Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Εκσυγχρονισμός 42 πακιστανικών F-16 από την Τουρκία


Η τουρκική εταιρεία Turk Havacilik ve Uzay Sanayii ή Tusas όπως είναι πιο γνωστή, υπέγραψε μια συμφωνία με το υπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας του Πακιστάν για τον εκσυγχρονισμό 42 μαχητικών αεροσκαφών F-16 της πακιστανικής Αεροπορίας.

Όπως ανάφερε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Ihlas, η συμφωνία υπογράφτηκε στις 29 Ιουνίου.

Σε μια σύντομη ανακοίνωση, η Tusas ανάφερε ότι το πρόγραμμα για τον εκσυγχρονισμό των συγκεκριμένων αεροσκαφών θα κοστίσει περίπου 75 εκατομμύρια δολάρια και θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο του 2010.



Read more...

"ΝΑ ΠΕΙΣΘΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ"


Από τη Διεύθυνση Αλλοδαπών στον Ταύρο ξεκίνησε σήμερα -Τρίτη- η ξενάγηση του Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδιου για θέματα Δικαιοσύνης, Ελευθερίας και Ασφάλειας κ. Ζακ Μπαρό για να καταλήξει λίγο μετά τη μία στο υπουργείο Εσωτερικών.
Εκεί μαζί με τον υπουργό Εσωτερικών παραχώρησαν κοινή συνέντευξη τύπου στην οποία παραβρέθηκαν ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης, ο υφυπουργός Υγείας κ. Μάριος Σαλμάς και ο Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Τάξης Πρέσβης κ. Κ. Μπίτσιος.
«Είναι πρώτη φορά που Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σκύβει τόσο κοντά σε ένα μεγάλο πρόβλημα» είπε στην κοινή συνέντευξη ο υπουργός κ. Προκόπης Παυλόπουλος και τόνισε ότι «έχει μεγάλη σημασία η εφαρμογή που διαμορφώθηκε στο Παρίσι βάσει του Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο».

Ιεραρχώντας αυτά που θα πρέπει να υλοποιηθούν στο άμεσο μέλλον, ο κ. Παυλόπουλος αναφέρθηκε πρώτον στην ενίσχυση του FRONTEX λέγοντας ότι θα πρέπει να μετεξελιχθεί σε EUROPOL και να έχει τη δυνατότητα ακριβώς να επιβλέπει τα σύνορα της Ευρώπης και δεύτερον στην υποχρέωση των χωρών από τις οποίες φεύγουν οι μη νόμιμοι μετανάστες, να υπογράψουν συμφωνίες επανεισδοχής με την Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να είναι δυνατή η επαναφορά αυτών των ανθρώπων με όρους ασφαλείας.
Λαμβάνοντας το λόγο στη συνέχεια, ο κ. Μπαρό ευχαρίστησε όλους και δήλωσε ότι ήθελε να πραγματοποιήσει αυτό το ταξίδι προκειμένου με τα ίδια του τα μάτια να δει πως έχουν τα πράγματα. «Θέλουμε να στηρίξουμε τις ελληνικές υπηρεσίες μέσω του γραφείου που θα γίνει στα τέλη του έτους, ενώ παράλληλα κατορθώσαμε να τροποποιήσουμε τον κανονισμό που επιτρέπει την εξέταση αιτήσεων ασύλου όχι στο κράτος της πρώτης εισόδου, αλλά σε άλλο κράτος μέλος».
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ο Ευρωπαίος Επίτροπος δήλωσε πως «θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε να πεισθεί η Τουρκία να ελέγξει τις αναχωρήσεις ατόμων από τις ακτές της με κατεύθυνση την Ελλάδα».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Read more...

Κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο


Το τελευταίο χρονικό διάστημα, πλέον του εξαμήνου, η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις στο Αιγαίο συνολικά και ιδιαίτερα στο βόρειο συγκρότημα των μικρονήσων του συμπλέγματος Δωδεκανήσου, που ευρίσκονται απέναντι από τις Τουρκικές ακτές, με ένταση το Δεκέμβριο και Ιανουάριο, περίοδο που κατά απρόκλητο τρόπο χαρακτηρίσθηκαν από τους Τούρκους Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας ο εναέριος χώρος που υπέρκειται των νησιών ως Τουρκικός, τα χωρικά ύδατα των νησιών ως Τουρκικά και το έδαφος του Φαρμακονησίου ως Τουρκικό.
Νέο σκηνικό κρίσεως στήνει η Άγκυρα, έγραψαν οι εφημερίδες. Το αυτό είπαν οι εκφωνητές ραδιοφώνου και τηλεοράσεως, ενώ οι σχολιαστές των γεγονότων μίλησαν για κενό εξουσίας στις ΗΠΑ (αλήθεια πού το είδαν;) που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί η Άγκυρα σε βάρος της Ελλάδος ή και για δάκτυλο των ΗΠΑ σε αντεκδίκηση για την πολιτική της Ελλάδος στο θέμα των Σκοπίων και την αντίστοιχη των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου του Πούτιν.

Οι παραπάνω επεξηγήσεις και σχολιασμοί δεν έχουν λογική βάση και δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά αίτια που δεν είναι άλλα από το ότι λησμονούμε την ιστορική βάση των γεγονότων εύκολα, δεν έχουμε σταθερή πολιτική και αντιστάσεις ισχυρές στις τουρκικές πιέσεις, ενώ η χαρασσόμενη κόκκινη γραμμή μας έχει τόση ελαστικότητα, ώστε η Τουρκία να κατανοεί ότι το πεδίο των ενεργειών της είναι ελεύθερο.
Η ιστορική βάση των σημερινών γεγονότων ανάγεται στα γεγονότα των Ιμίων του Ιανουαρίου του 1996. Το ότι συνέβη εκείνη τη νύκτα είχε σχεδιασθεί περίτεχνα, ώστε με βάση την αμφισβήτηση αυτή να στηριχθεί η θεωρία των γκρίζων ζωνών, της οποίας ένα νέο σκέλος υλοποίησης φαίνεται ότι αρχίζει να εφαρμόζεται.
Η υλοποίηση της φιλοσοφίας των γκρίζων ζωνών, περιλαμβάνει όλα τα μικρονήσια που είναι 3,0 ν.μ. πέραν (δυτικά) των Τουρκικών ακτών και δεν αναφέρονται ονομαστικά στις διεθνείς συμβάσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος και φθάνει μέχρι τη νήσο Γαύδο σύμφωνα με τη θρασύτατη ενέργεια του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου μέσω του αντιπροσώπου του, στη σύσκεψη για την άσκηση «DYNAMIC MIX 1996» στο AFSOUTH, με την οποία κατετέθη δήλωση για τη μη συμπερίληψη της νήσου Γαύδου στην άσκηση διότι έχει αμφισβητούμενο καθεστώς κυριαρχίας ( ο αντιπρόσωπος του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου ήταν ο Πλοίαρχος HUSEIN CIFICI). Yπόψη, για να αντιληφθούμε τον μαξιμαλισμό της Άγκυρας η νήσος Γαύδος στη ΝΔ Κρήτη απέχει 200 ν.μ. από τις Τουρκικές ακτές και όχι 3,0 ν.μ. Περαιτέρω, τον Μάρτιο του 1998, το Τουρκικό ΥΠΕΞ ανακοίνωσε, μετά από Ελληνικά διαβήματα για παραβιάσεις εθνικού χώρου, ότι τα νησιά Φούρνοι, Λειψοί, Φαρμακονήσι και Ψέριμος, έχουν αμφισβητούμενο καθεστώς, γεγονός που ανάγκασε το ΝΑΤΟ να μεταφέρει την περιοχή της σχεδιαζομένης αμφίβιας ασκήσεως «DESTIN….. GLORY» στα πλαίσια της «DYNAMIC MIX 1998», από την περιοχή του DOGAN BAY (Βορ. Σάμου) στη Νότια Τουρκία.
Εν προκειμένω θα πρέπει να δούμε τι ισχύει γι΄αυτές τις «γκρίζες ζώνες» κατά την Τουρκική λογική :
α. Τα Δωδεκάνησα τέθηκαν κάτω από την Ιταλική κυριαρχία με τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923 και υπό την Ελληνική το 1947 (συνθήκη Παρισίων). Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο η Ελλάδα διαδέχθηκε την Ιταλική κυριαρχία στο σύνολο της περιοχής σε όλα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Το 1932 η Τουρκία και η Ιταλία υπέγραψαν δύο διεθνείς συμβάσεις/συνθήκες για την οριοθέτηση θαλασσίων συνόρων. Σύμφωνα με τις συνθήκες αυτές τα Ίμια, Ψέριμος και Φαρμακονήσι, είχαν τεθεί υπό την Ιταλική κυριαρχία, καθόσον η μέση θαλάσσια γραμμή μεταξύ Δωδεκανήσων και Τουρκικής ακτής, καθορίσθηκε να περνά σε ίση απόσταση των βραχονησίδων ΙΜΙΑ (Ιταλία), ΚΑΤΟ (Τουρκία).
β. Η Τουρκία όμως προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η συμφωνία μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας του 1932 δεν ισχύει διότι δεν επικυρώθηκε από το Τουρκικό Κοινοβούλιο, λησμονώντας ότι σύμφωνα με τα ισχύοντα στη διεθνή πρακτική :
(1) Η κάθε σύμβαση ισχύει και παράγει τις υποχρεώσεις και δεσμεύσεις της, από της υπογραφής της από τις εθνικές αντιπροσωπείες των συμβαλλομένων μερών και την καταγραφή της στη νομική γραμματεία της κοινωνίας των εθνών (την οποία διαδέχθηκε ο ΟΗΕ), γεγονός που έγινε και για τις δύο συμβάσεις μεταξύ Τουρκίας και Ιταλίας το 1932.
(2) Η επικύρωση ή όχι της συνθήκης από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση είναι θέμα εσωτερικού δικαίου της Τουρκίας και όχι του Διεθνούς.
γ. Η Τουρκία από το 1932 εφήρμοζε και εσέβετο τις συνθήκες αυτές μέχρι του 1996 (κρίση Ιμίων). Τούτο φαίνεται από τους εκδοθέντες ναυτικούς χάρτες από την Τουρκική Υδρογραφική Υπηρεσία, όπου οι «γκρίζες ζώνες» ανήκουν στην Ελλάδα.
δ. Πέρα από τα παραπάνω η Τουρκία φαίνεται ότι θέλει να αγνοεί τις προβλέψεις της συνθήκης της Λωζάνης του 1923, σύμφωνα με την οποία όλες οι νησίδες – βραχονησίδες που απέχουν 3 ν.μ. από τις Τουρκικές ακτές και δεν αναφέρονται ονομαστικά στα Ελληνικά ή Ιταλικά είναι Τουρκικές, ενώ όλα τα υπόλοιπα Ελληνικά ή Ιταλικά και μετά το 1947 όλα Ελληνικά. Στη συγκεκριμένη συνθήκη οι βραχονησίδες αναφέρονται ως νησιά.
Ο όρος «βράχος» ή «βραχονησίδα» συμφωνήθηκε κατά τη σύνταξη του Δικαίου της Θαλάσσης, το 1982, με σκοπό να δηλώσει ότι οι βραχονησίδες δεν έχουν «υφαλοκρηπίδα» αλλά έχουν όμως «χωρικά ύδατα». Εδώ φαίνεται και η Τουρκική υποκρισία καθόσον ενώ δεν έχει υπογράψει τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θαλάσσης, κάνει επιλεκτική χρήση όρων, αγνοούσα όμως τη συμφωνηθείσα ερμηνεία επ΄αυτών.
Είναι γεγονός ότι η Τουρκία έχει δηλώσει ότι δεν δεσμεύεται από διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο, εφόσον αυτά δεν εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντά της, γεγονός που φαίνεται από την πολιτική της ως προς τη συνθήκη Λωζάνης του 1923 και τις δύο αντίστοιχες του 1932 μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, προσπαθούσα στη συγκεκριμένη περιοχή μεταξύ Σάμου και Κω να εφαρμόσει τη λογική των ευθειών γραμμών (χερσόνησος Μυκάλης, χερσόνησος Αλικαρνασσού) και ότι βρίσκεται ανατολικά της γραμμής αυτής είναι Τουρκικό.
Αυτά προφανώς τα ξέρουμε όπως και το ότι από το 1996 μέχρι σήμερα η Τουρκική φιλοσοφία υποστηρίζεται από έκνομες, προκλητικές και επικίνδυνες ενέργειες που αμφισβητούν την εθνική κυριαρχία και ακεραιότητα έχοντας ουδετεροποιήσει σήμερα την περιοχή των Ιμίων, πλην όμως για αποφυγή κλιμακώσεως της κρίσης μέχρι και το βοσκό των Ιμίων διώξαμε από εκεί, δίδοντας ερείσματα για περαιτέρω ενέργειες των Τούρκων.
Ήδη η Τουρκία έχει διαπιστώσει την πολιτική ατολμία μας και την ουσιαστική φοβία που διακατέχει την ηγεσία μας για μία νέα κρίση και προχωρά περαιτέρω στην υλοποίηση της θεωρίας των γκρίζων ζωνών (Φαμακονήσι σήμερα) ώστε να αποκτήσει ζωτικό χώρο. Το timing έχει σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα όπου η κοινωνική συνοχή κινδυνεύει από τους κουκουλοφόρους, η εξωτερική πολιτική μας είναι παρελκυστική, η αμυντική ισχύς μας παρουσιάζει υστέρηση ως αποτέλεσμα ενός άκρατου κομματισμού που έχει διεμβολίσει τις Ένοπλες Δυνάμεις, της χαμηλής επανδρώσεως των επιχειρησιακών σχηματισμών, τις ελλείψεις πιστώσεων για την υποστήριξη κυρίων οπλικών συστημάτων με συνέπεια η διαθεσιμότητά τους να είναι μικρή και η γενική επιχειρησιακή ετοιμότητα να είναι αμφισβητήσιμη και η αποτροπή την οποία πρέπει να αποπνέουν οι Ένοπλες Δυνάμεις ως απόρροια της ισχύος τους να εκλαμβάνεται από την Τουρκική Στρατιωτική ηγεσία, ως αμελητέα.
Απαιτείται προς τούτο αλλαγή γραμμής πλεύσεως ώστε η φιλοσοφία της επιλύσεως των προβλημάτων με την Τουρκία μέσω της ευρωπαϊκής προοπτικής της να απορριφθεί και η εξωτερική πολιτική της χώρας να βασίζεται στο διεθνές δίκαιο, αλλά να υποστηρίζει τους Εθνικούς Αντικειμενικούς σκοπούς και Εθνικά συμφέροντα, στηριζομένη στην Εθνική συνοχή και την Ισχύ και αποφασιστικότητα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων να διασφαλίζει αποφασιστικά και αποτελεσματικά τα Εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Read more...

Ο τουρκισμός πλήττει το θρησκευτικό αίσθημα της μειονότητας στη Θράκη


Ο νέος Έλληνας Πρέσβης κ. Αλέξης Αλεξανδρής που έχει αναλάβει τη Διεύθυνση της υπηρεσία Πολιτικών Υποθέσεων του υπουργείου Εξωτερικών στην Ξάνθη, απαντάει σε ερωτήσεις σχετικά με την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Θράκη και τους Έλληνες μουσουλμάνους.
Άνθρωπος ήπιων τόνων, με βαθιά και ουσιαστική διπλωματική εμπειρία και εξειδικευμένη γνώση επί των θεμάτων που αφορούν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εξαιτίας της 5χρονης θητείας του στο Ελληνικό Προξενείο της Κωνσταντινούπολης, άνθρωπος των ισορροπιών και πρέσβης μιας εξευρωπαϊσμένης αντίληψης ως προς την αντιμετώπιση των μειονοτικών προβλημάτων, καταθέτει τη βούλησή του να καταστεί «γεφυροποιός» μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας και να συμβάλλει στο πλαίσιο της ισονομίας και την ισοπολιτείας στην αποτελεσματική αντιμετώπισή τους. Αρνητής της φοβικής αντίληψης προς τη διαφορετικότητα θεωρεί «πλούτο» την πολυπολιτισμικότητα στη Θράκη για την οποία εκτιμά ότι αποτελεί πρότυπο ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας κοινωνιών με διαφορετικές θρησκείες και κουλτούρες και ότι διανοίγονται εμπρός της μεγάλες δυνατότητες και προοπτικές λόγω της γεωπολιτικής και της γεωοικονομικής της θέσης.

Σ’ αυτό το πλαίσιο λοιπόν στέλνει ένα σαφές μήνυμα στην μειονότητα να αδράξει την ευκαιρία του εξευρωπαϊσμού, περιθωριοποιώντας κάποιους ηγέτες της που εμφορούνται από μεγαλοϊδεατισμούς και προσπαθούν να επιβάλλουν τον τουρκισμό, καταθέτοντας την άποψη ότι η επιχειρούμενη πολιτικοποίηση της μουσουλμανικής θρησκείας αποτελεί πλήγμα για τη θρησκευτικότητα και την πνευματικότητά της.
«Ε»:Κύριε πρέσβη, αναλάβατε προ διμήνου τα καθήκοντά σας στην Ξάνθη. Θα επιθυμούσα μια καταγραφή της υφιστάμενης κατάστασης στη Θράκη και ιδιαίτερα στο κομμάτι της μειονότητας.
Αλεξανδρής: «Είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι στη Θράκη που είναι ένα από τα ωραιότερα κομμάτια της Ελλάδας. Έχει πολύ φιλόξενο κόσμο, με ιστορία πολλές φορές πονεμένη αλλά ο κόσμος της είναι πλούσιος σε αισθήματα και εργατικότητα.
Η Ξάνθη και η Κομοτηνή έχουν μια ιδιαιτερότητα. Είναι γηγενείς πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Στην Ελληνική Θράκη υπάρχει ένα μοναδικό στα Βαλκάνια φαινόμενο, ειρηνικής και εποικοδομητικής συμβίωσης και συνεργασίας ανθρώπων διαφορετικών θρησκειών και κοινωνιών. Αυτό το διαπίστωσα στο Μπαϊράμ. Χριστιανοί και μουσουλμάνοι συναλλάσσονται και μου έκανε εντύπωση πόσο αποδεκτή είναι η μαντίλα από τους χριστιανούς. Το ίδιο δεν συμβαίνει στην Κωνσταντινούπολη.
Η μεγάλη μάζα της μειονότητας είναι κομμάτι της ευρύτερης κοινωνίας και έτσι αισθάνεται. Η εικόνα όμως που βγαίνει προς τα έξω πολλές φορές αδικεί την κατάσταση. Η εικόνα που δίδουν τα Μ.Μ.Ε. τόσο προς την Αθήνα όσο και προς το εξωτερικό πολλές φορές διαστρεβλώνουν την εικόνα της μειονότητας. Δίνεται η εντύπωση ότι υπάρχουν παραβιάσεις των δικαιωμάτων της μειονότητας. Αυτή είναι μια διαστρέβλωση της εικόνας. Έχω ζήσει σε πολλά διαφορετικά μέρη του κόσμου και είδα πως ζουν οι μειονότητες και μπορώ να συγκρίνω. Εδώ υπάρχει ισονομία ισοπολιτεία και δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό. Όλοι οι πολίτες έχουν αυτά τα βασικά δικαιώματα.
«Ε»: Αυτή η διαστρέβλωση της εικόνας θεωρείται ότι γίνεται σκόπιμα από τα ΜΜΕ ή ευθύνονται οι ηγέτες της μειονότητας που με τις δράσεις τους επιδιώκουν να βγαίνει τέτοια εικόνα;
Αλεξανδρής: «Ο καθένας από τους ηγέτες της μειονότητας έχει την ευθύνη του. Ο καθένας δίνει εξετάσεις έναντι της ιστορίας. Δίνονται στην μειονότητα τεράστιες ευκαιρίες και αν ηγεσία της ενδιαφέρεται για τα συμφέροντά της θα πρέπει να τις αδράξουν αυτές τις ευκαιρίες. Αν όμως έχουν αυτά τα ιδεολογικά κατάλοιπα και θεωρούν ότι από… λάθος τα σύνορα της Τουρκίας σταματούν στον Έβρο και δεν πήγαν πιο κάτω και ζουν με μεγάλες ιδέες και όνειρα θερινής νυκτός εκείνοι θα δώσουν εξετάσεις! Οι λαοί και οι κοινωνίες ξεπερνούν τέτοιους ηγέτες. Νομίζω ότι αυτό είναι το μήνυμα. Αυτό λέω στους ηγέτες της μειονότητας. Έχετε την ευκαιρία να εξευρωπαϊστείτε. Αν το θέλετε, μπείτε στο τρένο και πάτε μπρος. Αν δεν το θέλετε θα μείνετε πίσω. Βεβαίως υπάρχουν προβλήματα μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας . Στο Αιγαίο, στην Κύπρο αλλά έχει ξεκινήσει από το 1999 μια πορεία εποικοδομητικού διαλόγου η οποία όμως παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει δεν συνάδει μ’ αυτή τη λογική ορισμένων μειονοτικών που αισθάνονται ότι προδίδουν τον τουρκισμό αν είναι καλοί έλληνες πολίτες!»
«Ε»: Κύριε πρέσβη, μέσα απ’ τα ρεπορτάζ μας καθημερινά καταγράφεται ένας μεθοδευμένος σχεδιασμός τα νήματα του οποίου κινεί η ηγεσία της μειονότητας που έχει ως στόχο την ομογενοποίησή της. Επιχειρείται με διάφορα μέσα ο «εκτουρκισμός», καταστρατηγείται η συνθήκη της Λοζάννης. Μεγάλη μερίδα των Πομάκων που αυτοπροσδιορίζονται «Πομάκοι» καταγγέλλουν εκφοβισμούς προκειμένου να αυτοπροσδιορίζονται «Τούρκοι». Πιστεύετε ότι η μειονότητα χρησιμοποιείται από την Τουρκία για να εξυπηρετήσει το πολιτικό παιχνίδι της Τουρκίας στην Ε.Ε.;
Αλεξανδρής: «Το 1919 όταν στη Θράκη υπήρχε μια συμμαχική κυβέρνηση ρωτήθηκε ο πληθυσμός τι είναι. Έγινε απογραφή που βρίσκεται στην Κοινωνία των Εθνών. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της μειονότητας είπε ότι είναι «Πομάκοι». Το 1945 μετά το τέλος του β’ παγκοσμίου πολέμου μια αντιπροσωπεία από την τότε απελευθερωθείσα Θράκη πήγε στη συνδιάσκεψη των συμμάχων και είπαν «Εμείς είμαστε Πομάκοι». Το 1952 όταν επισκέφτηκε τη Θράκη ο τούρκος πρόεδρος της Δημοκρατίας, οι Πομάκοι τον υποδέχτηκαν λέγοντας ότι «είμαστε Πομάκοι ομόθρησκοί σας» Τώρα πως αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να παρουσιάζονται από ορισμένους ότι είναι ίδιοι με τους Τούρκους της Ανατολής…είναι όντως πρόβλημα.
Φυσικά και γλωσσικά και εθνοτικά αποτελούν μια άλλη ομάδα. Παρόλα αυτά υπάρχει μια μικρή ομάδα που είναι πολύ φανατισμένη που προσπαθεί να επιβάλλει αυτό τον τουρκισμό. Έρχεται η Τουρκία και τους λέει - κάτι που δεν κάνει η ίδια με τους Κούρδους, τους Λαζούς, έχει 88 εθνότητες - ότι πρέπει να εφαρμοστεί ο αυτοπροσδιορισμός στην Ελλάδα αλλά μόνο για να αυτοπροσδιορίζεσαι ως τούρκος. Αν θέλεις τον αυτοπροσδιορισμό πρώτα πρέπει να τον εφαρμόσεις στη χώρα σου και να δίνεις το δικαίωμα σ’ όλους να αυτοπροσδιορίζονται όπως επιθυμούν.
Γνωρίζουμε ότι υπάρχει μια μικρή μειονότητα στους Πομάκους που επηρεάζει την μεγάλη μάζα οι οποίοι στο σύνολο τους θέλουν να πάνε καλά τα καπνά τους, τα παιδιά τους να μορφωθούν, να κάνουν δουλειές, να προοδεύουν.
Αυτό τόνισα και στον τούρκο συνάδελφό μου, ότι πρέπει να δώσουμε βαρύτητα όχι στο να βρίσκουμε αλύτρωτους αδελφούς αλλά να γίνουμε γεφυροποιοί μεταξύ των δύο χωρών, να δημιουργήσουμε δεσμούς και εποικοδομητικές, οικονομικές και πολιτιστικές σχέσεις».
«Ε»: Πρόσφατα συναντηθήκατε με τους Αμερικανούς διπλωμάτες. Υπάρχει ένα βεβαιωμένα έντονο ενδιαφέρον των Αμερικανών για τη Θράκη. Το γεγονός ότι άνοιξαν τα σύνορα προς βορά και το γεγονός ότι περνούν αγωγοί από τη Θράκη καθώς και η ύπαρξη της μειονότητας κρίνετε ότι διαφοροποιούν τα γεωπολιτικά και οικονομικά δεδομένα της περιοχής που να δικαιολογούν φόβους για πιθανή Κοσοβοποίηση της Θράκης;
Αλεξανδρής: «Η Θράκη γεωοικονομικά και γεωπολιτικά είναι εξαιρετικά σημαντική περιοχή. Απορεί κανείς που δεν έχει πάρει μέχρι σήμερα τη σημασία που της αρμόζει
Μετά το 2006 η πορεία είναι δεδομένη. Με το άνοιγμα από Βορρά των καθέτων αξόνων η κατάσταση αλλάζει προς το θετικό. θα υπάρξει περισσότερο ενδιαφέρον για την περιοχή και στα κέντρα αποφάσεων. Οι Αμερικανοί δεν κάνουν τίποτε παραπάνω απ’ ότι όλοι εμείς οι διπλωμάτες. Ακούστηκαν πολλά για Κόσοβο. Δεν συμμερίζομαι αυτές στις απόψεις. Για να έχεις ένα συσχετισμό μεταξύ των πραγμάτων πρέπει να έχουν ίδια στοιχεία. Η Σερβία με την Ελλάδα δεν είναι το ίδιο. Η Ελλάδα είναι μια ευρωπαϊκή χώρα δημοκρατικά συγκροτημένη και πρέπει να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Θίγομαι όταν διαβάζω αυτά. Έχουμε σοβαρά προβλήματα όμως αυτά είναι ανεπίτρεπτα. Πιστεύω όμως ότι η διοίκηση πρέπει να σταθεί πάντα στο ύψος των περιστάσεων, ότι δεν πρέπει να φύγει ο πληθυσμός από την περιοχή , δεν πρέπει να καλλιεργείται φοβία για την περιοχή. Υπάρχει αυτή η φοβία και στην πλειονότητα και στην μειονότητα
«Ε»: Αναφερθήκαμε στην μειονότητα της Θράκης. Υπάρχει και ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη. Περιγράψτε το πλαίσιο που ζει μέσα στην τουρκική κοινωνία.
Αλεξανδρής: «Δεν μπορείς να συγκρίνεις. Είναι 3.500 έλληνες από τους 135.000 που ήταν το 1935. Δομικά οι δύο χώρες έχουν διαφορετικά πολιτικά καθεστώτα. Εμείς έχουμε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία στην οποία μπορούν οι «ιδεολόγοι» που ζουν με τον μαρασμό ότι δεν έφτασαν τα σύνορα της μητέρας πατρίδας μέχρι εδώ, μπορούν να τα λένε εδώ! Στην Τουρκία δεν διανοούνται να τα κάνουν αυτά. Υπάρχει το άρθρο 310 του Ποινικού Κώδικα και κάθε πολίτης που αισθάνεται ότι θίγεται ο τουρκισμός του μπορεί να προσφύγει στον εισαγγελέα και να πάει στα δικαστήρια. Η κοινωνία είναι πολύ ελεγχόμενη. Τώρα γίνονται κάποιες κινήσεις προς τον εκδημοκρατισμό εξαιτίας της Ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας.
Οι δικοί μας μειονοτικοί προσπαθούν να αποκομίσουν κάποια οφέλη. Όλοι οι ορθόδοξοι έχουν το ευτύχημα να έχουν μια πεφωτισμένη προσωπικότητα όπως ο πατριάρχης Βαρθολομαίος που έχει άποψη και τη λέει και συσπειρώνει την μειονότητα. Αυτή η μικρή μειονότητα προχωράει, κάνει κινήσεις για να βγάλει μια νέα ηγεσία που να μην είναι τόσο φοβισμένη.
Στην Τουρκία Ορθοδοξία και ελληνισμός δεν ταυτίζονται γιατί υπάρχουν και οι Άραβες ορθόδοξοι
Εδώ η έννοια του εθνικισμού που είναι ο τουρκισμός και η έννοια του μουσουλμάνου έχουν μπερδευτεί. Στην Τουρκία είναι σαφέστατο ότι τούρκος δεν σημαίνει θρησκευόμενος. Στην Τουρκία οι περισσότεροι απ’ αυτούς που υποχρεώνουν εδώ αυτούς τους ανθρώπους και τους λένε αν είσαι μουσουλμάνος είσαι τούρκος, οι ίδιοι στην Τουρκία συμπεριφέρονται ως μη μουσουλμάνοι επειδή είναι τούρκοι. Οι μουσουλμάνοι συμπεριφέρονται ως μουσουλμάνοι και δεν θέλουν τον τουρκισμό και τον Κεμάλ».
«Ο τουρκισμός υποσκάπτει στη Θράκη το θρησκευτικό αίσθημα της μειονότητας»
Κλείνοντας τη συνέντευξη ο κ. Αλεξανδρής υπογραμμίζει κάτι πολύ σημαντικό που αποτελεί και τον πυρήνα του μειονοτικού προβλήματος στη Θράκη.
Αλεξανδρής: «Είναι ωραίο πράγμα η θρησκεία, αν όμως τη μπερδεύεις με εθνικισμούς χάνει την πνευματικότητά της. Με την πολιτική της τουρκοποίησης της θρησκείας στη Θράκη η Τουρκία δίνει ένα βαρύ πλήγμα στο Ισλάμ, στη θρησκεία τους. Ο τουρκισμός υποσκάπτει στη Θράκη το θρησκευτικό αίσθημα της μειονότητας, το πολιτικοποιεί.
Η πολιτικοποίηση της θρησκείας είναι το μεγαλύτερο πλήγμα στη θρησκευτικότητα της και την πνευματικότητά της. Σε μια ευνομούμενη κοινωνία και δημοκρατική ο πολυπολιτισμός είναι πλούτος είναι μια πηγή επικοινωνίας της διαφορετικότητας αρκεί να ξέρουμε πως θα το δώσουμε αυτό το δικαίωμα διότι πολλές φορές παρεξηγείτε και παρεισφρύουν διάφορα παράσιτα στη βάση της. Η βάση μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας είναι δυνατή και σαν όλα τα δυνατά μπαίνουν παράσιτα που προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν. Έχουμε μια μειονότητα που στην πλειονότητα της είναι νομιμόφρονες έλληνες πολίτες. Δεν πρέπει να μας επηρεάζουν οι δέκα «ιδεολόγοι» που όμως μέσα σε μια δημοκρατική χώρα πρέπει να τους ανεχτούμε. Αν τους ανεχτούμε και είμαστε εμείς οι δυνατοί αυτοί απομονώνονται».

Read more...

Εταιρείες όπλων και ενέργειας στηρίζουν την Τουρκία


Η αρνητική εικόνα της Τουρκίας στο διεθνές στερέωμα έχει ωθήσει την Άγκυρα, εδώ και μερικές δεκαετίες, να εντείνει τις πολιτικές δραστηριότητές της στην πρωτεύουσα της παγκόσμιας υπερδύναμης, με απώτερο στόχο την απόκτηση σημαντικών ερεισμάτων. Οι τουρκικές προσπάθειες φαίνεται να αποδίδουν καρπούς, εάν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι η Τουρκία χαίρει της υποστήριξης ισχυρών αμερικανικών εταιρειών σε ολοένα και πιο σημαντικά ζητήματα.
Πρόσφατα δημοσιεύματα διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων αποκάλυψαν ότι αμερικανικοί κολοσσοί ανέπτυξαν δραστηριότητες λόμπι υπέρ των τουρκικών θέσεων. Η είδηση, που κατά πάσα πιθανότητα δεν προκαλεί καμία εντύπωση στον αναγνώστη που είναι εξοικειωμένος με τα θέματα άμυνας και διπλωματίας, αξίζει να καταγραφεί και να μη διαφύγει της προσοχής του ευρέος αναγνωστικού κοινού, καθώς η ταυτότητα των εταιρειών και η βαρύτητα των θεμάτων με τα οποία σχετίζεται η δραστηριότητά τους είναι εξαιρετικά σοβαρές.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, έξι αμερικανικές εταιρείες κολοσσοί παρείχαν σημαντική πολιτική στήριξη στην Άγκυρα το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους. Το ποσό που ξόδεψαν οι εταιρείες αυτές για την άσκηση πίεσης στα αμερικανικά κέντρα εξουσίας για την προώθηση των θέσεών τους συνολικά ανέρχεται, βάσει των δημοσιευμάτων, στα 14 εκατ. δολάρια (Associated Press, 13/6/2009). Ωστόσο, το ακριβές ποσό που δαπανήθηκε ειδικά για την υποστήριξη του τουρκικού λόμπι δεν έγινε γνωστό.
Η ιδιαιτερότητα των εταιρειών αυτών είναι ότι δραστηριοποιούνται στους τομείς των οπλικών συστημάτων και της ενέργειας διεθνώς. Το γεγονός αυτό και μόνο ίσως είναι αρκετό για να κινήσει τις υποψίες του αναγνώστη για τη σοβαρότητα του ζητήματος. Η αποκάλυψη των επωνυμιών των βιομηχανικών κολοσσών, όμως, δίνει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του πράγματος. Οι έξι εταιρείες, λοιπόν, είναι οι εξής: α) BAE Systems Inc., β) Goodrich Corp., γ) Northrop Grumman Corp., δ) Raytheon Corp., ε) United Technologies Corp. και στ) Chevron.
Στα θέματα όπου εξασκήθηκε πίεση εκ μέρους των εταιρειών συγκαταλέγονται γενικότερα τα ζητήματα που άπτονται των δαπανών του Πενταγώνου, της κλιματικής αλλαγής, της φορολογίας κ.λπ. Στο θέμα, όμως, της υποστήριξης του τουρκικού λόμπι το σκηνικό είναι διαφορετικό. Οι εταιρείες περιέπεσαν, όπως προκύπτει από τα δημοσιεύματα, στο σοβαρό ολίσθημα της φανερής άσκησης πίεσης υπέρ της προώθησης των τουρκικών εθνικών ζητημάτων και ειδικότερα της τουρκικής ιστορικής θεώρησης, όπως φερ' ειπείν, στο ζήτημα της Αρμενικής Γενοκτονίας!
Οι σχέσεις της Τουρκίας με την αμερικανική οπλική βιομηχανία, βέβαια, δεν είναι καινούργιες. Η Άγκυρα επιδίωξε να αποκτήσει στενές επαφές με τον συγκεκριμένο κλάδο της αμερικανικής οικονομίας από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Τότε ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένα λόμπι ικανό να εξουδετερώσει τα υπόλοιπα εθνικά λόμπι (το ελληνικό, το αρμενικό και το εβραϊκό), ούτως ώστε η χώρα να εξέλθει από τη δεινή διεθνή θέση που της είχε επιβληθεί μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974. Απ' ό,τι φαίνεται όμως και από το 28ο ετήσιο Συνέδριο Αμερικανοτουρκικών Σχέσεων, που διοργάνωσαν τα τουρκικά σωματεία και κέντρα μελετών στην Ουάσινγκτον στις αρχές του μήνα, η Άγκυρα τελικά έχει αναπτύξει υπέρ το δέον τις σχέσεις της αυτές. Εξάλλου, αρκεί κανείς να ενδιαφερθεί να μάθει την ταυτότητα των χορηγών του συνεδρίου, αν όχι και των μελών του Αμερικανοτουρκικού Συμβουλίου, υπεύθυνου για τη διοργάνωση του συνεδρίου. Θα διαπιστώσει, λοιπόν, ότι τα ονόματα της πλειοψηφίας των εν λόγω έξι εταιρειών -αλλά και άλλων σημαντικότερων- φαντάζουν σε περίοπτη θέση. Ας σημειωθεί ακόμη ότι όλες αυτές οι εταιρείες οπλικών συστημάτων που έτειναν «χείρα βοηθείας» στην Άγκυρα είτε προσδοκούν μερίδιο από το εξοπλιστικό πρόγραμμα δισεκατομμυρίων δολαρίων των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων είτε τους έχει ήδη ανατεθεί πρόσφατα η υλοποίηση ενός απ' αυτά…
Το γεγονός ότι αμερικανικές εταιρείες όπλων και ενέργειας έχουν ταχθεί φανερά υπέρ των τουρκικών θέσεων και έχουν αναλωθεί σε δραστηριότητες λόμπι δίχως να τηρούν τα προσχήματα, είναι εξαιρετικά ανησυχητικό. Δίνει, όμως, το στίγμα της κατάστασης που επικρατεί στα κέντρα αποφάσεων στις υπερατλαντικές συμπολιτείες εν όψει των επερχόμενων κρίσιμων αναμετρήσεων στα εθνικά μας θέματα, όπως το Κυπριακό, το Αιγαίο και η Θράκη.
Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Read more...

Ιδανική ευκαιρία για την Τουρκία να αρπάξει γη από ένα Ιράκ που διαλύεται


Ζήτημα ημερών θεωρείται η έγκριση από την τουρκική Εθνοσυνέλευση απόφασης που θα επιτρέπει στην κυβέρνηση Ερντογάν να διατάξει ανά πάσα στιγμή την εισβολή των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων στο κουρδικό Βόρειο Ιράκ. Η απόφαση της Βουλής θα ληφθεί ενδεχομένως και μέσα στην τρέχουσα εβδομάδα. Το ερώτημα, όμως, είναι άλλο, πιο ουσιαστικό: Θα εισβάλει όντως η Αγκυρα στο Ιράκ;
Η λογική απάντηση είναι, κατ αρχάς, αρνητική. Το ιρακινό Κουρδιστάν είναι η μοναδική περιοχή του υπόδουλου Ιράκ όπου λαός και ηγεσία υποστηρίζουν ψυχή τε και σώματι τους Αμερικανούς κατακτητές, αφού χάρη στην υποδούλωση του Ιράκ από την Ουάσιγκτον οι Κούρδοι του Ιράκ κατέκτησαν πλήρη αυτονομία, η οποία στην πράξη ελάχιστα διαφέρει από την ανεξαρτησία.

Ενδεχόμενη εισβολή μεγάλης κλίμακας των Τούρκων είναι βέβαιο πως θα αποσταθεροποιούσε το ιρακινό Κουρδιστάν με απρόβλεπτες συνέπειες, οπωσδήποτε πάντως πολύ αρνητικές για τον αμερικανικό έλεγχο του Ιράκ.
Αν σταματήσει κανείς την ανάλυσή του εδώ, ευνόητο είναι να εκτιμήσει ότι ο Λευκός Οίκος αποκλείεται να επιτρέψει στην Αγκυρα να πραγματοποιήσει εισβολή. Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα, όμως, αν αρχίσει κανείς να συνυπολογίζει και τι διακυβεύεται από τουρκικής πλευράς.
Κατ αρχάς, είναι πρόδηλο ότι η σταδιακή παγίωση του καθεστώτος ημιανεξαρτησίας στο ιρακινό Κουρδιστάν έχει οδηγήσει σε σοβαρότατη αναζωπύρωση της δράσης των ανταρτών του ΡΚΚ στο έδαφος του τουρκικού Κουρδιστάν. Από τη μία, είναι η ανύψωση του ηθικού και της μαχητικότητας όλων των Κούρδων, οπουδήποτε και αν ζουν, εξαιτίας του γεγονότος ότι ένα τμήμα της εθνικής εστίας τους είναι πλέον σχεδόν ανεξάρτητο. Από την άλλη, οι Κούρδοι αντάρτες που δρουν στην Τουρκία μπορούν τώρα πολύ πιο εύκολα να βρίσκουν καταφύγιο αλλά και πολεμοφόδια στο ιρακινό Κουρδιστάν. Είναι αντικειμενικά βάσιμος, λοιπόν, ο φόβος της Αγκυρας ότι η ύπαρξη του ιρακινού Κουρδιστάν συνιστά μόνιμο παράγοντα αποσταθεροποίησης των κουρδικών περιοχών της Τουρκίας, άρα απειλή ακόμη και ενδεχόμενης απόσπασης κάποιων από αυτές στο μέλλον από την τουρκική επικράτεια.
Η μετά βίας συγκρατούμενη επιθετικότητα της Αγκυρας δεν έχει, όμως, μόνο αμυντικό χαρακτήρα. Εδώ και έναν αιώνα η Τουρκία επιβουλεύεται τα πετρέλαια των κουρδικών περιοχών. Αν αναλάμβανε κάποια στιγμή τους πολιτικούς κινδύνους μιας σοβαρής ρήξης με τις ΗΠΑ που θα συνεπαγόταν η εισβολή στο Βόρειο Ιράκ, η Αγκυρα δεν θα περιοριζόταν στην αντιμετώπιση των απειλών για την εδαφική της ακεραιότητα. Η ιδέα να αποκτήσει μόνιμες στρατιωτικές βάσεις στο ιρακινό Κουρδιστάν και να εγγράψει υποθήκες για κατάληψη και πετρελαιοφόρων εδαφών, αν κάποτε το επιτρέψουν οι περιστάσεις, θα αποτελούσε τον απώτερο στόχο της τουρκικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Ούτως ή άλλως, αμερικανικές κυρίως και άλλες δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες θα καλούσε η Αγκυρα να εκμεταλλευτούν αυτά τα πετρέλαια από κοινού με την κρατική πετρελαϊκή εταιρεία, άρα οι Αμερικανοί δεν θα είχαν και καμιά θεμελιώδη αντίρρηση, πέρα από τις φυσιολογικές αρχικές αντιδράσεις τους στον τομέα αυτόν! Φίλη τους είναι η Τουρκία, δεν είναι εχθρός τους.
Στον πολιτικό τομέα, η κατάσταση είναι πιο δύσκολη, καθώς τα αμερικανικά και τα τουρκικά συμφέροντα είναι όντως διαμετρικά αντίθετα στο Κουρδικό. Η Ουάσιγκτον επιθυμεί οπωσδήποτε τη συνέχιση της ύπαρξης του υποτελούς σ' αυτήν και πλούσιου σε πετρέλαια ιρακινού Κουρδιστάν, η Άγκυρα θέλει να το εξαλείψει ως κρατική οντότητα. Ο συμβιβασμός θα μπορούσε να βρεθεί ίσως σε μια φόρμουλα συγκυριαρχίας, όπου το ιρακινό Κουρδιστάν θα περνούσε υπό τον ουσιαστικό στρατιωτικό έλεγχο της Τουρκίας, ώστε να είναι ακίνδυνο για την εθνική της ακεραιότητα. Σε αντάλλαγμα η Αγκυρα θα γινόταν πολύ πιο συνεργάσιμη με την Ουάσιγκτον - ιδίως αν οι Τούρκοι άρπαζαν και αυτοί κάτι από τη λεία των πετρελαίων.
Οι συνθήκες υλοποίησης, πάντως, αυτών των βλέψεων της Τουρκίας στο Ιράκ είναι σήμερα ευνοϊκότερες παρά ποτέ, εδώ και έναν αιώνα, καθώς η χώρα διαμελίζεται και όλοι αρπάζουν κάτι. Ας μην παίρνουμε όρκο, λοιπόν, ότι η Αγκυρα θα αποφύγει να εκμεταλλευτεί αυτή τη μοναδική ευκαιρία.
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΣΒΟΛΗΣ: Άραβες και Ιράν υπέρ Αγκυρας!
Η Τουρκία έχει ένα στρατηγικό πλεονέκτημα σε αυτή τη συγκυρία. Το Ιράν και η Συρία έχουν κουρδικούς πληθυσμούς στα εδάφη τους, άρα θα είχαν έμμεσο κέρδος από ενδεχόμενη τουρκική εισβολή στο ιρακινό Κουρδιστάν. Επιπλέον, καθώς οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν τους Κούρδους του Ιράκ ως πολιορκητικό κλοιό για τον διαμελισμό της χώρας, όλοι οι Αραβες θα ήταν καταρχήν υπέρ μιας τουρκικής εισβολής, ώστε να αποσταθεροποιηθεί το κουρδικό κράτος και να δοθεί η δυνατότητα στους Ιρακινούς Αραβες να ανακαταλάβουν τις περιοχές αυτές, ιδίως τη Μοσούλη. Από πλευράς τοπικών παραγόντων, οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για την Άγκυρα.
Γιώργος Δελαστίκ

Read more...

Ευθεία απειλή του Ερντογάν προς τους στρατηγούς


Νέες διαστάσεις παίρνει η δημόσια διαμάχη στην Τουρκία γύρω από τη Συνταγματική Αναθεώρηση που θα επιτρέπει -μεταξύ άλλων- την παραπομπή σε δίκη των πραξικοπηματιών στρατηγών που ανέτρεψαν την κυβέρνηση το 1980 υπό τον Κενάν Εβρέν.
Εν μέσω ολοένα και εντονότερων πιέσεων που δέχονται οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας, οι οποίες πρωταγωνιστούν σε σειρά σκοτεινών υποθέσεων που τις θέλουν να σχεδιάζουν την ανατροπή της κυβέρνησης και ενώ ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν πραγματοποίησε χθες έκτακτη σύσκεψη με τον αρχηγό του Στρατού Ιλκέρ Μπασμπούγκ, ο πρόεδρος της τουρκικής εθνοσυνέλευσης, Κιοκσάλ Τοπτάν, εξέφρασε την πλήρη υποστήριξή του στην Αναθεώρηση.
Αναφερόμενος στο άρθρο 15 του Συντάγματος, το οποίο αμνηστεύει εκ των προτέρων τους στρατηγούς και τα κυβερνητικά στελέχη που συνεργάστηκαν με αυτούς μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 12ης Σεπτεμβρίου 1980, ο Τοπτάν επεσήμανε ότι «ένα τέτοιο άρθρο δεν μπορεί να υπάρχει στο Σύνταγμα της σύγχρονης Τουρκίας».

Την ίδια ώρα, δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο ρίχνουν φως και στις υπόλοιπες διατάξεις του «μεταρρυθμιστικού πακέτου» για το άρθρο 15 που προτίθεται να παρουσιάσει η κυβέρνηση Ερντογάν και οι οποίες προωθούν, μεταξύ άλλων, και την αλλαγή «κριτηρίων» για το κλείσιμο των πολιτικών κομμάτων.
Οπως σπεύδουν να επισημάνουν αναλυτές, οι δηλώσεις Τοπτάν έρχονται να προστεθούν σε ανάλογες τοποθετήσεις Τούρκων πολιτικών που τάσσονται υπέρ της παραπομπής των πραξικοπηματιών και αναδεικνύει «μια σχετική μείωση της επιρροής των στρατηγών στην υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ Τουρκία».
Εξάλλου, υποστηρίζουν αρκετά ΜΜΕ, ακόμα και η συζήτηση επί του θέματος θα ήταν αδιανόητη πριν από λίγο καιρό σε μια χώρα όπου οι στρατιωτικοί έχουν ανατρέψει τέσσερις κυβερνήσεις μέσα σε 50 χρόνια.

Read more...

Ένας λαός που μόνο με επιμιξία μπόρεσε να υπάρξει..


ΤΟΥΡΚΟΣ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΕΠΕΣ ΒΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ .ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΛΟΥΒΡΟΥ

Ας δούμε με μερικά παράδειγμα πώς.

Οι Αζέροι τουρκικό φύλο , που ζει στο άκρο της περιοχής της Καυκασίας και ήλθαν από της περιοχές της Μογγολίας .είναι μαζί με λαούς όπως οι Λεσγίνοι ,Ταλύσιοι Νταγκεστανοί. Με επίσης Λεζγκίνους, Κούρδους και Τάλις . Ουκρανοί, Γεωργιανοί και Άβαροι αλλά και Ρώσοι όπως και διάφορα ανάμικτα τουρκογενή φύλλα και μη , ζουν εκεί, στην χώρα τους.

Απομεινάρια της οθωμανικής κατοχής, τουρκογενή δηλαδή, βρίσκουμε και στην Βοσνία αλλά και σε όλα τα βαλκάνια, μικρο-εστίες οι οποίες κακό έκαναν ιστορικά στο κράτος όπου βρίσκονται παρά καλό. Όπως οι Τσάμηδες καθαρόαιμοι τούρκοι που ξέμειναν στην περιοχή αρχικά της Ελλάδας και μετά της σημερινής που ονομάζουν «αετών γη» με κανένα εθνικό προσδιορισμό οι κάτοικοι της δηλαδή ονομάζονται «της γης των αετών» ίσως «αετοί» , οι δυτικοί την ονόμασαν Αλβανία , όπου όμως οι Αλβανοί είναι ορεσίβιος λαός από τον βόρειο Καύκασο.

Οι Τούρκοι . επίσημα είναι περισσότεροι από 46 φυλές , ανεπίσημα περισσότεροι από 2000..!!!… Οι κάτοικοι της σημερινής όπως την ονομάζουν Τουρκία, είναι και Ασσύριοι και Χετταίοι αλλά και Λαζοί και πάρα πολλοί άλλοι….και φυσικά μεγάλος μέρος του πληθυσμού ρωμαίοι Έλληνες οι οποίοι κατά την διάρκεια των αιώνων με την βία κύρια άλλαξαν θρήσκευμα ,χαρακτηριστικό της οθωμανικής κατοχής .

Εδώ θα αναφέρω και άλλα δύο κράτη σημερινά που έχουν μια μακρινή συγγένεια με αυτό.

Η Ουγγαρία εκεί οι επτά φυλές των Μαγυάρων ήρθαν στη κεντρική Ευρώπη από τα Ουράλια οι Τάταροι κατέλαβαν την περιοχή τους δηλαδή προσόμοιοι, επίσης με μέρος τουρκογενούς πληθυσμού, λόγω οθωμανικής κατοχής..

Φινλανδία, μέρος από Λάπωνες η κάποιος άλλος φιννοουγγρικής -άρα μαγυάρικο φύλο- προέλευσης λαός, μετά βρίσκουμε έναν λαό προερχόμενο από την Εσθονία τους Φίννους. εγκατεστημένους εκεί. .

Μιλάμε για τους Οθωμανούς Τούρκους πάντα….αλλά έχουμε και τους Σελτζούκους τουρκικό φύλο όπου έφτασε σε μέρος της Μικράς Ασίας και έμεινε εκεί . .απορροφήθηκε από το ντόπιο στοιχείο και έγινε ένα μικρό κομμάτι του ρωμαϊκού κόσμου…ο πρίγκιπας Ορχάν υπεράσπιζε μέρος από τα θαλασσινά τειχιά της Πόλης, κατά την μεγάλη πολιορκία, το οποίο ήταν εκτός από το ρωμαϊκό πια Ελληνικό που κυριαρχούσε από την αρχαιότητα ,υπήρχαν εκεί Ασσύριοι, Χετταίοι και διάφορα άλλα ανόμοια φύλα, μέχρι σήμερα , τα οποία και προαναφέραμε.

Ας δούμε τι γράφουν για αυτούς τους τούρκους οι εγκυκλοπαίδειες .

Τουρκική ή τουρανική ονομάζεται μια οικογένεια δεκάδων νομαδικών φυλών με καταγωγή από τη Μογγολία και τη ΝΑ Σιβηρία, τα οποία μετανάστευαν κατά κύματα καθ’ όλη τη διάρκεια του μεσαίωνα, κυρίως μεταξύ 6ου και 11ου αιώνα. Μιλούσαν διάφορες διαλέκτους της αρχαίας τουρκικής γλώσσας, οι οποίες στη συνέχεια διαφοροποιήθηκαν δημιουργώντας τις σύγχρονες τουρκικές γλώσσες. Η θρησκεία τους ήταν σαμανιστική με ανώτατο θεό τον Τένγκρι, άρχοντα του γαλάζιου ουρανού. Στην πορεία όμως η πλειοψηφία, ιδιαίτερα όσοι μετακινήθηκαν προς δυσμάς, ασπάσθηκε τον ισλαμισμό από τους Άραβες και τους Πέρσες. Κατά την περίοδο της μετανάστευσής τους τα τουρκικά φύλα – πολλές φορές σε σύγκρουση μεταξύ τους – απλώθηκαν σε μία τεράστια έκταση από τη Μικρά Ασία και τη Μαύρη Θάλασσα έως τα παράλια του Αρκτικού Ωκεανού, ιδρύοντας τα δικά τους κρατικά μορφώματα (χαγανάτα ή χανάτα) και ελέγχοντας τους εμπορικούς δρόμους ανάμεσα στην Ευρώπη, την Περσία και την Κίνα. Τα περισσότερα υπήρξαν βραχύβια και με το πέρασμα των αιώνων προσαρτήθηκαν από δυνατότερα βασίλεια (Ρωσία, Γεωργία, Κίνα), κάποια όμως επεβίωσαν και έγιναν η μήτρα που γέννησε έξι σημερινά κράτη: Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Κιργιζία, Ουζμπεκιστάν, Τουρκία, Τουρκμενιστάν. Επίσης οι Βούλγαροι υπήρξαν τουρκικό φύλο στο παρελθόν, αλλά μετά την εγκατάστασή τους στα Βαλκάνια (τέλη 7ου αι.) εκσλαβίσθηκαν σε τέτοιο βαθμό που το μόνο τουρκικό χαρακτηριστικό που κράτησαν είναι το όνομά τους.







Τούρκοι από χειρόγραφο της εποχής , απλά βλέπουμε τα χαρακτηρίστηκα τους



Γνωστό είναι ότι οι Ρωμιοί είχαν σε πολλά πράγματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας την διοίκηση , έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για αυτό, Φαναριώτες και άλλα, επίσης ξέρουμε ότι οργάνωση του κράτους τους βασιζόταν στην περίοδο ακμής της στο τιμαριακό σύστημα. Εκτός από τον κύριο κορμό της αυτοκρατορίας, εδώ διοικείτο λέμε διοίκηση και όχι αρχηγεία , κύρια από εξησλαμισθέντες ρωμιούς και όχι μόνο εξησλαμισθέντες, υπήρχαν και υποτελή στον Σουλτάνο κράτη, τα οποία όμως διατηρούσαν το δικό τους σύστημα διοίκησης, δηλαδή κανένα στοιχείο τρόπου η γνώση διοίκησης σε ένα πολιτειακό περιβάλλον από τους τούρκους.

Και ας έλθουμε τώρα σε μια άλλη διαδικασία σκέψης. είναι δυνατόν ένας λαός που ζούσε με παστό κρέας το οποίο έμπαινε κάτω από την σέλα του αλόγου του με αλάτι να μπορεί να έχει εξέχουσες κοινωνικές η άλλου είδους συνήθειες Είναι δυνατόν να ανέπτυξε αυτό που κάποιοι λανθασμένα λένε τούρκική κουζίνα ;.Είναι δυνατόν να είναι τούρκικα τα χαμάμ ..που αναπτύχθηκε η συνήθεια αυτή κατά την διάρκεια των μακροχρόνιων πορειών με άλογα;. Είναι δυνατόν ; είναι δυνατόν ο αρχαίος κόπτης επειδή το παράφραζαν σε κιοφτέ οι τούρκοι να είναι τουρκικό ; αν και αυτό θα μπορούσε τα αρωματικά που θα εύρισκαν όμως ; Είναι δυνατόν να έκαναν το πολύπλοκο καταιφη , όπου κάποια ελληνική λέξη θα υπάρχει και για αυτό αν δεν είναι αντιδάνειο.!! ..τρέχοντας από στέπα σε στέπα ; Είναι δυνατόν να καλλιεργούσαν οι νομάδες μογγόλοι μαϊντανό και σέλινο ;λόγω τρόπου ζωής και συνηθειών …Βέβαια όχι , απλά από ελληνικό ρωμαϊκό μετά με την κατάληψη της γης έγινε «τουρκικό», και φυσικά επειδή δεν μπορεί ο λαός αυτός να ανάπτυξη καμιά πρωτοβουλία εκεί εάν πας οι ελληνικές συνταγές είναι ακριβώς όπως παλιότερα…







Σκηνή από την ζωή των τούρκων νομάδων. Βιβλιοθήκη του Τοπ Καπι Κωνσταντινουπόλη





Το μεγάλο αστείο είναι ότι όταν άλλαξε η ελληνική αστυνομία στολές με την μετάλλαξη της σε ΕΛ.ΑΣ ξέρετε ότι αμέσως το άλλαξαν και οι τούρκοι και είναι πανομοιότυπες …..!!!.

Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι παντού στην επικράτεια τους υπάρχει η κόκκινη με την σελήνη (άλλο ελληνικό σύμβολο και αυτό) σημαία .παντού μα παντού, αυτό κάνουν και στις ΗΠΑ… προσπαθούν με το σύμβολο να δείξουν στον λαό τους ότι είναι εθνικό στοιχείο-σύμβολο και άρα έθνος…ομοιογενές και με υπόσταση…για τους ίδιους τους υπηκόους τους το κάνουν όχι για τους άλλους , είναι μια καθημερινή προπαγάνδα ίσως και απέλπιδα μερικές φορές

Πολλές είναι οι γνώμες από όλο τον κόσμο που πληθαίνουν ότι το τουρκικό κράτος σύντομα θα διαμελιστεί, κάπου βασίζονται για να το λένε βέβαια.

Μετά από όλα αυτά βλέπουμε ότι αυτά τα μογγολικά φύλλα όπου έμειναν αναμείχθηκαν και μάλιστα δια νόμου ,βλέπε γενιτσάρους..!! και αντέγραφαν οτιδήποτε, ο αρχέγονος πολεμικός χορός όπου αναφέρεται και στον Όμηρο η «σάρισα» χορεύεται και από τον Πρωθυπουργό τους …!!! Και ας μην πούμε για την ρωμαϊκή «βυζαντινή» μουσική αλλά και για την αρχιτεκτονική , η Αγία Σοφία έχει αντιγραφεί όχι μόνο σε όλες τις διαστάσεις αλλά και στο παλάτι του μετέπειτα σουλτάνου τους με το ίδιο σχέδιο κατασκευάστηκε όπως και πλήθος κτηρίων και οικιών είναι καθαρά ελληνικού σχεδιασμού και τόσα άλλα και έτσι μόνο μπόρεσαν να επιβιώσουν προσκολλώμενοι σε άλλους αρχέγονους λαούς με ιστορία η με δύναμη πραγματική όχι μόνο περιστασιακή….αυτά τα τουρκικά φύλλα εάν δεν υπήρχαν άλλοι σπουδαίοι λαοί σήμερα δεν θα υφίσταντο.

Στις στρατιωτικές Ακαδημίες και στα δημοτικά σχολεία ακόμα διδάσκονται ότι είναι αρχαίοι είναι γηγενείς και ότι άλλη γελοιότητα μπορείς να ακούσεις εκεί θα την βρεις. Εκεί την βρήκε και το BBC και αρχίζει να αναφέρεται …..«στην αρχαία Τουρκία»…!!! Σε ανταποκρίσεις του για κάποια ανασκαφή.

Αδύναμα συνονθυλεύματα δεν επιζούν όπως φαίνεται ιστορικά και αποδεικνύεται , μόνο στιβαροί πολιτισμοί βασιζόμενοι στην αλήθεια και στην ελευθερία μπορούν να μεταφέρουν το ανθρώπινο γένος μακριά. Σήμερα στην τουρκιά οι πασάδες ,αυτοί βλέπουν την χώρα σαν τσιφλίκι και όχι σαν έθνος τους, βλέπε διαφορά Ανατολίας με δυτικής τουρκιάς, βλέπε Κούρδους και η άρχουσα τάξη η από γενιτσάρους κατάγοντα με λανθάνουσα εθνική υπόσταση η ίσως δεν υπάρχει δεύτερη κοινωνική διαστρωμάτωση .Επίσης ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι οι στρατιωτικοί διοικούν , αυτό δείχνει ότι ο λαός αυτός ποτέ δεν αναπτύχθηκε κοινωνικά, ουσιαστικά δηλαδή. Ξένες δυνάμεις που όλοι γνωρίζουμε έχουν την διοίκηση εκεί πέρα αυτό γινόταν πάντα ιστορικά..!! γιατί όχι και τώρα….να δούμε μέχρι πότε όμως.

Ν.Φ. για www.gataros.blogspot.com / 2009.

Read more...

Αρνητική στάση της Αγκυρας για παράνομη μετανάστευση και παραβιάσεις


Σκληρή στάση τηρεί η Αγκυρα στα θέματα των παραβιάσεων στο Αιγαίο και της εισόδου από την Τουρκία χιλιάδων παράνομων μεταναστών, ζητήματα που κυριάρχησαν στη συνάντηση της Ντόρας Μπακογιάννη με τον Τούρκο ομόλογό της Αχμέτ Νταβούτογλου, μετά τη Σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα, την Κυριακή.

Σύμφωνα με πληροφορίες, που μετέδωσε το Mega, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας τήρησε αρνητική στάση και για τα δύο θέματα που τέθηκαν κατά τη συνάντηση, τουλάχιστον όπως προκύπτει από τις δηλώσεις που έκανε ο Αχμέτ Νταβούτογλου σε Τούρκους δημοσιογράφους.

Ειδικότερα, βάσει αυτών των πληροφορίων, η υπουργός Εξωτερικών έθεσε το ζήτημα των παραβιάσεων που σημειώνονται σε Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι, για να λάβει την απάντηση από τον Τούρκο ομόλογό της ότι θα πρέπει να ξεκινήσει διμερής διάλογος εφ' όλης της ύλης για το Αιγαίο.

Ακόμη, στο θέμα της παράνομης μετανάστευσης, ο Αχμέτ Νταβούτογλου επισήμανε ότι και η Τουρκία αντιμετωπίζει πρόβλημα.

Νωρίτερα, ο επικεφαλής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Βρυξελλών-Αγκυρας, Εγκεμέν Μπαγίς, ξεκαθάρισε: «Αρνούμεθα να γίνουμε ο μεγαλύτερος καταυλισμός προσφύγων του κόσμου. Θέλουν για γείτονα, ένα πλήρες κράτος-μέλος της ΕΕ ή μία χώρα με δυσκολίες που είναι σε θέση να μεταδώσει τις δυσκολίες στην ευρύτερη περιοχή;».

Για το ίδιο θέμα υποστηρίζει ότι η Αγκυρα δεν θα εφαρμόσει το πρωτόκολλο όσο δεν υπογράφουν αντίστοιχες συμφωνίες οι χώρες καταγωγής των μεταναστών.

Τη Δευτέρα, σε μια προσπάθεια να δείξει η Αθήνα το μέγεθος του προβλήματος με την παράνομη μετανάστευση, ο υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος θα συνοδεύσει τον αρμόδιο για θέματα Δικαιοσύνης, Ασφάλειας και Ελευθερίας, Ευρωπαίο Επίτροπο Ζακ Μπαρό στο κέντρο υποδοχής στη Σάμο, καθώς και στα παράνομα περάσματα στον Έβρο.

Εξ άλλου, όπως έγινε γνωστό, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών επανέλαβε την πρόσκλησή του στην κ. Μπακογιάννη να επισκεφθεί την Αγκυρα, την οποία η υπουργός Εξωτερικών αποδέχθηκε.

Newsroom ΔΟΛ

Read more...

Τουρκία: Πληθαίνουν οι φωνές για παραπομπή πραξικοπηματιών του 1980


Ο πρόεδρος της τουρκικής εθνοσυνέλευσης Κοκσάλ Τοπτάν τάχθηκε υπέρ της τροπολογίας του συντάγματος που θα επέτρεπε την παραπομπή σε δίκη των πρωτεργατών του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 1980.

«Ένα τέτοιο άρθρο δεν θα έπρεπε να υπάρχει στο σύνταγμα και είναι καλό να το καταργήσουμε», είπε ο Κοκσάλ στους δημοσιογράφους. «Το άρθρο δεν αρμόζει σε ένα σύγχρονο σύνταγμα», πρόσθεσε.

Η δήλωση αυτή, που έρχεται να προστεθεί σε ανάλογες δηλώσεις Τούρκων πολιτικών υπέρ της παραπομπής των πραξικοπηματιών, υπογραμμίζει, σύμφωνα με τους αναλυτές, τη μείωση της επιρροής των στρατηγών στην Τουρκία, υποψήφια προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Την περασμένη εβδομάδα, μέλη του κυβερνώντος Κόμματος για τη Δικαιοσύνη και την Ανάπτυξη (AKP) και του Ρεπουμπλικανικού και Λαϊκού Κόμματος (CHP) που παραδοσιακά ευθυγραμμίζεται με τους υπέρμαχους του κοσμικού χαρακτήρα του τουρκικού κράτους, πραγματοποίησαν συνομιλίες με στόχο την τροποποίηση του επίμαχου άρθρου το οποίο απαγορεύει την παραπομπή των πραξικοπηματιών στη δικαιοσύνη.

Όπως επισημαίνουν οι αναλυτές, μία τέτοια συζήτηση θα ήταν αδιανόητη πριν από λίγα χρόνια στην Τουρκία, όπου οι στρατιωτικοί ανέτρεψαν τέσσερις κυβερνήσεις μέσα σε 50 χρόνια και θεωρούνται θεματοφύλακες των αρχών της σύγχρονης τουρκικής δημοκρατίας.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AΠΕ-ΜΠΕ

Read more...

Η φιλοτουρκική πολιτική του Ομπάμα και οι αδυναμίες της


Του Μελέτη Μελετόπουλου *
Η επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Χουσεϊν Ομπάμα στην Τουρκία στις αρχές του 2009 και οι δηλώσεις του στο τουρκικό κοινοβούλιο τροφοδότησαν μία σειρά γεωπολιτικών υποθέσεων. Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι η Αμερικανική εξωτερική πολιτική προσανατολίζεται στον τερματισμό του ατυχούς δεκαετούς Πολέμου των Πολιτισμών.
Και σκοπεύει, προκειμένου να το επιτύχει, να πραγματοποιήσει την προσέγγιση με το Ισλάμ όχι μόνον με την άφθαρτη προσωπικότητα ενός νέου προέδρου με θρυλούμενες μουσουλμανικές καταβολές και αραβικό όνομα, αλλά και με την βοήθεια μίας ισχυρής μουσουλμανικής μεν αλλά συμμάχου της Δύσης χώρας, δηλαδή της Τουρκίας. Η Τουρκία, εν ολίγοις, καλείται από τις ΗΠΑ να λειτουργήσει ως μηχανισμός πρόσβασης της αμερικανικής πολιτικής στον αραβομουσουλμανικό κόσμο.

Η Τουρκία, ως παίκτης της παγκόσμιας σκακιέρας με φιλοδοξίες υπερδυνάμεως, σκοπεύει ασφαλώς να ανταποκριθεί πλήρως στην γεωπολιτική αναγκαιότητα της προσέγγισης ΗΠΑ-Ισλάμ, εφ ’όσον όμως αυτό εξυπηρετήσει την δική της παγκόσμια αναβάθμιση.
Δεν είναι τυχαίο που, λίγες εβδομάδες μετά την επίσκεψη Ομπάμα στην Άγκυρα, στον θώκο του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας διορίσθηκε ο εξωκοινοβουλευτικός διανοούμενος Αχμέτ Νταβούτογλου, θεωρητικός της ανάδειξης της Τουρκίας σε παγκόσμια υπερδύναμη. Ο Νταβούτογλου υποστηρίζει ότι η Τουρκία θα πρέπει να κινείται ταυτόχρονα σε πολλαπλά επίπεδα, στην Τουρκία ως ευρωπαϊκή δύναμη, στο Ισλάμ ως ισλαμική δύναμη, στην Κεντρική Ασία ως τουρανική δύναμη κλπ. , παντού όμως βάσει του δικού της μη αποκρυπτόμενου γεωπολιτικού στόχου, αυτόν της ανάδειξης της Τουρκίας σε παγκόσμια υπερδύναμη.
Ασφαλώς, τόσο η αμερικανική όσο και η τουρκική σχολή σκέψης πάσχουν από σοβαρά θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα.
Οι εσωτερικές αντινομίες του τουρκικού κράτους, το προβληματικό πολιτικό του σύστημα, η ύπαρξη μεγάλων μειονοτήτων με διαφορετική εθνική συνείδηση και διαφορετικά πολιτιστικά χαρακτηριστικά, η οικονομική και κοινωνική του καχεξία, το κουρδικό ζήτημα, η αποτυχία διείσδυσης στην Κεντρική Ασία και στον Καύκασο κατά την δεκαετία του ’90, η δυναμική επιστροφή της ρωσσικής πολιτικής, η κρίση στις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις κλπ. , στην ουσία υπονομεύουν και ακυρώνουν κάθε προσπάθεια της Τουρκίας να αποκτήσει status έστω και περιφερειακής υπερδύναμης. Η Τουρκία αντιμετωπίζει εξ άλλου το σοβαρό και καθόλου θεωρητικό ενδεχόμενο α. απόσχισης των ανατολικών της επαρχιών και β. εμφύλιας σύρραξης μεταξύ ισλαμιστών και κεμαλιστών. Επίσης, ο εκφυλισμός των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την κατεύθυνση της ειδικής σχέσης οδηγούν σε οριστικό τέλος στις προσπάθειες της Τουρκίας να ηγεμονεύσει στον ευρωπαϊκό χώρο, με μοχλούς την δημογραφική της ανάπτυξη και τις μουσουλμανικές μειονότητες στην Ευρώπη.
Αλλά και η αμερικανική πολιτική στο πεδίο αυτό πάσχει από εγγενείς αντιφάσεις, διότι προσπαθεί να συνδυάσει αντιφατικούς προς την ανάδειξη της Τουρκίας σε βασικό εταίρο της στόχους, όπως την ταυτόχρονη επαναπροσέγγιση με την Ρωσσία, το Ιράν και τον αραβικό κόσμο, και εκ παραλλήλου την ανάγκη της να συντηρήσει την σχέση της με την Ευρώπη και το Ισραήλ.
Η σημερινή Τουρκία αποτελεί μία τριτοκοσμική στρατοκρατική κοινωνία, που μάλιστα κυβερνάται από μία ιθύνουσα τάξη με θεοκρατική δομή(εννοώ ότι αυτοπροσδιορίζεται με βάση όχι το αστικό δίκαιο αλλά το Κοράνι). Ο φυσικός της χώρος, από πολιτισμικής και κοινωνιολογικής πλευράς, είναι η αραβική Μέση Ανατολή. Η Τουρκία είναι απόγονος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της οποίας ο ηγεμών(ο Σουλτάνος)έφερε τον τίτλο του Χαλίφη, δηλαδή του Ηγέτη των Πιστών, των μουσουλμάνων όλου του πλανήτη. Σκοπός της σημερινής τουρκικής ηγεσίας είναι να καταστήσει και πάλι την Τουρκία ηγέτιδα δύναμη του ισλαμικού κόσμου.
Αν η αμερικανική πολιτική επιδιώκει να καταστήσει την Τουρκία δίαυλό της προς το Ισλάμ, θα πρέπει εξ υπαρχής να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να λειτουργήσει ως δίαυλος της Δύσης προς το Ισλάμ, αλλά ως δίαυλος του Ισλάμ προς την Δύση. Και μάλιστα με κομβικό στοιχείο αυτής της συνεργασίας την εξυπηρέτηση των ιδίων γεωστρατηγικών συμφερόντων της Τουρκίας.



Δυτικός Πολιτισμός και Ανατολικός Δεσποτισμός

Η παραγνώριση (εν ονόματι κάποιας υποτιθέμενης και συχνά καλοπροαίρετης «πολυπολιτισμικής ορθότητας»), των μεγάλων τεκτονικών πολιτισμικών ρηγμάτων της ανθρωπότητας, οδηγεί τόσο σε θεωρητικά όσο και σε πολιτικά αδιέξοδα.
Η Δύση αποτελεί μία διακριτή οντότητα στον παγκόσμιο χάρτη των πολιτισμών. Είναι μία σύνθετη πραγματικότητα, που δημιουργήθηκε σταδιακά, στην διάρκεια χιλιετιών, μέσα από πολλαπλές ρήξεις και συνθέσεις δομικών στοιχείων, όπως τα ομηρικά έπη, η αρχαιοελληνική φιλοσοφία και ο λόγος, η αθηναϊκή δημοκρατία, η χριστιανική ηθική, το ρωμαϊκό δίκαιο, ο βυζαντινός πολιτισμός, η φεουδαρχία, η αναγέννηση, ο ανθρωπισμός, ο διαφωτισμός, η βιομηχανική επανάσταση, η άνοδος της αστικής τάξης, η καντιανή ηθική, ο μαρξισμός, ο σοσιαλισμός, η κοινοβουλευτική δημοκρατία, η ψυχανάλυση, το κοινωνικό κράτος κλπ.
Η μακρά πορεία της Δύσης ξεκίνησε από την Μινωϊκή και Μυκηναϊκή Ελλάδα και την Ιωνία, αντιμετώπισε τον θανάσιμο περσικό κίνδυνο στον Μαραθώνα και στην Σαλαμίνα, παγκοσμιοποιήθηκε με τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου και το ρωμαϊκό imperium, συρρικνώθηκε με τις βαρβαρικές εισβολές του Μεσαίωνα στην Δύση και στην Ανατολή, διασώθηκε στην Ανατολική Ευρώπη χάρις στην χιλιετή βυζαντινή αντίσταση εναντίον των Περσών, Αράβων και Σελτζούκων, και ταυτόχρονα χάρις στον εκχριστιανισμό των βαρβαρικών φύλων στην Δυτική Ευρώπη από το Βατικανό, κινδύνευσε θανάσιμα από την οθωμανική προέλαση προς Δυσμάς από την Άλωση του 1453 μέχρι την συντριβή των Τούρκων στα τείχη της Βιέννης το 1683, και τελικώς κατέκτησε την παγκόσμια κυριαρχία με την κατάκτηση της Αμερικής και την αποικιοκρατία, την Βιομηχανική Επανάσταση και την μετατροπή των ευρωπαϊκών κρατών και των αποικιών τους (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία) σε παγκόσμιες υπερδυνάμεις από τον δέκατο έκτο αιώνα μέχρι σήμερα.
Τελικώς, το σημαινόμενον της λέξης Δύση απέκτησε το σημερινό του περιεχόμενο μέσα από τις σταδιακές αυτές συνθέσεις και αποκρυσταλλώσεις. Οπωσδήποτε υφίστανται οι αρνητικές του όψεις (πχ. οι καταστρεπτικές οικολογικές επιπτώσεις του βιομηχανικού τρόπου παραγωγής). Αλλά η Δύση παραμένει ο μόνος χώρος παγκοσμίως στον οποίο προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες, υφίσταται κοινωνικό κράτος και ασκείται με γνήσιο τρόπο η δημοκρατία, στην κοινοβουλευτική της μορφή.
Η Δύση αποτελεί, παρά τις ατέλειές της, κεκτημένο του ανθρώπινου πολιτισμού, αν σκεφθεί κανείς τις δουλοκτητικές και δεσποτικές κοινωνίες του παρελθόντος(και του παρόντος) και φυσικά εφ’ όσον δέχεται κανείς την ηθική υπεροχή της ελευθερίας και της δημοκρατίας έναντι των πάσης φύσεως αυταρχισμών και ολοκληρωτισμών. Η κατοχύρωση του δυτικού μοντέλου πολιτικοκοινωνικής οργάνωσης κατοχυρώθηκε μέσα από μακρές και συχνά αιματηρές διαδικασίες: κοινωνικά κινήματα, πολιτικοί και ιδεολογικοί αγώνες, ακόμη και παγκόσμιοι πόλεμοι εναντίον ολοκληρωτικών καθεστώτων.



Ο Ελληνικός χώρος και ο Ελληνισμός ως κύριο θέατρο της σύγκρουσης Ανατολής – Δύσης

Διαλεκτικά η Δύση βρίσκεται σε αντίθεση με τον Ανατολικό Δεσποτισμό, που εκφράσθηκε ιστορικά με διάφορες μορφές (Περσική, Κινεζική και Οθωμανική αυτοκρατορία). Στον κόσμο του Ανατολικού Δεσποτισμού δεν υπάρχουν οι ιστορικές εμπειρίες της Αναγέννησης, του Διαφωτισμού, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Αυτές οι έννοιες, που γεννήθηκαν στην Αρχαία Ελλάδα, αποτελούν τα χαρακτηριστικά αυτού που αποκαλείται «Δύση». Και απουσιάζουν και σήμερα από τις ανατολικές κοινωνίες, όπως οι κοινωνίες της Μέσης Ανατολής ή η Κίνα.
Η Ελλάδα βρέθηκε από την Αρχαιότητα πάνω στην διαχωριστική γραμμή μεταξύ Δύσης και Ανατολικού Δεσποτισμού. Οι κρίσιμες μάχες για την επιβίωση του δυτικού πολιτισμού δόθηκαν στο Ελληνικό έδαφος:
Ο Μαραθώνας, οι Θερμοπύλες, η Σαλαμίνα έκριναν τον αγώνα μεταξύ της Δημοκρατίας και του Δεσποτισμού.
Στον Μεσαίωνα, το Βυζάντιο αντιμετώπισε με επιτυχία την ανασυσταθείσα περσική Αυτοκρατορία, την οποία τελικώς συνέτριψε ο Ηράκλειος.
Επίσης στο Βυζάντιο έλαβε χώρα η τιτάνια σύγκρουση, που άρχισε τον 7ο αιώνα με την αραβική επέλαση προς Δυσμάς, και που απείλησε την επιβίωση του δυτικού πολιτισμού. Οι αραβικές ορδές ξεκίνησαν από την Αραβική χερσόνησο, κατέλαβαν την βυζαντινή Μέση Ανατολή το 637, το 641 κατέκτησαν την ελληνική Αλεξάνδρεια, στην συνέχεια κατέλαβαν την Κύπρο, την Κρήτη, την Σικελία, την Βόρειο Αφρική, την Ιβηρική Χερσόνησο και τελικώς η προέλασή τους ανακόπηκε δυτικά μεν στο Πουατιέ στην νότιο Γαλλία από τον Κάρολο Μαρτέλλο το 732 μX. , ενώ ανατολικά στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνετρίβη ο αραβικός στόλος το 678 και δεύτερη φορά το 718 μX.
Τους επόμενους αιώνες ακολούθησε η ανασύνταξη και η αντεπίθεση του Βυζαντίου, η «βυζαντιακή εποποιϊα», όπως την αποκαλεί ο Sluberger, ακριβώς διότι ο γεωστρατηγικός ρόλος του Βυζαντίου υπήρξε επί χίλια χρόνια όχι μόνον να διασώσει και να διαδώσει τον Ελληνικό Πολιτισμό στην Ευρώπη, αλλά κυρίως να αντιμετωπίζει την συνεχή επέλαση ασιατικών φύλων(κατά σειράν Αράβων, Σελτζούκων και Οθωμανών) στα ανατολικά του σύνορα.
Όταν οι Τούρκοι τελικώς κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη το 1453, το Βυζάντιο είχε προλάβει να παραγάγει την Παλαιολόγεια Αναγέννηση, και μάλιστα να την μεταλαμπαδεύσει στην βόρειο Ιταλία, όπου διέφυγε το μεγαλύτερο μέρος της βυζαντινής ιντελλιγκέντσιας τις τελευταίες δεκαετίες πριν την Άλωση.
Το κύριο θέατρο της σύγκρουσης του τουρκικού επεκτατισμού με την Δύση παρέμεινε και τους επόμενους αιώνες ο Ελληνικός χώρος. Η μακρά διαμάχη των Τούρκων με την Ενετία έλαβε χώρα σε ελληνικές περιοχές. Το 1571 οι Τούρκοι κατέλαβαν την ενετική Κύπρο, με αποτέλεσμα την σκληρή απάντηση της Δύσης, την ίδια χρονιά, με την ναυμαχία της Ναυπάκτου. Το 1669 οι Τούρκοι κατέλαβαν την ενετοκρατούμενη Κρήτη, με αποτέλεσμα η Ενετία να καταλάβει το 1699 την Πελοπόννησο και άλλες περιοχές, για να εκκενώσει οριστικά τον ελληνικό χώρο το 1715, διατηρώντας μόνον τα Επτάνησα. Οι Τούρκοι εισέβαλαν τότε στην Πελοπόννησο, την οποίαν κατέκαψαν.
Στην συνέχεια, κατά τον 18ο αιώνα, η νέα διελκυστίνδα υπήρξε αυτή μεταξύ Ρωσσίας-Τουρκίας και διεξήχθη και αυτή με θέατρο το Αιγαίο και την Πελοπόννησο. Οι Ρώσσοι κατέλαβαν την Πελοπόννησο το 1770, την εκκένωσαν όμως σχεδόν αμέσως, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να την ανακαταλάβουν κατακαίοντάς την για δεύτερη φορά. Οι Ρώσσοι όμως κατέστρεψαν τον τουρκικό στόλο στο Αιγαίο, υποχρεώνοντας τους Τούρκους να υπογράψουν το 1774 την συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. Ακολουθεί σειρά ρωσσοτουρκικών πολέμων στα Βαλκάνια, ενώ εμπλέκονται από τα τέλη του 18ου αιώνος η βρεταννική και η γαλλική πολιτική, με κύριο στόχο να αποτραπεί η κάθοδος των Ρωσσίας στο Αιγαίο.
Το 1827, Αγγλοι – Γάλλοι – Ρώσσοι συντρίβουν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο στο Ναυαρίνο και επικυρώνουν την Ελληνική Ανεξαρτησία. Το 1854 η Ρωσσία επιχειρεί να διαλύσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι Αγγλογάλλοι αντιδρούν διότι δεν θέλουν να αφήσουν την Ρωσσία να αποκτήσει τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου, η Ελλάδα τάσσεται αρχικώς με την Ρωσσία, ο βρεταννικός στόλος αποκλείει τον Πειραιά και «την επαναφέρει στην τάξη».
Το 1897, Άγγλοι – Γάλλοι – Ρώσσοι ανακόπτουν την τουρκική προέλαση προς νότον, μετά τον ατυχή πόλεμο Ελλάδος-Τουρκίας.
Το 1912-3, η Ελλάδα, με γαλλο- βρεταννική επίνευση, εξοπλισμό και εκπαίδευση, μετέχει στην (υπό βρεταννικό συντονισμό)βαλκανική συμμαχία, που εκδιώκει τους Τούρκους από τα Βαλκάνια, διότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει μετατραπεί σε γερμανική αποικία.
Το 1917-19, η Ελλάδα μετέχει στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλευρό των Αγγλογάλλων, εναντίον του γερμανο-αυστριακού συνασπισμού, στον οποίον μετέχει η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Το 1920, η Ελλάδα αποστέλλεται από τους Αγγλογάλλους στην Μικρά Ασία, αρχικώς για να αναχαιτιστεί η ιταλική προσπάθεια γεωπολιτικής επέκτασης στην Ανατολική Μεσόγειο και στην συνέχεια ως αντιπερισπασμός των κεμαλιστών, ώστε να κατοχυρωθούν στους Αγγλογαλλο-αμερικανούς οι πετρελαιοπηγές της Μοσσούλης. Οι Σύμμαχοι δεν επρόκειτο όμως να επιτρέψουν στην Ελλάδα να ανασυστήσει την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και να ξαναγίνει υπερδύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το 1940 η Ελλάδα πολέμησε στο πλευρό των Αγγλογάλλων, το 1944 με βρεταννική στρατιωτική επέμβαση στην Ελλάδα απετράπη η επιβολή κομμουνιστικού καθεστώτος- δορυφόρου της Σοβιετικής Ενώσεως, το 1947 περιήλθε στην αμερικανική σφαίρα επιρροής, που αντικατέστησε την βρεττανική, και στην συνέχεια εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, στην πρώτη γραμμή του Ψυχρού Πολέμου, αφού συνόρευε προς βορρά με τρεις κομμουνιστικές χώρες. Σε όλη αυτήν την περίοδο η Τουρκία παρέμεινε ουδέτερη.
Από την δεκαετία του 1950 εμφανίζεται η σφοδρή σύγκρουση του Ελληνισμού με την Τουρκία για τον έλεγχο της Κύπρου. Η Κύπρος αποτελεί γεωστρατηγικό σημείο τεράστιας σημασίας και προκεχωρημένο φυλάκιο του Δυτικού Κόσμου στον μυχό της Εγγύς Ανατολής. Από την Αρχαιότητα υπήρξε πεδίο σύγκρουσης Δύσης-Ανατολής: των Αρχαίων Ελλήνων με τους Πέρσες, των Βυζαντινών με τους Άραβες, των Ενετών με τους Τούρκους. Ήταν λάθος της Ελληνικής διπλωματίας η επιμονή στην άμεση Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ενώ μπορούσε με το Σχέδιο Χάρντινγκ να λυθεί το ζήτημα μεσοπρόθεσμα. Αλλά ήταν ακόμα μεγαλύτερο σφάλμα η επιλογή της βρεταννικής διπλωματίας να εμπλέξει την Τουρκία, προκειμένου να αντιμετωπίσει την Ελληνική πίεση, προκαλώντας έτσι την τα γεγονότα του 1955 στην Κωνσταντινούπολη και του 1974 στην Κύπρο. Με τα δύο αυτά γεγονότα η Δύση πρωτίστως και δευτερευόντως η Ελλάδα απώλεσε δύο ισχυρά ερείσματα στην Ανατολική Μεσόγειο: την Ελληνική Κοινότητα στην Πόλη και το βόρειο τμήμα της Κύπρου. Ήταν επίσης λάθος της αγγλο-αμερικανικής πολιτικής η προώθηση του Σχεδίου Ανάν, το οποίο έδιδε στην Τουρκία δυνατότητα προώθησης των συμφερόντων της στο σύνολο της Κύπρου. Διότι στην πολιτική αυτή απουσίαζε η συνειδητοποίηση της μακρο-ιστορικής έννοιας που έχει η ελληνοτουρκική διελκυστίνδα στην Κύπρο.
Από την δεκαετία του 1970 εμφανίζεται μία νέα μορφή της χιλιετούς Ελληνοτουρκικής διαμάχης, που ορίζει την μεθόριο Δύσης-Ανατολής:η τουρκική στρατιωτική πίεση στο Αιγαίο. Στην σύγκρουση αυτή οι ΗΠΑ έπαιξαν ρόλο «πυροσβέστη», προσπαθώντας να διατηρήσουν κάποιες ισορροπίες. Ταυτόχρονα, προστάτευσαν σταθερά το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αλλά σήμερα, η έστω και εξισορροπιστική αυτή πολιτική τίθεται εν αμφιβόλω από τον Ομπάμα.
Μέσα από αυτά τα γεγονότα, διαφαίνεται ο γεωστρατηγικός ρόλος του νεώτερου Ελληνισμού. Από την Άλωση, και μετά και αφού έπαψε να αποτελεί το κέντρο και την ηγέτιδα δύναμη του Δυτικού Κόσμου, ο Ελληνισμός αποτελεί προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης στα όρια του δυτικού κόσμου, μόνιμο έρεισμα της δυτικής πολιτικής και μηχανισμό ανάσχεσης της Οθωμανικής ισχύος. Ταυτόχρονα, αποτελεί μήλον της έριδος μεταξύ των ευρωπαϊκών μεγάλων δυνάμεων(κυρίως μεταξύ Αγγλογάλλων και Ρώσσων), στον αγώνα για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου. Γεωστρατηγικά η Ελλάδα καλύπτει το κενό μεταξύ της Ιταλίας και των μικρασιατικών ακτών, ενώ πιο πρόσφατα αποτελεί τον μοναδικό γεωστρατηγικό σύνδεσμο μεταξύ Δύσης-Ισραήλ, όπως απεδείχθη περίτρανα στους δύο αραβοϊσραηλινούς πολέμους του 1967 και του 1974.



Τουρκία, αντιδυτική οντότητα

Η δομική αστάθεια στην Ανατολική Ευρώπη και στα Βαλκάνια, την οποία συνήθως οι ιστορικοί αποκαλούν «Ανατολικό Ζήτημα», άρχισε στην ουσία το 1204, όταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία διαλύθηκε από τους Σταυροφόρους και στην θέση της αναπτύχθηκε μία πανσπερμία φεουδαλικών, σλαβικών και ελληνικών κρατιδίων. Η ανασύσταση του Βυζαντίου το 1261 και η ισχνή επιβίωσή του μέχρι το 1453 δεν ήραν αυτήν την δομική αστάθεια. Κατ’ ουσίαν από το 1204 μπορούμε να πούμε ότι εμφανίζεται το λεγόμενο Ανατολικό Ζήτημα. Υπό το πρίσμα το οποίο εξετάζουμε το πρόβλημα, δηλαδή υπό το πρίσμα του Δυτικού Πολιτισμού, η εγκατάσταση των Τούρκων στα Βαλκάνια και στην ανατολική Μεσόγειο, και η σταδιακή υποκατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από την Οθωμανική τον 15ο αιώνα, δεν συνιστά λύση του Ανατολικού Ζητήματος. Διότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία, που συγκροτήθηκε κατακτώντας τα χριστιανικά βασίλεια των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας, υπήρξε, σε όλη της την διαδρομή μέχρι τον Εικοστό Αιώνα, διαρκής απειλή για την ύπαρξη του Ευρωπαϊκού Κόσμου και μηχανισμός πολιτικού εξανδραποδισμού, πολιτιστικού εκμηδενισμού και οικονομικής εξαχρείωσης των υποδούλων πληθυσμών.
Άλλωστε, η Οθωμανική Αυτοκρατορία απέτυχε να ασκήσει πολιτική σύνθεσης μεταξύ των πληθυσμών που κατοικούσαν στο έδαφός της, όπως πχ είχε επιτύχει το Βυζάντιο με την πολιτική εξελληνισμού και εκχριστιανισμού και την πολυεθνική του αντίληψη(επιτρέποντας την ανάρρηση Σλάβων, Αλβανών, Συρίων, Γεωργιανών και Αρμενίων στον αυτοκρατορικό θρόνο). Απεναντίας η μόνη πολιτική του οθωμανικού κράτους ήταν η ωμή βία, ενώ η κοινωνική του δομή ήταν αυτή μίας κοινωνίας δούλων, όπου ο μόνος ελεύθερος ήταν ο Σουλτάνος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την συνεχή ανταρσία των υποδούλων χριστιανικών πληθυσμών και τελικώς την αποσύνθεση και διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας όχι από εξωτερική επίθεση αλλά από εσωτερικές επαναστάσεις.
Και στην συνέχεια η κεμαλική Τουρκία, αν και εντάχθηκε γεωστρατηγικά στους θεσμούς του Δυτικού Κόσμου, δεν απέδειξε ποτέ την γεωστρατηγική της αξία για την Δύση. Στον μεν Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο τάχθηκε με το γερμανικό στρατόπεδο, με αποτέλεσμα το 1920 στο Συνέδριο των Βερσαλλιών να διαμελισθεί από τους Αγγλογάλλους.

Η συρρικνωμένη απόγονος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η κεμαλική Τουρκία, παρέμεινε καιροσκοπικά ουδέτερη στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η Τουρκία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, αλλά η γεωστρατηγική αξία της υπήρξε θεωρητική, καθώς δεν χρειάστηκε να αποδειχθεί στην πράξη. Παραμένει ερωτηματικό εάν η Τουρκία, σε περίπτωση παγκόσμιας σύρραξης μεταξύ ΝΑΤΟ και Συμφώνου Βαρσοβίας, θα συμμετείχε ενεργά υπέρ της Δύσης.
Ο δυτικός στρατηγικός σχεδιασμός επί Ψυχρού Πολέμου περιελάμβανε την Τουρκία ως πολύτιμο σύμμαχο στην προκεχωρημένη ζώνη που συνόρευε με το Σοβιετικό Μπλόκ. Η αξία του συμμάχου αυτού δεν αποδείχθηκε ποτέ στην πράξη. Απεναντίας, η Τουρκία έφθασε στο σημείο να απειλήσει πολλές φορές την συνοχή του ΝΑΤΟ προκειμένου να προωθήσει τις αναθεωρητικές και επεκτατικές της επιδιώξεις στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Ελλάδα και Τουρκία, θεωρητικά σύμμαχες στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, έφθασαν στα πρόθυρα του πολέμου το 1955, όταν οργανωμένες παρακρατικές συμμορίες βανδάλισαν και κατέστρεψαν την Ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης. Το ίδιο συνέβη το 1964, το 1967 και το 1974 λόγω του Κυπριακού. Το ίδιο το 1976, το 1987 και το 1996 στο Αιγαίο. Η Ελλάδα κατέστειλε ήδη από το 1930 την Μεγάλη Ιδέα, δηλαδή την διεκδίκηση αποκατάστασης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ανάκτησης της επί χιλιετία πρωτεύουσας του Ελληνισμού Κωνσταντινούπολης, χάριν της ελληνοτουρκικής προσέγγισης στα πλαίσια της Δυτικής Συμμαχίας. Απεναντίας η Τουρκία προώθησε συστηματικά τις επιδιώξεις της στο Αιγαίο, στην Θράκη και στην Κύπρο εκμεταλλευόμενη την συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, χάριν της συνοχής του οποίου η Ελλάδα υποχρεωνόταν κάθε φορά να μην αντιδρά στις τουρκικές αυθαιρεσίες και τετελεσμένα.
Το 2003, πάντως, η Τουρκία αρνήθηκε όχι μόνον να συμμετάσχει αλλά έστω και να διευκολύνει την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, και απαγόρευσε την διέλευση των αμερικανικών στρατευμάτων από το έδαφός της. Διότι δεν ήθελε να διαταραχθούν οι σχέσεις της με την αραβική Μέση Ανατολή και διότι δεν ήθελε να προκληθούν αντιδράσεις στο εσωτερικό της, που θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν το κεμαλικό καθεστώς. Τέλος, διότι η κατάλυση του μπααθικού καθεστώτος του Σαντάμ θα έφερνε στην επιφάνεια-όπως και έγινε-το κουρδικό πρόβλημα, και το πάντα ανοιχτό θέμα απόσχισης των ανατολικών, κουρδικών επαρχιών του τουρκικού κράτους.
Η συμπεριφορά αυτή της Τουρκίας ως υποτιθέμενου συμμάχου της Δύσης έχει ασφαλώς μία ενιαία, βαθύτερη ερμηνεία: H ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΟΡΓΑΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Δεν μοιράζεται τις αξίες, τα ιδανικά, την φιλοσοφία του δυτικού κόσμου. Η συμμετοχή της στους δυτικούς θεσμούς δεν βασίζεται σε κοινή αντίληψη του τρόπου οργάνωσης της παγκόσμιας κοινωνίας, αλλά στην επιδίωξη προώθησης των δικών της γεωπολιτικών συμφερόντων. Την συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση επίσης βλέπει ως μηχανισμό ανάδειξής της σε ηγεμόνα της Ευρώπης, μέσω του δημογραφικού της μεγέθους και της παρουσίας μουσουλμανικών κοινοτήτων στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις.
Η αμερικανική εμμονή στην γεωστρατηγική αξία της Τουρκίας για την Δύση μπορεί να κλονίσθηκε λόγω της συμπεριφοράς της Τουρκίας στον Πόλεμο του Ιράκ και λόγω των αυτόνομων-και συχνά αντίθετων προς τα δυτικά γεωστρατηγικά συμφέροντα-κινήσεών της, όπως πχ. την προώθηση πυρηνικής συμφωνίας με την Ρωσσία. Αλλά με τον Ομπάμα έχει ανανεωθεί και έχει αποκτήσει μεγαλύτερη διάσταση. Ο Ομπάμα βλέπει την Τουρκία ως μηχανισμό πρόσβασης στον ισλαμικό κόσμο και στην Εγγύς Ανατολή, ως διδακτικό πρότυπο μουσουλμανικής και ταυτόχρονα κοσμικής χώρας, ως γεωπολιτικό αντίβαρο στην ρωσσική επιρροή στην Ανατολική Μεσόγειο. Το πρόβλημα στην σύλληψη αυτή είναι ότι παραγνωρίζει την ίδια την φύση της Τουρκίας, μίας ισλαμικής κοινωνίας, που πάσχει από βαθύ πολιτικό διχασμό μεταξύ της κεμαλικής στρατοκρατίας και του θεοκρατικού κυβερνώντος κόμματος. Δηλαδή για να λειτουργήσει η Τουρκία ως λύση και όχι ως μέρος του προβλήματος θα έπρεπε προηγουμένως να έχει επιλύσει στο εσωτερικό της, στην κοινωνική της οργάνωση και στην πολιτική της δομή, την σύγκρουση μεταξύ του ανερχόμενου ισλαμικού φονταμενταλισμού και του κοσμικού καθεστώτος. Η βαθύτερη αντίφαση είναι ότι η μετεξέλιξη της Τουρκίας σε δημοκρατικό καθεστώς δυτικού τύπου θα επέφερε άμεσα την απόσχιση, με δημοκρατικές διαδικασίες, του ημίσεως περίπου της τουρκικής επικρατείας, και ταυτόχρονα την ισλαμοποίηση και των τελευταίων κοσμικών, κεμαλικής προελεύσεως, θεσμών του τουρκικού κράτους. Επομένως η σύλληψη αυτή πάσχει και δεν μπορεί να λειτουργήσει μακροπρόθεσμα, ούτε καν μεσοπρόθεσμα.



Ο γεωστρατηγικός ρόλος της Ελλάδας

Η οπτική της Δύσης αποτυπώνεται γλαφυρά στην γεωπολιτική θεωρία του Μπρεζίνσκυ (Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΑΚΙΕΡΑ). Η παγκόσμια αμερικανική και ευρύτερα δυτική κυριαρχία προϋποθέτει, σύμφωνα με τον Μπρεζίνσκυ, τον έλεγχο της Ευρασίας. Η δυτική κυριαρχία στην Ευρασία διασφαλίζεται, σύμφωνα πάντα με τον Μπρεζίνσκυ, μέσω του ελέγχου ορισμένων γεωπολιτικά κρίσιμων περιοχών και σημείων, που σχηματίζουν ένα οριζόντιο γεωστρατηγικό συνεχές, από την Αδριατική έως την Ιαπωνία. Η απόπειρα των ΗΠΑ να ελέγξουν το Ιράκ και το Αφγανιστάν εντασσόταν στο σχέδιο αμερικανικής κυριαρχίας στην Ευρασία. Αλλά το σχέδιο αυτό υποτίμησε τους θρησκευτικούς-πολιτισμικούς παράγοντες, που ακύρωσαν την βεβιασμένη και σπασμωδική προσπάθεια των ΗΠΑ να επιβάλουν καθεστώτα δυτικού τύπου σε πληθυσμούς με εντελώς διαφορετικές οντολογικές αναφορές.
Ταυτόχρονα απέτυχε η προσπάθεια γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής περικύκλωσης της Ρωσσίας στην Ανατολική Ευρώπη και στον Καύκασο. Η Ρωσσία αντέδρασε στην προσπάθεια εξουδετέρωσής της με μεγάλη γεωπολιτική αντεπίθεση, με κύριο όπλο την ενέργεια. Με τα τεράστια ενεργειακά της αποθέματα δημιούργησε μηχανισμούς γεωπολιτικής επιρροής στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια και στην Κεντρική Ασία. Ταυτόχρονα συνέτριψε στρατιωτικά την αμερικανοκρατούμενη Γεωργία, ανέτρεψε τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στην Ουκρανία και αναθέρμανε τους δεσμούς της στα Βαλκάνια. Επεχείρησε δε την δημιουργία ειδικής σχέσης με την Ελλάδα, όχι μόνον σε ενεργειακό αλλά και γεωστρατηγικό επίπεδο. Ο δε ρωσσικός στόλος επανεμφανίσθηκε στην Αδριατική.
Σε αυτό το πλαίσιο, επανεμφανίζονται οι μακρο-ιστορικές σταθερές της ελληνικής γεωπολιτικής πραγματικότητας:
α. Η Ελλάδα παραμένει το όριο μεταξύ του Δυτικού Κόσμου και του Ανατολικού Δεσποτισμού. Γεγονός που είχε υποβαθμισθεί επί Ψυχρού Πολέμου, αλλά επανεμφανίσθηκε με την αναζωπύρωση των συγκρούσεων στην Μέση Ανατολή και την αποκάλυψη της μη δυτικής τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
β. Η Ελλάδα αποτελεί πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ της αγγλοσαξονικής και της ρωσσικής σφαίρας επιρροής. Η προϊούσα απομείωση της αμερικανικής επιρροής δεν πρόκειται όμως να δημιουργήσει γεωπολιτικό κενό, ούτε θα επιτρέψει στην Ρωσσία να ελέγξει γεωστρατηγικά την Ανατολική Μεσόγειο. Το πιθανότερο είναι μία μεικτή αμερικανοβρεταννική ή ευρωπαϊκή-βρεταννική ή και αμιγής βρεταννική(αν αυτό είναι λογισμικά εφικτό για την σημερινή Αγγλία) παρουσία στην περιοχή, που θα αποτρέψει την ρωσσική κάθοδο στο Αιγαίο.
γ. Η αμερικανική γεωπολιτική επιρροή στην Ελλάδα συναρτήθηκε με την ψυχροπολεμική πραγματικότητα και τις γεωστρατηγικές της αναγκαιότητες. Στην πραγματικότητα, ο άξονας Ουάσινγκτων-Αθήνα δεν μπορεί να λειτουργήσει στις σημερινές συνθήκες χωρίς ενδιάμεσους σταθμούς. Ο νέος άξονας θα είναι ο άξονας Ουάσινγκτων-Λονδίνο-Βρυξέλλες-Αθήνα-Λευκωσία.
δ. Η Ελλάδα δεν μπορεί να πραγματοποιήσει γεωστρατηγικό άλμα προς την Ρωσσία, όπως εισηγούνται διάφοροι αναλυτές, χωρίς να υπάρχει συναίνεση της Δύσης. Το 1854 και το 1944, που επιχειρήθηκε αυτό με διαφορετικό τρόπο και υπό διαφορετικές συνθήκες, η αντίδραση της Δύσης ήταν εξαιρετικά βίαιη. Η όποια συνεργασία με την Ρωσσία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον στο πλαίσιο μίας ευρύτερης γεωστρατηγικής προσέγγισης της Ρωσσίας με το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι προϋποθέσεις για την εκπλήρωση του αναμένοντος κάποιον να τον υποδυθεί ρόλου

Ποιoς μπορεί να είναι ο γεωπολιτικός και γεωστρατηγικός ρόλος της Ελλάδας στον μετα-ψυχροπολεμικό κόσμο; Η απάντηση προκύπτει από το ιστορικό γεγονός ότι η Ελλάδα υπήρξε ιδρυτικό στοιχείο του Δυτικού Πολιτισμού και προκεχωρημένο φυλάκιο έναντι του ασιατικού δεσποτισμού. Για να ανταπεξέλθει η Ελλάδα στον ρόλο αυτόν, για να συνεχίσει να αποτελεί το άκρο του Δυτικού Πολιτισμού στην άκρη της Ευρώπης, απαιτούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις:
α. η δημογραφική επιβίωση και αναπαραγωγή του Ελληνικού πληθυσμού, διότι η υποκατάστασή του από μεταναστευτικές μουσουλμανικής προελεύσεως ομάδες θα μεταβάλει την Ελλάδα σε προέκταση της Ανατολίας και εκ των πραγμάτων το όριο Δύσης-Ανατολής θα μετατοπισθεί στην Ιταλική Χερσόνησο. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της πραγματικής(και όχι εικονικής)ενίσχυσης των γεννήσεων και της μητρότητας, και ταυτόχρονα μέσω της δημιουργίας ενός αποτελεσματικού μηχανισμού αναχαίτισης της λαθρομετανάστευσης. Χωρίς αυτά τα δύο μέτρα, η Ελλάδα σε λίγες δεκαετίες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των δημογράφων, θα είναι μία χώρα με πλειοψηφία μουσουλμανικού πληθυσμού.
β. η αμυντική θωράκιση της Κύπρου, του Αιγαίου και της Θράκης, διότι κάθε γεωστρατηγική προώθηση της Τουρκίας προς Δυσμάς σημαίνει και αντίστοιχη γεωπολιτική συρρίκνωση του Δυτικού Κόσμου.
γ. ριζικός εκσυγχρονισμός του Ελληνικού Κράτους, διότι ένα διεφθαρμένο και ανίκανο κράτος δεν μπορεί να επιτελέσει απολύτως κανέναν γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό ρόλο.
δ. καθιέρωση ειδικής σχέσης της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπό τον όρο της άμεσης απόσυρσης των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, της άρσης της απειλής πολέμου στο Αιγαίο, του τερματισμού του τουρκικού επεκτατισμού και αναθεωρητισμού και της αναγνώρισης του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
ε. για να επιτευχθούν όλα τα παραπάνω απαιτείται ριζική αντικατάσταση του σημερινού τριτοκοσμικού και χρεωκοπημένου πολιτικού προσωπικού της χώρας από μία να ιθύνουσα τάξη, που θα συμπεριλαμβάνει τα καλύτερα στοιχεία της Ελληνικής κοινωνίας και της Ομογένειας, και θα χαρακτηρίζεται από εντιμότητα, δημοκρατικό πατριωτισμό και ανιδιοτέλεια, υπευθυνότητα και ρεαλισμό, καθώς και επίγνωση της διεθνούς πραγματικότητας.

* Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης, Πρόεδρος των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ

ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Read more...

Ἰός τῆς Ποµακοφαγίας


«Ὅλα ὅσα ξέρετε γιά τήν ἑλληνική πολιτική στό ποµακικό ζήτηµα εἶναι φούµαρα», µᾶς εἶπε στίς 22/5 ὁ Τάσος Κωστόπουλος τοῦ «Ἰοῦ τῆς Ἐλευθεροτυπίας», παρουσιάζοντας τό σχετικό βιβλίο του στό Ἐργατικό Κέντρο Ξάνθης. Στήν ἐκδήλωση πού ὀργάνωσε ἡ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. µίλησε µαζί µέ τόν δηµοσιογράφο Σαµί Καραµπουγιουκλού (φωτό) καί, ἀφοῦ παρέθεσε ὅλες τίς παιδιόθεν τραυµατικές του ἐµπειρίες ἀπό τήν Ἑλλάδα, προσπάθησε νά ὑπερασπίσει τή βασική θέση τοῦ βιβλίου του:
ὅτι ἡ κρατική πολιτική ἔστησε τό «ποµακικό», δηλ. χωρίς αὐτήν οἱ Ποµάκοι θά ἐκτουρκίζονταν «φυσιολογικά».

Ὅµως ἡ πολυπληθής παρουσία καί ἡ καταλυτική ἐπιχειρηµατολογία τῶν φίλων µας γελοιοποίησε τά φληναφήµατα, ἐπικαλούµενη τήν καθηµερινή ἐµπειρία κάθε ἐµπλεκόµενου: Ἡ πάγια ἑλληνική πολιτική (κεντρικά καί τοπικά) ἐπί δεκαετίες πριµοδοτεῖ τούς Τούρκους καί πολεµᾶ τούς Ποµάκους. Τίς µαγικές του εἰκόνες ἄς τίς κρατήσει ὁ Τ.Κ. γιά τίς παρέες του στήν πρωτεύουσα, νά γελᾶνε µέ τά µισελληνικά αὐτά ἀστεῖα.
ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Read more...

Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης κατηγορείται ότι επιδιώκει διαπραγμάτευση μέσω των ΜΜΕ.


Η κυπριακή Κυβέρνηση κατηγορεί τον Ταλάτ ότι παραβιάζει τη συμφωνία του με τον Πρόεδρο Χριστόφια για αποφυγή δηλώσεων που συνιστούν προσπάθεια διαπραγμάτευσης μέσω των ΜΜΕ.ΒΟΛΕΣ ΚΑΤΑ του Τουρκοκύπριου ηγέτη κ. Ταλάτ εξαπέλυσε χθες ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Ο κ. Στεφάνου κατηγόρησε τον Τουρκοκύπριο ηγέτη ότι επιχειρεί διαπραγμάτευση μέσω των ΜΜΕ, πράγμα που αντίκειται στα όσα συμφώνησε με τον Πρόεδρο Χριστόφια.



Η δήλωση Στεφάνου έγινε με αφορμή συνέντευξη που παραχώρησε ο Τουρκοκύπριος ηγέτης στην εφημερίδα «Πολίτης». Μεταξύ άλλων, ο κ. Ταλάτ μιλά για την επιδιωκόμενη λύση του Κυπριακού υποστηρίζοντας ότι: «Θα έχει στοιχεία και από τις δύο πλευρές. Σε μεγάλο ποσοστό θα αποτελείται από την Κυπριακή Δημοκρατία και λιγότερο από την “ΤΔΒΚ”».
Υπό αυτές τις συνθήκες εξηγεί ότι δεν θα υποβληθεί εκ νέου αίτηση για ένταξη στην Ευρώπη ούτε στον ΟΗΕ, αλλά το τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος θα έχει τη δική του διαδικασία εναρμόνισης με την Ευρώπη. Ο κ. Ταλάτ αναφέρθηκε και στην πιθανότητα ενός νέου δημοψηφίσματος υποστηρίζοντας ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά, σε μια τέτοια περίπτωση θα πει «ναι» στη λύση του Κυπριακού.
Στη συνέντευξη ο κ. Ταλάτ αναφέρθηκε και στα θέματα, για τα οποία η τουρκική πλευρά επιθυμεί μόνιμες παρεκκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση ανέφερε και τα εξής: Ως μόνιμη παρέκκλιση απαιτούμε να συνεχίσουν οι Τουρκοκύπριοι να αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού στην περιοχή τους. Στο Σχέδιο Ανάν αναφερόταν ότι τα δύο τρίτα θα ήταν Τουρκοκύπριοι. Αυτό είναι όρος. Όταν οι Ελληνοκύπριοι είδαν ότι θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την πλειοψηφία στη Γερουσία, εγώ απαίτησα επαναφορά της λογικής της «κοινότητας». Κατά την περίοδο Ντενκτάς δεν υπήρχε «κοινότητα». Ούτε στο Σχέδιο Ανάν υπήρχε. Γινόταν αναφορά σε λαό και κράτος. Ο Ντενκτάς δεν κατάφερε να τα κάνει αποδεχτά αυτά. Στο Μπούργκενστοκ μιλούσαμε για Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους χωρίς να αναφερθούμε σε κοινότητα. Ύστερα μιλήσαμε για εκείνους που έχουν ως μητρική γλώσσα την τουρκική και εκείνους που έχουν ως μητρική γλώσσα την ελληνική. Αυτή τη φορά από την πρώτη κιόλας μέρα έθεσα τις εκφράσεις «bi-communal, bi-zonal federation», αυτά που χρησιμοποιούνταν παλιά και την ορολογία που αργότερα έπαψε να χρησιμοποιείται. Αυτό είναι που θα μας κρατάει πιο πολύ ασφαλείς. Έτσι είναι και η έννοια της ομοσπονδίας. Διότι δεν υπάρχει ιεραρχία ανάμεσα στις πλευρές και την ομοσπονδία. Δηλαδή δεν υπάρχει σχέση υπέρτερος-υποδεέστερος. Δεν υπάρχει η προσέγγιση που λέει ότι οι ομοσπονδιακοί νόμοι είναι υπέρτεροι των νόμων των ομόσπονδων κρατών. Αν υπάρχει αντίφαση, την επιλύει το Συνταγματικό Δικαστήριο.


Επιχειρήματα για όλα
Kληθείς να σχολιάσει το περιεχόμενο της συνέντευξης Ταλάτ ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου κατηγόρησε τον Τουρκοκύπριο ηγέτη ότι με τα όσα λέει επιχειρεί διαπραγμάτευση μέσω των Μ.Μ.Ε., πράγμα που αντίκειται στα όσα συμφώνησε με τον κ. Χριστόφια.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η ε/κ πλευρά, σημείωσε, ό,τι έχει να πει το λέει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. «Για όλα τα πράγματα έχουμε τα επιχειρήματά μας, την τεκμηρίωσή μας και πρέπει να διαβεβαιώσω ότι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εν εκτάσει, πολύ συγκεκριμένα και πολύ λεπτομερειακά, τα καταθέτουμε κάνοντας εκεί τη διαπραγμάτευση και έτσι πρέπει να συνεχίσουμε εάν θέλουμε τη διαπραγμάτευση».


Στήριγμα στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας
Κληθείς να σχολιάσει δήλωση του Σουηδού ΥΠΕΞ Καρλ Μπιλντ ότι η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας είναι στις προτεραιότητες όπως και το άνοιγμα νέων κεφαλαίων και θα υπάρξει αντίκτυπος στην πορεία της όταν θα υπάρχουν εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος είπε ότι Κύπρος και Ελλάδα στηρίζουν τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας. «Γιατί εδώ υπάρχει μοχλός άσκησης πίεσης στην Τουρκία, εδώ υπάρχει και κίνητρο για την Τουρκία», η οποία -είπε- θα πρέπει να βοηθήσει η ίδια τον εαυτό της, εάν θέλει να υλοποιήσει τις ευρωπαϊκές της φιλοδοξίες.
Ξεκαθάρισε όμως και πάλι ότι η στήριξη στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας «δεν είναι λευκή επιταγή, δεν είναι άνευ όρων». Αν αυτό συμβεί, είπε, αυτοκαταργείται και το κίνητρο που έχει η Τουρκία (να προχωρήσει) και θα περνά απλά τα κεφάλαια χωρίς να υλοποιεί τις υποχρεώσεις της, παραπέμποντας στο Πρωτόκολλο της Άγκυρας και αλλού. Υλοποιώντας η Τουρκία αυτές τις υποχρεώσεις, συνέχισε, δημιουργείται μια συγκυρία που κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις μπορεί να δημιουργηθεί και μια δυναμική για αλλαγή της στάσης της Τουρκίας που είναι ο καθοριστικός παράγοντας και έχει το κλειδί της λύσης στα χέρια της.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Read more...

«Δεν μπορούμε να πιέσουμε την Τουρκία»


Xωρίς πολλές ωραιοποιήσεις, σχεδόν ωμά, ο Μάθιου Μπράιζα δήλωσε στους συνομιλητές του: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να πιέσουν την Τουρκία. Ίσως αυτό να μπορούσε να γίνει στις δεκαετίες ΄70, ΄80, ΄90. Δεν μπορεί να γίνει όμως σήμερα, που η Τουρκία κατέστη περιφερειακή υπερδύναμη και εξαρτάται απόλυτα από τις δικές της δυνάμεις».Η απάντηση του Προέδρου της Βουλής Μάριου Καρογιάν ήταν το ίδιο ξεκάθαρη: «Εάν δεν μπορούν οι ΗΠΑ να πιέσουν την Τουρκία, ποιος μπορεί να την πιέσει; Υπό τέτοιες συνθήκες, είναι αδύνατη η εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό, αλλά και η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση».


Ο Αμερικανός Βοηθός Υφυπουργός Εξωτερικών, που άρχισε χθες επαφές στην Κύπρο, ήλθε, όπως είπε, για να πληροφορηθεί τις εξελίξεις στις συνομιλίες, αλλά και να διαπιστώσει τις προοπτικές. Φάνηκε, ωστόσο, να είναι πλήρως ενήμερος για τις εξελίξεις και τις δυσκολίες που συναντούν οι συνομιλίες, και θέλησε να πληροφορηθεί τις προθέσεις των δύο πλευρών, ως προς το πώς μπορούν να ξεπεραστούν τα εμπόδια και να προχωρήσουν οι συνομιλίες, καθώς πλησιάζει και το κρίσιμο ορόσημο του Δεκεμβρίου, κατά το οποίο θα αξιολογηθεί η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.
Πέραν της ομολογίας του, ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να πιέσουν την Τουρκία, αξιοπρόσεκτα είναι δύο σημεία των δηλώσεών του.
1. Δήλωσε ότι οι ΗΠΑ προσδοκούν να υπάρξει συμφωνία μέχρι το τέλος του χρόνου (αξιολόγηση της Τουρκίας).
2. Ενώ ανέφερε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν να παίξουν οποιοδήποτε ρόλο στο Κυπριακό, εντούτοις εκδήλωσε την αδημονία της χώρας του να λάβει πράσινο φως για να εισέλθει στη διαδικασία. Είπε χαρακτηριστικά: «Δεν έχουμε οποιοδήποτε σχέδιο δικό μας, δεν έχουμε οποιαδήποτε πρωτοβουλία, δεν προβλέπουμε να παίξουμε οποιοδήποτε νέο ρόλο, εκτός και εάν τα μέρη τα ίδια, ξεκινώντας από εδώ, τη Λευκωσία, πουν «παρακαλούμε, κάντε κάτι». Μάλιστα, έσπευσε να εκφράσει και κάποια πικρία που δεν προσφέρεται ρόλος στις ΗΠΑ, λέγοντας: «Χωρίς να είμαι μέρος της διαδικασίας, είτε είμαι αισιόδοξος είτε απαισιόδοξος, δεν θα έχει νόημα».
Ο Αμερικανός επίσημος είδε κατά πρώτον τον Επίτροπο Γιώργο Ιακώβου και σε ερώτηση εάν μεταφέρει μήνυμα από τον Πρόεδρο Ομπάμα, ανέφερε ότι το μήνυμα είναι ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν να κάνουν οτιδήποτε μπορούν για να βοηθήσουν τις δύο πλευρές να φθάσουν σε μια συμφωνία που να είναι δική τους, που θα δημιουργήσουν τα ίδια τα μέρη στην Κύπρο, που να επανενώνει το νησί σε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία.


Δόξα τω Θεώ... για τον Λιμνίτη
Ο κ. Μπράιζα χαιρέτισε τη συμφωνία για άνοιγμα του οδοφράγματος του Λιμνίτη και τη χαρακτήρισε «χειροπιαστό, εποικοδομητικό βήμα προς τα εμπρός». Είπε ότι θα βοηθήσει τον κόσμο της περιοχής και μίλησε για άτομα που πέθαναν, επειδή δεν υπήρχε τρόπος να μεταβούν σύντομα στο νοσοκομείο. «Έτσι, δόξα τω Θεώ, αυτό θα αλλάξει προς το καλύτερο», ανέφερε.
Τόνισε ότι η διάνοιξη και άλλου οδοφράγματος εναπόκειται στα δύο μέρη. Η άποψη των ΗΠΑ δεν έχει σημασία, αφού δεν είναι μέρος των διαπραγματεύσεων, είπε.


Παραδέχθηκε λάθη
Ο Αμερικανός αξιωματούχος συναντήθηκε, επίσης, με τον Πρόεδρο της Βουλής Μάριο Καρογιάν, ο οποίος, σύμφωνα με πληροφορίες μας, του υπέδειξε ότι ο Ταλάτ δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις, αφού το μέρος που αποφασίζει είναι η Τουρκία και προς αυτήν πρέπει να στραφούν οι πιέσεις. Ο κ. Μπράιζα έδειξε να συμφωνεί, αν και παρατήρησε ότι «με τον Ντενκτάς τα πράγματα ήταν χειρότερα».
Σε δηλώσεις του ο κ. Καρογιάν ανέφερε ότι υπέδειξε στον κ. Μπράιζα το σημαντικό ρόλο που έχουν να διαδραματίσουν οι ΗΠΑ και την ανάγκη να ασκήσουν πιέσεις στην Τουρκία, ώστε να εγκαταλείψει την αδιάλλακτη στάση της. «Οι ΗΠΑ, είπε, έχουν και τους μοχλούς και τα μέσα να επηρεάσουν την τουρκική πολιτική, και να υποχρεώσουν την Τουρκία να εγκαταλείψει τη στείρα και αδιέξοδη πολιτική που ακολουθεί σε σχέση με το Κυπριακό». Ενώ του υπέδειξε, ακόμη, ότι οι ΗΠΑ δεν πρέπει να επαναλάβουν τις διαδικασίες του παρελθόντος, οι οποίες αποδείχθηκαν ατελέσφορες και επιζήμιες.
Στο σημείο αυτό, ο κ. Μπράιζα παραδέχθηκε ότι οι ΗΠΑ διέπραξαν πολλά λάθη στο Κυπριακό και γι' αυτό δεν θέλουν να τα επαναλάβουν.


Ο «σοφός» Αναστασιάδης
Ο Μάθιου Μπράιζα είχε συνάντηση και με τον Πρόεδρο του Δημοκρατικού Συναγερμού Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος του μετέφερε, όπως είπε, τις ανησυχίες της ελληνοκυπριακής πλευράς. «Ενημέρωσα τον κ. Μπράιζα για τα τεκταινόμενα μέχρι σήμερα και τις ανησυχίες, και εισέπραξα τη διαβεβαίωση ότι οι ΗΠΑ θα κάνουν ό,τι ειναι δυνατόν να βοηθήσουν, ώστε οι εμπλεκόμενες πλευρές, της Τουρκίας μη εξαιρουμένης, βοηθήσουν προς την κατεύθυνση εξεύρεσης δίκαιης λύσης».
Ο κ. Αναστασιάδης πρόσθεσε ότι ο κ. Μπράιζα επαναβεβαίωσε ότι το ενδιαφέρον των ΗΠΑ περιορίζεται στη στήριξη των συνομιλιών μεταξύ των ηγετών των δύο κοινοτήτων, θεωρώντας ότι αυτές οι συνομιλίες θα πρέπει να παραμείνουν ιδιοκτησία των Κυπρίων, και εάν και εφόσον κάποια βοήθεια χρειάζονται από τις ΗΠΑ, είναι έτοιμοι να την παράσχουν.
Από την πλευρά του, ο Αμερικανός επίσημος δήλωσε ότι άκουσε «τις σοφές σκέψεις ενός από τους πιο σημαντικούς πολιτικούς ηγέτες της Κυπριακής Δημοκρατίας» και οι θέσεις τους είναι πολύ κοντά. Επανέλαβε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν καμιά πρόθεση να επέμβουν με οποιοδήποτε τρόπο και είναι έτοιμες να βοηθήσουν χωρίς πιέσεις και παρεμβάσεις.


Σήμερα με Χριστόφια
Σχόλιο για την επίσκεψη Μπράιζα έκανε και ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, ο οποίος τη χαρακτήρισε χρήσιμη, γιατί δίνει την ευκαιρία για ενημέρωση σε ό,τι αφορά την πορεία των διαπραγματεύσεων, αλλά και για να τοποθετούμε ξανά τις θέσεις μας στο Κυπριακό.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα δεχθεί τον κ. Μπράιζα σήμερα.
Σε ό,τι αφορά τη συνέντευξη του Ταλάτ στην εφημερίδα «Πολίτης», ο Στέφανος Στεφάνου επανέλαβε ότι η Κυβέρνηση δεν κάνει διαπραγμάτευση από αέρος.


Δεν θα επιβάλουμε τίποτε
«Δεν έχουμε πρόθεση να επιβάλουμε ή να πιέσουμε οποιοδήποτε να κάνει κάτι που δεν επιθυμεί. Ελπίζουμε ότι τα μέρη θα γνωρίζουν ότι δεν έχουμε τίποτε άλλο από καλή θέληση και καλές προθέσεις», δήλωσε ο Μπράιζα, μετά τις επαφές του στα κατεχόμενα, όπου συναντήθηκε με τους Ταλάτ, Ναμί και Έρογλου.
Εξέφρασε, επίσης, την ευχή όπως οι δύο ηγέτες καταλήξουν σε συμφωνία μέχρι το τέλος του χρόνου, προσθέτοντας πως αυτό θα χρειαστεί πολλή δουλειά.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Read more...

Τουρκία: Η Μεταπολίτευση έρχεται...


Επτά σχεδόν χρόνια μετά την επικράτηση του Ερντογάν και του κυβερνώντος σήμερα κόμματος ΑΚΡ στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2002 η Τουρκία βρίσκεται μπροστά σε μια καθεστωτική αλλαγή, σε μια Μεταπολίτευση που αν ολοκληρωθεί θα είναι η σημαντικότερη τομή στην Ιστορία της μετά την ανακήρυξη της Δημοκρατίας από τον Κεμάλ το 1923.

Από ό,τι προκύπτει από τα δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου και τις δηλώσεις αξιωματούχων, η Βουλή θα κληθεί να εγκρίνει τις ακόλουθες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις το φθινόπωρο:


- Πρώτον, κατάργηση του άρθρου που απαγορεύει την παραπομπή σε δίκη των πραξικοπηματιών στρατηγών του 1980.

- Δεύτερον, κατάργηση της δυνατότητας δικαστικής διάλυσης πολιτικού κόμματος με κριτήρια την ιδεολογία και το πρόγραμμά του.

-Τρίτον κατάργηση του ορίου 10% για την είσοδο στη Βουλή και αντικατάστασή του με το 1% ως ελάχιστο ποσοστό για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Αθροιστικά τα παραπάνω συνιστούν όχι μίνι Συνταγματική Μεταρρύθμιση όπως παρουσιάζεται, αλλά ανατροπή χωρίς προηγούμενο:

- Πρώτον, ποινικοποιείται και μάλιστα αναδρομικά η επέμβαση του Στρατού στην Πολιτική Σκηνή: Μπορεί η κατάργηση της σχετικής διάταξης να αφορά μόνον τον Εβρέν και τους συνεργάτες του αλλά πολιτικά απαξιώνει όλα τα πραξικοπήματα ανοικτά η συγκεκαλυμμένα.

-Δεύτερον, καταργείται η δυνατότητα Δικαστικού Πραξικοπήματος καθώς με την νέα διάταξη η διάλυση κόμματος θα είναι δυνατή μόνον εφόσον κριθεί υπεύθυνο για τρομοκρατική δράση και προσφυγή στη βία.

-Τρίτον, η κατάργηση του ορίου του 10% θα επιτρέψει την αντιπροσώπευση του συνόλου της κοινωνίας στη Βουλή, του συνόλου των κοινωνικών, εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων.

Η επικείμενη Συνταγματική Μεταρρύθμιση έχει ήδη αρχίσει να συζητείται στη σκιά μιάς απαξιωτικής για τον παρεμβατισμό των Ενόπλων Δυνάμεων ατμόσφαιρας τόσο από τη χιονοστιβάδα αποκαλύψεων για την υπόθεση Εργκενέκον όσο και για το πρόσφατα αποκαλυφθέν σχέδιο υπονόμευσης-αποσταθεροποίησης.

Παρ' όλο που σήμερα δεν υπάρχει η ένταση που υπήρχε το 2007, λίγο πριν από τις πρόωρες εκλογές της 22.7.07 και το καλοκαίρι του 2008 εν αναμονή της απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου για την διάλυση ή Όχι του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ, είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι η χρονική περίοδος μέχρι την έναρξη αλλά και την ολοκλήρωση της συζήτησης για τις Συνταγματικές Τροπολογίες στη Βουλή θα είναι δραματικά κρίσιμη:

Εν όψει των παραπάνω εξελίξεων το ερώτημα που τίθεται δεν είναι τι συζητά κάθε βδομάδα ο Ερντογάν με τον επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Μπασμπούκ αλλά κατά πόσον η Στρατιωτική Ηγεσία μπορεί να διασφαλίσει τη νομιμόφρονα συμπεριφορά του συνόλου των αξιωματικών που από προνομιούχοι πραιτοριανοί καλούνται να αποδεχθούν την υποταγή τους στις επιλογές της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης.

Με την απόσταση ενός χρόνου η προσπάθεια διάλυσης του ΑΚΡ και πολιτικής εξόντωσης της Ηγεσίας του με Δικαστικό Πραξικόπημα επέδρασε καταλυτικά στις επιλογές Ερντογάν: Αργά και μεθοδικά πίσω από την πρόσοψη μιάς συγκατοίκησης με τη Στρατιωτική Ηγεσία μεθόδευσε την ανατροπή που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ενσωματωθεί στο Σύνταγμα της γειτονικής μας χώρας το προσεχές φθινόπωρο.
ημερησια

Read more...

«Χαλαρός» με την Τουρκία ο επίτροπος


Ευγενικός με την Τουρκία φάνηκε ο Ζακ Μπαρό χθες στη Σάμο, αναφερόμενος πλαγίως και με γενικεύσεις στο ζέον μεταναστευτικό ζήτημα και τον ρόλο της γείτονος, που εξελίσσει το δουλεμπόριο σε μη διαχειρίσιμο ανθρωπιστικό ζήτημα για την Ελλάδα.

Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δικαίωσε το άγχος του ξεναγού του, υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου, τηρώντας ουδετερότητα, παρότι όλα ήταν κανονισμένα ώστε να επικαιροποιηθούν οι επιβαρυντικές για την Τουρκία πτυχές του προβλήματος. Και σύλληψη δουλεμπόρου υπήρξε και πρόσφατο εικονικό ναυάγιο και μαρτυρίες φιλοξενουμένων στα κέντρα φιλοξενίας, αλλά παρ' όλα αυτά «είμαστε ευτυχείς που ο κ. Μπαρό είναι εδώ», λένε Ελληνες αξιωματούχοι.

«Κατανοώ τη δυσκολία της ελληνικής κυβέρνησης, που έρχεται αντιμέτωπη με όλο και μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει υποχρέωση κοινοτικής αλληλεγγύης, αλλά και ότι υπάρχει υποχρέωση για τον ελληνικό λαό να προσφέρει άσυλο στους αλλοδαπούς που έρχονται εδώ. Εχουμε ένα γενικότερο πρόβλημα με τους μετανάστες και χρειάζεται να συνεργαστούμε με τις τρίτες χώρες καταγωγής και διέλευσης, ώστε να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης».

Την παραπάνω δήλωση έκανε ο Ζακ Μπαρό, αφού ολοκλήρωσε την επίσκεψη στη Σάμο και την ενημέρωση που δέχτηκε από Γάλλο πλοίαρχο φρεγάτας, μετέχουσας στις περιπολίες του FRONTEX. Νωρίτερα ο Ευρωπαίος αντιπρόεδρος είχε ακούσει τον Πρ. Παυλόπουλο να δίνει την ελληνική διάσταση του θέματος. «Επιβεβαιώσαμε αυτό που είναι πραγματικότητα. Θέλω να διευκρινίσω ότι η παρουσία του FRONTEX σημαίνει προστασία των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αρα αυτή τη στιγμή ο FRONTEX προστατεύει τα σύνορα της Ευρώπης, που είναι τα σύνορα της Ελλάδας. Εκείνο το οποίο διαπιστώνουμε είναι ότι, απροκάλυπτα πλέον, η Τουρκία δεν σέβεται τη συμφωνία που είχαμε υπογράψει το 2001 για την επανεισδοχή μη νόμιμων μεταναστών που δεν έχουν δικαίωμα ασύλου. Αυτό είναι κάτι που διαπιστώνεται και από τις δυνάμεις του FRONTEX, που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις μαρτυρίες τους, ότι μιλάμε για τουρκικά πληρώματα τα οποία κάνουν αυτού του είδους το δουλεμπόριο».

Οι αισιόδοξες παρεμβολές του Ελληνα υπουργού Εσωτερικών συνεχίστηκαν με τις αναφορές ότι «συμφωνήσαμε με τον κ. Μπαρό να μετεξελιχθεί επίσημα σε επιχειρησιακό φορέα ο FRONTEX» (υπάρχει αίτημα της Ελλάδας για να γίνει ο Πειραιάς έδρα του επιχειρησιακού κέντρου). Και «....κόβουμε την παράνομη μετακίνηση μεταναστών και αυτό μπορεί να γίνει μέσα από τις συλλογικές συμφωνίες επανεισδοχής. Όσες χώρες έχουν υπογράψει θα πρέπει να τις εφαρμόσουν, και αυτό αφορά κατά κύριο λόγο την Τουρκία».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP