Περί Αττίλα και κάθαρσης
του Αναστάσιου Αντωνίου
Ο γενικά αδιάφορος για το Κυπριακό Πρόβλημα μέσος πολίτης, αναμφίβολα αντιλήφθηκε πως ένας Τούρκος πολίτης, ο οποίος τυγχάνει ένεκα επαγγέλματος εκτεταμένης μιντιακής προβολής στη χώρα του, ομολόγησε για τη δολοφονία Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων κατά την τουρκική εισβολή του 1974. Ίσως κάποια μερίδα πολιτών, από αυτούς που η ψυχή τους δεν κορέστηκε από τον εμπαιγμό, να αντιλήφθηκε πως οι δημόσιες τοποθετήσεις των πολιτικών δυνάμεων της Κύπρου επί του θέματος το αντιμετώπισαν ως μια δραματική αποκάλυψη, ως να είχαμε πάψει να πιστεύουμε τη δική μας «εκδοχή» για το 1974, ως να βρίσκουμε ευκαιρία να αναστήσουμε κάποιου είδους «προπαγάνδα» την οποία επινοήσαμε.
Πέρα, όμως, από το επίκαιρο του θέματος και τον τρόπο διοχέτευσης στη δημόσια σφαίρα της εκάστοτε πρωτόγονης επικοινωνιακής προσέγγισης, θα ήταν καλά να ασχοληθούν με το ζήτημα της ομολογίας του Attila Olga? όσοι διατηρούν τον ελάχιστο βαθμό αξιοπρέπειας έναντι της Ιστορίας και του λαού μας. Απόψεις όπως η παραπομπή του κ. Olga? στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου και/ή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διοχετεύονται στα ΜΜΕ - και συνεπώς στην ανυποψίαστη κοινωνία - χωρίς να μπαίνει ουδείς στον κόπο να διαβάσει έστω το Καταστατικό του Δικαστηρίου, το οποίο θα απεκάλυπτε σε αυτούς τους νομικούς, πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους πως η δικαιοδοσία του δεν λειτουργεί αναδρομικά και δύναται να διωχθούν υπό αυτήν μόνο εγκλήματα τα οποία διαπράχθηκαν μετά την 1η Ιουλίου 2002.
Αν πραγματικά θέλουμε να κοιτάξουμε την Ιστορία στα μάτια και να περισώσουμε όση εθνική αξιοπρέπεια μάς απέμεινε, υπάρχουν οι ενδεδειγμένες οδοί. Οι διεθνείς συνθήκες έχουν αλλάξει, η ατιμωρησία δεν αποτελεί πλέον κάτι το οποίο προσπερνιέται παθητικά. Στο επίπεδο της διεθνούς νομικής διάταξης, η άρση της ασυλίας αρχηγών κρατών για εκδίκαση κατηγοριών εις βάρος τους για αποτρόπαια εγκλήματα, η σύσταση πληθώρας ειδικών δικαστηρίων για απόδοση της Δικαιοσύνης επί καταστάσεων που έλαβαν χώρα σε αιματοβαμμένες περιοχές, όπως η πρώην Γιουγκοσλαβία, η Ρουάντα, η Σιέρρα Λεόνε, κ.ά., και γενικότερα η ύπαρξη νέων σύγχρονων θεσμών, καταδεικνύουν όλα τη μετατόπιση προς την προτεραιότητα της Διεθνούς Κοινότητας για αντιμετώπιση της όποιας διαστροφικής εγκληματικής πράξης εναντίον λαών.
Αν όντως επιθυμούμε να μην αφήσουμε την ομολογία του Τούρκου ηθοποιού να χαθεί στη δίνη του επίκαιρου, αν πραγματικά νιώθουμε πως με την ομολογία του επαναφερθήκαμε στην πραγματικότητα και είναι σαν να ακούσαμε την ίδια την Τουρκία να έχει ομολογήσει, μπορούμε αν θέλουμε να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα: Έχουμε Κράτος το οποίο έχει ευθύνες έναντι των πολιτών του. Οφείλει το Κράτος να προχωρήσει σε έκδοση εντάλματος σύλληψης του κ. Olga? με τις αρμόζουσες κατηγορίες. Οφείλει το Κράτος να ασκήσει την αρχή της οικουμενικής δικαιοδοσίας και να καλέσει το εν λόγω πρόσωπο, όχι ως αποδιοπομπαίο τράγο ή ως εξιλαστήριο θύμα για τα απωθημένα μας, αλλά ως στυγνό εγκληματία που ομολόγησε πράξεις οι οποίες επισείουν ποινή τόσο στο δικό μας νομικό σύστημα όσο και σε κάθε πολιτισμένο αντίστοιχο, αλλά πλέον και στο διεθνές ποινικό καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε.
Όπως διαπιστώνει κανείς και από τη διεθνή πρακτική, είναι ζήτημα αξιοπρέπειας η δίωξη υπόπτων για διάπραξη διεθνών εγκλημάτων, όποτε και αν αυτά συνέβησαν και υπό όποιες συνθήκες, εμπόλεμες ή μη. Καθώς ουδέποτε αποπειραθήκαμε να συστήσουμε θεσμούς «αλήθειας και συμφιλίωσης», κατά τα πρότυπα άλλων παρόμοιων καταστάσεων διεθνώς, οφείλουμε να διαχωρίσουμε το ζήτημα της Ιστορίας μας και της αλήθειας την οποία θέλουμε - με τόσο στόμφο τελευταία - να τη διαπερνά, από τις προσπάθειές μας να οικοδομήσουμε μια νέα Κύπρο για το αύριο. Μόνο έτσι βελτιώνονται οι όποιες πιθανότητες για κάθαρση, την οποία δεν σκεφτήκαμε ποτέ πως έχουμε ανάγκη. Ίσως μάλιστα βρεθεί κάποτε το σθένος να εκδικαστούν από τα δικαστήρια της Δημοκρατίας και δικά μας εγκλήματα εις βάρος της άλλης κοινότητας, με την οποία φιλοδοξούμε να ξαναζήσουμε.
*Πρόεδρος Οργανισμού Κυπρίων Νέων Επιστημόνων «ΙΣΧΥΣ
Aναδημοσίευση από την εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ της Κύπρου
Ο γενικά αδιάφορος για το Κυπριακό Πρόβλημα μέσος πολίτης, αναμφίβολα αντιλήφθηκε πως ένας Τούρκος πολίτης, ο οποίος τυγχάνει ένεκα επαγγέλματος εκτεταμένης μιντιακής προβολής στη χώρα του, ομολόγησε για τη δολοφονία Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων κατά την τουρκική εισβολή του 1974. Ίσως κάποια μερίδα πολιτών, από αυτούς που η ψυχή τους δεν κορέστηκε από τον εμπαιγμό, να αντιλήφθηκε πως οι δημόσιες τοποθετήσεις των πολιτικών δυνάμεων της Κύπρου επί του θέματος το αντιμετώπισαν ως μια δραματική αποκάλυψη, ως να είχαμε πάψει να πιστεύουμε τη δική μας «εκδοχή» για το 1974, ως να βρίσκουμε ευκαιρία να αναστήσουμε κάποιου είδους «προπαγάνδα» την οποία επινοήσαμε.
Πέρα, όμως, από το επίκαιρο του θέματος και τον τρόπο διοχέτευσης στη δημόσια σφαίρα της εκάστοτε πρωτόγονης επικοινωνιακής προσέγγισης, θα ήταν καλά να ασχοληθούν με το ζήτημα της ομολογίας του Attila Olga? όσοι διατηρούν τον ελάχιστο βαθμό αξιοπρέπειας έναντι της Ιστορίας και του λαού μας. Απόψεις όπως η παραπομπή του κ. Olga? στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου και/ή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διοχετεύονται στα ΜΜΕ - και συνεπώς στην ανυποψίαστη κοινωνία - χωρίς να μπαίνει ουδείς στον κόπο να διαβάσει έστω το Καταστατικό του Δικαστηρίου, το οποίο θα απεκάλυπτε σε αυτούς τους νομικούς, πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους πως η δικαιοδοσία του δεν λειτουργεί αναδρομικά και δύναται να διωχθούν υπό αυτήν μόνο εγκλήματα τα οποία διαπράχθηκαν μετά την 1η Ιουλίου 2002.
Αν πραγματικά θέλουμε να κοιτάξουμε την Ιστορία στα μάτια και να περισώσουμε όση εθνική αξιοπρέπεια μάς απέμεινε, υπάρχουν οι ενδεδειγμένες οδοί. Οι διεθνείς συνθήκες έχουν αλλάξει, η ατιμωρησία δεν αποτελεί πλέον κάτι το οποίο προσπερνιέται παθητικά. Στο επίπεδο της διεθνούς νομικής διάταξης, η άρση της ασυλίας αρχηγών κρατών για εκδίκαση κατηγοριών εις βάρος τους για αποτρόπαια εγκλήματα, η σύσταση πληθώρας ειδικών δικαστηρίων για απόδοση της Δικαιοσύνης επί καταστάσεων που έλαβαν χώρα σε αιματοβαμμένες περιοχές, όπως η πρώην Γιουγκοσλαβία, η Ρουάντα, η Σιέρρα Λεόνε, κ.ά., και γενικότερα η ύπαρξη νέων σύγχρονων θεσμών, καταδεικνύουν όλα τη μετατόπιση προς την προτεραιότητα της Διεθνούς Κοινότητας για αντιμετώπιση της όποιας διαστροφικής εγκληματικής πράξης εναντίον λαών.
Αν όντως επιθυμούμε να μην αφήσουμε την ομολογία του Τούρκου ηθοποιού να χαθεί στη δίνη του επίκαιρου, αν πραγματικά νιώθουμε πως με την ομολογία του επαναφερθήκαμε στην πραγματικότητα και είναι σαν να ακούσαμε την ίδια την Τουρκία να έχει ομολογήσει, μπορούμε αν θέλουμε να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα: Έχουμε Κράτος το οποίο έχει ευθύνες έναντι των πολιτών του. Οφείλει το Κράτος να προχωρήσει σε έκδοση εντάλματος σύλληψης του κ. Olga? με τις αρμόζουσες κατηγορίες. Οφείλει το Κράτος να ασκήσει την αρχή της οικουμενικής δικαιοδοσίας και να καλέσει το εν λόγω πρόσωπο, όχι ως αποδιοπομπαίο τράγο ή ως εξιλαστήριο θύμα για τα απωθημένα μας, αλλά ως στυγνό εγκληματία που ομολόγησε πράξεις οι οποίες επισείουν ποινή τόσο στο δικό μας νομικό σύστημα όσο και σε κάθε πολιτισμένο αντίστοιχο, αλλά πλέον και στο διεθνές ποινικό καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε.
Όπως διαπιστώνει κανείς και από τη διεθνή πρακτική, είναι ζήτημα αξιοπρέπειας η δίωξη υπόπτων για διάπραξη διεθνών εγκλημάτων, όποτε και αν αυτά συνέβησαν και υπό όποιες συνθήκες, εμπόλεμες ή μη. Καθώς ουδέποτε αποπειραθήκαμε να συστήσουμε θεσμούς «αλήθειας και συμφιλίωσης», κατά τα πρότυπα άλλων παρόμοιων καταστάσεων διεθνώς, οφείλουμε να διαχωρίσουμε το ζήτημα της Ιστορίας μας και της αλήθειας την οποία θέλουμε - με τόσο στόμφο τελευταία - να τη διαπερνά, από τις προσπάθειές μας να οικοδομήσουμε μια νέα Κύπρο για το αύριο. Μόνο έτσι βελτιώνονται οι όποιες πιθανότητες για κάθαρση, την οποία δεν σκεφτήκαμε ποτέ πως έχουμε ανάγκη. Ίσως μάλιστα βρεθεί κάποτε το σθένος να εκδικαστούν από τα δικαστήρια της Δημοκρατίας και δικά μας εγκλήματα εις βάρος της άλλης κοινότητας, με την οποία φιλοδοξούμε να ξαναζήσουμε.
*Πρόεδρος Οργανισμού Κυπρίων Νέων Επιστημόνων «ΙΣΧΥΣ
Aναδημοσίευση από την εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ της Κύπρου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου