη σε σας θα επιβιώσει ο τουρκισμός της Δυτικής Θράκης, και θα συνεχίσει να ζει. Ξέρω ότι υπάρχουν προβλήματα. Όμως πρώτα ο Θεός, θα προσπαθήσουμε να τα λύσουμε βήμα βήμα. Η στήριξή σας είναι πολύ σημαντική. Και εμείς επίσης θα δώσουμε την απαραίτητη στήριξη…»
Όχι, δεν πρόκειται για of the record-κρυφά λόγια Τούρκων πρακτορίσκων που δρουν στη Δυτική Θράκη. Πρόκειται για απόσπασμα από ΕΠΙΣΗΜΟ, ΔΗΜΟΣΙΟ λόγο του Τούρκου Πρόξενου στην Κομοτηνή, Μουσταφά Σαρνίτς, που απηύθυνε στις 11 Ιουνίου, στο Πομακοχώρι Κέχρος της Ροδόπης, σε τελετή αποφοίτησης παιδιών από τα Κοράν Κουρσού (κάτι σαν Κατηχητικά).
Σχολιάζω: πηγαίνει σε χωριό Πομάκων και μιλάει για «τουρκισμό», τη στιγμή που οι Πομάκοι θεωρούν ύψιστη βρισιά το να τους αποκαλέσει κάποιος «Τούρκους» (αυτό είναι κοινώς γνωστό, το διαπίστωσα όμως και προσωπικά, σε συνομιλίες που είχα από κοντά με πολλούς Πομάκους της Θράκης).
Συνεχίζω να σχολιάζω: μιλάει για «προβλήματα», στη λύση των οποίων θα βοηθήσει. Με ποιον τρόπο; Και ποια είναι αυτά τα «προβλήματα»; Η «απάντηση» ίσως έρχεται από την τουρκική εφημερίδα Μιλλέτ, όπου αναφέρει στις 18/6/09: «Η τουρκική μειονότητα στη Θράκη δεν έχει τα δικαιώματά της, που θα έπρεπε να έχει. Και απαιτεί από τον σουλτάνο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν να ζητήσει από την Ελλάδα τη βελτίωση όλων των δικαιωμάτων της μειονότητας…»
Αφήνω τώρα κατά μέρος τα δικά μου σχόλια, και μεταφέρω τα σχόλια –και τις απαντήσεις– τού Σερήφ Μουσταφά, Πομάκου, κατοίκου Μελιβοίων του Νομού Ξάνθης:
«Εγώ λέω ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πάσχει εγκεφαλικά, γιατί απαιτεί δικαιώματα που ποτέ αυτός δεν θα επέτρεπε να έχουν οι μειονότητες στην Τουρκία (να θυμηθούμε τους Κούρδους, την εβραϊκή κοινότητα, την ελληνική, την αρμενική, την αραβική κλπ…).
»Ποια δικαιώματα δεν έχουν οι τουρκογενείς στην Ελλάδα; Δεν έχουν τουρκικά σχολεία; Δεν έχουν τουρκόγλωσσες εφημερίδες; Δεν έχουν τουρκόφωνα ραδιόφωνα; Δεν είναι ισότιμοι Έλληνες πολίτες; Δεν έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν και να ψηφιστούν; … Αλλά, σαν να μην τούς έφθαναν όλα αυτά, βρίσκουν και δικαίωμα στον εαυτό τους να προσδιορίσουν τους Πομάκους και τους Ρωμά ως Τούρκους. Και χωρίς να ντρέπονται, μας απειλούν και μας τρομοκρατούν, εάν τους φέρουμε αντίρρηση. Σε ποιο άλλο κράτος θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο; Μήπως στην Τουρκία;… Στην Τουρκία οι μειονότητες ούτε ανάσα δεν μπορούν να πάρουν.
» Εγώ ως Έλληνας Πομάκος ποτέ δεν καταπιέστηκα από τις ελληνικές αρχές, πάντοτε μπορώ να εκπληρώνω τα θρησκευτικά μου καθήκοντα, μπορώ να σπουδάσω… έχω όλα τα δικαιώματα του Έλληνα πολίτη…
»… Καταπιέζομαι όμως και τρομοκρατούμαι από τουρκογενείς συμπολίτες μου: με αναγκάζουν με το ζόρι να μαθαίνω τη γλώσσα τους, τα ήθη και τα έθιμά τους, με αναγκάζουν να κακολογήσω την πατρίδα μου την Ελλάδα, με αναγκάζουν να ψηφίσω τον βουλευτή που κάνει την καλύτερη δουλειά στην Τουρκία, να δηλώσω –εάν έχω δική μου επιχείρηση– ότι είναι τουρκική επιχείρηση, με αναγκάζουν μέσα στο τζαμί να ακούω την τουρκική πολιτική προπαγάνδα, με αναγκάζουν να δηλώνω Τούρκος! …
»… Είμαι περήφανος που είμαι Πομάκος και εύχομαι στους τουρκογενείς συμπολίτες μου να καταφέρουν και αυτοί κάποτε να δείξουν σεβασμό στους συμπολίτες τους Πομάκους και Ρωμά».
Και μέσα σ’ όλα αυτά, ο Ερντογάν, σε πολλές δηλώσεις του δεν παραλείπει να θέτει θέμα «αυτοπροσδιορισμού» των Μουσουλμάνων της Θράκης, ενώ ταυτόχρονα τούς αποκαλεί «πολίτες της χώρας του». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Τούρκος Πρόξενος στην Κομοτηνή Μουσταφά Σαρνίτς, υπογραμμίζει σε δημόσιους λόγους του τα περί «τουρκικής μειονότητας», και «αδιαλείπτου ενδιαφέροντος της μητέρας-πατρίδας!»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ
Τι σημαίνουν λοιπόν όλα τα παραπάνω; Γιατί τα αναφέρω; Για να δείξω –εμπαθώς ίσως– τους «κακούς» Τούρκους, σε αντίθεση με τους «καλούς» Έλληνες; Δεν νομίζω ότι οποιαδήποτε τέτοια απαξίωση θα είχε κάποιο νόημα, δεν μου ταιριάζει άλλωστε...
Ο πραγματικός λόγος αναφοράς των παραπάνω (τα οποία είναι ένα ελάχιστο δείγμα, μέσα σε πληθώρα παρόμοιων αναφορών) είναι ότι βρίσκονται στη βάση του ίδιου μοντέλου με αυτό τού κυπριακού: τη δημιουργία μειονοτικού ζητήματος-προβλήματος.
Έχουν ήδη περάσει περισσότερα από 30 χρόνια (σε λίγο θα μιλάμε για σαρακονταετία!) από τότε που ολοκληρώθηκε στην Κύπρο ένα φαύλο σχέδιο δεκαετιών, μια εξόφθαλμη πρόκληση προς τη διεθνή κοινότητα, μια καταστροφή ανθρώπων και οικογενειών που «καλά κρατεί» ως σήμερα.
Γυναίκες με φωτογραφίες αγνοουμένων στα χέρια ακόμη περιμένουν, ενώ ομαδικοί τάφοι και κτηνώδη εγκλήματα έρχονται μέχρι και σήμερα στο φως, σηματοδοτώντας το ήθος αυτών που δεν μπορούν ούτε να πουν «συγνώμη».
Το θέμα μας βέβαια δεν είναι η Κύπρος. Μέρος του θέματός μας όμως είναι οι προκλητικές αναλογίες σε κινήσεις και τακτικές που ακολουθούνται (από την Τουρκία στην προκειμένη περίπτωση), σε βάρος κάποιων λαών, με ανάλογους επίσης απώτερους σκοπούς – και με την ίδια κατάληξη (μαθηματικώς διαπιστωμένο).
Ποιες ήταν όμως, στην περίπτωση της Κύπρου, οι βασικές παράμετροι αυτής της τακτικής;
• Κατ’ αρχήν, η Τουρκία είχε πετύχει την αναγνώριση μιας δίγλωσσης και μουσουλμανικής μειονότητας (σημ: με πολλά κρυπτοχριστιανικά στοιχεία, σύμφωνα με τον τέως πρέσβη κ. Θέμη Στοφορόπουλο) ως τουρκικής.
• Κατόπιν πέτυχε την «αναβάθμιση» της μειονότητας σε «κοινότητα», και της κοινότητας σε «έθνος».
• Επίσης, συγκέντρωσε τη μειονότητα αυτή σε συγκεκριμένα εδάφη.
• Φυσικά εκμεταλλεύτηκε δικά μας θανάσιμα λάθη, όταν πέσαμε στην παγίδα να στραφούμε εναντίον των Τουρκοκυπρίων, όπως επίσης και την ευήθη ευπιστία μας στους υποτιθέμενους συμμάχους μας.
Αυτά συνέβαιναν «τότε», στην Κύπρο («σηκώνουν» βέβαια μεγάλη ανάλυση, αλλά δεν είναι του παρόντος). Για να δούμε, τι συμβαίνει σήμερα, στη Θράκη:
• Η Άγκυρα προσπαθεί –και ως ένα μεγάλο βαθμό, το έχει πετύχει– να συνενώσει όλες τις μουσουλμανικές μειονότητες (μεταξύ αυτών, τους Πομάκους και τους Ρωμά) κάτω από ένα ενιαίο επιστέγασμα τουρκισμού.
• Κινείται, μέσω του Προξενείου στην Κομοτηνή, έτσι ώστε όλοι οι Μουσουλμάνοι να αποκτήσουν τουρκική εθνική συνείδηση, ταυτίζοντας τον Μουσουλμανισμό με τον Τουρκισμό.
• Άμεσος σκοπός των παραπάνω, να αναγνωριστεί στη Θράκη η ύπαρξη κάποιας «τουρκικής μειονότητας».
• «Σπάει» κάθε πρωτόκολλο συμπεριφοράς, παραβλέποντας τη Συνθήκη της Λωζάνης και τους όρους περί αμοιβαιότητας, με το ισοπεδωτικό ενδιαφέρον της για τις μειονότητες της Θράκης, ενώ παράλληλα κρατά σιγή ιχθύος για κάποιες άλλες μειονότητες – βλέπε Αρμένιοι, Κούρδοι, Πόντιοι, Μικρασιάτες, μειονότητες που υπέστησαν γενοκτονίες, αδικαίωτες μέχρι σήμερα.
• Ενισχύει με επιδοτήσεις κλπ. την πληθυσμιακή ενίσχυση των Μουσουλμάνων στην περιοχή της Θράκης, ειδικά στον Έβρο.
• Προωθεί την οικονομική εξάρτηση των Μουσουλμάνων από την μητέρα-πατρίδα Τουρκία, δαπανώντας μεγάλα ποσά, μέσω του τουρκικού Προξενείου.
• Εκμεταλλεύεται πλήρως, μέσα από μια έξυπνη εξωτερική πολιτική, τους μεγάλους συμμάχους, την ίδια στιγμή που εμείς ακολουθούμε την ραγιαδίστικη τακτική τού yes men.
• Συντονίζει έξυπνα τους δεσμούς των Μουσουλμάνων της Θράκης με τους Μουσουλμάνους της Βουλγαρίας – ο νοών νοείτω…
• Τέλος, στα επιτεύγματα της Τουρκίας προσθέτω αυτό που ομόφωνα μού είπαν όλοι, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι-Πομάκοι πολίτες της Θράκης, ότι η Τουρκία πέτυχε στην περιοχή μια συγκυριαρχία μέσω του Προξενείου, με πολιτιστικές αυθαιρεσίες, ανιστόρητες οικειοποιήσεις ηθών και εθίμων, ακόμη και με εξαγορές και υποδείξεις αγορών συγκεκριμένων ακινήτων σε συγκεκριμένες περιοχές.
Καλός φίλος, μόνιμος κάτοικος της Θράκης και γνώστης της κατάστασης, όταν του μίλησα για την έρευνά μου για το παρόν άρθρο, μού είπε: δεν ξέρω αν η Θράκη θα γίνει Κύπρος, ή αν έχει ήδη γίνει…
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΜΑΚΟΙ
Όλα τα παραπάνω, ενταγμένα σε καλοδουλεμένο σχέδιο της Άγκυρας, ασκούνται κυρίως στο πεδίο που απαρτίζουν οι άνθρωποι εκείνοι της Θράκης που λέγονται Πομάκοι. Γι’ αυτό θεωρώ ότι, πριν προχωρήσουμε, θα ήταν καλό να εξετάσουμε το ποιοι είναι αυτοί, ποιες οι καταβολές τους και πώς έφθασαν να αποτελούν το κύριο αντικείμενο χειραγώγησης της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας σε βάρος της Θράκης.
Η αλήθεια είναι ότι η παρουσία τους στη Θράκη χάνεται στα βάθη των αιώνων, και τα ουσιαστικά στοιχεία που έχουμε γι’ αυτούς τα αντλούμε από την προφορική Παράδοσή τους και τα πολιτιστικά στοιχεία (ενδυμασίες, μουσικές, τραγούδια, γιορτές κλπ), τα οποία προσπαθούν να διασώσουν όσο πιο ακέραια γίνεται.
Οι Πομάκοι ζουν στα ορεινά της Θράκης από χιλιάδες χρόνια. Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος αυτών ζουν στη βουλγαρική πλευρά της οροσειράς της Ροδόπης, ενώ οι λιγότεροι, στην ελληνική. Η ετυμολογία της λέξης Πομάκος προέρχεται –σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη των γλωσσολόγων και των ιστορικών– από την αρχαιοελληνική λέξη Ιππομάχος, που δηλώνει αυτόν που ανήκε στο ιππικό τού Μεγαλέξανδρου.
Πολλοί Πομάκοι επίσης αυτοαποκαλούνται και Αγριάνες ή Αγραίοι, από το όνομα της αρχαίας θρακικής φυλής που κατοικούσε στα άγονα βουνά της βοριοδυτικής Ροδόπης. Οι Πομάκοι θεωρούνται ακόμη πολύ επιδέξιοι ακοντιστές, όπως οι Αγραίοι Θράκες. Η γλώσσα τους είναι ένα κράμα σλαβικών, τουρκικών και ελληνικών στοιχείων, με ιδιαίτερα πολλά αρχαιοελληνικά στοιχεία, ενώ ήταν γλώσσα προφορική.
Μόλις στα τέλη του 20ου αιώνα, ο Πομάκος Ριτβάν Καραχότζα κάνει τις πρώτες προσπάθειες να καταγραφεί η γλώσσα τους, ενώ το 1996 εκδόθηκε με τη χορηγία του κ. Εμφιετζόγλου τρίτομο έργο (λεξικά και γραμματική) για την πομακική γλώσσα, με τη συμμετοχή του δασκάλου Πέτρου Θεοχαρίδη.
Ως προς τη θρησκεία τους, κάποιοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ήταν Βογόμιλοι (γνωστικιστικό παρακλάδι του Χριστιανισμού) ενώ άλλοι, ότι ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Πάντως, κανείς δεν αμφισβητεί ότι από το 16ο αιώνα (επί Σελίμ Α΄) άρχισε ο βίαιος εξισλαμισμός τους και ολοκληρώθηκε το 17ο αιώνα (επί Μεχμέτ Δ΄), όπως προκύπτει από τους Κώδικες της Μητρόπολης Φιλιππουπόλεως. Τότε, πλήθος εκκλησιών και ιερών καταστράφηκαν, ενώ αρκετά ερείπιά τους «ξεθάβονται» τυχαία από τα εδάφη τους μέχρι και σήμερα. Μόνον ο Μέγας Βεζύρης Μεχμέτ Κιοπρουλού κατεδάφισε 218 εκκλησίες και 336 παρεκκλήσια.
Στην Παράδοσή τους σήμερα διατηρούνται αρκετά στοιχεία που θυμίζουν τον απόηχο του μακρυνού (αλλά όχι νεκρού) παρελθόντος τους: σταυρώνουν τη ζύμη του ψωμιού, σταυρώνουν το παιδί πριν κοιμηθεί, σύνηθες όνομά τους είναι το Ηλίας, ευλαβούνται ιδιαίτερα τον άγιο Δημήτριο και τον επικαλούνται στις δυσκολίες, κόβουν βασιλόπιτα με νόμισμα, μιλούν με σεβασμό για το Ευαγγέλιο (το αποκαλούν Χρυσό Βιβλίο), ενώ είναι γνωστή στην περιοχή η περίπτωση του κρυπτοχριστιανού Πομάκου Γιουσούφ στον Κέχρο Ροδόπης, ο οποίος έκρυβε σε μπαούλο τα ράσα και τις εικόνες του ιερέα παππού του. Επίσης, οι ονομασίες των χωριών και συνοικισμών τους μαρτυρούν τη σχέση τους με την ελληνική Παράδοση: Ωραίον, Τεοτόκα (Θεοτόκος), Σταματέσκο, Μαρικόζ (Μαρία-Παναγία) κλπ.
Αυτοί λοιπόν οι αγέρωχοι Αγριάνες και φοβεροί Ιππομάχοι, σήμερα βρίσκονται σε καθεστώς άτυπης ομηρίας, από τον Τούρκο Πρόξενο στην Κομοτηνή και τους ανθρώπους του.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΣΑΡΝΙΤΣ
Ο Μουσταφά Σαρνίτς, ο Τούρκος Πρόξενος στην Κομοτηνή, δεν ανήκει στο διπλωματικό σώμα της Τουρκίας – παρ’ όλο που αυτό αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την κάλυψη της θέσης του Προξένου.
Πέρα όμως από το τι δεν είναι ο κ. Σαρνίτς, ας δούμε, τι είναι, ή μάλλον, τι ήταν πριν διοριστεί Πρόξενος. Ο Σαρνίτς λοιπόν μάς ήρθε από το Κόσσοβο, όπου είχε άκρως επιτυχημένη δράση, ως επίσημος πράκτορας της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ. Εκεί στάλθηκε με συγκεκριμένο σχέδιο, το οποίο εκτέλεσε θαυμάσια. Σε απόλυτη συνεργασία με τον εκεί Αμερικάνο Πρόξενο Yee Hoyt κατάφερε τη μεταφορά χιλιάδων φανατικών Ισλαμιστών από την Ασία, οι οποίοι ευθύνονται για μαζικές εκτοπίσεις σέρβικων πληθυσμών, για μαζικές δολοφονίες και καταστροφές ολόκληρων χωριών.
Έχοντας δώσει επιτυχημένες εξετάσεις στο Κόσσοβο, ο Σαρνίτς ήρθε στην Κομοτηνή και ανέλαβε το ρόλο τού Προξένου, όντας ικανότατος στην πρόκληση καταστάσεων αποδόμησης και εκφοβισμού. Έτσι, περιδιαβαίνει όλα τα μουσουλμανικά χωριά της περιοχής μιλώντας στους κατοίκους για τον τουρκισμό και την μητέρα-πατρίδα, η οποία βρίσκεται πάντα δίπλα τους, παραβιάζοντας έτσι ξώφθαλμα κάθε ίχνος διεθνούς νομιμότητας και κάθε αρχή της Συνθήκης της Λωζάνης.
Η Άγκυρα τον θεώρησε ιδανικό πρόσωπο για να χειριστεί το θέμα του εκτουρκισμού της Θράκης, και από τα μέχρι σήμερα δεδομένα, φαίνεται ότι έκανε τέλεια επιλογή. Το ελληνικό ΥΠ.ΕΞ. όμως, μπροστά στα δεδομένα αυτά, τι επιλογές έκανε; Η απάντηση είναι ότι δεν έκανε καμία επιλογή, απλώς παρακολουθεί (αν το κάνει και αυτό) τις καταστάσεις.
Αξίζει να σημειωθεί στο σημείο αυτό μια ανάλογη περίπτωση με Ουκρανό διπλωμάτη στη Ρωσία. Διαπιστώθηκε λοιπόν αντιρωσική δράση του Ουκρανού διπλωμάτη στη Μόσχα, και η Μόσχα ζήτησε αμέσως την απέλασή του. Η απόφαση δε αυτή θεωρήθηκε απόλυτα φυσική και νόμιμη, και κανείς δεν αντέδρασε. Αντιθέτως, στην ανθελληνική συμπεριφορά τού Σαρνίτς, αλλά και στις εκκλήσεις των Ελλήνων Πομάκων για προστασία από τις πιέσεις του Προξένου, σφυρίζουν αδιάφορα οι ιθύνοντες νόες του ελληνικού ΥΠ.ΕΞ.
Το «κερασάκι στην τούρτα»: το Καλοκαίρι που μας πέρασε, στις 15-16 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε στην Κομοτηνή το 8ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών. Την έναρξη του Συνεδρίου κήρυξε ο Πρωθυπουργός. Ο Τούρκος Πρόξενος εμφανίστηκε στο Συνέδριο, ενώ είναι άγνωστο το αν προσεκλήθη, από ποιους και με ποιο σκεπτικό. Ο δε κ. Καραμανλής, εμφανώς ξαφνιασμένος από την παρουσία του Σαρνίτς, δεν μίλησε για τις προειδοποιήσεις του προς την Τουρκία, στις οποίες άφησε να εννοηθεί κατά το προηγού ότι θα προέβαινε.
Προσωπικά, παρ’ όλο που θεωρώ άκομψο να παραβρίσκεται ο Πρόξενος του κράτους που ευθύνεται για την γενοκτονία του θρακικού ελληνισμού (γεγονός επιστημονικά τεκμηριωμένο και ιστορικά αναμφισβήτητο πλέον) σε σχετικό συνέδριο Θρακών, δεν καταλαβαίνω την απρόσωπη (αν μη τι άλλο) στάση του Πρωθυπουργού. Εκτός και αν θέλησε να εναρμονιστεί με την επίσης απρόσωπη (αν μη τι άλλο) στάση της Υπουργού του κ. Μπακογιάννη…
ΑΠΟΥΣΙΑ Ή ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ;
«Οποιαδήποτε κοινωνία παραχωρήσει λίγη ελευθερία για να κερδίσει λίγη ασφάλεια δεν αξίζει τίποτε από τα δύο και θα χάσει και τα δύο».
Βενιαμίν Φραγκλίνος
Ό,τι αποκόμισα κυρίως από τις επαφές μου με Πομάκους της Θράκης, εν όψει αυτής της έρευνας, ήταν η βαθιά αγωνία και παράκληση προς το ελληνικό κράτος: «προστατέψτε μας, κάντε σχολεία ελληνόφωνα στα χωριά μας για τα παιδιά μας, μην μας παρατάτε». Είναι χαρακτηριστικό ότι στο χωριό Εχίνος οργανώνεται από το τουρκικό κράτος –μέσω του Προξενείου– ίδρυση νοσοκομείου (πολύ έξυπνη κίνηση), ενώ τα δεκάδες αντίστοιχα αιτήματα προς την ελληνική κυβέρνηση έπεσαν στο κενό.
Η ελληνική πολιτεία λάμπει στην περιοχή διά της κραυγαλέας απουσίας της, ενώ η θρησκευτική, οικονομική και πολιτιστική εκμετάλλευση δυναμώνει από την Τουρκία. Στην περίοδο του Ραμαζανίου (θρησκευτική περίοδος μεγάλης νηστείας για τους Μουσουλμάνους), ο ψευδομουφτής Μετέ (άλλο «κεφάλαιο», με το οποίο θα ασχοληθούμε σε επόμενο τεύχος μας), ο Σαρνίτς και διάφοροι πράκτορες του Προξενείου εκμεταλλεύονται τις συνάξεις που γίνονται στα μουσουλμανικά σπίτια μετά τη Δύση του ήλιου, για να κάνουν την προπαγάνδα τους αλλά και να «εξετάσουν» ποιοι κρατούν τη νηστεία και διατηρούν δεσμούς με τη μητέρα-πατρίδα. Πρόκειται για χρόνια πρακτική, που ενοχλεί πολύ τους Πομάκους. Και η ελληνική πολιτεία αδιαφορεί για την κατάφορη καταπάτηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων τους, μέσα στην ελληνική επικράτεια…
Τελειώνω, με ένα περιστατικό που συνέβη στις 8 Αυγούστου 2009 στο πομακικό χωριό Κένταυρος, της Ξάνθης. Την ημέρα εκείνη οι νέοι Πομάκοι είχαν οργανώσει μια μεγάλη γιορτή, μια πολιτιστική βραδυά, για όλους τους Πομάκους των γύρω χωριών. Ήταν μια γιορτή, όπου η πομάκικη Παράδοση εκφράστηκε μέσα από τα τραγούδια, τους χορούς, τις ενδυμασίες, τον λόγο, ακόμη και μέσα από τον τρόπο που φλερτάρουν οι νέοι… ήταν ένα γεγονός που έδωσε οξυγόνο και χαρά στους Πομάκους της περιοχής, οι οποίοι έκαναν το «τρομερό»: να είναι οι εαυτοί τους!
Και ενώ όλα εξελίσσονταν με μια χαρούμενη, κινηματογραφική γραφικότητα, κατέφθασαν ξαφνικά και απρόσκλητοι, με πολυτελή αυτοκίνητα, άνθρωποι του τουρκικού Προξενείου. Αναμίχθηκαν με το πλήθος αυτοί οι «αφρόκρεμοι» (όπως τους αποκαλούν οι Πομάκοι), οι οποίοι, μετά τις χαιρετούρες, άρχισαν τις ερωτήσεις και τι καταγραφές. Τα μέλη των πολιτιστικών συλλόγων που οργάνωσαν τη γιορτή άρχισαν να δυσανασχετούν, ενώ πολλοί έφυγαν αμέσως από το χώρο, ή γύρισαν το κεφάλι και απαξίωσαν τους νεοφερθέντες. Με την παρουσία του «τίμησε» τη γιορτή και ο ψευδομουφτής Μετέ, στη θέα και μόνο τού οποίου, αποχώρησε το μεγαλύτερο ποσοστό το Πομάκων, και η γιορτή σχεδόν έληξε.
Τότε, εισέβαλαν στο χώρο, μια ομάδα μουσικών από την Τουρκία και μια τραγουδίστρια, οι οποίοι, χωρίς να ρωτήσουν, άρχισαν τους τουρκικούς αμανέδες και τα τσιφτετέλια, εις αντικατάσταση της μουσικής των Πομάκων που απολάμβαναν μέχρι τότε. Οι ελάχιστοι παρευρισκόμενοι γύρισαν την πλάτη στο «μουσικό σχήμα» και η γιορτή ουσιαστικά είχε λήξει. Αναρωτιέστε αν υπήρξαν εκεί άνθρωποι της ελληνικής πολιτείας; Νομίζω ότι η απάντηση είναι αυτονόητη (δυστυχώς).
Ο Τούρκος δημοσιογράφος Engin Ardic γράφει μεταξύ άλλων στην τουρκική εφημερίδα SABAH (3-7-2009): «Αντί να περηφανευόμαστε με τις πόλεις που κατακτήσαμε, ας περηφανευτούμε με αυτές που ιδρύσαμε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν. Όλη η Ανατολή είναι περιοχή με τη βία κατακτημένη…»
Δεν ξέρω αν μέσα σ’ αυτές τις περιοχές για τις οποίες περηφανεύονται οι Τούρκοι εντάσσεται ήδη και η Θράκη. Δεν θέλω να το σχολιάσω προσωπικά, θέλω να το αφήσω στην ώριμη και ανοιχτή κρίση σας…
ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΚΑΚΩΝ
Δύο Κόσμοι Αντίθετοι…
«… Διαφέρουμε σε όλα με τους Τούρκους εκτός από την κοινή θρησκεία. … Η ειλικρίνεια, η τιμιότητα, η εργατικότητα και η πραότητα είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φυλής μας. Όλες οι εγκυκλοπαίδειες του κόσμου το αναφέρουν… Στην περιοχή μας εδώ δεν γνωρίζουμε τι θα πει εγκληματικότητα. Δεν έχουμε ούτε μια ανθρωποκτονία, ούτε ένα φόνο, ούτε μια ληστεία. Στην Τουρκία τα κεντρικά δελτία ειδήσεων μόνο για φόνους και εγκλήματα αναφέρουν.
»… Απατεώνες, καταχραστές, εγκληματίες του κοινού ποινικού κώδικα εμείς δεν γνωρίζουμε μέχρι σήμερα… Εμείς, αιμομικτικούς γάμους μεταξύ συγγενών δεν έχουμε. Στην Τουρκία όμως, πριν λίγους μήνες, σκοτώθηκαν 43 άτομα από μια οικογένεια, επειδή η ξαδέρφη δεν παντρεύτηκε τον ξάδερφό της. Επίσης, επειδή μια κοπελίτσα έστειλε ένα μήνυμα στο αγόρι της, την έριξαν από τον έκτο όροφο. Και επειδή δεν πέθανε επί τόπου, την μαχαίρωσαν εννιά φορές μέσα στο ασθενοφόρο. Τέτοια πρωτόγνωρη βαρβαρότητα μόνο στην Τουρκία του 21ου αιώνα μπορείς να βρεις. …
»… Εμείς δεν πουλάμε τα κορίτσια μας, ούτε έχουμε το τιορέ, δηλ. δεν θανατώνουμε γυναίκα που έκανε δεσμό και παντρεύτηκε με ξένο χωρίς άδεια των συγγενών της. Στην Τουρκία το έχουν. Η πορνεία, η μαστροπεία και το εμπόριο λευκής σαρκός είναι άγνωστα στην περιοχή μας. Η πολυγαμία έχει εξαλειφθεί από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Όλα τα παραπάνω όμως ισχύουν στη σημερινή Τουρκία.
»… Διατηρούμε τα ήθη και τα έθιμά μας και τη θρησκεία μας, όπως τα έχουμε διδαχθεί. Οι αρετές της φυλής μας συμπίπτουν απόλυτα με τον πολιτισμένο κόσμο και τις ανθρώπινες αξίες. … Τελειώνω με το στίχο ενός ποιητή μας: "Δεν προσκυνώ ξενόχωρη κορώνα, γιατί είναι φτωχική μπροστά στον Παρθενώνα"».
Ιμάμ Αχμέτ, Πομάκος,
κάτοικος Άνω Θέρμων Ξάνθης
Βοηθείστε μας Γιατί Χανόμαστε!
«Νιώθω φόβο για τις πιέσεις που υφίσταμαι από τους ανθρώπους του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής … Δυστυχώς μια σκληρή ομάδα ανθρώπων που θέλουν να αποκαλούνται ηγέτες της μειονότητας, σε συνεργασία με άλλους παράγοντες της Τουρκίας, δεν μας αφήνουν να εκφράσουμε την εθνοτική μας συνείδηση, να μιλήσουμε τη γλώσσα μας και να τηρήσουμε τις Παραδόσεις μας. Τα πομάκικα τραγούδια έχουν ξεχαστεί στην ελληνική Θράκη…
»… Το τουρκικό Προξενείο, μέσα από ένα πολύ αποτελεσματικό δίκτυο ανθρώπων, απομονώνει τους Πομάκους που ενδιαφέρονται να εκφράσουν τη δική τους εθνοτική συνείδηση… Το περιοδικό Yeni Batu Trakya που εκδίδεται εδώ και 24 χρόνια στην Τουρκία, απειλεί τον άντρα μου, πρόεδρο του Πομακικού Συλλόγου, να του "ξεριζώσει τη γλώσσα", χαρακτηρίζοντάς τον "πράκτορα, προδότη και ανίκανο"…
» … Το 50% των αρθρογράφων του περιοδικού αυτού ασχολείται με την ελληνική Θράκη επαγγελματικά, είναι απόστρατοι της τουρκικής αστυνομίας και του στρατού. … ‘‘Δεν είμαστε Τούρκοι’’, δηλώνουν οι Πομάκοι της Θράκης. … Θα ήθελα να αναφερθώ στην τρομοκρατία και τις απειλές που τα μέλη του συλλόγου μας υφίστανται από τη στιγμή της ίδρυσής του, από τα άτομα που ανέφερα παραπάνω. …
"… Ζητώ εκ μέρους του Συλλόγου τη βοήθεια και την προστασία σας, για να μη χαθεί αυτή η μικρή μουσουλμανική εθνοτική ομάδα, που συνεισφέρει με την παρουσία της στην πολιπολιτισμικότητα της περιοχής …"
Εμινέ Μπουρουτζή,
εκπρόσωπος του πομακικού συλλόγου Ξάνθης
(από ομιλία της τον Απρίλιο του 2008 στις Βρυξέλες,
στη Σύνοδο για τις Μειονότητες)
Αξιοσημείωτα
1. Πομάκοι πηγαίνουν μόνοι τους για προσκύνημα στη Μέκκα, υψώνοντας την ελληνική σημαία. Σήμερα, εκβιαστικά, στο τουρκικό Προξενείο νοικιάζει πούλμαν και τους μεταφέρει.
2. Ο μεγαλοβιομήχανος της Τουρκίας Οσμάν Ορ αγόρασε ένα από τα μεγαλύτερα ακίνητα της Τουρκίας, το εξοχικό συγκρότημα Ερτζάν στην περιοχή του Βοσπόρου, έναντι 17,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Η τράπεζα Finasbank χρηματοδότησε την αγορά. Η αγορά όμως παραλίγο να ακυρωθεί, επειδή η τουρκική τράπεζα έχει αγοραστεί από τη δική μας Εθνική Τράπεζα – ξεσηκώθηκαν στην Τουρκία ακόμη και το Γενικό Επιτελείο Στρατού και η Διεύθυνση Ασφαλείας, μη τυχόν η περιοχή περάσει στους Έλληνες μέσω leasing! Τελικά, ο Τούρκος επιχειρηματίας αγόρασε το ακίνητο μέσω της τουρκικής τράπεζας Ziraat που εδρεύει στην Κομοτηνή (βλέπε ΑΒΑΤΟΝ 91) και είναι απόλυτα έμπιστη στην τουρκική κυβέρνηση. Μίλησε κανείς για οικονομική διείσδυση;
3. «Ελάτε να θαυμάσετε την τουρκική λεβεντιά», αναφέρεται σε αφίσα που αναρτήθηκε σε πολλά σημεία της Θράκης, για να διαφημίσει τους αγώνες τουρκικής πάλης που οργανώνονται κάθε χρόνο σε διάφορα χωριά της Ροδόπης και του Έβρου, με τη στήριξη του Προξενείου.
Η Ζαγάλισα, ο Μετέ, ο Σαρνίτς, το ΚΕ.ΠΟ.ΕΡ. και Άλλα Τινά…
Ο κύριος Μπίμπαση Σεντάτ είναι εκδότης και διευθυντής της πομακικής εφημερίδας Ζαγάλισα που εκδίδεται στην Κομοτηνή. Είναι επίσης ενεργό μέλος του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων. Μας μίλησε αφειδώς, μέσα από τις προσωπικές του εμπειρίες, για το θέμα μας, μέρος των οποίων παραθέτουμε εδώ:
• Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Πομάκων ιδρύθηκε το 2009, από μια μεγάλη ομάδα Πομάκων με καταγωγή και από τους τρεις νομούς της ελληνικής Θράκης. Οι στόχοι του είναι πολιτικοί και πολιτιστικοί και αφορούν την ανάσχεση της πολιτιστικής γενοκτονίας που υφίστανται οι Πομάκοι από τον τουρκικό εθνικισμό που δρα ανενόχλητος και με την ανοχή της πολιτείας στην ελληνική Θράκη. Αυτοί οι σκοποί μάς οδήγησαν στην ίδρυση του Συλλόγου μας, καθώς και το γεγονός ότι θέλαμε να υπάρξει ένας σοβαρός και πολυπληθής σύλλογος που να εκφράζει πραγματικά τους Πομάκους.
• Η εφημερίδα Ζαγάλισα ιδρύθηκε το 1997, με στόχο να συμβάλλει στην αφύπνιση και διάσωση των Πομάκων. Η υποδοχή ήταν θετική από μεγάλο μέρος της κοινωνίας αλλά αρνητική από όσους θέλουν τους Πομάκους εκτουρκισμένους και απαλλαγμένους από την ιστορική τους μνήμη.
Η αλήθεια είναι ότι η εφημερίδα μας έχει ανάγκη να στηριχθεί και από τους Πομάκους αλλά και από τους Χριστιανούς συμπολίτες μας. Για αυτό, όποιος θέλει να μας βοηθήσει, το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι μία συνδρομή προς την εφημερίδα. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίζουμε να στεκόμαστε στα πόδια μας και να αντιστεκόμαστε στον εκτουρκισμό των ανθρώπων μας.
• Για την καταγωγή των Πομάκων υπάρχουν πολλές και συγκρουόμενες επιστημονικές θεωρίες. Εμείς στηριζόμαστε σε όσα μας λένε οι παππούδες μας οι οποίοι, βασιζόμενοι στις προφορικές μαρτυρίες που πέρασαν από γενιά σε γενιά, πιστεύουν ακράδαντα ότι είμαστε απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
• Ο Τούρκος πρόξενος έχει αναπτύξει μια έντονη δραστηριότητα με σκοπό τον εκτουρκισμό των Πομάκων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα πομακικά πανηγύρια του Ακρίτα και του Χίλια που έχουν πλέον εκτουρκιστεί πλήρως. Εν τω μεταξύ, οι Τούρκοι έχουν οικειοποιηθεί το σύνολο του λαϊκού πολιτισμού των Πομάκων. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι παραδοσιακές πομακικές φορεσιές και η πομακική αρχιτεκτονική, που παρουσιάζονται σήμερα ως «τουρκικές».
• Οι Έλληνες Πομάκοι, μέσα στο ελληνικό κράτος, σήμερα, δεν έχουν τη δυνατότητα να αυτο-προσδιορίζονται ως Πομάκοι. Για την κατάσταση αυτή, δύο είναι οι αιτίες: η πρώτη έχει να κάνει με τον τουρκικό παράγοντα, και πιο συγκεκριμένα, με την καταπίεση και την πολιτισμική γενοκτονία που διεξάγει εις βάρος των ανθρώπων μας.
Η δεύτερη αιτία αφορά στον ελληνικό παράγοντα που, αφενός αδιαφορεί για τα παραπάνω, αφετέρου συμμετέχει εμμέσως σε αυτά, επειδή στηρίζει τον τουρκικό εθνικισμό μέσα από τους μηχανισμούς του πελατειακού-κομματικού συστήματος.
Ένα από τα πολλά παραδείγματα που μπορούμε να αναφέρουμε είναι ότι ποτέ κανένας Νομάρχης της Ξάνθης και της Ροδόπης δεν κάλεσε έναν πομακικό σύλλογο σε κάποια εκδήλωσή του, και ποτέ ο ίδιος δεν παρέστη σε εκδήλωση πομακικού συλλόγου.
• Ο τουρκοµουφτής Αχµέτ Μετέ στο ποµακικό χωριό Μελίβοια της ορεινής Ξάνθης, στις 19 Απριλίου, παρουσία του Τούρκου υποπροξένου Κοµοτηνής Ονούρ Εκρέν, είπε μεταξύ άλλων: «Πρέπει να είµαστε ενωµένοι έναντι των κινδύνων που µας περικυκλώνουν. Ακούµε ότι στα ορεινά χωριά πρόκειται να ιδρυθεί νέος ελληνοποµάκικος σύλλογος. Γιατί; Γιατί θέλουν να µας διαιρέσουν. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Όµως ό,τι γίνεται, γίνεται και μέσα από µας. Κάποιοι από εµάς, κάποιοι πουληµένοι προδότες, γίνονται όργανά τους κι εµείς εξαιτίας τους γινόµαστε θύµατα καταπίεσης. Αυτοί οι σύλλογοι των ελληνοποµάκων προσπαθούν να δείξουν στους διπλωµάτες που έρχονται από την Αµερική και την Ευρώπη ότι είµαστε Ποµάκοι». Θέλω να επισημάνω ότι επειδή οι δηλώσεις αυτές έγιναν παρουσία του υποπροξένου, αυτός έπρεπε να είχε απελαθεί, γιατί αυτό που έγινε αποτελεί ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας μας. Οι απόψεις του Μετέ είναι απόψεις γενοκτόνων. Επειδή όμως δεν μπορεί να εξολοθρεύσει με φυσικό τρόπο τους Πομάκους, τους εξολοθρεύει πολιτισμικά. Είναι βέβαιο ότι αυτοί οι γενοκτόνοι ενοχλούνται από την αφύπνιση των Πομάκων.
• Υπάρχει το πάγιο και σταθερό αίτημα για δημιουργία δημόσιων «ελληνικών» σχολείων στα Πομακοχώρια, όμως το ελληνικό κράτος αδιαφορεί και συνεχίζει να σιγοντάρει τον εκτουρκισμό των Πομάκων.
• Μεγάλο σκάνδαλο αποτελεί η εκλογή των ψευδομουφτήδων. Αυτά κανονικά είναι καθορισμένα με νόμους του ελληνικού κράτους, αλλά η Τουρκία θέλει να επιβάλλει τους δικούς της ανθρώπους. Στην Τουρκία, οι μουφτήδες δεν εκλέγονται αλλά διορίζονται από το κράτος. Εδώ όμως θέλει να εκλέγονται. Πρόκειται για πολιτική αθλιότητα. Από το προξενείο, τρομοκρατούν χρησιμοποιώντας τη θρησκεία μας. Σε κοινωνικό επίπεδο χρησιμοποιούν τον κοινωνικό αποκλεισμό, την ψυχολογική βία, τον οικονομικό αποκλεισμό.
• Έχουμε πληροφορηθεί ότι ο Τούρκος πρόξενος σε εγκαίνια καταστημάτων χαρίζει κάδρα με προσωπογραφίες του Κεμάλ και άρα εγκαινιάζει και προωθεί αυτήν την πολιτική των αναρτήσεων του σφαγέα των λαών της Ανατολής Μουσταφά Κεμάλ.
• Κορυφαίες προσπάθειες στον αγώνα μας αποτελούν η ίδρυση του Κέντρου Πομακικών Ερευνών (ΚΕ.ΠΟ.ΕΡ.) το 1996, του πρώτου επίσημου θεσμού των Πομάκων από την εποχή που απελευθερώθηκε η ελληνική Θράκη, επίσης η έκδοση της εφημερίδας Ζαγάλισα και στη συνέχεια η ίδρυση συλλόγων όπως του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων.
Εμείς ζητάμε την αναγνώριση του δικαιώματός μας να μην υφιστάμεθα θεσμοθετημένη γενοκτονία μέσα στα μειονοτικά σχολεία, όπου υποχρεωτικά διδασκόμαστε την τουρκική γλώσσα. Επίσης, ζητάμε να μην ομαδοποιούμαστε θεσμικά μέσα στον απαράδεκτο όρο μειονότητα μαζί με τουρκόφρονες και Ρωμά.
• Ακόμα, ζητάμε το ποσοστό εισαγωγής 0,5 στα πανεπιστήμια ή στη δημόσια διοίκηση, που ισχύει για το σύνολο των Μουσουλμάνων, να εξειδικευτεί και να γίνει 0,3 για τους Πομάκους και το υπόλοιπο 0,2 για τουρκόφρονες και Ρωμά, ώστε να αντανακλάται στα ποσοστά αυτά η πραγματική πληθυσμιακή αναλογία των ετερογενών Μουσουλμάνων της ελληνικής Θράκης.
Πηγή: Περιοδικό "Άβατον" και http://kostasxan.blogspot.com/2009/11/blog-post_5295.html, 06.11.2009
* Η Μαρία Σταματιάδου γεννήθηκε στην Κομοτηνή και από 1987 ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και είναι δικηγόρος με ειδίκευση στο Ποινικό Δίκαιο. Στα φοιτητικά της χρόνια υπήρξε παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών και δημοσίευσε δοκίμια σε διάφορα εναλλακτικά έντυπα. Ακόμη σπούδασε θέατρο και συμμετείχε σε θεατρικά σχήματα. Παράλληλα με τις σπουδές της ασχολήθηκε με την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας, με τη θρησκειολογία και τη φιλοσοφία. Σήμερα, εκτός από τη δικηγορία, ασχολείται με τη συγγραφή και επιμέλεια βιβλίων.
της Μαρίας Σταματιάδου*
Read more...
