Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Τουρκικός τύπος 22.03.2010


Στην επισκόπηση του τουρκικού τύπου οι εφημερίδες δημοσιεύουν ότι γιορτάστηκε η γιορτή Νεβρούζ σε ολόκληρη την Τουρκία και στις Τούρκικες Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας.

Η Star στην είδηση με τίτλο "Η γλώσσα της Ειρήνης είναι το Νεβρούζ" δημοσιεύει ότι η γιορτή Νεβρούζ γιορτάστηκε με ενθουσιασμό σε ολόκληρη την χώρα. Στην είδηση αναφέρεται ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Abdullah Gül άναψε τη φωτιά Νεβρούζ στην Ankara με ευχές αδελφοσύνης. Ο κ.Gül ανέφερε τα εξής : "Ελπίζω αυτές οι μέρες να φέρουν αμοιβαίο σεβασμό, αγάπη και αλληλεγγύη στην Τουρκία".

Η Zaman με την τίτλο "Ηθική υποστήριξη Νταρφούρ στο Σουδάν, πριν τις γενικές εκλογές " μας πληροφορεί ότι πραγματοποιήθηκε διάσκεψη δωρητών από πλευράς της Τουρκίας και της Αιγύπτου για το Νταρφούρ όπου σύμφωνα με τα δεδομένα των ΗΕ, 4 εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια. Αναφέρεται ότι στη διάσκεψη συμμετείχαν 37 χώρες και εγγυήθηκαν ανθρωπιστική βοήθεια αξίας 850 εκατομμυρίων δολαρίων. Από την άλλη η Τουρκία υποσχέθηκε ότι θα δωρίσει 70 εκατομμύρια δολάρια και θα δώσει προτεραιότητα στα σχέδια που αφορούν την υγεία και την εκπαίδευση. Εξάλλου αναφέρονται οι δηλώσεις του συμπροέδρου της διάσκεψης υπουργού Εξωτερικών Ahmet Davutoğlu ότι η Τουρκία προσπαθεί να εκπληρώσει τις ανθρωπιστικές ευθύνες προς το Νταρφούρ. Στην εφημερίδα διαβάζουμε ότι η Τουρκία τα 4 τελευταία χρόνια έκανε βοήθεια ύψους 150 εκατομμύριων δολαρίων στο Νταρφούρ.

Η Haber Türk η οποία στην είδηση επικαλούμενη στη Berlingske Tidende δημοσιεύει ότι το πολιτιστικό ταμείο των κούρδων στην Κοπεγχάγη δώρισε 118 εκατομμύρια δανικές κορώνες στο τηλεοπτικό κανάλι ROJ TV. Η εφημερίδα γράφει ότι υπάρχουν ισχυρισμοί πως το ταμείο είχε νομιμοποιήσει τα παράνομα έσοδα της τρομοκρατικής οργάνωσης PKK.

Η Yeni Şafak μας πληροφορεί ότι το Ισραήλ το τελευταίο 24ωρο σκότωσε 4 παλαιστινίους. Στην είδηση αναφέρεται ότι ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου πριν την επίσκεψη του στις ΗΠΑ έστειλε επιστολή στην Υπουργό Εξωτερικών της Αμερικής Χίλαρι Κλίντον και σημείωσε ότι δεν θα εγκαταλείψουν την πολιτική που εφάρμοσαν τα τελευταία 42 χρόνια. Στην είδηση αναφέρονται οι δηλώσεις του γγ των ΗΕ Μπαν κι Μουν ο οποίος επισκέφτηκε τη Γάζα ότι δεν μπορούν να αποδεχτούν τους αποκλεισμούς που εφαρμόζει το Ισραήλ στη Γάζα. Από την άλλη τόνισε ότι το Ισραήλ δεν προσπαθεί για την επίλυση των προβλημάτων.

Η Sabah δημοσιεύει τις δηλώσεις του υπουργού Επικρατείας και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ali Babacan ότι η τουρκική οικονομία θα ξεπεράσει γρήγορα τις επιπτώσεις της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Ο υπουργός τόνισε ότι το τελευταίο τρίμηνο του 2009 η Τουρκία δεν αντιμετώπισε οικονομική ύφεση και είναι ελπιδοφόρα τα δεδομένα των τριών πρώτων μηνών της χρονιάς. Τέλος ο Babacan σημείωσε ότι το 2010 θα είναι καλύτερη σε σχέση με την περσινή.

Η τελευταία εφημερίδα είναι η Zaman και μας πληροφορεί σχετικά με την έκκληση των ΗΠΑ στην Ελλάδα ότι πρέπει να εμπιστεύονται την καλή πρόθεση της Τουρκίας. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο "Πρώτο Θέμα" ο πρέσβης της Αμερικής στην Αθήνα Daniel Speckhard ανέφερε ότι η Ελλάδα πρέπει να εμπιστεύεται την καλή θέληση της Τουρκίας για την επίλυση των προβλημάτων. Ο Speckhard την επιστολή του πρωθυπουργού Erdoğan προς τον Παπανδρέου για την επίλυση των προβλημάτων, σχολίασε ως θετικό βήμα.


Read more...

Πακέτο Συνταγματικής Αναθεώρησης Το προσχέδιο του πακέτου προβλέπει σημαντικές μεταρρυθμίσεις


Ανακοινώθηκαν οι λεπτομέρειες του πακέτου συνταγματικής αναθεώρησης το οποίο απασχολεί την επικαιρότητα εδώ και εβδομάδες.

Τα βασικότερα θέματα που συγκαταλέγονται στο σχέδιο συνταγματικής αναθεώρησης είναι ως εξής:

- Θα δοθεί δικαίωμα συλλογικής σύμβασης στους υπαλλήλους.

- Η θετική διάκριση υπέρ των γυναικών και τα Δικαιώματα του Παιδιού, θα τελούν υπό συνταγματική εγγύηση.

-Αρμόδιο για το οικονομικό έλεγχο των πολιτικών κομμάτων θα είναι στο εξής το Ελεγκτικό Συμβούλιο αντί του Συνταγματικού Δικαστηρίου που ήταν μέχρι τώρα.

- Για τις υποθέσεις απαγόρευσης των πολιτικών κομμάτων θα χρειάζεται η προάδεια της Βουλής. Βάσει της αίτησης του Αρχι-εισαγγελέα Δημοκρατίας του Ανώτατου Δικαστηρίου, θα συγκροτηθεί μια επιτροπή υπό την προεδρεία του Προέδρου της Βουλής όπου όλα τα κόμματα θα εκπροσωπούνται με πέντε μέλη. Η κατάθεση αγωγής για την απαγόρευση των πολιτικών κομμάτων θα είναι δυνατή στην περίπτωση που εγκριθεί από τα δύο τρίτα των μελών της επιτροπής σε μυστική ψηφοφορία.

- Οι πολιτικές απαγορεύσεις θα μειωθούν από τα 5 χρόνια σε 3.

- Σχεδιάζεται να υπόκεινται σε δικαστικό έλεγχο οι αποφάσεις αποπομπής του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου.

-Το σχέδιο προβλέπει ριζική αλλαγή στη δομή του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Το Συνταγματικό Δικαστήριο στο εξής θα αποτελείται από 19 μέλη.


- Με το συνταγματικό πακέτο θα είναι δυνατή η εκδίκαση των στρατιωτικών σε πολιτικά δικαστήρια.

- Θα αλλάξει τελείως και η δομή του Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων

- Το Ανώτατο Συμβούλιο Δικαστών και Εισαγγελέων θα αποτελείται από 21 μόνιμα και 10 προσωρινά μέλη. Τα 4 μέλη της επιτροπής θα εκλέγονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ένα μόνιμο και ένα προσωρινό μέλος από τη Γενική Συνέλευση του Ανώτατου Δικαστηρίου, ένα μόνιμο και ένα προσωρινό μέλος από τη Γενική Συνέλευση του Συμβουλίου του Κράτους, 7 μόνιμα και 4 προσωρινά από τους υψηλόβαθμους εισαγγελείς και δικαστές ποινικού δικαίου ενώ 3 μόνιμα και 2 προσωρινά μέλη από τους υψηλόβαθμους εισαγγελείς και δικαστές του διοικητικού δικαίου.

- Με το πακέτο συνταγματικής αναθεώρησης θα καταργηθεί το προσωρινό άρθρο 15 του Συντάγματος το οποίο θα επιτρέπει την εκδίκαση αυτών που πραγματοποίησαν τη στρατιωτική επέμβαση της 12ης Σεπτεμβρίου.

Read more...

ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ 350.000 ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ Συνέδριο του Εμπορικού Επιμελητηρίου Κωνσταντινούπολης στη Κομοτηνή


Την Κομοτηνή επέλεξε το μεγαλύτερο εμπορικό επιμελητήριο της Τουρκίας με τα 350.000 μέλη, αυτό της Κωνσταντινούπολης, για να διοργανώσει την επόμενη εργασιακή συνάντηση εκπροσώπων του.

Μέλη της διοίκησης του Εμπορικού Επιμελητηρίου Κωνσταντινούπολης βρέθηκαν χθες στην πόλη μας για να ανακοινώσουν τις προθέσεις του φορέα τους και φυσικά να προετοιμάσουν το έδαφος. Η ολιγομελής αποστολή συνοδευόμενη από τον μεταφραστή του τουρκικού προξενείου Σερντάρ Καράπατσα έγινε δεκτή από τον πρόεδρο και τους διοικούντες του Επαγγελματικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Ροδόπης.

Ο Κώστας Λιούρτας έκανε μία σύντομη παρουσίαση της περιοχής και εξέφρασε τη διάθεση όλων να βοηθήσουν στη μεγάλη αυτή διοργάνωση. Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Λιούρτας, η Κομοτηνή, «έχει ανάγκη από τέτοιες εκδηλώσεις. Το ίδιο θα κάνουμε και με άλλα επιμελητήρια από τα όμορα κράτη τουλάχιστον. Πρέπει να δώσουμε ένα τόνο διαφορετικό στην Κομοτηνή και ενδεχομένως κι ένα μεροκάματο στην πόλη. Τα πράγματα έχουν στενέψει πάρα πολύ για τον επαγγελματικό κόσμο και κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να έρθουν κάποιοι ξένοι, ώστε να αλλάξουμε κάποια πράγματα».
Τα νούμερα που σχετίζονται μ’ ένα από τα μεγαλύτερα επιμελητήρια αποδεικνύουν τη δυναμική του. Ο φορέας της Κωνσταντινούπολης αντιπροσωπεύει 350.000 επαγγελματίες, οι οποίοι πραγματοποιούν τις μισές εξαγωγές της Τουρκίας. Το γενικό συμβούλιο διοίκησης του επιμελητηρίου αποτελείται από 297 άτομα. Μάλιστα, πρόσφατα ανέλαβε τη διοργάνωση αγώνων της φόρμουλα 1 στην Κωνσταντινούπολη, με χρηματοδότηση της τάξης των 850 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το επιμελητήριο της Κωνσταντινούπολης το τελευταίο διάστημα προσπαθεί να αναβαθμίσει τις εμπορικές σχέσεις του με την Ελλάδα εξ’ ου και η επίσκεψη που είχαν κάνει μέλη του πριν 1,5 χρόνο στην βόρεια Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της οποίας υπογράφηκε πρωτόκολλο συνεργασίας με 15 επιμελητήρια της χώρας μας. Ειδικός τομέας έχει δημιουργηθεί στο εμπορικό επιμελητήριο της Κωνσταντινούπολης εργαζόμενο για την αναβάθμιση των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκία. Οι δίαυλοι επικοινωνίας και εμπορίου θα ανοίξουν, σημείωσε ο Αμπντουλάχ Τσινάρ μέλος, εξηγώντας τι ακριβώς θέλουν να κάνουν στην πόλη μας, «το γενικό συμβούλιο του επιμελητηρίου συγκεντρώνεται κάθε έξι μήνες στα πλαίσια ενός εργασιακού συνεδρίου. Το συνέδριο αυτού του εξαμήνου θέλουμε να το κάνουμε στην Κομοτηνή το πρώτο 15ήμερο του Μαΐου. Ελπίζουμε να έχουμε ευνοϊκούς όρους για να πραγματοποιήσουμε αυτό το συνέδριο. Αν έρθουν οι εκπρόσωποι των 350.000 μελών μας στην περιοχή για το συνέδριο, αυτό σίγουρα θα αναβαθμίσει και την συνεργασία. Επιπλέον συμμετέχουμε και σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα, όπως αυτή της έκθεσης βιβλίου στην Θεσσαλονίκη και μάλιστα είμαστε διοργανωτές της εθνικής συμμετοχής της Τουρκίας».
Οι Τούρκοι επαγγελματίες ενημερώθηκαν και για την έκθεση «Θράκη 2010» που γίνεται το Μάιο στην Κομοτηνή, όπου υποσχέθηκαν ότι θα παραβρεθούν ως επισκέπτες, προετοιμάζοντας έτσι τη συμμετοχή τους για την επόμενη χρονιά ως εκθέτες, εφόσον βέβαια τους ικανοποιήσει το επίπεδο.


Ρεπορτάζ
ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ 350.000 ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Συνέδριο του Εμπορικού Επιμελητηρίου Κωνσταντινούπολης στη Κομοτηνή
20.03.2010
Προγραμματίζεται να γίνει το πρώτο 15νθήμερο του Μαΐου, ενώ αποστολή επιχειρηματιών θα επισκεφτεί την έκθεση «Θράκη 2010»
Μέλη του βρέθηκαν χθες στην πόλη μας και συναντήθηκαν με τη διοίκηση του Επαγγελματικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Ροδόπης, προετοιμάζοντας το έδαφος

Ρεπορτάζ Δήμητρα Συμεωνίδου
Την Κομοτηνή επέλεξε το μεγαλύτερο εμπορικό επιμελητήριο της Τουρκίας με τα 350.000 μέλη, αυτό της Κωνσταντινούπολης, για να διοργανώσει την επόμενη εργασιακή συνάντηση εκπροσώπων του.
Μέλη της διοίκησης του Εμπορικού Επιμελητηρίου Κωνσταντινούπολης βρέθηκαν χθες στην πόλη μας για να ανακοινώσουν τις προθέσεις του φορέα τους και φυσικά να προετοιμάσουν το έδαφος. Η ολιγομελής αποστολή συνοδευόμενη από τον μεταφραστή του τουρκικού προξενείου Σερντάρ Καράπατσα έγινε δεκτή από τον πρόεδρο και τους διοικούντες του Επαγγελματικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Ροδόπης.
Ο Κώστας Λιούρτας έκανε μία σύντομη παρουσίαση της περιοχής και εξέφρασε τη διάθεση όλων να βοηθήσουν στη μεγάλη αυτή διοργάνωση. Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Λιούρτας, η Κομοτηνή, «έχει ανάγκη από τέτοιες εκδηλώσεις. Το ίδιο θα κάνουμε και με άλλα επιμελητήρια από τα όμορα κράτη τουλάχιστον. Πρέπει να δώσουμε ένα τόνο διαφορετικό στην Κομοτηνή και ενδεχομένως κι ένα μεροκάματο στην πόλη. Τα πράγματα έχουν στενέψει πάρα πολύ για τον επαγγελματικό κόσμο και κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να έρθουν κάποιοι ξένοι, ώστε να αλλάξουμε κάποια πράγματα».
Τα νούμερα που σχετίζονται μ’ ένα από τα μεγαλύτερα επιμελητήρια αποδεικνύουν τη δυναμική του. Ο φορέας της Κωνσταντινούπολης αντιπροσωπεύει 350.000 επαγγελματίες, οι οποίοι πραγματοποιούν τις μισές εξαγωγές της Τουρκίας. Το γενικό συμβούλιο διοίκησης του επιμελητηρίου αποτελείται από 297 άτομα. Μάλιστα, πρόσφατα ανέλαβε τη διοργάνωση αγώνων της φόρμουλα 1 στην Κωνσταντινούπολη, με χρηματοδότηση της τάξης των 850 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το επιμελητήριο της Κωνσταντινούπολης το τελευταίο διάστημα προσπαθεί να αναβαθμίσει τις εμπορικές σχέσεις του με την Ελλάδα εξ’ ου και η επίσκεψη που είχαν κάνει μέλη του πριν 1,5 χρόνο στην βόρεια Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της οποίας υπογράφηκε πρωτόκολλο συνεργασίας με 15 επιμελητήρια της χώρας μας. Ειδικός τομέας έχει δημιουργηθεί στο εμπορικό επιμελητήριο της Κωνσταντινούπολης εργαζόμενο για την αναβάθμιση των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκία. Οι δίαυλοι επικοινωνίας και εμπορίου θα ανοίξουν, σημείωσε ο Αμπντουλάχ Τσινάρ μέλος, εξηγώντας τι ακριβώς θέλουν να κάνουν στην πόλη μας, «το γενικό συμβούλιο του επιμελητηρίου συγκεντρώνεται κάθε έξι μήνες στα πλαίσια ενός εργασιακού συνεδρίου. Το συνέδριο αυτού του εξαμήνου θέλουμε να το κάνουμε στην Κομοτηνή το πρώτο 15ήμερο του Μαΐου. Ελπίζουμε να έχουμε ευνοϊκούς όρους για να πραγματοποιήσουμε αυτό το συνέδριο. Αν έρθουν οι εκπρόσωποι των 350.000 μελών μας στην περιοχή για το συνέδριο, αυτό σίγουρα θα αναβαθμίσει και την συνεργασία. Επιπλέον συμμετέχουμε και σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα, όπως αυτή της έκθεσης βιβλίου στην Θεσσαλονίκη και μάλιστα είμαστε διοργανωτές της εθνικής συμμετοχής της Τουρκίας».
Οι Τούρκοι επαγγελματίες ενημερώθηκαν και για την έκθεση «Θράκη 2010» που γίνεται το Μάιο στην Κομοτηνή, όπου υποσχέθηκαν ότι θα παραβρεθούν ως επισκέπτες, προετοιμάζοντας έτσι τη συμμετοχή τους για την επόμενη χρονιά ως εκθέτες, εφόσον βέβαια τους ικανοποιήσει το επίπεδο.

ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Ελληνοτουρκική συνάντηση επιμελητήριων στην Κομοτηνή
Θα πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο, ενώ τον Ιούνιο αντίστοιχη διοργάνωση θα φιλοξενηθεί στην Αδριανούπολη

Η Κομοτηνή και η Αδριανούπολη επιλέχτηκαν από τις κεντρικές ενώσεις επιμελητηρίων Ελλάδας και Τουρκίας για τη διοργάνωση δύο μεγάλων συναντήσεων. Το πρώτο τουρκοελληνικό φόρουμ θα πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο στην τουρκική πόλη και το δεύτερο ελληνοτουρκικό φόρουμ τον Σεπτέμβριο στην Κομοτηνή. Οι λεπτομέρειες των δύο φορέων βρίσκονται ακόμα στο στάδιο της επεξεργασίας, αλλά το ενδιαφέρον είναι μεγάλο. Αυτό αποδεικνύουν οι δηλώσεις του μέλος του Εμπορικού Επιμελητηρίου Κωνσταντινούπολης Μεχμέτ Δεβελίογλου, «αναζητούμε νέες αγορές και πιστεύουμε ότι η θέση της Τουρκίας ως βασικός παίκτης στην παγκόσμια οικονομία οφείλεται και στις εργασίες του επιμελητηρίου της Κωνσταντινούπολης. Πιστεύουμε ότι και η Ελλάδα και η Τουρκία πρέπει να αδράξουν όλες τις ευκαιρίες, ώστε οι ελληνοτουρκικές σχέσεις της οικονομίας να πάνε προς το καλύτερο».
Στο επίκεντρο επιχειρηματικών συναντήσεων θα βρεθεί η Κομοτηνή το επόμενο χρονικό διάστημα, τις οποίες πρέπει να βρει τρόπο να εκμεταλλευτεί προς όφελος της ανάπτυξης.

Read more...

Τουρκία «Η επιστροφή στο Ισλάμ είναι η εκδίκηση των καταπιεσμένων»


Ποτέ άλλοτε το οικοδόμημα του Κεμάλ Ατατούρκ στη γείτονα δεν έχει γνωρίσει τόσους κλυδωνισμούς όσο στις μέρες μας. Οχι μόνο από τον αποφασισμένο ηγέτη του «λάιτ» Ισλάμ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά κυρίως από τα ίδια τα υλικά κατασκευής του που είχαν ημερομηνία λήξης. Ο καθηγητής Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Κύπρου Νιαζί Κιζίλγιουρεκ ξεδιπλώνει τις αντιφάσεις μιας λογικής που θέλησε να αναμορφώσει την Τουρκία με το ζόρι κι εξηγεί γιατί ο κεμαλισμός είναι καταδικασμένος ή να προσαρμοστεί ή να καταρρεύσει, με τρόπο μάλιστα οδυνηρό. Το τελευταίο αφορά κι εμάς.
Ογδόντα εφτά χρόνια από τότε που ο Κεμάλ Ατατούρκ εξελέγη προσωρινός πρόεδρος της Τουρκίας (Απρίλιος 1923) και 86 από τότε που με απόφασή του καταργήθηκε το Χαλιφάτο (Μάρτιος 1924), ο κεμαλισμός στην Τουρκία μοιάζει να βρίσκεται στριμωγμένος στη γωνία. Το πορτρέτο του «πατέρα των Τούρκων» εξακολουθεί να δεσπόζει παντού. Το διαπεραστικό και βλοσυρό του βλέμμα, όμως, που δεκαετίες τώρα παρακολουθεί τη μακρά πορεία των παιδιών του προς τον «εκδυτικισμό» σκιάζεται από έκπληξη, ίσως και οργή. Το έθνος-κράτος που δημιούργησε πάνω στα συντρίμμια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον «ορθό δρόμο» που εκείνος χάραξε. Τα παιδιά του, οι Τούρκοι, δεν τον υπακούν πια και στρέφουν το δικό τους βλέμμα στο ισλαμικό τους παρελθόν, το οποίο αυτός με το καρότο, αλλά πιο πολύ με το μαστίγιο πίστεψε ότι θα εξοβέλιζε για πάντα. Ακόμα και οι θεματοφύλακες της κληρονομιάς του, οι στρατιωτικοί, όταν δεν είναι στη φυλακή βρίσκονται απομονωμένοι στο υπό πολιορκία «βαθύ κράτος», το άλλοτε πανίσχυρο οχυρό τους.

Το κεμαλικό τείχος, μέσα στο οποίο έννοιες όπως εθνική ταυτότητα, πρόοδος, εκκοσμίκευση επιβλήθηκαν διά πυρός και σιδήρου, έχει παντού ρωγμές. Ο καθηγητής στο τμήμα Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου Νιαζί Κιζίλγιουρεκ έχει δώσει μάχες κατά του εθνικισμού και των δύο κοινοτήτων του νησιού, θεωρώντας τους υπαίτιους της «πράσινης γραμμής». Συγγραφέας μεταξύ άλλων και του βιβλίου «Κεμαλισμός: Η γένεση και η εξέλιξη της επίσημης ιδεολογίας της σύγχρονης Τουρκίας» (Μεσόγειος 2006), εντοπίζει τα τρωτά σημεία και τις δομικές αστοχίες του κεμαλικού οικοδομήματος, που είναι αυτές που προετοιμάζουν το τέλος του.
Τι πιστεύετε ότι ήταν αυτό που έκανε τον Κεμάλ… κεμαλιστή; «Ο Ατατούρκ ανήκει σ’ εκείνη τη γενιά των Νεοτούρκων που διαμόρφωσαν μια κοσμοαντίληψη σε μια εποχή που η Οθωμανική Αυτοκρατορία βρισκόταν σε διαδικασία αποσύνθεσης. Κύρια χαρακτηριστικά αυτής της κοσμοαντίληψης ήταν η στροφή προς τον τουρκικό εθνικισμό, προς μία “ε- πιστημονική αντίληψη” υπό την επιρροή του θετικισμού, η ισχυρή βούληση για πρόοδο και ο περιορισμός της επιρροής της θρησκείας, την οποία θεωρούσαν κύριο αίτιο για την υπανάπτυξη της τουρκικής κοινωνίας. Πρόκειται για μία κοσμοαντίληψη ελιτίστικη, που μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως μία “πεφωτισμένη δεσποτεία”. Αυτές οι αντιλήψεις βρίσκουν την πιο ριζοσπαστική έκφρασή τους στο πρόσωπο του Κεμάλ».
Αν συμφωνείτε ότι οι λέξεις εκδυτικισμός – εκσυγχρονισμός, πολιτισμός, τουρκικό έθνος είναι λέξεις- κλειδιά της κεμαλικής αναμόρφωσης, ποιο περιεχόμενο έδωσε σε καθεμία από αυτές το καθεστώς; «Η πορεία για τον εκσυγχρονισμό ξεκινάει πολύ πιο πριν από τον κεμαλισμό. Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία η κυριαρχούσα ελίτ αποφάσισε να εκσυγχρονίσει τους θεσμούς σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει την επιβίωση της αυτοκρατορίας – ιδιαίτερα μετά την Ελληνική Επανάσταση, μια επανάσταση που υπέδειξε τις αδυναμίες του οθωμανικού κράτους. Ετσι, ξεκίνησε μια αναζήτηση για εκσυγχρονισμό εν όψει της υπεροχής του δυτικού κόσμου. Οι μουσουλμάνοι στοχαστές, Αραβες και Τούρκοι, που είχαν επηρεαστεί από τις ευρωπαϊκές ιδέες, εισήγαγαν στοιχεία του ευρωπαϊκού πολιτισμού στον οθωμανο-ισλαμικό κόσμο, επιχειρώντας να συνδέσουν τον εκσυγχρονισμό με την ισλαμική παράδοση. Για παράδειγμα, ο Ζιγιά Γκιοκάλπ προωθούσε μιαν αντίληψη του εκσυγχρονισμού διαχωρίζοντας την κουλτούρα από τον πολιτισμό, όπου ο πολιτισμός σηματοδοτούσε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και σήμαινε την τεχνογνωσία, ενώ η κουλτούρα συνδεόταν με την παράδοση. Ο Κεμάλ, που ριζοσπαστικοποίησε τον οθωμανικό εκσυγχρονισμό απορρίπτοντας το διαχωρισμό κουλτούρας και πολιτισμού, ταύτισε τον εκσυγχρονισμό με τον δυτικό πολιτισμό. Γι’ αυτόν ένας ήταν ο πολιτισμός, ο δυτικός, στον οποίο έπρεπε να ενταχθεί και ο τουρκικός λαός. Για τον Κεμάλ εκσυγχρονισμός σήμαινε εκδυτικισμός, που με τη σειρά του σήμαινε “εξανθρωπισμός”».
Ο εκδυτικισμός, συνεπώς, περιλάμβανε αναγκαστικά και την εκκοσμίκευση της τουρκικής κοινωνίας. «Η εκκοσμίκευση είναι ο βασικός πυλώνας της κεμαλικής ιδεολογίας, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στη βούληση για “αλλαγή πολιτισμού” από τη μια και στη διαμόρφωση του τουρκικού έθνους από την άλλη. Μέσα από την εκκοσμίκευση ο Ατατούρκ περιόριζε σημαντικά την επιρροή του Ισλάμ, γενικά στις δημόσιες υποθέσεις και συγκεκριμένα στην ταυτότητα του τούρκου πολίτη. Με την κοσμικότητα ο Κεμάλ δεν διαχώριζε μόνο τη θρησκεία από την Πολιτεία, αλλά προωθούσε έναν νέο τρόπο ζωής στα πρότυπα του δυτικού πολιτισμού».
Ο αγροτικός κόσμος της Τουρκίας καμιά σχέση δεν είχε με αυτόν των μεγάλων πόλεων. Οταν η μεγάλη εσωτερική μετανάστευση έφερε σε επαφή το κέντρο με την περιφέρεια αποκαλύφθηκαν οι διαφορές και η «πολιτισμένη» κεμαλική Τουρκία άρχισε να υποχωρεί από την επέλαση του μουσουλμανικού της παρελθόντος Μια τέτοιου είδους αναμόρφωση της κοινωνίας, όμως, απαιτεί αν όχι τη συναίνεση, τουλάχιστον την ανοχή του λαού. Πώς έγινε αυτό; «Είναι υπερβολικό να μιλήσουμε για ανοχή και αδύνατο για συναίνεση. Η αναμόρφωση της κοινωνίας εκ των άνω επιβλήθηκε μέσα από την κρατική βία και τον ιδεολογικό εξαναγκασμό, στο πλαίσιο ενός μονοκομματικού συστήματος που διήρκεσε 27 χρόνια. Η κεμαλική ιδεολογία απέτυχε στη δημιουργία ηγεμονίας με την αντίληψη του Αντόνιο Γκράμσι και εξανάγκασε την κοινωνία να αναδιαμορφωθεί με έντονη κρατική παρέμβαση. Ο τουρκικός λαός δεν επαναστάτησε κατά της κεμαλικής επιβολής, ούτε όμως ενσωμάτωσε τις κεμαλικές αρχές και αξίες».
Ετσι, όμως, ο κεμαλισμός μοιάζει να έδεσε το κάρο μπροστά από το άλογο. «Οι κεμαλιστές πίστευαν στον εκσυγχρονισμό εκ των άνω. Σκέφτονταν να πραγματοποιήσουν τον κοινωνικό μετασχηματισμό με νομοθετικά μέτρα και γενικότερα με μεθόδους “κοινωνικής μηχανικής”. Ετσι εμφανίζονται δύο κόσμοι, εντελώς χωριστοί, που έρχονται σε σύγκρουση. Ο ένας είναι αγροτικός, παραδοσιακός και υπανάπτυκτος και ο άλλος αστικός, μοντέρνος και ανεπτυγμένος. Ο κεμαλισμός, πέραν αυτού του διχασμού, οδήγησε σε ένα ηθικό κενό: ενώ καταπολέμησε τις παραδοσιακές αξίες, απέτυχε στην καλλιέργεια νέων αξιών, κοινά αποδεκτών».
Καλλιέργησε, όμως, το δόγμα «ένα κράτος, ένας λαός, ένας αρχηγός» ο Κεμάλ. Οι «άλλοι», οι μη Τούρκοι, ποια θέση μπορεί να είχαν σ’ αυτό το μόρφωμα; «Θα ήταν σωστό να διαχωρίσουμε την έννοια “οι άλλοι” στους μη μουσουλμάνους (Ελληνες, Εβραίους, Αρμενίους) και στους μουσουλμάνους μη Τούρκους – δηλαδή, τους Κούρδους. Οι μη μουσουλμάνοι αναγνωρίστηκαν ως μειονότητες με τη Συνθήκη της Λοζάνης και εξασφάλισαν δικαιώματα· παρ’ όλα αυτά, στην καθημερινή λειτουργία ήταν θύματα αυτής της διάκρισης. Για παράδειγμα, υπήρχαν επαγγέλματα που απαγορεύονταν στους μη μουσουλμάνους. Οσον αφορά τους Κούρδους, η Τουρκική Δημοκρατία δεν αναγνώρισε την ύπαρξή τους, με αποτέλεσμα να πέσουν θύματα μιας κρατικής πολιτικής της αφομοίωσης και του εκτοπισμού».
Να αναζητήσουμε, λοιπόν, και τις ρίζες τις εισβολής στην Κύπρο στην κεμαλική ιδεολογία; «Με την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας ο Κεμάλ περιόρισε το πεδίο δράσης του τουρκικού εθνικισμού στο πλαίσιο των επίσημων συνόρων της Τουρκίας. Αποφεύγει την παντουρκιστική ιδεολογία της αλύτρωτης – επεκτατικής πολιτικής. Η Τουρκία ασχολείται με την Κύπρο πρώτη φορά στη δεκα- ετία του ‘50 με την ενθάρρυνση της αποικιοκρατικής Μεγάλης Βρετανίας από τη μια και με τη συστηματική παράκληση της τουρκοκυπριακής ηγεσίας από την άλλη. Αντιδρά αποφασιστικά κατά της πολιτικής της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα και μιλά για τα γεωπολιτικά συμφέροντά της. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘50, με την ενθάρρυνση της αποικιακής κυβέρνησης, κατασκευάστηκε η πολιτική της διχοτόμησης ως εθνική πολιτική. Το 1960 η Τουρκία συνέβαλε σημαντικά στην ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, της οποίας ήταν εγγυήτρια δύναμη μαζί με την Ελλάδα και την Αγγλία. Μια σειρά από ταραχές στο νησί επανέφεραν στο προσκήνιο την πολιτική της διχοτόμησης. Τελικά, με το πραξικόπημα της Χούντας κατά του Μακάριου, άναψε το πράσινο φως στην Τουρκία για τη γεωγραφική διχοτόμηση της Κύπρου. Στη συνέχεια, όμως, η Τουρκία απέτυχε να εξασφαλίσει την “πολιτική διχοτόμηση” και αναγκάστηκε να εμπλακεί από την τουρκοκυπριακή ηγεσία στις συνομιλίες για εγκαθίδρυση μιας ομόσπονδης πολιτείας στην Κύπρο. Σήμερα ιδιαίτερα, η πορεία των ευρω-τουρκικών σχέσεων επιβάλλει την επίλυση του Κυπριακού μακριά από την “πολιτική διχοτόμηση”. Συνεπώς, θα ήταν λανθασμένο να αναζητηθούν οι ρίζες της διχοτόμησης στην κεμαλική ιδεολογία».
Η Ελλάδα διαδραμάτισε κάποιον ρόλο στην εδραίωση του κεμαλισμού; «Η άνοδος του Κεμάλ συνδέεται άμεσα με τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Η παρουσία του ελληνικού στρατού στη Μικρασία έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κινητοποίηση του μουσουλμανικού πληθυσμού της Ανατολής και στη συσπείρωσή του γύρω από τον Κεμάλ. Μετά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, παρόλο που ο Κεμάλ στράφηκε κατά του οθωμανο-ισλαμικού παρελθόντος, δεν έπαψε να κάνει αναφορά στους Ελληνες ως “οι άλλοι”, για την επιβολή των μεταρρυθμίσεών του. Χαρακτηριστι- κό παράδειγμα είναι όταν για πρώτη φορά παρουσίασε το καπέλο και κάλεσε τους άντρες να πετάξουν το φέσι τους, λέγοντάς τους ότι το φέσι είναι “ελληνικό”!»
Και η κοινωνία πειθάρχησε… Ομως, η πολιτική, η οικονομία, η δημόσια και η ιδιωτική σφαίρα, τομείς σαφώς διαχωρισμένοι στη Δύση, τι ρόλο έχουν στον πλανήτη του κεμαλισμού; «Η κεμαλική ιδεολογία αρχικώς στράφηκε κατά των φιλελεύθερων και αριστερών αντιλήψεων. Για τους τότε κεμαλιστές δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις και η κοινωνία ήταν ένα οργανικό σύνολο, χωρίς διαφοροποιήσεις και χωρίς συγκρούσεις. Αυτή ήταν και η βασική αντίληψη που οδήγησε στο μονοκομματικό σύστημα· αφού “δεν υπήρχαν” τάξεις, δεν χρειάζονταν πολιτικά κόμματα. Σ’ αυτήν την αντίληψη η κοινωνία ήταν η προέκταση του κράτους και ο Κεμάλ ήταν ο “πατέρας” της μεγάλης αυτής οικογένειας».
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το μέχρι τότε μονολιθικό καθεστώς επέτρεψε τον πολυκομματισμό. Ποιες ήταν οι επιπτώσεις; «Με τις πρώτες ελεύθερες εκλογές μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (ΡΛΚ) του Κεμάλ απομακρύνθηκε από την εξουσία και στη θέση του ήρθε το Δημοκρατικό Κόμμα του Μεντερές. Το Δημοκρατικό Κόμμα διαχώρισε τη θέση του από το ΡΛΚ, ιδιαίτερα σε σχέση με τη θρησκεία. Υποσχέθηκε περισσότερες θρησκευτικές ελευθερίες, πράγμα που το έκανε δημοφιλές. Ο Μεντερές δήλωνε ότι οι κεμαλικές μεταρρυθμίσεις πρέπει να διαχωριστούν σ’ αυτές που εμπεδώθηκαν από το λαό και σ’ αυτές που δεν εμπεδώθηκαν. Ετσι επέτρεψε τη λειτουργία των θρησκευτικών ταγμάτων και απομακρύνθηκε από την αυστηρή εκκοσμίκευση των κεμαλιστών. Ο Ντεμιρέλ, συνεχιστής του Μεντερές μετά τον απαγχονισμό του τη δεκαετία του ‘60, τήρησε παρόμοια γραμμή. Η πολιτική αυτή, χωρίς να απορρίπτει τον εκδυτικισμό της χώρας, επανεισήγαγε το στοιχείο της παράδοσης στον δημόσιο χώρο».
Οπότε άνοιξε μια κερκόπορτα στο Ισλάμ. «Από την ώρα που η πολιτική ελίτ αναγκάστηκε να αναζητήσει την ψήφο του πολίτη, ξεκίνησαν και τα ανοίγματα προς το Ισλάμ. Αυτό είναι μία απόδειξη ότι οι κεμαλικές μεταρρυθμίσεις των δεκαετιών του ‘20 και του ‘30 δεν είχαν αγκαλιαστεί από την ευρύτερη μάζα».
Εκτοτε ο στρατός υπήρξε ο θεματοφύλακας του κεμαλισμού, που με πραξικοπήματα επέστρεφε την «ξεστρατισμένη» χώρα στον ορθό δρόμο, παραχώνοντας κάθε κοινωνική διεργασία κάτω από το χαλί. Αυτό, όμως, δεν ήταν βασική αδυναμία του καθεστώτος; «Μετά το πρώτο πραξικόπημα του ‘60, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχουν ορίσει τα σύνορα του πολιτικού χώρου μέσα στον οποίο επιτρέπεται στους πολιτικούς να κινηθούν. Αυτό το σύστημα της κηδεμονίας περιόρισε την πολιτική δράση. Η αδυναμία του πολιτικού καθεστώτος προέκυψε ως αποτέλεσμα αυτού του κηδεμονικού συστήματος. Οταν οι ένοπλες δυνάμεις έκριναν ότι αυτά τα όρια παραβιάζονταν, επενέβαιναν. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Τσεβίκ Μπιρ, πρώην υπαρχηγού του Γενικού Επιτε- λείου Στρατού και ενός από τους κύριους αρχιτέκτονες του πραξικοπήματος της 28ης Φεβρουαρίου ‘97, που απομάκρυνε τον ισλαμιστή ηγέτη Ερμπακάν από την εξουσία: “Στην Τουρκία έχουμε μία σύζευξη του Ισλάμ με τη δημοκρατία [...]. Παιδί αυτού του γάμου είναι η κοσμικότητα. Αυτό το παιδί κάποτε αρρωσταίνει. Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις είναι ο γιατρός που σώζει το παιδί”».
Και μετά ήρθε ο Ερντογάν. Ηταν η εκδίκηση της υποτιμημένης από τους κεμαλιστές δυναμικής του Ισλάμ; «Μετά το πραξικόπημα της 28ης Φεβρουαρίου το ισλαμικό κίνημα εισήλθε σε νέα φάση. Οι μουσουλμάνοι νεωτεριστές, όπως οι Ερντογάν και Γκιούλ, διαχώρισαν τη θέση τους από τον παραδοσιακό ισλαμικό ηγέτη Ερμπακάν. Αντιλή- φθηκαν ότι, αν δεν αναθεωρήσουν τη θέση τους, δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν στην κεμαλική Τουρκία. Από περιφερειακό ισλαμικό κίνημα κινούνται προς μία συντηρητική αντίληψη της πολιτικής, που τους επιτρέπει να ενταχθούν στον κεντρώο χώρο της πολιτικής ζωής. Από την άλλη, πρώτη φορά τα μέλη νεωτεριστών του ισλαμικού κινήματος γίνονται θερμοί υποστηρικτές της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. Εχουν πλήρη επίγνωση ότι σε μια Τουρκία μακριά από την Ε.Ε. δεν μπορούν να επιβιώσουν ως πολιτική παράταξη. Η επιστροφή της “καταπιεσμένης παράδοσης” ξεκίνησε ουσιαστικά με το πέρασμα στο πολυκομματικό σύστημα.
»Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μετά το πολυκομματικό σύστημα επικράτησε η συντηρητική γενιά των πολιτικών, όπως ήταν οι Μεντερές, Ντεμιρέλ και Οζάλ, που έβλεπαν την ισλαμική παράδοση με περισσότερη ανεκτικότητα. Ακόμα και ο κεμαλικός στρατός δεν μπορούσε να αγνοήσει την επιρροή της θρησκείας στην τουρκική κοινωνία και καλλιέργησε μετά το πραξικόπημα του ‘80 την τουρκο-ισλαμική σύνθεση, πράγμα που βοήθησε στη νομιμοποίηση του Ισλάμ. Ο Ερντογάν και οι συνεργάτες του εμφανίστηκαν στην πολιτική σκηνή με το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, σε μια φάση που είχαν καταρρεύσει τα κόμματα του κεντρώου χώρου. Η επιτυχία τους να κερδίσουν τις εκλογές το 2002 σηματοδοτεί μια νέα φάση στη νεότερη ιστορία της Τουρκίας. Οντως, από τη μια, είναι η “εκδίκηση” των καταπιεσμένων και, από την άλλη, σηματοδοτεί και μια σχετική επιτυχία του κεμαλισμού. Διότι είναι το κεμαλικό κοσμικό κράτος που στο τέλος υποχρέωσε το ισλαμικό κίνημα να μεταμορφωθεί, να κινηθεί προς το κέντρο, πράγμα που δεν αναγνωρίζουν οι ίδιοι οι κεμαλιστές».
Το «μπρα ντε φερ» της ισλαμικής κυβέρνησης Ερντογάν με τους κεμαλιστές θα έχει νικητές και ηττημένους ή πρόκειται για έναν τακτικό ελιγμό των τελευταίων – που ανέχονται, παρακολουθούν και περιμένουν τη δική τους ώρα; «Σίγουρα, υπάρχουν πολλοί κεμαλιστές που περιμένουν τη δική τους ώρα· όμως, η ώρα αυτή μάλλον δεν θα έρθει ποτέ. Και αυτό, όχι μόνο επειδή υπάρχει ένας ισχυρός άνδρας σαν τον Ερντογάν, αλλά λόγω της ευρύτερης εξέλιξης της τουρκικής κοινωνίας. Ο κεμαλισμός στη χώρα είναι στριμωγμένος στη γωνία. Η Τουρκία του 21ου αιώνα διαφέρει πολύ από την εποχή που ο κεμαλισμός εδραιώθηκε. Η εποχή των πραξικοπηματιών φαίνεται ότι έχει κλείσει οριστικά. Ακόμα και να προέκυπτε ένα πραξικόπημα, αυτό θα οδηγούσε στην ολοκληρωτική απόρριψη του στρατού από το λαό. Η διεθνής συγκυρία έχει αλλάξει πλέον πολύ και δεν ευνοείται η στρατιωτική παρέμβαση στα πολιτικά τεκταινόμενα».
ίνεται οξύμωρο, από τη μια, το ισλαμικό κόμμα του Ερντογάν άλλοτε να απαιτεί και άλλοτε να παρακαλεί την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. και, από την άλλη, το στρατιωτικο-γραφειοκρατικό κεμαλικό κατεστημένο, θεματοφύλακας υποτίθεται του εκδυτικισμού, να αντιμετωπίζει πότε με καχυποψία και πότε με καιρο- σκοπισμό την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. «Η κεμαλική ελίτ σήμερα αντιμετωπίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας με καχυποψία, θεωρώντας την ως μία απειλή κατά των κεμαλικών παραμέτρων. Α- ντιλαμβάνεται ότι μέσα από την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας περιορίζεται η εξουσία της και αποκτούν δύναμη οι “άλλοι” (οι Κούρδοι, οι πιστοί μουσουλμάνοι, οι φιλελεύθεροι, οι δημοκράτες), αυτοί που η ίδια χαρακτήρισε ως πηγή απειλής. Ταυτόχρονα περιορίζεται και ο ρόλος του τουρκικού στρατού στην πολιτική ζωή της χώρας. Η πορεία προς την Ε.Ε. συνοδεύεται από τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, πράγμα που επιβάλλει μία πολιτική της “αναγνώρισης” της διαφορετικότητας και διαμορφώνεται μία ανοιχτή και πλουραλιστική κοινωνία. Αυτή η διαδικασία εκ των πραγμάτων απειλεί την κεμαλική ιδεολογία και την κεμαλική ελίτ ως εξουσία».
Σαν φάντασμα του παρελθόντος, η εικόνα του Κεμάλ συνεχίζει να δεσπόζει παντού στην Τουρκία. Στην καθημερινότητα του σημερινού Τούρκου πόσος κεμαλισμός χωράει ακόμα; «Η καθημερινότητα του σημερινού πολίτη της Τουρκίας όχι μόνο δεν χωράει άλλον κεμαλισμό, αλλά κατά τη γνώμη μου μειώνεται η παρουσία του Ατατούρκ. Είναι γεγονός ότι αυξάνονται οι κριτικές τοποθετήσεις γύρω από τον κεμαλισμό και οι αμφισβητήσεις της κεμαλικής ιδεολογίας, ενώ επίσης βγαίνει προς τα έξω το ανθρώπινο πρόσωπο του Κεμάλ, με τις αδυναμίες του, όπως π.χ. γίνεται στην ταινία “Μουσταφά”. Είναι γεγονός ότι τέτοιες ταινίες ή δημοσιεύσεις προκαλούν μεγάλη αντίδραση· από την άλλη, όμως, πριν από μερικά χρόνια η παραγωγή τέτοιων έργων ήταν αδύνατη».
Φέτος η Κωνσταντινούπολη είναι πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Η σχετική διαφημιστική αφίσα, όμως, που ξεσήκωσε αντιδράσεις σε κύκλους διανοου- μένων προβάλλει αποκλειστικά το οθωμανικό παρελθόν της. Τι να θέλουν, άραγε, να μας πουν οι δημιουργοί της; «Η τουρκική εθνική ταυτότητα μακριά από την οθωμανο-ισλαμική παράδοση, όπως ήθελε ο κεμαλισμός να διαμορφώσει, δεν εμπεδώθηκε στις ευρύτερες μάζες και σταδιακά επικράτησε η τουρκο-ισλαμική σύνθεση. Και είναι αλήθεια ότι με τη διακυβέρνηση Ερντογάν η κοινωνία συμφιλιώνεται περισσότερο με την ισλαμική παράδοση και το οθωμανικό παρελθόν. Οπως στην εξωτερική πολιτική, και στην παιδεία η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει γίνει σημείο αναφοράς. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει την απόρριψη της σύγχρονης Τουρκίας και της κοσμικής τουρκικής ταυτότητας, αλλά είναι μία σύνθεση και των δύο και, αν θέλετε, μπορούμε να πούμε ότι αυτή η διαδικασία μοιάζει με τη δημιουργία της ελληνορθόδοξης σύνθεσης στον 19ο αιώνα, όπου η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήρθε να προστεθεί στη διαμόρφωση της νέας ελληνικής ταυτότητας».
Τελικά, τι θα ήταν η Τουρκία χωρίς τον Κεμάλ, αλλά και ποιο μπορεί να είναι το μέλλον της με τους κεμαλιστές οχυρωμένους εδώ και δεκαετίες στο βαθύ κράτος της χώρας; «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ατατούρκ δημιούργησε το σύγχρονο τουρκικό κράτος και το τουρκικό έθνος μέσα από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτό από μόνο του τον κάνει ιστορικό ηγέτη. Ομως, θα ήταν λανθασμένο και ανιστόρητο να θεωρηθεί αυτό ως έργο ενός άνδρα μόνο. Μπορεί να πει κανείς ότι ο Ατατούρκ βρέθηκε στον σωστό χώρο και στον σωστό χρόνο.
»Η σημερινή Τουρκία βρίσκεται σε μία δυναμική διαδικασία μεταμόρφωσης. Η πολιτική και στρατιωτική κεμαλική ελίτ έπαψε να μονοπωλεί την εξουσία. Επίσης, είναι γεγονός ότι τερματίζεται η επικυριαρχία της κεμαλικής ιδεολογίας. Δεν περνάει μέρα που να μην καταλήξει κάποιο μέλος του βαθέος κράτους στη φυλακή. Ομως, πρέπει επίσης να τονιστεί ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε για την τελική ήττα της ελίτ. Η ταυτόχρονη πορεία της κοινωνικής μεταμόρφωσης και της ενταξιακής πορείας της χώρας προς την Ε.Ε. δημιουργούν νέα δεδομένα. Σ’ αυτό το momentum ο κεμαλισμός είτε θα συμφιλιωθεί με τις δημοκρατικές διαδικασίες είτε θα ξεπεραστεί. Η πορεία, όμως, προς τη μετακεμαλική Τουρκία δεν είναι και δεν θα είναι ανώδυνη…»
Διαβάστε
…………..1……………
Τζέιμς Πέτιφερ, «Ο τουρκικός λαβύρινθος», μτφρ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος, εκδ. Καστανιώτη
Ο βρετανός αρθρογράφος και μελετητής των Βαλκανίων στο βιβλίο του συνθέτει το περίπλοκο παζλ της σύγχρονης Τουρκίας, θέτοντας τον προβληματισμό του κατά πόσον αυτή είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του Ισλάμ, των Κούρδων και της Ευρώπης την ίδια στιγμή που βρίσκεται αντιμέτωπη με μια δημογραφική έκρηξη και σε μία οικονομική και κοινωνική μετεξέλιξη διαρκείας.
…………..2……………
Αχμέτ Ινσέλ και Αλί Μπαϊράμογλου (επιμ.), «Ο τουρκικός στρατός: ένα πολιτικό κόμμα, μια πολιτική τάξη», εκδ. Βιβλιόραμα (2007)
Μια συλλογή από 13 μελέτες τούρκων στοχαστών, που αναλύουν τον αυτόνομο ρόλο του στρατού στον έλεγχο της πολιτικής, της κοινωνίας, της οικονομίας, ακόμα και της σκέψης, παράγοντας και επιβάλλοντας τη δική του σκέψη.
Ποιος είναι
Niyazi Kizilyurek
* Τουρκοκυπριακής καταγωγής, γεννήθηκε στο μεικτό χωριό Ποταμιά της Λευκωσίας. Η οικογένειά του προσφυγοποιήθηκε στη διάρκεια των δικοινοτικών συγκρούσεων του 1963-64 και μετακινήθηκε στο τουρκοκυπριακό «γκέτο» της Λουρουτζίνας.
* Σπούδασε Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης στη Γερμανία και η διατριβή του αφορά το Κυπριακό Πρόβλημα και τις Διεθνείς Σχέσεις. Εξελέγη λέκτορας στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου το 1995 – όχι δίχως τις αντιδράσεις εθνικιστικών κύκλων. Σήμερα είναι τακτικός καθηγητής.
* Το 1997 με τον σκηνοθέτη Πανίκο Χρυσάνθου βραβεύτηκαν με το βραβείο Ιπεκτσί για την ταινία τους «Το τείχος μας», στην οποία σκιαγράφησαν την τραγωδία της Κύπρου μέσα από τα προσωπικά βιώματα ανθρώπων και των δύο κοινοτήτων του νησιού.
* Το 2006 βραβεύτηκε από το γαλλικό κράτος με τη διάκριση «Ιππότης του Ακαδημαϊκού Φοίνικα» για την προσφορά του και τον αγώνα του για την ειρήνη στην Κύπρο.
* Από τις πιο μαχητικές και αντεθνικιστικές φωνές στο νησί και ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους μελετητές του Κυπριακού, έχει γράψει αρκετά βιβλία για την Κύπρο, την Τουρκία, τον εθνικισμό και τις συνέπειές του. Ανάμεσα στα έργα του (είναι γραμμένα στα ελληνικά) περιλαμβάνονται: «Κύπρος, το αδιέξοδο των εθνικισμών» (Μαύρη Λίστα), «Ο κεμαλισμός» (Μεσόγειος), «Ο Γλαύκος Κληρίδης: Η πορεία μιας χώρας» (Ελληνικά Γράμματα) και «Οι Τουρκοκύπριοι, η Τουρκία και το Κυπριακό» (Παπαζήσης).
Η Ελλάδα και οι κεμαλιστές
Είμαστε για τους γείτονες ένας αντίπαλος; Ενα εμπόδιο; Ενας υπό όρους συνεργάτης ή ένας πρώην υποτελής; «Είμαστε η Δύση» εξηγεί ο καθηγητής.
«Η κεμαλική ελίτ έχει μία διχασμένη εικόνα για την Ελλάδα και τους Ελληνες. Η εικόνα της Ελλάδας διαμορφώθηκε μέσα από την ιστορική συγκυρία, ξεκινώντας με την Ελληνική Επανάσταση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Ο.Α.), περνώντας μέσα από τη διεκδίκηση στο πλαίσιο της Μεγάλης Ιδέας και κορυφώθηκε μέσα από τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Στη συλλογική μνήμη των Τούρκων η Ελλάδα είναι η χώρα που διεκδίκησε συστηματικά εδάφη από την Ο.Α. με την υποστήριξη των δυτικών δυνάμεων, γι’ αυτό και θεωρείται το “κακομαθημένο παιδί” της Δύσης. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα είναι η “Δύση”. Η ιστορική επιθυμία της κεμαλικής ελίτ να αναγνωριστεί η Τουρκία ως μία δυτική χώρα τοποθετεί την Ελλάδα σε μοναδική θέση. Η αναγνώριση της Τουρκίας ως ευρωπαϊκής χώρας από την Ελλάδα είναι μια αναγνώριση που επιθυμεί κάθε κεμαλιστής. Γι’ αυτό η αναθεώρηση της εξωτερική πολιτικής από τους Σημίτη και Παπανδρέου και η υποστήριξη της Ελλάδας για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε., κατά τη γνώμη μου, άνοιξαν μία νέα σελίδα στις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας. Δυστυχώς, όταν η Ελλάδα αναγνώρισε την Τουρκία ως “ευρωπαϊκή χώρα”, οι κεμαλιστές απομακρύνθηκαν από την Ευρώπη.

Read more...

Η σύγκρουση ΗΠΑ – Τουρκίας.


Η αμερικανική κυβέρνηση κυριαρχείται από φιλοτουρκισμό, αλλά όταν θίγονται τα συμφέροντά της αλλάζει στάση και επιτίθεται, μερικές φορές με βίαιο τρόπο. Ολοι οι Αμερικανοί αξιωματούχοι από τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα μέχρι τους χαμηλόβαθμους διπλωμάτες που ασχολούνται με την Τουρκία, συχνά-πυκνά υμνούν τη χώρα του Αττίλα ξεχνώντας τα ανομήματά της. Η μόνιμη δικαιολογία είναι ότι η καλή σχέση με την Αγκυρα εξυπηρετεί τα στρατηγικά σχέδια της Ουάσιγκτον.

Το τελευταίο διάστημα οι αρμόδιοι Αμερικανοί αξιωματούχοι «βράζουν» από θυμό για την Τουρκία και τον πρωθυπουργό της Ταγίπ Ερντογάν. Η ισλαμική κατάρα εναντίον του Ισραήλ ήταν η πρώτη αφορμή. Από τις ύβρεις εναντίον του Ισραηλινού προέδρου τον Ιανουάριο του 2009 μέχρι σήμερα τα επεισόδια ανυπακοής της Αγκυρας αυξήθηκαν δραματικά. Η προσβολή δεν αφορούσε μόνο το Ισραήλ αλλά και την ίδια την Αμερική, η οποία εκτέθηκε για να επιτύχει τη συμφωνία Τουρκίας και Αρμενίας που δεν τήρησε η πρώτη.

Ο υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα Ευρώπης Φϊλιπ Γκόρντον μίλησε την Τετάρτη στο Ινστιτούτο Βrookings για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Ξεκίνησε με τους γνωστούς ύμνους για την πολυεπίπεδη και αμοιβαία επωφελή σχέση όπως είπε, αλλά όλοι οι παριστάμενοι περιέργως ήταν βέβαιοι πως κάτι τον «έτρωγε». Δεν ήταν οι επίμονες ερωτήσεις που δέχθηκε για το Αρμενικό πριν την ομιλία. Η ανησυχία του ίδιου, του προέδρου Ομπάμα, της υπουργού Εξωτερικών, του Πενταγώνου, της CΙΑ, του Εθνικού Συμβουλίου Ασφάλειας και κυριολεκτικά όλων των υπηρεσιών εκείνη την ημέρα αφορούσε το Ιράν.
Οι αμερικανικές υπηρεσίες είχαν λάβει πληροφορίες ότι ο κ. Ερντογάν είχε αποφασίσει να στηρίξει την Τεχεράνη στη διαμάχη της με την Ουάσιγκτον και άλλες δυνάμεις. Οι Αμερικανοί είχαν πληροφορηθεί ότι μεταξύ της Αμερικής και του Ιράν ο Τούρκος πρωθυπουργός επέλεξε το μεγαλύτερο εχθρό τους. Στα παρασκήνια η Ουάσιγκτον είχε πάρει φωτιά, καθώς οι υπηρεσίες προσπαθούσαν να επιβεβαιώσουν την «προδοσία». Ο κ. Γκόρντον, που στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό υποστηρίζει τις τουρκικές θέσεις, έψεξε την Άγκυρα για τη στάση της στο ζήτημα του Ιράν, κίνηση που προκάλεσε έκπληξη με δεδομένη την αποενοχοποίηση της χώρας του Αττίλα από το σημερινό υφυπουργό Εξωτερικών και πρώην στέλεχος του Βrookings.
Η Τουρκία, είπε, έχει ευθύνη απέναντι στην παγκόσμια κοινότητα όταν δεν υποστηρίζει τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και της Διεθνούς Οργάνωσης Ατομικής Ενέργειας για την επιβολή κυρώσεων στο Ιράν.
Τι είπε ο κ. Γκόρντον; Οτι η Τουρκία παραβιάζει τις αποφάσεις του Σ.Α. για το Ιράν! Και γιατί εξεπλάγη ο Αμερικανός αξιωματούχος; Είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών; Δεν γνωρίζει ότι δεν έχει σεβαστεί κανένα ψήφισμα; Αλλά ο κ. Γκόρντον ενοχλήθηκε διότι αυτή τη φορά η Τουρκία παραβιάζει τις αποφάσεις που οι ΗΠΑ επιθυμούν πάση θυσία να επιβάλουν. Οταν τα ψηφίσματα αφορούσαν την Κύπρο, οι προκάτοχοι του υφυπουργού Εξωτερικών βοηθούσαν την Τουρκία να τα παραβιάσει.
Την επομένη της απόφασης της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Βουλής για αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας βρέθηκα στην καθημερινή ενημέρωση του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ο κ. Κρόλι δεν συμφώνησε με την απόφαση των εκπροσώπων του αμερικανικού λαού και δεν το έκρυψε. Μετά την ενημέρωση λάβαμε μέρος σε ανεπίσημη ενημέρωση. Ο αξιωματούχος ήταν κατηγορηματικός ότι η κ. Κλίντον συμφώνησε με την πρόεδρο της Βουλής Νάνσι Πελόσι να μην συζητηθεί το Αρμενικό στην Ολομέλεια. Και εκεί έκλεισε το θέμα.
Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορούν επίμονα πληροφορίες ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν έχει αντίρρηση να κατατεθεί το ψήφισμα για τη γενοκτονία στην Ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων… Εάν οι πληροφορίες είναι ορθές πρόκειται για μία ελπιδοφόρα διαφοροποίηση της αμερικανικής κυβέρνησης… Ελπίζω ότι όχι μόνο δεν θα σταθεί εμπόδιο στην προσπάθεια της αρμενικής ομογένειας, αλλά θα αλλάξει την πολιτική της και σε άλλα θέματα, στα οποία κατηγορείται η Τουρκία του Αττίλα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Στην Ουάσιγκτον η κυπριακή κυβέρνηση πληρώνει ενάμισι εκατομμύριο δολάρια τον χρόνο σε μία μεγάλη εταιρεία δημοσίων σχέσεων… Τι κάνει άραγε αυτή η εταιρεία για την Κύπρο. Και πόσα ραντεβού έχει κλείσει μέχρι τώρα διότι αυτή είναι η βασική της εργασίαστον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια και τον υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Κυπριανού με Αμερικανούς αξιωματούχους. Ο κ. Κυπριανού καταφθάνει την άλλη εβδομάδα στην αμερικανική πρωτεύουσα. Εχει ασχοληθεί η εν λόγω εταιρεία με το ταξίδι του ή πάλι θα την πληρώσουν οι ομογενείς που θα τρέχουν τελευταία στιγμή να του εξασφαλίσουν φωτογραφικά στιγμιότυπα;
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ / GEOPOLITICS.GR

Read more...

Ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο


Το ζήτημα της τουρκικής προκλητικής συμπεριφοράς στο Αιγαίο, καθώς και τις επανειλημμένες προσπάθειες εκ μέρους της Τουρκίας να παρεμποδίσει τη συλλογική ευρωπαϊκή προσπάθεια, που καταβάλλεται για την καταπολέμηση του φαινομένου της παράνομης μετανάστευσης μέσω της FRONTEX, έθεσαν με Κοινοβουλευτική ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η επικεφαλής της ομάδας των ευρωβουλευτών της ΝΔ κα Μαριέττα Γιαννάκου και ο ευρωβουλευτής κ. Γιώργος Παπανικολάου. Αφορμή για την κατάθεση της ερώτησης στάθηκε το πρόσφατο περιστατικό, όπου ελληνικό ελικόπτερο του Λιμενικού Σώματος, το οποίο πετούσε εντός FIR Αθηνών και ελληνικού εναέριου χώρου στην περιοχή του Φαρμακονησίου στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής δύναμης FRONTEX, δέχθηκε παρενόχληση από τουρκικό ραντάρ και οι τουρκικές αρχές ζήτησαν την άμεση απομάκρυνσή του, καθώς, σύμφωνα με τους αβάσιμους ισχυρισμούς τους, πετούσε σε "τουρκικό εναέριο χώρο".

Στην ερώτησή τους οι Ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, τονίζουν την τουρκική τακτική των παρενοχλήσεων της ευρωπαϊκής δύναμης FRONTEX στη περιοχή του Αιγαίου, και καλούν την Επιτροπή να πάρει θέση επί του ζητήματος, διότι η Τουρκία δείχνει συνολική απροθυμία να συνεργαστεί με την ΕΕ για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης, ιδιαίτερα σε μια περιοχή, η οποία δέχεται ασφυκτικές πιέσεις εξαιτίας των παράνομων μεταναστευτικών ροών από το χώρο της. Παράλληλα, οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ζητούν από την Επιτροπή να ανακοινώσει τις ενέργειες στις οποίες προτίθεται να προβεί ώστε να αποθαρρύνει τέτοιες συμπεριφορές εκ μέρους της Τουρκίας, μιας υποψήφιας προς ένταξη χώρα στην ΕΕ, δεδομένου ότι η μέχρι σήμερα ευρωπαϊκή δράση δεν φαίνεται να αποδίδει καρπούς.


Read more...

ΤΟΥΡΚΙΑ: ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ


Περισσότεροι από 3.000 αστυνομικοί ήταν επί ποδός στο Ντιγιάρμπακιρ, την σημαντικότερη κουρδική πόλη στην Τουρκία, με αφορμή την κουρδική γιορτή του Νεβρόζ που συμπίπτει με την έλευση του καινούργιου χρόνου, η οποία τιμήθηκε χθες με μαζική συμμετοχή των Κούρδων. Εκδηλώσεις έγιναν και στην Κωνσταντινούπολη.
Οι Κούρδοι δεν έχασαν την ευκαιρία για να μετατρέψουν τη γιορτή σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας φωνάζοντας συνθήματα υπέρ της απελευθέρωσης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν και της νομιμοποίησης του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ). Μιλώντας στους συγκεντρωμένους της Κωνσταντινούπολης ο ηγέτης του νόμιμου κουρδικού Κόμματος για την Ειρήνη και τη Δημοκρατία επέκρινε την Άγκυρα που εξακολουθεί να διατηρεί το ΡΚΚ στην λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων, αρνούμενη να συνομιλήσει μαζί του.
Ο τούρκος πρωθυπουργός από τη μεριά του έκανε έκκληση για συμφιλίωση, τονίζοντας ότι η κουρδική γιορτή μπορεί να συμβολίσει «το φως της αγάπης, της φιλίας και της αδελφότητας κι όχι τη φωτιά της βίας και του μίσους».


Read more...

Πόλεμος και ειρήνη στο Αιγαίο


Απόσπασμα απο το βιβλίο του μεγάλου στοχαστή Παναγιώτη Κονδύλη "Θεωρία του Πολέμου". Εξαιρετικά επίκαιρο σήμερα, 13 σχεδόν χρόνια απο την δημοσίευση του απαντά σε ορισμένα ερωτήματα όπως : Πώς θα μπορέσει η Ελλάδα να εξουδετερώσει τα γεωπολιτικά της μειονεκτήματα στην περίπτωση ενός πολέμου με την Τουρκία;

"Η έκταση της τουρκικής επικράτειας είναι εξαπλάσια από την ελληνική και συνιστά σχεδόν εξ ολοκλήρου (δηλαδή με εξαίρεση το μικρό ευρωπαϊκό τμήμα της Τουρκίας) χώρο συμπαγή και ολότμητο, ενώ ο ελληνικός χώρος (και μάλιστα η κρίσιμη ως θέατρο πολέμου περιοχή ολόκληρου του Αιγαίου καθώς και η βόρεια Ελλάδα από τον Εβρο μέχρι τη Θεσσαλονίκη) αποτελείται από κατεσπαρμένα και μεμονωμένα εδάφη (νησιά) ή στενές λωρίδες. Το στρατηγικό πλεονέκτημα που δίνει η τέτοια κατανομή του χώρου στην τουρκική πλευρά είναι προφανές.

Ο κατακερματισμένος ελληνικός χώρος μπορεί να καταληφθεί και να κρατηθεί κατά τμήματα, ακόμα και πολύ μικρά· ο εχθρός δεν είναι υποχρεωμένος να εμπλακεί στην πολεμική περιπέτεια κατάληψης ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας προκειμένου ν' αποσπάσει ένα τμήμα της, όποιο θέλει ή εν πάση περιπτώσει όποιο μπορεί· αφού καταλάβει ένα τμήμα, έχει τη δυνατότητα, εφ' όσον υπερέχει στρατιωτικά, να εδραιώσει την καινούργια κατάσταση, δημιουργώντας σε σχετικά σύντομο διάστημα τετελεσμένα γεγονότα. Αντίθετα, η ελληνική πλευρά δεν έχει τη δυνατότητα (με ελάχιστες παρήγορες εξαιρέσεις) να αποσπάσει από τον μεγάλο και συμπαγή τουρκικό γεωγραφικό όγκο ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο κομμάτι χωρίς να περιπλακεί, mutatis mutandis, στο τραγικό δίλημμα του 1922.

Πώς μπορεί η Ελλάδα να εξουδετερώσει, σε περίπτωση πολέμου, τα σοβαρά γεωγραφικά της μειονεκτήματα; Θα επισημάνουμε τέσσερα σημεία. (...) Ας αρχίσουμε από το ζήτημα των πιθανών εδαφικών απωλειών και κερδών, καθώς μου φαίνεται προφανές ότι η τουρκική πλευρά θα συνδέσει την αιτιολόγηση και τη διεξαγωγή του πολέμου εκ μέρους της με εδαφικές διεκδικήσεις. Αν αυτό ευσταθεί, τότε η ελληνική πλευρά θα έκανε πολύ άσχημα να περιορισθεί στην υπεράσπιση των προσβαλλομένων εδαφών της. Αν αυτά ήσαν περισσότερα του ενός και αν δεν ήταν δυνατή η επιτυχής υπεράσπιση όλων τους, τότε οι Τούρκοι θα είχαν στο τέλος ένα καθαρό κέρδος, έστω και αν αυτό ήταν μικρό ή εκ των υστέρων φαινόταν «δυσανάλογο» (η έννοια είναι βέβαια σχετική) προς τις αντίστοιχες θυσίες. Γι' αυτόν τον λόγο η ελληνική πλευρά πρέπει κατά το δυνατόν να επιδιώξει αυτοτελή εδαφικά κέρδη, είτε ως αντιστάθμισμα για μόνιμες δικές της απώλειες είτε ως πιθανό αντάλλαγμα σε μεταγενέστερες διαπραγματεύσεις. Το πού πρέπει να αναζητηθούν τα κέρδη αυτά, με δεδομένο τον κατά βάση συμπαγή και ολότμητο χαρακτήρα του τουρκικού εθνικού χώρου, μας το δείχνει μια γρήγορη επισκόπηση των τριών πιθανών θεάτρων του πολέμου: της Θράκης, του Αιγαίου και της Κύπρου.

Στη Θράκη, ή μάλλον στον Εβρο, η πυκνή συγκέντρωση στρατευμάτων και από τις δύο πλευρές σημαίνει ότι όποιος καταφέρει να διασπάσει πρώτος τις αντίπαλες γραμμές θα έχει τη δυνατότητα να αποκόψει αμέσως, μ' έναν κυκλωτικό ελιγμό σχεδόν επί τόπου, μεγάλες εχθρικές μονάδες. Ομως αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος, για τον οποίο οι ελληνικές δυνάμεις θα πρέπει εξ αρχής να επιδιώξουν με κάθε θυσία (και η πυκνή συγκέντρωση θα απαιτήσει κατά πάσα πιθανότητα σοβαρές θυσίες) τη διάσπαση του εχθρικού μετώπου και να μην αρκεσθούν σε μιαν παθητική άμυνα. Μια γρήγορη προέλαση τεθωρακισμένων μονάδων στην Ανατολική Θράκη, την οποία ευνοεί το πεδινό έδαφος και οι περιορισμένες αποστάσεις, θα μπορούσε να αποφέρει στην Ελλάδα το σημαντικότερο πιθανό αντίβαρο απέναντι σε οποιεσδήποτε εδαφικές απώλειες σε άλλες περιοχές. Πράγματι, πουθενά αλλού εκτός από τη Θράκη η ελληνική πλευρά δεν έχει τη δυνατότητα αξιόλογης κατάκτησης εδαφών, οσοδήποτε περιορισμένη κι αν κρίνει κανείς αυτή τη δυνατότητα· πάντως υπάρχει, κι αφού είναι η μόνη πρέπει να αξιοποιηθεί στο έπακρο και με συνέπεια.

Στο θέατρο του Αιγαίου, καθώς είπαμε, δεν έχει κανένα νόημα η προσπάθεια δημιουργίας προγεφυρωμάτων στη μικρασιατική ακτή, έστω κι αν τα προγεφυρώματα αυτά θα μπορούσαν να κρατηθούν για λίγο· η μόνη ενέργεια, η οποία θα μπορούσε ν' αποφέρει εδώ εδαφικά οφέλη, θα ήταν μια κατάληψη της Ιμβρου και της Τενέδου, υπό την προϋπόθεση ότι το ελληνικό ναυτικό θα ήταν σε θέση να την καλύψει (την αεροπορική κάλυψη τη θεωρούμε θεμελιώδη και αυτονόητη τόσο σε μιαν απόβαση στα νησιά όσο και σε μιαν προέλαση στη Θράκη· όμως το πρόβλημα της κυριαρχίας στον εναέριο χώρο είναι τόσο κρίσιμο, ώστε θα μιλήσουμε γι' αυτό χωριστά).

Τέλος, στην Κύπρο η ελληνική πλευρά πολύ λίγα πράγματα έχει να περιμένει. Και αν μπορέσει να υπερασπίσει κάτι, αυτό θα είναι δυνατόν μονάχα εάν ο κυπριακός πληθυσμός στο σύνολό του φανεί διατεθειμένος να πολεμήσει, αν χρειαστεί, με νύχια και με δόντια. Αυτό δυστυχώς, δεν έγινε το 1974, όταν είδαμε βέβαια την τραγωδία των Κυπρίων, αλλά δεν είδαμε μιαν επίμονη παλλαϊκή αντίσταση μέχρις εσχάτων. Ομως τούτη τη φορά δεν υπάρχει νότος για να καταφύγει κανείς. Υπάρχει μόνον η θάλασσα.


Το δεύτερο σημείο, που επιθυμούμε να υπογραμμίσουμε, είναι η ανάγκη συγκέντρωσης των δυνάμεων. Ο γεωγραφικός κατακερματισμός του ελληνικού χώρου γεννά εύκολα τον πειρασμό αντίστοιχου κατακερματισμού των ενόπλων δυνάμεων, έτσι ώστε να επιτευχθεί η κατά το δυνατόν πληρέστερη κάλυψή του. Ο πειρασμός αυτός μπορεί να αποβεί θανάσιμος, άλλωστε και ο σκοπός είναι καθ' εαυτόν ουτοπικός. Η αριθμητική υπεροχή της τουρκικής πλευράς και το πλήθος των πιθανών στόχων της τής δίνει εξ αντικειμένου ορισμένα περιθώρια επιλογής και εκτέλεσης παραπλανητικών αποβατικών και άλλων κινήσεων με σκοπό να ενταθεί ο έτσι κι αλλιώς υπαρκτός ελληνικός πειρασμός του κατακερματισμού των δυνάμεων. Αντίστοιχα μεγάλη επαγρύπνηση και διαίσθηση απαιτείται από την πλευρά της ελληνικής ηγεσίας, η οποία θα πρέπει να ξεκόψει εξ αρχής από την αντίληψη ότι είναι δυνατή η ίση προστασία των πάντων, θα πρέπει επίσης, λόγω της αριθμητικής μειονεξίας και της απόλυτης αναγκαιότητας αεροπορικής παρουσίας σε όλα τα καίρια επιχειρησιακά σημεία, να θέσει σε δευτερεύουσα και τριτεύουσα μοίρα την προάσπιση πόλεων και αμάχων πληθυσμών και να επικεντρώσει τα διαθέσιμά της όχι στην κάλυψη χώρου, αλλά αποκλειστικά στη συντριβή του κύριου όγκου των εχθρικών ενόπλων δυνάμεων, εκεί όπου αυτές θα ρίξουν το βάρος τους και ει δυνατόν πριν προλάβουν να αναπτυχθούν πλήρως. Προκειμένου να εκπληρωθεί ο υπέρτατος αυτός σκοπός ίσως χρειασθεί να διακινδυνεύσει ο αριθμητικά υποδεέστερος την απώλεια εδαφών ή και τη διεξαγωγή επιχειρήσεων με ανοιχτά τα πλευρά του, πράγμα που θα πρέπει ν' αναπληρώνει με ευελιξία και ταχύτητα. Ομως η τελική έκβαση θα κριθεί με βάση τα όσα θα γίνουν στο επίπεδο εκείνο που άπτεται της ίδιας της ουσίας του πολέμου. Πόλεμος σημαίνει πρωταρχικά επιδίωξη συντριβής των εχθρικών ενόπλων δυνάμεων, απ' αυτήν εξαρτώνται κι απ' αυτήν απορρέουν όλα τα άλλα. Και εάν αυτή επιτευχθεί, τότε αναπληρώνονται αργά ή γρήγορα όλα, όσα θυσίασε κανείς θέλοντας να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του την αποφασιστική στιγμή στο αποφασιστικό σημείο.

Κατά τρίτον λόγο, η ελληνική πλευρά δεν θα μπορέσει να αντισταθμίσει τα γεωγραφικά της μειονεκτήματα έναντι της τουρκικής αν δεν καλύπτει με ικανή δύναμη πυρός το σύνολο της τουρκικής επικράτειας και όχι απλώς τα θέατρα του πολέμου και περιορισμένο βάθος του χώρου γύρω τους. Δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί. Το μικρό βάθος του ελληνικού χώρου δίνει στην τουρκική πλευρά τη δυνατότητα να πλήξει ολόκληρη την επιφάνειά του με όπλα μικρότερου βεληνεκούς (ήδη η Τουρκία αποκτά αμερικανικούς πυραύλους ATACMS με βεληνεκές 120-300 χλμ.) καθώς και με αεροπλάνα που διαθέτουν μικρότερη ωφέλιμη ακτίνα δράσεως από τα ελληνικά. Αλλά και αντίστροφα: το συγκριτικά μεγάλο βάθος του τουρκικού χώρου επιτρέπει να αποσυρθούν στο εσωτερικό του, δηλαδή πέρα από την εμβέλεια της ελληνικής δύναμης πυρός, όπλα μεγαλυτέρου βεληνεκούς (η Τουρκία έφτασε να συζητεί ακόμα και με την Κίνα την αγορά πυραύλων εδάφους - εδάφους μεγάλου βεληνεκούς) καθώς και αεροπλάνα με μεγαλύτερη ωφέλιμη ακτίνα δράσεως· ας σημειωθεί ότι τα τουρκικά αεροπλάνα μπορούν, ξεκινώντας από τα μακρινότερα ως προς εμάς αεροδρόμια της Ανατολίας (Μπάτμαν, Ερζουρούμ), να ανεφοδιάζονται στον αέρα όσο ακόμα βρίσκονται μέσα στον τουρκικό εναέριο χώρο και να εκτελούν έτσι αποστολές μέσα στην ελληνική επικράτεια σα να είχαν απογειωθεί από αεροδρόμια των μικρασιατικών παραλίων. Ετσι, σε περίπτωση σύρραξης, η ελληνική πλευρά, ακόμα κι αν θα επιθυμούσε να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο με ένα προληπτικό χτύπημα, δεν είναι διόλου βέβαιο ότι θα έβρισκε τον κορμό των αεροπορικών δυνάμεων στα πλησιέστερα αεροδρόμια.

Το κρίσιμο τούτο πρόβλημα λύνεται μόνον με πυραυλικά συστήματα κατάλληλου βεληνεκούς και με ουσιώδεις δυνατότητες ανεφοδιασμού των ελληνικών αεροπλάνων στον αέρα (π.χ. μεταξύ Κρήτης και Κύπρου). Τα πράγματα θα ήσαν πολύ απλούστερα, εννοείται, αν η Ελλάδα και η Κύπρος δεν ήσαν κράτη με de facto μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα, αν δηλαδή οι αποφάσεις τους δεν εξαρτιούνταν ούτε άμεσα ούτε έμμεσα από το τι ανέχονται οι Ηνωμένες Πολιτείες και το τι θεωρεί ως casus belli η Τουρκία. Στην περίπτωση αυτή, η κυρίαρχη κυπριακή κυβέρνηση θα καλούσε την κυρίαρχη ελληνική κυβέρνηση να εγκαταστήσει αεροπορικές δυνάμεις στο έδαφός της, οι οποίες θα μπορούσαν να πλήξουν άμεσα την καρδιά και τα νώτα της τουρκικής επικράτειας. Στο κάτω - κάτω η Ελλάδα είναι εξ ίσου εγγυήτρια Δύναμη του κυπριακού κράτους και επομένως έχει τουλάχιστον τα ίδια δικαιώματα με την Τουρκία να εγκαταστήσει εκεί τις ένοπλες δυνάμεις της. Αλλά τέτοιες παλικαριές ούτε καν να τις ονειρευθεί δεν τολμά όποιος είναι υποχρεωμένος να επαιτήσει το τελευταίο ανταλλακτικό και την τελευταία βίδα.

Τέταρτο και τελευταίο, μπροστά στη γενικότερη πλεονεκτική θέση της Τουρκίας η ελληνική πλευρά δεν θα είχε σοβαρές πιθανότητες στρατιωτικής νίκης αν δεν έβρισκε τη δύναμη και την αποφασιστικότητα να καταφέρει το πρώτο (μαζικό) πλήγμα, αιφνιδιάζοντας τον εχθρό. Το πρώτο πλήγμα το επιβάλλει σήμερα όχι κάποια «πολεμοχαρής» διάθεση, αλλά η λογική των σύγχρονων οπλικών συστημάτων: η λογική του μέσου αυτονομείται, όπως αναφέραμε στις εισαγωγικές μας παρατηρήσεις, και προσδιορίζει ουσιωδώς τον προσανατολισμό της πολεμικής στρατηγικής. Αν η ελληνική πλευρά, λέγοντας «αμυντικό δόγμα», εννοεί ότι, φοβούμενη μήπως εκτεθεί στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης και των συμμάχων, προτίθεται σε οποιαδήποτε περίπτωση (γενικού) πολέμου να αφήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και το πλεονέκτημα του πρώτου (μαζικού) πλήγματος στον εχθρό, τότε έχει κατά πάσα πιθανότητα υπογράψει μόνη της και εκ προοιμίου την καταδίκη της. Με δεδομένη την τουρκική υπεροπλία και τη γενικότερη τουρκική γεωπολιτική υπεροχή ένα (μαζικό) πρώτο πλήγμα εξ ανατολών θα παραλύσει τεχνικά, αλλά και ψυχολογικά την ελληνική πλευρά. Σε παλαιότερους πολέμους, διεξαγόμενους στην ξηρά, μπορούσε ενδεχομένως να αφεθεί στον εχθρό η επιθετική πρωτοβουλία ως ότου εξαντλήσει τις δυνάμεις του. Ομως αυτό προϋπέθετε ότι ο αμυνόμενος κατείχε θέσεις φυσικά ή τεχνητά οχυρές που του επέτρεπαν να κρατήσει τις δικές του δυνάμεις σχετικά αλώβητες ώσπου να περάσει στην αντεπίθεση.
Σήμερα, η δύναμη και το βεληνεκές του πυρός από κάθε κατεύθυνση προς κάθε κατεύθυνση και η μετάθεση του πολεμικού κέντρου βάρους από την ξηρά στον αέρα ακυρώνει αυτήν την προϋπόθεση· δεν υπάρχουν πια κρυψώνες για τις ένοπλες δυνάμεις, και το (μαζικό) πρώτο πλήγμα αποσκοπεί ακριβώς στην εξουδετέρωση των μέσων μιας αντεπίθεσης σε ευρεία κλίμακα. Οι ίδιοι αυτοί τεχνικοί παράγοντες καθιστούν τον χρόνο αποφασιστικό μέγεθος, με άλλα λόγια προσδίδουν στην εναρκτήρια φάση του πολέμου καθοριστική σημασία· ό,τι δεν κερδίζεται ή ό,τι χάνεται στη φάση αυτή είναι δυσκολότατο ν' αποκτηθεί ή να αναπληρωθεί κατόπιν. Γι' αυτό και το πρώτο πλήγμα, το οποίο εγκαινιάζει την καθοριστική εναρκτήρια φάση του πολέμου, πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μαζικότερο και καιριότερο. Πρώτο πλήγμα, με τη στρατηγική σημασία του όρου, δεν είναι ο πρώτος τυχόν πυροβολισμός που πέφτει κατά το πρώτο «θερμό επεισόδιο» μιας πολεμικής αντιπαράθεσης· είναι μια συντονισμένη και ακαριαία ενέργεια όλων των κλάδων των ενόπλων δυνάμεων προς εκμηδένιση των ζωτικών σημείων του εχθρικού πολεμικού δυναμικού, ιδίως όσων εμφανίζονται κρίσιμα μέσα στη δεδομένη συγκυρία. Μπορεί να καταφερθεί στο πλαίσιο της κλιμάκωσης ενός τοπικού «θερμού επεισοδίου», αλλά και πολύ νωρίτερα ακόμα, όταν δηλαδή διαπιστωθεί ότι επίκειται έτσι κι αλλιώς εχθρική επίθεση· το επιτελικό σχέδιο του πρώτου πλήγματος πρέπει λοιπόν να βρίσκεται στο συρτάρι ήδη από καιρό ειρήνης, χωρίς αυτό να σημαίνει καθόλου ότι όποιος το έχει καταστρώσει και όποιος θα το εφαρμόσει είναι αναγκαία ο επιτιθέμενος με την ιστορική και πολιτική έννοια του όρου.

Καθώς το γεωπολιτικό δυναμικό της Τουρκίας μακροπρόθεσμα ενισχύεται, ενώ της Ελλάδας μακροπρόθεσμα συρρικνώνεται, ο επιτιθέμενος με την ιστορική και την πολιτική έννοια δεν μπορεί να είναι άλλος από την Τουρκία· ανεξάρτητα από εθνικές μυθολογίες, το γεγονός τούτο δεν έχει καμμία σχέση με ηθικές ή φυλετικές ιδιότητες, αλλά οφείλεται στη διαμόρφωση του συσχετισμού των δυνάμεων, και τα πράγματα θα αντιστρέφονταν αν αντιστρεφόταν και ο συσχετισμός των δυνάμεων. Αλλά όποιος, θέλοντας και μη, υιοθετεί αμυντική στρατηγική στο ιστορικό και στο πολιτικό επίπεδο, δεν είναι γι' αυτόν και μόνον τον λόγο υποχρεωμένος να υιοθετήσει αμυντική στρατηγική στο στρατιωτικό επίπεδο. Τα δύο επίπεδα δεν πρέπει να συγχέονται κατά κανένα τρόπο. Αλλο είναι η άμυνα ως ιστορικοπολιτικός σκοπός και άλλο η άμυνα ως στρατιωτικό μέσο, άλλο ο αμυντικός χαρακτήρας ενός πολέμου και άλλο η αμυντική διεξαγωγή ενός πολέμου. Αλλωστε από στρατιωτική άποψη η καθαρά αμυντική διεξαγωγή πολέμου στερείται νοήματος και είναι πρακτικά αδύνατη. Αν την παίρναμε στα σοβαρά, θα σήμαινε ότι ο επιτιθέμενος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει ατιμώρητα, διατρέχοντας απλώς τον κίνδυνο να επανέλθει στην αρχική του θέση και να προετοιμασθεί για να ξαναδοκιμάσει. Καμμιά άμυνα δεν είναι τελεσφόρα, αν δεν εμπεριέχει μια δραστική τιμωρία του επιτιθέμενου, όμως η τιμωρία αυτή δεν μπορεί παρά να συνίσταται σε πράξεις, οι οποίες, αν ιδωθούν μεμονωμένα, χαρακτηρίζονται από την ισχυρή παρουσία επιθετικών στοιχείων: ο αμυνόμενος πυροβολεί με τον ίδιο τρόπο και για τον ίδιον σκοπό όπως και ο επιτιθέμενος."

Read more...

Το PKK μπορεί να ξεκινήσει να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις φέτος


Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, ο διοικητής των ανταρτών του PKK δήλωσε ότι η οργάνωση του πιθανόν πρόκειται να αναστείλει την μονομερή ανακωχή που είχε ανακοινώσει πριν από αρκετό χρονικό διάστημα.

Σύμφωνα με τον Murat Karayilan, υπαρχηγό του φυλακισμένου ηγέτη της οργάνωσης Abdullah Ocalan, ο λόγος για αυτή την αλλαγή πολιτικής είναι η απαγόρευση της λειτουργίας του κύριου κουρδικού πολιτικού κόμματος στην Τουρκία.

Σύμφωνα με τον Murat Karayilan, ο τουρκικός Στρατός πρόκειται να ξεκινήσει τις αντιαντάρτικες επιχειρήσεις του κοντά στο βόρειο κουρδικό Ιράκ, σε περιοχές όπου οι δυνάμεις της οργάνωσης του έχουν τις βάσεις τους αυτή την άνοιξη.

Ο Κούρδος διοικητής δήλωσε ακόμα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επιτευχθεί μακροχρόνια ειρήνη στην περιοχή, όσο η Τουρκία πραγματοποιεί στρατιωτικές επιχειρήσεις και όσο τα κουρδικά κόμματα βρίσκονται υπό διωγμό. Τέλος ξεκαθάρισε ότι η οργάνωση του δεν πρόκειται να υποχωρήσει την άνοιξη αν δεχτεί επίθεση από τον τουρκικό Στρατό.

Read more...

Συνέντευξη Π.Μπεγλίτη: "Προβληματισμός και ανησυχία από την τουρκική συμπεριφορά"


"Mας προβληματίζει και μας ανησυχεί η συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο" ΄δήλωσε σε συνέντευξή που παραχώρησε σήμερα ο ΑΝΥΠΕΘΑ Πάνος Μπεγλίτης σε ραδιοφωνικό σταθμό.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ο Αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας, ο κ. Πάνος Μπεγλίτης είναι μαζί μας. Κύριε Υπουργέ καλημέρα σας. Αυτές οι ιστορίες με το Φαρμακονήσι, πολύ προχωρημένες, έτσι; Δηλαδή ασυνήθιστα προχωρημένες. Πώς τις αξιολογείτε ακριβώς;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Δε μπορούμε να σας κρύψουμε την ανησυχία μας και τον προβληματισμό μας από αυτή την πρακτική και τη συμπεριφορά που επιδεικνύει η Τουρκία στο Αιγαίο την τελευταία περίοδο. Και μας προβληματίζει και μας ανησυχεί, αλλά από την άλλη πλευρά, μας επιβάλλει να είμαστε ψύχραιμοι στο μέγιστο δυνατό βαθμό, για να μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο προκλήσεις και συμπεριφορές που ουσιαστικά δημιουργούν και θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η ψυχραιμία είναι συνταγή παντός καιρού αλλά..

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Είναι σημαντικό στις διεθνείς σχέσεις, στην εξωτερική πολιτική και κυρίως στη διαχείριση των θεμάτων της εθνικής άμυνας. Δεν είναι απλά μια ψυχολογική κατάσταση, είναι μια στρατηγική. Εντάσσεται σε μια ολοκληρωμένη στρατηγική διαχείρισης των προκλήσεων και της συμπεριφοράς της Τουρκίας ή δυνάμεων μέσα στο μπλοκ εξουσίας της Τουρκίας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό καλά κάνατε και το διευκρινίσατε για να επανέλθουμε μετά, αλλά να σας ρωτήσω: Αυτές οι εκδηλώσεις των τελευταίων ημερών, οι δύο τουλάχιστον, θα μπορούσα να οδηγήσουν αμεσότατα, ευκολότατα δηλαδή σε επεισόδιο έως και θανατηφόρο, έτσι δεν είναι;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Αυτό που λέτε, είναι πολύ σωστό. Μας κάνει ν’ αναρωτηθούμε, πώς πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε τέτοιες προκλητικές ενέργειες. Μήπως τελικά αυτές οι προκλητικές ενέργειες της τουρκικής πλευράς στόχευσαν στο να δημιουργηθεί ακριβώς αυτό που είπατε;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ακριβώς αυτό..

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Γι’ αυτό λοιπόν, σας μίλησα προηγουμένως για την ανάγκη επίδειξης της απόλυτης ψυχραιμίας από την πλευρά μας αλλά συγχρόνως και της απόλυτης αποφασιστικότητας στη υπεράσπιση των θέσεων της χώρας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ως προς την αξιολόγηση, μάλλον τη διερεύνηση των αιτίων, τ’ αποδίδετε σ’ αυτό που υπαινιχθήκατε πριν, στον πόλεμο τον εσωτερικό της Τουρκίας που γίνεται ακόμα και με βάση τις τελευταίες εξελίξεις με τους στρατηγούς κτλ.;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Θα ήθελα να θυμίσω ότι πολλές φορές και στο παρελθόν είχε αναδειχθεί αυτή η διάσταση της αυτονομίας του τουρκικού στρατού απέναντι στην πολιτική εξουσία και πολλές φορές επέσυρε και κριτική ή απαξίωση από την πλευρά πολλών Μέσων Ενημέρωσης στην Ελλάδα. Είναι γεγονός όμως ότι αυτή ή προσπάθεια αυτονόμησης, θεσμικής, πολιτικής και στρατηγικής αυτονόμησης των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων είναι μια πραγματικότητα. Βρισκόμαστε στο εσωτερικό της Τουρκίας το οποίο πάντα πρέπει ν’ αναλύουμε με προσοχή και με ανοιχτά τα μάτια, σ’ ένα ιδιόμορφο «μπραντεφέρ» σύγκρουσης μεταξύ της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του κ. Ερντογάν και των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτή όμως η πλευρά, αυτή η δύναμη αν θέλετε, δε βρίσκεται σε υποχώρηση μετά τα τελευταία, με τη βαριοπούλα κτλ.;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Σε σχετική υποχώρηση. Αλλά είναι ένας ιστορικός θεσμικός παράγοντας στο πλαίσιο του τουρκικού πολιτικού συστήματος και της τουρκικής κοινωνίας. Βεβαίως έχει δύναμη και νομιμοποίηση ο κ. Ερντογάν αλλά από την άλλη πλευρά κανείς στο εσωτερικό της Τουρκίας, κυρίως οι Ένοπλες Δυνάμεις, δεν καταθέτουν έτσι απλά τα όπλα. Θέλουν, χρησιμοποιώντας και μια ενδεχόμενη στοχευμένη κρίση με την Ελλάδα, να επαναδιατάξουν τις εσωτερικές πολιτικές και στρατηγικές ισορροπίες στην Τουρκία. Και αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να το παρακολουθούμε με πάρα πολλή προσοχή.

Επανέρχομαι σ’ αυτό που είναι αναγκαίο, με πάρα πολλή ψυχραιμία, ν’ αναλύουμε την κατάσταση και κυρίως να αντιδρούμε με τους δικούς μας όρους, με τους δικούς μας στόχους και όχι να χορεύουμε σε ξένα γήπεδα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα χρειαστεί πράγματι πολύ μεγάλη ψυχραιμία όπως είπατε στην αρχή.

Διάβαζα χτες σ’ ένα κείμενο που έλεγε ότι εμείς παρ’ όλα αυτά, εννοώ παρά την κρίση την οικονομική, παραμένουμε αμετανόητοι, θα μου επιτρέψετε το χαρακτηρισμό, στις αγορές όπλων. Και βεβαίως ένα δημοσίευμα προ ημερών απεκάλυπτε ότι η Ελλάδα είναι 1η στην εισαγωγή συμβατικών όπλων στην Ευρώπη και 5η παγκοσμίως. Είναι εφιαλτικά νούμερα αυτά, έτσι; Εφιαλτικά ρεκόρ..

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Εσείς είστε ένας έγκυρος και έγκριτος δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής, μου κάνει εντύπωση η έκπληξή σας. Αυτή η έκπληξη δε θα έπρεπε να υπάρχει. Γιατί είναι μια κατάσταση και είναι μια πραγματικότητα που η χώρα την έχει βιώσει εδώ και 35 χρόνια. Μετά τη μεταπολίτευση ήμασταν η χώρα που «πρωτοπορούσε» σε αμυντικές δαπάνες στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, σε σχέση με το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σας ομολογώ λοιπόν ότι έκπληξη δεν υπάρχει καμία, το ήξερα, αλλά εν πάση περιπτώσει πρέπει να σας το θέσω γιατί είναι φοβερό..

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Προς τι λοιπόν αυτή η έκπληξη όταν η χώρα ήταν στην πρωτοπορία των αμυντικών δαπανών ή του τεράστιου κόστους στα θέματα της εθνικής άμυνας;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι, αλλά είναι τραγικό να υπάρχει ακόμα στην ίδια έκταση και στα ίδια επίπεδα.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Στην ίδια έκταση δεν υπάρχει, υπάρχει σταδιακά αποκλιμάκωση της συμμετοχής των αμυντικών δαπανών στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν. Βρισκόμαστε σήμερα στο ποσοστό 2,8% του ΑΕΠ για αμυντικές δαπάνες. Θα με ρωτήσετε: Είναι λίγο; Όχι. Είναι ακόμα πάρα πολύ γι’ αυτό λοιπόν από την πρώτη στιγμή και η κυβέρνηση μετά τις εκλογές και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας βάλαμε ως στόχο, θα τον επιτύχουμε, είμαι βέβαιος, να εξορθολογίσουμε τις αμυντικές δαπάνες στηρίζοντας το όλο θέμα σε μια νέα βάση.

Μέχρι σήμερα η χώρα και με τις διαδοχικές κυβερνήσεις και το πολιτικό σύστημα της χώρας, ακολουθούσε μια ιδιόμορφη ποσοτική προσέγγιση στα θέματα των αμυντικών εξοπλισμών. Παίρναμε αμυντικούς εξοπλισμούς, είτε είχαμε επιχειρησιακή ανάγκη είτε όχι.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όντως.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Σήμερα αλλάζει άρδην αυτή η προσέγγιση των τελευταίων 35 χρόνων.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πότε θ’ αρχίσουμε να το βλέπουμε αυτό όμως;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Θα το δείτε πολύ σύντομα γιατί αξιολογούμε τις επιχειρησιακές ανάγκες, τις ανάγκες εθνικής άμυνας και ασφάλειας της χώρας σε μια νέα βάση των πραγματικών και όχι των κατασκευασμένων αναγκών της χώρας, γιατί πολλές φορές στο παρελθόν υπήρξαν και κατασκευές μέσα από πλειοδοσία κηφήνων σε σχέση με την Τουρκία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Από τη μια μεριά και για την αμυντική διπλωματία απ’ την άλλη.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Και αυτά πρέπει να τα πούμε στον ελληνικό λαό κάποια στιγμή. Και τα λέμε. Από την άλλη πλευρά πρέπει να δημιουργήσουμε ένα νέο στρατό σύγχρονο, έξυπνο που θα απαντά στις ανάγκες του 21ου αιώνα και όλα αυτά οδηγούν στον εξορθολογισμό των αμυντικών δαπανών και στη συνεχή μείωση των αμυντικών δαπανών.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Υπουργέ, θα μπορούσαμε τη συζήτηση αυτή να την κάνουμε σε οποιονδήποτε χρόνο, με την ίδια λογική, ότι πρέπει να μειώσουμε τις στρατιωτικές δαπάνες. Σήμερα όμως, οπότε βρισκόμαστε σ’ αυτή την τραγική οικονομική κατάσταση, είναι δυνατό να μην έχει επηρεάσει καθόλου αυτή η εξέλιξη το θέμα των εξοπλισμών;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Δε συμφωνώ με την προσέγγισή σας. Εμείς έπρεπε ως Κυβέρνηση να σεβαστούμε τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας. Δεν είμαστε μια κυβέρνηση που ήρθαμε, αγνοώντας τη συνέχεια του κράτους. Αυτό είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας που πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας. Γιατί υπήρχαν διεθνείς συμβάσεις που έπρεπε να γίνουν σεβαστές από την κυβέρνησή μας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Από κει και πέρα;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Από κει και πέρα μπαίνουν όλα σε μια νέα βάση. Από μηδενική αφετηρία, για πάρα πολλούς και κρίσιμους εξοπλισμούς που έχουν απασχολήσει και απασχολούν τα Μέσα Ενημέρωσης και τον ελληνικό λαό. Μπορεί να μη φαίνεται ευκρινώς αυτή τη στιγμή, αλλά να είστε βέβαιος ότι πολλά εκκινούν πλέον από μηδενική βάση. Και αυτό νομίζω έχει σημασία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μας είπατε πριν αυτό θα φανεί σύντομα και το περιμένουμε. Ας μην πάμε στη συζήτηση για το υποβρύχιο που μπατάρει, αυτό έχει εξαντληθεί.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Δε μπατάρει. Και πρέπει να είμαστε όλοι υπεύθυνοι απέναντι στο ζήτημα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Το έχουμε συζητήσει και έχει εξαντληθεί.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Πρέπει να υπερασπιστούμε τη δημόσια περιουσία γιατί αυτό το υποβρύχιο είναι δημόσια περιουσία, έχει πληρωθεί από τον ελληνικό λαό. Εάν λοιπόν η προηγούμενη κυβέρνηση με τόσο ελαφρύ και ερασιτεχνικό τρόπο απαξιώνει τη δημόσια περιουσία, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Να δούμε αν θα βρούμε να το μεταπουλήσουμε που θέλουμε. Τέλος πάντων..

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Αυτό θα επιχειρήσουμε. Πιστεύω ότι μπορούμε να το επιτύχουμε και δε θ’ αφήσουμε τους Γερμανούς ν’ αξιολογούν και ν’ αποτιμούν την εθνική δημόσια περιουσία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ήθελα ένα σχόλιό σας πριν σας ευχαριστήσω, για τα εν γένει οικονομικά και κυρίως για την εκτίμηση η οποία δε σας κρύβω ότι είναι και δική μου εκτίμηση, ότι η κυβέρνηση από την αρχή που ανέλαβε ως τώρα, έχει κάνει κάποιες γκάφες επικοινωνιακού χειρισμού ας το πούμε… Δηλαδή το ότι είπε τόσο σύντομα ότι είμαστε στην καταστροφή, στο χείλος, το ότι μίλησε για Τιτανικό, το ότι μετά ανέβασε υπερβολικά το θέμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, μήπως έφεραν όλα αυτά τ’ αντίθετα αποτελέσματα των αγορών και του διεθνούς κλίματος;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Δεν το πιστεύω αυτό. Βρισκόμαστε μέσα σε μια περιδίνηση δημοσιονομική και οικονομική. Σ’ αυτή τη συγκυρία, δεν είναι ο χρόνος ν’ αξιολογήσουμε στάσεις και δηλώσεις του πρόσφατου παρελθόντος.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τώρα είναι σα να μου λέτε «δεν το πιστεύω αυτό αλλά και αν το πίστευα δε θα το έλεγα». Αυτό μου λέτε.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Όχι. Θα ήταν όλα καλά, εάν η Κυβέρνησή μας έκρυβε το δημοσιονομικό έλλειμμα;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όχι, να μη χρησιμοποιούσε αυτούς τους δραματικούς τόνους. Ο Τιτανικός δεν ήταν πραγματικότητα κ. Μπεγλίτη...

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Εγώ έχω διαφωνήσει με την έκφραση αυτή και το έχω πει και ανοιχτά. Δεν μασάω τα λόγια μου. Το έχω πει και ανοιχτά, ότι θεωρούσα πως αυτή η δήλωσε δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα παρά έλυνε. Από κει και πέρα όμως, ας μείνουμε στα ουσιαστικά. Το ουσιαστικό είναι για την κυβέρνηση, ότι έπρεπε να αναδείξει την πραγματικότητα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η μέχρι προχθές υπερπροβολή του σεναρίου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, διαπραγματευτικά όπως αφηνόταν να εννοηθεί, μας έκανε καλό ή κακό;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Είμαστε σε μια εβδομάδα εξαιρετικά κρίσιμη για τη χώρα ενόψει και της σύγκλησης της Συνόδου Κορυφής. Άρα λοιπόν το πίστευα και το πιστεύω, ότι όσο λιγότερες δηλώσεις κάνουμε όλοι μας, τόσο το καλύτερο για τη χώρα και για τη θετική εξέλιξη της σκληρής διαπραγμάτευσης που κάνει και που θα κάνει ο Πρωθυπουργός με βάση το σχέδιό μας στη Σύνοδο Κορυφής της Πέμπτης.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Συνεχίζονται οι τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο


Για άλλη μία φορά η τουρκική Αεροπορία συνέχισε τις καθημερινές της πλέον προκλήσεις στο Αιγαίο. Πιο συγκεκριμένα 2 σχηματισμοί αποτελούμενοι από 14 τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη προέβησαν σε 2 παραβάσεις του FIR Αθηνών και 4 παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου.

Και αυτή τη φορά δεν υπήρξε εμπλοκή με τα ελληνικά αεροσκάφη. Από τα 14 αεροπλάνα τα 8 ήταν οπλισμένα, ενώ η δραστηριότητα του επικεντρώθηκε στο βόρειο και κεντρικό Αιγαίο.


Read more...

Τούρκοι διαδηλωτές έκαψαν σημαίες του Ισραήλ στην Κωνσταντινούπολη


Χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν σε μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στην Κωνσταντινούπολη κατά των ισραηλινών για την επίθεση εις βάρος του μουσουλμανικού τεμένους Al-Aqsa,έναν από τους ιερούς τόπους του Ισλάμ..Με την επέκταση των οικισμών που σχεδιάζει το Ισραήλ το τέμενος Al-Aqsa θα κατεδαφιστεί

Οι ομιλητές κάλεσαν όλες τις μουσουλμανικές χώρες να υπερασπιστούν την Ιερουσαλήμ και το τζαμί Al-Aqsa ,σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό και ιδίως των Παλαιστινίων που ζουν στην κατεχόμενη απο τους Ισραηλινούς πόλη της Ιερουσαλήμ.


Κατηγόρησαν επίσης το Ισραήλ ότι διαπράττει σοβαρές παραβιάσεις τόσο εναντίον των Παλαιστινίων όσο και εις βάρος των ιερών μουσουλμανικών τόπων.

Το πλήθος φώναζε συνθήματα όπως "θάνατος στο Ισραήλ", "Al-Aqsa είναι τιμή μας", "Η συνεργασία με το Ισραήλ είναι έγκλημα" και έκαψε ισραηλινές σημαίες. Ανάλογες διαμαρτυρίες υπήρξαν και σε άλλες μουσουλμανικές χώρες.

Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι "Το Ισραήλ πρέπει να απέχει από ενέργειες που θα αλλάξουν τις συνθήκες ζωής στην Ιερουσαλήμ και θα παρεμποδίζουν την ειρηνευτική διαδικασία," και οτι "Είναι μια προσπάθεια να ξεριζώσουν την Παλαιστίνη".

*Σημείωση*Το πανίσχυρο Ισραηλινό λόμπυ στις ΗΠΑ στο παρελθόν είχε ταχθεί στο πλευρό της Τουρκίας και αρνητικό στην προσπάθεια για αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας.

Εξαιτίας όμως της καταδίκης της πολιτικής του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων απο τη Τουρκία, το Ισραηλινό λόμπυ άλλαξε στάση, και πολλοί το θεωρούν ως τον βασικό παράγοντα που επέδρασε θετικά στην έγκριση του ψηφίσματος της αναγνώρισης της αρμενικής γενοκτονίας του 1915 από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ στις 4 Μαρτίου
news.am,worldbulletin.net

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/03/blog-post_5883.html#ixzz0iw5AeBJD

Read more...

ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ: ΚΡΑΤΟΣ ΕΝ ΘΡΑΚΗ


Οι αμφιλεγόμενες δράσεις του τουρκικού προξενείου και η αδράνεια της ελληνικής πολιτείας
Με πρωτοβουλία του Alpha Media Group και βασικούς ομιλητές τον Γιάννη Χατζηκωνσταντίνου, πρόεδρο του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Καβάλας, τον Κώστα Καραΐσκο, εκδότη της εφημερίδας «Αντιφωνητής», τον δημοσιογράφο Σεμπαεδίν Καραχότζα και τον Φάνη Μαλκίδη, πραγματοποιήθηκε στον κινηματογράφο «OSCAR» της Καβάλας, συζήτηση, με θέμα την παρουσία του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή και κατά πόσο αυτή κρίνεται απαραίτητη.
Συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο δημοσιογράφος του ALPHA Radio 88.6, Νίκος Χαζαρίδης.

«Καταπίεση και μειονότητα»
Γιάννης Χατζηκωνσταντίνου: Το αυτόχθονο τμήμα των Πομάκων ως πρώτο θύμα
Ο Γιάννης Χατζηκωνσταντίνου, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Καβάλας, αναφέρθηκε εκτενώς στο ζήτημα των μειονοτήτων της Θράκης και δη, στο πολύπαθο τμήμα των Πομάκων. Η Θράκη, ένα ευνοημένο γεωγραφικά και ιστορικά μέρος, αντί να είναι αιτία ανάπτυξης, έχει περιέλθει εδώ και καιρό σε ένα καθεστώς υπανάπτυξης, η οποία υποβοηθάται από την αδιαφορία του ελληνικού κράτους και υποστηρίζεται μεθοδικά από τη δράση του τουρκικού προξενείου. «Οι Πομάκοι δε μπόρεσαν ποτέ ν’ αναδείξουν την ιδιαίτερη πολιτιστική τους ταυτότητα και υπέστησαν την ‘’τουρκοποίησή’’ τους μέσα στα όρια της ελληνικής επικράτειας, ένα φαινόμενο που αποτελεί μοναδικό παράδειγμα παγκοσμίως», τόνισε ο κ. Χατζηκωνσταντίνου. Η πίεση που ασκεί το τουρκικό προξενείο μέσα από προπαγανδιστικές και παράτυπες ενέργειες προς την κατεύθυνση της «αφομοίωσης» των μειονοτήτων και κυρίως των Πομάκων είναι αφόρητη, μεθοδευμένη και διαρκής, ενώ κινείται σε όλες τις γραμμές. «Η προσπάθεια να ταυτίσουμε τους Πομάκους με τη μία ή την άλλη εθνική οντότητα, ελληνική ή τουρκική, δεν αποτελεί τίποτε άλλο, παρά μία ξεπερασμένη σοβινιστική τακτική, κατά την οποία καταπατάται κάθε δικαίωμα που έχουν στο πεδίο της πολιτιστικής ιδιαιτερότητας», ανέφερε ο κ. Χατζηκωνσταντίνου. Η απαράδεκτη αυτή καθημερινή καταπίεση όχι μόνο συντελείται, αλλά οργανώνεται, πλέον , από το τουρκικό προξενείο, με τακτικές που ξεπερνούν κάθε λογική σεβασμού, νομιμότητας και κατανόησης των ιδιαιτεροτήτων των μειονοτήτων, όχι μόνο σε τοπικό, αλλά και σε διεθνές επίπεδο.

«Η αναγκαιότητα για μια νέα πολιτική μας»
Το χρονικό και η δράση του τουρκικού προξενείου από τον κ. Κώστα Καραΐσκο
Ο Κώστας Καραΐσκος, εκδότης της εφημερίδας «Αντιφωνητής», μέσα σε ένα σύντομο, αλλά ιδιαίτερα περιεκτικό χρονικό, έκανε αναφορά για την ύπαρξη, τη δράση, αλλά και τη γενικότερη επιρροή που ασκούσε το τουρκικό προξενείο στη περιοχή της Θράκης. Το 1923, αμέσως μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και τη Συνθήκη της Λωζάνης, ήρθε στην Κομοτηνή ένας Τούρκος διπλωμάτης, «χωρίς καμία συμφωνία, χωρίς καμιά αμοιβαιότητα, μόνο με τον αέρα του νικητή στον Μικρασιατικό πόλεμο», όπως αναφέρθηκε χαρακτηριστικά. Λίγο μετά, από κοινού με την τουρκική πρεσβεία της Αθήνας, ο Τούρκος Πρόξενος Κομοτηνής διαμαρτυρήθηκε για τη δράση των αποκαλούμενων «παλαιομουσουλμάνων» και ζήτησε την απέλασή τους. Παρεμπιπτόντως, οι «παλαιομουσουλμάνοι» είχαν καταφύγει στη Θράκη λόγω της αντίθεσής τους με τον Μουσταφά Κεμάλ και ανέπτυξαν δραστηριότητα εναντίον των κεμαλικών ιδεών. Στη συνέχεια, ο κ. Καραΐσκος, παρέθεσε αποσπάσματα από εφημερίδες, οι οποίες αναφέρθηκαν επισταμένως στο συγκεκριμένο θέμα εκείνη την εποχή, ενώ νύξη έγινε και στις πρώτες αντιδράσεις που εναντιώνονταν στην ίδρυση του προξενείου, όπως του προέδρου της «Ένωσης Μουσουλμάνων». Ιδιαίτερη αναφορά έγινε, όμως, στο παράδειγμα της προβοκάτσιας του 1955 με τη βόμβα στο «σπίτι του Ατατούρκ» στη Θεσσαλονίκη από τον Κομοτηναίο φοιτητή Οκτάι Ενγκίν. «Όλοι γνωρίζουμε ότι η καταστροφή του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης μεθοδεύτηκε από το τουρκικό κράτος με τα Σεπτεμβριανά που ξέσπασαν από την δήθεν επίθεση στο τουρκικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης, το θεωρούμενο και πατρικό σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ. Πώς, όμως, μεταφέρθηκαν οι δύο εκρηκτικοί μηχανισμοί στην Ελλάδα κι έφτασαν στα χέρια του Ενγκίν; Με τον διπλωματικό σάκο του Προξενείου! Και πώς φυγαδεύτηκε στην Τουρκία ο δράστης όταν απελευθερώθηκε μετά τη σύλληψή του από τις ελληνικές Αρχές; Μέσα στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου του Προξένου Κομοτηνής!». Στους εγγενείς στόχους του προξενείου, όπως ανέφερε και ο κ. Καραΐσκος, εντάσσεται ο πολιτικός έλεγχος της μειονότητας και ο εκτουρκισμός του μουσουλμανικού πληθυσμού σε όλα τα επίπεδα, «όπως επιδιώκει το τουρκικό κράτος σε όλη την περιφέρειά του», όπως τονίστηκε, αλλά και η οικονομική διείσδυση. Στη συνέχεια, έγινε αναφορά στις δράσεις της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης, από το 1936 μέχρι σήμερα, προς την κατεύθυνση του περιορισμού της αυθαίρετης δράσης του προξενείου, χωρίς όμως ιδιαίτερα αποτελέσματα. «Ζητάμε να φύγει το Προξενείο της Κομοτηνής ως ένα μέτρο αναγκαίο υπό τις συνθήκες που όλοι βιώνουμε. Σε ποιον χρειάζεται; Τι εξυπηρετεί; Αφού αρνείται να συμμορφωθεί στο προξενικό δίκαιο και αντιθέτως δρα ενάντια στα συμφέροντά μας, ας καταργηθεί», ανέφερε ο κ. Καραΐσκος, επισημαίνοντας, παράλληλα, και το σεβασμό προς τη μουσουλμανική κοινωνία, χωρίς την παρέκκλιση, όμως, από τον καθορισμό κανόνων για τη δημοκρατική λειτουργία και νομιμότητα.

«Προξενείο και Πομάκοι»
Προσπάθεια για κοινοποίηση του θέματος σε όλους τους Έλληνες πολίτες από το δημοσιογράφο Σεμπαεδίν Καραχότζα.
Στη Θράκη ζουν και δραστηριοποιούνται 40.000 περίπου Πομάκοι. Ποιο όμως είναι πραγματικό πρόβλημα και πόσοι το γνωρίζουν σε βάθος; «Απογοητεύομαι πραγματικά όταν ταξιδεύω στην Ελλάδα και νιώθω ιδιαίτερα αμήχανα, όταν συμπατριώτες μου, στο άκουσμα ονομάτων, όπως Αχμέτ ή Μεχμέτ, νομίζουν ότι απαραίτητα είναι και Τούρκοι», ανέφερε ο κ. Καραχότζα. Ανησυχητική έως εγκληματική είναι και η αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας, στην οποία δρα καταλυτικά εναντίων των Πομάκων και ο στόχος του τουρκικού προξενείου να παρουσιάσει μια εθνική τουρκική μειονότητα, «κι έχει ήδη πετύχει πολλά», τόνισε ο ίδιος. Με ποιες, όμως, μεθόδους το πετυχαίνουν αυτό; «Με τα λεφτά καταρχήν, καθώς το τουρκικό προξενείο απασχολεί περίπου 3.500 υπαλλήλους κι έχει έναν προϋπολογισμό 15 – 20 εκατομμυρίων ευρώ, με την άσκηση ψυχολογικής και σωματικής βίας, καθώς και με κάθε είδους εκβιασμό, ενώ ποντάρουν ιδιαίτερα και στη φτώχεια του πληθυσμού, ‘’πατώντας’’ πάνω στο θρησκευτικό τους αίσθημα». Η χθεσινή εκδήλωση, σύμφωνα με τον κ. Καραχότζα, είχε ως στόχο να υπάρξει μια μαζική αντίδραση προς την κατεύθυνση της απομάκρυνσης του τουρκικού προξενείου, ενημερώνοντας αρχικά τον κόσμο για το ζήτημα. «Μόνο εσείς οι πολίτες μπορείτε να βοηθήσετε τους Πομάκους να σώσουν τον πολιτισμό τους. Άλλωστε η Ελλάδα κάνει Έλληνες μετανάστες, πολλοί από τους οποίους δεν το επιζητούν κιόλας, ενώ εμάς που φωνάζουμε χρόνια πως είμαστε Έλληνες, μας διώχνει», προσδοκώντας στη συλλογή όσο περισσότερων υπογραφών γίνεται, για την απομάκρυνση του προξενείου από τη Κομοτηνή.

«Ο ρόλος του προξενείου από διπλωματική άποψη»
Πώς μπορεί η Ελλάδα να ανακαλέσει τη λειτουργία του προξενείου, από τον Φάνη Μαλκίδη.
Ο κ. Μαλκίδης έκανε μια συνοπτική, αλλά πολύ διδακτική παρουσίαση του διπλωματικού και προξενικού δικαίου, το οποίο αποτελεί βάση για μια πλήρως εμπεριστατωμένη και διπλωματικά κατοχυρωμένη ανάκληση όχι μόνο των διπλωματών και των προξένων του εν λόγω προξενείου, αλλά ολόκληρης της λειτουργίας του. Προέβη σε μια ανάλυση βασικών εννοιών που αφορούν στη λειτουργία των προξενείων, αναλύοντας τί είναι το διπλωματικό σώμα, ποιοι το αποτελούν, ποια είναι τα καθήκοντα των διπλωματών – προξένων, καθώς και τα προνόμιά τους, τα οποία δεν σημαίνουν, όμως, και ατιμωρησία. «Χρέος των προξενείων είναι η ανάπτυξη τέτοιων σχέσεων, ώστε να προωθούνται τα συμφέροντα της χώρας την οποία αντιπροσωπεύουν κι όχι η υπονόμευση της εθνικής κυριαρχίας του κράτους στο οποίο εδρεύει», τόνισε ο κ. Μαλκίδης.
Ιδιαίτερα στάθηκε επίσης και στον αριθμό του προσωπικού που πρέπει ν’ απασχολεί το κάθε προξενείο, το οποίο δεν πρέπει να ξεπερνάει ένα συγκεκριμένο αριθμό. «Το τουρκικό προξενείο θα έπρεπε να είχε 2 άτομα στη διπλωματική αντιπροσωπεία κι αυτή τη στιγμή απασχολεί 20-25», ανέφερε ο κ. Μαλκίδης.
Παράλληλα, ιδιαίτερη μνεία έγινε και στις κυρώσεις εις βάρος των διπλωματών, αλλά και στις διπλωματικές σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας, μέσα από ένα μικρό χρονικό. «Ο άνωθεν λόγος που ανέφερα σχετικά με το λόγο ύπαρξης του προξενείου θα πρέπει να είναι ο μοναδικός κι όχι να παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο, παρεμβαίνοντας στη κοινωνία της Θράκης», τόνισε ο ίδιος.
Στην εκδήλωση έδωσαν το παρών ο πρώην υπουργός, Δημοσθένης Δημοσθενόπουλος, η πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού της νομαρχίας Καβάλας, Σοφία Αθανασιάδου, ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Κοινωνικών Θεμάτων του δήμου Καβάλας, Νίκος Κούτρας, η νομαρχιακή σύμβουλος, Τάνια Ελευθεριάδου, ο εκπρόσωπος του βουλευτή ΠΑ.ΣΟ.Κ. Καβάλας Μιχάλη Τιμοσίδη, Χρήστος Αρβανιτόπουλος, ο πρόεδρος και ο γενικός γραμματέας του ΟΔΕΓ, Αντώνης Κόντος και Μάρκος Αποστολίδης, ο επίτιμος πρόεδρος του συλλόγου Βιβλιοχαρτοπωλών Καβάλας, Γιάννης Θεοχαρίδης, ο πρόεδρος της Θρακικής Εστίας Καβάλας, Νίκος Τσουμπάκης, ο πρόεδρος του Συλλόγου Μικρασιατών Καβάλας Μανώλης Ζαχαρόπουλος, ο πρόεδρος του συλλόγου ξενοδόχων Καβάλας, Απόστολος Αθιανάς, η υποψήφια νομαρχιακή σύμβουλος με το συνδυασμό «Υπερνομαρχία Πολιτών», Έλσα Αυλωνίτου, η πρόεδρος της «ΙΜΑΡΕΤ ΑΕ», Άννα Μυσιριάν και πολλοί πολίτες της Καβάλας.

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/03/blog-post_6647.html#ixzz0iw4TUqb1

Read more...

Εξοντωτικές ποινές φυλάκισης για δυο πρώην Τούρκους βουλευτές


Αντιμέτωπα με τις ποινές φυλάκισης 45 και 70 χρόνων βρίσκονται δυο πρώην στελέχη του εκτός λειτουργίας Τουρκικού κόμματος "DTP" (Κόμμα Δημοκρατικής Κοινωνίας ) .Σύμφωνα με το κατηγορητήριο ,ο Αχμέτ Τούρκ ,και η Αϊσέλ Τουγλούκ, βαρύνονται με την κατηγορία διάδοσης προπαγάνδας υπέρ του Κουρδικού κόμματος "PKK" σε δεκαεννέα δημόσιες ομιλίες τους...

Τα δύο πρώην μέλη του "DTP "είχαν εκπέσει της βουλευτικής τους ασυλίας έπειτα από το κλείσιμο του κόμματος τους στα τέλει του 2009.Τις προσεχείς ημέρες θα ξεκινήσει η εκδίκαση της υπόθεσης στο Ανώτατο Ποινικό Δικαστήριο .



Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP