Επικίνδυνα παιχνίδια

Με τη δημιουργία συνθηκών αμφισβητήσεως των εθνικών ορίων ελέγχου στο Αιγαίο (που επιτυγχάνεται με τον καθημερινό διεμβολισμό των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε συγκεκριμένες ζώνες) η Αγκυρα προάγει εκείνο που θεωρεί ότι της έχει αναγνωρισθεί με τη γνωστή Συμφωνία της Μαδρίτης. Νόμιμα δηλαδή δικαιώματα στο Αιγαίο!
Επικίνδυνα παιχνίδια

Από τον Α. Λυκαύγη ΕΘΝΟΣ

Δεν είναι ασφαλώς τυχαίο που την ώρα που το Κυπριακό μπαίνει σε κυριολεκτικώς καταληκτική φάση (τελικής λύσεως ή οριστικού αδιεξόδου) η Αγκυρα κλιμακώνει στρατηγικές ανατασσομένων εντάσεων στον αιγαιωτικό χώρο. Στρατηγικές διαχρονικά δοκιμασμένες. Οπου επιχειρείται ολομέτωπος εκβιασμός του Ελληνισμού. Με απειλές ακόμη και θερμών κρίσεων στο ελληνικό αρχιπέλαγος, την ίδια ώρα που προάγει σχεδιασμούς τετελεσμένων όσον αφορά τις ζώνες οικονομικής εκμεταλλεύσεως, σε ολόκληρο το γεωπολιτικό φάσμα μεταξύ Κύπρου-Νοτιοανατολικού Αιγαίου.

Αυτά τα επικίνδυνα παίγνια, συνιστούν μέρος των στρατηγικών θεωριών Νταβούτογλου, που ως νέος υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας εφαρμόζει στην πράξη τις νεο-οθωμανικές προσεγγίσεις, σύμφωνα με τις οποίες:

Η Αγκυρα πρέπει να διασφαλίσει (και να παγιώσει) το γεωστρατηγικό της προγεφύρωμα στην Κύπρο, που αποτελεί αναντικατάστατη αιχμή του επεκτατικού δόρατος. Που μεταφράζεται σ' ενισχυμένη στρατιωτική παρουσία και πολιτικό έλεγχο αυτής της κρίσιμης γεωγραφίας.
Με τη δημιουργία συνθηκών αμφισβητήσεως των εθνικών ορίων ελέγχου στο Αιγαίο (που επιτυγχάνεται με τον καθημερινό διεμβολισμό των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε συγκεκριμένες ζώνες) η Αγκυρα προάγει εκείνο που θεωρεί ότι της έχει αναγνωρισθεί με τη γνωστή Συμφωνία της Μαδρίτης. Νόμιμα δηλαδή δικαιώματα στο Αιγαίο!
Παίζει έτσι και στα δυο ταμπλό. Κυπριακό κι Αιγαιωτικό, εκ παραλλήλου βεβαίως, με τη δημιουργία ζητημάτων ως προς τη μουσουλμανική μειονότητα. Για την οποία και διεκδικεί δικαιώματα συλλογικού εθνικού αυτοπροσδιορισμού. Κάτι που όταν το επιτύχει, θα διευκολύνει θρασύτερες παρεμβάσεις, στα πλαίσια σχεδιασμών της, όχι μόνο στη Θράκη αλλά και σε Ρόδο - Κω. Γιατί ακριβώς η περιοχή της Δωδεκανήσου, θα επαναποβεί στόχος όσων σήμερα προάγονται.

Αυτό πρέπει να συναρτηθεί και προς το γεγονός ότι στις παρεμβάσεις που επιχειρεί σήμερα, με την αδειοδότηση για έρευνες επισημάνσεως πετρελαϊκών κοιτασμάτων, διαλαμβάνει τη θαλάσσια ζώνη μεταξύ Πάφου (στις δυτικές ακτές της Κύπρου) και Καστελόριζου-Ρόδου. Οπου ήδη εφαρμόζει πολιτική κανονιοφόρων, αυξάνοντας τις περιπολίες σκαφών της στην περιοχή. Ενώ απειλεί απροκαλύπτως ακόμη και άμεση χρήση βίας, σε περίπτωση που η Κυπριακή Δημοκρατία προχωρήσει σε πραγματοποίηση έστω και δοκιμαστικών υποθαλάσσιων γεωτρήσεων.

Αυτά βεβαίως δεν αποτελούν παρά δείκτες συγκεκριμένης πολιτικής, η οποία και προάγεται με πρόθεση να δημιουργηθούν γεωστρατηγικά τετελεσμένα. Και η πολιτική αυτή εκδηλώνεται ασφαλώς, εάν όχι με την απευθείας ενθάρρυνση, τουλάχιστον με την ενθαρρυντική ανοχή κάποιων κέντρων ισχύος. Και πρωταρχικά της Ουάσιγκτον. Η οποία και προσδιορίζει πάλι την Τουρκία, ως εν δυνάμει στρατηγικό τοποτηρητή των επιδιώξεων του ατλαντισμού σ' αυτή τη γεωγραφία. Με την οποία ελέγχονται ουσιαστικά τόσο η Μέση όσο και η Εγγύς Ανατολή. Και βεβαίως οι βασικοί ενεργειακοί δίαυλοι. Αρκεί να λεχθεί ότι ο αγωγός Μπακού-Τσεϊχάν καταλήγει σε τερματικό σταθμό, σαράντα μίλια έναντι των βόρειων ακτών της κυπριακής Καρπασίας. Θαλάσσια περιοχή που ελέγχεται πλήρως από τον τουρκικό στόλο. Αυτά πρέπει ν αξιολογήσουν Αθήνα και Λευκωσία. Γιατί αυτά θ αποβούν οι κρίσιμοι δείκτες της τουρκικής επιθετικής πολιτικής, το επόμενο διάστημα.