Τουρκία: Όπισθεν ολοταχώς για το κουρδικό...

Οι Κούρδοι στην Τουρκία το έχουν ξαναδεί το έργο, γιʼ αυτό και ήταν σχεδόν άμεση η αντίδρασή τους. Πριν ακόμη από την απαγόρευση του «Κόμματος για τη Δημοκρατική Κοινωνία», DTP, από το συνταγματικό δικαστήριο της χώρας πριν από μία εβδομάδα -το «πολιτικό πραξικόπημα», όπως το χαρακτήρισαν- είχαν ήδη ετοιμάσει το διάδοχο σχήμα.

Από την περασμένη Τετάρτη το μέχρι προχθές σχεδόν άγνωστο σχήμα Κόμμα για την Ειρήνη και τη Δημοκρατία, BDP, άρχισε να... υπενοικιάζει τα γραφεία του DTP σε διάφορες πόλεις της χώρας, ενώ ο αρχηγός του σχήματος Ντεμίρ Τσελίκ επιβεβαίωσε στον τουρκικό Τύπο ότι οι πόρτες του BDP για τα μέλη του απαγορευμένου κόμματος είναι ανοιχτές.


Βέβαια 37 μεγαλοστελέχη του DTP, μεταξύ αυτών αρκετοί από τους 22 βουλευτές του κόμματος, ο έμπειρος ηγέτης του Αχμέτ Τουρκ και η -βραβευμένη με βραβείο Ζαχάροφ- Λέιλα Ζάνα δεν επιτρέπεται να δραστηριοποιηθούν πολιτικά την επόμενη πενταετία. Κι αυτό διότι σύμφωνα με το δικαστήριο «απειλούν τη συνοχή του κράτους και του έθνους».

Το άγνωστο BDP ιδρύθηκε πέρσι τον Μάιο και οι φήμες έλεγαν ότι σκοπός του ήταν να γίνει το «σωσίβιο» για το DTP, στην περίπτωση που το συνταγματικό δικαστήριο δεν έβαζε νερό στο κρασί του και αποφάσιζε την απαγόρευση. Όποια πολιτική οργάνωση στην Τουρκία δεν ανήκει στο κατεστημένο -ή δεν έχει τις ευλογίες του λεγόμενου «βαθέος» κράτους- ζει μονίμως με τον φόβο της απαγόρευσης.

Ακόμη και το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ του πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν παρά τρίχα δεν τέθηκε εκτός νόμου το 2008, καθώς κατηγορήθηκε από τους συνταγματικούς δικαστές για «δραστηριότητες που θίγουν το κοσμικό κράτος». Όσο για τα κουρδικά κόμματα επανειλημμένα έχουν απαγορευτεί και συσταθεί εκ νέου με άλλο όνομα.

Ωστόσο αυτή η απαγόρευση είναι κάπως αλλιώτικη από τις άλλες. Επιβλήθηκε σε μια φάση που το κυβερνών κόμμα στην Τουρκία έδειχνε αρκετά ειλικρινή διάθεση να αντιμετωπίσει πολιτικά -κι όχι μόνο στρατιωτικά- το κουρδικό ζήτημα, να ξεκινήσει έναν διάλογο με τους Κούρδους 25 χρόνια μετά την έναρξη του ακήρυχτου πολέμου με την κουρδική μειονότητα.

Από τις αρχές του 2009 τα κουρδικά έχουν πια πάψει να είναι απαγορευμένη -ως «ανύπαρκτη»- γλώσσα, διδάσκονται σε πολλά σχολεία στις νοτιοανατολικές επαρχίες της χώρας, ενώ έχει επιτραπεί σε ένα κουρδικό τηλεοπτικό κανάλι να εκπέμπει σε 24ωρη βάση.

Η απαγόρευση των συνταγματικών δικαστών -που κάνουν ό,τι μπορούν για να δυσκολέψουν τη ζωή της κυβέρνησης Ερντογάν- ήρθε να δυναμιτίσει την όποια πρόοδο της προσέγγισης, την οποία άλλωστε δεν θέλει ούτε το «βαθύ» κράτος ούτε ένα μέρος των Κούρδων, που παραμένουν πιστοί στο επίσης απαγορευμένο Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν, ΡΚΚ, και επιδιώκουν ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος.

Η απαγόρευση του DTP προκάλεσε σωρεία αντιδράσεων εντός και εκτός της Τουρκίας. Οι εντός βάφτηκαν και στο αίμα, καθώς, σε μια από τις καθημερινές σχεδόν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σε πολλές πόλεις της χώρας, δύο διαδηλωτές έπεσαν νεκροί από πυροβολισμούς στο Μπουλανίκ στις νοτιοανατολικές επαρχίες, ενώ εκατοντάδες έχουν συλληφθεί σε όλη την επικράτεια. Ιδίως στην Κωνσταντινούπολη και το Ντιγιάρμπακιρ η αστυνομία διέλυσε βίαια τις διαδηλώσεις, που κάποιες στιγμές εξελίχθηκαν σε οδομαχίες.

Εκτός Τουρκίας, τώρα, οι αντιδράσεις ήταν επίσης έντονες, αλλά σε φραστικό επίπεδο. Πρώτη έσπευσε να δηλώσει την αντίθεσή της στην απαγόρευση η κυβέρνηση της αυτόνομης επαρχίας του Κουρδιστάν στο Βόρειο Ιράκ, που εξέφρασε την ελπίδα η απόφαση να μην θέσει σε κίνδυνο τον διάλογο για την επίλυση του Κουρδικού στην Τουρκία.

Αλλά και η Κομισιόν από τις Βρυξέλλες, η οποία συντάσσει και τις εκθέσεις προόδου για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, δήλωσε «ανήσυχη» και τόνισε ότι η απαγόρευση του DTP «στερεί από ένα μεγάλο μέρος του τουρκικού πληθυσμού την κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση». Είναι μια μάλλον κομψή διατύπωση για να τη χαρακτηρίσει αντιδημοκρατική.

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_20.html#ixzz0aEV3zoSx