Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΛΑΧΤΑΡΑ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΕΕ

Η Κυριακάτικη (19/7) DAGENS NYHETER ( πρωινή 365 200 φύλλα / ανεξάρτητη, φιλελεύθερη) δημοσιεύει τρισέλιδο σχεδόν άρθρο της Ingrid Hedström με τίτλο “Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΛΑΧΤΑΡΑ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΕΕ” και τον ακόλουθο υπότιτλο:

«Επί δέκα ημέρες, οι απεσταλμένοι της DN ταξίδεψαν μεταξύ Istambul (sic) και Παρισιού περνώντας από επτά σιδηροδρομικούς σταθμούς σε επτά διαφορετικές πόλεις. Συναντήσαμε έξι διαφορετικές γλώσσες γραμμένες σε δυο διαφορετικά αλφάβητα και χρησιμοποιήσαμε πέντε διαφορετικά νομίσματα.. Στην Istambul (sic) την πόλη που συνορεύει με δυο ηπείρους, αναρωτιέται κανείς: Ανήκει η Τουρκία στην Ευρώπη; Οι απαντήσεις των σύγχρονων φοιτητριών με την κοντή φούστα, διαφέρουν λίγο, από αυτές των θεοσεβών, μαυροντυμένων γυναικών»


Στην συνέχεια η Hedström εξηγεί ότι «η αυτονόητη αφετηρία για αυτό το ταξίδι ήταν η Istambul (sic), η μεγαλύτερη πόλη της Ευρώπης, μια παλλόμενη και δυναμική πρωτεύουσα στο κατώφλι μεταξύ Ασίας και Ευρώπης» και περνάει στη λυρική περιγραφή του Βοσπόρου που βρίθει από πλοία κάθε μεγέθους. Μετά συναντά τρεις φοιτήτριες της Νομικής, η μια με σορτς, η άλλη με κοντή φούστα και η τρίτη με βαμμένα πράσινα τα νύχια των ποδιών της.
Στο πλαίσιο του άρθρου που πλαισιώνεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, η αρθρογράφος προβάλλει τις απόψεις των τριών φοιτητριών οι οποίες πιστεύουν ότι η Τουρκία ανήκει στην Ευρώπη, ότι ο κόσμος της Ευρώπης δεν καταλαβαίνει την Τουρκία – «νομίζουν ότι είμαστε ένα μέρος του αραβικού κόσμου» - και ότι σε σύγκριση με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, η Τουρκία δεν έχει λιγότερα προσόντα για να μπει στην Ευρώπη.
Επίσης η Hedström παραθέτει και την ιστορία της Istambul (sic): « με το όνομα Nova Roma έγινε η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 325 μ. Χ. Μετά την πτώση του δυτικού μέρους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η πόλη με το όνομα Κωνσταντινούπολη έγινε πρωτεύουσα του Βυζαντινού κράτους. Σε αυτήν έρχονταν οι βάρβαροι Βίκινγκς και έπιαναν δουλεία σαν σωματοφύλακες του αυτοκράτορα. Το 1453 η Κωνσταντινούπολη κατακτήθηκε από τους Τούρκους και έγινε η πρωτεύουσα της ισχυρής οθωμανικής αυτοκρατορίας, η οποία εκτείνονταν στα Βαλκάνια και πολύ μέσα στην ευρωπαϊκή ήπειρο».
Και μετά την ιστορική αυτή παρένθεση, η δημοσιογράφος συνεχίζει την αναζήτηση απάντησης στο ερώτημα εάν η Τουρκία ανήκει στην Ευρώπη ή όχι. Οπότε συναντάει την καθηγήτρια των τριών φοιτητριών, την Füsun Sokullu- Akinci. Η καθηγήτρια βεβαίως πιστεύει και αυτή ότι η Τουρκία ανήκει στην Ευρώπη, «στην οποία η Τουρκία θα δώσει νέες απόψεις και νέους ανθρώπους», αναφέρεται στις ΗΠΑ, «οι οποίες θέλουν την Τουρκία σαν ένα είδος μεγάλου αδελφού στον αραβικό κόσμο» και δηλώνει σοκαρισμένη από την συμπεριφορά του Obama κατά την επίσκεψη του στην Τουρκία στις αρχές του έτους. Και συγκεκριμένα «όταν κοίταξε το ρολόι του και είπε ότι έπρεπε να τελειώνει την ομιλία του γιατί έπρεπε να πάμε στην απογευματινή μας προσευχή.
- Πόσοι από εσάς εδώ, πηγαίνουν σε απογευματινή προσευχή, ρώτησε τις φοιτήτριες της, οι οποίες κούνησαν αρνητικά το κεφάλι τους.»

Στη συνέχεια, η αρθρογράφος επισκέπτεται την συνοικία Fatih (« όπου οι άνδρες έχουν μακριά γένια και οι γυναίκες είναι μαυροντυμένες») μαζί με τις φοιτήτριες οι οποίες ποτέ πριν δεν είχαν πάει εκεί. Οι φοιτήτριες ζητάν από τους κατοίκους της συνοικίας την άποψή τους για τη θέση της Τουρκίας στην Ευρώπη. Ένας ιδιοκτήτης καφενείου δηλώνει κατηγορηματικά ότι «Η Ευρώπη είναι πολιτισμένη, ενώ η Τουρκία δεν είναι». Αντίθετα όμως μια μαυροντυμένη «από τα νύχια ως την κορφή» γυναίκα δηλώνει επίσης κατηγορηματικά ότι: «Η Τουρκία είναι μια Ευρωπαϊκή χώρα. Πιστεύω ότι αυτοί που δεν μας θέλουν στην ΕΕ, μας ζηλεύουν. Ελπίζω όμως ότι θα μπούμε στην ΕΕ. Έχω τις ελπίδες μου στον θεό». Προσθέτει επίσης ότι η ίδια έχει συγγενείς που δουλεύουν στην Ευρώπη. « Έχουν τέσσερα παιδιά και παίρνουν παιδικό επίδομα. Εκεί υπάρχει δικαιοσύνη. Εμείς εδώ δουλεύουμε σαν σκλάβοι και παρ όλα αυτά δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα.»
Τέλος, η αρθρογράφος παραθέτει τις απόψεις των δυο γυναικών από δυο διαφορετικούς κόσμους. « Η Ευρώπη είναι πολιτισμός και ανθρώπινα δικαιώματα λέει η καθηγήτρια. Η Ευρώπη είναι δικαιοσύνη λέει η μαυροντυμένη γυναίκα στη συνοικία Fatih. Είναι το ίδιο όνειρο που ζει σε δυο γυναίκες από εντελώς διαφορετικούς κόσμους σε μια πόλη που κάποτε ήταν η πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας που κυβερνούσε την Ευρώπη», καταλήγει η Ingrid Hedström.