Η Θράκη ως μη ευσταθής ισορροπία

* Γράφει Ν. Λυγερός

Όταν οι Έλληνες και οι K ύπριοι ειδικοί αναλύουν και συγκρίνουν τις θέσεις της Θράκης και της Κύπρου, θεωρούν ότι η πρώτη είναι αντικειμενικά θετικότερη. Αν και αυτή η προτίμηση φαίνεται λογική και συμπίπτει με την κοινή γνώμη, θεωρούμε ότι είναι πολύ επικίνδυνη διότι δίνει το αίσθημα της ασφάλειας. Η εισβολή, η κατοχή, οι πρόσφυγες, οι εγκλωβισμένοι και οι αγνοούμενοι είναι όντως στοιχεία που δεν μπορούμε να διαγράψουμε εξαιτίας μιας ανορθόδοξης στρατηγικής προσέγγισης. Παρ'όλα αυτά, θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε ότι η συμβίωση επιχειρημάτων είναι βιώσιμη.

Το πρόβλημα της Κύπρου είναι ότι αποτελεί μια ευσταθή ισορροπία. Διότι ακόμα και αν υπάρχει κατοχικό καθεστώς το οποίο είναι παράνομο, η ιστορία δείχνει με τα χρόνια που περνούν ότι δύσκολα αλλάζεις μια κατάσταση που προήλθε από στρατιωτική αναμέτρηση. Το ευρωπαϊκό πλαίσιο, βέβαια, ανατρέπει αυτήν τη σταθερότητα, αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη διάρκεια της προσπάθειας. Πάντως, όλο το θέμα είναι καθαρό και φανερό με την έννοια ότι τα συστατικά τα γνωρίζουμε. Το παιχνίδι είναι ανοιχτό όπως το σκάκι.

Το πρόβλημα της Θράκης είναι ότι αποτελεί μια μη ευσταθή ισορροπία. Διότι ακόμα και αν δεν υπάρχει ένα επίσημο κατοχικό καθεστώς και στρατιωτική αναμέτρηση, η κατάσταση είναι αντικειμενικά επικίνδυνη. Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι όντως ένα θετικό στοιχείο που θα είχε απαγορεύσει την ύπαρξη της εισβολής στην Κύπρο, όμως δεν πρέπει να ξεχάσουμε το συνοριακό στοιχείο.

Η ιστορία μάς έμαθε πολλά με την Ανατολική Θράκη, όμως πολλοί δεν βλέπουν τον συσχετισμό με τη Δυτική Θράκη. Αν όμως κάποιος εξετάσει την ουτοπική περίπτωση μιας Κύπρου που θα είχε κοινά σύνορα με τον εισβολέα της, μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά.
Στη Θράκη το παιχνίδι είναι κλειστό, όπως είναι το πόκερ. Η νοημοσύνη χρειάζεται με τον ίδιο τρόπο, δεν είναι όμως επαρκής.

Η γεωπολιτική είναι πολυπλοκότερη και είναι δύσκολο να πείσουμε παράγοντες για την κρισιμότητα της κατάστασης. Διότι είναι σπάνιοι οι άνθρωποι με μνήμη που χειρίζονται τον αιώνα ως βάση, και μόνο εκείνοι βλέπουν την εξέλιξη της διαχρονικής στρατηγικής.