Διζωνική με απλά λόγια

Του Λάζαρου Μαύρου

Να εξαναγκαστείς να θέλεις εκείνο που, με το πιστόλι στον κρόταφό σου, απαίτησε από σένα ο εισβολέας - κατακτητής! Να κάνεις λάβαρό σου και σημαία δική σου, τη συμμόρφωσή σου, την υποταγή σου, στη θέληση και στις απαιτήσεις του εισβολέα κατακτητή! Να εγκαταλείπεις τις δικές σου θέσεις, να υποστέλλεις, να εξοβελίζεις και να εξαφανίζεις σιγά-σιγά τη δική σου θέληση, τα δικά σου δίκαια και δικαιώματα και ν’ αποδέχεσαι, να νομιμοποιείς, να δικαιολογείς και να δικαιώνεις εκείνα που ο εισβολέας κατακτητής επιβουλεύεται εναντίον σου! Να υιοθετείς τελικά τις εναντίον σου θέσεις του κατακτητή ως… δικές σου. Ως διεκδικήσεις σου!

Αυτή είναι περίπου, εν άλλοις λόγοις, η ιστορία της Διζωνικής, Δικοινοτικής, Ομοσπονδίας, από το 1974 που την πρωτο-απαίτησε ο Αττίλας, ώς σήμερα. Το σχήμα και ο τίτλος, για την αποδοχή και τη νομιμοποίηση και τη δικαίωση του δίδυμου κακουργήματος, που σχεδιάστηκε και διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνισμού, εναντίον του κυπριακού λαού, εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας τον Ιούλιο - Αύγουστο του 1974, με το προδοτικό πραξικόπημα της ανθελληνικής Χούντας και τη βάρβαρη στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας.

Είναι συνάμα και η επακόλουθη διαδοχική αλληλουχία των «εξειδικευμένων» επιπρόσθετων τουρκικών απαιτήσεων. Που, όσο βλέπει και αισθάνεται ο κατακτητής ότι εσύ δείχνεις υποχωρητικότητα, τόσο περισσότερες και προβάλλει. Με τη βεβαιότητα ότι, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, κι εκείνες θα υιοθετηθούν: «Αν υποχωρήσετε θα προβάλουν, αμέσως, άλλη μεγαλύτερη απαίτηση, γιατί θα γνωρίζουν ότι και τώρα υποκύψατε από φόβο»: «Και άλλο τι μείζον ευθύς επιταχθήσεσθε ως φόβω και τούτο υπακούσαντες», καθώς έγραψε ο Θουκυδίδης στην 1η Περικλέους δημηγορία Α-140.

Ι Δ Ο Υ , λοιπόν, του λόγου το ασφαλές: Τα αρχικώς άδηλα και κρύφια, όσα δηλαδή εκείνοι που πρώτοι υποχώρησαν στην τουρκική απαίτηση για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, απέρριπταν μετά βδελυγμίας και ούτ’ εδέχοντο να τ’ ακούσουν καν, δίνουν τώρα σάρκα και οστά στο «ΕΠΙΤΑΧΘΗΣΕΣΘΕ». Προς υπακοή και υποταγή: Η «πολιτική ισότητα» της ρατσιστικής, αντιδημοκρατικής και ανθελληνικής εξίσωσης του 82% με το 18%. Η υπερκέραση των «δύο κοινοτήτων» με τα «δύο συνιστώντα στέιτς», «ισότιμου καθεστώτος». Η προαγωγή της «δι-κοινοτικής» σε «δι-κρατική». Η «συνίδρυση» του «Συνεταιρισμού Δύο Συνιστώντων Στέιτς». Και η Τουρκική Εκ Περιτροπής Προεδρία, επί του «Συνεταιρισμού», έτσι ώστε ο έλεγχος, η εξουσία, η ισχύς και η κυριαρχία που οι κατακτητές ασκούν, να επεκταθεί ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ και στις άχρι τούδε ελεύθερες εισέτι περιοχές. Εφ’ ολοκλήρου δηλαδή της Κύπρου. Αρχής γενομένης, με την αποδοχή της τουρκικής αξίωσης για Διζωνική, Δικοινοτική, Ομοσπονδία…