Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και το ανισοζύγιο δυνάμενων

Τα πορίσματα μελέτης του αντιστράτηγου ε.α. και πρώην Υπουργού Άμυνας Φοίβου Κλόκκαρη.

ΟΠΩΣ επισημαίνει σε ολοκληρωμένη μελέτη του ο αντιστράτηγος ε.α. και πρώην Υπουργός Άμυνας, Φοίβος Κλόκκαρης, η ασφάλεια είναι ένα από τα δυσκολότερα κεφάλαια στις συνομιλίες για λύση του κυπριακού προβλήματος, αφού το Κυπριακό πρωτίστως είναι πρόβλημα ασφάλειας, που πηγάζει από την επιβουλή και τις βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος του Ελληνισμού της Κύπρου.
Σήμερα, η σοβαρότερη απειλή για την ασφάλεια της Κύπρου εστιάζεται στη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου με ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις και στη δημογραφική αλλοίωση του βορείου τμήματος με τον συνεχιζόμενο εποικισμό.

Η Τουρκία, σύμφωνα με το Φοίβο Κλόκκαρη, ακολουθεί πολιτική συνεχούς υπόσκαψης της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη διοχέτευση λαθρομεταναστών και με συνεχείς ενστάσεις για τη συμμετοχή της χώρας σε διεθνή στρατιωτικά βήματα. Ο Φοίβος Κλόκκαρης διερωτάται πώς η Κύπρος αποδέχεται να συζητά αφοπλισμό της, όταν η Τουρκία συστηματικά καλλιεργεί την υποτέλεια της χώρας.
Από την Εθνική Φουρά, επισημαίνει, απουσιάζουν μέσα επιτήρησης του θαλάσσιου χώρου, αφού η ΚΔ δεν διαθέτει κανένα εξοπλισμένο σκάφος ανοικτής θαλάσσης. Τα υπόλοιπα Μεσογειακά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) επικεντρώνουν την προσπάθειά τους στη παρεμπόδιση εισόδου παράνομων μεταναστών στο έδαφός τους, ενώ η ΚΔ στο χειρισμό μετά την είσοδό τους.
Στοχοθεσίατης Τουρκίας
Στόχος της Τουρκίας είναι η επικράτηση του μουσουλμανικού στοιχείου σε βάρος του ορθόδοξου χριστιανικού και, σε βάθος χρόνου, η εξαφάνιση του Ελληνισμού από τα χώματα της Κύπρου.
Η Τουρκία, από τη δεκαετία του 1950 (εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ, συμβούλου του Πρωθυπουργού Μεντερές 1956, σχέδιο ανάκτησης Κύπρου του Γραφείου Ειδικού Πολέμου του Γενικού Επιτελείου Στρατού 1958), έθεσε ως στρατηγικό στόχο τον πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο της Κύπρου και την ανατροπή της πληθυσμιακής υπεροχής των Ελλήνων, για λόγους που σχετίζονται με την ασφάλειά της και τo ρόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Τουρκία προώθησε με επιμονή τη στοχοθεσία της, ακολουθώντας την αρχή του πολέμου «εκλογή του σκοπού και εμμονή εις αυτόν» και πέτυχε σε μεγάλο βαθμό την υλοποίησή της με κύριους σταθμούς:
1960 Με τις Συνθήκες Εγκαθίδρυσης, Εγγυήσεως, Συμμαχίας πέτυχε:
* Επεμβατικά δικαιώματα και διατήρηση στρατευμάτων στην Κύπρο (Δικαιώματα που είχε απολέσει με τη Συνθήκη της Λοζάνης, 1923).
* Λειτουργική διχοτόμηση (Βέτο Αντιπροέδρου, ξεχωριστές πλειοψηφίες στη Βουλή, ξεχωριστούς εκλογικούς καταλόγους, ξεχωριστά Δημοτικά Συμβούλια).
* Υπερβολικά προνόμια στους Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι από μειονότητα του 18% έγιναν κοινότητα με δυσανάλογη συμμετοχή στον κρατικό μηχανισμό.
Με την εισβολή, την κατοχή, τον εποικισμό, τον ξεριζωμό των Ελλήνων από το βόρειο τμήμα της Κύπρου και τη δημιουργία του παράνομου καθεστώτος της «ΤΔΒΚ» πέτυχε:
* Γεωγραφική διχοτόμηση, δημογραφική αλλοίωση και έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία συνεταιρικού κράτους στην Κύπρο.
Με το σχέδιο λύσης του κυπριακού προβλήματος (σχέδιο Ανάν), θα ολοκλήρωνε τους στόχους της, εάν υιοθετείτο, και θα έθετε υπό τον έλεγχο και την κηδεμονία της την Κύπρο, η οποία θα αφοπλίζετο και θα ενομιμοποιούντο τα τετελεσμένα της κατοχής και το ψευδοκράτος.
Αντιμετωπίζουμε σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας
ΣΥΜΦΩΝΑ με τον κ. Κλόκκαρη, η παρούσα κατάσταση από πλευράς Ασφάλειας στη Κύπρο, έχει ως εξής: Η Κύπρος αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας λόγω της κατοχής του βορείου τμήματός της (37% του εδάφους της), του συνεχιζόμενου εποικισμού (πέραν των 250.000 εποίκων, για κάθε Τουρκοκύπριο [Τ/κ] αντιστοιχούν 2-3 Τούρκοι έποικοι), της συστηματικής διοχέτευσης λαθρομεταναστών στις ελεύθερες περιοχές από την Τουρκία μέσω των κατεχομένων και της πολυδιάσπασης της κυριαρχίας της. Η ΚΔ ασκεί κυριαρχία στις ελεύθερες περιοχές, η Τουρκία στις κατεχόμενες, η Βρετανία στις Βρετανικές Βάσεις (ΒΒ) και τα Ηνωμένα Έθνη (ΗΕ) στην ουδετέρα ζώνη (ΟΖ).
Παρά την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ (το 2004) και τη διάνοιξη σημείων διέλευσης στη γραμμή αντιπαρατάξεως (το 2003), η στρατιωτική απειλή δεν μεταβλήθηκε γιατί δεν μεταβλήθηκαν τα συστατικά στοιχεία της, ήτοι:
Η Δύναμη (43.000 άνδρες, 300 άρματα, 200 πυροβόλα, 650 τεθωρακισμένα [ΤΘ]), η Σύνθεση (2 Μηχανοκίνητες Μεραρχίες Πεζικού, 1 Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού, 1 Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία, Διοίκηση Πυροβολικού, Σύνταγμα Καταδρομών) και η Διάταξη (επιθετική, προωθημένη) των ΤΔΚ.
Η Τουρκία διατηρεί αναλογία πέραν του 3:1 των ΤΔΚ σε σχέση με την Εθνική Φρουρά (ΕΦ), με στόχο την άσκηση ψυχολογικής βίας, προκειμένου οι Έλληνες της Κύπρου να αποδεχθούν λύση, η οποία να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), ως μοχλό πίεσης για να επιτυγχάνει πολιτικά και άλλα οφέλη, χωρίς να εμπλέκεται σε άμεσο πόλεμο (περίπτωση Ιμίων στην Ελλάδα και Στροβιλιών, Λουρουτζίνας στην Κύπρο).
Η Τουρκία, όλα αυτά τα χρόνια της κατοχής μετά το 1974, «έκτισε» στην Κύπρο επιθετικές δυνατότητες και συγκεκριμένα:
* Μετέφερε δυνάμεις και σύγχρονα οπλικά συστήματα από την Τουρκία.
* Αναδιοργάνωσε τις δύο μεραρχίες πεζικού (την 28ΜΠ και 39ΜΠ) σε μηχανοκίνητες μεραρχίες πεζικού και την ΤΟΥΡΔΥΚ σε μηχανοκίνητη ταξιαρχία.
* Αναβάθμισε τα άρματα Μ48Α5Τ1 σε Μ48Α5Τ2, με δυνατότητα διεξαγωγής νυκτερινών επιχειρήσεων και εκτέλεσης βολών εν κινήσει.
* Αντικατέστησε το Πυροβολικό των 105χιλ. με αυτοκινούμενα πυροβόλα των 155χιλ., με μεγαλύτερη ευκινησία και ισχύ πυρός.
* Δημιούργησε υποδομές Διοικητικής Μέριμνας (αποθηκεύσεις καυσίμων, πυρομαχικών κλπ).
* Ανέπτυξε όλες τις δυνάμεις των κατοχικών στρατευμάτων σε προωθημένη διάταξη εντεύθεν του Πενταδακτύλου.
Η Τουρκία στην Κύπρο διατηρεί συνεχώς το στρατιωτικό πλεονέκτημα της δυνατότητας, να διεξαγάγει αιφνιδιαστικά επιθετικές επιχειρήσεις, χωρίς κινητοποίηση και μεταφορά ενισχύσεων από την Τουρκία, και να επιτύχει εντός μικρού χρονικού διαστήματος στρατηγικά πλεονεκτήματα. Μεγάλη τρωτότητα παρουσιάζουν η Λευκωσία, η Λάρνακα και τα Κοκκινοχώρια.
Οι στρατιωτικές δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα που έχει η Τουρκία στην Κύπρο οφείλονται: α) Στο μέγεθος της χώρας και την ισχυρή πολεμική μηχανή της. β) Στην εγγύτητα των αεροναυτικών βάσεών της. γ) Στο πεδινό του εδάφους στη γραμμή αντιπαράταξης. δ) Στην ύπαρξη ζωτικών χώρων σε μικρό βάθος από τη γραμμή αντιπαράταξης και στις αδυναμίες της Εθνικής Φρουράς (ΕΦ).
Οι κύριες αδυναμίες της Εθνικής Φρουράς
ΣΥΜΦΩΝΑ με τον κ. Κλόκκαρη, οι δικές μας αδυναμίες είναι:
* Το μικρό μέγεθός της σε σύγκριση με τις Τουρκικές ΕΔ.
* Η μεγάλη εξάρτηση της επάνδρωσής της από την επιστράτευση.
* Η ουσιαστική έλλειψη πολεμικού ναυτικού και πολεμικής αεροπορίας, σε συνδυασμό με τη φθίνουσα πορεία του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) Ελλάδος-Κύπρου.
* Οι μεγάλες ανάγκες αναδιοργάνωσης και εκσυγχρονισμού των μέσων και οπλικών συστημάτων.
* Η συμπίεση του Προϋπολογισμού Άμυνας (ΠΥ) τα τελευταία χρόνια δημιούργησε σοβαρά προβλήματα.
* Προβλήματα στην εκπαίδευση και το ηθικό του προσωπικού, που επηρεάζονται και από το αρνητικό κλίμα για την άμυνα που καλλιεργεί μέρος του πολιτικού κόσμου και του λαού.
Υψηλός βαθμός κινδύνου
Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ αξιολόγηση της κατάστασης στην Κύπρο (Risk assessment) παρουσιάζει υψηλό βαθμό κινδύνου για την ΚΔ, λόγω της τουρκικής απειλής, που μπορεί να μειωθεί αν ενισχυθεί:
* Η μαχητική ισχύς της ΕΦ.
* Το δόγμα του ΕΑΧ.
* Η συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ.
* Η στρατιωτική και πολιτική συνεργασία με χώρες της ΕΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Απουσιάζει η στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας
ΑΛΛΗ μια σοβαρή παράμετρος, που επηρεάζει αρνητικά το ανισοζύγιο των δυνάμεων στην Κύπρο και το αξιόμαχο της ΕΦ, είναι η απουσία θεσμοθέτησης Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) από την Κυπριακή Δημοκρατίας (ΚΔ), η οποία δεν έχει αντίστοιχα κείμενα, όπως «Η Λευκή Βίβλος για την Άμυνα» της Αγγλίας και Γαλλίας, η ΣΕΑ των ΗΠΑ (συντάσσεται από το National Security Council) και η Πολιτική Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ) της Ελλάδος. Η ΣΕΑ προσδιορίζει μακροπρόθεσμους στόχους, οι οποίοι ακολουθούνται από όλες τις κυβερνήσεις και αναπροσαρμόζονται αναλόγως. Οι στόχοι αυτοί αποτελούν την πυξίδα της εξωτερικής πολιτικής και των αμυντικών απαιτήσεων. Είναι ο φάρος, που καθοδηγεί τη δομή των Ενόπλων Δυνάμεων, την ετοιμότητά τους και τα εξοπλιστικά προγράμματα. Η ΚΔ θα έπρεπε να είχε θέσει ως κύρια στοχοθεσία και να εργασθεί με αποφασιστικότητα για την απομάκρυνση των ΤΔΚ και εποίκων (δύο εγκλήματα κατά του Διεθνούς Δικαίου), ως προϋποθέσεων για έναρξη οποιωνδήποτε συνομιλιών για τη λύση του κυπριακού προβλήματος.
Δυστυχώς, αποτύχαμε στην υιοθέτηση και υλοποίηση τέτοιας στοχοθεσίας, με αποτέλεσμα η βάση του προβλήματος, από θέμα εισβολής, κατοχής και εποικισμού να καταλήξει σε δικοινοτική διαφορά.
Υιοθέτηση ενός νέου Συστήματος Ασφάλειας
Η ΚΥΠΡΟΣ πληροί όλες τις προϋποθέσεις για ν’ αποτελεί προωθημένο παρατηρητήριο/φυλάκιο της ΕΕ στην Ανατολική Μεσόγειο έναντι της Μέσης Ανατολής, για θέματα ασφάλειας και ενέργειας, σε ένα από τα στρατηγικότερα σημεία του πλανήτη. Επειδή η Κύπρος δεν είναι μέλος του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη (Partnership for Peace [PfP]), δεν συμμετέχει πλήρως στο πυλώνα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) της ΕΕ, με δυσμενείς επιπτώσεις στην ασφάλειά της και στην αξιοποίηση της γεωπολιτικής αξίας της. Συγκεκριμένα:
• Δεν λαμβάνει διαβαθμισμένες πληροφορίες ΝΑΤΟ για θέματα ασφάλειας.
• Δεν συμμετέχει στις συνομιλίες ΝΑΤΟ-ΕΕ για θέματα ασφάλειας που αφορούν όλες τις χώρες της ΕΕ.
• Δεν μπορεί να αξιοποιήσει τη διάθεση στην ΕΕ του εδάφους της (λιμάνια, αεροδρόμια, ραντάρ) για στρατιωτικές επιχειρήσεις της ΕΕ, όταν χρησιμοποιείται υποδομή ΝΑΤΟ (διαδικασία «Berlin+»).
Νέο Σύστημα Ασφάλειας
Είναι αναγκαίο να λαμβάνει υπόψη:
• Τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος (στοχοθεσία Τουρκίας).
• Την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και το νέο Διεθνές Περιβάλλον Ασφάλειας.
• Τη θέση της Κύπρου σε περιοχή μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας.
Πρέπει να βασίζεται σε τρεις πυλώνες:
• Στη Δυνατότητα Αυτοάμυνας της Κύπρου.
• Στην πλήρη συμμετοχή της στην ΚΕΠΠΑ/ΕΕ.
• Στην ένταξή της σε περισσότερους Οργανισμούς Συλλογικής Ασφάλειας.
Η υιοθέτηση ενός νέου Συστήματος Ασφάλειας επιβάλλει: Μη αποδοχή επεμβατικών δικαιωμάτων ξένων χωρών, απομάκρυνση των ξένων στρατευμάτων και εποίκων, κατάργηση των αναχρονιστικών συνθηκών Εγγυήσεως/Συμμαχίας 1960. Αν δεν καταργηθούν, θα αποτελούν μόνιμη πηγή ανωμαλίας και κηδεμόνευσης. Δεν μπορούμε ν’ αναθέσουμε πάλι «ρόλο προστάτη» στο σφαγέα και καταπατητή επί 36 χρόνια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας. Καμιά χώρα της ΕΕ δεν έχει εγγυητές και προστάτες.