Περί τουρκικών προκλήσεων

Η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία είναι το μακρύ χέρι της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο
του Ελευθέριου Β.
Αν θέλουμε πραγματικά να καταλάβουμε τα ελληνοτουρκικά θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η αμφισβήτηση της Ελληνικής κυριαρχίας στο ανατολικό αιγαίο δεν γίνεται μόνο για να κερδίσει η Τουρκία κάποια εδάφη που ούτως ή άλλως είναι ασήμαντα γι’ αυτούς ή κάποια δικαιώματα οικονομικής εκμετάλλευσης που αυτά βέβαια είναι σημαντικότατα. Ένας άλλος στόχος ακόμα σημαντικότερος είναι η ενδυνάμωση του κύρους της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας στα μάτια τρίτων χωρών.
Αλλά αν δούμε νηφάλια την απήχηση που έχουν αυτές καθ’ αυτές οι προκλήσεις στους...ξένους είναι μηδενική ακριβώς γιατί έχουν μια αδυναμία. Πρέπει στα μάτια των τρίτων σε κάθε πρόκληση που κάνουν να χρησιμοποιούν και κάποια δικαιολογία που θα υποβαθμίζει την σημασία της πρόκλησης. Αυτό που σκοπεύουν και ως ένα βαθμό το έχουν πετύχει είναι να φέρουν τμήματα της Ελληνικής κοινής γνώμης να αμφισβητήσουν την ικανότητα της Ελληνικής Πολιτείας μέσα από τα εντεταλμένα όργανά της να αποτρέψει την επιθετικότητα της Τουρκίας. Δηλαδή με αυτές τις ενέργειες οι οποίες μεγεθύνονται και αναμεταδίδονται κατάλληλα στο εσωτερικό της χώρας μας να σπάσουν το ηθικό και την θέληση για αγώνα του Ελληνικού Λαού πριν αρχίσει οποιαδήποτε επιχείρηση. Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές το μόνο που μπορούν να κάνουν τα εντεταλμένα όργανα στην διάρκεια των προκλήσεων είναι να κερδίσουν το τακτικό πλεονέκτημα στο πεδίο για να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους όταν θα διαταχθούν.
Η μέχρι τώρα εμπειρία αυτής της αναμέτρησης είναι ότι τα αρμόδια όργανα της Ελληνικής πολιτείας είναι πολύ ικανά να αντεπεξέλθουν στον ρόλο που τους έχει ανατεθεί και μάλιστα σε πραγματικές συνθήκες που πολύ λίγο διαφέρουν από πολεμική σύρραξη. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι η χρήση των όπλων συνεπάγεται και την έναρξη πολέμου και όχι θερμού επεισοδίου όπως είναι της μόδας να λέγεται. Και επίσης θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρξουν πιέσεις από το εξωτερικό για άμεση διευθέτηση της κατάστασης. Δηλαδή ουσιαστικά για παραχώρηση κάποιων πολλών ή λίγων δικαιωμάτων (ανάλογα με την έκβαση της σύρραξης) στην Τουρκία μιας και εμείς δεν ζητούμε τίποτα αλλά η Τουρκία ζητά π.χ. να μην λογαριάζεται το Αιγαίο ως Ελληνική θάλασσα. Και που απ’ ότι φαίνεται υπάρχουν κύκλοι στην Ελλάδα που ενστερνίζονται ένθερμα αυτή την άποψη.
Αν θέλουμε πραγματικά να κάνουμε κάτι κατ’ αρχήν πολιτικά θα πρέπει να εγκαταλειφθεί η γραμμή της μη διεκδίκησης αλλά να διακηρυχθούν ελληνικές απαιτήσεις έναντι της Τουρκίας και αν δεν μπορούν να γίνουν δημόσια αυτές θα πρέπει να τίθενται με επιμονή δια της διπλωματικής οδού. Θα πρέπει να σταματήσει η φιλολογία του «Θερμού Επεισοδίου» και να διακηρυχθεί ότι δεν υπάρχει περίπτωση θερμού επεισοδίου γιατί απλούστατα σε περίπτωση κλιμάκωσης θα υπάρξει πλήρους κλίμακας πολεμική αναμέτρηση με την χρήση κάθε μέσου από την Θράκη μέχρι την Κύπρο και θα υπάρξουν χτυπήματα σε όλο το μήκος και το πλάτος της Τουρκίας με στόχο την επίτευξη των επιδιώξεων μας έναντι αυτής της χώρας. Παράλληλα θα πρέπει να γίνει κατανοητό στον Ελληνικό Λαό ότι δεν υπάρχει κάτι λίγο που μπορούμε να παραχωρήσουμε προς χάριν της ειρήνης για να βρούμε την ησυχία μας. Αν παραχωρήσουμε κάτι μικρό θα μας ζητηθεί κάτι άλλο μεγαλύτερο. Η σχέση Ελλάδας – Τουρκίας είναι ξεκάθαρη σχέση αντιπαλότητας και δεν μπορεί να αλλάξει αλλά μπορεί να εξισορροπηθεί μέσα από στρατιωτική ισχύ, εξοπλισμούς και διακηρυγμένη πολιτική βούληση χρήσης βίας για την επίτευξη των διακηρυγμένων στόχων. Με το τελευταίο να είναι το κυριότερο. Αλλά μέσα στο ευρωπαϊκό περιβάλλον των περασμένων δεκαετιών αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει. Ευελπιστώ ότι αυτό θα αλλάξει στο προσεχές μέλλον και καθώς θα σφυρηλατούνται και θα διαμορφώνονται κοινά και ευρύτερα Ευρωπαϊκά συμφέροντα που θα απομακρύνονται σιγά – σιγά από τον Ατλαντισμό. Κάτι βέβαια που είναι πολύ δύσκολο και χρονοβόρο αλλά πιστεύω πως σε μακροχρόνια κλίμακα έχει πολλά να αποδώσει στην Ελλάδα αλλά και στους Ευρωπαίους που θα θελήσουν να ακολουθήσουν αυτό τον «απογαλακτισμό» από την Αμερική.
Πάντως σε κάθε περίπτωση ανεξάρτητα από την πορεία της υπόλοιπης Ευρώπης θα πρέπει να κάνουμε σαφές στους τρίτους ότι είμαστε σε θέση να διεξάγουμε έναν πλήρους κλίμακας πόλεμο με την Τουρκία προς επιδίωξη δικών μας ξεκάθαρα διακηρυγμένων εθνικών συμφερόντων και παράλληλα να μην είμαστε εμείς αυτοί που πρώτοι θα επιδιώξουμε την αποκλιμάκωση. Αν είμαστε σε θέση να κάνουμε αυτά τότε ας προκαλεί όσο θέλει η Τουρκία. Δεν θα κερδίσει τίποτα.-