Πόσο ασφαλείς είναι οι κάτοικοι της Θράκης;

Το ερώτημα του τίτλου ίσως να φαντάζει σαρκαστικό, ειρωνικό ή άτοπο σε όσους δεν γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην ακριτική Θράκη. Όμως, το ερώτημα είναι απολύτως πραγματικό και στηρίζεται σε στοιχεία, σε γεγονότα και στην καλά κρυμμένη από τους έλληνες πραγματικότητα που μεταβάλλεται εις βάρος της χώρας, των κατοίκων της και, ακόμη, του ίδιου του Ελληνισμού.
Η δράση των ανθρώπων της Άγκυρας, χρόνια τώρα, έχει κατορθώσει με ποικίλους τρόπους να διαμορφώσει ένα αταίριαστο σκηνικό στη Θράκη. Ένα σκηνικό, που σε οποιοδήποτε άλλο κράτος θα ήταν βασική αιτία να οδηγηθούν άνθρωποι στην φυλακή, είτε αυτοί θα ήταν πράκτορες άλλων κρατών, είτε θα ήταν κυβερνητικοί βουλευτές και αξιωματούχοι, είτε άνθρωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης… Η Θράκη παραδίδεται σπιθαμή προς σπιθαμή, σε καθημερινή βάση, στα χέρια και στις διαθέσεις της Άγκυρας. Αυτό συνέβαινε επί χρόνια και συνεχίζει, δυστυχώς, να συμβαίνει και σήμερα. Και πως αντιδρά το επίσημο ελληνικό κράτος; Μηδενικά, ή για να είμαστε και ρεαλιστές, αρνητικά!!! Ναι, η κεντρική εξουσία, η κυβέρνηση με πρωτοστάτη τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου και με παραστάτες τον Δρούτσα και κάποιες κυρίες και κυρίους (Δραγώνα, Φραγκουδάκη, Διαμαντοπούλου, Βαλλιανάτος κ.α.) τρέχουν να εξυπηρετήσουν τις βουλές της Άγκυρας (και όχι μόνο για την περίπτωση της Θράκης) και συμφωνούν μαζί με την Τουρκία σε αναμόρφωση της Παιδείας, σε αλλαγές της νομοθεσίας σχετικά με την εκλογή μουφτήδων (ακόμη και στην ισλαμο-κινούμενη Τουρκία οι μουφτήδες διορίζονται), ανέχονται την εφαρμογή της Σαρίας (άτυπος νόμος του Ισλάμ με τραγικές συνέπειες εις βάρος ανθρωπίνων και ατομικών δικαιωμάτων). Τρέχουν και υπογράφουν συνεργασίες και ανταλλάσσουν χαμόγελα οι ιθύνοντες, με προεξάρχοντα πάντα τον Έλληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, αγνοώντας τους έλληνες πολίτες της ακριτικής Θράκης.

Πολλές φορές έχουμε επισημάνει πως η Άγκυρα επιθυμεί εντός της Θράκης την δημιουργία περιοχών με αμιγώς μουσουλμανικό πληθυσμό. Μέσα στις επισημάνσεις μας αυτές τονίσαμε πως η δημιουργία τέτοιων μεγάλων σε εκτάσεων «γκέτο» ενέχει ευνόητους εθνικούς κινδύνους, που αν συνδυαστούν με την πληθυσμιακή αύξηση των μουσουλμάνων της Θράκης (σε αντιστοιχία με την πληθυσμιακή συρρίκνωση του χριστιανικού πληθυσμού) θέτουν τα θεμέλια αιτήσεως ανεξαρτητοποίησης μεγάλου μέρους της ορεινής Θράκης (και γιατί όχι και της πεδινής εάν απαιτηθεί η εφαρμογή της συνθήκης της Λοζάνης), που σε συνεργασία με ένα ανάλογο εδαφικό τμήμα εντός της Βουλγαρίας που τελεί υπό μουσουλμανική «κατοχή», είναι δυνατόν να καταστεί ως σοβαρό πολιτικό αίτημα μίας μεγάλης εθνικής ομάδας γηγενών κατοίκων…
Το θέμα, σήμερα παίρνει νέες διαστάσεις. Και η αλήθεια, όσο σκληρή και αν είναι, δεν παύει να είναι πραγματικότητα την οποία πρέπει, οφείλουμε, να αντιμετωπίσουμε, ειδάλλως...
Έτσι, αφού το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής δημιούργησε σκληρούς πυρήνες σε ορεινά χωριά της Θράκης, αφού εγκατέστησε τους δικούς του ανθρώπους (συνήθως ιμάμηδες-χοτζάδες) και με την «κάλυψη» της θρησκείας (Ισλάμ) καθοδηγεί (σχεδόν πάντα με ηθικούς εκβιασμούς ή με χρηματικές «εξυπηρετήσεις») τους γηγενείς Πομάκους σε κινήσεις και πράξεις λίαν επικίνδυνες για όλους τους κατοίκους της Θράκης.
Τι σημαίνει αυτό; Ίσως το τηλεοπτικό συνεργείο που ανέβηκε πριν 2 χρόνια στον Εχίνο της Ξάνθης, μπορεί να εξηγήσει την «τρέλα» και το «μίσος» που αντιμετώπισαν, όταν κάτοικοι της περιοχής τους επιτέθηκαν επειδή κάποιος τους ενημέρωσε (λέγοντάς τους ψέματα) πως υπήρξε μέσα στο τζαμί απόπειρα βιντεοσκόπησης τολμηρής τηλεοπτικής σκηνής…! Οι άνθρωπο εκείνοι, τότε, διασώθηκαν από την παρέμβαση ψυχραιμοτέρων, ενώ εάν δεν υπήρχε αστυνομία είναι αμφίβολο εάν θα μπορούσαν ποτέ να μας διηγηθούν όλα όσα συνέβησαν τότε, χωρίς να υπάρξει καμία απολύτως αιτία… Προς ενημέρωση, πάντως, τα επεισόδια έγιναν επειδή το τηλεοπτικό συνεργείο συνοδευόταν από Πομάκα, κάτοικο της περιοχής, η οποία έχει απαρνηθεί τον ισλαμικό τρόπο ζωής και έχει προτιμήσει να ακολουθήσει έναν πιο ελεύθερο τρόπο, όπως κάνουν όλες οι γυναίκες του κόσμου. Το σημείο της οργής ήταν η «πόρνη» που μπήκε στο τζαμί (ως πόρνη αντιμετωπίζεται η κάθε μουσουλμάνα που διαφωνεί εμπράκτως με τον εκχυδαϊστικό τρόπο συμπεριφοράς του Ισλάμ απέναντι στη γυναίκα), αλλά αφορμής δοθείσας, ο «ντόπιος» εκπρόσωπος του τουρκικού προξενείου αποφάσισε(;) να κάνει και μία επίδειξη δύναμης απέναντι στο ελληνικό κράτος. Και η επίδειξη επέτυχε, αφού δεν υπήρξαν ουσιαστικές νομικές κυρώσεις προς τους υπεύθυνους της τότε τραγικής κατάστασης… Αρκεί ο οποιοσδήποτε να ανατρέξει στα τότε δημοσιεύματα, για να κατανοήσει τι περίπου βίωσαν όσοι εγκλωβίστηκαν στην ορεινή Ξάνθη, στον Εχίνο, και πως ένιωσαν όταν επέστρεψαν πίσω… Μέχρι τώρα θυμάμαι την φράση που με είχε θυμώσει τότε πάρα πολύ και που λέχθηκε με την επιστροφή του ιδιωτικού τηλεοπτικού συνεργείου στην Αθήνα: «Τώρα νιώθω σιγουριά. Τώρα νιώθω ότι είμαι στην Ελλάδα και ασφαλής…»
Από τότε μέχρι σήμερα, το ποτάμι του τραμπουκισμού, της προπαγάνδας, της εξαγοράς για μικροχρέη, της εύρεσης εργασίας μέσω ανθρώπων του τουρκικού προξενείου, των θρησκευτικών εκβιασμών και άλλων πολλών θλιβερών μεθόδων, έχει αλλάξει το σκηνικό προς το χειρότερο. Θα πρέπει να αισθάνεται κάποιος αφελής, εάν νομίζει πως μπορεί να επισκεφθεί χωριά και οικισμούς που πατρονάρονται από έμμισθα φιλοτουρκικά στοιχεία. Θα πρέπει ο έλληνας χριστιανός επισκέπτης της περιοχής να είναι είτε μέλος μίας ομάδας τουριστών (χαρακτηρίζονται ακίνδυνοι, αλλά μελλοντικοί οικονομικοί τροφοδότες), είτε συνοδευόμενος από κάτοικο της συγκεκριμένης περιοχής (χωριό ή οικισμό) προκειμένου να αισθάνεται μία κάποια τυπική ασφάλεια.
Προ ενός έτους, δημόσια υπάλληλος μου διηγούνταν, την αλλαγή στην στάση των μουσουλμάνων (όχι όλων) όταν «κατεβαίνουν» σε «χριστιανικές περιοχές» (π.χ. στην πόλη της Ξάνθης) και όταν βρίσκονται στις «δικές τους» περιοχές. Και αναφερόταν στην αλλαγή της γενικότερης συμπεριφοράς. Στην πόλη με τους χριστιανούς αθώο πρόσωπο, χαμογελαστό και καλοσυνάτο. Στο χωριό όμως, αυταρχικότητα, χυδαιότητα και μία γενικότερη επιθετικότητα κατά χριστιανών…! Τι συμβαίνει; Μα, νιώθουν πως βρίσκονται στην «δική τους περιοχή»!!! Και αυτό είναι το έγκλημα της ελληνικής πολιτείας και όλων των ελληνικών κυβερνήσεων. Πέρα από τα όμορφα λόγια, ποτέ δεν ασκήθηκε σοβαρή, σταθερή και αυστηρή πολιτική κατά των πρακτικών της Άγκυρας, που με την βοήθεια –φυσικά- και ελλήνων χρήσιμων ηλιθίων, έχουν καταφέρει να δημιουργήσει επικίνδυνους πυρήνες πόλωσης σε συγκεκριμένες ορεινές περιοχές.
Μου έλεγε η ίδια δημόσια υπάλληλος πόσο επιθετικοί γινόντουσαν οι μουσουλμάνοι απέναντί της στην περίπτωση που θα έπρεπε να περιμένουν προκειμένου να εξυπηρετηθούν. Και η αναμονή οφειλόταν καθαρά σε εξόφθαλμο πλήθος εργασίας. Όμως, κάποιοι απαιτούσαν την άμεση εξυπηρέτησή τους!!! «Πληρώνουμε και έχουμε απαίτηση», ενώ η ανθρώπινη ουρά περίμενε να εξυπηρετηθεί, μου φώναζαν απειλώντας με κινήσεις, μου εξομολογήθηκε η γυναίκα αυτή που η ατυχία της την έστειλε να «υπηρετήσει» τους έλληνες μουσουλμάνους. Η ίδια γυναίκα μου ομολογούσε πως πρόκειται για κρούσματα που αυξάνονται σταδιακά, τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά… Μου περιέγραφε μία δραματική κατάσταση, η οποία κρατείται επιμελώς μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Μία κατάσταση καλλιεργούμενου πανικού και τρόμου…
Τι άλλαξε έναν χρόνο μετά; Τίποτε. Κανείς γνώστης της κατάστασης δεν τολμάει να επισκεφθεί ένα χωριό στο οποίο τον πρώτο λόγο τον έχει ο ιμάμης πράκτορας του προξενείου ή κάποιος «νταής» τουρκόφρονας της περιοχής. Ούτε έναν καφέ, δεν μπορεί να καθίσει και να πιεί ένας χριστιανός, σε κάποιο καφενείο ενός χωριού. Οι εχθρικές ματιές και το «παγωμένο» περιβάλλον γίνονται αισθητά ακόμη και σε μικρά παιδιά. Εάν κάποιος χριστιανός ξεχαστεί στα ορεινά, με πολύ προσοχή –και κοιτώντας συνεχώς τους καθρέφτες του αυτοκινήτου του- θα μετακινηθεί στους ορεινούς δύσβατους δρόμους. Ο λόγος; Μπορεί να του συμβεί «ατύχημα»… Φυσιολογικό, αφού έχουν σημειωθεί στο παρελθόν αρκετοί θάνατοι από τροχαία, λόγω κακού οδοστρώματος, ολισθηρότητας κ.λ.π. Μία εμφανής επίθεση δεν θεωρείται (ακόμη) δυνατή, αν και «απουσία μαρτύρων», όλα πρέπει να θεωρούνται πιθανά. Κι αυτό, εάν ο «νταής», ο καλοπληρωμένος αντιπρόσωπος του τουρκικού Προξενείου ή κάποιος τουρκολάγνος ιμάμης θεωρήσει πως υπήρξε προσβολή…
Ναι, η Θράκη δεν είναι στην διάθεση όλων των κατοίκων της. Η Άγκυρα έχει φροντίσει γι αυτό, με την αναιτιολόγητη ανοχή της ελληνικής πολιτείας. Φαινόμενα ομαδικών επιθέσεων από ομάδες μουσουλμάνων εναντίον χριστιανών, στο κέντρο της πόλης της Ξάνθης, επειδή ο χριστιανός έβαλε γκολ σε ποδοσφαιρικό τοπικό αγώνα στην ομάδα των μουσουλμάνων, έχουν γίνει στο παρελθόν. Πρώην μουσουλμάνος βουλευτής (Αχμέτ Φαΐκογλου), επιτέθηκε φραστικά σε αστυνομικό, έχει βγάλει με τον «τσαμπουκά» συλληφθέντες μουσουλμάνους μέσα από την Αστυνομική Διεύθυνση της Ξάνθης.
Ναι! Στη Θράκη γίνονταν αυτά και όχι στα βάθη του Ιράν, του Αφγανιστάν ή της Σαουδικής Αραβίας...!
Σήμερα όμως, την απολυταρχική στάση την έχει αναλάβει η ίδια η Ελληνική Πολιτεία, που επιμένει να αγνοεί το πρόβλημα, εκθέτοντας σε τεράστιους κινδύνους τους χριστιανούς που ανέμελοι μπορεί να θελήσουν να επισκεφθούν την ορεινή Θράκη.
Ποιες εγγυήσεις παρέχει η σημερινή κυβέρνηση ώστε κανείς χριστιανός κάτοικος να μην πάθει ποτέ τίποτε, από τυχόν μουσουλμάνους «φανατικούς»; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι πως ιδιαίτερα η σημερινή κωφεύει στα ανησυχητικά μηνύματα που αυξάνουν συνεχώς και που προειδοποιούν –μαζί με άλλες εξελίξεις- πως στην Θράκη κάτι αλλάζει. Και αυτό που αλλάζει είναι η ίδια η Θράκη, που σβήνει και χάνεται αργά αλλά σταθερά από την ελληνική επικράτεια. Ο «ήσυχος ύπνος» του Γιώργου Παπανδρέου στοιχίζει στον ελληνισμό πολλά περισσότερα από όσο κοστίζει ο ίδιος ο πρωθυπουργός όταν είναι «ξύπνιος».
Η εθνική κυριαρχία απωλέσθη, δυστυχώς. Και οι υπεύθυνοι δεν έχουν ούτε τον ανδρισμό εκείνον που θα τους επιτρέψει να ομολογήσουν τα τραγικά τους λάθη. Και μένω στην λέξη «λάθη», γιατί δεν θέλω να πιστέψω πως αυτοί που κυβερνούν την χώρα έχουν εν γνώσει τους συμφωνήσει στην σμίκρυνσή της ή έχουν συμφωνήσει στον κατακερματισμό της… Και, δυστυχώς, αυτή η «ανευθυνότητα» υπήρξε από όλες τις κυβερνήσεις. Οι μεμονωμένες προσπάθειες υπαλλήλων του κράτους να σταματήσουν τη «λαίλαπα», στάθηκαν άκαρπες μετά από «διαμαρτυρίες» και «παρατηρήσεις» των μουσουλμάνων βουλευτών… Γιατί άραγε ο λόγος ενός έλληνα υπαλλήλου να αξίζει λιγότερο από τον λόγο ενός μουσουλμάνου βουλευτή;
Στη γη της Θράκης, κύριοι της κυβέρνησης, υπάρχουν τζαμιά που έχουν χτιστεί με πρώτη ύλη γκρεμισμένες εκκλησίες. Ακόμη, υπάρχουν τζαμιά που πριν ήταν εκκλησίες. Στη γη της Θράκης, αγαπητοί καρεκλοκένταυροι των Αθηνών, υπάρχουν Έλληνες και μία Ελλάδα που καλεί σε βοήθεια. Πάψτε να κρύβεστε πίσω από το τίποτε που σας περιβάλλει και αποδείξτε πως είστε άξιοι εκπρόσωποι και όχι δυσάρεστη κουστωδία που εκτελεί εντολές και ταυτόχρονα εκτελεί τους κατοίκους της χώρας, παραδίδοντας την ίδια σε χέρια άλλων...
Η Θράκη, όπως και κάθε άλλο μέρος σε ετούτη τη χώρα, είναι Ελλάδα κύριοι. Αναλάβετε, επιτέλους, τις ευθύνες σας -που προκύπτουν από το Σύνταγμα της χώρας και εργαστείτε προς την κατεύθυνση υπεράσπισης της ίδιας της χώρας, την οποία εσείς λέτε πως υπηρετείτε. Μην μας αναγκάσετε να σας ρωτήσουμε να μας πείτε ευθαρσώς ποιά χώρα υπηρετείτε και ποιά χώρα εξυπηρετείτε...
Κωνσταντίνος

Υ.Γ.: Να σημειωθεί στο σημείο αυτό (προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων) πως ο κίνδυνος δεν προέρχεται από το σύνολο των ορεσίβιων ελλήνων Πομάκων μουσουλμάνων, αλλά από ακραία στοιχεία που εκμεταλλευόμενοι την ψυχολογία της μάζας ή του όχλου, είναι ικανοί για όλα. Ο συντριπτικός πληθυσμός των Πομάκων αισθάνονται πως είναι Έλληνες και ίσως να το αισθάνονται πολύ περισσότερο από αρκετούς κυβερνητικούς παραγοντίσκους (βουλευτές, υπουργούς, πρωθυπουργούς, νομάρχες και δημάρχους της χώρας) και δεν επιθυμούν τίποτε άλλο παρά την αδιασάλευτα ειρηνική συμβίωση χριστιανών και μουσουλμάνων. Όμως, δεν αισθάνονται το ίδιο και τα τρωκτικά του τουρκικού προξενείου που απειλούν θεούς και δαίμονες σε περιπτώσεις που διαπιστώνουν «λοξοδρομήσεις» από την ανεπίσημη γραμμή που δίνει η Άγκυρα. Ο χειρισμός των μαζών, είναι κάτι που το γνωρίζουν πολύ καλά στο κυβερνών κόμμα. Το δυστύχημα είναι πως αυτός ο χειρισμός γίνεται σε έλληνες πολίτες εις βάρος άλλων ελλήνων πολιτών, με απώτερο σκοπό και κατάληξη την αμφισβήτηση μίας ολόκληρης ελληνικής γεωγραφικής περιοχής.