Στο διαδίκτυο, ψάχνοντας βρίσκεις μόνο αμερικανικές, γαλλικές και τουρκικές «επιστημονικές» μελέτες για το Αιγαίο.

Η πρόσφατη προκλητική ενέργεια της Αγκυρας να στείλει το ερευνητικό πλοίο «Τσεσμέ» στο Βόρειο Αιγαίο, στα διεθνή ύδατα, αλλά μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση, με συνοδευτική ανακοίνωση ότι οι δύο χώρες δεν έχουν υφαλοκρηπίδα πέραν των χωρικών υδάτων από τις ηπειρωτικές ακτές, ξύπνησε μαύρες σκέψεις.
Την πρώτη υποχρέωση που είχε αναλάβει ο πρωθυπουργός από τον εντολέα του (όχι φυσικά από τον ελληνικό λαό), την έφερε εις πέρας: Την οικονομική υποδούλωση στο ΔΝΤ.
Απομένει η επόμενη. Θυμίζουμε:

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (12/02/10): Γ. Παπανδρέου: «Έχει αφαιρεθεί κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας, θα κάνουμε το παν να το ανακτήσουμε»!
Τώρα περιμένουν οι εντολείς του την κυριότερη. Την διχοτόμηση του Αιγαίου. Είναι μια παλιά ιστορία, για την οποία προηγούμενος παπαγάλος της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είχε αναφέρει για μοιρασιά στο αρχιπέλαγος.
Μην ξεχνάμε και την ανάλυση της εταιρίας Stratfor: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς εξωτερικό προστάτη, με το ερώτημα να τίθεται αν η Ελλάδα θα μπορέσει να αποδεχτεί την μείωση κατά πολύ του γεωπολιτικού της ρόλου», σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι δεν είναι στο χέρι μας αλλά «εξαρτάται από τις στρατηγικές που υιοθετεί η Τουρκία, η οποία είναι μια αναδυόμενη γεωπολιτική δύναμη που στοχεύει να επεκτείνει την επιρροή της στα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Το ερώτημα είναι τώρα αν η Τουρκία θα εστιάσει τους στόχους της στο Αιγαίο ή αντί αυτού επιθυμεί να συμφωνήσει με την Ελλάδα, ώστε να επικεντρωθεί σε άλλα συμφέροντά της».
Διαίρεση του Αιγαίου: Ένα σχέδιο σε εξέλιξη;
Συγγραφέας του πονήματος John Sitilides (sitilides@westernpolicy.com) ο οποίος από το 1997 υποστηρίζει πως «μια καλά σχεδιασμένη και εν πολλοίς επιτυχής προσπάθεια βρίσκεται σε εξέλιξη από κύκλους του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, που βάζουν χέρι να αποδοθούν η ανατολική υφαλοκρηπίδα, αλλά και ακόμα ελληνικά νησιά του Αιγαίου στην Τουρκία, εν ονόματι της Ειρήνης»…
Με τίτλο «Οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο» υπάρχει πολυσέλιδο δημοσίευμα τουρκικού περιοδικού που απηχεί τις απόψεις της «δεξαμενής σκέψης» USAK που εδρεύει στην Άγκυρα.
Συγγραφέας ο Yucel Acer, (επικεφαλής του γραφείου Θαλάσσιων Μελετών και του κέντρου Μελετών Διεθνούς Νόμου για τον καθορισμό των ορίων στο Αιγαίο του USAK) χρησιμοποιεί «ατράνταχτα επιχειρήματα» που θυμίζουν την λογική: «Ο χωροφύλακας είναι όργανο, το μπουζούκι επίσης, άρα ο χωροφύλακας είναι μπουζούκι».
Μερικά από τα επιχειρήματά του, που θα πρέπει να θεωρηθούν ότι αποτελούν νομική βάση…
«Αν το Αιγαίο ήταν μόνο θάλασσα χωρίς νησιά, ο καθορισμός των θαλάσσιων ορίων θα ήταν απλός. Μόνο στο Βόρειο Αιγαίο, η Ελλάδα θα είχε πιο διευρυμένη οριοθετημένη ναυτιλιακή ζώνη, λόγω των γεωγραφικών δεδομένων. Δεν συμβαίνουν όμως αυτά τα γεωγραφικά δεδομένα στο Αιγαίο, όπου υπάρχουν περισσότερα από 3.000 νησιά, νησίδες και βράχοι διασκορπισμένα σ΄όλη του την έκταση. Η κατάσταση καθίσταται περισσότερο πολύπλοκη, καθώς όλα αυτά τα νησιά ανήκουν αποκλειστικά σε μια χώρα, την Ελλάδα. Αν και θεωρούνται δευτερεύουσας σημασίας στην ακτογραφική γεωγραφία, τα νησιά θα πρέπει να ληφθούν υπόψη προκειμένου να υπάρξουν ισοβαρείς συνθήκες».
Μερικοί από αυτούς τους βράχους βρίσκονται πολύ κοντά στην τουρκική ακτογραμμή και προκαλούν διαμάχη κυριαρχικών δικαιωμάτων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Αλλά μια και αυτά τα ζητήματα δεν παίζουν κάποιο ρόλο ακόμα και ως θέματα αρχής, το θέμα της εδαφικής ακεραιότητας είναι αδιάφορο με τον ορισμό των ναυτικών ορίων»…
«…θα πρέπει να αγνοηθεί η νήσος Θάσος. Επειδή η τουρκική παράκτια νήσος Μποζκααντα, βρίσκεται σχεδόν αντιδιαμετρικά από τη Θάσο. Έτσι αγνοώντας και τα δύο νησιά στην οριοθέτηση της ναυτιλιακής γραμμής, η κατάσταση παραμένει χωρίς αλλαγές, στη συγκεκριμένη περιοχή»…
«Για την Κρήτη θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία, ως το μεγαλύτερο και πιο πυκνοκατοικημένο νησί του Αιγαίου, αλλά και λόγω ότι δεν βρίσκεται ανάμεσα στις δύο χώρες. Έτσι ο καθορισμός των ορίων ανάμεσα στις ακτογραμμές των δύο χωρών θα πρέπει να κάνει κάποια παράκαμψη για να επιτρέψει κάποια υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική εμπορική ζώνη στην Κρήτη –όσο θα συμφωνήσουν οι δύο χώρες».
(Σ. στυξ: Να πάει να το πει αυτό, σε διάλεξη σε κάποιο από τα Πανεπιστήμια της Κρήτης…).
«…Τα νησιά βρίσκονται στη λάθος μεριά του Αιγαίου. Τα ελληνικά νησιά βρίσκονται πιο κοντά στην ηπειρωτική Τουρκία, παρά στην Ελλάδα. Βρίσκονται δεξιότερα της διχοτόμου γραμμής του Αιγαίου»…
Έτσι, επειδή βρίσκονται σε «λάθος μεριά», θα μπορούσαν να διαιρεθούν σε δύο κατηγορίες…».
«… τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου βρίσκονται στην φυσική προέκταση της τουρκικής ηπειρωτικής γης…».
«Ωστόσο, το γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει τόσα πολλά νησιά, δεν δίνει το δικαίωμα στη χώρα αυτή να κατέχει περισσότερο μέρος του Αιγαίου, επειδή ο τουρκικός πληθυσμός που βασίζεται στο Αιγαίο, δεν είναι μικρότερος από τον ελληνικό…».
Στην πολυσέλιδη έκθεση του Yucel Acer, επαναλαμβάνονται ως «ανάλογες περιπτώσεις» οι διαιτησίες για τις διαφορές που είχαν προκύψει ανάμεσα στις ΗΠΑ και τον Καναδά, Βρετανία και Γαλλία, Τυνησία και Λιβύη, Υεμένη και Ερυθραία…
Επικαλείται επίσης σε υποσημείωση κάποιου Βαν Ντάικ, ο οποίος υποστηρίζει ότι τα συμφέροντα ασφάλειας της Τουρκίας περιλαμβάνουν το δικαίωμα υπερπτήσεων. Επειδή Τουρκία ανησυχεί από την στρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών πολύ κοντά στις ακτές της. (Βαν Ντάικ 1996, σελίς 400).
Τα νησιά αυτά είναι Λήμνος, Λέσβος, Αγ.Ευστράτιος, Χίος, Ψαρά, Ικαρία και Σάμος. Θα έπρεπε να υπάρχει κάποια υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική εμπορική ζώνη πίσω από αυτά τα ελληνικά νησιά προς νότο, και αυτές οι περιοχές θα μπορούσαν να είναι περιορισμένες.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ γνωρίζει πολύ καλά ότι με βάση το Διεθνές Δίκαιο δεν υπάρχει τουρκική υφαλοκρηπίδα δυτικά των ελληνικών νησιών του Αν. Αιγαίου. Γι’ αυτό ακριβώς, με «όπλο» της τον γεωλογικό ορισμό, προκαλεί από το 1973 «τετελεσμένα», υποστηρίζοντας ότι η υφαλοκρηπίδα της φτάνει στο μέσο του Αιγαίου και ότι τα νησιά δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα.
Το Διεθνές Δίκαιο, το οποίο δεν αποδέχεται η Τουρκία, ορίζει ως υφαλοκρηπίδα το βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος των περιοχών που αρχίζουν από τα εξωτερικά όρια της αιγιαλίτιδας ζώνης (που μπορεί να φτάσει και τα 12 ν.μίλια) και φτάνουν σε βάθος 200 μ. ή μέχρι του σημείου όπου μπορεί να γίνει εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων φυσικών πόρων.
Κι ύστερα κάποιοι θέλουν να πάμε «με ίσους όρους» να αντιμετωπίσουμε τα παιδαριώδη αυτά επιχειρήματα, σε Διεθνές Δικαστήριο, όπου οι αποφάσεις πρωταρχικά είναι πολιτικές και επηρεάζονται από γεωστρατηγικές συνθήκες της στιγμής…
ΥΓ. Στο διαδίκτυο, ψάχνοντας βρίσκεις μόνο αμερικανικές, γαλλικές και τουρκικές «επιστημονικές» μελέτες για το Αιγαίο. Αν συναντήσετε κάποια ελληνική ειδοποιείστε μας…