Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Abdullah Gül βρίσκεται στο Κουβέιτ με σκοπό επίσημης επίσκεψης.
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένονται οι συνομιλίες που θα γίνουν ιδίως με τους χρηματοοικονομικούς κύκλους.
Έπειτα από την επίσημη τελετή υποδοχής ο Τούρκος Πρόεδρος είχε μια κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Εμίρη Σεΐχ Σαάντ Αμπντουλάχ αλ Σαμπάχ.
Συναντήθηκε επίσης με τον αναπληρωτή πρόεδρο της Εθνικής Βουλής Αμπντουλάχ Γιουσούφ αλ Ρούμι.
Στη συνάντηση παραβρέθηκε και ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Ali Babacan.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο πλαίσιο των επαφών που είχε σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, έκανε δεκτό τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Άμυνας του Κουβέιτ Σεΐχ Τζαμπίρ αλ Μουμπάρακ αλ Σαμπάχ.
Ο Abdullah Gül αναμένεται να συναντηθεί με τα κορυφαία ονόματα του χρηματοοικονομικού και του επενδυτικού κόσμου.
Η επίσκεψη έχει στόχο την ανάπτυξη της συνεργασίας σε όλα τα πεδία και κατεξοχήν τις οικονομικές και τις εμπορικές σχέσεις.
Η Γενική Εισαγγελία Δημοκρατίας της Ankara διέταξε διενέργεια ανάκρισης σε βάρος του Ahmet Türk, προέδρου του εκτός νόμου κόμματος DTP.
Αιτιολογία, οι δηλώσεις που έκανε έπειτα από τη σύνοδο που πραγματοποίησαν την περασμένη εβδομάδα τα στελέχη του Συμβουλίου του Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) με εκείνα του εκτός νόμου DTP.
Η ανάκριση που διεξάγεται με απόφαση του Γραφείου Ανάκρισης Εγκλημάτων του Τύπου, θα προχωρήσει στο πλαίσιο των πταισμάτων 'εγκωμίαση του εγκλήματος και του εγκληματία' και 'πρόκληση μίσους και εχθρότητας στον λαό' τα οποία περιλαμβάνει ο Τουρκικός Ποινικός Κώδικας.
Ο Ahmet Türk στις δηλώσεις που έκανε μετά από τη σύνοδο του BDP με το εκτός νόμου DTP, είχε πει ότι ο τρομοκράτης αρχηγός που κρατείται στην φυλακή στο İmralı, τους ανέφερε μέσω των δικηγόρων του ότι δεν είναι σωστό να εγκαταλείψουν το κοινοβουλευτικό έδαφος.
Η Τουρκική διπλωματική αποστολή με επικεφαλή τον Πρωθυπουργό Recep Tayyip Erdoğan συνεχίζει τις επαφές της στην Συρία στην δεύτερη μέρα της επίσημης επίσκεψης στην χώρα αυτή. Τον Πρωθυπουργό επισκέφθηκε στο ξενοδοχείο που διαμένει ο Σύρος Πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ . Η πραγματοποίησης της σημαντικής αυτής πολιτικής επίσκεψης της τουρκικής διπλωματικής αποστολής θεωρήθηκε άκρως σημαντική από τους πολιτικούς κύκλους από την άποψη των διμερών σχέσεων των δυο χωρών διότι σύμφωνα με τις παραδόσεις της χώρας αυτής ο Πρόεδρος Άσαντ που έχασε τον αδερφό του πριν από 10 μέρες δεν δέχεται καμία επίσκεψη από κανέναν φιλοξενούμενο επί 40 μέρες.
Ο Τούρκος Πρωθυπουργός θα λάβει μέρος στην « Σύνοδο του Συμβουλίου Στρατηγικής Συνεργασίας Υψηλού Επιπέδου» και αναμένεται να κάνει μία ομιλία. Στην συνέχεια οι δυο Πρωθυπουργοί Τουρκίας και Συρίας θα υπογράψουν τις συμφωνίες που κατέληξαν στις συνόδους των υπουργικών συμβουλίων.
Ο Erdoğan σήμερα το βράδυ θα συναντηθεί στο βραδινό γεύμα με τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ.
Κάποιοι Έλληνες μουσουλμάνοι που κατοικούν στην Θράκη και απολαμβάνουν τα αγαθά της έννομης Ελληνικής τάξης, βαυκαλίζονται να πιστεύουν ότι μπορούν να αυτοπροσδιορισθούν ως Τούρκοι, χωρίς καμία άλλη μεταβολή στην ήδη υφιστάμενη πολιτική και κοινωνική τους υπόσταση. Αυτό δεν είναι αληθές και θα πρέπει να εξηγηθούν μερικά πράγματα προς κάθε κατεύθυνση για την ενημέρωση παντός ενδιαφερομένου προς γνώση και συμμόρφωση, ώστε να μην μπορούν αργότερα να επικαλεσθούν άγνοια και έλλειψη ενημέρωσης.
Η Συνθήκη της Λωζάνης που υπεγράφη το 1923 μεταξύ των κυβερνήσεων της Ελλάδος και της Τουρκίας και εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα, προνοεί – μεταξύ άλλων – για τους όρους διαβίωσης, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της μουσουλμανικής (θρησκευτικής) μειονότητας της Θράκης.
Εκείνοι εκ των Ελλήνων μουσουλμάνων οι οποίοι επιθυμούν να αυτοπροσδιορισθούν ως Τούρκοι ή Βούλγαροι ή Ιρακινοί ή οτιδήποτε άλλο, δεν θα μπορούν πλέον να υπόκεινται στις ευεργετικές διατάξεις και λοιπές πρόνοιες της Συνθήκης της Λωζάνης, καθότι αυτές αφορούν στους Έλληνες μουσουλμάνους μόνον, σύμφωνα με ρητές επιταγές της Συνθήκης.
Μία πρακτική διαδικασία που θα μπορούσε να εφαρμοσθεί για να παρακαμφθούν όσα προβλήματα θα ήταν δυνατόν να ανακύψουν, σε περίπτωση τέτοιων, τυχόν μαζικών, αυτοπροσδιορισμών και που θα κυρωθεί με Νόμο του Ελληνικού Κράτους είναι η εξής :
Όποιος Έλληνας μουσουλμάνος αποφασίζει να αυτοπροσδιορισθεί λ.χ. ως Τούρκος, θα καταθέτει τα Ελληνικά νομιμοποιητικά του έγγραφα (ταυτότητα, διαβατήριο, άδεια ικανότητος οδηγού κλπ) στις κατά τόπους Νομαρχίες Ξάνθης ή Ροδόπης και θα εφοδιάζεται με αντίστοιχα Τουρκικά που θα του χορηγεί αρμόδια Τουρκική Αρχή στην Άγκυρα, στην Κωνσταντινούπολη ή στην Ανδριανούπολη.
Με τα έγγραφα αυτά θα μπορεί να εισέρχεται στην Ελλάδα , αφού πρώτα λάβει την απαραίτητη βίζα (εάν αυτό τότε θα απαιτείται) και να συνεχίζει να ασχολείται με τα ειρηνικά του έργα στην Θράκη ή σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ελληνικής επικράτειας, όπως και πριν.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτά καταγράφονται στην σχετική Χάρτα του ΟΗΕ, πρέπει να είναι σεβαστά από όλους τους Έλληνες, αλλά δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε κάποιους εξ ημών των Ελλήνων να αισθάνονται ότι έχουν πιο πολλά τέτοια δικαιώματα από τους υπολοίπους Έλληνες!
Μιχάλης Σ. Βάρδας
Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής (2004-2007)
Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός
Προκλητικά εχθρική, όπως πάντα, η Μ. Βρετανία, απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο «χτύπησε» πάλι, παραμονές γιορτών, με μια γραπτή μονομερή δήλωση της σε όλες και τις 26, κοινοτικές κυβερνήσεις, δήθεν με τις θέσεις της για την Διεύρυνση, αλλά στην πραγματικότητα για να επικρίνει έμμεσα αλλά σαφώς τη Λευκωσία που εμποδίζει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και την Αθήνα που πράττει ανάλογα απέναντι στην ΠΓΔΜ.
Χωρίς να κατονομάζει ρητά κάποια από τις δύο χώρες, η βρετανική κυβέρνηση σε αυτή την γραπτή δήλωση της γράφει μεταξύ άλλων, ότι «οι διμερείς διαφορές (σ.σ. Κύπρου-Τουρκίας και Ελλάδας-Σκοπίων) δεν θα πρέπει να εμποδίζουν την ενταξιακή διαδικασία μιας υποψήφιας χώρας (Τουρκία,ΠΓΔΜ) αλλά να επιλύνονται από τα ενδιαφερόμενα μέρη, σε πνεύμα καλής γειτονίας και λαμβάνοντας υπόψη τα συνολικά συμφέροντα της Κοινότητας».
Πρόκειται για μια φράση που το Λονδίνο είχε επιχειρήσει να ενσωματώσει στα συμπεράσματα για την Τουρκία στο τελευταίο, προ δεκαημέρου, συμβούλιο των ΥΠΕΞ της Ένωσης και η Ελλάδα είχε πετύχει τη μη καταχώρηση της σ' αυτά, γεγονός που εξόργισε τον Βρετανό ΥΠΕΞ Ντέιβιντ Μίλλιμπαντ ο οποίος επανήλθε μέσα στα Χριστούγεννα στο θέμα με αυτή τη δήλωση-τοποθέτηση του Φόρειν Όφις για την… διεύρυνση και αφού προηγουμένως είχε επικοινωνήσει τηλεφωνικώς με τον Τούρκο ομόλογο του Αχμέτ Νταβούτογλου.
Κυπριακές διπλωματικές πηγές στις Βρυξέλλες υποστήριξαν ότι αυτή η δήλωση δεν θίγει τα κυπριακά συμφέροντα και επιδιώξεις μέσα στην Κοινότητα, αφού η βρετανική δήλωση αναφέρεται σε «διμερείς διαφορές».Και τέτοιες δεν υφίστανται μεταξύ Άγκυρας και Λευκωσίας. Από την πλευρά τους, οι Βρετανοί ,στο συμβούλιο των ΥΠΕΞ στις 8 Δεκεμβρίου είχαν εκφράσει προφορικά την άποψη την οποία μοίρασαν και γραπτώς ότι η Κύπρος με τη μονομερή δήλωση της που κατέθεσε στα πρακτικά του Συμβουλίου αυτού θέτει πλέον μονομερώς τις δικές της προϋποθέσεις για το άνοιγμα 6 διαπραγματευτικών κεφαλαίων τη Τουρκίας.Και τούτο, διότι η δεύτερη επιμένει να αρνείται το άνοιγμα των λιμανιών και αεροδρομίων της στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα αρνούμενη να αναγνωρίσει έτσι, εμμέσως, την Κυπριακή Δημοκρατία.
Ως προς την Ελλάδα και τη ΠΓΔΜ η βρετανική γραπτή δήλωση διατυπώνει την ελπίδα ότι επί ισπανικής προεδρίας( πρώτο εξάμηνο 2010) θα αρχίσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις και με άλλες χώρες. Πρόκειται για μια βρετανική θέση που συμμερίζεται και η απερχόμενη σουηδική προεδρία για τον καθορισμό συγκεκριμένης ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων των Σκοπίων(σ.σ. Μάρτιος 2010) ανεξάρτητα από την μέχρι τότε επίλυση ή όχι του προβλήματος της ονομασίας αυτής της χώρας, την οποία η Ελλάδα είχε αποτρέψει στο ίδιο συμβούλιο των ΥΠΕΞ, αφήνοντας μόνον μια αναφορά σχετική με την γενική και αόριστη επανεξέταση αυτού του ζητήματος το εξάμηνο της ισπανικής προεδρίας.
Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_23.html#ixzz0aXPTtDZO
Δεν συμφωνώ με τον Τούρκο ΥΠΕΞ Νταβούτογλου. Ο Πατριάρχης έχει δίκιο. Το κράτος, στην άγνοιά του για έναν θεσμό τα τελευταία 38 χρόνια, έχει αθετήσει το λόγο του και έχει σταυρώσει τον Πατριάρχη. Όπως διαβάζουμε στο δημοσίευμα του Μεχμέτ Αλί Μπιράντ, η σταύρωση ισχύει μέχρι και σήμερα στο τουρκικό κράτος. Το τουρκικό κράτος δεν «σταυρώνει» μόνο τον πατριάρχη αλλά και τους Τούρκους πολίτες και θεσμούς.
Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης είναι ηγέτης εκατομμυρίων Ορθόδοξων σε όλο τον κόσμο και κατέχει διεθνές κύρος στην καρδιά μιας μουσουλμανικής χώρας. Και εμείς, αντί να είμαστε περήφανοι γι αυτό, τον υποτιμούμε αποκαλώντας τον πατριάρχη με έδρα την γειτονιά του Φαναριού στην Κωνσταντινούπολη.
Λες και μας ζητούν ή έχουμε το δικαίωμα να αποφασίσουμε. Ακόμα και αν δεν δεχτούμε την οικουμενική του υπόσταση, ο Βαρθολομαίος είναι ένας από τους πιο σημαντικούς θρησκευτικούς λειτουργούς που ζουν στην Κωνσταντινούπολη. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να καλέσει οποιονδήποτε ηγέτη θέλει στο τηλέφωνο. Είναι ένας ηγέτης που εκατομμύρια άνθρωποι θα σταθούν στη γραμμή να του φιλήσουν το χέρι.
Η χώρα αυτή συνεχίζει το δημοσίευμα, έχει ζήσει μέσα στις θεωρίες συνωμοσίας για χρόνια. Το Πατριαρχείο παρουσιάζεται ως ένας θεσμός που προσπαθεί να σπείρει τη διχόνοια μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και να οργανώσει μια εισβολή εναντίον της χώρας. Αν η οικουμενική διάσταση του Πατριάρχη γίνει αποδεκτή, οι άνθρωποι φοβούνται ότι οι Χριστιανοί θα δημιουργήσουν το δικό τους Βατικανό στην Τουρκία. Αυτή η τελείως αλλοπρόσαλλη συνομωσία υποστηρίζεται τόσο από το κράτος, όσο και από τους Τούρκους στρατιωτικούς και τους εθνικιστές.
Το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, AKP ήταν το πρώτο που αντιστάθηκε σε αυτή τη συνωμοσιολογία. Η έλευση του Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία εξομάλυνε τις σχέσεις με τον Πατριάρχη. Συναντιόντουσαν συχνά και ο Τούρκος πρωθυπουργός υποσχέθηκε να προσπαθήσει-και στην ουσία βρήκε-να βρει μια λύση για τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, μια διαμάχη που αιωρείται από το 1971.
Το πρόβλημα του Βαρθολομαίου με την Τουρκία, που ίσως δεν είναι το μοναδικό, είναι ότι δεν λειτουργεί η Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Ακριβώς επειδή παραμένει κλειστή η Σχολή, είναι αδύνατον να χειροτονηθεί οποιοσδήποτε θρησκευτικός λειτουργός στην Κωνσταντινούπολη τα τελευταία 38 χρόνια. Η Τουρκία αναγκάζεται να «εισάγει» εξωτερικούς θρησκευτικούς λειτουργούς από τις 15-10 εκκλησίες της χώρας. Το πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι το Πατριαρχείο περνάει σε λειτουργούς που έχουν εκπαιδευτεί εκτός Χάλκης.
Θα ήθελα να γνωστοποιήσω ότι το Sen Sinod [η Άγια Σύνοδος], η βουλή δηλαδή του Πατριάρχη, κινδυνεύει. Σε μερικά χρόνια δεν θα μπορεί να συνεδριάζει γιατί δεν θα υπάρχουν αρκετοί Τούρκοι υπήκοοι θρησκευτικοί λειτουργοί.
Όπως και να έχει, η Σχολή έκλεισε το 1971, εξαιτίας ενός νόμου που καταργούσε τα Ανώτατα Ιδιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα παρόλο που δεν ήταν Ιδιωτικό Ίδρυμα. Άλλα Ιδρύματα στην πορεία άνοιξαν αλλά το ιεροδιδασκαλείο της Χάλκης παραμένει μέχρι και σήμερα κλειστό. Παρόλο που η Τουρκία έχει υπογράψει την Συνθήκη της Λωζάννης [δική μας σημείωση: η οποία και εγγυάται τον σεβασμό προς τις θρησκευτικές ελευθερίες και τις ελευθερίες των μειονοτήτων], επιμένουμε να την αγνοούμε. Θα μπορούσε επίσης να επαναλειτουργήσει ως θρησκευτικό σχολείο υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας. Δεν το κάναμε.
Για χρόνια περιμέναμε κάποια απάντηση από την Ελλάδα. Ουσιαστικά η Χάλκη ήταν όμηρος σε ένα παιχνίδι εκβιασμού προς την Ελλάδα. Η Τουρκία ζητάει την εκλογή των μουφτήδων της Θράκης από το λαό. Αυτό, συνεχίζει ο αρθρογράφος, είναι ντροπή μας και κατάφωρη αδικία προς το Πατριαρχείο. Είναι η λογική της ανταλλαγής και ο Ερντογάν δεν την είχε δεχτεί. Το έχω δει εγώ με τα μάτια μου. Ο Υπουργός Παιδείας του ΑΚΡ σε πάρα πολλές δηλώσεις του έχει πει: «αν ήταν στη δικαιοδοσία μου, θα την άνοιγα μέσα στις επόμενες 24 ώρες» και έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι πρόκειται για τεράστια αδικία προς το Πατριαρχείο.
Γιατί δεν την επαναλειτουργούμε λοιπόν; Τελευταία ακούμε άλλο τροπάριο: «δεν υπάρχει τζαμί στην Αθήνα…οι μουφτήδες της Θράκης ορίζονται από το κράτος..εμείς γιατί να κάνουμε το χατίρι του πατριάρχη;» Το Πατριαρχείο είναι τουρκικός θεσμός και ο πατριάρχης είναι τούρκος υπήκοος. Τούρκοι θα μορφώνονται στην Σχολή και όλα αυτά θα γίνονται υπό την αιγίδα του Υπουργείο Παιδείας.
Αυτοί που ζουν στην Θράκη είναι όλοι Έλληνες πολίτες. Ως Ευρωπαίοι, έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Ο πατριάρχης αναρωτιέται: «εγώ φταίω που δεν υπάρχει τζαμί στην Αθήνα ή που οι μουφτήδες ορίζονται από το ελληνικό κράτος;»
Σύμφωνα με τη λογική της ανταλλαγής, πιέζει η μία πλευρά πιέζει και η άλλη. Όμως αυτός ο οποίος πιέζεται είναι ένας από μας, ένας Τούρκος και το Πατριαρχείο μας ανήκει. Αντί να το προστατεύουμε, το έχουμε κάνει μπαλάκι. Ο Βαρθολομαίος είναι ένας αξιοσέβαστος και προσεκτικός άνθρωπος.
Πάντα φρόντιζε να τα πηγαίνει καλά με τις Αρχές, επαινώντας την Τουρκία. Δεν χρησιμοποίησε ποτέ την τεράστια θρησκευτική του εξουσία. Αν δηλώνει στα ΜΜΕ ότι «αρκετά πια. Αισθάνομαι σαν να με σταυρώνουν. Δεν έχω άλλη επιλογή παρά να απευθυνθώ στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» οφείλουμε να τον ακούσουμε.
Ο πατριάρχης καλεί τον πρωθυπουργό, τον οποίο θεωρεί φίλο του να τον βοηθήσει. Θέλει να μείνει πιστός στο λόγο του, που έδωσε πριν χρόνια. Η Τουρκία δεν έχει τίποτα να κερδίσει με το να σταυρώνει τον πατριάρχη. Αντιθέτως, θα ξεφτιλιστούμε. Αν επαναλειτουργούσαμε την Θεολογική Σχολή της Χάλκης, θα είναι υπέρ της Άγκυρας. Επίσης, θα βούλωνε και τα στόματα αυτών που μας κριτικάρουν ενώπιον της ΕΕ. Η Τουρκία θα ερχόταν πιο κοντά με τις μειονότητές της.
Αν δεν καταλαβαίνουμε τις άλλες θρησκείες, πως απαιτούμε από την Ευρώπη να κατανοήσει το Ισλάμ; Έχω μπερδευτεί. Γιατί ο πρωθυπουργός δεν κρατάει το λόγο τους; Δεν μπορεί να ξεπεράσει τους θρησκευτικούς ηγέτες που αντιστέκονται; Δεν μπορεί να δείξει το σθένος που έχει δείξει στην περίπτωση των Κούρδων και των Αρμενίων; Ας ακούσουμε επιτέλους τι μας λέει ο Βαρθολομαίος. Αλλιώς και ας μην θυμώσουμε αν τελικά καταφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_8442.html#ixzz0aXOxxTpV
Του Χρήστου Κόλλια*
Όταν υπεγράφη η Συμφωνία Σύνδεσης της Τουρκίας με την τότε ΕΟΚ των έξι, δύο από τα σημερινά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 27, η Τσεχία και η Σλοβακία, δεν υπήρχαν ως ανεξάρτητες κρατικές οντότητες στον τότε πολιτικό χάρτη της Ευρώπης.
Δέκα από τα σημερινά μέλη της Ένωσης ήταν κράτη-μέλη ενός άλλου πολιτικοοικονομικού και στρατιωτικού συνασπισμού καθώς η ευρωπαϊκή ήπειρος ήταν διαιρεμένη από τα τείχη του Ψυχρού Πολέμου.
Η τουρκική υποψηφιότητα δεν ακολουθεί μία ομαλή πορεία, κυρίως λόγω των πολιτικών αλλά και των οικονομικών προβλημάτων που ανακύπτουν ανά τακτά διαστήματα.
Η Συμφωνία της Άγκυρας, όπως είναι γνωστή, υπεγράφη το 1963, περίπου δύο χρόνια μετά την αντίστοιχη ελληνική, και αποτελεί την αφετηρία της μακράς και γεμάτης καμπές ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας. Εν ολίγοις, οσονούπω συμπληρώνεται μισός αιώνας από τότε που η Τουρκία εισήλθε σε τροχιά μελλοντικής ένταξης στην Ε.Ε. Ένα πραγματικό ρεκόρ σε σχέση με τα υπόλοιπα σημερινά μέλη. Έκτοτε, η τότε ΕΟΚ των έξι, με τις διαδοχικές διευρύνσεις που ακολούθησαν, αύξησε τα μέλη της σε εννέα, δέκα, δώδεκα, δεκαπέντε και, μετά τις κοσμογονικές αλλαγές που το τέλος του διπολισμού επέφερε, σε είκοσι πέντε και εν συνεχεία σε είκοσι επτά. Τα δεκαέξι από τα σημερινά μέλη της απέκτησαν κοινό νόμισμα και, με την προσφάτως τεθείσα σε ισχύ Συνθήκη της Λισαβόνας, η Ε.Ε. έχει εισέλθει σε νέα φάση της πορείας ολοκλήρωσης.
Στις δεκαετίες που ακολουθούν τη Συμφωνία της Άγκυρας, η Τουρκία κατάφερε εν τέλει να αποκτήσει το πολυπόθητο καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας μετά και την ελληνική συναίνεση σε αυτό. Ελληνική συγκατάθεση που αντανακλά την υιοθέτηση μίας ριζικά νέας στρατηγικής έναντι του δύσκολου, δύστροπου και επιθετικού γείτονα. Οι λόγοι αυτής της βραδείας, σε σχέση με άλλες χώρες, πορείας της Τουρκίας προς την σημερινή ΕΕ27 είναι πολλοί. Η υποψηφιότητα της δεν ακολουθεί μία ομαλή εξελικτική, γραμμική πορεία κυρίως λόγω των πολιτικών, πρωτίστως, και δευτερευόντως των οικονομικών προβλημάτων που ανακύπτουν στην Τουρκία όλα αυτά τα χρόνια. Η εισβολή στην Κύπρο το 1974 και η έκτοτε κατοχή εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέλους και αυτής σήμερα της Ε.Ε., το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980 και η χούντα του Κενάν Εβρέν, οι οικονομικές κρίσεις είναι κάποιοι από τους λόγους που μερικώς επεξηγούν τον αργό ρυθμό τού βηματισμού της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η τουρκική υποψηφιότητα πάντοτε ήταν και παραμένει μία ιδιαίτερη περίπτωση για μία πλειάδα λόγων και αντικειμενικών παραγόντων σε κάποιους από τους οποίους ακροθιγώς θα αναφερθούμε κατωτέρω.
Στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας η Ελλάδα έχει τα τελευταία χρόνια επενδύσει όλη τη στρατηγική της για την αντιμετώπιση της προκλητικής επιθετικότητας της όμορης χώρας με τις απροκάλυπτες επεκτατικές βλέψεις σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Η ελληνική στρατηγική στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, που είναι εξ αντικειμένου το σημαντικότερο και το πιο κρίσιμο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, έχει ως κεντρικό άξονα την τουρκική ενταξιακή πορεία και μέσω αυτής την επίτευξη του ευσεβούς πόθου της «εξημέρωσης του θηρίου». Ήτοι του εξευρωπαϊσμού της διεθνούς συμπεριφοράς της Άγκυρας και εντέλει την ειρηνική διευθέτηση των διμερών ζητημάτων. Έχει παρέλθει δεκαετία περίπου από τότε που η Ελλάδα συναίνεσε στην απόδοση καθεστώτος υποψήφιας χώρας στην Τουρκία και εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της τουρκικής υποψηφιότητας. Είναι συνεπώς εύλογη μία πρώτη αποτίμηση των καρπών αυτής της στρατηγικής. Πόσο παραδείγματος χάρη έχει μεταβάλει την συμπεριφορά της η Τουρκία έναντι της χώρας μας; Πέραν ίσως των χαμηλών και ενίοτε εγκάρδιων τόνων στις διπλωματικές ανταλλαγές και διμερείς σχέσεις, ελάχιστα έως καθόλου έχει μεταβληθεί η επί της ουσίας στάση και συμπεριφορά της Τουρκίας. Το τουρκικό casus belli βρίσκεται εν ισχύι, οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου συνεχίζουν να αποτελούν ημερήσια ρουτίνα έχοντας μάλιστα λάβει και μία νέα ποιοτική διάσταση με υπερπτήσεις ελληνικών κατοικημένων νησιών. Πλούσιος ο μέχρι στιγμής απολογισμός για το 2009: 1.572 παραβιάσεις εθνικού εναέριου χώρου, 233 εμπλοκές, 370 οπλισμένοι σχηματισμοί τουρκικών αεροσκαφών, 47 υπερπτήσεις εθνικού εδάφους σύμφωνα με τα στοιχεία του ΓΕΕΘΑ για την περίοδο Ιανουαρίου - Νοεμβρίου του 2009. Ανοδική εν γένει η διαχρονική τάση του αριθμού των ετήσιων παραβιάσεων παρά τις όποιες διακυμάνσεις.
Η ημερήσια αυτή πρακτική της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, η οποία ουδόλως έχει μεταβληθεί παρά την βελτίωση (με ή χωρίς εισαγωγικά) των ελληνοτουρκικών σχέσεων τα τελευταία έτη και παρά την ενεργό αρωγή της Ελλάδας στις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της Άγκυρας, επιβεβαιώνει πέραν ίσως κάθε αμφιβολίας ότι ούτε κατά κεραία δεν έχουν μεταβληθεί οι μονομερείς διεκδικήσεις της γείτονος εις βάρος της χώρας μας. Τουναντίον. Επιλέγοντας να προβαίνει σε συνεχείς ενέργειες αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και σε προκλήσεις που εν δυνάμει θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κρίση, η Τουρκία καθιστά σαφέστατο προς όλες τις πλευρές ότι η ευρωπαϊκή πορεία της δεν συνεπάγεται και μεταβολή στην επιθετική στρατηγική της και στις μονομερείς διεκδικήσεις της. Αν για κάτι δεν μπορούμε να ψέξουμε την Άγκυρα αυτό είναι ως προς την ειλικρίνεια και την ευκρίνεια με την οποία καθιστά σαφείς τις προθέσεις, τις θέσεις και τη στρατηγική της. Η απόφαση να μην απόσχει από αυτού του είδους τις καθημερινές επιθετικές ενέργειες δεν επιδέχεται οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία ή ανάγνωση πλην της ανωτέρω. Το ερώτημα που συνεπώς εγείρεται είναι κατά πόσον η στρατηγική της «εξημέρωσης του θηρίου» θα αποδώσει τελικά καρπούς. Αυτή βέβαια η παρατήρηση ουδόλως πρέπει να εκληφθεί ως επικριτική της απόφασης της Ελλάδας να υποστηρίζει την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας. Τουναντίον. Ίσως ήταν και παραμένει η μόνη επί του παρόντος ορθή επιλογή. Απλώς είναι χρήσιμη η υπόμνηση της κάτωθι ρήσης του Σοφοκλή: «Ή γάρ πολύπλαγκτος ελπίς πολλοίς μέν όνασις ανδρών, πολλοίς δ’ απάτα κουφονόων ερώτων (πολλούς ωφέλησαν οι μάταιες ελπίδες, μα και πολλούς ξεγέλασαν με μάταιους πόθους)». Και τούτο διότι η τελική ευόδωση των ευρωπαϊκών φιλοδοξιών της Άγκυρας και η συνακόλουθη προσδοκία από μέρους μας της προσαρμογής της σε διεθνείς συμπεριφορές που συνάδουν με τον ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό δεν εξαρτάται μόνο από την υποστήριξη της Ελλάδας.
Η τουρκική υποψηφιότητα ήταν και παραμένει μία ιδιόμορφη υποψηφιότητα με πολλές και μεγάλες ιδιαιτερότητες που μάλλον καθιστούν από πολύ δύσκολη έως ανέφικτη τη συμμετοχή της ως πλήρες μέλος στην Ε.Ε. Πληθυσμιακοί, οικονομικοί, πολιτικοί, ακόμα και πολιτισμικοί και θρησκευτικοί παράγοντες λειτουργούν ως ισχυρή τροχοπέδη σε αυτή την προοπτική που, με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, χάνεται κάπου στη δεύτερη δεκαετία του αιώνα που διανύουμε. Τα μεγέθη είναι αμείλικτα. Το 2008, ο πληθυσμός της Τουρκίας αντιστοιχούσε στο 15% του πληθυσμού της ΕΕ27 και το 2020 εκτιμάται ότι θα προσεγγίσει το 17%.
Ο πληθυσμός της, περί τα 74 εκατ., την κατατάσσει στη 17η θέση παγκοσμίως με πληθυσμό μόνο μικρότερο αυτού της Γερμανίας που βρίσκεται 14η θέση με 82 εκατ. ενώ η αυξητική τάση του στο όχι απώτερο μέλλον θα την καταστήσει τη μεγαλύτερη πληθυσμιακά χώρα στην Ένωση με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αντιπροσώπευσή της στους διάφορους ευρωπαϊκούς θεσμούς και όργανα αλλά και στην λήψη αποφάσεων στο εσωτερικό της Ε.Ε. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι σε σχέση με τα δώδεκα νέα μέλη των τελευταίων διευρύνσεων ο πληθυσμός της Τουρκίας είναι 70% του δικού τους συνόλου. Η είσοδος των δώδεκα σήμαινε πληθυσμιακή αύξηση της τότε ΕΕ15 κατά 28% περίπου ενώ μόνο η είσοδος της Τουρκίας τότε θα αντιστοιχούσε σε πληθυσμιακή αύξηση της τάξεως του 19%. Τα πληθυσμιακό μέγεθος και κυρίως η δυναμική του αποτελεί από μόνο του σημαντικότατο εμπόδιο στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. που, συνεκτιμώντας και άλλες παραμέτρους όπως οι υπαρκτές πολιτισμικές και θρησκευτικές διαφορές, μάλλον καθιστούν την ένταξη της μη ρεαλιστική προοπτική με τα σημερινά τουλάχιστον δεδομένα όσον αφορά στην δομή και εσωτερική λειτουργία της Ένωσης.
Αλλά και άλλα μεγέθη καταδεικνύουν το πόσο δυσχερής είναι η ευόδωση του όλου εγχειρήματος που όμως έχει ισχυρότατους υποστηρικτές τόσο εντός όσο και εκτός Ε.Ε. Η έκταση της Τουρκίας είναι κατά 131% μεγαλύτερη της αντίστοιχης των δώδεκα νέων μελών. Ισούται με το 25% της συνολικής έκτασης της ΕΕ27 και είναι μεγαλύτερη από χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία.
Η διεύρυνση από την ΕΕ15 στην ΕΕ27 επέφερε αύξηση κατά 23% της συνολικής έκτασης της Ένωσης. Η είσοδος της Τουρκίας στην ΕΕ27 θα σημάνει αύξηση κατά 25% πέρα από το γεωγραφικό οξύμωρο που θα δημιουργήσει και χωρίς να εξετασθούν οι πολιτικές και άλλες διαστάσεις η Ε.Ε. να αποκτήσει εξωτερικά σύνορα με χώρες όπως το Ιράκ ή το Ιράν. Αλλά και τα οικονομικά μεγέθη παρουσιάζουν παρεμφερή εικόνα. Το σημερινό αναπτυξιακό επίπεδο της μεγάλης αυτής πληθυσμιακά χώρας υπολείπεται κατά πολύ των μέσου όρου της Ένωσης δεδομένου ότι το κατά κεφαλή ΑΕΠ της Τουρκίας ήταν το 2007 12.955 ευρώ ενώ ο αντίστοιχος μέσος όρος για την ΕΕ27 ήταν της τάξεως των ΕΕ27 29.956 ευρώ. Η δε τουρκική οικονομία ως μέγεθος αντιστοιχεί στο 56% περίπου αυτής των δώδεκα τελευταίων μελών. Ας προστεθούν εδώ και οι ιδιαιτερότητες του τουρκικού πολιτικού συστήματος σε σχέση με τα κρατούντα στην Ε.Ε. Παραδείγματος χάρη, η κήρυξη ως παράνομου κόμματος που ήδη αντιπροσωπεύεται στο Κοινοβούλιο μάλλον δεν συνάδει με τον ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό.
Στα ανωτέρω αντικειμενικά εμπόδια πρέπει να συνεκτιμηθούν οι σαφείς υπαινιγμοί ή και ρητές δηλώσεις Ευρωπαίων πολιτικών ότι η Τουρκία δεν μπορεί να καταστεί πλήρες μέλος της Ένωσης και ότι μία ειδική σχέση είναι ίσως η μόνη εφικτή προοπτική. Αν η πιθανότητα ένταξης της Τουρκίας στους κόλπους της Ε.Ε. είναι από μικρή έως μηδενική τότε το δύσκολο ερώτημα που ανακύπτει αφορά την εναλλακτική στρατηγική που η Ελλάδα θα πρέπει από τώρα να συνθέτει και να οικοδομεί για να αντιμετωπίσει το, ίσως όχι και τόσο μακρινό, ενδεχόμενο η Τουρκία, όταν έρθει κάποτε η στιγμή του μεγάλου «ναι» ή του μεγάλου «όχι», να εισπράξει την άρνηση αρκετών και σημαντικών Ευρωπαίων εταίρων μας αν δεν έχει εν τω μεταξύ ούτως ή άλλως εκτροχιασθεί η ενταξιακή πορεία της προς την ειδική σχέση.
Σε αυτή την περίπτωση, που η Τουρκία μάλλον ήδη αντιλαμβάνεται ως την πιθανότερη εκδοχή, ποια θα είναι τα εργαλεία με τα οποία θα κληθούμε να διαχειριστούμε μία εκτός Ε.Ε. Τουρκία, δεδομένου ότι το στρατηγικό οικοδόμημα της ένταξης και του εξευρωπαϊσμού της θα έχει καταρρεύσει; Σε αυτήν, την απευκταία ίσως, περίπτωση για τα στενά ελληνικά συμφέροντα αλλά όχι κατ’ ανάγκην και για την προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η Ελλάδα θα κληθεί να επιλύσει μία μάλλον δυσεπίλυτη στρατηγική εξίσωση.
Μέρος πάντως της λύσης πρέπει να αναζητηθεί στο εσωτερικό, και ειδικότερα στο πεδίο της εθνικής οικονομίας. Μία χώρα με καχεκτική, ασθμαίνουσα και υπερδανεισμένη οικονομία δύσκολα μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις στο πεδίο της εξωτερικής ασφάλειας που δημιουργεί κράτος το οποίο έχει επιλέξει να στρατιωτικοποιήσει με ιδιαίτερα επιθετικό τρόπο τις διμερείς σχέσεις τους.
Ο Θουκυδίδης είναι σαφής επ’ αυτού: «Μέγιστον δε, τη των χρημάτων σπάνει κωλύσονται… (πολύ μεγάλο εμπόδιο θα τους σταθεί κι η έλλειψη χρημάτων»).
Υπό αυτό το πρίσμα, η ανάταξη και η αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για να μπορεί η Ελλάδα να διατηρήσει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί με επάρκεια σε όλα τα μέτωπα και στις προκλήσεις που η μη ένταξη της Τουρκίας πιθανότατα θα δημιουργήσει στο όχι και τόσο απώτερο μέλλον.
* Ο κ. Χρήστος Κόλλιας είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Του Μάριου Ευρυβιάδη
Η δήλωση του Οικουμενικού Πατριάρχη σε μια τηλεοπτική εκπομπή στις ΗΠΑ, από τις δημοφιλέστερες με δεκάδες εκατομμύρια τηλεθεατές, ότι το τουρκικό καθεστώς τον «σταυρώνει» και ότι αυτός και το λιγοστό ποίμνιό του είναι πολίτες «δεύτερης κατηγορίας», προκάλεσε αμηχανία όσο και οργισμένες αντιδράσεις στην Τουρκία.
Εγώ θα περιορισθώ σε αυτές του Μέγα Μάγιστρου της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, του γνωστού μας Αχμέτ Νταβούτογλου. Ο Τούρκος αξιωματούχος χαρακτήρισε «ατυχείς» τις δηλώσεις στου Πατριάρχη. Είπε ότι θέλει να πιστεύει ότι έγιναν «εκ παραδρομής», ότι δεν συνάδουν με την «προσωπικότητα» του Βαρθολομαίου και ότι, και αυτή είναι η ουσία, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Αντίθετα μάλιστα, η Τουρκία, κατά τον Νταβούτογλου είναι κράτος δικαίου, δεν κάνει διακρίσεις έναντι των Τούρκων πολιτών και ότι «στην ιστορία μας και στα δικά μας έθιμα δεν υπήρξε σταύρωση, ούτε θα υπάρξει». Εδώ αξίζει και έχει σημασία να ανατρέξουμε και στις πρόσφατες δηλώσεις του ομοϊδεάτη του Ισλαμιστή Πρωθυπουργού Ερτογάν, ότι οι Μουσουλμάνοι εκ πίστεώς τους δεν διενεργούν σφαγές και γενοκτονίες.
Για τους μη Τούρκους και μη μουσουλμάνους προκύπτει ένα μεγάλο ερώτημα. Μα είναι δυνατόν να λένε και να πιστεύουν αυτά τα πράγματα; Που βρίσκονται; Σε ποιον κόσμο ζούν; Ας περιορισθούμε στην σύγχρονη Τουρκία. Την διαφημίζουν ως κοσμικό κράτος αλλά και με έναν πληθυσμό που ασπάζεται κατά 99% τον μουσουλμανισμό. Πως όμως έγινε η σύγχρονη Τουρκία 99% μουσουλμανική, όταν στις αρχές του 20ου αιώνα η Μικρά Ασία είχε έναν πληθυσμό 13 περίπου εκατομμυρίων από τα οποία τουλάχιστον τα 5 εκατομμύρια ήταν μη Τούρκοι και μη μουσουλμάνοι; Τι έπαθα και που πήγαν οι άνθρωποι αυτοί που ξεπερνούσαν το 40% του πληθυσμού;
Ένας Πρωθυπουργός και ένας Υπουργός Εξωτερικών μιας χώρας δεν μπορεί να είναι τόσο «άσχετοι» και να λειτουργούν τόσο εξωπραγματικά σε σχέση με τα πολύ πρόσφατα γεγονότα. Είναι δυνατόν, διερωτάται κανείς, να μην γνωρίζει ο κ. Νταβούτογλου ότι ο δρόμος μπροστά στο Φανάρι που βρίσκεται ο Πατριαρχικός Οίκος ονομάζεται «Σατρατζάμ Αλί Πασά» πρις τιμήν του Οθωμανού αξιωματούχου που διέταξε τον απαγχονισμό του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε; Έπρεπε δηλαδή να τον είχαν σταυρώσει τον Γρηγόριο ώστε η εκτέλεσή του να μην συγκρούεται με την ιστορία και τα «έθιμα» του Νταβούτογλου;
Κάτι άλλο προφανώς πρέπει να συμβαίνει και συμβαίνει. Είναι κάτι που εμείς οι μη μουσουλμάνοι δεν κατανοούμε για μια σειρά από λόγους ένας εκ των οποίων άλλα όχι μοναδικός, είναι ότι δεν γνωρίζουμε, δεν καταλαβαίνουμε και ακόμα χειρότερα, δεν θέλουμε να μάθουμε ούτε και να παραδεχθούμε τι είναι η μουσουλμανική θρησκεία, τι πρεσβεύει, τι απαιτεί και επιβάλλει στους πιστούς και πως αντιλαμβάνεται και συμπεριφέρεται προς τους μη μουσουλμάνους – τους καφούρ- τους άπιστους.
Σε σύγκριση με τον χριστιανισμό – δεν μιλάω για την Παλαιά αλλά για την Καινή Διαθήκη – το Ισλάμ δεν είναι θρησκεία αγάπης και ανοχής. Αντίθετα. Και για να προκαταλάβω τον «πολιτικά ορθό λόγο» που κυριαρχεί στην εποχή μας, εννοώ τα διδάγματα του Χριστού συγκρινόμενα με τα διδάγματα του Μωάμεθ. Διότι στο τέλος της ημέρας έχουμε δυο σημεία αναφοράς . Το ένα είναι ο λόγος του Χριστού. Το άλλο δεν είναι ακριβώς ο λόγος του Μωάμεθ, αλλά ο λόγος του Θεού μέσω του Μωάμεθ. Το Κοράνι κατά το Ισλάμ είναι «θεόπνευστο» και ο τελευταίος λόγος του Θεού. Τα Ευαγγέλια, ο λόγος του Χριστού δηλαδή, τα έγραψαν άνθρωποι, αφορούν σε έναν προφήτη αλλά ο λόγος του προφήτη αυτού, που οι Μουσουλμάνοι παραδέχονται, είναι ημιτελής και ελλιπής. Η αλήθεια του Θεού είναι η αλήθεια του Ισλάμ. Είναι η αλήθεια των μουσουλμάνων. Όλοι οι υπόλοιποι είμαστε παρακατιανοί, είμαστε δεύτερης και τρίτης τάξης άνθρωποι.
Δεν θέλω να υπεισέλθω σε θεολογικά ζητήματα. Αλλά από την ισλαμική θεολογία και θεώρηση προκύπτουν κάποια πολύ πρακτικά και σημαντικά πολιτικά θέματα, άμεσα σχετικά με τον Πατριάρχη, τον Νταβούτογλου, και ναι, με το Κυπριακό αν θέλετε και ποια λύση πρέπει να προσλάβει το ζήτημα αυτό.
Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και πρακτικός. Κατά την ισλαμική θεώρηση όλοι επιβάλλεται και πρέπει να γίνουμε μουσουλμάνοι. Και είναι ιερό καθήκον του κάθε μουσουλμάνου να μας εξισλαμίσει και του κάθε Ghazy ή πολεμιστή της πίστης να το κάνει με την βία, εάν δεν είμαστε «πρόθυμοι» να αλλαξοπιστήσουμε.
Επειδή ο μωαμεθανισμός αποδέχεται τον Αβράαμ ως Πατριάρχη όλων, αποδέχεται τον εβραϊσμό, τον χριστιανισμό (και τον ζωροαστρισμό). Δείχνει μια «ανοχή» προς τους πιστούς των θρησκειών αυτών. Είναι, λέει το Κοράνι, εβραίοι, χριστιανοί και ζωροάστρες «οι λαοί της Βίβλου», προπομποί του Ισλάμ. Και τους διαφοροποιεί από τους υπολοίπους μη μουσουλμάνους. Οι τελευταίοι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Να εξισλαμίζονται ή αποκεφαλίζονται. Στους «λαούς της Βίβλου» παρέχεται μια επιλογή. Να μην εξισλαμισθούν, να δικαιούνται να ασκούν την θρησκεία τους και να «προστατεύονται» από το κυρίαρχο πλέον Ισλάμ, αλλά υπό όρους υποτέλειας. Οι όροι αυτοί είναι πολύ συγκεκριμένοι. Το πλέον χαρακτηριστικό γνώρισμα της υποτέλειας είναι αυτό που οι χριστιανοί ονομάζουν ραγιαδισμός και οι Εβραίοι dhimmitude (από το αραβικό dhimma που σημαίνει προστασία υπό όρους). Αυτό συνεπάγεται πρωτίστως την πληρωμή φόρου (jizya), του γνωστού «κεφαλικού φόρου» που ονομάστηκε έτσι διότι με ένα λουρί μετρούσαν τον λαιμό και το κεφάλι των αρρένων για να διαπιστωθεί αν είχαν περάσει τα 14 έτη για να φορολογούνται. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ραγιάς ή dhimmi σήμαινε την απουσία κάθε μορφής αξιοπρέπειας έναντι των μουσουλμάνων, σήμαινε απόλυτη αυθαιρεσία σήμαινε δούλευση, σήμαινε surgun (μαζικές μετακινήσεις / εξορία), σήμαινε devshirme (παιδομάζωμα / γενιτσαρισμό), σήμαινε εκπόρνευση στα χαρέμια και στις αγορές, σήμαινε ότι ο μουσουλμάνος είχε πάντα δίκαιο και ότι μπορούσε να λειτουργεί και να ζεί ληστρικά έναντι των ραγιάδων και των dhimmis.
Τώρα εάν τα παραπάνω παντρευτούν με τον εγγενή ρατσισμό του τουρκισμού και του κεμαλισμού αυτά δηλαδή που εκπροσωπεί σήμερα ο Μέγας Μάγιστρος Νταβούτογλου, τότε οι αντιδράσεις του τελευταίου και των ομοϊδεατών του έναντι του Πατριάρχη ίσως μας γίνουν κατανοητές. Ο Πατριάρχης, στην απόγνωσή του, τόλμησε να παραβιάσει την dhimma και την ανοχή που του επιδεικνύει τόσο μεγαλόψυχα το τουρκικό κράτος. Τόλμησε να «χαλάσει» την εικόνα της τουρκικής ιστοριογραφίας και τα «έθιμα» του Νταβούτογλου.
Υ.Γ.: Και κάτι ακόμη. Επειδή τα τελευταία χρόνια ο αντισημιτισμός έχει εκτιναχθεί στα ύψη στην Τουρκία και επειδή το γεγονός αυτό έχει ακυρώσει μια «άγραφη συμφωνία» μεταξύ των κρατών της Τουρκίας και του Ισραήλ, ένα τουλάχιστον μέρος των διανοούμενων εβραϊκής καταγωγής έχει βγάλει τα γάντια. Ως αποτέλεσμα άρχισε η επιστημονική αποδόμηση ενός περίτεχνου μύθου, που οικοδομήθηκε για εργαλειακούς λόγους από παλιές γενιές Εβραίων μελετητών (με πιο επιφανή και συνεχιστή σήμερα τον πολύ γνωστό τουρκολόγο Bernard Lewis, και ο οποίος θέλει την Οθωμανική και σύγχρονη Τουρκία ως «παράδεισο» ανοχής θρησκευτικών μειονοτήτων και κυρίως των Εβραίων. Οι ενδιαφερόμενοι μπορεί, ως αρχή να ανατρέξουν στους : Joseph Hacker στο συλλογικό έργο Ottoman and Turkish Jewery (1992), Bat Ye’or The Dhimmi: Jews and Christians under Islam (1985) και τα δύο πολύ πρόσφατα έργα του Andrew G. Bostom, The Legacy of Jihad:: Islamic Holy War and the Fate of Non-Muslims (2005), και The Legacy of Islamic Anti-Semitism (2008)
Με μόνη την Τουρκία να ψηφίζει εναντίον, υιοθετήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου στην Ολομέλεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, το ψήφισμα για το Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο μεταξύ άλλων καλύπτει ένα μεγάλο εύρος ζητημάτων από την εφαρμογή της Σύμβασης έως και την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών, την υφαλοκρηπίδα και την περιφερειακή συνεργασία. Το 34σέλιδο ψήφισμα αναγνωρίζει ότι τα οφέλη από τη Σύμβαση του Δικαίου της θάλασσας μπορεί να διευρυνθούν από τη διεθνή συνεργασία, τεχνική βοήθεια και προηγμένη επιστημονική γνώση.
Το γεγονός ότι 152 κράτη-μέλη ψήφισαν υπέρ του ψηφίσματος με μοναδική αρνητική ψήφο αυτής της Τουρκίας δείχνει την απομόνωση, στην οποία βρίσκεται η Τουρκία σε διεθνές επίπεδο στο θέμα αυτό. Είναι επίσης πασιφανές ότι η Τουρκία τόσο στα θέματα υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου όσο και στο θέμα της οριοθέτησης της ΑΟΖ ( Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης) της Κύπρου και εκμετάλλευσης του ορυκτού της πλούτου δεν μπορεί να βρει υποστηρικτές γιατί με τις θέσεις της παραβιάζει την Σύμβαση του Δικαίου, η οποία τυγχάνει καθολικής υποστήριξης από τη διεθνή κοινότητα. Ο Τούρκος αντιπρόσωπος επεξηγώντας την ψήφο του είπε ότι οι λόγοι που η Τουρκία δεν είναι μέρος της Σύμβασης και καταψηφίζει το ψήφισμα είναι γιατί δεν λαμβάνονται υπόψη αντικρουόμενα συμφέροντα και ευαισθησίες αναφορικά με ειδικές περιπτώσεις και δεν παρέχει επαρκείς ασφαλιστικές δικλίδες σε ειδικές γεωγραφικές περιοχές όπως τις κλειστές και ημίκλειστες θάλασσες.
Tου Σάββα Καλεντερίδη
Η Τουρκία, εκτός από αυτή καθαυτή τη γραφειοκρατία και τους μηχανισμούς, έχει κληρονομήσει επίσης την παράδοση, τη φιλοσοφία και την αντίληψη της δημόσιας διοίκησης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία με τη σειρά της τα κληρονόμησε όλα αυτά από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Πρακτικά τι σημαίνει αυτό; Ότι το κράτος κατά παράδοση είναι υπεράνω της πολιτικής και οι υπηρεσιακοί παράγοντες υπέρτεροι των πολιτικών. Άρα, το κράτος και οι παράγοντές του είναι αυτοί που παράγουν πολιτική και χαράσσουν το μέλλον της χώρας, ενώ τα κόμματα και οι πολιτικοί, κατά κάποιον τρόπο, περιορίζονται στο ρόλο του διεκπεραιωτή και του κομπάρσου στην διαχείριση των μεγάλων θεμάτων και της εξουσίας γενικότερα.
Η κατάσταση αυτή είχε - έχει ως αποτέλεσμα την εκπαίδευση και την κατάρτιση πολύ αξιόλογων γραφειοκρατών και τεχνοκρατών στελεχών στο στρατό, το υπουργείο εξωτερικών και κυρίως στην περίφημη Διεύθυνση Κρατικού Σχεδιασμού (Devlet Planlama Teskilati), στελέχη τα οποία είναι σε θέση να σχεδιάζουν και να παράγουν συνήθως αξιόπιστες και αποτελεσματικές πολιτικές σε κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν τη γειτονική χώρα.
Τα πιο χαρισματικά στελέχη, μάλιστα, από το χώρο της κρατικής γραφειοκρατίας, προωθούνται και καταλαμβάνουν σημαντικές θέσεις στα κόμματα και σε κυβερνητικές θέσεις, με αποτέλεσμα να εκπροσωπείται αυθεντικά το κράτος και η αντίληψή του στον καθαυτό χώρο της πολιτικής. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, ο Τουργκούτ Οζάλ, ο Ρετζάι Κουτάν, ο Ιλχάν Κεσιτζί κ.ά., που πήραν το βάπτισμα του πυρός σε κρίσιμες υπηρεσίες του κράτους (Υπηρεσία Διαχείρισης Υδατίνων Πόρων, Υπηρεσία Κρατικού Σχεδιασμού κ.λπ.) και στη συνέχεια θήτευσαν στο χώρο της πολιτικής, παίζοντας επί δεκαετίες πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Τουρκίας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι υπηρεσίες του τουρκικού κράτους έβαλαν στο μικροσκόπιο την ελληνικό τουρισμό, τότε που μόνη της η Ρόδος είχε περισσότερες ξενοδοχειακές κλίνες από ολόκληρη την Τουρκία και έβαλαν ως στόχο τη δημιουργία κατάλληλου νομικού πλαισίου και την ανάπτυξη των απαραίτητων υποδομών, με στόχο την ανάπτυξη του τουρισμού και τον υποσκελισμό της Ελλάδος στον τομέα αυτό.
Η συγκεκριμένη έκθεση έπεσε στα χέρια των ελληνικών υπηρεσιών και τότε όλοι χαρακτήρισαν ως υπερβολικούς τους στόχους που είχε θέσει η τουρκική γραφειοκρατία. Δέκα χρόνια μετά, η Τουρκία ξεπέρασε σε αριθμό επισκεπτών και σε τουριστικό συνάλλαγμα την Ελλάδα, που απλά έμενε περίπου στάσιμη και παρατηρούσε τη γειτονική χώρα να υποδέχεται 30.900.000 τουρίστες το 2008 και η χώρα μας λιγότερο από τους μισούς.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η τουρκική γραφειοκρατία συνέταξε έκθεση για το μέλλον του εξαγωγικού εμπορίου της Τουρκίας και έβαλε ως στόχο, από τα 27 δισεκατομμύρια δολάρια που είχε η αξία των τουρκικών εξαγωγών το 2000, τα τέλη της δεκαετίας να ξεπεράσουν τα 100 δισεκατομμύρια. Το 2008 οι εξαγωγές της Τουρκίας ξεπέρασαν τα 127 δισεκατομμύρια δολάρια, παρά την παγκόσμια κρίση και ήδη στοχεύουν να ξεπεράσουν τα 200 δισεκατομμύρια, έναντι των ελληνικών, που κινήθηκαν στα 17.333,1 εκατ. ευρώ. Η συγκεκριμένη έκθεση των κρατικών υπηρεσιών της Τουρκίας έπεσε έγκαιρα στα χέρια των ελληνικών υπηρεσιών, μεταφράστηκε και έτυχε της «κατάλληλης αξιολόγησης». Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Η Ελλάδα απλά παρατηρεί να ανοίγει η ψαλίδα των τουρκικών εξαγωγών, που μεταξύ άλλων, έχουν αυξηθεί ανάλογα και στην ίδια τη χώρα μας.
Αντίστοιχες εκθέσεις έχουν συνταχθεί και για τον κρίσιμο τομέα της ναυπήγησης πλοίων και της εμπορικής ναυτιλίας, με στόχο την ανάπτυξη των τομέων αυτών στην Τουρκία, με πνεύμα ανταγωνισμού απέναντι στους αντίστοιχους ελληνικούς, που θεωρούνται στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα, όπως και ο τουρισμός. Οι εκθέσεις αυτές έπεσαν στα χέρια των ελληνικών αρχών, μεταφράστηκαν και απλά τόσα χρόνια παρατηρούμε την ανάπτυξη του ναυπηγοεπισκευαστικού τομέα στην Τουρκία (και μάλιστα με ελληνική βοήθεια) και ευτυχώς όχι ακόμα αυτού της εμπορικής ναυτιλίας.
Τη φορά αυτή, οι γραφειοκράτες και οι τεχνοκράτες της Άγκυρας έχουν θέσει ως στόχο τον συνολικό εκσυγχρονισμό της χώρας τους και συνέταξαν ένα στρατηγικό σχέδιο που έχει ως στόχο, το 2023, που συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, η Τουρκία να συμπεριληφθεί στις δέκα μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου και να είναι σε θέση να επηρεάζει δραστικά τις παγκόσμιες πολιτικές.
Με άλλα λόγια, τη στιγμή που η Ελλάδα και ο Ελληνισμός διέρχονται μια σοβαρή εθνική κρίση, που συνίσταται κυρίως στην έλλειψη εθνικού οράματος, την κρίση αξιών και την κρίση στον τομέα της λειτουργίας του κράτους και της οικονομίας, η τουρκική γραφειοκρατία επεξεργάζεται και θέτει σε εφαρμογή ένα μεγαλεπήβολο στρατηγικό σχέδιο που χαράσσει και καθορίζει την πορεία της γειτονικής χώρας για ολόκληρο τον 21ο αιώνα, δίνοντας ένα μεγάλο και φιλόδοξο όραμα στον τουρκικό λαό, και όλα αυτά παρά τα προβλήματα εθνοτικής και θρησκευτικής ομοιογένειας που αντιμετωπίζει. Θα λέγαμε ότι η Τουρκία προσπαθεί να κάνει τη φυγή προς τα εμπρός, όχι μόνο για να πετύχει τους φιλόδοξους στόχους που θέτει, αλλά για να ξεφύγει και να ξεπεράσει τα σοβαρά προβλήματα που την ταλανίζουν.
Αν και είναι θλιβερό να φτάνει κανείς σε τέτοια κατάσταση, δηλαδή να παίρνει ως παράδειγμα την Τουρκία, ελπίζουμε, όμως, ότι τη φορά αυτή, ο κρατικός μηχανισμός, ο πολιτικός κόσμος, η ακαδημαϊκή κοινότητα και η πολιτική διανόηση στην Ελλάδα θα ξεπεράσει τα προβλήματα συνδικαλιστικής σήψης, κομματικής παθογένειας, εξάρτησης-διαπλοκής και διαφθοράς που αντιμετωπίζει και θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Οι καιροί ου μενετοί.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ 14 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Το «σχέδιο 2023»
ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Άρθρο* του Sedat Gulmez
Σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 777 του τουρκικού περιοδικού «Aksiyon», στις 26-10-2009, ο Sedat Gulmez αναλύει το όραμα και τη στρατηγική αποστολή της Τουρκίας για το 2023, έτος συμπλήρωσης 100 χρόνων από την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας.
Η Τουρκία, που στις 29 Οκτωβρίου 1923 ίδρυσε τη δημοκρατία, έχει μεγάλα όνειρα για το 2023, που θα γιορτάσει τα 100 της χρόνια. Για μία ισχυρότερη Τουρκία πρέπει να αξιοποιήσουμε τα επόμενα 14 χρόνια με συνεργασία και χωρίς καβγάδες. Πολλοί είχαν κοροϊδέψει τον μακαρίτη πρόεδρο Τουργκούτ Οζάλ όταν είχε ανακηρύξει τον 21ο αιώνα «Αιώνα Τουρκίας». Και αυτό γιατί στα τέλη του ‘80 και στις αρχές του ‘90 φαινόταν πολύ και ήταν στο προσκήνιο οι σοβαρές ελλείψεις της Τουρκίας.
Ενώ ο Οζάλ αντί για το παρόν μιλούσε για τις ισορροπίες του μέλλοντος. Μπορεί ο χρόνος αρχικά να δικαίωσε εκείνους που μειδίασαν κοροϊδευτικά, στη συνέχεια όμως αυτός που δικαιώθηκε ήταν ο Οζάλ.
Μέχρι το 2000, η Τουρκία, για πολλούς λόγους, όπως η τρομοκρατία, οι οικονομικές κρίσεις, τα πολιτικά αδιέξοδα, η αδυναμία ορθής εκτίμησης των παγκόσμιων ισορροπιών κ.λπ., προσπάθησε να προστατεύσει μόνο τα κεκτημένα. Όμως, ιδίως τα τελευταία πέντε χρόνια, η Τουρκία, και με την επίδραση του διεθνούς συστήματος, ξεκίνησε μία διαδικασία αλλαγών σε πολλούς τομείς. Αυτό κατ’ άλλους ήταν η κινητοποίηση των εσωτερικών δυναμικών και κατ’ άλλους η καλή απόδοση του ρόλου που της δόθηκε από τις παγκόσμιες δυνάμεις. Όποιο κι αν θεωρήσετε σωστό, το θέμα είναι πως διαδόθηκε στην κοινωνία η θετική θεώρηση του μέλλοντος. Ακόμη οι άνθρωποι ξεκίνησαν να συζητάνε περισσότερο, να παράγουν ιδέες και να μιλάνε για την κατάσταση στην οποία θα έχει περιέλθει η Τουρκία στα 100 χρόνια της δημοκρατίας.
Η ερώτηση είναι ξεκάθαρη: Τι στάτους θα έχει η Τουρκία το 2023 μέσα στο διεθνές σύστημα, στην περιοχή της και στο εσωτερικό της; Η απάντηση, όμως, δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη. Το στρατηγικό σχέδιο «Στρατηγικό Όραμα Τουρκίας 2023» που ξεκίνησε πριν τρία χρόνια και βρίσκεται σε εφαρμογή εδώ και 2,5 χρόνια, είναι από τους προβολείς που φωτίζουν τα επόμενα 14 χρόνια της πορείας της χώρας μας. Οι εργασίες για το θέμα αυτό συνεχίζονται από το Κέντρο Τουρκο-Ασιατικών Στρατηγικών Ερευνών και είναι υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Το κέντρο αυτό, που ελέγχει την πρόοδο του σχεδίου, παρέχει ενημέρωση αρμοδίως στους δημόσιους οργανισμούς και τις ΜΚΟ σε κάθε νομό και ζητείται η συμβολή τους για την εφαρμογή του. Επίσης προβλέπεται ανά πενταετία ο απολογισμός και η τροποποίησή του, ανάλογα με τις αλλαγές και τις συνθήκες που επικρατούν στο παγκόσμιο σύστημα. Βασικός σκοπός είναι η θεσμοθέτηση της ανησυχίας για το μέλλον.
Ακόμη η προετοιμασία πρότζεκτ 2023 από κάθε φορέα και οργανισμό για τον εαυτό του. Αν ο στόχος αυτός που ανακοίνωσε ο πρόεδρος του κέντρου, Σουλεϊμάν Σένσοϊ, πετύχει, τότε ο στόχος να αποκτήσει η Τουρκία την ταυτότητα της περιφερειακής δύναμης και του παγκόσμιου παίκτη, που τώρα φαίνονται μόνο ως σημάδια στον ορίζοντα, το 2023 είναι δυνατόν να γίνουν πραγματικότητα. Σε αντίθετη περίπτωση η Τουρκία θα λάβει το μερίδιό της από την ανερχόμενο μικροεθνικισμό. Η διατήρηση της παρούσας κατάστασης είναι απίθανη, αφού μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 ο κόσμος μπήκε σε μία νέα φάση. Αυτό που μένει είναι όλοι να δουλέψουν σοβαρά για αυτό το σκοπό.
Μόνον έτσι η Τουρκία θα επικυρώσει τον τίτλο του ισχυρού κράτους και θα εξασφαλίσει την επιτυχία των επτά παραμέτρων. Οι παράμετροι αυτοί είναι:
•Προϋπολογισμός χωρίς ελλείμματα,
•Ισοζύγιο εξωτερικού εμπορίου, με θετικό αν γίνεται πρόσημο,
•Μείωση του εξωτερικού χρέους σε λογικά επίπεδα (κάτω του 25%),
•Απόκτηση πυρηνικής τεχνολογίας για ειρηνικούς σκοπούς,
•Ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας ώστε να εξασφαλίζεται η επάρκεια ή και να είναι σε θέση η Τουρκία να κάνει εξαγωγές,
•Απόκτηση ικανότητας παραγωγής προϊόντων υψηλής τεχνολογίας
•Αύξηση του ΑΕΠ στα επίπεδα των ανεπτυγμένων χωρών καθώς και δίκαιη διανομή του.
Σε περίπτωση που φτάσουμε σε αυτό το σημείο δεν χρειάζεται να φωνάζει κανείς πια για περιφερειακές ηγεσίες. Ποιές στρατηγικές πρέπει να χαράξουμε όμως και σε πεδία πρέπει να προγραμματιστούν ώστε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο;
Οι βασικοί άξονες του Στρατηγικού Σχεδίου 2023
Το «Στρατηγικό Σχέδιο 2023» κινείται στους εξής έξι βασικούς άξονες:
•Διεθνείς σχέσεις
•Διεθνής ασφάλεια
•Εσωτερική πολιτική
•Οικονομία
•Εκπαίδευση-Επιστήμες-Τεχνολογία
•Πολιτισμός
Οι αναμενόμενες αλλαγές-εξελίξεις στο παγκόσμιο σύστημα
Λαμβανομένων υπ' όψιν των αλλαγών στο παγκόσμιο σύστημα, επικεντρώνεται στο σχέδιο στις διεθνείς ισορροπίες, όπως αναμένεται να διαμορφωθούν αυτές το 2023. Η βασική διαπίστωση είναι το γεγονός ότι ο κόσμος, μετά 14 χρόνια, θα είναι πολυπολικός. Εκτός από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., μεγάλες δυνάμεις θα είναι και η Κίνα, η Ινδία, η Ρωσία και η Βραζιλία. Το γεγονός αυτό θα επιταχύνει τους ρυθμούς ενσωμάτωσης στην Ε.Ε. Με βάση τις εκτιμήσεις του Σενσόι, η τουρκική εξωτερική πολιτική θα πρέπει να αντιληφθεί την κατάσταση το ταχύτερο δυνατόν:
«Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης πολλοί θεώρησαν ότι οι ΗΠΑ θα παραμείνουν η μοναδική ηγέτιδα δύναμη του κόσμου. Την 11η Σεπτεμβρίου αποκαλύφθηκε η σκληρή πραγματικότητα. Η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία, αντιλήφθηκαν ότι ο μονοπολικός κόσμος δεν έχει μέλλον και προσάρμοσαν τις αγορές τους με βάση τις αναμενόμενες εξελίξεις».
Ενώ το ίδιο διάστημα, η Τουρκία έμεινε προσαρμοσμένη και πιστή στο μονοπολικό σύστημα και δεν κατόρθωσε να εκμεταλλευθεί το μεσοδιάστημα 1990-2000. Για παράδειγμα, το διάστημα εκείνο δεν εφάρμοσε αξιόπιστες πολιτικές για την Κεντρική Ασία, με αποτέλεσμα να είναι εύκολη η επιστροφή της Ρωσίας μετά την άνοδο του Πούτιν και η Τουρκία να παραμεριστεί και να περιθωριοποιηθεί σε αυτόν τον τεράστιας σημασίας χώρο.
Μια από τις προβλέψεις για το μέλλον είναι προς την κατεύθυνση της δημιουργίας περιφερειακών ενώσεων, γεγονός που θα αυξήσει τους σχετικούς ανταγωνισμούς. Τα μικρά κράτη, που θα αντιληφθούν ότι δεν μπορούν από μόνα τους να αντιμετωπίσουν τους μεγάλους και ισχυρούς παίκτες, θα συνασπιστούν σε τέτοιους περιφερειακούς σχηματισμούς και ενώσεις. Από την άλλη πλευρά, θα επεκταθεί η άποψη σύμφωνα με την οποία οι παρεμβάσεις των κρατών στο σύστημα και τα κράτη θα πρέπει να παίξουν έναν πιο εξισορροπητικό ρόλο, στον αντίποδα της πολιτικής του οικονομικού φιλελευθερισμού.
Όσο για τα άλλα θέματα που αφορούν το μέλλον, οι ρόλοι στην ευρωπαϊκή περιπέτεια της Τουρκίας θα αλλάξουν. Από κάποιο σημείο και μετά, η Ε.Ε. θα είναι αυτή που θα επιμένει για την είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. Τα «κράτη-έθνη», σε αντίθεση με όσα λέγονται, δεν θα χάσουν τη δύναμή τους. Οι εθνοτικές συγκρούσεις τον κόσμο θα αυξηθούν και θα ιδρυθούν νέα μικρά κράτη-έθνη.
Τα περιβαλλοντικά προβλήματα θα αυξηθούν και θα αποτελέσουν αιτίας πολιτικών συγκρούσεων. Η έλλειψη νερού θα αποτελέσει ένα από τα προβλήματα της Τουρκίας. Τα υπάρχοντα ύδατα το 2025-2030 θα επαρκούν μόνο για τα 2/3 του πληθυσμού της Μέσης Ανατολής. Η παγκόσμια υπερθέρμανση θα πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, ενώ θα αυξηθεί το πρόβλημα της εξασφάλισης τροφίμων. Το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο θα εξαντληθούν και θα αυξηθούν τα προβλήματα που σχετίζονται με την ενέργεια. Για τον λόγο αυτόν, η Τουρκία, χρησιμοποιώντας σύγχρονη τεχνολογία, θα πρέπει να αποκτήσει και να υλοποιήσει εθνικό πρόγραμμα παραγωγής πυρηνικής ενέργειας.
Η κεντρική δύναμη των εξουσιών θα μειωθεί. Δεν θα υπάρχουν πλέον σταθερές συμμαχίες, όπως την περίοδο του διπολισμού. Η Ρωσία, η Κίνα, οι ΗΠΑ, η Ε.Ε., η Βραζιλία και η Ινδία, θα διευρύνουν την επιρροή τους στον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων. Η Ρωσία θα προσπαθήσει να μεταφέρει την επιρροή που έχει στον Καύκασο και τον Εύξεινο Πόντο στη Μέση Ανατολή. Η Κίνα θα εντείνει το ενδιαφέρον που δείχνει για την Αφρική. Η Τουρκία θα πρέπει να αναλύσει καλά τη διεθνή εικόνα, για να αυξήσει την επιρροή της στη Μέση Ανατολή, στον Καύκασο, στον Εύξεινο Πόντο, στην Ασία, στην Αφρική και στη Λατινική Αμερική.
Συμπερασματικά, βρισκόμαστε στο κέντρο μια περιοχής που χαρακτηρίζεται από κινητικότητα, ασάφεια και ανασφάλεια, κάτι που είναι δύσκολο να αλλάξει μέχρι το 2023. Τα βήματα που θα κάνουμε, μπορούν να φέρουν την Τουρκία σε θέση να ορίζει ακόμα και την ίδια την ατμόσφαιρα ή να την βγάλουν από το παιχνίδι και να τη σύρουν στο αρνητικό πεδίο των μικροεθνικισμών και της αστάθειας.
Η εποχή του Ψυχρού Πολέμου αποτελεί παρελθόν
Το ΝΑΤΟ και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας αποτελούσαν για Δύση και Ανατολή αντίστοιχα τους πιο σημαντικούς σχηματισμούς του Ψυχρού Πολέμου. Η Τουρκία ήταν από τις χώρες που επέλεξαν το ΝΑΤΟ. Μετά το 1990, η παγκόσμια ασφάλεια υπερακόντισε τις απειλές του καπιταλισμού και του κομμουνισμού. Από τότε και στο εξής ήλθαν στο επίκεντρο η τρομοκρατία, οι περιφερειακές συγκρούσεις, το οργανωμένο έγκλημα, τα όπλα μαζικής καταστροφής. Επίσης, άρχισαν να δημιουργούνται περιφερειακοί οργανισμοί ασφάλειας, όπως η Πεντάδα Συνεργασίας της Σαγκάης. Αυτή η κατάσταση θα καθορίσει τη νέα προσέγγιση της Τουρκίας στο θέμα της εθνικής ασφάλειας. Και μιλάμε για την εσωτερική και την εξωτερική ασφάλεια.
Θέματα που θα επηρεάσουν την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της Τουρκίας
Τα θέματα που θα επηρεάσουν την εσωτερική ασφάλεια σε γενικές γραμμές είναι τα εξής:
•οι διαμελιστικές και οι ανατρεπτικές ενέργειες,
•τα δομικά προβλήματα της οικονομίας,
•η αδυναμία οροθέτησης και περιορισμού του εσωτερικού και του εξωτερικού χρέους,
•η στασιμότητα και η μείωση της παραγωγής,
•η διαφθορά και η φτώχεια.
Τα θέματα που θα επηρεάσουν την εξωτερική ασφάλεια σε γενικές γραμμές είναι τα εξής:
•οι προκλήσεις και οι προβοκάτσιες κατά εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων,
•οι λανθασμένες πληροφορίες που παράγονται με στόχο την πρόκληση και τη συνέχιση πολιτισμικών συγκρούσεων,
•η παραγωγή και κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής από τις γειτονικές χώρες,
•η εξάρτηση από ένα και μόνο κράτος στην προμήθεια φυσικού αερίου
•οι κίνδυνοι που μπορεί να προκύψουν από την επανασύσταση του κράτους του Ιράκ.
Τι πρέπει να κάνει η Τουρκία
Η Τουρκία, την επόμενη χρονική περίοδο, πέραν της πολιτικής τήρησης των ισορροπιών, θα πρέπει να ακολουθήσει πολιτικές που θα αυξήσουν την δυνατότητά της να καθορίζει η ίδια τις εξελίξεις στην περιοχή. Θα πρέπει επίσης να παρεμβαίνει στις περιφερειακές και τις παγκόσμιες κρίσεις, για να κατοχυρώσει τον ρόλο της ως περιφερειακή δύναμη και ως παγκόσμιος παίκτης. Τον ρόλο του διαμεσολαβητή και του κατευναστή σε ορισμένες περιπτώσεις θα πρέπει να τον υποστηρίζει και με ειρηνευτικές στρατιωτικές δυνάμεις. Ανάμεσα στα θέματα που θα πρέπει να προσέξει σε αυτή τη νέα αντίληψη για την ασφάλεια η Τουρκία είναι το ζήτημα της κοινωνικής ολοκλήρωσης, η μεταφορά του ζητήματος της τρομοκρατίας στο διεθνές σκηνικό, ο αποκλεισμός της Τουρκίας από τη νέα πολιτική δομή και τη νέα δομή ασφάλειας της Ευρώπης, καθώς και η απόρριψη της περιφερειακής επιρροής της Τουρκίας στην Κεντρική Ασία.
Η πολιτική κατάσταση στην Τουρκία
Όσον αφορά την πολιτική κατάσταση, όπως αυτή αναμένεται να διαμορφωθεί το 2023, το πρώτο πράγμα που έρχεται στον νου του καθενός είναι αν θα συνεχιστεί η διαμάχη γύρω από το θέμα της κοσμικότητας του τουρκικού κράτους και της τουρκικής κοινωνίας.
Όσον αφορά τη γενική κατάσταση, υπάρχουν τα θέματα που αφορούν τη σύγκρουση κέντρου-περιφέρειας, η εξυγίανση της πολιτικής, η αλλαγή της μονοσήμαντης δομής (του κράτους), η προστασία της ατομικής ελευθερίας απέναντι στις κρατικές δομές, οι εξωγενείς (μη πολιτικές) παρεμβάσεις στη δημοκρατία και η κρίση νομιμότητας. Ποια είναι η λύση σε όλα αυτά; Με βάση την πρόταση του Κέντρου, οι λύσεις είναι οι εξής:
•Η αύξηση της συμμετοχής των πολιτών στην πολιτική
•Η διαφύλαξη-προστασία και η τόνωση των πολιτιστικών και κοινωνικών-κοινωνιολογικών διαφορών
•Η εξασφάλιση της ανεξαρτησίας και της ουδετερότητας της Δικαιοσύνης, στα πλαίσια της έννοιας του κράτους δικαίου
•Η αναδόμηση και ο ανασχηματισμός του συστήματος λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων
•Η απάλειψη όλων των απαγορεύσεων από τον νόμο περί λειτουργίας κομμάτων
•Η εξασφάλιση της ισότητας ανάμεσα στα μέλη των κομμάτων
•Η εξάλειψη όλων τον εμποδίων και των απαγορεύσεων που αφορούν τις ατομικές ελευθερίες
•Η επιλογή και υιοθέτηση ενός δίκαιου εκλογικού συστήματος
•Η εμπέδωση της κοινωνικής συναίνεσης και συνεννόησης
Σε περίπτωση που γίνουν τα παραπάνω, τα προβλήματα και οι δυσλειτουργίες θα εξαφανιστούν από μόνες τους.
Τα προβλήματα του πολιτικού συστήματος
Όταν αναφερόμαστε στα κενά και στα προβλήματα λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, το πιο σημαντικό πράγμα που έρχεται στον νου είναι το σύνταγμα. Επιτέλους, η πλειοψηφία της κοινωνίας πιστεύει ότι το Σύνταγμα του 1982 πρέπει να αλλάξει. Με ένα Σύνταγμα που δεν είναι σε θέση να απαντήσει στις προκλήσεις του σήμερα, πώς είναι δυνατόν να προετοιμάσουμε την ισχυρή Τουρκία του 2023! Πρώτα απ' όλα πρέπει να απαλειφθούν τα σημάδια της φιλοσοφίας του ολοκληρωτισμού. Η φράση στο άρθρο 2 «να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα», πρέπει να αλλαχθεί με τη φράση «να στηρίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα», όπως ήταν στο Σύνταγμα του 1961. Θα πρέπει να τεθούν κριτήρια τα οποία θα καθιστούν πιο δυσχερή την απαγόρευση λειτουργίας κομμάτων και ο έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων θα πρέπει να ανατεθεί στον Άρειο Πάγο, αντί στο Συνταγματικό Δικαστήριο. Το δικαίωμα της ενημέρωσης του πολίτη θα πρέπει να κατοχυρωθεί συνταγματικά, ενώ θα πρέπει να οροθετηθεί-περιοριστεί η ασυλία των οργάνων της εκτελεστικής εξουσίας. Οι αρμοδιότητες του προέδρου της δημοκρατίας θα πρέπει να αναθεωρηθούν με βάση το κοινοβουλευτικό σύστημα και οι πράξεις του θα πρέπει να τεθούν υπό τον έλεγχο της Δικαιοσύνης. Οι αποφάσεις της Ανώτατης Στρατιωτικής Συνόδου (Yuksek Askeri Sura, YAS) και του Ύπατου Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων (Hakimler ve Savcilar Yuksek Kurulu, HSYK) θα πρέπει να τεθούν υπό την κρίση των δικαστηρίων. Θα πρέπει να διαλυθεί το Συμβούλιο Επιθεώρησης του Κράτους (Devlet Denetleme Kurulu) και στη θέση του θα πρέπει να ιδρυθεί μηχανισμός ελέγχου του δημοσίου και της κρατικής μηχανής. Η δομή και η λειτουργία του Ύπατου Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων θα πρέπει να επανεξεταστούν, για να εξασφαλιστεί η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και η προσήλωσή του στη δημοκρατία. Θα πρέπει να αυξηθούν τα μέλη του Συνταγματικού Δικαστηρίου και θα πρέπει να αλλάξει η δομή και οι όροι της κλήρωσής τους. Θα πρέπει να καθοριστούν αντικειμενικοί όροι για την εκλογή μελών, η θητεία των οποίων θα πρέπει να οροθετηθεί. Ο Άρειος Πάγος θα πρέπει να αναγνωριστεί ως το ανώτατο δικαστήριο και δεν θα πρέπει να υπάρχει υπηρεσία ή φορέας του δημοσίου που είναι εκτός της αρμοδιότητάς του.
Οικονομικοί στόχοι
Για το 2023 υπάρχουν σημαντικοί στόχοι και για την οικονομία.
•Είναι δυνατόν να επιτευχθεί ρυθμός ανάπτυξης ανάλογος με τα εξωτερικά κεφάλαια που θα καταστεί δυνατόν να εξασφαλιστούν.
•Θα πρέπει να βρεθούν εναλλακτικές πηγές κεφαλαίων, απέναντι στις βραχυπρόθεσμες επενδύσεις και τα μετακινούμενα ξένα κεφάλαια.
•Με βάση την πρόβλεψη ότι το ποσοστό των ιδιωτικών κεφαλαίων στην παγκόσμια οικονομία θα αυξηθεί, η τουρκική οικονομία θα πρέπει να φιλελευθεροποιηθεί και να προσαρμοστεί στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
•Η Τουρκία θα πρέπει να χαράξει και να εφαρμόσει σταθερές και αξιόπιστες πολιτικές εκβιομηχάνισης, για να μετατραπεί από χώρα συναρμολόγησης σε χώρα παραγωγής και εξαγωγός.
•Για να καταστεί δυνατή η μείωση της ανεργίας, θα πρέπει να εκπαιδεύσουμε εξειδικευμένο προσωπικό και να δώσουμε βαρύτητα στα επαγγελματικά σχολεία.
•Θα πρέπει να παρακολουθείται στενά το θέμα της απασχόλησης παράνομων ξένων εργατών.
•Θα πρέπει να συνεχιστεί η εξέλιξη και η βελτίωση του τουριστικού και του τραπεζικού τομέα, καθώς και των τομέων ευρείας απασχόλησης.
•Θα πρέπει να χαραχτούν πολιτικές που θα μετατρέψουν τη γεωργία σε στρατηγικό τομέα, με την παραγωγή και τυποποίηση προϊόντων υψηλής αξίας.
•Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν θα πρέπει να γίνουν με ένα απλοϊκό πνεύμα παραχώρησης εταιρειών και βιομηχανιών σε ξένους και εκτός από τα βραχυπρόθεσμα οφέλη, θα πρέπει να υπολογιστούν με προσοχή και τα προβλήματα που είναι δυνατόν να προκύψουν μακροπρόθεσμα.
Διακόσια χρόνια πρόβλημα ανθρώπινου δυναμικού
Το να κάνεις και να εξετάζεις μεγάλα σχέδια που κρίνουν το μέλλον είναι κάτι που τονώνει την αυτοπεποίθηση. Όμως το πρόβλημα του ανθρώπινου δυναμικού, που δεν κατορθώσαμε να επιλύσουμε τα τελευταία 200 χρόνια, μέχρι το 2023 πρέπει να επιλυθεί.
Η αναπτυξιακή πολιτική που μέχρι σήμερα στηρίζεται κατά 80% στη χρηματοδότηση και κατά 20% στο ανθρώπινο δυναμικό, θα πρέπει να αλλάξει ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση. Για να εκπαιδευτούν και να καταρτιστούν οι γενιές που θα είναι σε θέση να αναλύσουν και να καταλάβουν τη δομή και την πορεία του νέου κόσμου, θα πρέπει να κάνουμε σοβαρά, θαρραλέα και αποφασιστικά βήματα στον τομέα της εκπαίδευσης και της τεχνολογίας.
Η υποχρεωτική εκπαίδευση θα πρέπει να γίνει 12ετής και η ανώτατη εκπαίδευση θα πρέπει να αποκτήσει οικονομική και ακαδημαϊκή αυτοτέλεια. Τα συστήματα εξετάσεων θα πρέπει να συνταχθούν με βάση την επάρκεια της αναλυτικής σκέψης. Θα πρέπει να σταματήσει η φυγή προικισμένων φοιτητών στο εξωτερικό.
Πολιτισμός
Θα πρέπει να αρχίσουν άμεσα καταγραφές που σχετίζονται με τον πολιτισμό, ενώ θα πρέπει να εξασφαλιστεί ο συντονισμός και η κοινή κατεύθυνση του δημοσίου, των τοπικών αρχών και του ιδιωτικού τομέα.
Θα πρέπει επίσης να ληφθούν υπ' όψιν οι πολιτισμικές διαστάσεις των οικονομικών δραστηριοτήτων. Ο τουρισμός θα πρέπει να επεκταθεί και σε άλλες περιοχές, εκτός από τα παράλια της Ανατολής. Θα πρέπει να λυθούν τα προβλήματα υποδομών. Θα πρέπει να επιταχυνθούν οι εργασίες για τη δημιουργία περιοχών τουριστικής ανάπτυξης, περιοχών οικοτουρισμού, πόλεις πολιτιστικού τουρισμού κ.λπ.
Αυτοκινητόδρομοι
Οι αυτοκινητόδρομοι θα πρέπει να καλύψουν το σύνολο της χώρας. Θα κατασκευαστούν δώδεκα καινούργιοι αυτοκινητόδρομοι, συνολικού μήκους 4.773 χιλιομέτρων. Οι κλειστοί αυτοκινητόδρομοι θα πρέπει να διατρέχουν την Τουρκία οριζοντίως και καθέτως.
ΑΕΠ
Το 2023 το ΑΕΠ της Τουρκίας θα ανέλθει στο 1,9 τρισ. δολάρια και το κατά κεφαλήν εισόδημα στα 22 χιλιάδες δολάρια.
Η Τουρκία στις 10 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου
Οι ρυθμοί ανάπτυξης της Τουρκίας μέχρι το 2023 θα κινηθούν γύρω στο 6,7% και η Τουρκία θα ενταχθεί στις δέκα μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου.
Δημογραφικό
Ο πληθυσμός της Τουρκία το 2023 θα φθάσει τα 84 εκατομμύρια. Η ηλικία 0-14 που αποτελεί σήμερα το 31% του συνόλου του πληθυσμού, θα πέσει στο 23% και η ηλικία 15-64, που αποτελεί σήμερα το 64% του συνόλου του πληθυσμού, το 2023 θα φθάσει το 69%. Οι ηλικίες άνω των 65, από το 5% θα φθάσει στα 9%.
Αστικοποίηση
Ο πληθυσμός της υπαίθρου στην Τουρκία θα μειωθεί από το 40% στο 10%.
Τα 26 εκατομμύρια των ανθρώπων που κατοικούν σήμερα στην ύπαιθρο, το 2023 θα γίνουν μόλις 8 εκατομμύρια. Ο πληθυσμός των πόλεων θα αυξηθεί από το 60% που είναι σήμερα στο 90%
Γρήγορα τρένα
Με την ολοκλήρωση των έργων για τα γρήγορα τρένα, η γραμμή Άγκυρα - Κωνσταντινούπολη θα κατεβεί στις τρεις ώρες και η γραμμή Άγκυρα - Σμύρνη στις 3,5 ώρες.
*Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης
Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_6892.html#ixzz0aXKvNtDF
Oι εξελίξεις στο Κουρδικό ζήτημα μετά την απαγόρευση του φιλοκουρδικού κόμματος DTP αναμένεται να εξετασθούν στη τελευταία συνεδρίαση του τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (MGK) για το 2009. Ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών Besir Atalay αναμένεται να ενημερώσει τα μέλη του ΜGK για τα αποτελέσματα της πρόσφατης τριμερούς συνάντησης με Ιρακινούς και Αμερικανούς αξιωματούχους.
Στο μικροσκόπιο θα τεθούν και ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, όπου μετά τις επαφές του Τούρκου πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, κυριαρχεί το αίτημα για αποστολή επιπλέον στρατιωτών στο Αφγανιστάν, τα πιθανά βήματα κατά του πυρηνικού εξοπλισμού του Ιράν, η κατάσταση στο Ιράκ. Επιπλέον, θα γίνει αξιολόγηση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και των συνομιλιών για την εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό.
Την εγχώρια ανάπτυξη ενός ελαφρού επιθετικού ελικοπτέρου προωθεί η υπηρεσία Στρατιωτικών Προμηθειών της Νοτίου Κορέας σύμφωνα με πληροφορίες από στρατιωτικές πηγές. Το πρόγραμμα ονομάζεται Korean Attack Helicopter (KAH) και είναι ένα από τα δύο προγράμματα αγοράς επιθετικών ελικοπτέρων του κορεατικού Στρατού. Το ελικόπτερο που θα προκύψει από το πρόγραμμα KAH θα αντικαταστήσει τα παλαιά ελικόπτερα MD 500 Defender
Το δεύτερο πρόγραμμα αφορά την απόκτηση από το εξωτερικό, επιθετικών αντιαρματικών ελικοπτέρων στα πλαίσια του προγράμματος AH-X. Το ελικόπτερο που θα προκύψει από το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα αντικαταστήσει το ελικόπτερο ΑΗ-1S.
Και τα δύο προγράμματα χαρακτηρίζονται σημαντικά τον κορεατικό Στρατό, παρόλα αυτά όμως το τελευταίο καιρό έχει δημιουργηθεί μια σοβαρή αντίδραση όσον αφορά την παράλληλη αγορά των δύο ελικοπτέρων κυρίως για λόγους οικονομικούς. Όμως μετά από εκτεταμένη διαβούλευση τόσο το κορεατικό ΓΕΕΘΑ όσο και του κορεατικού ΓΕΣ και της υπηρεσίας Στρατιωτικών Προμηθειών αποφασίστηκε η ανάπτυξη και των δύο ελικοπτέρων. Αυτό που απομένει είναι η έγκριση των προγραμμάτων από τον κορεάτη Πρόεδρο.
Για τον λόγο αυτό το κορεατικό Κοινοβούλιο πρόκειται να δαπανήσει 3 εκατ. δολάρια τον επόμενο χρόνο, για την έναρξη της ανάπτυξης του προγράμματος KAH.
Οι ανάγκες του κορεατικού Στρατού όσον αφορά το πρόγραμμα KAΗ περιλαμβάνουν την εγχώρια κατασκευή 260 ελικοπτέρων. Υποψήφιο για αυτό το πρόγραμμα είναι το ελικόπτερο AW 109, της εταιρείας Agusta Westland.
Αξίζει δε να αναφερθεί ότι την παρούσα χρονική περίοδο η Κορέα αναπτύσσει σε συνεργασία με την εταιρεία Eurocopter ένα νέο ελικόπτερο στα πλαίσια του προγράμματος Korean Utility Helicopter το οποίο βασίζεται στο ευρωπαϊκό ελικόπτερο EC 145.
Όσον αφορά το πρόγραμμα AH-X η Κορέα εξετάζει το ενδεχόμενο αγοράς του ελικοπτέρου T-129T το οποίο αναπτύσσεται αυτή την περίοδο για τον τουρκικό Στρατό από τουρκικές εταιρείες και την εταιρεία Agusta Westland. Το πρόγραμμα αφορά την αγορά 36 συνολικά ελικοπτέρων.
Η δεύτερη εναλλακτική πρόταση για το συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι τα αναβαθμισμένα και ανακαινισμένα ελικόπτερα ΑΗ-64D Longbow του αμερικανικού Στρατού.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Με αυξημένο αριθμό παραβιάσεων "υποδέχονται" οι Τούρκοι τα Χριστούγεννα. Συνολικά 12 παραβιάσεις σήμερα, προπαραμονή Χριστουγέννων από 16 τουρκικά μαχητικά, χωρισμένα σε δύο σχηματισμούς. Ο ένας από τους δύο σχηματισμούς ήταν αυτός που το μεσημέρι επισκέφθηκε τα τρία ελληνικά νησιά σε μία πρωτοφανή επίδειξη ισχύος εντός της ελληνικής επικράτειας.
Τα έξι τουρκικά μαχητικά ήτα οπλισμένα και ενεπλάκησαν σε αερομαχία μόνο μία φορά με τα ελληνικά μαχητικά, που όπως έχουμε προαναφέρει σε άλλο σημείωμα, έχουν λάβει την πολιτική εντολή να μην εμπλέκονται σε αερομαχίες με τα τουρκικά.
Βέβαια ένα ερώτημα που υπάρχει είναι υπό ποιές περιστάσεις πρέπει να εμπλέκονται τα ελληνικά μαχητικά και αν με το τρόπο αυτό η απόσταση μεταξύ 6 και 10 ναυτικών μιλίων μήπως de facto ουδετοποιείται.
Μέσα σε όλο αυτό τον ορυμαγδό υπερπτήσεων και παραβιάσεων, το γεγονός ότι τα τουρκικά μαχητικά παρέβησαν και τρεις φορές τους κανόνες του FIR Αθηνών, μοιάζει πταίσμα...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Χριστούγεννα στο "μέτωπο" για τους κατοίκους τριών ακριτικών νησιών, του Φαρμακονησίου, του Αγαθονησίου και των Φούρνων με τέσσερα τουρκικά μαχητικά κρούσης F-4E Terminator 2020 να περνάνε λίγα μέτρα επάνω από τις στέγες των σπιτιών τους μεταξύ 12:18 και 12:22.
Την ίδια στιγμή τέσσερα μαχητικά F-16 προστάτευαν τα F-4 που προέβησαν σε εικονική προσβολή στόχων εδάφους στα νησιά, χωρίς να προχωρήσουν σε υπέρπτηση.
Τα τουρκικά αεροσκάφη αδιαφόρησαν για τα ελληνικά μαχητικά φυλακής που έσπευσαν να τα αναχαιτίσουν και εκτέλεσαν κανονικά την αποστολή τους.
Είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται υπέρπτηση επάνω από τρία ελληνικά νησιά, ταυτοχρόνως και σίγουρα πρόκειται για κλιμάκωση των επιθετικών κινήσεων της Άγκυρας και έγινε την ώρα που έψελναν τα κάλαντα των Χριστουγέννων στους υπουργούς Εθνικής Άμυνας Ευάγγελο Βενιζέλο και Πάνο Μπεγλίτη (αναπληρωτή).
Aλήθεια πως θα αισθανόταν η ελληνική πολιτική ηγεσία, αν προπαραμονή Χριστουγνένων περνούσαν επάνω από τις στέγες των σπιτιών του τα τουρκικά μαχητικά εκτελώντας ασκήσεις προσβολής στόχων εδάφους, όπου οι "στόχοι" είναι τα ίδια τους τα σπίτια;
Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία θα σας ενημερώσουμε άμεσα.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
© Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
