Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Η Τουρκία μια "εκλεγμένη απολυταρχία";


Τούρκοι φιλελεύθεροι διανοούμενοι και ακτιβιστές εκφράζουν ανησυχίες πως το ΑΚΡ οδηγεί τη χώρα όχι στο δημοκρατικό πλουραλισμό που υποσχόταν, αλλά στην «εκλεγμένη απολυταρχία» και το μονοκομματισμό. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο συντηρητικό, ισλαμικής ιδεολογίας ΑΚΡ, αλλά στην έλλειψη αντιπολίτευσης και τον εγγενή στο τουρκικό πολιτικό σύστημα και κοινωνία αυταρχισμό.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες την επικαιρότητα στην Τουρκία απασχόλησαν ατυχείς δηλώσεις του Ταγίπ Έρντογαν και βουλευτών του κόμματός του, δηλώσεις ενδεικτικές νοοτροπίας αυταρχικής και βιοθεωρίας ασύμβατης με τον πλουραλισμό και τη δημοκρατία. Στον απόηχο των δηλώσεων αυτών αναζωπυρώθηκε η όλη συζήτηση σχετικά με την κατεύθυνση που το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) επιχειρεί να δώσει στην πολιτική ζωή της χώρας.

Διευρύνονται με ταχείς ρυθμούς οι τάξεις των φιλελεύθερων Τούρκων διανοουμένων και των δυτικών αναλυτών που εκφράζουν την ανησυχία μήπως το κόμμα δεν οδηγεί την Τουρκία προς το δημοκρατικό πλουραλισμό, όπως ευαγγελιζόταν, αλλά προς μία «εκλεγμένη απολυταρχία». Ο φιλελεύθερος κόσμος της Τουρκίας, θιασώτης του εκδημοκρατισμού και της αποστρατιωτικοποίησης, στήριξε το ΑΚΡ με όλες του τις δυνάμεις κατά το ταραγμένο εκείνο 2007, χρονιά της ολομέτωπης σύγκρουσης με το στράτευμα και τη δικαιοσύνη. Από την επαύριο ωστόσο των εκλογών του Ιουλίου του 2007, στις οποίες το ΑΚΡ κέρδισε μία συντριπτική νίκη με ποσοστό σχεδόν 47%, όλο και περισσότεροι φιλελεύθεροι εκφράζουν διαμαρτυρίες.

Διαμαρτύρονται πως η σαρωτική νίκη του ΑΚΡ «φούσκωσε τα μυαλά» του Έρντογαν και της κομματικής ιεραρχίας, που αισθάνονται πως το αυξημένο ποσοστό λαϊκής στήριξης τους δίνει το ελεύθερο να πράττουν «χωρίς να δίνουν λογαριασμό». Οι φιλελεύθεροι στοχαστές καταγγέλλουν ότι αισθάνονται προδομένοι. Το ΑΚΡ «πάγωσε» τις απαραίτητες για την ευρωπαϊκή ένταξη μεταρρυθμίσεις και υπαναχώρησε στις προεκλογικές του υποσχέσεις, σημειώνουν. Η δεύτερη κυβέρνηση Έρντογαν επέλεξε να προωθήσει τα αιτήματα για περισσότερες ελευθερίες κοινωνικών ομάδων που ανήκουν στην εκλογική του βάση, αγνοώντας επιδεικτικά εκείνα άλλων ομάδων, η κατοχύρωση των ελευθεριών των οποίων δε συνάδει με τη συντηρητική κοινωνική ηθική που βρίσκεται στη βάση της βιοθεωρίας του κόμματος.



Η επανεκλογή του ΑΚΡ στην εξουσία και η ανάδειξη του Αμπντουλλάχ Γκιουλ στην προεδρία της δημοκρατίας τον Αύγουστο του 2007 χαρακτηρίσθηκε από πολλούς αναλυτές ως «κράτος του ΑΚΡ». Το κόμμα ήλεγχε τώρα την Εθνοσυνέλευση και τους δύο πόλους της εκτελεστικής εξουσίας, ενώ μόνο η δικαιοσύνη παρέμενε στον έλεγχο της παλαιάς πολιτικής ελίτ. Το σημείο, ωστόσο, που οδήγησε πολλούς φιλελεύθερους να άρουν τη στήριξή τους προς το ισλαμικών καταβολών κόμμα ήταν η απόφασή του να εγκαταλείψει τα μεγαλεπήβολα σχέδια για κατάρτιση νέου συντάγματος. Την αντικατάσταση του ισχύοντος συντάγματος του 1982, υποθήκης της στρατιωτικής χούντας, ζητούσαν και ζητούν επίμονα οι θιασώτες του εκδημοκρατισμού, που θεωρούν το «χουντικό σύνταγμα» χρόνιο πρόβλημα της τουρκικής πολιτικής ζωής.

Ο κώδων του κινδύνου σήμανε λίγο μετά τις βουλευτικές του 2007, και πρώτο ανησυχητικό μήνυμα ήταν η στάση του Έρντογαν στο ζήτημα των δικαιωμάτων των γυναικών. Αρχικά, προκάλεσε σάλο προτεινόμενη τροποποίηση της διάταξης του ισχύοντος συντάγματος που αφορά στην ισότητα των φύλων: «Οι γυναίκες, οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά και οι φυσικά ανάπηροι είναι ευάλωτοι και χρειάζονται προστασία». Η εξίσωση των γυναικών στην προτεινόμενη τροποποίηση με κοινωνικές ομάδες ευάλωτες και χρήζουσες προστασία μπορεί να ταιριάζει στην απηρχαιωμένη κοινωνική ηθική του ΑΚΡ, αλλά ξεσήκωσε τις γυναικείες οργανώσεις της χώρας και τους φιλελευθέρους.

Σα να μην έφθανε η ατυχής αυτή νομοθετική απόπειρα, ο Έρντογαν επιτέθηκε φραστικά στην πρόεδρο της γυναικείας οργάνωσης KADER Χούλια Γκιούλμπαχαρ, η οποία του ζητούσε να θέσει το ΑΚΡ ποσόστωση γυναικών υποψηφίων για τις επόμενες εκλογές. Όταν τον Οκτώβριο του 2007 η Γκιούλμπαχαρ σημείωσε στον Έρντογαν, σε συζήτηση στην Εθνοσυνέλευση, ότι και στη Ρουάντα υπάρχει ποσόστωση, ο Έρντογαν γύρισε και της απήντησε ως εξής: «Είσαι άδικη. [...] Πες μου υπάρχει ποσόστωση στις ΗΠΑ; Στη Γαλλία, τη ποσόστωση υπάρχει; Θες να γίνεις Ραούντα; Αν ναι, ορίστε, άντε γίνε Ραούντα». Ο τουρκικός τύπος περιέπαιξε τον Έρντογαν για το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να προφέρει σωστά το όνομα της χώρας, ενώ για πολλοστή φορά εστίασε στη γνωστή τοις πάσοι αγένειά του. «Ο πρωθυπουργός είτε με πέρασε για κάποια άλλη, γνωστή του, είτε στερείται καλών τρόπων. Γιατί πώς είναι δυνατόν να μου απευθύνεται στον ενικό, όταν με συναντά πρώτη φορά;» δήλωνε προσβεβλημένη η Γκιούλμπαχαρ στα μέσα ενημέρωσης. Παράλληλα, εξηγούσε πως «δεν υπάρχει δίοδος επικοινωνίας» μεταξύ του ΑΚΡ και της οργάνωσής της. Η κοινωνική ιδεολογία του κόμματος δεν μπορεί να κατανοήσει και να δεχθεί τα αιτήματα των γυναικείων οργανώσεων.

Λίγες εβδομάδες μετά τη σύγκρουση της κυβέρνησης με τις γυναικείες οργανώσεις, το ΑΚΡ αποφάσισε να προχωρήσει στην πιο αμφιλεγόμενη νομοθετική πρωτοβουλία της διακυβέρνησής του. Υπαναχωρώντας στις υποσχέσεις του περί νέου συντάγματος, το κόμμα άρχισε να προωθεί ένα πακέτο περιορισμένων μεταρρθυμίσεων, στο επίκεντρο του οποίου βρισκόταν η άρση της απαγόρευσης της ισλαμικής μαντήλας στα τουρκικά ΑΕΙ. Ο ΄Ερντογαν και το κόμμα του καθιστούσαν έτσι σαφές προς τους πάντες ποια ήταν η κοινωνική τους πολιτική. Κάποιες ομάδες ήταν «δικές μας» και τα αιτήματά τους έπρεπε να ικανοποιηθούν με άμεση προτεραιότητα, ενώ κάποιων άλλων τα αιτήματα δε θα έβρισκαν ευήκοα ώτα. Εκτός από τους κεμαλιστές, η άρση της απαγόρευσης εξόργισε και πολλούς φιλελεύθερους και γυναικείες οργανώσεις, που άρχισαν να ανησυχούν ότι η Τουρκία βαίνει ολοταχώς προς το θρησκευτικό συντηρητισμό.

Στο χώρο των απογοητευμένων από την κυβερνητική πολιτική ομάδων γρήγορα προστέθηκαν τα δέκα με δεκαπέντε εκατομμύρια Αλεβίτες, καθώς τα επίμονα αιτήματά τους να καταργηθεί η υποχρεωτική διδασκαλία των θρησκευτικών και να αναγνωρισθούν τα ιερά τους ως τόποι λατρείας έπεφταν στο κενό. Για τους φιλελεύθερους, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής με το κόμμα και τον Έρντογαν υπήρξε η απαγόρευση από το δικαστήριο, κατόπιν αιτήσεως της νομαρχίας της Πόλης, της τοπικής οργάνωσης Lambdaistanbul, που προωθεί τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και αμφισεξουαλικών ανδρών και γυναικών, των τραβεστί και των τρανσέξουαλ. Η ελεγχόμενη από το ΑΚΡ νομαρχία υποστήριξε πως ο σκοπός της οργάνωσης «αντιβαίνει στα χρηστά ήθη».

«Για την κυβέρνηση αυτή κάποιες ομάδες αντιμετωπίζονται ως άξιες περισσότερων ελευθεριών, ενώ άλλες ως ανάξιες να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, ως εσωτερικοί εχθροί» σχολιάζει στο newstime.gr ο ακτιβιστής της Lambdaistanbul Μετεχάν Οζκάν. Το Συνταγματικό Δικαστήριο ανέτρεψε την τροποποίηση περί μαντήλας, και λίγο έλειψε να απαγορεύσει το ίδιο το κόμμα ως «κέντρο δράσεων κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος». Ο φιλελεύθερος κόσμος στήριξε το ΑΚΡ στη δικαστική αυτή περιπέτεια και καταδίκασε την προσφυγή για την απαγόρευσή του, το έκανε όμως με μισή καρδιά. Καταψήφισε το κόμμα στις δημοτικές του 2009, όπου το διασωθέν από το Συνταγματικό Δικαστήριο κόμμα έχασε εννέα ποσοστιαίες μονάδες. Πολλοί φιλελεύθεροι είχαν ήδη αρχίσει να αναρωτιούνται εάν είχαν υπάρξει αφελείς να εναποθέσουν τις ελπίδες τους στο ΑΚΡ.

Τους τελευταίους μήνες η υπόθεση της Εργκένεκον και οι φήμες για χειραγώγησή της και δικαστικές παρατυπίες ενισχύουν τις ανησυχίες των Τούρκων φιλελευθέρων και των ξένων παρατηρητών. Σημειώνουν πως πολλοί από όσους συνελήφθησαν μετά τα αλλεπάλληλα μεταμεσονύκτια κύματα προσαγωγών κρατούνται για τρία χρόνια χωρίς να τους έχουν απαγγελεθεί συγκεκριμένες κατηγορίες. Οι Τούρκοι φιλελεύθεροι πανηγυρίζουν για την εξάρθρωση του παρακράτους και αισθάνονται ικανοποίηση βλέποντας στη φυλακή πρόσωπα με βεβαρημένο ποινικό μητρώο όπως ο πρώην αρχηγός της ομάδας ειδικού πολέμου της χωροφυλακής Βελί Κιουτσούκ. Ωστόσο, δε λείπουν οι ανησυχίες πως η κυβέρνηση βρήκε «μία καλή αφορμή» στον αγώνα κατά του πρακράτους και των εντός του στρατεύματος επίδοξων πραξικοπηματιών για να πλήξει τους επικριτές της, σύροντάς κάποιες προσωπικότητες στη φυλακή με ανεπαρκείς αποδείξεις και ασαφείς κατηγορίες.

Το «κράτος του ΑΚΡ» συμπεριφέρεται σαν καθεστώς μονοκομματικής δικτατορίας, που δεν αισθάνεται υπόχρεο να αιτιολογεί τις πράξεις του ή να υπάγεται στους κανόνες της δικαστικής πρακτικής. Αυτό ισχυρίζονται πια πολλές φωνές του φιλελεύθερου χώρου, που δε διατηρούν σχέσεις με τους κεμαλιστές ή οποιαδήποτε συμπάθεια προς το στρατό. Σάλο προκάλεσε συνέντευξη της πολιτικής αναλυτή και δημοσιογράφου Νουράι Μερτ στη Βατάν τον Ιανουάριο. Η Μερτ αποτέλεσε για χρόνια μία από τους βασικούς υποστηρικτές του ΑΚΡ στον αγώνα του κατά του στρατού και της δικαστικής εξουσίας. Τώρα δήλωσε πως το κυβερνών κόμμα, παρότι επικαλείται συνεχώς τη δημοκρατία, αποκτά σε κάθε του βήμα ένα όλο και πιο έντονα αυταρχικό χαρακτήρα. Η Μερτ εξέφρασε την απογοήτευσή της με το γεγονός ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να φιμώσει τον τύπο. «Ας σωπάσουν όλοι και ας με ακούσουν εμένα, ας στηρίξουν τα ΜΜΕ τη δική μου πολιτική και τότε θα λυθούν όλα τα προβλήματα». Έτσι περιέγραψε η βετεράνος αναλυτής την κυβερνητική στάση, ενώ εκτίμησε πως «η Τουρκία έχει πάρει τον κατήφορο». Κατέστη έτσι αντικείμενο επιθέσεων από όλο φιλοκυβερνητικό τύπο, που μέχρι πρότινος της έπλεκε το εγκώμιο.

Πράγματι, δεν απαιτείται να χαθεί κανείς στις περίπλοκες νομικές λεπτομέρειες της διαδικασίας της Εργκένεκον για να ανησυχήσει. Τα μηνύματα που εκμπέμπονται από την κυβερνητική παράταξη το τελευταίο διάστημα υπό μορφή δηλώσεων και άλλων ατοπημάτων είναι αρκετά για να σπείρουν σε πολλούς τον πανικό. Ένας βουλευτής του ΑΚΡ δήλωσε «Επί σαράντα χρόνια μας φακέλωναν αυτοί. Τώρα ήρθε η σειρά μας να τους φακελώσουμε εμείς», αναφερόμενος στην κεμαλική ελίτ και τους οπαδούς του κοσμικού πολιτεύματος. Ένας άλλος, δήλωσε πως «Όποιος αντιστέκεται στην κυβέρνηση έχει μολυσμένο αίμα» (sic), υπονοώντας πως δεν αποτελεί γνήσιο Τούρκο αλλά προδότη. Κατά των δύο βουλευτών ο κομματικός μηχανισμός έχει ήδη ξεκινήσει πειθαρχική διαδικασία, ενώ εισαγγελέας της Άγκυρας άσκησε δίωξη. Ωστόσο, τα δύο περιστατικά δεν αποτελούν μεμονομένες περιπτώσεις χαμηλά στην ιεραρχία του κόμματος. Την περασμένη εβδομάδα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς απευθύνθηκε στα μίντια με το κομψότατο «Φτου σας!», ενώ ο Έρντογαν κάλεσε τους ιδιοκτήτες των εφημερίδων να περικόψουν τους μισθούς και να απολύσουν όσους σχολιαστές «ξεπερνούν το μέτρο» στην κριτική της κυβέρνησης.

«Στο σημείο αυτό πρέπει να σας προειδοποιήσω. Οι σχολιαστές σας μπορούν να μου ασκούν κριτική. Είναι δικαίωμά τους... Αλλά όχι να γράφουν ανοησίες.... Ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει τη γνώμη του... Αλλά σε αυτούς που γράφουν ανοησίες πρέπει να πει ο ιδιοκτήτης, συγνώμη αδελφέ μου, δεν έχει χώρο για σένα στο μαγαζί».

Ο Έρντογαν απεχθάνεται την κριτική και έχει χάσει πλέον και το προσωπείο του δημοκράτη. Η δήλωση είναι η πολλοστή που προσβάλλει τον τύπο και την ελευθερία έκφρασης και προκάλεσε μεγάλη αντίδραση στο χώρο του τύπου. Την επαύριο της δημοσίευσης στις εφημερίδες του ομίλου Ντογάν αποκαλύψεων που ενέπλεκαν το ΑΚΡ σε σκάνδαλο διαφθοράς στη Γερμανία, στο επίκεντρο του οποίου ήταν η ισλαμική οργάνωση κοινωνικής αλληλεγγύης Ντενίζ Φενερί, ο Έρντογαν κάλεσε τους Τούρκους να μην αγοράζουν τις εφημερίδες του ομίλου. «Γράφουν ασύστολα ψέμματα, να τις μποϊκοτάρετε» δήλωνε.

Στη συνέχεια πολλά ερωτηματικά για τις προθέσεις της κυβέρνησης προκάλεσε η επιβολή φόρων και προστίμων για φοροδιαφυγή ύψους 3.76 δισεκατομμυρίων τουρκικών λιρών – 1.75 δις ευρώ – στο συγκρότημα Ντογάν. Όσο βρώμικη και αν είναι η συμπεριφορά του ιδιοκτήτη του, «βαρώνου των μίντια» Αϊντίν Ντογάν, δε δικαιολογείται παρόμοια συμπεριφορά της κυβέρνησης, τονίζουν κυρίως ευρωπαίοι παρατηρητές. Το συγκρότημα Ντογάν, που αποτελεί και την κύρια φωνή αντιπολίτευσης στο ΑΚΡ, βρίσκεται αναγκασμένο να πωλήσει τις περισσότερες εφημερίδες του για να μπορέσει να πληρώσει το επιβληθέν ποσό.

Φιλελεύθεροι αναλυτές κατηγορούν το ΑΚΡ για ανέντιμη στάση και στην εξωτερική του πολιτική. Καταγγέλλουν το κόμμα πως έχει χάσει τον ενθουσιασμό του για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, και πολλοί πια κατ’ ιδίαν αναρωτούνται μήπως ο πρότερος ενθουσιασμός για τις μεταρρυθμίσεις δεν κατέτεινε στην ένταξη, αλλά στην αποδυνάμωση των εσωτερικών του αντιπάλων στο στράτευμα και τη δικαιοσύνη. Παράλληλα, οι οπαδοί του εκδημοκρατισμού αισθάνονται άβολα με τους εναγκαλισμούς του Έρντογαν με το Βλαντίμιρ Πούτιν, θεωρώντας τη Ρωσία μία αυταρχική ολιγαρχία του οργανωμένου εγκλήματος. Ακόμη περισσότερο προβληματίζει ο ξαφνικός έρωτας με τον Μαχμούντ Αχμαντί-Νεζζάντ, σε πείσμα των καταγγελιών για εκλογική νοθεία και τη βίαιαη καταστολή του λαϊκού κινήματος στο Ιράν, με τον εγκληματία πολέμου Ομάρ Αλ-Μπασίρ του Σουδάν («Μουσουλμάνος δεν μπορεί να διαπράξει γενοκτονία», δήλωνε ο Έρντογαν) και τη Χαμάς και τη Χεζμπολλάχ, η άνευ στήριξη προς τις οποίες ενοχλεί τη Δύση αλλά και την Παλαιστινιακή Αρχή και την κυβέρνηση του Λιβάνου. Αν και παραδέχονται πως το ΑΚΡ αναβάθμισε σημαντικά τη διεθνή εικόνα της Τουρκίας, οι φιλελεύθεροι στοχαστές ανησυχούν για το ήθος των νέων «επιστήθιων φίλων» του πρωθυπουργού και την επίδραση που μπορεί να έχει στη διεθνή εικόνα της χώρας.

Η ανησυχία των Τούρκων φιλελευθέρων για τον αυταρχισμό του ΑΚΡ είναι απολύτως δικαιολογημένη, καθώς το κυβερνών κόμμα και ο ηγέτης του επιδεικνύουν μία βαθύτατη περιφρόνηση για τους πάντες. Ωστόσο, το βασικό πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο ίδιο το ΑΚΡ, αλλά στην έλλειψη αντιπολίτευσης και τον αυταρχισμό που είναι διάχυτος στην Τουρκική κοινωνία.

Πράγματι, δεν υφίσταται αντιπολίτευση που να μπορεί να ορθώσει σοβαρό πολιτικό λόγο έναντι του ΑΚΡ. Η μεν Κεμαλική αντιπολίτευση του Ντενίζ Μπαϊκάλ συμπεριφέρεται ως συνήγορος των κατηγορουμένων για συμμετοχή στην Εργκένεκον, του στρατεύματος και όσων αποδείχθηκε ότι κατέστρωναν σχέδια στρατιωτικής επέμβασης προς ανατροπή της κυβέρνησης. Παρά τις καταγγελίες για παρατυπίες στη δίωξη της υπόθεσης, έχουν αποδειχθεί επαρκώς με έγγραφα σειρά πραξικοπημάτων που κατέστρωναν ανώτατοι αξιωματικοί. Στηρίζοντάς τους και λειτουργώντας ως εκπρόσωπος του ΓΕΕΘΑ, το CHP των Κεμαλιστών είναι απαξιωμένο από τη συντριπτική πλειοψηφία και δεν μπορεί να ανταγωνισθεί το ΑΚΡ στις κάλπες. Παρομοίως, η πατριδοκαπηλεία του ακροδεξιού ΜΗΡ δεν προσφέρει καμμία λύση στα ουσιαστικά προβλήματα της χώρας, αλλά προκαλεί μόνο εντάσεις. Η έλλειψη αυτή αντιπολίτευσης δίνει την εικόνα πως το ΑΚΡ έχει απέναντί του όχι πολιτικά κόμματα, αλλά το στρατό και την Εργκένεκον.

Εξίσου σημαντικός για την αξιολόγηση της κατάστασης είναι και ο αυταρχισμός έμφυτος στην τουρκική κοινωνία και πολιτική κουλτούρα, αυταρχισμός που κληροδότησε στη Δημοκρατία η Οθωμανική περίοδος. Οι εκλεγμένες κυβερνήσεις ανέκαθεν αισθάνθηκαν ότι η λαϊκή εντολή τους παρχείχε σχεδόν ανέλεγκτες εξουσίες, ενώ είναι διάχυτη στην κοινωνία η αντίληψη πως η δημοκρατία ταυτίζεται με τη βούληση της πλειοψηφίας και όχι με ένα σύνολο αρχών και δικαιωμάτων. Ωστόσο, εάν σήμερα μπορεί να γίνει λόγος για αυταρχισμό με δημοκρατική βάση, δεν πρέπει να λησμονείται πως από το 1923 ως το 1950 η Τουρκία αποτέλεσε μονοκομματικό κράτος, ενώ και μετά την κατοχύρωση του πολυκομματισμού και ως το 2002 η δημοκρατία τελούσε υπό τη δαμόκλειο σπάθη της στρατιωτικής επέμβασης.

Τέλος, δε θα πρέπει να λησμονείται ότι η «άλλη πλευρά» των κεμαλιστών και του στρατού είναι πολύ περισσότερο αυταρχική. Οι κεμαλιστές έθεσαν τους όρους του παιγνιδιού για εβδομήντα χρόνια, ενώ περιχαρακώνονται πίσω από το στράτευμα και τη δικαιοσύνη που συχνά λειτουργεί ως εντολοδόχος του τελευταίου. Η κεμαλική πολιτική ελίτ δεν αισθάνθηκε ποτέ, από τη σύσταση της Τουρκικής Δημοκρατίας, υποχρεωμένη να δικαιολογηθεί ενώπιον του εκλογικού σώματος και να αντλήσει νομιμοποίηση από τις κάλπες. Τουλάχιστον σε αυτό το μέτωπο, το ΑΚΡ αποτελεί μία πρόοδο.

Η λύση στον κίνδυνο η πολιτική μονοκρατορία του ΑΚΡ να οδηγήσει σε ένα οιονεί μονοκομματικό κράτος σωστά αναζητείται από τους περισσότερους φιλελευθέρους στον «τρίτο δρόμο», τη δημιουργία ενός κόμματος που θα τηρεί αποστάσεις τόσο από την ισλαμική ιδεολογία, όσο και από το κεμαλικό μοντέλο και τον εθνικισμό. Ένα κόμμα γνήσια φιλελεύθερο. Τα σημεία όμως, προς το παρόν, δείχνουν πως ο τρίτος αυτός δρόμος θέλει ακόμη πολλή προσπάθεια και χρόνο για να επιτευχθεί. Η νέα γενιά, δυστυχώς, παρά το αυξανόμενο μορφωτικό της επίπεδο και την καλύτερη εικόνα του έξω κόσμου, δεν έχει ακόμη ορθώσει πολιτική φωνή ανεξάρτητα και πέρα από τα πολιτικά στεγανά εντός των οποίων ενηλικιώθηκε.

Read more...

Τα ονόματα των δημοσιογράφων που στήριζαν έμπρακτα τον κεμαλικό φασισμό στην Τουρκία


Στις 28 Φεβρουαρίου 1997, το τουρκικό ΓΕΕΘΑ, κατά τη διάρκεια της μηνιαίας σύσκεψης του ΣΕΑ, επέδωσε υπόμνημα-τελεσίγραφο στην κυβέρνηση Ερμπακάν με το οποίο στην ουσία την οδηγούσε σε παραίτηση. Όντως, η κυβέρνηση του Ερμπακάν μετά απο λίγο διάστημα (30 Ioυνίου) αναγκάστηκε να παραιτηθεί, για να αναλάβει την πρωθυπουργία ο Μεσούτ Γιλμάζ. Ένας από τους λόγους που αναγκάστηκε να παραιτηθεί ο Ερμπακάν, ήταν η απειλή της πλειοψηφίας των βουλευτών του κόμματος του Ορθού Δρόμου (DYP) της Τανσού Τσιλέρ να ανεξαρτητοποιηθούν, χάνοντας έτσι την πλειοψηφία η κυβέρνηση συνεργασίας Ερμπακάν-Τσιλέρ. Οι βουλευτές που απείλησαν με παραίτηση ήταν στο σύνολό τους ενεργούμενα του καμαλικού βαθέος κράτους, δηλαδή του τουκρικού ΓΕΕΘΑ.

Το διάστημα από τις 28 Φεβρουαρίου μέχρι τις 30 Ιουνίου, που παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός Ερμπακάν, υπήρχε μια μερίδα "δημοσιογράφων" που στήριζε τις επιλογές του βαθέος κράτους και βομβάρδισε κυριολεκτικά την κυβέρνηση Ερμπακάν με προβοκατόρικα δημοσιεύματα. Οι δημοσιογράφοι εκείνοι, υπηρέτες του κεμαλικού φασισμού, επιβραβεύτηκαν για τις πράξεις τους με επίσημα βραβεία που τους επέδωσε το τουρκικό ΓΕΕΘΑ.
Οι δημοσιογράφοι που βραβεύτηκαν για τις 'υπηρεσίες' τους στον κεμαλικό φασισμό είναι οι εξής:
Yücel Yener (Γεν. Διευθυντής της TRT),
Güntaç Aktan (TRT),
Ertürk Yöndem (TRT),
Ertuğrul Özkök και Sedat Ergin (Hürriyet),
Derya Sazak και Fikret Bila (Milliyet),
Mehmet Yılmaz και İsmet Berkan (Posta),
Zafer Mutlu και Fatih Çekirge (Sabah),
Bilal Çetin και Okay Gönensin (Yeni Yüzyıl),
Orhan Erinç και Mustafa Balbay (Cumhuriyet),
Sebahattin Önkibar και Kenan Akın (Türkiye),
Ali Kırca και Baki Şehiroğlu (ATV),
Uğur Dündar και Mehmet Akarca (Kanal D),
Murat Saygı και Mithat Sirmen (SHOW TV),
Ufuk Güldemir και Ümit Aslanbey (STAR TV),
Murat Yetkin και Nuri Çolakoğlu (NTV),
Hulki Cevizoğlu και Ardan Zentürk (Kanal 6),
Bülent Öztürkmen και Zafer Ali Aytaç (HBB),
Ceyhan Batur (C TV),
Ferhan Şaylıman (FLAŞ TV),
Ali Baransel και Metin Özer (TGRT),
İlnur Çevik (TDN),
Metin Yılmaz (AKŞAM),
Mehmet Güler (AA),
Elvan Baransel (AA)
Mehmet Karaman (İHA).
Να σημειωθεί ότι σχεδόν το σύνολο των ως άνω 'δημοσιογράφων' συμπεριλαμβάνεται στο παράρτημα του σχεδίου πραξικοπήματος "Βαριοπούλα" που αφορά τη στήριξη της κυβέρνησης εθνικής ενότητας που θα αναλάμβανε μετά την ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν από το στρατό.
Να μην παραξενευθεί κανείς αν κάποια στιγμή αποκαλυφθεί και κάποια λίστα με Έλληνες δημοσιογράφους, καθηγητές και πολιτικούς που επιβραβεύτηκαν από το τουρκικό βαθύ κράτος για τις υπηρεσίες τους που πρόσφεραν στον κεμαλικό φασισμό.
Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/03/blog-post_8523.html#ixzz0h3MJ68sS

Read more...

Η ΡΗΞΗ ΙΣΡΑΗΛ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΟΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΙΡΑΝ


Του Νίκου Σταματάκη

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες την κορύφωση της εσωτερικής κρίσης στην Τουρκία όπου το ενδεχόμενο στρατιωτικού πραξικοπήματος αποτελεί πλέον καθημερινή συζήτηση. Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι θα αποφευχθεί πρός το παρόν: Ο αρχηγός των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Μπασμπούγ συνέστησε υπομονή και επίλυση των προβλημάτων με συνταγματικά μέσα. Δεδομένης της ισχύος του Στρατού, που δεν θα δίσταζε να επέμβει για την προστασία των συνταγματικά καθιερωμένων δικαιωμάτων του, έχουμε την εντύπωση ότι ο στρατηγός Μπασμπούγ ίσως αναμένει αυτό που και εμείς από απόσταση βλέπουμε, ότι δηλαδή η πολιτική Ερντογάν-Νταβούτογλου είναι πιθανόν να καταρρεύσει μέσα στους επόμενους μήνες υπό το βάρος των αδιεξόδων που δημιούργησε και εξέθρεψε και επομένως ένα πραξικόπημα δεν είναι προς το παρόν αναγκαίο.

Καταλύτης προς την κατεύθυνση αυτή είναι ασφαλώς η ρήξη στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ και ορόσημα των επερχόμενων αλλαγών θα αποτελέσουν η (πολύ πιθανή) φέτος αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας στο αμερικανικό Κογκρέσο και ο σχεδιαζόμενος βομβαρδισμός του Ιράν.


Θα επιχειρήσω με μερικές απλές σκέψεις που βασίζονται σε λεπτομερείς παρατηρήσεις των πολύ πρόσφατων εξελίξεων στην περιοχή να αποδείξω ότι υπάρχουν ήδη τα βασικά στοιχεία που μπορεί να οδηγήσουν στην κατάρρευση του χάρτινου πύργου της πολιτικής Νταβούτογλου. Εχει ήδη καταδειχθεί (με σχετικά πρόσφατα άρθρα του σερ Βασίλειου Μαρκεζίνη και του καθηγητή Νεοκλή Σαρρή) ότι χαρακτηριστικό της πολιτικής αυτής είναι οι ασταθείς βάσεις της σε κατασκευασμένα ιστορικά δεδομένα και σε μεγαλοιδεατικές ιδεοληψίες. Ελλιπής είναι η θεμελίωση της σε στέρεο υπολογισμό των συσχετισμών δυνάμεων που θάπρεπε να αποτελεί το θεμέλιο λίθο κάθε εξωτερικής πολιτικής. Εν τέλει, δονκιχωτικές θεωρίες όπως του κ.Νταβούτογλου, προυποθέτουν ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο για να έχουν κάποιες πιθανότητες επιτυχίας. Μια τέτοια προϋπόθεση όχι μόνο δεν υπάρχει, αλλά η Τουρκία βρίσκεται ήδη στα πρόθυρα μιας εσωτερικής σύγκρουσης τεραστίων διαστάσεων.

Οι Ελληνες γνωρίζουμε άριστα τι είδους εκπλήξεις επιφυλάσσει ο μεγαλοιδεατισμός που συνοδεύεται από εσωτερικό διχασμό. Είναι φανερό ότι η πολιτική Νταβούτογλου δεν είναι ώριμη και προπορεύεται του καιρού της κατά τουλάχιστον μία δεκαετία, χρόνος που επιβάλλεται για την εξισορρόπηση των εσωτερικών αντινομιών του τουρκικού συστήματος και τον «εκδημοκρατισμό» του.

ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΤΩΝ «ΕΥΣΕΒΩΝ ΠΟΘΩΝ» ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ


Το βασικό λάθος της πολιτικής Ερντογάν-Νταβούτογλου είναι λοιπόν ο υπερφίαλος ιδεαλισμός της, το "όραμα" μιας νεο-Οθωμανικής αυτοκρατορίας εκτεινόμενης από τα Βαλκάνια έως την Κίνα. Η αυτοκρατορία υπερβαίνει εξ ορισμού τα τουρκικά σύνορα και επιβάλλει παντού την ειρήνη (Pax Ottomanica). Μόνο που στην ειρήνη αυτή η Τουρκία επιβάλλει τη θέληση της παντού - δεν υπάρχει πουθενά ίχνος "διεθνούς νόμου και δικαίου" παρά μόνο το τουρκικό συμφέρον και η τουρκική υπεροχή. Ενδεικτικά:

1) Η ύπαρξη ενός ισχυρού Ισραήλ την ανταγωνιζεται και την ενοχλεί και για τούτο συνειδητά έρχεται σε ρήξη μαζί του.

2) Τα μισά νησιά του Αιγαίου, σύμφωνα με ρητή δήλωση Νταβούτογλου είναι "ζωτικός χώρος" και τα διεκδικεί.

3) Απαιτεί να μεταπωλεί το φυσικό αέριο του Αζερμπαιτζάν και να τσεπώνει το κέρδος αντί να εισπράττει ποσοστό για τη διέλευση όπως ισχύει διεθνώς - αυτό κι αν είναι "παλαιο-Οθωμανισμός"!

4) Η Τανζανία και η λοιπή Αφρική - ειδικά η μουσουλμανική Αφρική βλέπουν στην ισχυρή Τουρκία τον εκπρόσωπό τους, επομένως αρμόζει στην Τουρκία ΜΟΝΙΜΗ θέση στο ΣΑ του ΟΗΕ (επίσης εκφρασμένη θέση της τουρκικής διπλωματίας - αφού ήδη έγινε δεκτή στους G-20).

Αλλά οι τριγμοί στους αρμούς του χάρτινου αυτού πύργου ήταν ορατοί από καιρό και ήδη τους τελευταίους μήνες πλήθυναν σε όλα τα μέτωπα:

1) Με την αποτυχία της «ειρηνευτικής» πολιτικής στο κουρδικό, όπου αφού αφέθηκαν ελεύθεροι μερικές δεκάδες φυλακισμένοι αγωνιστές του ΡΚΚ, ο κ.Ερντογάν, μπροστά στο φάσμα των αντιδράσεων και την κατακραυγή από πολλές πλευρές, αναγκάστηκε να αναστείλει τα μέτρα προσέγγισης.

2) Στο θέμα των περίφημων Πρωτοκόλων με την Αρμενία τα οποία υπογράφηκαν στις 10-10-2009 στη Ζυρίχη με έντονες αμερικανικές πιέσεις και προς τις δύο πλευρές. Αλλά έκτοτε η κυβέρνηση Ερντογάν αδυνατεί να εξασφαλίσει την επικύρωση τους από το τουρκικό κοινοβούλιο. Οι κκ. Ερντογάν και Νταβούτογλου «δεν υπολόγισαν σωστά» (κατά δήλωση-δικαιολογία τους) τις αντιδράσεις του Αζερμπαιτζάν το οποίο έθεσε με βίαιο τρόπο το θέμα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Οι Αζέροι (ανάμεσα σε άλλα μέτρα – μεταξύ των οποίων και άνοιγμα στις σχέσεις τους με την Ελλάδα) κατέβασαν τις τουρκικές σημαίες στη Μπακού και απείλησαν τριπλασιασμό των τιμών του φυσικού αερίου που προμηθεύουν στην Τουρκία!!!

Ετσι , ενώ προηγουμένως η Τουρκία βρέθηκε ξαφνικά να χάνει τη βασικότερη πηγή φυσικού αερίου της και αναγκάστηκε άρον-αρον να αναστρέψει πρύμναν. Αποτέλεσμα: Τις μέρες αυτές ο υφυπουργός εξωτερικών μαζί με μεγάλο κλιμάκιο του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών όπως και κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία έχουν κυριολεκτικά στρατοπεδεύσει στην Ουάσιγκτον με μόνο στόχο να μη περάσει η νομοθετική πράξη HR 252 στο Κογκρέσο για την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας.

3) Το πιθανότερο είναι ότι η αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας στις ΗΠΑ θα γίνει επιτέλους γεγονός φέτος. Γιατί ειδικά φέτος; Ο βασικότερος λόγος είναι ότι το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι (το οποίο, σε αντίθεση με την επίσημη θέση του Ισραήλ, έχει ήδη από διετίας αναγνωρίσει την αρμενική γενοκτονία) έχει σαφώς αλλάξει τη στάση του. Ο λόγος που άλλαξε τη στάση του σχετίζεται ασφαλώς με τις πολλαπλές προκλήσεις της επίσημης Τουρκίας κατά του Ισραήλ. Τις ώρες που γράφονταν οι γραμμές αυτές γίνονταν ιδιαίτερα ήπιες δηλώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την HR 252, αφήνοντας έτσι το δρόμο ελεύθερο για την τελική αναγνώριση της γενοκτονίας από το Κογκρέσο. Ενώ πριν λίγα χρόνια ο πρόεδρος Μπους τηλεφωνούσε στους βουλευτές στα σπίτια τους (!) για να τους μεταπείσει στο θέμα αυτό, είναι ολοφάνερο ότι μεχρι στιγμής τουλάχιστον ο πρόεδρος Ομπάμα τηρεί απόλυτη σιγή και φαίνεται ότι προσανατολίζεται φέτος να τηρήσει την προεκλογική του δέσμευση και να προφέρει επιτέλους την λέξη «Αρμενική Γενοκτονία» στην επίσημη επέτειό της στις 24 Απριλίου.

Η ΡΗΞΗ ΤΟΥΡΚΙΑΣ-ΙΣΡΑΗΛ
Παρότι σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις των δύο χωρών παρατηρούνται από το 2004 (προερχόμενα κυρίως από τις ανάγκες της θεωρίας Νταβούτογλου που δεν είναι δυνατόν να ανεχτεί ένα ισχυρό Ισραήλ στον «αυλόγυρο» της Τουρκίας), η ανοιχτή ρήξη ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2009 στο Νταβός με την θεατρινίστικη επίθεση του Ερντογάν κατά του Σιμόν Πέρες για τις βάρβαρες ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα. Η πολιτική αυτή συνοδεύτηκε με γενναία ανοίγματα σε όλες τις αραβικές χώρες με σημαία τον κοσμικό ισλαμισμό της Τουρκίας και την χωρίς μέτρο υποστήριξη των Παλαιστινίων. Εφτασε ο κ.Ερντογάν να υποδεχθεί επίσημα (του έστρωσαν κόκκινο χαλί!) ακόμα και τον αρχηγό της Χαμάς στην Αγκυρα ελπίζοντας ότι θα εισπράξει διαλλακτικότητα και διαμεσολάβηση με το Ισραήλ.

Αλλά η Χαμάς εισέπραξε διεθνή αναγνώριση μέσω Τουρκίας και δεν έδωσε τίποτα από τα προσδοκώμενα στην Αγκυρα.
Στις αρχές Οκτωβρίου 2009 η Τουρκία ξαφνικά ακύρωσε την συμμετοχή του Ισραήλ σε ετήσιες αεροπορικές ασκήσεις στο έδαφος της με συμμετοχή και των ΗΠΑ που διεξάγονταν ανελλιπώς από το 1996. Και την αμέσως επόμενη εβδομάδα ανακοίνωσε τις πρώτες στην ιστορία στρατιωτικές ασκήσεις με τη Συρία!! Σχεδόνταυτόχρονα έγινε γνωστό ότι η εδαφική διαφορά Τουρκίας-Συρίας (στην περιοχή Αλεξανδρέττας) έκλεισε υπέρ της Τουρκίας και ότι οι δύο χώρες συμφώνησαν την κατάργηση της βίζας.


Ακολούθησε το γνωστό επεισόδιο της προσβολής του τούρκου πρέσβη από τον ισραηλινό υπ.Εξ και η επίσημη συγγνώμη του Ισραήλ καθώς και μια κάποια προσπάθεια αναθέρμανσης των διμερών σχέσεων που όμως δεν φαίνεται να είναι τίποτα περισσότερο από μια επίσημη υποβάθμισή τους στα προ δεκαπενταετίας επίπεδα. Πρόσφατα μάλιστα ο κ.Ερντογάν δήλωσε ότι "έχει μήνες να μιλήσει στο Νετανιάχου".


Η απόφαση στρατηγικής αλλαγής ως απάντηση στην αντίστοιχη στρατηγική αλλαγή της Τουρκίας (paradigm shift) είχε ληφθεί εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο στο Ισραήλ. Δείτε τι είπε τον Ιούνιο του 2009 στη Λευκωσία ισραηλινή καθηγήτρια διεθνών σχέσεων κυρία Ανάτ Λαπιντότ-Φιρίλα σε ομιλία της με θέμα «Τουρκική εξωτερική πολιτική και Ισραήλ: Το τέλος μιας στρατηγικής συμμαχίας;» (www.sigmalive.com/simerini/politics/164590). Αλλά στο θεωρητικό επίπεδο το ισχυρότερο χτύπημα το έδωσε σε άρθρο του στο εγκυρότατο Foreign Affairs με τίτλο "Is Turkey Leaving the West?" ο Soner Cagaptay τον περασμένο Οκτώβριο (www.foreignaffairs.com/articles/65634/soner-cagaptay/is-turkey-leaving-t...)...


Τελευταία βέβαια οι Εβραίοι έχουν αφήσει κατά μέρος τις θεωρίες και έχουν περάσει στην πράξη. Η δήλωση της Χίλαρι Κλίντον με την οποία άδειασε τον πρέσβη της στην Αγκυρα για τις ηλιθίως μονόπλευρες φιλοτουρκικές δηλώσεις του είναι πολύ ενδεικτική - η κα Κλίντον είναι ιδιαίτερα συνδεδεμενη με το εβραϊκό λόμπι. Οπως προανέφερα σύσσωμο το λόμπι αυτό ετοιμάζεται να περάσει σε λίγες μέρες (4 Μαρτίου) την αναγνώριση της Αρμενικής γενοκτονίας στο Κογκρέσο για πρώτη φορά στην ιστορία - και ο πρόεδρος Ομπάμα ετοιμάζεται να το δεχτεί (και να τηρήσει έτσι φέτος την προεκλογική του δέσμευση).

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΕΣ
Ας σημειωθεί σε παρένθεση ότι εντυπωσιακή υπήρξε η αναθέρμανση των ελληνο-ισραηλινών σχέσεων το τελευταίο διάστημα με την «μυστική» τετραήμερη (!) επίσκεψη του αρχηγού ναυτικού αντιναυάρχου Καραμαλίκη στο Ισραήλ (8-11Δεκεμρίου 2009) όπου έγινε δεκτός με ύψιστες τιμές και με την «τυχαία» συνάντηση Παπανδρέου-Νετανιάχου στη Μόσχα (15 Φεβρουαρίου) όπου βρίσκονταν και οι δύο για επίσημες συνομιλίες με τη ρωσική ηγεσία. Ο κ. Νετανιάχου δήλωσε (ανάμεσα σε άλλα ενδιαφέροντα περί εξάπλωσης των πυρηνικών από το Ιράν στην Τουρκία) ότι υπήρξε «καταπληκτική χημεία» στη διάρκεια της συνάντησης...

Το γεγονός αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι αυτόματα η Ελλάδα μπορεί να υποκαταστήσει την Τουρκία στους ισραηλινούς αμυντικούς σχεδιασμούς. Αλλά η Ελλάδα – με την προσθήκη της Κύπρου με την οποία το Ισραήλ έχει άριστες σχέσεις – διαθέτει το αναγκαίο «στρατηγικό βάθος» (για να χρησιμοποιήσουμε τον αγαπημένο όρο του κ.Νταβούτογλου) ώστε να αποτελέσει στήριγμα του Ισραήλ. Για τούτο άλλωστε και έχει τεράστια σημασία να μην καταστεί η Κύπρος προτεκτοράτο της Τουρκίας όπως ασφαλώς θα γινόταν με το σχέδιο Ανάν και όπως ακατάπαυστα σκοπεύει η Αγκυρα...

Στο πνεύμα αυτό ήταν άριστη κίνηση η δήλωση του υπουργού Αμυνας κ.Βενιζέλου κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Κύπρο με την οποία υπεννοείτο επαναφορά του «ενιαίου αμυντικού δόγματος». Αλλά οι αγκυλώσεις της Αθήνας παραμένουν: Είναι ακατανόητη η μη διακοίνωση της απαντητικής επιστολής Παπανδρέου στον κ.Ερντογάν στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και στον υπουργό Αμυνας και στον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας! Και είναι εκτός τόπου και χρόνου και σαφώς επιβλαβής η συνεχής αναφορά στην δήθεν «ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας» τη στιγμή που και ο ίδιος ο κ.Νταβούτογλου αποσιωπά το ζήτημα.

Ο ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΙΡΑΝ
Αξίξει πάντως να θυμηθούμε και την ελληνο-ισραηλινή αεροπορική άσκηση τον Ιούνιο του 2008 πάνω από την Κρήτη, που προφανή σκοπό είχε την εκπαίδευση της ισραηλινής αεροπορίας στα ραντάρ των πυραύλων S-300 (οι οποίοι πριν λίγους μήνες, τον Δεκέμβριο του 2007, είχαν τεθεί σε λειτουργία) για πιθανή επίθεση εναντίον του Ιράν που επίσης διαθέτει τους S-300. Το Ιράν βέβαια αντέδρασε και η Αθήνα απάντησε με την ελάχιστα πειστική δικαιολογία ότι "τα ραντάρ είχαν αποσυνδεθεί κατά τη διάρκεια της άσκησης".. (Ας ελπίσουμε ότι η ηγεσία του ελληνικού υπουργείου Αμυνας ζήτησε και έλαβε τα ανάλογα ανταλλάγματα από το Ισραήλ.)


Η παρατήρηση αυτή μας φέρνει κατευθείαν στην "γόρδιο δεσμό" της Τουρκικής διπλωματίας που δεν είναι άλλος από το ενδεχόμενο απόκτησης πυρηνικών όπλων από το Ιράν. Είναι αξιοσημείωτο ότι στις ηγετικές βαθμίδες της τουρκικής διπλωματίας το ενδεχόμενο αυτό θεωρείται αν όχι αποδεκτό και αναμενόμενο, τουλάχιστον όχι απαράδεκτο. Και είναι αυτή μια ακόμα απόδειξη της ιδεολογικής προέλευσης και των ανεδαφικών επιδιώξεων της πολιτκής Νταβούτογλου, που βασίζεται στην απλουστευτική λογική ότι "αφού το Ισραήλ έχει πυρηνικά όπλα γιατι να μην έχει και το Ιράν;" - και ενδομύχως σκέπτεται «γιατί όχι και η Τουρκία;» Αλλά το να ακούει κανείς τον κ.Ερντογάν να αποκαλεί τον κ.Αχμαντινετζάντ «φίλο», "αδελφό" και άλλα γραφικά ξεπερνά τα όρια της ανοχής του Ισραήλ και της Δύσης. Είναι αξιοσημείωτη η υπογραφή συμφωνίας με τη Ρωσία για τη δημιουργία πυρηνικού εργοστασίου.

Αλλά έχει άραγε κανείς στην Αγκυρα την εντύπωση ότι η Δύση θα ανεχτεί την αναπόφευκτη εξάπλωση της κούρσας πυρηνικών εξοπλισμών από το Ιράν στην Τουρκία και από εκεί σε όλη τη Μέση Ανατολή;


Το ότι επίκειται ο βομβαρδισμός των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν είναι ολοφάνερο - οι προετοιμασίες έχουν ήδη αρχίσει:

1) Οι αμερικανοί ήδη προωθούν εξοπλισμό (με το αζημίωτο βέβαια) και ειδικά συστήματα πυραύλων Πάτριοτ σε όλες τις συμμαχικές αραβικές χώρες του Κόλπου για την αντιαεροπορική και ειδικά την αντιπυραυλική τους προστασία στην ενδεχόμενη πολεμική σύρραξη.

2) Εχει ζητηθεί από την Boeing να επισπευσθεί η κατασκευή της "πολυπόθητης" βόμβας MOP (Massive Ordinance Penetrator), η οποία τώρα αναμένεται να ολοκληρωθεί τον προσεχή Ιούνιο.

3) Ο πρόεδρος Ομπάμα επείγεται να δείξει τις "ηγετικές" του ικανότητες πριν τις εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου όπου οι δημοκρατικοί θα υποστούν πανωλεθρία εάν δεν υπάρξει δραματική αναστροφή του αρνητικού κλίματος που τώρα κυριαρχεί εναντίον του προέδρου Ομπάμα. Πιθανότερη χρονική στιγμή του βομβαρδισμού των ιρανικών εγκαταστάσεων είναι ο Σεπτέμβριος, μήνας κατά τον οποίο οι επιπτώσεις από την όποια αύξηση των τιμών του πετρελαίου θα είναι κατά το δυνατόν μικρότερες.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η πολιτική Νταβούτογλου μέσα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα όχι μόνο δεν κατάφερε να μηδενίσει τα προβλήματα με τους γείτονες αλλά αντίθετα κατάφερε να δημιουργήσει μεγάλα αδιέξοδα σε όλα τα μέτωπα λόγω ακριβώς των καθαρά ιδεολογικών / θεωρητικών και μη ρεαλιστικών θεμελίων της. Κατόρθωσε μεν να προσεγγίσει εντυπωσιακά τον μουσουλμανικό και αραβικό κόσμο (και να το εκμεταλλευθεί διεθνώς αλλά και για την λαϊκιστική ενίσχυση του κ.Ερντογάν στο εσωτερικό) αλλά πέτυχε επίσης και να στρέψει εναντίον της το Ισραήλ και τη Δύση, τους μέχρι τώρα παραδοσιακούς συμμάχους της. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι παρά την σημαντική οικονομική της πρόοδο, η Τουρκία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη Δύση μέσω του δανεισμού που έχει λάβει από τη Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ.

Η «πολυδιάστατη» πολιτική Νταβούτογλου επιχειρεί βέβαια άνοιγμα προς τη Ρωσία αλλά ταυτόχρονα γνωρίζει ότι η Ρωσία αποτελεί μακροπρόθεσμο αντίπαλο δέος – αλλά ενδεχομένως και μεσοπρόθεσμη απειλή. Ας μην ξεχνάμε ότι ανάμεσα στα άλλα η Ρωσία διαθέτει σήμερα στρατιωτική βάση με πυραύλους S-300 στην Αρμενία! Επίσης η πολιτική «στρατηγικού βάθους» του κ.Νταβούτογλου κατόρθωσε να εξοργίσει και να αποξενώσει ακόμα και τη μακρινή Κίνα με την χωρίς μέτρο τουρκική επέμβαση στο θέμα της τουρκόφωνης μειονότητας στη Δυτική Κίνα...


Εφόσον η επικείμενη αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας στις ΗΠΑ (η διαδικασία θα αρχίσει στις 4 Μαρτίου και θα ολοκληρωθεί τον Απρίλιο) γίνει πραγματικότητα θα παρατηρηθεί ένα «φαινόμενο-ντόμινο» που είναι πιθανό να συμπαρασύρει σε κατάρρευση τα υπόλοιπα μέτωπα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής με αποκορύφωση τον επερχόμενο βομβαρδισμό του Ιράν. Στο θέμα αυτό η παρούσα διαμεσολάβηση της Τουρκίας είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και τα ενδεχόμενα αδιέξοδα της πολιτικής Νταβούτογλου τεράστια. Το Ιράν έχει μόνο ένα στόχο στην στρατηγική σκακιέρα: να κερδίσει χρόνο μέχρι την πλήρη ανάπτυξη εμπλουτισμένου ουρανίου και για τον σκοπό αυτό και μόνο χρησιμοποιεί την Τουρκία.

Η Τουρκία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη Δύση και επιμένει στη "διπλωματική λύση" ενώ η Δύση (και όπως φαίνεται πρόσφατα και η Ρωσία αλλά πιθανότατα και η Κίνα) είναι έτοιμη για "τιμωρία" του Ιράν και ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν είναι δυνατόν να επιτρέψει ένα πυρηνικό Ιράν. Η Τουρκία στο θέμα αυτό είναι στριμωγμένη με μόνη απάντηση (για δεύτερη φορά σε μόλις 8 χρόνια) μια αμφίσημη ουδετερότητα: έχει ήδη δηλώσει ο κ.Ερντογάν ότι όχι μόνο δεν θα συμμετάσχει σε πιθανό βομβαρδισμό του Ιράν αλλά ούτε καν σε επιβολή "κυρώσεων" κατά του "φίλου" και "αδελφού" του Αχμαντινετζάντ. Ετσι, ενώ η Τουρκία είναι μη μόνιμο μέλος του ΣΑ του ΟΗΕ, αναμενεται και πάλι να απέσχει από τη ψηφοφορία επιβολής κυρώσεων κατά του Ιράν.

Το αδιέξοδό της είναι φανερό: Εάν πεί ναι στις κυρώσεις, πάνε περίπατο τα «νεο-Οθωμανικά» σχέδια του κ.Νταβούτογλου καθώς αποδεικνύεται και πάλι αναξιόπιστη στον ισλαμικό κόσμο που σε μεγάλο βαθμό (αλλά όχι χωρίς σημαντικές εξαιρέσεις) έχει ταχθεί κατά της ιδέας του βομβαρδισμού. Εάν πεί όχι, χάνει σχεδόν οριστικά την όποια αξιοπιστία της στη Δύση.


Εφόσον δεν υπάρξει στρατιωτικό πραξικόπημα στην Αγκυρα και εάν δεν βγεί "κάποιος λαγός από το καπέλλο" του Νταβούτογλου (πχ. κάποια εντυπωσιακή συμφωνία με το Ιράν για τα πυρηνικά) όπως απελπισμένοι περιμένουν τώρα κάποιοι αναλυτές στην Τουρκία θα αναγνωρισθεί προσεχώς η Αρμενική Γενοκτονία στο Κογκρέσο των ΗΠΑ και θα έρθει η αρχή του τέλους της στρατηγικής συμμαχίας της Τουρκίας με τη Δύση. Ο κ.Νταβούτογλου ας ετοιμαστεί να προσγειωθεί στην πραγματικότητα όπου προσγειώνονται όλοι οι ιδεαλιστές (ακόμα και ο ίδιος ο Λένιν για να θυμηθούμε λίγη ιστορία) και ειδικά εκείνοι που πιστεύουν στην αρχή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»: Δεν μπορεί να είσαι και με το Θεό και με το Διάβολο ταυτοχρόνως όσο ικανός και προικισμένος διπλωμάτης και να είσαι.

Ολων των ειδών οι κοινωνικές σχέσεις αλλά ειδικά οι διεθνείς σχέσεις απαιτούν σταθερότητα και προβλεψιμότητα και προσααρμογή τους στις αρχές του δικαίου. Η πολιτική Νταβούτογλου προσφέρει ένταση, ανασφάλεια και ειδικά στη Δύση ένα «αμφίβολο σύμμαχο» όπως ήταν σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της η Τουρκία. Την εκτίμηση αυτή περί «αμφιβόλου συμμάχου» είχε κάνει ο σπουδαίος αναλυτής Ted Galen Carpenter του Cato Institute σε μια σχετική ομιλία του (σε μια εκδήλωση της επιτροπής εθνικών θεμάτων της Ομοσπονδίας Ελλ.Σωματείων Ν.Υόρκης το 2005). Εχθρική έως ουδέτερη στους δύο μεγάλους πολέμους, πάντοτε πιστή στις καταπατήσεις των κάθε λογής ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και συμφεροντολογικά ουδέτερη στις περισσότερες νεότερες συγκρούσεις


Υπό το πρίσμα των παρατηρήσεων αυτών θα ήταν απαράδεκτη οποιαδήποτε βιασύνη της κυβέρνησης Παπανδρέου να κλείσει εθνικά θέματα στην παρούσα φάση – ειδικά επειδή έχει αποδυναμωθεί η διεθνής θέση της Ελλάδας λόγω της οικονομικής κρίσης και της γενικής πολιτικής αποσύνθεσης. Η αμερικανική πολιτική εδώ και πολλά χρόνια δελεάζει την Τουρκία με «προσφορές» στο Κυπριακό και στα δυτικά σύνορα του Αιγαίου και της Θράκης, ως αντάλλαγμα «συνετής» πολιτικής στα ανατολικά (τότε στο με το Ιράκ, τώρα με το Ιράν). Η Ελλάδα πρέπει να αντισταθεί σε οποιαδήποτε πίεση τώρα. Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ρευστή. Τι θα γίνει άραγε σε περίπτωση που το ιρακινό κουρδιστάν κηρύξει την ανεξαρτησία του;

Δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε τις κοσμογονικές συνέπειες που χωρίς αμφιβολία θα είναι διαλυτικές για την Τουρκία (σημειωτέον ότι εδώ και χρόνια κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες ισραηλινοί στρατιωτικοί εκπαιδεύουν τους κούρδους του Ιράκ και πρόσφατα μυστικοί πράκτορες οργανώνουν κοινές κουρδο-ισραηλινές επιχειρήσεις στο Ιράν). Η εσπευσμένα προγραμματισθείσα για τις 9 Μαρτίου επίσημη επίσκεψη Παπανδρέου στην Ουάσιγκτον σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ιδωθεί ως ευκαιρία «εκπτώσεων» στα εθνικά θέματα. Η αναβολή των οποιονδήποτε αποφάσεων για το 2011 και αργότερα αποτελεί τη μόνη επιβεβλημένη γραμμή για την Ελλάδα στην παρούσα συγκυρία.
Νίκος Σταματάκης, Ph.D
Νέα Υόρκη

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/03/blog-post_5066.html#ixzz0h3LavHVk

Read more...

Η αστάθεια απειλεί την οικονομία της Τουρκίας


Η τουρκική οικονομία παρουσιάζει το τελευταίο διάστημα ενδείξεις ανάκαμψης και τα σχόλια των διεθνών οίκων για τις προοπτικές της είναι θετικά. Παρ' όλα αυτά μερίδα αναλυτών προειδοποιεί τους επενδυτές ότι οι κινήσεις τους στις τουρκικές αγορές ενεργητικού θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεχτικές. Και τούτο γιατί ελλοχεύουν πολιτικοί κίνδυνοι.

Οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στην κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν και το στρατό ή τη δικαστική εξουσία είναι συνεχείς και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει την έκβασή τους.


Μετά και τις νέες συλλήψεις αξιωματικών με την κατηγορία για συμμετοχή σε συνωμοσία ανατροπής της κυβέρνησης οι σχέσεις του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (που έχει τις ρίζες του στο πολιτικό ισλάμ) και του κεμαλικού κατεστημένου είναι τεταμένες.

Αντιδράσεις, μεταξύ άλλων και από τους εκπροσώπους της δικαστικής εξουσίας, πυροδοτεί και η πρόταση του Τούρκου πρωθυπουργού για συνταγματική μεταρρύθμιση.

Σύμφωνα με το Reuters πολιτικοί παρατηρητές στη χώρα δεν αποκλείουν να υπάρξει νέα εισαγγελική προσφυγή για απαγόρευση της λειτουργίας του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, το οποίο είχε και το 2008 κατηγορηθεί για ενέργειες, που υπονομεύουν τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους. Μία τέτοια εξέλιξη θα άνοιγε έναν νέο κύκλο πολιτικής αστάθειας στη χώρα και θα ανάγκαζε πιθανότατα τον Ταγίπ Ερντογάν να προχωρήσει σε προκήρυξη πρόωρων εκλογών.

Ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον, όπως επισημαίνει στο Reuters ο Ρέινχαρντ Κλουζ, αναλυτής της UBS θα πυροδοτούσε σοβαρές αναταράξεις στις τουρκικές αγορές, οι οποίες ήταν μεταξύ των μεγάλων κερδισμένων του 2009.

Την περασμένη χρονιά οι επενδυτές αψήφησαν τους πολιτικούς κινδύνους και αύξησαν την έκθεσή τους σε τουρκικές μετοχές ποντάροντας στις ευνοϊκές προοπτικές της τουρκικής οικονομίας. Εάν ωστόσο υπάρξουν σοβαρές εξελίξεις στο πολιτικό μέτωπο, δεν θα μπορέσουν να τις αγνοήσουν.

Αυτό διεφάνη και από την αντίδρασή τους την περασμένη εβδομάδα. Η όξυνση της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και το στρατιωτικό κατεστημένο οδήγησε τους επενδυτές σε μαζικές ρευστοποιήσεις, με αποτέλεσμα οι τουρκικές μετοχές να υποχωρήσουν περίπου 10% και η τουρκική λίρα να καταγράψει πτώση 3% έναντι του δολαρίου.

Μάλιστα ο οίκος Fitch προειδοποίησε για επιπτώσεις στην αξιολόγηση της χώρας εάν η κατάσταση δεν εξομαλυνθεί. Θα πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι οι δύο άλλοι μεγάλοι οίκοι, Moody's και S&P, πρόσφατα αναβάθμισαν την αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας της Τουρκίας.
ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/03/blog-post_6323.html#ixzz0h3Kp0LQy

Read more...

Πρωτοφανής τουρκικός τσαμπουκάς στον αέρα


Mε αναχαίτιση ή ακόμη και κατάρρευση απείλησαν οι Τούρκοι αεροσκάφος της Frontex που επιτηρούσε στον Εβρο. Το πρωτοφανές επεισόδιο που κρατήθηκε μυστικό σημειώθηκε κατ’ επανάληψη την περασμένη Τετάρτη, προκαλώντας έντονο προβληματισμό στους Ελληνες επιτελείς, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ενωση, υπό το πλαίσιο της οποίας διεξάγεται η επιχείρηση αντιμετώπισης του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης.

Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες, τα ελληνικά ραντάρ κατέγραψαν την εξής εκπομπή από τα ραντάρ του Τσανάκαλε προς το λιθουανικό αεροσκάφος, που εκτελούσε το απόγευμα της Τετάρτης και συγκεκριμένα στις 7.28 το απόγευμα πτήση επιτήρησης από την Αλεξανδρούπολη στο Σουφλί. «Leave area immediately. Otherwise will be start tactical operation». Δηλαδή, απομακρυνθείτε αμέσως από την περιοχή, διαφορετικά είμαστε αποφασισμένοι να αρχίσουμε τακτική επιχείρηση. Στη στρατιωτική ορολογία «τακτική επιχείρηση» σημαίνει τουλάχιστον αναχαίτιση ή ακόμη και κατάρρευση αν δεν υπάρξει συμμόρφωση με τις υποδείξεις, εν προκειμένω τις τουρκικές. Κι όλα αυτά τη στιγμή που το λιθουανικό αεροσκάφος της Frontex βρισκόταν εντός του ελληνικού εναέριου χώρου.


Μπορεί το ενδεχόμενο της απειλής με κατάρρευση ευρωπαϊκού αεροσκάφους να μοιάζει απίθανο, ωστόσο τα μηνύματα που ήθελαν να περάσουν οι Τούρκοι με την πρωτοφανή αυτή εκπομπή ραντάρ τόσο προς την Ευρωπαϊκή Ενωση όσο και την Ελλάδα ήταν σαφείς. Η Αγκυρα δεν αποδέχεται την επιχείρηση Frontex και εκφράζει με τον ακραίο αυτό τρόπο τη δυσφορία της για τις ευρωπαϊκές πιέσεις τήρησης της συμφωνίας επανεισδοχής των λαθρομεταναστών. Αυτά είναι τα μηνύματα προς τους Ευρωπαίους. Ως προς την Ελλάδα, με τη διατύπωση της απειλής η Τουρκία θέτει υπό αμφισβήτηση ακόμη και τα σύνορα στον Εβρο.

Σημειώνεται ότι το ευρωπαϊκό αεροσκάφος ή ελικόπτερο, όπως τονίζουν αρμόδιες πηγές, μπορεί (όπως και τα ελληνικά) να πετούν ακόμη και ένα εκατοστό από την οριογραμμή των ελληνοτουρκικών συνόρων στην περιοχή του Εβρου. Ουδείς μπορεί να ζητήσει την απομάκρυνση του πτητικού μέσου πριν αυτό περάσει τα σύνορα. Οι Τούρκοι όμως όχι μόνο το έπραξαν, αλλά το αξίωσαν μέσω της θρασύτατης απειλής αναχαίτισης ή κατάρρευσης. Η εκπομπή μάλιστα από τα ραντάρ του Τσανάκαλε την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου με την ίδια απειλητική φράση καταγράφηκε όχι μία, αλλά τρεις φορές προς το λιθουανικό αεροσκάφος.
Η εξέλιξη αυτή προκαλεί μεγάλη ανησυχία στο Πεντάγωνο και την Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία αναζητεί φόρμουλα κατευνασμού των τουρκικών αντιδράσεων και συνεργασία στην αντιμετώπιση του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης. Ισως, όπως εκτιμούν κύκλοι του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, εκεί να αποσκοπεί και η εκτόξευση απειλής από την Αγκυρα. Να θέσει, δηλαδή, η ίδια τους όρους της όποιας συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Αξίζει δε να επισημανθεί ότι μέχρι την Τρίτη 23 Φεβρουαρίου τα αεροσκάφη της Frontex που επιτηρούσαν την περιοχή μεταξύ Αλεξανδρούπολης και Σουφλίου δέχονταν τις τουρκικές παραινέσεις να φύγουν από την περιοχή «καθώς πλησίαζαν τον τουρκικό εναέριο χώρο». Αυτό γινόταν ενώ το αεροσκάφος ήταν ένα μίλι, μπορεί και περισσότερο εντός του ελληνικού εναερίου χώρου. Με το επιχείρημα αυτό, την Τρίτη λιθουανικό ελικόπτερο δέχθηκε 79 κλήσεις από τα ραντάρ του Τσανάκαλε. Γεγονός που έθεσε σε κίνδυνο την ασφάλεια των πτήσεων.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/03/blog-post_4764.html#ixzz0h3K6v2Cs

Read more...

Θα γίνει πραξικόπημα στην Τουρκία; Τι αποφάσισε η διαχειρίστρια δύναμη της Νέας Τάξης Πραγμάτων;


* ...Οι Έλληνες πολιτικοί, στρατιωτικοί και όσοι είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια, άμυνα και ανάπτυξη της χώρας μας πρέπει να πάρουν τα μέτρα τους πριν γίνει πολύ αργά...

Του Αϊκούτ Καδήρ
Β' έτος Νομικής ΔΠΘ
Από τότε που ιδρύθηκε η σύγχρονη Τουρκική Δημοκρατία από τον Ατατούρκ, συνέχεια κατά διαστήματα γίνονταν πραξικοπήματα μέχρι το 1980. Όλα αυτά τα πραξικοπήματα έγιναν με την εντολή και την υποστήριξη πάντα της CIA. Σε καμιά χώρα του κόσμου δεν μπορεί ένα πραξικόπημα να έχει επιτυχία εφόσον δεν υποστηριχθεί από την CIA. Όλα αυτά τα πραξικοπήματα που έγιναν είχαν ως αποτέλεσμα την φυλάκιση ισχυρών πολιτικών ηγετών, την δολοφονία άλλων πολιτικών και την δημιουργία μίσους και έχθρας μεταξύ Ισλαμιστών και κεμαλιστών.
Μετά από όλα αυτά τα γεγονότα σήμερα ο στρατός που αποτελείται από τους Κεμαλιστές βλέπει ως εσωτερικό εχθρό τους Ισλαμιστές. Αλλά το Ισλάμ ποτέ δεν ήταν εχθρός για την χώρα. Άλλωστε σήμερα όλοι βλέπουμε πως η Τουρκία χρησιμοποιώντας τη θρησκεία προσπαθεί να ενώσει τα Αραβικά κράτη, και να ιδρύσει στην περιοχή μια Αραβική – Μουσουλμανική χώρα κρατών, όμοια με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι Ισλαμιστές που κυβερνούν σήμερα την χώρα ήρθαν με την μεγάλη υποστήριξη του λαού στην εξουσία. Οι Αμερικανοί στην αρχή δεν τους υποστήριζαν, και έτσι εξηγούνται σήμερα όλα αυτά τα σχέδια που βγαίνουν στο φώς όπως η Βαριοπούλα ή το Κλουβί. Σήμερα οι Αμερικανοί σταμάτησαν να υποστηρίζουν τους Κεμαλιστές, γιατί οι Ισλαμιστές προς το παρόν ταυτίζονται και υποστηρίζουν τα Αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή.
Η Αμερικανική κοινωνία βρίσκεται στα πρόθυρα της εκδήλωσης μιας κοινωνικής αναταραχής λόγω των συνεχών αποτυχιών και θανάτων των Αμερικανών στρατιωτών.
Σήμερα υποστηρίζουν τους Ισλαμιστές, δίνουν πληροφορίες στον Erdogan για τους στρατιωτικούς και τους πολίτες που σχεδίαζαν να κάνουν πραξικοπήματα στην Τουρκία. Με αυτόν τον τρόπο, θα στείλουν στα κέντρα εξουσίας του κόσμου, ότι η Τουρκία είναι μια ισχυρή χώρα και με έναν ισχυρό ηγέτη. Θα το κάνουν αυτό, για να μην φέρουν αντιδράσεις όταν τα σχέδια των Αμερικανών που ταυτίζονται με τα σχέδια των Τούρκων (νέα οθωμανική αυτοκρατορία ) αρχίσουν να υλοποιούνται.
Παρόλο αυτό όμως οι Κεμαλιστές που ένα μέρος τους αποτελούνται από αυτούς που σχεδίαζαν πραξικόπημα στην Τουρκία...
δεν θέλουν συνεργασία με τους Αμερικανούς και είναι δυσαρεστημένοι από την στάση των Αμερικανών εναντίον τους, γιατί έδωσαν στους Ισλαμιστές την ευκαιρία να τους καταστρέψει.
Μπορούμε να πούμε ότι οι προδότες και οι πραξικοποιματίες που παρελθόντος έχουν γίνει αυτή τη στιγμή πατριώτες επειδή έγινε μια ρήξη στις σχέσεις Αμερικανών και του Ergenekon.
Γιατί όμως να γίνονται όλα αυτά; Πρώτον οι Αμερικανοί απασκοπούν να ελέγξουν τις αποικίες τους (Ιράκ, Αφγανιστάν κτλπ) μέσω της Τουρκίας. Δεύτερον προσπαθούν να βάλουν εμπόδια στην ανάπτυξη της Ρωσίας και την Κίνας. Όσον αφορά τις σχέσεις με τη Κίνα είναι πολύ πιθανόν στους επόμενους μήνες να καταφέρουν οι Κεμαλιστές μια ρήξη στις σινο-τουρκικές σχέσεις. Τρίτον προσπαθούν αντί να πολεμούν οι ίδιοι για να κερδίζουν εδάφη, να βάλουν τους Τούρκους να κερδίσουν πρώτα και μετά να ελέγξουν όλα τα κράτη της περιοχής, ιδρύντας την νέα οθωμανική αυτοκρατορία. Επίσης χρησιμοποιώντας στα πλαίσια αυτού του στόχου, την Ένωση Αραβικών κρατών, μέσω της Τουρκίας θα ελέγχουν και το Ιράν που έχει αρχίσει να αναπτύσσει σοβαρό πυρηνικό πρόγραμμα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία σήμερα παίζει το ρόλο του διαμεσολαβητή μεταξύ ΗΠΑ – Ιράν. Βέβαια οι λόγοι – στόχοι αυτοί δεν είναι μόνοι. Υπάρχουν άλλοι 1000 λόγοι για τους οποίους οι ΗΠΑ θα υποστηρίζουν στα επόμενα 50 χρόνια τους Τούρκους στην περιοχή.
Τελειώνοντας υπάρχει μια πολύ ωραία φράση που χρησιμοποιώ κατά καιρούς. Από την στιγμή οι εχθροί μου νομίζουν ότι είμαι αδύναμος (ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαι), γίατί να αντιδράσω και να φανώ δυνατός σε αυτούς; Θα περιμένω να επιθετούν εναντίον μου για να τους καταστρέψω.
Όλα τα παραπάνω ταυτίζονται με όλα όσα είχε πει ο αδερφός του J. F. Kennedy, ο οποίος για πρώτη φορά είχε μιλήσει για την θεωρία του Overstretch. Η θεωρία αυτή οδήγησε την μεγάλη τότε αποικοιοκρατική δύναμη της Μ. Βρετανίας στην κατάρρευση.
Σύμφωνα με αυτήν την θεωρία ναι μέν θα αφήσουν τους Τούρκους για τα επόμενα 50 χρόνια να γίνουν ηγέτες της περιοχής, αλλά έπειτα εκμεταλλεώντας την μεγάλη έκταση της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας που θα έχει ιδρυθεί και την αδυναμία της Τουρκίας να ελέγξει όλες αυτές τις περιοχές σε περίπτωση κοινωνικών αναταρχών, επαναστάσεων και επιθέσεων, θα ξανά πάρουν τον έλεγχο όλης της αυτοκρατορίας από τους Τούρκους. Χωρίς δηλαδή να χυθεί ούτε μια σταγόνα Αμερικανικού αίματος θα αποκτήσουν μια αυτοκρατορία και θα πετύχουν ταα σχέδια τους για το Great Middle East που ποτέ δεν έπαψαν να οραματίζονται.
Οι Έλληνες πολιτικοί, στρατιωτικοί και όσοι είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια, άμυνα και ανάπτυξη της χώρας μας πρέπει να πάρουν τα μέτρα τους πριν γίνει πολύ αργά.
Αντί να προσπαθούν να γλύψουν τους χαζούς Ευρωπαίους , καλύτερα να αρχίσουν διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ (που δεν θέλει την νέα οθωμανική αυτοκρατορία, και έτσι εξηγήται η ρήξη σχέσεων Τουρκίας- Ισραήλ ίσα ίσα, το Κεμαλικό, κοσμικό κατεστημένο ετοιμάζει την αντίδρασή του, που θα εκδηλωθεί με Πραξικόπημα, που θα αιφνιδιάσει και τον Ομπάμα (όχι τις αμερικανικές υπηρεσίες)!, με Κίνα που θα είναι η υπερδύναμη του μέλλοντος και με την Ρωσία για την περικύκλωση της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας που θα ιδρυθεί.
Ας πάρουν την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ελλάδας πίσω από τους Αμερικανούς, και ας αρχίσουμε να τις εκμεταλλευόμαστε εμείς οι ίδιοι ως χώρα για να λύσουμε το οικονομικό μας πρόβλημα. Επίσης όπως έγινε κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του Κ. Καραμανλή, μπορεί η Ελλάδα να στρέψει το βλέμμα της προς την Μ. Ανατολή και σιγά σιγά να αποκτήσει καλύτερες σχέσεις με τα κράτη της περιοχής, που είναι επίσης πλούσια σε πλουτοπαραγωγικές πηγές. Ακόμα μπορούμε να στείλουμε Έλληνες εργάτες για να δουλέψουν σε εκείνα τα κράτη ώστε να λυθεί και το πρόβλημα της ανεργίας. Και το σημαντικότερο από όλα, ας πάρουν μέτρα οι υπεύθυνοι ώστε να μην υπάρχουν εχθρότητες διάφορων κοινωνικών ομάδων μεταξύ τους. Αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα, αν δηλαδή αρχίσει ένας εσωτερικός πόλεμος μεταξύ Ελλήνων, Αλβανών, Μουσουλμανικής μειονότητας και άλλων ξένων που έχουν αποκτήσει την Ελληνική ιθαγένεια ή περιμένουν να την αποκτήσουν. Πρέπει το κράτος να φέρεται ίσα σε όλους τους πολίτες και πρέπει να πάρει μέτρα για φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού. Εμείς δεν δημιουργούμε εχθρούς αλλά προσπαθούμε να κερδίζουμε φίλους.
Δεν θα μπω στο κόπο να δώσω περισσότερες ιδέες και στρατηγικές προς τους δικούς μας άχρηστους. Για αυτό πληρώνονται... Ας σκεφτούν τα βήματα και τις κινήσεις της χώρας για τα επόμενα 50 χρόνια και να είναι σωστές οι κινήσεις μας… Αλλιώς…

Read more...

Μία πρόκληση της Τουρκίας θα φέρει την πείνα στην Ελλάδα που βρίσκεται μπροστά στην είσοδο της πτώχευσης


Ανοιχτά έθεσε θέμα πλήρους οικονομικής υποταγής ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Βank Γιόζεφ Άκερμαν προς τον πρωθυπουργό στη μεταξύ τους συνάντηση την περασμένη Παρασκευή στην Αθήνα, προκειμένου να υπάρξει έμπρακτη οικονομική στήριξη των γερμανικών κρατικών τραπεζών με εξαγορά ελληνικών ομολόγων!
Δηλαδή, ο γερμανός τραπεζικός έθεσε έναν ευθύ εκβιασμό εκ μέρους της Γερμανίας, η οποία για να μας βοηθήσει απαιτεί να «παραδοθούμε» και να δώσουμε τον πλήρη οικονομικό έλεγχο στους γερμανούς λογιστές τραπεζών που θα διοικούν πλέον ατύπως την χώρα μας!

Όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό, ίσως να είναι και η μοναδική λύση απέναντι στο θέμα της αναξιοπιστίας-ανικανότητας των πολιτικών μας και των κατά καιρούς «τσάρων» της οικονομίας που κατάφεραν να φέρουν προ του τέλους ένα ολόκληρο κράτος.
Κανείς δεν μπορεί να αποδώσει αυτή τη στιγμή ευθύνες στους πραγματικούς υπαίτιους της εθνικής ταπείνωσης που ζούμε, αλλά και του μεγάλου κινδύνου που έχουμε μπροστά μας. Έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας για να γίνει αυτό. Σήμερα προβάλει επιτακτικά η ανάγκη να βρούμε λύση ή λύσεις προκειμένου να γίνει κατορθωτή η οικονομική (άρα και η ολική) επιβίωσή μας ως χώρα.
Κάποιοι, κατάφεραν να δημιουργήσουν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που δίνουν σήμερα στην Γερμανία το δικαίωμα απαίτησης της άμεσης παρουσίας και παρέμβασής τους στη διακυβέρνηση της χώρας… Στην ουσία δηλαδή δε μιλάμε απλά για περιστασιακώς μειωμένη "εθνική κυριαρχία" -όπως ήδη έχει αφήσει να εννοηθεί ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου- αλλά καθαρή αποικιοκρατική κηδεμονία με τους επαχθέστερους και προσβλητικότερους όρους που θα μπορούσαν να υπάρξουν... Και αυτό, επειδή δεν έχουμε γλιτώσει από την χρεοκοπία (όσο και αν επιχαίρουν προσωρινά τα κυβερνητικά παπαγαλάκια), αλλά έχουμε καταφέρει να σταθούμε μπροστά στην πόρτα της, στην είσοδο της καταστροφής (την οποία θα μας προβάλουν υπέρμετρα οι ίδιοι κυβερνητικοί παπαγάλοι, για να μας φοβίσουν και να αποδεχτούμε οτιδήποτε μας ζητηθεί από τους "καλούς" δανειστές" μας)…
Το ζητούμενο, μέσα από όλα αυτά είναι κατά πόσο οι γερμανοί λογιστές θα εμμείνουν στην οικονομική ενίσχυση της Ελλάδας, εάν οι γείτονες Τούρκοι αποφασίσουν να δημιουργήσουν ένα θερμό επεισόδιο επιπέδου Ιμίων… Η απάντηση σε αυτή την πιθανότητα είναι πως ΟΛΟΙ θα απομακρυνθούν τρέχοντας από την Ελλάδα, για να γλιτώσουν τα δικά τους συμφέροντα (μην ξεχνάμε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει στρατιωτική πρόβλεψη για κοινή άμυνα, αν και η πρόβλεψη για προστασία κρατικών οικονομιών πετάχτηκε ήδη στο καλάθι των αχρήστων ελέω κερδοσκόπων και τραπεζών). Τα δεκανίκια που σήμερα μας προσφέρονται, θα τραβηχτούν και θα αφεθούμε σε μία αμφίβολη κατάσταση, να πρέπει να αμυνθούμε στρατιωτικά αλλά και να πρέπει ταυτόχρονα να βρούμε χρήματα για να πληρώσουμε τις δανειακές ανάγκες μας. Εκείνη τη στιγμή, που οι σύμμαχοι και οι εταίροι θα απομακρυνθούν, πολύ φοβούμαι πως θα επέλθει το απόλυτο χάος. Κι αυτό, επειδή η σημερινή κυβέρνηση θέλει αλλά δεν μπορεί –λόγω φοβικών συνδρόμων της- να εμπιστευθεί τον ελληνικό στρατό και την ηγεσία του. Το νεκρό αυτό χρονικό σημείο, που θα είναι και το κρίσιμο σημείο αντίδρασης που θα αναδείξει την ικανότητα αυτοπροστασίας μας, θα καταβαραθρώσει τις εσωτερικές αγορές και θα επιφέρει τα μέγιστα δεινά στους απλούς πολίτες.
Μήπως πρέπει, άραγε, να αναρωτηθούμε κατά πόσο είναι διατεθειμένοι οι γείτονές μας Τούρκοι να ανοίξουν ένα μέτωπο κατά της χώρας μας; Δεδομένης της χρονικής στιγμής και της συγκυρίας, η πιθανότητα «θερμού επεισοδίου» μεταξύ των δύο χωρών δεν απομακρύνεται, αλλά πλησιάζει επικίνδυνα και απειλεί κυρίως την Ελλάδα, αφού για την Τουρκία αποτελεί σημαντική ευκαιρία για να εκτονώσει την εσωτερική της κρίση (μεταξύ Ερντογάν και Στρατηγών), αλλά και για να τονώσει το ηθικό των πολιτών, που βάλλονται εσχάτως και από την δεινή κατάσταση της τουρκικής λίρας.
Μία τέτοια σύγκρουση (ωρών ή ημερών) είναι δεδομένο πως θα αποβεί υπέρ της Τουρκίας, εκτός εάν η Ελλάδα αποφασίσει να αντεπιτεθεί για να κερδίσει τις χαμένες αγορές… χάνοντας αυτόματα την αξιοπιστία της ως φιλειρηνική χώρα…
Τι μέλλει γενέσθαι, λοιπόν, εάν οι Γερμανοί μας αναλάβουν οικονομικά και οι γείτονες Τούρκοι αποφασίσουν να μας «ενοχλήσουν» στρατιωτικά; Ο γέροντας Παΐσιος, είχε πει πως «η Τουρκία θα επιτεθεί, θα χάσουμε ένα-δύο μικρά νησάκια και θα πέσει μεγάλη πείνα στην χώρα για λίγο καιρό…» και οι σημερινές εξελίξεις δείχνουν πως είναι αρκετά αυξημένη η πιθανότητα να γίνει κάτι τέτοιο. Εξάλλου, όπως είπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, "έχουμε χάσει μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας" (το ότι συνεχίζει να παραμένει ως πρωθυπουργός και δεν έχει ακόμη παραιτηθεί ή δεν του έχει ζητηθεί –έστω- η παραίτησή του, είναι παγκόσμια μοναδικότητα και οι ιστορικοί του μέλλοντος που θα σταθούν αντικειμενικά μπροστά σε αυτό το γεγονός, θα αντιμετωπίσουν, ανίκανοι να εξηγήσουν, την παραδοξότητα που λέγεται ελληνικό κομματόσκυλο ή έλληνας πολίτης με μικροκομματικά συμφέροντα…).
Αλήθεια, πόσο έτοιμη είναι σήμερα η χώρα να αντιμετωπίσει μία ολιγοήμερη κρίση με την Τουρκία; Και κατά πόσο αξιόπιστη είναι για να πείσει τους δανειστές της να συνεχίσουν να την δανείζουν εν μέσω μίας στρατιωτικής κρίσης; Οι «λαμπροί» σύμβουλοι του Γιώργου Παπανδρέου έχουν σκεφτεί τι θα κάνουν εάν ο Ερντογάν ή οι στρατηγοί αποφασίσουν να τα βρούνε εις βάρος της Ελλάδας;
Κωνσταντίνος

Υ.Γ.: Υπάρχουν κρατικά αποθεματικά μερικών μηνών για να μπορέσουν να στηρίξουν τον ελληνικό λαό σε μία περίπτωση που θα κλείσουν οι "βάνες" που φέρνουν χρήμα και αγαθά στη χώρα;

Read more...

"ΤΕΛΕΙΩΣΤΕ ΤΟ..."


Η Ευρωπαϊκή Ένωση κάλεσε σήμερα Τρίτη την Αρμενία και την Τουρκία να επικυρώσουν τα πρωτόκολλα που υπέγραψαν σχετικά με τις διμερείς σχέσεις τους χωρίς προκαταρκτικούς όρους. Η Αρμενία και η Τουρκία υπέγραψαν τα πρωτόκολλα σχετικά με την καθιέρωση των διπλωματικών σχέσεων τους τον περασμένο Οκτώβριο, ενώ είναι σε εξέλιξη η εγκρισή τους από τα Κοινοβούλιά των δύο χωρών. "Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστηρίζει τη διαδικασία που άρχισε, αλλά οφείλει να πιέσει τις δύο χώρες να επικυρώσουν και να εφαρμόσουν τα πρωτόκολλα χωρίς προκαταρκτικούς όρους", είπε ο υπ. Εξωτερικών της Ισπανίας Miguel Angel Moratinos. Πολλές πολιτικές δυνάμεις στην Αρμενία έχουν καταγγείλει τις διαπραγματεύσεις, δεδομένου ότι η Άγκυρα πρέπει να αναγνωρίσει την σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων από την οθωμανική αυτοκρατορία το 1915, ως γενοκτονία.


Read more...

Απαγκίστρωση της Εθνικής Φρουράς νοτιότερα;


Eνώ συνεχίζεται η ανανέωση του υλικού των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων, οι οποίες εξακολουθούν να βρίσκονται σε επιθετική διάταξη, το κυπριακό υπουργείο Άμυνας προχώρησε μονομερώς σε απαγκίστρωση φυλακίων από στρατηγικές θέσεις των ελεύθερων περιοχών. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Σημερινή αποφασίστηκε και ήδη υλοποιήθηκε η μη επάνδρωση του ιστορικού φυλακίου Σελέμανι καθώς και του φυλακίου Δ που ελέγχει τη θαλάσσια περιοχή Λιμνίτη. Το φυλάκιο Όλυμπος που ελέγχει το θύλακα των Κοκκίνων ξηλώθηκε ενώ την ίδια ώρα ξηλώθηκαν ή έπαυσαν να επανδρώνονται φυλάκια στην κορυφογραμμή Κάτω Πύργου-Κάμπου-Ορκόντα. Οι αλλαγές επεκτείνονται μέχρι την Πόλη Χρυσοχούς, η οποία χάνει και τα δύο στρατόπεδα που είχε, με τις μονάδες να μεταφέρονται νοτιότερα ενώ αφαιρούνται τα ατομικά τυφέκια των εφέδρων της περιοχής, τα οποία θα φυλάσσονται πλέον στις αποθήκες οπλισμού της Εθνικής Φρουράς.

Το κυπριακό υπουργείο Άμυνας με ανακοίνωσή του αφού εξέφρασε τη λύπη του "για το γεγονός της καταγραφής λεπτομερειών υψηλής διαβάθμισης που αφορούν σε θέσεις Φυλακίων της Εθνικής Φρουράς", διευκρινίζει ότι "για τον καλύτερο έλεγχο, η στατική επιτήρηση διαμορφώθηκε σε ένα νέο σύστημα, το οποίο συνδυάζει στατική και κινητή επιτήρηση. Οι όποιες αλλαγές στη διάταξη των Δυνάμεων, γίνονται μέσα στο πλαίσιο του νέου σχεδιασμού με σκοπό την επίτευξη πλήρους και αναβαθμισμένης επιτήρησης και επιπέδου ετοιμότητας". Παρ΄όλα αυτά οι κάτοικοι των ακριτικών περιοχών εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους καταγγέλοντας ότι ουδέποτε εμφανίστηκαν εποχούμενα περίπολα.
Επισημαίνεται ότι μέχρι το 2013 θα έχει ολοκληρωθεί η πλήρης αποναρκοθέτηση της Νεκρής Ζώνης και των περιοχών πλησίον αυτής.

Read more...

Τουρκική εταιρεία ανέλαβε την εκμετάλλευση κοιτάσματος πετρελαίου στο Ιράκ


Στα πλαίσια της πολιτικής εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πόρων του Ιράκ, η κυβέρνηση της χώρας ανέθεσε στην εταιρεία TPIC την εκμετάλλευση 45 συνολικά πηγαδιών πετρελαίου στο γιγαντιαίο κοίτασμα Rumalia στο νότιο Ιράκ.

Η συνολική αξία του συμβολαίου είναι 318 εκατ. δολάρια και η συγκεκριμένη εταιρεία αποτελεί την διεθνή εταιρεία εξόρυξης και εκμετάλλευσης της τουρκικής κρατικής εταιρείας πετρελαίου TPAO.

Η ανάθεση αυτή επιβεβαιώνει την πρόθεση της Τουρκίας να παίξει σημαντικό ρόλο στο νέο Ιράκ όπως αυτό διαμορφώνεται με τη σταδιακή απομάκρυνση των συμμαχικών στρατευμάτων από την χώρα αυτή.


Read more...

Τρεις παραβιάσεις και μια...εμπλοκή


Δύο σχηματισμοί τουρκικών αεροσκαφών με συνολικά 16 αεροσκάφη προχώρησαν σήμερα σε δύο παραβάσεις του FIR Αθηνών και τρεις παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου χώρου (ΕΕΧ).

Από τα 16 αεροσκάφη τα 8 ήταν οπλισμένα και η δραστηριότητα σημειώθηκε στο βόρειο και κεντρικό Αιγαίο.

Το αξιοσημείωτο στη σημερινή ημέρα ήταν πως σημειώθηκε και μια εμπλοκή. Φαίνεται πως κάποιος έλληνας χειριστής παρέβη τις εντολές και προχώρησε σε...αναχαίτιση.


Read more...

Ωραία λόγια από τον Τ.Ερντογάν, αλλά η ναυπήγηση του LPD ξεκίνησε...


Ωραία λόγια είπε σε συνέντευξή του σε τρεις Κύπριους δημοσιογράφους ο Ταγίπ Ερντογάν αναφερόμενος στα εξοπλιστικά προγράμματα Ελλάδας(;) και Τουρκίας. «Εάν μπεις σε έναν εξοπλιστικό ανταγωνισμό, αυτό αναπόφευκτα δημιουργεί οικονομικές συνέπειες», είπε και εξήγησε: «Στον σημερινό κόσμο, δαπανώνται ένα τρισεκατομμύριο δολάρια ετησίως για όπλα. Και με τη σημερινή κρίση βλέπουμε πολλές χώρες που επλήγησαν, η Ελλάδα πολύ. Εχουμε και εμείς πληγεί εν μέρει, όχι όμως σε τόσο μεγάλο βαθμό. Ακόμα στεκόμαστε στα πόδια μας».

Άρα, εσείς πρέπει να κόψετε που έχετε πρόβλημα. Μιλάμε για την Τουρκία που το 1999 είχε καταρρεύσει οικονομικά και σώθηκε από το ΔΝΤ για να αρχίσει πάλι με φρενήρεις εξοπλιστικούς ρυθμούς από το 2002.

Ο Ερντογάν εισηγείται περιορισμό των εξοπλιστικών δαπανών: «Αυτό που λέμε στους φίλους μας είναι να μην εμπλακούμε περισσότερο στον τομέα των εξοπλισμών, γιατί θα πρέπει να επενδύσουμε στον λαό, αυτό είναι που θα μας δώσει αποτελέσματα, επενδύοντας σε όπλα δεν θα κερδίσουμε τίποτε. Πρέπει να επενδύσουμε στη φιλία και την αδελφοσύνη».

Πονηρός Ανατολίτης. Ξέρει ότι θα βρει ευήκοα ώτα στην Ελλάδα...

Για την ώρα πάντως, ξεκίνησε η ναυπήγηση του πλοίου ελέγχου και διοίκησης αποβάσεων (LPD) της Τουρκίας, προφανώς για κρουαζιέρες στο Αιγαίο...

Read more...

Τουρκία: Ποινική δίωξη κατά του διοικητή της 3ου Σ.Σ. για ανάμιξη στην "Εργκένεκον"


Κλιμακώνεται η ένταση στην Τουρκία μεταξύ της ισλαμικής κυβέρνησης και των στρατιωτικών. Πριν από λίγο απαγγέλθηκαν κατηγορίες εναντίον εν ενεργεία στρατηγού για ανάμειξη σε συvωμοσία με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης απήγγηλαν. Πρόκειται για τον πρώτο εν ενεργεία αξιωματικό που διώκεται ποινικά.

Πρόκειται για τον στρατηγό Σαλντιράι Μπερκ, διοικητή του 3ου Σώματος Στρατού στην επαρχία Ερζιντζάν της ανατολικής Τουρκίας. Είναι ο πρώτος εν ενεργεία αξιωματικός που αντιμετωπίζει δικαστική δίωξη σε σχέση με την υπόθεση του δικτύου Εργκένεκον.

Παράλληλα, κατηγορίες απαγγέλθηκαν και κατά του εισαγγελέα Ιλχάν Τσιναχάρ, ο οποίος συνελήφθη τον περασμένο μήνα.

Η σύλληψη του Ιλχάν Τσιχανέρ είχε προκαλέσει διαμάχη ανάμεσα στο δικαστικό σώμα και την κυβέρνηση, η οποία έχει απειλήσει με δημοψήφισμα για να προωθήσει συνταγματικές μεταρρυθμίσεις για τον περιορισμό της εξουσίας των δικαστών.

Το ειδησεογραφικό πρακτορείο Ανατολή, επικαλούμενο το 61σέλιδο κατηγορητήριο, ανέφερε ότι οι δυο άνδρες κατηγορούνται για ανάμειξη σε συνωμοσία με στόχο τη δυσφήμηση του κυβερνώντος κόμματος και των ισλαμιστικών δικτύων στο Ερζιντζάν.

Περισσότεροι από 200 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων απόστρατοι στρατηγοί, δικηγόροι και δημοσιογράφοι κατηγορούνται σε σχέση με την υπόθεση Εργκένεκον.

Σε μία άλλη εξέλιξη, ο τουρκικός στρατός ανακοίνωσε τη Δευτέρα πως διαθέτει στοιχεία που θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν τις κατηγορίες ότι ένας συνταγματάρχης ενδεχομένως ραδιουργούσε ώστε να αποσταθεροποιήσει την μετριοπαθή ισλαμιστική κυβέρνηση της χώρας.

Η ανακοίνωση εκδόθηκε μετά τις αποκαλύψεις στον τουρκικό Τύπο, σύμφωνα με τις οποίες οι ειδήμονες γραφολόγοι του στρατού επιβεβαίωσαν την αυθεντικότητα της υπογραφής του συνταγματάρχη Ντουρσούν Τζιτζέκ, η οποία εμφανιζόταν στο υποτιθέμενο σχέδιο της αποσταθεροποίησης.

Σε ανακοίνωσή του το Γενικό Επιτελείο Στρατού, τονίζει πως οι αρμόδιοι για τις έρευνες έχουν συγκεντρώσει «στοιχεία που θα μπορούσαν να αποδείξουν την ύπαρξη του επίμαχου εγγράφου», χωρίς ωστόσο να παρέχονται άλλες λεπτομέρειες.

Ο Ντ.Τζιτζέκ παρουσιάστηκε την Δευτέρα ενώπιον του στρατοδικείου, όμως οι δικαστές αρνήθηκαν να δεχθούν το αίτημα για κράτησή του, υποστηρίζοντας πως οι έρευνες συνεχίζονται.

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP