Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Ανοικτές οι προτάσεις του υπουργείου για την εκπαίδευση της μειονότητας


Με αφορμή τη συζήτηση και τις διαφωνίες που έχουν προκύψει κυρίως το τελευταίο χρονικό διάστημα στην κοινωνία της Θράκης αλλά και πανελληνίως, σχετικά με το αν οι εκπαιδευτικοί δικαιούνται να μεταδίδουν τα πολιτικά τους πιστεύω στους μαθητές, συνέπεια της πρόσφατης σχετικής παραίνεσης της Ειδικής Γραμματέως Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, κ. Θάλειας Δραγώνα στην κ. Νικοπούλου, εκπαιδευτικό στο Μ. Δέρειο του ν. Έβρου, η κ. Δραγώνα μίλησε στο ράδιο Παρατηρητης και στην εκπομπή του Δάμωνα Δαμιανού «Η αιχμή του δόρατος», για τη στηριζόμενη σε «κατασκευασμένες αναλήθειες» επίθεση που δέχεται για τις απόψεις τις από πολιτικούς και μη κύκλους, για το κατά πόσο τέτοιου είδους πρακτικές μπορούν να οδηγήσουν σε εντάσεις, εξέφρασε τις ενστάσεις της σχετικά με τη δημιουργία δίγλωσσου σχολείου και παρέθεσε τις απόψεις της για την καλύτερη λειτουργία του μειονοτικού σχολείου και την ανάγκη ύπαρξης ενός θεσμού αισθητά αναβαθμισμένου σε σχέση με την ΕΠΑΘ.

ΠτΘ: κ. Δραγώνα, είστε το πρόσωπο της ημέρας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, χωρίς βέβαια να το επιδιώκετε, για μένα με θετικό πρόσημο για κάποιους άλλους όμως με αρνητικό. Τελευταίο κρούσμα της ιστορίας αυτής είναι τα δημοσιεύματα που τροφοδοτούνται στον τύπο και αφορούν στο πρόσωπό σας και στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεσθε τα ζητήματα που αφορούν τη διαπολιτισμική εκπαίδευση, καθώς και τα ζητήματα που χαρακτηρίζονται εθνικά τα οποία στο παρελθόν επέφεραν μια αντιπαράθεση επιχειρημάτων ακόμη και με τον Μίκη Θεοδωράκη. Πώς βιώνετε αυτή την κατάσταση;
Θ.Δ.: Είναι πολύ δυσάρεστο και αποκαρδιωτικό να είσαι στόχος επιθετικότητας και αντικείμενο κατηγοριών που στηρίζονται σε κατασκευασμένες αναλήθειες. Αντέχεις όμως όταν ξέρεις ότι έχεις γίνει στόχος για την εξυπηρέτηση συμφερόντων που είναι πέρα και έξω από εσένα, όταν σε χρησιμοποιούν σαν άλλοθι, κατά την έκφραση που λέγεται στη Θράκη, όπου οι πολίτες της μειονότητας συχνά μιλούν με παραβολές, «χτυπούν το σαμάρι για να μη χτυπήσουν το γαϊδούρι». Αντέχεις και προχωράς.

ΠτΘ: Ποιο είναι το ζητούμενο πίσω από αυτό;
Θ.Δ.: Ζητούμενο είναι να χτυπηθεί μια πολιτική της κυβέρνησης που υπερασπίζεται τις δημοκρατικές αρχές και αξίες, με την οποία δεν συμφωνούν κυρίως οι τέως συνάδελφοί μου από το ΛΑΟΣ και διάφοροι άλλοι που μοιράζονται αυτές τις απόψεις.

«Στην κοινωνία έχουμε ιδεολογική σύγκρουση»

ΠτΘ: Έχουν τόσο μεγάλη δύναμη αυτοί οι άνθρωποι; Στην εφημερίδα το «ΘΕΜΑ» είσαστε και πάλι χθες στην πρώτη σελίδα και μάλιστα με απαξιωτικό τίτλο που προσωπικά θεωρώ απαράδεκτο εκ των πραγμάτων για έναν Έλληνα πολίτη και μάλιστα που διακονεί τόσο υψηλή θέση δημόσιου λειτουργού. Σας αποκαλεί τουρκόφιλη και μάλιστα χωρίς εισαγωγικά για το θέμα της κ. Νικοπούλου στο Μεγάλο Δέρειο. Δηλαδή έχουμε μια σύγκρουση στην ελληνική κοινωνία μεταξύ των ανθρώπων μιας διανόησης και άλλων που εκπροσωπούν μια κουλτούρα συγκρουσιακή;
Θ.Δ.: Έχουμε ιδεολογική σύγκρουση. Ανατριχιαστικό (ευτυχώς ακραίο) παράδειγμα είναι το πρόσφατο συμβάν στην παρέλαση στην Αθήνα με τους βατραχανθρώπους. Είναι αδιανόητο αυτό να συμβαίνει σε μια δημόσια παρέλαση. Και όμως έγινε.

«Αποστολή των δασκάλων είναι να μαθαίνουν γράμματα στους μαθητές και να μην τους εμπλέκουν στην πολιτική»

ΠτΘ: Σε κάθε περίπτωση, για να ξεκαθαρίσω το θέμα, γιατί στη Θράκη έχει δημιουργηθεί αχλύ όσον αφορά στην ιστορία του Μεγάλου Δερείου, και πάλι την Παρασκευή ήταν πρωτοσέλιδο σε εφημερίδα της Κομοτηνής, κάνατε νουθεσίες με επιθετικό τρόπο σε μια δασκάλα που υπηρετεί σε χωριό της Θράκης για το πώς υπηρετεί τα καθήκοντά της;
Θ.Δ.: Έχω υποχρέωση από τη θέση μου να υπογραμμίζω ότι οι δάσκαλοι οφείλουν να ασκούν τα εκπαιδευτικά τους καθήκοντα και να αφήνουν την πολιτική έξω από τις σχολικές τάξεις. Αποστολή των δασκάλων είναι να μαθαίνουν γράμματα στους μαθητές και να μην εμπλέκουν στην πολιτική τα μικρά παιδιά. Μίλησα στην κ. Νικοπούλου φιλικά. Της είπα ότι είναι καλή δασκάλα και αφοσιωμένη στο εκπαιδευτικό καθήκον, όμως δεν περιορίζεται σε αυτό, όπως θα έπρεπε. Το υπερβαίνει και εισάγει με την πράξη και με το λόγο την πολιτική στο σχολείο, πράγμα που δεν είναι καθόλου σωστό. Αυτό της είπα. Και πρόσθεσα ότι πρέπει να είναι προσεχτική με την επέτειο της επερχόμενης 25η Μαρτίου, διότι αποτελεί μια επετειακή μέρα ευαίσθητη για την περιοχή σας και δεν είναι καλό να δημιουργούνται εντάσεις, διότι μόνο βλάπτουν και δεν βοηθούν σε τίποτα και προς καμία κατεύθυνση. Άλλωστε οι όποιες εντάσεις ενδέχεται να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης που η κ. Νικοπούλου μπορεί να μην έχει προβλέψει και καθόλου να μην επιδιώκει.

«Ως υπουργείο θα θέλαμε η κ. Νικοπούλου να περιορισθεί στα εκπαιδευτικά της καθήκοντα τα οποία ασκεί πολύ καλά»

ΠτΘ: Ένα ζήτημα που ουσιαστικά θα αφορά στο υπουργείο σας είναι αυτό των μηνύσεων της κ. Νικοπούλου προς τους τρεις εκδότες μειονοτικών εφημερίδων από τις οποίες ζητά αποζημίωση της τάξης των τριών εκ. ευρώ. Ένας δημόσιος υπάλληλος με αυτό τον τρόπο αφενός αντιδικεί με εφημερίδες και κατά δεύτερο λόγο έχει επιπτώσεις στη λειτουργία της κοινωνίας. Πώς το αντιμετωπίζει αυτό το υπουργείο;
Θ.Δ.: Αυτό που πιστεύω και προσπάθησα να εξηγήσω με ευγενή τρόπο στην κ. Νικοπούλου είναι ότι ζητήματα που δεν αφορούν στο εκπαιδευτικό της καθήκον πρέπει να μένουν έξω και μακριά από το σχολείο. Άλλωστε αυτό αφορά όλους και όχι μόνο την κ. Νικοπούλου. Όλοι μας, κυρίως αν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, πρέπει στην άσκηση του καθήκοντός μας να μην υπερβαίνουμε τα επαγγελματικά όρια, πόσο μάλλον οι δημόσιοι υπάλληλοι που ασκούν το λειτούργημα του δασκάλου. Οι δίκες είναι κακή πρακτική και μόνο αρνητικά βγαίνουν από τέτοιες καταστάσεις. Ως υπουργείο θα θέλαμε η κ. Νικοπούλου να περιορισθεί στα εκπαιδευτικά της καθήκοντα τα οποία κάνει πολύ καλά. Είναι ταυτισμένη με τη διδασκαλική της ιδιότητα, επενδύει στο σχολείο, είναι υπεύθυνη. Υπάρχουν όμως και άλλοι εκπαιδευτικοί στη Θράκη που κάνουν άριστα και με αφοσίωση τη δουλειά τους, χωρίς όμως να απασχολούν τα προωτοσέλιδα των εφημερίδων.

ΠτΘ: Γύρω από την κ. Νικοπούλου δημιουργείται μια συσπείρωση πολλών ανθρώπων που δεν ανήκουν στο ΛΑΟΣ ακόμη και από τον χώρο της αριστεράς. Δημιουργείται ένα εθνικό μέτωπο γύρω της ένα μέτωπο αντιπαράθεσης που λέει ότι από εδώ είναι οι Έλληνες πατριώτες και από εκεί οι τουρκόφρονες. Είναι πλέον το θέμα πολιτικό. Μπορεί να το αντιμετωπίσει η ελληνική πολιτεία;
Θ.Δ.: Το θέμα αυτό είναι πολύ πέρα από τους διάφορους πολιτικούς χώρους. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μονοπωλεί τον πατριωτισμό σε αυτό τον τόπο. Βεβαίως και δεν διαιρείται η ελληνική κοινωνία σε πατριώτες και μη πατριώτες. Αυτό το θέμα με θίγει αφάνταστα και αισθάνομαι να με συκοφαντούν. Δεν είναι λιγότερο πατριώτες όσοι βλέπουν τον πατριωτισμό μέσα από οπτική διαφορετική από την παραδοσιακή που πηγάζει από πολιτικές άλλων εποχών περασμένων.

«Το μειονοτικό σχολείο είναι σχολείο μ’ ένα μεγάλο τείχος ανάμεσα στα δύο μέρη του προγράμματός του που δεν επικοινωνούν»

ΠτΘ: Ήρθατε στη Θράκη δύο φορές. Τη μία κάνατε περιοδεία και τη δεύτερη στην παρέλαση της Ξάνθης όπου και έγιναν πολλές δηλώσεις τις οποίες ήθελα να αναλύσουμε. Πάγιο αίτημα των φορέων της μειονότητας είναι το δίγλωσσο νηπιαγωγείο. Αποκωδικοποιώντας τη θέση σας δεν εγκρίνετε ένα δίγλωσσο νηπιαγωγείο στα πρότυπα ενός μειονοτικού σχολείου που έτσι και αλλιώς είναι προβληματικό.
Θ.Δ.: Έχοντας θητεύσει πολλά χρόνια στο αντικείμενο της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης γνωρίζω καλά το θέμα της μητρικής γλώσσας. Σύμφωνα με τις επιστήμες, η μητρική γλώσσα είναι σημαντική για να κτισθεί πάνω σε αυτή η δεύτερη γλώσσα και ξέρω επίσης πολύ καλά ότι το νηπιαγωγείο είναι πολύ σημαντική εμπειρία για την κοινωνικοποίηση ενός παιδιού και για την πρώτη του σχέση με τον εκπαιδευτικό θεσμό και τα γράμματα, τόσο σημαντική ώστε σύμφωνα με διεθνείς έρευνες γνωρίζουμε ότι η φοίτηση σε αυτό σφραγίζει τη μελλοντική πορεία του παιδιού σε σχέση με την εκπαίδευση γενικά και η επιτυχής φοίτηση στο νηπιαγωγείο είναι δείκτης ακόμη και για το μελλοντικό του επάγγελμα. Άρα λοιπόν είναι πολύ σημαντικό τόσο να φοιτήσει ένα παιδί στο νηπιαγωγείο όσο και να αισθανθεί καλά σε αυτό. Το θέμα της μητρικής γλώσσας στη Θράκη είναι βασικό, καθώς υπάρχουν παιδιά που μπαίνοντας στο νηπιαγωγείο δεν ξέρουν καθόλου ελληνικά, όπως συμβαίνει μερικές φορές σε οικισμούς της Θράκης που είναι ομοιογενείς και απομακρυσμένοι. Είναι λοιπόν σημαντικό να υπάρχει μέσα στην τάξη και ο άνθρωπος που θα μπορεί να μιλήσει στα παιδιά στη μητρική τους γλώσσα. Εξάλλου στο νηπιαγωγείο η επαφή γίνεται με την προφορική γλώσσα και όχι με τη γραπτή. Πρωτεύουσα σημασία έχει να προσφέρουμε παντού νηπιαγωγεία. Δεύτερον, έχει σημασία όπου οι γονείς των παιδιών ζητήσουν τη μητρική γλώσσα, το υπουργείο να ακούσει το αίτημα και κάθε φορά να χειρισθεί το θέμα κατά περίπτωση. Τρίτον, όπως πολλές φορές έχω πει, αν και δεν αρέσει στη μειονότητα, το μειονοτικό σχολείο δεν είναι καλό σχολείο. Όχι γιατί είναι δίγλωσσο. Δίγλωσσα σχολεία είναι λίγα στον κόσμο και η δίγλωσση εκπαίδευση αποτελεί πρωτοπορία. Για άλλους λόγους. Είναι ένα σχολείο «στραμπουληγμένο», σφηνωμένο ανάμεσα σε υπερπροσδιορισμούς που του αλλοιώνουν τον εκπαιδευτικό του χαρακτήρα. Είναι σχολείο μ’ ένα μεγάλο τείχος ανάμεσα στα δύο μέρη του προγράμματός του που δεν επικοινωνούν. Είναι σχολείο χωρίς συνοχή. Αυτός άλλωστε είναι ο βασικός λόγος που τα παιδιά τελειώνοντας την έκτη δημοτικού δεν ξέρουν και πολλά γράμματα σε κανένα από τα δύο προγράμματα. Τα τελευταία χρόνια ίσως τα πράγματα έχουν βελτιωθεί, αλλά η κατάσταση παραμένει σε ένα διχασμένο σχολείο. Καταλαβαίνω ότι το μειονοτικό σχολείο η μειονότητα το θέλει και το σέβομαι αυτό, όπως το σέβεται και η πολιτεία μέσα από θεσμικές ρυθμίσεις που παραπέμπουν σε διεθνείς συνθήκες και διμερή πρωτόκολλα. Άρα καθήκον της πολιτείας είναι να βοηθήσει ώστε να γίνει αυτό το σχολείο όσο το δυνατόν καλύτερο. Να επιμορφώνει τους εκπαιδευτικούς τόσο του ελληνόγλωσσου όσο και του τουρκόφωνου προγράμματος, να βελτιώνει την βασική κατάρτιση των τουρκόφωνων εκπαιδευτικών, να βελτιώνει τα υλικά του ελληνόφωνου προγράμματος και να είναι παρούσα όπου της πέφτει λόγος.

ΠτΘ: Αυτές οι προσπάθειες έγιναν τα τελευταία χρόνια…
Θ.Δ.: Έγιναν και θα συνεχίσουν να γίνονται.

«Οφείλουμε να στηρίξουμε το μειονοτικό σχολείο»

ΠτΘ: Υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης αλλά το βασικό πρόβλημα που αφορά στο ότι υπολείπεται αυτό το εκπαιδευτικό μόρφωμα που λέγεται μειονοτικό σχολείο συνεχίζει να υφίσταται…
Θ.Δ.: Οι δείκτες πρόσβασης στο γυμνάσιο και το λύκειο έχουν αλλάξει θεαματικά τα τελευταία χρόνια. Άρα βελτιώσεις έχουν γίνει. Το μειονοτικό σχολείο έχει δομικά βαρίδια που το εμποδίζουν να γίνει επιτυχημένο. Όμως οφείλουμε να το στηρίξουμε, να προσπαθήσουμε να γίνει όσο το δυνατό καλύτερο και να εξασφαλίσουμε την ελληνομάθεια που αποτελεί προϋπόθεση για την κοινωνική ένταξη.

ΠτΘ: Υπάρχει πλέον διαδεδομένη η κοινή αίσθηση στην πόλη της Κομοτηνής, της αστικής κοινωνίας εννοώ, ότι δεν εκτιμάται αυτό το σχολείο για τα παιδαγωγικά εφόδια που προσφέρει αλλά το άγχος τους είναι να μάθουν τουρκικά.
Θ.Δ.: Πράγματι οι γονείς θέλουν να καλλιεργήσουν στα παιδιά τους την τουρκική γλώσσα και, όπως παντού στον κόσμο, θέλουν να διατηρήσουν τα ιδιαίτερα στοιχεία της ταυτότητάς τους. Είναι καθήκον μας αυτό να το εξασφαλίσουμε στα παιδιά της μειονότητας και στο δημόσιο σχολείο.

«Πρόθεση του υπουργείου είναι η παροχή στο δημόσιο δημοτικό σχολείο της τουρκικής γλώσσας προαιρετικά»

ΠτΘ: Αν το στείλουν στο δημόσιο σχολείο το ερώτημα και ο προβληματισμός είναι το πώς θα μάθει τη μητρική του γλώσσα…
Θ.Δ.: Μία από τις προθέσεις του υπουργείου είναι η παροχή στο δημόσιο δημοτικό σχολείο της τουρκικής γλώσσας προαιρετικά το απόγευμα σε όσα παιδιά το επιθυμούν είτε αυτά είναι της μειονότητας είτε της πλειονότητας. Για το γυμνάσιο νομοθέτησε η κ. Γιαννάκου ήδη από το 2005. Το Υπουργείο θα μελετήσει σε συνεργασία με τη μειονότητα τη ζήτηση αλλά και την προσφορά (με ποια υλικά και ποιο προσωπικό) ώστε να εξασφαλιστεί υψηλής ποιότητας εκπαίδευση στην τουρκική γλώσσα. Θα μου επιτρέψετε όμως να κλείσω το θέμα του νηπιαγωγείου. Καθώς δεν θεωρώ ότι το μειονοτικό σχολείο είναι καλό σχολείο, δεν νομίζω ότι έχει νόημα να επεκτείνουμε το διχασμένο μειονοτικό δημοτικό και στο νηπιαγωγείο, δηλαδή να φτιάξουμε πάλι δύο στεγανά προγράμματα που δεν θα συναντώνται ποτέ και στο νηπιαγωγείο. Νομίζω λοιπόν ότι αυτό που μπορεί να κάνει η ελληνική πολιτεία είναι στο ενιαίο και ελληνόγλωσσο νηπιαγωγείο να διορίζεται με ισότιμα προσόντα και ίση αμοιβή με τον/τη νηπιαγωγό ένα δεύτερο πρόσωπο, με γλώσσα του τη μητρική των παιδιών και να συγκροτήσουν μαζί μια ενιαία παιδευτική διαδικασία. Δεν είναι εύκολο εγχείρημα, γιατί δεν υπάρχει πρότυπο. Γι’ αυτό όμως η πολιτεία σκοπεύει να προχωρήσει προσεχτικά, να εφαρμόσει το σχέδιο σε λίγα νηπιαγωγεία πιλοτικά, να δοκιμάσει πώς δουλεύει, πώς θα συνεργάζονται οι δύο νηπιαγωγοί, να δει πώς θα αντιδράσει η τοπική κοινωνία, και να καταλήξει μετά από συναίνεση.

ΠτΘ: Το βασικό ερώτημα παραμένει. Πάγιο αίτημα των εκπροσώπων της μειονότητας είναι τα δίγλωσσα νηπιαγωγεία. Αυτό που λέτε ανατρέπει το αίτημά τους.
Θ.Δ.: Μα, αυτό που σας είπα δεν ακούγεται ότι θα συνυπάρχει η μητρική γλώσσα στο νηπιαγωγείο; Νομίζω ότι καλό νηπιαγωγείο και καλή εκπαίδευση θα έχουμε, όταν αφήσουμε τα κριτήρια της πολιτικής έξω από το σχολείο και ψάξουμε τις λύσεις παιδαγωγικά και με στόχο τη σχολική επιτυχία των μειονοτικών μαθητών.

ΠτΘ: Έτσι ακούγεται αλλά θα πρέπει να υπάρξει απόλυτη συνεργασία μεταξύ των δύο εκπαιδευτικών…
Θ.Δ.: Για αυτό και θα το δοκιμάσουμε πειραματικά. Ξεκινώ σε αυτή τη θέση με ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Γνωρίζω τα θέματα της εκπαίδευσης των παιδιών της μειονότητας, τα πονάω και θέλω να τα δω να εξελίσσονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι η καλύτερη πρόοδος της μειονότητας έχει σχέση με την καλύτερη πρόοδο της πλειονότητας. Πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία και όλοι μπορούν να βγουν κερδισμένοι. Θέλω συμβάλω στη βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης με τον καλύτερο τρόπο και με τις καλύτερες προθέσεις.

ΠτΘ: Οι τουρκόφωνη δασκάλα για παράδειγμα από πού θα έχει τον πανεπιστημιακό της τίτλο;
Θ.Δ.: Ξέρετε πόσα παιδιά τελειώνουν το τμήμα της προσχολικής αγωγής στα πανεπιστήμια της χώρας; Αυτή τη στιγμή έχουμε είκοσι νηπιαγωγούς, δεκαέξι που έχουν τελειώσει ελληνικά πανεπιστήμια και τέσσερις με ισοτιμία από το ΔΙΚΑΤΣΑ.

«Θα απαντήσουμε ουσιαστικά και επιδιώκοντας τη συναίνεση»

ΠτΘ: Άρα δεν θα είναι ΕΠΑΘ;
Θ.Δ.: Μα η ΕΠΑΘ προετοιμάζει εκπαιδευτικούς για το μειονοτικό δημοτικό. Στην εκπαίδευση δεν μπορούμε να κάνουμε πράγματα πρόχειρα ούτε συμβολικά, για να ικανοποιήσουμε οποιουσδήποτε θερμοκέφαλους από όλες τις μεριές. Θα απαντήσουμε ουσιαστικά και επιδιώκοντας τη συναίνεση. Όπως είπα όταν ανέβηκα στη Θράκη, θα προχωρήσουμε με απόλυτο σεβασμό προς όλες τις κατευθύνσεις και όχι για τη μειονότητα χωρίς τη μειονότητα. Μαζί θα τα κάνουμε όλα. Η πολιτεία βέβαια έχει τον τελευταίο λόγο.

ΠτΘ: Είναι πολύ αισιόδοξο αλλά γνωρίζετε ότι και με την κ. Φραγκουδάκη προσκρούσατε σε τοίχο…
Θ.Δ.: Ναι, αλλά καταφέραμε και πάρα πολλά. Οι δρόμοι, ξέρετε, που βγαίνουν από την πεπατημένη δεν είναι στρωμένοι με τριαντάφυλλα. Σημασία όμως έχει να το πιστεύεις, να έχεις τη στήριξη της πολιτείας, όπως έγινε διαχρονικά όλα αυτά τα χρόνια. Το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων στήριξαν όλες οι κυβερνήσεις και όλοι οι υπουργοί Παιδείας από το ’97 μέχρι σήμερα γι’ αυτό τα αποτελέσματα ήταν πάρα πολύ σημαντικά

«Κατά τη γνώμη του υπουργείου η ΕΠΑΘ είναι μια ιστορία που έχει κλείσει τον κύκλο της»

ΠτΘ: Το μειονοτικό δημοτικό θα αλλάξει; Η ΕΠΑΘ που τροφοδοτεί τα μειονοτικά σχολεία με δασκάλους θα συνεχίσει να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά;
Θ.Δ.: Στη Θράκη αυτό που έθεσα σε όλους τους συνομιλητές μειονοτικούς και πλειονοτικούς ήταν ότι κατά τη γνώμη του υπουργείου η ΕΠΑΘ είναι μια ιστορία που έχει κλείσει τον κύκλο της. Εξάλλου το ζητά η μειονότητα πάρα πολλά χρόνια.

ΠτΘ: Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα την καταργήσετε ή θα την αλλάξετε;
Θ.Δ.: Η πρόταση του υπουργείου, που είναι προς συζήτηση. Θα πρέπει ωστόσο να σκεφτούμε το θέμα με όρους ευρωπαϊκούς, ισοτιμίας, ισοπολιτείας, με σπουδές που θα οδηγούν σε ένα διαβαθμισμένο πτυχίο, γιατί μέχρι τώρα το πτυχίο είναι αδιαβάθμητο και άρα οι απόφοιτοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο παρά να οδηγηθούν στο μειονοτικό σχολείο. Χρειάζεται να σκεφθούμε την ΕΠΑΘ με όρους του μέλλοντος. Με όρους ουσιαστικής αναβάθμισης. Ο φοιτητής της μειονότητας να κάτσει με όρους ισοτιμίας δίπλα στον πλειονοτικό φοιτητή σε συνθήκες που χαρακτηρίζουν την εκπαίδευση και την κοινωνική ζωή μέσα στα πανεπιστήμια.

ΠτΘ: Δεν θα μπορούσε να γίνει ένα Τμήμα αντίστοιχο με τα Παιδαγωγικά Τμήματα της χώρας ;
Θ.Δ.: Η προσωπική μου άποψη είναι να φοιτούν οι φοιτητές της μειονότητας στα Παιδαγωγικά Τμήματα της χώρας.

ΠτΘ: Όπως τα λέτε μου φαίνεται ότι θα κάνετε μερεμέτια…
Θ.Δ.: Κατά την άποψή μου και την άποψη του υπουργείου δεν πρέπει να το «μερεμετέψουμε», αλλά να μπούνε οι φοιτητές σε ένα παιδαγωγικό τμήμα στο πανεπιστήμιο μαζί με όλους τους άλλους φοιτητές και παράλληλα να διδάσκονται με επάρκεια την τουρκική γλώσσα και την ισλαμική θρησκεία. Ο /η απόφοιτος ενός τέτοιου τμήματος να μπορεί να παίρνει το κρατικό πιστοποιητικό τουρκομάθειας και να μπορεί να βρίσκεται μαζί με άλλους φοιτητές και όχι σε ένα χώρο γκετοποιημένο. Όπως είπα, ήρθα με μια ανοικτή πρόταση για να τη συζητήσουμε με τη μειονότητα χωρίς να την επιβάλουμε από πάνω προς τα κάτω. Η μειονότητα από χρόνια έχει ένα από τα επίμονα αιτήματά της την κακή ποιότητα των αποφοίτων της ΕΠΑΘ. Η πρόταση είναι ανοικτή και πρέπει η μειονότητα να αναλάβει τις ευθύνες της στο τι ακριβώς θέλει.

ΠτΘ: Έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο επιστημονικό δυναμικό αποφοίτων της ΕΠΑΘ που είναι αδιόριστοι οι οποίοι χρησιμοποιούν όσα μέσα θέλετε και πραγματικά πολύ υποτιμητικά για την ηλικία τους και για τα γράμματα που έμαθαν, για τον αγώνα που έκαναν για να μπορέσουν να διοριστούν. Τι θα γίνει με αυτή την ιστορία;
Θ.Δ.: Γι’ αυτό πιστεύω ότι μια γενικότερη αναβάθμιση θα αλλάξει και την αίσθηση της εικόνας των αποφοίτων. Ανεβαίνοντας στη Θράκη ανήγγειλα τον διορισμό τριάντα πέντε αποφοίτων ΕΠΑΘ, αλλά πόσοι ακόμη να διοριστούν; Εξάλλου στην πορεία θα υπάρξει κορεσμός προφοράς. Αυτό που έχει σημασία είναι να προσφέρουμε και μια εξομοίωση όπως και στην περίπτωση των Ακαδημιών όταν έγιναν τα παιδαγωγικά τμήματα. Υπήρχαν απόφοιτοι δύο ταχυτήτων και η πολιτεία προσέφερε την ευκαιρία να εξομοιωθούν οι απόφοιτοι των Ακαδημιών με τους αποφοίτους του Πανεπιστημίου. Αυτό θα ανεβάσει το επίπεδο των μέχρι σήμερα αποφοίτων της ΕΠΑΘ. Σημασία έχει να μπορεί ο άλλος να έχει το κεφάλι ψηλά στηριζόμενος σε καλές σπουδές και με ένα πτυχίο που θα ανοίγει και άλλες πόρτες διότι δεν θα είναι αδιαβάθμητο.

ΠτΘ: Χρονοδιάγραμμα για τις εξελίξεις στην ΕΠΑΘ υφίσταται;
Θ.Δ.: Δεν είμαι εγώ που θα το βάλω. Θα το βάλω σε συνεργασία με το υπουργείο και με τη μειονότητα η οποία θέλω να σκεφτεί αυτές τις εξελίξεις. Πιστεύω ότι πολύ σημαντικό είναι να έχουν οι πολίτες λόγο, γιατί το να λες πάντα «όχι» μπορεί να είναι εύκολο. Ο λόγος είτε της άκριτης άρνησης ή της άκριτης υποταγής είναι μονοσήμαντος και αδιέξοδος. Σημασία έχει οι κοινωνίες καθώς εξελίσσονται και εκσυγχρονίζονται να παράγουν τα υποκείμενα που μπορούν να συγκροτούν λόγο και να οδηγούνται σε λύσεις μέσα από τον διάλογο.

ΠτΘ: Ένα μεγάλο θέμα επίσης είναι τα πολλά δημοτικά σχολεία πού υπάρχουν διάσπαρτα στην Ξάνθη και στη Ροδόπη τα οποία δεν έχουν πολλές φορές λόγο ύπαρξης είναι μονοθέσια ή διθέσια τα οποία δεν θέλουν να κλείσουν γιατί προφανώς φοβούνται ότι αυτό θα δείχνει συρρίκνωση μαθητικού δυναμικού.
Θ.Δ.: Έχω ασχοληθεί γενικότερα με το θέμα και πουθενά στην Ελλάδα δεν αρέσει το κλείσιμο των σχολείων. Όποτε κλείνει ένα σχολείο, η τοπική κοινωνία αισθάνεται ότι γερνάει. Κάποια σχολεία μικρά βέβαια δεν μπορούν να κλείσουν --για παράδειγμα της Γαύδου όπου τα παιδιά δεν έχουν πού αλλού να πάνε. Πάγια θέση της υπουργού είναι να δούμε όλα τα ολιγοθέσια σχολεία διότι από παιδαγωγική άποψη δεν μπορεί να λειτουργήσει ένα σχολείο με έξι μαθητές. Το θέμα το έθεσα τόσο στο Σύλλογο Επιστημόνων όσο και στις ΕΠΑΘ και είπα ότι πρέπει να βοηθήσουμε όλοι μαζί συνεργατικά και να δούμε ποια σχολεία είναι δυνατόν να συγχωνευτούν. Εκ των πραγμάτων είναι δύσκολο να υπάρξουν άμεσα μεγάλες μονάδες γιατί δεν έχουμε αυτή τη στιγμή μεγάλα σχολικά κτίρια. Όμως έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε βήματα προς συγχωνεύσεις σχολείων με πέντε ή έξι παιδιά ή σε χωριά με δύο σχολεία και ελάχιστο αριθμό παιδιών. Ο Σύλλογος Επιστημόνων είπε ότι θα το δει το θέμα θετικά και οι Σύλλογοι ΕΠΑΘ επίσης. Μάλιστα ο Σύλλογος ΕΠΑΘ της Κομοτηνής είπε να μπουν κριτήρια και το δέχθηκα με τη συναίνεση πάντα της κοινωνίας

ΠτΘ: Αν κ. Δραγώνα έρθουν κάποιοι γονείς και σας πουν ότι εμείς θέλουμε δίγλωσσο σχολείο στα ρουμανικά ή στα πομακικά ή στα τουρκικά θα το κάνετε;
Θ.Δ.: Δεν είναι πολλά τα δίγλωσσα σχολεία στον κόσμο και δεν έχουμε αρκετά επιτυχημένα πρότυπα. Υπάρχουν μερικά στην Αυστραλία, στον Καναδά και κάποια στην Αμερική στα σύνορα με το Μεξικό. Στην Ευρώπη υπάρχουν μόνο στο Βέλγιο. Δεν μπορούμε να κάνουμε δίγλωσσα σχολεία σε αυτή τουλάχιστον τη φάση για πολλούς λόγους με βασικό ανάμεσά τους ότι είναι μεγάλη πολυτέλεια σε σχέση με τις λοιπές εκπαιδευτικές ανάγκες. Το υπάρχον δίγλωσσο μειονοτικό σχολείο εδώ στη Θράκη είναι προϊόν του παρελθόντος.

ΠτΘ: Είναι πολλές οι εντάσεις στη Θράκη και δύσκολος ο διάλογος σε πλαίσια συγκρουσιακά.
Θ.Δ.: Συγκρουσιακά, με πράγματι πολύ δύσκολο το διάλογο. Και όμως έχω ζήσει τόσα χρόνια στη Θράκη, με το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων πολλές φορές την υπέρβαση του συγκρουσιακού πλαισίου, με τη συνύπαρξη, την αποδοχή των διαφορών, το σεβασμό των ετεροτήτων, το διάλογο και τη συνεργασία. Έχω ζήσει μέσα στα Κέντρα Στήριξης του Προγράμματος Μουσουλμανοπαίδων ομάδες νέων από 9 έως 20 ετών πλειονότητας και μειονότητας μαζί να περνάνε από τη σύγκρουση στον εποικοδομητικό διάλογο, από την αντιπαράθεση στη συνύπαρξη και τη συνεργασία, από τις μονολιθικές ταυτίσεις στις διπλές ταυτότητες, με την αξιοποίηση του μεγάλου πλούτου της Θράκης από γλώσσες, κουλτούρες και παραδόσεις. Είναι δύσκολο αλλά το έχω δει να γίνεται πράξη, έχω βιώσει την αρμονική συνύπαρξη και την ισότιμη συνεργασία καθώς και τα πολύ καλά αποτελέσματά της που είναι θετικά για όλους ανεξαιρέτως.

ΠτΘ: κ. Δραγώνα σας ευχαριστούμε πολύ.
Θ.Δ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

TA ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.....

Read more...

Η ολοκλήρωση του εγκλήματος


Κάποιοι Έλληνες Πομάκοι αλλά και ορισμένοι χριστιανοί μάλλον βιάστηκαν να πανηγυρίσουν για τις πρόσφατες δηλώσεις της κυρίας Δραγώνα αναφορικά με τα δίγλωσσα νηπιαγωγεία για τους μουσουλμάνους της Θράκης και τη δυνατότητα εισαγωγής σ’ αυτά της πομάκικης γλώσσας καθώς και για τα ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία στα πομακοχώρια τα οποία, σύμφωνα πάντα με την ίδια, θα δώσουν επιτέλους στους μουσουλμάνους της περιοχής μας τη δυνατότητα της επιλογής του καλύτερου κατά την άποψή τους σχολείου για τα παιδιά τους.

Λέω ότι βιάστηκαν να πανηγυρίσουν γιατί ναι μεν η κυρία Δραγώνα τα είπε όλα αυτά αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο ότι μετά τις δηλώσεις της, κάποιοι μειονοτικοί παράγοντες και πολιτικοί, τις θέσεις των οποίων για τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης όλοι γνωρίζουμε, έχουν στήσει πάρτι και αλωνίζουν ήδη στα χωρία της ορεινής περιοχής.
Βλέπετε ξέρουν πολύ καλά πως όλα όσα είπε η κυρία Δραγώνα, μπορεί να γίνουν πράξη μόνο υπό μια προϋπόθεση, να τα ζητήσουν οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής αφού η ειδική γραμματέας του υπουργείου εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων είπε ξεκάθαρα πως για να μπει η πομάκικη γλώσσα στα νηπιαγωγεία των μουσουλμανικών οικισμών της περιοχής και για να ιδρυθούν ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία σ’ αυτά, θα πρέπει να υπάρξει πρώτα ανάλογο αίτημα των γονέων.
Θα γίνουν δηλαδή όλα αυτά μόνο στα χωριά εκείνα που θα το ζητήσουν οι περισσότεροι γονείς ενώ στα άλλα χωριά, ως δεύτερη γλώσσα στα νηπιαγωγεία θα μπει η τουρκική και το σχολείο τους θα είναι μόνο το μειονοτικό. Το ερώτημα που φυσικά μπαίνει εδώ είναι πόσοι από τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας θα τολμήσουν να ζητήσουν πομάκικη γλώσσα στο νηπιαγωγείο του χωριού τους και ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία.
Δεν είναι βέβαια και δύσκολο να δοθεί απάντηση στο ερώτημα αυτό. Δυστυχώς ελάχιστοι είναι εκείνοι που θα βρουν το θάρρος να υποβάλουν ένα τέτοιο αίτημα και φυσικά αυτό θα απορριφτεί αμέσως αφού θα πρέπει να ισχύσει αυτό που θα ζητήσουν οι περισσότεροι. Ωστόσο δεν μπορεί κανείς και να αντιδράει γιατί πολύ απλά, σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο, το υπουργείο εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων έχει πράξει το καθήκον του. Δίνει δηλαδή τη δυνατότητα στους μουσουλμάνους να διδαχθούν τη μητρική τους γλώσσα και να έχουν σχολεία ίδια με αυτά που έχουν και οι χριστιανοί όλης της χώρας και όταν κάποια στιγμή οι περισσότεροι θα ζητήσουν ως δεύτερη γλώσσα στα νηπιαγωγεία την τουρκική και σχολεία μόνο μειονοτικά, κανείς δε θα μπορεί να μιλήσει για μη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας αφού η απάντηση του υπουργείου θα είναι «αυτό μας ζήτησαν κι αυτό τους διδάσκουμε».
Εκείνο λοιπόν που θα πρέπει να απασχολήσει τον καθένα μας, αλλά κυρίως την ίδια την πολιτεία, είναι το γιατί οι άνθρωποι αυτοί τελικά δε θα ζητήσουν ούτε πομάκικη γλώσσα στα νηπιαγωγεία ούτε ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία στα χωριά τους. Στο πρόσφατο μόνο παρελθόν αν ανατρέξει κανείς θα δει πως αντιμετωπίστηκαν τόσο από τους λεγόμενους προξενικούς της περιοχής όσο και από το ελληνικό κράτος όλοι εκείνοι που τόλμησαν να αντιδράσουν και να δηλώσουν δημόσια πως δεν είναι και δεν επιθυμούν να είναι Τούρκοι αλλά Έλληνες Πομάκοι μουσουλμάνοι πολίτες.
Αλήθεια πιστεύει κανείς πως εκείνοι που τώρα θα ζητήσουν να γίνουν πράξη όλα όσα δήλωσε η κυρία Δραγώνα, θα αντιμετωπιστούν καλύτερα; Πιστεύει κανείς πως για άλλη μια φορά οι γνωστοί άγνωστοι δε θα οργώσουν όλα τα πομακοχώρια προκειμένου με τις έτσι κι αλλιώς γνωστές μεθόδους τους να αποτρέψουν κάθε τέτοια κίνηση; Μα ήδη έχουν αρχίσει τις επισκέψεις και γιορτάζουν το γεγονός ότι ένα χρόνιο αίτημα τους θα γίνει πραγματικότητα, η περιοχή δηλαδή θα αποκτήσει δίγλωσσα νηπιαγωγεία με την τουρκική φυσικά να είναι η δεύτερη διδασκόμενη γλώσσα.
Εξάλλου σε κανέναν δεν είναι εύκολο να πιστέψει πως οι απόψεις της κυρίας Δραγώνα για τη μειονοτική εκπαίδευση άλλαξαν έτσι ξαφνικά και ότι άρχισε να ενδιαφέρεται για την πομάκικη γλώσσα. Απλά ξέρει ότι ελάχιστοι θα τολμήσουν να ζητήσουν κάτι τέτοιο και στην ουσία θα γίνει, όπως άλλωστε τόσα και τόσα ακόμα, ένα χατίρι του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής.
Εφόσον η κυρία Δραγώνα αλλά και το υπόλοιπο επιτελείο του υπουργείου εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων ενδιαφέρεται τόσο για τη σωστή μόρφωση των μουσουλμάνων της Θράκης, δε θα έπρεπε καν να αγγίξει το θέμα νηπιαγωγεία και να τα αφήσει όπως είναι μέχρι σήμερα, δηλαδή καθαρά ελληνόφωνα. Με το να τα κάνει δίγλωσσα δεν έχει να προσφέρει τίποτα σ’ αυτά τα παιδιά τα οποία στην τελική, από τα χρόνια του νηπιαγωγείου ακόμα θα είναι αναγκασμένα να διδάσκονται δύο ξένες γι’ αυτά μέχρι την ηλικία εκείνη γλώσσες.
Άρα από την υπόθεση αυτή κερδισμένο θα είναι το υπουργείο εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων το οποίο θα μπορεί να λέει πως έδωσε στους Πομάκους της Θράκης τη δυνατότητα να διδαχθούν τη μητρική τους γλώσσα αλλά οι ίδιοι το αρνήθηκαν, το τουρκικό προξενείο και οι εδώ συνεργάτες τους που θα δουν ένα όνειρό τους να γίνεται πραγματικότητα, να μπαίνει δηλαδή και στα νηπιαγωγεία η τουρκική γλώσσα, ενώ οι μοναδικοί χαμένοι για άλλη μια φορά θα είναι οι ίδιοι οι Πομάκοι των οποίων τα παιδιά θα διδάσκονται πολλές ξένες γι’ αυτά γλώσσες χωρίς ωστόσο να μάθουν καμία από αυτές σωστά. Με λίγα λόγια δηλαδή, με την κίνηση αυτή της κυρίας Δραγώνα, ολοκληρώνεται το έγκλημα που ακούει στο όνομα μειονοτική εκπαίδευση.

Σ. Καραχότζα

Read more...

ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΣΕ ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟΝΗΣΙ


Η μόνιμη, το τελευταίο διάστημα, τουρκική αμφισβήτηση της ελληνικότητας των νήσων Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι, καθώς επίσης και των πέριξ αυτών νησίδων και βραχονησίδων, εξυπηρετεί πλείστους τουρκικούς στόχους και συμφέροντα, αλλά δεν είναι
κάτι «το καινούργιο».

Η αμφισβήτηση της ελληνικότητας για το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι πρωτοεμφανίστηκε στις 29 Ιουλίου 2002, επί κυβερνήσεως Σημίτη.

Την ημερομηνία αυτή –και αφού η Αθήνα στο Ελσίνκι είχε ανάψει το πράσινο φως για τη μετέπειτα ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας στην ΕΕ– δύο οπλισμένα τουρκικά F-16 παραβίασαν την ελληνική κυριαρχία στα νησιά Αγαθονήσι, Αρκούς, Πάτμο, Φούρνους, Άνυδρο, Ψαρά, Αντίψαρα και Πετροκάραβο. Κατά τη διάρκεια αναχαίτισης από δύο ελληνικά F-16 υπήρξαν σκληρές κλειστές αερομαχίες, με το τουρκικό ραντάρ DATCA να καλεί τα ελληνικά F-16 να εγκαταλείψουν την «τουρκική κυριαρχία».


Ωστόσο η ελληνική κυβέρνηση αρκέστηκε σε διαμαρτυρία χωρίς αποτέλεσμα και δεν ζήτησε από τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς την καταδίκη της Τουρκίας.
Η αιτία αυτών των τουρκικών ενεργειών είναι ακόμα πιο παλιά και φαίνεται καθαρά σε δηλώσεις τούρκων αξιωματούχων από το 1974.

Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπουλέντ Ετζεβίτ στις 20 Ιουλίου 1974 δήλωνε ότι «...η άμυνα των νησιών του Αιγαίου θα πρέπει να αναληφθεί από κοινού από την Ελλάδα και την Τουρκία ως συμμάχους μέσα στο ΝΑΤΟ...». Και λίγο αργότερα, το 1975, ο πρωθυπουργός Ιρμάκ δήλωνε ότι «η υφαλοκρηπίδα της Μικράς Ασίας εκτείνεται μέχρι το μέσον του Αιγαίου...».

Σήμερα η Άγκυρα γνωρίζει, έπειτα από μελέτες και έρευνες ειδικών επιστημονικών εταιρειών και σύμφωνα με τον τουρκικό χάρτη του 2009, που αποκαλύπτει σήμερα το «Π», ότι στην περιοχή αυτή και γενικότερα ανατολικά του 25ου μεσημβρινού υπάρχουν σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου.

Αυτά προσπαθεί να διεκδικήσει η Άγκυρα με την έννοια της υφαλοκρηπίδας, επιδιώκοντας να επιβάλει στην Ελλάδα τις απόψεις της με αυθαιρεσίες και με τη δημιουργία τετελεσμένων και όχι με βάση τη διεθνή νομιμότητα, όπως αυτή υπαγορεύεται από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας 1992, αλλά και από τη Σύμβαση της Γενεύης 1958, τις οποίες η Άγκυρα έχει καταψηφίσει.

Οι σταδιακά αυξανόμενες τουρκικές προκλήσεις στην περιοχή των δύο αυτών ελληνικών νησιών, και κυρίως από το 2002 και μεταγενέστερα, αποσκοπούν στην απόκτηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης στην υφαλοκρηπίδα δυτικά από τα ελληνικά αυτά νησιά.
Σε μια τέτοια περίπτωση, η οποία ενισχύεται από την αδράνεια της ελληνικής κυβέρνησης, θα παραχωρηθούν κυριαρχικά δικαιώματα στην Τουρκία πάνω στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου.

Έτσι τα υπό ελληνική κυριαρχία νησιωτικά εδάφη θα βρεθούν αυτόματα πάνω στην υφαλοκρηπίδα ξένου κράτους, θα απομονωθούν και θα μεταβληθούν σε κλειστά εδάφη και θα περιέλθουν υπό ασφυκτικό τουρκικό έλεγχο.

Και τούτο γιατί τα δικαιώματα που θα αναγνωριστούν στην οικονομική ζώνη θα είναι αποκλειστικά στην πρώτη φάση, με προοπτική έπειτα από μια de facto διαδικασία να ταυτιστούν με την τουρκική κυριαρχία, η οποία θα διασπάσει την ελληνική
εδαφική κυριαρχία και θα προκαλέσει τον οικονομικό μαρασμό στον πληθυσμό των ελληνικών νησιών.

Η αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων, η μετάθεση επίλυσης του προβλήματος για άλλους και για αργότερα, εκλαμβάνονται από την Άγκυρα ως νομικές, επιχειρησιακές και πολιτικές παραχωρήσεις προς αυτήν, με αποτέλεσμα να επανέρχεται κάθε φορά με νέες διεκδικήσεις.

Τα Ύμια, οι «γκρίζες ζώνες», ο τουρκικός νόμος 24611/2001, με τον οποίο η Άγκυρα ενέταξε το μισό Αιγαίο και τη μισή Κύπρο κάτω από τον έλεγχό της, η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι, είναι ο μακρύς κατάλογος των τουρκικών διεκδικήσεων. Οι ελληνικές κυβερνήσεις κατ' εξακολούθηση υιοθετούν μόνον αμυντική στάση, κατά κανόνα με διαβήματα προς την Άγκυρα για να... ενημερωθεί για όσα πράττει, και δεν αξιοποιούν τα «όπλα» που διαθέτουν στον διπλωματικό τομέα, με βάση τα δικαιώματα που αντλούν από τους διεθνείς οργανισμούς.

Το πρόβλημα με την Τουρκία δεν αντιμετωπίζεται με την έκδοση διπλωματικών «διαμαρτυριών» και «διαβημάτων» που καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων.

Και τα «όπλα» αυτά υπάρχουν:
Από το 1947 το ελληνικό Κοινοβούλιο αποδέχθηκε με τον νόμο 211/47 τη Σύμβαση του Σικάγου 1944 (γνωστή ως ICAO: Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας) που αποτελεί τους κανόνες πτήσεων για όλα τα αεροπορικά μέσα, τόσο τα πολιτικά όσο και τα στρατιωτικά, και ανέθεσε στην ΥΠΑ τον έλεγχο της εφαρμογής τους.

Μεταξύ των άλλων η σύμβαση (ICAO) προβλέπει αναχαιτίσεις για σκοπούς εθνικής ασφάλειας και αποτροπής κάθε είδους ενέργειας που συνιστά εχθρική απειλή, όπως ακριβώς πράττουν σχεδόν καθημερινά τα τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα, τα οποία παραβιάζουν την ελληνική κυριαρχία στα ελληνικά νησιά.

Για την εφαρμογή των κανόνων του ICAO η Ελλάδα έχει δαπανήσει για αναχαιτίσεις - αναγνωρίσεις στο FIR Αθηνών πάνω από 2 τρισεκατομμύρια ευρώ σε απόλυτες τιμές από το 1947 και έχουν θυσιαστεί πολλοί έλληνες πιλότοι (Γιαννικάκης, Πετρούτσος, Σαλμάς, Ηλιάκης κ.ά.).

Για τις ενέργειες αυτές των Τούρκων στο Αιγαίο η σύμβαση του ICAO παρέχει στην ΥΠΑ το νόμιμο δικαίωμα να ζητήσει την ενεργοποίηση συγκεκριμένων διατάξεων της σύμβασης και να καταγγείλει την Τουρκία στον ICAO, ώστε να μπει φρένο στις τουρκικές προκλήσεις.

Όμως κάτι τέτοιο δεν το πράττει η ΥΠΑ, με αποτέλεσμα να κορυφώνονται οι τουρκικές προκλήσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εθνικά και τα οικονομικά μας συμφέροντα.
Έτσι η ΥΠΑ γίνεται εκ των πραγμάτων «ο αδύναμος κρίκος» της κυβέρνησης για τις διεκδικήσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο, με αποτέλεσμα να πηγαίνουν στα άχρηστα τα 2 τρισεκατομμύρια του έλληνα φορολογούμενου που έχουν δαπανηθεί για τους κανόνες του ICAO (αναχαιτίσεις) και να ξευτελίζονται οι θυσίες των ελλήνων πιλοτών που έχουν θυσιαστεί για τα ελληνικά δίκαια στο Αιγαίο.

Οι αναχαιτίσεις είναι αναγκαίες, πρέπει όμως να υποστηρίζονται και από τις κατάλληλες πολιτικές, νομικές και διπλωματικές ενέργειες προς τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς, γιατί μόνον τότε είναι αποτελεσματικές.

Διαφορετικά εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες για δήθεν εξοπλιστικά προγράμματα, δίνοντας έτσι πάσα στον τούρκο υπουργό Επικρατείας κ. Μπαγίς να επιμένει στη μείωση των εξοπλισμών και από τις δύο μεριές του Αιγαίου, λες και η Ελλάδα έχει διεκδικήσεις και προκαλεί την Τουρκία...

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/blog-post_05.html#ixzz0kG8U6pVK

Read more...

Αύριο η συνάντηση Σαρκοζί-Ερντογάν


Ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μεταβαίνει αύριο στο Παρίσι για μια συνάντηση εφ' όλης της ύλης με τον Γάλλο ομόλογο του, Νικολά Σαρκοζί. Στην επίσημη ατζέντα δεν περιλαμβάνεται το επίμαχο ζήτημα της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, διπλωματικές πηγές της γείτονος αναφέρουν, όμως, ότι θα τεθεί και αυτό στο τραπέζι.
Για "μία συνάντηση επικεντρωμένη στην οικονομική και πολιτιστική συνεργασία των δύο χωρών, καθώς, επίσης, όμως, και σε θέματα ασφαλείας" κάνει λόγο ο γαλλικός τύπος.

"Όσον αφορά στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., είναι πλέον γνωστές οι θέσεις των δύο χωρών", δήλωσε ο εκπρόσωπος του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών, Μπερνάρ Βαλερό, ερωτώμενος για την τουρκική υποψηφιότητα.


"Οι γαλλο-τουρκικές σχέσεις ακολουθούν μια σχιζοφρενική πορεία" σχολιάζει ο Τζενγκίζ Ακτάρ, υπεύθυνος ευρωπαϊκών σπουδών στο πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, σύμφωνα με το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων. "Υπάρχει ένα ποσοστό στη Γαλλία από τη μια μεριά που αντιμετωπίζει την Τουρκία ως ένα ισότιμο συνεργάτη σε οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο, και από την άλλη μια διοίκηση Σαρκοζί που δεν θεωρεί καν την Τουρκία ένα πολιτικό σύμμαχο", προσθέτει ο Τούρκος πανεπιστημιακός.

Η επίσκεψη Ερντογάν αύριο στη Γαλλία θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της ολοκλήρωσης του πολιτιστικού προγράμματος, σε ογδόντα γαλλικές πόλεις, "Εποχή τουρκική στη Γαλλία", που σύμφωνα με την γαλλική κυβέρνηση γνώρισε "τεράστια επιτυχία".

"Η σύσφιξη των διμερών σχέσεων αποτελεί το κύριο αντικείμενο αυτής της επίσκεψης", δήλωσε ο Μπερνάρ Βαλερό. "Πάνω από 300 γαλλικές επιχειρήσεις απασχολούν τουλάχιστον 100.000 υπαλλήλους στην Τουρκία και η Γαλλία είναι η δεύτερη σε επενδύσεις χώρα στην Τουρκία. Οι εμπορικές μας σχέσεις άγγιξαν τα δέκα δισ. ευρώ το 2009".

"Η Γαλλία καταβάλει φιλότιμες προσπάθειες ώστε αυτή η επίσκεψη να διεξαχθεί υπό τις καλύτερες και καταλληλότερες συνθήκες", σημειώνει ο αρθρογράφος στη τουρκική εφημερίδα Hurriyet, Φεράι Τιντς, αιτιολογώντας έτσι το γεγονός ότι στο τέλος των επαφών τους οι δύο πρωθυπουργοί δεν προβλέπεται να κάνουν δηλώσεις και να παραθέσουν κοινή συνέντευξη τύπου.ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

*Kάτι που πρέπει να επισημανθεί είναι η στάση της Γαλλίας έναντι του PKK το οποίο το θεωρεί ως "τρομοκρατική Οργάνωση", τον τελευταίο δέ χρόνο έχουν υπάρξει πλήθος επιχειρήσεων της Γαλλικής Αστυνομίας είς βάρος Κούρδων με κατηγορίες όπως "είσπραξη χρημάτων για την τρομοκρατική οργάνωση", "συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση",στρατολόγηση μελών στο Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK).Σύμφωνα με δημοσιεύματα αναμένεται να υπάρξει μεγάλη πίεση απο πλευράς Τουρκίας προς την Γαλλία για στήριξη στον αγώνα της ενάντια στο PKK και για την συνέχιση των επιχειρήσεων είς βάρος των "Κούρδων Τρομοκρατών". Να θυμίσουμε όπως επίσημα έχει δηλώσει ο αναπληρωτής αρχηγός του ΡΚΚ, Μουράτ Karayilan σημαντική πηγή οικονομικών πόρων για το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) αποτελούν οι συνεισφορές των Κούρδων μεταναστών της Δυτικής Ευρώπης

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/blog-post_7125.html#ixzz0kG7wwGrS

Read more...

Τουρκία: 7.5 Χρόνια Φυλάκιση σε 6 Ανήλικους


Έξι ανήλικοι καταδικάστηκαν σε 7.5 χρόνια φυλάκισης ο καθένας με την κατηγορία της "συμμετοχής σε παράνομη οργάνωση και τη διάδοση προπαγάνδας". Η απόφαση στηρίχθηκε αποκλειστικά στις καταθέσεις αστυνομικών. Ο δικηγόρος Güngör επέκρινε την καταδίκη.

Το 5ο Ανώτατο Ποινικό Δικαστήριο του Diyarbakır (Ντιγιαρμπακίρ) στην κυρίως κουρδική περιοχή της νοτιοανατολικής Τουρκίας έκρινε ένοχους έξι ανηλίκους για τρομοκρατικά εγκλήματα και εξέδωσε ποινές 7.5 χρόνων στον καθένα, επειδή υποτίθεται ότι συμμετείχαν σε διαδήλωση στην πόλη Şırnak (Σιρνάκ).


Αρχικά το δικαστήριο καταδίκασε τα έξι παιδιά ηλικίας 15-18 ετών σε φυλάκιση συνολικά 13.5 χρόνων το καθένα: 7.5 χρόνια για "συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση και για διάπραξη εγκλημάτων για λογαριασμό της οργάνωσης", ένα χρόνο για τη "διάδοση προπαγάνδας για λογαριασμό τρομοκρατικής οργάνωσης" σύμφωνα με το άρθρο 7/2 του Αντιτρομοκρατικού Νόμου, και άλλα πέντε χρόνια με την κατηγορία ότι αντιτάχθηκαν στο νόμο σχετικά με τις συναντήσεις και τις διαδηλώσεις.

Οι ποινές μειώθηκαν λόγω του νεαρού της ηλικίας των κατηγορουμένων.

Πηγή: Bianet
turkishgreeknews.org

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/75-6.html#ixzz0kG1BfBi2

Read more...

Στην Τουρκοβίζιον του Κοσόβου τρέχουν οι πράκτορες της Άγκυρας για να ανταλλάξουν τεχνογνωσία σε μηχανισμούς προπαγάνδας


Πόσο φασίστας µπορεῖ νά εἶναι κανείς; Στό ἐρώτηµα αὐτό εἶναι πολύ δύσκολο νά ἀπαντήσει κανείς, ἔστω κι ἄν ἔχει διατρίψει στά χιτλερικά, µουσολινικά καί κεµαλικά κατορθώµατα. Πρέπει γιά τήν ἀκρίβεια νά γνωρίζει τίς ἐκδηλώσεις πού ὀργανώνει ἡ µειονοτική ἡγεσία τῆς Θράκης, σέ συνδυασµό πάντα µέ τήν Μητέρα – Πατρίδα της.
Ἕνα πρόσφατο παράδειγµα εἴχαµε µέ τήν παρουσία τοῦ τουρκοµουφτῆ Ξάνθης Ἀχµέτ Μέτε στό Κόσοβο (11-13 Μαρτίου 2010), ὅπου ὁ λεγάµενος πραγματοποίησε διάφορες ἐπαφές µέ Τούρκους τῆς περιοχῆς µά καί συνόδευσε µιά ἀποστολή παιδιῶν πού ἔλαβαν µέρος σέ διαγωνισµό τοῦ τοπικοῦ συλλόγου «Φιλιζλέρ».
Τί κάνανε τά 20 αὐτά παιδιά στόν (διεθνή!) διαγωνισµό; Ἀπήγγειλαν τόν ἐθνικό ὕµνο τῆς Τουρκίας καί βραβεύτηκαν ἐκεῖνα πού τό ἔπραξαν µέ τόν καλύτερο τρόπο!

Μπορεῖτε νά φανταστεῖτε τί εἴδους ἀνώµαλος νοῦς συλλαµβάνει ἰδέες γιά τέτοιους διαγωνισµούς; Τί καφρίλα µπορεῖ νά συµπυκνωθεῖ µέσα σέ κάποια κρανία;
Πάντως ἡ …Ἑλλάδα κατάφερε µιά διάκριση, καθώς ὁ µαθητής τοῦ Κοράν Κουρσού ἀπό τά Μελίβοια Ξάνθης κατέκτησε τή 2η θέση τῆς… ἰδιότυπης Τουρκοβίζιον.
Πέραν τῆς ἐν λόγῳ ἐκδήλωσης, ὁ Μέτε, ὡς… καλός θρησκευτικός λειτουργός πού εἶναι, συνάντησε τόν Τοῦρκο πρέσβη, τόν ὑπουργό Ἐπικρατείας τοῦ Κοσόβου, ἀξιωµατούχους τοῦ τοπικοῦ τουρκικοῦ κόµµατος, τήν ἰσλαµική ἕνωση τοῦ Πρίζρεν καί τόν ἀρχικαραβανά τῆς στρατιωτικῆς δύναµης τῆς Τουρκίας στήν περιοχή (βλ. φωτογραφία τῆς «Μπιρλίκ»).
Μετά (ὑποθέτουμε ὅτι) γύρισε στήν Ξάνθη καί συνεχίζει νά ζεῖ δίπλα µας, σάν νά µήν τρέχει τίποτε… (μέχρι να συμβεί κάτι και τότε όλοι να απορούν για το πως συνέβη...)
Αναρωτιέμαι, όμως, τί θόρυβο θα κάνανε οι θολοκουλτουριάρηδες της χώρας μας, εάν ποτέ γινόταν διαγωνισμός την απαγγελία του ελληνικού εθνικού ύμνου...! Για τον τουρκικό εθνικό ύμνο, όμως. δεν λένε κουβέντα... μούγκα στη στρούγκα τα πρόβατα του νεοταξισμού και του αντελληνισμού...

Read more...

Διαρροή απόρρητης έκθεσης του Εθνικού Συμβουλίου της Κύπρου;


Η τουρκοκυπριακή εθνικιστική εφημερίδα Υeni Volkan υποστηρίζει με δημοσίευμά της ότι έχει στην κατοχή της "απόρρητη έκθεση" στην οποία καταγράφονται όσα έχουν διαμειφθεί στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου της 5ης Φεβρουαρίου και συγκεκριμένα αυτά που παρουσίασε ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ. Χριστόφιας για την πορεία των διαπραγματεύσεων. Το δημοσίευμα επιτίθεται, δε, στον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μ. Τalat, κατηγορώντας τον για υποχωρήσεις. Όσον αφορά τις θεματικές ενότητες και το τι συμφωνήθηκε, αναφέρει μεταξύ άλλων:

- Για την κυριαρχία η ελληνοκυπριακή πλευρά επιμένει σε ομόσπονδο κράτος που η κυριαρχία του πηγάζει από τον λαό, η τουρκοκυπριακή πλευρά φαίνεται να επιμένει στην αναφορά ότι η κυριαρχία πηγάζει εξίσου και από τις δύο κοινότητες.


- Για τις αρμοδιότητες της κεντρικής κυβέρνησης συμφωνήθηκε να υπάγονται σε αυτή τα τελωνεία, οι έμμεσοι φόροι και οι φόροι κατανάλωσης, καθώς και η Μετεωρολογία και η Πολιτική Αεροπορία. Η τουρκοκυπριακή πλευρά δείχνει να υποχωρεί στη θέση τους για δύο χωριστά FIR, με την προϋπόθεση να υπάρχουν δύο Κέντρα Ελέγχου Πτήσεων. Στην κεντρική κυβέρνηση θα υπάγεται και η ναυσιπλοΐα.
- Για τη νομοθετική εξουσία, η τουρκοκυπριακή πλευρά φέρεται να αποδέχεται αντιπροσώπευση στην Κάτω Βουλή σε ποσοστό 25% έναντι 30% που επιδίωκε. Η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν αποδέχεται το αίτημα για να συνταχθεί και να υιοθετηθεί οποιοσδήποτε νόμος να υπάρχει ένα ελάχιστο όριο τουρκοκυπριακών ψήφων.
- Η εκ περιτροπής προεδρία και η σταθμισμένη ψήφος φαίνεται να προχωρούν, όπως και η θέση να μην έχουν δικαίωμα βέτο οι πρόεδρος και αντιπρόεδρος, εκτός από τις περιπτώσεις που και οι δύο διαφωνούν με αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου για θέματα άμυνας, εξωτερικής πολιτικής, ασφάλειας και ευρωπαϊκής πολιτικής.
- Η τουρκοκυπριακή πλευρά φαίνεται ότι δεν επιμένει στο αίτημα να είναι αναγκαία η συγκατάθεση και του διευθυντή και του υποδιευθυντή σε ομοσπονδιακές δημόσιες υπηρεσίες, προκειμένου να λαμβάνονται αποφάσεις. Ο Talat ζητάει μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής Τουρκοκυπρίων στη Δημόσια Διοίκηση, σε αναλογία 60 προς 40.
- Για τις εξωτερικές σχέσεις δεν φαίνεται να έχουν επιτευχθεί ουσιαστικές συγκλίσεις. Ο Talat εμφανίζεται να επιμένει στη θέση ότι τα συνιστώντα κρατίδια θα πρέπει να έχουν ισχυρό δικαίωμα λόγου στις εξωτερικές σχέσεις, καθώς και τη δυνατότητα να υπογράφουν διμερείς συμφωνίες για όλους τους τομείς που εντάσσονται στις αρμοδιότητές τους. Η ελληνοκυπριακή πλευρά παραμένει στη θέση ότι θα πρέπει οι εξωτερικές σχέσεις, οι επαφές και οι συμφωνίες, να είναι έργο της κεντρικής κυβέρνησης.

Read more...

Επιταχύνονται οι διευθετήσεις στο Αιγαίο


Πληθαίνουν οι ενδείξεις για σοβαρές εξελίξεις σε όλο το φάσμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων με επίκεντρο το Αιγαίο, βάσει των προδιαγραφών του ΝΑΤΟ και υπό την πίεση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Οι διευθετήσεις που προωθούνται τίποτα καλό δεν προοιωνίζονται για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά και για την ίδια την υπόθεση της ειρήνης στην περιοχή. Τα φαινόμενα συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι η επικείμενη επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού Τ. Ερντογάν στην Αθήνα (προσδιορίζεται στα τέλη Μάη με αρχές Ιούνη) θα σηματοδοτήσει ραγδαίες εξελίξεις.

Τα πρόδρομα φαινόμενα για τις διευθετήσεις, που σε μεγάλο βαθμό έχουν συμφωνηθεί και ορισμένες πλευρές τους έχουν ήδη δρομολογηθεί στο πλαίσιο των ενδοΝΑΤΟικών ρυθμίσεων, εκδηλώνονται το ένα μετά το άλλο. Καθόλου τυχαία, στις 7 και 8 Απρίλη, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Δ. Δρούτσας, θα ταξιδέψει στην Τουρκία για προπαρασκευή της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα.

Το έδαφος πάνω στο οποίο θα ξεδιπλωθούν οι όποιες συμφωνίες έχει αρχίσει να στρώνεται από χρόνια και σε μεγάλο βαθμό καταδείχνει και το χαρακτήρα των προωθούμενων διευθετήσεων.
Τα βασικά δεδομένα

Το πλαίσιο μέσα στο οποίο εξελίσσονται οι συζητήσεις και οι ενδεχόμενες συμφωνίες καθορίζεται από μια σειρά παράγοντες, όπως οι εξής:

-- Η στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης να εμπλέξει τη χώρα πιο βαθιά στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει πολιτική στήριξη στη χωρίς τέλος αντιλαϊκή επίθεση που έχει εξαπολύσει. Παράλληλα, αποτελεί στρατηγική επιλογή της ντόπιας άρχουσας τάξης για εκχώρηση πλευρών της κρατικής κυριαρχίας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με αντάλλαγμα το κέρδισμα καλύτερων θέσεων για την ελληνική πλουτοκρατία στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού καταμερισμού.

-- Η στρατηγική του αμερικανοΝΑΤΟικού παράγοντα, που σταθερά πιέζει για κλείσιμο των θεμάτων του Αιγαίου και των λειτουργικών - επιχειρησιακών εκκρεμοτήτων που υπάρχουν στη Νότια Πτέρυγα της Συμμαχίας, εξαιτίας των ελληνοτουρκικών τριβών. Το ΝΑΤΟ επιδιώκει την ολοκληρωτική ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, τη λειτουργία του ενιαίου επιχειρησιακού χώρου, αλλά και τη συνεργασία ΝΑΤΟ και Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Αμυνας και Ασφάλειας. Παράπλευρες πιέσεις ασκούνται και στο πλαίσιο των ανταγωνισμών για τους αγωγούς Ενέργειας, αλλά και για την εκμετάλλευση τυχόν κοιτασμάτων πετρελαίου και αερίου στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.

-- Οι καθημερινές τουρκικές προκλήσεις, όπως παράνομη είσοδος μαχητικών στο FIR Αθηνών, παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και των ελληνικών χωρικών υδάτων ακόμα και μέχρι το Σούνιο, στόχο έχουν να δημιουργήσουν τετελεσμένα σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, με τις πλάτες του ΝΑΤΟ.

-- Οι συμφωνίες των τελευταίων χρόνων και πιο συγκεκριμένα της Μαδρίτης (Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, Ιούλης 1997) που αναγνωρίζει τα «ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο και του Ελσίνκι (Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Δεκέμβρης 1999), όπου η Ελλάδα αποδέχεται την ύπαρξη «συνοριακών διαφορών», σκιαγραφούν τις βάσεις για τις διευθετήσεις που θα γίνουν.
«Καρότο» και «μαστίγιο»

Αν οι διαρκείς παραβιάσεις και ο κίνδυνος στρατιωτικής εμπλοκής αποτελούν το «μαστίγιο» της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ, οι «επιθέσεις φιλίας», που, όμως, δεν μπορούν να κρύψουν τις σκοπιμότητες, είναι το «καρότο» των διευθετήσεων. Σ' αυτό το πνεύμα, την περασμένη Τρίτη, ο Τούρκος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Εγκεμέν Μπαγκίς πρότεινε αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών, με το βλέμμα βέβαια στραμμένο στο Αιγαίο.

Ο Τούρκος υπουργός ανέφερε: «Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από νέα άρματα μάχης, πυραύλους, υποβρύχια ή μαχητικά αεροσκάφη, όπως και η Τουρκία. Είναι καιρός να μειωθούν οι εξοπλιστικές δαπάνες παγκοσμίως, αλλά ιδιαίτερα της Τουρκίας και της Ελλάδας (...) Ούτε η Ελλάδα, αλλά ούτε και η Τουρκία έχουν ανάγκη από γαλλικά ή γερμανικά υποβρύχια».

Υπενθυμίζεται ότι ο ίδιος υπουργός της Τουρκίας προανήγγειλε «θεαματικά αποτελέσματα» ενόψει της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα. Εσπευσε ακόμα να χαιρετίσει την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης «να αποκλείσει από τις στρατιωτικές παρελάσεις τα άρματα μάχης και τα βαρέα όπλα» και τη συνέδεσε με την αποστρατιωτικοποίηση του Αιγαίου. «Αποκλεισμός, είπε, των βαρέων όπλων πρέπει να γίνει και στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο γιατί είναι περιοχές ειρήνης».

Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω προμηνύει ότι η λήψη μέτρων για τη «μείωση της έντασης» στο χώρο του Αιγαίου και τη μείωση των εξοπλισμών, θα αποτελέσει το πρόσχημα για τις προαποφασισμένες διευθετήσεις. Μέτρο προς αυτήν την κατεύθυνση αναμένεται να αποτελέσει και ο χαρακτηρισμός ενός τμήματος του Αιγαίου ως «ζώνης αποφυγής της έντασης».

Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και η θρυλούμενη συμφωνία για τον ορισμό του 25ου Μεσημβρινού, δηλαδή της κάθετης γραμμής από Βορρά προς Νότο (ξεκινάει από το Πόρτο Λάγος στη Θράκη και διασχίζοντας το Αιγαίο δυτικά της Λήμνου και της Τήνου καταλήγει στην Κρήτη δυτικά του Ηρακλείου) ως ορίου της περιοχής, ανατολικά της οποίας δε θα πετάνε ελληνικά και τουρκικά μαχητικά αλλά μόνο ΝΑΤΟικά. Πρόκειται για το μισό Αιγαίο, το θαλάσσιο χώρο που περιβάλλει τα νησιά Σαμοθράκη, Λήμνος, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ικαρία, Δωδεκάνησα και τις μισές Κυκλάδες (Μύκονος, Πάρος, Νάξος, Σαντορίνη, Αμοργός, Κάρπαθος κ.λπ.), όπως και το μισό Κρητικό Πέλαγος.

Αυτό που θα παρουσιαστεί ως «επίτευγμα», είναι ότι δε θα πετάνε τουρκικά μαχητικά, αλλά βέβαια ούτε ελληνικά, σε μια έκταση διάσπαρτη από ελληνικά εδάφη, δηλαδή σε μέρος της ελληνικής επικράτειας. Πράγμα που σημαίνει υποχώρηση του πυρήνα της κυριαρχίας του κράτους, που είναι το δικαίωμα στην άμυνα. Εκ των πραγμάτων, μια τέτοια διευθέτηση θα υποχρεώσει την Ελλάδα να μεταθέσει προς τα δυτικά τη γραμμή άμυνας, κάπου έξω από το Σούνιο και τις ακτές της Εύβοιας.

Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίοι οι πλόες των τουρκικών πολεμικών πλοίων με το πρόσχημα της «αβλαβούς διέλευσης» μέχρι έξω από τις ακτές της Αττικής. Ετσι προωθείται ντε φάκτο η «αποστρατιωτικοποίηση» των ελληνικών νησιών και η διχοτόμηση του Αιγαίου.
Υφαλοκρηπίδα σημαίνει σύνορα

Η δρομολόγηση των εξελίξεων στα Ελληνοτουρκικά για εφ' όλης της ύλης διάλογο έγινε με την επιστολή του πρωθυπουργού της Τουρκίας Τ. Ερντογάν προς τον Ελληνα ομόλογό του Γ. Παπανδρέου, στις 30 Οκτώβρη 2009. Το κείμενο κινείται στο πνεύμα του Ελσίνκι, δηλαδή στη διευθέτηση των «συνοριακών διαφορών», που από μόνο του σημαίνει διαπραγμάτευση επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, αφού αυτά αφορούν οι τουρκικές διεκδικήσεις.

Σε αυτήν, ο Τ. Ερντογάν καταγράφει όλα τα ζητήματα που συνθέτουν το πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και των διαφορών που θέτει η Τουρκία, όπως αυτά «υπενθυμίζονται» καθημερινά με τις υπερπτήσεις μαχητικών αεροσκαφών πάνω και από κατοικημένα ελληνικά νησιά και τα μη «αβλαβή» ταξίδια τουρκικών πολεμικών πλοίων στα ελληνικά χωρικά ύδατα.

Η απάντηση από τον Γ. Παπανδρέου στην επιστολή Ερντογάν ήρθε μετά από δύο μήνες και, σύμφωνα με όσα διέρρευσαν, προκρίνει το θέμα της υφαλοκρηπίδας. Ειδικά για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, προτείνεται διάλογος με καθορισμένο χρονοδιάγραμμα και στην περίπτωση αδυναμίας επίτευξης συμφωνίας, παραπομπή του προβλήματος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Υπενθυμίζεται ότι αυτός ο διάλογος είχε φτάσει κοντά στην υπογραφή συνυποσχετικού για την παραπομπή του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας πριν τις ελληνικές εκλογές του 2004.

Γεγονός, πάντως, είναι ότι η συζήτηση για το συνυποσχετικό παραπομπής του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας στη Χάγη, προϋποθέτει συζήτηση και για τις «γκρίζες ζώνες» που έχει θέσει η Αγκυρα. Με άλλα λόγια, ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδας συνδέεται άμεσα με την αμοιβαία συμφωνία για τα σύνορα. Επίσης ο Ελληνας πρωθυπουργός υπογραμμίζει ότι ο μόνος τρόπος αποτελεσματικής ενίσχυσης της ασφάλειας στο Αιγαίο είναι η αποφυγή των στρατιωτικών δραστηριοτήτων που τροφοδοτούν την ένταση. Εδώ φαίνεται πως μπορεί να «κουμπώσει» η δημιουργία ζώνης «αποφυγής έντασης» ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού.

Ανεξάρτητα, όμως, από το ακριβές περιεχόμενο της όποιας διευθέτησης που τελικά θα επιτευχθεί, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αυτή θα έχει ΝΑΤΟική σφραγίδα, θα οριστικοποιεί τη συνδιαχείριση στο Αιγαίο και θα δημιουργεί το έδαφος για ένταση των ανταγωνισμών στην περιοχή, με δεδομένη την επιδείνωση της αμυντικής δυνατότητας της χώρας.

Read more...

Πού το πάει η Αγκυρα με τις κρουαζιέρες στο Αιγαίο


Της Κύρας Αδάμ

Μόλις μια εβδομάδα κράτησε η δυσαρέσκεια της Αθήνας απέναντι στην Αγκυρα, που είχε εκδηλωθεί με την αναβολή της επίσκεψης του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών στην Τουρκία. Ο κ. Δρούτσας αναμένεται να πραγματοποιήσει την επίσκεψή του στις 7 και 8 Απριλίου. Εχει προηγηθεί η συνάντηση Παμπούκη-Παπανδρέου-Μπάγις στις Βρυξέλλες, με τον τελευταίο να εξαγγέλλει «θεαματικές εξελίξεις» κατά τη συνάντηση Παπανδρέου-Ερντογάν στην Αθήνα μέσα στο επόμενο δίμηνο. Ο λαλίστατος υπουργός Επικράτειας της Τουρκίας κ. Μπάγις προχώρησε ένα βήμα παραπέρα εστιάζοντας το θέμα στην προοπτική μείωσης των εξοπλισμών, επιχειρώντας προφανώς να προϊδεάσει την κοινή γνώμη των δυο χωρών για τις προαναγγελθείσες θεαματικές εξελίξεις. Η Αθήνα από την πλευρά της αντιδρά μονότονα και μάλλον αμήχανα περιμένοντας έργα και όχι λόγια από την Αγκυρα και εμμένει στην «προδέσμευσή» της απέναντι στον Μπαράκ Ομπάμα για λύση στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Η πραγματικότητα όμως απέχει παρά πολύ απ' αυτή την ήπια έως ειδυλλιακή εικόνα που στήνεται και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου.

Η Αγκυρα διαμορφώνει με συστηματικές ενέργειές της το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα συζητήσει στην Αθήνα, με πολλά και πρόσθετα στοιχεία στους φακέλους της. Η καθημερινή τουρκική αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στην περιοχή στο Φαρμακονήσι και στο Αγαθονήσι δεν... αμφισβητείται πλέον ούτε από την Αθήνα, που επιμένει σε χλιαρά και αδιάφορα διαβήματα προς την τουρκική κυβέρνηση, γνωρίζοντας επακριβώς πού τα τοποθετεί αυτά η Αγκυρα.
Το τελευταίο όμως δίμηνο, η Αγκυρα έχει δώσει νέα τροπή και περιεχόμενο στην παραβατικότητά της στο Αιγαίο με « φρέσκιες» κινήσεις και πρόσθετα στοιχεία στον ελληνοτουρκικό φάκελό της. Πρόκειται για τις «κρουαζιέρες» των τουρκικών πολεμικών πλοίων στις Κυκλάδες, αλλά και στο Κάβο Ντόρο μέχρι τη Ραφήνα. Οι επίσημες ελληνικές αντιδράσεις περιορίζονται σε «περιγραφικό ρεπορτάζ» των γεγονότων, χωρίς καμιά εκτίμηση, που αφήνουν και πολλά περιθώρια για τις έρπουσες φήμες περί ενδεχόμενου «θερμού επεισοδίου» κ.λπ. (στην οικονομική δίνη που βρίσκεται η Αθήνα ένας τέτοιος τρόπος αντίδρασης βρίσκεται πέραν και της σφαίρας της φαντασίας). Η Αγκυρα όμως έχει αποδείξει καλώς στο παρελθόν ότι δεν προβαίνει σε καμιά νέα παραβατική ενέργειά της, αν προηγουμένως δεν έχει στήσει έναν νομικό και διπλωματικό καμβά για να υποστηρίξει τα όσα κάνει.
Οι κρουαζιέρες τουρκικών πολεμικών πλοίων έχουν και στόχο και περιεχόμενο και φυσικά θα βρεθούν πάνω στο τραπέζι των διμερών διαπραγματεύσεων. Ο μίτος της Αριάδνης για τη νέα τουρκική προκλητικότητα ίσως βρίσκεται στα λεγόμενα τον Φεβρουάριο, του στρατηγού Μπάσμπουγκ, αρχηγού του τουρκικού ΓΕΕΘΑ. «Εχουν μεγάλη σημασία», είπε, «οι εξελίξεις σχετικά με το θέμα των Αποκλειστικών Ζωνών ( ΑΟΖ). Αν κάνετε λάθος στα θέματα αυτά μπορεί να επικριθείτε μετά από 50-60 χρόνια». Η αναφορά του κ. Μπάσμπουγκ σ' ένα μελλοντικό θέμα, όπως αυτό των ΑΟΖ, αποκαλύπτει ότι η Τουρκία ή πιο συγκεκριμένα το τουρκικό στρατιωτικό κατεστημένο ασχολείται σοβαρά όχι μόνον με το θέμα της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία , αλλά με το επόμενο, σοβαρότερο και γενικότερο ζήτημα του καθορισμού των ΑΟΖ ανάμεσα στις δυο χώρες, που κρύβει με τη σειρά του τεράστια οικονομικά οφέλη. Οι τουρκικές κρουαζιέρες ξεκινούν από τα διεθνή ύδατα στο Αιγαίο, με πλήρη ελευθερία κινήσεων σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας και εστιάζονται σε βόλτες, ή καλύτερα αβλαβή διέλευση μέσα στα ελληνικά χωρικά ύδατα, με την προϋπόθεση ότι τα πλοία περνούν με σταθερή ταχύτητα και δεν κάνουν ελιγμούς για να θαυμάσουν τα νησιωτικά τουριστικά θέρετρα. Το δρομολόγιο ειδικά ανάμεσα στο Κάβο Ντόρο και τη Ραφήνα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προφανώς οι στόχοι του πηγαίνουν ακόμα πιο μακριά. Τα σημεία αυτά και γενικότερα η θαλάσσια αυτή περιοχή εξετάζεται πιθανότατα ως μια από τις συντομότερες διαδρομές που θα ακολουθούν στο μέλλον τα πετρελαιοφόρα από τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη στην πορεία τους για τη Δύση.
Σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας εγείρεται αμέσως θέμα θαλάσσιας ασφάλειας και για τα πλοία (ship safety) καθώς και ασφάλεια για τη θαλάσσια ρύπανση (sea pollution) και γι' αυτό απαιτείται εκ των προτέρων συμφωνία των γειτονικών κρατών, εν προκειμένω της Ελλάδας και της Τουρκίας. Με άλλα λόγια οι δυο χώρες πρέπει να συμφωνήσουν στα διεθνή ύδατα μέχρι πού η καθεμία ασκεί την επιτήρηση για τα διερχόμενα πετρελαιοφόρα από το Αιγαίο.
Οι πρόσφατες τουρκικές ανιχνεύσεις στα ύδατα του Αιγαίου προφανώς εντάσσονται στα σχέδια αυτά που θα επιτρέπουν στην Τουρκία να αναπτύσσει τις δυνάμεις ταχείας επεμβάσεις για θαλάσσια ασφάλεια και ρύπανση όταν αυτή απαιτηθεί.
Προηγουμένως βεβαίως πρέπει να υπάρξει (αν και πότε) συμφωνία με την Αθήνα για το «μοίρασμα» του Αιγαίου στον τομέα της ασφάλειας και της αποτροπής ρύπανσης. Με άλλα λόγια μπαίνει στο ελληνοτουρκικό τραπέζι ένα ακόμα τεράστιο κεφάλαιο προς διαπραγμάτευση...

Read more...

Ο επικίνδυνος μύθος των πετρελαίων του Αιγαίου


Του Δρ. Κωνσταντίνου Γρίβα

Μια άποψη η οποία τείνει να καταστεί κοινός τόπος στην ελληνική συνείδηση είναι αυτή που υποστηρίζει ότι το Αιγαίο «είναι γεμάτο πετρέλαιο». Βέβαια, όταν μιλάμε για τα «πετρέλαια του Αιγαίου», τις περισσότερες φορές αναφερόμαστε στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπου η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία μπορούν να εγείρουν αξιώσεις εκμετάλλευσης, με κριτήριο το δικαίωμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).

Ωστόσο, αν και είναι ισχυρές οι ενδείξεις ότι στις περιοχές αυτές υπάρχουν αξιόλογα και εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα πετρελαίου, αυτό μένει να αποδειχθεί. Επίσης, οι έννοιες «αξιόλογα» και «εκμεταλλεύσιμα» κοιτάσματα έχουν πολλές βαθμίδες. Άλλο πράγμα, λοιπόν, είναι τα πραγματικά πετρέλαια της Ανατολικής Μεσογείου και άλλο η ανορθολογική εμμονή στα υποτιθέμενα κολοσσιαία κοιτάσματα των «πετρελαίων του Αιγαίου», τα οποία περιμένουν εναγωνίως να κάνουν την Ελλάδα ένα νέο Κουβέιτ και να μετατρέψουν τους Έλληνες σε εμίρηδες του 21ου αιώνα…

Αυτή η υπερβολή δημιουργεί ένα μύθο ο οποίος μπορεί να αποδειχθεί πολύ επικίνδυνος για την Ελλάδα στα χρόνια που έρχονται. Συγκεκριμένα, οι σταυροφόροι της «ελληνοτουρκικής φιλίας» εξοπλίζονται με το «λογικότατο» επιχείρημα ότι ο μόνος τρόπος για να εκμεταλλευτούμε τα κοιτάσματα αυτά και να γίνουμε όλοι πλούσιοι είναι να τα εκμεταλλευτούμε από κοινού με την Τουρκία, γιατί αλλιώς αυτή θα θέσει θέμα casus belli, όπως συνέβη με το ζήτημα των 12 ναυτικών μιλίων, και τελικά δεν θα τα εκμεταλλευτεί κανένας. Ακόμη καλύτερο θα ήταν να «λύσουμε οριστικά και διά παντός» τις διαφορές μας με την Τουρκία, να «τσιμεντώσουμε» την ειρήνη «μεταξύ των δύο λαών» και μετά όλα τα υπόλοιπα θα προκύψουν αυτομάτως. Τι κι αν, χάρη της ειρήνης και του πακτωλού των πετροδολαρίων που θα έρθει από αυτή, χρειαστεί να θυσιάσουμε κάποια ζωτικά μας συμφέροντα;
Αυτή, σε αδρές γραμμές, είναι η «αναντίρρητη» λογική όσων προωθούν την πάση θυσία εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Κι ας μην μπει κάποιος στον πειρασμό να υποστηρίξει ότι υπάρχει και η δυναμική λύση της πολεμικής αντιπαράθεσης με την Τουρκία, η νίκη έναντι των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων και η εν συνεχεία επιβολή των ελληνικών συμφερόντων. Η επιλογή αυτή φυσικά και είναι υπαρκτή. Θεωρητικά. Στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, του πολιτικού συστήματος, ακόμη και η πλειοψηφία των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, φαίνεται πως έχει αποδεχθεί ανεπιφύλακτα την άποψη ότι ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος θα ήταν, υπό οιεσδήποτε συνθήκες, ένα καταστρεπτικό ενδεχόμενο και κατά συνέπεια πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία. Σύμφωνα με την κυριαρχούσα άποψη, πόλεμος θα δικαιολογούταν μόνο σε περίπτωση άμεσης τουρκικής εισβολής στην ελληνική επικράτεια και σε καμία περίπτωση για την υπεράσπιση οικονομικών συμφερόντων, όσο μεγάλα κι αν ήταν αυτά. Άρα η επιλογή, σύμφωνα με την κρατούσα λογική, είναι απλή. Είτε υποχωρούμε στους Τούρκους, θυσιάζουμε κάποια ζωτικά μας συμφέροντα, συνεκμεταλλευόμαστε τα «τεράστια κοιτάσματα» και γινόμαστε όλοι πλούσιοι είτε επιμένουμε σε μια άγονη σκληρή γραμμή, τα κοιτάσματα μένουν ανεκμετάλλευτα και όλοι παραμένουμε φτωχοί. Και όταν λέμε υποχώρηση σε ζωτικά μας συμφέροντα δεν αναφερόμαστε μόνο σε θέματα όπως αυτό των χωρικών υδάτων ή του εναέριου χώρου. Τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ χειρότερα.
Τι θα κάνουν, για παράδειγμα, οι Έλληνες πολίτες αν σε πέντε, δέκα ή δεκαπέντε χρόνια από τώρα τους πουν ότι για την «εξομάλυνση» των ελληνοτουρκικών σχέσεων, η οποία θα ανοίξει το δρόμο στην εκμετάλλευση του μυθώδους πετρελαϊκού πλούτου, θα πρέπει να δεχτούν την αυτονομία της Δυτικής Θράκης; Πολλώ δε μάλλον αν πολλοί από τους Έλληνες πολίτες του κοντινού μέλλοντος θα είναι «νέοι Έλληνες», οι οποίοι φυσικό και επόμενο θα είναι να μην έχουν τις «εμμονές» των σημερινών Ελλήνων αναφορικά με το «σχήμα» της Ελλάδας;…

Read more...

"Σταυροφόροι χωρίς Σταυρό"


Το μεγαλύτερο θύμα του πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας που εξαπέλυσε η προεδρία Μπους ήταν το δικό της αυτοκρατορικό σχέδιο. Κατέρρευσε στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, συμβάλλοντας στην εκλογή του Ομπάμα. Η ιρακινή αντίσταση και οι Ταλιμπάν πολεμούν για τους δικούς τους λόγους, αλλά ο αγώνας τους έφερε ένα πλανητικής σημασίας γεωπολιτικό αποτέλεσμα. Μετατρέποντας το Ιράκ και το Αφγανιστάν σε "ναρκοπέδια", υπονόμευσαν την επιβολή της ανεξέλεγκτης αμερικανικής ηγεμονίας. Η συνέπεια ήταν να ενισχυθεί κατ’ αντιδιαστολή ο πολυπολικός χαρακτήρας του διεθνούς συστήματος. Χωρίς να είναι αυτή η πρόθεσή τους, η ιρακινή αντίσταση και οι Ταλιμπάν προσέφεραν μοναδική υπηρεσία στα άλλα έθνη.

Οι Σταυροφόροι χωρίς Σταυρό είναι μία περιεκτική και έγκυρη ανάγνωση των εξελίξεων που συνδέονται με την κατάρρευση του αμερικανικού αυτοκρατορικού σχεδίου και με την πολιτική διαχείριση αυτής της κατάρρευσης. Κεντρικό στοιχείο είναι το άνοιγμα του Ομπάμα προς το μουσουλμανικό κόσμο και πώς αυτό το άνοιγμα δοκιμάζεται στο μέτωπο του Παλαιστινιακού, λόγω της εμμονής του Ισραήλ στην επιδίωξη στρατιωτικής λύσης. Συνθέτοντας με γλαφυρό τρόπο το γεωπολιτικό παζλ που διαμόρφωσε τις ισορροπίες σε πλανητικό επίπεδο, ο Σταύρος Λυγερός αφιερώνει ένα μεγάλο τμήμα του βιβλίου του στην Τουρκία. Αναλύει το “βαθύ κράτος”, τη σύγκρουση του κεμαλικού κατεστημένου με το πολιτικό Ισλάμ, το Κουρδικό πρόβλημα και το ρόλο του ΡΚΚ, το Νεοοθωμανισμό ως ιδεολογία και πολιτική στρατηγική, τις βλέψεις της Άγκυρας στο βόρειο Ιράκ και τη σχοινοβασία της αμερικανικής διπλωματίας προκειμένου να προωθήσει μία διευθέτηση στο τρίγωνο Άγκυρα - Κούρδοι - Βαγδάτη.

Read more...

Τουρκία: Το κυβερνών AKP κατέθεσε το νομοσχέδιο για την αναθεώρηση του συντάγματος


Το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) στην Τουρκία κατέθεσε σήμερα στο κοινοβούλιο νομοσχέδιο για την αναθεώρηση του συντάγματος, το οποίο αποσκοπεί κυρίως στον περιορισμό της εξουσίας των ανώτατων δικαστικών αρχών, οι οποίες τάσσονται αρνητικά απέναντι στο κόμμα αυτό. “Το νομοσχέδιο αποσκοπεί στην ενίσχυση των κανόνων της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων”, δήλωσε σε δημοσιογράφους ο Μπεκίρ Μποζντάγκ, βουλευτής του AKP μετά την υποβολή του κειμένου στο κοινοβούλιο. Η αναθεώρηση αυτή του συντάγματος αποσκοπεί κυρίως στο να καταστεί πιο δύσκολη η διάλυση πολιτικών κομμάτων από το Συνταγματικό Δικαστήριο, σύμφωνα με το κείμενο το οποίο εξασφάλισε το Γαλλικό Πρακτορείο. Το ΑΚΡ γλίτωσε “παρά τρίχα” το 2008 από σχετική απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Οι πιο αμφιλεγόμενες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που υπάρχουν στο νομοσχέδιο και οι οποίες έχουν προκαλέσει τις αντιδράσεις της ιεραρχίας των δικαστών αφορούν την ανασυγκρότηση και την αλλαγή του τρόπου διορισμού των μελών του Ανώτατου Συμβουλίου της Δικαστικής Εξουσίας (HSYK) και του Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Το HSYK είναι το σώμα που είναι επιφορτισμένο με τον διορισμό δικαστών και την παρακολούθηση της σταδιοδρομίας τους. Μαζί με το Συνταγματικό Δικαστήριο, το HSYK θεωρείται προπύργιο του κοσμικού χαρακτήρα του τουρκικού κράτους και βρίσκεται σε ανοιχτή σύγκρουση με την κυβέρνηση του AKP που έχει ισλαμικές καταβολές. Το νομοσχέδιο αυτό προβλέπει επίσης τη δίκη από πολιτικά δικαστήρια των στρατιωτικών που κατηγορούνται σε καιρό ειρήνης για προσβολή της εθνικής ασφάλειας. Στα τέλη Φεβρουαρίου απαγγέλθηκαν κατηγορίες για απόπειρα πραξικοπήματος σε πολλές δεκάδες υψηλόβαθμους αξιωματικούς του τουρκικού στρατού, έπειτα από ένα άνευ προηγουμένου κύμα συλλήψεων που συγκλόνισε την Τουρκία, χώρα στην οποία ο στρατός θεωρείται ο εγγυητής του κοσμικού χαρακτήρα του κράτους.

Read more...

ΑΝΟΔΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΣΤΙΣ ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ



Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας Hürriyet η οποία δημοσιεύει ότι οι εξαγωγές της Τουρκίας το Μάρτιο αυξήθηκαν κατά 34.34% σε σχέση με πέρυσι και έφτασαν στα 9,569 δισεκατομμύρια δολάρια.

Στην εφημερίδα διαβάζουμε ότι η εξαγωγές στην περίοδο Ιανουαρίου- Μαρτίου 2010 αυξήθηκαν κατά 22,36% και έφτασαν τα 25,686 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ο πρόεδρος της Ένωσης Εξαγωγέων Mehmet Büyükekşi στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε στο Kahramanmaraş ανέφερε ότι οι εξαγωγές της Τουρκίας στο τελευταίο τρίμηνο σημείωσαν αύξηση κατά 22,36 % και έφτασαν τα 25,686 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ενώ οι εξαγωγές τον Μάρτιο αυξήθηκαν κατά 16,3% σε σχέση με το Φεβρουάριο.


Read more...

O «ανένδοτος» του Eρντογάν κατά των ισχυρών


Της Eλενας Mπέλλη

Eκλεψε κάτι από το άστρο του Oμπάμα, δανείστηκε λίγη από την πυγμή του Πούτιν, καταχράστηκε κομμάτι από τη δόξα του Aτατούρκ. O Pετζέπ Tαγίπ Eρντογάν αναπαύεται πλέον στις δάφνες που του χάρισε το επιτυχημένο κράμα της πολιτικής του και η ανάδειξή του στον μοναδικό (σοβαρό) ηγέτη στην υφήλιο που τολμά να τα βάζει με όλους τους ισχυρούς προκειμένου να προασπίσει το εθνικό (γεωπολιτικό, κομματικό και προσωπικό) συμφέρον.

Aυτή η μάχη δεν γνωρίζει σύνορα, δεν καταλαβαίνει από υπερδυνάμεις, δεν σέβεται τις υπάρχουσες συμμαχίες -ενώ ανοίγει νέους δρόμους επικοινωνίας και συνεργασίας με τους γείτονες της Tουρκίας, προς Aνατολάς και Δυσμάς. Θέλει την Aγκυρα πρωτοπόρο και όχι ουραγό των εξελίξεων, πρωταγωνίστρια και όχι υποτελή στις HΠA, τη Γερμανία, το Iσραήλ ή ακόμη και το ΔNT, το δάνειο του οποίου απαρνήθηκε πρόσφατα, χαρακτηρίζοντας τους όρους που το συνοδεύουν πολύ σκληρούς.

ΜΗΝΥΜΑ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ
Aυτό το μήνυμα αποστέλλει εσχάτως ο Eρντογάν και μάλιστα προς πολλούς αποδέκτες, εντός και εκτός της χώρας. Eίναι χαρακτηριστικό ότι δύο Tούρκοι πρέσβεις ανακλήθηκαν για διαβουλεύσεις πριν από λίγες ημέρες σε ένδειξη διαμαρτυρίας της Aγκυρας στην αναμόχλευση του ζητήματος της γενοκτονίας των Aρμενίων.

H κυβέρνηση ανακάλεσε την εκπρόσωπό της στη Σουηδία μετά την απόφαση της Bουλής να αναγνωρίσει τη γενοκτονία, ενώ ματαίωσε την προγραμματισμένη για τον Mάρτιο διμερή Διάσκεψη Kορυφής. H πρέσβειρα επέστρεψε στη Στοκχόλμη μόνον όταν η σουηδική κυβέρνηση διαμήνυσε δημοσίως την αντίθεσή της στην απόφαση της Bουλής.

Oσο για τον Tούρκο πρέσβη στην Oυάσινγκτον, μάλλον θα παραμείνει για περισσότερο καιρό στην Άγκυρα, παρά το γεγονός ότι η υπουργός Eξωτερικών των HΠA, Xίλαρι Kλίντον, σε τηλεφωνική της συνομιλία με τον ομόλογό της Aχμέτ Nταβούτογλου, διαβεβαίωσε ότι η αμερικανική κυβέρνηση είναι αντίθετη με το ψήφισμα που ενέκρινε η επιτροπή Eξωτερικών Yποθέσεων της Bουλής για τη Γενοκτονία.

Aλλά και η «σιδηρά» καγκελάριος της Γερμανίας, Aγκελα Mέρκελ, η οποία προκαλεί τρόμο απέναντι στην Eυρώπη, φαίνεται πως βρήκε τον... δάσκαλό της στο πρόσωπο του Eρντογάν, τον οποίο επισκέφθηκε αυτή την εβδομάδα.

O Tούρκος πρωθυπουργός όχι μόνο δεν υποχώρησε ούτε σπιθαμή από τις θέσεις του, αλλά κατάφερε να αποσπάσει τη δέσμευση της Mέρκελ για λειτουργία, έστω και υπό όρους, τουρκικών σχολείων στη Γερμανία. Όσο για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, ασφαλώς και αρνήθηκε κάθε συζήτηση γύρω από το ενδεχόμενο σύναψης μιας «ειδικής σχέσης με την E.E.» που προτείνει η Mέρκελ.

Τηρεί αποστάσεις
Tην ίδια στιγμή, ο Eρντογάν τηρεί σοβαρές αποστάσεις και από τον άλλοτε στρατηγικό σύμμαχο της χώρας του, το Iσραήλ. Kατηγορεί το Tελ Aβίβ για σταδιακό αφανισμό των Παλαιστινίων και διαβεβαιώνει ότι οι διμερείς σχέσεις δεν θα εξομαλυνθούν αν η ισραηλινή κυβέρνηση δεν άρει τον αποκλεισμό της Γάζας. Kι όλα αυτά, ένα χρόνο μετά τη θεαματική αποχώρησή του από αίθουσα συνεδριάσεων στο Nταβός μετά από τον δημόσιο διαπληκτισμό του με τον Iσραηλινό πρόεδρο, Σιμόν Πέρες.

Hταν το γεγονός που, όπως φαίνεται, έκρινε την περαιτέρω πορεία του Eρντογάν στο συγκεκριμένο θέμα: Όταν επέστρεψε στην Aγκυρα, χιλιάδες Tούρκοι του επιφύλαξαν ολόθερμη υποδοχή με συνθήματα για τον «νέο ηγέτη του κόσμου». O ηγέτης της Tουρκίας δεν διστάζει να αντιπαρατεθεί με τη Δύση και για την αναγκαιότητα επιβολής αυστηρότερων κυρώσεων κατά του Iράν, με το οποίο έχει αναπτύξει στενές σχέσεις. Kατηγορεί δε το Παρίσι και το Bερολίνο, μέσω του υπουργού Eυρωπαϊκών Yποθέσεων, ότι εξαναγκάζουν Aθήνα και Aγκυρα σε κούρσα εξοπλισμών.

«Oύτε η Eλλάδα ούτε η Tουρκία έχουν ανάγκη από γαλλικά ή γερμανικά υποβρύχια», επισημαίνει σε άρθρο του στην International Herald Tribune ο Eγκεμέν Mπαγκίς και επισημαίνει ότι αν η Aθήνα παγώσει τις αγορές όπλων, η Aγκυρα «θα λάβει μέτρα αμοιβαιότητας»...

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΤΩΠΟ
«Μάχη» και στο εσωτερικό κατά των στρατηγών

Aξιωματικοί, δικαστές, αντιπολίτευση: H μάχη του Tαγίπ Eρντογάν στο εσωτερικό της χώρας αφορά τη σοβαρότερη προσπάθεια εκδημοκρατισμού στη σύγχρονη ιστορία της Tουρκίας. H απόπειρα αναθεώρησης του συντάγματος που κατήρτισαν οι συνταγματάρχες το 1982 αποτελεί απόπειρα οριστικής ρήξης με το παρελθόν και την «υποτέλεια» της πολιτικής στο βαθύ κράτος και το στράτευμα.

Συνιστά απόπειρα προσέγγισης των ευρωπαϊκών προτύπων και άρα ακόμη ένα βήμα προόδου στην ευρωπαϊκή πορεία της Aγκυρας. Tο νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση προχθές στη Bουλή αφορά την τροποποίηση 26 άρθρων του ισχύοντος συντάγματος, κυρίως εκείνων που εμποδίζουν την εξέλιξη της τουρκικής δημοκρατίας: Στο αναθεωρημένο σύνταγμα, καθίσταται δυσκολότερη η διαδικασία απαγόρευσης λειτουργίας ενός πολιτικού κόμματος, δρομολογείται η ανεξαρτησία του δικαστικού σώματος, θεμελιώνεται η ευθύνη του στρατεύματος απέναντι στην πολιτεία και αναθεωρείται η λειτουργία του Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Δεν είναι καθόλου περίεργο λοιπόν που άπαντες οι αυτόκλητοι θεματοφύλακες του κεμαλικού κράτους ωρύονται κατά της προτεινόμενης αναθεώρησης. Kαι απειλούν με προσφυγές στο Συνταγματικό Δικαστήριο. Aλλά ο Eρντογάν δεν πτοείται. Mε τη δημοτικότητά του στο 40%, την πλειοψηφία των Tούρκων πολιτών να επιθυμεί τις προτεινόμενες τροποποιήσεις και τις εκλογές να προγραμματίζονται για το 2011, ο πρωθυπουργός βεβαιώνει ότι η αναθεώρηση του συντάγματος θα προχωρήσει, ακόμη κι αν χρειαστεί να καταφύγει σε δημοψήφισμα.

Read more...

Τον Ιούνιο ξεκινά την λειτουργία του το τουρκικό Προξενείο στην πρωτεύουσα του ιρακινού Κουρδιστάν


Σύμφωνα με πληροφορίες του κουρδικού πρακτορείου ειδήσεων AK News το τουρκικό Προξενείο στην πόλη Αρμπίλ πρωτεύουσα του ιρακινού Κουρδιστάν ανακοίνωσε ότι πρόκειται να ξεκινήσει τη λειτουργία του σε δύο μήνες δηλαδή στις αρχές του Ιουνίου 2010.

Στόχος του νέου προξενείου είναι η ενίσχυση των διπλωματικών και οικονομικών σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και της Κουρδικής περιοχής του Ιράκ.

Σύμφωνα με το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ceyhan ο πρώτος Τούρκος Πρόξενος στο Αρμπίλ Mehmet Aydin Selcen δήλωσε ότι η έναρξη λειτουργίας του Προξενείου αποτελεί μέρος του στρατηγικού οράματος της Τουρκίας για την επίτευξη ισχυρών διμερών οικονομικών σχέσεων.

Σημειώνεται πως με βάση δημοσίευμα του ιστολογίου μας, ο τέως Αρχηγός της ΕΥΠ και νυν Βουλευτής, Πρέσβης ε.τ. κ. Ι. Κοραντής κατέθεσε στην Βουλή των Ελλήνων, ερώτηση σχετική με την διπλωματική αντιπροσωπεία της Ελλάδος στο Κουρδιστάν.Κάτωθι.-

Ερώτηση στην Βουλή των Ελλήνων κατέθεσε στις 4 Φεβρουαρίου 2010, ο τέως Αρχηγός της ΕΥΠ και νυν Βουλευτής του ΛΑ.ΟΣ., Πρέσβης κ. Ιωάννης Κοραντής με θέμα την ίδρυση Ελληνικής Προξενικής Αρχής στο Αρμπίλ, της Κουρδικής Διοίκησης του Βορείου Ιράκ.

Συμπερασματικά, ο κ. Ιωάννης Κοραντής, αναφέρεται με σύντομο ιστορικό στις ενέργειες ίδρυσης της Διπλωματικής μας Αρχής στοΚουρδιστάν, και προτείνει την αναβάθμισή τους, αντιπαραβάλλοντας την ισχυρή παρουσία της Τουρκίας στην περιοχή.

Η ερώτηση του Βουλευτού κ. Ιωάννη Κοραντή, είναι υψίστης σημασίας, μιας και για πρώτη φορά γίνεται λόγος στην Βουλή των Ελλήνων για το Κουρδιστάν και την παρουσία της Ελλάδος στην τόσο ευαίσθητη και μεγάλης γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής σημασίας περιοχή.

Στην ερώτηση, ορθά, γίνεται λόγος για τα «φοβικά σύνδρομα» που διακατέχουν την εξωτερική μας πολιτική, έναντι της Τουρκίας για το συγκεκριμένο θέμα.

Το Κουρδιστάν, εντός ολίγου, θα αποκτήσει διεθνώς ανεγνωρισμένη κρατική υπόσταση, κάτι το οποίο αποτελεί, τον χειρότερο διαχρονικό «εφιάλτη» της Τουρκίας.

Το Κουρδιστάν, με τον τεράστιο πλούτο του υπεδάφους του, τα πετρέλαια, τα ορυκτά κλπ, την υψίστης σημασίας θέση του, στην Μέση και Εγγύς Ανατολή, ήδη αποτελεί «κομβικό περιφερειακό σημείο» στην ευρύτερη περιοχή.

Το Κουρδιστάν περιβάλλεται περιμετρικά, από εχθρικές Χώρες, όπως η Τουρκία, η Συρία και το Ιράν, όπου και διαθέτει μεγάλες εθνικές μειονότητες. Ειδικά στην Τουρκία, η Κουρδική μειονότητα, υπερβαίνει πολλαπλάσια τον ίδιο τον πληθυσμό του Κουρδιστάν!

Το Κουρδιστάν αποτελεί και θα αποτελέσει ενισχυμένα, το προγεφύρωμα της Δύσης στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης και Εγγύς΄Ανατολής αλλά και της Ασίας για ένα πλήθος σοβαρότατους λόγους.

Η Ελλάδα είναι η πλησιέστερη Χώρα προς το Κουρδιστάν, η οποία είναι ταυτόχρονα μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Η εγγύτερη «διέξοδος σύνδεσης» του Κουρδιστάν με την Δύση, είναι η Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι η μόνη φιλική Χώρα προς το Κουρδιστάν, στην εχθρική του περίμετρο, και ταυτόχρονα μέλος ισχυρών διεθνών οργανισμών.

Εκ των πραγμάτων, οι σχέσεις Ελλάδος – Κουρδιστάν, θα έπρεπε να είναι στενές και ιδιαίτερης σημασίας για πολλούς ευνόητους λόγους...Διαφορετικά το Κουρδιστάν, θα αποτελέσει υποτελή επαρχία της Τουρκίας, αναβαθμίζοντας τα μέγιστα το «ειδικό γεωπολιτικό βάρος» της Τουρκίας και θα διευρύνει το γεωστρατηγικό της πεδίο και την αξία της, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό, για την διεθνή της αναβάθμιση και τα Εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος.

Η κ. Μπακογιάννη συναντήθηκε με τον Πρόεδρο του Κουρδιστάν Μπαρζανί προ 2 ετών, και ο ίδιος ο Κούρδος Πρόεδρος ζήτησε την ίδρυση Ελληνικής Διπλωματικής Αρχής στο Κουρδιστάν...Πρόσφατα στην διάσκεψη της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς», την Προεδρεία της οποίας εξασκεί ο ΄Ελληνας Πρωθυπουργός, κ. Γ. Παπανδρέου, παραβρέθηκε και ο Κούρδος Πρόεδρος Μπαρζανί, και υπήρξε συνάντηση με τον ΄Ελληνα Πρωθυπουργό.

Η ερώτηση του κ. Ι. Κοραντή, είναι επικαιροποιημένη και η αξία της, ξεπερνά κατά πολύ τα στενά κομματικά όρια. Η ερώτηση αυτή αποτελεί «προτροπή» για ανάληψη πρωτοβουλιών εκ μέρους της Κυβέρνησης υψίστης Εθνικής σημασίας.

Συγχαρητήρια στον Πρέσβη και Βουλευτή κ. Ιωάννη Κοραντή, για την τόσο σημαντική παρέμβασή του στην Βουλή των Ελλήνων.

Ευχόμεθα ο εμπειρότατος στα θέματα εξωτερικής πολιτικής Πρωθυπουργός και Υπουργός Εξωτερικών κ. Γ. Παπανδρέου, να μην περιοριστεί σε μια τυπική απάντηση, αλλά να εμπνευστεί από την «προτροπή» του κ. Ι. Κοραντή και να αναβαθμίσει τόσο την Ελληνική παρουσία στο Κουρδιστάν, όσο και τις σχέσεις μαζί του.

Κάτωθι η ερώτηση του Βουλευτή κ. Ιωάννη Κοραντή.-

http://icorantis.files.wordpress.com/2010/02/5676-erot-papandreou-erbil-4-2-2010.pdf

Read more...

Και άλλες απειλές Erdoğan εναντίον του Ισραήλ


Σύμφωνα με πληροφορίες της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz όπως μεταδόθηκαν από το τηλεοπτικό κανάλι 10 του Ισραήλ, ο τούρκος Πρωθυπουργό για ακόμη μια φορά προειδοποίησε το Ισραήλ να παραμείνει μακριά από τη Λωρίδα της Γάζας.

Περισσότερα δεν έχουν γίνει γνωστά ακόμη για το ακριβές περιεχόμενο των δηλώσεων του Recep Tayyip Erdoğan ή που έκανε αυτές τις δηλώσεις αλλά φαίνεται πως είπε επακριβώς «Η Τουρκία δεν πρόκειται να παραμείνει αδρανής εάν το Ισραήλ επιτεθεί στη Γάζα»! Όπως είναι εύλογο κανείς ακόμη δεν ξέρει σε θα συνίσταται η αντίδραση αυτή της Άγκυρας, όπως και δεν έχουν γίνει γνωστές σχετικές αντιδράσεις από το Τελ Αβίβ.


Read more...

Συγκέντρωση χιλιάδων Κούρδων στη γενέτειρα του Οτσαλάν


Χιλιάδες οπαδοί του φυλακισμένου κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν συγκεντρώθηκαν στη γενέτειρά του για να γιορτάσουν τα γενέθλιά του, μετέδωσαν τα τουρκικά ΜΜΕ.

Περίπου 8.000 οπαδοί του συγκεντρώθηκαν στο χωριό Ομερλί, της επαρχίας Σανλιούρφα στη νοτιοανατολική Τουρκία.

Για πρώτη φορά οι δυνάμεις ασφαλείας επέτρεψαν σε περίπου 500 οπαδούς του Οτσαλάν να μπουν στο χωριό αυτό. Ανάμεσά τους πολιτικοί από το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας, οι οποίοι εναπόθεσαν κόκκινα γαρύφαλλα στο σημείο στο οποίο δυο οπαδοί του Οτσαλάν σκοτώθηκαν πέρυσι σε συγκρούσεις με την αστυνομία.

Αλλοι φωτογραφήθηκηκαν στο σπίτι και στο δωμάτιο που γεννήθηκε ο Οτσαλάν, ενώ συγγενείς του φυλακισμένου κούρδου ηγέτη μοίρασαν στους οπαδούς του γλυκά και σπιτικό ψωμί.




Read more...

Το ΑΚΡ και η επιδίωξη της πυρηνικής «ενέργειας»


Toυ Κ.Βοσπορίτη

Νέα συμφωνία για την κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων υπέγραψε η Τουρκία. Η εμμονή της ισλαμικής κυβέρνησης του ΑΚΡ στην απόκτηση πυρηνικής ενέργειας είναι ενδεικτική της σημασίας που δίνει για την απόκτηση στρατηγικού πλεονεκτήματος.

Την εβδομάδα που πέρασε υπεγράφη νέο πρωτόκολλο συνεργασίας μεταξύ Τουρκίας και Κορέας για την κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων στη Σινώπη του Ευξείνου Πόντου. Η υπογραφή της συμφωνίας ενέχει εσωτερικές και διεθνείς διαστάσεις.

Στο πλαίσιο των εργασιών του Τουρκοκορεατικού Επιχειρηματικού Φόρουμ υπεγράφη στην Κωνσταντινούπολη πρωτόκολλο συνεργασίας μεταξύ της δημόσιας εταιρείας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Τουρκίας (TEU) και της αντίστοιχης νοτιοκορεατικής (CEPCO) για την κατασκευή πυρηνικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Σινώπη.

Η συμφωνία υπεγράφη από αξιωματούχους των δημόσιων εταιρειών αμφότερων των χωρών παρουσία του τούρκου υπουργού Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ, ο οποίος δήλωσε ότι στόχος της Τουρκίας είναι έως το 2020 η χώρα να παράγει το 10% των αναγκών της σε ενέργεια από τα πυρηνικά εργοστάσια.

Η συμφωνία προβλέπει την εκτέλεση του έργου από την κορεατική εταιρεία η οποία θα κατασκευάσει τέσσερις (έως έξι) πυρηνικούς αντιδραστήρες 1.600 MW έκαστος ως το 2020. Το κόστος του έργου υπολογίζεται να φτάσει τα 20 εκατομμύρια δολάρια. Αυτήν την προκαταρκτική συμφωνία μεταξύ των δημόσιων φορέων αναμένεται να ακολουθήσει έπειτα από διάστημα 4-6 μηνών -εφόσον θα έχουν ολοκληρωθεί ως τότε οι απαραίτητες μελέτες- διακρατική συμφωνία μεταξύ Άγκυρας και Σεούλ.

Το ενδιαφέρον στην υπόθεση αυτή είναι ότι η συμφωνία προβλέπει άμεση ανάθεση του έργου, παρακάμπτοντας την προβλεπόμενη γι' αυτές τις περιπτώσεις διαδικασία δημόσιου διεθνούς διαγωνισμού. Εξάλλου, τον Νοέμβριο του 2009 το Συμβούλιο της Επικρατείας της Τουρκίας είχε ακυρώσει προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει η ισλαμική κυβέρνηση για την κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων στην περιοχή της Μερσίνας.

Τότε, ο αρμόδιος τούρκος υπουργός είχε ανακοινώσει ότι θα προκηρυχτούν νέοι διεθνείς διαγωνισμοί για την ανάθεση των εν λόγω έργων. Ωστόσο, στον τουρκικό Τύπο διέρρευσε ότι η ισλαμική κυβέρνηση διεξάγει ήδη συζητήσεις και για την απευθείας ανάθεση του πυρηνικού εργοστασίου της Μερσίνας στους Ρώσους.

Στην κατασκευή του εργοστασίου στον Εύξεινο Πόντο ενδέχεται να συμμετάσχει και τουρκικός κατασκευαστικός όμιλος. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο όμιλος ΕΝΚΑ, ο οποίος φημολογείται ότι θα συμμετάσχει στην κοινοπραξία με μία από τις θυγατρικές του, γεγονός που σημαίνει ότι μέρος του προβλεπόμενου κονδυλίου θα παραμείνει εντός των συνόρων.

Εξάλλου, διαδίδεται από τα τουρκικά μέσα ότι η κατασκευή του εργοστασίου θα χρηματοδοτηθεί και από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα βάσει μιας γενικότερης συμφωνίας που είχε συνάψει ο ισλαμιστής πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στο Άμπου Ντάμπι τον περασμένο Ιανουάριο.

Το γεγονός συνδέεται και με την πρόσφατη ανάθεση στην κορεατική εταιρεία της κατασκευής πυρηνικού εργοστασίου αρκετών εκατομμυρίων δολαρίων στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κατόπιν διεθνούς διαγωνισμού.

Το θέμα της κατασκευής πυρηνικών εργοστασίων ηλεκτρικής ενέργειας είναι αρκετά σοβαρό. Πέρα από τους κινδύνους που ενέχει ένα τέτοιο εγχείρημα εξαιτίας της κατασκευής τους σε μια κατʼ εξοχήν σεισμογενή περιοχή όπως η Μικρά Ασία, θα πρέπει να αναλογιστούμε και το στρατηγικό πλεονέκτημα που ενδέχεται να αποκτήσει η γείτων στον τομέα της πυρηνικής τεχνογνωσίας.

Προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση έχουν γίνει και παλιότερα από την Άγκυρα, με πιο εντυπωσιακή εκείνη που αποκαλύφθηκε μετά τις καταγγελίες της Σιμπέλ Έντμοντς για εμπλοκή της Άγκυρας σε δωροδοκίες αμερικανών αξιωματούχων και κατασκοπεία εις βάρος των ΗΠΑ με ενεργό συμμετοχή στην πολύκροτη υπόθεση και των πακιστανικών υπηρεσιών. Προβληματίζει επίσης η πιο πρόσφατη πρόταση της Άγκυρας περί «προσωρινής» αποθήκευσης του εμπλουτισμένου ουρανίου της Τεχεράνης. Σε κάθε περίπτωση, προκαλεί ανησυχία η εμμονή της ισλαμικής κυβέρνησης να αποκτήσει πυρηνική τεχνογνωσία, καθώς από τον συνδυασμό όλων των παραπάνω στοιχείων προκύπτει ένα εν δυνάμει «εκρηκτικό» μείγμα.

Το θέμα της κατασκευής πυρηνικών εργοστασίων στην Τουρκία είναι λεπτό και αξίζει να δοθεί η απαραίτητη προσοχή εκ μέρους μας για όσο διάστημα βρίσκεται ακόμη σε αρχική φάση. Γιατί βάσει της υφιστάμενης κατάστασης στις διμερείς μας σχέσεις με τη γείτονα, η ενδεχόμενη κατασκευή των εργοστασίων θα σημαίνει αυτόχρημα και την κατοχύρωση σημαντικού στρατηγικού πλεονεκτήματος, γεγονός που θα δυσχεραίνει την ανεύρεση αποδεκτών λύσεων στα εθνικά μας ζητήματα.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Read more...

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ...ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΜΥΝΤΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ


του Χρήστου Κόλλια*


Σε πάνω από €300 δισεκατομμύρια εκτιμάται ότι θα ανέλθει το δημόσιο χρέος της Ελλάδας το 2010 ή περί το 133% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τον εκτελούμενο προϋπολογισμό του τρέχοντος έτους.

Πολλαπλές, πολυδιάστατες και οδυνηρές οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της δημοσιονομικής ασφυξίας στην οποία έχει περιπέσει η χώρα. Σε Υπουργικό Συμβούλιο (στις 9/12/2009) αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, ο πρωθυπουργός δήλωσε, περιγράφοντας με τα μελανότερα χρώματα την οικτρή δημοσιονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα, ότι «το δημοσιονομικό αδιέξοδο της χώρας απειλεί την εθνική μας κυριαρχία, για πρώτη φορά από το 1974». Υπερβολή; Ίσως. Λόγω της αδήριτης ανάγκης να αναδειχθεί σε όλη του τη διάσταση το μέγεθος του δημοσιονομικού προβλήματος και των επιπτώσεων σε περίπτωση καταφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ίσως όμως και όχι αν σκεφτούμε ότι ως εθνική κυριαρχία νοείται, μεταξύ άλλων, και η δυνατότητα ενός κράτους να προασπίζει τα εθνικά συμφέροντα, τα κυριαρχικά δικαιώματα, την εδαφική ακεραιότητά του. Και ως γνωστόν, η Ελλάδα είναι κράτος του οποίου τα κυριαρχικά δικαιώματα, ακόμα ίσως και η εδαφική του ακεραιότητα, απειλούνται συνεχώς και συστηματικά από τον εξ Ανατολών γείτονά μας.

Το εν ισχύι τουρκικό casus belli, οι καθημερινές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, ακόμα και οι υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά είναι ίσως οι πιο απτές και μη επιδεχόμενες οποιαδήποτε αμφισβήτηση αποδείξεις των προθέσεων και της στρατηγικής της Τουρκίας. Σε 107 ανέρχονται μόνο για τον Ιανουάριο οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΓΕΕΘΑ σε 1.678 ανέρχεται ο συνολικός αριθμός των παραβιάσεων για το 2009 (αυξημένες κατά σχεδόν 30% σε σχέση με το 2008) με 51 υπερπτήσεις εθνικού εδάφους. Περισσότερες από 25.000 παραβιάσεις την περίοδο 1985-2009 με το συνεπαγόμενο κόστος των αναχαιτίσεων να ανέρχεται σε αρκετές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, για να μην αναφερθούμε στις ζωές των πιλότων που έχουν χαθεί στον ακήρυκτο ψυχρό πόλεμο που διεξάγεται καθημερινά στο Αιγαίο. Βαρύ το κόστος που επωμίζεται η Ελλάδα για να διατηρεί αξιόπιστη στρατιωτική αποτροπή έναντι του δύστροπου και επιθετικού γείτονα ο οποίος φιλοδοξεί να καταστεί κάποτε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συνεπώς εταίρος τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου, τμήμα της οποίας κατέχει. Σε 4% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο ετησίως αντιστοιχούν την τελευταία εικοσαετία οι ελληνικές αμυντικές δαπάνες. Υπερδιπλάσιο το οικονομικό βάρος που υποχρεώνεται να σηκώσει η χώρα σε σχέση με τον αντίστοιχο μέσο όρο της ΕΕ27 που ήταν της τάξεως του 1,8%. Πολλές οι επιπτώσεις της επιβάρυνσης που υφίσταται η ελληνική οικονομία λόγω των υψηλών αμυντικών δαπανών. Δαπάνες που αντιπροσωπεύουν το κόστος που καταβάλλουν οι Έλληνες πολίτες για να διατηρεί η χώρα μας υψηλή αποτροπή και αμυντική επάρκεια έναντι της Τουρκίας. Επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό και την δημοσιονομική κατάσταση. Δυσχεραίνουν και επιβραδύνουν τις αναπτυξιακές προσπάθειες καθώς οι πόροι αυτοί θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν, ευεργετικά για την οικονομία και τους Έλληνες πολίτες, σε μία πλειάδα εναλλακτικών χρήσεων: στην υγεία, στην παιδεία, στην κοινωνική πολιτική, στις υποδομές για να αναφερθούμε σε κάποια κλασικά παραδείγματα του διλήμματος «βούτυρο ή κανόνια».
Η οικονομία είναι η πηγή από όπου αντλούνται οι πόροι που συντηρούν ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και αποτροπή. Μία εύρωστη και αναπτυσσόμενη οικονομία μπορεί να καταβάλει το κόστος μίας ισχυρής αμυντική θωράκισης: «…και έστιν ο πόλεμος ούχ όπλων το πλέον αλλά δαπάνης, δι’ ήν τα όπλα ωφελεί…». Ο πόλεμος γίνεται λιγότερο με τα όπλα και περισσότερο με τα χρήματα, τα οποία καθιστούν τα όπλα αποτελεσματικά παρατηρεί διεισδυτικά ο Θουκυδίδης. Μία ασθμαίνουσα και καχεκτική οικονομία αδυνατεί να διαθέσει τους απαραίτητους πόρους στην αμυντική θωράκιση και δεν μπορεί να συντηρήσει επί μακρόν ισχυρές ένοπλες δυνάμεις χωρίς να γονατίσει. Τα χρόνια διαθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και ειδικότερα το τεράστιο δημοσιονομικό πρόβλημα που πλέον έχει παροξυνθεί, οδηγούν σε υποχρεωτικές περικοπές στις αμυντικές δαπάνες με κίνδυνο να παγιωθεί ένα ήδη διαμορφούμενο έλλειμμα ισχύος έναντι της Τουρκίας σε κρίσιμους τομείς του συσχετισμού δυνάμεων. Σε καιρούς ισχνών αγελάδων καθίσταται αναγκαίο όσο ποτέ το κάθε ευρώ που επενδύεται στην εθνική άμυνα να αποφέρει το μέγιστο δυνατό όφελος σε όρους στρατιωτικής δύναμης και συνεπώς αποτροπής. Αυτό απαιτεί σημαντικές τομές σε δύο μέτωπα. Στο μέτωπο των εξοπλισμών και στο μέτωπο της δομής και λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων με στόχο την ελαχιστοποίηση του κόστους και την μεγιστοποίηση του αποτελέσματος.
Παραδείγματος χάρη, η Ελλάδα σταθερά κατατάσσεται μεταξύ των μεγαλύτερων αγοραστών οπλικών συστημάτων παγκοσμίως. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι έχουμε διαχρονικά υποχρεωθεί από την αναθεωρητική στάση της Τουρκίας να πραγματοποιήσουμε πολλούς εξοπλισμούς. Διαθέταμε όμως μακροχρόνια και συνεκτική πολιτική εξοπλισμών; Η πολυτυπία σε κρίσιμα συστήματα, όπως επί παραδείγματι τα μαχητικά αεροσκάφη ή και τα άρματα μάχης, αλλά και η απουσία ουσιαστικής και σταθερής διασύνδεσης των εξοπλισμών με την εγχώρια παραγωγική βάση δεν στοιχειοθετούν λόγους για μία άνευ επιφυλάξεων καταφατική απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα. Η πολυτυπία, πέρα από τα όποια επιχειρησιακά προβλήματα ίσως να δημιουργεί, πολλαπλασιάζει το λειτουργικό κόστος ενώ ο διαμοιρασμός των παραγγελιών δεν βοηθά στην αύξηση της εγχώριας συμμετοχής, πολύ δε περισσότερο στην ένταξη του συνόλου της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας και ειδικότερα στον ευρωπαϊκό ως οργανικό τμήμα του. Το δημοσιονομικό αδιέξοδο που αντιμετωπίζει η Ελλάδα θα έχει ως αποτέλεσμα την αναπόφευκτη δραστική μείωση των διαθέσιμων πόρων για την εθνική άμυνα τα επόμενα χρόνια, όπως εξάλλου έχει ήδη προαναγγελθεί και ήδη υλοποιείται από μέρους της κυβέρνησης. Το στοίχημα είναι μεγάλο και σύνθετο. Πώς θα μπορέσουμε να αποφύγουμε ουσιαστική επιδείνωση στον ελληνοτουρκικό συσχετισμό δυνάμεων, διατηρώντας αξιόπιστη και αξιόλογη αποτροπή με λιγότερους πόρους. Στον τομέα της άμυνας, η απειλή για την εθνική κυριαρχία εξαιτίας του δημοσιονομικού προβλήματος είναι ορατή. Ίσως ο Πρωθυπουργός να είχε και αυτή την διάσταση κατά νου όταν προέβη στην προαναφερόμενη δήλωση. Μόνο η ταχύτατη ανάταξη και η αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας μπορεί να εγγυηθεί την δυνατότητα να συνεχίσει να ανταποκρίνεται η χώρα μας με επάρκεια στις προκλήσεις των ελληνοτουρκικών σχέσεων σε όλα τα μέτωπα, του στρατιωτικού συμπεριλαμβανομένου. Παράλληλα όμως, απαιτείται η εκ βάθρων αναθεώρηση όλης της αμυντικής πολιτικής –εξοπλισμοί, δομή δυνάμεων κ.λπ.– με στόχο να παράγεται το μέγιστο δυνατόν αποτέλεσμα σε όρους αποτρεπτικής ισχύος για κάθε ευρώ που επενδύεται στην άμυνα.

* Ο κ. Χρήστος Κόλλιας είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP