Η ΕΠΟΧΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Δεν γνωρίζω α ν και κατά πόσο ήταν ιστορική η επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού και τns τουρκικής αποστολής στ ην Αθήνα, δεν γνωρίζω πόσο απέδωσαν οι συνομιλία και δεν γνωρίζω αν η συνομιλία των ελάσσονος σημασίας θεμάτων Θα συντελέσουν και στη συνομιλία των μεγάλης σημασίας προβλημάτων που κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή των δύο χωρών.
Εκείνο όμως το οποίο γνωρίζω είναι ότι ο διάλογος θα μας οδηγήσει να γνωρίσουμε τον συνομιλητή μας. Δηλαδή τι πρεσβεύει, τι εκπροσωπεί, τι θέλει, τι εκφράζει. Και εμείς δεν γνωρίζουμε τον συνομιλητή μας. Συγκεκριμένα, την Τουρκία.

Παραμείναμε πιστοί στις θέσεις που εκπροσωπούσαμε τη δεκαετία του 1980, χωρίς να θέλουμε να δούμε ότι η Τουρκία μέρα με τη μέρα εκδημοκρατίζεται, εκσυγχρονίζεται, αλλάζει και κατακτά τον κόσμο πολιτικά, πολιτιστικά και οικονομικά. Ξεπέρασε το ΔΝΤ, αύξησε το ΑΕΠ της, πρωταγωνιστεί στα Βαλκάνια, ανταγωνίζεται την Ευρώπη,αν και δεν είναι στην EE. και εγγυάται τη σταθερότητα στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή.
Ο σημερινός πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν άλλαξε το πολιτικό σκηνικό της χώρας ίου, ηεριορίζοντας την ισχύ του στρατού και φέρνοντας νέο πολιτικό δεδομένα. Πολέμησε όσο κανένας άλλος το Βαθύ κρότος από το οποίο και ίδιος είχε κυνηγηθεί, εναντιώθηκε στη δικαστική εξουσία, η οποία θεωρούσε τον εαυτό της θεματοφύλακα του κράτους και φυλάκισε στρατηγούς οι οποίοι υπονόμευαν τη δημοκρατία. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι επικεντρώθηκε στην επίλυση των μειονοτικών δικαιωμάτων και τα μικρά δείγματα γραφής που έδωσε, έστω, σηματοδοτούν μια νέα εποχή. Μια εποχή η οποία δεν υπήρχε ποτέ στην Τουρκία.
Κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Αθήνα σχετικά με την ομογένεια μας υποσχέθηκε την επαναλειτουργία της Χάλκης την επιστροφή του ακινήτου του Ορφανοτροφείου της Πριγκίπου στον ιδιοκτήτη του, που δεν είναι άλλος οπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αναγνωρίζοντας άμεσα τη νομική του υπόσταση, υποσχέθηκε την απόδοση τουρκικής υπηκοότητας στους Συνοδικούς Αρχιερείς που βρίσκονται εκτός Τουρκίας και στους κληρικούς που υπηρετούν στο Φανάρι, τόνισε ότι δεν θίγεται από τον χαρακτηρισμό του Φαναριού ως Οικουμενικού Πατριαρχείου και κάλεσε τους Κωνσταντινουπολίτες που Βρίσκονται στην Ελλάδα να επιστρέψουν πίσω.
Βέβαιοι, το τελευταίο ίσως να είναι και πολιτικό τρικ. Να επιστρέψουν. Η τουρκική πολιτεία θα τους εξασφαλίσει ασφάλεια και οικονομική δραστηριότητα, θα επιτρέπει στους σημερινούς Κωνσταντινούπολη Έλληνες υπηκόους να κληρονομήσουν και να λάβουν τα ακίνητα των οικογενειών τους που βρίσκονται στη γείτονα; θα επιτραπεί στα παιδιά τους να φοιτούν στα μειονοτικά μας σχολεία, μια και απαγορεύεται σε παιδιά Ελλήνων υπηκόων να φοιτούν στα ομογενειακά μας σχολεία;
Σίγουρα, η Τουρκία έχει κάνει μεγάλα βήματα. Και όποιος δεν τα αναγνωρίζει έχει παρωπίδες. θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι η σημερινή κυβέρνηση της γείτονος δραστηριοποιείται στην κατεύθυνση η Τουρκία να αναπτυχθεί, να εκδημοκρατιστεί και να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή. Περιμένουμε περισσότερα. Όχι γρήγορα, γιατί στην Τουρκία δεν αλλάζουν τα δεδομένα άμεσα, αφού όποιος τα αλλάξει θα κατηγορηθεί ότι «παραδίδει τη χώρα». Τα περιμένουμε όμως και αναμένουμε.