Επιστροφή του ορφανοτροφείου της Πριγκίπου

της Ελίνας Γαληνού
Η κίνηση του τουρκικού κράτους να επιστρέψει στο Πατριαρχείο ένα περιουσιακό του στοιχείο, το οποίο του το είχε αποστερήσει ο περίφημος νόμος περί περιουσιών του 1936, θα μπορούσε
να θεωρηθεί εκ πρώτης όψεως, σαν κίνηση καλής θέλησης εκ μέρους της Τουρκίας. Θα μπορούσε ακόμα να πιστέψει ο καθένας, ότι ο Ερντογάν αρχίζει να βάζει νερό στο κρασί του προκειμένου να προχωρήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της χώρας του για την ΕΕ.
Η αλήθεια είναι ότι η κατοχή περιουσιακών στοιχείων του Πατριαρχείου και των Ελλήνων της Κωνστναντινούπολης, ήταν και παραμένει ένα "αγκάθι" για την εικόνα της Τουρκίας όσον αφορά τον σεβασμό της στα ανθρώπινα δικαιώματα. Τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια, το ιστορικό κτίσμα που στέγαζε κάποτε το ορφανοτροφείο στην Πρίγκιπο, επιστρέφεται πλέον στο Πατριαρχείο της Κων/πολης. Φυσικά, δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε σ΄αυτό και τον ρόλο του Πατριάρχη μας, ο οποίος εργάστηκε και εργάζεται ακούραστα για την ανάκτηση χαμένων δικαιωμάτων του Πατριαρχείου και του εκεί ελληνισμού. Ωστόσο, όσοι γνωρίζουν εις βάθος την νοοτροπία της Τουρκίας και ιδίως τα κίνητρα βάσει των οποίων συνήθως δρα, έχουν πολλούς λόγους να είναι επιφυλακτικοί.

Η Τουρκία παραδίδοντας το ορφανοτροφείο, επιδιώκει σαφώς να ανακτήσει πόντους για την ενταξιακή της πορεία στην ΕΕ. Πόσο όμως αρκετή είναι μια τέτοια κίνηση, τη στιγμή που εκκρεμούν τόσες άλλες και τόσο πιό ουσιώδεις, που θα όφειλε να έχει κάνει; Είναι γνωστό ότι κατέχει και πολλά άλλα περιουσιακά στοιχεία του Πατριαρχείου τα οποία άγνωστο πότε και αν θα επιστραφούν, ενώ για τις περιουσίες των Ελλήνων της Πόλης, ούτε που αναφέρεται κάν. Αλλωστε όταν έδωσε ο Ερντογάν συνέντευξη κατά την εκκίνηση ενταξιακών διαπραγματεύσεων το 2005, είπε ξεκάθαρα "το θέμα επιστροφής περιουσιών των Ελλήνων, δεν είδα να εντάσσεται στους όρους της Συνθήκης του Μάαστριχτ"...
Το ελάχιστο, είναι βέβαια καλύτερο από το τίποτα, αλλά επ΄ουδενί θα πρέπει να υπερτιμηθεί η κίνηση αυτή της Τουρκίας. Δεν είναι δυνατόν με μια μόνο επιστροφή ενός περιουσιακού στοιχείου, να λησμονηθούν όλα όσα έχει υφαρπάξει και προς το παρόν δεν επιστρέφονται. Και έπειτα, η κατάσταση κατά την οποία παραδίδεται το κτίσμα του ορφανοτροφείου της Πριγκίπου, είναι παραπάνω από άθλια. Αρκεί να δεί κανείς μια μόνο φωτογραφία του, για να διαπιστώσει ότι πρόκειται για ένα κτίριο υπό κατάρρευση, ερείπιο κανονικό δηλαδή...
Εφ΄ όσον όμως η Τουρκία το είχε στην κατοχή της όλα αυτά τα χρόνια, δεν θα έπρεπε να είναι υπεύθυνη και για την συντήρησή του; Τώρα, τα τεράστια έξοδα που χρειάζονται για να αναστηλωθεί, ποιός θα τα πληρώσει; Ουσιαστικά δηλαδή, η επιστροφή αυτή δεν σημαίνει και μεγάλη υποχώρηση για το τουρκικό κράτος, αφού ξεφορτώθηκε ένα ερείπιο κάνοντας συγχρόνως και μια κίνηση καλής θέλησης...