Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Τουρκική οικονομική διείσδυση στη Θράκη: Θέλουν ΣΕΚΑΠ, Πανθρακικό!


Mε επιμονή και μεθοδικότητα εξελίσσεται η προσπάθεια της Τουρκίας για οικονομική διείσδυση στην Θράκη, δεδομένων και των πρόσφατων αμοιβαίων επιχειρηματικών ανοιγμάτων τα οποία προωθούνται και από την κυβέρνηση. Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με δημοσίευμα στην ιστοσελίδα kavalanet.gr τουρκική κρατική τράπεζα εξέφρασε το ενδιαφέρον της για την συμμετοχή της στην αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου της ελληνικής καπνοβιομηχανίας ΣΕΚΑΠ της Ξάνθης !

Η αύξηση πρόκειται να πραγματοποιηθεί σύντομα λόγω της απόφασης της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας (ΑΤΕ) να πωλήσει το μερίδιο που κατέχει στην εταιρεία και να μην συμμετάσχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Την ερχόμενη Πέμπτη (14/4) έχει προγραμματισθεί η Γενική Συνέλευση των μετόχων της ΣΕΚΑΠ και θα φανεί ποιοί πραγματικά είναι οι ενδιαφερόμενοι για την αγορά μεγάλων «πακέτων» μετοχών.

Τις τελευταίες εβδομάδες οργιάζει η φημολογία, πως τουρκική τράπεζα και φορείς της μουσουλμανικής μειονότητας μέσω εκπροσώπων, προσπαθούν να εισέλθουν στο μετοχικό κεφάλαιο της καπνοβιομηχανίας που ίδρυσε ο αείμνηστος Ξανθιώτης πολιτικός Αλέξανδρος Μπαλτατζής. Επισημαίνεται ότι η ΑΤΕ κατέχει το 49,5% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας και η ΣΕΚΕ (Συνεταιριστική Ένωση Καπνοπαραγωγών Ελλάδας) το 34%.

Το 2010 ήταν μία καταστροφική χρονιά για την εταιρεία η οποία μαζί με τις υπόλοιπες καπνοβιομηχανίες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, υπέστησαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα λόγω συνεχόμενων αυξήσεων στην φορολογία των προϊόντων καπνού.

Ενώ όμως οι ξένες εταιρείες που λειτουργούν στην Ελλάδα μπορούν να καλύψουν τις όποιες επιβαρύνσεις που προέκυψαν, με τα κέρδη από τις δραστηριότητες τους σε άλλες χώρες, η ΣΕΚΑΠ δυστυχώς δεν μπορεί και σαν άλλη μία ελληνική εταιρεία θα πρέπει να υποστεί τα αποτελέσματα της κατα τα άλλα ελεύθερης αγοράς, η οποία όπως έχει αποδείξει η πραγματικότητα ευνοεί κυρίως τις ξένες πολυεθνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα.

Επιπλέον σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες η τουρκική εταιρεία Ulker εξέφρασε ενδιαφέρον για την αγορά της ποδοσφαιρικής ομάδας Πανθρακικός προφανώς στα πλαίσια της περεταίρω ανάπτυξης των επιχειρηματικών της δραστηριοτήτων στην περιοχή και φυσικά με στόχο την εδραίωση της τουρκικής παρουσίας στην Θράκη.

Οι μέχρι τώρα πληροφορίες δεν προσδιορίζουν το είδος της αντίδρασης της διοίκησης της ομάδας. Πάντως η τουρκική εταιρεία όπως έχει αποδείξει και στην Τουρκία, ενδιαφέρεται για το χώρο του αθλητισμού καθότι η Ulker αποτελεί τον σπόνσορα της τουρκικής ομάδας μπάσκετ Fenerbahce.

Προφανώς αν και όποτε η τουρκική εταιρεία αγοράσει τον Πανθρακικό, δεν θα έπρεπε να μας προκαλέσει εντύπωση η μετονομασία τις ομάδας με το όνομα της τουρκικής εταιρείας να ακολουθεί το ιστορικό όνομα του Πανθρακικού κατα το πρότυπο της Fenerbahce Ulker.

Εξάλλου δεν θα έπρεπε να μας προκαλεί έκπληξη η επιλογή του Πανθρακικού από την Ulker και όχι κάποιας άλλης ελληνικής ομάδας, διότι πολύ απλά οι Τούρκοι ποτέ δεν έκρυψαν τις προθέσεις τους, απλά εμείς εθελοτυφλούμε.

Αν σε όλες αυτές τις τουρκικές επιθετικές επιχειρηματικές κινήσεις στην Θράκη, προσθέσουμε και τα λόγια του Τούρκου ΥΠΕΞ κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης του στην Θράκη, τότε η εικόνα ολοκληρώνεται και δεν μπορούμε να επικαλεστούμε άγνοια.

Αλλά τι είχε δηλώσει ο Τούρκος ΥΠΕΞ στην διάρκεια της επίσκεψης του στην Θράκη : «Οι περιοχές της Ροδόπης και της Θράκης (σ.σ. της Ανατολικής) θα αποτελέσουν πάλι μια ενότητα. Παλιότερα η Αδριανούπολη, η Θεσσαλονίκη, η Κομοτηνή, η Φιλιππούπολη ζούσαν όλες μαζί. Πάλι έτσι θα γίνουν...».

Ο ίδιος σε ομιλία του στην Κωνσταντινούπολη δήλωνε ότι «Όπως, κατακερματίστηκε σε κομμάτια ένα κράτος (Οθωμανική Αυτοκρατορία) που ήταν το πολιτικό κέντρο ενός πανάρχαιου πολιτισμού, διαχωρίστηκαν τα ιδρυτικά στοιχεία αυτού του κράτους, απομακρύνθηκαν ψυχολογικά και ιστορικά το ένα από το άλλο, μέσα στα 12 χρόνια που πέρασαν από το 1911, ξεκινώντας από την Τρίπολη, και μέχρι το 1923, και όπως στο ιστορικό αποτέλεσμα αυτής της απομάκρυνσης, το 1923 γεννήθηκε μια νέα δημοκρατία, ως ένα νέο εθνικό κράτος και με αυτούς που απομείνανε επωμίστηκε τον αγώνα να μεταφέρει στο κόσμο κάποια συγκεκριμένα μηνύματα, έτσι και εμείς τώρα από το 2011 μέχρι το 2023 είμαστε αντιμέτωποι με την ανάγκη να ενοποιήσουμε ξανά αυτά τα διασπασμένα, αποχωρισμένα εθνικά στοιχεία».

Σε ένα συνέδριο αυτή τη φορά στο Σαράγιεβο ο Τούρκος ΥΠΕΞ είχε δηλώσει ότι στα Βαλκάνια η περίοδος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν «πρότυπο συνεργασίας σε όλους τους τομείς» και συμπλήρωσε

«Επιθυμούμε μια νέα Βαλκανική που θα θεμελιώνεται στις πολιτικές αξίες, στην οικονομική αλληλεξάρτηση , στη συνεργασία και στην πολιτική αρμονία. Όλα αυτά εξασφαλίζονταν στα οθωμανικά Βαλκάνια……… Εμείς θα αναβιώσουμε την εποχή αυτή. Τα οθωμανικά Βαλκάνια ήταν μια επιτυχημένη ιστορία και τώρα πρέπει να αναγεννηθούν. Θα κάνουμε τα Βαλκάνια, τον Καύκασο, τη Μέση Ανατολή μαζί με την Τουρκία, επίκεντρο της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής. Αυτός είναι ο στόχος της εξωτερικής μας πολιτικής στο μέλλον και θα τον πετύχουμε».

Μία ακόμα πιο ξεκάθαρη τοποθέτηση του Τούρκου ΥΠΕΞ διατυπώθηκε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που έδωσε στον αμερικανό δημοσιογράφο Jackson Diehl (Washington Post, 5/12/2010, http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2010/12/05/AR2010120503428_pf.html) όπου εξέφραζε την απορία του για τον τρόπο που κάποιοι βλέπουν το νέο-οθωμανικό του όραμα διατυπώνοντας της ακόλουθη απορία :

«Η Βρετανία έχει την κοινοπολιτεία με τις πρώην αποικίες της…Γιατί η Τουρκία να μην ξαναοικοδομίσει την ηγετική της θέση στα πρώην Οθωμανικά εδάφη στα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία.»

Μετά από όλα αυτά και στο πνεύμα της ελεύθερης οικονομίας δεν είναι λογικό να θέλουμε να πουλήσουμε τις ελληνικές επιχειρήσεις στις τουρκικές ;

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Τούρκοι «πολιορκούν» τη ΣΕΚΑΠ!-Στοχεύουν διείσδυση μέσω της προσεχούς αύξησης Μ.Κ.


.....Είναι δεδομένο, πάντως, ότι υπάρχει γενική κατεύθυνση (με «ενορχήστρωση» του Γεν. Προξενείου της Τουρκίας στην Κομοτηνή) για οικονομική διείσδυση Τούρκων επιχειρηματιών ή φορέων και παραγόντων της μειονότητας σε ο,τιδήποτε ελληνικό πωλείται στη Θράκη......

Τον κίνδυνο να βρεθούν μικρά ή μεγαλύτερα ποσοστά του Μετοχικού Κεφαλαίου της σε τουρκικά χέρια αντιμετωπίζει η μία από τις δυο εναπομείνασες ελληνόκτητες καπνοβιομηχανίες της χώρας, η ΣΕΚΑΠ της Ξάνθης! Ο φόβος αυτός εκφράζεται από πολλούς στη Θράκη, ενόψει της προσεχούς αύξησης του Μετοχικού Κεφαλαίου της συνεταιριστικής καπνοβιομηχανίας έως και 25 εκατομμύρια ευρώ –μετά την απόφαση της Αγροτικής Τράπεζας Ελλάδος να «ξεφορτωθεί» το μεγάλο μερίδιό της στην εταιρία και να μην συμμετάσχει στην αύξηση του Μ.Κ.

Την ερχόμενη Πέμπτη (14/4) έχει προγραμματισθεί η Γενική Συνέλευση των μετόχων της ΣΕΚΑΠ και –εάν δεν ζητηθεί αναβολή της από κάποιον κάτοχο αριθμού μετοχών- θα φανεί ποιοι πραγματικά είναι οι ενδιαφερόμενοι για την αγορά μεγάλων «πακέτων» μετοχών. Τις τελευταίες εβδομάδες οργιάζει η φημολογία στην περιοχή, πως τουρκική τράπεζα και φορείς της μουσουλμανικής μειονότητας (μέσω «μπροστινών») προσπαθούν να βάλουν πόδι στην Καπνοβιομηχανία που ίδρυσε ο αείμνηστος Ξανθιώτης πολιτικός Αλέξανδρος Μπαλτατζής.

Από το Καταστατικό της ΣΕΚΑΠ, πάντως, απαγορεύεται σε φυσικά πρόσωπα να κατέχουν μετοχές της, γι’ αυτό και οι μέτοχοι έως τώρα είναι είτε συνεταιρισμοί αγροτών κ.α. είτε φορείς και εταιρίες. Προσεχώς θα χρειαστεί τροποποίηση Καταστατικού, προκειμένου η εταιρία να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες.

Έως πρόσφατα η ΑΤΕ κατείχε το 44,5% των μετοχών, έχοντας τελευταία ανεβάσει το συνολικό ποσοστό της σε περίπου 49,5% μετά την απορρόφηση εταιρίας – μικρομετόχου της ΣΕΚΑΠ, ενώ η ΣΕΚΕ (Συνεταιριστική Ένωση Καπνοπαραγωγών Ελλάδας) κατέχει άλλο ένα πολύ σημαντικό ποσοστό (34%). Με δεδομένη την απόφαση της Αγροτικής Τράπεζας να μείνει έξω από την επικείμενη αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου, είναι άγνωστο αν η ΣΕΚΕ θα εκδηλώσει ενδιαφέρον να συμμετάσχει (και σε ποιο ποσοστό) στην αύξηση αυτή, ώστε ν’ αντιμετωπιστούν οι συσσωρευθείσες ζημίες της ΣΕΚΑΠ από μια καταστροφική περσινή χρονιά (2010).

Ενώ το σημερινό Μετοχικό Κεφάλαιο της ΣΕΚΑΠ είναι 11 εκατομμύρια ευρώ, μόνο πέρυσι η Καπνοβιομηχανία αναγκάστηκε ν’ απορροφήσει 13,5 εκατ. ευρώ φόρους (που επιβλήθηκαν εκτάκτως από το Ελληνικό Δημόσιο), για να μην μετακυλήσει το κόστος στους καταναλωτές και καταβαραθρωθεί από τον ανταγωνισμό. Το 2010, γενικά, ήταν μια ιδιαίτερα άσχημη χρονιά για τις καπνοβιομηχανίες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, αφού η κυβέρνηση αποφάσισε ν’ αυξήσει επανειλημμένα τους φόρους στον καπνό. Κι αν οι εκπρόσωποι των ξένων οίκων – κολοσσών της παγκόσμιας καπνοβιομηχανίας μετρούν ανάλογες με τη ΣΕΚΑΠ ζημίες, έχουν «πλάτη» τις μητρικές τους εταιρίες που μπορούν να αντισταθμίσουν τις ζημίες με κέρδη από άλλες αγορές. Η Συνεταιριστική Καπνοβιομηχανία της Ξάνθης, όμως, δεν έχει την πολυτέλεια αυτή και βρίσκεται πλέον σε εξαιρετικά δυσχερή θέση –με το φάσμα του «λουκέτου» μπροστά της, αν δεν ευοδωθεί η ζωτική αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου της.

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι μόνο αν και κατά πόσο θα αυξηθεί το Μ.Κ., προκειμένου να διασφαλιστεί η βιωσιμότητά της, αλλά και το ποιοι θα μπουν ως νέοι μέτοχοι στην Καπνοβιομηχανία της Ξάνθης και με τι ποσοστό… Είναι δεδομένο, πάντως, ότι υπάρχει γενική κατεύθυνση (με «ενορχήστρωση» του Γεν. Προξενείου της Τουρκίας στην Κομοτηνή) για οικονομική διείσδυση Τούρκων επιχειρηματιών ή φορέων και παραγόντων της μειονότητας σε ο,τιδήποτε ελληνικό πωλείται στη Θράκη.

http://www.kavalanet.gr

Read more...

Οι «σωστές πολιτικές θέσεις» και τα εκπαιδευτικά θαύματα στη Θράκη


Εκπαιδευτικά θαύματα έχουν γίνει στη Θράκη με το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων των πρώην και νυν (και αεί;) καθηγητριών του Πανεπιστημίου Αθηνών Φραγκουδάκη και Δραγώνα, που από το 1997 μέχρι σήμερα είναι εναλλάξ υπεύθυνες για τις παρεμβάσεις του υπουργείου Παιδείας στην εκπαίδευση της μειονότητας.Αυτό μαθαίνουμε από συνέντευξη της κ. Φραγκουδάκη στο «Βήμα της Κυριακής» της 27/3/2011 (αλήθεια, μετά την παραίτηση της Δραγώνα από το υπουργείο, ποια από τις δύο είναι τώρα υπεύθυνη για το πρόγραμμα, αυτή που έκανε την αίτηση για να το πάρει ή αυτή που το ενέκρινε... αξιοκρατικά για να εργάζεται μετά σ' αυτό;).

Μάλλον έχει δίκιο η κ. Άννα Φραγκουδάκη, αφού όλες οι διοικήσεις, από τότε μέχρι σήμερα, παρουσιάζουν προς τα έξω τη «φούσκα» του Προγράμματος Μουσουλμανοπαίδων ως εκπαιδευτικό επίτευγμα, όχι μόνο για να δικαιολογήσουν τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, αλλά και για να αναχαιτίσουν την τουρκική πολεμική ότι οι... «ομογενείς» στη Θράκη καταπιέζονται από την Ελλάδα, είναι θύματα αφομοίωσης και άνισης μεταχείρισης. Και τίποτε να μην κάνει κανείς, η πολιτεία ευλόγως θα διαφημίζει τα «επιτεύγματά» της.

Η Δραγώνα και η Φραγκουδάκη –το άλλοθι της εκπαιδευτικής αποτυχίας στη Θράκη απέναντι στην Τουρκία– βρήκαν τη μαγική συνταγή της εικονικής επιτυχίας. Τέσσερα είναι τα κύρια συστατικά της νεοπατριωτικής συνταγής:

(α) Ακολουθούμε σχολαστικά τους ρυθμούς του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής στα περί τουρκικής ταυτότητας, και κυρίως δεν το εκνευρίζουμε με πομφόλυγες για πολυπολιτισμούς, για Τσιγγάνους και Πομάκους στη Θράκη – ένας είναι ο πολιτισμός της μειονότητας, ο τουρκικός.

(β) Φουσκώνουμε τους βαθμούς των μουσουλμάνων μαθητών για να καταπολεμηθεί η διαρροή και για να δείχνουμε δήθεν πρόοδο στη... μάθηση.

(γ) Κάνουμε εκπτώσεις στις εισαγωγικές εξετάσεις για να μπορούν να περνούν στα πανεπιστήμια (και μετά στον... ΑΣΕΠ) οι μουσουλμάνοι υποψήφιοι με ποσοστώσεις, ανεξάρτητα από το αν έχουν ή όχι τα ουσιαστικά προσόντα.

(δ) Κάνουμε προβολή και δημόσιες –αλλά όχι μόνο– σχέσεις με γνωστά εκδοτικά συγκροτήματα για να εμπεδωθεί στο κοινό η θαυματουργική ικανότητα των νέων μάγων του Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Αθηνών που «προσθέτουν», «αφαιρούν», «πολλαπλασιάζουν» και «διαιρούν» διαρκώς προϋπολογισμούς δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ – φυσικά με το αζημίωτο, όπως αρμόζει στους «μεταρρυθμιστές» της νέας εποχής. Ο σύγχρονος «πατριωτισμός» κοστίζει, ασφαλώς, κάτι παραπάνω...

Μόνο ένα θαύμα εκκρεμεί στη Θράκη, επειδή η υλοποίησή του σκοντάφτει ακόμη στους «εθνικιστές» και τους «πατριδοκάπηλους» που δεν έχουν τις «σωστές πολιτικές θέσεις»: η κατάργηση των παρελάσεων στις εθνικές εορτές.

Αλλά πού θα πάει, έρχεται οσονούπω και αυτό, με τη βοήθεια των μετανεωτερικών νεοοθωμανών διανοουμένων Νταβούτογλου και Ερντογάν, που έχουν πάρει σβάρνα την Ευρώπη για να προστατεύσουν τους... «ομογενείς» από τον εθνικισμό των πατρίδων τους – σαν να είχαν περάσει και οι δύο από τα επιμορφωτικά σεμινάρια της Δραγώνα. Ή μήπως τα ενέπνευσαν; Γιατί όταν η Φραγκουδάκη αυτοαναγορεύεται δημόσια και χωρίς ίχνος συστολής σε ύπατο κριτή της ορθότητας των πολιτικών θέσεων ενός πολιτισμικού ογκόλιθου, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, κανένα θαύμα πλέον δεν αποκλείεται στη διαλυμένη εκπαίδευση μιας ταλαίπωρης χώρας, της οποίας η θλιβερή πολιτική (δήθεν) ελίτ εμπιστεύεται (μάλλον με ανακούφιση...) σε εντελώς περιθωριακές φιγούρες την εκπαιδευτική της πολιτική.

Όλα είναι πιθανά. Αλλά καλό είναι να έχει κανείς κατά νου ότι μέσα σε αυτά ίσως το πιο πιθανό είναι το σπάσιμο της «φούσκας» που λέγαμε παραπάνω... Άρα, μπορεί να χρειαστεί στο μέλλον καλύτερη «περιφρούρησή» της από τη συμμαχία των προθύμων κονδυλοφόρων.

Πάλι έξοδα για το Πρόγραμμα, πάλι προσθαφαιρέσεις... Όμως αυτά έχουν οι μύθοι: μπελάδες. Μήπως ήρθε η στιγμή οι επαγγελματίες εθνοαποδομητές να αρχίσουν να διαλύουν τους δικούς τους μύθους; Γνωρίζουν την τέχνη.

Απόδημος Θρακιώτης
http://www.paron.gr

Read more...

Συζητούν για την αλλαγή του καθεστώτος στο Αιγαίο


Στην Αθήνα ξεκίνησαν σήμερα οι διαβουλεύσεις επί των τουρκικών απαιτήσεων στο Αιγαίο, στο πλαίσιο του 50ου γύρου των διερευνητικών επαφών Ελλάδας - Τουρκίας. Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών, Ιωάννης Ζέπος, είχε την Κυριακή συνάντηση με τον Τούρκο υφυπουργό Εξωτερικών και επικεφαλή της τουρκικής διαπραγματευτικής ομάδας, Φεριντούν Σινιρλίογλου. Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο υπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Δρούτσας, είχε επισημάνει ότι η διαδικασία των διερευνητικών δεν είναι ατέρμονη, και μετά τις εκλογές η Τουρκία θα πρέπει να αποφασίσει ή ότι το θέμα θα κλείσει ή ότι θα πάμε στη Χάγη.

Το ίδιο είχε πει και ο πρωθυπουργός τον Οκτώβριο του 2009, όπως αποκάλυψε η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα σε τηλεγράφημα που διέρρευσε στο WikiLeaks και δεν έχει διαψευστεί από την κυβέρνηση: Ήθελε μέσα σε 18 μήνες να έχουν καταλήξει στο νέο καθεστώς του Αιγαίου γιατί μετά η κυβέρνηση δεν θα "στεκόταν" λόγω των οικονομικών προβλημάτων.

defencenet

Read more...

Αιγαίο - Η μακροχρόνια διαμάχη και ο ρόλος των Αμερικανών


Του ΝΙΚOΥ ΚOΥΡΗ

- O συγγραφέας, εκτός από επιτυχημένος στρατιωτικός, υπήρξε και καλός πολιτικός. Χρημάτισε αρχηγός ΓΕΕΘΑ, βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣOΚ και υφυπουργός Εθνικής Άμυνας. Με τις ιδιότητες αυτές χειρίστηκε κρίσιμα θέματα και κατέστη κοινωνός πλούσιου πρωτογενούς υλικού, σχετικού με το θέμα που πραγματεύεται στην εργασία του. Αυτό την καθιστά ενδιαφέρουσα, αποκαλυπτική και άκρως κατατοπιστική. Αρχίζει, συνδέοντας τη διαμάχη στο Αιγαίο με το Κυπριακό και τον αγώνα των Ελληνοκυπρίων για αυτοδιάθεση και ένωση με τη μητέρα-πατρίδα. Προσπάθεια που δεν στήριζε η ελλαδική πολιτική ηγεσία, γιατί θα έφερνε σε αντιπαράθεση την Ελλάδα με τη Βρεττανία και τις ΗΠΑ.

Και όταν, πιεζόμενη από τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο και την κοινή γνώμη, έθεσε το θέμα στον OΗΕ, δεν ευοδώθηκε. Αναγνωρίσθηκε, όμως, ως διεθνές πρόβλημα και η όποια λύση που θα δινόταν στο μέλλον, θα βασιζόταν στις αρχές του Διεθνούς Oργανισμού. Ακολούθησαν αλυσιδωτά λάθη, που μετέτρεψαν το Kυπριακό σε ελληνοτουρκική διαφορά, με τους Βρεττανούς σε ρόλο επιδιαιτητή και τους Τούρκους να νομιμοποιούνται σε ρόλο ρυθμιστή και εγγυητή, ενώ με τη Συνθήκη της Λωζάννης είχαν παραιτηθεί από κάθε αξίωση επί της Μεγαλονήσου. Η ενέργεια του Μακαρίου να ζητήσει, το Δεκέμβριο του 1963, την αναθεώρηση του Συντάγματος, για να καταστεί λειτουργικό, εκλαμβάνεται ως εχθρική και οι Τούρκοι, προσχεδιασμένα κινούμενοι, επιχειρούν την πρώτη εδαφική διχοτόμηση της νήσου. Παράλληλα, εγκαινιάζουν επιθετική πολιτική στο Αιγαίο, διαρκώς εντεινόμενη και εμπλουτιζόμενη με αξιώσεις και διεκδικήσεις. Υλοποίησαν, δηλαδή, ό,τι υπαινίχθηκε ο υπουργός Εξωτερικών Φατίν Ρουστού Ζορλού στη Διάσκεψη του Λονδίνου, το 1959: «νέες ρυθμίσεις στην περιοχή». Τα πράγματα στο αρχιπέλαγος χειροτέρευσαν, όταν οι ελληνικές δυνάμεις αποσύρθηκαν από το ΝΑΤO, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Όταν ζητήσαμε να επανέλθουμε στους κόλπους του ΝΑΤO, ύστερα από παρέλευση ενός έτους, η Τουρκία απαίτησε και πέτυχε, με τις ευλογίες της Αμερικής, επαναδιαπραγμάτευση του καθεστώτος διοίκησης και ελέγχου του Αιγαίου. Και φθάσαμε, σήμερα, στα σχέδια του ΝΑΤO να θεωρείται περιοχή με αδιευκρίνιστο καθεστώς επιχειρησιακού ελέγχου και στις αποφάσεις του να προωθείται ουσιαστική διχοτόμησή του. Η τελική κρίση του Πτέραρχου, ο οποίος προσεγγίζει το θέμα με ψυχραιμία, νηφαλιότητα, ευθυκρισία και βαθιά γνώση όλων των παραμέτρων, στρατιωτικών, πολιτικών, διπλωματικών, είναι: αναθεώρηση της εθνικής μας πολιτικής και απαλλαγή της από συμπλέγματα του παρελθόντος. «Η Τουρκία», καταλήγει, «μπορεί να φαντάζει γίγαντας, έχει όμως γυάλινα πόδια». (Εκδόσεις Α. Λιβάνη, 2009)

http://greeknation.blogspot.com/2011/04/blog-post_3316.html#more

Read more...

Κίνδυνος για Αιγαίο και Θράκη


Σε μια εποχή που οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, συνδυάζονται με τις φήμες περί χρεωκοπίας της Ελλάδας, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την ασφάλεια της χώρας. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής για τα ομόλογα, ο κ. Κακλαμάνης προειδοποίησε ότι η οικονομική κατάρρευση ίσως σημάνει απώλεια της Θράκης ή νησιών στο Αιγαίο. "Εάν η χώρα δε σταθεί όρθια αυτό το διάστημα, κι αν οι βλακείες περί κυβερνήσεων προσωπικοτήτων, τεχνοκρατών, όλα αυτά που στο λαό καθημερινά εντυπώνονται στη συνείδηση συνεχιστούν, καταλαβαίνετε ότι μία κατάρρευση της οικονομίας, θα είναι κατάρρευση της χώρας" τόνισε ο Απόστολος Κακλαμάνης.

Συνεχίζοντας, κάλεσε τις πολιτικές δυνάμεις να αναλάβουν τις ευθύνες τους, καθώς όπως είπε μια χώρα υπό κατάρρευση, δεν θα μπορεί να υπερασπιστεί το Αιγαίο και τη Θράκη. "Και δεν είμαι κανένας εθνικιστής όπως μου έλεγαν από την αμερικάνικη πρεσβεία, στο CBS, ότι ηγούμαι των εθνικιστών του ΠΑΣΟΚ, αλλά η Θράκη και το Αιγαίο δεν μπορούν να τύχουν υπεράσπισης από μία χώρα που είναι υπό κατάρρευση! Θα σημαίνει εθνική τραγωδία εάν όλοι αντί να είναι όπως είπα «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν», αν όλοι δεν καταλάβουμε και ομαδικά και ατομικά κυρίως την ευθύνη". Η προειδοποίηση του έμπειρου πολιτικού, έρχεται μετά από μια σειρά επεισοδίων στο Αιγαίο και δηλώσεων που δείχνουν ότι η Άγκυρα ουδόλως στενοχωριέται για το ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος της χρεωκοπίας.

Η αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο είναι διαρκής, με τελευταίο και σημαντικότερο επεισόδιο τις οδηγίες που έδωσε η Τουρκία στο ιταλικό πλοίο "Explora" για έρευνες εντός της ελληνικής ΑΟΖ. Όπως αποδείχθηκε λίγες μέρες αργότερα η πλοιοκτήτρια εταιρεία πέρα από τις ελληνικές αρχές, είχε ζητήσει και την άδεια της Τουρκίας!

Είχε προηγηθεί η τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου για το Καστελόριζο. Ο κ. Νταβούτογλου είχε υποστηρίξει ότι το νησί δεν ανήκει στο Αιγαίο, αλλά στη Μεσόγειο! Ακολούθησαν οι απαράδεκτες δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Επικρατείας Μπουλέντ Αρίντς για τους Έλληνες που θα βγάλουν μαντήλι ζητιανιάς και η καθυστερημένη απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης. Πλέον κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στο Αιγαίο και τη Θράκη με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας να επιδεινώνεται, την ώρα που η Τουρκία συνεχίζει με μεθοδικότητα την τακτική των παραβιάσεων και της αμφισβήτησης.


news247

Read more...

Η Τουρκία, το Ιράν και η «Σιϊτική Ημισέληνος»


Του Χρήστου Μηνάγια
Την τελευταία περίοδο η «Σιϊτική Ημισέληνος» αύξησε την επιρροή του Ιράν στις χώρες της Μέσης Ανατολής, όπως στο Ιράκ, τη Συρία, το Λίβανο, την Παλαιστίνη κ.λπ. Ο όρος «Σιϊτική Ημισέληνος» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά, το Δεκέμβριο του 2004, από το βασιλιά της Ιορδανίας Αμπντουλάχ, ο
οποίος τόνισε ότι αυτή αρχίζει από το Ιράν και περιλαμβάνει το Ιράκ, τη Συρία και το Λίβανο. Αντίθετα, οι Ιρανοί αρνούνται της ύπαρξη μιας ιρανοκεντρικής «Σιϊτικής Ημισελήνου», τονίζοντας ότι η χρησιμοποίηση του όρου αυτού αποσκοπεί στη δημιουργία διαχωριστικών γραμμών και αντιπαλότητας μεταξύ των μουσουλμάνων.

Εντούτοις, αξιολογώντας την πολιτική που εφαρμόζει το Ιράν, διαπιστώνεται ότι η Τεχεράνη χρησιμοποιεί το σιϊτικό παράγοντα ως ένα σημαντικό εργαλείο της εξωτερικής της πολιτικής, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της στη Μέση Ανατολή, αφενός αναπτύσσοντας
σχέσεις με τις σιϊτικές ομάδες, αφετέρου υποστηρίζοντας τις προσπάθειές τους για περαιτέρω διεύρυνση της σιϊτικής τους ταυτότητας.

Σιϊτικές Ομάδες της Μέσης Ανατολής
Σύμφωνα με έρευνες οι σιίτες αποτελούν το 10-13% του μουσουλμανικού πληθυσμού και οι περισσότεροι εξ αυτών κατοικούν στο Ιράν, στην Ινδία, στο Πακιστάν και στο Ιράκ. Οι σιίτες του Ιράκ αποτελούν το 60-65% του πληθυσμού της χώρας τους και διακρίνονται σε σιίτες άραβες, σε σιίτες τούρκους (τουρκμένους) και σε σιίτες κούρδους. Οι περισσότεροι από αυτούς κατοικούν στη Βαγδάτη και στο
νότιο Ιράκ, ενώ εκπροσωπούνται πολιτικά από τρεις ομάδες:
• Την ομάδα του πρωθυπουργού Nuri al-Maliki, o οποίος ενόψει της αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ βελτιώνει τις χέσεις του με το Ιράν και την Τουρκία. Παράλληλα, ο Maliki
προειδοποίησε ότι η επέμβαση ξένων δυνάμεων στην κρίση στο Μπαχρέιν ενέχει τον κίνδυνο πόλωσης ανάμεσα στους σιίτες και τους σουνίτες, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει διαδογματικός πόλεμος στην
περιοχή.
• Την ομάδα του Ammar el-Hekim, η οποία μετά το 1980 κατέφυγε στο Ιράν λόγω της καταπίεσης του Σαντάμ Χουσεΐν. Στην ομάδα αυτή ανήκουν οι ταξιαρχίες Bedir που υποστηρίζονται σε θέματα στρατιωτικής εκπαίδευσης και εξοπλισμών από το Ιράν.
• Την ομάδα του Mukteba el-Sadr, ο οποίος έχει κοινά συμφέροντα και συνεργάζεται με το Ιράν, λόγω της αντιπαλότητάς τους με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι σιίτες της Συρίας (σ.σ. πρόκειται για άραβες αλεβίτες που είναι ένας κύριος κλάδος του σιιτισμού), παρόλο που αποτελούν το 10-12% της χώρας,
κατέχουν σημαντικές θέσεις στην ιεραρχία των δυνάμεων ασφαλείας, των υπηρεσιών πληροφοριών και των ειδικών δυνάμεων του στρατού.

Επισημαίνεται, ότι η Συρία διατηρεί για 30 χρόνια πολύ καλές σχέσεις με το Ιράν, όχι λόγω θρησκευτικής συγγένειας, αλλά λόγω των κοινών τους συμφερόντων που πηγάζουν από τα προβλήματα που έχουν οι δύο χώρες τόσο με το Ισραήλ όσο και με το Ιράκ, ειδικά στο θέμα του ΡΚΚ. Εν τω μεταξύ,
λαμβάνοντας υπόψη τις τελευταίες εξελίξεις στη Συρία θα ήταν λάθος να θεωρήσει κάποιος ότι τα αίτιά τους είναι αποκλειστικά θρησκευτικά. Άλλωστε τα συνθήματα των εξεγερμένων όπως, «όχι στο Ιράν», «όχι στη Χεζμπολάχ», «θέλουμε μουσουλμάνους που πιστεύουν στον Αλλάχ», είναι ιδιαίτερα
αποκαλυπτικά, δεδομένου ότι απευθύνονται στην ηγεσία των αράβων αλεβιτών. Σε ότι αφορά τη στάση που θα τηρήσει η Άγκυρα στο ενδεχόμενο μιας εμφύλιας σύρραξης στη Συρία δημιουργείται το εξής ερώτημα: Η Τουρκία θα στηρίξει το καθεστώς του Ασάντ που αποτελείται από σιίτες ή το συριακό
λαό που η πλειοψηφία του είναι σουνίτες όπως οι Τούρκοι;

Στο Λίβανο υπάρχουν 18 θρησκευτικές ομάδες χωρίς όμως να υπάρχουν πρόσφατα επίσημα στοιχεία για των αριθμό των μελών τους. Ωστόσο, σύμφωνα με εκτιμήσεις ξένων αναλυτών, ο αριθμός των σιϊτών αποτελεί το 25-35% της χώρας, οι οποίοι κατοικούν στη Βυρηττό, στο βορειοανατολικό Λίβανο στην κοιλάδα Βekaa και στο νότιο Λίβανο. Το Ιράν προσδίδει ιδιαίτερη σημασία στο Λίβανο λόγω του ότι συνορεύει με το Ισραήλ. Άλλωστε, για το λόγο αυτό παρέχει στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη στη Χεζμπολάχ, η οποία ιδρύθηκε το 1982 στον Λίβανο, προερχόμενη από διάφορες οργανώσεις σιϊτών μουσουλμάνων με χομεϊνιστικές ιδεολογίες.

Η κατανομή των σιϊτών στις χώρες του Κόλπου είναι η ακόλουθη:
Μπαχρέιν 70%, Υεμένη 35%, Κατάρ 20%, Κουβέιτ 30%, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα 16% και Σαουδική Αραβία 5%. Κρίνεται σκόπιμο να τονισθεί ότι οι σιίτες της Σαουδικής Αραβίας, παρά το μικρό ποσοστό τους, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον διότι κατοικούν στις περιοχές όπου ευρίσκονται οι σημαντικότερες πηγές πετρελαίου. Επιπρόσθετα, τα τελευταία χρόνια οι σιίτες των χωρών του Κόλπου αποτελούν ένα από τα κύρια θέματα της επικαιρότητας, αφενός λόγω του «δόγματος Μπους» αναφορικά με τον εκδημοκρατισμό της Μέσης Ανατολής, αφετέρου λόγω των σχέσεών τους με το Ιράν, το οποίο επιδιώκει να αυξήσει την επιρροή του στην ευρύτερη περιοχή. Όλα αυτά προκαλούν ανησυχία στα αραβικά καθεστώτα λόγω:
• Της απειλής που θα δημιουργήσει μια ενδεχόμενη απαγόρευση των Στενών της Χουρμούζης από το Ιράν, δεδομένου ότι η εξαγωγή του 20% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου διέρχεται από την εν λόγω περιοχή.
• Της συνέχισης του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.
• Των εσωτερικών αναταραχών που προκλήθηκαν από τους σιίτες στις περισσότερες χώρες του Κόλπου, οι οποίοι διεκδικούν δυναμικά τα δικαιώματά τους και δημιουργούν σοβαρές ανησυχίες στους ξένους
επενδυτές.

Σχέσεις Τουρκίας-Ιράν
Μετά την άνοδο του κόμματος ΑΚΡ στην εξουσία της Τουρκίας, οι τουρκο-ιρανικές σχέσεις ετέθησαν σε μια νέα βάση. Συγκεκριμένα, μετά την πολιτική που εφάρμοσε ο Ερντογάν κατά τον πόλεμο στο Ιράκ, διασαφηνίσθηκαν «έτι περαιτέρω» τα κοινά συμφέροντα μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης, αυξήθηκε ο
διάλογος μεταξύ τους, ενώ οι οικονομικές σχέσεις, καθώς επίσης η συνεργασία τους στους τομείς της ενέργειας και της ασφάλειας έναντι του ΡΚΚ παρουσίασαν σημαντική βελτίωση.

Οι Τούρκοι, στηριζόμενοι στην αρχή του Νταβούτογλου: «μία χώρα για να γίνει παγκόσμια δύναμη, πρώτα πρέπει να γίνει περιφερειακή δύναμη», έθεσαν σε εφαρμογή μια στρατηγική, της οποίας οι κύριοι πυλώνες στηρίζονται στη συνεργασία με όλες τις χώρες της περιοχής (ειδικά με το Ιράν
και τη Συρία) προκειμένου καμία από αυτές να μην απομονωθεί και να μην περιθωριοποιηθεί από το παγκόσμιο σύστημα. Η νέα τουρκική αντίληψη θεωρεί ότι:
• Οι συχνές συγκρούσεις σε χώρες όπως το Ιράκ, ο Λίβανος κ.λπ. αναβαθμίζουν τη θέση της Τεχεράνης διότι οι σιϊτικές ομάδες των χωρών αυτών προσφεύγουν στη βοήθεια του Ιράν, στο οποίο προσδίδεται και ο ρόλος του προστάτη των σιϊτών. Έτσι, η πόλωση που δημιουργείται καθιστά το Ιράν μια συνεχώς αναβαθμιζόμενη περιφερειακή δύναμη με σημαντική στρατιωτική ισχύ.
• Μια «πυρηνική κρίση» θα απομονώσει το Ιράν από την περιοχή με αποτέλεσμα να πληγούν οι τουρκο-ιρανικές οικονομικές σχέσεις, να αυξηθεί η επιθετικότητα του Ιράν, να κινητοποιηθούν οι σιϊτικές ομάδες της Μέσης Ανατολής που το υποστηρίζουν και να δημιουργηθεί αστάθεια στην περιοχή.
• Πρέπει να εφαρμοσθεί μια πολυδιάστατη διπλωματική στρατηγική και να αναπτυχθούν σχέσεις συνεργασίας όχι μόνο με όλες τις χώρες, αλλά και με όλες τις θρησκευτικές και πολιτικές συνιστώσες που υπάρχουν σ’ αυτές. ]ς παράδειγμα αναφέρονται οι εξελίξεις στο Ιράκ, στο Λίβανο,
στην Παλαιστίνη και πρόσφατα στην Αίγυπτο και στη Λιβύη. Η βούληση δε αυτή «έλαβε σάρκα και οστά» πριν από ένα χρόνο, με το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, σε συνεργασία με τη ΜΙΤ, να ενεργοποιεί ένα δίκτυο Ινστιτούτων Στρατηγικών Μελετών, τα οποία πραγματοποίησαν μια ευρεία έρευνα στις χώρες αυτές προκειμένου, αφενός να διαπιστωθεί το ποσοστό επιρροής τους από την τουρκική αντίληψη, αφετέρου να υποβληθούν σχετικές προτάσεις για τα επόμενα τουρκικά βήματα.

Τούρκοι αναλυτές θεωρούν ότι, ενώ είναι φανερό ότι η Τεχεράνη αποτελεί μία γεωπολιτική απειλή για την Άγκυρα, η Τουρκία του Ερντογάν, με την παράλογη ερμηνεία της έννοιας των «μηδενικών προβλημάτων», έχει προσανατολισθεί σ’ έναν παρατραβηγμένο διπλωματικό ακτιβισμό που όχι
μόνο δεν προμηνύει μία μόνιμη προσέγγιση με το Ιράν, αλλά θα αποτελέσει την αιτία μιας πιθανής σύγκρουσης στο μέλλον. Άλλωστε είναι γνωστό, ότι η ένταση που υπάρχει στην περιοχή δεν οφείλεται αποκλειστικά σε μια θρησκευτικο-δογματική διαμάχη μεταξύ σιιτών και σουνιτών. Η διαμάχη αυτή
αφενός οφείλεται στην ανταγωνιστικότητα που υπάρχει μεταξύ του Ιράν και των χωρών της περιοχής σε θέματα ισχύος και επιρροής, αφετέρου στην αντιπαράθεση που υπάρχει μεταξύ Ιράν και Δύσης.

Οι Κούρδοι του βόρειου Ιράκ και η Τουρκία
Για πάρα πολλά χρόνια η τουρκική αντίληψη προσελάμβανε την Περιφερειακή Κουρδική Διοίκηση του Βορείου Ιράκ ως μία απειλή κατά μήκος των νοτιοανατολικών της συνόρων. Όμως, μετά το 2007 η πολιτική που εφαρμόσθηκε προσέδωσε νέες διαστάσεις στις σχέσεις των δύο πλευρών, με την Τουρκία να ζητά από την κουρδική διοίκηση να εμποδίζει τα μέλη του ΡΚΚ αφενός να αναπτύσσουν πολιτικές και πολιτιστικές δραστηριότητες στο βόρειο Ιράκ, αφετέρου να εισέρχονται στην Τουρκία για διεξαγωγή επιχειρήσεων. Παράλληλα, η δραστηριοποίηση πολλών τουρκικών εταιρειών, ειδικά στην πόλη Ερμπίλ του βορείου Ιράκ, στους τομείς των κατασκευών, της δημιουργίας εμπορικών κέντρων, ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων, εστιατορίων κ.λπ. δημιούργησε μια αμφίδρομη σχέση συνεργασίας με τους
Κούρδους. Αναφορικά δε, με τις τουρκικές απαιτήσεις για το ΡΚΚ, η κουρδική ηγεσία του βορείου Ιράκ θα υποστηρίξει το ΡΚΚ, εφαρμόζοντας μια πολιτική ώστε και το ΡΚΚ να μην απομονωθεί, αλλά και η Τουρκία να μην ενοχλείται.

Ενόψει της αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ το Δεκέμβριο του 2011, άρχισαν να κυκλοφορούν αρκετά σενάριο τόσο για το κενό που θα δημιουργηθεί όσο και για τη χώρα που θα το καλύψει: το Ιράν, η Σαουδική Αραβία ή η Τουρκία; Οι Κούρδοι, σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο και
εφόσον διαπιστώσουν ότι απειλούνται από το Ιράν και τους Άραβες, δεν αποκλείεται να προσφύγουν στη βοήθεια της Τουρκίας. Κατόπιν τούτου, Τούρκοι αναλυτές εκτιμούν ότι την επόμενη περίοδο πιθανόν να τεθούν στην επικαιρότητα σενάρια και συζητήσεις για ενοποίηση Τουρκίας-βορείου Ιράκ,
χωρίς φυσικά να αποκλείουν, μεσοπρόθεσμα, την ίδρυση ανεξάρτητου Κουρδικού Κράτους, θέμα για το οποίο τόσο η Τουρκία όσο και το Ιράν έχουν σοβαρές ενστάσεις.

Συνεκτιμώντας όλα τα παραπάνω, διαπιστώνεται ότι η Τουρκία:
• Ενώ είναι μια σουνιτική χώρα δεν διστάζει να συνεργασθεί με τη «Σιϊτική Ημισέληνο» διότι εφαρμόζει την αρχή: «Η εξωτερική πολιτική των κρατών χαράσσεται σύμφωνα με τα εθνικά τους συμφέροντα». Ωστόσο, η πολιτική αυτή μετατρέπει την αρχή των μηδενικών προβλημάτων του
Νταβούτογλου σε πολλαπλά προβλήματα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
• Δεν επιθυμεί τη δημιουργία συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή, δεδομένου ότι η στρατηγική της στηρίζεται στην πολιτική, οικονομική και πολιτιστική διείσδυση στις χώρες αυτές, λόγω των γεωπολιτικών, γεωστρατηγικών, γεωπολιτιστικών και γεω-οικονομικών τους ιδιαιτεροτήτων.
• Όπως και στο παρελθόν έτσι και τώρα εφαρμόζει τη στρατηγική της «ενεργούς ουδετερότητας» τηρώντας επαφές με όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές, στις συγκρούσεις που υπάρχουν, παρέχοντας πάντα μυστική υποστήριξη στην πιο ισχυρή πλευρά και μη διστάζοντας να αλλάξει τακτική όταν θα το επιβάλλουν τα συμφέροντα της.
• Επιδιώκει τη συνεισφορά της στην παγκόσμια και περιφερειακή ειρήνη, την ενεργό συμμετοχή της στην επίλυση παγκόσμιων και περιφερειακών προβλημάτων και την ανάδειξη της ως «χώρα προστάτης» των
αδύναμων χωρών. Επισημαίνεται ότι, οι Τούρκοι δεν αποδέχονται τη χώρα τους ως ένα απλό παρεμβαλλόμενο κράτος (περιοχή ταμπόν) μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αλλά την αποκαλούν ως «χώρα άξονας», διότι θεωρούν ότι συμβάλουν ενεργά στη συνύπαρξη και συνεργασία μεταξύ του πολιτισμού της Δύσης, του πολιτισμού του Ισλάμ και του πολιτισμού των Τούρκων της Κεντρικής Ασίας.
• Εξασφαλίζοντας την ασφάλεια των συνόρων της με το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία θα μπορέσει ευκολότερα να προβάλλει τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, αμφισβητώντας πιο δυναμικά τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος και της Κύπρου.

(Ο Χρήστος Μηνάγιας είναι συγγραφέας του βιβλίου «Η γεωπολιτική στρατηγική και η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Τουρίκη. Πρόκειται για μια εμπεριστατωμένη μελέτη η οποία βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε πρωτογενείς τουρκικές
πηγές και μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ένας χρήσιμος οδηγός για το είδος της απειλής που συνιστούν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και τις επιδιώξεις της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας υπό το μανδύα του νεο-οθωμανισμού. Επίσης, είναι τακτικός αρθρογράφος επί θεμάτων Τουρκίας στην ιστοσελίδα www.geostrategy.gr)

Read more...

ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ‘ΛΕΒΙΑΘΑΝ’


Μελέτης Η. Μελετόπουλος
(Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης)

Η πυρηνική τραγωδία στην Ιαπωνία οδηγεί άμεσα σε αναθεώρηση ή και αναστολή της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, υπό την πίεση της τρομοκρατημένης κοινής γνώμης. Η απελευθερωμένη ραδιενέργεια είναι ένας αόρατος δολοφόνος χωρίς σύνορα. Ο πολιτισμός επιστρέφει λοιπόν προσώρας στο πετρέλαιο και κυρίως στο φυσικό αέριο. Οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας δεν έχουν ακόμα επαρκώς αναπτυχθεί ώστε να υποκαταστήσουν τις συμβατικές (και ρυπογόνες). Η δε ανάπτυξή τους απαιτεί ακόμα χρόνο.

Υπ’αυτές τις συνθήκες, τα τεράστια (σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις) κοιτάσματα που βρίσκονται στην ζώνη νότιο Ιόνιο Πέλαγος-βόρειο Λιβυκό Πέλαγος- Καστελλόριζο-Κύπρος- ακτές Μέσης Ανατολής καθίστανται επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος και ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων και των μικρότερων περιφερειακών δυνάμεων.

Η Δύση, δηλαδή οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ο επίδοξος νομέας των κοιτασμάτων. Αλλά η πρόσβαση στα ενεργειακά κοιτάσματα περνάει από τα κράτη της περιοχής που ελέγχουν νομίμως τον χώρο(Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, Υφαλοκρηπίδα), δηλαδή την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, οριακά δε την Συρία, την Αίγυπτο και την Λιβύη. Επομένως προαπαιτούνται συμμαχίες και συμφωνίες διανομής μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών: οι μεγάλες δυνάμεις θα προσφέρουν την τεχνογνωσία και την γεωστρατηγική κάλυψη, οι εγχώριες δυνάμεις τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα εξόρυξης.

Ήδη στην περιοχή έχει διαμορφωθεί άξονας Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ (με γεωστρατηγική προέκταση το ημιανεξάρτητο Κουρδιστάν και την Αρμενία). Ο άξονας έχει δύο σκέλη: πολιτικο στρατιωτική συμμαχία και συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Αυτός ο άξονας είναι η αιχμή του δόρατος του δυτικού κόσμου στην πετρελαιοφόρο ζώνη.

Η Τουρκία στερείται προσβάσεων στις επίμαχες ενεργειοφόρες περιοχές και αισθάνεται περιεσφιγμένη γεωστρατηγικά και γεωοικονομικά, ενώ διαβλέπει την προοπτική της περιθωριοποίησής της δίπλα στον ανερχόμενο ενεργειακό άξονα.

Αλλά η δυσχερής θέση της Τουρκίας αποτελεί προϊόν δικής της αποκλειστικά επιλογής. Αυτο-αποκλείστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, επιδεικνύοντας αδιαλλαξία στους γεωπολιτικούς όρους που ετέθησαν για την εισδοχή της. Αρνήθηκε να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με την Ελλάδα (μη άρση του casus beli) και την Κύπρο (όπου παραμένει ως κατοχική δύναμη). Το κυριώτερο, συγκρούσθηκε με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, υποστηρίζοντας το Ιράν και εμφανιζόμενη ως ηγέτις των Μουσουλμάνων της Ευρώπης αλλά και της Μέσης Ανατολής. Το αποτέλεσμα ήταν τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ευρωκοινοβούλιο, συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών) να θέσουν στις αρχές του χρόνου ανυπέρβλητα εμπόδια στην συνέχιση της ενταξιακής διαδικασίας.

Η Τουρκία επιδιώκει να συμμετάσχει στην διανομή των κοιτασμάτων, παρακάμπτοντας και αποκλείοντας την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, ως απευθείας συνομιλητής της Δύσης ή και ως αντίπαλος της Δύσης. Θέλει να σύρει την Δύση σε διαπραγμάτευση, εκβιάζοντάς την, με «αντίποινα» μία ειδική σχέση Τουρκίας-Ρωσσίας ή Τουρκίας-Ιράν ή και συσπειρώνοντας την Μέση Ανατολή εναντίον της Δύσης. Απειλεί επίσης, ευθέως και ρητώς (βλ. πρόσφατες δηλώσεις Ραούφ Ντενκτάς), με γεωστρατηγική αποσταθεροποίηση στην Ανατολική Μεσόγειο, στην περίπτωση που προχωρήσουν οι διαδικασίες αξιοποίησης των κοιτασμάτων από τις δυτικές εταιρείες που ήδη έχουν υπογράψει συμβόλαια με την Κύπρο και το Ισραήλ. Αξιοποιεί το πλαίσιο της «σύγκρουσης των πολιτισμών»,για να δημιουργήσει ιδεολογικό επικάλυμμα. Ασφαλώς θα αναζητήσει συμμάχους στον χώρο της Μέσης Ανατολής, επικαλούμενη τον κοινό αραβομουσουλμανικό παρονομαστή. Επίσης είναι βέβαιο ότι θα επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί πολιτικά και διπλωματικά την σαρωτική ανατροπή των αραβικών καθεστώτων της βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

Η Τουρκία ενδεχομένως θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή στο ενεργειακό «κλαμπ» που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, εάν αναθεωρούσε την συγκρουσιακή της σχέση με το Ισραήλ. Αυτή η σύγκρουση αποτελεί όμως την βασική συνθήκη για την ανάδειξή της σε περιφερειακή μουσουλμανική δύναμη, όπως προβλέπει το όραμα Νταβούτογλου.

Επίσης η Τουρκία θα έπρεπε να αναγνωρίσει την Κύπρο, να παραδώσει την Αμμόχωστο και να αποσύρει τα στρατεύματά της από το βόρειο τμήμα, το οποίο θα καθίστατο μέρος μίας χαλαρής συνομοσπονδίας με την ελεύθερη Κύπρο, που όμως θα μετείχε στην νομή του ενεργειακού πλούτου. Αυτό θα οδηγούσε βεβαίως στην γεωστρατηγική αποδύναμωσή της, τουλάχιστον όπως το εννοούν οι ιθύνοντες του τουρκικού γεωστρατηγικού δόγματος.

Τέλος θα έπρεπε να άρει το casus beli έναντι της Ελλάδος, να παύσει αμέσως κάθε αμφισβήτηση της Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και τις σχετικές παραβιάσεις, παραβάσεις, υπερπτήσεις, «αβλαβείς διελεύσεις» και λοιπές προκλήσεις, όπως και την ανάμειξή της στην Δυτική Θράκη. Επίσης θα έπρεπε να αναγνωρίσει την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου και να επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Δηλαδή θα έπρεπε να εγκαταλείψει την εξωτερική της πολιτική των τελευταίων τριάντα χρόνων και να αποποιηθεί των ηγεμονικών νεο-οθωμανικών φιλοδοξιών της.Αυτές οι πραγματικά ριζοσπαστικές κινήσεις θα της επέτρεπαν όμως να εισπράξει τεράστια έσοδα από την συμμετοχή της στα ενεργειακά κονσόρτσιουμ που διαμορφώνονται ήδη.

Μία άλλη κοινωνία, χωρίς ψυχοπαθολογικές εμμονές, στρατοκρατική λογική και γεωπολιτικές ανασφάλειες, οργανωμένη στην βάση του ορθού λόγου και της επιδίωξης της ειρηνικής ανάπτυξης και καλής γειτονίας, ενδεχομένως θα επέλεγε ένα τέτοιο σενάριο.

Αλλά η Τουρκία, μία χώρα με εμφανή σύνδρομα ανωτερότητας, δεν αντέχει την λογική της διαπραγμάτευσης επί ίσοις όροις. Οι αυτοκρατορικές της αναμνήσεις και οι ηγεμονικές της ψευδαισθήσεις την ωθούν να υπαγορεύει τους όρους της ακόμη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εξόρυξη φυσικού αερίου ή πετρελαίου σε χώρο που διεκδικεί έστω και χωρίς νομικά επιχειρήματα είναι κόκκινη γραμμή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Οι αντιδράσεις της επομένως θα κινηθούν από το επίπεδο των διπλωματικών πιέσεων, διλημμάτων και απειλών έως και πιθανά κλιμακούμενα θερμά επεισόδια. Φυσικά, η αντιπαράθεση της Τουρκίας με την Δύση και το Ισραήλ θα έχει τεράστιο κόστος γι’αυτήν.

Η έκβαση της διελκυστίνδας αυτής θα είναι κρίσιμη, το διακύβευμα είναι τεράστιο, και ο έλεγχος των κοιτασμάτων θα διαμορφώσει την παγκόσμια ενεργειακή άρα και γεωστρατηγική ισορροπία.

http://www.rieas.gr

Read more...

Μετριάζεται (;) η τουρκική βαρβαρότητα εναντίον των Ελλήνων της Πόλης


Το τουρκικό κράτος κρατούσε τυπικά ανοικτά, διορίζοντας μάλιστα και διευθυντές, ελληνικά μειονοτικά σχολεία, τα οποία από δεκαετίες πια δεν είχαν μαθητές, με στόχο να μην μπορούν οι κοινότητες να αξιοποιήσουν τα συγκεκριμένα κτίρια, τα οποία τους ανήκουν. Η διεύθυνση του δημοτικού σχολείου Ταταύλων στο Σισλί προσέφυγε στη Δικαιοσύνη δηλώνοντας ότι στο δημοτικό σχολείο δεν υπάρχουν μαθητές, ούτε προβλέπεται να υπάρξουν τα επόμενα χρόνια, και ζήτησε να υποχρεωθεί το υπουργείο Παιδείας να υπογράψει το κλείσιμο του σχολείου.

Μετά την απόφαση του δικαστηρίου που δικαίωσε την προσφυγή, το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε το κλείσιμο άλλων δύο ελληνικών σχολείων που δεν είχαν μαθητές, του δημοτικού σχολείου του Αρναούτκιοϊ και του Ιωακείμειου Λυκείου στον Μπαλατά Φαναρίου, ενώ εκκρεμεί η απόφαση για το δημοτικό σχολείο Ιμβρου, και δημιουργείται προηγούμενο για την περίπτωση άλλων 13 ελληνικών σχολείων που δεν έχουν μαθητές. Ο εκπρόσωπος των μειονοτικών ευαγών ιδρυμάτων Λάκης Βίγκας χαιρέτισε την απόφαση δηλώνοντας ότι τα κτίρια που αποδίδονται στις κοινότητες και στους συλλόγους θα αξιοποιηθούν για πολιτιστικές και άλλες ανάγκες της μειονότητας.

ΕΘΝΟΣ

Read more...

Απόκρυφα της Τουρκίας


της Ελίνας Γαληνού

Ακούγεται συχνά τώρα τελευταία, ιδίως από την απαρχή της οικονομικής κρίσης, ότι "η Τουρκία αποτέλεσε υπόδειγμα διαχείρισης της δικής της κρίσης". Βάσει στοιχείων που δημοσιοποιούνται, εμφανίζεται ότι η Τουρκία αξιοποίησε επωφελώς για την Οικονομία της την παραμονή της στο ΔΝΤ κατά τα προηγούμενα χρόνια και όχι μόνο ανέκαμψε γρήγορα, αλλά σήμερα είναι πολύ ισχυρή... Ως εδώ καλά και μακάρι οι αριθμοί να συμβαδίζουν με την πραγματικότητα. Μακάρι η εικόνα της "ισχυρής οικονομικά Τουρκίας" να συμβαδίζει και με το κατά κεφαλήν εισόδημα του μέσου τούρκου πολίτη, ώστε να πλησιάζει τους ευρωπαικούς λαούς. Και αν η Τουρκία έχει γεμάτα τα ταμεία της, χωρίς να έχει αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς πουθενά και με κανέναν, τότε μάλιστα. Να ξέρουμε όμως τι πιστεύουμε ακριβώς...

Υπάρχουν αλήθειες που χρειάζονται ψάξιμο, γιατί πολλά φαινόμενα απατούν. Κάποιες πληροφορίες από πρόσωπα που ταξιδεύουν συχνά στην Τουρκία λόγω εμπορικών συναλλαγών, είναι σε θέση να πούν και για τις άλλες όψεις της. Μια περιοδεία στα βάθη της χώρας αυτής, ίσως αποκάλυπτε ανομολόγητα πράγματα, αλλά αυτό δεν είναι διόλου εύκολο να γίνει. Η μετάβαση ενός επισκέπτη από τη μια περιοχή της χώρας στην άλλη, απαιτεί άδεια που δεν χορηγείται τόσο εύκολα, οπότε ποιός αντέχει την ταλαιπωρία της χρονοτριβής και...ενίοτε τον κίνδυνο της αμφισβήτησης; Ωστόσο και μια διερεύνηση στην Κωνσταντινούπολη, μπορεί να αποκαλύψει διάφορα ευτράπελα. Μια επίσκεψη στο Φανάρι, αποκάλυψε ότι οι Τούρκοι, αν και εισέπραξαν χρήματα από την UNESCO όταν το 2000 η περιοχή εισήλθε υπό την προστασία της, μέχρι σήμερα οι επισκευές που έχουν γίνει στα κτίσματα, κρίνονται εντελώς ανεπαρκείς και πρόχειρες, ενώ η UNESCO προειδοποιεί ότι αν δεν εκτελεστούν κατά τους δέοντες όρους, θα άρει την προστασία της από όλα τα μνημεία της Κωνσταντινούπολης! Προφανώς, τα ψευτοσοβαντίσματα κάποιων ευκαιριακών μαστόρων, δεν την ξεγέλασαν...
Το πρόβλημα διαχείρισης απορριμάτων, το έλυσε και αυτό η Τουρκία με τον...τρόπο της. Συγκεκριμένα, για την δουλειά αυτή έχει στρατευτεί ένας ικανός αριθμός πολιτών που δουλεύουν όλη μέρα συγκεντρώνοντας σκουπίδια. Φυσικά δεν υπάρχει γι΄αυτούς καθορισμένη αμοιβή, ούτε ασφάλιση, ούτε όροι υγιεινής εργασίας. Αποζούν από το εκάστοτε φιλοδώρημα που θα τους χορηγηθεί κατά την πώληση των σκουπιδιών που οι ίδιοι θα μεταφέρουν προς ανακύκλωση, σε διάφορα σημεία της πόλης. Είναι δε και πολύ ευχαριστημένοι θεωρώντας ότι με το "επάγγελμά τους" συμβάλουν στην ανακύκλωση απορριμάτων. Με άλλα λόγια, δεν απέχουν και πολύ από την εποχή της "Λωξάντρας" όπου οι "τουλουμπατζήδες" έκαναν όλες τις δουλιές της γειτονιάς αντί πινακίου φακής!
Ενα άλλο ευτράπελο, αφορά την κάλυψη δανειακών αναγκών των πολιτών και κυρίως, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Καθώς οι τράπεζες δεν ενθαρρύνουν τα δάνεια για να προστατεύουν τα κεφάλαιά τους, οι πολίτες δανείζουν ο ένας τον άλλον. Ομως η εξόφληση του δανειζόμενου προς τον δανειστή, δεν είναι πάντα χρηματική. Μπορεί να γίνει και σε είδος, ή με παροχή υπηρεσιών ΄που θα καθορίσει ο δανειστής ανάλογα πώς τον συμφέρει. Καμιά φορά, το κλείσιμο λογαριασμού μπορεί να συνεπάγεται και... ανθρωποθυσία, αλλά αυτά δεν μαθεύονται ευρέως, καθώς και η δημοσιογραφία στη χώρα αυτή, είναι υπό σκληρό έλεγχο.
Εν τέλει, πολλά δεν γίνονται ευρέως γνωστά απ΄αυτήν την χώρα, ίσως διότι "έχουν γνώσιν οι φύλακες". Οσοι βέβαια γνωρίζουν άλλες όψεις της Τουρκίας πέρα από τις εντυπώσεις, ξέρουν καλά ότι η προς τα έξω εικόνα βάσει της οποίας η Τουρκία προσπαθεί να πείσει, είναι αρκετά μακράν της πραγματικότητας. Συγκριτικά δε με τις ευρωπαικές χώρες, μάλλον είναι άσχετη....

Read more...

Οικονομικό ύψος Εμπορικών Συναλλαγών Τουρκίας και Ιράν


Σύμφωνα με μια έκθεση που δημοσίευσε η τουρκική Στατιστική Υπηρεσία, το ύψος των διμερών εμπορικών συναλλαγών μεταξύ Τουρκίας και Ιράν αυξήθηκε πάνω από 70 τοις εκατό, ξεπερνώντας 2,144 δισεκατομμύρια δολάρια στο πρώτο δίμηνο του 2011. Τον Φεβρουάριο του 2011. ο όγκος των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των δύο γειτονικών κρατών έφθασε στα 963.559.000 δολάρια παρουσιάζοντας αύξηση 43,65% σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του προηγούμενου έτους. Η Τουρκία εξήγαγε αγαθά αξίας $ 57.532.4000 προς το Ιράν και εισήγαγε αγαθά αξίας $984.638.000 , συμπεριλαμβανομένων πετρελαίου και φυσικού αερίου κατά τον Φεβρουάριο του 2011.

Το ύψος των συναλλαγών μεταξύ Τουρκίας και Ιράν το 2000 ήταν ένα δισ. δολλάρια και κατά το 2010 έφτασε τα $ 10 δισ. Ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε δηλώσει ότι στόχος της Άγκυρας είναι να τριπλασιαστεί ο όγκος των εμπορικών συναλλαγών με το Ιράν στα επόμενα πέντε χρόνια και για τον σκοπό αυτό βρίσκονται κοντά στην υπογραφή μιας προνομιακής εμπορικής συμφωνίας.

Presstv.ir

Read more...

Τα αεροδρόμια των Σκοπίων πέρασαν σε τουρκικά χέρια.


ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ

Ολα τα αεροδρόμια των Σκοπίων θα τα εκμεταλεύονται και θα τα λειτουργούν οι Τούρκοι! H τουρκική κατασκευαστική εταιρεία TAV ανακαίνισε το αεροδρόμιο της Οχρίδας στη FYROM. Το αεροδρόμιο της Οχρίδας ανακαινίστηκε πλήρως απο την τουρκική εταιρεία και η διαχείρηση και η λειοτυργία του θα είναι στην ευθύνη των τούρκων καθώς όλο το έργο ήταν αυτοχρηματοδοτούμενο. Στην τελετή εγκαινίων που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, συμμετείχε και ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Νικολα Γκουρέφσκι.

Το αεροδρόμιο “Απόστολος Παύλος” όπως ονομάζεται θα είναι στα χέρια των τούρκων για 20 χρόνια. Η τουρκική εταιρεία TAV που διαχειρίζεται και το αεροδρόμιο της Κων/πολης, έχει αναλάβει τη συντήρηση και τη λειτουργία του διεθνούς αεοροδομίου των Σκοπίων “Μέγας Αλέξανδρος” όπως το ονομάζουν οι γείτονες μας. Στο αεροδρόμιο των Σκοπίων τα έργα που έχει αναλάβει η ΤΑV είναι ο εκσυγχρονισμός, νεος τερματικός σταθμός και η αναβάθμιση όλης της υποδομής. Ολα τα έργα θα ολοκληρωθούν σοτ τέλος του 2011. Το αεροδρόμιο των Σκοπίων θα είναι υπο την διαχείρηση των τούρκων για 20 χρόνια.

http://nationalpride.wordpress.com

Read more...

«Πόρτα» από Καντάφι στην Τουρκία;


Μπορεί η πρόταση διαμεσολάβησης της Τουρκίας να έγινε, καταρχήν, αποδεκτή, όλα αυτά όμως φαίνεται ότι ίσχυσαν μέχρι την άφιξη στη Λιβύη της αντιπροσωπείας της Αφρικανικής Ένωσης. Με επικεφαλής τον πρόεδρο της Νότιας Αφρικής, Τζέικομπ Ζούμα, η αντιπροσωπεία της Αφρικανικής Ένωσης συναντήθηκε με τον Καντάφι, στην πρώτη δημόσια εμφάνιση του Λίβυου ηγέτη ενώπιον των Δυτικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης μετά την έναρξη των συμμαχικών στρατιωτικών επιχειρήσεων. Η συζήτηση που ακολούθησε στην παραδοσιακή τέντα – σκηνή όπου συναντά συνήθως τις διεθνείς αντιπροσωπείες, φέρεται να ήταν ιδιαιτέρως εποικοδομητική.

Συζητήθηκε ακόμη και το ενδεχόμενο αποχώρησης του Καντάφι από την ηγεσία αλλά και τη χώρα, με σκοπό την ειρήνευση και τη δυνατότητα στη Λιβύη να γυρίσει σελίδα στην πολιτική της Ιστορία.

Η αντιπροσωπεία της Αφρικανικής Ένωσης βρίσκεται ήδη καθ’ οδόν για να μεταβεί στο ανατολικό τμήμα της χώρας όπου θα συναντηθεί με την ηγεσία των εξεγερμένων σε μια προσπάθεια άρσης του πλήρους αδιεξόδου στο οποίο έχει οδηγηθεί η κατάσταση μετά από τις μάχες και την παρέμβαση των συμμαχικών δυνάμεων.

Ας ελπίσουμε ότι οι Αφρικανοί όντως επιθυμούν να τακτοποιήσουν τα του οίκου τους μόνοι τους, χωρίς διεθνή παρέμβαση, αν και όπως φαίνεται η παρουσία στρατευμάτων στο έδαφος υπό την αιγίδα του ΟΗΕ αποτελεί σχεδόν νομοτέλεια.

Το «defencepoint.gr» θα ενημερώσει τους αναγνώστες του για κάθε νέα εξέλιξη και θα προβεί στην πρώτη απόπειρα αξιολόγησης – ανάλυσης των όποιων εξελίξεων προκύψουν. Αναμένεται επίσης να διαπιστωθεί για το αν και κατά πόσον η Λιβύη αλλά και γενικότερα ο διεθνής παράγοντας, θα επιτρέψει στην Τουρκία να παίξει τον οποιονδήποτε ρόλο, κάτι το οποίο τόσο πολύ επιθυμεί και επιδιώκει ο υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, με τον ιδιότυπο νέο-Οθωμανικό μεγαλοϊδεατισμό του…

defencepoint.gr

Read more...

Διαδήλωση κατά Ερντογάν στο Λονδίνο


Ειδικού Συνεργάτη

Tριακόσιοι περίπου Λίβυοι διαδήλωσαν έξω από την τουρκική πρεσβεία στο Λονδίνο διαμαρτυρόμενοι κατά της Άγκυρας. Οι Λίβυοι αντικαθεστωτικοί έδωσαν το ραντεβού τους μετά την προσευχή της Παρασκευής, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την στάση της Τουρκίας στο θέμα της Λιβύης. Τα συνθήματα που κυριάρχησαν ήταν κατά του Ερντογάν, τον οποίο παρομοίαζαν με τον Καντάφι, κρατώντας και τα ανάλογα πανό.

Στο μεταξύ, ο Τούρκος υπουργός των Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ανακοίνωσε την απόφασή του να λειτουργήσουν παραρτήματα του υπουργείου του στη Σμύρνη και στην Αττάλεια. Μιλώντας στο ξενοδοχείο Εφές της Σμύρνης ενώπιον έξι Προξένων και 50 επιτίμων Προξένων υποσχέθηκε ότι το παράρτημα του υπουργείου των Εξωτερικών θα λειτουργήσει στην Σμύρνη τον προσεχή Ιούνιο, με επικεφαλής ένα Πρέσβη, πιθανότατα την κ. Ντιτζλέ Κοπούζ.

Στην ομιλία του δεν παρέλειψε να αναφερθεί βέβαια και στην Ε.Ε. και να αναφερθεί και στο φλέγον θέμα της άρσης της βίζας για τους πολίτες της Τουρκίας. Όπως είπε, η Τουρκία δεν ζητά χάρη, αλλά διεκδικεί το δικαίωμα της, καθώς η εφαρμογή βίζας «δεν έχει καμία νομική, πολιτική και ηθική βάση»

elzoni.gr

Read more...

Η Τουρκία επιθυμεί να φιλοξενήσει γραφείο των Ταλιμπάν!


Με το πρόσχημα της ανάπτυξης μιας ακόμη μεσολαβητικής πρωτοβουλίας, οι Τούρκοι κυβερνητικοί θέλουν εγκατάσταση γραφείου αντιπροσώπευσης των Ταλιμπάν στη χώρα τους! Η συμπάθεια του καθεστώτος Ερντογάν προς κάθε τι ισλαμικό είναι γνωστή, καθώς επίσης και η επιθυμία αναγνώρισης ως ηγέτιδας δύναμης του μουσουλμανικού κόσμου γενικώς. Στο πλαίσιο αυτό, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών του Νταβούτογλου ετοιμάζεται να βοηθήσει στον εξωραϊσμό ακόμη και των Ταλιμπάν του Αφγανιστάν! Η είδηση προκύπτει από δηλώσεις στελέχους του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας, δηλώσεις του οποίου φιλοξενεί το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press.

Η διατύπωση βέβαια είναι όπως πάντα προσεκτική και αρκούντως διπλωματική: Η Τουρκία είναι διατεθειμένη να εξετάσει τη φιλοξενία πολιτικού γραφείου που θα εκπροσωπεί τους μαχητές Ταλιμπάν, με σκοπό τη διευκόλυνση των ειρηνευτικών συνομιλιών!

Οι τουρκικές προθέσεις όμως επιβεβαιώνονται και από μέλος του αποκαλούμενου ως «ειρηνευτικού συμβουλίου» του Αφγανιστάν. Ο Αρσάλα Ραχμάνι επιβεβαίωσε τα τουρκικά σχέδια για το γραφείο εκπροσώπησης, ωστόσο, διευκρίνισε ότι θα πάρει λίγο χρόνο για να οριστικοποιηθούν οι λεπτομέρειες.

Είναι ένα θέμα το οποίο απασχόλησε τη διεθνή επικαιρότητα ξανά, στο πρόσφατο παρελθόν, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Επειδή όμως οι ερμηνείες περί ανάπτυξης μιας ακόμη διαμεσολαβητικής πρωτοβουλίας από την Άγκυρα συχνά αποδεικνύονται μη πειστικές, καλό θα ήταν να αναζητηθούν τα πραγματικά τουρκικά – κυβερνητικά – κίνητρα και η σκοπιμότητα που θα εξυπηρετούνταν από τη λειτουργία ενός τέτοιου γραφείου.

Read more...

Συζητούν για την αλλαγή του καθεστώτος στο Αιγαίο


Στην Αθήνα ξεκίνησαν σήμερα οι διαβουλεύσεις επί των τουρκικών απαιτήσεων στο Αιγαίο, στο πλαίσιο του 50ου γύρου των διερευνητικών επαφών Ελλάδας - Τουρκίας. Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών, Ιωάννης Ζέπος, είχε την Κυριακή συνάντηση με τον Τούρκο υφυπουργό Εξωτερικών και επικεφαλή της τουρκικής διαπραγματευτικής ομάδας, Φεριντούν Σινιρλίογλου.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο υπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Δρούτσας, είχε επισημάνει ότι η διαδικασία των διερευνητικών δεν είναι ατέρμονη, και μετά τις εκλογές η Τουρκία θα πρέπει να αποφασίσει ή ότι το θέμα θα κλείσει ή ότι θα πάμε στη Χάγη.

Το ίδιο είχε πει και ο πρωθυπουργός τον Οκτώβριο του 2009, όπως αποκάλυψε η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα σε τηλεγράφημα που διέρρευσε στο WikiLeaks και δεν έχει διαψευστεί από την κυβέρνηση: Ήθελε μέσα σε 18 μήνες να έχουν καταλήξει στο νέο καθεστώς του Αιγαίου γιατί μετά η κυβέρνηση δεν θα "στεκόταν" λόγω των οικονομικών προβλημάτων.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Την πληρωμή 10 δις δολαρίων για αποζημιώσεις από την Τουρκία ζητά η Βουλγαρία


Τελικά κάποια πράγματα δεν είναι θέμα μεγέθους αλλά ψυχής. Αυτό θα μπορούσε να πει κανείς για την βουλγαρική κυβέρνηση και τους βουλευτές των βουλγαρικών κομμάτων με εξαίρεση το κόμμα των τουρκογενών, αφού και οι 125 βουλευτές του βουλγαρικού κοινοβουλίου από όλα τα κόμματα ψήφισαν την προτεινόμενη από την κυβέρνηση απόφαση «για την διευθέτηση εκκρεμών ζητημάτων μεταξύ Βουλγαρίας και Τουρκίας». Η απόφαση αυτή αφορά την ιδιοκτησία και τα κοινωνικά ζητήματα που αφορούν τους Βούλγαρους της Ανατολικής Θράκης, οι οποίοι εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους στην τρίτη δεκαετία του 20ου αιώνα δηλαδή πριν από 80 σχεδόν χρόνια.

Με απλά λόγια μία χώρα 9 εκατ. ανθρώπων τολμά να προκαλέσει με τις νόμιμες διεκδικήσεις της μία γειτονική χώρα 74 εκατ. κατοίκων η οποία ισχυρίζεται ότι είναι η περιφερειακή οικονομική, πολιτική και στρατιωτική υπερδύναμη.

Σύμφωνα με υπολογισμούς σε σημερινή αξία τα ακίνητα των Βούλγαρων Θρακών ανέρχονται σε περίπου 10 δις δολάρια. «Το ποσό δεν είναι μικρό και αν το κερδίσουμε θα ήταν μια σοβαρή οικονομική αποζημίωση» δήλωσε ο αρχηγός του κόμματος Ataka, Βόλεν Σίντεροφ.

Επισημαίνεται ότι το έγγραφο της συγκεκριμένης αποζημίωσης είχε συμπεριληφθεί στις συμφωνίες φιλίας και συνεργασίας που είχαν συναφθεί τα χρόνια εκείνα μεταξύ Βουλγαρίας και Τουρκίας και ποτέ δεν υλοποιήθηκε. Όσον αφορά το κόμμα των τουρκογενών ο Αρχηγός του κόμματος Ataka με απλά λόγια είπε αυτό που υποδηλώνει η αποχή του από την ψηφοφορία ότι δηλαδή το κόμμα DSS δεν είναι τελικά βουλγαρικό κόμμα.

Κατά τα άλλα εμείς ακόμα ψαχνόμαστε για το τι πρέπει να κάνουμε για τα αναγκαστικά γερμανικά δάνεια του 1941, 1942 και 1943 τα οποία ακόμα και ο ίδιος ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει και είχε αρχίσει να αποπληρώνει.

Ακόμα και ο αδύναμος έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει το δίκιο του αρκεί να έχει την θέληση και το σθένος να το πράξει. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα αυτό το ξεχνάμε γιατί πάντα θέλαμε να είμαστε τα «καλά παιδιά» της Ευρώπης.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Έξι παραβάσεις και παραβιάσεις από την τουρκική Αεροπορία


Δύο σχηματισμοί της τουρκικής Αεροπορίας αποτελούμενοι από 16 μαχητικά αεροσκάφη εκ των οποίων τα 8 έφεραν οπλισμό πραγματοποίησαν 2 παραβάσεις των κανόνων του FIR Αθηνών και 4 παραβιάσεις του6 Εθνικού Εναέριου Χώρου. Η περιοχή που εξελίχθηκε η τουρκική δραστηριότητα ήταν το βόρειο και κεντρικό Αιγαίο.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Δώδεκα Απριλίου η απόφαση της Τουρκίας για την αγορά των 109 μεταγωγικών ελικοπτέρων


Την Τρίτη 12 Απριλίου θα συγκληθεί η Εκτελεστική Επιτροπής της τουρκικής Αμυντικής Βιομηχανίας SSIK υπό την προεδρία του Τούρκου πρωθυπουργού Recep Tayyip Erdoğan για να αποφασίσει τον νικητή του διαγωνισμού αγοράς 109 ελικοπτέρων γενικής χρήσης για τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας.

Η επιλογή θα γίνει μεταξύ των ελικοπτέρων των εταιρειών Sikorsky Aircraft (T-70) και Agusta Westland (TUHP 149) και το συνολικό κόστος της αγοράς των 109 ελικοπτέρων θα φτάσει τα 4 δις δολάρια. όπως αναφέρουν τουρκικές πηγές το πρόγραμμα πρόκειται να επεκταθεί αργότερα ώστε ο τελικός αριθμός των νέων ελικοπτέρων να φτάσει στα τριακόσια με συνολικό κόστος απόκτησης τα 10 δις δολάρια.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP