Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΚΛΟΓΕΣ ΨΕΥΤΟΜΟΥΦΤΗ: ‘’ΟΛΑ ΕΤΟΙΜΑ ΑΠΟ ΠΡΙΝ!’’


Ζαγάλισα:

Πως θα χαρακτηρίζατε τις ‘’εκλογές’’ στις 31-12-2006, για ‘’ανάδειξη’’ του ψευτομουφτή Ξάνθης, όπου ‘’επικράτησε’’ ο ιμάμης Ωραίου Αμέτ Μετέ;
Ιρφάν Μεμεταλή: Σκέτη κοροϊδία! Με πιάνουν τα γέλια όταν θυμάμαι αυτές τις ‘’εκλογές’’!

Ζ: Για ποιο λόγο;
Ι: Γιατί και από παιδιά να γινότανε, δηλαδή και ένα παδικό παιχνίδι να ήτανε, θα ήταν πιο δίκαιο. Ήταν πολύ κοροιδία, όλα ήταν έτοιμα από πριν και θέλαν να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει ότι διοργανώνουν εκλογές.

Ζ: Ψήφισαν όλοι οι κάτοικοι της Μάνταινας, από όπου κατάγεστε ή όχι;
Ι: Ελάχιστοι, πολύ ελάχιστοι. Εκείνη την ημέρα μέσα στο τζαμί της Μάνταινας είχε πάνω από 200 άτομα, όμως ζήτημα να σηκώσανε 10 άτομα τα χέρια, και αμέσως, δηλαδή με το που είπαν <<σηκώστε, κατεβάστε>>, ξεκίνησαν την προσευχή. Έτσι ίσα ίσα να λένε ότι έγινε ψηφοφορία. Μετά έξω, όταν τελείωσε η προσευχή, τον συγκεκριμένο που γνωρίζαμε ότι θα δώσει τα αποτελέσματα, τον ρωτήσαμε <<έλα εδώ, τι αποτελέσματα θα δώσεις, να δούμε πόσοι ψήφισαν και πόσοι δεν>>. Αυτός μας είπε:<<παιδιά μην την ψάχνετε, αφήστε, κάποια άλλη φορά>> και την κοπάνησε από εκεί, από τον κόσμο. Απέφυγε τη συζήτηση.

Ζ: Ένας χότζας δεν μπορεί να μιλάει για πολιτική, πόσο μάλλον ένας ιμάμης, συμφωνείτε;
Ι: Ναι ήταν μεγάλο λάθος, μ αυτό έχασε κάθε αξία, ήταν κάποιοι που έστω λίγο πίστευαν σε αυτόν. Τους αποτελείωσε με αυτό το πράγμα. Δεν έπρεπε καθόλου να κάνει τη δουλειά αυτή, καταρχή το λέει μέσα στη θρησκεία ότι << η πολιτική είναι το πιο βρώμικο πράγμα>> και βγαίνει τώρα υποτίθεται και θέλει να παρουσιάζεται σαν μουφτής ή χότζας, είναι απαράδεκτο, τρελό.

Ζ: Ο κόσμος στα χωριά ποιον αναγνωρίζει σαν μουφτή;
Ι: Κοίταξε να σου πω, μπορεί κάποιοι εικονικά να λένε μουφτή τον Μετέ, αλλά ο αναγνωρισμένος, ο επίσημος μουφτής είναι ο κ. Σινίκογλου.

Ζ: Πως σχολιάζετε το γεγονός ότι ο Μετέ κυκλοφορεί στα χωριά και λέει ότι <<είμαστε Τούρκοι>>;
Ι: Και όχι μόνο λέει ότι είμαστε Τούρκοι, στο χωριό μου, τώρα πρόσφατα στα χάτιμ, έδινε συμβουλές στα παιδιά μας να μην τα σπουδάζουμε εδώ, στην Ελλάδα, να τα στέλνουμε στην Τουρκία για το <<καλό>> μας.

Ζ:Εσείς τι πιστεύετε, αν πάνε τα παιδιά στην Τουρκία θα είναι καλύτερα ή χειρότερα;
Ι: Εσύ τι πιστεύεις, γράμματα θέλει; Αν έχει σκοπό κάποιος να πάει να ζήσει εκεί, καλά είναι να σπουδάσει τα παιδιά του εκεί. Όποιος έχει όμως σκοπό να μείνει εδώ, να ζήσει τα παιδιά του εδώ, λογικό πρέπει να μάθει τα ελληνικά…

Ζ:Παλειότερα επίσης, είχε κάνει δηλώσεις ότι τα παιδιά πρέπει να μιλάνε τουρκικά, ούτε πομακικά, ούτε ελληνικά. Τα πομακικά μάλιστα τα αποκάλεσε βουλγαρικά. Τι έχετε να πείτε για αυτό;
Ι:Όπως θέλει τα αποκαλεί! Οι άνθρωποί μας, αυτά που μας μάθανε τα μιλούσαν. Τα πομακικά που μιλάμε δεν τα μάθαμε ούτε από καμιά σχολή, ούτε από πουθενά, τα μάθαμε από γενιά σε γενιά από τους ανθρώπους μας, τώρα ο Μετέ για την πολιτική του, για το συμφέρον του, ότι θέλει μπορεί να τα χαρακτηρίσει και βουλγαρικά και όπως θέλει. Πρόβλημά του. Αυτός ζει με αυτό. Αυτό είναι το επάγγελμά του.

Ζ:Και μια τελευταία ερώτηση. Κάποιοι χρησιμοποιούν το επιχείρημα εδώ στη Θράκη ότι όποιος είναι και μουσουλμάνος είναι και Τούρκος. Εσείς τι έχετε να απαντήσετε;
Ι: Έχουν μπερδέψει την θρησκεία με την Τουρκία. Δεν σημαίνει ότι όποιος είναι μουσουλμάνος είναι και Τούρκος.

Ζ: Ευχαριστούμε πολύ

Πηγή:ΖΑΓΑΛΙΖΑ

Read more...

Δήλωση της βουλευτή του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Τουρκίας, Αϊσέλ Τουγλούκ, για τα δικαιώματα του κουρδικού λαού.-


«Μπορεί να συζητηθεί ακόμη και θέμα απόσχισης αν τελματώσει η διαδικασία», δήλωσε η βουλευτής του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Τουρκίας, Αϊσέλ Τουγλούκ, αναφερόμενη στην υπό συζήτηση δέσμη μέτρων, που ετοιμάζεται να ανακοινώσει η τουρκική κυβέρνηση.

Η Α. Τουγλούκ αναφέρθηκε στις χθεσινές δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών, Μπεσίρ Αταλάϊ, σχετικά με την προετοιμασία των μέτρων.

Ο υπουργός είχε πει ότι τα μέτρα θα ανακοινωθούν στην εθνοσυνέλευση.

«Οι δηλώσεις του Αταλάϊ δεν περιλαμβάνουν μέτρα, που θα λύσουν το κουρδικό πρόβλημα», είπε η βουλευτής και πρόσθεσε ότι «το ΡΚΚ και ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν θα πρέπει να γίνουν μέρος της λύσης.

Το Κόμμα Δημοκρατικής Τουρκίας μπορεί να είναι σημαντικός παράγοντας, αλλά ως ένα σημείο.

Το ΡΚΚ δεν πρέπει να θεωρείται μόνο ένοπλη δύναμη.

Έχει επίσης και μαζική δύναμη».

Η Α. Τουγλούκ είπε ότι το κόμμα της δεν έχει πρόβλημα με το ενιαίο του κράτους, τη σημαία ή τη γλώσσα, αλλά επισήμανε ότι «ζητούμε σεβασμό στο δικαίωμα του λαού αυτού (σσ.

κουρδικού) να είναι λαός.

Θέλουμε να εξασφαλιστούν τα δικαιώματά τους, στο πλαίσιο των οικουμενικών αρχών».


Read more...

ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΤΟ ΡΚΚ


Οι Κούρδοι αντάρτες της Τουρκίας ανακοίνωσαν σήμερα ότι παρατείνουν μέχρι το τέλος του ραμαζανίου μία εκεχειρία στις ένοπλες επιχειρήσεις τους που άρχισαν τον Απρίλιο και έληγε σήμερα,μετέδωσε το φιλοκουρδικό πρακτορείο Firat News.

Ο μήνας της μουσουλμανικής νηστείας λήγει στις 22 Σεπτεμβρίου στην Τουρκία. Σε ανακοίνωση που μετέδωσε το Firat News,το KCK,η πολιτική πτέρυγα του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν(PKK),αναφέρει ότι η τύχη της μονομερούς κατάπαυσης του πυρός εξαρτάται από την θέση της κυβέρνησης της Αγκυρας σε σχέση με την κουρδική διένεξη,ενώ απειλεί με νέες επιθέσεις.

Οι τουρκικές αρχές δεν αναγνώρισαν ποτέ μέχρι σήμερα τις μονορείς εκεχειρίες που ανακοίνωσαν οι αντάρτες και υποσχέθηκαν να τους καταδιώξουν μέχρι τέλους.

Σήμερα,χιλιάδες Κούρδοι συγκεντρώθηκαν σε πλατεία στο Ντιγιάρμπακιρ(νοτιο-ανανατολικά)αξιώνοντας μία "έντιμη"ειρήνη εν αναμονή των μεταρρυθμίσεων που υποσχέθηκε η κυβέρνηση για να τεθεί τέρμα στην κουρδική διένεξη.Ανταποκριτής του Γαλλικού Πρακτορείου έκανε λόγο για περίπου 20.000 άτομα που ήλθαν από τις επαρχίες της νοτιοανατολικής Τουρκίας.Οι Κούρδοι της Τουρκίας εορτάζουν την 1η Σεπτεμβρίου ως ημέρα ειρήνης.

Read more...

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν Έλληνες ισχυρίζεται τουρκόφωνη εφημερίδα της Θράκης!


Λάδι στη φωτιά έρχεται να ρίξει το προκλητικότατο δημοσίευμα της «μειονοτικής» τουρκόφωνης εφημερίδας της Κομοτηνής «Birlik» στις 19 Αυγούστου.
Η εφημερίδα φιλοξενεί μια παντελώς αυθαίρετη εθνοτική απογραφή της χώρας των Γραικών, όπως χαρακτηριστικά αποκαλεί την Ελλάδα, σύμφωνα με την οποία περισσότεροι από 8,5 εκατομμύρια Έλληνες δεν είναι Έλληνες.
Η «Birlik» προσπαθεί να εγείρει θέμα μειονοτήτων στην Ελλάδα τις οποίες, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, το επίσημο κράτος προσπαθεί να κρατήσει στην αφάνεια. Υποστηρίζει ότι σε μελλοντική απογραφή και εφόσον οι Έλληνες πολίτες έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν απρόσκοπτα την εθνική τους συνείδηση, το αποτέλεσμα θα εκπλήξει.
Σύμφωνα λοιπόν με τους... πρόχειρους υπολογισμούς της εφημερίδας,στην Ελλάδα κατοικούν 3,5 εκατομμύρια Ρουμανοβλάχοι και 800.000 Αρβανίτες παλαιάς γενιάς.

Στην περιοχή της Μακεδονίας κατοικούν -σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα- 500.000 Βουλγαρο μακεδόνες ενώ 400.000 είναι εκχριστιανισμένοι οθωμανοί-Καππαδόκες. Συνεχίζοντας την «απογραφή» της, η εφημερίδα πηγαίνει στην Κρήτη, όπου βρίσκει να κατοικούν 200.000 πολίτες αραβικής, άλλοι τόσοι τουρκικής καταγωγής και ένας μικρότερος αριθμός (100.000) ενετικής καταγωγής!
Οι ελληνοποιημένοι Αλβανοί - Βορειοηπειρώτες φτάνουν τους 100.000 και οι Τούρκοι μουσουλμάνοι της Θράκης τους 150.000.
Επίσης, χαρακτηρίζει άλλους 3,5 εκατομμύρια Έλληνες «μιγάδες ακαθόριστης προέλευσης».
Μήπως άραγε θα έπρεπε να θυμίσουμε τα δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου αλλά και τα λεχθέντα από τον σημερινό πρόεδρο της Τουρκίας κύριο Γκιούλ σχετικά με την ποιότητα των Τούρκων της Τουρκίας;
Επειδή οι εντεταλμένοι αρθρογράφοι της «Μπιρλίκ» θέλουν να δημιουργούν ζητήματα εκ του μη όντος, ακολουθώντας την τακτική του "τα απλώνω και ό,τι κερδίσω", αναρωτιέμαι μήπως θα μπορούσαν να πούνε και την πηγή αυτής της απογραφής τους.
[Click to see how many people are online]

Read more...

Πόσο πιό ξεκάθαροι να γίνουν οι Τούρκοι;


Εικονικός βομβαρδισμός της νήσου Φούρνοι με υπερπτήση οκτώ τουρκικών μαχητικών σε τρία επίπεδα σημειώθηκε χθες το απόγευμα από την τουρκική Πολεμική Αεροπορία.Πέντε ώρες πριν είχε γίνει κατόπτευση της περιοχής από τον ίδιο σχηματισμό των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών.
Μετά τον εικονικό βομβαρδισμό του Φαρμακονησίου και του Αγαθονησίου η Αγκυρα προχώρησε ένα βήμα πιο μέσα στο Ανατολικό Αιγαίο βομβαρδίζοντας εικονικά τους Φούρνους!
Πρόκειται για ένα κατοικημένο ελληνικό νησί που βρίσκεται μεταξύ Σάμου και Ικαρίας και μακριά από την «γκρίζα ζώνη», που αυθαίρετα χάραξε η Τουρκία μετά την κρίση των Ιμίων.

Εικονικός βομβαρδισμός
Η χθεσινή νέα θρασύτατη πρόκληση της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας ήταν άκρως σχεδιασμένη και εξελίχθηκε σε δύο φάσεις:
Στις 11:00 π.μ., οκτώ τουρκικά F-16 μπήκαν στο FIR Αθηνών νοτίως της Σάμου και αφού πέρασαν πλησίον των Φούρνων χωρίς να κάνουν υπερπτήση, μισή ώρα μετά, στις 11:30 π.μ. βγήκαν από το FIR Αθηνών ανατολικά της Ρόδου.
Οπως εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε, τα οκτώ τουρκικά F-16 έκαναν κατόπτευση περιοχής...
Τα ίδια τουρκικά αεροσκάφη έκαναν την επανεμφάνισή τους στο Αιγαίο πέντε ώρες αργότερα. Στις 16:00 μ.μ. έκαναν την ίδια διαδρομή με αντίθετη κατεύθυνση. Μπήκαν στο FIR Αθηνών ανατολικά της Ρόδου και βγήκαν 35 λεπτά μετά νοτίως της Σάμου. Μόνο που αυτή τη φορά «εγκλώβισαν» τους Φούρνους.
Η οκτάδα των τουρκικών F-16 σε τυπικό σχηματισμό δράσης πέταξε ταυτόχρονα πάνω από το κατοικημένο ελληνικό νησί σε τρία επίπεδα.
Συγκεκριμένα τέσσερα οπλισμένα F-16 σε ρόλο βομβαρδιστικών πέταξαν σε ύψος 3.600 ποδών και τα άλλα τέσσερα σε ρόλο παρατηρητή και υποστήριξης πετούσαν ανά δυάδες σε ύψη 7.800 ποδών και 21.000 ποδών!
Κατά τις δύο εμφανίσεις τους στο Αιγαίο τα οκτώ τουρκικά F-16 έκαναν 21 παραβιάσεις, ενώ το απόγευμα έγινε και μία εμπλοκή με ελληνικά μαχητικά που είχαν σπεύσει στην περιοχή για αναγνώριση και αναχαίτιση των τουρκικών.
Στοιχεία
Οι χθεσινοί εικονικοί βομβαρδισμοί των Φούρνων ήταν το επιστέγασμα των ποιοτικά αναβαθμισμένων τουρκικών προκλήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο κατά τον μήνα Αύγουστο.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της πενταετίας, κατά τον μήνα Αύγουστο που υποτίθεται ισχύουν τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που προβλέπουν άρση της αεροπορικής δραστηριότητας στο Αιγαίο, φέτος σε σχέση με πέρυσι σημειώθηκε διπλάσιος αριθμός παραβιάσεων και υπερπτήσεων τουρκικών μαχητικών.
Επίσης παρατηρείται αύξηση οπλισμένων τουρκικών μαχητικών, καθώς και εμπλοκών μεταξύ τουρκικών και ελληνικών μαχητικών.
Διάβημα για νέες τουρκικές υπερπτήσεις πάνω από τους Φούρνους
Ως εξαιρετικά σημαντική ποιοτικά εκτιμάται από τους αρμόδιους επιτελείς του ΓΕΕΘΑ η χθεσινή τουρκική πρόκληση, που με οκτώ F-16 «πέρασαν σουβλάκι» -κατά την αεροπορική έκφραση- και σε τρία διαφορετικά ύψη, τους Φούρνους, πραγματοποιώντας ισάριθμες υπερπτήσεις.
Το γεγονός αυτό προκάλεσε την άμεση αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών, ο εκπρόσωπος Τύπου του οποίου Γρηγόρης Δελαβέκουρας ανακοίνωσε την υποβολή σχετικού διαβήματος από πλευράς της ελληνικής πρεσβείας στην Άγκυρα.
Πιο συγκεκριμένα χθες, σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ, στις 16.00, σχηματισμός οκτώ τουρκικών F-16 εισήλθε στο FIR Αθηνών ανατολικά της Ρόδου. Στις 16.28 τα τέσσερα αεροσκάφη πραγματοποίησαν υπέρπτηση άνωθεν των Φούρνων, σε ύψος 3.600 ποδών, ενώ ταυτόχρονα τα υπόλοιπα τέσσερα αεροσκάφη χωρισμένα σε δύο ζεύγη πραγματοποίησαν υπέρπτηση επίσης άνωθεν των Φούρνων, σε ύψος 7.800 και 21.000 ποδών αντίστοιχα. Τελικά, στις 16.35, ο σχηματισμός εξήλθε του FIR Αθηνών νοτίως της Σάμου. Συνολικά χθες δύο σχηματισμοί, με 16 μαχητικά, από τα οποία τα οκτώ οπλισμένα, πραγματοποίησαν δύο παραβάσεις και 21 παραβιάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας στο κεντρικό και νότιο Αιγαίο, προτού αναχαιτιστούν από τα αεροσκάφη της ελληνικής αεράμυνας με τα οποία σημειώθηκε μία εμπλοκή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι χθες επίσης στην άλλη άκρη της Ελλάδας, στην 116 Πτέρυγα Μάχης στην αεροπορική βάση του Αράξου, έφτασαν τρία ακόμα από τα νέα υπερσύγχρονα F-16C Block.52+ Advanced κι εντάχθηκαν στη δύναμη της ιστορικής 335 Μοίρας της Π.Α. Ας σημειωθεί ότι πιλότος σε ένα από τα μαχητικά, που έφτασαν με πτήση από τις εγκαταστάσεις της κατασκευάστριας εταιρείας Λόκχιντ Μάρτιν στις ΗΠΑ, ήταν και ο αντισμήναρχος Στίβεν Σπέκχαρντ, εξάδελφος του Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα Ντάνιελ Σπέκχαρντ.
Επικοινωνία Μπακογιάννη με Τούρκο ΥΠΕΞ
Τηλεφωνική συνομιλία με τον Τούρκο υπουργό εξωτερικών είχε την Τρίτη η Ντόρα Μπακογιάννη σχετικά με παραβάσεις εντός FIR Αθηνών από τουρκικά αεροσκάφη, που έθεσαν σε κίνδυνο πολιτική πτήση.
Επίσης, με οδηγίες της κας Μπακογιάννη, η ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα πραγματοποίησε χθες σχετικό διάβημα τονίζοντας τη μεγάλη ενόχληση και τη βαθιά ανησυχία της χώρας μας για τη συμπεριφορά της Τουρκίας.
Σε δηλώσεις του ο εκπρόσωπος τύπου του υπουργείο εξωτερικών, Γρηγόρης Δελαβέκουρας τόνισε ότι "oι πτήσεις τουρκικών αεροσκαφών στο Αιγαίο χωρίς σχέδια, και οι συνεχείς παραβιάσεις του Εθνικού Εναερίου Χώρου κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου είναι επικίνδυνες και μπορούν να προκαλέσουν δυστύχημα".
Τέλος, ο κος Δελαβέκουρας απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την παράνομη επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας στα κατεχόμενα, δήλωσε ότι "η επίσκεψη αυτή γίνεται σε αντίθεση προς τις σχετικές Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας για το Κυπριακό".capital.gr
Ελληνική αντίδραση για τις νέες τουρκικές παραβιάσεις Διάβημα από την ελληνική πρεσβεία στην Άγκυρα αλλά και τηλεφωνική επικοινωνία της υπουργού Εξωτερικών με τον τούρκο ομόλογό της, μετά τις νέες παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τουρκικά αεροσκάφη. Σε μία εξ' αυτών μάλιστα, παρενοχλήθηκε πτήση της πολιτικής αεροπορίας.
Απαντώντας σε σχετική δημοσιογραφική ερώτηση την Τρίτη (1/9) 0 εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Γρ. Δελαβέκουρας δήλωσε:
"Οι πτήσεις τουρκικών αεροσκαφών στο Αιγαίο χωρίς σχέδια, και οι συνεχείς παραβιάσεις του Εθνικού Εναερίου Χώρου κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου είναι επικίνδυνες και μπορούν να προκαλέσουν δυστύχημα.
Με οδηγίες της Υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη, η ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα πραγματοποίησε χθες σχετικό διάβημα τονίζοντας τη μεγάλη ενόχληση και τη βαθιά ανησυχία της χώρας μας για τη συμπεριφορά της Τουρκίας. Επιπλέον, η Υπουργός Εξωτερικών είχε σήμερα τηλεφωνική συνομιλία για το θέμα με τον Τούρκο ομόλογό της.
Το Υπουργείο Εξωτερικών θα ενημερώσει για το περιστατικό τον Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO), την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ".
Υπενθυμίζεται ότι τη Δευτέρα, τριπλή πτήση πραγματοποίησαν τουρκικά μαχητικά πάνω από τους Φούρνους Ικαρίας, σε κλασσικό σχηματισμό μάχης με αλληλοκαλύψεις των επιμέρους στοιχείων.
Πιλότος της Ολυμπιακής Αεροπορίας, ο οποίος πραγματοποιούσε πτήση από τη Ρόδο στη Μυτιλήνη, κατήγγειλε ότι το πρωί της ίδιας ημέρας παρενοχλήθηκε από τουρκικά μαχητικά.

Read more...

Ο ασκός του Αιόλου στην Τουρκία έτοιμος να ανοίξει και να φέρει το χάος...


«Ακόμη και θέμα απόσχισης μπορεί να συζητηθεί αν τελματώσει η διαδικασία» δήλωσε χθες η βουλευτής του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Τουρκίας Αϊσέλ Τουγλούκ αναφερόμενη στην υπό συζήτηση δέσμη μέτρων που ετοιμάζεται να ανακοινώσει η τουρκική κυβέρνηση.
Πρόκειται για ένα μόνο από τα σημάδια του κακού που ενδεχομένως εμφανιστούν τους επόμενους μήνες στην Τουρκία, με αφορμή τη φιλολογία της κυβέρνησης Ερντογάν για λήψη μέτρων.
Κι αυτό επειδή είναι τελείως διαφορετικά τα κριτήρια που έχουν υπόψη τους το τουρκικό κράτος, οι Κούρδοι, οι ακροδεξιοί, οι κεμαλιστές και οι όποιοι φιλελεύθεροι, όταν αναφέρονται στους όρους «κουρδικό ζήτημα» και «επίλυση». Η Τουγλούκ αναφέρθηκε στις δηλώσεις που έκανε προχθές ο υπουργός Εσωτερικών Μπεσίρ Αταλάι σχετικά με την προετοιμασία των μέτρων. Ο Αταλάι είχε πει ότι τα μέτρα θα ανακοινωθούν στην εθνοσυνέλευση. «Οι δηλώσεις του Αταλάι δεν περιλαμβάνουν μέτρα που θα λύσουν το κουρδικό πρόβλημα» είπε η βουλευτής και τόνισε ότι «το ΡΚΚ και ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν θα πρέπει να γίνουν μέρος της λύσης. Το Κόμμα Δημοκρατικής Τουρκίας μπορεί να είναι σημαντικός παράγοντας, αλλά ώς ένα σημείο. Το ΡΚΚ δεν πρέπει να θεωρείται μόνον ένοπλη δύναμη. Είναι επίσης και μαζική δύναμη».

Η Τουγλούκ είπε ότι το κόμμα της δεν έχει πρόβλημα με το ενιαίο του κράτους, τη σημαία ή τη γλώσσα, αλλά επισήμανε ότι «ζητούμε σεβασμό στο δικαίωμα του λαού αυτού -κουρδικού- να είναι λαός. Θέλουμε να εξασφαλιστούν τα δικαιώματά τους, στο πλαίσιο των οικουμενικών αρχών».
Τέλος, σύμφωνα με το κουρδικό πρακτορείο ειδήσεων Φιράτ, το ΡΚΚ ανακοίνωσε ότι παρατείνει μέχρι το τέλος του ραμαζανιού, δηλαδή τις 22 Σεπτεμβρίου, τη μονομερή εκεχειρία που είχε κηρύξει και κατά την οποία οι διεργασίες των συζητήσεων για τις πιθανές εξελίξεις δεν σταματούν ούτε στιγμή.
Πόσο αλήθεια εξυπηρετεί την Ελλάδα μία "αναστάτωση" στο εσωτερικό της Τουρκίας; Η αλήθεια είναι πως οι απόψεις σε αυτό το σημείο δυίστανται. Έτσι υπάρχει η άποψη εκείνη που λέει πως μία "τεταμένη κατάσταση" στο εσωτερικό της γείτονος Τουρκίας θα "εκτονωθεί" αργά ή γρήγορα προς την Ελλάδα, προκειμένου να υπάρξει εκείνος ο φόβος που θα συσπειρώσει ουσιαστικά τους Τούρκους πολίτες για να αντιμετωπίσουν την έξωθεν απειλή. Η δεύτερη άποψη, ισχυρίζεται πως εάν οι Κούρδοι καταφέρουν να θέσουν στην παγκόσμια κοινότητα (και φυσικά με την υποστήριξη των κατάλληλων "δυνάμεων") θέμα ανεξαρτησίας τους, τότε η Τουρκία κινδυνεύει με άμεση σχεδόν διάλυση, αφού περισσότερα από τα 60 εκατομμύρια από τους υπάρχοντες κατοίκους της αποτελούν εθνικές μειονότητες οι οποίες καταπιέζονται από την Άγκυρα και το εκάστοτε (πολιτικό ή στρατιωτικό) καθεστώς και ζητούν διακαώς επί δεκαετίες τα δικαιώματά τους, αλλά και την ανεξαρτησία τους.
Τι μέλλει γενέσθαι με ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν το οποίο θα στηρίζει την μεγαλύτερη δύναμή του και την ύπαρξή του σε πρώην εδάφη αλλά και πολίτες της Τουρκίας; Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, οι στρατηγοί (οι οποίοι έχουν πρόσφατα δηλώσει ξεκάθαρα τις θέσεις τους στο συγκεκριμένο θέμα) θα αναλάβουν τα ηνία στην χώρα. Η Τουρκία θα χάσει κάθε πιθανότητα να μπει στην Ευρώπη και τελικά θα χάσει αυτό το οποίο και έχει προγραμματισθεί (από τους μεγάλους "φίλους" της) να χάσει. Εάν μάλιστα η συμπεριφορά της Τουρκίας αποδειχθεί και αλλαζονική, τότε είναι πολύ πιθανό να χάσει πολλά περισσότερα από εκείνα που έχουν προγραμματισθεί (το "διαίρει και βασίλευε" αποτελεί την καλύτερη μέθοδο προκειμένου να κλέψεις τον πλούτο - στην περίπτωση αυτή τα πετρέλαια- ενός κράτους) και θα τεθούν αυτόματα και με ισχυρούς υποστηρικτές τα ζητήματα και τα δικαιώματα όλων των υπόλοιπων εθνοτήτων που αυτή τη στιγμή συνυπάρχουν μέσα στην τουρκική επικράτεια.
Είναι γεγονός πως η "αλλαγή" στην Τουρκία θα συντελεστεί. Και από αυτή την αλλαγή η Τουρκία καλείται να βγει περισσότερο δυτική ή μικρότερη κυριαρχικά... Πάντως, υπερδύναμη δεν πρόκειται να είναι, όσο και αν ο Νταβούτογλου και ο Ερντογάν προσπαθούν με πολύ γοργούς ρυθμούς να δώσουν την εντύπωση της μεγάλης ανερχόμενης παγκόσμιας υπερδύναμης για να φοβίσουν τους γείτονές τους αλλά πολύ περισσότερο τις μειονότητες που ζουν αυτή τη στιγμή μέσα στην Τουρκία (εξάλλου, ποιός θα ήθελε ποτέ να τα βάλει με μία "υπερδύναμη" και να μην αποτελεί μέρος της;)
Κωνσταντίνος

Read more...

Ελευθερία έκφρασης στη σύγχρονη Τουρκία: Πέρα από το Άρθρο 301.


Η ελευθερία της έκφρασης είναι ένα πολύ προβληματικό ζήτημα στη σύγχρονη Τουρκία. Η χώρα μπορεί να βρίσκεται σε ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η έλλειψη της ελευθερίας της έκφρασης όμως – λόγω πολύ συγκεκριμένων διατάξεων του Τουρκικού Ποινικού Κώδικα, οι οποίες την υποβαθμίζουν - προβάλλει ως ένα πολύ σοβαρό εμπόδιο, και επικρίνεται συνεχώς στις ετήσιες εκθέσεις προόδου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όχι άδικα:

Σύμφωνα με την Έκθεση σχετικά με την ελευθερία του Τύπου για το 2008 του Freedom House, η Τουρκία κατατάσσεται 109η μεταξύ 195 χωρών και ανήκει στην ομάδα των 59 χωρών στις οποίες ο Τύπος θεωρείται μερικώς ελεύθερος. Η Τουρκία (μαζί με την Ονδούρα, το Μεξικό, και το Congo-Brazzaville) κατατάσσεται αμέσως μετά την Αλβανία, και αμέσως πριν από την Guinea-Bissau, την Νιγηρία, την Ουγκάντα και την Ουκρανία. Όχι και πολύ τιμητική θέση για μια χώρα που φιλοδοξεί να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όταν γίνεται λόγος για την ελευθερία της έκφρασης στην Τουρκία, συνήθως το μυαλό όλων πηγαίνει στο διαβόητο Άρθρο 301 του Τουρκικού Ποινικού Κώδικα, υπό το οποίο έχουν διωχθεί δικαστικά πολλοί συγγραφείς και δημοσιογράφοι. Ο Τούρκος Νομπελίστας Ορχάν Παμούκ, η διασημότερη γυναίκα συγγραφέας της Τουρκίας Ελίφ Σαφάκ, και ο Τούρκος δημοσιογράφος Αρμενικής καταγωγής Χραντ Ντίνκ αποτελούν τις πιο γνωστές υποθέσεις. Ο Ορχάν Παμούκ κατηγορήθηκε για δυσφήμηση της Τουρκικότητας το 2005 όταν σε μια συνέντευξή του στο Ελβετικό περιοδικό Das Magazin δήλωσε: «Τριάντα χιλιάδες Κούρδοι έχουν σκοτωθεί εδώ, και ένα εκατομμύριο Αρμένιοι. Και σχεδόν κανείς δεν τολμάει να το αναφέρει. Έτσι, το κάνω εγώ.» Το 2006 και η Ελίφ Σαφάκ κατηγορήθηκε για προσβολή της Τουρκικότητας για το βιβλίο της Το Μπάσταρδο της Κωνσταντινούπολης στο οποίο ένας από τους ήρωές της χαρακτηρίζει το Αρμενικό ζήτημα ως γενοκτονία. Ο Τουρκο-Αρμένιος δημοσιογράφος Χραντ Ντίνκ είχε επίσης κατηγορηθεί για δυσφήμηση της Τουρκικότητας τρείς φορές, και αυτός για σχόλιά του πάνω στο Αρμενικό ζήτημα, το οποίο επίσης χαρακτήρισε ως γενοκτονία. Ο Ορχάν Παμούκ, η Ελίφ Σαφάκ και ο Χραντ Ντίνκ απηλλάγησαν και οι τρείς από τις κατηγορίες τους αργότερα, εν μέσω διεθνούς κατακραυγής των διώξεών τους. Με μια διαφορά: Ο Χράντ Ντίνκ δεν πρόλαβε να δει τις κατηγορίες του να καταρρίπτονται – δολοφονήθηκε το 2007 από έναν έφηβο, ο οποίος πιστεύεται ότι χειραγωγήθηκε από μέλη κάποιος υπερ-εθνικιστικής ομάδας. Οι διώξεις που υπέστη ο Χράντ Ντίνκ υπό το Άρθρο 301 τον έκαναν στόχο ακροδεξιών.

Αυτό όμως που οι δολοφόνοι του Χράντ Ντίνκ δεν περίμεναν, είναι ότι τραβώντας εκείνη τη σκανδάλη θα ταρακουνούσαν και θα ξυπνούσαν από το λήθαργό της την Τουρκική κοινωνία των πολιτών. Η κηδεία του Χράντ Ντίνκ μετετράπη σε μαζική διαδήλωση κατά της δολοφονίας του, την οποία ακολούθησαν περίπου εκατό χιλιάδες Τούρκοι πολίτες κρατώντας πλακάτ τα οποία έγραφαν «Είμαστε όλοι Αρμένιοι» και «Είμαστε όλοι Χράντ Ντίνκ» στην Τουρκική, την Αρμενική, και την Κουρδική γλώσσα, καθώς επίσης και πλακάτ που έγραφαν «Το 301 είναι ο δολοφόνος».

Εν μέσω εσωτερικής και διεθνούς κατακραυγής το Κοινοβούλιο της Τουρκίας αποφάσισε να τροποποιήσει το Άρθρο 301 στις 30 Απριλίου 2008. Δυστυχώς όμως, η τροποποίηση αυτή δεν άλλαξε και πολλά,το αντίθετο: πολιτικοποίησε ακόμα περισσότερο την ελευθερία έκφρασης στην Τουρκία. Σύμφωνα με την παλιά μορφή του άρθρου:

1. Οιοσδήποτε δυσφημήσει δημόσια την Τουρκικότητα, την Δημοκρατία ή το Κοινοβούλιο της Τουρκίας, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μεταξύ 6 μηνών και 3 χρόνων.

1. Άτομο το οποίο δυσφημήσει δημόσια την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Τουρκίας, τα Δικαστικά Ιδρύματα του Κράτους, τον στρατό και τις υπηρεσίες Ασφαλείας τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μεταξύ 6 μηνών και 2 χρόνων.

1. Σε περίπτωση που η δυσφήμηση της Τουρκικότητας διαπραχθεί από Τούρκο πολίτη σε ξένη χώρα, η ποινή επαυξάνεται κατά το ένα τρίτο.

Η έκφραση άποψης με σκοπό την κριτική δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα.

Στην τροποποιημένη έκδοση, ο όρος Τουρκικότητα (οτιδήποτε αυτό μπορεί να σημαίνει) αντικαταστάθηκε από την φράση Τουρκικό Έθνος (οτιδήποτε αυτό μπορεί να σημαίνει και πάλι), η ανώτατη ποινή μειώθηκε σε 2 χρόνια από 3, ενώ η αλλαγή-κλειδί είναι η εξής:

Η έρευνα αυτού του αδικήματος υπόκειται στην κρίση του Υπουργού Δικαιοσύνης.

Επομένως, ο Υπουργός Δικαιοσύνης τίθεται υπεύθυνος να αποφασίσει ποιές υποθέσεις θα εκδιωχθούν και ποιες θα απορριφθούν. Το τροποποιημένο άρθρο τέθηκε σε ισχύ στις 9 Μαΐου 2008.

Έκτοτε, 766 υποθέσεις έχουν φτάσει στο Υπουργείο το οποίο απέρριψε τις 619, έδωσε άδεια να ερευνηθούν οι 73 από αυτές, ενώ επιπλέον 74 βρίσκονται υπό εξέταση (ως είχαν ως τις 27-04-2009). Υπάρχουν παράπονα όμως ότι οι διάσημες υποθέσεις απορρίπτονται, ενώ οι λιγότερο διάσημες διώκονται. Δικαιολογημένα, οι φωνές για την κατάργηση του άρθρου 301 έχουν αυξηθεί και μένει να δούμε τι στάση θα κρατήσουν η κυβέρνηση και τα κυριότερα κόμματα της αντιπολίτευσης της Τουρκίας.

Η ελευθερία της έκφρασης στην Τουρκία όμως δεν έχει να κάνει μόνο με το Άρθρο 301. Στις 25 Ιουνίου 2009, ο Nedim Gürsel, Τουρκο-Γάλλος συγγραφέας έπρεπε να παραστεί στο δικαστήριο για την Τρίτη ακρόαση της υπόθεσής του. Το έγκλημά του; Έγραψε ένα μυθιστόρημα με τίτλο Allah’in Kizlari (Οι κόρες του Αλλάχ) για το οποίο η Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων βρήκε ότι «προσβάλλει όχι μόνο το Ισλάμ αλλά όλες τις ουράνιες θρησκείες και προκάλεσε αποσύνθεση στην κοινωνία». Τώρα, βρίσκεται αντιμέτωπος με το Άρθρο 216 του Τουρκικού Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με το οποίο:

1. Άτομο το οποίο ανοιχτά υποκινεί ομάδες του πληθυσμού να εμφανίσουν εχθρότητα ή μίσος η μια εναντίον της άλλης όσον αφορά σε περιφερειακές, ταξικές, θρησκευτικές ,φατριακές, φυλετικές διαφορές, με τρόπο που ίσως αποτελεί ξεκάθαρο και άμεσο κίνδυνο για την δημόσια τάξη τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μεταξύ ενός και τριών χρόνων.
2. Άτομο το οποίο ανοιχτά δυσφημεί μέρος του πληθυσμού όσον αφορά σε περιφερειακές, ταξικές, θρησκευτικές ,φατριακές, φυλετικές διαφορές, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μεταξύ έξι μηνών και ενός χρόνου.
3. Άτομο το οποίο δυσφημεί τις θρησκευτικές αξίες μέρους του πληθυσμού τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μεταξύ έξι μηνών και ενός χρόνου σε περίπτωση που η πράξη του δύναται να διαστρέψει την δημόσια ειρήνη.

Σε ακόμη μία ενδιαφέρουσα υπόθεση, η Τουρκική ΜΚΟ Φιλελεύθερος Σύνδεσμος (Özgür-Der) αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να σταματήσει τη λειτουργία της, εξαιτίας μιας ανακοίνωσης που εξέδωσε τον Νοέμβρη του 2008 ενάντια στις στρατιωτικού τύπου εκδηλώσεις στα σχολεία ης Τουρκίας. Από το 1933, οι Τούρκοι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να στοιχίζονται σε στρατιωτικού τύπου στοίχους και να επαναλαμβάνουν τον εθνικό ύμνο κάθε πρωί. Επίσης οφείλουν να παρελαύνουν σαν στρατιώτες στις εκδηλώσεις των επισήμων εθνικών εορτών. ( σας θυμίζει κάτι; )

Στην ανακοίνωσή του ο Φιλελεύθερος Σύνδεσμος (Özgür-Der) προτρέπει τους πολίτες της Τουρκίας να: « υιοθετήσουν μια στάση ενάντια στις εκδηλώσεις που μας επιβάλλουν την επίσημη ιδεολογία και περιφρονούν τα πιστεύω και τις ταυτότητές μας.» Σήμερα, ο Φιλελεύθερος Σύνδεσμος (Özgür-Der) βρίσκεται αντιμέτωπος με το άρθρο 318 του Τουρκικού Ποινικού Κώδικα σύμφωνα με το οποίο:

1. Άτομα τα οποία κινητοποιούν, ή προτείνουν, ή προπαγανδίζουν με αποτέλεσμα να αποθαρρύνουν τους πολίτες από την εκπλήρωση της στρατιωτικής τους θητείας τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης μεταξύ έξι μηνών και ενός χρόνου.
2. Εάν η πράξη αυτή τελεστεί μέσω του Τύπου ή των ΜΜΕ, η ποινή προσαυξάνεται κατά το ήμισυ.

Είναι το ίδιο άρθρο υπό το οποίο κατηγορήθηκε η διάσημη Τουρκάλα τρανσέξουαλ τραγουδίστρια Bülent Ersoy, για να απαλλαχθεί αργότερα τον Δεκέμβρη του 2008, μετά από μια μακρά διαδικασία που έτυχε μεγάλης διεθνούς προβολής.

Και η λίστα δεν τελειώνει εδώ. Τον Γενάρη του 2009 ένας δημοσιογράφος της Milliyet, ο Nedim Şener, δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο «Η Δολοφονία του Ντίνκ και τα ψέματα της Ασφάλειας». Σε αυτό το βιβλίο αποκαλύπτει παραλείψεις των Τουρκικών Υπηρεσιών Ασφαλείας πρίν και μετά την δολοφονία του Ντίνκ, παραλείψεις οι οποίες ίσως και να συνέβαλαν στον θάνατό του. Τώρα βρίσκεται αντιμέτωπος με τον Αντιτρομοκρατικό νόμο γιατί « στοχοποίησε προσωπικό στην υπηρεσία της καταπολέμησης τρομοκρατικού εγκλήματος, και απέκτησε και δημοσίευσε μυστικές πληροφορίες οι οποίες απαγορεύονταν να δημοσιευτούν» και για «παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών», με το άρθρο 288 για «επιχείρηση επηρεασμού δίκαιης δίκης» ,και με το άρθρο 301 (πανταχού παρόν) για « προσβολή κυβερνητικών υπηρεσιών». Αν κριθεί ένοχος για όλες τις κατηγορίες ο Şener αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης έως και 28 ετών. Τραγική ειρωνεία: Ο κατηγορούμενος για τη δολοφονία του Ντίνκ αντιμετωπίζει ανώτατη ποινή 20 ετών σε περίπτωση που καταδικαστεί, ενώ σε σχετική υπόθεση τα 8 μέλη του προσωπικού της Γενικής Διεύθυνσης της Χωροφυλακής της Τραπεζούντας (πόλη στην οποία ζούσε ο κατηγορούμενος ως δολοφόνος) που κατηγορούνται για παράλειψη καθηκόντων σχετικά με τη δολοφονία του Ντίνκ, αντιμετωπίζουν ποινή φυλάκισης δύο ετών σε περίπτωση καταδικαστικής απόφασης.

Στην πιο πρόσφατη Έκθεση Προόδου της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εμφατικά τονίζει την έλλειψη ελευθερίας έκφρασης στην Τουρκία. Το άρθρο 301 –όπως ήταν αναμενόμενο- δέχεται το μεγαλύτερο μέρος της κριτικής, αλλά το πρόβλημα είναι πολύ πιο περίπλοκο. Μια ευρύτερη νομοθετική μεταρρύθμιση είναι απαραίτητη και η κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να σταθούν στο ύψος των προσδοκιών της Τουρκικής κοινής γνώμης. Όχι για να επαινέσει την Τουρκία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην επόμενη Έκθεση Προόδου της τον Νοέμβρη 2009 – αυτή τη φορά για την ίδια την Τουρκία. Γιατί, όπως γράφει και ο Orhan Kemal Cengiz ,πρόεδρος της Οργάνωσης Ατζέντα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Human Rights Agenda Association HRAA), σε ένα άρθρο του στη Ζαμάν:

«…η μεγαλύτερη προσβολή της Τουρκικότητας είναι η έλλειψη ελευθερίας έκφρασης σε αυτή τη χώρα.»

του Λεωνίδα Οικονομάκη

Πηγή blogs.eliamep.gr

Read more...

Κύπρος-Αιγαίο: Ώρες ευθύνης για όλους μας...


του Σάββα Καλεντερίδη
Eν όψει του Δεκεμβρίου, που έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως εξαιρετικά κρίσιμος μήνας για την Ελλάδα και την Κύπρο, εξ αιτίας του ότι τότε θα κριθεί η Τουρκία από την Ε.Ε. αν και κατά πόσον έχει εκπληρώσει τους όρους που τέθηκαν το 2006, μετά από κοινή στρατηγική Ελλάδος-Κύπρου, τουτέστιν Κώστα Καραμανλή-Τάσσου Παπαδόπουλου, ένας από τους οποίους είναι και η υπογραφή από πλευράς της Τουρκία της Συμφωνίας της Άγκυρας, ενέργεια που κατά πολλούς συνιστά αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ήδη, κατά τα φαινόμενα, η τουρκική κυβέρνηση δεν φέρεται διατεθειμένη να προβεί στην κίνηση αυτή και μάλλον τον Δεκέμβριο θα της δοθεί παράταση ενός ακόμα χρόνου, για να προβεί στην υπογραφή της εν λόγω συμφωνίας.

Δηλαδή, με άλλα λόγια, ο κρίσιμος χρόνος στον οποίο θα κριθεί αυτό το πολύ σοβαρό ζήτημα (Κυπριακό), η πορεία του οποίου, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στο Αιγαίο, θα κρίνουν εν γένει την πορεία αλλά και την τύχη ολόκληρου του Ελληνισμού, επιτείνεται μέχρι τα τέλη του 2010, περίοδος κατά την οποία είναι σφόδρα πιθανό να υπάρχει κλίμα πολιτικής ρευστότητας στην Ελλάδα, εξέλιξη που θεωρείται περίπου καταστροφική για το χειρισμό των κρισίμων θεμάτων που προαναφέρθηκαν.
Το κατά πόσον και σε πιό βαθμό το ενδεχόμενο κλίμα πολιτικής ρευστότητας είναι αποτέλεσμα εσωτερικών πολιτικών διεργασιών και το κατά πόσον καλλιεργείται από άλλους, εξωγενείς παράγοντες, θα αποτελέσει αντικείμενο μιας άλλης ανάλυσής μας.
Προς το παρόν, για την ενημέρωση των φίλων του ιστολογίου μας, δημοσιεύουμε μετάφραση συνέντευξης που έδωσε στο τουρκικό περιοδικό "2023" ο ακαδημαϊκός και βουλευτής Χουσεΐν Παζαρτζί, μαζί με το βιογραφικό του, στην οποία συνέντευξη ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να εμβαθύνει στις τουρκικές ενστάσεις που σχετίζονται με την υπογραφή της Συμφωνίας της Άγκυρας και το ενδεχόμενο να οδηγήσει αυτή στην σταδιακή εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου στο σύνολο του νησιού και στην απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο.
Επειδή όντως οι μέρες είναι 'πονηρές', συνιστούμε στους φίλους του ιστολογίου μας να αναλύσουν ψύχραιμα και με την σοβαρότητα και την ευθύνη που επιβάλλουν οι περιστάσεις το περιεχόμενο της συνέντευξης ο καθένας με το δικό του πολιτικό και αναλυτικό κριτήριο και να συνεξετάσουν εάν το "ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝ" της Ελλάδος και της Κύπρου, συνιστά στην ουσία μια ώθηση-παρακίνηση προς την Τουρκία να υπογράψει τη Συμφωνία της Άγκυρας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πορεία του Κυπριακού, αλλά και των ελληνοτουρκικών σχέσεων στο σύνολό τους.
Για το ενδεχόμενο ρευστού πολιτικού σκηνικού και τους παράγοντες που οδηγούν σε κάτι τέτοιο, όπως προαναφέραμε, θα αφιερώσουμε μια άλλη, ξεχωριστή ανάλυση.
Καλό διάβασμα και καλή τύχη στην πατρίδα μας.

Όποια ένσταση κι αν σκαρφιστείτε, η υπογραφή του Πρωτοκόλλου Προσαρμογής σημαίνει αναγνώριση της Ρωμέικης Διοίκησης της Νότιας Κύπρου υπό την επωνυμία «Κυπριακή Δημοκρατία»

Συνέντευξη του Ηüseyin PAZARCI στο περιοδικό 2023 (Ιανουάριος 2005)

2023- Ένα από τα θέματα που μας απασχολούν, με αφορμή την 17 Δεκεμβρίου, είναι το αν θα αναγνωρίσουμε την Ρωμέικη Διοίκηση της Νότιας Κύπρου (ΡΔΝΚ) υπό την επωνυμία «Κυπριακή Δημοκρατία». Γιατί γίνεται τόση συζήτηση για το θέμα; Η Τουρκία θα αναγνωρίσει την ΡΔΝΚ;

Huseyin Pazarci- Κατ’ αρχήν είναι ωφέλιμο να κοιτάξουμε με ποιο τρόπο θα γίνει η οποιαδήποτε αναγνώριση της Κύπρου από την Τουρκία. Το θέμα της αναγνώρισης ήλθε στο προσκήνιο λόγω του ότι προστέθηκαν στην Ε.Ε. άλλα δέκα νέα κράτη. Αυτά τα νέα κράτη πρέπει να συμπεριληφθούν στην Συμφωνία Τελωνειακής Ένωσης και Συμφωνία Εταιρικής Σχέσης (Οrtaklik Αnlasmasi) που έχει ήδη υπογράψει η Τουρκία με την Ε.Ε. Το ένα από αυτά τα νέα μέλη είναι η χώρα που λέγεται «Κυπριακή Δημοκρατία» και την οποία εμείς ονομάζουμε Ρωμέικη Διοίκηση της Νότιας Κύπρου (ΡΔΝΚ)..Αυτή η χώρα έγινε μέλος της Ε.Ε. ως «Κυπριακή Δημοκρατία». Ως εκ τούτου το κράτος αυτό απέκτησε υποκειμενική θέση, έγινε συμβαλλόμενο μέρος στη Συμφωνία της Άγκυρας (που αφορά την επέκταση της συμφωνίας Τελωνειακής Ένωσης Τουρκίας-Ε.Ε. στα νέα δέκα κράτη μέλη της Ε.Ε., στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η Τουρκία, σ.τ.μ.) και αυτό, σε συνδυασμό με το Πρωτόκολλο Προσαρμογής (Uyum Protokolü), έφερε στο προσκήνιο το ερώτημα μήπως «η αποδοχή του Πρωτοκόλλου Προσαρμογής και η υπογραφή της Συμφωνίας της Άγκυρας σημαίνουν και αναγνώριση της ΡΔΝΚ». Δηλαδή, το ζήτημα της «αναγνώρισης ή μη» μας προέκυψε λόγω του Πρωτοκόλλου. Εκτός αυτού, όμως, υπήρχαν ήδη οι απαιτήσεις της ΡΔΝΚ για αναγνώρισή της από την Τουρκία, η οποία έχει την εξής θέση: «Είμαστε χώρα-μέλος της Ε.Ε. και δεν υπάρχει περίπτωση να προσχωρήσεις στην Ε.Ε. και να γίνεις μέλος σε αυτή την ομάδα εάν δεν με αναγνωρίσεις». Δηλαδή, αυτό ήταν η γενική θέση που εξέφραζε η ελληνοκυπριακή πλευρά στην Κύπρο. Το Πρωτόκολλο Προσαρμογής όμως έφερε μπροστά μας το πρόβλημα της υποχρεωτικής αναγνώρισης της Κύπρου από την Τουρκία.
Τώρα, πριν προχωρήσουμε σε αυτό καθ’ αυτό το Πρωτόκολλο, είναι καλό να κοιτάξουμε «τι σημαίνει η υπογραφή» μιας συμφωνίας ανάμεσα σε δυο θεσμούς. Μια συμφωνία έχει δυο πλευρές. Το πρώτο είναι το ίδιο το θέμα πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η συμφωνία. Το Πρωτόκολλο Προσαρμογής αποσκοπεί στην υποχρέωση επέκτασης εφαρμογής των όρων της Τελωνειακής Ένωσης και των όρων που αφορούν τις υφιστάμενες σχέσεις μεταξύ Τουρκίας–ΕΕ στα νέα κράτη-μέλη. Σε γενικές γραμμές, η δεύτερη πλευρά μιας συμφωνίας εμφανίζεται ως απορρέουσα υποχρέωση. Αν ένα κράτος πραγματοποιεί μια συμφωνία με ένα άλλο θεσμό που θεωρεί τον εαυτό του κράτος, αυτομάτως δημιουργείται η εξής υπόθεση: «Εσύ είσαι ένα κράτος. Από τη στιγμή που υπογράφω μαζί σου μια συμφωνία, είμαι ισότιμος μαζί σου». Με βάση αυτήν την υπόθεση, αν συνάψεις μια συμφωνία μαζί του, αυτό σημαίνει ότι τον αναγνωρίζεις.
Σε μια τέτοια συμφωνία, όταν κινούμαστε με βάση μια τέτοια λογική, δηλαδή «εσύ είσαι ένα κράτος και εγώ κάνω μια συμφωνία μαζί σου», είναι πιθανόν να δημιουργείται η εντύπωση ότι υπάρχει αναγνώριση. Στην προκειμένη περίπτωση πρέπει να σημειώσουμε ότι υπάρχει μια διαφορά μεταξύ διμερούς και πολυμερούς συμφωνίας. Εάν σε μια πολυμερή συμφωνία υπάρχουν θεσμοί ή κράτη που δεν τους αναγνωρίζεις, μπορείς να συμμετέχεις, υπό την προϋπόθεση ότι θα δηλώσεις ξεκάθαρα με μια ανακοίνωση ή με μια υποσημείωση ότι η υπογραφή δεν συνιστά αναγνώριση του μέρους που δεν θέλεις να αναγνωρίσεις. θέτοντας ξεκάθαρους όρους σχετικά με αυτό. Σε ότι αφορά την περίπτωση της Κύπρου, η Τουρκία έχει υπογράψει πολλές πολυμερείς συμφωνίες και είναι ήδη συμβαλλόμενο μέρος και μέλος σε πολλούς διεθνείς οργανισμούς στους οποίους συμμετέχει και η Κύπρος, όπως τα Ηνωμένα Έθνη, το Συμβούλιο της Ευρώπης, Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα κλπ. Όταν πρόκειται για πολυμερείς συμφωνίες, κυρίως όταν υπάρχουν περιπτώσεις συνεργασίας, είναι δυνατόν να μην προβείς σε αναγνώριση. Δηλώνεις ότι «Η συμφωνία αυτή δεν συνιστά αναγνώρισης του τάδε μέρους». Αυτό αρκεί για να αποφύγεις την αναγνώριση. Με άλλα λόγια, αν και υπογράφεις πολυμερείς συμφωνίες, δηλώνεις ότι δεν αναγνωρίζεις το μέρος που επιθυμείς και αποφεύγεις τις διμερείς υποχρεώσεις και σχέσεις.
Όταν όμως πρόκειται για διμερείς συμφωνίες, αυτό είναι λίγο ποιο πολύπλοκο. Αν συνάψεις σαν κράτος μια διμερή συμφωνία με ένα άλλο μέρος το οποίο εκ των πραγμάτων θεωρείται «κράτος», αυτό θα θεωρηθεί πλέον σαν ένα πολύ δυνατό χαρτί αναγνώρισης. Αν συνεχίσεις να αρνείσαι την αναγνώριση, τότε μπορούν να σου πουν «γιατί υπέγραψε με αυτό μια τέτοια συμφωνία»; Μπορεί, όμως, το διεθνές δίκαιο να επιτρέψει την υπογραφή διμερούς συμφωνίας μεταξύ δυο μερών και να προστεθεί σ’ αυτήν άρθρο που να λέει: «Υπογράφω αυτήν την συμφωνία, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό συνιστά αναγνώριση ως κράτους του αντισυμβαλλόμενου μέρους». Στην περίπτωση αυτή, όμως, είναι προϋπόθεση η συμφωνία και των δυο μερών σε αυτό. Αν δηλαδή το δεχτεί η άλλη πλευρά, τότε μπορείς να πεις «η συμφωνία αυτή δεν σημαίνει ότι σε αναγνωρίζω».

2023- Σε ποιες περιπτώσεις μπορεί να γίνει αυτό;

Huseyin Pazarci- Παραδείγματος χάριν, εμφανίσθηκε ένας θεσμός στο διεθνές σκηνικό που απαιτεί να γίνει κράτος. Μερικές φορές μπορεί να υποχρεωθείτε να συνάψετε σχέσεις με αυτό. Όπως για παράδειγμα η ίδρυση και λειτουργία προξενείου. Εάν στην περιοχή που ελέγχει ο θεσμός αυτός ζουν δικοί σας πολίτες, είστε υποχρεωμένοι να συνεργαστείτε μαζί του. Πρέπει να κάνετε μια συμφωνία για να λειτουργεί το προξενείο. Αν στη συμφωνία αυτή προστεθεί η φράση «Αυτό δεν σημαίνει ότι σε αναγνωρίζω ως κράτος», τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Τέτοιες συμφωνίες μπορεί να γίνουν για παράδειγμα με εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που έχουν βλέψεις στα εδάφη άλλων κρατών. Στις περιπτώσεις αυτές μπορείς να χρησιμοποιήσεις εκφράσεις προσωρινές που θα αφορούν μια μεταβατική περίοδο, όπως «δεν τους αναγνωρίζω ως κράτος αλλά ως μαχόμενη (ή εμπόλεμη) πλευρά». Εκτός από αυτό τέτοιου είδους συμφωνίες, μπορεί να υπογραφούν και άλλου τύπου, όπως για παράδειγμα συμφωνία ανακωχής ή συμφωνία ανταλλαγής αιχμαλώτων με ένα εμπόλεμο μέρος. Ας θυμηθούμε το 1921, που η κυβέρνηση της Γαλλίας υπέγραψε συμφωνία με την κυβέρνηση της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης (TBMM), χωρίς η Γαλλία να έχει αναγνωρίσει την Τουρκική Δημοκρατία ως κράτος. Υπογράφηκε μια συμφωνία ανακωχής και ανταλλαγής αιχμαλώτων με την Γαλλία, αλλά η Γαλλία δεν είχε αναγνωρίσει την Τουρκική Δημοκρατία ως κράτος. Αυτές οι συμφωνίες γίνονται για να λυθούν κάποια πρακτικά ζητήματα. Σε τέτοιες περιπτώσεις φροντίζετε να περιληφθούν στη συμφωνία εκφράσεις που αποκλείουν την αναγνώριση και περιορίζουν τη συμφωνία σε ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις είναι δυνατή η σύναψη διμερών συμφωνιών χωρίς να υπάρχει αναγνώριση, αλλά αυτές οι συμφωνίες αφορούν περιορισμένα θέματα.
Τώρα, στην περίπτωσή μας τίθεται το ερώτημα αν η Τουρκία μπορεί να μην αναγνωρίσει της Κύπρο υπογράφοντας το Πρωτόκολλο Προσαρμογής με την ΡΔΝΚ. Αν κινηθούμε με βάση την υπόθεση «Η Τουρκία δηλώνει μονομερώς ότι ‘‘εγώ δεν σε αναγνωρίζω’’. Μπορεί να αποφύγει την αναγνώριση;», θα σας έλεγα ότι αυτό είναι λίγο δύσκολο να γίνει. Και αυτό γιατί το Πρωτόκολλο Προσαρμογής θα συναφθεί μεταξύ των νέων κρατών-μελών της ΕΕ και της Τουρκίας. Τα θέματα που περιλαμβάνει το Πρωτόκολλο αυτό καλύπτουν ένα πολύ ευρύ φάσμα. Μπαίνετε σε ένα ολοκληρωμένο καθεστώς οικονομικής συνεργασίας. Δεν πρόκειται για μια συμφωνία που αφορά κάποιο συγκεκριμένο, περιορισμένης εμβέλειας θέμα, όπως το παράδειγμα που προανέφερα. Εδώ δεν έχει δυνατότητα η Τουρκία να πει ότι «εγώ θεωρώ ότι δεν υπάρχεις». Έτσι δεν έχει καμιά σημασία και είναι κενή περιεχομένου μια δήλωση του τύπου «εγώ θεωρώ ότι δεν υπάρχεις». Και αυτό γιατί από τη μια πλευρά λες ότι «εγώ θεωρώ ότι δεν υπάρχεις» και από την άλλη συναλλάσσεσαι με κάτι που δεν υπάρχει. Για παράδειγμα, η Τελωνειακή Ένωση προβλέπει κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα το πιστοποιητικό προέλευσης των προϊόντων. Αυτό από ποιον θα το ζητήσεις; Μέσα στα πλαίσια της Τελωνειακής Ένωσης θα το ζητήσεις από την Νότια (Κύπρο). Τότε όμως έρχεσαι αντιμέτωπος με την εξής κατάσταση. Η Νότια Κύπρος θα συναλλάσσεται μαζί σου ως εκπρόσωπος όλου του νησιού. Με παρόμοιες καθημερινές διαδικασίες, θα υποχρεωθείς να συναλλάσσεσαι και να έχεις ως συνομιλητή σου τη Νότια Κύπρο. Η υπογραφή και αποδοχή ενός κειμένου όπως το Πρωτόκολλο Προσαρμογής που καλύπτει ένα πολύ ευρύ φάσμα και δεν επιτρέπει περιορισμούς ή εξαιρέσεις σε κάποια θέματα, αναγκαστικά σε οδηγεί στην αναγνώριση μέσω καθημερινών πρακτικών εφαρμογών που θα έχεις την άλλη πλευρά ως κυρίαρχο και νόμιμο εκπρόσωπο όλου του νησιού. Έτσι αυτομάτως, σιγά-σιγά και σταδιακά παραμελείς και απορρίπτεις την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (Τ.Δ.Β.Κ.) αν όχι σε όλες τις διαδικασίες, αλλά σε κάποιες σίγουρα. Δηλαδή, ακόμα και να σας επιτρέψουν να θέσετε έναν όρο του τύπου «δεν σε αναγνωρίζω», αυτό δεν αίρει τις υποχρεώσεις της Τουρκίας ως προς το σύνολο του Πρωτοκόλλου. Δηλαδή, ουσιαστικά και πρακτικά δεν αλλάζει τίποτα. Δεν θα αλλάξει τίποτα επίσης αν αυτό το Πρωτόκολλο Προσαρμογής η Τουρκία το υπογράψει με τα δέκα νέα μέλη μαζί ή με το καθένα ξεχωριστά.
Άλλωστε, ακόμα και στην περίπτωση που η Τουρκία πει «εγώ δεν σε αναγνωρίζω», η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν θα το δεχτεί. Η στάση της μέχρι στιγμής αυτό δείχνει. Η ελληνοκυπριακή πλευρά Θα πει «Πώς λέει η Τουρκία «Δεν σε αναγνωρίζω», δεν έχει το δικαίωμα να το πει αυτό». Και θα πάρει αυτή τη θέση βασιζόμενη στο γεγονός ότι η Ε.Ε. έχει δεχτεί ως μέλος της την Κυπριακή Δημοκρατία και έχει αναγνωρίσει την ελληνοκυπριακή πλευρά ως τη νόμιμη κυβέρνηση ολόκληρου του νησιού. Η Συμφωνία Ένταξης που έκανε η Ε.Ε. με την Κύπρο, αναγνωρίζει ως Κυπριακή Δημοκρατία αυτό που εμείς αποκαλούμε Ρωμέικη Διοίκηση της Νότιας Κύπρου. Με ένα επιπρόσθετο άρθρο, μάλιστα, τονίστηκε ότι «Αναστέλλεται προς το παρόν η εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου στο βόρειο μέρος του νησιού που δεν ελέγχει η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας». Όμως, η ΕΕ έχει πει ότι «η Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας που αναγνωρίζω είναι η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση». Επειδή αυτό έχει συμπεριληφθεί και στη Συμφωνία Ένταξης, υπέχει τη θέση πρωταρχικού νόμου (primary law). Πλέον αυτό ούτε το Συμβούλιο, ούτε η Επιτροπή, ούτε και τα κράτη μέλη με οποιαδήποτε διαδικασία, συνολικά η μονομερώς, μπορούν να το αλλάξουν, ενώ δεν είναι σε θέση να προβεί σε οποιαδήποτε σχετική εκτίμηση ή αξιολόγηση και το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Βασιζόμενη σε όλα αυτά η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση θα πει: «Από την στιγμή που υπογράφεις αυτό το Πρωτόκολλο Προσαρμογής, ακόμα να πεις ότι δεν σε αναγνωρίζω, οι πρακτικές υποχρεώσεις σου επιβάλλουν την αναγνώρισή μου. Πέραν αυτού, είμαι ένα κράτος μέλος της ΕΕ και εγώ είμαι η αναγνωρισμένη κυβέρνησή του». Ως εκ τούτου ακόμα και στην περίπτωση που η Τουρκία πει ότι «δεν σε αναγνωρίζω», από την στιγμή που θα υπογράφει η εν λόγω συμφωνία, η ΕΕ θα την θεωρήσει ως μια συμφωνία που υπογράφηκε με την Κυπριακή Δημοκρατία και αν χρειαστεί θα το ερμηνεύει ως εξής. «Την Κύπρο εκπροσωπεί η Κυπριακή Δημοκρατία υπό την ονομασία Ρωμέικη Διοίκηση της Κύπρου».
Υπό το πρίσμα όλων των παραπάνω, αφηρημένες έννοιες όπως «σε αναγνωρίζω η δεν σε αναγνωρίζω» θα μείνουν στην άκρη. Το περιεχόμενο της συμφωνίας, η θέση της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης μέσα στην ΕΕ και το γεγονός της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας ως μέλος στην ΕΕ δημιουργεί μια κατάσταση αναγκαστικής αναγνώρισης για την Τουρκία. Μπορεί αυτό στην αρχή να γίνεται βήμα-βήμα, αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα όλα αυτά τα μικρά βήματα θα σημάνουν την πλήρη αναγνώριση. Όταν υπογράψετε το Πρωτόκολλο Προσαρμογής, όσο κι αν πείτε «εγώ δεν αναγνωρίζω», αυτός που θα υπογράψει για την Κύπρο είναι η «Κυπριακή Δημοκρατία». Για αυτό, όποιον όρο και να βάλετε κατά την υπογραφή της Συμφωνίας, η αναγνώριση θα επέλθει αυτομάτως. Αλλά και να θέλετε να βάλετε έναν τέτοιο όρο, η Ελληνοκυπριακή πλευρά θα πει «εγώ δεν υπογράφω τη συμφωνία». Αυτό θα πράξει. Και όταν το κάνει αυτό η Ελληνοκυπριακή πλευρά, τα μέλη της ΕΕ, το Συμβούλιο, η Επιτροπή δεν θα έχουν κανένα νόμιμο δικαίωμα, δυνατότητα και αρμοδιότητα να επιβάλλουν και να πουν (στην Κύπρο, σ.τ.μ.) «Εσύ για μας είσαι κράτος, αλλά δεν είσαι κράτος επειδή το λέει το αντισυμβαλλόμενο μέρος της συμφωνίας». Το αποτέλεσμα όλων αυτών θα είναι η σταδιακή αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η αναγνώριση αυτή θα υποχρεώσει την Άγκυρα σε σταδιακό αποκλεισμό και αποαναγνώριση της Βόρειας Κύπρου.

Οι Τουρκοκύπριοι μπορεί να καταλήξουν να γίνουν μειονότητα...

2023- Μετά από αυτήν την συγκεκριμένη υπογραφή είναι δυνατόν η ελληνοκυπριακή πλευρά να φέρει στο προσκήνιο μια σειρά από αιτήματα, ακόμα και την απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων από την Τ.Δ.Β.Κ.;

Huseyin Pazarci- Όταν δέχεστε την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποδέχεστε και την κατάσταση που έχει ήδη δημιουργηθεί. Έτσι η διοίκηση της Ελληνοκυπριακής πλευράς θα προχώρηση ακόμα παρά πέρα. Άπο δω και πέρα η Ελληνοκυπριακή διοίκηση θα μπόρεση να πει: «Εγώ που είμαι ο εκπρόσωπος της Κυπριακής Δημοκρατίας απαιτώ από την Τουρκία, που έχει υπογράψει μαζί μου το Πρωτόκολλο Προσαρμογής και διαπραγματεύεται μαζί μου την ένταξή της στην Ε.Ε. να συμμορφωθεί με αυτά και με αυτά». Θα πει ας πούμε «αποσύρετε τα στρατεύματα, δεν υπάρχει Τ.Δ.Β.Κ., σταματήστε να την αναγνωρίζετε». Θα αρχίσει να λέει ότι πλέον είναι αυτή που έχει την αρμοδιότητα σε όλο το νησί, συμπεριλαμβανομένου και του Βορρά. Αυτό σε πρώτη φάση θα φέρει σε δύσκολη θέση το Βορρά. Επόμενος στόχος θα είναι η απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων από το νησί. Ο τρίτος στόχος είναι να κάνει τα απαραίτητα βήματα για τον καθορισμό της θέσης των Τούρκων στο νησί. Τη φορά αυτή θα προσπαθήσουν να πιέσουν την Τουρκία και τους τουρκοκυπρίους να αποδεχτούν και νομικά ένα νέο καθεστώς για τους τουρκοκυπρίους, το οποίο δεν θα λαμβάνει υπόψη κάποιες πρόνοιες των ιδρυτικών συμφωνιών της Κυπριακής Δημοκρατίας του 1960. Αυτό σημαίνει ότι θα προκύψει μια κατάσταση με βάση την οποία οι τουρκοκύπριοι θα βρεθούν σε μια κατάσταση πολύ χειρότερη από αυτήν που είχε κατακτηθεί με τις συμφωνίες του 1960. Τέλος πάντων, τα ανθρώπινα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων θα είναι εξασφαλισμένα σε ατομικό επίπεδο, μέσα στα πλαίσια των ευρωπαϊκών νόμων και κανονισμών, αλλά είναι πολύ πιθανόν να χάσουν την ιδιότητά τους ως «ιδρυτική κοινότητα», παραμένοντας απλά μια «μειονότητα» στο νησί. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα οικοδομηθεί άμεσα μια τέτοια κατάσταση, αλλά θα είναι η αρχή για να καταλήξουμε σταδιακά σε αυτήν τη κατάσταση.

2023- Έρχεται και πάλι στο προσκήνιο το Σχέδιο Ανάν. Από την άποψη αυτή, το σχέδιο αυτό δεν είναι δυνατόν να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της Τουρκίας και να είναι υπέρ των Τουρκοκυπρίων. Μάλλον το νέο Σχέδιο Ανάν θα επανέλθει σε μια τέτοια μορφή, που θα εξυπηρετεί τα αιτήματα των Ελληνοκυπρίων.

Huseyin Pazarci- Το γεγονός ότι είναι καλεσμένος και ο Ανάν στο επίσημο δείπνο της 17ης Ιανουαρίου δείχνει ότι θέλουν να φέρουν πάλι στο προσκήνιο το Σχέδιο Ανάν. Υπήρχε η φήμη θα επανερχόταν το Σχέδιο Ανάν. Άλλωστε, όταν κοιτάμε την λογική του θέματος, αυτό ήταν κάτι το αναμενόμενο. Ήταν αναμενόμενο να αναζητήσει η Ε.Ε. μια συμβιβαστική λύση, από τη στιγμή που είναι γνωστό ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Ελληνοκυπριακή Διοίκηση ως εκπρόσωπο όλου του νησιού. Στην ΕΕ επικρατεί η εξής αντίληψη: «Αν δημιουργηθεί ένα Ενωμένο Κυπριακό Κράτος, η Τουρκία θα υπογράψει με αυτό το Πρωτόκολλο Προσαρμογής και θα έχει λυθεί το πρόβλημα». Ήδη έχει επιβεβαιωθεί αυτή η αντίληψη της ΕΕ με τον ερχομό στις Βρυξέλλες του Ανάν. Το νέο Σχέδιο Ανάν, άσχετα με το όνομα που θα του δοθεί, πρόκειται να τεθεί και πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αν αυτό επιτευχθεί από πλευράς της ΕΕ, δεν υπάρχει πλέον τέτοιο πρόβλημα ούτε για την Τουρκία ούτε για την ίδια την ΕΕ, και επιπλέον η ΕΕ θα πετύχει μια πολύ σημαντική λύση σε ένα διεθνές πρόβλημα που παραμένει άλυτο επί πολλά χρόνια Τώρα φαίνεται ότι θα επικεντρωθούν προς σε αυτήν την κατεύθυνση.
Η τούρκικη κυβέρνηση φαίνεται να έχει αντιληφθεί ότι θα στριμωχτεί σε αυτό το θέμα. Η Τουρκία έχει καταλάβει ότι για να μπορέσει να ξεκινήσει τις συνομιλίες με την Ε.Ε. πρέπει να λύσει το Κυπριακό και έχει επίσης αντιληφθεί ότι αν δεν το λύσει θα χάσει τον έλεγχο των εξελίξεων, ενώ θα χάσουμε κομμάτι-κομμάτι και την Κύπρο. Δηλαδή, η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να συνεχίσει την ίδια πολιτική στο Κυπριακό. Η κυβέρνησή μας, υπό το φως όλων αυτών των δεδομένων, έχει από καιρού αποδεχτεί ότι θα ήταν ευχαριστημένη με μια λύση που θα στηριζόταν στη λογική του Σχεδίου Ανάν, κάτι που ήδη εκφράζουν με δηλώσεις του τύπου να ξαναζωντανέψει το Σχέδιο Ανάν Αυτό μάλιστα δεν αφορά μόνον την κυβέρνηση, αλλά και το ίδιο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης CHP. Από όσο έχω δει στον τύπο, έχουν φτάσει στο σημείο να ζητούν υποστήριξη από τις ΗΠΑ και την ΕΕ να ξαναφέρουν στο προσκήνιο το Σχέδιο Ανάν. Στην περίπτωση αυτή μπορούμε να πούμε ότι από τη στιγμή που και η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση της Τουρκίας έχουν την ίδια άποψη, βγαίνει το συμπέρασμα ότι από πλευράς της Τουρκίας η μοναδική φόρμουλα επίλυσης του θέματος είναι το Σχέδιο Ανάν. Από την άλλη η Ελληνοκυπριακή πλευρά που είχε απορρίψει το Σχέδιο Ανάν, είναι πολύ άνετη και απολαμβάνει μια προνομιακή θέση, μια θέση που έχει από κάποιες πλευρές ασυλία. Η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση έχει υιοθετήσει μια αντίληψη του τύπου «Δεν είναι δυνατόν να δεχτώ ένα σχέδιο παρόμοιο με αυτό του Σχεδίου Ανάν». Αυτό ήδη εκφράζεται από τον Παπαδόπουλο και τον ελληνοκυπριακό τύπο. Στον ελληνοκυπριακό τύπο παρουσιάζονται απόψεις όπως «δεν δεχόμαστε όλες τις πλευρές του Σχεδίου Ανάν με την τελική του μορφή, όπως έχει τεθεί προς έγκριση στο δημοψήφισμα». Δηλαδή, η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση, βασιζόμενη στην προνομιακή θέση της μέσα στην ΕΕ, θα εμφανιστεί με την εξής στάση «για να μην πω όχι, εξασφαλίστε και άλλες παραχωρήσεις που θα είναι προς όφελός μου». Η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση θα επιμένει σε αυτό. Αυτοί θα ξεκινήσουν τις διαπραγματεύσεις ως υποστηρικτές ενός Σχεδίου Ανάν που θα αλλάξει προς όφελός τους. Η Τουρκία όμως σχεδόν είναι σε μια διαπραγματευτική θέση που στην ουσία λέει: «Ας είναι Σχέδιο Ανάν και ό,τι γίνει ας γίνει». Αυτό δεν το λέει έτσι ακριβώς η κυβέρνησή μας, επειδή όμως βλέπει τη μοναδική λύση σε αυτό (στο Σχέδιο Ανάν) αναγκαστικά θα μπει σε αυτόν τον δρόμο. Έτσι θα επιχειρήσει να βρει πολιτικές που θα την βοηθήσουν να γίνει αποδεκτό από την εσωτερική κοινή γνώμη. Αυτό θα το κάνει με τα ΜΜΕ και τον τύπο, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό την υποστηρίζει και είναι στο μέρος της, και θα το προβάλλει με πολλά αλλά μέσα. Αν η Τουρκία δεχτεί μια θέση ακόμα χειρότερη από ό,τι προέβλεπε το Σχέδιο για αυτήν και κάνει παραχωρήσεις, η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση με τη σειρά της μπορεί να προχωρήσει και να υιοθετήσει την ιδέα της Ενωμένης Κύπρου. Μέσα στους Ελληνοκύπριους πιθανότατα θα υπάρχουν και κάποιοι που δε θα δεχτούνε ακόμα και αυτό. Ο Παπαδόπουλος μπορεί να είναι ένας από αυτούς. Ήδη η Ε.Ε. ξεκίνησε να προετοιμάζει αυτό το σενάριο και μπορεί να το επιβάλλουν μέσω του ΑΚΕΛ, που είναι και το μεγαλύτερο κόμμα. Αν πει το ΑΚΕΛ ναι, τότε και ο Παπαδόπουλος δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα.

Πρέπει να γίνει γνωστό το περιεχόμενο του Πρωτοκόλλου Προσαρμογής

2023- Είναι γνωστό ακριβώς το τι περιλαμβάνει το Πρωτόκολλο Προσαρμογής;

Huseyin Pazarci- Για να μπορέσουμε να κάνουμε σωστές αξιολογήσεις όσον αφορά το Πρωτόκολλο Προσαρμογής και για να το αν η υπογραφή του «συνιστά ή όχι αναγνώριση στην πράξη», πρέπει να γίνει γνωστό στον κοινή γνώμη το περιεχόμενο του Πρωτοκόλλου Προσαρμογής. Διότι στην έκθεση της 6ης Οκτώβριου της Ευρωπαϊκής Επιτροπή τονίζεται ότι η Επιτροπή έδωσε ένα υπόδειγμα του Πρωτοκόλλου Προσαρμογής στην Τουρκία τον Ιούλιο. Μελετώντας αυτό το υπόδειγμα μπορούμε να καταλάβουμε αν περιλαμβάνει εκφράσεις που θα επιτρέψουν στην πράξη την αναγνώριση ή μη (της Κύπρου, σ.τ.μ.) και αν αυτό θα θέσει στο περιθώριο την ΤΔΒΚ. Για αυτό η κυβέρνηση πρέπει σύντομα να ανακοινώσει το σχεδιάγραμμα, για να καταστεί δυνατόν να γίνουν οι σχετικές αξιολογήσεις. Αλλιώς το θέμα θα περιοριστεί σε θεωρητικού τύπου αναφορές «τους αναγνωρίσαμε ή δεν τους αναγνωρίσαμε». Αν δεν ανακοινωθεί αυτό, η τουρκική κοινωνία και η κοινωνία της ΤΔΒΚ θα υποστούν τις συνέπειες χωρίς να ξέρουν την ουσία του θέματος. Αυτό βέβαια θα ανοίξει το δρόμο για διάφορες άλλες ανησυχίες και δυσάρεστες εξελίξεις.

2023- Και ασφαλώς κύριε καθηγητά, σε περίπτωση που υπογράψουμε αυτή τη συμφωνία, μάλλον δεν θα έχουμε την δυνατότητα να την ανακαλέσουμε.

Huseyin Pazarci- Αν παύσουμε να θέλουμε να γίνουμε μέλος της Ε.Ε. τότε αυτό θα είναι δυνατόν. Δηλαδή η υπόθεση θα τραβηχτεί μέχρι το σημείο της απόρριψης της σημερινής εταιρικής σχέσης. Διότι η ίδια η Ε.Ε. δεν έχει τη νομική δυνατότητα ούτε την αρμοδιότητα να μας επιτρέψει να μην επεκτείνουμε στα νέα δέκα μέλη τη συμφωνία που υπογράψαμε με τα υπόλοιπα δεκαπέντε μέλη της Ε.Ε. Αυτό είναι μια πράξη ολοκλήρωσης και δεν έχετε την πολίτικη και νομική δυνατότητα να πείτε «δεν λαμβάνω υπόψη μου το Πρωτόκολλο Προσαρμογής». Αν απορρίπτετε όλη την διαδικασία της ευρωπαϊκής προοπτικής, τότε ναι, μπορείτε να αγνοήσετε αυτήν την συμφωνία. Και αυτό δεν είναι τόσο εύκολο να γίνει και αν γίνει θα έχει ένα ριζικό επαναστατικό χαρακτήρα.

2023- Από ό,τι έγινε κατανοητό, τα κείμενα έχουν προετοιμαστεί με πολύ λεπτή διπλωματική γλώσσα, αφού η κυβέρνηση έκανε διάβημα στην Ε.Ε. ότι δεν θα γίνουν δεκτές μόνιμες «εξαιρέσεις». Εάν οι συζητήσεις αυτές γίνουν ανοιχτά στην κοινωνία, αυτό μπορεί να βοηθήσει να γίνει κατανοητό ξεκάθαρα αυτό που θα δεχτούμε. Μπορεί έτσι να αποτραπεί να παρασυρθούμε λιγότερο, σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή.

Huseyin Pazarci- Οι μεταφράσεις τέτοιων κειμένων μερικές φορές είναι πολύ σημαντικές. Είναι απαραίτητες για να καταλάβει και ο λαός μας το τί γίνεται, αλλά αυτές οι μεταφράσεις πρέπει να γίνουν από εξειδικευμένους μεταφραστές. Εγώ έχω το γνήσιο το κείμενο στα αγγλικά. Μου τράβηξε το ενδιαφέρον η μετάφραση της 19ης παραγράφου της συμφωνίας όπως αυτή δημοσιεύτηκε σε μια από τις σοβαρότερες εφημερίδες μας. Εκεί γίνεται αναφορά σε «δέκα νέες χώρες», ενώ το αγγλικό κείμενο αναφέρεται σε δέκα νέα κράτη. Ακόμα και με τέτοιες αναφορές προσπαθούνε να μας κάνουν να αποδεχτούμε ότι η «Κυπριακή Δημοκρατία είναι ένα κράτος». Ποιος ξέρει τι άλλες τέτοιες εκφράσεις υπάρχουν στο Πρωτόκολλο Προσαρμογής. Γι’ αυτό, σε περίπτωση που δεν σταθούμε με προσοχή πάνω από τέτοιες ορολογίες, δεν θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε τις λεπτομέρειες που πιθανόν έκρυψε μέσα στο κείμενο ένας νομικός ή ένας έμπειρος διπλωμάτης με εμπειρία σε τεχνικά θέματα. Δεν λέω ότι αυτά γίνονται πάντα με κακή πρόθεση, όμως σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να προσέχουμε αυτές τις ορολογίες. ………….
Θα ήταν λάθος να προβούμε σε υποχωρήσεις που θα μας στοιχίσουν στο μέλλον, μόνο και μόνο για να πάρουμε την ημερομηνία για τις διαπραγματεύσεις. Θα ήταν καλύτερα να αρχίζαμε τις διαπραγματεύσεις αφού οι τουρκοκύπριοι πετύχαιναν μια λύση που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

2023- Στο κείμενο υπάρχει η φράση “ανοιχτός ορίζοντας”, που έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις. Εσείς πώς την χαρακτηρίζετε;

Hüseyin Pazarcı- Φυσικά η φράση «ανοιχτός ορίζοντας» μας επιτρέπει να θεωρήσουμε ότι δεν δίνεται τελική ημερομηνία για το πέρας των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να ερμηνευτεί και αλλιώς. Κανονικά, για κάποιον που θέλει να γίνει μέλος της Ε.Ε. γίνονται ενταξιακές διαπραγματεύσεις με σκοπό τη σύνταξη της Συμφωνίας Ένταξης. Συμφωνία Ένταξης σημαίνει ότι είσαι έτοιμος να γίνεις πλήρες μέλος. Ακόμα και σε αυτή τη Συμφωνία Ένταξης υπάρχουν σκέψεις για μια άλλη εταιρική σχέση, υπάρχει αυτός ο κίνδυνος. Και στην περίπτωσή μας, με τη φράση «ανοιχτού ορίζοντα», υπάρχει ένα δεύτερο ενδεχόμενο, εκτός της ημερομηνίας περάτωσης των διαπραγματεύσεων. Δηλαδή, σε περίπτωση που δεν ολοκληρωθούν με επιτυχία οι συνομιλίες διαπραγμάτευσης και η Ε.Ε. δεν αναγνωρίσει στην Τουρκία τα δικαιώματα που έχει αναγνωρίσει στις άλλες 25 χώρες-μέλη και δεν έχει κατορθώσει να κάνει αποδεκτή αυτή τη συμφωνία από πλευράς της Τουρκίας, και επιπλέον δεν έχει καταφέρει να εκφοβίσει την Τουρκία, τότε είναι δυνατόν να έλθει στο προσκήνιο η αλλαγή περιεχομένου της Συμφωνίας Ένταξης. Χρησιμοποιούν λοιπόν την έκφραση «ανοιχτού ορίζοντα» για να εκφράσουν τη θέση τους για ένα ειδικό καθεστώς που δεν συμπεριλαμβάνει τους όρους του πλήρους μέλους. Το να περιορίζουμε την ανάγνωση αυτής της έκφρασης μόνο στον χρονικό ορίζοντα είναι λάθος. Αν δεν υπήρχαν αντίστοιχες δηλώσεις, ίσως θα μπορούσαμε να το ερμηνεύσουμε έτσι, όμως υπάρχουν τέτοιες δηλώσεις. Υπάρχει μια άποψη που μιλάει για έναν άλλο δρόμο εκτός του πλήρους μέλους. Έτσι θα πρέπει να το ερμηνεύσουμε, άλλωστε στην απόφαση της 17ης Δεκεμβρίου υπάρχει μια τέτοια φράση. Τη φράση αυτή, από τη στιγμή που την έβαλαν σε αυτή την απόφαση, θα τη βρίσκουμε μπροστά μας μέχρι το τέλος. Δεν λένε ότι οι διαπραγματεύσεις θα καταλήξουν σε ένα άλλο καθεστώς εταιρικής σχέσης, όμως λένε ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να γίνει, «διατηρούμε αυτό το δικαίωμα» λένε.

2023- Στο κείμενο υπάρχουν φράσεις που δείχνουν ότι δεν θα μας δοθεί το καθεστώς του πλήρους μέλους. Υπάρχουν ορισμένοι που λένε ότι αυτές τις προβλέψεις μπορούμε να τις προσβάλλουμε στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Είναι αυτό δυνατόν.

Hüseyin Pazarcı- Αυτό είναι μια προσέγγιση που οφείλεται στην έλλειψη νομικών γνώσεων. Αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση. Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων δεν σχολιάζει και σε καμία περίπτωση δεν μπαίνει στη διαδικασία να ακυρώσει βασικές ιδρυτικές συμφωνίες που θεωρούνται πηγές πρωτογενούς δικαίου και τέτοιες συμφωνίες είναι οι Συμφωνίες Ένταξης. Ό,τι υπάρχει στη Συμφωνία Ένταξης, θα εφαρμοστεί κατά γράμμα. Παρότι η Ε.Ε. κινείται με βάση την αρχή «Η Ε.Ε. είναι μια διαδικασία-γεγονός ολοκλήρωσης και μεταξύ των χωρών-μελών εφαρμόζονται οι ίδιες αρχές», σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, η Αγγλία, όταν έγινε μέλος της Ε.Ε., επέβαλε στην Ε.Ε. τον όρο να μην εφαρμοστούν οι αρχές της Ε.Ε. στις αγγλικές στρατιωτικές βάσεις στην Κύπρο. Και μη συμφωνία έγινε με αυτόν τον τρόπο. Από κει και μετά δεν έχεις το δικαίωμα να προσφύγεις στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και να πεις «Για όλες της χώρες της Ε.Ε. ισχύουν οι ίδιες αρχές, για πιο λόγο η Αγγλία εξαίρεσε τις βάσεις της στην Κύπρο». Η συμφωνία έγινε αποδεκτή ως έχει, η μικρή περιοχή αυτή αναγνωρίστηκε ως περιοχή εξαίρεσης. Εάν στη συμφωνία που θα γίνει με μας εξαιρεθεί το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης και μπουν όροι που εξαιρούν μονίμως την Τουρκία από τους πόρους για την γεωργία και τις υποδομές και εάν αυτοί οι όροι γίνουν αποδεκτοί από όλους, και στη συνέχεια εγκρίνουν όλα αυτά οι χώρες-μέλη και τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., τότε δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να πας στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και να ζητήσεις την ακύρωσή τους. Αυτό αποτελεί πρωτογενές δίκαιο. Το πρωτογενές δίκαιο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να το αλλάξει το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Ούτε η Κομισιόν, ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορούν να τα αλλάξουν. Αποτελούν θεμελιώδεις αρχές του ευρωπαϊκού κεκτημένου.

2023- Μπορείτε να μας δώσετε πληροφορίες και να μας ενημερώσετε για τις συνταγματικές ρυθμίσεις που πρέπει να κάνει η Τουρκία για να προσαρμοστεί στους όρους της Ε.Ε.;

Hüseyin Pazarcı- Θα πρέπει να γίνουν ορισμένες αλλαγές στο σύνταγμά μας για να προσαρμοστούμε στο ευρωπαϊκό κεκτημένο. Αυτό δεν έχει γίνει μέχρι τώρα, άλλωστε δεν είναι επιβεβλημένο να γίνει άμεσα. Μπορεί να γίνει όταν πλησιάζουμε στην ημερομηνία που θα γίνουμε πλήρες μέλος. Για παράδειγμα, το 6ο άρθρο του συντάγματος αναφέρει: «Η κυριαρχία ανήκει σε κάθε περίπτωση και χωρίς όρους στο έθνος. Η κυριαρχία του τουρκικού έθνους ασκείται με βάση τις αρχές που καθορίζει το σύνταγμα από τα αρμόδια γι’ αυτό όργανα». Με βάση το σύνταγμά μας, τα όργανα αυτά είναι η βουλή, η κυβέρνηση, η οι φορείς της δικαιοσύνης και ο πρόεδρος της δημοκρατίας. Όταν όμως γίνουμε μέλη της Ε.Ε. θα είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόζουμε τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι οποίες εφαρμόζονται από τα κράτη μέλη υπό μορφή νόμων….
Θα πρέπει να γίνουν κάποιες συνταγματικές αλλαγές, για να προσαρμοστούμε στο ευρωπαϊκό κεκτημένο….
Χουσεΐν Παζαρτζί (Hüseyin Pazarcı)
Ο Χουσεΐν Παζαρτζί γεννήθηκε στις Σαράντα Εκκλησιές (Kırklareli Babaeski ) της Θράκης, το 1944. Διετέλεσε πρέσβης και καθηγητής πανεπιστημίου. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή και το Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου των Παρισίων, ενώ έκανε μεταπτυχιακό και διδακτορικό στο πανεπιστήμιο Paris II. Το 1976 έγινε λέκτορας και το 1985 καθηγητής πανεπιστημίου στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών. Διετέλεσε καθηγητής στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Dicle (Ντιγιαρμπακίρ), στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Hacettepe, είναι επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο Paris II και αλλού. Να σημειωθεί ότι διδάσκει και στο πανεπιστήμιο Yakın Doğu που λειτουργεί στα κατεχόμενα της Κύπρου.
Διετέλεσε σύμβουλος στο τουρκικό υπουργείο εξωτερικών και υπηρέτησε ως πρέσβης στην πρεσβεία της Τουρκίας στην Τυνησία και την Παλαιστίνη. Είναι μέλος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στο Εμπορικό Δικαστήριο και στο Κέντρο Πρόληψης Διαφορών του ΟΑΣΕ.
Εξελέγη βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (chp) και μετεπήδησε στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (dsp).
Το μεταφρασμένο άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στο περιοδικό 2023, τον Ιανουάριο του 2005.
Ο Χουσεΐν Παζαρτζί θεωρείται γνώστης του Κυπριακού και των Ελληνο-Τουρκικών και έχει δημοσιεύσει αρκετές σχετικές εργασίες για τα θέματα αυτά.

Read more...

«Με αναγνωρισμένα σύνορα, η καλή γειτονία»


«Το σημαντικότερο στοιχείο των σχέσεων καλής γειτονίας είναι η αναγνώριση των συνόρων μεταξύ των γειτόνων και η συμφωνία για ένα σχετικό νόμιμο πλαίσιο», δήλωσε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, αναφερόμενος στα δύο πρωτόκολλα που μονογραφήθηκαν μεταξύ Αρμενίας και Τουρκίας για σύναψη διπλωματικών σχέσεων και ανάπτυξη των διμερών σχέσεων.

ΤΟΥΡΚΙΑ - ΑΡΜΕΝΙΑ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΑΧΜΕΤ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ, ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΖΕΡΜΠΑΊΤΖΑΝ

«Με αναγνωρισμένα σύνορα, η καλή γειτονία»
Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ

«Το σημαντικότερο στοιχείο των σχέσεων καλής γειτονίας είναι η αναγνώριση των συνόρων μεταξύ των γειτόνων και η συμφωνία για ένα σχετικό νόμιμο πλαίσιο», δήλωσε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, αναφερόμενος στα δύο πρωτόκολλα που μονογραφήθηκαν μεταξύ Αρμενίας και Τουρκίας για σύναψη διπλωματικών σχέσεων και ανάπτυξη των διμερών σχέσεων.

Το όλο θέμα σχετίζεται με προβλήματα όπως η υπόθεση της γενοκτονίας, οι αντιδράσεις που θα υπάρξουν από πλευράς Αζερμπαϊτζάν και φυσικά οι αντιδράσεις της τουρκικής αντιπολίτευσης.

Μιλώντας χθες στο τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο NTV, ο Νταβούτογλου είπε πως «πρόκειται για μακρόχρονη διαδικασία, η οποία όμως θα ξεκινήσει με ένα πρώτο βήμα», τονίζοντας ότι αυτό είναι «η αναγνώριση των συνόρων».

Το Αζερμπαϊτζάν

Ως προς το θέμα του Αζερμπαϊτζάν, ο Νταβούτογλου είπε ότι «η διαδικασία αυτή δεν θα βλάψει τα εθνικά συμφέροντα του Αζερμπαϊτζάν. Η θέση μας στο θέμα αυτό είναι ξεκάθαρη. Πιστεύουμε ότι με τη διαδικασία αυτή θα υπάρξει σημαντική επιτάχυνση και στην επίλυση του ζητήματος σχετικά με το Καραμπάχ και τα υπό κατοχή εδάφη».

Πάντως, ο πρόεδρος της Αρμενίας, Σερζ Σαρκισιάν, δήλωσε χθες ότι «ο διάλογος με την Τουρκία είναι άσχετος με το θέμα Καραμπάχ» και ότι η Αρμενία δεν θα δεχτεί κανέναν όρο.

Τα πρωτόκολλα προβλέπουν τη σύσταση διακυβερνητικής επιτροπής και την υπογραφή πρωτοκόλλου μέσα σε έξι μήνες. Δύο μήνες μετά την έναρξη της ισχύος του πρωτοκόλλου αυτού, θα ανοίξουν τα σύνορα μεταξύ της Τουρκίας και της Αρμενίας.

Στο σημείο αυτό υπάρχει προς το παρόν κάποια αοριστία.

Ο Νταβούτογλου στις χθεσινές δηλώσεις του στο NTV είπε ότι «για να γίνει η διαδικασία πράξη και να αποκτήσει ισχύ, οι δύο χώρες έχουν το δικό τους εσωτερικό δίκαιο. Για μας είναι η Εθνοσυνέλευση, η οποία θα πρέπει να εγκρίνει. Συνεπώς το γεγονός ότι θα τεθούν οι υπογραφές έπειτα από έξι μήνες δεν σημαίνει ότι θα τεθεί το πρωτόκολλο εξ ολοκλήρου σε ισχύ».

Σχετική δήλωση έκανε σήμερα και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος είπε ότι «το πρωτόκολλο δεν θα τεθεί σε ισχύ προτού εγκριθεί από την τουρκική Εθνοσυνέλευση».

Το πρωτόκολλο

Στο πρωτόκολλο περί σύναψης διπλωματικών σχέσεων αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «οι δύο πλευρές δεσμεύονται για άλλη μια φορά ώστε στις διμερείς και διεθνείς τους σχέσεις να μην παραβιάζουν την ισότητα και την κυριαρχία, να μην αναμιγνύονται στις εσωτερικές υποθέσεις της άλλης πλευράς και να σέβονται την αρχή της εδαφικής ακεραιότητας και του απαραβίαστου των συνόρων, λαμβάνουν υπόψη τη σημασία της δημιουργίας και διατήρησης κλίματος ασφάλειας μεταξύ των δύο χωρών, που θα συμβάλει στην ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, και του γεγονότος ότι η αποχή από χρήση απειλής και βίας είναι σημαντική για την υποστήριξη της ειρήνης και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών, ενώ επιβεβαιώνουν την αμοιβαία αποδοχή των μεταξύ τους συνόρων, όπως αυτά καθορίστηκαν με τις σχετικές συμφωνίες του διεθνούς δικαίου». * ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Διευκρινίσεις Νταβούτογλου

Ο υπουργός Εξωτερικών υπογράμμισε πως το Μπακού ήταν ενήμερο σε σχέση με το άνοιγμα στις σχέσεις με την Αρμενία.H Τουρκία είναι αποφασισμένη να δημιουργήσει γύρω της μια περιοχή ασφαλής και που δεν είναι πια πηγή κρίσεων.

H Άνκαρα εξέθεσε σθεναρή βούληση και εγκαινίασε μια νέα περίοδο στις σχέσεις με το Ερεβάν.

Η Τουρκία, η Αρμενία και η μεσολαβήτρια Ελβετία με ανακοίνωση που εκδόθηκε ταυτόχρονα χθες το βράδυ, ανήγγειλαν την ετοιμασία για σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών σε έξι εβδομάδες.Ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου υπογράμμισε πως το Μπακού ήταν πάντα ενήμερο σε σχέση με την πρωτοβουλία λέγοντας κατηγορηματικά:

"Καμία διαδικασία δεν είναι σημαντικότερη για μας από ότι η τουρκοαζέρικη φιλία".

Η σύναψη διπλωματικών σχέσων με την Αρμενία θα γίνει με τα δύο πρωτόκολλα που θα υπογραφούν μετά από έξι εβδομάδες, σύμφωνα με τη χθεσινοβραδυνή ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών.
Ο Νταβούτογλου ξεκαθάρισε ορισμένα σημεία σε σχέση με τη διαδικασία με δηλώσεις που έκανε στη Lefkoşa.

Το διάστημα των έξι εβδομάδων που θα μεσολαβήσει έως ότου υπογραφούν τα πρωτόκολλα μεταξύ Τουρκίας και Αρμενίας, θα αξιολογηθεί για την πληροφόρηση της κοινής γνώμης και την προώθηση της όλης προσπάθειας ενώπιον της παγκόσμιας κοινότητας.

Η τελική απόφαση θα ανήκει στην Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας. Μόνο μετά την έγκριση της βουλής και αφού περάσουν δύο μήνες θα τεθεί το ζήτημα να ανοίξουν αμοιβαίως τα σύνορα και να συσταθούν διπλωματικές σχέσεις. Δηλαδή η υπογραφή των πρωτοκόλλων μετά από έξι εβδομάδες, δεν θα σημαίνει άμεση εφαρμογή.
TRT

Read more...

Συνεχίζει τις προκλήσεις η Άγκυρα


Νέο επεισόδιο αμφισβήτησης στο Αιγαίο χθες από την Τουρκία. Η τουρκικές στρατιωτικές αρχές προειδοποίησαν Ελληνικό ελικόπτερο που προσγειωνόταν στο Φαρμακονήσι, ότι πετά στον τουρκικό εναέριο χώρο.

Το επεισόδιο συνέβη χθες στις 9:22 το πρωί, όταν ένα στρατιωτικό ελικόπτερο τύπου Σινούκ εκτελώντας την πτήση Κω- Φαρμακονήσι, ετοιμαζόταν να προσγειωθεί στο νησί και ο πιλότος του δέχθηκε σήμα από τουρκικό στρατιωτικό ραντάρ, μέσω της διεθνούς συχνότητας, και του ζητήθηκε να αποχωρήσει.

Φυσικά ο πιλότος εκτέλεσε κανονικά την αποστολή του και παρέμεινε για αρκετή ώρα στο Φαρμακονήσι πριν απογειωθεί και πάλι για την Κω.

Σημειώνεται ότι αυτού του είδους η πρακτική από μέρους της Τουρκίας, αποτελεί συχνό φαινόμενο τους τελευταίους 6 μήνες, με πρόσφατα παρόμοια περιστατικά, αυτό με τον τέως αρχηγό ΓΕΕΘΑ κ. Γράψα και πριν από ένα περίπου μήνα με τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κ.Παπούλια όταν επισκέφθηκε το Αγαθονήσι.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Read more...

Σε απόσταση αναπνοής από αεροπλάνο της Ολυμπιακής πέταξε τουρκικό μαχητικό


Στα 30 μέτρα μπροστά από αεροπλάνο της Ολυμπιακής που εκτελούσε πτήση μεταξύ Ρόδου και Σάμου πέταξε τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος F-16, κλιμακώνοντας επικίνδυνα τις προκλήσεις που σημειώνονται το τελευταίο διάστημα στο Αιγαίο.

Όπως αναφέρουν «Τα Νέα», η επικίνδυνη παρενόχληση έγινε το πρωί της Δευτέρας, λίγες ώρες πριν από την εις τριπλούν υπερπτήση των Φούρνων από οκτώ τουρκικά F-16.

Η πρωινή πρόκληση έγινε και αυτή από 8 F-16, ένα εκ των οποίων πλησίασε επικίνδυνα το αεροσκάφος τύπου ATR της Ολυμπιακής, που πετούσε εντός εγκεκριμένου και κατοχυρωμένου διεθνώς αεροδιαδρόμου σε ύψος 14.000 ποδιών προς την πλευρά της Σάμου.

Σύμφωνα με τον πιλότο η διασταύρωση έγινε σε απόσταση περίπου 100 ποδιών, δηλαδή 30 μέτρων.

Για την παρενόχληση αυτή έγινε ήδη διάβημα στην Αγκυρα, ενώ το θέμα έθεσε στον Τούρκο ομόλογό της η υπουργός Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη σε τηλεφωνική συνομιλία που είχαν την Τρίτη.

Στο διάβημα τονίζεται «η μεγάλη ενόχληση» και «η βαθιά ανησυχία» της Ελλάδας για την τουρκική συμπεριφορά.

Μπροστά στα μάτια»
Για την «μπροστά στα μάτια» του παρενόχληση από το F-16 ο πιλότος του επιβατικού έκανε αναφορά στην Ολυμπιακή και στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) και από εκεί ενημερώθηκαν τα υπουργεία Εξωτερικών, Μεταφορών και Άμυνας. Ανακοίνωση του περιστατικού δεν υπήρξε προχθές από τα συναρμόδια υπουργεία. Ωστόσο, χθες, ζητήθηκαν από το υπουργείο Εξωτερικών όλα τα στοιχεία για την παράνομη και επικίνδυνη προσέγγιση του επιβατικού αεροσκάφους από το τουρκικό F-16 προκειμένου να αξιοποιηθούν σε διαβήματα. Αργά δε το βράδυ, το υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι έχει γίνει ήδη διάβημα στην Άγκυρα στο οποίο τονίζεται «η μεγάλη ενόχληση» και «η βαθιά ανησυχία» της Ελλάδας για την τουρκική συμπεριφορά. Ένα από τα ζητήματα που εξετάζονται από τους ειδικούς είναι αν η επιλογή της περιοχής όπου έγινε η παρενόχληση- προς το βόρειο μέρος των Δωδεκανήσων- σχετίζεται με την προσπάθεια της Άγκυρας να εμφανίσει «γκρίζα» κάποια τμήματά της. Υπάρχει ωστόσο και η εκτίμηση ότι η επικίνδυνη διασταύρωση του τουρκικού F-16 με το πολιτικό αεροσκάφος ίσως οφείλεται απλώς στην τακτική των Τούρκων να μην υποβάλλουν σχέδια πτήσεων και να πετούν με «τσαμπουκά και υπεροψία», όπου θέλουν.

Πρέπει να σημειωθεί ότι πριν από μερικές εβδομάδες χειριστές επίγειων τουρκικών ραντάρ είχαν καλέσει γερμανικό πολιτικό αεροσκάφος να εγκαταλείψει την περιοχή των βορείων Δωδεκανήσων (κοντά σε Φαρμακονήσι και Αγαθονήσι) διότι, όπως ισχυρίστηκαν, πετούσε σε... τουρκικό εναέριο χώρο. Ίδια τακτική έχουν εφαρμόσει οι Τούρκοι και σε αεροσκάφη της ευρωπαϊκής υπηρεσίας FRΟΝΤΕΧ που εκτελούν περιπολίες για εντοπισμό λαθρομεταναστών στην περιοχή αυτή.

Πέραν του διαβήματος προς την Αγκυρα, το υπουργείο Εξωτερικών θα ενημερώσει για το περιστατικό της επικίνδυνης πτήσης τον Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Newsroom ΔΟΛ,ΝΕΑ

Read more...

Νέα μηνύματα στέλνει η Αγκυρα


Tέσσερα μηνύματα με πολλούς αποδέκτες αλλά και προειδοποιήσεις έστειλε ο Tούρκος υπουργός Eξωτερικών, Aχμέτ Nταβούτογλου, από την κατεχόμενη Kύπρο.

Τέσσερα μηνύματα με πολλούς αποδέκτες αλλά και προειδοποιήσεις έστειλε ο Tούρκος υπουργός Eξωτερικών, Aχμέτ Nταβούτογλου, από την κατεχόμενη Kύπρο.

O Tούρκος YΠEΞ, ο οποίος είχε συνομιλίες με τον Tαλάτ στο πλαίσιο της προετοιμασίας τους ενόψει της έναρξης, την Πέμπτη, του δεύτερου γύρου των απευθείας διαπραγματεύσεων, πρόβαλε την ανάγκη «για λύση το συντομότερο δυνατό».

Mέχρι το τέλος του χρόνου ή σε εύλογο χρόνο αμέσως μετά, όπως εξήγησε παραπέμποντας στους τουρκικούς σχεδιασμούς στα ευρωτουρκικά. O Nταβούτογλου, μιλώντας μετά τις συνομιλίες με τον Tαλάτ, κωδικοποίησε τα μηνύματά του ως εξής:

1ο μήνυμα (προς T/K): H Tουρκία υποστηρίζει τις συνομιλίες που διεξάγονται υπό την ευθύνη του Tαλάτ και οι T/K δεν είναι μόνοι.

2ομήνυμα (προς E/K): Nα εκμεταλλευθούν την παρουσιαζόμενη ευκαιρία για λύση και πως η τουρκική πλευρά είναι ειλικρινής. Aυταπατάσθε εάν με μανούβρες στις συνομιλίες ή στο πλαίσιο της E.E. θα κερδίσετε οτιδήποτε. Eλάτε να δημιουργήσουμε περιβάλλον ειρήνης.

3ο μήνυμα (προς E.E.): Nα προσεγγίσει με αντικειμενικότητα και δικαιοσύνη τις δυο πλευρές στην Kύπρο διότι το 2004 έδωσε κάποιες υποσχέσεις που δεν τήρησε, παρά το «ναι» των T/K. Tα στρατηγικά συμφέροντα της E.E. στην ανατολική Mεσόγειο εξυπηρετούνται με τη λύση.

4ο μήνυμα (προς διεθνή κοινότητα): Eίναι ο σωστός χρόνος για επίτευξη συμφωνίας και τερματισμό της «απομόνωσης» των T/K και αποκατάσταση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους.

Κώστας Βενιζέλος
ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Read more...

Η Τουρκία κλείνει τα «αιματηρά» μέτωπα, εμείς τι κάνουμε;


Την ίδια στιγμή που η Τουρκία «νοικοκυρεύεται» και προσπαθεί να μειώσει τα προβλήματά της, η Αθήνα και η Λευκωσία «βράζουν στο ζουμί τους» και οι πολιτικοί στρέφουν τα βέλη εναντίον αλλήλων διότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξουσία και τα ωφέλη της υπουργικής και βουλευτικής θητείας (χρήματα, δόξα, ισχύ) που οδηγούν στους ανθρώπους στην απανθρωπιά. Η χώρα σέρνεται και απαξιώνεται και οι ξένοι γελάνε μαζί μας... Ισως από ικανοποίηση για το κατάντημά μας.
Του Mιχάλη Iγνατίου
mignatiou@aol.com

Μερικές φορές οι ειδήσεις του εξωτερικού δελτίου έχουν μεγαλύτερη σημασία από τις αναιμικές πληροφορίες για ανασχηματισμό της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης ή για προκήρυξη εκλογών. Και είναι ο λόγος πολύ απλός: επειδή γεγονότα που συμβαίνουν γύρω από τη χώρα μας ίσως επηρεάσουν περισσότερο την Ελλάδα και τα εθνικά της συμφέροντα. Οι φήμες για αλλαγή των υπουργών της κυβέρνησης Καραμανλή, αλλά και οι επερχόμενες εκλογές που όλο έρχονται και όλο απομακρύνονται, κυκλοφορούν στο πλαίσιο του μιντιακού παιγνιδιού καθώς μερικοί δημοσιογράφοι έχουν ξεπεράσει σε αλαζονεία και τους πολιτικούς.

Το τελευταίο διάστημα η Τουρκία συγκλονίζεται από διαμαρτυρίες και αφορμή είναι η απόφαση της κυβέρνησης του Ταγίπ Ερτογάν να επιδιώξει συναίνεση της κοινωνίας της γειτονικής χώρας για το λεγόμενο «δημοκρατικό άνοιγμα» προς τα εκατομμύρια Κούρδους που γεννήθηκαν μεν στην Τουρκία, αλλά δεν νιώθουν Τούρκοι.

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας και οι ισλαμιστές φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει ότι η πληγή του Κουρδικού θα κλείσει μόνο με ειρηνικά μέσα, αφού αποδέχονται εμμέσως πως ο πόλεμος που άφησε πίσω του σχεδόν 30 χιλιάδες νεκρούς δεν αποτελεί πλέον λύση για το μείζον αυτό πρόβλημα. Είναι γεγονός πως οι καθημερινές επιτυχίες του PKK στον στρατιωτικό τομέα, οδηγούν όλο και περισσότερους Κούρδους στην αγκαλιά της οργάνωσης που ίδρυσε και ελέγχει από τη φυλακή ο Οτσαλάν, ο οποίος τρέφει απύθμενο μίσος εναντίον της Ελλάδας.

Την ίδια στιγμή που η Τουρκία «νοικοκυρεύεται» και προσπαθεί να μειώσει τα προβλήματά της, η Αθήνα και η Λευκωσία «βράζουν στο ζουμί τους» και οι πολιτικοί στρέφουν τα βέλη εναντίον αλλήλων διότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξουσία και τα ωφέλη της υπουργικής και βουλευτικής θητείας (χρήματα, δόξα, ισχύ) που οδηγούν στους ανθρώπους στην απανθρωπιά. Η χώρα σέρνεται και απαξιώνεται και οι ξένοι γελάνε μαζί μας... Ισως από ικανοποίηση για το κατάντημά μας.

Παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων και διαβάζοντας τις εφημερίδες, νομίζει κανείς πως έρχεται το τέλος της Ελλάδας. Ακόμα και αν αυτή είναι η «μισή αλήθεια», το πρόβλημα είναι τεράστιο. Και σίγουρα κάτι πρέπει να γίνει. Υποστηρίζουν μερικοί πως η «εύκολη λύση» είναι να αντικατασταθεί ο Καραμανλής και η Ν.Δ. από τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.

«Δουλειά δεν είχε ο διάολος», που έλεγαν και οι σοφοί του χωριού... Ρώτησε κανείς τον αρχηγό της αντιπολίτευσης για το πρόγραμμά του; Εχει οικονομική στρατηγική αφού υποτίθεται πως θα αναλάβει την εξουσία εν μέσω της κρίσης; Και ποια θα είναι η στάση του έναντι της απειλητικής και πολύ επικίνδυνης Τουρκίας; Και τι θα συμβεί εάν επί πρωθυπουργίας του κατατεθεί νέο σχέδιο και οδηγηθεί η Κύπρος σε νέο δημοψήφισμα; Θα καλέσει πάλι τους Κύπριους να διαλύσουν το κράτος τους;

Στην Κύπρο, ο πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας κονταροχτυπιέται με τους συνεταίρους του στην κυβέρνηση και τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο, αλλά χαϊδεύεται από την δεξιά αντιπολίτευση του ΔΗΣΥ. Θέατρο του παράλογου; Οχι βέβαια, πρόκειται για την πολιτική του Βυζαντίου, που στην Κύπρο αναδείχθηκε σε επιστήμη.

Στις διαπραγματεύσεις παίζεται το μέλλον της Κύπρου και των κατοίκων της. Ομως, ουδείς γνωρίζει το παραμικρό. Ούτε και η αρμόδια ελληνική κυβέρνηση, η οποία βέβαια δεν ενδιαφέρεται να πληροφορηθεί. Με αποτέλεσμα την εξωτερική πολιτική για την Κύπρο να την έχουν αναλάβει κάποια παιδαρέλια που διακρίθηκαν ως ορτινάντσες του Ντέιβιντ Χάνεϊ.

Από την μία η Τουρκία κλείνει αιματηρά μέτωπα στα νοτιοανατολικά της, για να ανοίξει στη συνέχεια ανενόχλητη τις πληγές του Αιγαίου και της Κύπρου. Από την άλλη, η Αθήνα και η Λευκωσία παρακολουθούν τα τεκταινόμενα ως να μην τις αφορούν, ενώ οι Ελληνες και οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί πλακώνονται και βρίζονται στα τηλεοπτικά «παράθυρα» για την καρέκλα της εξουσίας, επειδή ούτε πρόγραμμα διαθέτουν ούτε ενωτικό πολιτικό λόγο μπορούν να αρθρώσουν...
ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Read more...

Η πρόκληση Νταβούτογλου Tου Χρηστου Γιανναρά


Σε δύο άρθρα του στην εφημερίδα το «Εθνος» (2 και 4 Αυγούστου 2009) ο καθηγητής και ακαδημαϊκός κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης πρόσφερε στο ελλαδικό κοινό μια συντομογραφική παρουσίαση του «φαινομένου Νταβούτογλου»: Σκιαγράφησε την προσωπικότητα, τις απόψεις και τη σημασία του ρόλου που διαδραματίζει σήμερα στη διεθνή σκηνή ο νέος υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, η δυναμική των ιδεών του.

Η ανάγνωση των άρθρων γεννάει την ανάγκη να ευχαριστήσει κανείς τον καθηγητή Μαρκεζίνη για την εξαιρετικά γόνιμη πρόκληση και τη σοβαρότητα που κομίζουν οι προβληματισμοί του. Κατατίθενται στο κενό, στο τίποτα – η στελέχωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών από τη σημερινή κυβέρνηση υπηρετεί αποκλειστικά μικροκομματικές σκοπιμότητες απίθανης φτήνειας, η ανικανότητα και η μικρόνοια καταντούν γραφική την εξωτερική μας πολιτική. Και το σκηνικό συμπληρώνεται από τους ανάλογης στάθμης «αρμόδιους» εκπροσώπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οσο για τις «δεξαμενές σκέψης» και «μελετών» διεθνολογικού προβληματισμού στην Ελλάδα, μοιάζει να κοπιάρουν τα μεταπτυχιακά ινστιτούτα της αλλοδαπής, όπου κάποτε σπούδασαν οι επιτελείς τους, ή την επεξεργασμένη πληροφόρηση με την οποία τους τροφοδοτούν «συμμαχικές» πρεσβείες. Το φαινόμενο Νταβούτογλου τούς είναι μάλλον «εξωτικό», υπερβαίνει τα ενδιαφέροντά τους.

Αλλά έστω και χωρίς ορατή ελπίδα, οι προβληματισμοί του καθηγητή Μαρκεζίνη παραμένουν γόνιμοι: υπάρχει ακόμα δυναμική ζύμη στην ελληνική κοινωνία, ανίσχυρη εκλογικά, αλλά φορέας των ζυμώσεων που μπορούν να οδηγήσουν σε εκρήξεις ανατροπών. Αξίζει λοιπόν να συζητηθεί η πρόκληση Νταβούτογλου και ποια θα μπορούσε να είναι η ελληνική αξιοποίησή της.

Η συζήτηση δεσμεύεται από πολύ συγκεκριμένα δεδομένα: το 1926, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, η Τουρκία είχε 13 εκατομμύρια κατοίκους και η Ελλάδα 6,5 εκατομμύρια. Σήμερα η Τουρκία έχει 75 εκατομμύρια και η Ελλάδα 10. Το 2020 οι στατιστικές προβλέπουν για την Τουρκία 100 εκατομμύρια και για την Ελλάδα, το 2080, 2,5 εκατομμύρια.

Το δόγμα περί αναλογίας εξοπλισμών 7 προς 10 έχει από χρόνια εγκαταλειφθεί. Η ελλαδική ρητορεία για το «αξιόμαχον και ετοιμοπόλεμον» των Ενόπλων Δυνάμεων μοιάζει με συναισθηματική γραφικότητα, όταν όλοι (φίλοι και επίβουλοι) ξέρουν ότι:

Η θητεία μειώνεται συνεχώς με τη λογική της ψηφοθηρίας, όχι των αναγκών της άμυνας.

Ο εξοπλισμός της χώρας είναι η χρυσή ευκαιρία για λεηλασία δημόσιου χρήματος από τους πολιτικούς, τα κόμματα, τους μεσάζοντες, όχι για εκσυγχρονισμό της άμυνας.

Το κράτος, στο σύνολο των λειτουργιών του είναι «μπάχαλο» ανοργανωσιάς, ραστώνης και διάλυσης, δεν γίνεται να αποτελούν εξαίρεση οι Ενοπλες Δυνάμεις.

Το πιο ασφυκτικό από τα δεδομένα που οριοθετούν τη συζήτηση για την «πρόκληση Νταβούτογλου» είναι η διαφορά στο «φρόνημα» των δύο λαών: η τουρκική πολιτεία, με οποιαδήποτε κυβέρνηση, καλλιεργεί στα σχολειά και στον δημόσιο βίο ένα ζωντανό πατριωτισμό, εξωραϊσμένη (συχνά και πλαστογραφημένη) ιστορική συνείδηση, αίσθημα συλλογικής αξιοπρέπειας, περηφάνιας, ισχύος και διεθνούς κύρους της τουρκικής πατρίδας. Στην Ελλάδα η εκπαιδευτική πολιτική όλων των κομμάτων καλλιεργεί μεθοδικά τον αφελληνισμό της νεολαίας σαν προετοιμασία «αντίστασης» σε μια φαντασιωδώς επερχόμενη εθνικιστική χούντα. Κατασυκοφαντεί η εκπαίδευση στις συνειδήσεις των παιδιών την ιστορία του λαού τους. Τύπος και τηλεοράσεις χλευάζουν σαν περίπου φασισμό κάθε αναφορά σε πατρίδα, παράδοση, πολιτισμό. Στόχος και «νόημα» της οργανωμένης συλλογικότητας είναι μόνο να εξασφαλίζει με δάνεια τη μεγιστοποίηση της καταναλωτικής ευχέρειας των συνδικαλισμένων.

Εγκλωβισμένος στα ασφυκτικά αυτά δεδομένα ο τυχόν ανήσυχος Ελληνας πρέπει να διαλεχθεί με τα ρεαλιστικά και οξυδερκή πολιτικά οράματα του κ. Νταβούτογλου από θέσεως μηδενικής, κυριολεκτικά, ισχύος. Δεν έχει πια η Ελλάδα περιθώρια να διαπραγματευθεί παρά μόνο, έναντι οποιουδήποτε τιμήματος, την ιστορική συνέχεια ελληνικής παρουσίας στον 21ο αιώνα, τη διάσωση (αποτροπή εξαφάνισης) του ελληνόφωνου κρατιδίου. Οι Τούρκοι αποκλείεται να αγνοούν ότι μπορούν, οποιαδήποτε στιγμή θελήσουν, να καταλύσουν το διαλυμένο και διεφθαρμένο κρατίδιο που μόνο «επανίδρυση» θα το έσωζε. Βλέπουν και κρίνουν πόσο ανίκανοι είναι οι ελλαδίτες πολιτικοί να διαχειριστούν τα απλούστερα των προβλημάτων, πόσο το ενδιαφέρον τους εξαντλείται αποκλειστικά και αρρωστημένα στην εκλογή ή επανεκλογή τους.

Θα συζητούσαν, ίσως, οι Τούρκοι να δώσουν εγγυήσεις παράτασης της ελληνικής παρουσίας, αν πεισθούν ότι υπάρχει συμφερότερη γι’ αυτούς πολιτική από την τμηματική ή συνολική προσάρτηση των ελληνικών εδαφών. Το ενδεχόμενο διαπραγμάτευσης υποδηλώνεται στην περίπτωση Νταβούτογλου: Με τη δική του πολιτική λογική, συμφερότερη για την Τουρκία είναι η οθωμανική προοπτική αυτοκρατορίας, όχι η κεμαλική προοπτική του εθνικιστικού κρατισμού. Η αυτοκρατορία σήμαινε πάντοτε «τάξη πραγμάτων» (ordo rerum), το είδος της ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών λαών και εθνοτήτων που εγκαινίασε η Ρώμη (pax romana), με άξονα ενότητας έναν ηγεμονικό λαό διαχειριστή κοινών για όλους πολιτιστικών προτεραιοτήτων.

Ο κ. Νταβούτογλου μοιάζει να θέλει την Τουρκία όχι σε ρόλο κρατικής «περιφερειακής υπερδύναμης» που υπηρετεί μιαν αμερικανική Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων και προϋποθέτει την «εσωστρέφεια» του κεμαλικού εθνικισμού. Θέλει την Τουρκία φορέα του ισλαμικού πολιτισμού, με ηγετικό ρόλο στην προαγωγή της συνύπαρξης χωρών που βρίσκονταν κάποτε κάτω από την οθωμανική κυριαρχία. Να αποκτήσει ο ισλαμικός πολιτισμός, στον γεωγραφικό χώρο της άλλοτε οθωμανικής επικράτειας, πολιτική προτεραιότητα έναντι του εθνικού κράτους, το οποίο, ως τυπικά δυτικό προϊόν, είναι δυσαφομοίωτο στην Ανατολή. Αρνείται ο Αχμέτ Νταβούτογλου την αφελή επιδίωξη των ΗΠΑ σήμερα: να ομογενοποιηθεί ο μουσουλμανικός κόσμος με βάση τον εκδυτικισμό του. Προσβλέπει όμως σε ένα Ισλάμ ανοιχτό προς τη Δύση, μετριοπαθές και συμβιβασμένο, γι’ αυτό και ζητάει την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Με αυτή την πολιτική λογική οι μόνοι με τους οποίους θα μπορούσε να συζητήσει ο κ. Νταβούτογλου (και τους χρειάζεται ως καταλύτη ρεαλισμού των στόχων του) είναι οι Ελληνες. Οχι οι «κεμαλικοί» Ελληνες, εθνικιστές κοραϊκοί, που συγκροτούν το σημερινό πολιτικό σύστημα και έχουν αναγάγει τον μηδενισμό σε επίσημη κρατική ιδεολογία. Αλλά οι Ελληνες που ξέρουν ότι για να μετέχουν δημιουργικά (και όχι παρασιτικά) στο γίγνεσθαι της δυτικής πρωτοπορίας, πρέπει να «μην ανήκουν» στη Δύση: να διασώζουν ενεργό και δυναμική την πολιτιστική τους ετερότητα. Με ποιες προϋποθέσεις η προτεραιότητα του πολιτισμού μπορεί να αναδείξει την Τουρκία άξονα μιας αυτοκρατορικής «ειρήνης» στον χώρο της άλλοτε οθωμανικής κυριαρχίας με όρους όχι αντιπαλότητας, αλλά συνεργασίας με τη Δύση; Αυτό μπορούν οι Ελληνες, για δεύτερη φορά στην Ιστορία, να το χειριστούν για λογαριασμό των Τούρκων αποτελεσματικά.

Αλλά η ανάλυση των προϋποθέσεων χρειάζεται μια δεύτερη επιφυλλίδα.

Πηγή kathimerini.gr

Read more...

ΤΟΥΡΚΙΑ: ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΑΡΜΕΝΙΑ


ε κοινό ανακοινωθέν τα υπουργεία Εξωτερικών των δύο χωρών ανακοίνωσαν χθες ότι η Αρμενία και η Τουρκία συμφωνούν να αρχίσουν «εσωτερικές πολιτικές διαβουλεύσεις» για τη σύνταξη δύο πρωτοκόλλων, το ένα εκ των οποίων αφορά την αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων και το άλλο την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων, διαδικασία η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου.

Τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών πρέπει να ανοίξουν εντός των δύο μηνών που θα ακολουθήσουν την εφαρμογή των πρωτοκόλλων, διευκρίνισε το υπουργείο Εξωτερικών της Αρμενίας.
Η συμφωνία ανάμεσα στην Τουρκία και την Αρμενία για την αποκατάσταση των διπλωματικών τους σχέσεων δεν σημαίνει το άμεσο άνοιγμα των συνόρων ανάμεσα στις δύο χώρες, διευκρίνισε αργά χθες το βράδυ ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών κ. Αχμέτ Νταβούτογλου.

«Προς το παρόν δεν αντιμετωπίζεται το θέμα του ανοίγματος των συνόρων. Δεν αποτελεί προτεραιότητα», δήλωσε ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών στο τηλεοπτικό δίκτυο NTV.
Ο υπουργός επεσήμανε ότι μια εξομάλυνση των σχέσεων με το Ερεβάν εντάσσεται «στο περιφερειακό όραμα της Τουρκίας για την ειρήνευση στον Καύκασο».

Σε δηλώσεις που έκανε χθες το βράδυ και δημοσιεύονται σήμερα στην εφημερίδα Hurriyet, ο Αχμέτ Νταβούτογλου έκανε την εκτίμηση ότι η συμφωνία η οποία υπεγράφη μεταξύ των δύο χωρών προβλέπει επίσης τη συγκρότηση μικτής επιτροπής ιστορικών η οποία θα είναι επιφορτισμένη με την αποσαφήνιση του θέματος των σφαγών των Αρμενίων στην οθωμανική αυτοκρατορία (1915-1917), τις οποίες η Τουρκία αρνείται να αναγνωρίσει ως γενοκτονία και βρίσκονται στο επίκεντρο των διαφορών μεταξύ των δύο χωρών.

Από τουρκική πηγή έγινε γνωστό ότι η Τουρκία και η Αρμενία οφείλουν να προχωρήσουν προοδευτικά προς την εγκατάσταση διπλωματικών αποστολών και τον διορισμό σε πρώτη φάση επιτετραμμένων.
Η Άγκυρα δεν διατηρεί διπλωματικές σχέσεις με το Ερεβάν από την κήρυξη της ανεξαρτησίας της Αρμενίας το 1991 εξαιτίας της διένεξης σχετικά με τις σφαγές των Αρμενίων.

Η Τουρκία έκλεισε το 1993 τα σύνορα με την Αρμενία, σε μία κίνηση υποστήριξης του Αζερμπαϊτζάν, την εποχή που το Μπακού βρισκόταν σε πόλεμο με το Ερεβάν για το Ναγκόρνο Καραμπάχ, θύλακα που κατοικείται από Αρμένιους στο έδαφος του Αζερμπαϊτζάν.

Read more...

Το "τσουβάλιασμα" της ΜΙΤ στο Ιράκ


Οι κώδικες τα μυστικά και το παρασκήνιο της εφόδου στη Σουλεϊμανίγια, που είχε ως σκοπό την απομάκρυνση των Δυνάμεων Ανορθοδόξου Πολέμου (T.Ö.K) της Τουρκίας από το Β. Ιράκ...

4 Ιουλίου 2003 ώρα 14:00… στο δρομάκι που βρίσκονται οι ομάδες επαφής των T.Ö.K στη Σουλεϊμάνιε υπάρχει μια ασυνήθιστη κινητικότητα. Η κινητικότητα αυτή έλαβε τέλος στις στρατιωτικές φυλακές της Βαγδάτης, όπου μεταφέρθηκαν ως όμηροι 11 τούρκοι στρατιωτικοί, 3 αξιωματικοί και 8 υπαξιωματικοί, αφού πρώτα οι αμερικανοί τους πέρασαν πλαστικές χειροπέδες στα χέρια και τσουβάλια στο κεφάλι.
Το γεγονός αυτό προκάλεσε τόσο έντονη στεναχώρια στον τουρκικό λαό που άλλαξε ακόμη και η έννοια της λέξης «τσουβάλι». Εκατόν είκοσι αμερικανοί στρατιώτες των επί 60 χρόνια συμμάχων μας ΗΠΑ, συνεπικουρούμενοι από 100 πεσμεργκά, συνέλαβαν και πήραν όμηρους 11 στρατιώτες μας. Κάθε απάντηση που δινόταν στα ερωτήματα προκαλούσε καινούρια στεναχώρια.

Οι Αμερικανοί ένιωθαν ανησυχία με την παρουσία στο Β. Ιράκ ομάδων των τουρκικών T.Ö.K. και σε αυτό συνέβαλλαν φυσικά οι καταγγελίες και οι προτροπές του Ταλαμπανί. Ήταν γνωστό ότι με τα φορτηγά που έστελνε ανθρωπιστική βοήθεια η Τουρκία στο Μέτωπο των Τουρκομάνων του Ιράκ, μετέφερε και όπλα για τον εξοπλισμό τους. Επίσης ήταν αλήθεια ότι οι T.Ö.K. είχαν αναλάβει αποστολές συνοδείας και διανομής του οπλισμού στις ομάδες των Τουρκομάνων. Όμως οι ομάδες των τούρκων δεν ήταν οι μόνες στην περιοχή, αφού στο Β. Ιράκ δρούσαν οι υπηρεσίες πληροφοριών 14 χωρών. Μήπως το Ισραήλ δε δρούσε φανερά; Μήπως συνέβαινε κάτι άλλο; Το μίσος των Αμερικανών για την άρνηση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης την 1 Μαρτίου να εγκρίνει το ψήφισμα για τη διέλευση των αμερικανικών στρατευμάτων από το τουρκικό έδαφος ήταν τόσο έντονο, ώστε να προκαλέσει τα γεγονότα με το «τσουβάλι»; Αλήθεια ο Paul Wolfowitz είχε αποφασίσει να τιμωρήσει τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις για την άρνησή τους αυτή;
Τα γεράκια των ΗΠΑ είχαν αποφασίσει να τιμωρήσουν τον τουρκικό στρατό άλλά δεν είχαν και σκοπό να ανοίξουν ένα πραγματικό πόλεμο. Η διοίκηση στην Washington γνώριζε πολύ καλά την ένταση των αντιδράσεων που θα προκαλούσε η επιχείρηση. Έτσι στην αρχή ξεκίνησε τεχνική παρακολούθηση και παρατήρηση (τηλεφωνικές υποκλοπές και παρακολούθηση με κάμερες και δορυφόρους σ.τ.μ.) των τουρκικών ομάδων ανορθοδόξου πολέμου (μπορντό μπερέ) που υπηρετούσαν στην περιοχή. Το Διεθνές Πρακτορείο Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSA) που είναι γνωστό και ως «το μεγάλο αφτί των ΗΠΑ που ακούει όλο τον κόσμο» άρχισε να παρακολουθεί στενά τις επικοινωνίες των Τούρκων στρατιωτών στο Β. Ιράκ. Και μετά, με τη βοήθεια των ντόπιων (Κούρδων) καταδοτών και στρατιωτικών πληροφοριοδοτών, έμαθαν τον ακριβή αριθμό και την κατάσταση των τούρκων στρατιωτών που υπηρετούσαν στην Ερμπίλ, τη Σουλεϊμανίγια και το Ντοχούκ. Η επιχείρηση συνέπεσε επιμελώς με την ημέρα ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, 4 Ιουλίου, και μέρα Παρασκευή. Προγραμματίζοντας την επιχείρηση τα «γεράκια» σε αυτή την ημερομηνία είχαν σχεδιάσει να κερδίσουν τουλάχιστον 3 μέρες και για το λόγο αυτό οι τουρκικές αντιδράσεις να βρουν μπροστά τους επί ένα ολόκληρο τριήμερο όλες τις πόρτες κλειστές.
Οι στόχοι μιας επιχείρησης που είχε οργανωθεί με τόση ακρίβεια θα πρέπει να είχαν μελετηθεί καλά. Θα έπρεπε να αποδειχθεί ότι οι τούρκοι στρατιώτες που δρούσαν στην περιοχή έκαναν πράγματα τα οποία, με βάση τις αποδείξεις, θα μπορούσαν να θεωρηθούν «εγκληματικά». Οι αμερικανοί απελευθέρωσαν τους Τούρκους ομήρους 2 μέρες μετά. Αλλά οι έρευνες στους υπολογιστές και τα μηχανήματα κωδικοποιημένης επικοινωνίας που χρησιμοποιούσαν οι τουρκικές ομάδες ανορθοδόξου πολέμου και κατασχέθηκαν από τους αμερικανούς συνεχίστηκαν για κάποιο διάστημα. Οι αμερικανοί ήλπιζαν στα μηχανήματα αυτά να βρούνε πληροφορίες που θα μπορούσαν να θεωρηθούν αποδείξεις την εγκληματικής δράσης των τούρκων.
Το γεγονός ότι οι Αμερικανοί κατάσχεσαν τα ηλεκτρονικά μηχανήματα δεν ήρθε στην επικαιρότητα στις θερμές εξελίξεις εκείνων των ημερών. Αλλά η αποκάλυψη νέων πληροφοριών σε σχέση με εκείνη τη μέρα έφερε στο προσκήνιο και το θέμα αυτό. Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις των αμερικανών στους υπολογιστές που κατασχέθηκαν υπήρχαν σχέδια για απόπειρες δολοφονίας και πληροφορίες για τους υποψήφιους στόχους. Ο δημοσιογράφος Ερχάν Μπάσγιουρτ υποστηρίζει ότι οι τοπικές κουρδικές πηγές ευθύνονται για αυτές τις σκέψεις και την καχυποψία των Αμερικανών: «το βιβλίο ‘Losing Iraq’ του David L. Phillips, που πριν και μετά τον πόλεμο στο Ιράκ δούλευε ως σύμβουλος στο υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ και ήταν συνδεδεμένος με τον Marc Grossman, έχει ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για εκείνη την περίοδο. Τότε ο Μεσούτ Μπαρζανί, ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος του Ιρακινού Κουρδιστάν (IKDP) καταγγέλλει την Τουρκία στον Phillips. Ισχυρίζεται ότι η Τουρκία προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει την περιοχή χρησιμοποιώντας και εξοπλίζοντας το Μέτωπο των Τουρκομάνων. Ισχυρίζεται ότι η δράση και οι επιχειρήσεις των δυνάμεων ανορθοδόξου πολέμου της Τουρκίας στο Β. Ιράκ δεν έχουν ως στόχο την εξουδετέρωση του ΡΚΚ, αλλά την απόκτηση επιρροής και τον έλεγχο της Μοσούλης, της Έρμπιλ και του Κιρκούκ, που είναι πλούσιες σε κοιτάσματα πετρελαίου. Ο Μπαρζανί κάνει ένα βήμα παραπέρα και δείχνει στον Phillips μια βιντεοκασέτα που έχει γυριστεί κρυφά. Στην κασέτα υπάρχουν πλάνα που δείχνουν τους αξιωματικούς των τουρκικών ειδικών δυνάμεων που δραστηριοποιούνται στο Ιράκ να δίνουν χρήματα σε έναν εκτελεστή. Ο Μπαρζάνι δηλώνει ότι τα λεφτά δόθηκαν για τη δολοφονία ενός Τουρκομάνου που συνεργάστηκε με τους κούρδους και πήρε μέρος στην κουρδική κυβέρνηση ως υφυπουργός. Δηλαδή οι ισχυρισμοί του Μπαρζανί για δολοφονία ξεκίνησαν πολύ πριν τα γεγονότα με το «τσουβάλι» που έλαβαν χώρα στις 4 Ιουλίου του 2003. Επίσης ο Μπαρζανί κατηγορεί ότι, με ευθύνη των τούρκων, θα πραγματοποιηθεί δολοφονική επίθεση στον αντινομάρχη του Κιρκούκ και σε έναν Τουρκομάνο υφυπουργό».
ΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΜΕ ΤΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΤΑΡΑΞΕ ΤΙΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Οι Τουρκικές δυνάμεις που βρίσκονταν στο Βόρειο Ιράκ από το 1995 με σκοπό να εμποδίσουν τις διαμάχες μεταξύ των κουρδικών ομάδων στην περιοχή, λειτουργούσαν ταυτόχρονα και ως μια καθαρά επιχειρησιακή δύναμη. Οι ομάδες της Διοίκησης Ανορθοδόξου Πολέμου (ÖKK) του τουρκικού ΓΕΕΘΑ, που παρακολουθούσαν από κοντά τις δραστηριότητες των τρομοκρατών του ΡΚΚ, ήρθαν σε άμεση επαφή με όλες τις κουρδικές ομάδες της περιοχής και ταυτόχρονα οργάνωσαν τους Τουρκομάνους. Η δράση τους αυτή εξυπηρετούσε τα εθνικά μας συμφέροντα και δεν αντιμετωπίστηκε θετικά από τις ΗΠΑ-Αγγλία και Ισραήλ. Ένας υψηλόβαθμος στρατιωτικός αναφέρει το εξής παράδειγμα:
«η επιχείρηση στην Κύπρο το 1974 ήταν η πρώτη σοβαρή κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών. Η δεύτερη ήρθε με το de facto κουρδικό κράτος που εμφανίστηκε στο Β. Ιράκ μετά τον πρώτο πόλεμο του κόλπου (1991). Η ανακοίνωση του ΟΗΕ ότι δεν θα απομακρυνθεί από την περιοχή «μέχρι να δοθούν εγγυήσεις για την ασφάλεια των κούρδων της περιοχής» και η παραμονή στην περιοχή της δύναμης που ονομαζόταν «δύναμη σφυρί» προκάλεσε την ένταση των τουρκικών ανησυχιών. Το πρώτο γεγονός που επιβεβαίωσε τους φόβους ότι η ιστορική σύμμαχος Αμερική ήθελε να ιδρύσει ένα κουρδικό κράτος στο Βόρειο Ιράκ ήταν οι εκλογές το Μάιο του 1992 και το ότι οι κουρδικές ομάδες εδραίωσαν την τοπική τους κυριαρχία. Επίσης το γεγονός ότι μετά από λίγο διάστημα το KDP και το KYP (κόμματα των Μπαρζανί και Ταλαμπανί αντίστοιχα, σ.τ.μ.) έκαναν τα πρώτα βήματα για να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να ιδρύσουν τον «Κουρδικό Στρατό» και το ότι το κοινοβούλιο ανακοίνωσε την ίδρυση του «Ομοσπονδιακού Κράτους του Κουρδιστάν» προκάλεσε την οργή της Τουρκίας. Η Τουρκία όχι μόνο δεν αναγνώρισε αυτό το νεοσύστατο κράτος αλλά αξιολόγησε την εξέλιξη αυτή ως επικίνδυνη για την περιφερειακή ειρήνη και την εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ. Και μετά, παίρνοντας στο πλευρό της και τις άλλες χώρες της περιοχής, το Ιράν και τη Συρία, ανακοίνωσε δημόσια ότι είναι ενάντια στις προσπάθειες που έχουν ως σκοπό να αλλάξουν την εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ. Λίγο μετά από αυτό το γεγονός το ελικόπτερο που μετέφερε τον τότε αρχηγό της στρατοχωροφυλακής Εσρέφ Μπιτλίς παρενοχλήθηκε στην πτήση του προς το Ζάχο. Μετά, κατά τη διάρκεια άσκησης χτυπήθηκε από «λάθος» με αμερικανικό βλήμα το τουρκικό αντιτορπιλικό Muavenet. Το μήνυμα ήταν ολοφάνερο: οι ΗΠΑ δεν ήθελαν να αναμειχθεί η Τουρκία σε ότι συνέβαινε στο Β. Ιράκ. Με την έφοδο στην Σουλεϊμάνιε και το τσουβάλι το μήνυμα αυτό εκφράστηκε ξεκάθαρα».
Ο υψηλόβαθμος στρατιωτικός αναφέρεται και σε μια άλλη διάσταση του γεγονότος, η οποία δεν ήρθε ποτέ στην επικαιρότητα:
«το ότι κατασχέθηκαν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και τα μηχανήματα κρυπτογράφησης και επικοινωνιών των ομάδων ανορθοδόξου πολέμου κατά τη διάρκεια της εφόδου των αμερικανών στη Σουλεϊμανίγια είναι πολύ σημαντικό. Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν συσκευές κρυπτογράφησης για πρώτη φορά το 1992, όταν κατάλαβαν ότι οι ομάδες της «Δύναμης Σφυρί» βοηθούσαν το ΡΚΚ. Διαπιστώθηκε ότι τα μηχανήματα κρύπτο ελβετικής κατασκευής αποκωδικοποιήθηκαν από τους συμμάχους μας και δόθηκαν πληροφορίες στο ΡΚΚ. Μετά από αυτό η Τουρκία θεώρησε το θέμα της ασφαλούς επικοινωνίας μεταξύ των μονάδων της ως μείζον θέμα ασφάλειας. Στα πλαίσια του TÜBİTAK (Υπηρεσία Επιστημονικών Ερευνών Τουρκίας) ιδρύθηκε το Εθνικό Ινστιτούτο Ηλεκτρονικής κα Κρυπτολογικής Έρευνας (UEKAE). Το UEKAE κατάφερε να δημιουργήσει το 1997 τον πρώτο εθνικό κώδικα και παρέδωσε το σύστημα στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΤΕΔ) μετά από διάφορες δοκιμές. Το εθνικό σύστημα κρύπτο ήταν πολύ επιτυχημένο. Με τον τρόπο αυτό είχαμε μια ασφαλή επικοινωνία, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των δυνατοτήτων μας για επιχειρήσεις. Αυτός είναι και ο λόγος της κατάσχεσης των μηχανημάτων μας από τους Αμερικανούς».
Ο Prof. Dr. Sıdık Yarman, που ήταν διευθυντής της ΜΙΤ στον τομέα ηλεκτρονικών και τεχνικών πληροφοριών την περίοδο 1993-99, θεωρεί ότι είναι σημαντική η κατάσχεση των μηχανημάτων. Ο Γιαρμάν, που αναφέρει ότι η Τουρκία έκανε σημαντικές επενδύσεις για την ασφάλεια των επικοινωνιών την τελευταία δεκαετία, σκέφτεται ότι το γεγονός αυτό δεν θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στην ασφάλεια των επικοινωνιών της Τουρκίας και πως ο σκοπός ήταν να δοθούν ψυχολογικά μηνύματα:
«σε περίπτωση κατάσχεσης μηχανημάτων κωδικοποιημένης επικοινωνίας αποκωδικοποιείται το συγκεκριμένο μηχάνημα και τα τμήματα που είναι συνδεδεμένα με αυτό. Κατά συνέπεια το γεγονός ότι χάθηκε ένα μηχάνημα δεν σημαίνει ότι έχουν χαθεί όλες οι πληροφορίες. Από άποψη ασφάλειας θα προκύψουν κάποια ρίσκα αλλά είναι δυνατή η επίλυση του προβλήματος».
Σε ένα σημείο καμπής στις εξηντάχρονες αμερικανοτουρκικές σχέσεις, «η «έφοδος της Σουλεϊμανίγια» δεν είναι το πρώτο γεγονός που οι δύο χώρες ήρθαν αντιμέτωπες λόγω αντικρουόμενων συμφερόντων. Το γεγονός αυτό, όμως, τυπώθηκε στη μνήμη όλων ως ένα «γεγονός που μας ντρόπιασε». ο χρόνος θα δείξει πως θα βελτιωθούν οι διαταραγμένες σχέσεις Τουρκίας ΗΠΑ.
Μετάφραση-Επιμέλεια: Σάββας Καλεντερίδης

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP