ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ…

του Γιώργου Λιλλήκα*

Η Τουρκία του Ερντογάν αλλάζει, εκσυγχρονίζεται, εκδημοκρατικοποιείται! Η Τουρκία του Νταβούτογλου είναι ισχυρή, ενδυναμώνεται και παίζει ηγεμονικό ρόλο στην περιοχή! Αυτές τις διαπιστώσεις ακούμε ή βλέπουμε να προβάλλονται συχνά. Η αλήθεια είναι πως ανταποκρίνονται στη πραγματικότητα αλλά δεν είναι όλη η πραγματικότητα. Αποτελούν αλήθειες αλλά όχι όλη την αλήθεια. Αποτελούν ψηφία που συνθέτουν μια μεγαλύτερη και σύνθετη εικόνα και όχι την ίδια την εικόνα. Ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου είναι οι ηγέτες ενός Ισλαμικού Κόμματος, κάτι που συχνά ξεχνάμε.

Η Τουρκία του Ερτογάν και του Νταβούτογλου είναι μια Τουρκία που διολισθαίνει κοινωνικά και πολιτικά στον Ισλαμισμό.
Το όραμα εξάλλου του Νταβούτογλου είναι η Τουρκία να γίνει η ηγέτιδα δύναμη του Ισλαμικού κόσμου.


Η Τουρκία είναι μια χώρα που ενώ θέλει να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν προχωρά στην έμπρακτη θεσμική εναρμόνιση της με τις Ευρωπαϊκές αρχές, αξίες, το δίκαιο και ό,τι άλλο συνθέτει το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και τον Ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό.
Η Τουρκία θέλει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τους δικούς της όρους.
Την ίδια αλαζονική στάση επιδεικνύει απέναντι στους ίδιους τους πολίτες της (φυλάκιση δημοσιογράφων και πνευματικών ανθρώπων) αλλά και απέναντι στους γείτονες της, αρχής γενομένης από την Κύπρο και την Ελλάδα.


Αυτή η αλαζονεία οδηγεί την Τουρκία στην επιθετικότητα, στη συντήρηση παλαιών και στην εφαρμογή νέων επεκτατικών πολιτικών απέναντι στους γείτονες της, με τους οποίους θέλει, όπως δηλώνει ο κ. Νταβούτογλου, να έχει «μηδενικά προβλήματα».
Με την πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων, η Άγκυρα δεν ευνοεί την εξεύρεση συναινετικών ή συμβιβαστικών λύσεων αλλά την επιβολή των δικών της λύσεων.


Η Τουρκική αλαζονεία εδράζεται στην ανοχή της διεθνούς κοινότητας η οποία υποκριτικά κλείνει τα μάτια στα εγκλήματα και την προκλητικότητα του Τουρκικού Κράτους.
Κυρίως όμως, οφείλεται στην αμέριστη στήριξη που για δεκαετίες έχει από τις ΗΠΑ και την Βρετανία.
Παράλληλα και ταυτόχρονα, όμως, η Τουρκική αλαζονεία τρέφεται και από τη δική μας συμπεριφορά απέναντί της.
Από την ανοχή που επιδεικνύουμε απέναντι στη προκλητικότητα της στο Κυπριακό και στο Αιγαίο. Η ήπια αντίδραση μας μεταφράζεται ως αδυναμία από την Άγκυρα.


Η Τουρκική Κυβέρνηση ενόσω πιστεύει ότι μπορεί να πετύχει όλους τους στόχους της (ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διαμελισμό του Αιγαίου, έλεγχο της Κύπρου) δεν έχει κανένα λόγο να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο.
Η ανεκτικότητα μας δεν συνετίζει την Άγκυρα. Αντίθετα της δημιουργεί επεκτατική βουλιμία.


Αν δεν αλλάξουμε τους κανόνες του παιχνιδιού θα χάσουμε το παιχνίδι. Δεν μπορεί να κερδίζουν όλοι εκτός από τον Ελληνισμό.
Θα πρέπει να τους κάνουμε όλους να καταλάβουν ότι είτε θα πάμε σ’ ένα παιχνίδι όπου όλοι θα κερδίζουμε (σενάριο που ασφαλώς είναι η πρώτη μας επιλογή) είτε θα πάμε στην επιλογή όπου όλοι θα χάσουμε.


Το χαρτί της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως το μοχλό πίεσης πάνω στην Τουρκία πρέπει να το παίξουμε τώρα και όχι στο τέλος της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.
Αργότερα δύο τινά μπορούν να συμβούν: Πρώτο, κάποιες χώρες να ασκήσουν βέτο στην ένταξη της Τουρκίας ακυρώνοντας το δικό μας διαπραγματευτικό ατού.
Δεύτερο, όλες οι χώρες να εγκρίνουν την ένταξη και μόνοι μας να πρέπει να σηκώσουμε (απέναντι στους 26 εταίρους μας και στις ΗΠΑ) το βάρος της απόρριψης της ένταξης της Τουρκίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Εάν συναινέσουμε στην ένταξη της με τα ζητήματα του Αιγαίου και του Κυπριακού να παραπέμπονται για διευθέτηση σε μια μεταγενέστερη ημερομηνία, τότε να μην έχουμε αμφιβολία ότι αυτά θα ρυθμιστούν με βάση τα Τουρκικά συμφέροντα αφού ο δικός μας ρόλος έναντι του ρόλου της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι υποβαθμισμένος μέχρι εκμηδενισμένος.


Η Τουρκική αλαζονεία δεν θα καμφθεί με διαπιστώσεις και αναλύσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες για να κατανοήσουμε την πραγματικότητα.
Απέναντι στην αλαζονεία της Τουρκίας πρέπει να καταθέσουμε την Ελληνική αποφασιστικότητα. Και πρέπει να το πράξουμε τώρα και όχι αργότερα…
* τ. υπουργός εξωτερικών Κυπριακής Δημοκρατίας
ΠΗΓΗ: ”yiorgoslillikas.com”