Ο άμυαλος γείτονας.....

Ο Melih Aşık σε άρθρο του στη Milliyet με τίτλο «Ο άμυαλος γείτονας» γράφει:

//Ειδήσεις στις εφημερίδες ανέφεραν: Η Ελλάδα απέκτησε πυραύλους Scalp με βεληνεκές τα 250 χιλιόμετρα… Ακολουθεί σχόλιο: Η Ελλάδα με τους πυραύλους αυτούς για πρώτη φορά απέκτησε πλεονέκτημα στον αμυντικό τομέα!

Χθες, μια άλλη εφημερίδα έγραφε ότι οι πύραυλοι του Ιράν μπορούν να φθάσουν μέχρι την Κωνσταντινούπολη…

Στην Τουρκία, όποτε κάποιος αντιπολιτευθεί την πρωτοβουλία αγοράς όπλων, τότε αμέσως έρχονται στο προσκήνιο τα όπλα του γείτονα. Μάλιστα, μας υπενθυμίζουν κιόλας ότι βρισκόμαστε μέσα στο βεληνεκές των όπλων αυτών, ώστε ο δικός μας αγαθός λαός να πιστέψει στην αναγκαιότητα των όπλων που θέλουν να μας πουλήσουν [για παράδειγμα, τους πυραύλους Patriot]….


Ας επιστρέψουμε στον «άμυαλο γείτονά μας», ο οποίος βρίσκεται στην άλλη ακτή του Αιγαίου… Στην Αθήνα, πριν από κάποιο διάστημα, όταν οι φοιτητές πραγματοποιούσαν διαδήλωση, τι φώναζαν; «Αγοράζετε συνεχώς όπλα, όμως για την εκπαίδευση δεν βρίσκετε χρήματα…».

Το καλοκαίρι αυτό κάηκαν τα δάση τους… Δεν βρήκαν πυροσβεστικά αεροπλάνα. Δέχτηκαν από την Τουρκία τη βοήθεια πυροσβεστικών αεροπλάνων….

Ο άμυαλος γείτονας δίνει με τη σέσουλα το χρήμα, προκειμένου να αγοράσει πυραύλους και αεροσκάφη, όμως δεν μπορεί να αγοράσει για τον εαυτό του πυροσβεστικά αεροπλάνα…

Βεβαίως, η σύσταση αυτή ισχύει το ίδιο και απαράλλαχτα και για τους δικούς μας… Διότι σε θέματα νοημοσύνης δεν έχουμε καμία διαφορά από το γείτονά μας… Αν και στα υπόστεγα έχουμε ήδη μεγάλο αριθμό αεροσκαφών, εντούτοις τρέχουμε πίσω από την αγορά καινούργιων μαχητικών. Όμως, ακόμη δεν έχουμε επάρκεια σε πυροσβεστικά αεροπλάνα.

Μιας και το αναφέραμε… ας υποβάλουμε και μια απλή ερώτηση: Πώς θα ήταν, άραγε, αν οι έξυπνοι διοικητές των δύο χωρών έρχονταν και εργάζονταν από κοινού για τη δημιουργία ενός κοινού αεροπορικού στόλου πυροσβεστικών αεροπλάνων;

Ας κινήσουν και λίγο τα δακτυλάκια τους, όχι για τους εμπόρους όπλων, αλλά για τους λαούς τους…. Είναι τόσο δύσκολο να γίνει αυτό;