«ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΤΑΣΕΩΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ»

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, πλέον του εξαμήνου, η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις στο Αιγαίο συνολικά και ιδιαίτερα στο βόρειο συγκρότημα των μικρονήσων του συμπλέγματος Δωδεκανήσου, που ευρίσκονται απέναντι από τις Τουρκικές ακτές, με ένταση το Δεκέμβριο και Ιανουάριο, περίοδο που κατά απρόκλητο τρόπο χαρακτηρίσθηκαν από τους Τούρκους Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας ο εναέριος χώρος που υπέρκειται των νησιών ως Τουρκικός, τα χωρικά ύδατα των νησιών ως Τουρκικά και το έδαφος του Φαρμακονησίου ως Τουρκικό.
Νέο σκηνικό κρίσεως στήνει η Άγκυρα, έγραψαν οι εφημερίδες. Το αυτό είπαν οι εκφωνητές ραδιοφώνου και τηλεοράσεως, ενώ οι σχολιαστές των γεγονότων μίλησαν για κενό εξουσίας στις ΗΠΑ (αλήθεια πού το είδαν;) που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί η Άγκυρα σε βάρος της Ελλάδος ή και για δάκτυλο των ΗΠΑ σε αντεκδίκηση για την πολιτική της Ελλάδος στο θέμα των Σκοπίων και την αντίστοιχη των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου του Πούτιν.
Οι παραπάνω επεξηγήσεις και σχολιασμοί δεν έχουν λογική βάση και δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά αίτια που δεν είναι άλλα από το ότι λησμονούμε την ιστορική βάση των γεγονότων εύκολα, δεν έχουμε σταθερή πολιτική και αντιστάσεις ισχυρές στις τουρκικές πιέσεις, ενώ η χαρασσόμενη κόκκινη γραμμή μας έχει τόση ελαστικότητα, ώστε η Τουρκία να κατανοεί ότι το πεδίο των ενεργειών της είναι ελεύθερο.

Η ιστορική βάση των σημερινών γεγονότων ανάγεται στα γεγονότα των Ιμίων του Ιανουαρίου του 1996. Το ότι συνέβη εκείνη τη νύκτα είχε σχεδιασθεί περίτεχνα, ώστε με βάση την αμφισβήτηση αυτή να στηριχθεί η θεωρία των γκρίζων ζωνών, της οποίας ένα νέο σκέλος υλοποίησης φαίνεται ότι αρχίζει να εφαρμόζεται.
Η υλοποίηση της φιλοσοφίας των γκρίζων ζωνών, περιλαμβάνει όλα τα μικρονήσια που είναι 3,0 ν.μ. πέραν (δυτικά) των Τουρκικών ακτών και δεν αναφέρονται ονομαστικά στις διεθνείς συμβάσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος και φθάνει μέχρι τη νήσο Γαύδο σύμφωνα με τη θρασύτατη ενέργεια του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου μέσω του αντιπροσώπου του, στη σύσκεψη για την άσκηση «DYNAMIC MIX 1996» στο AFSOUTH, με την οποία κατετέθη δήλωση για τη μη συμπερίληψη της νήσου Γαύδου στην άσκηση διότι έχει αμφισβητούμενο καθεστώς κυριαρχίας ( ο αντιπρόσωπος του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου ήταν ο Πλοίαρχος HUSEIN CIFICI). Yπόψη, για να αντιληφθούμε τον μαξιμαλισμό της Άγκυρας η νήσος Γαύδος στη ΝΔ Κρήτη απέχει 200 ν.μ. από τις Τουρκικές ακτές και όχι 3,0 ν.μ. Περαιτέρω, τον Μάρτιο του 1998, το Τουρκικό ΥΠΕΞ ανακοίνωσε, μετά από Ελληνικά διαβήματα για παραβιάσεις εθνικού χώρου, ότι τα νησιά Φούρνοι, Λειψοί, Φαρμακονήσι και Ψέριμος, έχουν αμφισβητούμενο καθεστώς, γεγονός που ανάγκασε το ΝΑΤΟ να μεταφέρει την περιοχή της σχεδιαζομένης αμφίβιας ασκήσεως «DESTIN….. GLORY» στα πλαίσια της «DYNAMIC MIX 1998», από την περιοχή του DOGAN BAY (Βορ. Σάμου) στη Νότια Τουρκία.
Εν προκειμένω θα πρέπει να δούμε τι ισχύει γι΄αυτές τις «γκρίζες ζώνες» κατά την Τουρκική λογική :
α. Τα Δωδεκάνησα τέθηκαν κάτω από την Ιταλική κυριαρχία με τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923 και υπό την Ελληνική το 1947 (συνθήκη Παρισίων). Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο η Ελλάδα διαδέχθηκε την Ιταλική κυριαρχία στο σύνολο της περιοχής σε όλα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Το 1932 η Τουρκία και η Ιταλία υπέγραψαν δύο διεθνείς συμβάσεις/συνθήκες για την οριοθέτηση θαλασσίων συνόρων. Σύμφωνα με τις συνθήκες αυτές τα Ίμια, Ψέριμος και Φαρμακονήσι, είχαν τεθεί υπό την Ιταλική κυριαρχία, καθόσον η μέση θαλάσσια γραμμή μεταξύ Δωδεκανήσων και Τουρκικής ακτής, καθορίσθηκε να περνά σε ίση απόσταση των βραχονησίδων ΙΜΙΑ (Ιταλία), ΚΑΤΟ (Τουρκία).
β. Η Τουρκία όμως προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η συμφωνία μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας του 1932 δεν ισχύει διότι δεν επικυρώθηκε από το Τουρκικό Κοινοβούλιο, λησμονώντας ότι σύμφωνα με τα ισχύοντα στη διεθνή πρακτική :
(1) Η κάθε σύμβαση ισχύει και παράγει τις υποχρεώσεις και δεσμεύσεις της, από της υπογραφής της από τις εθνικές αντιπροσωπείες των συμβαλλομένων μερών και την καταγραφή της στη νομική γραμματεία της κοινωνίας των εθνών (την οποία διαδέχθηκε ο ΟΗΕ), γεγονός που έγινε και για τις δύο συμβάσεις μεταξύ Τουρκίας και Ιταλίας το 1932.
(2) Η επικύρωση ή όχι της συνθήκης από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση είναι θέμα εσωτερικού δικαίου της Τουρκίας και όχι του Διεθνούς.
γ. Η Τουρκία από το 1932 εφήρμοζε και εσέβετο τις συνθήκες αυτές μέχρι του 1996 (κρίση Ιμίων). Τούτο φαίνεται από τους εκδοθέντες ναυτικούς χάρτες από την Τουρκική Υδρογραφική Υπηρεσία, όπου οι «γκρίζες ζώνες» ανήκουν στην Ελλάδα.
δ. Πέρα από τα παραπάνω η Τουρκία φαίνεται ότι θέλει να αγνοεί τις προβλέψεις της συνθήκης της Λωζάνης του 1923, σύμφωνα με την οποία όλες οι νησίδες – βραχονησίδες που απέχουν 3 ν.μ. από τις Τουρκικές ακτές και δεν αναφέρονται ονομαστικά στα Ελληνικά ή Ιταλικά είναι Τουρκικές, ενώ όλα τα υπόλοιπα Ελληνικά ή Ιταλικά και μετά το 1947 όλα Ελληνικά. Στη συγκεκριμένη συνθήκη οι βραχονησίδες αναφέρονται ως νησιά.

Ο όρος «βράχος» ή «βραχονησίδα» συμφωνήθηκε κατά τη σύνταξη του Δικαίου της Θαλάσσης, το 1982, με σκοπό να δηλώσει ότι οι βραχονησίδες δεν έχουν «υφαλοκρηπίδα» αλλά έχουν όμως «χωρικά ύδατα». Εδώ φαίνεται και η Τουρκική υποκρισία καθόσον ενώ δεν έχει υπογράψει τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θαλάσσης, κάνει επιλεκτική χρήση όρων, αγνοούσα όμως τη συμφωνηθείσα ερμηνεία επ΄αυτών.
Είναι γεγονός ότι η Τουρκία έχει δηλώσει ότι δεν δεσμεύεται από διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο, εφόσον αυτά δεν εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντά της, γεγονός που φαίνεται από την πολιτική της ως προς τη συνθήκη Λωζάνης του 1923 και τις δύο αντίστοιχες του 1932 μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, προσπαθούσα στη συγκεκριμένη περιοχή μεταξύ Σάμου και Κω να εφαρμόσει τη λογική των ευθειών γραμμών (χερσόνησος Μυκάλης, χερσόνησος Αλικαρνασσού) και ότι βρίσκεται ανατολικά της γραμμής αυτής είναι Τουρκικό.
Αυτά προφανώς τα ξέρουμε όπως και το ότι από το 1996 μέχρι σήμερα η Τουρκική φιλοσοφία υποστηρίζεται από έκνομες, προκλητικές και επικίνδυνες ενέργειες που αμφισβητούν την εθνική κυριαρχία και ακεραιότητα έχοντας ουδετεροποιήσει σήμερα την περιοχή των Ιμίων, πλην όμως για αποφυγή κλιμακώσεως της κρίσης μέχρι και το βοσκό των Ιμίων διώξαμε από εκεί, δίδοντας ερείσματα για περαιτέρω ενέργειες των Τούρκων.
Ήδη η Τουρκία έχει διαπιστώσει την πολιτική ατολμία μας και την ουσιαστική φοβία που διακατέχει την ηγεσία μας για μία νέα κρίση και προχωρά περαιτέρω στην υλοποίηση της θεωρίας των γκρίζων ζωνών (Φαμακονήσι σήμερα) ώστε να αποκτήσει ζωτικό χώρο. Το timing έχει σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα όπου η κοινωνική συνοχή κινδυνεύει από τους κουκουλοφόρους, η εξωτερική πολιτική μας είναι παρελκυστική, η αμυντική ισχύς μας παρουσιάζει υστέρηση ως αποτέλεσμα ενός άκρατου κομματισμού που έχει διεμβολίσει τις Ένοπλες Δυνάμεις, της χαμηλής επανδρώσεως των επιχειρησιακών σχηματισμών, τις ελλείψεις πιστώσεων για την υποστήριξη κυρίων οπλικών συστημάτων με συνέπεια η διαθεσιμότητά τους να είναι μικρή και η γενική επιχειρησιακή ετοιμότητα να είναι αμφισβητήσιμη και η αποτροπή την οποία πρέπει να αποπνέουν οι Ένοπλες Δυνάμεις ως απόρροια της ισχύος τους να εκλαμβάνεται από την Τουρκική Στρατιωτική ηγεσία, ως αμελητέα.
Απαιτείται προς τούτο αλλαγή γραμμής πλεύσεως ώστε η φιλοσοφία της επιλύσεως των προβλημάτων με την Τουρκία μέσω της ευρωπαϊκής προοπτικής της να απορριφθεί και η εξωτερική πολιτική της χώρας να βασίζεται στο διεθνές δίκαιο, αλλά να υποστηρίζει τους Εθνικούς Αντικειμενικούς σκοπούς και Εθνικά συμφέροντα, στηριζομένη στην Εθνική συνοχή και την Ισχύ και αποφασιστικότητα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων να διασφαλίζει αποφασιστικά και αποτελεσματικά τα Εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα.