Μπιράντ: οφείλουμε να ακούσουμε τον Βαρθολομαίο για να μην ξεφτιλιστούμε

Δεν συμφωνώ με τον Τούρκο ΥΠΕΞ Νταβούτογλου. Ο Πατριάρχης έχει δίκιο. Το κράτος, στην άγνοιά του για έναν θεσμό τα τελευταία 38 χρόνια, έχει αθετήσει το λόγο του και έχει σταυρώσει τον Πατριάρχη. Όπως διαβάζουμε στο δημοσίευμα του Μεχμέτ Αλί Μπιράντ, η σταύρωση ισχύει μέχρι και σήμερα στο τουρκικό κράτος. Το τουρκικό κράτος δεν «σταυρώνει» μόνο τον πατριάρχη αλλά και τους Τούρκους πολίτες και θεσμούς.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης είναι ηγέτης εκατομμυρίων Ορθόδοξων σε όλο τον κόσμο και κατέχει διεθνές κύρος στην καρδιά μιας μουσουλμανικής χώρας. Και εμείς, αντί να είμαστε περήφανοι γι αυτό, τον υποτιμούμε αποκαλώντας τον πατριάρχη με έδρα την γειτονιά του Φαναριού στην Κωνσταντινούπολη.


Λες και μας ζητούν ή έχουμε το δικαίωμα να αποφασίσουμε. Ακόμα και αν δεν δεχτούμε την οικουμενική του υπόσταση, ο Βαρθολομαίος είναι ένας από τους πιο σημαντικούς θρησκευτικούς λειτουργούς που ζουν στην Κωνσταντινούπολη. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να καλέσει οποιονδήποτε ηγέτη θέλει στο τηλέφωνο. Είναι ένας ηγέτης που εκατομμύρια άνθρωποι θα σταθούν στη γραμμή να του φιλήσουν το χέρι.

Η χώρα αυτή συνεχίζει το δημοσίευμα, έχει ζήσει μέσα στις θεωρίες συνωμοσίας για χρόνια. Το Πατριαρχείο παρουσιάζεται ως ένας θεσμός που προσπαθεί να σπείρει τη διχόνοια μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και να οργανώσει μια εισβολή εναντίον της χώρας. Αν η οικουμενική διάσταση του Πατριάρχη γίνει αποδεκτή, οι άνθρωποι φοβούνται ότι οι Χριστιανοί θα δημιουργήσουν το δικό τους Βατικανό στην Τουρκία. Αυτή η τελείως αλλοπρόσαλλη συνομωσία υποστηρίζεται τόσο από το κράτος, όσο και από τους Τούρκους στρατιωτικούς και τους εθνικιστές.

Το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, AKP ήταν το πρώτο που αντιστάθηκε σε αυτή τη συνωμοσιολογία. Η έλευση του Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία εξομάλυνε τις σχέσεις με τον Πατριάρχη. Συναντιόντουσαν συχνά και ο Τούρκος πρωθυπουργός υποσχέθηκε να προσπαθήσει-και στην ουσία βρήκε-να βρει μια λύση για τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, μια διαμάχη που αιωρείται από το 1971.

Το πρόβλημα του Βαρθολομαίου με την Τουρκία, που ίσως δεν είναι το μοναδικό, είναι ότι δεν λειτουργεί η Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Ακριβώς επειδή παραμένει κλειστή η Σχολή, είναι αδύνατον να χειροτονηθεί οποιοσδήποτε θρησκευτικός λειτουργός στην Κωνσταντινούπολη τα τελευταία 38 χρόνια. Η Τουρκία αναγκάζεται να «εισάγει» εξωτερικούς θρησκευτικούς λειτουργούς από τις 15-10 εκκλησίες της χώρας. Το πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι το Πατριαρχείο περνάει σε λειτουργούς που έχουν εκπαιδευτεί εκτός Χάλκης.

Θα ήθελα να γνωστοποιήσω ότι το Sen Sinod [η Άγια Σύνοδος], η βουλή δηλαδή του Πατριάρχη, κινδυνεύει. Σε μερικά χρόνια δεν θα μπορεί να συνεδριάζει γιατί δεν θα υπάρχουν αρκετοί Τούρκοι υπήκοοι θρησκευτικοί λειτουργοί.

Όπως και να έχει, η Σχολή έκλεισε το 1971, εξαιτίας ενός νόμου που καταργούσε τα Ανώτατα Ιδιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα παρόλο που δεν ήταν Ιδιωτικό Ίδρυμα. Άλλα Ιδρύματα στην πορεία άνοιξαν αλλά το ιεροδιδασκαλείο της Χάλκης παραμένει μέχρι και σήμερα κλειστό. Παρόλο που η Τουρκία έχει υπογράψει την Συνθήκη της Λωζάννης [δική μας σημείωση: η οποία και εγγυάται τον σεβασμό προς τις θρησκευτικές ελευθερίες και τις ελευθερίες των μειονοτήτων], επιμένουμε να την αγνοούμε. Θα μπορούσε επίσης να επαναλειτουργήσει ως θρησκευτικό σχολείο υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας. Δεν το κάναμε.

Για χρόνια περιμέναμε κάποια απάντηση από την Ελλάδα. Ουσιαστικά η Χάλκη ήταν όμηρος σε ένα παιχνίδι εκβιασμού προς την Ελλάδα. Η Τουρκία ζητάει την εκλογή των μουφτήδων της Θράκης από το λαό. Αυτό, συνεχίζει ο αρθρογράφος, είναι ντροπή μας και κατάφωρη αδικία προς το Πατριαρχείο. Είναι η λογική της ανταλλαγής και ο Ερντογάν δεν την είχε δεχτεί. Το έχω δει εγώ με τα μάτια μου. Ο Υπουργός Παιδείας του ΑΚΡ σε πάρα πολλές δηλώσεις του έχει πει: «αν ήταν στη δικαιοδοσία μου, θα την άνοιγα μέσα στις επόμενες 24 ώρες» και έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι πρόκειται για τεράστια αδικία προς το Πατριαρχείο.

Γιατί δεν την επαναλειτουργούμε λοιπόν; Τελευταία ακούμε άλλο τροπάριο: «δεν υπάρχει τζαμί στην Αθήνα…οι μουφτήδες της Θράκης ορίζονται από το κράτος..εμείς γιατί να κάνουμε το χατίρι του πατριάρχη;» Το Πατριαρχείο είναι τουρκικός θεσμός και ο πατριάρχης είναι τούρκος υπήκοος. Τούρκοι θα μορφώνονται στην Σχολή και όλα αυτά θα γίνονται υπό την αιγίδα του Υπουργείο Παιδείας.

Αυτοί που ζουν στην Θράκη είναι όλοι Έλληνες πολίτες. Ως Ευρωπαίοι, έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Ο πατριάρχης αναρωτιέται: «εγώ φταίω που δεν υπάρχει τζαμί στην Αθήνα ή που οι μουφτήδες ορίζονται από το ελληνικό κράτος;»

Σύμφωνα με τη λογική της ανταλλαγής, πιέζει η μία πλευρά πιέζει και η άλλη. Όμως αυτός ο οποίος πιέζεται είναι ένας από μας, ένας Τούρκος και το Πατριαρχείο μας ανήκει. Αντί να το προστατεύουμε, το έχουμε κάνει μπαλάκι. Ο Βαρθολομαίος είναι ένας αξιοσέβαστος και προσεκτικός άνθρωπος.

Πάντα φρόντιζε να τα πηγαίνει καλά με τις Αρχές, επαινώντας την Τουρκία. Δεν χρησιμοποίησε ποτέ την τεράστια θρησκευτική του εξουσία. Αν δηλώνει στα ΜΜΕ ότι «αρκετά πια. Αισθάνομαι σαν να με σταυρώνουν. Δεν έχω άλλη επιλογή παρά να απευθυνθώ στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» οφείλουμε να τον ακούσουμε.

Ο πατριάρχης καλεί τον πρωθυπουργό, τον οποίο θεωρεί φίλο του να τον βοηθήσει. Θέλει να μείνει πιστός στο λόγο του, που έδωσε πριν χρόνια. Η Τουρκία δεν έχει τίποτα να κερδίσει με το να σταυρώνει τον πατριάρχη. Αντιθέτως, θα ξεφτιλιστούμε. Αν επαναλειτουργούσαμε την Θεολογική Σχολή της Χάλκης, θα είναι υπέρ της Άγκυρας. Επίσης, θα βούλωνε και τα στόματα αυτών που μας κριτικάρουν ενώπιον της ΕΕ. Η Τουρκία θα ερχόταν πιο κοντά με τις μειονότητές της.

Αν δεν καταλαβαίνουμε τις άλλες θρησκείες, πως απαιτούμε από την Ευρώπη να κατανοήσει το Ισλάμ; Έχω μπερδευτεί. Γιατί ο πρωθυπουργός δεν κρατάει το λόγο τους; Δεν μπορεί να ξεπεράσει τους θρησκευτικούς ηγέτες που αντιστέκονται; Δεν μπορεί να δείξει το σθένος που έχει δείξει στην περίπτωση των Κούρδων και των Αρμενίων; Ας ακούσουμε επιτέλους τι μας λέει ο Βαρθολομαίος. Αλλιώς και ας μην θυμώσουμε αν τελικά καταφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_8442.html#ixzz0aXOxxTpV