«Αγοράστε ό, τι πουλάνε οι Έλληνες στα Βαλκάνια» Εντολή από το «βαθύ κράτος» της Άγκυρας για τους Ελληνικούς χρηματοπιστωτικούς ομίλους.

Σύμφωνα με τη δαρβινική θεωρία, ό, τι δεν ανανεώνεται εξαφανίζεται. Συνήθως, όμως, η φύση φροντίζει να καλύπτει τέτοιου είδους κενά. Φαίνεται, λοιπόν, ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην περίπτωση της ελληνικής τραπεζικής παρουσίας στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Όπου μετά από μια περίοδο ιδιαίτερης άνθησης, η ελληνική χρηματοπιστωτική κοινότητα οδεύει προς φθίνουσα πορεία. Ενίοτε και προς εξαφάνιση. Το καλό είναι ότι η πορεία αυτή μπορεί να αντιστραφεί. Το κακό είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ρόλο της «φύσης» φιλοδοξεί να παίξει η αντίστοιχη τουρκική κοινότητα. Πληροφορίες της «Deal» αναφέρουν ότι από το βαθύ κράτος της Άγκυρας έχει δοθεί σαφής εντολή «να αγοράζεται οτιδήποτε ελληνικό πωλείται αυτή τη στιγμή στα Βαλκάνια». Και όχι μόνο, θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει. Αγοραστικό ενδιαφέρον δεν αποκλείεται να υπάρξει από τουρκικής πλευράς και για οτιδήποτε βγει προς πώληση και μέσα στην Ελλάδα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα: δεν πέρασε δί­μηνο – κι ενώ η κρίση εντός της χώρας όδευε προς κορύφωση – από τη μέρα που σε τουρκική εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας δημοσιεύτηκε μια είδηση που ήθελε γνωστό τουρκικό τραπεζικό όμιλο να ενδιαφέρεται για την περίπτωση της… Εμπορικής.
Όπως αναφέρονταν, το ενδιαφέρον θα εκδηλώνονταν αν κι εφόσον η μητρική της τελευταίας, και συγκεκριμένα η γαλλική τράπεζα Credit Agricole, αποφάσιζε να αποεπενδύσει από την Ελλάδα. Η φασαρία που προκλήθηκε στους τραπεζικούς κύκλους, και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, ήταν -όπως αναμένονταν – μεγάλη. Λίγες ώρες μετά το δημοσίευμα, ακολούθησε μια μάλλον χλιαρή διάψευση του ενδιαφέροντος, από τον γενικό διευθυντή της τουρκικής τράπεζας, όμως, οι εντυπώσεις είχαν δημιουργηθεί και είχαν μείνει.
Αποτελεί κοινό μυστικό στο τραπε­ζικό λόμπι της Αθήνας, ότι ο τουρκικός παράγων θα ήθελε πολύ να αντικατα­στήσει τον ελληνικό, ως κυρίαρχη τρα­πεζική δύναμη στα Βαλκάνια, κι αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και πολύ περισσότερο να διαψευσθεί από κανέ­ναν. Οπότε δεν θα πρέπει να αποκλεί­ονται εξελίξεις και από το συγκεκρι­μένο μέτωπο, σύντομα.
Πάντως, από την πλευρά της Εμπο­ρικής, μάλλον θα αργήσουν, καθώς το Παρίσι επαναβεβαίωσε πρόσφατα την πρόθεσή του να στηρίξει την ελληνι­κή επένδυσή του, στο πλαίσιο ενός νέ­ου τριετούς προγράμματος. Δεν απο­κλείεται, όμως, «ευκαιρίες» να πα­ρουσιασθούν αλλού.
Ενδεχομένως, δε, η κίνηση να γίνει κι αυτόνομα. Μέσω, δηλαδή, της από­κτησης παρουσίας στην Ελλάδα τουρ­κικών τραπεζών. Μέσα στο γενικότερο κλίμα χαλάρωσης, λόγω των γνωστών οικονομικών – δημοσιονομικών προ­βλημάτων, που αντιμετωπίζει η χώρα, όλο είναι πιθανά. Υποψήφιοι, πάντως, υπάρχουν.
Χαρακτηριστικά αναφέρεται η τουρ­κική Αγροτική Τράπεζα. Έχει ήδη υπο­βάλλει αίτημα στις αρμόδιες ελληνι­κές εποπτικές αρχές, για τη λειτουρ­γία δύο καταστημάτων της στη χώρα μας και λέγεται ότι στην πρώτη περίπτωση έχει βρεθεί και το ακίνητο που θα φιλοξε­νήσει το κατάστημα, κάπου στο Κο­λωνάκι. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, η λει­τουργία τους δεν έχει καταστεί δυνα­τή, κυρίως λόγω γραφειοκρατικών προ­βλημάτων, το οποία όμως αργά ή γρήγορα κάποια στιγμή θα ξεπερασθούν. Οπότε, το δίκτυο της τουρκικής τράπεζας θα αρχίσει και να «στήνεται» και κατόπιν να λειτουργεί. Ανάλογο εν­διαφέρον, τέλος, έχει επιδείξει και η Isbank, η οποία εκτιμάται ότι θα απο­τελέσει την αιχμή του δόρατος των τουρκικών τραπεζών που θα επεκτα­θούν στην ελληνική αγορά το 2010.

Εφημερίδα: DEAL – ΣΕΛ.38