Ο εκτουρκισμός των Πομάκων της Θράκης συνεχίζεται…
Τα τελευταία χρόνια τα πομάκικα πανηγύρια στο ύψωμα Χίλια (Σέτσεκ) του Έβρου και στην τοποθεσία Ακρίτας (Αλάντεπε) της Ροδόπης, τα οποία συνέχιζαν μια μακραίωνη παράδοση της ορεινής Θράκης, έχουν πια πλήρως εκτουρκιστεί.
Από πομακικές – εθνοτικές εκδηλώσεις θρησκευτικών προεκτάσεων, μετατράπηκαν σε τουρκο-εθνικιστικά πανηγύρια μέσα από απίστευτα προκλητικές ενέργειες εκδίωξης των παραδοσιακών Πομάκων διοργανωτών τους, που παρά την αρχική τους αντίδραση, δεν είχαν βέβαια τη δύναμη να αντισταθούν στις οργανωμένες κινήσεις των περί το Προξενείο τουρκοφρόνων, οι οποίες έγιναν φυσικά με την παροιμιώδη (για μια ακόμη φορά) αδράνεια, ανοχή και (συνεπώς) συνενοχή των τοπικών πολιτικών μας ταγών.
Ήδη τα δύο αυτά μεγάλα πανηγύρια έχουν μετατραπεί σε ανείπωτης κακογουστιάς τουρκο-φιέστες, όπου κυριαρχούν τα κηρύγματα υπέρ του οθωμανικού μεγαλείου, η συμμετοχή χορευτικών συγκροτημάτων του τουρκικού Υπουργείου Πολιτισμού, τα γιγάντια πανώ με φράσεις του Μουσταφά Κεμάλ, η έλευση από την Τουρκία μουσικών, παλαιστών αλλά και θεατών.
Οι νέοι διοργανωτές τους έχουν φτάσει μάλιστα μέχρι του σημείου να ισχυρίζονται δημοσίως ότι τα πανηγύρια γίνονται για να εορτασθεί η κατάληψη της Θράκης από τους Οθωμανούς τον 14ο αι. (όπως επί λέξει είχε γραφεί το 2002 σε ένθετο της τουρκόφωνης προξενοφυλλάδας της Κομοτηνής «Γκιουντέμ») ή να κάνουν λόγο για εκδηλώσεις «όπου αναβιώνουν τα αισθήματα ηρωισμού, αρετής και τιμιότητας του Τουρκικού έθνους» (όπως έγραφε το περασμένο καλοκαίρι η πρόσκληση του «Μειονοτικού Εκπολιτιστικού Μορφωτικού Συλλόγου Χίλια»)!
Χαρακτηριστική είναι βέβαια και η περίπτωση του Τούρκου που ήρθε το 2008 στο πανηγύρι του Αλάντεπε και από μικροφώνου έπλεξε εγκώμια στον τουρκικό στρατό, λέγοντας πως «αν ήθελε, θα καταλάμβανε το 1974 ολόκληρη την Κύπρο»!
Παρά την τότε καταγγελία του συμβάντος από την εφημερίδα «Αντιφωνητής», κανένα αυτί αρμοδίου φυσικά δεν ίδρωσε και ο συγκεκριμένος κύριος ξαναπήρε βίζα για να μας έρθει και τον Ιούλιο του 2009 (αυτή τη φορά στο πανηγύρι του Χίλια), όπου πλέον αναλώθηκε από μικροφώνου σε…ποιητικές αναφορές από την…τουρκική Μυθολογία, εξυμνώντας τα (δήθεν) 40 παληκάρια κάποιου…Σουλεϊμάν Πασά, που εισέβαλαν τον 14ο αι. στη Θράκη και σκοτώθηκαν πολεμώντας ηρωικά: «…ας σταματήσουν οι φουρτούνες στον κόσμο.
Οι δρόμοι είναι των Τούρκων. Οι δρόμοι είναι των τουρκικών λιονταριών. Αυτοί οι 40 πέρασαν το Τσανάκκαλε και έγιναν μύθος, πίνοντας από το κρασί του θανάτου», όπως το κατέγραψε ο «Αντιφωνητής» (φ. 277, 17-8-09)! Ο άνθρωπος για μια ακόμη φορά εξύμνησε δημοσίως την πολεμική αρετή των Τούρκων μέσα στην Ελλάδα και με αφορμή την κατάκτησή της! Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι τόσο αυτός και οι υπόλοιποι τοπικοί ομοϊδεάτες του, όσο βεβαίως το τι κάνει το (αυτοφερόμενο ως) ελληνικό κράτος και οι «αρμόδιοι» εκπρόσωποί του!
Αλλά βεβαίως, όσον αφορά και το θέμα αυτό με τα δύο χύδην εκτουρκισμένα (πρώην) πομάκικα πανηγύρια, η ελληνική πολιτεία πoιεί την…νήσσαν! Οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠ.ΕΞ. συνεχίζουν να δίνουν βίζες σ’ όλο ετούτο το ετερόκλητο μπουλούκι από νομάρχες, δημάρχους, ιμάμηδες, χορευτές, τραγουδιστές, παλαιστές, τσαλκιτζήδες, νταουλτζήδες και…αυτοσχέδιους οθωμανολάγνους «ποιητές», που μας κουβαλιέται σύσσωμο για να «επιβεβαιώσει» κάθε χρόνο τον τούρκικο χαρακτήρα των εκδηλώσεων!
Και η εκνευριστικά προκλητική παρουσία των ελληνικών τοπικών Αρχών συνεχίζει βέβαια να τους νομιμοποιεί. Δήμαρχοι, νομάρχες, βουλευτές και λοιποί ελληνόφωνοι κομματικοί παρατρεχάμενοι λάμπουν δια της…παρουσίας τους δίπλα στον Τούρκο πρόξενο και τους ψευτο-μουφτήδες, βγάζοντας ενίοτε και λόγους ή απευθύνοντας χαιρετισμούς!
Φέτος βέβαια για πρώτη φορά το άθλιο αυτό φαινόμενο ήταν κάπως μειωμένο (ειδικά στο πανηγύρι του Χίλια τον περασμένο Ιούλιο, ο μόνος «χριστιανός» επίσημος που παρέστη ήταν ο νυν υφυπουργός Γ. Ντόλιος), αλλά και πάλι δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί του χρόνου! Εμείς ευχόμαστε να σταματήσει εντελώς (αν και βεβαίως – για να μην εθελοτυφλούμε – το σημαντικότερο ούτως ή άλλως είναι να ληφθούν επιτέλους και κάποια μέτρα κι όχι απλώς να μην…παρευρισκόμαστε επισήμως, αφήνοντάς τα όργανα του Προξενείου μόνα τους στο βουνό, για να κάνουν ανενόχλητα τη…δουλειά τους)!
Χαρακτηριστικά πάντως και απολύτως ενδεικτικά όλης αυτής της αρρωστημένης κατάστασης που κρατάει εδώ και μια ολόκληρη 12ετία, είναι τα επιλεγμένα ντοκουμέντα (από την ερασιτεχνική κάμερα του συνεργάτη της ιστοσελίδας μας www.proxeneio-stop.org M.K.), που σας παραθέτουμε στη συνέχεια από το πανηγύρι του Ακρίτα (Αλάντεπε) κατά τα τελευταία χρόνια.
Παρακολουθήστε λοιπόν την εκτέλεση του κλασσικού «πατριωτικού» τούρκικου τραγουδιού «Τσανάκκαλε», χορούς από τουρκικά συγκροτήματα, αγώνες με Τούρκους παλαιστές, αλλά και έναν (υποτιθέμενο ντόπιο) χορό από τα παιδιά της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης» με αυθεντικές παραδοσιακές φορεσιές της…Τουρκίας (περί…Πομάκων, εννοείται, ούτε λόγος πλέον να γίνεται)!
Δείτε ακόμη τον Τούρκο πρόξενο Μουσταφά Σαρνίτς να εισέρχεται στον χώρο της εκδήλωσης, επευφημούμενος και χαιρετώντας ως ηγέτης, ενώ στη συνέχεια χαρακτηρίζει το πανηγύρι «μακραίωνη παράδοση των προγόνων μας, που πρέπει να κληροδοτηθεί και στις επόμενες τουρκικές γενιές»!
Δείτε όμως και τον (διηνεκώς προκλητικό) νομάρχη Ροδόπης Άρη Γιαννακίδη να απευθύνει χαιρετισμούς μαζί με τον ψευτομουφτή Κομοτηνής Σερήφ και τον Τούρκο πρόξενο, να εξυμνεί ως «φίλο του, φίλο της Ελλάδας και θερμό υπέρμαχο της ελληνοτουρκικής φιλίας» τον (επίσης) παρευρισκόμενο νομάρχη Αδριανούπολης ή να αναλίσκεται και πάλι στις χιλιοειπωμένες πλέον μελοδραματικές του πομφόλυγες περί της συναδέλφωσης των ανθρώπων ανεξαρτήτως θρησκείας και φυλής, αφού όλους…μανάδες τους γέννησαν και δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν (τα ίδια άλλωστε επαναλαμβάνει σταθερά και…ακούραστα κάθε χρόνο)!
Και εμείς δεν έχουμε βεβαίως τίποτε κατά της συναδέλφωσης, υπενθυμίζουμε όμως απλά ότι δεν τις…συμμερίζονται όλοι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ακόμη ότι πολλοί από αυτούς που έρχονται εδώ και μας μιλάνε για…αγάπες και λουλούδια, συμμετέχουν και σε αντίστοιχες γιορτές στην Προύσσα υπό τη σημαία της…ανεξάρτητης «Δυτικής Θράκης» (θα σας γράψουμε και γι’ αυτό προσεχώς)!
Δεν τα ξέρουν αυτά οι πολιτικοί μας ή είναι πλέον τόσο εξουθενωτικά και ανεπανόρθωτα ηττημένοι από την αδιαφορία και τις νευρώσεις της (ψηφοθηρικής) εθελοδουλείας τους;
