Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Αερόστρωμνα για αποβάσεις σε "χρόνο μηδέν" προμηθεύεται το τουρκικό Ναυτικό


Η τουρκική Υποδιεύθυνση Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM), με μια λιτή της ανακοίνωση στην ιστοσελίδα της γνωστοποίησε την έναρξη της διαδικασίας προμήθειας για αποβατικά αερόστρωμνα (Landing Craft Air Cushion - LCAC) για την Διοίκηση Ναυτικών Δυνάμεων. Η απόκτησή τους από το τουρκικό Ναυτικό αλλάζει ολόκληρο τον στρατηγικό χάρτη του Αιγαίου. Σε "χρόνο μηδέν", οι τουρκικές δυνάμεις θα μπορούν να αποβιβάσουν άνδρες και βαρύ υλικό στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, μειώνοντας κατά 3/4 τον χρόνο άφιξης θαλασσίως μεταφερομένων ενισχύσεων (follow-on-forces) στις αεροκίνητες δυνάμεις. Εννοείται ότι τα LCAC δεν προορίζονται για χρήση ούτε στα βουνά του Κουρδιστάν, ούτε κατά του Ιράν...


Read more...

Αλλαγές στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις


Είναι επείγουσα ανάγκη να κατανοηθεί η ουσία των αλλαγών στον σημερινό κόσμο σε συνδυασμό με την στρατηγική που ακολουθεί η Τουρκία, ώστε να διαμορφωθεί μια σύγχρονη γραμμή πλεύσης αντιμετώπισης της Αγκύρας. Σε αυτά τα πλαίσια θα εξετάσουμε τις σημαντικότερες παραμέτρους ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία.
Αναβαθμισμένη εικόνα για τη Τουρκία;
Σε έναν κόσμο που αλλάζει και όπου η σχετική σημασία της δύσης και της ίδιας της ΕΕ μειώνεται θα ήταν αντιπαραγωγικό για την Ελλάδα να περιορίσει το πρόβλημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων στον ευρωπαϊκό δρόμο της γείτονας. Ένας τέτοιος περιορισμός είναι στρουθοκαμηλισμός. Όπως στρουθοκαμηλισμός θα είναι να μην αξιολογεί κανείς το γεγονός ότι τόσο οι Βρυξέλλες (ιδιαίτερα το Παρίσι και το Βερολίνο) όσο και η Άγκυρα δεν επιθυμούν πλέον με την ίδια ένταση, όπως πριν δέκα χρόνια, να προωθήσουν την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.

Οι μεν διότι δεν τους βγαίνει η θεσμική και δημοσιονομική αριθμητική μιας τέτοιας διεύρυνσης, οι δε διότι βλέπουν τον κόσμο να αλλάζει και τη σχετική σημασία της ΕΕ να περιορίζεται. Ότι η παγκόσμια πολιτική μετακινείται σε έναν κόσμο στον οποίο ο ρόλος της λίμνης του Ατλαντικού (ΗΠΑ και Δυτική Ευρώπη) υποχωρεί σαφώς έναντι της λίμνης του Ειρηνικού (Ασία και ΗΠΑ).Στα νέα πλαίσια, η Τουρκία θέλει να αναδειχτεί σε μια ευρωασιατική περιφερειακή δύναμη, ανάλογη με εκείνη της βορειότερα υπερκείμενης Ρωσίας. Ενώ συμμετέχει στους G20 θεσμός που συνεχώς αναβαθμίζεται. Η Τουρκία επιθυμεί να πείσει ότι είναι α) μια ηγεμονική εκκοσμικευμένη δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου, β) απαραίτητος χώρος διέλευσης ενεργειακών αγωγών γ), δύναμη διαμεσολάβησης στη Μέση Ανατολή, καθότι διαθέτει ειδικές σχέσεις τόσο με τον αραβικό κόσμο, όσο και με το Ισραήλ.Ο πιο πάνω τρόπος που εμφανίζει τον εαυτό της η Τουρκία στον σύγχρονο κόσμο, την καθιστά -στα μάτια εκείνων που το θέλουν, αλλά και εκείνων που δεν το γνωρίζουν- μια δύναμη απαραίτητη στα σχέδια της Δύσης, ακόμα και για την επιβίωσή της. Με αυτό τον τρόπο η Τουρκία θεωρείται συχνά ως ένας απαραίτητος σύμμαχος, σημαντικότερος έτσι και αλλιώς της Ελλάδας. Άποψη την οποία τείνουν, και αυτό είναι το χειρότερο, να υιοθετήσουν και οι κυρίαρχες δυνάμεις στην ίδια την Ελλάδα.
Η πραγματική ικανότητα και δυνατότητες της Τουρκίας
Θα ήταν μεγάλο λάθος αν η Ελλάδα υποτιμήσει την ενδυνάμωση της Τουρκίας, οικονομικά και πολιτικά, τα τελευταία 15 χρόνια. Εξίσου αρνητικό θα ήταν, όμως, να πιστέψει η Ελλάδα τους μύθους που πλάθει η Τουρκία για τον εαυτό της και υιοθετούν ορισμένοι εκ των δυτικών προστατών της. Εξάλλου οι όποιες δυνατότητες της Τουρκίας είναι δυνητικές και όχι πάντα πραγματικές. Περικλείουν δε και πολλαπλά τρωτά σημεία για τη Τουρκία. Θα περιοριστώ να αναλύσω ορισμένα παραδείγματα στο σημερινό άρθρο (και θα συνεχίσω σε επόμενα), από τα οποία γίνεται φανερό ότι το πρόβλημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν είναι μόνο οι όποιες αντιφατικές δυνατότητες της Τουρκίας, αλλά, κύρια, οι ελλείψεις σε δημιουργικότητα και τόλμη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Ισορροπίες ως προς την τουρκική πολιτική στη Θράκη
Η Τουρκία προσπαθεί να διεισδύσει και άλλο στη Δυτική Θράκη. Επιδιώκει να την μετατρέψει σε ζώνη δικών της οικονομικών συμφερόντων (επενδύσεις και εμπόριο). Αναζητά τρόπους να παρακάμψει διεθνείς συμφωνίες που έχουν συναφθεί και με τη δική της συμμετοχή και να εμφανιστεί ως προστάτιδα δύναμη των μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης. Επιθυμεί να πείσει ότι οι τρεις ομάδες μουσουλμάνων στην περιοχή (δηλαδή ακόμα και τσιγγάνους μουσουλμάνους και τους Πομάκους) ομογενοποιημένα «ως Τούρκους». Η Ελληνική πολιτεία ακολουθεί σε αυτό το ζήτημα μια συνεχώς αμυντική πολιτική. Στην καλύτερη περίπτωση προσπαθεί να περιορίσει την όποια ζημιά. Στην προώθηση της τουρκικής πολιτικής στην Δυτική Θράκη συμβάλλουν και ορισμένοι δυτικοί οργανισμοί οι οποίοι υπερβάλλουν ως προς την τήρηση ή όχι των δικαιωμάτων των μουσουλμάνων της περιοχής. Δικαιώματα που χρειάζονται διεύρυνση, αλλά που ασφαλώς είναι πολλαπλά πιο κατοχυρωμένα από εκείνα των μειονοτήτων στην Τουρκία και σίγουρα δεν μπορούν να συγκριθούν με εκείνα των χιλιάδων Ελλήνων που εκδιώχθηκαν από την Πόλη. Τα όποια πραγματικά προβλήματα μπορεί και οφείλει να τα λύσει η ελληνική δημοκρατική πολιτεία. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να επιλυθούν από καθεστώτα περιορισμένης δημοκρατίας όπως είναι η Τουρκία. Στη βάση αυτής της λογικής η Ελλάδα οφείλει να δει ποιοτικές διαφορετικές πλευρές και δυνατότητες στην εξωτερική πολιτική της ως προς την Τουρκία. Πολιτική η οποία δεν μπορεί να περιορίζεται σε αμυντικού χαρακτήρα μέτρα. Αλλά οφείλει να βρει αντίβαρα, έτσι όπως επιτάσσει κάθε στρατηγική σε διμερείς σχέσεις στον σημερινό κόσμο.
Το Κουρδικό από τη σκοπιά των ελληνικών συμφερόντων
Η Ελληνική διπλωματία στο θέμα των μουσουλμάνων της Θράκης όχι μόνο είναι απολογιτικά αμυντική, αλλά έχει παραιτηθεί από ουσιαστικά μέτρα αντίβαρα έναντι της τουρκικής πολιτικής. Το πρώτο και κύριο είναι ότι η Τουρκία δεν δικαιούται να ομιλεί. Τόσο διότι εκδίωξε παρανόμως και στήνοντας προβοκάτσιες εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες από τα εδάφη της, ιδιαίτερα στη δεκαετία του πενήντα, όσο και διότι συνεχίζει να καταπιέζει τις θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες στην περιοχή της. Όχι μόνο Έλληνες και Αρμένιους, αλλά ιδιαίτερα προκλητικά τους Κούρδους. Οι Κούρδοι είναι ένας λαός ιστορικός και ταυτόχρονα από τους πιο κοσμικούς μουσουλμάνους στον κόσμο. Η Ελληνική εξωτερική πολιτική, χωρίς να αναμειγνύεται στο εσωτερικό των τεσσάρων χωρών όπου ζουν και εργάζονται δεκάδες εκατομμύρια Κούρδοι, θα έπρεπε να υποδείξει στους δυτικούς συμμάχους της, ότι αν αναζητούν ένα πρότυπο κοσμικού ισλαμισμού, αυτό δεν είναι η Τουρκία του Ερντογκάν, αλλά οι Κούρδοι. Προκειμένου δε να πειστούν, δεν έχουν παρά να δουν την συμπεριφορά των Κούρδων στο Β.Ιράκ, όπου διαθέτουν και κρατικοειδή θεσμική οργάνωση.Εντύπωση προκαλεί, επίσης, ότι η Ελλάδα, δεν έχει ανοίξει, ακόμα, προξενείο στο Β.Ιράκ προκειμένου να αναπτύξει τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις της με ένα λαό που την δένουν πολλά πολιτιστικά, ιστορικά και κοινωνικά στοιχεία, καθώς και γεωστρατηγικά συμφέροντα. Και, όμως, υπάρχουν πάμπολλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που έχουν ανοίξει στην περιοχή προξενείο. Όσο και αν προσπάθησα να μάθω και να καταλάβω, ουδείς δεν είναι διατεθειμένος να εξηγήσει γιατί η Ελλάδα απέχει από το Κουρδιστάν. Γιατί η Ελληνική εξωτερική πολιτική δεν οργανώνει επενδύσεις στην περιοχή, τη στιγμή που κάτι τέτοιο το κάνουν 3.000 τουρκικές επιχειρήσεις. Από οικοδομές και τεχνικές εταιρείες μέχρι αεροπορικές εταιρείες. Αλήθεια, γιατί δεν πετά ελληνική εταιρεία στο Β.Ιράκ, όταν κάτι τέτοιο γίνεται, επί παραδείγματι από της αυστριακές αερογραμμές; Τι είναι αυτό που συγκρατεί τα ελληνικά συμφέροντα από το Κουρδιστάν του Ιράκ. Η φοβική ελληνική εξωτερική πολιτική δείχνει να θεωρεί επέμβαση στα εσωτερικά της Τουρκίας την ανάπτυξη διπλωματικών σχέσεων και οικονομικών δεσμών με μια ομοσπονδιακή δομή τρίτου κράτους, ενώ, ταυτόχρονα, επιτρέπει στο τουρκικό προξενείο να δρα στην Θράκη ως κράτος εν κράτει. Πρόκειται για μια πολιτική χωρίς αρχή και τέλος.
Οι μουσουλμάνοι της Κίνας – Η Τουρκία και η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική
Η Τουρκία, έχοντας αναπτύξει μια νέο-οθωμανική εξωτερική πολιτική, εμφανίστηκε ως προστάτης των μουσουλμάνων της Κίνας κατά τα πρόσφατα επεισόδια. Μίλησε με σκληρή και απρεπή γλώσσα έναντι του Πεκίνου. Τα ανθρώπινα δικαιώματα που πράγματι παραβιάστηκαν κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων, ο Τούρκος πρωθυπουργός τα χαρακτήρισε ως γενοκτονία. Εδώ πρόκειται για δύο διαφορετικά πράματα. Το ένα η παραβίαση στην Κίνα των ανθρώπινων δικαιωμάτων και το άλλο είναι η παρεμβατικότητα των νέο-Οθωμανών.Τι έκανε η Ελλάδα; Σιώπησε. Τι θα έπρεπε να κάνει η Ελλάδα κατά τη γνώμη μου; Να στείλει στο Πεκίνο άμεσα υπουργό της κυβέρνησης προκειμένου να συνεννοηθεί με την δεύτερη ισχυρότερη χώρα του κόσμου και ένα από τα πέντε μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας για τους τρόπους αντιμετώπισης του παντουρκισμού της Άγκυρας που την οδηγεί να παρεμβαίνει στο εσωτερικό τρίτων χωρών όπως είναι η Κίνα και η Ελλάδα. Το γεγονός ότι η Τουρκία φόρεσε ρούχα μεγαλύτερα από το μπόι της σε αυτό το ζήτημα, ήταν η ευκαιρία της Ελλάδας να σφυρηλατήσει ένα κοινό μέτωπο με την ανερχόμενη υπερδύναμη. Το ίδιο ακριβώς όφειλε να κάνει ως προς τις προκλήσεις της Τουρκίας που αναφέρονται στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς στην Ρωσία.Ανη Ελλάδα πολιτευόταν σύμφωνα με την πρότασή μου, αυτόματα θα αποκτούσε την συνεργασία δύο εκ των ισχυρότερων κρατών του κόσμου που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με την τακτική της Τουρκίας έναντι μουσουλμανικών πληθυσμών σε τρίτες χώρες. Αντί αυτού, καθόμαστε και αμυνόμαστε μόνοι μας σε αυτές τις τουρκικές προκλήσεις και επιτρέπουμε στις ΗΠΑ να παριστάνουν τον επιδιαιτητή, κατά κανόνα σε βάρος μας. Πέρα από τη Τουρκία, θα πρέπει να λάβουν οι ΗΠΑ το μήνυμα, ότι το ζήτημα της Θράκης, είναι ένα ζήτημα ανάλογο με εκείνο της Νοτιοανατολικής Ρωσίας και της Δυτικής Κίνας και κάθε επιλογή σε βάρος της χώρας μας στα ελληνοτουρκικά θα γίνεται αντιληπτή –και με τη δική μας φροντίδα- ως άνοιγμα μετώπων από Ρωσία και Κίνα. Σε μια τέτοια περίπτωση, το λογικό θα ήταν να ξανασκεφτόντουσαν οι ΗΠΑ τη στάση τους, ενώ η Ελλάδα δεν θα συμπεριφερόταν ως κράτος «ανάδελφο» και εγκαταλειμμένο από την ιστορία.
Ο Νίκος Κοτζίας είναι Πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ Ανδρέας Παπανδρέου

Read more...

Το DTP είπε: Ο Οτζαλάν να εκληφθεί ως συνομιλητής


Vatan
(22/7/2009)

Σε ανακοινωθέν που εξεδόθη μετά τις εργασίες της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κουρδικού κόμματος DTP, ζητείται ο Οτζαλάν να εκληφθεί ως συνομιλητής. Στο ανακοινωθέν τονίζεται ότι το DTP θα εκπληρώσει κάθε καθήκον που αναλογεί σε αυτό, έτσι ώστε το προσεχές χρονοδιάγραμμα να οδηγήσει στην ειρήνη, και ότι θα λάβει μέρος ενεργά και αποτελεσματικά για τη δημιουργία μιας υπεύθυνης πολιτικής αντίληψης.

Στο ανακοινωθέν επισημαίνονται ακόμη τα εξής: «Οι διεθνείς εξελίξεις και οι πολιτικές ενέργειες στην περιοχή επηρεάζουν τόσο την εσωτερική όσο και την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Οι εξελίξεις σχετικά με το Κουρδικό που σημειώνονται, καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση της ημερήσιας διάταξης των τελευταίων ημερών, δεν μπορούν να εκλαμβάνονται ανεξάρτητα από τις γενικότερες αυτές εξελίξεις. Πέραν αυτού, ο αγώνας, τον οποίο διεξάγουν ο κουρδικός λαός και όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις, οδηγούν - ως μια δύναμη προώθησης για τη δημοκρατία - την Τουρκία σε ένα χρονοδιάγραμμα αλλαγών.»

Στο ανακοινωθέν, στο οποίο γίνεται λόγος για τον Οτζαλάν με το χαρακτηρισμό «αξιότιμος», τονίζεται ότι ο ανωτέρω ετοιμάζει έναν οδικό χάρτη σχετικά με την επίλυση του Κουρδικού και ότι θα συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στο χρονοδιάγραμμα για τη λύση. Ακόμη, αναφέρεται ότι και το DTP επιθυμεί να συμβάλει στο θέμα και ότι για το λόγο αυτό θα προβεί σε προτάσεις και αξιολογήσεις για την επίλυση του Κουρδικού.

Στο ανακοινωθέν υποστηρίζεται ότι στην πορεία θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η δύναμη επίδρασης του Οτζαλάν στο λαό και στην οργάνωση και συνιστάται να αξιολογηθούν οι απόψεις του και ο ίδιος να εκληφθεί ως συνομιλητής, εφόσον υπάρχει η πρόθεση να γίνουν κάποια «καλά πράγματα» [φράση που είχε χρησιμοποιήσει ο Πρόεδρος Γκιούλ] και αυτά να τεθούν σε εφαρμογή.

Read more...

Στ. Παπαθεμελής: Οι τουρκικές παραβιάσεις εδραιώνουν τις έκνομες διεκδικήσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο


Οι τουρκικές παραβιάσεις εδραιώνουν τις έκνομες διεκδικήσεις της Άγκυρας και καλλιεργούν το αίσθημα ανασφάλειας στον ελληνικό λαό, δήλωσε ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης και επικεφαλής του Πανελληνίου Μακεδονικού Μετώπου κ. Στέλιος Παπαθεμελής, σχολιάζοντας τις εντεινόμενες προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο.

Σε δηλώσεις του ο κ. Παπαθεμελής ανέφερε, ότι «η τουρκική επιθετικότητα εναντίον μας, εκδηλώνεται στρατιωτικά και κλιμακώνεται στρατιωτικά».

Τόνισε, ότι η Ελλάδα απαντά -όταν σπανίως απαντά- δια της κατευναστικής, διπλωματικής οδού, σημειώνοντας πως «ουδέποτε η στρατιωτική μας ηγεσία έλαβε εντολή να εκπονήσει σχέδια εφαρμογής στρατιωτικών μέτρων».


«Η στάση μας αυτή υποδηλώνει τον μόνιμο φοβικό μας σύνδρομο και αποθρασύνει τον εχθρό, προτρέποντάς τον στην ουσία, να εντείνει τους στρατιωτικούς εκβιασμούς του», υπογράμμισε.

Υπολογίζεται, ότι τα τελευταία χρόνια, υποχρεώθηκαν οι Έλληνες πιλότοι να προβούν σε 18.615 υπερπτήσεις αναχαιτίσεων, με το αποτρόπαιο κόστος των 280 εκατομμυρίων ευρώ.

Ο κ. Παπαθεμελής τόνισε ότι «οι τουρκικές παραβιάσεις εδραιώνουν τις έκνομες διεκδικήσεις της Άγκυρας, καλλιεργούν το αίσθημα ανασφάλειας στον λαό μας, ιδίως στις βαλλόμενες περιοχές του Ανατολικού Αιγαίου», ενώ, πρόσθεσε, «με την μέθοδο του ‘μαρτυρίου της σταγόνας’, ενσταλάζουν ηττοπάθεια στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας».

Ανέφερε ακόμη, ότι συχνά χρησιμοποιείται ως δίλημμα το γνωστό ψευδοδίλημμα «ειρήνη ή πόλεμος». «Είναι προφανές, ότι όλοι είμαστε εναντίον του πολέμου και υπέρ της ειρήνης. Όμως, το αληθινό δίλημμα είναι «αποτροπή ή πόλεμος». Και οι λογικοί άνθρωποι στον κόσμο είμαστε υπέρ της αποτροπής του πολέμου», πρόσθεσε.

Για να αποτραπεί ο πόλεμος, ο κ. Παπαθεμελής εισηγείται πρώτον, «να αποβάλουμε το φοβικό μας σύνδρομο» και δεύτερον, «να πάψουμε να καλυπτόμεθα πίσω από την εύκολη επίκληση της σωφροσύνης», διότι, όπως είπε, κατά την έκφραση του Θουκυδίδη, εν προκειμένω, «το σώφρον (είναι) του ανάνδρου πρόσχημα».

Είπε, πως «παγκοσμίως και παλαιόθεν, η απάντηση στις περιπτώσεις αυτές είναι μία: Στα στρατιωτικά μέτρα (της Τουρκίας), ελληνικά στρατιωτικά αντίμετρα-αντίποινα».

Καταλήγοντας, ο κ. Παπαθεμελής υπογράμμισε ότι «η Ελλάς οφείλει γι΄ αυτήν την απόφασή της, που ανακαθορίζει την στρατηγική και τακτική της, να ενημερώσει ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ, που υποχρεούνται σε αναγκαία συνδρομή».
romiossini.com

Read more...

Ιδού η πραγματική σημασία του μνημείου


Οι ισλαμιστές στην Τουρκία δεν αγαπούν τον Ατατούρκ. Τον μισούν. Γιατί τον μισούν; Επειδή γκρέμισε το σουλτανάτο και ίδρυσε τη δημοκρατία. Επειδή είπε ότι είμαστε Τούρκοι, όχι Οθωμανοί. Επειδή κατάργησε το αραβικό αλφάβητο και υιοθέτησε το λατινικό. Επειδή έθεσε τέρμα στο χαλιφάτο. Επειδή ξεχώρισε τη θρησκεία από το κράτος. Αποκαλούν τα αγάλματα του Ατατούρκ "Μουσταφά από μπετόν". Στην πραγματικότητα επιθυμούν πολύ να γκρεμίσουν αυτά τα αγάλματα. Το ότι δεν τα γκρέμισαν οφείλεται στο γεγονός ότι ακόμη δεν έχουν τέτοια δύναμη.

Δεν είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς ότι το μνημείο και το άγαλμα του Ατατούρκ που στήθηκε στον κυκλικό κόμβο της Κέρμιας στη Λευκωσία είναι δουλειά του στρατού, όχι της κυβέρνησης του ΑΚΡ στην Άγκυρα. Το ΑΚΡ χτίζει τζαμιά, δεν στήνει αγάλματα. Αυτό το ζήτημα του αγάλματος δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζετε. Είναι ένα μήνυμα που δίνει ο στρατός, τόσο στην κυβέρνηση όσο και στους υπόλοιπους. Και το μήνυμα αυτό είναι το εξής: "Ό,τι και αν κάνει η κυβέρνηση στην Τουρκία, τον τελευταίο λόγο στην Κύπρο έχει ο στρατός".
Όταν περνάτε από την Κέρμια το κοιτάτε, αλλά δεν καταλαβαίνετε εσείς. Νομίζετε ότι αυτό είναι μονάχα ένα άγαλμα πάνω σε ένα άλογο. Μάλιστα, όσοι από εσάς είναι περίεργοι πηγαίνουν κάτω από το άλογο και το κοιτάνε. Κοιτάνε τι έχει, αν είναι φοράδα κλπ. Σίγουρα σκέφτηκε τα πάντα με μεγάλη λεπτομέρεια ο γλύπτης που έφτιαξε αυτό το άγαλμα. Είναι, λέει, ένας από τους μεγαλύτερους γλύπτες του κόσμου. Από πού θα το καταλάβετε; Το σχέδιο αυτό δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζετε, λέει. Μας το είπε ο συνταγματάρχης και το μάθαμε και εμείς, να είναι καλά. Κοιτάξτε, τελικά, τι γίνεται. Αυτό το μνημείο, λέει, συμβολίζει το νησί της Κύπρου στο σύνολό του. Το μισοφέγγαρο εκείνο που βλέπετε είναι η σφραγίδα του τουρκισμού που έβαλαν οι Τούρκοι στο νησί όταν το κατέκτησαν το 1571, λέει. Και ξέρετε γιατί το μισοφέγγαρο εκείνο υψώνεται από το νότο προς το βορρά; Ούτε αυτό το ξέρετε εσείς. Συμβολίζει την εξύψωση του τουρκισμού στο νησί παρά τις κάθε είδους πιέσεις και καταπίεση και την ίδρυση της ΤΔΒΚ στις 15 Νοεμβρίου 1983. Και τι συμβολίζουν τα λουλούδια που τοποθετήθηκαν γύρω από το μισοφέγγαρο; Το πράσινο νησί, την Κύπρο. Το χρώμα της σημαίας τι συμβολίζει; Το αίμα που έχυσαν οι αγαπημένοι πεσόντες και οι αγωνιστές. Το κρηπίδωμα που ανυψώνεται μέσα στο αστέρι; Συμβολίζει τον αγώνα ύπαρξης των Τουρκοκυπρίων κατά της καταπίεσης, της τρομοκρατίας και των προσπαθειών για γενοκτονία που κατέβαλαν οι Ελληνοκύπριοι και τη δέσμευση και πίστη των Τουρκοκυπρίων στις αρχές του Ατατούρκ. Υπάρχουν και 16 σημαίες που βρίσκονται στα δεξιά και στα αριστερά του μνημείου πίσω από στο αστέρι και κυματίζουν κλιμακωτά η μια ψηλότερη από την άλλη. Αυτές, λέει, αντιπροσωπεύουν τα 16 μεγάλα ανεξάρτητα τουρκικά κράτη που ιδρύθηκαν κατά τη διάρκεια της ιστορίας και την ένδοξη τουρκική ιστορία.
Είδατε; Τελικά δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο μνημείο. Κάθε μέρος του σημαίνει πολλά! Σίγουρα από δω και μπρος θα υποβάλλονται ερωτήσεις στα παιδιά στις εξετάσεις σε σχέση με αυτά τα νοήματα. Να τα αποστηθίσουν καλά. Δεν είναι αστεία. Μετά την τελετή άναψε εκεί και ένα μαγκάλι. Έφαγαν και ήπιαν προς τιμήν του Ατατούρκ! Ακούσατε τι είπε ο συνταγματάρχης μας; Γύρισε, λέει, από τη Λεύκα μέχρι την Καρπασία, από την Κερύνεια μέχρι την Αμμόχωστο. Όπου πήγαινε, λέει, ο λαός του ζητούσε να φτιαχτεί ένα τέτοιο μνημείο. Καταλάβατε; Και εσείς νομίζατε ότι ο λαός αυτός θέλει νοσοκομεία. Θέλει τομογράφους. Θέλει δρόμους. Θέλει σχολεία, πάρκα, χώρους για παιχνίδι. Να που ξεγελαστήκατε και σε αυτό. Τελικά, λέει, θέλει μνημεία. Και μάλιστα τέτοια μνημεία που δεν έχει όμοιά τους σε αυτό τον κόσμο. Αν έτσι ζήτησε ο λαός, τι φταίει ο συνταγματάρχης; Και εκείνος έδωσε την πάλα στο χέρι του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Τον ανέβασε στο άλογο. Εμπρός! Τι είχε πει όταν έδιωξε τον στρατό των Ελλήνων από την Σμύρνη; "Στρατιώτες! Ο πρώτος μας στόχος είναι η Μεσόγειος Θάλασσα, εμπρός!" Μήπως τώρα λέει πως "ο πρώτος μας στόχος είναι η Λεμεσός";

Του Σενέρ Λεβέντ
Κωδικός άρθρου: 886738
ΠΟΛΙΤΗΣ - 27/07/2009, Σελίδα: 13

Read more...

«Βέτο» στην Αγκυρα ζητούν οι Κύπριοι


Υπέρ του μπλοκαρίσματος της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας τάσσεται το 71% των πολιτών της Κύπρου, ενώ το 56% αντιτίθεται στην εκ περιτροπής προεδρία στο νησί στην περίπτωση που υπάρξει λύση στο κυπριακό πρόβλημα.

Tου Κώστα Βενιζέλου
Συγκεκριμένα, σε δημοσκόπηση της Γνώρα/RAI που δημοσίευσε χθες η εφημερίδα «Φιλελεύθερος», δείχνουν να έχουν καθαρότατη άποψη σε ό,τι αφορά την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, καθώς το 71% του πληθυσμού τάσσεται υπέρ μπλοκαρίσματος της τουρκικής πορείας προς την Ε.Ε. στην περίπτωση που η Άγκυρα δεν υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Να ανοίξει δηλαδή τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της σε κυπριακά πλοία και αεροπλάνα.

Ταυτόχρονα βγάζουν «κόκκινη» κάρτα και στην εκ περιτροπής προεδρία με ποσοστό 56%, έναντι 30% εκείνων που βλέπουν μια τέτοια εξέλιξη ως αναπόφευκτη στην περίπτωση που τα πράγματα οδηγηθούν σε διευθέτηση.

Εποικοι
Διαφοροποιημένη παρουσιάζεται η κοινή γνώμη όσον αφορά τους εποίκους σε σύγκριση με το παρελθόν, καθώς ένας στους τρεις πολίτες πιστεύει ότι δεν μπορεί να υπάρξει κατάληξη σε λύση χωρίς να παραμείνει ένας αριθμός εποίκων στο νησί, ενώ αντίστοιχο είναι το ποσοστό αυτών του πιστεύουν ότι για να γίνει αποδεχτή μια λύση πρέπει να προβλέπει αποχώρηση όλων των εποίκων.

Τέλος, περίπου το 25% των Ελληνοκυπρίων αντιμετωπίζει διαφορετικά τους εποίκους που ήρθαν από την Τουρκία από τα παιδιά που γεννήθηκαν στις κατεχόμενες περιοχές.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Read more...

Η κρίση των δικαστών


Ο προμαχώνας της κοσμικής ελίτ της Τουρκίας ήταν παραδοσιακά η δικαιοσύνη. Το τελευταίο διάστημα αποτελεί, ωστόσο, το νέο «μήλον της Έριδος» μεταξύ κυβέρνησης και κοσμικών, με την πρώτη να προσπαθεί να γίνει πλέον το νέο «αφεντικό» της και να τρίξει τα θεμέλια άλλου ενός θεσμού, που ανήκε στο πάλαι ποτέ κεμαλικό ιδεώδες, και τους δεύτερους να προσπαθούν να σώσουν τα «παιδιά» τους.



Η νέα διαμάχη για τον έλεγχο της δικαστικής εξουσίας στην Τουρκία ξεκίνησε ουσιαστικά ακριβώς ένα χρόνο πριν, τον Ιούλιο του 2008, όταν το κυβερνών κόμμα απειλήθηκε με λουκέτο μέσω του Συνταγματικού Δικαστηρίου και αντιλήφθηκε ότι η δικαιοσύνη αποτελεί το όργανο που χρησιμοποιούν οι κοσμικοί για να το πολεμήσουν. Η δεύτερη αφορμή γι' αυτήν τη μάχη κυριαρχίας ήταν η Εργκενεκόν, καθώς η κυβέρνηση Ερντογάν, μετά τα αλλεπάλληλα κύματα συλλήψεων μελών της παρακρατικής οργάνωσης από το δεξί της χέρι, την αστυνομία, συνειδητοποίησε ότι είχε ανάγκη κι από ένα δικαστικό «χέρι», τέτοιο που να μπορεί να τιμωρήσει το επίσης «κοσμικό» βαθύ κράτος, το οποίο έβαζε και βάζει ακόμη στις φυλακές.
Πριν από ένα μήνα, αφού «τακτοποίησαν» και καθόρισαν τα όρια της στρατιωτικής δικαιοσύνης, περνώντας νόμο που επιτρέπει την παραπομπή των στρατιωτικών και δη των πραξικοπηματιών στα πολιτικά δικαστήρια, τώρα ήρθε η σειρά των πανίσχυρων εισαγγελέων.


Το διάταγμα
Στην Άγκυρα, εδώ και δύο εβδομάδες, επικρατεί μια αποπνικτική ατμόσφαιρα που οφείλεται στο αδιέξοδο που έχει περιέλθει, με το «διάταγμα μεταθέσεων δικαστών και εισαγγελέων». Το διάταγμα αυτό εκδίδεται κάθε χρόνο στις αρχές Ιουλίου κατόπιν απόφασης του Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων (ΑΣΔΕ), ενός επταμελούς οργάνου που αποτελείται από πέντε μόνιμα μέλη (δικαστές και εισαγγελείς), τον υπουργό Δικαιοσύνης και τον Γ.Γ. του υπουργείου, και οι αποφάσεις του λαμβάνονται πλειοψηφικά. Χρειάζονται, δηλαδή, τέσσερις από τις επτά ψήφους για να βγει μια απόφαση.
Το κατά τα άλλα ρουτίνας αυτό διάταγμα -που αφορά περί τους 1.500 δικαστές και εισαγγελείς σε όλη την Τουρκία- έχει «κολλήσει» εδώ και δέκα ημέρες στο ΑΣΔΕ, γιατί, ενώ ήταν έτοιμο, ένα από τα μέλη υπέβαλε προς ψήφιση εναλλακτική λίστα που περιλαμβάνει τη μετάθεση των επτά εισαγγελέων της Κωνσταντινούπολης που ασχολούνται με την υπόθεση Εργκενεκόν, του δικαστή του 13ου Κακουργιοδικείου Κωνσταντινούπολης, όπου δικάζεται η υπόθεση, καθώς και των εισαγγελέων του Ντιγιάρμπακιρ που διεξάγουν τις ανακρίσεις της υπόθεσης ‘Ζιτέμ’, δηλαδή της μυστικής υπηρεσίας της στρατοχωροφυλακής (Jitem) για τις δολοφονίες με άγνωστο δράστη, που έχουν διαπραχτεί στη νοτιοανατολική Τουρκία.
«Όσο περνούν οι μέρες, αντιλαμβανόμαστε όλο και καλύτερα ότι η ανώτατη δικαιοσύνη στην Τουρκία αναλαμβάνει το ρόλο ενός ''σιδηρού παραπετάσματος'', όπου καταφεύγει για να κρυφτεί το κράτος που έχει αδικοπραγήσει. Το κράτος αποκτά ασυλία πίσω από το παραπέτασμα αυτό», γράφει σε άρθρο του ο αρχισυντάκτης της «Ταράφ», Αχμέτ Αλτάν.
Η είδηση, που βρίσκει τη θέση της στα περισσότερα ΜΜΕ της χώρας εδώ και μέρες, είναι αποκαλυπτική για το τι αποσκοπεί να κουκουλώσει το δικαστικό κατεστημένο με τις μεταθέσεις των συγκεκριμένων εισαγγελέων και δικαστών: Μάρτυρες κατηγορίας υπό καθεστώς προστασίας (υπάρχουν 17 τέτοιοι στην υπόθεση Εργκενεκόν) έχουν καταθέσει ότι εκτέλεσαν 55 άτομα κατ’ εντολήν του συνταγματάρχη Τζεμάλ Τεμίζοζ και μετά την εκτέλεση τού παρέδιδαν τις ταυτότητες των θυμάτων… Ο ειδικός εισαγγελέας του Ντιγιάρμπακιρ ζητάει στο κατηγορητήριο 9κις ισόβια για τον Τεμίζοζ.

Οι διώκτες των διωκτών
ΚΑΘΩΣ ο στρατός σιωπά, λοιπόν, τις μέρες αυτές, η ανώτατη δικαιοσύνη μπαίνει μπροστά για να εμποδίσει τα συγκεκριμένα όργανά της να τιμωρούν τόσο σκληρά τα «κακά παιδιά» του στρατιωτικού κατεστημένου. Και ξεμπροστιάζεται φυσικά.
Το πώς το κυβερνών κόμμα θα αντιμετωπίσει την κατάσταση δεν είναι σαφές, καθώς φαίνεται πως δεν είναι σαφείς και οι κανόνες που διέπουν την έκδοση του διατάγματος μεταθέσεων. Προς το παρόν, δεν συμμετέχουν στις συνεδριάσεις του ΑΣΔΕ ο υπουργός και ο Γ.Γ. δικαιοσύνης και γίνονται διαβούλια με τον Ερντογάν στην προσπάθεια εύρεσης λύσης. Κατ’ ελάχιστον, σκαλίζονται κανονισμοί απ' όπου φαίνεται να προκύπτει ότι δεν «επιτρέπεται η μετακίνηση δικαστή ή εισαγγελέα στον οποίο έχουν παραχωρηθεί ειδικές αρμοδιότητες» (όπως στην περίπτωση των εν λόγω υποθέσεων) και, ίσως, καθ’ υπερβολήν, κάποιοι -όπως η εφημερίδα «Ταράφ»- ζητούν από την κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα σε πρόωρες εκλογές μαζί με δημοψήφισμα για την αλλαγή του συντάγματος, ώστε να «μιλήσει ο λαός». Βέβαια, το ενδεχόμενο εκλογών φαντάζει πολύ μακριά, γι’ αυτό και εκτιμάται ως «υπερβολική» η πρόταση της συγκεκριμένης εφημερίδας, καθώς η μέχρι τώρα διακυβέρνηση του ΑΚΡ ορίζεται από το να καταβάλλει προσπάθειες να βρίσκει μια μέση οδό με το πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο και όχι να προκηρύσσει εκλογές.


Νέο δικαστικό πραξικόπημα;
Η ΤΟΥΡΚΙΑ είναι μια χώρα με περίεργη πολιτική ατζέντα, που αποδεικνύει σ' εκείνους που πιστεύουν ότι δεν μπορούν να απολαύσουν ποτέ ένα ήρεμο καλοκαίρι, πως έχουν απόλυτο δίκιο. Το ΑΣΔΕ αποτελείται από επτά μέλη, που «κηδεμονεύουν» όλο το δικαστικό σύστημα της Τουρκίας. Η σύνθεσή του είναι επίσης ενδιαφέρουσα. Δύο μέλη του είναι από την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα πέντε από το Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο. Τα πέντε μόνιμα μέλη που επιλέγονται από τα δύο ανώτατα δικαστήρια της χώρας τίθενται υπόψη του Προέδρου της Δημοκρατίας και εκείνος απλώς επικυρώνει το διορισμό τους, χωρίς να έχει δικαίωμα να ζητήσει καμία αλλαγή. Η αναλογία δηλαδή στο ΑΣΔΕ είναι «πέντε προς δύο».
Αυτήν τη στιγμή, τα δύο κυβερνητικά μέλη (ο υπουργός Δικαιοσύνης και ο γενικός γραμματέας του υπουργείου) αντιτίθενται στην απόφαση των πέντε μονίμων μελών για μετάθεση των εισαγγελέων και δικαστών που ασχολούνται με τις καίριες υποθέσεις. Όταν προέκυψε η διαφωνία, τα πέντε μόνιμα μέλη του ΑΣΔΕ συναντήθηκαν με την κοσμική αντιπολίτευση του Ντενίζ Μπαϊκάλ και συμφώνησαν να υποχωρήσουν και να αφήσουν «αμετάθετους» τους δικαστές που ασχολούνται με την Εργκενεκόν και να μετατεθούν μόνο αυτοί που ασχολούνται με τους περίεργους φόνους στην Ανατολία. Το παζάρι όμως είναι σκληρό, γιατί η κυβέρνηση δεν θέλει να κάνει πίσω και έχει με το μέρος της μάλιστα και την κοινή γνώμη, στην οποία περνά το μήνυμα ότι οι τίμιοι δικαστές, οι διώκτες των εγκλημάτων της Τουρκίας «διώκονται» και περιθωριοποιούνται από το κοσμικό κατεστημένο της δικαιοσύνης.
Πολλοί δεν δίστασαν να μιλήσουν μάλιστα για ένα νέο δικαστικό πραξικόπημα, μετά το περσινό με τη δίκη για το κλείσιμο του ΑΚΡ. «Η προσπάθεια του ΑΣΔΕ να απομακρύνει τους δικαστές της Εργκενεκόν από τη θέση τους είναι ένα δικαστικό πραξικόπημα» διακήρυσσε η συγγραφέας Χινταγέτ Σεβκατλί Τουκσάλ στη διαμαρτυρία κατά του ΑΣΔΕ, που έγινε πριν από λίγες ημέρες στην Κωνσταντινούπολη. Το ζήτημα είναι ποιος το διαπράττει αυτό το πραξικόπημα; Οι κοσμικοί που δεν θέλουν να οδηγείται στο εδώλιο το «αίμα» τους ή η κυβέρνηση που θέλει να ελέγξει έναν θεσμό που την απειλεί συνεχώς;
ΣΗΜΕΡΙΝΗ 26/07/2009 | ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗ

Read more...

Μια κατάρριψη τουρκικού F-16 ίσως να σταματούσε την Τουρκία»


Σε συνέντευξή του στην Λώρα Ιωάννου για την «Real news», ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Κυριάκος Βελόπουλος εκφράζει την άποψη ότι «πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα, ακόμα κι αυτό που όλοι απεύχονται, έναν πόλεμο». Στρέφει τα βέλη του κατά της υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη καταλογίζοντάς της υποχωρητικότητα στα εθνικά μας θέματα και την προτρέπει να διαβάσει Θουκυδίδη. Τέλος, σαν απάντηση στις προκλήσεις της Τουρκίας, ο βουλευτής του ΛΑΟΣ, προτείνει ακόμα και κατάρριψη τουρκικού F-16 πάνω από το Αιγαίο, αν χρειαστεί.

Αποσπάσματα συνέντευξης του βουλευτή του ΛΑΟΣ Κυριάκου Βελόπουλου στην «Real news»

-Απλώς ανησυχείτε για «θερμό» επεισόδιο στο Αιγαίο εντός του Αυγούστου ή το θεωρείτε βέβαιο;

"Για όσους γνωρίζουν γεωστρατηγική και τα εσωτερικά προβλήματα της Τουρκίας με τον νεοοθωμανισμό του Νταβούτογλου, με τους ισλαμιστές από τη μια και τους κεμαλικούς από την άλλη, αντιλαμβάνονται ότι η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη στο εσωτερικό της Τουρκίας - και μάλιστα μη μας εκπλήξει ένα νέο πραξικόπημα στη γείτονα χώρα. Αυτό, όμως, που μας ενδιαφέρει είναι πως όταν η Τουρκία έχει προβλήματα στο εσωτερικό της τότε εκτονώνει πάντα την κατάσταση με την επιθετικότητά της στο εξωτερικό. Επίσης πρέπει να δούμε και τη λογική του αμερικανικού παράγοντα, ο οποίος θέλει πάση θυσία επίλυση των διαφορών μας με την Τουρκία, ώστε να αναλάβει η Τουρκία τον ρόλο του «χωροφύλακα» των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολή. Θα υπάρξουν, λοιπόν, πιέσεις και ενέργειες για μια συμβιβαστική λύση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και πλύση αυτή δεν θα είναι υπέρ των συμφερόντων μας. Σε αυτούς που ποντάρουν στο γεγονός της αξιολόγησης της το φθινόπωρο για την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα επιστήσω την προσοχή στο γεγονός πως η Τουρκία δεν δείχνει να νοιάζεται ιδιαίτερα αν θα γίνει πλήρες μέλος της Ε.Ε. ή αν θα έχει ειδική σχέση. Μήπως λοιπόν η Άγκυρα να μην επιθυμεί το «πλήρες μενού» της ένταξης αλλά μια «αλά καρτ σχέση» ώστε να μπορέσει με πλήρη ελευθερία κινήσεων να «διευθετήσει» τα ζητήματα που την απασχολούν στο Αιγαίο;"


-Τι καταλογίζετε στην υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη;

"Το δυστύχημα για την ελληνική εξωτερική πολιτική είναι η εσωστρέφεια της. Τις περισσότερες φορές γίνεται για εσωτερική κατανάλωση, αφήνοντας κατά μέρος την ουσία. Η πραγματικότητα είναι μία και μοναδική: κανείς από την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών δεν γνωρίζει τι σημαίνει αποτροπή ή προάσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας ή δεν προσπαθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Συμβουλεύω λοιπόν την κ. Μπακογιάννη και όσους ασχολούνται με τα εθνικά μας θέματα να διαβάσουν Θουκυδίδη. Εκεί θα βρουν τις απαντήσεις για τον τρόπο που ασκείται υπεύθυνα μια εξωτερική πολιτική με τη μέθοδο της αποτροπής. Θυμηθείτε τη στιχομυθία μεταξύ Μηλίων και Αθηναίων. Αυτή η στιχομυθία πρέπει να γίνει ουσιαστικά όρος ζωής για οποιονδήποτε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας. Εγώ πραγματικά αναρωτιέμαι τι είδους εξωτερική πολιτική είναι αυτή που ανέχεται το τουρκικό μαχητικό να βομβαρδίζει εικονικά ένα ελληνικό νησί και όταν ο εισβολέας παθαίνει βλάβη να του δίνουμε άδεια να περάσει πάνω από την Ικαρία ώστε να μην κινδυνεύσει να πέσει. Πείτε μου πού βρίσκεται η λογική σε αυτό. Τελικά, ίσως μία κατάρριψη τουρκικού F-16 πάνω από το Αιγαίο μας, λέω ίσως, να είχε σταματήσει την Τουρκία και να οδηγούσε τους Ευρωπαίους εταίρους μας αναγκαστικά στην αλληλεγγύη προς την Ελλάδα."


-Δεν θέλετε τη σταδιακή εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών με διαιτητή την Ε.Ε.;

"Όταν σε ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζεις με τον γείτονα σου βάζεις επιδιαιτησία ή διαιτητές φανερώνεις πως είσαι ανίσχυρος και δεν μπορείς να το λύσεις με τις δικές σου δυνάμεις. Ο θυμόσοφος ελληνικός λαός συνηθίζει να λέει «όταν δεν μπορείς να ξυστείς μην περιμένεις να σε ξύσει κανείς άλλος». Ομαλή συμβίωση προϋποθέτει σεβασμό και αποδοχή των κυριαρχικών δικαιωμάτων εκατέρωθεν. Δεν καταλαβαίνω με ποιον τρόπο μπορεί κάποιος να συμβιώσει αρμονικά με έναν επιθετικό γείτονα. Άρα, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα, ακόμη κι αυτό που όλοι απεύχονται, έναν πόλεμο."
newstime.gr

Ο Γ. Καρατζαφέρης για το ενδεχόμενο καταρρίψεως τουρκικού F-16
Ερωτηθείς ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ για το ενδεχόμενο καταρρίψεως τουρκικού F-16 στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων προκλήσεων της Τουρκίας απάντησε ως εξής: «Δεν μπορεί να είναι πρώτη προτεραιότητα της Ελλάδας η κατάρριψη ενός τουρκικού αεροσκάφους, αλλά τίποτα δεν αποκλείει να είναι η τελευταία της επιλογή, έναντι της διαρκώς κλιμακούμενης αυθάδειας των Τούρκων στο Αιγαίο».
ΕΞΠΡΕΣΣ

Read more...

ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΗ "ΕΙΣΒΟΛΗ" ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΕ ΚΥΠΡΟ-ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ


Σε μια από τις αμέτρητες πλέον επιδείξεις αποθράσυνσης, που συναντούν πρακτικά την «μη αντίδραση» της Αθήνας, η ‘Αγκυρα προχώρησε στην δημοσίευση απόφασής της στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με την οποία προσδιορίζει τέσσερα σημεία ερευνών σε ελληνική και κυπριακή υφαλοκπρηπίδα νοτίως και ανατολικά του Καστελλόριζου. Η περιοχή μάλιστα ενός από τα σημεία αυτά συμπίπτει μερικά με ζώνη όπου εξήγγειλε έρευνες η Κυπριακή Δημοκρατία. Ταυτόχρονα με τη δημοσίευση των χαρτών, το τουρκικό ναυτικό πραγματοποίησε παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων γύρω από το Καστελλόριζο.


ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΗ "ΕΙΣΒΟΛΗ" ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΕ ΚΥΠΡΟ-ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Διπλωματικοί αναλυτές αποδίδουν τη νέα τουρκική πρόκληση σε ευρύ φάσμα ταυτόχρονων επιδιώξεων της Τουρκίας:

- να παρενοχλήσει τις κυπριακές έρευνες για πετρέλαια, σε μια περιοχή που εμφανίζεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα
- να εγγράψει πάγιες υποθήκες διεκδίκησης στην ελληνική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα
- να εντείνει τις πιέσεις σε Λευκωσία-Αθήνα να μη φέρουν αντιρρήσεις στη συνέχιση της τουρκικής ενταξιακής πορείας
- να «πλήξει», «γκριζάρει» τη θαλάσσια περιοχή γύρω από το Καστελλόριζο, που είναι ο στρατηγικός «κρίκος» που συνδέει τον ελληνικό με τον κυπριακό χώρο και, ταυτόχρονα, θεμελιώνει μεγάλα ελληνικά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο.
- να πλήξει τον αμυντικό δεσμό Ελλάδας-Κύπρου, ώστε να εντείνει το αίσθημα απομόνωσης των Κυπρίων και το αίσθημα «ωχ αδερφέ με την Κύπρο» των Ελλαδιτών, διευκολύνοντας έτσι την έγκριση μη βιώσιμης λύσης στο κυπριακό, σύμφωνης με τις επιδιώξεις της

Προς το παρόν, στο ελληνικό και κυπριακό Υπουργείο Εξωτερικών η μόνη αντίδραση που αποφάσισαν είναι η ενημέρωση των Ευρωπαίων ομοιλόγων τους κατά το Συμβούλιο της Δευτέρας. Η κυπριακή κυβέρνηση επανέλαβε τη θέση της ότι είναι αδύνατο, υπό τις σημερινές συνθήκες, να ανοίξει το κεφάλαιο «ενέργεια» των τουρκικών ενταξιακών διαπραγματεύσεων, που είχε μπλοκάρει η προκάτοχός της.

Κατά τα άλλα πάντως, η Αθήνα συνεχίζει την ακραία υποτονική στάση της απέναντι και σε αυτή και στον ορυμαγδό πάσης φύσεως τουρκικών προκλήσεων. Η Κυρία Μπακογιάννη περιορίζεται στις δηλώσεις της (που σχεδόν πάντα αρχίζουν με ένθερμη υποστήριξη της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας!) να διαπιστώνει «τουρκική προκλητικότητα» (κάτι που μπορεί να διαπιστώσει και ο τελευταίος αναγνώστης εφημερίδας) και συστήνει «ψυχραιμία», ενώ το Υπουργείο ανακοινώνει ότι οι ενέργειες της Τουρκίας δεν μεταβάλλουν σε τίποτα τη θέση και τα δικαιώματα της Ελλάδας. Υποθέτει κανείς ότι αυτό το τελευταίο δεν το έχουν αντιληφθεί οι Τούρκοι αξιωματούχοι και γι’ αυτό συνεχίζουν απτόητοι την «άσκοπη» πρακτική τους να εγείρουν έργω και λόγω παντός είδους διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Κάπου κάπου υπάρχει και η υπόμνηση από την Αθήνα των ενταξιακών «υποχρεώσεων» της Τουρκίας, μόνο που αυτή δεν μεταφράζεται ποτέ σε λήψη πρακτικών μέτρων. Μόλις προ τριών εβδομάδων, Ελλάδα και Κύπρος έσπευσαν να ανοίξουν ένα ακόμα κεφάλαιο (για τη φορολογία) της ενταξιακής διαπραγμάτευσης.

Γεγονός πάντως είναι ότι πέραν των γεωπολιτικών ζητημάτων που σχετίζονται με το κυπριακό, ο εντοπισμός εικαζομένων μεγάλων αποθεμάτων πετρελαίου στην περιοχή της Κύπρου και, εκτιμούν ειδήμονες στη Λευκωσία, ειδικά στην περιοχή που συναντώνται οι υφαλοκρηπίδες Ελλάδας, Κύπρου και Λιβύης, έχει ανοίξει την όρεξη και αμερικανικών εταιρειών όπως η Chevron, αλλά και της ‘Αγκυρας. Βεβαίως, μόνο οι γεωτρήσεις θα δώσουν οριστική απάντηση, σε κάποια όμως από τα θαλάσσια «οικόπεδα» (blogs) οι τρισδιάστατες έρευνες (3D) είναι πολύ θετικές.

Η κυβέρνηση Παπαδόπουλου στην Κύπρο συνήψε συμφωνίες οριοθέτησης της κυπριακής οικονομικής ζώνης αποκλειστικής εκμετάλλευσης (ΑΟΖ) με την Αίγυπτο και τον Λίβανο, που καταχωρήθηκαν στον ΟΗΕ, παρά τις τουρκικές αιτιάσεις. (Η ΑΟΖ «συμπαρασύρει» και την υφαλοκρηπίδα, σε θάλασσες με το βάθος της Μεσογείου). Ο ‘Εχουντ ‘Ολμερτ είχε απαντήσει στη Λευκωσία ότι το Ισραήλ δεν επιθυμεί τέτοια συμφωνία, γιατί δεν έχει ποτέ μέχρι τώρα επισημοποιήσει τα σύνορά του, εντούτοις υιοθετεί, ως θέση αρχής, τη μέση γραμμή για την οριοθέτηση και δεν έχει αντίρρηση σε έρευνες από την Κύπρο στη βάση αυτή.

Η Λευκωσία είχε τότε προτείνει και στην Αθήνα την οριοθέτηση και μεταξύ τους των ΑΟΖ, όπως και με τη Λιβύη, η ελληνική κυβέρνηση προτίμησε να μην προχωρήσει, επικαλούμενη τον φόβο τουρκικών αντιδράσεων. Τελικά και οι αντιδράσεις ήρθαν και η ελληνική ΑΟΖ δεν οριοθετήθηκε. Ανεπιτυχείς ήταν επίσης οι προσπάθειες οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ τόσο με την Αίγυπτο, που χειρίστηκε αρχικά η διεύθυνση Δ1 του Υπουργείου Εξωτερικών και τορπίλισε η ‘Αγκυρα, όσο και με τη Λιβύη, λόγω των τεραστίων απαιτήσεων της τελευταίας.

Αυτό όμως που φάνηκε να αλλάζει ριζικά τα πολιτικά δεδομένα ήταν το ενδιαφέρον αρχικά της αμερικανικής Noble και, ακόμη περισσότερο, της γιγαντιαίας Chevron για τα κυπριακά πετρέλαια. Η Noble υπέγραψε συμφωνία με την Κύπρο για την εκμετάλλευση του «οικοπέδου 12» της κυπριακής ΑΟΖ, ενώ ο ίδιος ο Αμερικανός Πρέσβης στη Λευκωσία προανήγγειλε πρόσφατα την έναρξη εργασιών, προειδοποιώντας έτσι εμμέσως πλην σαφώς όσους θα ήθελαν να τις «παρενοχλήσουν», όπως συνέβη πέρυσι με την αποστολή τουρκικών σκαφών στην περιοχή, μετά την οποία η κυβέρνηση Χριστόφια έδωσε εντολή στο νορβηγικό ερευνητικό πλοίο να αποχωρήσει. Η Noble υπέγραψε επίσης συμφωνία με το Ισραήλ για εκμετάλλευση κοιτασμάτων αερίου πολύ κοντά στην κυπριακή ΑΟΖ.

Η Chevron, από την πλευρά της, αγόρασε από τη νορβηγική PGS (Petroleum Geo-Services) Geophysical AS που συνεργάζεται με το κυπριακό κράτος δισδιάστατα σεισμικά δεδομένα για μια περιοχή 4795 τετραγωνικών χιλιομέτρων,όπως και δύο αντίγραφα της έκθεσης ερμηνείας σεισμικών δεδομένων από το Υπουργείο Εμπορίου της Κύπρου, καταβάλλοντας άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Η γαλλική Beicip – Franlab, συμβουλευτικός οίκος της Κύπρου ετοιμάζει νέα έκθεση αξιολόγησης και ερμηνείας όλων των δεδομένων που προέκυψαν από νέες έρευνες της PGS, η οποία έχει ήδη προχωρήσει σε περαιέρω έρευνες που καλύπτουν έκταση 12.500 τετρ. χλμ.

Γεγονός είναι ότι το δεύτερο σκέλος αδειοδοτήσεων έχει ήδη καθυστερήσει αρκετούς μήνες. Η κυπριακή κυβέρνηση επιδιώκει να εμπλέξει ρωσικές και αραβικές εταιιρείες, συναντά όμως επιφυλάξεις λόγω του μεγάλου βάθους των κοιτασμάτων, ίσως και τουρκικών αντιδράσεων. Οι επόμενοι μήνες θα δοκιμάσουν τόσο την αποφασιστικότητα της Λευκωσίας να συνεχίσει την εκμετάλλευση κοιτασμάτων που ανήκουν πέραν κάθε αμφιβολίας στην Κύπρο, όσο και της Αθήνας να υπερασπιστεί τόσο την ελληνική όσο και την κυπριακή κυριαρχία.

Προς το παρόν, οι πολιτικοί μας δηλώνουν ότι υπάρχει πάντα το «ενιαίο αμυντικό δόγμα» Ελλάδας-Κύπρου, η (πανάκριβη όμως) αφρόκρεμα του ελληνικού ναυτικού έχει διατεθεί στον «δυτικό παράγοντα» για επιχειρήσεις στη Σομαλία και στον Κόλπο. Το ελληνικό ναυτικό και η αεροπορία, που συντηρούνται με τεράστιο κόστος για τον ελληνικό λαό, σπανίως εμφανίζονται στο Καστελλόριζο και ποτέ στην Κύπρο. Αντιθέτως, η αεροπορία και το ναυτικό της Τουρκίας, χώρας που η Αθήνα υποστηρίζει με φανατισμό την ένταξη στην ΕΕ, εμφανίστηκαν μεγαλοπρεπώς στην Κύπρο, για να εορτάσουν την επέτειο της απόβασης στο νησί, πριν από 35 χρόνια.
konstantakopoulos.blogspot.com

Read more...

Από την Αδριατική μέχρι την Κίνα


Οι επεκτατικές βλέψεις της Άγκυρας από τον Οζάλ μέχρι τον Ερντογάν Τα επεισόδια στην επαρχία της δυτικής Κίνας, την οποία οι Τούρκοι αποκαλούν Ανατολικό Τουρκεστάν, έφερε και πάλι στο προσκήνιο το ρόλο που θέλει να διαδραματίσει η Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας. Αμέσως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης η Τουρκία, προβάλλοντας τη μογγολική της καταγωγή και κληρονομιά, είχε στρέψει την προσοχή της στη διείσδυση στις νέες τουρκογενείς Δημοκρατίες της Υπερκαυκασίας και της Κεντρικής Ασίας αλλά και στα νέα κράτη των Βαλκανίων που κάποτε αποτελούσαν εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Από την Αδριατική μέχρι την Κίνα!
Οι επεκτατικές βλέψεις της Άγκυρας από τον Οζάλ μέχρι τον Ερντογάν

Τα επεισόδια στην επαρχία της δυτικής Κίνας, την οποία οι Τούρκοι αποκαλούν Ανατολικό Τουρκεστάν, έφερε και πάλι στο προσκήνιο το ρόλο που θέλει να διαδραματίσει η Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας. Αμέσως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης η Τουρκία, προβάλλοντας τη μογγολική της καταγωγή και κληρονομιά, είχε στρέψει την προσοχή της στη διείσδυση στις νέες τουρκογενείς Δημοκρατίες της Υπερκαυκασίας και της Κεντρικής Ασίας αλλά και στα νέα κράτη των Βαλκανίων που κάποτε αποτελούσαν εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ήταν η εποχή που ο Οζάλ επαναλάμβανε με στόμφο: «Όλος ο κόσμος θα μιλά για την Τουρκία, για το μεγάλο κόσμο των Τούρκων, για τον τουρκισμό, τα σύνορα του οποίου θα αρχίζουν από την Αδριατική και θα καταλήγουν στο σινικό τείχος». Τα ίδια επαναλάμβανε και ο Ντεμιρέλ και μόνο όταν η Κίνα του υπενθύμισε ότι το σινικό τείχος απέχει 70 χλμ. από το Πεκίνο, διασκέδασε τις δηλώσεις του.
Τα πολυμελή ταξίδια επισήμων από και προς τις νέες αυτές Δημοκρατίες, τα εθνικιστικά συνθήματα, η σύναψη συμφωνιών πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, οι επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα της Τουρκίας σε αναπτυξιακά έργα των Δημοκρατιών έπεισαν τους Τούρκους ότι η χώρα τους μετατρέπεται σε υπερδύναμη ή έστω περιφερειακή δύναμη.
Ο ενθουσιασμός των τουρκογενών δημοκρατιών από τις τόσο στενές σχέσεις με την Τουρκία δεν κράτησε για πολύ αφού σύντομα κατάλαβαν ότι δεν θα πρέπει να περιμένουν και πολλά από την Τουρκία, ότι δεν πρέπει να τρέφουν πολλές ελπίδες ειδικά στον οικονομικό τομέα. Ακόμη και οι δυτικές δυνάμεις, οι οποίες έβλεπαν στην Τουρκία σαν γέφυρα μεταξύ της Δύσης και των νέων Δημοκρατιών, αντιλήφθηκαν ότι και χωρίς την παρουσία της θα μπορούσαν να διεισδύσουν σε αυτές. Οι γεωπολιτικοστρατηγικοί στόχοι της Τουρκίας άρχισαν να καταρρέουν. Όλο και περισσότερο αραίωναν οι υψηλού επιπέδου επισκέψεις, αποκαλύφθηκαν οικονομικά σκάνδαλα, ανατράπηκαν ηγέτες που υποστήριζαν τις στενές σχέσεις με την Άγκυρα (Ελτσίμπεϊ στο Αζερμπαϊτζάν), αποκαλύφθηκαν πραξικοπήματα που διοργάνωσαν Τούρκοι για ανατροπή ηγετών τουρκογενών κρατών (Χαϊντάρ Αλίεβ).
Σήμερα οι σχέσεις της χώρας με τα κράτη της Κεντρικής Ασίας βρίσκονται σε φυσιολογικά επίπεδα, η Τουρκία δεν απαιτεί πλέον να τη βλέπουν ως «μεγάλη αδελφή» και αποφεύγει να παρεμβαίνει στα εσωτερικά τους. Ακόμη και τώρα, οι Τούρκοι επίσημοι, σε συναντήσεις τους με ομολόγους τους των τουρκογενών Δημοκρατιών, προσπαθούν να προβάλουν την κοινή καταγωγή. Διοργανώνουν συνέδρια του τουρκικού κόσμου προκειμένου να κρατήσουν μια στενότερη επαφή με τα «αδέλφια» τους στην Κεντρική Ασία, πλην όμως οι αντιπροσωπείες είναι υποβαθμισμένες, η δε γλώσσα που ομιλείται, δεν είναι η Τουρκική ( μόνο τα αζέρικα ομοιάζουν αρκετά ), άσχετα αν οι Τούρκοι επικαλούνται και το δεσμό της γλώσσας. Ακόμη και η γραφή τους είναι διαφορετική, όπως στην περίπτωση των Ουιγούρων, οι οποίοι χρησιμοποιούν το αραβικό αλφάβητο.
Κάποιες φυλές που πιστεύουν ότι έχουν κοινές ρίζες με τους Τούρκους, αποτείνονται κατά καιρούς στην Άγκυρα και ζητούν τη βοήθειά της. Προ καιρού επισκέφθηκε την Άγκυρα αντιπροσωπεία των Μογγόλων Τούρκων της Μογγολίας ζητώντας χαρτί για τα ψηφοδέλτια των εκλογών που θα διενεργούνταν εκεί.
Η επίσημη Τουρκία δεν δυσκολεύεται να αποδεχτεί όσους εθελοντικά βαπτίζονται «Τούρκοι» καθ’ ότι και η ίδια το επιδιώκει, μάλιστα δε Τούρκοι επιστήμονες έφθασαν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι οι πρόγονοι των Ευρωπαίων ήταν Τούρκοι επικαλούμενοι κάποιες έρευνες στη Σιένα της Ιταλίας για την προέλευση των κατοίκων της γηραιάς ηπείρου. Για τους Τούρκους επιστήμονες οι ερυθρόδερμοι της Αμερικής είναι Τούρκοι με τον Τούρκο αρχαιολόγο Ογκούρ Τουρκάν να ισχυρίζεται ότι όταν τα τουρκικά φύλα εγκατέλειψαν την Κεντρική Ασία προς δυσμάς, οι πρόγονοι των ερυθροδέρμων κατευθύνθηκαν προς Ανατολάς και διασχίζοντας τον Βερίγγειο Πορθμό κατέληξαν στη νέα ήπειρο.
Κάπου 20 εκατ. ερυθρόδερμοι της φυλής Μελουνγκεόν ισχυρίζονται ότι έχουν τουρκικές ρίζες. Ζουν στη Βιρτζίνια, Κεντάκι και Δυτική Βιρτζίνια.
Ας μη μας διαφεύγει ότι η Άγκυρα βάπτισε Τούρκους τους Πομάκους της Δυτικής Θράκης και Βουλγαρίας και τους Γκαγκαούζους στα σύνορα Ρουμανίας-Μολδαβίας, ενώ βλέπουν ως Τούρκους την πλειοψηφία των μουσουλμάνων στα Σκόπια, Αλβανία, Βοσνία καθώς και τους Τουρκομάνους του Ιράκ. Παρά την πόρτα που έφαγε η Τουρκία από τις τουρκογενείς Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας και των χωρών της Υπερκαυκασίας, δεν χάνει ευκαιρία να υποκινεί ή να προσφέρει βοήθεια σε επαναστατικά κινήματα και εξεγέρσεις λαών της περιοχής. Όταν προ ετών σημειώθηκαν ταραχές στην Τσετσενία και Ιγκουσετία, η Άγκυρα σαν «καλή μάνα» πρόσφερε ανθρωπιστική βοήθεια -και όχι μόνο. Η βοήθεια θα παρέμενε μυστική αν δεν την αποκάλυπτε ο Τσετσένος στρατηγός Ντουντάγιεφ. Αποκαλύφθηκε επίσης συμμετοχή «γκρίζων λύκων», οι οποίοι πολεμούσαν στο πλευρό των Τσετσένων. Η ίδια υποστήριξη υπήρξε και προς την Αμπχαζία (απαγωγή του οχηματαγωγού «ΑVRΑSΥΑ» )και άλλες αυτόνομες περιοχές, πάντοτε, όμως,συγκεκαλυμμένα προκειμένου να μη δυσαρεστήσει τις κυβερνήσεις.
Σήμερα η Τουρκία βρίσκεται στο πλευρό των Ουιγούρων μουσουλμάνων της Δυτικής Κίνας και συγκεκριμένα της επαρχίας Σιντζιάνγκ και ισχυρίζεται ότι έχει ιστορικούς, πολιτιστικούς δεσμούς με την περιοχή. Αποκαλούν «Τούρκους» τους πολίτες αυτούς της Κίνας, άσχετα αν οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν Τουρκικά και για να μεταδοθούν συνεντεύξεις της ηγέτιδας των στασιαστών -της «Μητέρας των Ουιγούρων»- Ραμπιά Καντίρ από την τουρκική τηλεόραση χρησιμοποιήθηκαν διερμηνείς.
Αναμφίβολα οι Ουιγούροι είναι τουρκογενές φύλο, η δε σημαία τους είναι η ίδια με αυτήν της Τουρκίας με τη διαφορά ότι το αστροφέγγαρο δεν βρίσκεται πάνω σε κόκκινη βάση αλλά σε γαλάζια.

Διαδηλώσεις και στα κατεχόμενα ?
«Ουιγούρους Τούρκους» αποκαλεί τους μουσουλμάνους της Δ. Κίνας και ο Σύνδεσμος Τ/κ Αγωνιστών ο οποίος καταδικάζει τις επιθέσεις που δέχονται από τους Κινέζους και επικρίνει τη διεθνή κοινότητα επειδή παραμένει σιωπηλή όπως συνέβη στην Κύπρο, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ.
Ο Σύνδεσμος προχωρεί και ένα βήμα παρακάτω καλώντας τους Τ/κ να μποϊκοτάρουν τα κινεζικά προϊόντα. Σύμφωνα με την Μπακίς (15-7-09) οι νοικοκυρές μποϊκόταραν τα κινεζικά προϊόντα και έριξαν στα σκουπίδια όλα τα εισαγόμενα από την Κίνα λαχανικά που είχαν στα σπίτια τους.
?Ο επικεφαλής των «Θρησκευτικών Υπηρεσιών» του ψευδοκράτους Γιουσούφ Σούιτσμεζ χαρακτήρισε τα γεγονότα γενοκτονία σε βάρος των Ουιγούρων και υπογράμμισε ότι οι Τουρκοκύπριοι βρίσκονται στο πλευρό των ομοεθνών τους Τούρκων Ουιγούρων επειδή και οι Τ/κ έχουν υποστεί τις ίδιες αδικίες και τυραννίες. ?Ως «γενοκτονία σε βάρος των Τούρκων Ουιγιούρων» χαρακτήρισε τα επεισόδια ο Τ/κ Σύνδεσμος Νέων Αγωνιστών για να παραλληλίσει τις βαρβαρότητες των Κινέζων με αυτές των Ε/κ κατά των Τ/κ.
?Ο αρθρογράφος της Χαλκίν Σεσί Ακάι Τζεμάλ υπογραμμίζει ότι τα επεισόδια στην κινέζικη επαρχία απέδειξαν τη μεγάλη σημασία που έχει η κυριαρχία, ανεξαρτησία και ελευθερία και τονίζει ότι λαοί που τις στερούνται, δεν λογαριάζονται από κανέναν, όπως συνέβη και με τους Τ/κ την περίοδο 1963-1974.
?Ο αρθρογράφος της Αφρίκα Μπουλέντ Αϊκούτ γράφει: «Η επικεφαλής των Ουιγούρων Ραμπιά Καντέρ δηλώνει « ο πληθυσμός των Ουιγούρων είναι 8 εκατ. ενώ των Κινέζων δύο δισεκατομμύρια. Αφήστε μας λοιπόν να ζήσουμε με τα ήθη και έθιμά μας».
Αυτό λέω και εγώ. Η Τουρκία των 80 εκατ. και οι άλλες εγγυήτριες δυνάμεις ας μας αφήσουν να ζήσουμε ως Κύπριοι».

>Οι επεκτατικές βλέψεις της Άγκυρας από τον Οζάλ μέχρι τον Ερντογάν
Ποιοι είναι οι Ουιγούροι;
Oι Ουιγούροι είναι μουσουλμάνοι. Η γλώσσα τους συνδέεται με την τουρκική και θεωρούν εαυτούς πολιτισμικά και εθνοτικά συγγενείς των λαών της Κεντρικής Ασίας. Η οικονομία της περιοχής συνδεόταν επί αιώνες με τη γεωργία και το εμπόριο. Πόλεις όπως το Κάσγκαρ άνθησαν ως κόμβοι κατά μήκος του Δρόμου του Μεταξιού. Στις αρχές του 20ού αιώνα, οι Ουιγούροι ανακηρύχθηκαν ανεξάρτητοι για σύντομο χρονικό διάστημα. Η περιοχή περιήλθε υπό τον απόλυτο έλεγχο της Κομουνιστικής Κίνας το 1949. Επισήμως, η επαρχία Ξινγιάνγκ θεωρείται από την Κίνα «αυτόνομη περιοχή», όπως το Θιβέτ στα νότια της χώρας.
Τι πρόβλημα έχει η Κίνα με τους Ουιγούρους;
Το Πεκίνο ισχυρίζεται ότι Ουιγούροι εθνικιστές έχουν αναλάβει βίαιη εκστρατεία με στόχο τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους, ότι οργανώνουν βομβιστικές επιθέσεις, σαμποτάζ και αναταραχές με την ανοχή τμήματος των περίπου οκτώ εκατομμυρίων ομοεθνών τους. Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, η Κίνα υποστήριζε ότι η Αλ Κάιντα είχε εισχωρήσει στους κόλπους των Ουιγούρων αυτονομιστών και τους εκπαίδευε στο γειτονικό Αφγανιστάν. Πράγματι, μετά την εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, αιχμαλωτίστηκαν περισσότεροι από 20 Ουιγούροι. Αν και έμειναν φυλακισμένοι στο Γκουαντανάμο επί έξι χρόνια, ποτέ δεν απαγγέλθηκαν εναντίον τους κατηγορίες. Η Αλβανία δέχτηκε να πάρει έξι από αυτούς το 2006, σε τέσσερις επετράπη να εγκατασταθούν στις Βερμούδες μόλις τον περασμένο μήνα, ενώ το νησί Παλάου στον Ειρηνικό Ωκεανό συμφώνησε να φιλοξενήσει τους υπόλοιπους.
(ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ)

Οι ξεσηκωμοί των Ουιγούρων
Από τη δεκαετία του ’90 η προσοχή της Τουρκίας ήταν προς τους «Τούρκους» της Δυτικής Κίνας. Υπήρχαν Ουιγούροι πρόσφυγες στην Τουρκία οι οποίοι μπολιάζονταν με εθνικισμό από τις Εστίες του Ιδεώδους (Γκρίζοι Λύκοι). Στην Κωνσταντινούπολη διέμενε ο ηγέτης τους Ισα Αλπτεκίν. Στόχος ήταν η ανεξαρτησία της περιοχής, αλλά η μεγάλη δύναμη που άκουγε στο όνομα Κίνα, ήταν ανασταλτικός παράγοντας για οποιαδήποτε εξέγερση.
Ο ξεσηκωμός των Θιβετιανών και η δράση του Δαλάι Λάμα για αυτονομία τους ενθάρρυναν. Άρχισαν να οργανώνονται με ηγέτιδα τη Ραμπιά Καντίρ (62 ετών). Οι κινεζικές Αρχές, για να προλάβουν το κακό, την ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη χώρα(2005-ΗΠΑ). Παρά την προειδοποίηση της Κίνας ότι η επικεφαλής των Ουιγούρων Ραμπιά Καντίρ είναι άτομο που υποκινεί τους Ουιγούρους και για το λόγο αυτό η Τουρκία δεν θα έπρεπε να της θεωρήσει το διαβατήριο, η Τουρκία όχι μόνο τη δέχτηκε αλλά της επέτρεψε να μιλήσει σε συλλαλητήριο στο Νομό Γιάλοβα της Προποντίδας (2006) ενώ τώρα της έχει θεωρήσει το διαβατήριο για επίσκεψη στην Τουρκία.
Αν και η ίδια απορρίπτει κάθε ανάμειξη στα γεγονότα στην πρωτεύουσα των Ουιγούρων Ουρούμτζι, πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο εκμεταλλευόμενη τη δολοφονία αριθμού Ουιγούρων στην επαρχία Γκουανγκτόνγκ και την αδιαφορία των κινεζικών Αρχών να συλλάβουν τους δράστες. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι αφού για πάνω από μισό αιώνα οι Ουιγούροι καταπιέζονται από τους Κινέζους οι οποίοι τους απαγορεύουν να μιλούν τη γλώσσα τους και να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Από το 2003 η γλώσσα των Ουιγούρων απαγορεύτηκε στα σχολεία και πανεπιστήμια. Τα τζαμιά παραμένουν μεν ανοικτά αλλά φακελώνονται όσοι τα επισκέπτονται ενώ απαγορεύεται αυστηρώς η προσευχή σε αυτά των δημοσίων υπαλλήλων, δασκάλων και νέων κάτω των 18 ετών.
Τα γεγονότα και τις σφαγές στην κινέζικη επαρχία καταδίκασαν οι Τούρκοι με πολλά και ογκώδη συλλαλητήρια εξερχόμενοι των τζαμιών μετά την προσευχή της Παρασκευής. Οι οργανωμένοι σε συνδέσμους και ενώσεις στην Τουρκία Ουιγούροι πραγματοποίησαν συλλαλητήριο μπροστά στην πρεσβεία της Κίνας στην Κων/πολη και έκαψαν κινέζικες σημαίες.

«Ανατολικό Τουρκεστάν και Κύπρος»
«ΠΟΛΛΕΣτουρκικές κοινότητες που ζουν σε διάφορα κράτη υποφέρουν και δίνουν αγώνα ύπαρξης. Το πιο απτό παράδειγμα αυτού είναι το δράμα που ζουν σήμερα οι κάτοικοι του Ανατολικού Τουρκεστάν. Δεν μπορώ να φανταστώ Τούρκο ή και άνθρωπο του οποίου να μη ραγίζει η καρδιά από τα γεγονότα στο Ανατολικό Τουρκεστάν αφού εκατοντάδες Ουιγούροι Τούρκοι δολοφονούνται από τους Κινέζους ενώ χιλιάδες συλλαμβάνονται για να εκτελεστούν. Για ποια δικαιοσύνη και κόσμο μιλούμε;
Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας κατέχει το Ανατολικό Τουρκεστάν τα τελευταία 50 χρόνια και στο διάστημα αυτό σκότωσε πέραν του μισού εκατομμυρίου ομοεθνών μας. Η κατάσταση είναι άκρως σοβαρή αφού συνεχίζονται οι συλλήψεις, δολοφονίες, κρατική τρομοκρατία. Τουρκάλες μεταφέρονται σε άλλες επαρχίες της Κίνας με πρόφαση την εργασία και εκεί εξαναγκάζονται να παντρευτούν με μη μουσουλμάνους Κινέζους. Οι Τουρκάλες δεν δικαιούνται να αποκτήσουν παιδιά πέραν του ενός και όσες εγκυμονούν σε δεύτερο, υποχρεώνονται σε αποβολή.
Το 1947 ο κινεζικός πληθυσμός στο Ανατολικό Τουρκεστάν ήταν μόλις 1,5 εκατ., σήμερα έφθασε τα 10 εκατ. ενώ κάθε χρόνο μεταναστεύουν στην περιοχή 400.000 Κινέζοι. Ο γηγενής πληθυσμός της περιοχής είναι Τούρκοι. Σήμερα είναι μειονότητα. Οι Ουιγούροι είναι θύματα γενοκτονίας προκειμένου να εξαφανιστούν τόσο οι ίδιοι όσο και ο πολιτισμός τους.
Θα πρέπει να μη μας διαφεύγει ότι ο τουρκικός κόσμος αναγκάστηκε να υποδουλωθεί λόγω των εσωτερικών του διενέξεων και διαφορών αλλά και λόγω των υποκινήσεων των Ρώσων και Κινέζων.
Το 1995 ήμουν ακόμη μαθήτρια όταν ο καθηγητής μας, μας ανακοίνωσε με δάκρυα στα μάτια ότι πέθανε ο Ασα Γιουσούφ Αλπτεκίν. Πρόκειται για τον ηγέτη των Ουιγούρων Τούρκων, ο οποίος μέχρι την τελευταία του πνοή πίστευε στην ανεξαρτησία του Ανατολικού Τουρκεστάν. Το 1939 ο Αλπτεκίν επισκέφθηκε την Τουρκία και συναντήθηκε με τον Ινονού, χωρίς ωστόσο ναπροκύψει οτιδήποτε που θα εξυπηρετούσε τους Ουιγούρους. Επιστρέφοντας στη χώρα του συνέχισε τον αγώνα. Το 1944 ιδρύεται η Δημοκρατία του Ανατολικού Τουρκεστάν αλλά σε νεότερη επίθεση των Κινέζων 798 άτομα μπόρεσαν να σπάσουν τονκλοιό, να δραπετεύσουν και να ζητήσουν άσυλο στην Τουρκία.
Μια μάνα από την περιοχή εξοργισμένη φωνάζει: Εσείς, οι υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πού είστε; Γιατί δεν αντιδράτε το ίδιο όπως αντιδράτε για τα ζώα που λιμοκτονούν ή σκίζεστε για να διασώσετε τις φάλαινες»;
Ω, τουρκικό έθνος. Ήρθε η ώρα να αφυπνιστείς επειδή αυτά που υποφέρουν σήμερα οι Ουιγούροι, αύριο μπορεί να τα υποστείς εσύ».
ΧΑΤΙΤΖΕ ΣΑΧΙΝ

«Η πραγματικότητα στο Τουρκεστάν» «Η πραγματικότητα στο Τουρκεστάν»
«Η ΚΙΝΑδιαθέτει πυρηνικά όπλα και είναι ένα από τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας με δικαίωμα βέτο. Είναι η κυριότερη χώρα μεταξύ αυτών που κυβερνώνται με κομουνιστικό σύστημα. Τα τελευταία χρόνια έχει κάνει εντυπωσιακή πρόοδο στον βιομηχανικό τομέα εκμεταλλευόμενη τα φτηνά εργατικά χέρια. Παρά τα πλεονεκτήματα αυτά, η διοίκηση της Κίνας συνεχίζει να κυβερνά όπως επί εποχής σιδηρούν παραπετάσματος. Τα τελευταία χρόνια σημειώθηκε μια βελτίωση στην κοινωνική ζωή, πλην όμως το καθεστώς του Πεκίνου επιθυμεί να κάνει παντού αισθητή την παρουσία του. Η Κίνα έχει μια πλούσια ιστορία και πολιτισμό. Στην ιστορία της βλέπουμε πολλά κεφάλαια που αφορούν τις συγκρούσεις με τους Τούρκους. Στις συγκρούσεις αυτές οι μεν Τούρκοι προέβαλαν την ανδρεία τους, οι δε Κινέζοι τις δολοπλοκίες. Για να αποσείσουν τις τουρκικές επιθέσεις κατασκεύασαν το σινικό τείχος, μήκους χιλιάδων χιλιομέτρων. Παρά την κατασκευή του τείχους δεν κατόρθωσαν να αναχαιτίσουν τις τουρκικές επιδρομές και πάντα έβγαιναν κερδισμένοι λόγω των δολοπλοκιών τους. Μετά την εγκατάλειψη των Τούρκων από την Κεντρική Ασία, οι Κινέζοι βρήκαν την ευκαιρία και εξαπλώθηκαν θέτοντας υπό την κυριαρχία τους, τουςεναπομείναντες Τούρκους όπως οι Ουιγούροι Τούρκοι. Προσπαθούν να διαβιώσουν στην αυτόνομη περιοχή που εμείς με την αποκαλούμε Ανατολικό Τουρκεστάν και οι Κινέζοι Σιτζιάνγκ. Αρκετές φορές ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους αλλά δεν μπόρεσαν να τη διατηρήσουν επειδή εκείνοι δεν είχαν την τύχη των Τ/κ να έχουν κάποιον να τους προστατέψει. Τα κράτη που ίδρυσαν, ήταν βραχύβια και διαλύονταν μετά από αιματηρές συγκρούσεις με Κινέζους.
Η Κίνα, ενώ αναγνώρισε καθεστώς αυτονομίας στην περιοχή, προσπάθησε να αλλοιώσει τη σύνθεση του πληθυσμού μεταφέροντας πληθυσμό από άλλες περιοχές. Ο σημερινός πληθυσμός της επαρχίας Σιντζιάγκ είναι κάπου 21 εκατ. εκ των οποίων οι μισοί είναι Κινέζοι Χαν. Οι Ουιγούροι Τούρκοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την περιοχή λόγω των πιέσεων που τους ασκούνται ενώ οι Κινέζοι προσπαθούν να τους αφομοιώσουν με τον κινεζικό πληθυσμό. Όσοι παρέμειναν, έχουν εγκαταλειφθεί στο έλεος των Κινέζων. Τα όσα σημειώθηκαν τον τελευταίο καιρό στο Ουρούμτζι, η διεθνής κοινότητα τα παρακολουθούσε με απάθεια.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κινεζικός στρατός και αστυνομία επιβάλλουν με τη βία την τάξη. Λέγεται ότι οι νεκροί και τραυματίες είναι χιλιάδες. Είδαμε ότι από όλο τον ελεύθερο κόσμο μόνο η Τουρκία αντέδρασε στις βιαιότητες. Τις μέρες μας συνεχίζονται οι συνομιλίες μεταξύ των ηγετών για την ασφάλεια και εγγυήσεις. Όσα αγύριστα κεφάλια συνεχίζουν να δηλώνουν ότι οι εγγυήσεις είναι περιττές για την Κύπρο, θα πρέπει να αντλήσουν διδάγματα από το Ανατολικό Τουρκεστάν».
ΑΛΠ ΟΡΣ
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Read more...

H ημισέληνος πάνω από το Aιγαίο


Βασισμένες σε αμερικανικές στρατηγικές με στόχο να πραγματοποιήσουν ψυχολογικές επιχειρήσεις και να διαταράξουν το αίσθημα ασφάλειας των Eλλήνων είναι οι διαρκώς αυξανόμενες τουρκικές πτήσεις στο Aιγαίο.
Στόχος είναι να επιφέρουν ψυχολογικά και οικονομικά πλήγματα στη χώρα μας, αλλά και να παγιώσουν διεκδικήσεις που μπορεί στο μέλλον να τους οδηγήσουν σε διαπραγματεύσεις με πιθανά οφέλη.

H ημισέληνος πάνω από το Aιγαίο
26/07/09

H ελληνική πλευρά σε αυτό τον σχεδιασμό αντιδρά υποτονικά με ελάχιστες διπλωματικές κινήσεις και χωρίς να χρησιμοποιήσει καθόλου τις Eνοπλες Δυνάμεις, ως μέσο αντιμετώπισης και στρατιωτικής διπλωματίας. Oι αεροπορικές επιχειρήσεις των Tούρκων στο Aιγαίο είναι καλά σχεδιασμένες και έχουν στόχο την εκπαίδευση των πιλότων και του συστήματος αεράμυνας, με την παράλληλη δημιουργία εσωτερικών προβλημάτων.

Εξάσκηση
O σχεδιασμός των ασκήσεων που εκτελούν, μέσα στις οποίες περιλαμβάνονται και οι υπερπτήσεις σε ελληνικά νησιά, εξυπηρετούν τόσο την εξάσκηση της Πολεμικής τους Aεροπορίας όσο και τη διεξαγωγή ψυχολογικών επιχειρήσεων στην Eλλάδα, είτε προς την πλευρά των στρατιωτικών (που νιώθουν ηττημένοι από τις διαρκείς παραβιάσεις) είτε προς την πλευρά των πολιτών (δημιουργώντας κλίμα αγανάκτησης ή ακόμα και ηττοπάθειας).

Aπό ελληνικής πλευράς η μόνη αντίδραση είναι η ήπια διπλωματική οδός με την απλή αναφορά σε διεθνείς οργανισμούς και συμμαχίες των τουρκικών παραβιάσεων και υπερπτήσεων στο Aιγαίο, την ώρα που η ελληνική πολιτική ηγεσία δεν δείχνει πρόθυμη να ζητήσει τη χρήση της «στρατιωτικής απάντησης» που δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση κήρυξη πολέμου. Oι στρατιωτικοί δεν έχουν λάβει καμία εντολή σχεδιασμού και εφαρμογής στρατιωτικών μέτρων.

Oι αεροπορικές επιχειρήσεις που σχεδιάζουν και εκτελούν στο περιβάλλον του Aιγαίου οι Tούρκοι στρατιωτικοί, δείχνουν να ακολουθούν με ευλάβεια τα αμερικανικά εγχειρίδια του «think tank» RAND, που σκοπό έχει τη βελτίωση της αμερικανικής πολιτικής και της λήψης αποφάσεων μέσω της έρευνας και της ανάλυσης. Ξεφυλλίζοντας τη μελέτη «η αεροπορική ισχύς ως εργαλείο πειθαναγκασμού» αντιλαμβάνεται κάποιος πώς είναι σχεδιασμένες οι τουρκικές επιχειρήσεις και πού στοχεύουν.

Oι τρεις άξονες του σχεδιασμού
Σύμφωνα με τη μελέτη, τρεις είναι οι βασικοί παράγοντες για επιτυχημένο πειθαναγκασμό του αντιπάλου με τη χρήση της αεροπορικής ισχύος:

1 Aυτός που έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων δημιουργεί οικονομικά προβλήματα στον αμυνόμενο και του αφαιρεί τη δυνατότητα να απαντήσει στις προκλήσεις με μια πιθανή κλιμάκωση. Σύμφωνα με στοιχεία του ΓEEΘA τη δεκαετία 1998 - 2008 χρησιμοποιήθηκαν 18.615 φορές τα ελληνικά αεροσκάφη, για να αναχαιτίσουν τα τουρκικά που μπήκαν στον ελληνικό εναέριο χώρο. Aν υπολογίσει κάποιος ότι ο μέσος όρος μιας ώρας πτήσης είναι περίπου 15.000 ευρώ, τότε μιλάμε ότι δαπανήθηκαν για χάρη της Tουρκίας περίπου 280 εκατ. ευρώ. H αναγωγή σε σχολεία ή νοσοκομεία αυτού του ποσού, αποτελεί απάντηση για τις επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία.

2 Eμποδίζεται ο αντίπαλος να σχεδιάσει τη δική του στρατηγική και να καταφέρει μια πιθανή νίκη. Tη δεκαετία του ‘80 όταν άρχισε το φαινόμενο των παραβιάσεων, οι Tούρκοι πιλότοι δεν γνώριζαν καλά το περιβάλλον του Aιγαίου, καθώς λόγω των χιλιάδων νησιών αποτελεί ένα ιδιαίτερα δύσκολο πεδίο επιχειρήσεων. Σήμερα, με τις συνεχείς παραβιάσεις, οι οποίες ουσιαστικά αποτελούν σχεδιασμένες ασκήσεις, έχουν βελτιώσει πολύ τις επιδόσεις τους, ενώ πολλές φορές επιδιώκουν τις αερομαχίες, προκειμένου να γνωρίσουν το πώς θα μπορούν να αντιμετωπίσουν αεροσκάφη όπως τα γαλλικά Mirage που δεν έχουν στο οπλοστάσιό τους. Oι Tούρκοι όταν μπαίνουν στα διεθνή ύδατα του Aιγαίου, προσομοιάζουν ελληνικά αεροσκάφη που προσβάλλουν στόχους στο δικό τους έδαφος. Mε απλά λόγια, τα αεροσκάφη που περνούν στον ελληνικό χώρο «υποκρίνονται» πως είναι ελληνικά και πάνε να χτυπήσουν στόχους στην Τουρκία. Kατά τη διάρκεια της παρουσίας τους είτε πάνω από τα διεθνή ύδατα του Aιγαίου είτε ακόμα και πάνω από συγκεκριμένα σημεία στα ελληνικά νησιά, δοκιμάζουν εάν μπορούν να γίνουν αντιληπτοί από τα δικά τους ραντάρ και να εντοπίσουν πιθανές αδυναμίες του συστήματος τους ώστε να το βελτιώσουν.

3 Δημιουργεί εσωτερικά προβλήματα στην αντίπαλη χώρα με ψυχολογικές επιχειρήσεις. Oι υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά, υποστηρίζουν οι πιλότοι, δεν αποτελούν προσομοίωση βομβαρδισμού, αλλά μέρος των ψυχολογικών επιχειρήσεων. Για να δημιουργούν αίσθημα ανασφάλειας στους κατοίκους, προβλήματα στον τουρισμό με επιπτώσεις στην οικονομία και προκειμένου να δημιουργούνται θέματα εσωτερικής τάξης και ασφάλειας της χώρας διά μέσου του Tύπου, ο χειρισμός του οποίου αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στο αμερικανικό εγχειρίδιο. Aυξάνοντας την ανασφάλεια των κατοίκων ασκούνται πιέσεις για να οδηγηθούν οι ενδιαφερόμενες πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (σχετικά δημοσιεύματα είδαν το φως της δημοσιότητας την περασμένη εβδομάδα) και εκεί επιθυμούν να κερδίσουν κάτι απ’ όσα έχουν ήδη επιδιώξει να χαρακτηρίσουν με την πρακτική τους ως «γκρίζες ζώνες». Aν όπως φαίνεται αυτή είναι η τουρκική πρακτική, η ελληνική αντίδραση δείχνει από αδύναμη έως ανύπαρκτη, καθώς η μοναδική αντίδραση είναι η αμιγώς διπλωματική. Eίναι χαρακτηριστικό ότι μόλις την περασμένη Πέμπτη το ελληνικό ΓEEΘA με τη σύμφωνη γνώμη του υπ. Eξωτερικών, αποφάσισε να δημοσιεύει στην ιστοσελίδα του καθημερινά την τουρκική δραστηριότητα στο Aιγαίο, τόσο στον εναέριο χώρο όσο και στα θαλάσσια σύνορά μας.


Αντίποινα
Η λύση στις συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις
Θα μπορούσε να υπάρχει στρατιωτική αντίδραση σε όλα αυτά που να μην οδηγούσε τη χώρα σε κρίση; Nαι, απαντούν Eλληνες πιλότοι.
Mια πρακτική θα μπορούσε να είναι τα αντίποινα. Για παράδειγμα, κάθε φορά που παραβιάζεται ελληνικό νησί, να γίνεται αντίστοιχη παραβίαση σε τουρκικό νησί. Ή ο σχεδιασμός ασκήσεων σε διεθνή ύδατα, όπως η Mαύρη θάλασσα και τα ύδατα βορείως της Kύπρου που θα έδιναν την ευκαιρία στην Tουρκία να νιώσει την ελληνική παρουσία σε διαφορετικά κοντινά της σημεία εκτός από το Aιγαίο που διεκδικεί. Aλλωστε αυτή την πρακτική ακολουθεί και η ίδια η Tουρκία, δεσμεύοντας για μεγάλο χρονικό διάστημα, σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του χρόνου διεθνή ύδατα στο Aιγαίο για αεροναυτικές ασκήσεις. Λύσεις υπάρχουν πολλές, τονίζουν με έμφαση οι πιλότοι, αρκεί να υπάρχει και η πολιτική βούληση να εφαρμοστούν, χωρίς απαραίτητα να οδηγηθούν οι δύο χώρες σε κρίση.


ΙΩΑΝΝΑ ΗΛΙΑΔΗ
web.mac.com

Read more...

Οι Τούρκοι στην προσάρτηση, εμείς στη διζωνική!


Όταν ο Ερντογάν δηλώνει ότι η τουρκική πλευρά είναι 11 βήματα μπροστά από τους Έλληνες, παρουσιάζεται ολιγαρκής. Δεν είναι μόνο 11 βήματα μπροστά η Τουρκία. Είναι 111. Και το προβάδισμα δεν αποκτήθηκε στη σημερινή εποχή. Από της δημιουργίας του κυπριακού προβλήματος, οι Τούρκοι προηγούνται της εποχής τους σε διορατικότητα και στόχους. Προηγούνται κατά χρόνια πολλά, των Ελλήνων και της ηγεσίας τους.
Απαριθμούμε:

26/07/2009 | ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΚΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Μεταξύ του 1955-59, ενώ ο Ελληνισμός της Κύπρου αγωνιζόταν για την Ένωση, ο τουρκικός όχλος στις κάτω συνοικίες της Λευκωσίας κατέβαινε στις διαδηλώσεις με σύνθημα: «Ταξίμ ή θάνατος». Θυμούμαι τότε, μικρό παιδί, στις μικτές συνοικίες του Αγίου Κασσιανού, τα τουρκικά λάβαρα να υψώνονται με το χάρτη της Κύπρου και στη μέση να διαχωρίζεται με κόκκινη γραμμή, το σημείο του διαμελισμού. Χάρασσε ακριβώς στο ίδιο σημείο που είναι σήμερα τη διχοτομημένη Κύπρο. Από το 55-59 οι Τούρκοι γνώριζαν πού θα κατέληγε η Κύπρος το 1974.

Όταν αργότερα, μετά το 1963-64, η ελληνοκυπριακή κοινότητα καθίστατο σχεδόν ο απόλυτος κυρίαρχος του παιγνιδιού, η Κύπρος, με εξαίρεση κάποιους τουρκοκυπριακούς θυλάκους, ήταν ελληνικό νησί απ’ άκρου εις άκρον και οι Τουρκοκύπριοι ασφυκτιούσαν μέσα στα γκέτο τους και έφευγαν στο εξωτερικό για να επιβιώσουν, όταν η τότε τουρκοκυπριακή ηγεσία ικέτευε την Άγκυρα να επέμβει στρατιωτικά και να σώσει τους Τουρκοκυπρίους, η ηγεσία της Τουρκίας, ο Ισμέτ Ινονού, συνιστούσε υπομονή και πρόλεγε προφητικά: «Κάμετε υπομονή. Οι Έλληνες θα φαγωθούν μεταξύ τους και τότε η Τουρκία θα επέμβει».
Η προφητική ρήση του Ινονού επαληθεύτηκε σε λιγότερο από μια δεκαετία, τον Ιούλιο του 1974.
Το 1977, όταν ο Μακάριος συμφωνούσε με τον Ντενκτάς για λύση διζωνικής διπεριφερειακής ομοσπονδίας, ο τότε κατοχικός ηγέτης άλλου είδους διζωνική είχε στο μυαλό του. Είναι η διζωνική που διεκδικεί σήμερα ο Ταλάτ. Διζωνική δύο κρατών. Και ο Ντενκτάς δεν απέκρυψε ποτέ τις προθέσεις του, όχι μόνο φραστικά, αλλά και στην πράξη. Λίγα χρόνια αργότερα, ανακήρυσσε την «Ομόσπονδη Πολιτεία της Βόρειας Κύπρου» και καλούσε την ελληνοκυπριακή πλευρά να ανακηρύξει και τη δική της «Ομόσπονδη Πολιτεία της Νότιας Κύπρου», ώστε οι δύο «Πολιτείες» να συστήσουν τα δύο κράτη της Κύπρου.
Η «Ομόσπονδη Πολιτεία της Βόρειας Κύπρου» ήταν ο προπομπός της «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου» (1983), που πήρε πια τη μορφή κρατικής οντότητας. Ούτε όταν ανεκηρύσσετο η «Πολιτεία της Βόρειας Κύπρου» ούτε όταν γεννιόταν το έκτρωμα της «Τ.Δ.Β.Κ» η ελληνοκυπριακή ηγεσία πήρε είδηση τι γινόταν, και κυρίως τι ερχόταν. Οι Τούρκοι είχαν προελάσει προ πολλών δεκαετιών, από τη διζωνική στη συνομοσπονδία δύο κρατών, και η ηγεσία μας μέχρι σήμερα εξακολουθεί να ανεμίζει το ξεθωριασμένο φλάμπουρο της αποθανούσης και ταφείσας προ πολλού διζωνικής ομοσπονδίας. Οι Τούρκοι ήταν και τότε 211 βήματα μπροστά και η ηγεσία μας με το νου της έκανε μπαϊράμι...
Αν πρόκειται να απαριθμήσουμε πόσες φορές και από πότε, η Τουρκία, βρισκόταν χρόνια μπροστά από τις ηγεσίες εδώ και στην Ελλάδα, και πόσες φορές προέβλεψε σωστά τα γεγονότα που θα επακολουθούσαν, δεν θα μας έφταναν όλες οι σελίδες της παρούσας έκδοσης!
Όλα αυτά αποτελούν Ιστορία, τα οποία, όμως, οι σημερινοί ηγέτες ουδέποτε κάθισαν να μελετήσουν, ούτε ηθέλησαν να διδαχθούν, απλώς και μόνο διότι θα ανέτρεπαν όλο το βάθρο και υπόβαθρο της σημερινής πολιτικής τους.
Είναι εξωφρενικό από μόνο του, όλοι οι ηγέτες αυτού του τόπου να παραμένουν προσηλωμένοι σε ένα στόχο που αποφασίστηκε, υπό τις τότε συνθήκες, και τα τότε δεδομένα, αλλά εν τω μεταξύ, και με την πάροδο 35 χρόνων, ξεπεράστηκε από τα γεγονότα και δεν βρίσκεται στην «ατζέντα». Είναι τραγικό μια μορφή λύσης, που κρίθηκε υπό τις συνθήκες του 1974 ως η υπό τας περιστάσεις ολιγότερο οδυνηρή, δηλαδή η διζωνική ομοσπονδία, η οποία υπερφαλαγγίστηκε από τους Τούρκους, αλλά και από τα γεγονότα, να αποτελεί σήμερα στόχο της ελληνοκυπριακής πλευράς.
Δεν κατανόησε, ακόμη, η σημερινή ηγεσία ότι η διζωνική δεν βρίσκεται στο τραπέζι. Ο ίδιος ο Πρόεδρος Χριστόφιας ομολόγησε ότι είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Αντί να αναζητήσει νέους στόχους, συνυφασμένους και σύμφωνους με τα σύγχρονα δεδομένα, όπως καθορίζονται και από τη συμμετοχή της Κύπρου στην Ε.Ε., παραμένει προσηλωμένη σε νεκρούς στόχους.
Αλλά δεν είναι μόνο τούτο. Αυτή τη στιγμή, όπως τα τουρκοκυπριακά ΜΜΕ αποκαλύπτουν, βρίσκεται σε εξέλιξη μεθόδευση της Τουρκίας να προσαρτήσει τις κατεχόμενες περιοχές στην τουρκική επικράτεια. Ούτε η Κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση ούτε η πολιτική ηγεσία «φακκούν πενιά». Ούτε φαίνεται να γνωρίζουν τι συντελείται στα κατεχόμενα, ούτε και αν γνωρίζουν λαμβάνουν προληπτικά μέτρα. Ούτε καν καταγγέλλουν έγκαιρα τις τουρκικές μεθοδεύσεις. Αγρόν ηγόρασαν. Ακόμη αυτοί συζητούν, πώς θα επιτύχουν τη διζωνική, όταν οι κατεχόμενες περιοχές μας βρίσκονται στον προθάλαμο ενσωμάτωσης στην Τουρκία. Ακούσατε κανέναν πολιτικό αρχηγό, στην προχθεσινή συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου, να θέτει θέμα καταγγελίας της Τουρκίας για την προετοιμαζόμενη προσάρτηση; Ακούσατε κανένα να ζητά μέτρα αντίδρασης; Τίποτε. Όπως συνέβη και με την περίπτωση της ανακήρυξης του ψευδοκράτους, θα ξυπνήσουμε ένα πρωί και θα μάθουμε για τη νέα εφιαλτική εξέλιξη. Και η ηγεσία μας θα συζητά, ακόμη, πώς θα επιτύχουμε τη διζωνική...
ΣΗΜΕΡΙΝΗ
antoniouc@simerini.com

Read more...

Ο πόλεμος κυβέρνησης - στρατού φτάνει ως την Αθήνα και τη Λευκωσία


Στους Τουρκοκυπρίους πάντως φαίνεται ότι σοβεί διαμάχη ανάμεσα στον κ. Ταλάτ και στον «πρωθυπουργό» Ντερβίς Ερογλου. Η φιλολογία περί δημοψηφίσματος ως τα τέλη του 2009 μάλλον δεν αρέσει στον δεύτερο, διότι πιστεύει ότι ο κ. Ταλάτ μπορεί να χρησιμοποιήσει μια λύση εν όψει των «προεδρικών» εκλογών στα Κατεχόμενα τον Απρίλιο του 2010 είτε για να κερδίσει χρόνο είτε για να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά υπέρ αυτού μια συμφωνία. Ωστόσο, επειδή η Αγκυρα ελέγχει πλήρως τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στη Βόρεια Κύπρο, ουδείς μπορεί με βεβαιότητα να πει αν η διάσταση Ταλάτ - Ερογλου είναι βάσιμη ή υπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες.

Η Αθήνα και η Λευκωσία παρακολουθούν με προσοχή τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία και όπως εκτιμούν στις δύο πρωτεύουσες οι εξελίξεις στην υπόθεση Εργκενεκόν και ο πόλεμος χαρακωμάτων κυβέρνησης- στρατού επηρεάζουν τη συμπεριφορά της Αγκυρας απέναντί τους· το τελευταίο διάστημα έχει λάβει τη μορφή μιας «διπλωματίας της κανονιοφόρου» στη σύγχρονη εκδοχή της. Η εξαναγκαστική διπλωματία της Τουρκίας εκδηλώνεται με τις συνεχιζόμενες υπερπτήσεις άνωθεν ελληνικών νησιών, αλλά και με την αμφισβήτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) τόσο της Ελλάδος (στην περιοχή του Καστελορίζου) όσο και της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο. Ελληνικές διπλωματικές πηγές εκτιμούν ότι η Αγκυρα προσπαθεί με τον τρόπο αυτό να υποχρεώσει την Αθήνα και τη Λευκωσία να μην προβάλουν προσκόμματα στην αξιολόγηση της ενταξιακής της πορείας από τις Βρυξέλλες, τον προσεχή Δεκέμβριο.

Στα ελληνοτουρκικά, η βασική ανησυχία στα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας επικεντρώνεται στο ενδεχόμενο ατυχήματος στο Αιγαίο από την αυξημένη δραστηριότητα λόγω της ποιοτικής κλιμάκωσης στην οποία έχει προχωρήσει η τουρκική Πολεμική Αεροπορία. Η στόχευση της Αγκυρας σε Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι και Φούρνους δείχνει, κατά διπλωματικές εκτιμήσεις, ότι η Τουρκία «φλερτάρει» με το επόμενο στάδιο στην προώθηση της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών». Η προοπτική του Δεκεμβρίου θεωρείται ότι θα φρενάρει την Αγκυρα, αλλά αμέσως μετά ίσως ανοίξει για αυτή ένα «παράθυρο ευκαιρίας». Με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα και την πιθανότητα αδυναμίας σχηματισμού κυβερνήσεως να μην μπορεί να αποκλειστεί, η Αγκυρα ίσως επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί ένα κενό εξουσίας- κατά το πρότυπο του παρελθόντος. Και σε μια τέτοια περίπτωση το σκεπτικό της για μια λύση-«πακέτο» στο Αιγαίο να βρει περισσότερα ευήκοα ώτα διεθνώς από ό,τι στο παρελθόν.

Στο Κυπριακό, το οποίο αποτελεί προνομιακό χώρο επιρροής για το διπλωματικό και στρατιωτικό κατεστημένο της Αγκυρας, πρέπει να επισημανθούν δύο στοιχεία: κατ΄ αρχήν, φαίνεται ότι έχει ξεκαθαρίσει η τουρκική στρατηγική εν όψει Δεκεμβρίου, μετά την πρόσφατη επίσκεψη του τουρκοκύπριου ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στην Αγκυρα και τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ. Οπως προκύπτει από διπλωματικές πηγές, αλλά και από δημοσι εύματα του ελληνοκυπριακού Τύπου, πυρήνας της στρατηγικής αυτής είναι η επίτευξη συμφωνίας και η διεξαγωγή δημοψηφίσματος επ΄ αυτής ως τα τέλη του 2009.

Η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι θα πιέσουν στο σημείο αυτό από τον Οκτώβριο και έπειτα, όταν και αναμένεται να ξεκινήσει η διαδικασία του «πάρε δώσε» επί των πτυχών του Κυπριακού. Ελπίζουν μάλιστα ότι τόσο η ΕΕ όσο επίσης και ο ΟΗΕ και οι ΗΠΑ θα επιμείνουν στη ρητορική περί «τελευταίας ευκαιρίας» για να υπάρξουν υποχωρήσεις από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Σκοπός της Αγκυρας είναι να επικρατήσει στο «blame game» που θα διαδραματιστεί σε περίπτωση αδιεξόδου, ενώ η ίδια θα ευνοούσε και μια λύση μέσω επιδιαιτησίας. Ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ Αλεξάντερ Ντάουνερ παραμένει πολύ προσεκτικός σε όσα λέει, αλλά ήδη έχουν αρχίσει να διαμορφώνονται ιδέες που θα μπορούσαν να γεφυρώσουν πιθανές διαφορές. Παράλληλα, ο κ. Ταλάτ έφερε στις... βαλίτσες του από την Αγκυρα συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές που πρέπει να ακολουθήσει ως τον Δεκέμβριο. Πέραν της αμετακίνητης θέσεως για διατήρηση του συστήματος εγγυήσεων, η τουρκική πλευρά φαίνεται ότι επιμένει: (α) στην ανάγκη μια οποιαδήποτε λύση να καταστεί πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ, (β) στη διατήρηση της διζωνικότητας, (γ) στην ισότιμη κατανομή των εξουσιών των δύο συνιστώντων κρατιδίων, (δ) στο δικαίωμα των δύο κρατιδίων να εκλέγουν τον πρόεδρό τους, (ε) στην καταβολή αποζημιώσεων για λύση του περιουσιακού και όχι αναγνώρισης του δικαιώματος ιδιοκτησίας, όπως επιθυμούν οι Ελληνοκύπριοι και (στ) στη δημιουργία ενός «νέου» συνεταιρισμού, ο οποίος θα κινείται μεταξύ της τουρκικής θέσης για «παρθενογένεση» και της ελληνοκυπριακής για μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Στους Τουρκοκυπρίους πάντως φαίνεται ότι σοβεί διαμάχη ανάμεσα στον κ. Ταλάτ και στον «πρωθυπουργό» Ντερβίς Ερογλου. Η φιλολογία περί δημοψηφίσματος ως τα τέλη του 2009 μάλλον δεν αρέσει στον δεύτερο, διότι πιστεύει ότι ο κ. Ταλάτ μπορεί να χρησιμοποιήσει μια λύση εν όψει των «προεδρικών» εκλογών στα Κατεχόμενα τον Απρίλιο του 2010 είτε για να κερδίσει χρόνο είτε για να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά υπέρ αυτού μια συμφωνία. Ωστόσο, επειδή η Αγκυρα ελέγχει πλήρως τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στη Βόρεια Κύπρο, ουδείς μπορεί με βεβαιότητα να πει αν η διάσταση Ταλάτ - Ερογλου είναι βάσιμη ή υπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες.
ΒΗΜΑ

Read more...

Και σχέδιο δολοφονίας του Ταγίπ Ερντογάν


ΣΤΑ ΥΨΗ ανεβαίνει το πολιτικό θερμόμετρο της αντιπαράθεσης ισλαμιστών- κεμαλικών στην Τουρκία έπειτα από τις πληροφορίες ότι στο τρίτο κατηγορητήριο για την υπόθεση Εργκενεκόν περιλαμβάνονται στοιχεία για σχέδιο δολοφονίας του τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.


Η «δίκη του αιώνα» για την υπόθεση Εργκενεκόν έχει διχάσει τη χώρα
ΑΓΓ. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ | Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

ΣΤΑ ΥΨΗ ανεβαίνει το πολιτικό θερμόμετρο της αντιπαράθεσης ισλαμιστών- κεμαλικών στην Τουρκία έπειτα από τις πληροφορίες ότι στο τρίτο κατηγορητήριο για την υπόθεση Εργκενεκόν περιλαμβάνονται στοιχεία για σχέδιο δολοφονίας του τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Και αυτό ενώ άρχισε αυτή την εβδομάδα η δεύτερη δίκη για το σκάνδαλο Εργκενεκόν, με δύο απόστρατους στρατηγούς να κάθονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου για την υποκίνηση πραξικοπήματος εναντίον του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). «Η δίκη του αιώνα», όπως την έχουν χαρακτηρίσει τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, έχει ήδη διχάσει τη χώρα ανάμεσα σε εκείνους που αρχίζουν να βλέπουν τη σταδιακή χαλάρωση του ασφυκτικού κλοιού του στρατιωτικού κατεστημένου γύρω από την πολιτική ζωή και σε εκείνους που θεωρούν
ότι η διαλεύκανση του σκανδάλου Εργκενεκόν δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ένα «εργαλείο» ώστε το ΑΚΡ να προωθήσει μια ισλαμική ατζέντα. Το τρίτο κατηγορητήριο, που αποτελείται περίπου από 1.500 σελίδες, περιλαμβάνει 52 κατηγορουμένους και εντυπωσιακά στοιχεία. Σύμφωνα με όσα μετέδωσε το CΝΝ Τurk, ο υπόδικος Ιμπραχίμ Σαχίν, πρώην αρχηγός της Μονάδας Ειδικών Επιχειρήσεων, ήταν επικεφαλής 12 ομάδων δολοφονίας. Τα μέλη των ομάδων επιλέγονταν από τις τάξεις του στρατού, της αστυνομίας και ιδιαίτερα των ειδικών μονάδων. Πρώτος στη λίστα των στόχων ήταν ο Πατριάρχης Αρμενίων Μεσρόμπ Μουταφιάν, δεύτερος ο αρχηγός των Αλεβιτών Αλί Μπαλκίζ και τρίτος ο κ. Ερντογάν. Τη δολοφονία του θα αναλάμβανε ο επίσης υπόδικος αντισυνταγματάρχης Μουσταφά Ντονμέζ. Κατά ορισμένες πληροφορίες, στο σχέδιο δολοφονίας Ερντογάν ίσως να έχει εμπλοκή και ο πρώην Αρχηγός του Στρατού Τσεβίκ Μπιρ!

Oι κατηγορούμενοι στη δεύτερη δίκη είναι συνολικά 56. Προστίθενται στους 86 που περιλαμβάνονται στο πρώτο κατηγορητήριο και στους 52 του τρίτου. Συνολικά δηλαδή, 194 πρόσωπα θα βρεθούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Δύο όμως είναι οι πλέον προβεβλημένοι: ο πρώην επικεφαλής της στρατιωτικής αστυνομίας, στρατηγός Σενέρ Ερουίγκουρ και ο επίσης απόστρατος στρατηγός Χουρσίτ Τολόν. Ο πρώτος δεν παρέστη ενώπιον του 13ου Ανωτέρου Ποινικού Δικαστηρίου στις Φυλακές της Σηλυβρίας για λόγους υγείας. Ο δεύτερος εμφανίστηκε χαλαρός, φορώντας πολιτικά. Οι δύο απόστρατοι στρατιωτικοί κατηγορούνται μεταξύ άλλων για σύσταση και ηγεσία τρομοκρατικής οργάνωσης και για απόπειρα ανατροπής της Τουρκικής Δημοκρατίας. Η πρόταση της Εισαγγελίας είναι επιβολή ποινών μεταξύ 142- 246 ετών για τον πρώτο και 129- 219 για τον δεύτερο.

Την περασμένη εβδομάδα οι σχέσεις κυβέρνησης και ενόπλων δυνάμεων είχαν δοκιμαστεί από την απόφαση της πρώτης να προωθήσει στην εθνοσυνέλευση νόμο με τον οποίο απαγορευόταν σε στρατοδικεία να δικάζουν πολίτες και παράλληλα να επιτρέπεται σε πολιτικά δικαστήρια να δικάζουν εν καιρώ ειρήνης στρατιωτικούς, εφόσον αυτοί διαπράττουν αδικήματα που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία τους, όπως π.χ. σε περίπτωση απόπειρας πραξικοπήματος. Σημειώνεται πάντως ότι όταν ο πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ υπέγραψε το σχετικό διάταγμα για την εφαρμογή του νόμου ζήτησε επίσης να ληφθούν υπόψη και οι επιφυλάξεις του στρατεύματος.

Ωστόσο, η διαμάχη ΑΚΡ και στρατιωτικών έχει μέλλον και η έκβασή της είναι άδηλη. Οπως διαπιστώνει και η (φιλοτουρκική) «Wall Street Journal», ακόμη και η ηγεσία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων εμφανίζεται διχασμένη για τον ρόλο που πρέπει να έχει ο στρατός στη σύγχρονη Τουρκία. Ορισμένοι αξιωματικοί χαρακτηρίζονται από αντιδυτικές και αυταρχικές τάσεις, ενώ κάποιοι άλλοι ακολουθούν πιο μετριοπαθή προσέγγιση. Πολιτικοί αναλυτές σημειώνουν μάλιστα ότι «το ανεπανάληπτο κύμα συλλήψεων δεκάδων εν ενεργεία και αποστράτων αξιωματικών που σχετίζονται με τη συνωμοσία της Εργκενεκόν δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς τουλάχιστον την ανοχή του επικεφαλής του γενικού επιτελείου, στρατηγού Ιλκέρ Μπασμπούγ». Παράλληλα, ουδείς μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να ανεβεί επικίνδυνα το θερμόμετρο αν σημειωθούν απρόβλεπτα περιστατικά. Τουρκικές εφημερίδες δημοσιεύουν τελευταία πληροφορίες ότι οργανώσεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ετοιμάζονται να στραφούν εναντίον του πρώην αρχηγού του γενικού επιτελείου, στρατηγού Γιασάρ Μπουγιούκανιτ, γεγονός το οποίο δεν αποκλείεται να υποχρέωνε το στράτευμα να προχωρήσει σε πολιτικές παρεμβάσεις.

Η δίκη της Εργκενεκόν, αλλά και η γενικότερη διελκυστίνδα κυβέρνησης- «πασάδων», παρακολουθείται στενά από τις Βρυξέλλες, καθώς τα κράτη-μέλη που διάκεινται αρνητικά στην πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ- κυρίως η Γαλλία-, αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχουν επανειλημμένως εκφράσει την υποστήριξή της στην ανάγκη περιορισμού της ανάμειξης του στρατού στην πολιτική. Η υπόθεση Εργκενεκόν προσφέρει στην κυβέρνηση Ερντογάν την ευκαιρία να αποδείξει ότι η τουρκική δημοκρατία λειτουργεί ομαλά, αλλά και να ψαλιδίσει ακόμη περισσότερο τα φτερά του στρατού, σημειώνουν στις Βρυξέλλες. Παράλληλα όμως η ΕΕ έχει εκφράσει και επιφυλάξεις για τη δικαστική διαδικασία, ιδιαίτερα όσον αφορά τα δικαιώματα των κατηγορουμένων. Αναλυτές έχουν επίσης διατυπώσει συγκεκριμένα ερωτήματα, μεταξύ άλλων και για το κατά πόσο μπορούν να γίνουν δεκτά ως αποδεικτικά στοιχεία που συλλέχθηκαν από παράνομες ή ακόμη και νόμιμες παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων. Εχουν υπάρξει επίσης καταγγελίες από μυστικούς μάρτυρες ότι έδωσαν ψευδείς μαρτυρίες με την υπόσχεση ανταμοιβής από τις μυστικές υπηρεσίες, όπως έγραψε πρόσφατα η εφημερίδα «Χουριέτ».

Η υπόθεση Εργκενεκόν έχει φέρει επίσης στο προσκήνιο τον ρόλο της Δικαιοσύνης, άλλον έναν από τους πυλώνες του κεμαλισμού. Η κυβέρνηση Ερντογάν βλέπει με καχυποψία τους δικαστικούς, έπειτα και από την περιπέτεια που παρ΄ ολίγον να οδηγήσει στην απαγόρευση λειτουργίας του ΑΚΡ από το Συνταγματικό Δικαστήριο το 2008. Η καχυποψία αυτή ενισχύθηκε έπειτα από δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο φέρεται να ζήτησε τη σύσταση ειδικού δικαστηρίου για την υπόθεση Εργκενεκόν στην Αγκυρα, με επικεφαλής τον Οσμάν Κατσμάζ. Ο συγκεκριμένος δικαστής είναι αυτός που τον περασμένο Μάιο ζήτησε την προσαγωγή σε δίκη του προέδρου Γκιουλ για μια υπόθεση οικονομικής απάτης που συνέβη προ δεκαετίας, αγνοώντας τη ρητή συνταγματική πρόβλεψη περί ασυλίας του προέδρου, εκτός κι αν αυτός εμπλέκεται σε εσχάτη προδοσία.

ΒΗΜΑ

Read more...

Tο Kαστελόριζο καρφί στο μάτι της Τουρκίας


Το Kαστελόριζο βρίσκεται πάλι στην επικαιρότητα, διότι προδήλως αποτελεί τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο της Tουρκίας στο Aιγαίο.

Aυτό το ελληνικό νησί βρίσκεται σε τέτοια γεωγραφική θέση που δεν δίνει το δικαίωμα στη Tουρκία να επεκτείνει την Aποκλειστική Oικονομική της Zώνη στη Mεσόγειο. Δηλαδή, όλη η φασαρία τόσα χρόνια γίνεται στην ουσία για την Aποκλειστική Oικονομική Zώνη (AOZ), διότι η Tουρκία βλέπει ξεκάθαρα ότι αυτή η νέα έννοια του Δικαίου της Θάλασσας δεν την ευνοεί καθόλου.

H Eλλάδα, βέβαια, πάνω από δύο δεκαετίες τώρα αγνοεί εντελώς την AOZ και συνεχίζει να παπαγαλίζει το τροπάριο της υφαλοκρηπίδας. Mετά τις τελευταίες και συνεχιζόμενες τουρκικές προκλήσεις στην περιοχή του Kαστελόριζου, η υπουργός Eξωτερικών, κυρία Nτόρα Mπακογιάννη, έκανε και πάλι λόγο για την υφαλοκρηπίδα, αγνοώντας (και πάλι) την AOZ, τη στιγμή που σαφώς γνωρίζει ότι η Tουρκία είναι ενοχλημένη με την AOZ της Kύπρου και επιπλέον φοβάται μήπως υπάρξει οριοθέτηση της AOZ μεταξύ Eλλάδας και Kύπρου και μεταξύ Eλλάδας και Aιγύπτου.

Σημειώνω ότι μία από τις πιο σημαντικές κινήσεις του Προέδρου Παπαδόπουλου ήταν η δημιουργία κυπριακής AOZ στις θάλασσες που περικλείουν το νησί, σύμφωνα με τους κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας και με την έγκριση της Eυρωπαϊκής Eνωσης. Aμέσως μετά ήρθε σε συμφωνία με την Aίγυπτο και το Λίβανο για την οριοθέτηση της AOZ με αυτά τα γειτονικά κράτη στη βάση της μέσης γραμμής που τόσο πολύ απεχθάνεται η Tουρκία. Tην ίδια περίοδο ο ίδιος ζήτησε από την κυβέρνηση Kαραμανλή να υπάρξει οριοθέτηση της AOZ των δύο κρατών, αλλά ο Kαραμανλής αρνήθηκε!

Aυτή η δειλία και αναποφασιστικότητα του Kαραμανλή υπήρξε θανάσιμη για τα ελληνικά συμφέροντα στη Mεσόγειο. Σήμερα οι Tούρκοι έχουν αποθρασυνθεί, διότι διαισθάνονται αυτήν τη θέση του Kαραμανλή και συνεχίζουν να αγνοούν τα δικαιώματα του Kαστελόριζου στην περιοχή.

H Eλλάδα πρέπει να προβεί σε οριοθέτηση της δικής της AOZ με αυτήν της Kύπρου, πάντα βασισμένη στο Δίκαιο της Θάλασσας που έχει υπογραφεί και επικυρωθεί όχι μόνο από όλα τα κράτη-μέλη της Eυρωπαϊκής Eνωσης αλλά και από την ίδια την EE.

Αρνείται να υπογράψει. Eίναι, βέβαια, γνωστό τοις πάσι ότι η Tουρκία δεν έχει υπογράψει τη νέα Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας και συνεχίζει να αρνείται την επικύρωσή της, παρά το γεγονός ότι η EE έχει βάλει ως όρο της πλήρους ένταξης της Tουρκίας και την πλήρη συμμετοχή της στο νέο Δίκαιο της Θάλασσας.

Eνα άλλο τραγικό λάθος που έκανε η Eλλάδα ήταν η πρόσφατη απόφασή της να αρχίσει συνομιλίες με την Aίγυπτο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών των δύο κρατών. Tο τραγικό λάθος έγκειται στο γεγονός ότι η Eλλάδα άρχισε τις συνομιλίες της με την Aίγυπτο χωρίς να πάρει κάποια διαβεβαίωση από αυτήν ότι θα δοθούν πλήρη δικαιώματα στο Kαστελόριζο. Tώρα που οι συνομιλίες έχουν προχωρήσει, φαίνεται ότι οι Aιγύπτιοι δεν θέλουν να δώσουν πλήρη δικαιώματα στο Kαστελόριζο, γεγονός που δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα στη ελληνική πλευρά.

Tέλος, η Eλλάδα δέχθηκε άλλο ένα χαστούκι από τους Aιγυπτίους, όταν ενημέρωσαν την ελληνική πλευρά ότι θα αρχίσουν συνομιλίες για οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με την Tουρκία, τη στιγμή που η Aίγυπτος δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Tουρκία.

H Aίγυπτος θα μπορούσε να διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Tουρκία μόνο αν δεν αναγνωριστούν τα δικαιώματα του Kαστελόριζου. H Aίγυπτος ενημέρωσε την ελληνική πλευρά ότι θα είχε συνομιλίες μαζί της στο Kάιρο στις 20 Iουνίου και αμέσως μετά στις 22 Iουνίου με την τουρκική πλευρά! H Eλλάδα, αντί να προβεί σε έντονη διαμαρτυρία για αυτή την αιγυπτιακή θέση που παραβιάζει ξεκάθαρα το Δίκαιο της Θάλασσας, πήγε στη συνάντηση στις 20 Iουνίου, γνωρίζοντας ότι δύο μέρες αργότερα Aιγύπτιοι και Tούρκοι θα κάθονταν στο ίδιο τραπέζι για το ίδιο θέμα.

Πρέπει, επιτέλους, η Eλλάδα να καταλάβει ότι το Kαστελόριζο είναι όχι μόνο ελληνικό νησί αλλά και νησί της EE, και να ζητήσει από την EE να δηλώσει ότι το Kαστελόριζο διαθέτει AOZ όπως όλα τα νησιά της EE. O χάρτης δείχνει ξεκάθαρα ότι το Kαστελόριζο διαθέτει δική του AOZ και έτσι η Aίγυπτος δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Tουρκία.



EΘΝΟΣ Γράφει ο Θεόδωρος Κ. Καρυώτης *
* O Θεόδωρος K. Kαρυώτης είναι καθηγητής Πολιτικής Oικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Mέριλαντ (University College), όπου έχει λάβει τρία βραβεία εξέχουσας διδασκαλίας. Eχει επίσης διδάξει στα Πανεπιστήμια George Mason και George Washington. Aυτή την περίοδο είναι επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Towson της Bαλτιμόρης. Διατέλεσε οικονομικός σύμβουλος στην ελληνική πρεσβεία της Oυάσιγκτον στην πρώτη κυβέρνηση του ΠAΣOK (1981-1985) και ήταν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη διάσκεψη του OHE για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Read more...

Αρχίζει το φθινόπωρο ο πόλεμος του πετρελαίου


Οι Ρώσοι επανακτούν ανέξοδα ναυτική βάση στη Μεσόγειο και πρόσβαση στην περιοχή όπου θα διεξάγονται οι έρευνες για «μαύρο χρυσό» και φυσικό αέριο.Τι σημαίνει ο συνωστισμός ερευνητικών, σεισμολογικών, αλλά και πολεμικών σκαφών ανοιχτά της Κύπρου και του Καστελόριζου;

Την ώρα που γινόταν γνωστό σε Αθήνα και Λευκωσία ότι κυβερνητικό διάταγμα στην Τουρκία εξουσιοδοτούσε την τουρκική εταιρεία πετρελαίου (ΤΡΑΟ) να πραγματοποιήσει θαλάσσιες έρευνες για εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, σε περιοχές κοντά στο Καστελόριζο (εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας) και στην Κύπρο (εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης), λίγοι πρόσεξαν ένα πρωτοσέλιδο δημοσίευμα μιας ρωσικής εφημερίδας. Η εφημερίδα «Νιζαβίσιμαγια Γκαζιέτα», η οποία εκφράζει συνήθως τις απόψεις του ρωσικού Στρατού, έγραφε ότι ο ρωσικός στόλος «κατεβαίνει» και αυτός στη Μεσόγειο - κατά σύμπτωση απέναντι από την Κύπρο, αποκτώντας μόνιμο αγκυροβόλιο.

Κατά σύμπτωση πάλι, η ανακοίνωση της ρωσικής κυβέρνησης για τη διεύρυνση και τον εκσυγχρονισμό της τεχνικο-επισκευαστικής βάσης του πάλαι ποτέ σοβιετικού Ναυτικού στο λιμάνι Ταρτούς της Συρίας έγινε λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση της κυπριακής κυβέρνησης ότι συνεχίζονται οι έρευνες για τον εντοπισμό εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων πετρελαίου στην περιοχή της νοτιοανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Και ακόμη μία σύμπτωση: Το νέο ρωσικό αγκυροβόλιο στη Συρία θα είναι έτοιμο για να ελλιμενίσει τα πρώτα ρωσικά πολεμικά σκάφη προς το τέλος του 2009, όταν δηλαδή στην περιοχή αναμένεται να υπάρξει «συνωστισμός» ερευνητικών, σεισμολογικών αλλά και πολεμικών σκαφών.

Οι Ρώσοι (επ)ανακτούν ναυτική βάση στη Μεσόγειο και πρόσβαση στην περιοχή όπου θα διεξάγονται οι έρευνες για το πετρέλαιο σχεδόν τσάμπα. Δεν θα πληρώνουν ενοίκιο στους Σύρους, απλώς θα κάνουν εκπτώσεις στα ρωσικά οπλικά συστήματα που θα προμηθεύεται η Δαμασκός. Τα ναυτικά όμως οφέλη θα είναι τέτοια που οι άλλοι στόλοι, οι οποίοι συνήθως περιπολούν στη ΝΑ Μεσόγειο, θα νιώθουν πλέον την παρουσία και του ρωσικού. «Η βάση στο Ταρτούς θα καλύπτει τις ανάγκες όλων των σκαφώνπου θα εκτελούν αποστολές υπεράσπισης της πολιτικής ναυσιπλοΐας» , γράφει στην εφημερίδα ανώτερος αξιωματικός του ρωσικού Ναυτικού.

Κυβερνητικές πηγές στην Κύπρο αναφέρουν ότι τον Νοέμβριο αναμένεται να εμφανιστεί το πρώτο αμερικανικό ερευνητικό σκάφος στην ΑΟΖ της Μεγαλονήσου για να ξεκινήσει τις πρώτες έρευνες. Ετσι στη ΝΑ Μεσόγειο είναι πολύ πιθανόν να βρεθούν από το τέλος του φθινοπώρου σκάφη των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Τουρκίας, του Ισραήλ και φυσικά της Ελλάδας συν τα πολεμικά σκάφη της ναυτικής ΝΑΤΟϊκής δύναμης που περιπολούν μονίμως στην περιοχή. Ο «πόλεμος» των πετρελαίων, αν τελικά πρόκειται περί πολέμου έστω και με τη μεταφορική έννοια, αρχίζει σε τρεις μήνες.

Στην πραγματικότητα άρχισε πρώτα με χαρτοπόλεμο- με ανακοινώσεις των υπουργείων Εξωτερικών Τουρκίας, Ελλάδας και Κύπρου, όταν τουρκικές φρεγάτες πριν από δύο μήνες παρενόχλησαν δύο νορβηγικά σκάφη, το ένα σκάφος ερευνών και το άλλο συνοδό, που πραγματοποιούσαν έρευνες για λογαριασμό της Κύπρου. Η Κύπρος αντέδρασε καταγγέλλοντας την τουρκική επιθετικότητα στον ΟΗΕ. Η Ελλάδα αντέδρασε δηλώνοντας ότι αποτελεί «αναφαίρετο δικαίωμα» ενός κράτους-μέλους του ΟΗΕ και της ΕΕ να εκμεταλλεύεται όπως επιθυμεί τον θαλάσσιο πλούτο του. Η Τουρκία κατέστησε σαφές ότι «ο στόλος της καραδοκεί στην περιοχή» και ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει να γίνει καμία εκμετάλλευση αν δεν ωφεληθούν από αυτή και οι Τουρκοκύπριοι.

Ο «πόλεμος» συνεχίστηκε με την «κίνηση-ματ»- όπως χαρακτηρίστηκε- της Κύπρου να εκχωρήσει δικαιώματα εκμετάλλευσης στον αμερικανό ενεργειακό κολοσσό Chevron σε ένα θαλάσσιο οικόπεδο «φιλέτο», κοντά στα χωρικά ύδατα του Ισραήλ. Οι Τούρκοι αντέδρασαν με διαβήματα προς τις ΗΠΑ, αλλά είναι μάλλον απίθανο κάποιο τουρκικό σκάφος να παρενοχλήσει αμερικανικό πλοίο, έστω και αν αυτό ερευνούσε με άδεια της κυπριακής κυβέρνησης. Η πρώτη κίνηση της Αγκυρας, μετά την κίνηση της Λευκωσίας ήταν να ενεργοποιήσει ένα κυβερνητικό διάταγμα που εξεδόθη πέρυσι και επιτρέπει σε κρατικές εταιρείες της Τουρκίας να πραγματοποιήσουν έρευνες και εκτός τουρκικών χωρικών υδάτων. Πέρυσι όμως έκανε ξαφνικά την εμφάνισή του κοντά στο Καστελόριζο νορβηγικό ερευνητικό σκάφος μισθωμένο από τους Τούρκους, αλλά δεν προχώρησε σε έρευνες, επειδή η Αθήνα αντέδρασε με έντονα διαβήματα. Εφέτος όμως η Αγκυρα εμφανίζεται έτοιμη για νέες έρευνες, κυρίως στην περιοχή του Καστελόριζου και δυτικά της Κύπρου. Η Κύπρος έσπευσε να διατηρήσει μπλοκαρισμένο το ενταξιακό κεφάλαιο της ενέργειας της Τουρκίας, βάζοντας ένα είδος τροχοπέδης στα σχέδια των Τούρκων για την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από αγωγούς φυσικού αερίου μέσω του τουρκικού εδάφους.


Τα κίνητρα της Αγκυρας
ΓΙΑΤΙ η Τουρκία επιμένει σε έρευνες, πυροδοτώντας ένταση στην περιοχή; Μήπως για να προστατεύσει τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, όπως διατείνεται; Οχι βεβαίως. Στην περιοχή όντως βρέθηκαν κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Το ανακοίνωσε ήδη το Ισραήλ, συγκεκριμένα ότι βρήκε πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου σε θαλάσσια περιοχή που γειτνιάζει με την Κύπρο και άρχισε μάλιστα τη διαδικασία της αξιοποίησής τους, επιδιώκοντας να συνάψει διακρατικές συμφωνίες με γειτονικές χώρες περιλαμβανομένης της Κύπρου. Ισραηλινοί αξιωματούχοι δεν είναι καθόλου φειδωλοί στις δηλώσεις τους. Βεβαιώνουν ότι το φυσικό αέριο που βρέθηκε ανάμεσα στη χώρα τους και στην Κύπρο εξασφαλίζει την ενεργειακή επάρκεια του Ισραήλ για πολλά χρόνια. Επειτα από αυτές τις διαπιστώσεις η Τουρκία κινήθηκε και πάλι. Η κυβέρνηση Ερντογάν εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι δεν έχουν οριστεί εδώ και χρόνια τα όρια των ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου, γεγονός που της επιτρέπει να αγνοεί το Δίκαιο της Θάλασσας.

Επιπλέον εντελώς αυθαίρετα δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει την ΑΟΖ Κύπρου και απειλεί ότι θα διώξει οποιοδήποτε σκάφος βρεθεί στην περιοχή, πλην ίσως των αμερικανικών σκαφών, για τα οποία η Αγκυρα στέλνει «προειδοποιήσεις» στην Ουάσιγκτον και εκκλήσεις να μην προχωρήσουν σε έρευνες αμερικανικές εταιρείες αν δεν επιλυθεί το Κυπριακό. Η ύπαρξη πετρελαϊκών κοιτασμάτων στη ΝΑ Μεσόγειο δεν είναι κάτι καινούργιο. Το Γαλλικό Ινστιτούτο Πετρελαϊκών Ερευνών είχε εκδώσει χάρτη για την περιοχή αυτή προ πολλών ετών, μάλιστα είχε εκδηλώσει και ενδιαφέρον. Επειδή πολλές χώρες έδειξαν ενδιαφέρον, η κυπριακή κυβέρνηση μοίρασε τη θαλάσσια περιοχή της (ΑΟΖ) σε 12 θαλάσσια οικόπεδα. Το πρώτο το έδωσε ήδη για εκμετάλλευση στην αμερικανική Chevron. Οι Αμερικανοί δεν πήραν κάποιο τυχαίο οικόπεδο, αλλά το φιλέτο, το Νο 12 που γειτνιάζει με τα ισραηλινά οικόπεδα, στα οποία βρέθηκαν πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου. Τα υπόλοιπα 11 οικόπεδα η Κύπρος σκοπεύει να τα ενοικιάσει σε άλλες διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες, περιλαμβανομένων και ελληνικών. Ενδιαφέρον δείχνουν και οι Βρετανοί, οι οποίοι διατηρούν βάσεις στην Κύπρο, μάλιστα μια από αυτές, η βάση της Επισκοπής- θεωρείται βρετανικό έδαφος-, βρίσκεται κοντά σε ένα από τα θαλάσσια οικόπεδα.


BHMA Ν. ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΣ | Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP