Πυρ και μανία οι ΗΠΑ με τη Τουρκία

Οι Αμερικανοί είναι ιδιαίτερα στενοχωρημένοι με τη στάση της Τουρκίας. Για πολλούς λόγους. Το 2003, οι Τούρκοι είχαν απαγορεύσει τις μετακινήσεις αμερικανικών στρατευμάτων προς το Ιράκ μέσω της βόρειας Τουρκίας, με αποτέλεσμα τη δυσχέρεια των πολεμικών επιχειρήσεων και την αύξηση των αμερικανικών απωλειών. Από τότε και μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση του Erdogan προωθεί συστηματικά μια ισλαμική ατζέντα τόσο στα εσωτερικά όσο και στα εξωτερικά ζητήματα της χώρας του. Παρά το άνοιγμα του Ομπάμα προς τις ισλαμικές χώρες, οι ΗΠΑ δεν έχουν ανταμειφθεί σχεδόν καθόλου από αυτές.
Στο ζήτημα του πυρηνικού Ιράν, από την αρχή φάνηκε πως η Τουρκία θα αποτελούσε ένα σοβαρό εμπόδιο στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, σε αγαστή συνεργασία με τη Κίνα, τη Ρωσία, και τη Βραζιλία, χώρες προς τις οποίες επίσης έκανε σημαντικά ανοίγματα ο Ομπάμα.


Η χθεσινή συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Ιράν, με τη βοήθεια της Βραζιλίας, αποτελεί ένα διπλωματικό πρόσχημα για να υπονομευθούν οι κυρώσεις εναντίον της Τεχεράνης. Αυτό ισχυρίζεται ο Marty Perez γράφοντας στο New Republic, και αναρωτιέται μήπως επιτέλους «Έφτασε η ώρα να εκδιωχθεί η Τουρκία από το ΝΑΤΟ. Αν η Τουρκία είναι μέλος της πολιτισμένης Ευρώπης, τότε εγώ είμαι ο εκπρόσωπος τύπου της παλαιστινιακής αρχής…» λέει. Και παραπέμπει σε άρθρο της MEMRI (The Middle East Media Research Institute) όπου μεταξύ άλλων τονίζονται τα οφέλη του Ιράν από τη συμφωνία με τους Τούρκους.
Ποια είναι αυτά; Σύμφωνα με το άρθρο, η συμφωνία αποτελεί στην ουσία τελεσίγραφο της Τεχεράνης προς τη Δύση και προς την ΙΑΕΑ (International Atomic Energy Agency) και παράλληλα αποτελεί μια διπλή ιρανική επιτυχία.
1. Καθιερώνει μια νέα διεθνή τάξη υπό την ηγεσία του Ιράν. Ικανοποιεί την ανάγκη της Τεχεράνης να συμμετέχει στη διαχείριση του κόσμου, όπως δήλωσε επανειλημμένα ο Mahmoud Ahmadinejad, και να προσφέρει μια πολιτική, πολιτισμική και ηθική εναλλακτική λύση στις δυνάμεις της παλιάς διεθνούς τάξης, των ΗΠΑ και τη Δύσης γενικότερα. Η ιρανική κίνηση αποδεικνύει πως το Ιράν κατάφερε να αποφύγει και να παρακάμψει τη Δύση, και πιο ειδικά τους Αμερικανούς, με το σχεδιασμό της εν λόγω συμφωνίας που αναδιατάσσει τις αναδυόμενες δυνάμεις στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Της Βραζιλίας δηλαδή, που διαθέτει πυρηνικά σχέδια με στρατιωτικές προοπτικές, και της Τουρκίας, που σαν περιφερειακή ισλαμική δύναμη παίζει σημαντικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή. Η συμφωνία εξάλλου, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια παρόμοια εκδοχή της συμφωνίας που προτάθηκε στο Ιράν από τη Δύση στη συνάντηση της Βιέννης. Η στρατολόγηση όμως της Βραζιλίας, που είναι μια ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη και μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, έχει μεταφέρει την ιρανική πρωτοβουλία πέρα από τα όρια της Μέσης Ανατολής και της ιρανικής σφαίρας επιρροής, θέτοντας τις βάσεις για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας συμμαχίας που το Ιράν επιθυμεί να παρουσιάσει ως εναλλακτική επιλογή στην παρούσα ηγεμονία της Δύσης.
2. Η συμφωνία υπονομεύει τις προσπάθειες των Δυτικών (και των ΗΠΑ) να επιβάλλουν κυρώσεις στο Ιράν. Τώρα που η Τεχεράνη δείχνει θέληση για συμβιβασμό στο ζήτημα των πυρηνικών της φιλοδοξιών, στο πνεύμα αυτών που συζητήθηκαν και προτάθηκαν στη Βιέννη, θεωρείται πως η όποια επιμονή σε μέτρα και κυρώσεις εναντίων των Ιρανών είναι πλέον άτοπη και αδικαιολόγητη. Αν η Δύση επιμείνει σε αυτά, θα φανεί πως είναι αντιδραστική και αρνητική, και πως δεν επιθυμεί να μοιραστεί τη πυρηνική της τεχνολογία με τον Tρίτο Kόσμο.