Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Δημοτικές Εκλογές στην Τουρκία: Πύρρειος Νίκη Ερντογάν, η επόμενη ημέρα και η αφετηρία – ευκαιρία για νέες μεταρρυθμίσεις


Το ΑΚΡ, το οποίο από την ημέρα της ίδρυσής του αύξανε τις ψήφους του, στη χθεσινή αναμέτρηση για πρώτη φορά αισθάνθηκε τη στυφή γεύση της ήττας. Εφεξής, θα είναι πολύ δύσκολο το ΑΚΡ να φθάσει, αλλά και να ξεπεράσει, το 47% των ψήφων [ποσοστό των βουλευτικών 2007]. Ο νικητής της εκλογικής αυτής αναμέτρησης ήταν ήδη γνωστός. Δεν θα αποτελούσε έκπληξη αν το ΑΚΡ σε όλη τη χώρα δημιουργούσε τη διαφορά.

Μέχρι χθες το ΑΚΡ εκλαμβανόταν ως «ένας πολιτικός γίγαντας». Σήμερα όχι. Είναι και πάλι πρώτο κόμμα, όμως δεν υπάρχει αυτό, το οποίο έλεγαν διάφοροι σχολιαστές και εκτιμητές, ότι δηλ. θα ξεπεράσει ακόμη και το 50%.

Χθες οι ψηφοφόροι έστειλαν ένα σοβαρό εκλογικό μήνυμα, προς το κυβερνών κόμμα με το οποίο ζητούν να γίνει ένας «μίνι απολογισμός έργου»..


Εφεξής, θα είναι αδύνατη η περαιτέρω ενίσχυση των ψήφων του. Άλλωστε, στην πολιτική ιστορία της Τουρκίας δεν υπάρχει προηγούμενο ένα κόμμα, το οποίο έχασε ψήφους σε μια τρίτη αναμέτρηση, να τις επανακτήσει στη συνέχεια.

Τα μεσάνυχτα, όταν ο Π/Θ παρουσιάσθηκε ενώπιον των τηλεοπτικών σταθμών, τόσο στο πρόσωπό του, όσο και στις εκφράσεις του, μπορούσε να δει κανείς τα «σημάδια» που προκάλεσαν οι προειδοποιήσεις αυτές πάνω του. Λέγοντας ότι θα συναγάγει τα αναγκαία συμπεράσματα, σίγουρα δεν ήθελε να αναφερθεί «σε μια νίκη»…

Εκτός από τη φθορά μετά από μια επτάχρονη διακυβέρνηση, ένας από τους λόγους, για τους οποίους έχασε ψήφους το ΑΚΡ, είναι ότι υιοθέτησε ένα ύφος αντιδικίας, λες και ήταν αυτό το κόμμα της αντιπολίτευσης.

Στην παρούσα εκλογική αναμέτρηση είδαμε τα πάντα: Το κόμμα της εξουσίας, προκειμένου να εκμαιεύσει την ψήφο του λαού, δοκίμασε όλους τους τρόπους. Δεν έθεσε σε λειτουργία το κοινωνικό κράτος και ανάγκασε τον κόσμο σε επαιτεία. Μοίρασε τρόφιμα, επιταγές αγορών, πράσινες κάρτες για υγειονομική περίθαλψη, χρήματα, χρυσό και κάρβουνα. Σε διεθνές επίπεδο ήρθε σε ρήξη με το Ισραήλ, παίρνοντας θέση υπέρ των παλαιστινίων, επιχειρώντας να «ανεβάσει» τα ποσοστά του στους ισλαμικούς κύκλους της χώρας. Και όταν δεν έφθασαν όλα αυτά, μοίρασε ψυγεία, πλυντήρια ρούχων, έπιπλα και φούρνους. Αυτά όμως δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Όμως, η δημοκρατία δέχθηκε ένα μεγάλο πλήγμα…

Η πτώση του ΑΚΡ είναι γεγονός. Όμως, απέναντι σε αυτό, το CHP και το ΜΗΡ δεν μπόρεσαν να παρουσιασθούν ως μια εναλλακτική λύση εξουσίας. Στη ΝΑ περιοχή της χώρας, ο μόνος κυρίαρχος είναι το DTP. Το ΑΚΡ δεν μπόρεσε να μπει ούτε στον αγώνα. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη. Υπάρχουν πόλεις, τις οποίες έχασε από το DTP.

Οι ψηφοφόροι, αν και προειδοποίησαν το ΑΚΡ, εντούτοις δεν άνοιξαν το δρόμο για την εξουσία στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Δεν έδωσαν το πράσινο φως ούτε στο CHP, αλλά ούτε στο MHP. Το ρητό «Η εξουσία φθείρει την πολιτική» ίσχυσε και για το ΑΚΡ.

Τα χθεσινά αποτελέσματα δεν ανοίγουν το δρόμο για ριζοσπαστικές αλλαγές. Η πρωτιά του ΑΚΡ συνεχίζεται, ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει το γεγονός ότι η διαφορά μεταξύ CHP – MHP έχει σμικρύνει. Πλέον το CHP αισθάνεται την ανάσα του ΜΗΡ στο σβέρκο του…

Φαίνεται ότι το ΑΚΡ άρχισε να φυλλορροεί. Δεν θα ήταν υπερβολή να τονιστεί ότι, όσο οδεύουμε προς τις εθνικές εκλογές, η κατάσταση αυτή θα επιταχύνεται.

Οι λόγοι:

• Η υπερβολική εμπιστοσύνη προς τον εαυτό του, που δεν επέτρεψε στον Ερντογάν να δει τα λάθη του …

• Η παύση, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, των θετικών και αισιόδοξων μηνυμάτων, που έρχονταν από το εξωτερικό …

• Η ανέχεια, η ανεργία, οι οικονομικές ατασθαλίες και η λαφυραγώγηση…

Τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών της 29ης Μαρτίου 20909, έχουν την έννοια μιας προειδοποίησης προς το ΑΚΡ. Ενώ ο Π/Θ σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις κατόρθωνε κάθε φορά να αυξάνει το ποσοστό των ψήφων του, τώρα για πρώτη φορά η δύναμη του κόμματός του παρουσιάζει μια σημαντική υποχώρηση.

Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι σε αυτό συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό, η οικονομική κρίση. Ο Ερντογάν γνωρίζοντας την πραγματικότητα αυτή, καθυστέρησε μια συμφωνία με το ΔΝΤ, αφού η εφαρμογή της θα είχε ακόμη δυσμενέστερη επίπτωση στην οικονομία, όσον αφορά τα μέτρα περιστολής, που θα έπρεπε να ληφθούν.

Η πολιτική του CHP: Τα αποτελέσματα των εκλογών δείχνουν ότι η πολιτική, που ακολούθησε το CHP στην εκλογική αυτή αναμέτρηση, σε σύγκριση με άλλες φορές, είχε μεγαλύτερη επιτυχία. Ο Μπαϊκάλ άλλαξε τη φρασεολογία του, αλλά και την πολιτική που ακολούθησε. Αυτή τη φορά δεν έφερε στο προσκήνιο τη μαντίλα και το θέμα της κοσμικότητας, αλλά επικεντρώθηκε σε θέματα οικονομίας και ατασθαλιών.

H άνοδος του ΜΗΡ: Τα αποτελέσματα του ΜΗΡ σηματοδοτούν και μια σταθερή δική του άνοδο. Μπορούμε να πούμε ότι η στάση του, η οποία δεν ήταν μια απλή αντιπολιτευτική στάση, αλλά παράλληλα παρήγαγε λύσεις, είχε ευμενή απήχηση στο λαό.

Η στάση του DTP: Ο εκλογικός ανταγωνισμός στη ΝΑ περιοχή γινόταν μεταξύ ΑΚΡ και DTP. Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι, το DTP εκπλήρωσε τους σκοπούς που είχε τάξει στον εαυτό του. Ιδίως δε με το αποτέλεσμα, το οποίο έλαβε στο Ντιγιάρμπακιρ. Παράλληλα, αποδεικνύεται ότι η πολιτική που ακολούθησε το DTP και η οποία βασίσθηκε στην «κουρδική ταυτότητα», δεν έχει χάσει την υποστήριξη της στην περιοχή. Απεναντίας, δείχνει ότι αυξήθηκε. Το DTP ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την τάση του να καταστεί ένα «κουρδικό κόμμα».
Το SP ανεβαίνει: Βλέποντας τα εκλογικά αποτελέσματα, αντιλαμβανόμαστε ότι το SP, ισλαμικό κόμμα, παρουσιάζει μια ανοδική τάση. Η αλλαγή της ηγεσίας του βοήθησε αρκετά προς αυτή την κατεύθυνση. Παρουσιάζει ελπίδες για καλύτερο μέλλον. Το SP απευθύνεται στην ίδια βάση με το ΑΚΡ. Στην περίπτωση δε που η βάση του ΑΚΡ επιστρέψει στο SP, τότε θα έχουμε κάποιο αποτέλεσμα, το οποίο αξίζει να παρακολουθήσουμε…

Ο λαός, από αυτούς, που επιλέγει για τη διακυβέρνησή του, αναμένει τη λύση των προβλημάτων του και όχι κάθε μέρα να εμπλέκονται και σε μια νέα διένεξη. Αυτά που συνέβησαν στον Ερντογάν, είναι από αυτά τα οποία συμβαίνουν σε ένα πολιτικό ηγέτη, ο οποίος αν και παρέμεινε επί μακρού στην εξουσία, εντούτοις δεν κατάφερε να βρει λύση στα βασικά προβλήματα που απασχολούν το λαό. Δεν ήξερε να χρησιμοποιήσει την εξουσία που έλαβε, με συντριπτική πλειοψηφία, από το λαό.

Βεβαίως, η απώλεια των 7 ποσοστιαίων μονάδων δεν πρόκειται να οδηγήσει στην αμφισβήτηση της ηγεσίας του Ερντογάν μέσα στο κόμμα του. Διότι ακόμη είναι ισχυρός, έχει μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων από το σύνολο των ψήφων των δύο αντιπάλων του και η δύναμή του πηγάζει από την προσωπικότητά του.

Εκτιμάται, ότι ο Ερντογάν και οι συνεργάτες του στο κυβερνών κόμμα θα αφήσουν το αγέρωχο και υπεροπτικό ύφος τους, το οποίο τους έκανε να πιστεύουν ότι κανείς δεν μπορούσε να τους σταματήσει να διοικούν τη χώρα, όπως επιθυμούσαν. Αν το πράξουν, η χώρα θα μπορέσει να ησυχάσει, διαφορετικά η κατάρρευσή τους θα επιταχυνθεί.

Τώρα, ενώπιον του ΑΚΡ ανοίγονται δύο δρόμοι: Ή να συνεχίσει την παρούσα πορεία του και, στις επόμενες εθνικές εκλογές, να λάβει ένα ποσοστό της τάξης του 30% ή να συναγάγει τα αναγκαία συμπεράσματα από τα σφάλματα, τα οποία έχει διαπράξει, και να χαράξει μια νέα πορεία.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε την κατάληξη…

Read more...

Ενδιαφέρον της Σουηδίας για ενεργό εμπλοκή στο Κυπριακό


Η εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ δημοσιεύει σήμερα συνέντευξη του Προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Σουηδικής Βουλής, Γέραν Λενμάρκερ. Στη συνέντευξή του ο Σουηδός πολιτικός αναφέρθηκε στα μεγάλα οφέλη που θα προκύψουν από τη λύση του Κυπριακού για την Κύπρο, την Τουρκία και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο κ. Λενμάρκερ ο οποίος επισκέφθηκε την Κύπρο την προηγούμενη εβδομάδα και είχε συναντήσεις με πολιτικούς ηγέτες και παράγοντες των δύο κοινοτήτων, επισημαίνει μεταξύ άλλων και τα οικονομικά οφέλη της λύσης, τονίζοντας ότι οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων για να πετύχουν το στόχο τους θα πρέπει να δουν τη "μεγάλη εικόνα" για ολόκληρο το νησί, να κοιτάξουν τη διαδικασία λύσης μέσα από μακροπρόθεσμο πρίσμα και όχι από τις καθημερινές ανάγκες των κοινοτήτων τους, κάτι που αφορά τους απλούς πολίτες και όχι ηγέτες με όραμα. Όπως είπε, η ελληνοκυπριακή και η τουρκοκυπριακή πλευρά υποφέρουν από τη μη λύση του Κυπριακού. Η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι φτωχότερη απ' ότι θα ήταν αν δεν υπήρχε το πρόβλημα και το ίδιο ισχύει και για την τουρκοκυπριακή πλευρά. Επομένως, αν επιτευχθεί λύση, τα οικονομικά οφέλη και για τις δύο κοινότητες θα ήταν πολλά, αφού η οικονομία του νησιού θα αποκτήσει νέα δυναμική με την επανένωση.
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Σουηδικής Βουλής, του οποίου η χώρα αναλαμβάνει την Προεδρία της Ε.Ε. το δεύτερο εξάμηνο του 2009, τόνισε ότι αποτελεί κίνητρο για την Τουρκία η λύση του Κυπριακού, γιατί έτσι θα μπορέσει να απαλλαγεί από ένα σοβαρότατο πρόβλημα στην εξωτερική της πολιτική, αλλά θα διευκολυνθεί και η ενταξιακή της πορεία προς την Ευρώπη.
Επίσης, ανέφερε ότι η λύση του κυπριακού προβλήματος, θα διευκολύνει την εσωτερική λειτουργία της Κοινότητας, γιατί το άλυτο Κυπριακό περιπλέκει τις σχέσεις της Ε.Ε. με το ΝΑΤΟ, αλλά και μια σειρά άλλων τεχνικών σημαντικών ζητημάτων.

Τόνισε ακόμα ότι «η Σουηδία αναλαμβάνοντας την προεδρία της Ε.Ε. στο δεύτερο εξάμηνο του 2009 θα έχει την ευθύνη να κατευθύνει τη λειτουργία της Ε.Ε. και δεδομένου ότι η εμπλοκή της Σουηδίας στην Κύπρο είναι ισχυρή και διαχρονική, μέσω της παρουσίας στην UNFICYP, θα μπορέσει να βοηθήσει την Ε.Ε. να εμπλακεί με πιο ενεργό τρόπο».
Ο κ. Λενμάρκερ ανέφερε ότι «η αξιολόγηση των τουρκικών ενταξιακών διαπραγματεύσεων, θα γίνει με αντικειμενικά κριτήρια από την Κομισιόν, ενώ η προεδρία δεν σκοπεύει ούτε θα έπρεπε να αναμιχθεί, επιχειρώντας να παρουσιάσει μια εικόνα διαφορετική από την πραγματική».
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων κατέληξε λέγοντας ότι «το μήνυμα που στέλνουμε προς την Τουρκία είναι ότι θα πρέπει να ικανοποιήσει πλήρως τα κριτήρια ένταξης που ισχύουν για όλους».

Read more...

Τα λένε έξω από τα δόντια?


Οι Τουρκοκύπριοι εκφράζουν το θυμό τους για την τουρκική κατοχή και τους Τούρκους εποίκους όλο και πιο καθαρά το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Η τουρκοκυπριακή εφημερίδα ΑΦΡΙΚΑ δημοσιεύει άρθρο σχετικά με τις θέσεις του τουρκοκυπριακού κόμματος Κόμμα Ενωμένη Κύπρος (του Κινήματος Γιασεμί). Στο άρθρο επισημαίνεται ότι για πρώτη φορά αναφέρεται ότι η Βόρεια Κύπρος βρίσκεται κάτω από την κατοχή της Τουρκίας, από πολιτικούς του κόμματος. Για πρώτη φορά ένα τουρκοκυπριακό κόμμα ζητά την ψήφο μόνο των Τουρκοκυπρίων και όχι των Τούρκων εποίκων, πολιτική θέση που διαταράσσει την ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στα υπόλοιπα κόμματα στα κατεχόμενα.


Στο άρθρο απευθύνεται και κριτική προς τους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που όπως υπογραμμίζεται αγνοούν τις πραγματικότητες στο νησί, επισημαίνοντας και τα εξής:
"Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ακόμη πως δεν είναι δυνατόν να διεξαχθούν δημοκρατικές εκλογές κάτω από κατοχή. Ακόμη όμως και αν το έχουν καταλάβει, μας κοροϊδεύουν. Από τη μια μας αποκαλούν "υποτελή διοίκηση της Τουρκίας" και από την άλλη επισκέπτονται στο νησί μας και συμμετέχουν στην προεκλογική εκστρατεία. Εύχονται καλή τύχη στα κόμματα που θεωρούν "υποστηρικτές της λύσης". Παίζουν το ρόλο τους σαν να μην αντιλαμβάνονται ότι ο πληθυσμός μας κατέστη το ένα τρίτο του πληθυσμού που μεταφέρθηκε απ' έξω. Δεν λογαριάζουν καθόλου τις σαράντα χιλιάδες στρατό. Με την κάθοδό του στις εκλογές, το Κίνημα Γιασεμί ρίχνει και τη μάσκα που φορούν αυτοί".
Στη συνέχεια, στο άρθρο αναφέρεται τι μέτρα θα έπαιρνε το κόμμα το πρώτο 24ωρο αν κέρδιζε στις εκλογές. Γι' αυτό στο άρθρο επισημαίνονται τα εξής:
"Κατά τις πρώτες 24 ώρες θα κάνουμε πέντε συναντήσεις με πέντε κέντρα εξουσίας. Τον πρέσβη της Τουρκίας, το Διοικητή των Τουρκικών "Ειρηνευτικών" Δυνάμεων Κύπρου, το Διοικητή των Δυνάμεων Ασφαλείας, το Μεχμέτ Αλί Ταλάτ και τον Υπουργό Εσωτερικών. Αυτοί θα είναι οι πρώτοι συνομιλητές μας. Θα πούμε το εξής στον πρέσβη της Τουρκίας: "Εσείς εδώ είστε πρέσβης μιας χώρας εγγυήτριας δύναμης και οι αρμοδιότητές σας περιορίζονται μόνο σε αυτό. Δεν μπορείτε να αναμειγνύεστε στις εσωτερικές μας υποθέσεις. Αν βγείτε εκτός των αρμοδιοτήτων σας θα σας διώξουμε από τη χώρα. Αυτή η χώρα είναι δική μας και εμείς θα τη διοικήσουμε". Στο Διοικητή των Δυνάμεων Ασφαλείας θα πούμε: "Η Τουρκία είναι μια από τις εγγυήτριες δυνάμεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και μόνο 650 στρατιώτες μπορεί να διατηρεί στο νησί. Όταν διατηρείτε 40 χιλιάδες στρατό είστε κατοχική δύναμη". Στο Διοικητή των Δυνάμεων Ασφαλείας θα πούμε: ‘Ο στρατός των Δυνάμεων Ασφαλείας είναι τουρκοκυπριακός. Εσείς είστε ένας στρατηγός από την Τουρκία επικεφαλής του στρατού αυτού. Απαλλάσσεστε των καθηκόντων σας και στη θέση σας διορίζουμε έναν Τουρκοκύπριο διοικητή. Επιπλέον, καταργούμε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία και περνάμε στον επαγγελματικό στρατό". Στον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ θα πούμε το εξής: "Από δω και μπρος δεν γίνεται να είσαι σήκω-σήκω κάτσε-κάτσε με οδηγίες της Τουρκίας! Και στον υπουργό Εσωτερικών θα ζητήσουμε να μας παραδοθούν οι κατάλογοι με τον πληθυσμό (στα κατεχόμενα), αλλά και όσους έχουν την ιθαγένεια!".

Read more...

Μεγάλος φίλος της Τουρκίας ο υποψήφιος υφυπουργός εξ. των ΗΠΑ


Σοκ προκάλεσε στο ακροατήριο, που αποτελείτο από Aμερικανούς πολιτικούς και ξένους διπλωμάτες, η ομολογία του κ. Φίλιπ Γκόρντον, υποψήφιου για τη θέση του υφυπουργού Eξωτερικών των Hνωμένων Πολιτειών, ο οποίος ισχυρίστηκε, λίγο-πολύ, ότι η Tουρκία δεν κατέχει το βόρειο τμήμα της Kύπρου, απλά τα στρατεύματά της βρίσκονται εκεί, προφανώς για ...διακοπές. Hταν τέτοια η προκλητικότητα του κ. Γκόρντον που ανάγκασε αρκετούς από αυτούς που άκουγαν τις απαντήσεις του, κατά τη διαδικασία έγκρισης του διορισμού του, να υποστηρίξουν ότι είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία υπέρ της Tουρκίας.

O γερουσιαστής Pόμπερτ Mενέντεζ, ακούγοντας τον κ. Γκόρντον να διαφωνεί με τις θέσεις του ίδιου του προέδρου των Hνωμένων Πολιτειών, του είπε πως δεν είναι ικανοποιημένος με τις απαντήσεις του και του ζήτησε να του αποστείλει τον κατάλογο με την οικονομική ενίσχυση εκ μέρους ξένων χωρών των οργανισμών στους οποίους εργαζόταν. Eνας εκ των οργανισμών αυτών φέρεται να έχει λάβει χρήματα από την τουρκική κυβέρνηση.
Σχέσεις με Τουρκία
O κ. Γκόρντον έχει γράψει άρθρα τα οποία χαρακτήριζε ο έντονος φιλοτουρκισμός, ενώ αρκετές από τις θέσεις του έχουν υιοθετηθεί από την υπουργό Eξωτερικών, Xίλαρι Kλίντον. Συγκεκριμένα θεωρείται ο αρχιτέκτονας της πρότασης για αναβάθμιση των σχέσεων με την Tουρκία εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων. Eπίσης, υποστηρίζει ότι πρέπει να ξεχαστούν όλες οι αντιαμερικανικές και αντι-ισραη­λινές θέσεις της κυβέρνησης του Tαγίπ Eρτογάν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο υποψήφιος υφυπουργός Eξωτερικών έχει περίεργες θέσεις και για τις προκλήσεις της Aγκυρας στο Aιγαίο. Πρώτον, δεν τις θεωρεί προκλήσεις και δεύτερον υποστηρίζει την επίλυση των διαφορών μέσω διαλόγου, μία εισήγηση που από την φύση της υποστηρίζει την τουρκική θέση, ότι δηλαδή η Aγκυρα έχει δικαιώματα στο Aιγαίο.
Ανθελληνικές θέσεις
Eνας διπλωμάτης στην Oυάσιγκτον δήλωσε ότι εάν εγκριθεί ο διορισμός του κ. Γκόρντον «οι Eλληνες και οι Kύπριοι θα αναζητούν τον Nτάνιελ Φριντ», ο οποίος στήριξε σαφέστατα τις θέσεις της Tουρκίας, των Σκοπίων και της Aλβανίας εις βάρος της Eλλάδας. «Φανταστείτε», πρόσθεσε η πηγή, «πόσο χειρότερος είναι ο κ. Γκόρντον».
O υποψήφιος υφυπουργός Eξωτερικών, που από το Iνστιτούτο Brookings πολέμησε την Eλλάδα και την Kύπρο, ευρισκόμενος πάντα απέναντι στις ελληνικές και ελληνοκυπριακές θέσεις, κατέθεσε την Πέμπτη το απόγευμα στην Eπιτροπή Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας, αποκαλύπτοντας με εντελώς ερασιτεχνικό και αντιδιπλωματικό τρόπο τι πραγματικά περιμένει τις δύο χώρες εάν αντικαταστήσει τον Nτάνιελ Φρίντ, ο οποίος ανέλαβε να παίξει ρόλο για τους φυλακισμένους στο Γκουαντανάμο.
O κ. Γκόρντον συναντήθηκε την Tετάρτη με τον κ. Mενέντεζ, μετά από παρέμβαση της κ. Kλίντον, η οποία αντιλήφθηκε ότι κινδύνευε ο διορισμός του. O υποψήφιος υφυπουργός Eξωτερικών προσπάθησε να παραπλανήσει τον γερουσιαστή, ο οποίος και κατάλαβε αμέσως το παιγνίδι που παιζόταν.
Eτσι, στην προχθεσινή κατάθεση, έθεσε ένα απλό και εύκολο ερώτημα, το οποίο, όμως, απεκάλυψε τον πραγματικό Γκόρντον. Tου διάβασε τη γνωστή δήλωση που έκανε προεκλογικά ο πρόεδρος Oμπάμα για την Kύπρο, στην οποία αναφερόταν στην κατοχή του νησιού από τα τουρκικά στρατεύματα και στο τραγικό γεγονός του διαχωρισμού, και του ζήτησε να τοποθετηθεί.
«Κατοχή» και «παρουσία»
H απάντηση του κ. Γκόρντον απέδειξε ότι όχι μόνο δεν είχε μελετήσει τις θέσεις του προέδρου τον οποίο ορκίστηκε να υπηρετήσει, αλλά διαφωνούσε με αυτές, με τρόπο απαράδεκτο και προσβλητικό.
«H τουρκική παρουσία στο βόρειο τμήμα της Kύπρου», είπε ο κ. Γκόρντον, «δεν είναι αποδεκτή από την κυβέρνηση της Kύπρου και είναι θέμα των διαπραγματεύσεων τις οποίες υποστηρίζουμε».
O Δημοκρατικός γερουσιαστής επανήλθε ρωτώντας: «Aρα, δεν την θεωρείτε κατοχή». Kαι ήταν στο σημείο αυτό που ο κ. Γκόρντον αποκαλύφθηκε: «Yπάρχουν -ισχυρίστηκε- κάποιοι ειδικοί αλλά και η κυβέρνηση της Kύπρου που την θεωρούν κατοχή».
Oταν ο κ. Mενέντεζ τον πληροφόρησε πως η δήλωση που του διάβασε έγινε από τον πρόεδρο Oμπάμα, ο κ. Γκόρντον έχασε το χρώμα του για να γίνει στη συνέχεια ερειστικός και να μην κρύψει την απαράδεκτη υποστήριξή του στο αντιδημοκρατικό και φιλοτουρκικό σχέδιο Aνάν. «Δεν είναι μόνο θέση (του κ. Oμπάμα), είναι και η δική μου και πολλών άλλων», ότι πρόκειται για κατοχή, υπογράμμισε ο Δημοκρατικός γερουσιαστής πριν αποχωρήσει.

Read more...

Η Τουρκία, ο ισλαμικός κόσμος και το ένταλμα σύλληψης κατά του Αλ Μπασίρ


Η επιθυμία της Τουρκίας να αναπτύξει στενότερους δεσμούς με τον ισλαμικό κόσμο δεν είναι πρόσφατη. Κορυφώθηκε, όμως, πριν από λίγο καιρό, με τη σαφή τοποθέτηση της κυβέρνησης ΑΚΡ υπέρ των Παλαιστινίων, ιδιαιτέρως της Χαμάς, στη Γάζα.
Η πολιτική προσέγγισης με τον ισλαμικό κόσμο που ακολουθεί η Άγκυρα, επιβεβαιώνεται και με τη στάση της στο θέμα που προέκυψε με το ένταλμα σύλληψης κατά του Προέδρου του Σουδάν, Ομάρ αλ Μπασίρ, που εκδόθηκε από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) στις αρχές του μήνα.

Παρά την υποστήριξη που παρείχε η Ουάσινγκτον, το Παρίσι και το Λονδίνο στο ΔΠΔ για τη σύλληψη του προέδρου του Σουδάν, Αλ Μπασίρ, ο οποίος κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στο Νταρφούρ, η Τουρκία συντάχθηκε με τις ισλαμικές χώρες, τη Ρωσία και κυρίως την Κίνα. Συγκεκριμένα, ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Αλί Μπαμπατζάν, λίγο πριν από την επίσκεψη της Χίλαρι Κλίντον στην Άγκυρα, δήλωνε τη δυσαρέσκεια της χώρας του για το εκδοθέν ένταλμα σύλληψης κατά του Αλ Μπασίρ και μελετούσε σχέδια υποστήριξής του. Το γεγονός αυτό όμως αναδεικνύει μια αντίθεση που κάνει να αναρωτιέται κανείς: Σε τι οφείλεται η αλλαγή στην τουρκική στάση, όπως εκφράστηκε αυτή στο Νταβός για την τύχη των αμάχων στη Γάζα, αναφορικά με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Η ισλαμική κυβέρνηση της Τουρκίας, στο πλαίσιο της αφρικανικής πολιτικής που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια, έχει αναπτύξει στενές σχέσεις με την ισλαμική ηγεσία του Σουδάν. Ο καταζητούμενος με ένταλμα σύλληψης Αλ Μπασίρ είχε πραγματοποιήσει μάλιστα επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα τον Ιανουάριο του 2008, ανταποδίδοντας εκείνο του τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν το 2005. Παρατηρήθηκε δε μια έντονη κινητικότητα ανάμεσα στις δύο χώρες στα μέσα Φεβρουαρίου, όταν ο σουδανός αντιπρόεδρος επισκέφτηκε την Άγκυρα για συνομιλίες. Οι επικριτές της τουρκικής στάσης αναφέρουν ότι πίσω από την πολιτική στήριξη που παρέχει ο Ερντογάν στον Αλ Μπασίρ κρύβονται συμβόλαια εκμετάλλευσης πετρελαϊκών πηγών στο νότιο Σουδάν. Ας σημειωθεί ότι το κυρίαρχο στοιχείο στην περιοχή αυτή είναι οι χριστιανοί και οι ανιμιστές μαύροι που ζητούν την αυτονομία τους από τον βορρά, και οι οποίοι έπεσαν θύματα των διωγμών και των επιθέσεων που εξαπέλυσαν οι αραβόφωνοι “σύμμαχοι” του Χαρτούμ.
Η στάση των Δυτικών πάντως δεν φαίνεται να είναι ικανή να αποτρέψει την Άγκυρα από το να ενισχύσει τουλάχιστον έμμεσα το Σουδάν στο πλαίσιο ορισμένων διεθνών οργανισμών, όπως ο Οργανισμός Ισλαμικής Διάσκεψης (ΟΙΔ). Αξίζει να ειπωθεί ότι η Ισλαμική Διάσκεψη κατέχει ξεχωριστό μέρος στην πολιτική της Τουρκίας στον ισλαμικό κόσμο. Υπενθυμίζουμε ότι η Άγκυρα έχει κατορθώσει να εκλέξει στη θέση του γενικού γραμματέα της Διάσκεψης τον υποψήφιό της, Εκμελεντίν Ιχσάνογλου, το 2004. Στη διάσκεψη οφείλεται κατά πολύ και η πρόσφατη εκλογή της Τουρκίας σε μη μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Παρότι, λοιπόν, δεν μπόρεσε η Άγκυρα να δραστηριοποιηθεί επαρκώς υπέρ του Σουδάν στο πλαίσιο του Συμβουλίου Ασφαλείας εξαιτίας των δυσμενών συσχετισμών, ο γενικός γραμματέας της Ισλαμικής Διάσκεψης επιδόθηκε σε σημαντική διπλωματική δράση στη Μέση Ανατολή. Στις συναντήσεις που είχε με ηγέτες του ισλαμικού και αραβικού κόσμου στην Τεχεράνη, το Κάιρο και αλλού δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο θέμα καταδικάζοντας τη “μεροληπτική” στάση της Δύσης και απορρίπτοντας το ένταλμα του ΔΠΔ! Επισκέφτηκε ακόμη αυτοπροσώπως τον σουδανό πρόεδρο στο Χαρτούμ για να του εκφράσει τα μηνύματα συμπαράστασης του ισλαμικού κόσμου!
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι το ισλαμικό στοιχείο, κατά κοινή ομολογία, καθορίζει σε σημαντικό βαθμό τις οικονομικές, πολιτικές και άλλες σχέσεις της Τουρκίας με τα έθνη ακόμη και της Αφρικής. Άλλωστε, αυτός είναι ο παράγοντας που κάνει την Άγκυρα, ενώ υπεραμύνεται τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Γάζα, να αδιαφορεί για την τύχη των χριστιανικών και άλλων πληθυσμών που δέχτηκαν επίθεση από τους μουσουλμάνους στο Νταρφούρ. Η διεθνής κοινότητα και κυρίως οι ΗΠΑ, που με την ενίσχυση που παρέχει στην Άγκυρα επικροτεί ουσιαστικά την τουρκική πολιτική αποστροφής των αρχών και αξιών του δυτικού κόσμου, οφείλει να την πείσει ότι είναι προς συμφέρον της να προσχωρήσει στη Σύμβαση της Ρώμης (ΔΠΔ). Κάτι τέτοιο θα αναγκάσει την Τουρκία να ακολουθήσει υπεύθυνες πολιτικές μπροστά στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και να αναθεωρήσει, ίσως κάποτε, την πολιτική άρνησης των εγκλημάτων που βαραίνουν την ίδια και την προκάτοχό της.
K. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Read more...

ΗΠΑ, Κύπρος και Χριστόφιας


Του Μάριου Ευρυβιάδη
Ορθά και ψύχραιμα τοποθετήθηκε ο Πρόεδρος Χριστόφιας όταν δήλωσε ότι δεν αγχώνεται κατά πόσον θα λάβει χώρα η συνάντηση του εγκάθετου της Άγκυρας στην Κύπρο Ταλαάτ με την Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, την έντιμη κα Κλίντον.
Γιατί δηλαδή να αγχωθεί ο Κύπριος Πρόεδρος; Μήπως δεν γνωρίζει μέσα στο πετσί του ποια είναι η αμερικάνικη πολιτική ενάντια στη χώρα του; Τώρα θα την μάθει με τον Ομπάμα και την Κλίντον;
Μήπως δε βίωσε, για να μην πάω πιο πίσω, το τι έλαβε χώρα πριν την 24η Απριλίου και μετά, όταν ακόμη και οι κλητήρες της Αμερικάνικης Πρεσβείας έτρεχαν να βρουν Τουρκοκύπριους και ανατολίτες κουβαλητούς για να τους συγχαρούν και να τους ανταμείψουν για το “ναι” τους στο δημοψήφισμα;

Μήπως ο τότε Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κόλιν Πάουελ, δεν κάλεσε τον Ταλαάτ στην Ουάσινγκτον για να του χαιδέψει τα αυτιά; Μήπως το κατ’ εξοχήν think tank της μεταψυχροπολεμικής ιδεολογίας του ευρωατλαντισμού, το German Marshall Fund of the United States (που συνχρηματοδοτείται και από το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών αλλά και από το Niarchos Foundation), που εδρεύει στην Ουάσινγκτον, δεν οργάνωσε μαζί με τα Υπουργεία Εξωτερικών ΗΠΑ και Τουρκίας επίσκεψη μέσω Τουρκίας μελών του Αμερικανικού Κονγκρέσου; Λέτε να έχει ξεχάσει ο κ.Χριστόφιας ότι αξιωματούχοι της Αμερικάνικης πρεσβείας στην Άγκυρα συνόδευσαν την αντιπροσωπεία στην κατεχόμενη Κύπρο, παραβιάζοντας έτσι ανοιχτά και κραυγαλέα την κυπριακή νομοθεσία;
Τέλος και για να μην υπεισέλθω σε ευαίσθητα ζητήματα ασφάλειας και άμυνας και στις μαύρες δραστηριότητες των Αμερικανών που έχουν κάνει σουρωτήρι την κυριαρχία του κυπριακού κράτους, μήπως δεν γνωρίζει ο κ.Χριστόφιας για τις ανεξέλεγκτες πλέον δραστηριότητες του προγράμματος Fulbright μέσα στο κράτος που το φιλοξενει; Το άλλοτε πολύ πετυχημένο αυτό αμερικάνικο πρόγραμμα έχει αφήσει πίσω την ακαδημαϊκή του φερεγγυότητα και, αντίθετα με το πνεύμα του αείμνηστου εμπνευστή και ιδρυτή του, του εκλιπόντος Γερουσιαστή Fulbright, λειτουργεί ως ακόμη ένα εργαλείο πιέσεων και υπονόμευσης του κυπριακού κράτους.
Ακριβώς επειδή γνωρίζει πολύ καλά τα κίνητρα και τους στόχους των Αμερικανών στην Κύπρο, ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν αγχώνεται. Και έτσι δεν πρέπει να αγχώνεται ο Υπουργός Εξωτερικών Μάρκος Κυπριανού ώστε να τρέχει για μια συνάντηση με την κα Κλίντον, πρωτού αυτή συναντηθεί με τον Ταλαάτ. Ως προς τι μια τέτοια συνάντηση που θα είναι ολιγόλεπτη και κατά τη διάρκεια της οποίας η έντιμη Υπουργός δε θα ξέρει καλά καλά ποιός ο συνομιλητής της; Απλά και μόνο για να λέει η Λευκωσία ότι τηρήθηκε το πρωτόκολλο; Ποιό πρωτόκολλο; Δεν γνωρίζει ο Κύπριος Υπουργός και το επιτελείο του ότι το πρωτόκολλο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αμερικάνοι, Εγγλέζοι και ορισμένοι άλλοι εκπρόσωποι Δυτικών Πρεσβειών στη Λευκωσία το γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια;
Στο ζήτημα της Κύπρου, Αμερικάνοι και Εγγλέζοι έχουν κάνει προ πολλού τις επιλογές τους. Θέλουν μαζί με τους Τούρκους και για λογαριασμό τους ένα πολιτικά ευνουχισμένο διεθνές μόρφωμα στην Κύπρο, του οποίου οι κρατικές δομές να διέπονται από ανελεύθερες και ρατσιστικές διατάξεις. Όλες οι δραστηριότητες των Αμερικανών- Εγγλέζων στην Κύπρο σ’ αυτό αποσκοπούν και σε τίποτα άλλο.
Όπως στο Μεσανατολικό η Ουάσινγκτον έχει δώσει βέτο στο Ισραήλ, έτσι και στο κυπριακό έχει δώσει βέτο η Άγκυρα. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ αυτόνομο Παλαιστινιακό κράτος, παρά μόνο ένα κράτος- μαϊμού εάν και ποτέ ένα τέτοιο ιδρυθεί. Η μεγάλη διαφορά μεταξύ Παλαιστίνης και Κύπρου είναι ότι στην Κύπρο υπάρχει κράτος.
Στο μείζον ζήτημα του κυπριακού και της εξωτερικής πολιτικής του κράτους, ο Πρόεδρος Χριστόφιας ενδέχεται στην παρούσα συγκυρία να μην μπορεί να κατορθώσει μεγάλα και ουσιαστικά πράγματα. Αλλά πρέπει να διαφυλάξει την αυτονομία και υπόσταση του κράτους και του λαού που τον τίμησε με την ψήφο του. Όπως συμβουλεύει και ο μεγάλος αλεξανδρινός ποιητής, μπορεί τη ζωή μας να μη τη διαμορφώνουμε όπως θέλουμε, αλλά τουλάχιστον δεν πρέπει να την εξευτελίζουμε.

Read more...

Tουρκία: Εκλογές 2009 και συμπεράσματα


Το ΑΚP του Ερντογάν ανεδείχθη ο μεγάλος χαμένος των χθεσινών Τοπικών εκλογών στη γείτονα Τουρκία. Συγκριτικά (βλέπε πίνακα) με το 2007 (βουλευτικές εκλογές) το ΑΚP έχασε 7,6 ποσοστιαίες μονάδες οι οποίες κατανεμήθηκαν στο CHP (2,3), στο SP(2,9) και στο ΜΗP(1,8). Το DTP διατήρησε τις δυνάμεις του (5,4) αλλά και λόγω νέων εγγραφών στους εκλογικούς καταλόγους κατάφερε να «κρατήσει» δήμους-προπύργια (Ντιγιαρμπακίρ) αλλά και να κερδίσει δήμους (Βαν, Σιιρτ) ελεγχόμενους από το ΑKP το 2004.

Συμπεράσματα:

- Τα συνολικά αποτελέσματα κρίνονται «υγιή» καθώς το κυβερνών κόμμα χρεώθηκε τη φθορά εξουσίας (2002-2009) αλλά και την αύξηση της ανεργίας και πτώσης των εξαγωγών. Είναι πολιτικά σημαντικό ότι οι διαρροές του κατευθύνθηκαν σε αντι-κουρδικά κόμματα (CHP, MHP) και Ισλαμιστές και ότι διατήρησε τη δύναμη του στις Κουρδικές επαρχίες. Βέβαια τα αποτελέσματα του ΑΚP είναι απογοητευτικά για όσους ήλπιζαν ότι η λειτουργία του TRT-6 στα κουρδικά και η διανομή «ηλεκτρικών συσκευών» σε φτωχούς Κούρδους θα λειτουργούσε ως πόλος έλξης περισσότερων ψήφων.

- Καμία ηγεσία πολιτικού κόμματος δε πρόκειται να «αμφισβητηθεί» εκ των έσω λόγω των θετικών τους αποτελεσμάτων. Εν ολίγοις οδηγούμαστε στις εκλογές του 2012 (εκτός απρόοπτου-απαγόρευση DTP) με τα δεδομένα ηγετικά σχήματα.

- Η πτώση του ΑΚP δε μεταφράζεται ως μήνυμα της βάσης για εντατικοποίηση των ευρωπαϊκών μεταρρυθμίσεων. Οι ψήφοι διαρροής μεταφέρθηκαν σε αντι-ευρωπαικά κόμματα (SP, MHP, CHP). Πρόκειται κυρίως για ψήφο απογοήτευσης-διαμαρτυρίας για τη τρέχουσα οικονομική κρίση. Αναμένεται ο Ερντογάν να εμπλακεί και να εντείνει τη φιλο-αραβική του διπλωματία προκειμένου να αντλήσει αραβικά κεφάλαια που θα τονώσουν την οικονομία και θα προσφέρουν θέσεις εργασίας.

- Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η «παντοδυναμία» Ερντογάν είναι τρωτή και ότι μία πιθανή αλλαγή του εκλογικού νόμου στη Τουρκία (πλαφόν 10%) θα έφερνε το τέλος της μονοκομματικής διακυβέρνησης καθώς το SP και το DTP θα έμπαινε στο κοινοβούλιο.

-Με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα μία κοινή κάθοδος των ΜΗP-CHP (στις εκλογές του 2012) θα τους έφερνε στη πρώτη θέση (23,2+ 16,1 αντίστοιχα).

Read more...

Ας ετοιμαστούμε για σοβαρές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή


Χθες είχαμε εκλογές στην Τουρκία και το κόμμα των Κούρδων κέρδισε 8 νομούς, 50 επαρχίες και 58 δήμους.
Δηλαδή, το κόμμα του έγκλειστου "τρομοκράτη" Αμπντουλλάχ Οτζαλάν κέρδισε κατά κράτος το τουρκικό κράτος.
Η εξέλιξη αυτή, σε συνδυασμό με την επίσκεψη Ομπάμα στην Τουρκία, θα καθορίσει την πορεία των πραγμάτων στην ευρύτερη περιοχή, σε μια περιοχή που, σημειωτέον, συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάδα.
Αυτή τη νέα περίοδο, αυτό που αποκαλείται Τουρκία θα υποχρεωθεί να αλλάξει.

Αυτή τη νέα περίοδο, χρόνο με το χρόνο, η εθνική ομάδα και η ιδεολογία που θα χάνει έδαφος, θα είναι οι Τούρκοι και ο τουρκισμός.
Αυτή τη νέα περίοδο, χρόνο με το χρόνο, η εθνική ομάδα που θα κερδίζει έδαφος και θα αναλάβει σταδιακά πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή, θα είναι οι Κούρδοι. Οι Κούρδοι που πούλησαν στην πρώτη απότομη στροφή Έλληνες πολιτικοί χαμηλού ηθικού και πολιτικού αναστήματος, πολιτικοί που έπασχαν από γεωπολιτκή μυωπία και είχαν μειωμένες πολιτικές και εθνικές αντιστάσεις και αντακλαστικά.
Αυτή τη νέα περίοδο, η Ελλάδα θα πρέπει να αποφασίσει με ποιούς θα πάει και ποιούς θ' αφήσει.
Αυτή τη νέα περίοδο, οι Έλληνες θα πρέπει να αποφασίσουμε ποιοί είναι οι εχθροί και ποιοί οι φίλοι μας και να πράξουμε αναλόγως.
Ελπίζουμε, πάντως, η ηγεσία του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών, η κ. Μπακογιάννη, η οποία (λίγες βδομάδες μετά την αποπομπή στελέχους του πολιτικού της γραφείου για ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ ΕΜΠΛΟΚΗ στο σκάνδαλο SIEMENS, όπως αποδεδειγμένη είναι και η εμπλοκή του αδελφού της, Κυριάκου) δεν παρέλειψε να στείλει συλληπητήριο τηλεγράφημα στον Τούρκο ομόλογό της, μια άθλια, επαίσχυντη και εθνικά επιζήμια πράξη, όταν σκοτώθηκαν κάποιοι Τούρκοι στραιτώτες σε μάχες με αντάρτες του εθνικοαπελευθερωτικού στρατού των Κούρδων, μετά τις πρόσφατες "επιτυχίες" στα θέματα της βίζας, της ακύρωσης της επίσκεψης το Ομπάμα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, της νομιμοποίησης της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο και της συνεχιζόμενης ανοχής της άθλιας πολιτκής της Τουρκίας στο Αιγαίο, να μην προσθέσει άλλη μια "επιτυχία" στην αλυσίδα της ένδοξης πορείας της προς εκεί που έχει βάλλει στόχο, στέλνοντας άλλο ένα τηλεγράφημα στον Τούρκο ομόλογό της για την απώλεια των 8 νομών, 50 επαρχιών και 58 δήμων από τους Κούρδους τρομοκράτες!!!

Read more...

Ο πενηντάρης... νεολαίος του τουρκικού προξενείου


Ο Σελήμ είναι ο πρώτος που υποδέχεται τους Τούρκους που πάνε στην Κομοτηνή. Στη φωτό με τον Μπαμπατζάν.

Κάποιοι στη μειονότητα στη Θράκη μπορεί να μην έχουν ανακαλύψει το ελιξίριο της νεότητας, όμως αν και πλησιάζουν τα πενήντα δηλώνουν νεολαίοι και ως τέτοιοι κατέχουν τα αξιώματα (πρόεδρος και μέλη του Δ.Σ.) στην αυτοαποκαλούμενη «Ένωση Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής».
Η περίπτωσή τους θα μπορούσε ίσως να μείνει στο πλαίσιο κάποιων γραφικών, που ίσως θέλουν να παριστάνουν τους νεολαίους κοντά στα...ήντα, αν ο ρόλος αυτής της Ένωσης δεν ήταν καθοριστικός στις εξελίξεις στον χώρο της μειονότητας και τα παιχνίδια που παίζονται και δεν αποτελούσε το επίκεντρο μιας προπαγάνδας που καθοδηγείται από την Άγκυρα.

Ο «εκλεκτός»

Ο μεσήλικας πρόεδρός της Αντνάν Σελήμ, με προχωρημένη φαλάκρα και γκρίζα μαλλιά, που διατηρεί ένα κατάστημα με κυνηγετικά όπλα στην Κομοτηνή, αν και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Άγκυρα, κατέχει τη θέση αυτήν εδώ και πολλά χρόνια και είναι συγχρόνως ο γραμματέας της λεγόμενης «Ανώτατης Συμβουλευτικής Επιτροπής της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης» και από τους πλέον «εκλεκτούς» του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή.
Στα γραφεία-εντευκτήριο της Ένωσης στο κέντρο της Κομοτηνής πραγματοποιεί τις συνεδριάσεις της η Συμβουλευτική Επιτροπή, και εδώ τον Δεκέμβριο του 2007 ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αλί Μπαμπατζάν συναντήθηκε με τα μέλη της κι άλλους παράγοντες της μειονότητας με κλειστές τις πόρτες.
Εδώ σχεδίαζαν οι παράγοντες της μειονότητας να οδηγήσουν και τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Νταγίπ Ρετζέπ Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στην Κομοτηνή τον Μάιο του 2004. Όμως επικράτησαν πιο σώφρονες σκέψεις και ο Τούρκος πρωθυπουργός πέρασε μόνο έξω από τα γραφεία της λεγόμενης «Ένωσης Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής». Η τελευταία δεν έχει νομική υπόσταση εδώ και 27 χρόνια, μετά την απόφαση των ελληνικών δικαστηρίων που έκριναν μη σύννομη τη λειτουργία της με την ονομασία «τουρκική».
Ολες οι αντιπροσωπείες με τους Τούρκους αξιωματούχους με πρώτους τους υπουργούς, βουλευτές κ.λπ. που φτάνουν στη Θράκη καταλήγουν εδώ, ενώ εκτός από την Ανώτατη Συμβουλευτική συνεδριάζουν εδώ κι άλλες «οργανώσεις», «κέντρα έρευνας» κ.λπ.
Σήμερα το μεσημέρι τα μέλη της Ένωσης θα εκλέξουν το νέο Δ.Σ. και οι πληροφορίες φέρουν τον Αντνάν Σελήμ να παραμένει στη θέση που κατέχει. Και βέβαια η παραμονή του στη θέση αυτή επί τόσα χρόνια και σ' αυτή την ηλικία, όπως και άλλων μελών στο Δ.Σ., εξυπηρετεί προφανείς σκοπιμότητες που η απόληξή τους φτάνει στο τουρκικό προξενείο.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΕΛΙΔΗΣ, ΕΤΗΝΟΣ

Read more...

Ο Ομπάμα σε ρότα Τουρκική


Οι ομογενείς έθεσαν στους Ομπάμα και Μπάιντεν Κυπριακό, Σκοπιανό και επίσκεψη του προέδρου στο Φανάρι, οι απαντήσεις... ιδιωτικά ήταν ενθαρρυντικές αλλά δημοσίως δεν δεσμεύτηκαν για τίποτε.
Τετάρτη 25 Μαρτίου, 4 το απόγευμα (ώρα Ουάσιγκτον): Στην αίθουσα τελετών του Λευκού Οίκου η ατμόσφαιρα ήταν χαρμόσυνη. Περίπου 200 Ελληνοαμερικανοί, ανάμεσά τους και μερικοί επισκέπτες από την Ελλάδα, απολάμβαναν τα ελληνικάμεζεδάκια που ετοίμασε ο σεφ Μάικλ Ψιλάκης του εστιατορίου Anthos. Η ορχήστρα των πεζοναυτών έπαιζε απαλή μουσική. Ολα έμοιαζαν όμορφα, ωραία και... ελληνικά.

Ομως, στο γραφείο του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Την ίδια στιγμή που οι Ελληνοαμερικανοί γιόρταζαν την Επανάσταση του 1821 λίγα μέτρα μακριά από το γραφείο του, ο Αμερικανός ηγέτης ενημέρωνε τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο και τον π. Αλέξανδρο Καρλούτσο, που τον συνόδευε, πως θα συναντηθεί μεν με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, στην Κωνσταντινούπολη, αλλά η συνάντηση δεν θα γινόταν στο Φανάρι.
Ο Αρχιεπίσκοπος, ένας σοβαρός και πολύ ευγενικός ιεράρχης, δεν έχασε την ψυχραιμία του. Διαφώνησε και εξέφρασε την ελπίδα να αλλάξει η απόφαση. Ταυτόχρονα, του παρέδωσε έναν φάκελο, που περιείχε προσωπική επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχη στον κ. Ομπάμα, και πρόσκληση στον πρόεδρο και την Πρώτη Κυρία να τους φιλοξενήσει.
Οταν τελείωσαν οι ομιλίες, και ο πρόεδρος με τον αντιπρόεδρο Τζόζεφ Μπάιντεν, αναμείχθηκαν με τους προσκεκλημένους, άκουσαν επίμονες συμβουλές για την ανάγκη να πραγματοποιηθεί η επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, για τη διευθέτηση του Κυπριακού και την επίλυση του θέματος της ονομασίας των Σκοπίων. Οι απαντήσεις που έδωσαν ιδιωτικά, ήταν ενθαρρυντικές, αλλά θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως από τη στιγμή που απέφυγαν κάθε δημόσια αναφορά στα θέματα που ενδιαφέρουν τους Ελληνες, τα λεγόμενά τους είναι άνευ ουσίας.

«Τσάβες ο Χριστόφιας»
Από την ημέρα ανάληψης της εξουσίας από τους Δημοκρατικούς, η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν δεχθεί ισχυρά «χαστούκια» σε πολιτικό επίπεδο. Η κατάσταση των σχέσεων δεν είναι καλή. Από τη μία, στα τηλεγραφήματα τονίζεται η «πολιτική αστάθεια» που σαρώνει την Ελλάδα, και από την άλλη, η αμερικανική πρεσβεία της Λευκωσίας χαρακτηρίζει τον πρόεδρο της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια «Τσάβες της Μεσογείου».
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, πως το πραξικόπημα και η εισβολή του 1974, ακολούθησαν αναφορές πως ο Χένρι Κίσιγκερ θεωρούσε τον Μακάριο «κόκκινο παπά» και «Κάστρο της Μεσογείου».
Και ενώ οι σχέσεις με την Αθήνα και τη Λευκωσία δεν είναι καλές ο Λευκός Οίκος αποφάσισε να ξεχάσει τα μύρια ανομήματα της Αγκυρας εναντίον πολλών χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας της Αμερικής και να αναπτύξει στρατηγικές σχέσεις με την Αγκυρα, αγνοώντας πως η ανάδειξη της Τουρκίας σε χωροφύλακα των ΗΠΑ θα επηρεάσει και θα θέσει σε κίνδυνο την ειρήνη στην περιοχή.
Η επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου στον Λευκό Οίκο, συνάντησε πολλά εμπόδια μέχρι να πραγματοποιηθεί. Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου είχε ζητήσει, όπως συμβαίνει πάντα, να πληροφορηθεί το περιεχόμενο της ομιλίας του κ. Δημητρίου. Στόχος ήταν να αποφευχθούν τα πολιτικά μηνύματα.
Οταν έφτασε το κείμενο, η κ. Σούζαν Ράνταλ, που έχει την ευθύνη των θεμάτων της Νότιας Ευρώπης, προσπάθησε να αφαιρέσει την αναφορά στα Σκόπια και την Κύπρο. Η επέμβασή της απορρίφθηκε. Ομως, και αυτή και άλλοι αξιωματούχοι, κατάφεραν και γελοιοποίησαν την αναφορά του Αρχιεπισκόπου στον Μέγα Αλέξανδρο...
Εγιναν και άλλες παρεμβάσεις από τον Λευκό Οίκο, ιδιαίτερα στον κατάλογο των προσκεκλημένων, που άλλαξε αρκετές φορές, με αποτέλεσμα να διαμαρτυρηθεί δημόσια η ΑΧΕΠΑ.
Μετά την αποχώρηση του προέδρου και του αντιπροέδρου από την αίθουσα τελετών, άρχισαν να φεύγουν και οι Ελληνοαμερικανοί προσκεκλημένοι... Αυτοί που γνώριζαν το παρασκήνιο και τα παιχνίδια που παίχθηκαν, αναχώρησαν πικραμένοι για το γεγονός ότι τα συμφέροντα της υπερδύναμης καταστρέφουν φιλίες και συνεργασίες δεκαετιών. Δυστυχώς, στον Λευκό Οίκο, ο εκάστοτε ένοικος ξεχνά υποσχέσεις και θέσεις...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΜΠΟΥΣ
Ενας εκ των Ελληνοαμερικανών, που είχε τη δυνατότητα «να πει δυο σοβαρές κουβέντες» με τον πρόεδρο, έθεσε δυναμικά το θέμα της «κατασκευής» πολιτικής από τα απομεινάρια του Ντικ Τσέινι και του Τζορτζ Μπους. Ο πρόεδρος φέρεται να «κατέγραψε» την καταγγελία, που αφορά κυρίως τον (ακόμα) υφυπουργό Εξωτερικών, Ντάνιελ Φριντ, και μερικούς διπλωμάτες στην πρεσβεία της Λευκωσίας, οι οποίοι είχαν αναμειχθεί ενεργά στις προσπάθειες επιβολής του αντιδημοκρατικού σχεδίου Ανάν.

ΕΜΑΝΟΥΕΛ ΡΕΜ
Ο προσωπάρχης που έκοψε την επίσκεψη στο Πατριαρχείο και τον Γιαννούλια
Οταν κυκλοφόρησε το νέο της μή επίσκεψης Ομπάμα στο Φανάρι, όσοι γνώριζαν τα παρασκήνια σκέφθηκαν ένα όνομα: Εμάνουελ Ισραελ Ρεμ. Πρόκειται για τον προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, τον πλέον ισχυρό άνδρα μετά τον πρόεδρο.
Οι πληροφορίες που είχαν διαρρεύσει πριν από δύο εβδομάδες ανέφεραν πως ο κ. Ρεμ δεν συμφωνούσε με την προεδρική επίσκεψη στο Φανάρι, ενώ φέρεται να προωθεί ανάπτυξη των σχέσεων με τον νέο Πατριάρχη της Μόσχας, ως μία προσφορά και εξυπηρέτηση προς τη ρωσική ηγεσία.
Αλλά, δεν ήταν μόνο αυτό το δυσάρεστο γεγονός που ανησύχησε τότε τους ομογενείς. Είχε γίνει επίσης γνωστό πως ο προσωπάρχης του Λευκού Οίκου αντιτίθεται και στην υποψηφιότητα του Αλέξη Γιαννούλια για τη θέση γερουσιαστή, που χήρευσε μετά την εκλογή του κ. Ομπάμα στη Γερουσία.
Ο πρόεδρος, που δεν επιθυμεί να αναμειχθεί στα της γερουσιαστικής εκλογής, έχει εμμέσως υποστηρίξει τον Αλέξη Γιαννούλια και φέρεται να επιθυμεί την εκλογή του.

ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΦΡΙΝΤ
Ο Μενέντεζ πάγωσε την υποψηφιότητα του Γκόρντον...
Ο Ρόμπερτ Μενέντεζ (Δημοκρατικός γερουσιαστής από το Νιου Τζέρσεϊ) ως μέλος της αρμόδιας επιτροπής άσκησε το δικαίωμα που του δίνει ο νόμος και «πάγωσε» για τρεις εβδομάδες την υποψηφιότητα του Φίλιπ Γκόρντον, ο οποίος διορίστηκε στη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών, για να αντικαταστήσει τον Ντάνιελ Φριντ.
Ο Αμερικανός πολιτικός ζήτησε να πληροφορηθεί εάν ο κ. Γκόρντον, συμφωνεί με τη θέση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, ότι η Τουρκία κατέχει έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επίσης, ζήτησε να πληροφορηθεί εάν ως αναλυτής του Brookings, ο ίδιος ή το Ινστιτούτο, έλαβαν οικονομική ενίσχυση από χώρες, με τις οποίες θα ασχολείται ως υφ. Εξωτερικών.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η τουρκική κυβέρνηση έχει προσφέρει χρήματα στο Ινστιτούτο και έχει χρηματοδοτήσει έρευνες και άρθρα φιλικά προς την Αγκυρα. Ο κ. Γκόρντον είναι γνωστός για τις εχθρικές θέσεις του προς Αθήνα και Λευκωσία και έχει εκφραστεί υπέρ του σχεδίου Ανάν.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, ΕΤΗΝΟΣ

Read more...

Συνήγορος της Τουρκίας στη Θράκη ανέλαβε η Χίλαρι


Ανησυχητικά είναι τα μηνύματα που στέλνει προς τη χώρα μας η νέα ηγεσία των ΗΠΑ, διαψεύδοντας εν μέρει τις αρχικές προσδοκίες.

Σε συνάντηση που είχε με ομογενείς δήλωσε ότι η Χάλκη θα επαναλειτουργήσει αν δοθούν... ανταλλάγματα στη μουσουλμανική μειονότητα
Μείζον θέμα στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και σοβαρότατα ερωτήματα για τις πραγματικές προθέσεις της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής έναντι της Ελλάδας, προκαλεί η νέα δυσάρεστη έκπληξη που επιφύλαξε η Χ. Κλίντον αναλαμβάνοντας ρόλο συνηγόρου της Τουρκίας στη Θράκη.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στη συνάντηση που είχε την περασμένη Δευτέρα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ η κ. Κλίντον με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ.κ. Δημήτριο και τρεις επιφανείς Ελληνοαμερικανούς, έσπευσε να συνδέσει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης με την τουρκική απαίτηση για αντίστοιχα ανταλλάγματα υπό μορφή αμοιβαιότητας στη Θράκη.
Ετσι, ενώ η Αθήνα σύμφωνα με δηλώσεις και της κ. Μπακογιάννη ανέμενε ότι η Αμερικανίδα υπουργός θα μετέφερε τις ελληνικές θέσεις για την ένταση στο Αιγαίο προς την τουρκική πλευρά, φαίνεται ότι συνέβη το αντίστροφο, με την κ. Κλίντον να προωθεί τις ανιστόρητες τουρκικές απαιτήσεις για τη Θράκη.
Η εξέλιξη αυτή όμως θέτει υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία και σοβαρότητα με την οποία το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών προβάλλει τις ελληνικές θέσεις στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, πολύ περισσότερο όταν είναι πρόσφατη η συνάντηση της κ. Μπακογιάννη με την Αμερικανίδα ομόλογό της.
Στη συνάντηση της Δευτέρας παρουσία των ομογενών Μανάτου, Κατσιματίδη, του πατέρα Αλέξανδρου Καρλούτσου αλλά και του υφυπουργού Εξωτερικών Μ. Μπράιζα, ο αρχιεπίσκοπος έθεσε το θέμα της Χάλκης επισημαίνοντας ότι παρά την ιδιαίτερα θετική υποστήριξη των ΗΠΑ αλλά και της ίδιας της κ. Κλίντον δεν έχει υπάρξει καμία πρόοδος όλα αυτά τα χρόνια και ότι η επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου στην Τουρκία (σ.σ.: ακόμη δεν είχε γίνει γνωστή η ματαίωση της επίσκεψής του στο Φανάρι) συνιστά μια ευκαιρία για να τεθεί εκ νέου το θέμα.

Οι συστάσεις
Προς έκπληξη όλων η κ. Κλίντον παρενέβη δύο φορές υποστηρίζοντας, ουσιαστικά, ότι για να γίνουν βήματα στη Χάλκη πρέπει να υπάρξουν αντίστοιχα βήματα στη Θράκη. Οταν μάλιστα ο κ.κ. Δημήτριος εξήγησε ότι αυτό δεν είναι ακριβές, η κ. Κλίντον επέμεινε και καλά «διαβασμένη» ανέφερε συγκεκριμένα εκπαιδευτικά και θρησκευτικά ζητήματα στα οποία θα μπορούσε να κάνει κινήσεις η Ελλάδα στη Θράκη!
Η σπουδή αυτή δεν ανακόπηκε ούτε όταν οι κ. Μανάτος και Καρλούτσος παρατήρησαν ότι έχουν γίνει πολλά βήματα εκ μέρους της Ελλάδας, κάτι που επιβεβαίωσε και ο κ. Μπράιζα, παραδεχόμενος ότι «η Ελλάδα έχει κάνει βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση...».
Σύμφωνα με πληροφορίες, η τουρκική πλευρά επιμένει ότι για να επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης (η οποία δεν μπορεί να θεωρηθεί φυσικά... μειονοτικό σχολείο) θα πρέπει η Ελλάδα να δεχθεί αύξηση των μειονοτικών σχολείων της Θράκης (σ.σ.: τα οποία απλώς οδηγούν στην περαιτέρω γκετοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας), αύξηση του αριθμού των Τούρκων εκπαιδευτικών που διδάσκουν στα μειονοτικά σχολεία, ενώ συνδέει και το σύστημα ανάδειξης νέων ιερωμένων στη δομή του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την ικανοποίηση της διεκδίκησής της για εκλογή των μουφτήδων σε Ξάνθη και Κομοτηνή.
Η Τουρκία, έχοντας παραβιάσει κατάφωρα και επί δεκαετίες το συμβατικό πλαίσιο της Λοζάνης και σε μια προσπάθεια να οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη ασφυξία το Πατριαρχείο, αμφισβητεί τον οικουμενικό χαρακτήρα του και μειώνει τον Οικουμενικό Πατριάρχη σε ρόλο θρησκευτικού λειτουργού της συρρικνωμένης, για τους γνωστούς λόγους, ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης, εμφανίζοντάς τον ως «ομόλογο» των μουφτήδων στη Θράκη.

Η μακρόχρονη περιπέτεια της Χάλκης
Το ζήτημα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, έχουν ζητήσει σχεδόν όλοι οι Αμερικανοί πρόεδροι τα τελευταία είκοσι χρόνια χωρίς να υπάρξει αποτέλεσμα.
Την υπόσχεση για την επαναλειτουργία της Σχολής είχε δώσει στον κ. Καραμανλή
ο ίδιος ο Τ. Ερντογάν στην πρώτη επίσκεψή του στην Αθήνα, τον Μάιο του 2004, όταν μέσα στο κλίμα «ευφορίας» που επικρατούσε, η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να «ευλογήσει» την περιοδεία του Τούρκου πρωθυπουργού στη Θράκη, όπου και επισήμως για πρώτη φορά δημιουργήθηκε νομιμοποιητική βάση για την έγερση μειονοτικού ζητήματος στις διμερείς σχέσεις.
Εκτοτε το θέμα της Χάλκης επανέρχεται στην επικαιρότητα ως κίνηση καλής θέλησης
της Τουρκίας προς την Ελλάδα, μέχρις ότου αποσπάσει αυτό που ζητά η Αγκυρα και κατόπιν παραπέμπεται και πάλι στις ελληνικές καλένδες (σ.σ.: Η υποτιθέμενη επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής είχε προβληθεί και πάλι τις παραμονές της επίσκεψης του κ. Καραμανλή στην Αγκυρα, κατά τη διάρκεια της οποίας ο κ. Ερντογάν έθεσε δημοσίως, χωρίς να λάβει απάντηση, μειονοτικό ζήτημα...).

Η ΛΥΣΗ
Πώς μπορεί ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος να βάλει... τάξη
Επί σειρά ετών η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης προβάλλεται ως το ιδεατό... αντάλλαγμα και η απαραίτητη ανταποδοτική κίνηση καλής θέλησης εκ μέρους της Αγκυρας για την έμπρακτη (και «εν τη παλάμη») στήριξη που προσφέρει η Ελλάδα στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας και στην αποδοχή του τουρκικού ενδιαφέροντος για τη Θράκη.

Κινήσεις
Η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης δεν μπορεί, όμως, πλέον να αποτελεί το «βαρίδι» στην ελληνική εξωτερική πολιτική, η οποία έναντι της αναμενόμενης (εδώ και έτη) κίνησης καλής θέλησης καλείται να καταβάλει βαρύτατα ανταλλάγματα και μάλιστα άμεσα.
Ιστορικές ευθύνες όμως επιμερίζονται και στον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, καθώς θα πρέπει να ανταποκριθεί στη δυνατότητα που υπάρχει για επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, υπό μορφή σεμιναρίου όπου ο ίδιος θα απονέμει πιστοποιητικό αποφοίτησης χωρίς την εμπλοκή του τουρκικού κράτους.
Εάν ο Οικουμενικός Πατριάρχης τολμήσει, τότε θα είναι το τουρκικό κράτος το οποίο θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας για την παραβίαση στοιχειωδών προσωπικών και ατομικών δικαιωμάτων.
Ν. ΜΕΛΕΤΗ - Μ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Read more...

Πτώση Ερντογιάν στις εκλογές


«Πύρρειος νίκη» για το κόμμα του Ερντογάν στις τουρκικές εκλογές
Τα αποτελέσματα δείχνουν πτώση της δύναμής του.
Με καταμετρημένες τις ψήφους στο 17,18% των καλπών που αντιστοιχεί περίπου στο 11,5% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, προηγείται στις εκλογές στην Τουρκία το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης με 40,50%, κάτι που δείχνει πτώση της δύναμής του σε σχέση με το 46,58% των βουλευτικών εκλογών του 2007.

Συγκεκριμένα τα ποσοστά που συγκεντρώνουν τα κόμματα και τα ποσοστά τους στις εκλογές του 2007 έχουν ως εξής:

- Κόμμα Δικαιοσύνης Ανάπτυξης 40,50 - 46,58

- Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα 17,38% - 20,88

- Κόμμα Εθνικιστικής Κίνησης 15,16% -14,27

- Κόμμα Δημοκρατικής Τουρκίας (κούρδοι) 8,25% (είχε λάβει μέρος με ανεξάρτητους. Το σύνολο των ανεξάρτητων: 5,24%)

- Κόμμα Ευτυχίας (ισλαμιστικό) 6,05% -2,34

- Δημοκρατικό Κόμμα 4,55% -5,34

- Κόμμα Μεγάλης Τουρκίας 2,76% (Το κόμμα του ακροδεξιού ηγέτη Μουχσίν Γιαζιτζίογλου που σκοτώθηκε πριν από μερικές μέρες κατά την πτώση του ελικοπτέρου)

- Κόμμα Δημοκρατικής Αρισεράς 2,43% (Το 2007 είχε πάρει μέρος με τους καταλόγους του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος).

Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα δείχνουν ότι το κυβερνών κόμμα μείωσε τη δύναμή του με τρόπο που ο ίδιος ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, είχε δηλώσει ότι θα είναι αποτυχία. Ο Ερντογάν έκανε λόγο για αποτυχία αν το κόμμα του συγκεντρώσει ποσοστό μικρότερο από το 46,58% των εκλογών του 2007.

Ωστόσο η απώλεια αυτή του κυβερνώντος κόμματος φαίνεται ότι οδηγεί στην αύξηση της δύναμης του άλλου και μικρότερου φιλοϊσλαμικού Κόμματος Ευτυχίας.

Παρά το μεγάλο ποσοστό που δείχνει να εξασφαλίζει ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος στην Κωνσταντινούπολη, τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα δεν φαίνονται ικανοποιητικά και για το κόμμα αυτό. Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, υποψήφιος του κόμματος για το δήμο της Πόλης, συγκεντρώνει περίπου 40%, αλλά είναι προς το παρόν δεύτερος, αφού προηγείται με 42% ο υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AΠΕ

Read more...

ΑΙΜΑΤΗΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ


Το τουρκικό δίκτυο CNN-Turk μετέδωσε ότι ο μέχρι στιγμής απολογισμός από τις συγκρούσεις που ξέσπασαν σήμερα,ημέρα διεξαγωγής των δημοτικών εκλογών στην Τουρκία, είναι έξι νεκροί και περίπου εκατό τραυματίες.
Οι νεκροί έχουν αναφερθεί σε κάποια εκλογικά κέντρα. Δύο στην επαρχία Ντιγιάρμπακιρ και από ένας στις επαρχίες Σανλιούρφα, Βαν ,Καρς και Καισάρεια.
Με καταμετρημένες τις ψήφους στο 17,18% των καλπών που αντιστοιχεί περίπου στο 11,5% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, προηγείται στις εκλογές στην Τουρκία το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης με 40,50%, κάτι που δείχνει πτώση της δύναμής του σε σχέση με το 46,58% των βουλευτικών εκλογών του 2007.


Read more...

Ένα σενάριο επίθεσης της Τουρκίας σε Ελληνικό νησί



Αναδημοσιεύουμε με κάθε επιφύλαξη το κάτωθι άρθρο, που αναφέρεται σε μελλοντικό σενάριο ελληνοτουρκικής κρίσης.

Να υπενθυμίσουμε ότι κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί ουκ ολίγα άρθρα σχετικά με μελλοντικές απειλές ελληνοτουρκικών κρίσεων που βασίζονται σε "ασφαλείς πληροφορίες", συνεπώς δεν χρειάζεται να δημιουργηθεί αίσθημα ανησυχίας, φόβου και κινδυνολογία.

Ο λόγος που αναδημοσιεύουμε το συγκεκριμένο σενάριο είναι τα δεδομένα που χρησιμοποιεί, καθώς και οι εκτιμήσεις που εκπορεύονται περί της ελληνικής αντίδρασης και των επιλογών που θα έχει η χώρα μας, δεδομένα και συμπεράσματα που σίγουρα αξίζει τον κόπο να εξετάσουμε.


Με απόλυτη μυστικότητα τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας εξετάζουν -σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες- «θερμό» σενάριο για το Αιγαίο. Διπλωματικές και στρατιωτικές πηγές εκτιμούν ότι το επίκεντρο της δυνητικής επόμενης δόνησης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις θα είναι κατοικημένο νησί, από εκείνα τα οποία το τουρκικό κατεστημένο θεωρεί ως αδιευκρίνιστης κυριαρχίας με επιχείρημα ότι δεν κατονομάζονται ρητώς στις Συνθήκες της Λωζάννης (1923) και των Παρισίων (1947), όπως για παράδειγμα το Αγαθονήσι ή οι Αρκιοί.

Κατά τις ίδιες πηγές και με βάση συμπεράσματα συσκέψεων αρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων, η τουρκική ενέργεια (εάν υποτεθεί ότι υλοποιείται) είναι πιθανό να αποτελείται από τις εξής συνιστώσες:
1. Νυχτερινή απόβαση καταδρομέων και αστραπιαία εξουδετέρωση του ελληνικού φυλακίου, όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα.

2. Αμεση απομάκρυνση των κατοίκων και των αιχμαλώτων Ελλήνων στρατιωτών, με τις βάρκες και τα ψαροκάικα του νησιού, προς κάποιο γειτονικό νησί που κατονομάζεται στις Συνθήκες.
3. Εγκατάσταση ισχυρά οπλισμένης φρουράς στο νησί, ώστε να αποτραπεί η όποια δυνατότητα ταχείας ανακατάληψής του.
4. Ανακοίνωση στα Ηνωμένα Εθνη ότι η Τουρκία έθεσε τέλος «στη μη προβλεπόμενη από τις Διεθνείς Συνθήκες» παρουσία Ελλήνων πολιτών και στρατιωτικών στη «μη καθορισμένης κυριαρχίας νήσο Χ που απέχει Ψ ναυτικά μίλια από τις ακτές της Ανατολίας». Η ανακοίνωση θα καταλήγει καλώντας την Ελλάδα σε διμερείς διαπραγματεύσεις για να διευκρινισθεί το καθεστώς εκείνων των νησιών του Αιγαίου που δεν διασαφηνίζεται από τις Συνθήκες Λονδίνου (1831), Λωζάννης (1923) και Παρισίων (1947). Η ανακοίνωση θα υπαινίσσεται και τη δυνατότητα διαιτησίας για την επίλυση της διαφοράς.
Με βάση αυτό το σενάριο, η ελληνική ηγεσία θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις εξής δύο μείζονες επιλογές:
Α) Να αναλάβει στρατιωτική δράση με αεροπορικό βομβαρδισμό του νησιού (καθώς η διάταξη των τουρκικών ναυτικών και άλλων δυνάμεων αποτρέπει επιχείρηση ανακατάληψης). Η επιλογή αυτή διακινδυνεύει κλιμάκωση της σύγκρουσης και συνεπάγεται εκτεταμένες απώλειες, καθώς και κίνδυνο κατάληψης και άλλων μικρών νησιών ή εξουδετέρωσης των φυλακίων που υπάρχουν σε αυτά. Σε επίπεδο διεθνούς εικόνας, η Ελλάδα, σε αυτή την περίπτωση, θα εμφανισθεί:
α. Οτι προχωρεί σε ευρεία και αιματηρή σύγκρουση για μια «ασήμαντη» νησίδα, με αμφιλεγόμενο καθεστώς, την κατάληψη της οποίας δεν στάθηκε ικανή ούτε να αποτρέψει ούτε να αποκρούσει.
β. Οτι η ανακατάληψη του νησιού είναι ανέφικτη και η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνει προσχηματικά στρατιωτική δράση, προκειμένου να εξιλεωθεί ενώπιον της κοινής γνώμης για τον αιφνιδιασμό και την απώλεια του νησιού. Το αβίαστο συμπέρασμα των διεθνών ΜΜΕ και των ξένων κυβερνήσεων θα είναι ότι η ελληνική πολιτική ηγεσία πρέπει να πιεσθεί κατάλληλα ώστε να αποκλιμακώσει και να τερματίσει τη σύγκρουση και να προσέλθει σε διαπραγμάτευση με την Τουρκία.
Β) Να προσφύγει στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, καλλιεργώντας παράλληλα κλίμα «εθνικής ενότητας» και «πατριωτική» ατμόσφαιρα στρατιωτικής αντίδρασης «εάν η Τουρκία δεν συμμορφωθεί». Στην ουσία θα πρόκειται για παραπομπή του προβλήματος στις ελληνικές καλένδες μιας ατέρμονης και ατελέσφορης μελλοντικής διαπραγμάτευσης, κατά την οποία η Τουρκία θα έχει μόνον λαμβάνειν.
Παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας υποστηρίζουν ότι η προσεχής κορύφωση στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση βρίσκεται προ των πυλών («around the corner», κατά την έκφραση ξένων παρατηρητών). Στηρίζουν αυτή την εκτίμησή τους στην επιμονή της τουρκικής αεροπορίας στα κατοικημένα νησιά που δεν κατονομάζονται στις συνθήκες και στις απαντήσεις που δίνει το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών στα ελληνικά διαβήματα, με τις οποίες αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία. Απουσία προληπτικών διπλωματικών και στρατιωτικών κινήσεων από ελληνικής πλευράς.
«Ενεργός» στήριξη της Κομισιόν στην Αγκυρα
Παρασκηνιακές πιέσεις ασκούνται προς την Αθήνα να συναινέσει στο άνοιγμα του κεφαλαίου «Ενέργεια» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Ε.Ε.-Τουρκίας και να επηρεάσει τη Λευκωσία ώστε να επιτευχθεί η σχετική ομοφωνία, σύμφωνα με πληροφορίες από τις Βρυξέλλες. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, η ελληνική διπλωματία δείχνει στους Ευρωπαίους συνομιλητές της να κατανοεί την πρόθεση της Ε.Ε. να αναγορεύσει σε στρατηγικό ενεργειακό εταίρο την Αγκυρα και, με βάση αυτό το σκεπτικό, εμφανίζεται πολύ διαλλακτική. Αλλωστε, το άνοιγμα του συγκεκριμένου κεφαλαίου ενθαρρύνει ο ίδιος ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Μπαρόζο, ο οποίος έχει δεχθεί τον έμμεσο εκβιασμό του Τούρκου πρωθυπουργού Ερντογάν ότι δεν πρόκειται να συμβάλει στη δημιουργία του Nabucco, που θα μεταφέρει αέριο από την Κασπία στις ευρωπαϊκές αγορές, εάν δεν απελευθερωθεί η ενταξιακή διαδικασία της χώρας του στη διάρκεια του 2009. Στο τέλος του έτους, η Ε.Ε. θα αξιολογήσει την πρόοδο που έχει σημειωθεί στην υποψήφια προς ένταξη χώρα και μεταξύ άλλων στο θέμα της επέκτασης της τελωνειακής σύνδεσης στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Το Ευρωκοινοβούλιο έχει επισήμως αναγνωρίσει τη «φιλοδοξία της Τουρκίας να καταστεί ευρασιατικός ενεργειακός άξονας και να διαδραματίσει ρόλο στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης». Με αυτή την επιχειρηματολογία, υποστηρίζεται το άνοιγμα του σχετικού κεφαλαίου διαπραγμάτευσης ως προς το οποίο η Κυπριακή Δημοκρατία ενίσταται για το γεγονός ότι η Αγκυρα έχει προσπαθήσει να εμποδίσει τις έρευνές της για εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της. Το Ευρωκοινοβούλιο, επίσης, «ενθαρρύνει την Τουρκία να συμμετάσχει στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ενέργειας», έναν οργανισμό με 27 μέλη και επτά κράτη στα Βαλκάνια, που λειτουργεί ως εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου. Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, άλλωστε, προειδοποιεί ότι θα επανεξετάσει η χώρα του την πολιτική της ως προς τους αγωγούς που θα περνούν από το έδαφός της και θα τροφοδοτούν την Ευρώπη, εάν η Λευκωσία δεν άρει το βέτο της.

Read more...

Ποιούς Ελληνάρες τάιζε η Ergenekon;




Εκτός από την προώθηση των Κεμαλικών θέσεων στα κράτη - στόχους ενδιαφέροντος, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, τα πληρωμένα τομάρια έστρωναν και χαλί υποστήριξης των ενεργειών της που αφορούσαν τη δημιουργία των μαύρων ταμείων. Έτσι, εκτός από τις εξόφθαλμες φασιστικές θέσεις όπως άρνηση γενοκτονιών κλπ, κοινό στοιχείο των λαδωμένων είναι τα ακόλουθα:

Προώθηση - υπεράσπιση χρήσης ναρκωτικών

Προώθηση - υπεράσπιση δουλεμπορίου

Ελαφριές και αιρετικές θέσεις για την παιδική πορνεία

Συκοφάντηση συνοριοφυλάκων - λιμενικών

Και όμως, μια απλή αναζήτηση στα παραπάνω θέματα, φέρνει καταπληκτικά στοιχεία. Θα επανέλθουμε, γιατί απ’ όλα έχει ο …Μπαξές!



Read more...

Νέο τοπίο στο Βόρειο Ιράκ με αμερικανική μεθόδευση


Βήματα για προσέγγιση της Αγκυρας με το Αρμπίλ με στόχο την απομόνωση του ΡΚΚ και την πολιτική λύση του Κουρδικού

Του Σταυρου Λυγερου

Ο Μπους ακολούθησε πολιτική λεπτών ισορροπιών ανάμεσα στην Αγκυρα και στο κουρδικό κρατίδιο στο Βόρειο Ιράκ, που αποτελεί το σταθερότερο αμερικανικό έρεισμα στη Μέση Ανατολή. Το μετακεμαλικό καθεστώς θεωρούσε ότι η ίδρυση κουρδικού κράτους θα απειλούσε την ακεραιότητα της Τουρκίας, επειδή το νέο κράτος θα λειτουργούσε ωςσημείο αναφοράς για τα 15-20 εκατ. Κούρδων που ζουν σ' αυτήν.
Το Κουρδικό ήταν ο λόγος που η Τουρκία απαγόρευσε τη διέλευση των αμερικανικών στρατευμάτων από το έδαφός της, προκαλώντας κρίση στις διμερείς σχέσεις. Δεν πλήρωσε, όμως, βαρύ τίμημα, επειδή οι Αμερικανοί την είχαν άμεσα ανάγκη. Το Κουρδικό ήταν το μόνιμο αγκάθι στις σχέσεις Ουάσιγκτον - Αγκυρας και στα επόμενα χρόνια.

Για την εφαρμογή της νέας εξωτερικής πολιτικής τους, οι ΗΠΑ έχουν ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη την Τουρκία. Γι' αυτό πήγε εκεί η Κλίντον και θα πάει προσεχώς ο Ομπάμα. Θα αποσύρει τον κορμό των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ, αλλά δεν θέλει να αφήσει πίσω χάος.
Η ιρακινή κυβέρνηση είναι, συγκριτικά με το παρελθόν, ισχυρότερη, αλλά το τοπίο παραμένει ασταθές. Οι ΗΠΑ θεωρούν πως το Ιράκ δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί εάν δεν τα βρει με την Αγκυρα. Το βασικό εμπόδιο είναι το Κουρδικό. Γι' αυτό και η Ουάσιγκτον προωθεί δυναμικά ένα συμβιβασμό για την άρση του.
Η ουσία αυτού του συμβιβασμού είναι η εξής: Η Αγκυρα να αποδεχθεί και να στηρίξει την κουρδική εξουσία στο Βόρειο Ιράκ και ταυτοχρόνως να χαλαρώσει την πίεση επί των Κούρδων στο εσωτερικό. Από την πλευρά της, η κουρδική εξουσία να αναγνωρίσει στην Τουρκία αυξημένο ρόλο στην περιοχή και να διώξει το ΡΚΚ.
Παρά τα ισχυρά στερεότυπα του κεμαλικού κατεστημένου, η πλευρά Ερντογάν έκανε βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Ο πρόεδρος Γκιουλ μίλησε για πολιτική λύση του Κουρδικού. Στην Τουρκία ήδη λειτουργεί κουρδόφωνο κανάλι, ενώ το κυβερνών κόμμα προσπαθεί με παροχές να προσελκύσει πολιτικοεκλογικά τους Κούρδους.
Βήματα έκανε και η κουρδοϊρακινή πλευρά. Ο Ταλαμπανί (Κούρδος πρόεδρος του Ιράκ) δήλωσε ότι η ιδέα ενός ενιαίου ανεξάρτητου Κουρδιστάν δεν είναι ρεαλιστική. Στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Γκιουλ ζήτησε από τους αντάρτες του ΡΚΚ ή να καταθέσουν τα όπλα ή να φύγουν από το ιρακινό έδαφος. Ηταν η απάντηση στο πιεστικό αίτημα του Τούρκου προέδρου προς τη Βαγδάτη να συντρίψει το ΡΚΚ στο Βόρειο Ιράκ. Η Αγκυρα έχει ξεκαθαρίσει ότι μόνο μ' αυτόν τον όρο θα στηρίξει το Ιράκ και την κουρδική εξουσία στο βόρειο τμήμα του.
Ας σημειωθεί ότι ο Ταλαμπανί έχει κάνει ίδια δήλωση και στο παρελθόν. Το ίδιο το ΡΚΚ, μάλιστα, είχε ανακοινώσει ότι οι μαχητές του εγκαταλείπουν το Βόρειο Ιράκ. Επρόκειτο, όμως, για ελιγμούς, προκειμένου να αμβλυνθούν οι αμερικανικές πιέσεις και οι τουρκικές απειλές για επέμβαση.
Μία ένδειξη ότι αυτή τη φορά δεν πρόκειται για ελιγμό είναι ότι το Αρμπίλ μεθοδεύει σύνοδο των απανταχού κουρδικών κομμάτων, με σκοπό να αποσπάσει κοινή έκκληση προς το ΡΚΚ να καταθέσει τα όπλα. Για να το επιτύχει ζητάει παραλλήλως από την Αγκυρα τη χορήγηση αμνηστίας στους αντάρτες.
Παρά τη διαφαινόμενη πρόθεση και των δύο πλευρών να στηρίξουν εμπράκτως το αμερικανικό σχέδιο, η υλοποίησή του δεν είναι εύκολη. Ο Οτσαλάν προειδοποίησε από τη φυλακή του ότι το ΡΚΚ δεν πρόκειται να καταθέσει τα όπλα. Δήλωσε, επίσης, ότι εάν η σύνοδος των κουρδικών κομμάτων εστιαστεί στον αφοπλισμό, το ΡΚΚ δεν πρέπει να συμμετάσχει. Το μήνυμά του προς την Αγκυρα είναι ότι αυτός κι όχι το Αρμπίλ μπορεί να διαπραγματευθεί μαζί της μία λύση για τους Κούρδους της Τουρκίας.
Το ΡΚΚ είναι σημαντικός παράγοντας στη γεωπολιτική συνάρτηση. Οπως έδειξαν και οι γιγαντιαίες εκδηλώσεις στη νοτιοανατολική Τουρκία για την εορτή Νεβρόζ, παραμένει ηγεμονική δύναμη στη μεγαλύτερη κουρδική κοινότητα. Αν και έχει ανάγκη την ανοχή της κουρδικής εξουσίας στο Βόρειο Ιράκ για να διατηρήσει τις εκεί βάσεις του, δεν είναι απόλυτα εξαρτημένο απ' αυτήν.
Το Αρμπίλ αντιμετωπίζει επώδυνο δίλημμα: Από τη μία πλευρά δεν θέλει να προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο με το ΡΚΚ. Από την άλλη, όμως, έχει ζωτική ανάγκη την Ουάσιγκτον για να αγνοήσει τις υποδείξεις της. Συνειδητοποιεί, επίσης, ότι με την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων, το κουρδικό κρατίδιο θα κινδυνεύσει από ασφυξία εάν δεν βρει έναν τρόπο συνεννόησης με την Τουρκία.

Αγκάθι το Κιρκούκ
Το ΡΚΚ δεν είναι το μόνο εμπόδιο στην εφαρμογή του αμερικανικού σχεδίου για προσέγγιση Αρμπίλ - Αγκυρας. Υπάρχει και το αγκάθι του Κιρκούκ. Αν και σύμφωνα με το ιρακινό Σύνταγμα έπρεπε να έχει διεξαχθεί δημοψήφισμα για το μέλλον της πετρελαιοφόρου αυτής περιοχής, το δημοψήφισμα δεν έχει πραγματοποιηθεί, λόγω αφ' ενός των τουρκικών πιέσεων κι αφ' ετέρου των αραβικών αντιδράσεων. Αμφότεροι θέλουν να αποτρέψουν την ενσωμάτωση του Κιρκούκ στην αυτόνομη κουρδική περιοχή.
Οπως προειδοποίησε ο πρωθυπουργός της Μπαρζανί, αν η εκκρεμότητα συνεχιστεί και μετά την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων, η σημερινή ασταθής ισορροπία πιθανότατα να εκφυλισθεί σε εθνοτικές συγκρούσεις: από τη μία οι Κούρδοι κι από την άλλη οι Αραβες και οι καθοδηγούμενοι από την Αγκυρα Τουρκμένοι.
Η επίσκεψη Ομπάμα αναμένεται να σφραγίσει στο ανώτατο επίπεδο αυτό τον σχεδιασμό. Ισως και κατά τρόπο που θα έχει επιπτώσεις και σε άλλα, τουρκικού ενδιαφέροντος, μέτωπα. Η άρνηση του βοηθού υπουργού Εξωτερικών Γκόρντον στο Κογκρέσο να αποδεχθεί τον όρο τουρκική κατοχή στη βόρεια Κύπρο είναι μια ένδειξη ότι το παζάρι αυτό μάς αφορά άμεσα.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Read more...

Ολοκληρώθηκε η άσκηση «EGEMEN»


Ολοκληρώθηκε ουσιαστικά χθες και τυπικά σήμερα και αύριο με την «απο-ενημέρωση» η μεγάλη τουρκική αεροναυτική άσκηση «Εγκεμέν» (Ηγεμών»), που πραγματοποιήθηκε στο Αιγαίο, χωρίς να σημειωθούν ιδιαίτερα προβλήματα για τα ευαίσθητα εθνικά θέματα που είχαν προκύψει από την αρχική τουρκική σχεδίαση. Θέματα, για τα οποία άλλωστε από την πρώτη στιγμή τα συναρμόδια υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας είχαν προβεί στις απαραίτητες ενέργειες «όπου δει», καθιστώντας σαφείς τόσο τις ελληνικές θέσεις όσο και την ελληνική δυσαρέσκεια σε περίπτωση υιοθετήσεως των παρανόμων τουρκικών αιτιάσεων.

Οι τέσσερις, εκτός της διοργανώτριας Τουρκίας, συμμετέχουσες χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ (ΗΠΑ, Βρετανία, Ολλανδία και Βέλγιο) δεν θέλησαν προφανώς να «δηλητηριάσουν» τις σχέσεις τους με την Ελλάδα, για το λόγο αυτό σε όλη τη διάρκεια του «Ηγεμόνα» δικά τους μέσα δεν παραβίασαν τον ελληνικό εναέριο χώρο και τα χωρικά μας ύδατα, ούτε και τα ανατολικά όρια του FIR Αθηνών. Ενδεικτικά σημειώνεται η περίπτωση συμμαχικού υποβρυχίου, που ανήμερα της 25ης Μαρτίου, αντί να πλεύσει εν καταδύσει, αναδύθηκε και πραγματοποίησε κανονικά αβλαβή διέλευση.
APOGEVMATINI

Read more...

Η Τουρκία προβληματίζεται για την στήριξη Ράσμουσεν στη θέση του γ.γ. του ΝΑΤΟ


Οι μουσουλμανικές χώρες ζήτησαν από την Τουρκία να ασκήσει βέτο για το διορισμό του δανού πρωθυπουργού Αντερς φον Ράσμουσεν στο αξίωμα του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, δήλωσε σήμερα ο τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν.
Η θητεία του νυν γενικού γραμματέα, Ολλανδού Γιαπ ντε Χοπ Σέφερ, εκπνέει στις 31 Ιουλίου και ο διάδοχός του αναμένεται να ορισθεί στη διάρκεια της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στις 3-4 Απριλίου.
Ο Ερντογάν δήλωσε ότι είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Ράσμουσεν την Παρασκευή, κατά τη διάρκεια της οποίας τον ενημέρωσε ότι ο τουρκικός λαός είναι δυσαρεστημένος από τη θέση που είχε πάρει ο δανός πρωθυπουργός το 2006, για την υπόθεση της δημοσίευσης σειράς σκίτσων με τον Προφήτη Μωάμεθ από εφημερίδα της Δανίας.
Ο Ράσμουσεν είχε τότε αρνηθεί να απολογηθεί για τα σκίτσα, γεγονός που προκάλεσε διαδηλώσεις και επιθέσεις εναντίον των πρεσβειών της Δανίας σε αρκετές μουσουλμανικές χώρες. Αρκετές δυτικές κυβερνήσεις είχαν τότε υπερασπιστεί τη δημοσίευση των σκίτσων, στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης.

"Κατά τη διάρκεια της κρίσης αυτής, είχε προκληθεί σοβαρότατη αντίδραση σε χώρες με μουσουλμανικούς πληθυσμούς και τώρα οι χώρες αυτές άρχισαν να μας τηλεφωνούν και να μας ζητούν να μην επιτρέψουμε τον διορισμό του", αποκάλυψε ο Ερντογάν στον τηλεοπτικό σταθμό ΝΤV, χωρίς ωστόσο να δηλώσει ευθέως ότι θα ασκήσει βέτο.
Ο Ερντογάν εξέφρασε επίσης τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι η Δανία επέτρεψε σε ένα φιλοκουρδικό τηλεοπτικό δίκτυο να εκπέμπει από το έδαφός της.
Πάντως, ο πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιούλ είχε δηλώσει χθες από τις Βρυξέλλες, μετά από συνάντησή του με αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι η χώρα του δεν θα προβάλει βέτο στο διορισμό του δανού πρωθυπουργού, παρά τις διαφορές των δύο πλευρών.
"Εμείς ως Τουρκία δεν έχουμε κάποια ιδιαίτερη θέση εναντίον του πρωθυπουργού ή οποιουδήποτε άλλου. Είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους πρωθυπουργούς στην Ευρώπη", είχε δηλώσει ο Γκιούλ στους δημοσιογράφους, τονίζοντας ότι το πιο σημαντικό είναι το μέλλον της Συμμαχίας.
ikypros

Read more...

ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ: Ευκαιρίες και κίνδυνοι


ΟΙ ΑΛΥΣΙΔΩΤΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
του Ιωάννη Θ. Μάζη
*Ο κ. Ιωάννης Θ. Μάζης είναι Καθηγητής Γεωπολιτικής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων του ΥΠΕΘΑ *1.
Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό να γίνει κατανοητό από την ελληνική πλευρά ότι η υπόθεση του Παλαιστινιακού ζητήματος, οι συνεπακόλουθες εξελίξεις στην εδραίωση της πεποιθήσεως ασφαλείας στο Ισραήλ, οισυνεπαγόμενες βελτιώσεις στις Συρο-Ισραηλινές σχέσεις, η εδραίωση της ασφάλειας και των θεμελιωδών δημοκρατικών ελευθεριών και διαδικασιών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν επηρεάζουν άμεσα τις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις αλλά και το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και όλα αυτά αποτελούν μία και μόνη αλυσιδωτή αντίδραση για την Ελλάδα, η αρχή της οποίας προσδιορίζεται χρονικά την 17η Δεκεμβρίου.

Η αρχή της αλυσιδωτής αντιδράσεως: Το παλαιστινιακό ζήτημα. Η μετά Αραφάτ εποχή του παλαιστινιακού ζητήματος χαρακτηρίζεται από ένα δρομολόγιο δύο διαφορετικών κατευθύνσεων:
1) Την κατεύθυνση της συγκρούσεως μεταξύ των αντίπαλων ομάδων της ΟΑΠ, της Χαμάς (η οποία και εμφανίζει ευρύτερη της Φατάχ λαϊκή αποδοχή), της Χεζμπολά, αλλά και των διαφόρων «αραφατικών» τάσεων που θα οδηγήσει στον όλεθρο την παλαιστινιακή υπόθεση, και
2) Την επιθυμητή κατεύθυνση της εξευρέσεως «συνεχιστού» του Αραφάτ, ο οποίος όμως θα φέρει τα χαρακτηριστικά του αποδεκτού συνομιλητού από την άλλη πλευρά και συγκεκριμένα την ισραηλινή αλλά και, πρωτίστως, την αμερικανική. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η αποδοχή του από την αμερικανική πλευρά είναι σημαντικότερη, ως δυναμένη να καλύπτει κατά καλύτερο τρόπο τις παλαιστινιακές διεκδικήσεις από το αν το πρόσωπο αυτό ετύγχανε της πλήρους αποδοχής της ισραηλινής κυβερνήσεως. Ο Μαχμούτ Αμπάς, εάν τα πράγματα εξελιχθούν ομαλώς, (ο γνωστός με το οργανωσιακό του όνομα ως Αμπού Μάζεν) εμφανίζεται ως πλέον πιθανός διάδοχος του Αραφάτ και θεωρείται από την ισραηλινή πλευρά ως σκληρός αλλά έντιμος διαπραγματευτής, χαίρει δε της αποδοχής του αμερικανικού παράγοντος.
Και στις δύο περιπτώσεις βεβαίως, είναι λογικό οι διπλωματικές αναφορές μεταξύ των δύο πλευρών να προσδιορίζονται στη Συμφωνία του Όσλο Ι*2 και ΙΙ*3 και στο κείμενο του Οδικού Χάρτη*4. Και αυτό διότι ήτο κοινώς αποδεκτή από την i) αμερικανική διαιτησία και το Κουαρτέτο*5 ii) από την ισραηλινή πλευρά και iii) από την παλαιστινιακή πλευρά. Επίσης, iv) έφερε τη σφραγίδα του Αραφάτ, γεγονός που προσδίδει ηθικο-πολιτική δικαίωση στο κείμενο αυτό για την παλαιστινιακή πλευρά και συνεπώς μεγαλύτερη ευκολία νομιμοποιημένων εθνικώς χειρισμών στον Παλαιστίνιο διάδοχό του. Και στις δύο περιπτώσεις επίσης, το χρονικό διάστημα καταλήξεως σε κοινώς αποδεκτά συμπεράσματα δεν δύναται να είναι ολιγότερο της πενταετίας.

Το συρο-ισραηλινό ζήτημα στη μετά Αραφάτ εποχή
(εκδοχή της περιπτώσεως της αναφερομένης στο σημείο Α.2. του κειμένου)
Η ομαλοποίηση των ισραηλο-παλαιστινιακών ζητημάτων και η προϊούσα θετικώς διαδικασία ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ των δύο πλευρών είναι φυσικό ότι θα έχει ως συνέπεια την επανεκτίμηση της στάσεως της Συρίας αναφορικώς με τις σχέσεις της με διάφορες ισλαμικές επαναστατικές (παλαιστινιακές ή μη) ομάδες και κινήματα των οποίων τη δράση ανέχεται ή καλύπτει μέχρι σήμερα, συντηρώντας την έκρυθμη κατάσταση στο Ιράκ.
Η Συρία έχει δύο στρατηγικά ζητήματα εθνικού ενδιαφέροντος τα οποία την απασχολούν: i) το πρώτο είναι η συνεχής και αδιάκοπη παροχή ύδατος από τον Ευφράτη (Τουρκία) σε ποσότητες της τάξεως των 750 κ.μ. /sec και ii) η υπόθεση των Υψιπέδων του Γκολάν, επί και εγγύς των εδαφών των οποίων ευρίσκονται οι πηγές του Ιορδάνη.
Η ομαλοποίηση της διαδικασίας ειρήνευσης στο Παλαιστινιακό, με τη συμβολή και της Δαμασκού, θα μπορούσε να ενισχύσει τη θέση της και έναντι της Άγκυρας και έναντι του Τελ Αβίβ ως προς τα δύο αυτά ζητήματα. Σε μια τέτοια περίπτωση η Δαμασκός θα εχαρακτηρίζετο ως παράγων σταθερότητος στη Μ. Ανατολή από την αμερικανική πλευρά, με αποτέλεσμα τα προαναφερθέντα αιτήματά της να αποκτούσαν και τη συνηγορία της Ουάσιγκτον η οποία θα συμπαρέσυρε και την υποστήριξη του Τελ Αβίβ. Τα αποτελέσματα θα ήταν θετικά για τη Δαμασκό και αυτό δεν θα αργήσει να γίνει ορατό από τη συριακή πλευρά, βοηθούντων και των θετικών εξελίξεων στην ισραηλο-παλαιστινιακή διαφορά. Μια παρόμοια εξέλιξη (ομαλοποίηση Παλαιστινιακού, αποκατάσταση δημοκρατικής νομιμότητος στο Ιράκ μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, διακοπή συριακής βοήθειας προς ισλαμιστικές και παλαιστινιακές οργανώσεις που δρουν στο Ιράκ, την Παλαιστίνη και τον Λίβανο εναντίον ισραηλινών στόχων όπως οι Χεζμπολά και η Χαμάς) θα ανεδείκνυε τη Συρία σε σημαντικό στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., γεγονός το οποίο θα οδηγούσε στη μείωση της αντίστοιχης στρατηγικής σπουδαιότητος της Άγκυρας. Η Συρία μόνο όφελος θα είχε να απολαύσει από μια ανάλογη εξέλιξη:
1) Η επανενεργοποίηση του σημαντικού πετρελαιαγωγού Βαγδάτης - Μπανιάς (Συρία), του οποίου η λειτουργία διεκόπη το 1982 και ο οποίος εν όψει της επαναλειτουργίας των κοιτασμάτων της Μοσούλης και του Κιρκούκ (Σαντζάκι της Μοσούλης), θα μπορούσε να μεταφέρει περί το 1 Μb/d προς την Αν. Μεσόγειο*6 .
2) Η διασφάλισή της αναφορικώς με «κουρδικές ανατρεπτικές δραστηριότητες» την επόμενη μέρα από αυτήν της ιδρύσεως του ομόσπονδου κουρδικού κράτους στο Σαντζάκι της Μοσούλης (Β. Ιράκ). Δραστηριότητες τις οποίες όμως ο γράφων δεν θεωρεί ούτε πιθανές ούτε δυνατές.
3) Η επαναπόκτηση δικαιωμάτων στο Γκολάν και ελεύθερη πρόσβαση σε μέρος των υδάτινων αποθεμάτων του Ιορδάνη.
4) Η ομαλοποίηση, όμως, των ισραηλο-συριακών σχέσεων στο Γκολάν θα επιτρέψει τη λειτουργία του αγωγού Μοσούλης - Χάιφας μέσω συριακών εδαφών, προσδίδοντας και στη Συρία σημαντική στρατηγική σπουδαιότητα στην περιοχή λόγω της υψηλής ποιότητος του Light Kirkouk oil και του συντόμου της διαδρομής του από τη Μοσούλη προς τη Μεσόγειο μέσω Συρίας.
5) Η επίλυση του θέματος του Φράγματος της Ενότητος στον ποταμό Γιαρμούκ, παραπόταμο του Ιορδάνη, ο οποίος πηγάζει στη Συρία. Με την επίλυση του θέματος αυτού, πέραν των καθαρώς αναπτυξιακών και οικονομικών ωφελημάτων τα οποία θα προκύψουν για τη Συρία*7, η Δαμασκός θα κερδίσει πολιτικό κύρος και φερεγγυότητα στον αραβικό κόσμο, μεγαλύτερη επιρροή στο Αμάν, ευρεία οικονομική συνεργασία με τις ΗΠΑ και ενίσχυση της θέσεώς της ως προς την Άγκυρα αναφορικώς με το ζήτημα του Ευφράτη. Στην υδρογεωπολιτική μετρούν τα σύνθετα πλεονεκτήματα. Η Τουρκία προσπαθεί να λειτουργήσει ως περιφερειακή δύναμη στο περιθώριο των συνομιλιών μεταξύ Ιορδανίας-Συρίας-Ισραήλ, αλλά οι δεσμοί της με τους συμμετέχοντες και τον μεσολαβητή, όπως και η αξιοπιστία των καλών της υπηρεσιών, τίθενται εν αμφιβόλω από τη διεθνή κοινότητα αφενός μεν λόγω της προσπάθειάς της για επιβολή στρατιωτικών λύσεων στο κουρδικό ζήτημα και αφετέρου λόγω των εμφανών επεκτατικών της βλέψεων στα πετρέλαια της Μοσούλης. Το γεγονός λοιπόν ότι κατέχει την κατά τα ανάντη θέση στον ποταμό Ευφράτη μάλλον ενοχλεί, παρά αποτελεί εγγύηση για τους εμπλεκομένους. Είναι δε φυσικό οι ΗΠΑ να θεωρούν την υπόθεση του Φράγματος της Ενότητος μια εξαιρετική ευκαιρία για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στη Μ. Ανατολή επιδιώκοντας την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή.
Η μεσολάβηση τής _ ούτως ή άλλως _ εμπλεκόμενης Συρίας στην υπόθεση αυτή είναι φυσικό ότι την αναβαθμίζει στρατηγικά στο υποσύστημα της Μ. Ανατολής μειώνοντας αντιστοίχως τη στρατηγική βαρύτητα της Τουρκίας.

Το ζήτημα της ομαλοποίησης στο Ιράκ
Ομόσπονδο κουρδικό κρατίδιο στο Β. Ιράκ (Σαντζάκι της Μοσούλης
Η ομαλοποίηση στο Ιράκ, όπως έγινε πλέον εμφανές από τα σημεία Α και Β, θα είναι προϊόν των θετικών εξελίξεων των ειρηνευτικών συνομιλιών στο Παλαιστινιακό τής μετα-αραφατικής εποχής και της εξ αυτού αναμορφώσεως της συριακής εξωτερικής πολιτικής. Η ομαλοποίηση όμως και ο εκδημοκρατισμός, έστω και κατά τα φυλετικο-θρησκευτικά μεσανατολικά πρότυπα, του Ιράκ ενέχει τη δημιουργία ομόσπονδου κουρδικού κρατιδίου στο Σαντζάκι της Μοσούλης. Το κουρδικό αυτό κρατίδιο _ μεγέθους της Σκωτίας _έχει τα σημαντικότερα αποδεδειγμένα κοιτάσματα αργού πετρελαίου (ποιοτικώς και ποσοτικώς) στην ιρακινή επικράτεια και είναι προς το συμφέρον των δύο αυτών δυνάμεων να έχουν το έλεγχό τους. Το φημισμένο για τη χαμηλή περιεκτικότητά του σε θείο, άρα υψηλότατης ποιότητος, πετρέλαιο του Κιρκούκ (Light Kirkuk) είναι επίσης γνωστό και περιζήτητο λόγω του χαμηλότατου κόστους εξορύξεώς του που φθάνει μόλις το ένα δολάριο το βαρέλι. Συγκριτικώς αναφέρω ότι τα πετρέλαια του Ομάν και της Μαλαισίας, που θεωρούνται επίσης χαμηλού κόστους εξορύξεως, εγγίζουν τα 5 δολάρια το βαρέλι, ενώ τα πετρέλαια της Β. Θαλάσσης εγγίζουν τα 16 δολάρια το βαρέλι και τα αμερικανικά αποθέματα ξεπερνούν τα 20 δολάρια το βαρέλι.
Εξάλλου, ο πετρελαιαγωγός Μοσούλης-Ιορδανίας-Χάιφας (Ισραήλ) θα επαναλειτουργήσει με απόλυτη αναβάθμιση του Ισραήλ ως σημαντικότατου, διεθνούς εμβελείας, στρατηγικού ενεργειακού συντελεστή. Η αναβάθμιση αυτή του Ισραήλ και η ταυτόχρονη υποβάθμιση της «Τουρκίας των στρατηγών» ενισχύει σε μεγάλο βαθμό και το κουρδικό στοιχείο στην περιοχή, όπως και αναδεικνύει το υπό δημιουργία κουρδικό ομόσπονδο αυτό κρατίδιο στο Β. Ιράκ σε επίσης σημαντικότατο παράγοντα προβολής ισχύος των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή και θα πρέπει να ιδωθεί και ως εξάρτημα του δικτύου αντιβαλλιστικής αμύνης των ΗΠΑ (βλ. κατωτέρω, σημείο Ε).
Οι συνεπαγωγές για το μέλλον των στρατηγικών ισορροπιών στην περιοχή της Μ. Ανατολής με δεδομένα τα ανωτέρω αλλά και την άκρως θετική στάση της Ιορδανίας προς τις ΗΠΑ είναι σχεδόν προφανείς, δηλ.:
Τα κοιτάσματα πετρελαίου του και η μελλοντική ενεργοποίηση της προαναφερθείσης πετρελαϊκής οδού Μοσούλης-Χάιφας (Ισραήλ) θα αλλάξει στην κυριολεξία τα γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής έχοντας επενέργειες ακόμη και στις εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες των μεσογειακών κρατών. Μια ματιά στον συνημμένο Χάρτη 1, μας βοηθά να κατανοήσουμε το ότι ο ελέγχων τα κοιτάσματα της Μοσούλης ελέγχει την ενεργειακή των διαδρομή μέσω Τουρκίας (σύνορα Συρίας -Τουρκίας) και την εναλλακτική του υποκατάσταση αναλόγως των επικρατουσών πολιτικών καταστάσεων με αυτήν του δρομολογίου Μοσούλη-Κιρκούκ-Χάιφα.
Είναι βεβαίως προφανές ότι, για τους δύο προαναφερθέντες λόγους, το στρατηγικό βάρος της Τουρκίας και στην περίπτωση αυτή θα μειωθεί σημαντικά για την υπερατλαντική πλευρά, προκαλώντας τα ανάλογα διπλωματικά ωφελήματα για την Αθήνα.
Οι κίνδυνοι όμως «κουρδικής αλυτρωτικής εκρήξεως» τους οποίους επικαλείται η τουρκική πλευρά, όπως οι κίνδυνοι τους οποίους _ κατά την Άγκυρα _ υποτίθεται ότι διατρέχουν οι 150.000 Τουρκμένιοι, οι οποίοι διαβιούν στο Σαντζάκι της Μοσούλης, είναι διαφορετικής φύσεως και αξιολογούνται ως παντελώς ανυπόστατοι, ιδιαιτέρως μάλιστα υπό το καθεστώς της αμερικανο-βρετανικής κηδεμονίας υπό το οποίο θα διατελεί το ομόσπονδο αυτό κρατίδιο. Ούτως ή άλλως, από αμυντική και πληθυσμιακή άποψη, κάποιας μορφής επιθετική έκρηξη από το κρατίδιο αυτό εναντίον της Τουρκίας ισοδυναμεί με πιθανή επιθετική ενέργεια του... Λουξεμβούργου εναντίον της Γαλλίας ή των Σκοπίων εναντίον της... Ελλάδος. Από δε την πολιτική πλευρά και με δεδομένη τη ριζική αλλαγή των γεωστρατηγικών παραγόντων στην περιοχή, όπως αναφέρονται στο ανά χείρας κείμενο, τέτοιος κίνδυνος ανάγεται στον χώρο της μεταφυσικής. Οι τουρκικές διαμαρτυρίες εντάσσονται, απλούστατα, στο πλαίσιο της προσπάθειας αυξήσεως της διαπραγματευτικής ισχύος της Άγκυρας έναντι των Αγγλο-αμερικανών για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη «συμμετοχή» της στα πετρελαϊκά κοιτάσματα της περιοχής του Β. Ιράκ. Άλλωστε, η κουρδική εθνότητα στα τουρκικά εδάφη είναι τόσο εξαπλωμένη εδαφικώς (βλ. Χάρτη 2) και πληθυσμιακώς ώστε εάν υπήρχε πράγματι τέτοιος κίνδυνος θα μπορούσε να είχε εκδηλωθεί από τα εδάφη της ΒΑ Συρίας ή τα εδάφη του ΝΔ Ιράν, από χώρες δηλαδή με τις οποίες η Τουρκία ουδέποτε διατηρούσε τις καλύτερες των επαφών και μάλιστα σε εποχές ισχυρών κλυδωνισμών στις μεταξύ των σχέσεις. Άλλωστε, η ομαλοποίηση στο Αφγανιστάν απελευθερώνει στο εγγύς μέλλον (ορίζοντας πενταετίας) την δίοδο Κ. Ασίας-Αφγανιστάν-Πακιστάν-Ινδικός Ωκεανός η οποία διοχετεύουσα (βλ. Χάρτη 3) τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων _ και ιδιαιτέρως φυσικού αερίου _ διά της συντομοτέρας οδού προς την ιλιγγιωδώς ανερχόμενη αγορά της Ινδίας μειώνει ακόμη περισσότερο τη στρατηγική σημασία της Τουρκίας ως προς τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του γεωπολιτικού συστήματος Κασπία-Κεντρική Ασία-Μ. Ανατολή.
Και μόνη η συνειδητοποίηση από ελληνικής πλευράς αυτού του γεγονότος θα πρέπει να καταστήσει σαφείς στους σχεδιαστές της ελληνικής αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής τους κύριους άξονες των κατευθύνσεών τους. Και οι άξονες αυτοί είναι:
1) Προσπάθεια «αγοράς χρόνου» από πλευράς Αθηνών σε ό,τι αφορά διαφορές πάσης φύσεως με τη γείτονα Τουρκία και ιδίως σε ζητήματα που διαμορφώνονται με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την πίεση από πλευράς Άγκυρας επί της Αθήνας μεσολαβούσης της Ουάσιγκτον ή/και του Λονδίνου.
Η περίπτωση της 17ης Δεκεμβρίου παρέχει μια εξαιρετική ευκαιρία για την ελληνική πλευρά να επιτύχει κάτι ανάλογο, αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα επιτύχει, σε συνεργασία με τη Λευκωσία, την καταγραφή ορισμένων (εκ των στο σημείο Ε του ανά χείρας κειμένου) προϋποθέσεων, αφορουσών τις ελληνοτουρκικές και τουρκοκυπριακές σχέσεις, στα Συμπεράσματα αυτής της Συνόδου Κορυφής.
Η συμπερίληψη αυτών των προϋποθέσεων και η μετέπειτα διαρκής προσοχή στην εφαρμογή τους από ευρωπαϊκής πλευράς*8 θα καταστήσουν εφικτή την «αγορά χρόνου» για την κυπριακή και ελλαδική πλευρά.

Το σκοπιανό ζήτημα
Το liberal γραφειοκρατικό κατεστημένο του US Department of State, ελαχίστη σχέση έχοντος με τις αντιλήψεις των ρεπουμπλικανών του κ. Μπους, εκμεταλλευόμενο την ευαισθησία του νεοεκλεγέντος Αμερικανού προέδρου απέναντι στο ισλαμιστικό κίνημα και τις βαλκανικές του παραφυάδες (τις οποίες το ίδιο αυτό κατεστημένο εγκατέστησε και άνδρωσε στην Αλβανία, στο Κόσοβο και στη δυτική FYROM), προέβη στη μη σώφρονα πυροδότηση ενός ζητήματος με την αντίληψη ότι συμβάλλει στη διαδικασία της ανασχέσεως του αλβανοϊσλαμικού επεκτατισμού και αλυτρωτισμού στη Βαλκανική. Η συμβολή του εν λόγω χειρισμού στη διαδικασία της ανασχέσεως αυτής δεν θα ήτο αμφιλεγόμενη, εάν δεν είχε τον χαρακτήρα του αιφνιδιασμού φίλης και συμμάχου κυβερνήσεως (Ελλάς) η οποία βοήθησε τις ΗΠΑ με ένα λόχο στο Αφγανιστάν, με μία φρεγάτα που περιπολεί στον Αραβοπερσικό για την περίπτωση του Ιράκ και η οποία ήτο πλήρως αλληλέγγυα σε θέματα καταστολής και πρόληψης της διεθνούς τρομοκρατίας με την Ουάσιγκτον. Το ζήτημα της ονομασίας της FYROM υπάγεται σε διαδικασία θεσμοθετημένη, από την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995, στο πλαίσιο διαλόγου υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και υποβοηθούντος Ειδικού Μεσολαβητού, του κ. Μ. Νίμιτς. Οιαδήποτε προσπάθεια διπλωματικής αντιμετωπίσεως αυτού του τετελεσμένου μπορεί πλέον να γίνει στο πλαίσιο της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, όπως εξήγγειλε ήδη από τις Βρυξέλλες ο Έλληνας Πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής, αλλά και στο ήδη υπάρχον πλαίσιο του ΟΗΕ.
Το ζήτημα, όμως, των πιθανών ελληνικών διπλωματικών πιέσεων προς την FYROM εντός του ευρωκοινοτικού πλαισίου προσθέτει ακόμη ένα θέμα «δυσαρέσκειας» των Ευρωπαίων εταίρων μας έναντι των Αθηνών και βαρύνει την ήδη βεβαρημένη ατζέντα των ελληνο-ευρωπαϊκών «δυσάρεστων» θεμάτων που θα συζητηθούν (;) την 17η Δεκεμβρίου εν όψει της γνωστής υποθέσεως περί ημερομηνίας ενάρξεως των διαδικασιών εισδοχής της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Ίσως στο σημείο αυτό θα έπρεπε να αναζητηθεί και η βαθύτερη σκοπιμότητα της αιφνιδιαστικής αυτής, όσο και άκομψης διπλωματικώς, ενέργειας του αμερικανικού ΥΠΕΞ. Πρέπει λοιπόν η ελληνική πλευρά να μην ενδώσει στον πειρασμό να μεγαλοποιήσει το ζήτημα του σκοπιανού ονόματος για λόγους (αμφιβόλου πάντως) εσωτερικής καταναλώσεως, διότι μειώνει τη διαπραγματευτική της ικανότητα και τα αντίστοιχα όπλα της στα ζητήματα των ρητρών που θα πρέπει να απαιτήσει να τοποθετηθούν στα συμπεράσματα της Διασκέψεως Κορυφής της 17ης Δεκεμβρίου, εν όψει της τουρκικής ημερομηνίας ενάρξεως διαδικασιών εισδοχής.
Πρέπει ακόμη να καταστεί σαφές προς την κυβέρνηση Μπους ότι το ζήτημα που πραγματικώς οφείλει να την απασχολεί είναι η εξάπλωση του ισλαμο-αλβανικού αλυτρωτισμού στα Βαλκάνια και όχι άλλες «βαλκανικού τύπου» περιπέτειες που αναιρούν οποιαδήποτε σταθεροποιητική προσπάθεια στα Βαλκάνια.
Στο σημείο αυτό, εκτιμά ο συντάκτης, τα συμφέροντα της χώρας αλλά και της Κυπριακής Δημοκρατίας έχουν πολλά κοινά σημεία με αυτά του Τελ Αβίβ και πρέπει να ιδωθούν από την πλευρά αυτή οι ελληνο-ισραηλινές και κυπρο-ισραηλινές σχέσεις με στόχο τη στρατηγική τους βελτίωση. H πραγμάτωση του ενδεχομένου αυτού θα συμβάλει επίσης στη μείωση του στρατηγικού βάρους της γείτονος, αλλά πρέπει να αντιμετωπισθεί χωρίς χρονοτριβή.

Το ελληνο-τουρκικό και ελληνο-τουρκο-κυπριακό ζήτημα
Είναι σαφές ότι η ελληνική πλευρά έχει ζητήματα/προϋποθέσεις να θέσει (για την αποδοχή από πλευράς της αποδόσεως της τουρκικής ημερομηνίας), στα προαναφερθέντα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής της 17ης Δεκεμβρίου.
1) Την προϋπόθεση άρσεως του casus belli εις βάρος της χώρας από πλευράς Τουρκίας.
2) Την προϋπόθεση του νομικώ τω τρόπω καθορισμού της υφαλοκρηπίδος του Αιγαίου και αποδοχή αυτού του τρόπου ως μοναδικού από την πλευρά της Άγκυρας.
Από τη νόμιμη κυπριακή κυβέρνηση πρέπει να απαιτηθούν οι κάτωθι προϋποθέσεις για το ίδιο κείμενο των Συμπερασμάτων:
1) Αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από πλευράς Άγκυρας
2) Αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από τη νήσο
3) Αποχώρηση μέρους των Τούρκων εποίκων από τη νήσο
Το πρώτο είναι λογικώς και νομικώς απαραίτητο προαπαιτούμενο για ένα κράτος που επιθυμεί να γίνει μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας και τα δύο επόμενα σημεία συνοδεύονται από σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ υποστηριζόμενα από το Διεθνές Δίκαιο ούτως ή άλλως. Αυτή είναι η σημαντική πτυχή των διαπραγματεύσεων και όχι η διολίσθηση προς τη σκοπιανολογία.

Αντιβαλλιστική άμυνα των ΗΠΑ και γεωστρατηγικές επιπτώσεις στην περιοχή της Μ. Ανατολής:
O στρατηγικός ρόλος της Ελλάδας
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών, αναμένεται η ανάπτυξη Διηπειρωτικών Βαλλιστικών Πυραύλων (ICBMs-Intercontinental Ballistic Missiles), από «εχθρικές» χώρες, σε διάστημα 10-15 ετών από σήμερα. Στο διάστημα αυτό θα πρέπει να ευοδωθούν οι ερευνητικές προσπάθειες για την ανάπτυξη αποτελεσματικής άμυνας κατά τη φάση της εκτόξευσης.
Στην ίδια μελέτη, ωστόσο, υποστηρίζεται ότι η εξουδετέρωση στη φάση εκτόξευσης είναι εφικτή, όταν η απειλή προέρχεται από πλοία που θα επιχειρήσουν την εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου μικρού ή μέσου βεληνεκούς (S/MRBM-Short/Medium Range Ballistic Missile), στα ανοιχτά των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό που απαιτείται είναι η παρακολούθηση του εχθρικού πλοίου από πολεμικά σκάφη με αντιβαλλιστικές δυνατότητες, σε απόσταση μικρότερη των 40 χιλιομέτρων.
Πρακτικά και σε πολιτικό επίπεδο, τα συμπεράσματα της μελέτης καταδεικνύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες σε κάθε περίπτωση θα χρειαστούν τη συνεργασία χωρών οι οποίες βρίσκονται γεωγραφικά πλησίον των «εχθρικών» χωρών. Υπολογίζεται ότι οι αντιβαλλιστικές δυνάμεις θα πρέπει να βρίσκονται σε απόσταση 400-1.000 χιλιομέτρων από το σημείο εκτόξευσης.
Η γεωγραφική εγγύτητα της Ελλάδας με τη Μέση Ανατολή και χώρες από τις οποίες μπορεί να προκύψουν προβλήματα στο μέλλον (π.χ. Ιράν), την εντάσσει στην ομάδα των χωρών, τη συνεργασία των οποίων θα ζητήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ιδιαίτερα αν η Ελλάδα αναπτύξει ναυτικά συστήματα, τα οποία θα μπορούν να λειτουργήσουν ως πλωτές αντιβαλλιστικές βάσεις, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως το «αντιβαλλιστικό προπύργιο» τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ευρώπης.
Η πιθανολογούμενη απόκτηση του ισραηλινού αντιβαλλιστικού συστήματος Arrow 2 από την Τουρκία*9 και η πιθανή ένταξη της Τουρκίας στην ομάδα των χωρών «πρώτης γραμμής» για την αμερικανική αντιβαλλιστική άμυνα, καθιστούν ιδιαίτερα σημαντικό για τα ζωτικά ελληνικά συμφέροντα το συγκεκριμένο ζήτημα.
Επίσης, αν αληθεύει η ανωτέρω πληροφορία, μάλλον επιβεβαιώνεται η εκτίμηση ότι ο πρόεδρος Μπους θα δώσει μεγάλη έμφαση στην ανάπτυξη της αντιβαλλιστικής άμυνας.
Κρίνεται σκόπιμο να αρχίσει να διερευνάται από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Άμυνας και Εξωτερικών το πώς θα μπορούσε η Ελλάδα να ενταχθεί στο δίκτυο συστημάτων αντιβαλλιστικής προστασίας της Ευρώπης και της Δύσης συνολικότερα και τα πιθανά οφέλη και τα προβλήματα που θα μπορούσαν να προκύψουν από παρόμοια εξέλιξη. Μια τέτοια εξέλιξη θα γεννούσε για την Ελλάδα κινδύνους, αλλά και ευκαιρίες. Η συμμετοχή στην υπό δημιουργία παγκόσμια αντιβαλλιστική «ομπρέλα» των ΗΠΑ, θεωρητικά τουλάχιστον, θα μπορούσε να αναδείξει την Ελλάδα σε χώρα-στόχο των «επικίνδυνων χωρών-παριών» του διεθνούς συστήματος.
Ο αντίλογος όμως αφορά τις δυνατότητες που διανοίγονται για τη διεξαγωγή επιτυχών διαπραγματεύσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες θα μπορούσαν να καταλήξουν στην αποκόμιση σημαντικών ωφελημάτων σε πολιτικό, στρατιωτικό και τεχνολογικό επίπεδο.
Όσον αφορά τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, θα μπορούσαν να αποκτήσουν πρόσβαση σε οπλικά συστήματα για τα οποία μέχρι στιγμής υπάρχει απαγόρευση εξαγωγής και η ελληνική αμυντική βιομηχανία θα μπορούσε να διεκδικήσει συμμετοχή στα ερευνητικά προγράμματα που θα διασφαλίσουν τη βιωσιμότητά τους.
Η αμυντική συνεργασία με το Ισραήλ, παράλληλα με την προαναφερθείσα με τις ΗΠΑ, κρίνεται ως απαραίτητη ιδιαίτερα στον τομέα συμπαραγωγής οπλικής τεχνολογίας. Οι κίνδυνοι μειώσεως της στρατηγικής σημασίας της χώρας μας στον τομέα της αντιβαλλιστικής άμυνας των ΗΠΑ προέρχονται από τη δυνητική εκμετάλλευση από πλευράς ΗΠΑ της γεωγραφικής περιοχής του βορείου (κατεχομένου) τμήματος της Κύπρου, των ανατολικών περιοχών της Βαλκανικής (Βουλγαρία, Ρουμανία), νοτίων γεωγραφικών ζωνών των Βαλτικών Χωρών (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία) και της Φινλανδίας και (ως δεύτερη γραμμή αντιβαλλιστικής αμύνης) αυτήν των κρατών της Ανατολικής Ευρώπης (Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία). Η Ελλάδα θα πρέπει να εκμεταλλευθεί όλες εκείνες τις γεωφυσικές της ιδιαιτερότητες (Αιγαίο, Ιόνιο) που τις επιτρέπουν να παραμένει στο γεωστρατηγικό παίγνιο της περιοχής με ιδικόν της ιδιαίτερο ρόλο. Αν όμως ο θαλάσσιος χαρακτήρας της Ελλάδος αλλοιωθεί και η εθνική της κυριαρχία επί των υδάτων του Αιγαιακού Αρχιπελάγους μειωθεί με οποιονδήποτε τρόπο, η χώρα παύει να διαδραματίζει στρατηγικό ρόλο στο γεωπολιτικό υποσύστημα της Ανατολικής Μεσογείου, χάνει τη βαρύτητά της ως στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ εφόσον σε χερσαίο επίπεδο υποκαθίσταται εύκολα και ανώδυνα από τα ανωτέρω εθνικοχωρικά συμπλέγματα.
Για την επίτευξη όλων των ανωτέρω απαιτείται μείωση του στρατηγικού βάρους της γείτονος η οποία θα επισυμβεί συν τω χρόνω λόγω των προαναφερθεισών εξελίξεων στην περιοχή. Ο χρόνος, όμως, αυτός πρέπει πάση θυσία να εξευρεθεί. Και θα εξευρεθεί εάν η 17η Δεκεμβρίου θέσει τα θεμέλια για την εξεύρεσή του.

*1 Οι υποστηριζόμενες θέσεις στο παρόν κείμενο εκφράζουν και δεσμεύουν μόνον, και αποκλειστικώς, τον συγγραφέα. Δεν εκφράζουν κατ ανάγκην το ΙΑΑ ή το ΥΠΕΘΑ.
*2 Συμφωνία του Καΐρου ή Όσλο Ι της 4ης Μαΐου 1994
*3 Συμφωνία της Τάμπα ή Όσλο ΙΙ της 28ης Σεπτεμβρίου 1995 ή Ενδιάμεση Συμφωνία για τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας.
*4 Πρόκειται για το αποτέλεσμα της συνεργασίας των παραγόντων του «Κουαρτέτου» και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τον Πρόεδρο G. W. Bush την 20ή Δεκεμβρίου του 2002.
*5 Κουαρτέτο είναι η διπλωματική ονομασία των ΗΠΑ-Ρωσίας-Ε.Ε. και ΟΗΕ
*6 1Μb/d = 1.000.000 βαρέλια την ημέρα. Προς το τέλος του περσοϊρακινού πολέμου, το επίπεδο των ιρακινών πετρελαϊκών εξαγωγών από κάθε δυνατή οδό έφθανε τα 2 Μb/d. Πριν από την έναρξη του πολέμου αυτού μέχρι σήμερα το Ιράκ δεν έχει καταφέρει να επανέλθει στο επίπεδο των εξαγωγών πετρελαίου που είχε διαμορφώσει πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών του πολέμου αυτού και τα οποία ανήρχοντο περίπου στα 3 Mb/d.
*7 βλ. Ι. Θ. Μάζης, Γεωπολιτική των Υδάτων στη Μ. Ανατολή, 1996 (Τροχαλία), 2000 Παπαζήσης, Αθήνα, σ.σ. 286-287.
*8 Η οποία ευρωπαϊκή πλευρά δεν θα διστάζει να αναφέρεται σε αυτές για ευνόητους λόγους..
*9 Όπως ανέφερε δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» της 10ης Νοεμβρίου 2004

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP