Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

To ANF άρχισε να εκπέμπει στην κουρδική και αγγλική γλώσσα


Το κουρδικό πρακτορείο Ειδήσεων FIRAT το οποίο ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2005, απο σήμερα εκπέμπει και στην Κουρδική γλώσσα και στην αγγλική.Οι Κούρδοι δημοσιογράφοι αντιμετωπίζοντας το φασιστικό τουρκικό κράτος και παρακράτος, πληρώνοντας αδρά το τίμημα του αγώνα τους με δολοφονίες και φυλακίσεις, συνεχίζουν με υπευθυνότητα, ήθος και ευπρέπεια τον αγώνα τους ενάντια στην χειραγώγηση της ενημέρωσης παρά τις αντιξοότητες και τις απαγορεύσεις.Εμείς οι Ελληνες ένας Λαός Υπερήφανος ας σταθούμε για μια ακόμη φορά αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια και ας αποδείξουμε ότι η παράδοση του Οτσαλάν, (αυτή η κηλίδα στην σύγχρονη Ιστορίας μας που θα βαρύνει τους προδότες που την διέπραξαν και που πάντα θα ζητούμε την τιμωρία των ενόχων), δεν μας εκφράζει σαν Λαό και με τίποτα δεν σημαίνει ότι πάψαμε να είμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα του Κουρδικού Λαού για ένα Ανεξάρτητο Κουρδιστάν.

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/05/to-anf.html#ixzz0oDabSx8p

Read more...

Μπορεί η Τουρκία να φοβάται;


Ετσι απλά με τα “μπορεί” και την εξίσωση πραγματικών και απόλυτα δικαιολογημένων φόβων από τη μια μεριά με φόβους ανύπαρκτους (βρείτε παρακαλώ ένα Τούρκο που να φοβάται ελληνική επίθεση!) από την άλλη, πορεύεται αφελώς ο Πρωθυπουργός μας. Κατά τον ίδιο τρόπο που λίγες μέρες μετά την εκλογή του μιλώντας στην Κωνσταντινούπολη μίλησε για την ”ανάγκη να απελευθερώσουμε την Κύπρο από την εξάρτηση της από τις Μητέρες-Πατρίδες” και μίλησε για “στρατεύματα“ χωρίς να προσδιορίσει την προέλευση τους, συνεχίζει να εξισώνει “επιτιθέμενους“ και “αμυνόμενους”, “θύτες“ και “θύματα”, “φοβούμενους” και ”εκφοβίζοντες”.
Τους φόβους που είχε η Τουρκία από την μειονότητα μας στην Κωνσταντινούπολη τους “ξόρκισε” το 1955 εκδιώκοντας την με βάρβαρο τρόπο. Με τούς φόβους της για την ασφάλεια της Τουρκικής μειονότητας στην Κύπρο ξέμπλεξε με ακόμα βιαιότερο τρόπο το 1974. Σήμερα είναι αστείο να λέμε ότι η Τουρκία μπορεί να φοβάται την Ελλάδα. Τι φοβάται; Μήπως ξεκινήσουμε να “απελευθερώσουμε” την Κωνσταντινούπολη των 18.000.000 κατοίκων; (Πληθυσμιακά 2 Ελλάδες!)

Μήπως κάνουμε απόβαση στη Σμύρνη; Είναι αστειότητες!
Εχουν μείνει οι φόβοι οι δικοί μας! Το casus belli της Τουρκίας. Ενας Τουρκικός αποβατικός στόλος που μάλλον δεν μπορεί να έχει στόχο τους Κούρδους. Η “εν τοις πράγμασι” αμφισβήτηση από τους Τούρκους θαλάσσιων και εναερίων συνόρων. Το δραστήριο Τουρκικό Προξενείο στην Κομοτηνή (που ανεξάρτητα από τις δικές μας εσφαλμένες πρακτικές) κάνει ότι μπορεί για την γκετοποίηση των μουσουλμάνων της Θράκης και την αποτροπή μιας ομαλής ένταξης τους στην Ελληνική κοινωνία. (Δίνοντάς τους άραγε ποιές προοπτικές;).
Αν όλα αυτά προήρχοντο από μια χώρα σαν τη FYROM ή την Αλβανία δεν επρόκειτο να προκαλέσουν φόβο. Απλώς συγκαταβατικά μειδιάματα. Οταν όμως όλα αυτά προέρχονται από μια χώρα 7πλάσια σε πληθυσμό (για να μην αναφερθούμε σε άλλα δημογραφικά χαρακτηριστικά), από μια χώρα που είναι προφανές ότι διατηρεί τις αυτοκρατορικές εμμονές της (δεν ξεχνιέται εύκολα μια αυτοκρατορία που μέχρι πρόσφατα –για τα μέτρα της Ιστορίας- περιελάμβανε εκτός από τη σημερινή Τουρκία, τα Βαλκάνια, την Αίγυπτο τα παράλια της Β. Αφρικής, το μεγαλύτερο κομμάτι αυτού που λεμε σήμερα Μέση Ανατολή κλπ), από μια χώρα που έχει αποδείξει και στις μέρες μας ότι δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει τη βία προκειμένου να υπερασπίσει αυτά που θεωρεί συμφέροντά της και μάλιστα ενάντια στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου είναι ή δεν είναι δικαιολογημένοι οι όποιοι φόβοι και πολύ περισσότερο η επιφυλακτικότητα μας απέναντι στην Τουρκία; Μπορεί αυτοί οι φόβοι να εξισωθούν με τους “φόβους” της Τουρκίας για την Ελλάδα που ανακάλυψε ο κ. Παπανδρέου;
Αυτή η εξίσωση “αμοιβαίων φόβων” που επεχείρησε ο Πρωθυπουργός μας και η “αναγνώριση” τους ως αιτία του προβλήματος είναι απλά λάθος. Είναι λάθος οπτική, είναι λάθος το μήνυμα που στέλνουμε στην Τουρκία, είναι λάθος το μήνυμα που στέλνουμε στο εξωτερικό. Προσέξτε δεν λέω ότι είναι μήνυμα που απλά δεν μας εξυπηρετεί. Είναι ΛΑΘΟΣ ανάλυση και ερμηνεία της πραγματικότητας. Θεωρείς ότι ισχύει κάτι που απλά δεν ισχύει. Και προσπαθείς να λύσεις ένα πρόβλημα κάνοντας τις λάθος παραδοχές.
Το μεγάλο δράμα είναι ότι αυτά που λέει ο κ. Παπανδρέου τα πιστεύει! Δεν θα ήθελα να κάνω ψυχογραφία του κ. Παπανδρέου αλλά φοβάμαι ότι ο αυτοχαρακτηρισμός του κ. Παπανδρέου ως “Ελληνα της Διασποράς”- όχι το πραγματικό γεγονός της απουσίας του επί χρόνια από την Ελλάδα (που δεν τον καθιστά ούτως ή άλλως “Ελληνα της Διασποράς”), αλλά ο αυτοχαρακτηρισμός - βρίσκεται στη ρίζα των εμμονών του και της αδυναμίας του να κατανοήσει Ελληνικές πραγματικότητες.
Ο κ. Παπανδρέου αισθάνεται “Ελληνας της Διασποράς” (30 χρόνια βουλευτής δεν αισθάνεται ακόμα ενταγμένος;), μα περισσότερο αισθάνεται και θέλει να λειτουργεί ως πολίτης του κόσμου. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος αν μας το ξεκαθάρισε όταν μας ζήτησε να τον ψηφίσουμε για Πρωθυπουργό μιας πολύ συγκεκριμένης χώρας, της Ελλάδας (με συγκεκριμένα σύνορα, γείτονες, ιστορία, και συγκεκριμένες- πέραν της ηλιοφάνειας και του μουσακά ιδιαιτερότητες) αλλά ούτως ή άλλως δεν έχει μεγάλη σημασία. Γιατί το να είσαι “κοσμοπολίτης” δεν είναι κάτι αναγκαστικά κακό-κάθε άλλο. Μόνο που όταν είσαι πολίτης του κόσμου δεν μπορείς παρά να είσαι πολίτης του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ κόσμου. Οχι ενός κόσμου όπως θα ήθελες να είναι.
Είμαστε όλοι πολίτες ενός κόσμου από τον οποίο όμως δεν απουσιάζουν οι διαστάσεις του χώρου και του χρόνου και γι αυτό προυπόθεση του κοσμοπολιτισμού μας είναι το να είμαστε και να αισθανόμαστε Ελληνες, Κογκολέζοι ή Καναδοί. Είμαστε πολίτες ενός κόσμου που περιλαμβάνει πραγματικά -και όχι μόνο ψυχολογικά- προβλήματα.
Μέχρι αυτός ο κόσμος να αλλάξει ή να τον αλλάξουμε –ή μάλλον για να τον αλλάξουμε– οφείλουμε αν μη τι άλλο να το καταλαβαίνουμε. Να μπορούμε να δούμε τι γίνεται, να το ερμηνεύσουμε και βεβαίως να μην προσποιούμαστε ότι δεν βλέπουμε αυτό που είναι μπροστα στα μάτια μας επειδή δήθεν ο στρουθοκαμηλισμός μας θα εξαφανίσει το πρόβλημα. Το wishful thinking δεν είναι πάντοτε ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης μιας ενίοτε αδυσώπητης πραγματικότητας και των εξαναγκασμών που περιλαμβάνει.
Αιρετικός

Σχόλιο: Η Τουρκία ασφαλώς και δεν φοβάται επίθεση από την Ελλάδα, για πάρα πολλούς λόγους. Ο κυριότερος είναι πως γνωρίζει ο κάθε Τούρκς πως η Ελλάδα σέβεται τους γείτονές της και δεν έχει εκδηλώσει κανένα ενδιαφέρον για εδάφη γειτονικών χωρών, ακόμη και όταν μπορούσε, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Με αυτή την σκέψη, σαν μία σταθερά, η Άγκυρα σαφέστατα δεν προβληματίζεται για πιθανή στρατιωτική κίνηση της Ελλάδας. Ούτε και πολιτικά ανησυχούν οι τούρκοι πολιτικοί, αφού γνωρίζουν πως το μεγάλο δυστύχημα της Ελλάδας, είναι οι κατώτεροι των περιστάσεων πολιτικοί της, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων (περίπου)...

Read more...

Δραματικές οι αλλαγές στα εθνικά...


Η Εδαφική Ακεραιότητα είναι όπως ένα πουλόβερ. Όταν πιάσει κάποιος την άκρη ενός νήματος και αρχίσει να το τραβάει αυτό ξηλώνεται.
Η κατάσταση στριπ-τιζ διαμελισμού επιδεινώνεται, όταν η κυβέρνηση είναι καμπαρετζού.
Μας απογυμνώνουν με επικίνδυνο τρόπο.
Οι Τούρκοι πιστεύουν ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτε. Διεκδικούν και αποθρασύνονται. Ταυτόχρονα ισχύει το σενάριο των ΗΠΑ για να παρέμβουν σε κάποιο θερμό επεισόδιο και να αναλάβουν αυτοί σε πλαίσια υποτιθέμενης επιδιαιτησίας τον στυγνό έλεγχο του Αιγαίου.

Οι ΗΠΑ πονάνε στο Άκτιο και οι Τούρκοι στην Σμύρνη. Και στις δυο περιοχές ο πληθυσμός είναι ή Ελληνικός ή Ελληνογενής. Εκεί πρέπει να στρέψουμε τις "επιθετικές" μας προοπτικές.
Έπρεπε να γίνει μια ερώτηση που θα τίναζε την επίσκεψη στον αέρα, αλλά δεν έγινε. Η ερώτηση θα ήταν η εξής: “Σε ποιον ανήκουν τα Ίμια; στην Ελλάδα ή στην Τουρκία;”
Οι αλλαγές που συντελούνται τον τελευταίο καιρό τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και στα βαλκάνια αλλά και η στρατηγική σύγκλισης της EE με την Τουρκία δείχνουν ότι υπάρχει πρόθεση να αλλάξουν τη δομή και τον χαρακτήρα της ευρύτερης περιοχής.
Σε αυτό το νέο τοπίο η Τουρκία εκμεταλλεύεται στο έπακρο τον αναβαθμισμένο ρόλο που τις έχει παραχωρηθεί (διπλωματικές προσπάθειες για την επίλυση της πυρηνικής αντιπαράθεσης του Ιράν με την δύση κ.α).
Έτσι η Ελλάδα πέφτει στην παγίδα και αποδέχεται τη συμμετοχή της σε μια κατάσταση που επισημοποιεί την Τουρκική ανάμειξη στα εσωτερικά της χώρας και μακροπρόθεσμα θα έχει ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες για τα συμφέροντά μας.
Αρκετό ενδιαφέρον έχουν,
Η έναρξη διαδικασίας μερικού αφοπλισμού [μακροπρόθεσμα οδηγεί σε ενοποίηση στρατιωτικών δυνάμεων, αν στο μέλλον γίνονται, όπως ελέχθει, κοινές ασκήσεις!!] και οι εμπορικές συμφωνίες.
Οι προτάσεις για τουρκικές επενδύσεις στο λιανικό εμπόριο τροφίμων και αλλού για να βοηθήσει, όπως λένε, την Ελλάδα θα εξαντλήσουν ολοκληρωτικά την ήδη προβληματική ελληνική οικονομία, κυρίως επειδή η Τουρκία έχει αρκετά μικρότερο κατά κεφαλήν εισόδημα, άρα, πιο φθηνό εργατικό δυναμικό, πιο φθηνά προϊόντα.
Αν παράλληλα μέσω των συμφωνιών ανοίξουν οι πόρτες εισόδου εργατικού δυναμικού από την Τουρκία στην χώρα μας, (βλέπε άρση περιορισμού της βίζας για Τούρκους πολίτες στην ΕΕ) σε λίγα χρόνια οι τουρκικής καταγωγής Έλληνες θα είναι περισσότεροι από το ντόπιο πληθυσμό... και ίσως μας αναγκάσουν να πάρουμε (όπως την εποχή της μικρασιατικής καταστροφής) το δρόμο της προσφυγιάς...
Νομίζω ότι (η κυβέρνηση) δεν πείθουν ότι διαχειρίζονται σωστά τα ελληνοτουρκικά, το μόνο που προκαλούν όλα αυτά είναι... βαθιά ανησυχία.
Αυτό που έλαβε χώρα ήταν το crash test για τον επερχόμενο διαμελισμό. Η πέμπτη φάλαγγα είναι πλέον γνωστή. Το κατά πόσο πέθανε ήδη το Ελληνικό Φρόνημα μένει να το δούμε. Αυτήν την φορά δεν θα υπάρξει έλεος από καμία μεριά.

Read more...

Η ελληνική γλώσσα δεύτερη ως γλώσσα εκπαίδευσης στη Θράκη!


* Επιστολή στην υπουργό Παιδείας για την «Εκπαίδευση των παιδιών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη»

Προς
Την Υπουργό Παιδείας
Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
κ. Άννα Διαμαντοπούλου
Θέμα: Το νέο Πρόγραμμα «Εκπαίδευση των παιδιών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη» του Υπουργείου Παιδείας ανοίγει τους «ασκούς του Αιόλου» για την τουρκοποίηση της εκπαίδευσης στη Θράκη και τον υποβιβασμό της ελληνικής σε δεύτερη γλώσσα

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,
Προσωπικά, πάντοτε ήμουν υπέρμαχος της ελληνοτουρκικής φιλίας και της γόνιμης -σε κάθε επίπεδο- συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας, αλλά όχι με όρους υποτέλειας.
Μελετώντας την νέα Πρόσκληση του Υπουργείου Παιδείας, της 23ης/3/2010 προς τα Α.Ε.Ι. της χώρας, για την υποβολή προτάσεων στο πλαίσιο της Πράξης: «Εκπαίδευση των παιδιών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη» για τα έτη 2010-2013, αισθανόμαστε ότι, ή εμείς έχουμε χάσει τα λογικά μας και παραλογιζόμεθα ή εδώ στη Θράκη συμβαίνουν παράλογα πράγματα.

Διότι, εάν είχαμε αντίστοιχες ενέργειες από πλευράς Τουρκίας για την εισαγωγή, παραδείγματος χάριν, της ελληνικής γλώσσας σε όλα τα τουρκικά δημόσια σχολεία της Κωνσταντινούπολης, θα ήταν τότε κάπως κατανοητή η λογική του Υπουργείου Παιδείας. Τώρα όμως, η όλη μεθόδευση προκαλεί εύλογη έκπληξη και απορία, την στιγμή μάλιστα που ευρισκόμαστε ενώπιον μιας ενορχηστρωμένης προσπάθειας του τουρκικού επεκτατισμού να ποδηγετήσει τη Θράκη, αφού είναι γνωστό ότι το τουρκικό Προξενείο στην Κομοτηνή έχει υπερβεί τα όρια των διπλωματικών του ευθυνών και λειτουργεί ως άτυπο Υπουργείο Θράκης.
Πιο συγκεκριμένα, το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, αντί να προάγει –όπως οφείλει- την δημόσια ελληνική εκπαίδευση στη Θράκη δίνοντας τη δυνατότητα –πέραν των χριστιανών- και σε όλους τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας να μορφώνονται ισότιμα όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες πολίτες, μεθοδεύει βήμα προς βήμα την τουρκοποίηση της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα σχολεία και τα νηπιαγωγεία της Θράκης.
Διερωτώμεθα, εάν τα χρήματα του ελληνικού λαού και της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούν –εν μέσω της παρούσας οικονομικής κρίσης- να προορίζονται από το Υπουργείο Παιδείας για να προετοιμάζεται το έδαφος, προκειμένου να εισαχθεί η τουρκική γλώσσα σε ολόκληρη την δημόσια εκπαίδευση της Θράκης και συγχρόνως να υποβιβάζεται η ελληνική σε δεύτερη γλώσσα. Διότι αυτό ακριβώς είναι κατ’ ουσίαν το περιεχόμενο και ο στόχος της ανωτέρω Πρόσκλησης.
Επιπλέον, αντί το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας να εστιάσει στην αξιοποίηση των προς διάθεση κονδυλίων για τη διεύρυνση και τη δημιουργία νέων δημόσιων σχολείων στη Θράκη, ιδιαίτερα στην ορεινή περιοχή της, δαπανά από το 1997 μέχρι σήμερα μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στην κατεύθυνση υλοποίησης Προγραμμάτων, τα οποία δυστυχώς δεν δημιουργούν ουδεμία μόνιμη και βιώσιμη υποδομή στην εκπαίδευση. Ενώ, μόλις αυτού του είδους τα Προγράμματα περατωθούν και αφού έχουν δαπανηθεί μεγάλα ποσά, δεν απομένει καμία ουσιώδης υφιστάμενη δομή και επιστρέφουμε πάλι στην αρχή, όπως έχουμε δείξει και σε άλλες επιστολές μας.
Πιο συγκεκριμένα, στις Ενότητες της εν λόγω Πρόσκλησης, διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «… Μελέτη με αντικείμενο την εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας … στα δημόσια σχολεία της Θράκης… υλοποίηση του μέτρου εισαγωγής της διδασκαλίας της τουρκικής στα δημόσια σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας. Επεξεργασία αναλυτικού προγράμματος για την τουρκική γλώσσα… Διαμόρφωση Προτάσεων …για τα εκπαιδευτικά υλικά και βιβλία διδασκαλίας της τουρκικής στα δημόσια σχολεία…» (Σελίδες 6,7,8,9 της Πρόσκλησης).
Όλα τα ανωτέρω αποτελούν νέες παραχωρήσεις προς τον τουρκικό επεκτατισμό που πριν από λίγα χρόνια κανείς δεν διανοείτο να πράξει. Η εν λόγω δε μεθόδευση του Υπουργείου Παιδείας θεωρούμε ότι υποκαθιστά και επί της ουσίας ακυρώνει όλη την ελληνική διπλωματία και την μέχρι σήμερα ισορροπημένη πολιτική στην Θράκη, στην οποία έχει συμβάλει τα μέγιστα και ο νυν Πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Παράλληλα, το ίδιο πρόγραμμα προωθεί τα δίγλωσσα νηπιαγωγεία, έτσι ώστε η τουρκοποίηση όλων των Μουσουλμάνων της Θράκης, συμπεριλαμβανομένων των Πομάκων και των Τσιγγάνων (που αποτελούν περίπου τα 2/3 της μουσουλμανικής μειονότητας), να αρχίζει -με τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων- από τη νηπιακή ακόμη ηλικία.
Τραγικότερο δε όλων είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την ανωτέρω Πρόσκληση: «…Το περιεχόμενο της επιμόρφωσης θα είναι: νέες παιδαγωγικές μέθοδοι, διαφοροποιημένη παιδαγωγική, …διδασκαλία της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας» (σελ. 8 της Πρόσκλησης).
Στην Θράκη επομένως, του 2010, το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, α) μελετά και σχεδιάζει επίσημα την εισαγωγή της τουρκικής σε όλα τα δημόσια σχολεία, β) δημιουργεί δίγλωσσα νηπιαγωγεία, για τα οποία δεν προνοεί κατά τον σχεδιασμό του την χρήση των άλλων μητρικών γλωσσών της μειονότητας (πομακική και τσιγγανική), γ) προάγει διαφοροποιημένη παιδαγωγική, δ) υποβιβάζει την ελληνική σε δεύτερη γλώσσα. Φοβούμαστε δε, ότι μετά από τη Θράκη σειρά έχει η υπόλοιπη Ελλάδα και τα υπόλοιπα δημόσια ελληνικά σχολεία να υποστούν τον διαπολιτισμό του Υπουργείου Παιδείας και τον υποβιβασμό της ελληνικής σε δεύτερη γλώσσα, αφού παντού πλέον υπάρχουν μουσουλμάνοι πολίτες.
Για τα ανωτέρω το Υπουργείο Παιδείας διαθέτει για τους επόμενους 36 μήνες 10 εκατομμύρια ευρώ, εν μέσω περικοπών συντάξεων, μισθών και νέων φορολογικών αυξήσεων. Δεν μπορούμε παρά να καταγγείλουμε αυτήν την προσβλητική για τη Δημοκρατία και την επιστημονική δεοντολογία μεθόδευση.
Ζητούμε από εσάς, Κυρία Υπουργέ, αλλά και από τον Πρωθυπουργό, τους Βουλευτές της Θράκης και σύσσωμο το ελληνικό Κοινοβούλιο, να ανασταλούν άμεσα αυτές οι μεθοδεύσεις του Υπουργείου Παιδείας, οι οποίες οδηγούν απευθείας στη γκριζοποίηση και διχοτόμηση της Θράκης. Συγχρόνως, σε μια τόσο δύσκολη στιγμή εγκλωβίζουν τον Πρωθυπουργό της χώρας και την Κυβέρνησή του αλλά και την ελληνική πολιτική σε μια μη αντιστρεπτή κατάσταση πραγμάτων.
Για αναλυτικότερη ενημέρωσή σας, επισυνάπτουμε σχετική επιστολή μας.
Τέλος, επισημαίνοντας το προφανές, ότι τέτοιες μεθοδεύσεις όχι μόνο δεν προάγουν μια ισότιμη φιλία και συνεργασία Ελλάδας-Τουρκίας, αλλά αντίθετα, δυναμιτίζουν την φιλία των δύο λαών, αφού δημιουργούν όρους υποτέλειας του ενός στον άλλο, σας ζητούμε α) να ακυρώσετε άμεσα την εν λόγω Πρόσκληση, β) να την αναπροσαρμόσετε, αφού προηγηθεί διαβούλευση επιστημόνων από όλα τα ελληνικά Α.Ε.Ι., γ) να περιορίσετε την Πρόσκληση σε θέματα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και λοιπής εκπαιδευτικής στήριξης και, δ) ο σχεδιασμός της νέας Πρόσκλησης να προβλέψει ισότιμη μεταχείριση όλων των μητρικών γλωσσών της μουσουλμανικής κοινωνίας.
Με ιδιαίτερη τιμή,
Γεώργιος Π. Παύλος
Αναπληρωτής Καθηγητής
Πολυτεχνικής Σχολής Δ.Π.Θ.

Read more...

Τουρκία: Η δημοσιογραφία, η δημοκρατία και το θράσος του Ερντογάν


* H Aκαδημία Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, στην οποία "εκπαιδεύονται" οι Τούρκοι δημοσιογράφοι, υπάγεται στη Διοίκηση Ακαδημιών Πολέμου, του τουρκικού ΓΕΕΘΑ. Παρόλα αυτά, δεν αντέδρασε κανείς Έλληνας δημοσιογράφος, πλην Χαρβαλία, στη βαρύτατη κατηγορία που εκτόξευσε εναντίον τους ο Ερντογάν. Τί να πει κανείς. Ας βγάλει ο καθένας μας τα συμπεράσματά του και για τον Ερντογάν και για τους Έλληνες δημοσιογράφους!

Δημοσιογράφοι - Επιτελείς
Αθήνα, 10 Ιουλίου 2008
Αναρτάται μετάφραση άρθρου του Τούρκου δημοσιογράφου Τουντζάι Οπτσίν που δημοσιεύθηκε στο εβδομαδιαίο τουρκικό περιοδικό «Ακτουέλ» της 9ης Νοέμβρη 2000. Το άρθρο αναφέρεται στην εκπαίδευση που γίνεται στους δημοσιογράφους από τον τουρκικό στρατό στην Ακαδημία Εθνικής Ασφαλείας, για να μπορούν στη συνέχεια να λειτουργούν με βάση τις επιδιώξεις του στρατού και του βαθέως κράτους, στον κρίσιμο τομέα της επιρροής της κοινής γνώμης.

Το άρθρο, παρ' ότι γράφτηκε το 2000, εκτιμούμε ότι έχει επικαρότητα, με βάση τις εξελίξεις που αφορούν την οργάνωση ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ και τις συζητήσεις που γίνονται γύρω από το βαθύ κράτος και τη λειτουργία του.
Σάββας Καλεντερίδης

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΕΠΙΤΕΛΕΙΣ
Τους προηγούμενους μήνες μας απασχόλησε το θέμα των δημοσιογράφων που είναι ταυτόχρονα υπάλληλοι της ΜΙΤ. Μετά όμως την αναφορά του δημοσιογράφου Τσεγκίζ Τσαντάρ στους «δημοσιογράφους της Ακαδημίας Εθνικής Ασφάλειας», κατά την πρόσφατη συνέντευξή του στη δημοσιογράφο Νεσέ Ντουζέλ, στην εφημερίδα Ραντικάλ την 30 Οκτωβρίου η προσοχή όλων μας στράφηκε σ’αυτούς.
Υπάρχουν λοιπόν δημοσιογράφοι που διδάσκουν στην Ακαδημία Εθνικής Ασφάλειας, όπως επίσης και δημοσιογράφοι που καλούνται και εκπαιδεύονται σ’αυτή.
Τί όμως είναι η ΑΕΑ, ποιοί είναι οι δημοσιογράφοι που εκπαιδεύονται σ’αυτή και το σημαντικότερο, ποιοί είναι αυτοί που διδάσκουν στη ΑΕΑ;
Μιλήσαμε με τους δημοσιογράφους που έχουν παρακολουθήσει «κούρς» στη ΣΕΑ.
Ο Τσεγκίζ Τσαντάρ, δήλωνε στη δημοσιογράφο Νεσέ Ντουζέλ: «Οι δημοσιογράφοι που παρακολούθησαν μαθήματα στην ΑΕΑ πρέπει να συνεχίσουν να θεωρούνται δημοσιογράφοι; Άς αποκαλυφθούν τα ονόματα αυτών που έχουν εκπαιδευτεί στην ΑΕΑ. Τι μαθήματα παρακολουθούν; Ποιό είναι το πρόγραμμα εκπαίδευσής τους; Ποιοί δημοσιογράφοι εκπαιδεύτηκαν; Ας δούμε τα άρθρα τους πρίν την εκπαίδευση στην ΑΕΑ και ας τα δούμε και μετά. Τότε μπορούμε να δούμε αν αυτοί μπορούν να θεωρούνται ακόμη δημοσιογράφοι ή κάτι άλλο. Άς δώσουμε όλοι μαζί την απάντηση».
Πριν από λίγους μήνες η Τουρκία ταρακουνήθηκε από τις φήμες για τους δημοσιογράφους που ήταν ταυτόχρονα υπάλληλοι της ΜΙΤ. Κωδικά ονόματα, δημοσιογράφοι που μετά τη συνταξιοδότησή τους συνέχισαν την καριέρα τους στη ΜΙΤ, δημοσιογράφοι που υπηρέτησαν στο εξωτερικό σαν πράκτορες της ΜΙΤ με το κάλυμα του δημοσιογράφου,πρακτορεία ειδήσεων που έστησε η ΜΙΤ με δημοσιογράφους κλπ.
Τώρα έχουμε τους δημοσιογράφους που εκπαιδεύονται στην πιό μυστική στην πιό «βαθειά» υπηρεσία του τουρκικού κράτους.
Το Ακτουέλ, έψαξε και βρήκε αυτούς τους δημοσιογράφους. Και πήγε ακόμη και πιό πέρα.
ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
Σην ΑΕΑ οι δημοσιογράφοι δεν αρκούνται μόνο σε παραδόσεις ορισμένων μαθημάτων. Ορισμένοι φημισμένοι δημοσιογράφοι είναι διδακτικό προσωπικό της ΑΕΑ. Κάποια μεγάλα ονόματα είναι ο γενικός διευθυντής εκπομπών της τηλεόρασης Σταρ και αναλυτής της εφημερίδας Σταρ Ουγούρ Ντουντάρ, ο επικεφαλής της εφημερίδας Τζουμχουριέτ στην Άγκυρα και σχολιογράφος Μουσταφά Μπαλμπάι, ο σχολιογράφος της Χουριέτ Μουμτάζ Σοϋσάλ και άλλοι.
Δεν είναι λιγώτερο επώνυμοι και αυτοί που παρακολουθούν μαθήματα στην ΑΕΑ.
Ανάμεσα σ’αυτούς είναι ο γενικός διευθυντής του πρακτορείου «Ανατολή» Μεχμέτ Γκιουλέρ, ο διευθυντής ειδήσεων του ίδιου πρακτορείου Λεβέντ Πιρλέρ, οι αναλυτές-σχολιογράφοι Χουλκί Τσεβίζογλου, Εμίν Παζαρτζί, Μαχμούτ Μπουλούτ, Οκτάυ Πιρίμ, Αχμέτ Ντιντς, Αντνάν Οκσούζ, Χαλούκ Οργκούν, Ομέρ Λουτφί Καμπούρογλου, και άλλοι.
Η λίστα μακραίνει και πάει.....
Ορισμένοι από αυτούς επιβεβαιώνουν το γεγονός της εκπαίδευσής τους στην ΑΕΑ. Άλλοι δέχονται ότι παρακολούθησαν μαθήματα και σεμινάρια μιάς εβδομάδας, άλλοι δύο εβδομάδων και άλλοι, όπως ο διευθυντής του περιοδικού «Ακσιόν» Οκσούζ και ο διευθυντής του περιοδικού «Γκρουπ Φόρουμ» Καμπούρογλου, παρακολούθησαν μαθήματα για έξι ολόκληρους μήνες επί πέντε ημέρες την εβδομάδα, κατοχυρώνοντας έτσι τον τίτλο του «μόνιμου».
Ο δημοσιογράφος Οκσούζ, θεωρεί απόλυτα φυσιολογική την εκπαίδευση των δημοσιογράφων στην ΑΕΑ υποστηρίζοντας τα εξής: «Οσοι πηγαίνουν στην ΑΕΑ σίγουρα επωφελούνται. Εγώ θα ήθελα να πηγαίνουν εκεί όλοι οι δημοσιογράφοι, για να μάθουν πως σκέφτεται το κράτος σε όλα τα θέματα και τί εκτιμήσεις κάνει».
Ο Καμπούρογλου δεν έχει διαφορετική άποψη. Τουναντίον, πιστεύει ότι όσοι κατά καιρούς εκπαιδεύονται στη ΑΕΑ, πρέπει κατά τακτά χρονικά διαστήματα να επανεκπαιδεύονται. Έτσι θα ενημερώνονται συνεχώς, θα μαθαίνουν καινούργιες πληροφορίες και θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν τις εξελίξεις σε διάφορα θέματα που απασχολούν το κράτος σε μόνιμη βάση.
Ο επικεφαλής της εφημερίδας «Ακσάμ» στην Άγκυρα Εμίν Παζαρτζί, μας είπε:
«Ανταποκριθήκαμε σε μία πρόσκληση κρατικής αρχής, δεν πήγαμε σε στρατόπεδο τρομοκρατικής οργάνωσης».
Ο Χουλκί Τσεβίζογλου μας είπε:
«Θέλησα να μάθω τί σκέφτεται το κράτος για ορισμένα θέματα»
ΤΟ ΓΕΕΘΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ, Η ΑΕΑ ΑΝΟΙΚΤΗ
Όλοι όσοι παρακολούθησαν μαθήματα στην ΑΕΑ, σε ένα θέμα έχουν την ίδια άποψη. Στην ΑΕΑ υπάρχει ένα κλίμα ελευθερίας. Ο Αντνάν Οκσούζ τη χαρακτηρίζει «πλατφόρμα ελευθερίας». Ο ίδιος δημοσιογράφος λέει:
«Το ΓΕΕΘΑ δεν μας καλλεί σε καμμία εκδήλωσή του επειδή σχολιάσαμε αρνητικά τις αποφάσεις της 28ης Φλεβάρη. Η ΑΕΑ όμως δεν είναι έτσι. Εκεί όλοι είναι ίσοι. Είναι ανοικτή σε όλα τα ΜΜΕ».
Και ο σκοπός των μαθημάτων είναι η ενημέρωση των δημοσιογράφων ή η διαμόρφωση συγκεκριμένης συνείδησης σε κάποια θέματα;
Οι δημοσιογράφοι το απορρίπτουν μετά βδελυγμίας.
Ο Χουλκί Τσεβίζογλου λέει:
«Ο σκοπός εκεί δεν είναι η διαμόρφωση σε όλους σγκεκριμένης άποψης. Άλλωστε εμένα δεν μπορεί να με επηρεάσει κανείς. Εγώ συμμετείχα σε ένα αθώο συμπόσιο της ΑΕΑ που είχε σχέσει με τα προβλήματα εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας. Εκεί μας ενημέρωσαν για θέματα όπως, τι είναι το FIR, το ιστορικό του Κυπριακού προβλήματος, κλπ. Δεν μας είπαν αυτή είναι η άποψή μας για την Ελλάδα, έτσι θα γράφετε. Σας το λέω εγώ που είμαι μάρτυρας».
Ο Αντάν Οκσούζ που μας εξήγησε ότι όσοι αποφοιτούν από της ΑΕΑ, έχουν τις ίδιες απόψεις στα θέματα που διδάσκονται στην ακαδημία, απορρίπτει με κατηγορηματικό τρόπο την δημιουργία εννιαίας συνείδησης στους αποφοιτούντες δημοσιογράφους λέγοντας:
«Μετά την αποφοίτηση δεν υπάρχει καμμιά επαφή για να μας κατευθύνουν. Υπάρχει έξω η άποψη ότι όσοι αποφοιτούν από την ΑΕΑ, στη συνέχεια κατευθύνονται μόνιμα από αυτή. Δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Κατά κάποιο τρόπο υλοποιούμε αυτά που μάθαμε στη σχολή Επικοινωνίας του πανεπιστημίου. Η είδηση θα είναι πλήρης όταν επωφεληθείς όσο είναι δυνατόν από περισσότερες πηγές.η εκπαίδευση είναι σε αυτό το πλαίσιο».
ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ ΤΗΝ 30Η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου εύκολο να φοιτήσει κανείς στην ΑΕΑ. Και αυτό επειδή η ΑΕΑ υπάγεται στην Διοίκηση Ακαδημιών Πολέμου. Εκεί είναι το φυτώριο όπου εκπαιδεύονται οι αξιωματικοί των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων και στη συνέχεια, με την αποφοίτησή τους λαμβάνουν τον τίτλο του επιτελούς. Εκεί επίσης εκπαιδεύονται μετά από πολύ προσεκτική επιλογή και υψηλόβαθμοι υπάλληλοι του τουρκικού κράτους σε θέματα που έχουν σχέση με την εθνική ασφάλεια.
Τα τελευταία χρόνια, άρχισαν να καλούνται για φοίτηση στην ΑΕΑ εκτός από υπαλλήλους του δημοσίου και στελέχη μαζικών και κοινωνικών οργανώσεων, καθώς και άτομα από το χώρο των ΜΜΕ.
Τα μαθήματα διαρκούν έξι μήνες και όσοι συμμετέχουν σε αυτά αποκαλούνται «μόνιμοι». Οι μόνιμοι μέχρι πέρισυ αποφοιτούσαν από την ΑΕΑ μετά από στρατιωτική τελετή απονομής διπλώματος την 30η Αυγούστου κάθε έτους.
Από φέτος άλλαξαν τα πράγματα αφού στην ΑΕΑ φοιτούν δύο σειρές εκπαίδευσης, διάρκειας έξι μηνών η κάθε μία.
Με βάση το άρθρο 21 του υπ’αριθμό 657 νόμου, κατά την επιλογή υπαλλήλων που τοποθετούνται στο εξωτερικό, προτιμούνται οι απόφοιτοι της ΑΕΑ.
Το συντονισμό για την επιλογή των δημοσιογράφων που θα φοιτήσουν στην ΑΕΑ την έχει αναλάβει η Γενική Διεύθυνση Τύπου και Ενημέρωσης της Πρωθυπουργείας. Κέθε περίοδο στέλνει στα ΜΜΕ έγγραφα και ζητάει να προτείνουν ονόματα για τη φοίτησή τους στην ΑΕΑ. Στη συνέχεια στέλνει στη Διοίκηση Ακαδημιών Πόλέμου την κατάσταση με διπλάσιο αριθμό ονομάτων δημοσιογράφων από αυτούς που θα εισαχθούν στην ΑΕΑ.
Στη συνέχεια ακολουθεί η έρευνα της καταλληλότητας των υποψηφίων από την ΜΙΤ, το ΓΕΕΘΑ και την Ασφάλεια.
Από αυτούς που τελικά θα κριθούν κατάλληλοι, γίνεται η τελική επιλογή αυτων που θα φοιτήσουν στην ΑΕΑ.
Φυσικά έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα, ούτως ώστε οι απόφοιτοι να μην σκορπίσουν σε «διάφορες κατευθύνσεις». Έχει ιδρυθεί σύλλογος με την επωνυμία «Σύλλογος Εθνικής Ασφάλειας και Στρατηγικών Ερευνών», στον οποίο σύλλογο δεν γίνονται μέλη όσοι δεν έχουν αποφοιτήσει από την ΑΕΑ. Από τους 1500 πολίτες που έχουν αποφοιτήσει μέχρι τώρα από την ΑΕΑ, ενεργά μέλη του συλλόγου είναι τα 200.
Ο σύλλογος έχει σαν διεύθυνση και χώρο δραστηριοποίησης τα γραφεία του περιοδικού « Γενί Φόρουμ», το οποίο είναι ένα δεξιο-κεμαλιστικό αντικομουνιστικό περιοδικό της δεκαετίας του ’70. Στο περιοδικό που εκδίδονταν από τον καθηγητή Αϊντίν Γιαλτσίν, έγραφαν άρθρα και οι καθηγητές Φερρούχ Μπόζμπεϊλί και Τουρχάν Φεϋζίογλου.
Φυσικά, υπάρχει ένα θέμα με τη λειτουργία ενός τέτοιου συλλόγου στα γραφεία ενός περιοδικού με τέτοιο παρελθόν, όμως το πραγματικό ερώτημα είναι το κατά πόσον συνάδει η φοίτηση και παράδοση μαθημάτων από δημοσιογράφους σε ένα κρατικό ίδρυμα μυστικής εκπαίδευσης, με την αρχή της ανεξαρτησίας του δημοσιογράφου και του τύπου.
Ο πρόεδρος της Ένωσης Δημοσιογράφων Τουρκίας κ. Ναίμ Γκιουρελί, απάντησε στο ερώτημα αυτό χωρίς καν να το σκεφθεί: «Δεν βλέπω κανένα πρόβλημα στο θέμα της παράδοσης μαθημάτων από δημοσιογράφους σε δημοσιογράφους μέσα στα πλαίσια εκπαίδευσης που γίνεται σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα. Τώρα όσον αφορά τη συμμετοχή δημοσιογράφων σε πάνελ, κονφεράνς και παρόμοιες εκδηλώσεις που διοργανώνουν διάφορες υπηρεσίες και φορείς, ο καθένας μπορεί να πει τις απόψεις του. Αρκεί να μην θίγεται η ανεξαρτησία του τύπου και η ουδετερότητα του δημοσιογράφου».
Όλοι δε οι δημοσιογράφοι που ρωτήθηκαν λένε το ίδιο πράγμα: «Ας δούνε τα γραπτά μας πρίν και μετά τη φοίτησή μας στην ΑΕΑ. Δεν υπάρχει καμμία διαφορά».
Η σημαντικώτερη όμως τοποθέτηση όλων των δημοσιογράφων που ρωτήθηκαν για το θέμα είναι η εξής:
«Είναι μεγάλη τιμή να γίνεις δεκτός για να φοιτήσεις στη Ακαδημία Εθνικής Ασφάλειας».

Read more...

Ο Ερντογάν θέλει τη Χάγη για υφαλοκρηπίδα και... εναέριο χώρο!!!


Τη βούληση της τουρκικής κυβέρνησης, να παραπεμφθούν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης τα θέματα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και του εναέριου χώρου, επανέλαβε ο Ταγίπ Ερντογάν, μιλώντας σε δημοσιογράφους που τον συνόδευαν στην επιστροφή του από την Αθήνα στην Κωνσταντινούπολη.
Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας εξέφρασε την πεποίθηση ότι θα τεθούν συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα για την επίλυση των μείζονος σημασίας προβλημάτων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, σημειώνοντας ότι διαβλέπει την ίδια βούληση και στον Έλληνα πρωθυπουργό.

«Τόσο για το θέμα της υφαλοκρηπίδας όσο και για το θέμα του εναέριου χώρου, μπορούμε να πάμε στη Χάγη. Μπορούμε να φτάσουμε σε κάποιο αποτέλεσμα με την αντίληψη του win - win. Κατά την περίοδο που ο κ. Παπανδρέου ήταν υπουργός Εξωτερικών, είχαν πραγματοποιηθεί σημαντικά βήματα. Τώρα θα αρχίσουμε και πάλι από το σημείο που είχαμε μείνει. Θα δούμε εάν μπορεί να τεθεί κάποιο χρονοδιάγραμμα για την επίλυση των προβλημάτων», είπε ο κ. Ερντογάν.

Ο Ταγίπ Ερντογάν επανέλαβε και όσα δήλωσε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα, περί αφοπλισμού των στρατιωτικών αεροσκαφών και αναφοράς των σχεδίων πτήσεων.
«Παράλληλα, ως ένδειξη καλής θέλησης, θα μπορούσε να συμφωνηθεί ως ένα ακόμα βήμα τα (στρατιωτικά) αεροσκάφη να πετούν χωρίς εξοπλισμό, και να ανακοινώνεται αμοιβαία η διαδρομή που αυτά θα ακολουθήσουν (σχέδιο πτήσεων)», πρόσθεσε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας.

Read more...

Επαναφορά σε υπηρεσία των τουρκικών ελικοπτέρων Mil Mi-17


Η τουρκική Υποδιεύθυνση Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM) έφτασε σε συμφωνία με την ρωσική εταιρεία Oboronprom για την τεχνική υποστήριξη των ρωσικής προέλευσης μεταφορικών ελικοπτέρων Mil Mi-17.

H συμφωνία αφορά στην εγκατάσταση στην Τουρκία κέντρου συντήρησης και τεχνικής υποστήριξης των ελικοπτέρων. Σύμφωνα με ανακοίνωση της SSM, τα πρώτα 4 ελικόπτερα του τύπου θα επανέλθουν σε υπηρεσία κατά το πρώτο τρίμηνο του 2011 και τα υπόλοιπα 14 αμέσως μετά.

Μέχρι σήμερα, τα ελικόπτερα έπρεπε να μεταφέρονται στην Ρωσία για υπηρεσίες επισκευής και γενικής συντήρησης.

Η συμφωνία υπογράφτηκε στις 6 Μαΐου. Σε αυτήν παραβρέθηκαν ο αρχηγός της τουρκικής Στρατοχωροφυλακής, όπου υπάγονται οργανικά τα ελικόπτερα, και της Oboronprom.

Η Τουρκία είχε σοβαρά προβλήματα διαθεσιμότητας και υποστήριξης για τον συγκεκριμένο τύπο ελικοπτέρων, τα οποία και προμηθεύτηκε λόγω της αξιοπιστίας τους σε μεγάλα υψόμετρα, ώστε να επιχειρούν στην ανατολική χώρα, εναντίον Κούρδων ανταρτών.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

"Ευχαριστήριο" μήνυμα έστειλε ο Ταγίπ Ερντογάν στην Ελλάδα: 12 παραβιάσεις του ΕΕΧ


«Ευχαριστήριο» από τον Ταγίπ Ερντογάν για την φιλοξενία που του παρείχαμε στην Αθήνα και την «Ολυμπιακή Εκεχειρία» που υπέγραψε έστειλε ο τουρκική Αεροπορία σήμερα στο Αιγαίο με 12 παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου και 14 παραβάσεις από μαχητικά και ελικόπτερα!

Συνολικά από 13 μαχητικά και ελικόπτερα (επτά μεμονωμένες περιπτώσεις) είχαμε αυτό που λέμε «θερμή ημέρα» με παραβιάσεις σε ολόκληρο το Βόρειο και Κεντρικό Αιγαίο.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΤΟ ΙΡΑΝ


Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναχώρησε σήμερα από την Τουρκία για να μεταβεί στην Τεχεράνη, όπου αναμένεται να έχει συνομιλίες με Ιρανούς αξιωματούχους για την επίλυση της διένεξης όσον αφορά το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, μετέδωσε το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή.
«Είχαμε επαφές σε ανώτατο επίπεδο στο Ιράν. Θα βρούμε μια ευκαιρία για την πραγματοποίηση της διαδικασίας ανταλλαγής» ιρανικού ουρανίου, δήλωσε ο Ερντογάν, σύμφωνα με το Ανατολή, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε πριν αναχωρήσει για το Ιράν. «Κρίναμε ότι οφείλαμε να πάμε κι εμείς εκεί, στην περίπτωση που η ανταλλαγή γίνει στην Τουρκία», συνέχισε ο Ερντογάν.
Τα τουρκικά τηλεοπτικά δίκτυα μεταδίδουν σήμερα ότι η ανταλλαγή ιρανικού ουρανίου με πυρηνικό καύσιμο μπορεί να γίνει στην Τουρκία. Τα δίκτυα διευκρινίζουν ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός πήρε την απόφαση να μεταβεί στην Τεχεράνη για να μετάσχει στις διαπραγματεύσεις για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα καθώς υπάρχει η πιθανότητα να περιληφθεί σε ένα σχέδιο συμφωνίας η χρήση της Τουρκίας ως της τοποθεσίας για την ανταλλαγή.Ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών Ραμίν Μεχμανπαράστ δήλωσε σήμερα ότι ο ερχομός του Ερντογάν στην Τεχεράνη αποτελεί ένδειξη προόδου στις διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό ζήτημα.

Read more...

Όλο και περισσότεροι Έλληνες της Ίμβρου ξαναγυρνούν στον τόπο τους - Η μεγάλη επιστροφή


Για τους 20.000 Ιμβρίους ελληνικής καταγωγής, που είναι διασκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, το μαρτυρικό νησί του Αιγαίου δεν ήταν ποτέ μία «χαμένη πατρίδα». Αντίθετα, ο τόπος αυτός αποτελούσε ανέκαθεν σημείο αναφοράς, τόσο για τη γενιά που έζησε από πρώτο χέρι τη φρίκη του ξεριζωμού, όσο και για τους νεότερους, οι οποίοι αγάπησαν την Ίμβρο μέσα από τις ιστορίες των προγόνων τους και πλέον έχουν συνδέσει άρρηκτα τη ζωή τους μ’ αυτή. Οι απανταχού Ίμβριοι, κρατώντας ζωντανό το όνειρο της επιστροφής στην «πατρώα γη», επιδόθηκαν σ’ ένα μακροχρόνιο αγώνα για τη διεκδίκηση των περιουσιακών και πολιτιστικών δικαιωμάτων τους. Απώτερος στόχος της δράσης αυτής, η οποία δεν παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο από τις προβλέψεις της τουρκικής νομοθεσίας, είναι η ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων κατοίκων του νησιού, καθώς και η βιώσιμη ανάπτυξή του. Αξίζει, δε, να σημειωθεί πως οι ενέργειες των Ιμβρίων για την αναγνώριση των δίκαιων αιτημάτων τους πραγματοποιούνται πάντα με γνώμονα τη διατήρηση της ομαλότητας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ενώ κινούνται στο πλαίσιο της ενίσχυσης της ευρωπαϊκής προοπτικής της Άγκυρας.

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος βρίσκεται η επιστροφή στους νόμιμους ιδιοκτήτες των ακινήτων που απαλλοτριώθηκαν χωρίς τελικά να χρησιμοποιηθούν για κοινωφελείς σκοπούς. Ωστόσο, τα εμπόδια που έχουν να ξεπεράσουν οι Ίμβριοι, προκειμένου να πάρουν πίσω αυτά που έχασαν κατά τους μαζικούς διωγμούς της δεκαετίας του 1960, είναι πολλά. Το κυριότερο απ’ αυτά είναι το γεγονός ότι, με βάση τον ισχύοντα νόμο, κανείς δεν μπορεί να άρει απαιτήσεις ιδιοκτησίας επί τουρκικού εδάφους, εάν δεν κατέχει την τουρκική υπηκοότητα. Χαρακτηριστική της αδιαλλαξίας της Άγκυρας όσον αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα είναι η επιδεικτική αγνόηση τεσσάρων διαδοχικών αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που επιτάσσουν την αναγνώριση των κληρονομικών δικαιωμάτων Ελλήνων υπηκόων στην Τουρκία.


Η αναγέννηση του ιμβριακού ελληνισμού
Κομβικής σημασίας αναφορικά με την επανασυσπείρωση των δυνάμεων του ιμβριακού ελληνισμού ήταν η δεκαετία του 1990, στη διάρκεια της οποίας οι επισκέψεις των ελληνικών οικογενειών γίνονταν όλο και συχνότερες, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες (πάνω από 2.000 άτομα). Μάλιστα, πολλές από τις οικογένειες αυτές προχώρησαν σε επισκευή των μέχρι πρότινος ερειπωμένων σπιτιών τους και τα κατοίκησαν ξανά. Όμως, ιδιαίτερης μνείας χρήζει το γεγονός της οριστικής επανεγκατάστασης δεκάδων Ιμβρίων στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, με αποτέλεσμα οι Έλληνες κάτοικοι του νησιού να εκτιμάται ότι θα φτάσουν τους 400 το 2010, έναντι των 300 του 1990. Ανάμεσά τους, συναντά κανείς ανθρώπους κάτω των 50 ετών, η παρουσία των οποίων τείνει να δώσει νέα πνοή στην οικονομική και κοινωνική ζωή της ιμβριακής κοινωνίας. Παράλληλα, η αναζωογόνηση του ελληνικού στοιχείου της Ίμβρου καθιστά πιο επίκαιρο από ποτέ το αίτημα για την επαναλειτουργία έστω και ενός ελληνικού σχολείου. Η στάση της Τουρκίας είναι μέχρι στιγμής αρνητική, με τις Αρχές να διαμηνύουν πως δεν υπάρχουν αρκετά παιδιά προκειμένου να προχωρήσει μια τέτοια διαδικασία.


Οι ιμβριακοί σύλλογοι
Καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις αυτές διαδραμάτισαν οι προσπάθειες των Συλλόγων Ιμβρίων, Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Ο Σύλλογος Ιμβρίων Αθηνών ιδρύθηκε το 1945 και είχε ως βασική προτεραιότητά του τη διατήρηση των δεσμών μεταξύ των Ιμβρίων της Αθήνας. Σήμερα ο Σύλλογος Ιμβρίων, σε συνεργασία με τα απανταχού ιμβριακά σωματεία, μετατοπίζει το κέντρο βάρους των παρεμβάσεών του στην Ίμβρο, προωθώντας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη τα φλέγοντα θέματα που απασχολούν την ιμβριακή διασπορά, προσπαθώντας να εξασφαλίσει τη στήριξη σημαντικών προσωπικοτήτων και διεθνών οργανισμών.


Η Ευρώπη ανοίγει το δρόμο!
Την ώρα που η Τουρκία προσπαθεί να βρει το μονοπάτι που οδηγεί στην Ενωμένη Ευρώπη, οι Έλληνες της Ίμβρου ατενίζουν το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία, καθώς από το 2004 κι έπειτα δρέπουν τους πρώτους καρπούς της πολύχρονης προσπάθειας και των επιτυχημένων χειρισμών τους. Συγκεκριμένα, μέσω μιας σειράς αποφάσεων που ελήφθησαν στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία τα τελευταία χρόνια εκδηλώνει αυξημένο ενδιαφέρον για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ίμβρο και στην Τένεδο, καταγράφεται η παραβίαση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας της Ίμβρου και της Τενέδου, ενώ ζητείται από την Τουρκία να προβεί στις απαραίτητες διορθωτικές ενέργειες. Μάλιστα, η σύνδεση των προβλημάτων της μειονότητας της Ίμβρου και της Τενέδου με τη διαδικασία ένταξης της γειτονικής χώρας στην ΕΕ, καθώς και οι σχετικές αναφορές που εμπεριέχονται στις Ετήσιες Εκθέσεις Προόδου της Άγκυρας, αποτελούν έναν ισχυρότατο μοχλό πίεσης προς την τουρκική πλευρά.
Επίσης, ιστορική ήταν η στιγμή της υιοθέτησης ενός ψηφίσματος για την Ίμβρο και την Τένεδο από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο οποίο γινόταν λόγος για την υποχρέωση της Τουρκίας να αποκαταστήσει τις αδικίες που διαπράχθηκαν εις βάρος του ελληνικού πληθυσμού των δύο νησιών. Επιπλέον, η Άγκυρα καλείται να παράσχει κίνητρα για την επιστροφή των γηγενών στις πατρογονικές τους εστίες, ώστε «να διατηρηθεί ο ιδιαίτερος πολιτισμικός χαρακτήρας των δύο νησιών». Το ψήφισμα αυτό αλλά και η συναίνεση της τουρκικής πλευράς αποτελούν το επιστέγασμα μιας περίπλοκης διαδικασίας που ξεκίνησε το 2005 και ολοκληρώθηκε χάρη στο προσωπικό ενδιαφέρον και στις πρωτοβουλίες της πρώην αντιπροέδρου της Βουλής, κυρίας Έλσας Παπαδημητρίου.


Οι επαφές με την τουρκική πλευρά
Πηγές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών ανέφεραν στα «Επίκαιρα» πως η χώρα μας περιμένει πλέον από την Τουρκία να ευθυγραμμιστεί με τις ευρωπαϊκές υποδείξεις και να σεβαστεί εμπράκτως τα δικαιώματα των μειονοτήτων της Ίμβρου και της Τενέδου. Ταυτόχρονα, εξέφρασαν την ελπίδα τους για την άμεση υλοποίηση των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει ο Ταγίπ Ερντογάν κατά την επίσκεψή του –η πρώτη Τούρκου πρωθυπουργού στην ιστορία– στα νησιά, τον Απρίλιο του 2005. Τότε ο Τούρκος ηγέτης είχε υποσχεθεί, μεταξύ άλλων, στους ελληνικής καταγωγής κατοίκους απονομή δικαιοσύνης και ίση μεταχείριση με τους Τούρκους συμπολίτες τους.
Ένα θετικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η έναρξη ενός άτυπου διαλόγου μεταξύ εκπροσώπων των Ιμβρίων και των Τενεδίων και των τουρκικών Αρχών, σε επίπεδο τόσο κεντρικής εξουσίας –μάλιστα, τον Ιούλιο του 2008, υπήρξε συνάντηση με τον πρόεδρο Εξωτερικών Υποθέσεων της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης– όσο και τοπικής αυτοδιοίκησης. Ωστόσο, οι επαφές αυτές δεν έχουν φέρει μέχρι στιγμής απτά αποτελέσματα.


«Η αγάπη των προσφύγων για την πατρίδα»
Ο Πάρις Ασανάκης, δικηγόρος και πρόεδρος του Συλλόγου Ιμβρίων Αθηνών, δήλωσε στα «Επίκαιρα»: «Χάρη στη σχετική βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων την τελευταία δεκαετία, οι Ίμβριοι ξεκίνησαν, πρώτα ατομικά και στη συνέχεια συλλογικά, να σχεδιάζουν την επιστροφή τους στην Ίμβρο. Σύμμαχός τους στην προσπάθεια αυτή είναι η τάση που άρχισε να εκδηλώνεται στο εσωτερικό της τουρκικής κοινωνίας παράλληλα με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, και σταδιακά λαμβάνει τα χαρακτηριστικά ενός εκσυγχρονιστικού κινήματος για διεκδίκηση περισσότερης δημοκρατίας και ελευθερίας για όλους τους Τούρκους πολίτες, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής ή θρησκευτικών πεποιθήσεων. Προσπαθούμε με όλες τις δυνάμεις μας να συμβάλουμε στην επικράτηση της τάσης αυτής απέναντι στο κατεστημένο του λεγόμενου “βαθέος κράτους”, που εννοεί να κρατά δέσμια την τουρκική κοινωνία σε ένα σκοταδιστικό παρελθόν για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων.

»Ο βασικός, ωστόσο, πυλώνας των προσπαθειών για την επιστροφή μας είναι η αγάπη των προσφύγων της πρώτης γενιάς για την πατρίδα, που μεταδόθηκε στους νεότερους Ιμβρίους με την ίδια –ίσως και περισσότερη– ένταση: εκατοντάδες Ίμβριοι ξυπνούν και κοιμούνται με το όραμα της επανεγκατάστασής τους στο νησί.
»Η ιστορία των Ελλήνων της Ίμβρου μοιάζει με εκείνη του μυθικού Φοίνικα που αναγεννάται μέσα από τις στάχτες του. Σε πείσμα όλων των δυσοίωνων προβλέψεων –και των ευσεβών πόθων κάποιων ένθεν κακείθεν–, καταφέραμε να επιβιώσουμε στους τόπους καταφυγής μας, χωρίς να βγάλουμε ποτέ την Ίμβρο από το μυαλό μας. Και τώρα επιστρέφουμε στο νησί μας διεκδικώντας το στοιχειώδες: να ζήσουμε στον τόπο μας με όρους αξιοπρέπειας και σεβασμού των δικαιωμάτων μας».


Ο αφελληνισμός του νησιού
Μέχρι το 1964 στην Ίμβρο κατοικούσαν 6.100 Έλληνες και μόλις 200 Τούρκοι. Όμως τη χρονιά εκείνη, η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, με την υπ’ αρ. 35 της 27ης Μαΐου 1964 απόφασή της, θέτει σε εφαρμογή το γνωστό «Eritme Programi» ή «Πρόγραμμα Διάλυσης». Το πρόγραμμα αυτό αλλά και ο τρόπος εφαρμογής του δεν ανακοινώθηκε ποτέ επισήμως στις Αρχές της Ίμβρου, ακριβώς επειδή αποτελούσε κατάφωρη παραβίαση των όρων της Συνθήκης της Λοζάνης.


Ο βασικός στόχος του προγράμματος ήταν ο αφελληνισμός των δύο νησιών και προέβλεπε, μεταξύ άλλων:
•την απαλλοτρίωση του 90% των καλλιεργήσιμων εδαφών στην Ίμβρο·
•την ίδρυση συνοικισμών και χωριών Τούρκων εποίκων από τα βάθη της Ανατολίας στην Ίμβρο·
•τη δημιουργία τεχνητού υδατοφράκτη με σκοπό τη σχεδόν ολοσχερή εξαφάνιση του μεγαλύτερου ελαιώνα της Ίμβρου, βασική πηγή εισοδήματος των κατοίκων του χωριού Άγιοι Θεόδωροι·
•την ίδρυση Ανοικτών Αγροτικών Φυλακών στο Σχοινούδι, το μεγαλύτερο χωριό της Ίμβρου, και τη μεταφορά σε αυτές βαρυποινιτών από την Ανατολή, οι οποίοι επιδόθηκαν σε εγκληματικές πράξεις εις βάρος των Ελλήνων κατοίκων, με την ανοχή των τουρκικών Αρχών.


Τα βασικά αιτήματα των Ελλήνων της Ίμβρου
•Άμεση και αποτελεσματική αναγνώριση κληρονομικών δικαιωμάτων ανεξαρτήτως υπηκοότητας.
•Απόδοση της τουρκικής υπηκοότητας στους γηγενείς κατοίκους των νησιών που εκδιώχθηκαν καθώς και στους απογόνους τους.
•Απόδοση στους αρχικούς ιδιοκτήτες τους των ακινήτων που απαλλοτριώθηκαν, αλλά δεν χρησιμοποιούνται για κοινωφελείς σκοπούς.
•Επαναλειτουργία ενός τουλάχιστον ελληνικού σχολείου στην Ίμβρο.
•Αναστολή της διαδικασίας καταγραφής του Κτηματολογίου για μία δεκαετία, ώστε να αποκατασταθούν οι αδικίες που οδήγησαν σε δημεύσεις περιουσιών.
•Συγκεκριμένα άμεσα μέτρα για την προστασία και τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς των δύο νησιών.
•Ακτοπλοϊκή σύνδεση μεταξύ των δύο νησιών, καθώς και με λιμάνια στην Ελλάδα.
•Βελτίωση των υποδομών και των συνθηκών διαβίωσης στα ελληνικά παραδοσιακά χωριά της Ίμβρου.
•Επιστροφή των σχολικών κτιρίων και των λοιπών ακινήτων των ελληνικών κοινοτήτων που δημεύθηκαν και χρήση τους προς κοινωφελείς σκοπούς.
•Καθιέρωση τακτικού διαλόγου μεταξύ των τουρκικών Αρχών και των εκπροσώπων των Ιμβρίων και Τενεδίων για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους.
•Ανάληψη πρωτοβουλιών για την υλοποίηση των προτάσεων του Ψηφίσματος για την Ίμβρο και την Τένεδο από το Συμβούλιο της Ευρώπης, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ελληνική κυβέρνηση.

m-epikaira

Read more...

Η πρώτη διαταγή του Κεμάλ: «Εξοντώστε τους Ελληνες!»


Του Τάσου Κοντογιαννίδη
ΤΟ ΜΑΗ του 1919 στον Πόντο, η εί­δηση ότι ο Ελληνικός Στρατός στιβάζεται στη Σμύρνη σκορπά τον εν­θουσιασμό στους υπόδουλους Ελλη­νες, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού.
Τα μάτια τους είναι στραμμένα στη θάλασσα. Αλλά αντί να δουν εκείνο το πρωινό της 19ης Μαίου να ξεπροβάλ­λουν ελληνικά πολεμικά πλοία, είδαν να μπαίνει στο λιμάνι της Σαμψούντας ένα εμπορικό, που φέρνει τον άνθρω­πο που θα αποβεί μοιραίος για τον Ελληνισμό της Ανατολής.
Στην αποβάθρα τον υποδέχονται μουσουλμάνοι που τον χειροκροτούν και ζητωκραυγάζουν ξέφρενα.

Μίσος.
Στο μεγάλο ξενοδοχείο της πόλης εκ­φωνεί φλογερό λόγο και ξυπνά το μί­σος εναντίον των Ελλήνων. Οση ώρα μιλάει, τους προτρέπει «να τους εξοντώσουν με κάθε τρόπο». Και για να εξάψει περισσότερο τον εθνικισμό τους, λέει: «Να έχετε κατά νου, μονάχα, τον πλούτο που έχουν οι γκιαούρηδες στην πόλη σας και να σκεφτόσαστε ότι, μόλις τους βγάλε­τε από τη μέση, όλα αυτά θα γίνουν δικά σας!». Και τρεις μέρες μετά, στο γειτονικό Καβάκ, λέει: «Σκοτώστε κάθε μη μουουλμάνο! Σκοτώστε, αλλά μόνο στα κρυφά. Αργότερα θα δράσουμε φανερά, στο φως της μέρας!».

Αυτό ήταν το ξεκίνημα του Μου­σταφά Κεμάλ και η μοίρα έδειξε με το ματωμένο της δάχτυλο τον ελλη­νικό χριστιανικό πληθυσμό της Μι­κράς Ασίας.
Κι αυτό το γεγονός γιορ­τάζει την Τετάρτη 19 Μαΐου όλη η Τουρκία.
Η μέχρι μεγαλομανίας εγωπάθεια του αποδεικνύεται οπό το ονόματα που είχε δώσει στον εαυτό του! Το μοναδικό πραγματικό του όνομα ήταν Μουσταφά.
Τα άλλα ήταν δικής του επιλογής και σημαίνουν: Κεμάλ – ο ιδεώδης, Ατατούρκ – ο πατέρας των Τούρκων, Γαζής = ο ιερός πολεμιστής που είχε προορισμό να μάχεται κατά των Ελλήνων, ενώ για τη στρατιωτική του δράση του άρεσε να τον αποκα­λούν «γκρίζο λύκο»!
Πέθανε στα 58.
Υπήρξε, αναμφίβολα, ο μεγαλύτερος σφαγεύς των Ελλήνων. Κατά τον πα­λιό καθηγητή Νικ. Τομαδάκη, «ήταν μέθυσος, αλλά – όπως έλεγαν – και ανώμαλος. Μεθούσε κάθε βράδυ, χό­ρευε και πέθανε στα 58 του από κίρ­ρωση του ήπατος. Είχε επιβάλει στυ­γνή δικτατορία στην Τουρκία, με το κόμμα του Ινονού και Βουλή χωρίς αντιπολίτευση. Ετσι έκανε τις μεταρ­ρυθμίσεις που συγκίνησαν τους Ευ­ρωπαίους».
Σχέδιο εξόντωσης.
Το πρόγραμμα του στηριζόταν:
α) στον εκτουρκισμό όλων των μουσουλ­μανικών φυλών που αποτελούσαν την πλειοψηφία της αυτοκρατορίας. Επί 13 εκατομμυρίων, τα 5 ήταν Τούρκοι, τα 3 Κούρδοι και τα 2 Ελληνες, ενώ υπήρ­χαν Αρμένιοι, Λαζοί και διάφορες άλλες εθνότητες που απαγορευόταν να γράφουν και να μιλούν τη γλώσσα τους,
β) να μην ξαναπατήσει Ελληνας στην Τουρκία, δι’ εποικισμού ή μεταναστεύσεως και
γ) να εξαναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη χώρα με βαριές φορολογίες.
Αυτός έδωσε τη διαταγή να πυρποληθεί η Σμύρνη και να εξο­λοθρευτεί ο πληθυσμός της και αυτός ήταν προσωπικά υπεύθυνος για των κατ’ εντολών των σφαγών των Ποντίων. Ο Τοπάλ Οσμάν, που έπνιξε τον Πόντο στο αίμα και τη φρίκη, ήταν όργανο του. Μπροστά στο οργιά του, ωχριούνται εγκλήματα των «εκλεκτών» του Χίτλερ που δικάστηκαν στην Νυρεμ­βέργη. Ο Νουρεντίν πασάς είχε δια­ταγή κάθε στρατιώτης του να σκοτώ­νει τουλάχιστον δύο Ελληνες…
«Ήθελαν να μας κάψουν ζωντανούς»
Η ιστορία της Τουρκίας – έλεγε ο Αμερικανός διπλωμάτης Τζορτζ Χόρτον – είναι κηλιδωμένη με αί­μα, με κτηνωδίες ακόλαστες φρικαλεότητες, βασανιστήρια κι εκτελέσεις σε βάρος αμάχων και αόπλων…».
Και ο υπουργός Εξω­τερικών Τσάμπερλεν πρόσθετε: «Στην περιοχή του Πόντου δια­πράχθηκαν ανήκουστα εγκλή­ματα εις βάρος φιλήσυχων ανθρώπων».
Στα χιλιάδες στοιχεία που υπάρχουν, παραθέτουμε και τα όσα κατέγραψε ο διάσημος Αμερικανός δημοσιογράφος Γκίμπονς στον «Μηνύτορα» της Βοστόνης:
«Είδα με τα μάπα μου στην πεδιάδα της Μαλάτειας ση­μαντικό μέρος αυτής στρωμένο με πτώματα Ελλήνων!.. Από τους 25.000 Ελληνες της Τραπεζούντας που εξορίστηκαν, απέμειναν ελάχιστοι…».
Η Σοφία Κυνηγοπούλου γεννήθηκε το 1905 στην Κεράσουντα και αφηγήθηκε, πριν πεθά­νει στα Κομνηνά Ξάνθης τις τρα­γικές στιγμές που έζησε στους διωγμούς: «Όταν μάθαμε ότι ο Κε­μάλ με τους Τσετες κρεμούσαν στη Σαμψούντα δικούς μας φο­βηθήκαμε. Γρήγορα όμως ήρ­θαν και στο χωριό μας. Μας μά­ζεψαν όλους και μας κλείσανε μέ­σα στην εκκλησιά. Αφού κλέψανε τα σπίτια μας έφεραν καλαμποκόφυλλα, βάλανε φωτιά για να μας κάψουν ζωντανούς. Η μάνα μου, μπρος στον κίνδυνο, έσπα­σε το παράθυρο της εκκλησιάς κι αρχίσαμε να διαφεύγουμε στο κοντινό δάσος. Οταν οι Τσέτες το κατάλαβαν, έπιασαν τη μά­να μου και τη σκότωσαν. Οι μισοί που δεν πρόλαβαν να βγουν κά­ηκαν ζωντανοί… Μετά οι Τσέτες φόρτωσαν τα πράγματα μας στα άλογα και καθώς έφευγαν τραγουδούσαν:
«Ζήτω Κεμάλ ζήτω, έδιωξες τους γκιαούρηδες κ.λπ.».

Read more...

Έκρυψαν αναχαιτίσεις ελληνικών μαχητικών στον 25ο Μεσημβρινό και τουρκικές “καταγγελίες” στο ΝΑΤΟ!...Αληθεύει;;;;


Αναχαιτίσεις ελληνικών μαχητικών Μirage 2000-5 στις 3 Μαΐου … νοτιοανατολικά του Άη Στράτη (!), δηλαδή δυτικότερα των νησιών Λέσβου και Χίου «καταγγέλλει» η Άγκυρα στο ΝΑΤΟ, μαζί με ένα μπαράζ “παραβιάσεων” ελληνικών μαχητικών στις 29 και 30 Απριλίου και 4 Μαΐου!

Σύμφωνα με πληροφορίες από τη Νάπολη, την έδρα του ΝΑΤΟϊκού στρατηγείου, στις 3 Μαΐου η τουρκική Αεροπορία «αναχαίτισε νοτιοανατολικά του Άη Στράτη μαχητικά Mirage 2000-5 τα οποία είχαν απογειωθεί από την Τανάγρα και είχαν εισέλθει παράνομα στον τουρκικό εναέριο χώρο»!

Ιδού και η ανακοίνωση του ελληνικού ΓΕΕΘΑ για εκείνη την ημέρα χωρίς καμία λεπτομέρεια βάσει της απαγόρευσης κοινοποίησης τέτοιων θεμάτων που έχει επιβληθεί με απαίτηση του υπουργείου Εξωτερκών: “Την 03 Mαϊου, 2 σχηματισμοί αποτελούμενοι από 16 συνολικά τουρκικά αεροσκάφη, πραγματοποίησαν 2 παραβάσεις των Κανόνων Εναέριας Κυκλοφορίας και 5 παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου. 8 από τα τουρκικά αεροσκάφη ήταν οπλισμένα. Όλα τα αεροσκάφη αναγνωρίσθηκαν και αναχαιτίσθηκαν σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, κατά πάγια τακτική”.
Το ίδιο και την επομένη 4 Μαΐου, οι Τούρκοι “καταγγέλλουν” στο ΝΑΤΟ, ότι «αναχαιτίστηκαν βορειοδυτικά της Μυτιλήνης αεροσκάφη F-16 της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας που εξορμούσαν από την Λήμνο και παραβίασαν μία φορά τον τουρκικό εναέριο χώρο».
Στις 29 και 30 Απριλίου αναφέρονται “παραβιάσεις” από F-16 και Mirage 2000-5 που εξορμούσαν από αεροδρόμια της Σκύρου και της Λήμνου.
Πέραν από το κωμικό του πράγματος, υπάρχει και η ουσία: Τι ακριβώς εννοούν «Παραβιάσεις νοτιοανατολικά του Άη Στράτη» οι Τούρκοι; Από πότε ο ενάεριος χώρος νοτιοανατολικά του Άη Στράτη βαπτίστηκε «αμφισβητούμενη περιοχή»;
Η ελληνική πλευρά γνωρίζει τις ανακοινώσεις στο ΝΑΤΟ των τουρκικών Επιτελείων από την ίδια ημέρα που έγιναν. Δηλαδή ένδεκα ημέρες, τουλάχιστον ενωρίτερα για το περιστατικό του Άη Στράτη. Τέθηκε το θέμα στις πρόσφατες συνομιλίες με τον Ταγίπ Ερντογάν; Αν δεν τέθηκε, σημαίνει ότι ο εναέριος χώρος ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού, σιωπηλά παραδίδεται στην Τουρκία στο πλαίσιο της μυστικής διπλωματίας που ασκείται από την κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου;
To defencenet.gr γνωρίζει ότι όχι πλώς το θέμα δεν τέθηκε, αλλά έγινε και προσπάθεια να αποκρυβούν οι τουρκικές “καταγγελίες” για να μην “χαλάσει το κλίμα” της επίσκεψης Ερντογάν…

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Αδιαλλαξία πίσω απ’ τα χαμόγελα


Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΥ.
ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ πραγματικά και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου να προχωρήσουμε στην εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων με πρώτο στόχο, συνομολογούμενο, την επιτακτικά αναγκαία μείωση των εξοπλισμών, θα ήταν χρήσιμο να εγκαταλείψουμε ορισμένες ιδεοληψίες του παρελθόντος, διπλωματικές σοφιστείες και υπεκφυγές, ιστορικές φοβίες και καχυποψίες και να δούμε τα πράγματα ψύχραιμα και καθαρά.

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ καλής γειτονίας μεταξύ δύο κρατών διέπονται από το διεθνές δίκαιο. Από αυτό διέπονται και οι 21 συμφωνίες που υπογράφηκαν την Παρασκευή. Οικονομικής φύσης οι περισσότερες, διευκολύνουν την κλιματική αλλαγή που επιχειρείται -σωστά- στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ, όμως. Ούτε καν για την επίτευξη του στόχου της μείωσης των εξοπλισμών. Δεν αρκούν διότι μένουν ανοιχτά και άλυτα τα ζητήματα που οδηγούν στην ένταση των σχέσεων. Και αυτά κυρίως διέπονται αποκλειστικά από το διεθνές δίκαιο. Οι απαντήσεις του κ. Ερντογάν στη συνέντευξη τύπου της Παρασκευής, μεταξύ άλλων, δείχνουν πόσο μακριά είμαστε. Συνοψίζουμε τα σημεία αιχμής για το Αιγαίο:
* Το casus belli. Στην ερώτηση αν η Τουρκία σκοπεύει να άρει το casus belli, η απάντηση ήταν ότι πρέπει να εξεταστεί και από την Ελλάδα, γιατί η τουρκική εθνοσυνέλευση έφτασε εκεί. Η ανταπάντηση δίνεται από το άρθρο 2 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Απαγορεύει όχι μόνο τον πόλεμο αλλά και την απειλή πολέμου. Και επί της ουσίας: το δίκαιο της θάλασσας που είναι ήδη εθιμικό διεθνές δίκαιο δίνει δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Πώς μπορεί να απειλείται με πόλεμο ένα κράτος, που όχι μόνο δεν απειλεί με βία άλλο, αλλά για τη μελλοντική και υποθετική άσκηση νομίμου δικαιώματός του; Και πώς μπορεί έτσι να γίνεται λόγος για σχέση καλής γειτονίας; Πιστεύουμε ότι ο τούρκος πρωθυπουργός επιθυμεί πράγματι καλές σχέσεις με την Ελλάδα. Οι ειδικοί περί τα τουρκικά όμως λένε ότι υπάρχει στη γείτονα ένα περίεργο είδος χωρισμού εξουσιών που εξηγεί, ίσως, την απουσία του υπουργείου Αμυνας από τη συνοδεία του τούρκου πρωθυπουργού.
* Οι γκρίζες ζώνες. Δεν τέθηκε σχετική ερώτηση στη συνέντευξη τύπου (ίσως για να μη χαλάσει η «ωραία ατμόσφαιρα»). Πρόκειται, πάντως, για τουρκική νομική φαντασίωση, που αναδείχθηκε το 1996 επί πρωθυπουργίας Τανσού Τσιλέρ, με αφορμή το επεισόδιο στα Ιμια. Το διεθνές δίκαιο είναι σαφέστατο. Η Συνθήκη της Λωζάννης (και συνακόλουθα των Παρισίων) ορίζει ότι στα νησιά και νησίδες (πλην Ιμβρου, Τενέδου και Λαγονησίων) πέραν των τριών μιλίων από την ασιατική ακτή η Τουρκία δεν έχει κανένα δικαίωμα. Τελεία και παύλα. Το διεθνές δίκαιο, όμως, διέπει και την ισχύ και την ερμηνεία των Συνθηκών. Ορίζει, π.χ., ότι οι Συνθήκες που καθορίζουν εδαφικές κυριαρχίες παραμένουν αμετάβλητες και οι εξαιρέσεις ερμηνεύονται στενά, όχι οι κανόνες. Η Ιμβρος και η Τένεδος πέραν των τριών μιλίων ανήκουν στην Τουρκία – όχι άλλα νησιά ή νησίδες που δεν κατονομάζονται, όπως τα Ιμια ή… η Γαύδος, στην οποία επίσης αναφέρθηκε η τουρκική φαντασία.
* Ο εναέριος χώρος. Η Ελλάδα από τη δεκαετία του ’30 έχει καθορίσει εναέριο χώρο 10 μιλίων, ενώ τα χωρικά της ύδατα είναι στα 6 μίλια – πράγμα ανακόλουθο κατά το διεθνές δίκαιο. Γι’ αυτό δεν αναγνωρίζονται από το ΝΑΤΟ τα 10 μίλια. Πρόκειται για μιαν -αμφίβολης αξίας- αμυντική θέση της ελληνικής διπλωματίας (τα πλοία να διασχίζουν διεθνή ύδατα και τα κατάρτια εθνικό εναέριο χώρο), αφού έχουμε δικαίωμα να επεκτείνουμε στα 10 (αλλά και στα 12) μίλια τα χωρικά μας ύδατα και απειλούμαστε παράνομα με πόλεμο αν το κάνουμε. Ανακολουθία, η οποία ούτε αερομαχίες δικαιολογεί ούτε τους αυτοκαταστροφικούς εκατέρωθεν εξοπλισμούς, μια και οι τουρκικές παραβιάσεις δεν κατοχυρώνουν απολύτως τίποτα.
Η ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ της υφαλοκρηπίδας, αιτία και κατάληξη των ελληνοτουρκικών διαφορών, όπως προκύπτει από την πρόσφατη διπλωματική ιστορία, επιλύσιμη με συμφωνία ή συνυποσχετικό και προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης (διότι εδώ το διεθνές δίκαιο χρειάζεται εξειδίκευση), είναι, σε τελευταία ανάλυση, οικονομική διαφορά. Πρόκειται κυρίως για το αποκλειστικό μεταλλευτικό δικαίωμα άντλησης πετρελαίου – άγνωστης ποσότητας, ποιότητας και αποληψιμότητας. Τόσες οικονομικές συμφωνίες υπογράψαμε. Αλλη μία χρειάζεται…

Read more...

Ενοχλεί την Άγκυρα η άμεση δημοσιοποίηση των προκλήσεών της. Θέλουν συσκότιση στο Αιγαίο .


«Μυγα» στο «ρουθούνι» της τουρκίας αποτελεί εδώ και χρόνια η αστρα­πιαία αντίδραση των ελληνικών ΜΜΕ σε ό, τι καθημερινά διαδραματίζεται στο Αιγαίο. Η «on line»… σύνδεση του στρατιωτικού ρεπορτάζ με τα Κέντρα Εναέριου Ελέγχου και η άμεση δημο­σιοποίηση των τουρκικών αυθαιρεσιών εντ0ς του FIR Αθηνών ενοχλεί αφάντα­στα την Άγκυρα και όχι μόνο…

Τουλάχιστον την τελευταία πεντα­ετία η τουρκική πλευρά αξιώνει από την ελληνική κυβέρνηση να «ελέγξει» τη ροή των στρατιωτικών πληροφοριών προς τα ΜΜΕ, διότι θεωρούν ότι η με­τάδοση κάθε δραστηριότητας της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας στο Αιγαίο δυναμιτίζει δήθεν την όποια προσπάθεια ανάπτυξης ενός ελληνοτουρκικού διαλόγου σε στρατιωτικό επίπεδο.

Δηλαδή πρακτικά η Τουρκία αξιώ­νει από τα ελληνικά ΜΜΕ να κάνουν τα «στραβά μάτια» στην κλιμακούμενη επιθετικότητα που εμφανίζουν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις στην περιοχή του Αρχιπελάγους. Και πιο συγκεκριμένα:
Στις προκλητικές χαμηλές πτήσεις οπλισμένων τουρκικών μαχητικών πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά.
Στις άκρως επικίνδυνες εμφανίσεις τουρκικών μαχητικών μέσα σε δεσμευ­μένες περιοχές όπου διεξάγονται αε­ροναυτικά γυμνάσια!
Στις αβλαβείς διελεύσεις των τουρ­κικών κορβετών που φτάνουν έως το Σούνιο! Ενέργειες άκρως προκλητικές και επικίνδυνες, αλλά καλά σχεδιασμένες από το στρατιωτικό κατεστημένο ins τουρκίας, που ενδεχομένου δεν θα τις γνώριζε ποτέ η πολιτική ηγεσία της Αγκύρας εάν δεν δημοσιοποιούνταν από τα ελληνικά ΜΜΕ.
Επομένος ο Ταγίπ Ερτογάν αντί να κατακρίνει τα ελληνικά ΜΜΕ ότι λει­τουργούν ωs «ραντάρ» οφείλει να τα ευχαριστήσει διότι μέσω αυτών πληρο­φορείται και ο ίδιοs για το πωs αντι­δρούν οι στρατηγοί του, τους οποίουs αποδεδειγμένα δεν ελέγχει απόλυτα. Διότι, εάνt τους ήλεγχε ,την περασμένη Παρασκευή δύο ώρες πριν από την ιστορική πτήση του από την Άγκυρα προς την Αθήνα δεν θα έστελναν οπλι­σμένα και μη τουρκικά μαχητικά να παραβιάσουν τον εναέριο χώρο της Λέσβου και της Λήμνου προσεγγίζοντας τις Ελληνικές ακτές σε απόσταση μικρότερη των οκτώ ναυτικών μιλίων. As το καταλάβει ο Ταγίπ Ερτογάν ότι το «ραντάρ» των ελληνικών ΜΜΕ εντοπίζει εγκαίρως κάθε χτύπο της «βαριοπούλας» που κρατούν στα χέρια τους οι Τούρκοι στρατηγοί.
Η επισήμανση του Γ. Παπανδρέου περί του φόβου των Ελλήνων για κατάληψη ενός ελληνικού νησιού απα­ντάει ευθέως στις αιτιάσεις του Τ. Ερ­τογάν ως προς την ευαισθησία που δείχνουν τα ελληνικά ΜΜΕ σε όλες τις στρατιωτικές δραστηριότητες που ανα­πτύσσει η Τουρκία στην περιοχή.
ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ

Read more...

Νέο αεροναυτικό επεισόδιο με τουρκική φρεγάτα και Ελληνικά F-16.


Μία τουρκική φρεγάτα κλάσης O.H.Perry στις 14.18 σήμερα αποπειράθηκε να ελέγξει δύο μαχητικά αεροσκάφη F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας τα οποία πετούσαν νότια της Ικαρίας σε άσκηση ρουτίνας. Τα ελληνικά μαχητικά επιχευρούσαν σε χαμηλό υψόμετρο, μόλις 100 μέτρα επάνω από την θάλασσα σε απόσταση πέντε ναυτικών μιλίων από την τουρκική φρεγάτα. Η περιοχή δεν ήταν δεσμευμένη από κανέναν.
Το τουρκικό σκάφος ζήτησε ταυτότητα, προορισμό και προθέσεις. Τα ελληνικά μαχητικά δεν απάντησαν και συνέχισαν την αποστολή τους. Πρόκειται για την τρίτη ανάλογη επιθετική κίνηση της Άγκυρας στο Αιγαίο σε διάστημα μιας εβδομάδας. Στα Επιτελεία θεωρούν ότι πάμε για κλιμάκωση των τουρκικών ενεργειών αμέσως μετά την επίσκεψη Ερντογάν και τα όσα απίστευτα ζήτησε ο Τούρκος πρωθυπουργός από ελληνικής πλευράς.

Η νέα τακτική της Άγκυρας έχει να κάνει με την εκτίμησή της ότι αν παγιώσει μία τέτοια τακτική στο Αιγαίο, ταυτοχρόνως ενισχύει και τηνν θέση της για ανάληψη του ελέγχου ανατολικά του 25ου Μεσυμβρινού…

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Η επίσκεψη στην Αθήνα και τα στρατηγικά διλήμματα της Τουρκίας


«Μεγάλης σημασίας» χαρακτηρίζει ο τουρκικός Τύπος την επίσκεψη Έρντογαν στην Αθήνα, ενώ κάποιοι σχολιαστές προχωρούν παραπέρα ονομάζοντάς την «ιστορική». Κοινή εκτίμηση είναι πως η σημασία της επίσκεψης είναι καθαρά ψυχολογική. Καμμία από τη σειρά συμφωνιών που υπογράφησαν στην Αθήνα δεν είναι καθοριστικής σημασίας από πλευράς ουσίας, επισημαίνουν. Ωστόσο, αποτελούν σημαντικό βήμα στην προσπάθεια το υπάρχον κλίμα ανταγωνισμού και καχυποψίας μεταξύ των δύο χωρών να δώσει τη θέση του σε ένα κλίμα «στρατηγικής συνεργασίας».

Η Ελλάδα έχει πάψει εδώ και πολλά χρόνια (από το 2002 και την αναρρίχηση στην εξουσία της πρώτης κυβέρνησης Έρντογαν) να αποτελεί προτεραιότητα στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Παρά το γεγονός, που επισημαίνουν πολλοί αναλυτές και διεθνολόγοι της χώρας, οι τουρκικές εφημερίδες έδωσαν μεγάλη έκταση στη διήμερη επίσκεψη της πολυμελούς τουρκικής αντιπροσωπείας. Μόνο και μόνο από το μέγεθος της αποστολής, που περιέλαβε δέκα υπουργούς, εκατό περίπου επιχειρηματίες και συνολικά 320 άτομα, καταδεικνύεται η σημασία που απέδοσε η κυβέρνηση Έρντογαν στο «ελληνικό άνοιγμα» των ημερών.

Καθόσον όμως η Ελλάδα, όπως προαναφέρθηκε, δε γίνεται πια αισθητή ως «κίνδυνος» για την Τουρκία και συνεπώς δεν αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα, σε τι οφείλεται η σημασία της αποστολής, αλλά και του όλου διαλόγου των ημερών για τα ελληνοτουρκικά, την ελληνική οικονομική κατάρρευση και την «τόσο κοντινή αλλά τόσο άγνωστη» γείτονα Ελλάδα;

Η απάντηση των αναλυτών των τουρκικών εφημερίδων, αλλά και των διεθνολόγων και διπλωματών της Τουρκίας οι συνεντεύξεις των οποίων τις γεμίζουν, είναι η ίδια: η Ελλάδα είναι σημαντική όχι per se, αλλά αποτελεί τη χώρα που κρατά τα κλειδιά των σχέσεων με την ΕΕ και τη Δύση γενικότερα. Η Ελλάδα, «η χώρα της ΕΕ που πολιτιστικά βρίσκεται πιο κοντά μας», όπως επαναλαμβάνεται συνεχώς στον τουρκικό Τύπο των ημερών, δεν γίνεται απλώς αντιληπτή ως η γέφυρα – από κάθε άποψη – προς την Ευρώπη. Η επιτυχία ή μη της ΕΕ στην αντιμετώπιση της κρίσης θα αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα για την επανεκτίμηση, από τους κύκλους εκείνους που διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, της διεθνούς σημασίας και της «βιωσιμότητας» της ΕΕ. Πάνω στην κρίση αυτή θα βασισθεί και το κατά πόσον «η πλήρης ένταξη στην ΕΕ» θα εξακολουθήσει να αποτελεί το βασικό στρατηγικό στόχο της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας.

Αν και όλα τα μεγαλύτερα έντυπα της χώρας αφιέρωσαν κάποια έκταση στις διμερείς συμφωνίες που υπεγράφησαν, πολύ περισσότερος χώρος αφιερώθηκε στις δυνατότητες αύξησης των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των δύο χωρών, αλλά και στις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στην Ελλάδα για τις τουρκικές επιχειρήσεις. Αυτό δε θα πρέπει να προκαλεί απορία, καθώς στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια τα πάντα συζητούνται με όρους οικονομικούς. Η «καλλιέργεια σχέσεων οικονομικής αλληλεξάρτησης» και «σχέσεων στρατηγικού εταίρου» αποτελούν έναν από τους πυλώνες της νέας εξωτερικής πολιτικής της «Σχολής Νταβούτογλου». Η μεγιστοποίηση του αμοιβαίου οικονομικού συμφέροντος συμβάλλει τα μέγιστα στην εγκαθίδρυση «σχέσεων μηδενικών προβλημάτων» με τις όμορες χώρες, υποβαθμίζοντας πολιτικές και άλλες διαφορές που στο παρελθόν έμοιαζαν αξεπέραστες ή μεγίστης βαρύτητας.

Έτσι, παραθέτοντας τη σειρά συμφωνιών οικονομικού και άλλου ενδιαφέροντος, ο τουρκικός Τύπος σημειώνει πως στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του διημέρου «πάνω από 250 επαγγελματικές συναντήσεις επιχειρηματιών». Παράλληλα, αναφέρει και τις επιχειρήσεις που ετοιμάζονται να ανοίξουν παραρτήματα στην Ελλάδα. Σε πρώτο βαθμό, βλέπουμε αυτές να είναι γνωστές αλυσίδες εστιατορίων και καφέ της Πόλης, που είναι αποφασισμένες, σύμφωνα με τις δηλώσεις των ιδιοκτητών τους, να χρησιμοποιήσουν την ελληνική αγορά για να εξαπλωθούν στην Ευρώπη.

Ο Τύπος επισημαίνει πως η δυνατότητα συνεταιρισμού με ελληνικές επιχειρήσεις παραμένουν περιορισμένες, καθώς η Ελλάδα δε διαθέτει ούτε βιομηχανία, ούτε αξιόλογη βιοτεχνία ούτε πλουτοπαραγωγικές πηγές. Το ύψος των διμερών εμπορικών συναλλαγών μειώθηκε, λόγω της κρίσης, από 3.58 δις δολλάρια το 2008 σε 2.76 δις το 2009, σημειώνει ο τουρκικός Τύπος.

Ο τελευταίος εστιάζει στις δυσκολίες γραφειοκρατικής φύσεως δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Τούρκοι επιχειρηματίες στην προσπάθειά τους να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα, και κυρίως στο ζήτημα της βίζας. Η κυβέρνηση Έρντογαν συνήψε συμφωνίες στενής συνεργασίας με σειρά γειτονικών χωρών τα τελευταία χρόνια, τμήμα των οποίων ήταν η αμοιβαία κατάργηση της βίζας για τους υπηκόων των συμβαλλομένων χωρών. Έτσι, η βίζα έπαυσε να απαιτείται για τις επισκέψεις Τούρκων στη Συρία, το Ιράκ, το Λίβανο και πρόσφατα τη Ρωσία, και αντίστοιχα για τους υπηκόους αυτών των χωρών. Καθώς όμως η Ελλάδα δεσμεύεται από τη Συνθήκη του Σένγκεν και δεν μπορεί να συνομολογήσει απαλλαγή για τους Τούρκους επισκέπτες, παρότι οι ελληνικές αρχές θα το επιθυμούσαν διακαώς.

Έτσι, η Τουρκία αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στην κατάργηση της απαίτησης για βίζα στα διαβατήρια των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και στη δέσμευση του Παπανδρέου ότι θα προωθήσει τη διευκόλυνση για την κατάργηση της απαίτησης βίζας για μονοήμερες επισκέψεις Τούρκων επισκεπτών στα ελληνικά νησιά. Παράλληλα, σημαντική στήριξη έχει στη χώρα η δήλωση του Έρντογαν πως η Τουρκία, ως χώρα υποψήφιο μέλος της Ένωσης, θα έπρεπε να ενταχθεί και αυτή στη Συνθήκη του Σένγκεν.

Πολλές εφημερίδες σημειώνουν πως ο Έρντογαν αποτέλεσε και τον πρώτο πρωθυπουργό που επισκέφθηκε επίσημα την Ελλάδα μετά την κορύφωση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Οι περισσότεροι σχολιαστές τονίζουν πως, για σειρά λόγων, οι τουρκικές επιχειρήσεις και ο ιδιωτικός τομέας της χώρας πρέπει να σπεύσουν να συνδράμουν τη χειμαζόμενη από την οικονομική κρίση Ελλάδα. «Όπως οι Έλληνες τσακίστηκαν να μας συνδράμουν με το σεισμό του 1999, έτσι πρέπει και εμείς τώρα να ανταποδώσουμε βοηθώντας τους να ξεπεράσουν την κρίση» γράφουν πολλοί αναλυτές. Σημειώνουν ότι οι Τούρκοι διαθέτουν την απαραίτητη τεχνογνωσία, καθώς ξεπέρασαν την τελευταία και οξύτατη κρίση του 2000-2001. Πρόκειται δηλαδή για ανθρωπιστικό και ηθικό χρέος προς την Ελλάδα.

Παράλληλα, πολλοί αναλυτές επισημαίνουν πως η Τουρκία και για πρακτικούς λόγους δεν έχει την πολυτέλεια να αδιαφορήσει την ώρα που η πιο κοντινή της ευρωπαϊκή χώρα δεινοπαθεί: η κρίση μπορεί να εξαπλωθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενδεχόμενο που θα επηρέαζε καταστροφικά την Τουρκία. Σε μία περίπτωση γενικευμένης ευρωπαϊκής κρίσης, τα τουρκικά προϊόντα θα στερούνταν μεγάλο μέρος των αγορών προορισμού τους. Οι αναλυτές επισημαίνουν – και ενίοτε προειδοποιούν, ανήσυχοι ίσως από κάποια κακεντρεχή σχόλια αναγνωστών σε ιστοσελίδες – πως η βοήθεια προς την Ελλάδα και η παροχή συμβουλών δε γίνεται με πατερναλιστικό χαρακτήρα, αλλά με την ιδιοτέλεια κάποιου που «έχει περάσει τα ίδια και χειρότερα και ελπίζει να μην τα ζήσει».

Ο Τύπος τονίζει πως παρά την υποβαθμισμένη πολιτική σημασία που η Ελλάδα έχει πια στο στερέωμα της τουρκικής διπλωματίας, προωθείται για το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων το ίδιο μοντέλο του «Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας» που εγκαθιδρύθηκε με χώρες όπως το Ιράκ και τη Συρία, που είναι οικονομικά και πολιτικά πολύ πιο «ευαίσθητες» στη νέα τουρκική εξωτερική πολιτική. Παρόμοιο σύστημα σχεδιάζεται να εφαρμοσθεί και για τις ρωσοτουρκικές σχέσεις, όπως ανακοίνωσαν στον τύπο εκπρόσωποι του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών.

Γίνεται γενικά λόγος για «θερμό κλίμα» και «επιβεβαίωση των αμφιμερώς καλών προθέσεων» στην Αθήνα. Πολλοί Τούρκοι διεθνολόγοι σημειώνουν πως η αποστολή στην Αθήνα έλαβε χώρα σε μία εποχή που γίνεται συχνά λόγος στο δυτικό τύπο περί «αλλαγής άξονα» στην τουρκική εξωτερική πολιτική, με πολλούς δυρικούς παρατηρητές να εικάζουν πως το κέντρο βάρους της μετατοπίσθηκε από τη Δύση στη Μέση Ανατολή. Η επίσκεψη μιας αποστολής στην Ελλάδα σε τόσο υψηλό κυβερνητικό επίπεδο και η προσπάθεια να διαμορφωθεί μία υπεύθυνη πολιτική αρωγής της «υπό κρίση γείτονα» ερμηνεύεται από πολλούς παρατηρητές ως επιβεβαίωση του πρωταρχικού ενδιαφέροντος της κυβέρνησης για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας και την ανάληψη σημαντικού ρόλου και εντός του δυτικού στρατοπέδου.

Η επίσκεψη καταδεικνύει, υποστηρίζουν, πως η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Έρντογαν είναι πολύ πιο πολυδιάστατη από όσο γίνεται ενδεχομένως αντιληπτό στο εξωτερικό. Παράλληλα, η εικόνα μιας Τουρκίας που όχι μόνο επιθυμεί και προσπαθεί να γεφυρώσει τις όποιες διαφορές της με μία Ευρωπαία γείτονα, αλλά ψάχνει και τρόπους να τη βοηθήσει να ορθοποδήσει οικονομικά, «ανεβάζει τις μετοχές» της χώρας έναντι της ΕΕ, πιστεύουν οι ίδιοι ειδήμονες.

Όμως η οικονομική καταβαράθρωση της Ελλάδας προκαλεί λύπη και νευρικότητα στην Άγκυρα, καθώς αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά η αδυναμία της ΕΕ να δράσει γρήγορα και αποτελεσματικά. Οι εικόνες του κοινωνικού χάους στην Αθήνα πανικόβαλαν κάποιους παρατηρητές, που φοβούνται μήπως αυτή απλωθεί στην Ευρώπη, και ενδεχομένως στην ίδια την Τουρκία. Γενική είναι η διαπίστωση πως η δημοσιονομική κρίση που κινδυνεύει να φέρει τα πάνω κάτω σε πολλές χώρες μέλη της Ένωσης αποτελεί τη σημαντικότερη δοκιμασία που η Ενωμένη Ευρώπη καλείται να αντιμετωπίσει από την ίδρυση της ΕΟΚ. Κάποιοι φθάνουν στο σημείο να εκφράζουν ανησυχίες μήπως τελικά δε θα υφίσταται στο μέλλον Ένωση για να ενταχθεί η Τουρκία. Μια τέτοια πιθανότητα θα αποβεί καταστροφική για την πολιτική και την ψυχολογία της χώρας, εκτιμούν.

Μεγάλο μέρος του τύπου, αν και δεν παραλείπει να στηλιτεύσει την οκνηρία και τη διαφθορά των Ελλήνων, εξαπολύει τα βέλη του κατά της Γερμανίας που «δεν άφησε την ΕΕ να δράσει νωρίτερα και άφησε την Ελλάδα να φθάσει σε αυτό το σημείο». Κάποιοι πάλι υπενθυμίζουν πως η Ρωσία αντικατέστησε τη Γερμανία, από το 2008, ως πρώτος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας. Δεν είναι λίγοι όσοι ισχυρίζονται πως «αλλάζει ο οικονομικός χάρτης του κόσμου» με την Ευρώπη να οδεύει προς τη σήψη και νέες δυνάμεις – όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία – να αναλαμβάνουν τα ηνία της παγκόσμιας οικονομίας. Μήπως η Τουρκία πρέπει να πάρει το μάθημά της από την αποτυχία της ΕΕ, όπως αυτή φάνηκε με την ελληνική κατάρρευση, και να επανιεραρχήσει τις στρατηγικές της προτεραιότητες; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα πολλών αναλύσεων στα εγκυρότερα έντυπα της χώρας.

Στη θέση πάντως ότι η Τουρκική οικονομία ανθεί – εξ ου και η χώρα ξεπέρασε την πρόσφατη παγκόσμια κρίση δίχως εξωτερική βοήθεια – και εκείνη της Ευρώπης καταρρέει, Τούρκοι στρατηγικοί αναλυτές αντιτάσσουν πως η Τουρκία δε χρειάζεται την Ευρώπη πια προεχόντως για οικονομικούς, αλλά για πολιτικούς και ψυχολογικούς λόγους. Οι στρατηγικοί αυτοί αναλυτές επισημαίνουν πως η τουρκική δημοκρατία είναι ακόμη εύθραυστη, ενώ η κοινωνική συνοχή απειλείται από την ιδεολογική πόλωση μεταξύ κοσμικών και ισλαμιστών. Προειδοποιούν πως η Τουρκία μπορεί να αποκομίσει σημαντικά οικονομικά ωφέλη από μία σχέση στρατηγικού εταίρου με τη Ρωσία, την Κίνα ή το Ιράν, αλλά δεν πρέπει να λησμονεί πως αυτές οι χώρες είναι παράδειγμα προς αποφυγήν στον πολιτικό τομέα.

Ίσως το πιο φιλόδοξο και ασυνήθιστο κείμενο των ημερών στον τουρκικό τύπο είναι εκείνο του Ακίν Οζτσέρ στην τουρκική έκδοση του περιοδικού Newsweek. Ο αναλυτής ισχυρίζεται πως για τη σωτηρία της ΕΕ, που πάσχει από εσωστρέφεια και βλέπει την οικονομική κρίση να προστίθεται στην κρίση ταυτότητας και τα πολιτικά της αδιέξοδα, επιβάλλεται να συσταθεί ένας άξονας Αθήνας – Άγκυρας. Ο εν λόγω άξονας θα μιμηθεί τον άξονα Παρισίων – Βερολίνου, πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Τη δημιουργία του άξονα αυτού δεν επιβάλλει μόνο η βούληση δύο χωρών με ιστορία πολέμων και αμοιβαίας αντιπαλότητας να ζήσουν ειρηνικά εντός του ευρωπαϊκού υπερεθνικού οικοδομήματος. Τον καθιστά λίαν επιθυμητό και η προσπάθεια να υπερκερασθεί η προαιώνια αντιπαράθεση και έχθρα μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλάμ, υποστηρίζει.

Παράλληλα, ο αναλυτής πιστεύει πως η ελληνική και ελληνοκυπριακή πλευρά πρέπει να παύσουν να θέτουν τη λύση των διμερών προβλημάτων, συμπεριλαμβανομένου του Κυπριακού, ως προϋπόθεση της τουρκικής ένταξης, καθώς μία τέτοια επιμονή αποβαίνει αντιπαραγωγική, διογκώνοντας το μέτωπο των ευρωσκεπτικιστών στην Τουρκία. Η προσπάθεια να ξεπερασθούν οι διμερείς διαφορές και η αμοιβαία καχυποψία δεν πρέπει να περιορίζεται σε γραφικές συζητήσεις «για συρτάκι και τσιφτετέλι», αλλά να λάβει τη μορφή μιας σοβαρής προσπάθειας σύστασης κοινού άξονα, που θα επιδοθεί σε περιφερειακές πρωτοβουλίες, καταλήγει.

Read more...

Ο Ερντογάν θέλει, η Ελλάδα μπορεί;


Η κοινή συνέντευξη των δύο πρωθυπουργών στο Χίλτον (14 Μαΐου) ήταν ενδιαφέρουσα και ενίοτε και αποκαλυπτική όχι μόνο σε σχέση με αυτά που είπαν οι δύο πρωθυπουργοί όσο και γι΄αυτά που δεν είπαν.

Κυπριακό: αντιστροφή ρόλων;
Ο Ερντογάν βρήκε την ευκαιρία να πει ξεκάθαρα στο ελληνικό κοινό τρία βασικά πράγματα (ευρέως γνωστά εκτός Ελλάδας): ότι (α) επιζητεί από το 2003 την επίλυση του Κυπριακού με επανένωση του νησιού, (β) ότι η μη επίλυση το 2004 οφείλεται στη στάση των Ελληνοκυπρίων και (γ) αν το Κυπριακό είχε επιλυθεί τότε τώρα τα τουρκικά στρατεύματα θα ήταν μόνο 600 άνθρωποι και δεν θα υφίστατο στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας (αλλά και της Ελλάδας) στην Κύπρο. Επίσης διευκρίνισε ότι εκείνος είχε αναζωπυρώσει τις προσπάθειες του ΓΓ του ΟΗΕ Ανάν (σημειώνω ότι ο ΓΓ είχε εγκαταλείψει πλήρως τις προσπάθειες του τον Μάρτιο του 2003, μετά το «όχι» του Ντενκτάς στη συνάντηση της Χάγης) διαβεβαιώνοντας τον ότι η Τουρκία θα ήταν σταθερά υπέρ της λύσης στη βάση του Σχεδίου (μάλιστα «ένα βήμα μπροστά» κατά τη γνωστή έκφραση του Τούρκου πρωθυπουργού). Επίσης ο Ερτνογάν είπε ότι θα πρέπει να εμπλακούν άμεσα στις διαπραγματεύσεις πιέζοντας για επίλυση-επανένωση οι μητέρες πατρίδες, ο ΟΗΕ αλλά και η ΕΕ. Αντιθέτως, ο Παπανδρέου υποστήριξε ότι τη λύση θα τη βρουν αποκλειστικά οι δύο κοινότητες στην Κύπρο, κάτι που αποτελούσε πάγια τουρκική (και βρετανική) θέση παλιότερα (αντιθέτως η διεθνοποίηση του Κυπριακού αποτελούσε πάγια ελληνική θέση).

Αιγαίο: θέατρο σκιών
Στα θέματα του Αιγαίου ο Ερντογάν φάνηκε μεν θετικός με την ιδέα του περί μείωσης των εξοπλισμών, στο μέλλον όχι στρατιωτικές πτήσεις και επί του παρόντος πτήσεις χωρίς οπλικά συστήματα στα πολεμικά. Όμως κατά τα άλλα κράτησε τα χαρτιά του κλειστά. Στο θέμα του casus belli απέφυγε να απαντήσει (αντιθέτως σαφέστατος ήταν στη συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Τα Νέα, 15-10, όπου είπε ξεκάθαρα ότι στο Αιγαίο διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα των δύο χωρών και το casus belli δεν προέκυψε τυχαία, αλλά σε συνέχεια απόφασης του Ελληνικού Κοινοβουλίου περί επέκτασης στα 12 μίλια). Επίσης δεν έκανε λόγω για κατάργηση της 4ης Στρατιάς στη Σμύρνη ή για την εγκατάλειψη της θέσης περί «γκρίζων ζωνών» (αυτή βέβαια η στάση του είναι κατανοητή από πλευράς διαπραγματευτικής τακτικής, για να μην κάψει τα χαρτιά της Τουρκίας). Ειδικά τα περί πολεμικών χωρίς οπλικά συστήματα ισχύει μόνο για την ελληνική πλευρά (τα τουρκικά πολεμικά υποτίθεται ότι ίπτανται χωρίς όπλα μια και ο στόχος τους δεν είναι άλλος από το να καταδείξουν ότι δεν αναγνωρίζουν τα «παράνομα» επιπλέον 4 μίλια του ελληνικού εθνικού εναερίου χώρου). Από την πλευρά του και ο Παπανδρέου ήταν ακόμη πιο φειδωλός σε σχέση με το Αιγαίο, ψελλίζοντας κάτι για τα σχέδια πτήσεων (όμως τα σχέδια πτήσεων δεν αφορούν τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο αλλά την εναέρια κυκλοφορία, δηλαδή τις γνωστές ως «παραβάσεις του FIR Αθηνών» και όχι τις «παραβιάσεις» του εθνικού εναερίου χώρου).

Κοντολογίς η επίλυση των διαφορών του Αιγαίου δυστυχώς δεν θα έρθει οσονούπω, με βάση τις προγενέστερες συνομιλίες (του 1978-81 και κυρίως του 2002-3). Υποπτεύομαι στα του Αιγαίου ο Ερντογάν έχει (για την ώρα τουλάχιστον) λίγα περιθώρια, λόγω στρατιωτικών, που ειδικά στα θέματα του αέρα (εναέριος χώρος + FIR), των χωρικών υδάτων (τρόμος των 12 μιλίων), της στρατικοποίησης και των γκρίζων ζωνών έχουν ακόμη τον πρώτο λόγο με την υποστήριξη και ιεράκων του τουρκικού ΥΠΕΞ.

Μειονότητες-Χάλκη-Πατριαρχείο: καλός-κακός αστυνομικός
Ο Ερντογάν φάνηκε γενναιόδωρος στο θέμα της επιστροφής των Ρωμιών (50 000 όπως είπε έχουν ακόμη τουρκική υπηκοότητα και ζουν στην Ελλάδα), στο θέμα της Χάλκης και του Πατριαρχείου (ως οικουμενικού). Το ερώτημα είναι αν θα πάρει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και μέτρα όταν επιστρέψει στην Τουρκία ή πρόκειται μόνο για λόγια για Αθηναϊκά και άλλα ακροατήρια προς δυσμάς. Από την άλλη ήταν διεκδικητικός στα περί μουφτήδων (να εκλέγονται) και το χειρότερο έδωσε την αίσθηση ότι τα θέματα των μειονοτήτων στηρίζονται στην αμοιβαιότητα, κάτι που θα αποτελούσε πισωγύρισμα και θεωρείται απαράδεκτο από πλευράς σεβασμού των ανθρωπίνων (και μειονοτικών) δικαιωμάτων.


Το γενικό πλαίσιο
Πάντως είναι σαφές ότι ο Ερντογάν επιζητεί καλές σχέσεις με την Ελλάδα και, το κυριότερο, θεωρεί τις καλές σχέσεις με την Ελλάδα προς το συμφέρον της Τουρκίας. Βέβαια οι δηλώσεις καλής θέλησης του Ερντογάν είχαν κα άλλους αποδέκτες: την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και τις ΗΠΑ, για να καταδείξει ότι η Τουρκία συνεχίζει και ενδιαφέρεται για ένταξη στην ΕΕ και ότι είναι κράτος εποικοδομητικό στην περιοχή και όχι μόνο σε σχέση με τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Όπως και στη δεκαετία του 1980 επί Οζάλ, κλειδί (αν και τώρα κάπως μικρότερο) για τις καλές σχέσεις με την ΕΕ και με τα κράτη μέλη της είναι οι καλές σχέσεις με την Ελλάδα.To ερώτημα σήμερα είναι αν η Ελλάδα έχει την δυνατότητα να ανταποκριθεί στα ανοίγματα Ερντογάν έτσι ώστε να φανεί αν πρόκειται για μια πραγματική αλλαγή της τουρκικής στάσης ή απλά για «μπλόφα».

Read more...

Οριακή πτώση της ανεργίας στην Τουρκία στο α΄ τρίμηνο


Οριακή μείωση σε τριμηνιαία βάση σημείωσε το ποσοστό των ανέργων στην τουρκική οικονομία, ωστόσο σε σχέση με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο υπάρχει μία σαφής βελτίωση στην τοπική αγορά εργασίας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, στο α΄ τρίμηνο του 2010 η ανεργία υποχώρησε στο 14,4% από 14,5% το αμέσως προηγούμενο τρίμηνο και 16,1% στο α΄ τρίμηνο της περυσινής χρονιάς.

Ο συνολικός αριθμός των απασχολούμενων διαμορφώθηκε σε 21,267 εκατομμύρια, ενώ οι άνεργοι έφτασαν τα 3,563 εκατομμύρια. Ανοδικά κινήθηκε η απασχόληση τόσο στο μη αγροτικό (+826.000), όσο και στον αμιγώς αγροτικό (+662.000) τομέα σε ετήσια βάση.

Αν εξαιρεθεί ο αγροτικός κλάδος, το ποσοστό των ανέργων διαμορφώθηκε σε 17,5% στο α΄ τρίμηνο του έτους από 19,3% ένα χρόνο νωρίτερα.

Read more...

Χάγη προτείνει ο Ερντογάν για υφαλοκρηπίδα και εναέριο χώρο


Μετά το τέλος της επίσημης επίσκεψης του στην Αθήνα και την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη, ο Τούρκος πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι "τόσο για το θέμα της υφαλοκρηπίδας, όσο και για το θέμα του εναέριου χώρου μπορούμε να πάμε στη Χάγη" και εξήγησε ότι ""μπορούμε να φτάσουμε σε κάποιο αποτέλεσμα με την αντίληψη του win - win.Κατά την περίοδο που ο κ. Παπανδρέου ήταν υπουργός Εξωτερικών, είχαν πραγματοποιηθεί σημαντικά βήματα. Τώρα θα αρχίσουμε και πάλι από το σημείο πού είχαμε μείνει. Θα δούμε εάν μπορεί να τεθεί κάποιο χρονοδιάγραμμα για την επίλυση των προβλημάτων", είπε ο κ. Ερντογάν.

Τέλος για την πρόταση του Γ. Παπανδρέου τα τουρκικά αεροσκάφη να υποβάλουν σχέδια πτήσης για το Αιγαίο ο κ. Ερντογάν επανέλαβε ότι "ως ένδειξη καλής θέλησης θα μπορούσε να συμφωνηθεί ως ένα ακόμα βήμα, τα στρατιωτικά αεροσκάφη να πετούν χωρίς εξοπλισμό, και να ανακοινώνεται αμοιβαία η διαδρομή θα ακολουθήσουν (σχέδιο πτήσεων)".

Read more...

Η επίσκεψη Ερντογάν έληξε αλλά οι συνέπειες για την κυβέρνηση παραμένουν!


Οι 36 ώρες του τούρκου πρωθυπουργού στην Ελλάδα, έδωσαν την ευκαιρία να διαπιστώσει μαζικά, κυβέρνηση και λαός, την επιθετικότητα και την απαρέγκλιτη γραμμή της Άγκυρας, στα θέμα των διεκδικήσεών της, σε βάρος της Ελλάδας. Αυτό φάνηκε τόσο από τα θέματα που ετέθησαν στο τραπέζι από την τουρκική πλευρά, όσο και από τον τρόπο έκφρασης του τούρκου πρωθυπουργού. Παίρνοντας στην πλάτη του, μεγάλο μέρος των τουρκικών διεκδικήσεων κι αφήνοντας, προσχεδιασμένα, ένα ρόλο λιγότερο επιθετικό και περισσότερο διπλωματικό, στον Α. Νταβούτογλου και σε ορισμένους εκ των υπουργών του. Από την άσκηση φιλικής διπλωματίας κρατήθηκαν μακριά δύο στενοί συνεργάτες του: Οι Μπαγίς και Μπαμπατζάν, που δεν έπαψαν να διακηρύσσουν ο ένας τα «δίκαια των τούρκων στη Θράκη» κι ο άλλος το «συμφέρον της Ελλάδας» να εξαγοραστεί έναντι πινακίου φακής από την «ισχυρή» Τουρκία.

Η προκλητικότητα του τούρκου επισκέπτη, έφτασε σε τόσο δυσθεώρητα ύψη ώστε να αναγκαστεί και φίλος του έλληνας πρωθυπουργός να τον επαναφέρει στην τάξη, τόσο για τα ζητήματα των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο, όσο και για τα μειονοτικά ή στα θέματα εσωτερικών παρεμβάσεων. Κι ακριβώς τα μειονοτικά υπήρξαν η μεγάλη πρόκληση. Όταν πραγματοποίησε σύσκεψη στο ξενοδοχείο Hilton, με την παράνομη μουφτία της Θράκης, και την παρουσία της τουρκάλας υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, κ. Τσουμπουκτσού, και του κ. Μπαγίς. Κι είδαμε εκεί έλληνες πολίτες, να συζητούν κεκλεισμένων των θυρών με τον πρωθυπουργό της γείτονος, για θέματα που αφορούν τον χώρο, τον τόπο και τους ανθρώπους μας.

Εμείς τι λέμε; Σφάξε μ’ αγάμ’ ν’ αγιάσω;

Γιατί στην μόνιμη ελληνική επωδό για «μοναδική διαφορά την υφαλοκρηπίδα» και τη λύση του ζητήματος με προσφυγή στην Χάγη η απάντηση κοφτή από την πλευρά του τούρκου πρωθυπουργού: «Αυτό να το λύσουμε οι δυο μας». Απορρίφθηκε μετ’ επαίνων η ελληνική πρόταση.

Για το casus belli, ελληνικό παράπονο. Οξύτατη η αντίδραση του τούρκου πρωθυπουργού: «να δηλώσετε πρώτα πως δεν δικαιούσθε 12 μίλια στο Αιγαίο»!

Για την οικουμενικότητα του Πατριάρχη, επιμένουμε εμείς. «Ναι» λέει ο τούρκος πρωθυπουργός αλλά με αντάλλαγμα τα «δικαιώματα» των παράνομων μουφτήδων!
Για το Καστελλόριζο (που κατά Πάγκαλο αποτελεί γεωγραφική ιδιομορφία) ο τούρκος επίσημος τα μασά κι ας μην αναφέρεται πουθενά σαν «γκρίζα; Ζώνη».

Αυτές οι ελληνικές αιτιάσεις κι άλλες τόσες, δεν βρήκαν ΟΥΤΕ ΜΙΑ θετική τουρκική απάντηση. ¨Όλες απαντήθηκαν με παράλληλα τουρκικά αιτήματα, πέραν του διεθνούς δικαίου και των ευρωπαϊκών πρακτικών. Γιατί η Τουρκία ήρθε στην Αθήνα να καταδείξει ότι δεν την ενδιαφέρει ούτε το διεθνές δίκαιο, ούτε οι συνθήκες, ούτε οι συμφωνίες. Ήρθε να μας πει «είμαι μεγάλη χώρα και θα κάνετε αυτό που σας λέμε»!

Γι αυτό άλλωστε παρενέβη με τόσο προκλητικότητα μιλώντας στην αντιπολίτευση και συμβουλεύοντας την να στηρίξει τον Γ. Παπανδρέου (που επιτέλους απέκτησε κι ένα εξω-χώριο σύμμαχο!).

Η κυβέρνηση (αν και όχι σύσσωμη, ακούμε να λένε ορισμένοι υπουργοί) ακολούθησε σε αυτό το «διπλωματικό θρίαμβο» τον Γ. Παπανδρέου, όπως ακριβώς και στην παράκλησή του να έρθει το ΔΝΤ. Αλλά στις περιπτώσεις αυτές ισχύει ό,τι ακριβώς επικαλούνται και για το παρελθόν υπουργών της ΝΔ. Ο,τι δηλαδή, όποιος διαφωνεί παραιτείται! Αλλιώς η ευθύνη είναι όλων όσων κάθονται κι ακούν ιστορίες για αγρίους και ιθαγενείς γύρω από το τραπέζι του Υπουργικού Συμβουλίου….

Read more...

Στο στόχαστρο της αντιπολίτευσης ο Ερντογάν για Οικουμενικό Πατριαρχείο


Γενική επίθεση εξαπέλυσε η τουρκική αντιπολίτευση εξαιτίας των δηλώσεων Τ. Ερντογάν σχετικά με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η Cumhuriyet στις εσωτερικές της σελίδες με τον τίτλο «Στροφή 180ο από τον Ερντογάν» γράφει ότι, ενώ ο Π/Θ Ερντογάν πριν έξι χρόνια είχε αναφέρει ότι η αναγνώριση καθεστώτος οικουμενικότητας στον Πατριάρχη “Φαναρίου” Βαρθολομαίο ερχόταν σε αντίθεση με τη Συνθήκη της Λωζάννης, εν τούτοις η αναφορά του, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, ότι «ο προσδιορισμός αυτός δεν ενόχλησε τους προγόνους μας, εμένα γιατί να με ενοχλήσει», κατέστη αιτία να ξεσπάσουν αντιδικίες.

Ο αντιπρόεδρος του CHP, Οϋμέν, αφού επεσήμανε ότι αυτό αντιβαίνει στη Συνθήκη της Λωζάννης και επέστησε την προσοχή στην παρέκκλιση από τις βασικές αρχές της Τουρκίας, δείχνοντας την αντίδρασή του είπε: «Ο Ατατούρκ, ο Ινονού και οι κυβερνήσεις της Δημοκρατίας δεν είναι δικοί σου πρόγονοι; Πρόγονοί σου είναι οι Οθωμανοί»;
Ο Οϋμέν ανέφερε, επίσης, ότι ο Π/Θ Ερντογάν απομακρύνεται από τις πολιτικές, τις οποίες ακολούθησε η Τουρκική Δημοκρατία από την εποχή ακόμη της Συνθήκης της Λωζάννης και ότι μια τέτοια κίνηση είναι λάθος από την άποψη των συμφερόντων της χώρας. Είπε, ακόμη, ότι ο Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα δεν αποκόμισε τίποτε προς όφελος της Τουρκίας. Μάλιστα, δήλωσε ότι πίσω από την πολιτική αλλαγή του Ερντογάν κρύβεται η προσπάθειά του να εξασφαλίσει την υποστήριξη του έξω κόσμου προς την κυβέρνησή του.
Ο Οϋμέν χαρακτηριστικά ανέφερε: «Κάνοντας αυτή τη χειρονομία καλής θέλησης, στέλνει παράλληλα και ένα μήνυμα προς τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.. Προκειμένου να μείνει στην εξουσία, αισθάνεται την ανάγκη της εξωτερικής υποστήριξης. Λέει χαρακτηριστικά: Κοιτάξτε να τα έχετε καλά μαζί μας, υποστηρίξτε μας, διότι καμία άλλη κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει αυτά, τα οποία εσείς ζητάτε».
Ο Οϋμέν ανέφερε, επίσης, ότι η κυβέρνηση του ΑΚΡ πολύ σύντομα θα ανοίξει και πάλι τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης.

Από την πλευρά του, ο αντιπρόεδρος της Κ.Ο. του ΜΗΡ, Βουράλ, ανέφερε ότι οι δηλώσεις Ερντογάν έγιναν αιτία ώστε να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα αυτοί, οι οποίοι έχουν βλέψεις πάνω στην Τουρκία. Ο Π/Θ Ερντογάν πριν έξι χρόνια για τις προσκλήσεις, που είχε τυπώσει η αμερικανική πρεσβεία, στις οποίες ο Πατριάρχης “Φαναρίου” Βαρθολομαίος χαρακτηριζόταν «οικουμενικός», είχε δείξει τη σκληρή του αντίδραση λέγοντας: «Κάθε χώρα έχει τις δικές της ευαισθησίες. Είναι γνωστό το καθεστώς που έχει χορηγηθεί στη Λωζάννη προς τις μειονότητες. Και αυτός που βρίσκεται απέναντί μας είναι υποχρεωμένος να το εφαρμόσει. Το να θέλουν τώρα κάποιοι να κάνουν το θέμα αυτό αντικείμενο συζητήσεων στη χώρα μου όχι μόνο αποδεικνύει ότι δεν είναι ειλικρινείς, αλλά υποκρύπτει και υστεροβουλία».
Ο Βουράλ είπε ότι, όταν το 2006 ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ επισκέφθηκε το Βαρθολομαίο, ανέφερε ότι ο Πατριάρχης είναι «οικουμενικός», με συνέπεια ο τότε εκπρόσωπος του Τ/ΥΠΕΞ Ναμίκ Ταν διευκρινίζοντας ότι η στάση της Τουρκίας όσον αφορά το θέμα αυτό είναι ξεκάθαρη να πει: «Εμείς έχουμε κάνει γνωστό σε όλο τον κόσμο ότι δεν αναγνωρίζουμε την οικουμενικότητα». Τώρα, ο Ερντογάν προβαίνει σε ανακοινώσεις, οι οποίες είναι αντίθετες με τις πολιτικές που ακολουθούσε μέχρι σήμερα η κυβέρνηση.
Ο Βουράλ ανέφερε, επίσης, και τα εξής: «Όλες οι αξίες και οι φορείς βυθίζονται. Όμως, η οικουμενικότητα όχι. Ενώ στη Συνθήκη της Λωζάννης υπάρχουν διατάξεις που αναφέρουν ότι δεν μπορεί να αποδοθεί ένα τέτοιο καθεστώς, τώρα γιατί καταβάλλει προσπάθειες, προκειμένου να δοθεί μια πολιτική ιδιότητα; Εδώ, κ. Πρωθυπουργέ, είναι η Τουρκική Δημοκρατία. Το κράτος αυτό ιδρύθηκε ως κράτος – έθνος και μέσα σε αυτό η λειτουργία του Πατριαρχείου “Φαναρίου” είναι γνωστή».

Παράλληλα, και ο καθηγητής Μουμτάζ Σοϋσάλ επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι και κατά τη διάρκεια των συνομιλιών στη Λωζάννη δημιουργήθηκαν μεγάλες αντιδικίες αναφορικά με το καθεστώς του Πατριαρχείου. Η Άγκυρα αποδέχθηκε την παραμονή του Πατριαρχείου υπό τον όρο να εγκαταλείψει το οικουμενικό καθεστώς του.

Read more...

Αναγνώστες

About This Blog

  © Blogger templates ProBlogger Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP